ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 75
Η αφιξη του Γουες ΜακΓκιντι στα γραφεια της 'Πρωινης Αληθειας' διεκοψε την ενδιαφερουσα συζητηση που εξελισσοταν αναμεσα στον Χιου Μπενσερ, τον αρχισυντακτη, και του ξενου. Η αρχικη απορια για τον λογο που ο ξενος βρισκοταν εκει πολλαπλασιαστηκε οταν τον ακουσε να του ζηταει να μαθει σε ποια διευθυνση θα μπορουσε να βρει τον Ντεννις τον Σκαντζοχειρο.
-'Αν θελεις την γνωμη μου κρατησου μακρια απο τον Ντεννις' ειπε ο δημοσιογραφος. 'Ο Σκαντζοχειρος ειναι λυσσασμενο σκυλι, ικανος για ολα' προσθεσε.
-'Θελω την γνωση σου στο που μπορω να τον βρω' ειπε παγερα ο ξενος 'οχι την γνωμη σου'.
Ο Γουες κουνησε το κεφαλι καταλαβαινοντας πως δεν ειχε νοημα να συνεχισει τις συμβουλες.
-'Υπαρχει μια παλια, τεραστια, εγκαταλελειμενη αποθηκη απεναντι στο Καρροου Παρκ' ειπε 'αποκλειεται να μην την δεις. Εκει ειναι η βαση του'.
-'Θα προλαβω να ειμαι εκει μεχρι τις 4' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Ανετα' απαντησε ο ΜακΓκιντι, 'ανετα'.
============================
-'Αν θελεις μια καλη κι αποκλειστικη ιστορια για την εφημεριδα σου φροντισε να εισαι εκει ακριβως στις 5' εκανε ο ξενος κοιτωντας τον επιμονα. 'Δεν χρειαζεται να σου πω πως δεν πρεπει να πεις κουβεντα γι αυτο σε κανεναν' προσθεσε.
Τα ματια του ΜακΓκιντι γουρλωσαν αλλα δεν ειπε τιποτα. Αρκεστηκε στο να κουνησει καταφατικα το κεφαλι του ενω παραλληλα προσπαθουσε να μαντεψει τις προθεσεις του ξενου.
-'Τα λεμε εκει τοτε' ειπε ο αινιγματικος συνομιλητης του και διχως αλλη κουβεντα εστρεψε την πλατη του στον δημοσιογραφο και βγηκε απο τα γραφεια της εφημεριδας.
-'Περιεργος τυπος ομολογουμενως' ακουσε μια φωνη εξαφνα πισω του που τον εκανε ν' αναπηδησει αποτομα. 'Αναρωτιεμαι τι μερους του λογου ειναι'.
Ο Γουες στραφηκε προς την φωνη που ανηκε στον Χιου Μπενσερ.
-'Μονο περιεργος' ? εκανε ο ΜακΓκιντι. 'Μακαρι να μπορουσα να βρω την καταλληλη λεξη για να τον περιγραψω' ειπε και βαδισε προς το γραφειο του.
==========================
Το σημειο που ειχε επιλεξει ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος για να στησει το αρχηγειο του ηταν στρατηγικα πανεξυπνο. Η τεραστια αποθηκη βρισκοταν ακριβως στο μεσο μιας αλανας απεναντι ακριβως απο το Καρροου Παρκ, οπως του ειχε πει ο ΜακΓκιντι. Ηταν αδυνατον για τον οποιονδηποτε να πλησιασει και να μην γινει αντιληπτος. Απο μια βιαστικη ματια που ειχε ριξει η αποθηκη φαινοταν οντως εγκαταλελειμενη, δεν υπηρχε ψυχη πουθενα. Ομως ηξερε καλα πως επειδη αυτος δεν τους εβλεπε αυτο δεν σημαινε πως δεν υπηρχε κανεις εκει. Δεν ειχε λογο να κινηθει στα κρυφα ουτε θεωρουσε σκοπιμο να δοκιμασει να αιφνιδιασει αυτους που βρισκονταν μεσα στην αποθηκη. Το μονο πραγμα που δεν θα περιμεναν ποτε οι ενοικοι του κτιριου θα ηταν μια φανερη μετωπικη επιθεση, αυτο δηλαδη που ειχε επιλεξει ο ιδιος.
Προλαβε ν' αναρωτηθει για ποιον λογο θα εκανε αυτο που ετοιμαζοταν και τι σχεση ειχε ολο αυτο με την αποστολη του μα δεν καθησε να βρει την απαντηση.
-'Καμια' μουρμουρισε και αρχισε να προχωρα προς την αποθηκη.
==============================
-'Πρεπει να φυγεις πριν οι ανθρωποι του Ντεννις αρχισουν να σε ψαχνουν, δεν εχεις πολυ χρονο στην διαθεση σου' ειπε με φωνη χρωματισμενη στην απελπισια η Λουσυ.
-'Και να παω που ? Στην ξαδελφη σου στο Νονιτον ? Και μετα ? Ποσο θα κατσω εκει ? Το καταλαβαινεις πως αν φυγω δεν μπορω να γυρισω πισω ποτε ξανα' ? απαντησε με την δικη του φωνη βουτηγμενη στην απελπισια ο Μπλανκο.
-'Δεν θελω να παθεις κακο' απαντησε ικευτικα η Λουσυ.
Ο Μπλανκο γυρισε, την κοιταξε και την πηρε αγκαλια.
-'Δεν ειναι αυτη η λυση μικρη μου' αποκριθηκε. 'Θα μιλησω με τον Ντεννις, θα μ' ακουσει, ειμαι σιγουρος πως θα βρουμε μια λυση' ειπε διχως να πιστευει ουτε λεξη απ' αυτα που μολις ειχε ξεστομισει. 'Αν φυγω ο Ντεννις θα ξεσπασει στους δικους μου ανθρωπους, εσενα, τον Γουες και ποιος ξερει ποιον αλλο. Δεν γινεται να ξερω πως λογω της δειλιας μου καποιος θα παθει κακο. Ολα θα πανε καλα, θα το δεις' ειπε κοιτωντας το ρολοι που καταπινε αδιαφορα το χρονο.
===========================
Τα τσιρακια του Ντεννις του Σκαντζοχειρου ηταν ιδανικα στρατολογημενα για να εκφοβιζουν ανισχυρες πορνες, μεροκαματιαρηδες ιδιοκτητες καταστηματων και φουκαραδες νοικοκυραιους μα ουτε εκπαιδευμενοι ηταν ουτε καταλληλα προετοιμασμενοι ηταν για ν' αντιμετωπισουν μια περιπτωση σαν κι αυτη που μολις ειχε εισβαλλει στο αρχηγειο τους. Οι φιλοτιμες προσπαθειες που εκαναν οι φρουροι της αποθηκης για ν' αναχαιτισουν την επιθεση που πραγματοποιησε ο ξενος επεσαν στο κενο και οι ιδιοι επεσαν αναισθητοι στο εδαφος μετα απο μια σειρα εντυπωσιακων χτυπηματων που δεχτηκαν. Με την εισοδο πια ελευθερη απο εμποδια ο ξενος μπηκε στην αποθηκη και την περιεργαστηκε. Στο βαθος, ενα σμηνος περιστερια που βολταριζαν στο εδαφος πεταξαν αποτομα προς τα δοκαρια της οροφης αφ' ενος τρομαγμενα απο την απροσκλητη ξενη παρουσια και αφετερου σαν να ηθελαν να παρακολουθησουν τα συμβαντα απο μια πιο καλη κι ασφαλεστερη οπτικη γωνια. Οι μπραβοι του Ντεννις που βρισκονταν μεσα στην αποθηκη αγνοησαν την πιθανοτητα μιας αρχικης λεκτικης αντιπαραθεσης και ορμησαν πανω στον εισβολεα.
============================
Ηταν σαν να παλευε με κουκλες βιτρινας. Μηχανικα εντελως τα χερια και τα ποδια του επαναλαμβαναν κινησεις και τεχνικες που ειχαν τελειοποιηθει διαμεσου τοσων αιωνων γκρεμιζοντας καθε αντιπαλο στο πατωμα. Ατακτως εριμμενα αναισθητα κορμια με σπασμενες μυτες, πλευρα και κεφαλια ηταν το αποτελεσμα του ζωγραφικου καμβα με το οποιο ειχε ντυσει το δαπεδο. Αφου σιγουρευτηκε για την ακινησια των ηττημενων βαδισε αργα προς την μεγαλη, βαρια σιδερενια πορτα που υπηρχε στο βαθος. Αν ο Σκαντζοχειρος ενοιωθε ασφαλεια πισω απ' αυτην την πορτα ηταν καιρος να μαθει πως αυτο το εμποδιο δεν ηταν ικανο για να κρατησει τον ξενο μακρια του. Λιγα μετρα πριν φτασει στην πορτα την ειδε ν' ανοιγει και μια φιγουρα ξεπροβαλλε πισω της. Η φυσιογνωμια του ηταν γνωστη.
Ο Σραπ εκλεισε πισω του την πορτα και αφου προχωρησε προς το μερος του ξενου μερικα βηματα σταματησε και τον κοιταξε. Στο χερι του κρατουσε ενα συμπαγη, μακροστενο, σχεδον απαστραπτοντα στο φως που διαχεοταν στο εσωτερικο της αποθηκης απο την οροφη λοστο.
===============================
-'Στο ειχα πει πως εμεις οι δυο θα τα ξαναπουμε' μουγκρισε.
-'Η αληθεια δεν μπορει ν' αλλαξει αυτο που θα γινει' απαντησε ειρωνικα ο ξενος.
-'Αυτο θα το δουμε' αποκριθηκε ο Σραπ και ορμησε.
Εχοντας αντιμετωπισει ξανα τον αντιπαλο του αυτη τη φορα κινηθηκε πιο οργανωμενα και μεθοδικα. Παρ' ολα αυτα, ολα του τα χτυπηματα ειχαν τιμωρησει τον αερα μην βρισκοντας τον αντικειμενικο του στοχο κι απ' την αλλη ειχε δεχτει ηδη καμποσα χτυπηματα που θα ειχαν εξουδετερωσει αλλον αντιπαλο. Ομως ο Σραπ ηταν σκληρο καρυδι.
Τα συνεχη, μανιασμενα, οριζοντια και καθετα χτυπηματα που δοκιμασε εξακολουθουσαν να ειναι αστοχα ενω μια κλωτσια που δεχτηκε ψηλα στο στερνο τον εστειλε να κυλιστει στο εδαφος. Σκουπισε μια μικρη, λεπτη γραμμουλα αιματος που ειχε σχηματιστει στο δεξι του χειλος, κουνησε το κεφαλι αριστερα δεξια να ξεθολωσει κι ετοιμαστηκε να επιτεθει και παλι.
Η πορτα πισω του ανοιξε μα δεν στραφηκε καν προς τα κει.
============================
Ηταν σαν δυο σταγονες νερο, σε τετοιο σημειο που ισως και η πιο εξονυχιστικη παρατηρητικοτητα δεν θα μπορουσε να διακρινει εμφανες σημαδι για να τις ξεχωρισει. Ψηλες, αδυνατες, με ισιο μακρυ κορακισιο μαλλι και μια παγωμαρα και κενοτητα στο βλεμμα.
-'Να σας συστησω' ειπε ειρωνικα ο Σραπ. 'Προβλημα, η Κλοουκ και η Κειπ. Κοριτσια, το προβλημα'.
Ειχαν σταθει απεναντι του σε μια νοητη καμπυλη τοξου, με τον Σραπ στην μεση και τον μελετουσαν. Μετα κινηθηκαν και οι τρεις εναντιον του.
Μολονοτι καταφερε ν' αποφυγει ολα τα χτυπηματα που τον ειχαν αποδεκτη δεν καταφερε ουτε κι αυτος ν' ανταποδωσει εστω κι ενα. Κινουνταν γρηγορα. αλλαζοντας συνεχως θεσεις πραγμα που θα δυσκολευε λιγο παραπανω τις προσπαθειες του. Απεκρουσε ενα διδυμο λακτισμα και ταυτοχρονα τιναξε το αριστερο του ποδι μπροστα βρισκοντας τον Σραπ στο προσωπο ενω τα χερια του βρεθηκαν μηχανικα στην εκταση με τις παλαμες του να προσπαθουν να βρουν τις Διδυμες στο στηθος.
=============================
Η αρτια εκπαιδευση τους τις βοηθησε να ολοκληρωσουν μια περιστροφη κατα το ημισυ, ετσι τα χτυπηματα δεν ηταν γεματα για να τις ριξει αναισθητες, απλα τις τρανταξε. Ισως να ηταν και η πρωτη φορα που καποιος ειχε καταφερει κατι τετοιο γιατι στα ματια τους προλαβε να διακρινει μια λαμψη στιγμιαιας αποριας. Κοιταξε τον Σραπ που ειχε πια καταπονηθει. Χρειαζοταν ενα καλο χτυπημα ακομα και μετα θα εβλεπε πως θ' αντιμετωπιζε το διδυμο προβλημα που ειχε μπροστα του. Εκμεταλλευτηκε μια ευκαιρια και ο αριστερος του αγκωνας συναντησε το πηγουνι του Σραπ σε μια συγκρουση που μονο ενας νικητης μπορουσε να υπαρξει.
Το πρωτοπαλληκαρο του Ντεννις επεσε με φορα στο δαπεδο κι εμεινε εκει ακινητος.
Το ενα δευτερολεπτο που καταχραστηκε για να δωσει στον εαυτο του τα ευσημα ηταν αρκετο.
Κινουμενη αστραπιαια η Κειπ συρθηκε στο εδαφος κι απο το δαπεδο τον κλωτσησε με δυναμη στο στερνο. Η ανακλαστικη κινηση τον εφερε να σκυβει μπροστα και προλαβε να δει μια ιπταμενη Κλοουκ να προσγειωνει με δυναμη το δεξι της ποδι στο προσωπο του.
============================
Τον ειχαν ριξει κατω, κατι που ελαχιστοι μπορουσαν να υπερηφανευτουν πως ειχαν καταφερει. Καταλαβε πως προσπαθωντας να βγαλει και τις δυο ταυτοχρονα εκτος μαχης ηταν λανθασμενη τακτικη και διαφοροποιηθηκε. Εστιασε στην Κλοουκ ριχνοντας το βαρος του εκει. Εκμηδενισε τις ηθικες αναστολες του σχετικα με το να μην χτυπας γυναικες και μεσα σε λιγα λεπτα ο αντικειμενικος στοχος ειχε επιτευχθει. Μια σειρα καλοζυγισμενα χτυπηματα ηταν αρκετα ακομα και για τις Διδυμες για να υποκυψουν στην ανωτεροτητα του. Εριξε μια ματια στις αναισθητες πολεμιστριες που κειτονταν λιποθυμες διπλα στον απο ωρα εξουδετερωμενο Σραπ.
Ηταν ωρα να περασει εκεινη τη σιδερενια πορτα και να φτασει στον αντικειμενικο του στοχο, τον Ντεννις τον Σκαντζοχειρο. Δεν γνωριζε τι αλλες εκπληξεις μπορουσαν να τον περιμενουν αλλα δεν υπηρχε αλλος τροπος για να το μαθει. Σηκωσε τα ματια ψηλα σαν να περιμενε καποιο σχολιο απο τους φτερωτους θεατες σχετικα με οσα ειχαν παρακολουθησει.
Κανενα σχολιο δεν ακουστηκε ποτε κι ετσι εσπρωξε την πορτα και προχωρησε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 75
Η αφιξη του Γουες ΜακΓκιντι στα γραφεια της 'Πρωινης Αληθειας' διεκοψε την ενδιαφερουσα συζητηση που εξελισσοταν αναμεσα στον Χιου Μπενσερ, τον αρχισυντακτη, και του ξενου. Η αρχικη απορια για τον λογο που ο ξενος βρισκοταν εκει πολλαπλασιαστηκε οταν τον ακουσε να του ζηταει να μαθει σε ποια διευθυνση θα μπορουσε να βρει τον Ντεννις τον Σκαντζοχειρο.
-'Αν θελεις την γνωμη μου κρατησου μακρια απο τον Ντεννις' ειπε ο δημοσιογραφος. 'Ο Σκαντζοχειρος ειναι λυσσασμενο σκυλι, ικανος για ολα' προσθεσε.
-'Θελω την γνωση σου στο που μπορω να τον βρω' ειπε παγερα ο ξενος 'οχι την γνωμη σου'.
Ο Γουες κουνησε το κεφαλι καταλαβαινοντας πως δεν ειχε νοημα να συνεχισει τις συμβουλες.
-'Υπαρχει μια παλια, τεραστια, εγκαταλελειμενη αποθηκη απεναντι στο Καρροου Παρκ' ειπε 'αποκλειεται να μην την δεις. Εκει ειναι η βαση του'.
-'Θα προλαβω να ειμαι εκει μεχρι τις 4' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Ανετα' απαντησε ο ΜακΓκιντι, 'ανετα'.
============================
-'Αν θελεις μια καλη κι αποκλειστικη ιστορια για την εφημεριδα σου φροντισε να εισαι εκει ακριβως στις 5' εκανε ο ξενος κοιτωντας τον επιμονα. 'Δεν χρειαζεται να σου πω πως δεν πρεπει να πεις κουβεντα γι αυτο σε κανεναν' προσθεσε.
Τα ματια του ΜακΓκιντι γουρλωσαν αλλα δεν ειπε τιποτα. Αρκεστηκε στο να κουνησει καταφατικα το κεφαλι του ενω παραλληλα προσπαθουσε να μαντεψει τις προθεσεις του ξενου.
-'Τα λεμε εκει τοτε' ειπε ο αινιγματικος συνομιλητης του και διχως αλλη κουβεντα εστρεψε την πλατη του στον δημοσιογραφο και βγηκε απο τα γραφεια της εφημεριδας.
-'Περιεργος τυπος ομολογουμενως' ακουσε μια φωνη εξαφνα πισω του που τον εκανε ν' αναπηδησει αποτομα. 'Αναρωτιεμαι τι μερους του λογου ειναι'.
Ο Γουες στραφηκε προς την φωνη που ανηκε στον Χιου Μπενσερ.
-'Μονο περιεργος' ? εκανε ο ΜακΓκιντι. 'Μακαρι να μπορουσα να βρω την καταλληλη λεξη για να τον περιγραψω' ειπε και βαδισε προς το γραφειο του.
==========================
Το σημειο που ειχε επιλεξει ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος για να στησει το αρχηγειο του ηταν στρατηγικα πανεξυπνο. Η τεραστια αποθηκη βρισκοταν ακριβως στο μεσο μιας αλανας απεναντι ακριβως απο το Καρροου Παρκ, οπως του ειχε πει ο ΜακΓκιντι. Ηταν αδυνατον για τον οποιονδηποτε να πλησιασει και να μην γινει αντιληπτος. Απο μια βιαστικη ματια που ειχε ριξει η αποθηκη φαινοταν οντως εγκαταλελειμενη, δεν υπηρχε ψυχη πουθενα. Ομως ηξερε καλα πως επειδη αυτος δεν τους εβλεπε αυτο δεν σημαινε πως δεν υπηρχε κανεις εκει. Δεν ειχε λογο να κινηθει στα κρυφα ουτε θεωρουσε σκοπιμο να δοκιμασει να αιφνιδιασει αυτους που βρισκονταν μεσα στην αποθηκη. Το μονο πραγμα που δεν θα περιμεναν ποτε οι ενοικοι του κτιριου θα ηταν μια φανερη μετωπικη επιθεση, αυτο δηλαδη που ειχε επιλεξει ο ιδιος.
Προλαβε ν' αναρωτηθει για ποιον λογο θα εκανε αυτο που ετοιμαζοταν και τι σχεση ειχε ολο αυτο με την αποστολη του μα δεν καθησε να βρει την απαντηση.
-'Καμια' μουρμουρισε και αρχισε να προχωρα προς την αποθηκη.
==============================
-'Πρεπει να φυγεις πριν οι ανθρωποι του Ντεννις αρχισουν να σε ψαχνουν, δεν εχεις πολυ χρονο στην διαθεση σου' ειπε με φωνη χρωματισμενη στην απελπισια η Λουσυ.
-'Και να παω που ? Στην ξαδελφη σου στο Νονιτον ? Και μετα ? Ποσο θα κατσω εκει ? Το καταλαβαινεις πως αν φυγω δεν μπορω να γυρισω πισω ποτε ξανα' ? απαντησε με την δικη του φωνη βουτηγμενη στην απελπισια ο Μπλανκο.
-'Δεν θελω να παθεις κακο' απαντησε ικευτικα η Λουσυ.
Ο Μπλανκο γυρισε, την κοιταξε και την πηρε αγκαλια.
-'Δεν ειναι αυτη η λυση μικρη μου' αποκριθηκε. 'Θα μιλησω με τον Ντεννις, θα μ' ακουσει, ειμαι σιγουρος πως θα βρουμε μια λυση' ειπε διχως να πιστευει ουτε λεξη απ' αυτα που μολις ειχε ξεστομισει. 'Αν φυγω ο Ντεννις θα ξεσπασει στους δικους μου ανθρωπους, εσενα, τον Γουες και ποιος ξερει ποιον αλλο. Δεν γινεται να ξερω πως λογω της δειλιας μου καποιος θα παθει κακο. Ολα θα πανε καλα, θα το δεις' ειπε κοιτωντας το ρολοι που καταπινε αδιαφορα το χρονο.
===========================
Τα τσιρακια του Ντεννις του Σκαντζοχειρου ηταν ιδανικα στρατολογημενα για να εκφοβιζουν ανισχυρες πορνες, μεροκαματιαρηδες ιδιοκτητες καταστηματων και φουκαραδες νοικοκυραιους μα ουτε εκπαιδευμενοι ηταν ουτε καταλληλα προετοιμασμενοι ηταν για ν' αντιμετωπισουν μια περιπτωση σαν κι αυτη που μολις ειχε εισβαλλει στο αρχηγειο τους. Οι φιλοτιμες προσπαθειες που εκαναν οι φρουροι της αποθηκης για ν' αναχαιτισουν την επιθεση που πραγματοποιησε ο ξενος επεσαν στο κενο και οι ιδιοι επεσαν αναισθητοι στο εδαφος μετα απο μια σειρα εντυπωσιακων χτυπηματων που δεχτηκαν. Με την εισοδο πια ελευθερη απο εμποδια ο ξενος μπηκε στην αποθηκη και την περιεργαστηκε. Στο βαθος, ενα σμηνος περιστερια που βολταριζαν στο εδαφος πεταξαν αποτομα προς τα δοκαρια της οροφης αφ' ενος τρομαγμενα απο την απροσκλητη ξενη παρουσια και αφετερου σαν να ηθελαν να παρακολουθησουν τα συμβαντα απο μια πιο καλη κι ασφαλεστερη οπτικη γωνια. Οι μπραβοι του Ντεννις που βρισκονταν μεσα στην αποθηκη αγνοησαν την πιθανοτητα μιας αρχικης λεκτικης αντιπαραθεσης και ορμησαν πανω στον εισβολεα.
============================
Ηταν σαν να παλευε με κουκλες βιτρινας. Μηχανικα εντελως τα χερια και τα ποδια του επαναλαμβαναν κινησεις και τεχνικες που ειχαν τελειοποιηθει διαμεσου τοσων αιωνων γκρεμιζοντας καθε αντιπαλο στο πατωμα. Ατακτως εριμμενα αναισθητα κορμια με σπασμενες μυτες, πλευρα και κεφαλια ηταν το αποτελεσμα του ζωγραφικου καμβα με το οποιο ειχε ντυσει το δαπεδο. Αφου σιγουρευτηκε για την ακινησια των ηττημενων βαδισε αργα προς την μεγαλη, βαρια σιδερενια πορτα που υπηρχε στο βαθος. Αν ο Σκαντζοχειρος ενοιωθε ασφαλεια πισω απ' αυτην την πορτα ηταν καιρος να μαθει πως αυτο το εμποδιο δεν ηταν ικανο για να κρατησει τον ξενο μακρια του. Λιγα μετρα πριν φτασει στην πορτα την ειδε ν' ανοιγει και μια φιγουρα ξεπροβαλλε πισω της. Η φυσιογνωμια του ηταν γνωστη.
Ο Σραπ εκλεισε πισω του την πορτα και αφου προχωρησε προς το μερος του ξενου μερικα βηματα σταματησε και τον κοιταξε. Στο χερι του κρατουσε ενα συμπαγη, μακροστενο, σχεδον απαστραπτοντα στο φως που διαχεοταν στο εσωτερικο της αποθηκης απο την οροφη λοστο.
===============================
-'Στο ειχα πει πως εμεις οι δυο θα τα ξαναπουμε' μουγκρισε.
-'Η αληθεια δεν μπορει ν' αλλαξει αυτο που θα γινει' απαντησε ειρωνικα ο ξενος.
-'Αυτο θα το δουμε' αποκριθηκε ο Σραπ και ορμησε.
Εχοντας αντιμετωπισει ξανα τον αντιπαλο του αυτη τη φορα κινηθηκε πιο οργανωμενα και μεθοδικα. Παρ' ολα αυτα, ολα του τα χτυπηματα ειχαν τιμωρησει τον αερα μην βρισκοντας τον αντικειμενικο του στοχο κι απ' την αλλη ειχε δεχτει ηδη καμποσα χτυπηματα που θα ειχαν εξουδετερωσει αλλον αντιπαλο. Ομως ο Σραπ ηταν σκληρο καρυδι.
Τα συνεχη, μανιασμενα, οριζοντια και καθετα χτυπηματα που δοκιμασε εξακολουθουσαν να ειναι αστοχα ενω μια κλωτσια που δεχτηκε ψηλα στο στερνο τον εστειλε να κυλιστει στο εδαφος. Σκουπισε μια μικρη, λεπτη γραμμουλα αιματος που ειχε σχηματιστει στο δεξι του χειλος, κουνησε το κεφαλι αριστερα δεξια να ξεθολωσει κι ετοιμαστηκε να επιτεθει και παλι.
Η πορτα πισω του ανοιξε μα δεν στραφηκε καν προς τα κει.
============================
Ηταν σαν δυο σταγονες νερο, σε τετοιο σημειο που ισως και η πιο εξονυχιστικη παρατηρητικοτητα δεν θα μπορουσε να διακρινει εμφανες σημαδι για να τις ξεχωρισει. Ψηλες, αδυνατες, με ισιο μακρυ κορακισιο μαλλι και μια παγωμαρα και κενοτητα στο βλεμμα.
-'Να σας συστησω' ειπε ειρωνικα ο Σραπ. 'Προβλημα, η Κλοουκ και η Κειπ. Κοριτσια, το προβλημα'.
Ειχαν σταθει απεναντι του σε μια νοητη καμπυλη τοξου, με τον Σραπ στην μεση και τον μελετουσαν. Μετα κινηθηκαν και οι τρεις εναντιον του.
Μολονοτι καταφερε ν' αποφυγει ολα τα χτυπηματα που τον ειχαν αποδεκτη δεν καταφερε ουτε κι αυτος ν' ανταποδωσει εστω κι ενα. Κινουνταν γρηγορα. αλλαζοντας συνεχως θεσεις πραγμα που θα δυσκολευε λιγο παραπανω τις προσπαθειες του. Απεκρουσε ενα διδυμο λακτισμα και ταυτοχρονα τιναξε το αριστερο του ποδι μπροστα βρισκοντας τον Σραπ στο προσωπο ενω τα χερια του βρεθηκαν μηχανικα στην εκταση με τις παλαμες του να προσπαθουν να βρουν τις Διδυμες στο στηθος.
=============================
Η αρτια εκπαιδευση τους τις βοηθησε να ολοκληρωσουν μια περιστροφη κατα το ημισυ, ετσι τα χτυπηματα δεν ηταν γεματα για να τις ριξει αναισθητες, απλα τις τρανταξε. Ισως να ηταν και η πρωτη φορα που καποιος ειχε καταφερει κατι τετοιο γιατι στα ματια τους προλαβε να διακρινει μια λαμψη στιγμιαιας αποριας. Κοιταξε τον Σραπ που ειχε πια καταπονηθει. Χρειαζοταν ενα καλο χτυπημα ακομα και μετα θα εβλεπε πως θ' αντιμετωπιζε το διδυμο προβλημα που ειχε μπροστα του. Εκμεταλλευτηκε μια ευκαιρια και ο αριστερος του αγκωνας συναντησε το πηγουνι του Σραπ σε μια συγκρουση που μονο ενας νικητης μπορουσε να υπαρξει.
Το πρωτοπαλληκαρο του Ντεννις επεσε με φορα στο δαπεδο κι εμεινε εκει ακινητος.
Το ενα δευτερολεπτο που καταχραστηκε για να δωσει στον εαυτο του τα ευσημα ηταν αρκετο.
Κινουμενη αστραπιαια η Κειπ συρθηκε στο εδαφος κι απο το δαπεδο τον κλωτσησε με δυναμη στο στερνο. Η ανακλαστικη κινηση τον εφερε να σκυβει μπροστα και προλαβε να δει μια ιπταμενη Κλοουκ να προσγειωνει με δυναμη το δεξι της ποδι στο προσωπο του.
============================
Τον ειχαν ριξει κατω, κατι που ελαχιστοι μπορουσαν να υπερηφανευτουν πως ειχαν καταφερει. Καταλαβε πως προσπαθωντας να βγαλει και τις δυο ταυτοχρονα εκτος μαχης ηταν λανθασμενη τακτικη και διαφοροποιηθηκε. Εστιασε στην Κλοουκ ριχνοντας το βαρος του εκει. Εκμηδενισε τις ηθικες αναστολες του σχετικα με το να μην χτυπας γυναικες και μεσα σε λιγα λεπτα ο αντικειμενικος στοχος ειχε επιτευχθει. Μια σειρα καλοζυγισμενα χτυπηματα ηταν αρκετα ακομα και για τις Διδυμες για να υποκυψουν στην ανωτεροτητα του. Εριξε μια ματια στις αναισθητες πολεμιστριες που κειτονταν λιποθυμες διπλα στον απο ωρα εξουδετερωμενο Σραπ.
Ηταν ωρα να περασει εκεινη τη σιδερενια πορτα και να φτασει στον αντικειμενικο του στοχο, τον Ντεννις τον Σκαντζοχειρο. Δεν γνωριζε τι αλλες εκπληξεις μπορουσαν να τον περιμενουν αλλα δεν υπηρχε αλλος τροπος για να το μαθει. Σηκωσε τα ματια ψηλα σαν να περιμενε καποιο σχολιο απο τους φτερωτους θεατες σχετικα με οσα ειχαν παρακολουθησει.
Κανενα σχολιο δεν ακουστηκε ποτε κι ετσι εσπρωξε την πορτα και προχωρησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου