ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74
Σταθηκε στην κορυφη της μαρμαρινης σκαλας κι εριξε μια ματια κατω. Ηταν ολοι εκει, οπως ακριβως τους ειχε αφησει, καποιοι ξαπλωμενοι σε αφυσικες στασεις, καποιοι ακομα με την απορια ζωγραφισμενη στα αψυχα προσωπα τους μην εχοντας προλαβει να συνειδητοποιησουν το τι τους ειχε συμβει. Ουτε σταγονα αιμα δεν ειχε τρεξει ωστε να λεκιασει το φινο δαπεδο κι αυτο γιατι δεν ειχε χρησιμοποιησει κανενος ειδους οπλο. Ειχαν πεσει ολοι νεκροι απο τα χερια του μετα απο μια σειρα χτυπηματων που δεν προοριζονταν για να αναισθητοποιησουν η να τραυματισουν μα για να εξοντωσουν. Ομως κανεις τους δεν ηταν αυτος που εψαχνε. Ο τελικος του στοχος βρισκοταν στον πανω οροφο, εκει που πατουσε τωρα και το μονο εμποδιο που εστεκε αναμεσα τους ηταν αυτοι οι πεντε αντρες που φρουρουσαν την μεγαλη, βαρια, δρυινη πορτα στο τελος του διαδρομου. Ηξερε πως θα την υπερασπιζονταν με την ζωη τους, πραγμα που τον εκανε να χαμογελασει γιατι δεν ειχε χορτασει ακομα το θανατικο που ειχε ηδη σπειρει.
Κατευθυνθηκε προς το μερος τους με γοργο, αποφασιστικο βημα.
=============================
Ο γδουπος που εκανε η πορτα καθως σωριαζοταν στο πατωμα εκανε τον Φινλευ Ντραξτερ ν' αναπηδησει. Ειδε πισω απο την μορφη που εστεκε ακινητη στο χασμα τ' ακινητα κορμια των τελευταιων υπερασπιστων του Ταγματος και ενοιωσε τον λαιμο του να ξεραινεται. Ειχε ενα τελευταιο χαρτι να παιξει και ηξερε πως αυτη ηταν η ωρα.
-'Νομιζω πως μπορουμε να βρουμε μια λυση' ειπε με τρεμαμενη φωνη.
Περασαν λιγα δευτερολεπτα πριν η φιγουρα απεναντι του μιλησει.
-'Οι λυσεις χρειαζονται οταν υπαρχει προβλημα' ειπε με ελαφρα ειρωνικη χροια. 'Κι εδω, για να πω την αληθεια, δεν βλεπω το προβλημα' συμπληρωσε.
-'Μπορουσε να κανουμε μια συμφωνια που να ειναι τοσο επωφελης για σενα οσο το θελεις'.
-'Τι ειδους συμφωνια θα μπορουσαμε να κανουμε' ? απαντησε ο ξενος.
Αντι απαντησεως ο Ντραξτερ ετρεξε πισω απο το γραφειο του κι ανοιξε με πανικοβλητα χερια ενα χρηματοκιβωτιο που ηταν ερμητικα κλειστο.
================================
Εβγαλε ενα σωρο χαρτονομισματα και τα απλωσε πανω στο γραφειο του.
-'Ολα αυτα μπορουν να γινουν δικα σου' ειπε με πιο ζωηρη φωνη τωρα αφου η ελπιδα για επιβιωση ειχε δειλα επιστρεψει. 'Αυτα κι αλλα τοσα αν θελεις' συνεχισε. 'Θα σου φτασουν για δεκα ζωες να περασεις σαν βασιλιας κι ακομα καλυτερα. Αρκει να μην μου κανεις κακο'.
Ο ξενος χαμογελασε και αφησε για λιγο το βλεμμα του να περπλανηθει στον σωρο των χαρτονομισματων. Πλησιασε πιο κοντα και η ματια του διασταυρωθηκε μ' αυτην του Ντραξτερ. Ο τελευταιος προσπαθησε να τον ψυχολογησει μα αυτο σταθηκε αδυνατον.
-'Υπαρχουν τρια εμποδια στο να δεχτω την προσφορα σου' ειπε.
-'Τι εννοεις' ? απαντησε ξεψυχισμενα ο Ντραξτερ ενω ενας μαυρος φοβος εμφανιστηκε απο το πουθενα κι εγκατασταθηκε για τα καλα στην καρδια του.
Ο ξενος χαμογελασε και η τελευταια ικμαδα δυναμης καθως και οποιο αποθεμα ελπιδας υπηρχε ακομα μεσα στον Φινλευ Ντρεξτερ εκαναν φτερα κι εξαφανιστηκαν.
==============================
-'Πρωτον, εχω περισσοτερες απο δεκα ζωες για να ζησω' ειπε ο ξενος 'πραγμα που σημαινει πως συντομα θα βρεθω παλι στην ιδια κατασταση. Δευτερον, δεν ζηλεψα ποτε κανεναν βασιλια, το αντιθετο μαλιστα, οσο περιεργο και να σου φαινεται. Και τριτο και σημαντικοτερο, χαρη στους προκατοχους σου εχασα διακοσια πενηντα χρονια σε μια κατασταση που ακροβατουσε αναμεσα στην ζωη και τον θανατο. Οποτε το να εξαφανισω απο προσωπου γης εσενα και το συναφι σου θα ειναι μονο ενα μικρο τμημα ανταποδοσης και μιας επιβεβλημενης εκδικησης'.
Ο Φινλευ Ντρεξτερ ειχε καταλαβει πως δεν υπηρχε τροπος ν' αποφυγει την μοιρα του. Σε μια απελπισμενη προσπαθεια το θολωμενο ενστικτο του τον οδηγησε στο ν' ανοιξει το μπροστινο συρταρι του γραφειου του και ταχυδακτυλουργικα να εμφανισει ενα μικρο περιστροφο. Προλαβε να ριξει μια φορα μονο διχως να βρει στοχο αφου ο αντιπαλος του ειχε κινηθει πιο γρηγορα κι απ' το ανοιγοκλεισιμο των βλεφαρων του. Το χτυπημα που δεχτηκε ηταν τοσο δυνατο για να τον στειλει να τσακιστει πανω στην τεραστια βιβλιοθηκη που καλυπτε ολο τον δυτικο τοιχο μα οχι θανατηφορο. Με θολα απ' τον πονο ματια ειδε τον ξενο να πλησιαζει.
============================
Ο ξενος τον σηκωσε σαν να ηταν τιποτα και τον κολλησε στον τοιχο.
-'Σε παρακαλω' ψελλισε ο Ντρεξτερ.
-'Αν αυτο σε παρηγορει' μουγκρισε ο ξενος 'μαθε πως αυτη την τυχη θα εχει καθε ενας απο σας που θα πεφτει πανω μου. Μα αρκετα φλυαρισαμε νομιζω'.
Το χτυπημα στο ηλιακο πλεγμα δοθηκε με χειρουργικη ακριβεια. Η καρδια του Φινλευ Ντραξτερ δεν αντεξε την επιπλεον πιεση και στην προσπαθεια της ν' ανταπεξελθει στην πρωτογνωρη πιεση εσκασε. Το σαγονι του επικεφαλης του Ταγματος ανοιγοκλεισε μια δυο φορες σε μια προσπαθεια να ρουφηξει πολυτιμο οξυγονο μα δεν μπορεσε.
Ο ξενος αφησε το αψυχο πτωμα να σωριαστει στη βαση του τοιχου και του εριξε μια τελευταια ματια. Ειχε ξεκληρισει ολο το παραρτημα του Ταγματος στο Λονδινο, ειχε εξοντωσει τον καθε ενα τους προσωπικα, ομως ενοιωθε ακομα ασβεστη την διψα για περισσοτερο. Βγηκε απο το κτιριο κι αφου εβαλε και το πτωμα του εξωτερικου φρουρου μεσα χαθηκε στο πρωινο, αχνο φως που εκανε δειλα την εμφανιση του.
=============================
Στα γραφεια της 'Πρωινης Αληθειας' επικρατουσε πανζουρλισμος. Αναρωτηθηκε αν αυτο συνεβαινε καθημερινα η απλα ειχε τυχει στην μερα. Οποιον κι αν ρωτησε για τον Γουες ΜακΓκιντυ ολοι απαντουσαν στερεοτυπα πως δεν ηξεραν που βρισκοταν. Ειδε στο βαθος το γραφειο του αρχισυντακτη και μπηκε μεσα.
-'Ποιος εισαι εσυ' ? ρωτησε ο αρχισυντακτης.
-'Ψαχνω τον Γουες Μακ Γκιντυ' απαντησε ο ξενος.
-'Τον Γουες' ? απαντησε ο δημοσιογραφος. 'Εισαι...'
-'Φιλος του' ηρθε ξερα η απαντηση.
Η δημοσιογραφικη περειεργεια του Χιου Μπενσερ τον ετρωγε να ρωτησει περισσοτερα μα το ενστικτο του του ελεγε να μην το κανει. Το εμπιστευτηκε.
-'Χιου Μπενσερ' ειπε κι ετεινε το χερι του 'ειμαι ο αρχισυντακτης της 'Πρωινης Αληθειας'.
-'Θ' αργησει' ? ρωτησε ο ξενος.
=========================
-'Εχει παει για ρεπορταζ, τον περιμενω απο στιγμη σε στιγμη' απαντησε ενω ενας μικροσκοπικος συνεγερμος ειχε μολις εκκινησει την διαδικασια ενεργοποιησης του. 'Μπορεις να τον περιμενεις εδω, αν θελεις' προσθεσε ο Μπενσερ.
-'Τι φωνες ειναι αυτες εκει εξω' ? ρωτησε ο ξενος. 'Τι γινεται' ?
-'Ο Τζωρτζ Λασκ' απαντησε ο Μπενσερ ενω και οι δυο αντρες πλησιασαν το παραθυρο. 'Οργανωνει τμηματα πεζης περιπολιας πολιτων' συνεχισε ο αρχισυντακτης.
-'Δηλαδη' ?
-'Ακου και μονος σου' ειπε ο Μπενσερ κι ανοιξε το παραθυρο.
Ενα αλαλαζων πληθος ειχε περικυκλωσει δυο αντρες που ανεβασμενοι σε μερικα βαρελια εκτοξευαν πυρινους λογους ενω ο οχλος απο κατω τους παραληρουσε.
Ο Τζωρτζ Λασκ περιμενε υπομονετικα να σβησουν οι ιαχες του κοσμου και με στεντορια φωνη συνεχισε το λογιδριο του.
=========================
-'Σας λεω δεν υπαρχει αλλος τροπος. Αν περιμενουμε απο την αστυνομια να δρασει θα θρηνησουμε κι αλλα θυματα. Πρεπει εμεις οι ιδιοι να κανουμε κατι. Ξερετε ολοι πως οι δολοφονημενες ηταν ολες ιεροδουλες. Τιποτα ομως δεν μας εξασφαλιζει πως οποιος εκανε αυτους τους φονους δεν θα επεκταθει καποια στιγμη και στις γυναικες μας, τις αδελφες, τις κορες μας. Δεν μπορουμε πλεον να κοιμομαστε ησυχοι τα βραδια. Δεν μπορουμε πλεον ν' αφηνουμε τους δικους μας ανθρωπους να κυκλοφορουν εξω την νυχτα. Τι εχει κανει η αστυνομια μεχρι στιγμης ? Τιποτα απολυτως. Η μονη λυση που υπαρχει ειναι αυτη που σας προτεινω. Θα φτιαξουμε μικρες περιπολιες για να επαναφερουμε την χαμενη μας ασφαλεια. Πρεπει ολοι μαζι να φροντισουμε τους ανθρωπους μας'.
Ενας καταιγισμος ερωτησεων τον διεκοψε προσωρινα και του πηρε λιγα λεπτα για να κατευνασει την οχλοβοη χρησιμοποιωντας τα χερια του για να υποδειξει να κανουν ησυχια. Πηρε μια βαθια ανασα και συνεχισε απτοητος.
============================
-'Πρεπει να οργανωθουμε σωστα διαφορετικα θα εχουμε κανει μια τρυπα στο νερο. Απο δω' ειπε δειχνοντας τον αλλο αντρα 'ειναι ο Αλμπερτ Μπαρχετ. Ο Αλμπερτ θα καταρτισει τους καταλογους με τους εθελοντες και θα τους ομαδοποιησει σε τμηματα. Πρεπει να σχεδιασουμε τις περιπολιες με τετοιο τροπο που να καλυπτουμε οσο το δυνατον περισσοτερα τμηματα της περιοχης. Για να γινει αυτο ομως σας χρειαζομαστε ολους. Γι αυτο θα περασετε τωρα ολοι απο τον Αλμπερτ για να σας καταγραψει. Το ονοματεπωνυμο και η διευθυνση κατοικιας σας ειναι απαραιτητα για την συγκροτηση των ομαδων περιπολιας. Επαναλαμβανω, πρεπει να παρουμε τις τυχες μας στα χερια μας. Ξεχαστε την αστυνομια, αυτη δεν μπορει να προστατεψει την ιδια απο τους κακοποιους. Οτι αποριες εχετε, οτι ερωτησεις υπαρχουν θα σας τις λυσει ο Αλμπερτ Μπαρχετ την στιγμη της καταγραφης σας. Θυμηθειτε, το μελλον των δικων σας ανθρωπων εξαρταται αποκλειστικα και μονο απο σας τους ιδιους. Μην τους απογοητευσετε'.
Ουρανομηκεις ζητωκραυγες ξεσπασαν μολις ο Τζωρτζ Λασκ ολοκληρωσε την ομιλια του.
=================================
-'Ο ανθρωπος ειναι απιστευτος δημαγωγος' ειπε ο Χιου Μπενσερ κλεινοντας το παραθυρο σε μια προσπαθεια να ελαχιστοποιησει τον εξωτερικο θορυβο. 'Κρεμονται ολοι απ' τα χειλη του'.
-'Αν εχεις το καταλληλο ακροατηριο μπορεις να πετυχεις τα παντα' απαντησε ο ξενος.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε καχυποπτα ο Χιου.
-'Τα θυματα ειναι πορνες μα δεν εστιασε εκει' ειπε ο ξενος. 'Αν εμενε μονο σ' αυτο κανεις δεν θα ενδιαφεροταν να μπει σε μια τετοια διαδικασια για την σωτηρια μερικων ιεροδουλων. Οταν ομως επικεντρωνεται στην τυχη συγγενικων προσωπων αυτης της αβουλης μαζας ολα αλλαζουν. Δεκαρα δεν δινει για τα συμβαντα. Ξερει τι ακριβως αφορουν τα φονικα και δεν τον απασχολει. Μ' αυτον το τροπο θα μπορει να ελεγχει τους παντες. Θ' αποκτησει δυναμη που θα του την δωσουν οι ιδιοι και δεν θα την επιστρεψει ποτε. Παντα θα υπαρχουν αφορμες κι αιτιες για να μετατρεψεις το προσωριν σε μονιμο. Εχω δει απειρους Τζωρτζ Λασκ στην ζωη μου' ειπε και κοιταξε τον αρχισυντακτη που τον ακουγε με ανοιχτο το στομα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74
Σταθηκε στην κορυφη της μαρμαρινης σκαλας κι εριξε μια ματια κατω. Ηταν ολοι εκει, οπως ακριβως τους ειχε αφησει, καποιοι ξαπλωμενοι σε αφυσικες στασεις, καποιοι ακομα με την απορια ζωγραφισμενη στα αψυχα προσωπα τους μην εχοντας προλαβει να συνειδητοποιησουν το τι τους ειχε συμβει. Ουτε σταγονα αιμα δεν ειχε τρεξει ωστε να λεκιασει το φινο δαπεδο κι αυτο γιατι δεν ειχε χρησιμοποιησει κανενος ειδους οπλο. Ειχαν πεσει ολοι νεκροι απο τα χερια του μετα απο μια σειρα χτυπηματων που δεν προοριζονταν για να αναισθητοποιησουν η να τραυματισουν μα για να εξοντωσουν. Ομως κανεις τους δεν ηταν αυτος που εψαχνε. Ο τελικος του στοχος βρισκοταν στον πανω οροφο, εκει που πατουσε τωρα και το μονο εμποδιο που εστεκε αναμεσα τους ηταν αυτοι οι πεντε αντρες που φρουρουσαν την μεγαλη, βαρια, δρυινη πορτα στο τελος του διαδρομου. Ηξερε πως θα την υπερασπιζονταν με την ζωη τους, πραγμα που τον εκανε να χαμογελασει γιατι δεν ειχε χορτασει ακομα το θανατικο που ειχε ηδη σπειρει.
Κατευθυνθηκε προς το μερος τους με γοργο, αποφασιστικο βημα.
=============================
Ο γδουπος που εκανε η πορτα καθως σωριαζοταν στο πατωμα εκανε τον Φινλευ Ντραξτερ ν' αναπηδησει. Ειδε πισω απο την μορφη που εστεκε ακινητη στο χασμα τ' ακινητα κορμια των τελευταιων υπερασπιστων του Ταγματος και ενοιωσε τον λαιμο του να ξεραινεται. Ειχε ενα τελευταιο χαρτι να παιξει και ηξερε πως αυτη ηταν η ωρα.
-'Νομιζω πως μπορουμε να βρουμε μια λυση' ειπε με τρεμαμενη φωνη.
Περασαν λιγα δευτερολεπτα πριν η φιγουρα απεναντι του μιλησει.
-'Οι λυσεις χρειαζονται οταν υπαρχει προβλημα' ειπε με ελαφρα ειρωνικη χροια. 'Κι εδω, για να πω την αληθεια, δεν βλεπω το προβλημα' συμπληρωσε.
-'Μπορουσε να κανουμε μια συμφωνια που να ειναι τοσο επωφελης για σενα οσο το θελεις'.
-'Τι ειδους συμφωνια θα μπορουσαμε να κανουμε' ? απαντησε ο ξενος.
Αντι απαντησεως ο Ντραξτερ ετρεξε πισω απο το γραφειο του κι ανοιξε με πανικοβλητα χερια ενα χρηματοκιβωτιο που ηταν ερμητικα κλειστο.
================================
Εβγαλε ενα σωρο χαρτονομισματα και τα απλωσε πανω στο γραφειο του.
-'Ολα αυτα μπορουν να γινουν δικα σου' ειπε με πιο ζωηρη φωνη τωρα αφου η ελπιδα για επιβιωση ειχε δειλα επιστρεψει. 'Αυτα κι αλλα τοσα αν θελεις' συνεχισε. 'Θα σου φτασουν για δεκα ζωες να περασεις σαν βασιλιας κι ακομα καλυτερα. Αρκει να μην μου κανεις κακο'.
Ο ξενος χαμογελασε και αφησε για λιγο το βλεμμα του να περπλανηθει στον σωρο των χαρτονομισματων. Πλησιασε πιο κοντα και η ματια του διασταυρωθηκε μ' αυτην του Ντραξτερ. Ο τελευταιος προσπαθησε να τον ψυχολογησει μα αυτο σταθηκε αδυνατον.
-'Υπαρχουν τρια εμποδια στο να δεχτω την προσφορα σου' ειπε.
-'Τι εννοεις' ? απαντησε ξεψυχισμενα ο Ντραξτερ ενω ενας μαυρος φοβος εμφανιστηκε απο το πουθενα κι εγκατασταθηκε για τα καλα στην καρδια του.
Ο ξενος χαμογελασε και η τελευταια ικμαδα δυναμης καθως και οποιο αποθεμα ελπιδας υπηρχε ακομα μεσα στον Φινλευ Ντρεξτερ εκαναν φτερα κι εξαφανιστηκαν.
==============================
-'Πρωτον, εχω περισσοτερες απο δεκα ζωες για να ζησω' ειπε ο ξενος 'πραγμα που σημαινει πως συντομα θα βρεθω παλι στην ιδια κατασταση. Δευτερον, δεν ζηλεψα ποτε κανεναν βασιλια, το αντιθετο μαλιστα, οσο περιεργο και να σου φαινεται. Και τριτο και σημαντικοτερο, χαρη στους προκατοχους σου εχασα διακοσια πενηντα χρονια σε μια κατασταση που ακροβατουσε αναμεσα στην ζωη και τον θανατο. Οποτε το να εξαφανισω απο προσωπου γης εσενα και το συναφι σου θα ειναι μονο ενα μικρο τμημα ανταποδοσης και μιας επιβεβλημενης εκδικησης'.
Ο Φινλευ Ντρεξτερ ειχε καταλαβει πως δεν υπηρχε τροπος ν' αποφυγει την μοιρα του. Σε μια απελπισμενη προσπαθεια το θολωμενο ενστικτο του τον οδηγησε στο ν' ανοιξει το μπροστινο συρταρι του γραφειου του και ταχυδακτυλουργικα να εμφανισει ενα μικρο περιστροφο. Προλαβε να ριξει μια φορα μονο διχως να βρει στοχο αφου ο αντιπαλος του ειχε κινηθει πιο γρηγορα κι απ' το ανοιγοκλεισιμο των βλεφαρων του. Το χτυπημα που δεχτηκε ηταν τοσο δυνατο για να τον στειλει να τσακιστει πανω στην τεραστια βιβλιοθηκη που καλυπτε ολο τον δυτικο τοιχο μα οχι θανατηφορο. Με θολα απ' τον πονο ματια ειδε τον ξενο να πλησιαζει.
============================
Ο ξενος τον σηκωσε σαν να ηταν τιποτα και τον κολλησε στον τοιχο.
-'Σε παρακαλω' ψελλισε ο Ντρεξτερ.
-'Αν αυτο σε παρηγορει' μουγκρισε ο ξενος 'μαθε πως αυτη την τυχη θα εχει καθε ενας απο σας που θα πεφτει πανω μου. Μα αρκετα φλυαρισαμε νομιζω'.
Το χτυπημα στο ηλιακο πλεγμα δοθηκε με χειρουργικη ακριβεια. Η καρδια του Φινλευ Ντραξτερ δεν αντεξε την επιπλεον πιεση και στην προσπαθεια της ν' ανταπεξελθει στην πρωτογνωρη πιεση εσκασε. Το σαγονι του επικεφαλης του Ταγματος ανοιγοκλεισε μια δυο φορες σε μια προσπαθεια να ρουφηξει πολυτιμο οξυγονο μα δεν μπορεσε.
Ο ξενος αφησε το αψυχο πτωμα να σωριαστει στη βαση του τοιχου και του εριξε μια τελευταια ματια. Ειχε ξεκληρισει ολο το παραρτημα του Ταγματος στο Λονδινο, ειχε εξοντωσει τον καθε ενα τους προσωπικα, ομως ενοιωθε ακομα ασβεστη την διψα για περισσοτερο. Βγηκε απο το κτιριο κι αφου εβαλε και το πτωμα του εξωτερικου φρουρου μεσα χαθηκε στο πρωινο, αχνο φως που εκανε δειλα την εμφανιση του.
=============================
Στα γραφεια της 'Πρωινης Αληθειας' επικρατουσε πανζουρλισμος. Αναρωτηθηκε αν αυτο συνεβαινε καθημερινα η απλα ειχε τυχει στην μερα. Οποιον κι αν ρωτησε για τον Γουες ΜακΓκιντυ ολοι απαντουσαν στερεοτυπα πως δεν ηξεραν που βρισκοταν. Ειδε στο βαθος το γραφειο του αρχισυντακτη και μπηκε μεσα.
-'Ποιος εισαι εσυ' ? ρωτησε ο αρχισυντακτης.
-'Ψαχνω τον Γουες Μακ Γκιντυ' απαντησε ο ξενος.
-'Τον Γουες' ? απαντησε ο δημοσιογραφος. 'Εισαι...'
-'Φιλος του' ηρθε ξερα η απαντηση.
Η δημοσιογραφικη περειεργεια του Χιου Μπενσερ τον ετρωγε να ρωτησει περισσοτερα μα το ενστικτο του του ελεγε να μην το κανει. Το εμπιστευτηκε.
-'Χιου Μπενσερ' ειπε κι ετεινε το χερι του 'ειμαι ο αρχισυντακτης της 'Πρωινης Αληθειας'.
-'Θ' αργησει' ? ρωτησε ο ξενος.
=========================
-'Εχει παει για ρεπορταζ, τον περιμενω απο στιγμη σε στιγμη' απαντησε ενω ενας μικροσκοπικος συνεγερμος ειχε μολις εκκινησει την διαδικασια ενεργοποιησης του. 'Μπορεις να τον περιμενεις εδω, αν θελεις' προσθεσε ο Μπενσερ.
-'Τι φωνες ειναι αυτες εκει εξω' ? ρωτησε ο ξενος. 'Τι γινεται' ?
-'Ο Τζωρτζ Λασκ' απαντησε ο Μπενσερ ενω και οι δυο αντρες πλησιασαν το παραθυρο. 'Οργανωνει τμηματα πεζης περιπολιας πολιτων' συνεχισε ο αρχισυντακτης.
-'Δηλαδη' ?
-'Ακου και μονος σου' ειπε ο Μπενσερ κι ανοιξε το παραθυρο.
Ενα αλαλαζων πληθος ειχε περικυκλωσει δυο αντρες που ανεβασμενοι σε μερικα βαρελια εκτοξευαν πυρινους λογους ενω ο οχλος απο κατω τους παραληρουσε.
Ο Τζωρτζ Λασκ περιμενε υπομονετικα να σβησουν οι ιαχες του κοσμου και με στεντορια φωνη συνεχισε το λογιδριο του.
=========================
-'Σας λεω δεν υπαρχει αλλος τροπος. Αν περιμενουμε απο την αστυνομια να δρασει θα θρηνησουμε κι αλλα θυματα. Πρεπει εμεις οι ιδιοι να κανουμε κατι. Ξερετε ολοι πως οι δολοφονημενες ηταν ολες ιεροδουλες. Τιποτα ομως δεν μας εξασφαλιζει πως οποιος εκανε αυτους τους φονους δεν θα επεκταθει καποια στιγμη και στις γυναικες μας, τις αδελφες, τις κορες μας. Δεν μπορουμε πλεον να κοιμομαστε ησυχοι τα βραδια. Δεν μπορουμε πλεον ν' αφηνουμε τους δικους μας ανθρωπους να κυκλοφορουν εξω την νυχτα. Τι εχει κανει η αστυνομια μεχρι στιγμης ? Τιποτα απολυτως. Η μονη λυση που υπαρχει ειναι αυτη που σας προτεινω. Θα φτιαξουμε μικρες περιπολιες για να επαναφερουμε την χαμενη μας ασφαλεια. Πρεπει ολοι μαζι να φροντισουμε τους ανθρωπους μας'.
Ενας καταιγισμος ερωτησεων τον διεκοψε προσωρινα και του πηρε λιγα λεπτα για να κατευνασει την οχλοβοη χρησιμοποιωντας τα χερια του για να υποδειξει να κανουν ησυχια. Πηρε μια βαθια ανασα και συνεχισε απτοητος.
============================
-'Πρεπει να οργανωθουμε σωστα διαφορετικα θα εχουμε κανει μια τρυπα στο νερο. Απο δω' ειπε δειχνοντας τον αλλο αντρα 'ειναι ο Αλμπερτ Μπαρχετ. Ο Αλμπερτ θα καταρτισει τους καταλογους με τους εθελοντες και θα τους ομαδοποιησει σε τμηματα. Πρεπει να σχεδιασουμε τις περιπολιες με τετοιο τροπο που να καλυπτουμε οσο το δυνατον περισσοτερα τμηματα της περιοχης. Για να γινει αυτο ομως σας χρειαζομαστε ολους. Γι αυτο θα περασετε τωρα ολοι απο τον Αλμπερτ για να σας καταγραψει. Το ονοματεπωνυμο και η διευθυνση κατοικιας σας ειναι απαραιτητα για την συγκροτηση των ομαδων περιπολιας. Επαναλαμβανω, πρεπει να παρουμε τις τυχες μας στα χερια μας. Ξεχαστε την αστυνομια, αυτη δεν μπορει να προστατεψει την ιδια απο τους κακοποιους. Οτι αποριες εχετε, οτι ερωτησεις υπαρχουν θα σας τις λυσει ο Αλμπερτ Μπαρχετ την στιγμη της καταγραφης σας. Θυμηθειτε, το μελλον των δικων σας ανθρωπων εξαρταται αποκλειστικα και μονο απο σας τους ιδιους. Μην τους απογοητευσετε'.
Ουρανομηκεις ζητωκραυγες ξεσπασαν μολις ο Τζωρτζ Λασκ ολοκληρωσε την ομιλια του.
=================================
-'Ο ανθρωπος ειναι απιστευτος δημαγωγος' ειπε ο Χιου Μπενσερ κλεινοντας το παραθυρο σε μια προσπαθεια να ελαχιστοποιησει τον εξωτερικο θορυβο. 'Κρεμονται ολοι απ' τα χειλη του'.
-'Αν εχεις το καταλληλο ακροατηριο μπορεις να πετυχεις τα παντα' απαντησε ο ξενος.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε καχυποπτα ο Χιου.
-'Τα θυματα ειναι πορνες μα δεν εστιασε εκει' ειπε ο ξενος. 'Αν εμενε μονο σ' αυτο κανεις δεν θα ενδιαφεροταν να μπει σε μια τετοια διαδικασια για την σωτηρια μερικων ιεροδουλων. Οταν ομως επικεντρωνεται στην τυχη συγγενικων προσωπων αυτης της αβουλης μαζας ολα αλλαζουν. Δεκαρα δεν δινει για τα συμβαντα. Ξερει τι ακριβως αφορουν τα φονικα και δεν τον απασχολει. Μ' αυτον το τροπο θα μπορει να ελεγχει τους παντες. Θ' αποκτησει δυναμη που θα του την δωσουν οι ιδιοι και δεν θα την επιστρεψει ποτε. Παντα θα υπαρχουν αφορμες κι αιτιες για να μετατρεψεις το προσωριν σε μονιμο. Εχω δει απειρους Τζωρτζ Λασκ στην ζωη μου' ειπε και κοιταξε τον αρχισυντακτη που τον ακουγε με ανοιχτο το στομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου