ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 76
Η Μορενα Μοριεντες ηπιε αλλη μια γουλια απο το τσαι της κι εγειρε στην πλατη του αναπαυτικου καναπε στο λομπυ του ξενοδοχειου. Ενα πληθος ερωτηματικων βασανιζαν το κεφαλι της κι αυτη δεν ειχε προς το παρον καμια απαντηση να δωσει. Που βρισκοταν ο ξενος ? Αραγε ηταν καλα ? Αν ναι, ποτε θα εμφανιζοταν ? Ποσο ακομα επρεπε να περιμενει εκει διχως να εχει την δυνατοτητα να κινηθει απο μονη της ? Ο κινδυνος για την ιδια ειχε περασει ανεπιστρεπτι η θα επρεπε ν' ανησυχει ? Η προσφατη απαγωγη της, καθως και τα οσα διεδραματιστηκαν και την διαρκεια της απελευθερωσης της, της δημιουργουσαν μια μονιμη αναστατωση και η ασαφεια για το τι εμελλε γενεσθαι μεγαλυτερη ανησυχια. Συν τοις αλλοις, περιμενε και την απαντηση στο τηλεγραφημα που ειχε στειλει ελπιζοντας πως θα ειχε θετικη εκβαση. Δυστυχως απαντησεις για ολα αυτα δεν ειχε και το μονο που μπορουσε να κανει ηταν υπομονη. Συνεχιζε να πινει το τσαι της οταν ενα γκρουμ την ενημερωσε πως ειχε ερθει ενα τηλεγραφημα γι αυτην στην ρεσεψιον. Επιτελους μια απαντηση στα τοσα ερωτηματα.
===============================
Ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος κοιταξε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια τον εισβολεα στο γραφειο του και σηκωθηκε απο την καρεκλα του. Παραδοξως η φωνη του ηταν ζωηρη και συγκροτημενη αν και ηξερε πως ο αγνωστος ειχε φτασει μεχρι εκει μεσα απο τους αντρες του.
-'Ολα αυτα γιατι' ? ρωτησε κανοντας μια χειρονομια ταυτοχρονα για να δωσει εμφαση. 'Για τον σπανιολο ? Μου χρωσταει και πρεπει να με πληρωσει' συνεχισε παντα με το βλεμμα να εστιαζει στον εισβολεα. 'Δεν ζηταω τιποτα περισσοτερο απ' οτι μου χρωσταει. Και τωρα μου στελνει τα τσιρακια του για ν' αλλαξω γνωμη' ?
Χτυπησε εξαφνα με δυναμη το τραπεζι μπροστα του και συνεχισε να μιλαει.
-'Δεν μ' ενδιαφερει ουτε ποιος εισαι, ουτε τι θελεις. Τσακισου απο μπροστα μου και πες του σπανιολου πως εχει μια ωρα προθεσμια να μου φερει αυτα που μου χρωσταει'.
Ο ξενος χαμογελασε κι εκανε ενα βημα μπροστα.
-'Τωρα καταλαβαινω απο που πηρες το παρατσουκλι σου' εκανε κι εδειξε με το χερι του τα μαλλια του Ντεννις.
=============================
Η αυτοκρατορια που ειχε στησει ο Ντεννις στον υποκοσμο του Λονδινου δεν ειχε γινει με το να περιμενει ν' ανταποδωσει τα χτυπηματα των αντιπαλων του. Ειχε γινει γιατι ο Ντεννις φροντιζε παντα να δρα πρωτος εκμεταλλευομενος το στοιχειο του αιφνιδιασμου. Το δεξι του χερι, που ηταν επιμελως κρυμμενο πισω απο την πλατη του ολη αυτη την ωρα, εκανε ξαφνικα την εμφανιση του και στην παλαμη του υπηρχε ενα μικρο ρεβολβερ.
Η σφαιρα ταξιδεψε οσο πιο γρηγορα μπορουσε προς τον αντικειμενικο της στοχο που δεν ηταν αλλος απο το στηθος του ξενου. Το ταξιδι της δεν ολοκληρωθηκε ποτε.
Ο Ντεννις εμεινε αναυδος βλεποντας την κλειστη παλαμη του ξενου ν' ανοιγει αργα εχοντας φυλακισμενη τη σφαιρα που μολις ειχε ριξει. Ο ξενος γυρισε την παλαμη και ο νομος της βαρυτητας εκανε τα υπολοιπα στελνοντας την σφαιρα στο δαπεδο.
-'Συμπαθεστατα' ειπε ο αγνωστος κοιτωντας καταματα τον Ντεννις. 'Αν δεν κανω λαθος ειναι η σειρα μου τωρα' συνεχισε και βαδισε προς τον εμβροντητο κακοποιο.
===================================
Το βαρυ μεταλλικο αντικειμενο περασε διπλα απο το κεφαλι του και διχως να στρεψει το κεφαλι του ενα στιλετο που ως δια μαγειας εμφανιστηκε στο αριστερο του χερι εφυγε με δυναμη προς το σημειο της απειλης. Η κραυγη του Ντεννις 'Τζουλυ' τον εκανε να κοιταξει.
Η κοπελα πρεπει να ηταν κρυμμενη πισω απο ενα μεγαλο επιπλο απ' οπου ειχε πεταξει και το αντικειμενο στον ξενο. Τωρα, βουτηγμενη στο αιμα με το στιλετο καρφωμενο στην καρδια, προσπαθουσε να κρατησει ισοροπια. Δεν τα καταφερε κι επεσε νεκρη στο πατωμα.
Αυτο πρεπει να νεκρωσε καθε λογικη εγκεφαλικη λειτουργια στον Ντεννις. Αρπαζοντας ενα χαρτοκοφτη ορμησε στα τυφλα εναντια στον ξενο. Η επιθεση δεν ειχε καμια τυχη εν αντιθεση με το χτυπημα του ξενου με το δευτερο στιλετο στο δεξι του χερι. Ο Ντεννις προσπαθησε ν' αποτραβηξει το κοφτερο αντικειμενο απο το λαιμο του μα συντομα παρατησε την προσπαθεια.
Συρθηκε για λιγο στο πατωμα κατορθωνοντας να φτασει μεχρι την Τζουλυ γραπωνοντας το αψυχο χερι της στο δικο του. Λιγα δευτερολεπτα μετα ηταν κι αυτος νεκρος ενω τα δυο πτωματα περικυκλωνονταν απο μια κοκκινη λιμνη αιματος που διαρκως μεγαλωνε.
=============================
Ενας θορυβος πισω του τον εκανε να στραφει ετοιμος για ολα. Ο Σραπ, η Κειπ και η Κλοουκ κοιτουσαν την καταληξη του εργοδοτη τους. Ο Σραπ μιλησε πρωτος.
-'Εμεις δουλευαμε για οποιον μας πληρωνε. Αφου δεν υπαρχει εργοδοτης πια δεν εχουμε κατι μαζι σου. Συμφωνουν και τα κοριτσια απο δω'. Οι Διδυμες κουνησαν καταφατικα το κεφαλι.
-'Αυτα ειναι ευχαριστα νεα' ειπε ο ξενος. 'Και τα πιο ευχαριστα ειναι πως μολις αλλαξατε εργοδοτη. Θα δουλεψετε για μενα πια, επι πληρωμη φυσικα'.
Δεκα λεπτα αργοτερα εβγαινε απο την αποθηκη. Ειδε απο μακρια την φιγουρα του Γουες να πλησιαζει. Ερχοταν ακριβως την ωρα που του ειχε μηνυσει.
Του εξηγησε τι ακριβως ειχε συμβει και φευγοντας προσθεσε χαμογελωντας.
-'Φανταζομαι να καταλαβαινεις πως αυτο ειναι αποκλειστικο θεμα για σενα'.
Ο Γουες κουνησε καταφατικα το κεφαλι του διχως να πει κουβεντα. Πραγματι , αυτο το ρεπορταζ θα αλλαζε ολη του τη ζωη η οτι ειχε απομεινει πια απ' αυτην.
================================
Μεχρι στιγμης διευθετουσε τις αναγκες και ελυνε τα προβληματα αλλων, κατι που δεν το συνηθιζε, αφηνοντας σε δευτερη μοιρα τις δικες του προτεραιοτητες. Ομως τωρα δεν ειχε αλλα περιθωρια. Επρεπε να ξεμπερδευει το συντομοτερο δυνατον γιατι υπηρχαν ακομα μερικα πραγματα που επρεπε να γινουν. Ολα ομως θα περιμεναν. Αποψε θα τελειωνε με τον στοχο του.
Το σκοταδι ειχε καλυψει τα παντα τριγυρω οταν εφτασε στο σπιτι του θυματος. Η υγρασια γινοταν ολο και πιο εντονη οσο περνουσε η ωρα μα αυτο ηταν κατι που τον αφηνε αδιαφορο. Εριξε μια ματια και ειδε φως στο ενα παραθυρο. Ηταν ακομα νωρις, επρεπε να περιμενει.
Η υπομονη του ανταμοιφθηκε μιαμιση ωρα μετα. Απο την διαδρομη που τον εβλεπε ν' ακολουθει καταλαβαινε πως πηγαινε στην 'Μελαγχολικη Οξια'. Δεν θα εφτανε ποτε.
Ενοιωσε εξαφνα το συναισθημα πως δεν ηταν μονος σ' αυτην τη παρακολουθηση. Σαν καπου να υπηρχε καποιος αλλος που ακολουθουσε κι αυτος τον στοχο του. Μια γρηγορη ματια τριγυρω δεν εδειξε κατι, οτι και να ηταν μαλλον το ειχε φανταστει.
================================
Εκοψε δρομο και κρυφτηκε στην πιο παχια σκια που υπηρχε στην Ντραουν Ροουντ. Απο κει θα περνουσε, δεν ειχε αλλη επιλογη, εκει θα τον περιμενε. Τον ειδε να πλησιαζει απο μακρια.
Τρομαξε στη θεα του αγνωστου που πεταχτηκε μπροστα του.
-'Αν θελεις χρηματα εχω μονο αυτα' ειπε βγαζοντας μερικα κερματα απο την τσεπη του.
-'Δεν θελω τα χρηματα σου' ειπε παγερα ο ξενος.
-'Μα τοτε τι ? Δεν σε ξερω, ποιος εισαι ? Τι θελεις' ?
Συνηθως δεν επιανε την κουβεντα με τα θυματα του μα εδω, γι ανεξηγητο λογο, το εκανε.
-'Και να σου εξηγουσα δεν θα καταλαβαινες' ειπε ο ξενος πλησιαζοντας απειλητικα.
-'Γι αυτες ειναι' ? ρωτησε τρομοκρατημενος ο αντρας. 'Ηξερες καποια απ' αυτες' ?
Ο ξενος δεν απαντησε μα συνεχισε να προχωρα προς το μερος του.
-'Πορνες, ηταν ολες πορνες' ειπε ο αντρας με οργισμενη φωνη. 'Κανεις δεν εκανε τιποτα γι αυτο, ολοι το ειχαν αποδεχτει. Καποιος επρεπε να κανει κατι, μ' ακους'?
================================
Η αισθηση πως δεν ηταν μονοι τους στο σκοτεινο σοκακι ξαναγυρισε εντονα. Προσπαθησε να εντοπισει τον αορατο θεατη ενω ο αντρας συνεχιζε το λογιδριο του.
-'Και οι δυο το αξιζαν' ειπε ενω τα ματια του ειχαν παρει μια εντονη λαμψη. 'Ομως εσυ δεν εισαι αστυνομικος, ουτε συγγενης η γνωστος με καποια απ' αυτες. Τι θελεις απο μενα και δεν μ' αφηνεις στην ησυχια μου' ?
Πιστοποιησε το γεγονος πως ηταν οι δυο τους μολονοτι η αισθηση πως καποιος παρακολουθουσε δεν ειχε εξαλειφθει και στραφηκε προς τον αντρα.
-'Μου ειναι αδιαφορο τι εκανες, γιατι και πως. Ο λογος που σε αναζητουσα δεν εχει να κανει με τις πραξεις σου που δεν με αφορουν'.
Ο αντρας τον κοιταξε και διαβασε στα ματια του αγνωστου πως η ζωη του πλεον μετριοταν σε λιγα λεπτα. Δεν εκανε τιποτα απολυτως για ν' αντιδρασει η ν' αντισταθει.
-'Κανε οτι εχεις να κανεις' ειπε με απολυτη ηρεμια και ψυχραιμια.
============================
Ο ξενος σταθμισε για λιγο τα γεγονοτα οπως ειχαν πλεον δρομολογηθει. Η μοιρα τον ειχε στειλει να διεκδικησει το ενδεκατο και προτελευταιο κομματι του γριφου απο το μυαλο ενος ασυνειδητου και στυγνου εγκληματια. Θ' αλλαζε κατι αν ο στοχος του ηταν ενας ειρηνικος, φιλησυχος οικογενειαρχης ? Οχι, παλι η ιδια καταληξη θα υπηρχε. Ο ανθρωπος που ολο το Λονδινο εψαχνε αγωνιωδως σε λιγο θα επεφτε νεκρος απο το χερι του και κανεις ποτε δεν θα μαθαινε πως ο τρομος θα ειχε σταματησει. Ολοι θα ζουσαν με το φοβο ενος νεου εγκληματος και αυτος ηταν ο μονος που θα γνωριζε την αληθεια χωρις να μπορει να την μοιραστει με κανενα. Διχως να εχει δωσει εντολη ο εγκεφαλος του τα δυο στιλετα ειχαν βρεθει σφιχτα φυλακισμενα στα χερια του. Πλησιασε σε αποσταση αναπνοης. Το θυμα του εξακολουθουσε να κραταει αυτην τη παθητικη, αδιαφορη σταση κι ας ηξερε τι επροκειτο να συμβει.
Ακομα και την στιγμη που οι δυο λεπιδες καρφωθηκαν στην καρδια του δεν υπηρξε η παραμικρη αλλαγη στο βλεμμα του. Πεθανε διχως να βγαλει ψιθυρο.
==============================
Για ενδεκατη φορα οτι ειχε συμβει και τις αλλες φορες εγινε και τωρα, μονο που ηταν αισθητα πολλπλασιο. Το φως που εξεπεμψε ο κυβος ηταν ανυποφορα εκτυφλωτικο, τα παντα τριγυρω ειχαν παγωσει στο χρονο και ο πονος στο κεφαλι του πηρε ανεξελεγκτες διαστασεις. Ειχε την αισθηση σαν να υπηρχε μια μικρη πορτουλα μεσα στο κεφαλι του που βιαια προσπαθουσε να μεγαλωσει λες και κατι περα απο τ' ανθρωπινα και γνωστα ορια απαιτουσε απο περασει απο μεσα. Επεσε στα γονατα απο τον πονο και σχεδον εχασε τις αιασθησεις του. Αυτη τη φορα χρειαστηκε περισσοτερος χρονος για να υποχωρησει ο πονος και να χαθει το φως του κυβου.
Κοιταξε με ματια θολα ακομα για την φυσιογνωμια του γερου απο την ερημο Ινζεμ. Τον ειδε λιγο πιο περα, παντα ακουμπισμενο στο μπαστουνι του να τον παρακολουθει. Του φανηκε πως χαμογελουσε, ηταν η πρωτη φορα που συνεβαινε κατι τετοιο. Τον ειδε ακομα να κανει μια κινηση που ποτε δεν καταλαβε τι ηταν. Μεχρι να σηκωθει ο γερος ειχε χαθει. Σηκωθηκε τρεμαμενος κι ακουμπησε στον τοιχο. Αλλη μια αποστολη ειχε μεινει, αλλος ενας στοχος και θα εφτανε στο τελος. Στο τελος η σε μια καινουργια αρχη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 76
Η Μορενα Μοριεντες ηπιε αλλη μια γουλια απο το τσαι της κι εγειρε στην πλατη του αναπαυτικου καναπε στο λομπυ του ξενοδοχειου. Ενα πληθος ερωτηματικων βασανιζαν το κεφαλι της κι αυτη δεν ειχε προς το παρον καμια απαντηση να δωσει. Που βρισκοταν ο ξενος ? Αραγε ηταν καλα ? Αν ναι, ποτε θα εμφανιζοταν ? Ποσο ακομα επρεπε να περιμενει εκει διχως να εχει την δυνατοτητα να κινηθει απο μονη της ? Ο κινδυνος για την ιδια ειχε περασει ανεπιστρεπτι η θα επρεπε ν' ανησυχει ? Η προσφατη απαγωγη της, καθως και τα οσα διεδραματιστηκαν και την διαρκεια της απελευθερωσης της, της δημιουργουσαν μια μονιμη αναστατωση και η ασαφεια για το τι εμελλε γενεσθαι μεγαλυτερη ανησυχια. Συν τοις αλλοις, περιμενε και την απαντηση στο τηλεγραφημα που ειχε στειλει ελπιζοντας πως θα ειχε θετικη εκβαση. Δυστυχως απαντησεις για ολα αυτα δεν ειχε και το μονο που μπορουσε να κανει ηταν υπομονη. Συνεχιζε να πινει το τσαι της οταν ενα γκρουμ την ενημερωσε πως ειχε ερθει ενα τηλεγραφημα γι αυτην στην ρεσεψιον. Επιτελους μια απαντηση στα τοσα ερωτηματα.
===============================
Ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος κοιταξε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια τον εισβολεα στο γραφειο του και σηκωθηκε απο την καρεκλα του. Παραδοξως η φωνη του ηταν ζωηρη και συγκροτημενη αν και ηξερε πως ο αγνωστος ειχε φτασει μεχρι εκει μεσα απο τους αντρες του.
-'Ολα αυτα γιατι' ? ρωτησε κανοντας μια χειρονομια ταυτοχρονα για να δωσει εμφαση. 'Για τον σπανιολο ? Μου χρωσταει και πρεπει να με πληρωσει' συνεχισε παντα με το βλεμμα να εστιαζει στον εισβολεα. 'Δεν ζηταω τιποτα περισσοτερο απ' οτι μου χρωσταει. Και τωρα μου στελνει τα τσιρακια του για ν' αλλαξω γνωμη' ?
Χτυπησε εξαφνα με δυναμη το τραπεζι μπροστα του και συνεχισε να μιλαει.
-'Δεν μ' ενδιαφερει ουτε ποιος εισαι, ουτε τι θελεις. Τσακισου απο μπροστα μου και πες του σπανιολου πως εχει μια ωρα προθεσμια να μου φερει αυτα που μου χρωσταει'.
Ο ξενος χαμογελασε κι εκανε ενα βημα μπροστα.
-'Τωρα καταλαβαινω απο που πηρες το παρατσουκλι σου' εκανε κι εδειξε με το χερι του τα μαλλια του Ντεννις.
=============================
Η αυτοκρατορια που ειχε στησει ο Ντεννις στον υποκοσμο του Λονδινου δεν ειχε γινει με το να περιμενει ν' ανταποδωσει τα χτυπηματα των αντιπαλων του. Ειχε γινει γιατι ο Ντεννις φροντιζε παντα να δρα πρωτος εκμεταλλευομενος το στοιχειο του αιφνιδιασμου. Το δεξι του χερι, που ηταν επιμελως κρυμμενο πισω απο την πλατη του ολη αυτη την ωρα, εκανε ξαφνικα την εμφανιση του και στην παλαμη του υπηρχε ενα μικρο ρεβολβερ.
Η σφαιρα ταξιδεψε οσο πιο γρηγορα μπορουσε προς τον αντικειμενικο της στοχο που δεν ηταν αλλος απο το στηθος του ξενου. Το ταξιδι της δεν ολοκληρωθηκε ποτε.
Ο Ντεννις εμεινε αναυδος βλεποντας την κλειστη παλαμη του ξενου ν' ανοιγει αργα εχοντας φυλακισμενη τη σφαιρα που μολις ειχε ριξει. Ο ξενος γυρισε την παλαμη και ο νομος της βαρυτητας εκανε τα υπολοιπα στελνοντας την σφαιρα στο δαπεδο.
-'Συμπαθεστατα' ειπε ο αγνωστος κοιτωντας καταματα τον Ντεννις. 'Αν δεν κανω λαθος ειναι η σειρα μου τωρα' συνεχισε και βαδισε προς τον εμβροντητο κακοποιο.
===================================
Το βαρυ μεταλλικο αντικειμενο περασε διπλα απο το κεφαλι του και διχως να στρεψει το κεφαλι του ενα στιλετο που ως δια μαγειας εμφανιστηκε στο αριστερο του χερι εφυγε με δυναμη προς το σημειο της απειλης. Η κραυγη του Ντεννις 'Τζουλυ' τον εκανε να κοιταξει.
Η κοπελα πρεπει να ηταν κρυμμενη πισω απο ενα μεγαλο επιπλο απ' οπου ειχε πεταξει και το αντικειμενο στον ξενο. Τωρα, βουτηγμενη στο αιμα με το στιλετο καρφωμενο στην καρδια, προσπαθουσε να κρατησει ισοροπια. Δεν τα καταφερε κι επεσε νεκρη στο πατωμα.
Αυτο πρεπει να νεκρωσε καθε λογικη εγκεφαλικη λειτουργια στον Ντεννις. Αρπαζοντας ενα χαρτοκοφτη ορμησε στα τυφλα εναντια στον ξενο. Η επιθεση δεν ειχε καμια τυχη εν αντιθεση με το χτυπημα του ξενου με το δευτερο στιλετο στο δεξι του χερι. Ο Ντεννις προσπαθησε ν' αποτραβηξει το κοφτερο αντικειμενο απο το λαιμο του μα συντομα παρατησε την προσπαθεια.
Συρθηκε για λιγο στο πατωμα κατορθωνοντας να φτασει μεχρι την Τζουλυ γραπωνοντας το αψυχο χερι της στο δικο του. Λιγα δευτερολεπτα μετα ηταν κι αυτος νεκρος ενω τα δυο πτωματα περικυκλωνονταν απο μια κοκκινη λιμνη αιματος που διαρκως μεγαλωνε.
=============================
Ενας θορυβος πισω του τον εκανε να στραφει ετοιμος για ολα. Ο Σραπ, η Κειπ και η Κλοουκ κοιτουσαν την καταληξη του εργοδοτη τους. Ο Σραπ μιλησε πρωτος.
-'Εμεις δουλευαμε για οποιον μας πληρωνε. Αφου δεν υπαρχει εργοδοτης πια δεν εχουμε κατι μαζι σου. Συμφωνουν και τα κοριτσια απο δω'. Οι Διδυμες κουνησαν καταφατικα το κεφαλι.
-'Αυτα ειναι ευχαριστα νεα' ειπε ο ξενος. 'Και τα πιο ευχαριστα ειναι πως μολις αλλαξατε εργοδοτη. Θα δουλεψετε για μενα πια, επι πληρωμη φυσικα'.
Δεκα λεπτα αργοτερα εβγαινε απο την αποθηκη. Ειδε απο μακρια την φιγουρα του Γουες να πλησιαζει. Ερχοταν ακριβως την ωρα που του ειχε μηνυσει.
Του εξηγησε τι ακριβως ειχε συμβει και φευγοντας προσθεσε χαμογελωντας.
-'Φανταζομαι να καταλαβαινεις πως αυτο ειναι αποκλειστικο θεμα για σενα'.
Ο Γουες κουνησε καταφατικα το κεφαλι του διχως να πει κουβεντα. Πραγματι , αυτο το ρεπορταζ θα αλλαζε ολη του τη ζωη η οτι ειχε απομεινει πια απ' αυτην.
================================
Μεχρι στιγμης διευθετουσε τις αναγκες και ελυνε τα προβληματα αλλων, κατι που δεν το συνηθιζε, αφηνοντας σε δευτερη μοιρα τις δικες του προτεραιοτητες. Ομως τωρα δεν ειχε αλλα περιθωρια. Επρεπε να ξεμπερδευει το συντομοτερο δυνατον γιατι υπηρχαν ακομα μερικα πραγματα που επρεπε να γινουν. Ολα ομως θα περιμεναν. Αποψε θα τελειωνε με τον στοχο του.
Το σκοταδι ειχε καλυψει τα παντα τριγυρω οταν εφτασε στο σπιτι του θυματος. Η υγρασια γινοταν ολο και πιο εντονη οσο περνουσε η ωρα μα αυτο ηταν κατι που τον αφηνε αδιαφορο. Εριξε μια ματια και ειδε φως στο ενα παραθυρο. Ηταν ακομα νωρις, επρεπε να περιμενει.
Η υπομονη του ανταμοιφθηκε μιαμιση ωρα μετα. Απο την διαδρομη που τον εβλεπε ν' ακολουθει καταλαβαινε πως πηγαινε στην 'Μελαγχολικη Οξια'. Δεν θα εφτανε ποτε.
Ενοιωσε εξαφνα το συναισθημα πως δεν ηταν μονος σ' αυτην τη παρακολουθηση. Σαν καπου να υπηρχε καποιος αλλος που ακολουθουσε κι αυτος τον στοχο του. Μια γρηγορη ματια τριγυρω δεν εδειξε κατι, οτι και να ηταν μαλλον το ειχε φανταστει.
================================
Εκοψε δρομο και κρυφτηκε στην πιο παχια σκια που υπηρχε στην Ντραουν Ροουντ. Απο κει θα περνουσε, δεν ειχε αλλη επιλογη, εκει θα τον περιμενε. Τον ειδε να πλησιαζει απο μακρια.
Τρομαξε στη θεα του αγνωστου που πεταχτηκε μπροστα του.
-'Αν θελεις χρηματα εχω μονο αυτα' ειπε βγαζοντας μερικα κερματα απο την τσεπη του.
-'Δεν θελω τα χρηματα σου' ειπε παγερα ο ξενος.
-'Μα τοτε τι ? Δεν σε ξερω, ποιος εισαι ? Τι θελεις' ?
Συνηθως δεν επιανε την κουβεντα με τα θυματα του μα εδω, γι ανεξηγητο λογο, το εκανε.
-'Και να σου εξηγουσα δεν θα καταλαβαινες' ειπε ο ξενος πλησιαζοντας απειλητικα.
-'Γι αυτες ειναι' ? ρωτησε τρομοκρατημενος ο αντρας. 'Ηξερες καποια απ' αυτες' ?
Ο ξενος δεν απαντησε μα συνεχισε να προχωρα προς το μερος του.
-'Πορνες, ηταν ολες πορνες' ειπε ο αντρας με οργισμενη φωνη. 'Κανεις δεν εκανε τιποτα γι αυτο, ολοι το ειχαν αποδεχτει. Καποιος επρεπε να κανει κατι, μ' ακους'?
================================
Η αισθηση πως δεν ηταν μονοι τους στο σκοτεινο σοκακι ξαναγυρισε εντονα. Προσπαθησε να εντοπισει τον αορατο θεατη ενω ο αντρας συνεχιζε το λογιδριο του.
-'Και οι δυο το αξιζαν' ειπε ενω τα ματια του ειχαν παρει μια εντονη λαμψη. 'Ομως εσυ δεν εισαι αστυνομικος, ουτε συγγενης η γνωστος με καποια απ' αυτες. Τι θελεις απο μενα και δεν μ' αφηνεις στην ησυχια μου' ?
Πιστοποιησε το γεγονος πως ηταν οι δυο τους μολονοτι η αισθηση πως καποιος παρακολουθουσε δεν ειχε εξαλειφθει και στραφηκε προς τον αντρα.
-'Μου ειναι αδιαφορο τι εκανες, γιατι και πως. Ο λογος που σε αναζητουσα δεν εχει να κανει με τις πραξεις σου που δεν με αφορουν'.
Ο αντρας τον κοιταξε και διαβασε στα ματια του αγνωστου πως η ζωη του πλεον μετριοταν σε λιγα λεπτα. Δεν εκανε τιποτα απολυτως για ν' αντιδρασει η ν' αντισταθει.
-'Κανε οτι εχεις να κανεις' ειπε με απολυτη ηρεμια και ψυχραιμια.
============================
Ο ξενος σταθμισε για λιγο τα γεγονοτα οπως ειχαν πλεον δρομολογηθει. Η μοιρα τον ειχε στειλει να διεκδικησει το ενδεκατο και προτελευταιο κομματι του γριφου απο το μυαλο ενος ασυνειδητου και στυγνου εγκληματια. Θ' αλλαζε κατι αν ο στοχος του ηταν ενας ειρηνικος, φιλησυχος οικογενειαρχης ? Οχι, παλι η ιδια καταληξη θα υπηρχε. Ο ανθρωπος που ολο το Λονδινο εψαχνε αγωνιωδως σε λιγο θα επεφτε νεκρος απο το χερι του και κανεις ποτε δεν θα μαθαινε πως ο τρομος θα ειχε σταματησει. Ολοι θα ζουσαν με το φοβο ενος νεου εγκληματος και αυτος ηταν ο μονος που θα γνωριζε την αληθεια χωρις να μπορει να την μοιραστει με κανενα. Διχως να εχει δωσει εντολη ο εγκεφαλος του τα δυο στιλετα ειχαν βρεθει σφιχτα φυλακισμενα στα χερια του. Πλησιασε σε αποσταση αναπνοης. Το θυμα του εξακολουθουσε να κραταει αυτην τη παθητικη, αδιαφορη σταση κι ας ηξερε τι επροκειτο να συμβει.
Ακομα και την στιγμη που οι δυο λεπιδες καρφωθηκαν στην καρδια του δεν υπηρξε η παραμικρη αλλαγη στο βλεμμα του. Πεθανε διχως να βγαλει ψιθυρο.
==============================
Για ενδεκατη φορα οτι ειχε συμβει και τις αλλες φορες εγινε και τωρα, μονο που ηταν αισθητα πολλπλασιο. Το φως που εξεπεμψε ο κυβος ηταν ανυποφορα εκτυφλωτικο, τα παντα τριγυρω ειχαν παγωσει στο χρονο και ο πονος στο κεφαλι του πηρε ανεξελεγκτες διαστασεις. Ειχε την αισθηση σαν να υπηρχε μια μικρη πορτουλα μεσα στο κεφαλι του που βιαια προσπαθουσε να μεγαλωσει λες και κατι περα απο τ' ανθρωπινα και γνωστα ορια απαιτουσε απο περασει απο μεσα. Επεσε στα γονατα απο τον πονο και σχεδον εχασε τις αιασθησεις του. Αυτη τη φορα χρειαστηκε περισσοτερος χρονος για να υποχωρησει ο πονος και να χαθει το φως του κυβου.
Κοιταξε με ματια θολα ακομα για την φυσιογνωμια του γερου απο την ερημο Ινζεμ. Τον ειδε λιγο πιο περα, παντα ακουμπισμενο στο μπαστουνι του να τον παρακολουθει. Του φανηκε πως χαμογελουσε, ηταν η πρωτη φορα που συνεβαινε κατι τετοιο. Τον ειδε ακομα να κανει μια κινηση που ποτε δεν καταλαβε τι ηταν. Μεχρι να σηκωθει ο γερος ειχε χαθει. Σηκωθηκε τρεμαμενος κι ακουμπησε στον τοιχο. Αλλη μια αποστολη ειχε μεινει, αλλος ενας στοχος και θα εφτανε στο τελος. Στο τελος η σε μια καινουργια αρχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου