ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 73
Την ωρα που επεφτε προς τα πισω και λιγο πριν σωριαστει με δυναμη στο νοτισμενο πλακοστρωτο προλαβε ν' αναρωτηθει πως γινοταν ενα τοσο λεπτο, φινο και ντελικατο ποδι να κρυβει τοση δυναμη. Ενοιωσε τα πλευρα του να τον καινε απο τον πονο, παρ' ολα αυτα εκανε μια γενναια προσπαθεια να σηκωθει και να σταθει ορθιος. Το δευτερο χτυπημα, στο πλαι του κεφαλιου, τον στριφογυρισε και τον εστειλε και παλι να σωριαστει χαμω σε χειροτερη κατασταση απ' οτι ηταν. Ειδε την σκοτεινη φιγουρα να στεκεται απο πανω του.
-'Μεχρι τις 4 το απογευμα' ειπε η φωνη. 'Ο Ντεννις περιμενει τα χρηματα του η τις πληροφοριες που εχει ζητησει αλλιως μαζι μ' εσενα θα παθει ανεπανορθωτη ζημια και η μορφονια απο δω. Μεχρι τις 4' επανελαβε. Γνωρισε την φωνη του Σραπ μα δεν προλαβε να κανει κατι αφου ενα τριτο χτυπημα τον εστειλε στον κοσμο της ληθης.
Ο Σραπ εκανε νοημα στις Διδυμες πως η δουλεια τους εκει ειχε τελειωσει κι εξαφανιστηκαν.
Η Λουσυ ετρεξε κατευθειαν πανω στον αναισθητο αντρα.
=============================
Περπατουσε γρηγορα προσπαθωντας να ιεραρχησει τις σκεψεις και τις προτεραιοτητες του. Ηξερε πια την διευθυνση και το ονομα του επικεφαλης του ταγματος και ηταν αποφασισμενος να τους κανει μια επισκεψη. Μα πρωτα επρεπε να σιγουρευτει πως η αρχαιολογος ηταν καλα και μετα ν' ασχοληθει με τον στοχο του που εκεινο το βραδυ τ' αστρα του ειχαν γνεψει φιλικα δινοντας του μια αναπαντεχη παραταση ζωης. Μολις τελειωνε το μονο που ηθελε ηταν να σηκωθει και να φυγει απ' αυτην την αθλια πολη. Βιαζοταν, ηθελε να ξεμπερδευει.
Ειχε σχηματισμενη στο μυαλο του την διαδρομη για το ξενοδοχειο και ταχυνε το βημα του. Θα ηταν ευχης εργο να τελειωνε μ' ολα μεχρι το τελος της ημερας. Ενοιωθε τον κυβο ζωντανο πανω του μα ο δικος του ρολος ειχε ολοκληρωθει, οτι επρεπε να συμβει ηταν αποκλειστικα στα δικα του χερια. Επανηλθε στην πραγματικοτητα ριχνοντας μια ματια τριγυρω.
Ειδε εκπληκτος πως βρισκοταν αναμεσα στην παμπ και το σπιτι του Αμαριγιο και απορησε.
Το ενστικτο του ειχε σιωπηλα διαφωνησει με την λογικη του και τον ειχε οδηγησει αλλου.
============================
Ακουσε την γυναικεια φωνη που ζητουσε βοηθεια κι εσπευσε. Αναγνωρισε την κοπελα και τον αντρα που ηταν ξαπλωμενος αιμοφυρτος. Τον σηκωσε και λιγα λεπτα μετα τον ειχε αποθεσει στον καναπε της Λουσυ, μιας Λουσυ που ηταν ακομα τρομαγμενη και πανικοβλητη.
-'Τι εγινε' ? ρωτησε.
-'Τα τσιρακια του Ντεννις' αποκριθηκε η κοπελα. 'Τον περιμεναν να γυρισει σπιτι. Εγω ειμαι καλα, δεν με πειραξανε, αλλα ο Μπλανκο'... ειπε και εριξε μια ματια στον χτυπημενο.
-'Πες μου ολες τις λεπτομερειες' απαντησε ο ξενος.
Η Λουσυ του εξηγησε ολη την κατασταση και τον ενημερωσε για το τελεσιγραφο που ο Σραπ με τις Διδυμες ειχαν δωσει. Η σκεψη πως ισως αυτη ηταν η τελευταια μερα του Μπλανκο επι της γης την εκανε να ξεσπασει σε αναφυλλητα. Ο ξενος δεν εκανε καμια κινηση.
-'Ξερεις που μπορω να βρω αυτον τον Ντεννις' ? ρωτησε με μια μεταλλικη χροια στη φωνη.
Η Λουσυ τον κοιταξε απορημενη μα του ειπε οτι γνωριζε.
==============================
-'Ειχαμε κι αλλο φονο σημερα' ειπε ο Εντουντ Ριντ και σωριαστηκε στην καρεκλα του γραφειου του ενω οι υπολοιποι αξιωματικοι του τμηματος κοιτουσαν με γουρλωμενα ματια.
-'Ανι Τσαπμαν, χηρα, ετων 47' συνεχισε ο Ριντ. 'Βρεθηκε κατακρεουργημενη στην Χανμπερι Στριτ πριν λιγη ωρα, ακριβως με τον ιδιο τροπο που ειχαν δολοφονηθει οι προηγουμενες. Φυσικα κανεις δεν ξερει η δεν ειδε τιποτα. Κυριοι. ειπε με στομφο 'εχουμε προβλημα'.
Κατεπνιξε την μικρη οχλαγωγια που πηγε να δημιουργηθει με μια κινηση και συνεχισε.
-'Ακουστε τι θα κανουμε. Πρωτον δεν θελω να μαθει τιποτα ο Τυπος, ηδη η εικονα μας εχει τσαλακωθει απιστευτα. Δευτερον θελω να ενταθουν οι περιπολιες με καθε διαθεσιμο αντρα που εχουμε και τριτον ν' αποκρυψουμε το γεγονος οσο καλυτερα μπορουμε απο τους ντοπιους. Αν οι ομαδες περιπολιας και περιφρουρησης απο πολιτες ηταν μεχρι τωρα φημη, αν μαθευτει το γεγονος θα γινει πραγματικοτητα. Αν ο Τζωρτζ Λασκ πραγματοποιησει οτι σκεφτεται το κυρος της αστυνομιας θα παει κατα διαβολου'.
=============================
Το νεο εφτασε σαν φημη στα γραφεια της εφημεριδας του Γουες ΜακΓκιντυ μα ηταν αρκετο να του βαλει φτερα στα ποδια. Επρεπε να βρει την Μαγκι Τομπσον για να του επιβεβαιωσει η να διαψευσει την φημη. Δεν ειχε νοημα να παει στο τμημα, η παρουσια ενος δημοσιογραφου εκει θα ηταν τοσο καλοδεχουμενη οσο και η προοπτικη ενος Γαλλου επιχειρηματια που θα ηθελε ν' αγορασει το Μπιγκ Μπεν. Θα πηγαινε απο το σπιτι της. Καποια στιγμη θα εμφανιζοταν και θα μπορουσαν να μιλησουν με την ησυχια τους. Ενοιωθε πως την εκμεταλλευοταν κι αυτο τον εκανε να αισθανεται ασχημα γιατι απο την μερια της δεν του ειχε ποτε ζητηθει κατι. Ηταν καλο κοριτσι η Μαγκι, του ειχε μια σχετικη αδυναμια που ποτε δεν προσπαθησε να κρυψει κι αυτο ηταν ακομα χειροτερο. Το μυαλο του ταξιδεψε στην Νταιανα. Σημερα ηταν η τελευταια της μερα στο Λονδινο, εφευγε και δεν θα την ξαναβλεπε. Ισως ομως ετσι να ηταν καλυτερα. Δεν ειχε το δικαιωμα να της χαντακωσει τη ζωη απ' την στιγμη που ο ιδιος αδυνατουσε να ισοροπησει ολα οσα αποτελουσαν στοιχεια της ζωης του.
===========================
Θα μπορουσε ν' αδιαφορησει για ολα και να παραμενει προσκολημμενος στο σχεδιο που ειχε εκπονησει, ομως δεν το εκανε. Εβλεπε πως και παλι εμπλεκε με θεματα και ζητηματα που καμια απολυτως σχεση δεν ειχαν με τον βασικο και ουσιαστικο του σκοπο. Το ειχε πληρωσει μια φορα αυτο, με την νωχελικοτητα και την ραθυμια του στην Ναπολη με το να βρισκεται δυομιση σχεδον αιωνες στο μεταιχμιο ζωης και θανατου. Και τωρα ετοιμαζοταν παλι ν' ασχοληθει με οτιδηποτε αλλο εκτος απο την ολοκληρωση της αποστολης του. Θα το πληρωνε και παλι ? Πως ? Ποτε ? Εδιωξε μακρια ολες τις σκεψεις και τα διλημματα και μπηκε στην παμπ της Μολλυ. Ο Μπλανκο ηταν στ' ασφαλη χερια της Λουσυ και μεχρι τις 4 δεν κινδυνευε.
-'Χρειαζομαι μια χαρη' ειπε μ' επιβλητικο τονο 'και την μικρη που δουλευει για σενα'.
Η Μολλυ δεν ειπε κουβεντα παρα φωναξε την Σιρλευ.
-'Θελω να πας ενα γραμμα στο ξενοδοχειο που θα σου πω και να το παραδωσεις σε καποια. Μπορεις' ?
Η Σιρλευ κουνησε καταφατικα το κεφαλι και περιμενε υπομονετικα να γραψει ο ξενος τις αραδες που ηθελε.
============================
-'Μαγκι, Μαγκι' φωναξε πνιχτα τ' ονομα της κοπελας κρυμμενος πισω απο ενα στυλο.
-'Γουες, τρελλαθηκες ? Αν μας δει καποιο ματι η καριερα μου στο Σωμα τελειωσε. Ελα γρηγορα μεσα' απαντησε φοβισμενη η κοπελα που μολις γυρναγε σπιτι της.
-'Ξερεις γιατι ηρθα. Θα μου το επιβεβαιωσεις η οχι' ?
Η Μαγκι εκανε μια κινηση αγανακτησης.
-'Ναι, στο επιβεβαιωνω μα δεν προκειται να σου πω κατι αλλο. Αν βρεθει τετοιο αρθρο στην εφημεριδα σου θα χασω την δουλεια μου, το καταλαβαινεις' ?
-'Με συγχωρεις' εκανε ο Γουες 'εχεις δικιο. Μερικες φορες δεν βλεπω τιποτα αλλο μπροστα μου παρα μονο αυτο που χρειαζομαι εγω'.
-'Και τι χρειαζεσαι Γουες' ? ρωτησε η κοπελα.
Ο δημοσιογραφος την κοιταξε απορημενα.
-'Μακαρι να ηξερα Μαγκι, μακαρι να ηξερα'.
================================
Της ειπε ολη την κουβεντα που ειχε με την Νταιανα και η Μαγκι εκατσε διπλα του.
-'Σε καταλαβαινω' ειπε. 'Το ιδιο προβλημα αντιμετωπιζα και γω. Ωραρια ακανονιστα, μηδαμινος ελευθερος προσωπικος χρονος, πληρως αποροφημενη απο την δουλεια'.
Ο Γουες στραφηκε και την κοιταξε. Ταυτοχρονα προσπαθησε να ερμηνευσει εναν περιεργο ηλεκτρισμο που εμοιαζε να πλανιεται στον αερα. Ενα τσουρμο σκεψεις εξαφανιστηκαν το ιδιο γρηγορα οπως ειχαν εμφανιστει στο κεφαλι του.
Πρωτη μιλησε η Μαγκι που ειχε νοιωσει τον ιδιο ηλεκτρισμο .
-'Εχω κατι για σενα, αποκλειστικοτητα' ειπε. 'Δεκαπεντε πτωματα στην αποβαθρα 24, αργα σημερα το βραδυ. Ολοι νεκροι απο αιχμηρο αντικειμενο και δεν μοιαζει για ξεκαθαρισμα λογαριασμων. Ολα τα θυματα εχουν το ιδιο δαχτυλιδι, σαν ν' ανηκουν σε καποια αδελφοτητα'.
-'Ποιοι μπορει να τους σκοτωσαν και γιατι' ? ρωτησε ο Γουες.
-'Αυτο ειναι το περιεργο' απαντησε η Μαγκι. 'Δεν υπαρχει ουτε ενας νεκρος απο τους αντιπαλους πραγμα που οσο κι αν μοιαζει απιθανο μονο ενα μπορει να εχει συμβει'.
=============================
Η Νταιανα Μεισον πληρωσε τους αχθοφορους που ειχαν κουβαλησει τα πραγματα της και τα ειχαν τοποθετησει μεσα στην αμαξα. Εκανε εναν τελευταιο ελεγχο για να σιγουρευτει πως ολα ηταν ενταξει κι εριξε μια ματια τριγυρω. Σε λιγο θα ξημερωνε αλλη μια μουντη, τετριμμενη κι ανουσια μερα στο Λονδινο μα αυτη δεν θα εβλεπε ποτε το ηλιοβασιλεμα της. Ηξερε πως ενα κομματι της θα εμενε για παντα εκει μα αυτο το κομματι δεν ηταν αρκετο για να την κρατησει εκει. Η φιγουρα του Γουες ΜακΓκιντι περασε φευγαλεα απο μπροστα της.
Αναρωτηθηκε ποτε τα πραγματα ειχαν φτασει σ' αυτο σημειο με τους δυο τους πια συντομα να βρισκονται τοσο μακρια ο ενας απο τον αλλο. Τον αγαπουσε τον Γουες μα αυτος ηταν ερωτευμενος με κατι που η Νταιανα δεν μπορουσε να πολεμησει. Ισως ετσι να ηταν καλυτερα.
Οσο κι αν την ποναγε ηξερε πως δεν ειχε αλλη επιλογη.
Αναστεναξε και μπηκε στην αμαξα. Υπομονετικα ο οδηγος περιμενε σημα της για να ξεκινησει και μολονοτι αυτο καθυστερησε χαρακτηριστικα τελικα δοθηκε.
=============================
Σταθηκε εξω απο το 22 της οδου Αιμπροντ και το βλεμμα του σκοτεινιασε. Ενας αντρας υπηρχε εξω απο την πορτα, σκοπος μ' εντολη να εμποδισει καθε παρεισακτο να εισχωρησει στ' αδυτα του ταγματος. Ειχε φτασει η ωρα για να ξεκαθαρισουν τα πραγματα. Ηταν αποφασισμενος με οτι θα επακολουθουσε να δωσει ενα μηνυμα στο ταγμα των Ιησουιτων.
Σκεφτηκε την υποσχεση που ειχε δωσει. Ηταν ψεμα. Κανεις απ' οσους βρισκονταν μεσα στο κτιριο δεν θα ζουσε. Το θεμα θα εκλεινε σημερα, εκει με τον δικο του τροπο.
Βαδισε αργα μα σταθερα προς την εισοδο. Ενα καμπανακι αορατου συναγερμου αντηχησε και ο φρουρος κατεβηκε δυο σκαλοπατια προσπαθωντας να τον κρατησει μακρια.
Το δεξι χερι του ξενου κλειδωσε γυρω απο τον σβερκο του και τον εσφιξε. Ειδε το προσωπο του φρουρου να κοκκινιζει επικινδυνα απο την ελλειψη οξυγονου. Με μια κινηση του τσακισε τον σβερκο σαν να εσπαγε σπιρτοξυλο και αφησε το αψυχο σωμα να κυλησει στην βαση των σκαλιων. Εσπρωξε με δυναμη την πορτα, την ανοιξε και μπηκε μεσα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 73
Την ωρα που επεφτε προς τα πισω και λιγο πριν σωριαστει με δυναμη στο νοτισμενο πλακοστρωτο προλαβε ν' αναρωτηθει πως γινοταν ενα τοσο λεπτο, φινο και ντελικατο ποδι να κρυβει τοση δυναμη. Ενοιωσε τα πλευρα του να τον καινε απο τον πονο, παρ' ολα αυτα εκανε μια γενναια προσπαθεια να σηκωθει και να σταθει ορθιος. Το δευτερο χτυπημα, στο πλαι του κεφαλιου, τον στριφογυρισε και τον εστειλε και παλι να σωριαστει χαμω σε χειροτερη κατασταση απ' οτι ηταν. Ειδε την σκοτεινη φιγουρα να στεκεται απο πανω του.
-'Μεχρι τις 4 το απογευμα' ειπε η φωνη. 'Ο Ντεννις περιμενει τα χρηματα του η τις πληροφοριες που εχει ζητησει αλλιως μαζι μ' εσενα θα παθει ανεπανορθωτη ζημια και η μορφονια απο δω. Μεχρι τις 4' επανελαβε. Γνωρισε την φωνη του Σραπ μα δεν προλαβε να κανει κατι αφου ενα τριτο χτυπημα τον εστειλε στον κοσμο της ληθης.
Ο Σραπ εκανε νοημα στις Διδυμες πως η δουλεια τους εκει ειχε τελειωσει κι εξαφανιστηκαν.
Η Λουσυ ετρεξε κατευθειαν πανω στον αναισθητο αντρα.
=============================
Περπατουσε γρηγορα προσπαθωντας να ιεραρχησει τις σκεψεις και τις προτεραιοτητες του. Ηξερε πια την διευθυνση και το ονομα του επικεφαλης του ταγματος και ηταν αποφασισμενος να τους κανει μια επισκεψη. Μα πρωτα επρεπε να σιγουρευτει πως η αρχαιολογος ηταν καλα και μετα ν' ασχοληθει με τον στοχο του που εκεινο το βραδυ τ' αστρα του ειχαν γνεψει φιλικα δινοντας του μια αναπαντεχη παραταση ζωης. Μολις τελειωνε το μονο που ηθελε ηταν να σηκωθει και να φυγει απ' αυτην την αθλια πολη. Βιαζοταν, ηθελε να ξεμπερδευει.
Ειχε σχηματισμενη στο μυαλο του την διαδρομη για το ξενοδοχειο και ταχυνε το βημα του. Θα ηταν ευχης εργο να τελειωνε μ' ολα μεχρι το τελος της ημερας. Ενοιωθε τον κυβο ζωντανο πανω του μα ο δικος του ρολος ειχε ολοκληρωθει, οτι επρεπε να συμβει ηταν αποκλειστικα στα δικα του χερια. Επανηλθε στην πραγματικοτητα ριχνοντας μια ματια τριγυρω.
Ειδε εκπληκτος πως βρισκοταν αναμεσα στην παμπ και το σπιτι του Αμαριγιο και απορησε.
Το ενστικτο του ειχε σιωπηλα διαφωνησει με την λογικη του και τον ειχε οδηγησει αλλου.
============================
Ακουσε την γυναικεια φωνη που ζητουσε βοηθεια κι εσπευσε. Αναγνωρισε την κοπελα και τον αντρα που ηταν ξαπλωμενος αιμοφυρτος. Τον σηκωσε και λιγα λεπτα μετα τον ειχε αποθεσει στον καναπε της Λουσυ, μιας Λουσυ που ηταν ακομα τρομαγμενη και πανικοβλητη.
-'Τι εγινε' ? ρωτησε.
-'Τα τσιρακια του Ντεννις' αποκριθηκε η κοπελα. 'Τον περιμεναν να γυρισει σπιτι. Εγω ειμαι καλα, δεν με πειραξανε, αλλα ο Μπλανκο'... ειπε και εριξε μια ματια στον χτυπημενο.
-'Πες μου ολες τις λεπτομερειες' απαντησε ο ξενος.
Η Λουσυ του εξηγησε ολη την κατασταση και τον ενημερωσε για το τελεσιγραφο που ο Σραπ με τις Διδυμες ειχαν δωσει. Η σκεψη πως ισως αυτη ηταν η τελευταια μερα του Μπλανκο επι της γης την εκανε να ξεσπασει σε αναφυλλητα. Ο ξενος δεν εκανε καμια κινηση.
-'Ξερεις που μπορω να βρω αυτον τον Ντεννις' ? ρωτησε με μια μεταλλικη χροια στη φωνη.
Η Λουσυ τον κοιταξε απορημενη μα του ειπε οτι γνωριζε.
==============================
-'Ειχαμε κι αλλο φονο σημερα' ειπε ο Εντουντ Ριντ και σωριαστηκε στην καρεκλα του γραφειου του ενω οι υπολοιποι αξιωματικοι του τμηματος κοιτουσαν με γουρλωμενα ματια.
-'Ανι Τσαπμαν, χηρα, ετων 47' συνεχισε ο Ριντ. 'Βρεθηκε κατακρεουργημενη στην Χανμπερι Στριτ πριν λιγη ωρα, ακριβως με τον ιδιο τροπο που ειχαν δολοφονηθει οι προηγουμενες. Φυσικα κανεις δεν ξερει η δεν ειδε τιποτα. Κυριοι. ειπε με στομφο 'εχουμε προβλημα'.
Κατεπνιξε την μικρη οχλαγωγια που πηγε να δημιουργηθει με μια κινηση και συνεχισε.
-'Ακουστε τι θα κανουμε. Πρωτον δεν θελω να μαθει τιποτα ο Τυπος, ηδη η εικονα μας εχει τσαλακωθει απιστευτα. Δευτερον θελω να ενταθουν οι περιπολιες με καθε διαθεσιμο αντρα που εχουμε και τριτον ν' αποκρυψουμε το γεγονος οσο καλυτερα μπορουμε απο τους ντοπιους. Αν οι ομαδες περιπολιας και περιφρουρησης απο πολιτες ηταν μεχρι τωρα φημη, αν μαθευτει το γεγονος θα γινει πραγματικοτητα. Αν ο Τζωρτζ Λασκ πραγματοποιησει οτι σκεφτεται το κυρος της αστυνομιας θα παει κατα διαβολου'.
=============================
Το νεο εφτασε σαν φημη στα γραφεια της εφημεριδας του Γουες ΜακΓκιντυ μα ηταν αρκετο να του βαλει φτερα στα ποδια. Επρεπε να βρει την Μαγκι Τομπσον για να του επιβεβαιωσει η να διαψευσει την φημη. Δεν ειχε νοημα να παει στο τμημα, η παρουσια ενος δημοσιογραφου εκει θα ηταν τοσο καλοδεχουμενη οσο και η προοπτικη ενος Γαλλου επιχειρηματια που θα ηθελε ν' αγορασει το Μπιγκ Μπεν. Θα πηγαινε απο το σπιτι της. Καποια στιγμη θα εμφανιζοταν και θα μπορουσαν να μιλησουν με την ησυχια τους. Ενοιωθε πως την εκμεταλλευοταν κι αυτο τον εκανε να αισθανεται ασχημα γιατι απο την μερια της δεν του ειχε ποτε ζητηθει κατι. Ηταν καλο κοριτσι η Μαγκι, του ειχε μια σχετικη αδυναμια που ποτε δεν προσπαθησε να κρυψει κι αυτο ηταν ακομα χειροτερο. Το μυαλο του ταξιδεψε στην Νταιανα. Σημερα ηταν η τελευταια της μερα στο Λονδινο, εφευγε και δεν θα την ξαναβλεπε. Ισως ομως ετσι να ηταν καλυτερα. Δεν ειχε το δικαιωμα να της χαντακωσει τη ζωη απ' την στιγμη που ο ιδιος αδυνατουσε να ισοροπησει ολα οσα αποτελουσαν στοιχεια της ζωης του.
===========================
Θα μπορουσε ν' αδιαφορησει για ολα και να παραμενει προσκολημμενος στο σχεδιο που ειχε εκπονησει, ομως δεν το εκανε. Εβλεπε πως και παλι εμπλεκε με θεματα και ζητηματα που καμια απολυτως σχεση δεν ειχαν με τον βασικο και ουσιαστικο του σκοπο. Το ειχε πληρωσει μια φορα αυτο, με την νωχελικοτητα και την ραθυμια του στην Ναπολη με το να βρισκεται δυομιση σχεδον αιωνες στο μεταιχμιο ζωης και θανατου. Και τωρα ετοιμαζοταν παλι ν' ασχοληθει με οτιδηποτε αλλο εκτος απο την ολοκληρωση της αποστολης του. Θα το πληρωνε και παλι ? Πως ? Ποτε ? Εδιωξε μακρια ολες τις σκεψεις και τα διλημματα και μπηκε στην παμπ της Μολλυ. Ο Μπλανκο ηταν στ' ασφαλη χερια της Λουσυ και μεχρι τις 4 δεν κινδυνευε.
-'Χρειαζομαι μια χαρη' ειπε μ' επιβλητικο τονο 'και την μικρη που δουλευει για σενα'.
Η Μολλυ δεν ειπε κουβεντα παρα φωναξε την Σιρλευ.
-'Θελω να πας ενα γραμμα στο ξενοδοχειο που θα σου πω και να το παραδωσεις σε καποια. Μπορεις' ?
Η Σιρλευ κουνησε καταφατικα το κεφαλι και περιμενε υπομονετικα να γραψει ο ξενος τις αραδες που ηθελε.
============================
-'Μαγκι, Μαγκι' φωναξε πνιχτα τ' ονομα της κοπελας κρυμμενος πισω απο ενα στυλο.
-'Γουες, τρελλαθηκες ? Αν μας δει καποιο ματι η καριερα μου στο Σωμα τελειωσε. Ελα γρηγορα μεσα' απαντησε φοβισμενη η κοπελα που μολις γυρναγε σπιτι της.
-'Ξερεις γιατι ηρθα. Θα μου το επιβεβαιωσεις η οχι' ?
Η Μαγκι εκανε μια κινηση αγανακτησης.
-'Ναι, στο επιβεβαιωνω μα δεν προκειται να σου πω κατι αλλο. Αν βρεθει τετοιο αρθρο στην εφημεριδα σου θα χασω την δουλεια μου, το καταλαβαινεις' ?
-'Με συγχωρεις' εκανε ο Γουες 'εχεις δικιο. Μερικες φορες δεν βλεπω τιποτα αλλο μπροστα μου παρα μονο αυτο που χρειαζομαι εγω'.
-'Και τι χρειαζεσαι Γουες' ? ρωτησε η κοπελα.
Ο δημοσιογραφος την κοιταξε απορημενα.
-'Μακαρι να ηξερα Μαγκι, μακαρι να ηξερα'.
================================
Της ειπε ολη την κουβεντα που ειχε με την Νταιανα και η Μαγκι εκατσε διπλα του.
-'Σε καταλαβαινω' ειπε. 'Το ιδιο προβλημα αντιμετωπιζα και γω. Ωραρια ακανονιστα, μηδαμινος ελευθερος προσωπικος χρονος, πληρως αποροφημενη απο την δουλεια'.
Ο Γουες στραφηκε και την κοιταξε. Ταυτοχρονα προσπαθησε να ερμηνευσει εναν περιεργο ηλεκτρισμο που εμοιαζε να πλανιεται στον αερα. Ενα τσουρμο σκεψεις εξαφανιστηκαν το ιδιο γρηγορα οπως ειχαν εμφανιστει στο κεφαλι του.
Πρωτη μιλησε η Μαγκι που ειχε νοιωσει τον ιδιο ηλεκτρισμο .
-'Εχω κατι για σενα, αποκλειστικοτητα' ειπε. 'Δεκαπεντε πτωματα στην αποβαθρα 24, αργα σημερα το βραδυ. Ολοι νεκροι απο αιχμηρο αντικειμενο και δεν μοιαζει για ξεκαθαρισμα λογαριασμων. Ολα τα θυματα εχουν το ιδιο δαχτυλιδι, σαν ν' ανηκουν σε καποια αδελφοτητα'.
-'Ποιοι μπορει να τους σκοτωσαν και γιατι' ? ρωτησε ο Γουες.
-'Αυτο ειναι το περιεργο' απαντησε η Μαγκι. 'Δεν υπαρχει ουτε ενας νεκρος απο τους αντιπαλους πραγμα που οσο κι αν μοιαζει απιθανο μονο ενα μπορει να εχει συμβει'.
=============================
Η Νταιανα Μεισον πληρωσε τους αχθοφορους που ειχαν κουβαλησει τα πραγματα της και τα ειχαν τοποθετησει μεσα στην αμαξα. Εκανε εναν τελευταιο ελεγχο για να σιγουρευτει πως ολα ηταν ενταξει κι εριξε μια ματια τριγυρω. Σε λιγο θα ξημερωνε αλλη μια μουντη, τετριμμενη κι ανουσια μερα στο Λονδινο μα αυτη δεν θα εβλεπε ποτε το ηλιοβασιλεμα της. Ηξερε πως ενα κομματι της θα εμενε για παντα εκει μα αυτο το κομματι δεν ηταν αρκετο για να την κρατησει εκει. Η φιγουρα του Γουες ΜακΓκιντι περασε φευγαλεα απο μπροστα της.
Αναρωτηθηκε ποτε τα πραγματα ειχαν φτασει σ' αυτο σημειο με τους δυο τους πια συντομα να βρισκονται τοσο μακρια ο ενας απο τον αλλο. Τον αγαπουσε τον Γουες μα αυτος ηταν ερωτευμενος με κατι που η Νταιανα δεν μπορουσε να πολεμησει. Ισως ετσι να ηταν καλυτερα.
Οσο κι αν την ποναγε ηξερε πως δεν ειχε αλλη επιλογη.
Αναστεναξε και μπηκε στην αμαξα. Υπομονετικα ο οδηγος περιμενε σημα της για να ξεκινησει και μολονοτι αυτο καθυστερησε χαρακτηριστικα τελικα δοθηκε.
=============================
Σταθηκε εξω απο το 22 της οδου Αιμπροντ και το βλεμμα του σκοτεινιασε. Ενας αντρας υπηρχε εξω απο την πορτα, σκοπος μ' εντολη να εμποδισει καθε παρεισακτο να εισχωρησει στ' αδυτα του ταγματος. Ειχε φτασει η ωρα για να ξεκαθαρισουν τα πραγματα. Ηταν αποφασισμενος με οτι θα επακολουθουσε να δωσει ενα μηνυμα στο ταγμα των Ιησουιτων.
Σκεφτηκε την υποσχεση που ειχε δωσει. Ηταν ψεμα. Κανεις απ' οσους βρισκονταν μεσα στο κτιριο δεν θα ζουσε. Το θεμα θα εκλεινε σημερα, εκει με τον δικο του τροπο.
Βαδισε αργα μα σταθερα προς την εισοδο. Ενα καμπανακι αορατου συναγερμου αντηχησε και ο φρουρος κατεβηκε δυο σκαλοπατια προσπαθωντας να τον κρατησει μακρια.
Το δεξι χερι του ξενου κλειδωσε γυρω απο τον σβερκο του και τον εσφιξε. Ειδε το προσωπο του φρουρου να κοκκινιζει επικινδυνα απο την ελλειψη οξυγονου. Με μια κινηση του τσακισε τον σβερκο σαν να εσπαγε σπιρτοξυλο και αφησε το αψυχο σωμα να κυλησει στην βαση των σκαλιων. Εσπρωξε με δυναμη την πορτα, την ανοιξε και μπηκε μεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου