Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36
Ακομα και για τον πιο εμπειρο πιλοτο το να προσγειωσεις με την πρωτη φορα μεταγωγικο αστροπλοιο στην επιφανεια του Αγκμπαρ ηταν μια προκληση που δεν θα μπορουσε ποτε να κερδισει, ποσο μαλλλον οταν επρεπε να προσγειωθουν δυο απο δαυτα και μαλιστα μ' ενα μεγεθος διολου ευκαταφρονητο. Ο χειριστης εξαναγκαστηκε αρκετες φορες να περασει πανω απο το σημειο που φαινομενικα ηταν το καλυτερο που μπορουσε να βρεθει για την προσγειωση.
Η απεικονιση στην οθονη της επιφανειας του πλανητη εδειχνε σε πολυ μεγαλη αποσταση απο εκει που βρισκονταν ενα αρκετο μεγαλο πλατωμα που ενδεχομενως θα ηταν πιο ευκολο για τα δυο σκαφη να προσγειωθουν με ασφαλεια. Ομως η αποσταση που επρεπε να καλυψουν για να βρεθουν στην κατασκευη που στα σπλαχνα της κρατουσε φυλαγμενο τον κρυσταλλο ηταν πολυ μεγαλη και κανεις δεν ηθελε να βρισκεται τοσο μακρια απο το μεσον διαφυγης του σε περιπτωση που κατι συνεβαινε. Ετσι, η μοναδικη λυση ηταν να παρουν ενα επιπλεον ρισκο και να δοκιμασουν να προσγειωθουν στον δυσκολο τομεα.
=====================================
Το σκαφος που επεβαινε η Ταμελ προσεδαφιστηκε πρωτο καταλαμβανοντας ουσιαστικα το μεγαλυτερο κενο χωρο που υπηρχε διαθεσιμος και μαλιστα με αρκετη δυσκολια. Το σκαφος της Σενζεν συνεχισε να πραγματοποιει κυκλους με τον πιλοτο να προσπαθει να χωρεσει το σκαφος στον υπολειπομενο οριακα διαθεσιμο χωρο. Μετα απο καμποσες μανουβρες ξεκινησε αργα την καθοδο του σκαφους απελευθερωνοντας τους τεσσερεις βραχιονες στηριξης. Οι τρεις απ' αυτους πατησαν σταθερα στην επιφανεια του Αγκμπαρ, ομως ο τεταρτος αντιμετωπισε προβλημα. Μην εχοντας σταθερη βαση στηριξης ακουμπησε με δυναμη πανω σ' εναν τεραστιο ογκολιθο εξαναγκαζοντας ετσι το σκαφος ν' απωλεσει ισορροπια και να γειρει αποτομα προς τα δεξια. Οι επιβαινοντες ταρακουνηθηκαν ασχημα μα δεν επαθε κανεις τιποτα. Το χτυπημα αχρηστευσε την βασικη πορτα εξοδου, ετσι ολοι αναγκαστηκαν να βγουν απο την εξοδο κινδυνου. Λιγα λεπτα μετα ειχαν συγκεντωθει ολοι μαζι γυρω απο το γερμενο μεταγωγικο προσπαθωντας να εκτιμησουν τις πιθανες βλαβες.
===============================
-'Λοιπον' ? ρωτησε η Ταμελ 'ποσο σοβαρο ειναι το προβλημα' ?
Οι δυο πιλοτοι ειχαν μια μικρη συσκεψη λιγο πιο περα. Οταν τελειωσαν πλησιασαν και τους υπολοιπους που περιμεναν στωικα τις εκτιμησεις τους.
-'Μπορει ν' απογειωθει' ειπε ο ενας 'αλλα θα παρει πολυ περισσοτερο χρονο απο το φυσιολογικο. Θα χρειαστει μεγαλη προσπαθεια' προσθεσε.
-'Και πρεπει οπωσδηποτε να γινουν αμεσες επισκευες στον τεταρτο βραχιονα στηριξης' συμπληρωσε ο αλλος. 'Αλλιως αν δοκιμασουμε ν' απογειωθουμε ετσι το πιο πιθανο ειναι πως η τριβη πανω σ' αυτον τον ογκολιθο να καταστρεψει ολη την δεξια πλευρα'.
-'Ποση ωρα χρειαζεστε για την επισκευη' ? ρωτησε απογοητευμενη η Βερμια.
-'Εμεις οι δυο μονο 72 ωρες' απαντησε ο ενας πιλοτος.
-'Δεν εχουμε 72 ωρες' εκανε ο Πικτορ. 'Μετα βιας 12' προσθεσε.
Οι δυο πιλοτοι κουνησαν τα κεφαλια τους σε δειγμα αδυναμιας.
===================================
-'Δεν μπορουμε να σπαταλαμε ετσι τον χρονο' εκανε η Χεφει. 'Επτα ατομα ειναι αρκετα για να ειμαστε ετοιμοι πριν την συμπληρωση του δωδεκαωρου' ? ρωτησε τους πιλοτους.
Τα κεφαλια τους κινηθηκαν και παλι μα τωρα με θετικη ανταποκριση.
-'Ωραια' εκανε η Σενζεν. 'Ζοργκ, μενεις εδω με αλλα τεσσερα ατομα να βοηθησετε τους πιλοτους στην επισκευη και εμεις οι υπολοιποι αναλαμβανουμε το θεμα του κρυσταλλου'.
Η Ταμελ εκανε ενα νευμα επιδοκιμασιας στα οσα ειχε προτεινει η Σενζεν.
Αφου ξεκαθαριστηκε ποιοι θα εμεναν πισω υπο τις οδηγιες του Ζοργκ για να βοηθησουν στην επισκευη του βραχιονα οι υπολοιποι, χωρισμενοι σε δυο ομαδες που κινουνταν σε δυο παραλληλες γραμμες ξεκινησαν την δυσκολη διαδρομη για το κατασκευασμα μεσα στο οποιο υπηρχε ο κρυσταλλος. Ξημερωνε και το αναιμικο φως ενος ανατελλοντος χλωμου ηλιου εμοιαζε να προσπαθει να τους βοηθησει στην δυσβατη πορεια τους.
=================================
Η επιφανεια του Αγκμπαρ ηταν οτι πιο μονοτονο ειχαν δει ολοι τους ποτε. Παντου υπηρχαν τεραστιοι πετρινοι ογκολιθοι ακανονιστου σχηματος λιγα μετρα ο ενας απο τον αλλον. Ηταν λες και το μονο πραγμα που μπορουσε να ευδοκιμησει εκει ηταν η πετρα. Αυτο εκανε το εργο τους ακομα πιο δυσκολο αφου αφ' ενος επρεπε να προσεχουν πολυ να μην χτυπησουν πανω στις πετρες αφ' ετερου δε να εχουν συνεχως τον νου τους να μην καραδοκουσε κατι πισω απο αυτες τις γιγαντιες στηλες. Ολες οι ενδειξεις που ειχαν μεχρι στιγμης συμφωνουσαν σ' ενα πραγμα.
Δεν υπηρχε ουτε το παραμικρο ιχνος οργανικης ζωης πανω στον Ακμπαρ, οποτε οι πιθανοτητες του να ζουσε εκει καποια επικινδυνη υπαρξη ηταν σχεδον μηδενικες. Παρ' ολα αυτα, η Ταμελ με την Σενζεν δεν ειχαν διαθεση ν'αφησουν οτιδηποτε στην τυχη, ετσι τα μετρα που ειχαν λαβει ηταν σαν ο Ακμπαρ να ηταν κατοικημενος απο εχθρικη ζωη. Στα θετικα του πετρωδες πλανητη συμπεριλαμβανοταν εκτος της φυσιολογικης ατμοσφαιρας που υπηρχε και η υπαρξη μιας τελειας θερμοκρασιας που δεν εμοιαζε ν' αλλοιωνεται με το περασμα της ωρας.
==================================
Σταματησαν μπροστα στην κατασκευη και κοιταξαν με δεος. Απεναντι τους ορθωνοταν ενα τεραστιο, πετρινο κτισμα με τριγωνικο σχημα και υψος που ενδεχομενως να εφτανε τα 150 μετρα. Στην βαση του τριγωνου και στην μεση του εχασκε ενα γιγαντιαιο ανοιγμα που επετρεπε την εισοδο και την εξοδο απο την κατασκευη. Δεν υπηρχε πορτα, μονο αυτο το ανοιγμα.
Μολονοτι ειχε πια ξημερωσει για τα καλα το φως καλυπτε μονο λιγα εκατοστα εκεινου του ανοιγματος και μετα επακολουθουσε πυκνο σκοταδι. Η αρχικη σκεψη να κανουν τον κυκλο του κτισματος εγκαταλειφθηκε γρηγορα αφου φαινοταν πως θ' απαιτουσε πολλες ωρες. Ετσι, συμφωνα με τις εντολες που δοθηκαν απο τις Κηρες, μια ανιχνευση των διακοσιων μετρων εκατερωθεν του τριγωνου ηταν αρκουντως ικανοποιητικη. Αποθεσαν κατω τον εξοπλισμο τους αναζητωντας ολοι τους φορητους, προσαρμοσιμους στο κεφαλι προβολεις. Ενας τελευταιος απαραιτητος ελεγχος εγινε στον οπλισμο και ολοι ηταν πανετοιμοι να εισχωρησουν. Οι τεσσερεις Κηρες ειχαν ηδη εκπονησει το σχεδιο που θ' ακολουθουσαν.
================================
Η Βερμια μαζι με αλλους δυο αντρες ασφαλειας παρεμειναν στον εξωτερικο χωρο του τριγωνου σε περιπτωση που κατι απειλητικο εμφανιζοταν και αποφασιζε να κινηθει πισω απο την πλατη της ομαδας. Οι υπολοιποι, παιρνοντας ολες τις προφυλαξεις, αρχισαν να βαδιζουν στο εσωτερικο του τριγωνου. Ο συνδυασμος των προβολεων τους εδινε ενα μικρο μα καθαρο μονοπατι για το που παταγαν και τι θα συναντουσαν μπροστα τους. Η πρωτη εκπληξη ηταν πως ενω αριστερα και δεξια υπηρχαν τεραστια κοματια πετρας, το μονοπατι ακριβως στην μεση ηταν παντελως καθαρο. Η δευτερη ηταν οταν διαπιστωσαν μετα απο εκατο μετρα περιπου πως δεν χρειαζονταν πια οι προβολεις. Απο καπου, διχως να μπορουν να καταλαβουν ακριβως απο που, εμπαινε ικανη ποσοτητα φωτος που τους επετρεπε να βλεπουν ανετα και να κινουνται στον χωρο. Η τριτη ηταν κακα μαντατα. Οσες φορες και να ειχαν δοκιμασει να επικοινωνησουν με την ομαδα εξω οι προσπαθειες τους επεσαν στο κενο. Ενοιωθαν πως ηταν εντελως αποκομμενοι κι αυτο τους αυξησε το αισθημα της προσοχης και της προφυλαξης.
=================================
Ακινητοποιηθηκαν οταν προσεξαν πως πλεον η εσωτερικη διακοσμηση του χωρου αλλαζε. Λιγες δεκαδες μετρα μπροστα τους η μονοτονη ευθεια που ακολουθουσαν μεταβαλλοταν σ' ενα κυκλικο ανοιγμα απιστευτων διαστασεων. Προχωρησαν αργα ετοιμοι για τα παντα.
Στις δυο κοιλες πλευρες της αχανεστατης αυτης αιθουσας ηταν παρατεταγμενα πολλα πετρινα αγαλματα κολοσσιαιων διαστασεων. Μ' ενα προχειρο υπολογισμο υπεθεσαν πως μπορει να εφταναν και τα πενηντα μετρα υψος. Το πιο παραδοξο ομως ηταν αλλο. Το κεφαλι τους ηταν τοποθετημενο αναποδα, στην πλατη, κοιταζοντας ουσιαστικα πισω τους. Δεν ειχαν ξαναδει ποτε κατι τετοιο και δεν ειχαν την παραμικρη ιδεα γιατι συνεβαινε αυτο. Γρηγορα το βλεμμα τους τραβηξε το ενα και μοναδικο αγαλμα που υπηρχε στο βαθος και στο κεντρο του κυκλικου εκεινου χωρου. Το ιδιων διαστασεων αγαλμα ηταν καθισμενο σ' εναν αναλογου μεγεθους θρονο και ηταν το μονο που ειχε σωστα τοποθετημενο το κεφαλι του. Μετα προσεξαν ακομα κατι που εκανε την καρδια τους να χτυπησει δυνατα.
===========================
Εκει που υποτιθεται πως επρεπε να βρισκεται η καρδια του αγαλματος ενα ενσωματωμενο αντικειμενο σκορπιζε ενα ζωηρο γαλαζιο χρωμα δημιουργωντας μια εντυπωσιακη αντιθεση με τον γκριζο, μουντο χωρο. Δεν μιλησε κανεις μα ολοι ειχαν καταλαβει.
Η Ταμελ ηταν ετοιμη να δωσει νεες οδηγιες οταν με την ακρη του ματιου της ειδε τον Πικτορ σαν υπνωτισμενο να περπαταει αργα προς το καθημενο αγαλμα.
-'Αυτο που ζητησε ο αφεντης' ειπε. 'Οι διαταγες του αφεντη πρεπει να εκτελουνται αμεσα' προσθεσε και συνεχισε να προχωραει προς τον θρονο.
-'Πικτορ στασου' εκανε η Χεφει. 'Πρεπει να ελεγξουμε τον χωρο αν ειναι ασφαλης'.
-'Ανοητε, γυρνα πισω' ειπε η Σενζεν 'μας βαζεις ολους σε κινδυνο'.
Απτοητος ο Πικτορ συνεχισε την πορεια του μουρμουριζοντας κατι για τον Μετγκον.
-'Καποιος να τον σταματησει λοιπον' ειπε η Ταμελ 'τι περιμενετε' ?
Η Χεφει ηταν η πρωτη που κινηθηκε προς το μερος του μα ηταν αδυνατον να προλαβει.
======================================
Ο Πικτορ ειχε ηδη αρχισει να σκαρφαλωνει πρωτα στον θρονο και μετα στο αγαλμα εχοντας εστιασμενο το βλεμμα του στο γαλαζιο φως. Οταν εφτασε στο καταλληλο υψος κατεβαλλε μια μικρη προσπαθεια και κατορθωσε ν' αποσπασει τον κρυσταλλο απο το αγαλμα. Μετα γυρισε με το χερι υψωμενο προς τους αλλους, αρχισε να φωναζει ενω ταυτοχρονα κατεβαινε κατω.
-'Τιποτα δεν σταματαει τωρα τον αφεντη. Ο κρυσταλλος ειναι δικος του'.
Εφθασε στο εδαφος κρατωντας σφιχτα στο στηθος του τον κρυσταλλο. Η Ταμελ εκανε να κινηθει απειλητικα προς το μερος του μα ενας παραξενος θορυβος την σταματησε.
Ολοι προσπαθησαν να προσδιορισουν απο που ακουγοταν εκεινος ο μυστηριος θορυβος.
-'Εκει' εκανε η Χεφει με την φωνη της βουτηγμενη μεσα στον τρομο. Γυρισαν ολοι.
Μια ανηκουστη φρικη φωλιασε στις καρδιες τους βλεποντας τα κεφαλια των αγαλματων να γυριζουν για να σταθουν στην φυσιολογικη θεση που επρεπε αρχικα να ειναι.
Μετα ειδαν πελωρια, ψυχρα, ανεκφραστα, πετρινα ματια ν' ανοιγουν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36
Ακομα και για τον πιο εμπειρο πιλοτο το να προσγειωσεις με την πρωτη φορα μεταγωγικο αστροπλοιο στην επιφανεια του Αγκμπαρ ηταν μια προκληση που δεν θα μπορουσε ποτε να κερδισει, ποσο μαλλλον οταν επρεπε να προσγειωθουν δυο απο δαυτα και μαλιστα μ' ενα μεγεθος διολου ευκαταφρονητο. Ο χειριστης εξαναγκαστηκε αρκετες φορες να περασει πανω απο το σημειο που φαινομενικα ηταν το καλυτερο που μπορουσε να βρεθει για την προσγειωση.
Η απεικονιση στην οθονη της επιφανειας του πλανητη εδειχνε σε πολυ μεγαλη αποσταση απο εκει που βρισκονταν ενα αρκετο μεγαλο πλατωμα που ενδεχομενως θα ηταν πιο ευκολο για τα δυο σκαφη να προσγειωθουν με ασφαλεια. Ομως η αποσταση που επρεπε να καλυψουν για να βρεθουν στην κατασκευη που στα σπλαχνα της κρατουσε φυλαγμενο τον κρυσταλλο ηταν πολυ μεγαλη και κανεις δεν ηθελε να βρισκεται τοσο μακρια απο το μεσον διαφυγης του σε περιπτωση που κατι συνεβαινε. Ετσι, η μοναδικη λυση ηταν να παρουν ενα επιπλεον ρισκο και να δοκιμασουν να προσγειωθουν στον δυσκολο τομεα.
=====================================
Το σκαφος που επεβαινε η Ταμελ προσεδαφιστηκε πρωτο καταλαμβανοντας ουσιαστικα το μεγαλυτερο κενο χωρο που υπηρχε διαθεσιμος και μαλιστα με αρκετη δυσκολια. Το σκαφος της Σενζεν συνεχισε να πραγματοποιει κυκλους με τον πιλοτο να προσπαθει να χωρεσει το σκαφος στον υπολειπομενο οριακα διαθεσιμο χωρο. Μετα απο καμποσες μανουβρες ξεκινησε αργα την καθοδο του σκαφους απελευθερωνοντας τους τεσσερεις βραχιονες στηριξης. Οι τρεις απ' αυτους πατησαν σταθερα στην επιφανεια του Αγκμπαρ, ομως ο τεταρτος αντιμετωπισε προβλημα. Μην εχοντας σταθερη βαση στηριξης ακουμπησε με δυναμη πανω σ' εναν τεραστιο ογκολιθο εξαναγκαζοντας ετσι το σκαφος ν' απωλεσει ισορροπια και να γειρει αποτομα προς τα δεξια. Οι επιβαινοντες ταρακουνηθηκαν ασχημα μα δεν επαθε κανεις τιποτα. Το χτυπημα αχρηστευσε την βασικη πορτα εξοδου, ετσι ολοι αναγκαστηκαν να βγουν απο την εξοδο κινδυνου. Λιγα λεπτα μετα ειχαν συγκεντωθει ολοι μαζι γυρω απο το γερμενο μεταγωγικο προσπαθωντας να εκτιμησουν τις πιθανες βλαβες.
===============================
-'Λοιπον' ? ρωτησε η Ταμελ 'ποσο σοβαρο ειναι το προβλημα' ?
Οι δυο πιλοτοι ειχαν μια μικρη συσκεψη λιγο πιο περα. Οταν τελειωσαν πλησιασαν και τους υπολοιπους που περιμεναν στωικα τις εκτιμησεις τους.
-'Μπορει ν' απογειωθει' ειπε ο ενας 'αλλα θα παρει πολυ περισσοτερο χρονο απο το φυσιολογικο. Θα χρειαστει μεγαλη προσπαθεια' προσθεσε.
-'Και πρεπει οπωσδηποτε να γινουν αμεσες επισκευες στον τεταρτο βραχιονα στηριξης' συμπληρωσε ο αλλος. 'Αλλιως αν δοκιμασουμε ν' απογειωθουμε ετσι το πιο πιθανο ειναι πως η τριβη πανω σ' αυτον τον ογκολιθο να καταστρεψει ολη την δεξια πλευρα'.
-'Ποση ωρα χρειαζεστε για την επισκευη' ? ρωτησε απογοητευμενη η Βερμια.
-'Εμεις οι δυο μονο 72 ωρες' απαντησε ο ενας πιλοτος.
-'Δεν εχουμε 72 ωρες' εκανε ο Πικτορ. 'Μετα βιας 12' προσθεσε.
Οι δυο πιλοτοι κουνησαν τα κεφαλια τους σε δειγμα αδυναμιας.
===================================
-'Δεν μπορουμε να σπαταλαμε ετσι τον χρονο' εκανε η Χεφει. 'Επτα ατομα ειναι αρκετα για να ειμαστε ετοιμοι πριν την συμπληρωση του δωδεκαωρου' ? ρωτησε τους πιλοτους.
Τα κεφαλια τους κινηθηκαν και παλι μα τωρα με θετικη ανταποκριση.
-'Ωραια' εκανε η Σενζεν. 'Ζοργκ, μενεις εδω με αλλα τεσσερα ατομα να βοηθησετε τους πιλοτους στην επισκευη και εμεις οι υπολοιποι αναλαμβανουμε το θεμα του κρυσταλλου'.
Η Ταμελ εκανε ενα νευμα επιδοκιμασιας στα οσα ειχε προτεινει η Σενζεν.
Αφου ξεκαθαριστηκε ποιοι θα εμεναν πισω υπο τις οδηγιες του Ζοργκ για να βοηθησουν στην επισκευη του βραχιονα οι υπολοιποι, χωρισμενοι σε δυο ομαδες που κινουνταν σε δυο παραλληλες γραμμες ξεκινησαν την δυσκολη διαδρομη για το κατασκευασμα μεσα στο οποιο υπηρχε ο κρυσταλλος. Ξημερωνε και το αναιμικο φως ενος ανατελλοντος χλωμου ηλιου εμοιαζε να προσπαθει να τους βοηθησει στην δυσβατη πορεια τους.
=================================
Η επιφανεια του Αγκμπαρ ηταν οτι πιο μονοτονο ειχαν δει ολοι τους ποτε. Παντου υπηρχαν τεραστιοι πετρινοι ογκολιθοι ακανονιστου σχηματος λιγα μετρα ο ενας απο τον αλλον. Ηταν λες και το μονο πραγμα που μπορουσε να ευδοκιμησει εκει ηταν η πετρα. Αυτο εκανε το εργο τους ακομα πιο δυσκολο αφου αφ' ενος επρεπε να προσεχουν πολυ να μην χτυπησουν πανω στις πετρες αφ' ετερου δε να εχουν συνεχως τον νου τους να μην καραδοκουσε κατι πισω απο αυτες τις γιγαντιες στηλες. Ολες οι ενδειξεις που ειχαν μεχρι στιγμης συμφωνουσαν σ' ενα πραγμα.
Δεν υπηρχε ουτε το παραμικρο ιχνος οργανικης ζωης πανω στον Ακμπαρ, οποτε οι πιθανοτητες του να ζουσε εκει καποια επικινδυνη υπαρξη ηταν σχεδον μηδενικες. Παρ' ολα αυτα, η Ταμελ με την Σενζεν δεν ειχαν διαθεση ν'αφησουν οτιδηποτε στην τυχη, ετσι τα μετρα που ειχαν λαβει ηταν σαν ο Ακμπαρ να ηταν κατοικημενος απο εχθρικη ζωη. Στα θετικα του πετρωδες πλανητη συμπεριλαμβανοταν εκτος της φυσιολογικης ατμοσφαιρας που υπηρχε και η υπαρξη μιας τελειας θερμοκρασιας που δεν εμοιαζε ν' αλλοιωνεται με το περασμα της ωρας.
==================================
Σταματησαν μπροστα στην κατασκευη και κοιταξαν με δεος. Απεναντι τους ορθωνοταν ενα τεραστιο, πετρινο κτισμα με τριγωνικο σχημα και υψος που ενδεχομενως να εφτανε τα 150 μετρα. Στην βαση του τριγωνου και στην μεση του εχασκε ενα γιγαντιαιο ανοιγμα που επετρεπε την εισοδο και την εξοδο απο την κατασκευη. Δεν υπηρχε πορτα, μονο αυτο το ανοιγμα.
Μολονοτι ειχε πια ξημερωσει για τα καλα το φως καλυπτε μονο λιγα εκατοστα εκεινου του ανοιγματος και μετα επακολουθουσε πυκνο σκοταδι. Η αρχικη σκεψη να κανουν τον κυκλο του κτισματος εγκαταλειφθηκε γρηγορα αφου φαινοταν πως θ' απαιτουσε πολλες ωρες. Ετσι, συμφωνα με τις εντολες που δοθηκαν απο τις Κηρες, μια ανιχνευση των διακοσιων μετρων εκατερωθεν του τριγωνου ηταν αρκουντως ικανοποιητικη. Αποθεσαν κατω τον εξοπλισμο τους αναζητωντας ολοι τους φορητους, προσαρμοσιμους στο κεφαλι προβολεις. Ενας τελευταιος απαραιτητος ελεγχος εγινε στον οπλισμο και ολοι ηταν πανετοιμοι να εισχωρησουν. Οι τεσσερεις Κηρες ειχαν ηδη εκπονησει το σχεδιο που θ' ακολουθουσαν.
================================
Η Βερμια μαζι με αλλους δυο αντρες ασφαλειας παρεμειναν στον εξωτερικο χωρο του τριγωνου σε περιπτωση που κατι απειλητικο εμφανιζοταν και αποφασιζε να κινηθει πισω απο την πλατη της ομαδας. Οι υπολοιποι, παιρνοντας ολες τις προφυλαξεις, αρχισαν να βαδιζουν στο εσωτερικο του τριγωνου. Ο συνδυασμος των προβολεων τους εδινε ενα μικρο μα καθαρο μονοπατι για το που παταγαν και τι θα συναντουσαν μπροστα τους. Η πρωτη εκπληξη ηταν πως ενω αριστερα και δεξια υπηρχαν τεραστια κοματια πετρας, το μονοπατι ακριβως στην μεση ηταν παντελως καθαρο. Η δευτερη ηταν οταν διαπιστωσαν μετα απο εκατο μετρα περιπου πως δεν χρειαζονταν πια οι προβολεις. Απο καπου, διχως να μπορουν να καταλαβουν ακριβως απο που, εμπαινε ικανη ποσοτητα φωτος που τους επετρεπε να βλεπουν ανετα και να κινουνται στον χωρο. Η τριτη ηταν κακα μαντατα. Οσες φορες και να ειχαν δοκιμασει να επικοινωνησουν με την ομαδα εξω οι προσπαθειες τους επεσαν στο κενο. Ενοιωθαν πως ηταν εντελως αποκομμενοι κι αυτο τους αυξησε το αισθημα της προσοχης και της προφυλαξης.
=================================
Ακινητοποιηθηκαν οταν προσεξαν πως πλεον η εσωτερικη διακοσμηση του χωρου αλλαζε. Λιγες δεκαδες μετρα μπροστα τους η μονοτονη ευθεια που ακολουθουσαν μεταβαλλοταν σ' ενα κυκλικο ανοιγμα απιστευτων διαστασεων. Προχωρησαν αργα ετοιμοι για τα παντα.
Στις δυο κοιλες πλευρες της αχανεστατης αυτης αιθουσας ηταν παρατεταγμενα πολλα πετρινα αγαλματα κολοσσιαιων διαστασεων. Μ' ενα προχειρο υπολογισμο υπεθεσαν πως μπορει να εφταναν και τα πενηντα μετρα υψος. Το πιο παραδοξο ομως ηταν αλλο. Το κεφαλι τους ηταν τοποθετημενο αναποδα, στην πλατη, κοιταζοντας ουσιαστικα πισω τους. Δεν ειχαν ξαναδει ποτε κατι τετοιο και δεν ειχαν την παραμικρη ιδεα γιατι συνεβαινε αυτο. Γρηγορα το βλεμμα τους τραβηξε το ενα και μοναδικο αγαλμα που υπηρχε στο βαθος και στο κεντρο του κυκλικου εκεινου χωρου. Το ιδιων διαστασεων αγαλμα ηταν καθισμενο σ' εναν αναλογου μεγεθους θρονο και ηταν το μονο που ειχε σωστα τοποθετημενο το κεφαλι του. Μετα προσεξαν ακομα κατι που εκανε την καρδια τους να χτυπησει δυνατα.
===========================
Εκει που υποτιθεται πως επρεπε να βρισκεται η καρδια του αγαλματος ενα ενσωματωμενο αντικειμενο σκορπιζε ενα ζωηρο γαλαζιο χρωμα δημιουργωντας μια εντυπωσιακη αντιθεση με τον γκριζο, μουντο χωρο. Δεν μιλησε κανεις μα ολοι ειχαν καταλαβει.
Η Ταμελ ηταν ετοιμη να δωσει νεες οδηγιες οταν με την ακρη του ματιου της ειδε τον Πικτορ σαν υπνωτισμενο να περπαταει αργα προς το καθημενο αγαλμα.
-'Αυτο που ζητησε ο αφεντης' ειπε. 'Οι διαταγες του αφεντη πρεπει να εκτελουνται αμεσα' προσθεσε και συνεχισε να προχωραει προς τον θρονο.
-'Πικτορ στασου' εκανε η Χεφει. 'Πρεπει να ελεγξουμε τον χωρο αν ειναι ασφαλης'.
-'Ανοητε, γυρνα πισω' ειπε η Σενζεν 'μας βαζεις ολους σε κινδυνο'.
Απτοητος ο Πικτορ συνεχισε την πορεια του μουρμουριζοντας κατι για τον Μετγκον.
-'Καποιος να τον σταματησει λοιπον' ειπε η Ταμελ 'τι περιμενετε' ?
Η Χεφει ηταν η πρωτη που κινηθηκε προς το μερος του μα ηταν αδυνατον να προλαβει.
======================================
Ο Πικτορ ειχε ηδη αρχισει να σκαρφαλωνει πρωτα στον θρονο και μετα στο αγαλμα εχοντας εστιασμενο το βλεμμα του στο γαλαζιο φως. Οταν εφτασε στο καταλληλο υψος κατεβαλλε μια μικρη προσπαθεια και κατορθωσε ν' αποσπασει τον κρυσταλλο απο το αγαλμα. Μετα γυρισε με το χερι υψωμενο προς τους αλλους, αρχισε να φωναζει ενω ταυτοχρονα κατεβαινε κατω.
-'Τιποτα δεν σταματαει τωρα τον αφεντη. Ο κρυσταλλος ειναι δικος του'.
Εφθασε στο εδαφος κρατωντας σφιχτα στο στηθος του τον κρυσταλλο. Η Ταμελ εκανε να κινηθει απειλητικα προς το μερος του μα ενας παραξενος θορυβος την σταματησε.
Ολοι προσπαθησαν να προσδιορισουν απο που ακουγοταν εκεινος ο μυστηριος θορυβος.
-'Εκει' εκανε η Χεφει με την φωνη της βουτηγμενη μεσα στον τρομο. Γυρισαν ολοι.
Μια ανηκουστη φρικη φωλιασε στις καρδιες τους βλεποντας τα κεφαλια των αγαλματων να γυριζουν για να σταθουν στην φυσιολογικη θεση που επρεπε αρχικα να ειναι.
Μετα ειδαν πελωρια, ψυχρα, ανεκφραστα, πετρινα ματια ν' ανοιγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου