CHRYSIIDA TRIANTAFILLOU
ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
Ηθελε ακομα γυρω στα 30 μετρα για να φτασει στο πλατωμα μα με τις δεδομενες συνθηκες θα της φαινοταν σιγουρα πολυ περισσοτερο. Αν υπηρχε τοιχος να χτυπησει το κεφαλι της θα το εκανε σιγουρα μα το μονο που υπηρχε ηταν πυκνο χιονι. Ουτε που ειχε καταλαβει πως ειχε αποκοπει απο την υπολοιπη ομαδα. Πρωταρα δεν ηταν, απο αναβασεις σε βουνα αλλο τιποτα μα εδω ειχε συμπεριφερθει σαν αρχαρια. Ηξερε πως δεν θα γυριζε καποιος να την ψαξει παρα μονο αν δεν εμφανιζοταν μεσα στο οριο μιας προβλεπομενης ωρας στο καταφυγιο. Αυτος ηταν και ο αντικειμενικος της στοχος. Μολις εφτανε στο πλατωμα μετα ειχε μια μικρη αποσταση ενος χιλιομετρου να διανυσει μεχρι να εφτανε στο καταφυγιο που θα την περιμεναν οι αλλοι ετοιμοι για κοροιδιες και πειραγματα. Η αληθεια ηταν πως θα τ'αξιζε, τοσο εμπειρη και πεπειραμενη αναρριχητρια ηταν παντελως αδικαιολογητη. Εφτασε στο πλατωμα κι εκατσε λιγο να βρει ξανα την ανασα της. Ο καιρος εμοιαζε πως θα χειροτερευε αλλα οχι πριν εφτανε στο καταφυγιο.
Σε λιγη ωρα θ' απολαμβανε ζεστη σοκολατα. Χαμογελασε.
======================================
Ο αερας σφυριζε στ' αυτια της ασυναρτητα, απειλητικα λογια μα αδιαφορουσε. Αλλο τοσο αδιαφορουσε για τις επιμονες προσπαθειες της χιονοπτωσης ν' αχρηστευσουν την οραση της. Ολα αυτα τα ειχε περασει ξανα πολλες φορες και δεν την πτοουσαν. Συνεχιζε να προχωρα στο μονοπατι σκεπτομενη οτι θα επακολουθουσε στο καταφυγιο οταν σταματησε αποτομα.
Αυτος ο βραχος δεν επρεπε κανονικα να βρισκοταν εκει. Ηταν ολοφανερο πως ειχε αποκολληθει απο καπου ψηλοτερα και ειχε κυλησει προς τα κατω. Το παχυ στρωμα του χιονιου δεν του επετρεψε να διανυσει καποια μεγαλη αποσταση, ομως ειχε παει να σταθει ακριβως μπροστα στον δρομο της. Απερριψε κατ' ευθειαν την ιδεα να σκαρφαλωσει πανω του, μπορει να ηταν ακομη ασταθης και με το βαρος και τις κινησεις της να συνεχιζε την καθοδικη του πορεια κουβαλωντας κι αυτην μαζι. Αναγκαστικα θα επρεπε να κανει μια μικρη παρακαμψη, ηταν ο μονος τροπος για να βρεθει πισω του. Ξεκινησε διχως δευτερη σκεψη ελαφρως ενοχλημενη που η ζεστη σοκολατα απομακρυνοταν καμποσα επιπλεον λεπτα.
================================
Αιφνιδιαστηκε οταν η γη κυριολεκτικα ανοιξε και την καταπιε. Η πτωση ηταν γυρω στα πεντε μετρα κι απροετοιμαστη οπως ηταν δεν προλαβε να προφυλαχθει. Το σακιδιο της πλατης της απορροφησε το χτυπημα γλυτωνοντας της ετσι απο τα χειροτερα αλλα ο πονος που ενοιωσε στο δεξι της ποδι ηταν ταυτοσημος μ' αυτον του σπασιματος. Η κραυγη που βγηκε απο το στομα της δεν βοηθησε σε κατι παρα μονο επαναληφθηκε μερικες φορες λογω αντιλαλου.
Ενστικτωδως κοιταξε πρωτα πανω. Η τρυπα που υπηρχε και χωρουσε ακριβως ενα φυσιολογικο ανθρωπινο σωμα επετρεπε στις νιφαδες του χιονιου που την ειχαν χασει εξαφνα να την εντοπισουν ξανα. Ηξερε πως ηταν ζητημα χρονου να κλεισει ξανα κι αυτο διολου δεν θα βοηθουσε. Μετα κοιταξε γυρω της. Βρισκοταν σ' εναν κοιλο χωρο, κλεισμενο απο παντου εκτος απο την δυτικη πλευρα, μ' ενα υψος που δεν ξεπερνουσε τα τρια μετρα. Ηταν σιγουρα καποια σπηλια μα δεν ηξερε αν υπηρχε αλλη εξοδος πλην εκεινης που ειχε εισελθει. Τα παντα γυρω ηταν παγωμενα, απο το εδαφος μεχρι τους περιμετρικους τοιχους.
=================================
Δοκιμασε να κινηθει μα μολις το ποδι της επωμιστηκε το ελαχιστο βαρος την εκανε να ουρλιαξει ξανα. Δεν πηγαινε πουθενα με σπασμενο ποδι, το μονο που μπορουσε να κανει ηταν υπομονη μεχρι να ερχονταν να την βρουν. Αλλα ηθελε ακομα ωρα για ν' ανησυχησουν.
Αυτην τη φορα δεν ηταν το ποδι υπαιτιο για την κραυγη που εβγαλε ενω ταυτοχρονα μαζευτηκε πισω οσο μπορουσε σε μια ανακλαστικη κινηση. Αιτια ηταν εκεινο το πλασματακι, στα δυο μετρα αποσταση, που εμοιαζε να την κοιτα με απορια. Δεν προσεξε καν απο που ειχε ερθει, το ειδε εξαφνα μπροστα της και εμπηξε τις φωνες. Φανηκε να τρομοκρατειται κι εκεινο γιατι εκανε μερικα βηματα πισω. Μην βλεποντας η ακουγοντας κατι αλλο για να το τρομαξει συντομα επεστρεψε στην αρχικη του θεση, παντα κοιτωντας την με απορια.
Ηταν το πολυ μεχρι εικοσι ποντους υψος, εμοιαζε να περπαταει στα δυο ποδια μα αυτο ηταν απλα μια υποθεση γιατι ολο το σωμα του ηταν καλυμμενο απο υπερβολικη τριχοφυια και μονο ενα ζευγαρι μυτερα αυτια και δυο κοκκινα ματια ξεχωριζαν.
============================
-'Ξουτ, φυγε απο δω' εκανε η Νορα Κορντινι ενω ταυτοχρονα κινουσε τα χερια της προσπαθωντας να δωσει εμφαση στα λεγομενα της. Οτι και να ηταν δεν εμοιαζε απειλητικο αλλα ειχε μια γενικη απεχθεια για εντομα και πολυ μικρα, αγνωστα ζωα. Ο μικροσκοπικος επισκεπτης δεν φανηκε να πτοειται. Μετα συνεβη κατι που την τρομοκρατησε κι αλλο.
Το πλασματακι εμφανισε απο το πουθενα δυο λιλιπουτειες φτερουγες και πεταξε πως το ανοιγμα. Μολις εμεινε μονη ανοιξε σαν τρελη το σακιδιο ψαχνοντας για κατι ν' αμυνθει. Οπλισμενη μ' ενα φακο στο αριστερο χερι κι εναν σουγια πολλαπλων χρησεων στο δεξι περιμενε ετοιμη ν' αμυνθει. Αν ηθελε πολεμο θα τον ειχε.
Ηταν φαινεται γραφτο να δεχεται το ενα χτυπημα μετα το αλλο. Πανω που ειχε αναθαρρησει νοιωθωντας μια σχετικη ασφαλεια ενα σμηνος απο τετοια πλασματακια μπηκαν πετωντας στο χωρο που ηταν και προσγειωθηκαν σαν εκπαιδευμενα στρατιωτακια τριγυρω της. Αυτο πηγαινε πολυ. Ενα το εκανε καλα μα εδω ηταν γυρω στα δεκαπεντε απο δαυτα.
==================================
Το μονο ενθαρρυντικο ηταν πως δεν φαινονταν επιθετικα. Απλα ειχαν παραταχθει και την παρατηρουσαν. Σ' ενα παρανοικο σεναριο μπορει να ηθελαν και να την βοηθησουν. Εφερε στο μυαλο της ολα τα ντοκυμαντερ με παραδοξα ζωα που ειχε δει μα κανενα δεν εμοιαζε μ' αυτα.
Χρειαζοταν δραστικες κινησεις, επρεπε να τους δειξει ποιος ηταν το αφεντικο. Ανοιξε παλι το σακιδιο κι εβγαλε απο μεσα μια εφεδρικη μπαταρια για το φακο. Την ακουμπησε ορθια επιδεικτικα στο παγωμενο εδαφος σαν να ηθελε να τους πει πως ειχε πολλα οπλα μαζι της.
Δυο απο αυτα, προφανως τα πιο γενναια, πλησιασαν την μπαταρια κι αφου την επεξεργαστηκαν οπτικα προχωρησαν στην αισθηση της αφης. Δεν μπορουσε να ξερει τον αντικτυπο που ειχε η μπαταρια πανω τους μα ειδε ξαφνικα και τα δυο πλασματακια να παιρνουν την μπαταρια και να την περιφερουν ως τροπαιο αναμεσα στα αλλα που οπισθοχωρουσαν τρομαγμενα.
-'Ειστε τελειως ηλιθια ετσι' ? εκανε. 'Μπαταρια ειναι, μεγαλο λαφυρο'.
Εβγαλε αλλη μια απο το σακιδιο κι επανελαβε οπως ειχε κανει με την πρωτη.
=============================
Η ιδια ακριβως αντιδραση. Μα με την αποκτηση της δευτερης μπαταριας οι δυο τροπαιουχοι προχωρησαν σε κατι ακαταλαβιστικο. Μια παραξενη ουσια ακριβως κατω απο τις φτερουγες τους εκανε την εμφανιση της και μ' αυτην αλειψαν τις μπαταριες. Αν δεν το εβλεπε δεν θα το πιστευε. Ενα παχυ στρωμα παγου σχηματιστηκε αμεσως καλυπτοντας τις μπαταριες.
Αυτο ηταν εντυπωσιακο. Ακολουθησαν κι αλλα μικροαντικειμενα που τους παραχωρησε που ειχαν την ιδια τυχη με τις μπαταριες. Οτι και να ηταν εκεινη η ουσια παγωνε τα παντα αμεσως.
Βεβαια αυτο δεν την βοηθουσε καπου στην κατασταση που ηταν μα τουλαχιστον περναγε την ωρα της μεχρι να την εβρισκαν. Η πρωτη φορα που ενοιωσε εναν μακρινο, νοητικο συναγερμο να ηχει ηταν οταν ειδε τι συνεβη στο παγουρι με το νερο της. Παγος σε μερικα δευτερολεπτα.
Το πιο ανησυχητικο σημαδι ηταν οταν αναψε μια απο τις φωτοβολιδες που ειχε μαζι της. Ηταν φανερο πως η λαμψη, η θερμοτητα, δεν ηξερε τι, τα ενοχλουσε, οχι ομως τοσο ωστε να τα απομακρυνει. Με μια αποφασιστικη κινηση εθεσαν και την φωτοβολιδα εκτος μαχης.
====================================
Οτι και να ηταν αυτη η ουσια τα παγωνε ολα. Καμια φωτοβολιδα δεν εσβησε μονη της, φροντισαν να τις παγωσουν εξουδετερωνοντας τες. Οποιο και να ηταν αυτο το παιγνιδι που επαιζαν και το διασκεδαζαν ειχε αρχισει να την ενοχλει και να την φοβιζει. Οσο και να σκεφτοταν δεν μπορουσε να βρει τροπο να τα διωξει. Το χειροτερο ηταν πως η ειχαν συνηθισει την παρουσια της η ειχαν καταλαβει πως δεν ηταν απειλη γι αυτα. Σφιγγοντας τα δοντια της εκανε μια αποτομη κινηση προς το πιο κοντινο προσπαθωντας να το βλαψει με τον σουγια. Η μετακινηση του ποδιου της την εκανε να ουρλιαξει οσο καλα και να ειχε προτοιμαστει. Κι εκεινος ο εικοσαποντος διαβολος ειχε προλαβει να πεταξει πριν τον χτυπησει με το σουγια.
Καταλαβε πως ειχε κανει λαθος κινηση βλεποντας τα ν' αλλαζουν στρατηγικη. Τωρα ηταν πιο προσεκτικα, πιο επιφυλακτικα και την επιτηρουσαν απο πιο κοντα.
-'Φυγετε απο δω, εξαφανιστειτε' φωναξε σε μια απελπιδα προσπαθεια να τα διωξει.
Το μονο που καταφερε ηταν να τα φερει πιο κοντα.
================================
Απορροφημενη να ελεγχει συνεχως τριγυρω ξεχασε να σηκωσει εστω μια φορα το κεφαλι της προς τα πανω και το πληρωσε. Δυο ομαδες των δυο κατεβηκαν απο ψηλα διχως να τ' αντιληφθει και προσγειωθηκαν στα δυο της χερια. Τα πεταξε μακρια με δυναμη αλλα οχι πριν προλαβουν ν' αφησουν λιγη απο κεινη την ουσια πανω στα δαχτυλα της. Λιγα δευτερολεπτα μετα δεν μπορουσε καν να τα κουνησει. Οι παλαμες της ειχαν παγωσει και ηταν εντελως αχρηστες.
Βρεθηκε στο ελεος τους. Πλησιασαν ακομα περισσοτερο και τα πιο τολμηρα σκαρφαλωσαν πανω της αφου πλεον δεν υπηρχε τροπος να τ' απομακρυνει. Δεν περιοριστηκαν μονο στα γυμνα σημεια του σωματος της, οπως το κεφαλι και ο λαιμος. Με καποιο τροπο κατορθωσαν να χωθουν μεσα απο τα ρουχα της φτανοντας εως τα εσωρουχα της. Ενοιωσε την περιεργη ουσια να την καλυπτει σιγα σιγα παντου κι ακομα χειροτερα την ενοιωσε να εισχωρει μεσα στο δερμα της. Δοκιμασε να φωναξει μα τα παντα στο κεφαλι της ηταν παγωμενα, ακομα και τα ματια της. Διατηρουσε τις αισθησεις της κανονικα μα τωρα το μουδιασμα απο το κρυο μεγαλωνε.
====================================
Το ανθρωπινο σωμα αποτελειται στην πλειοψηφια του απο νερο. Οταν το εσωτερικο της Νορα Κορντινι παγωσε η ιδια δεν το καταλαβε ποτε πως πεθανε απο εσωτερικα κρυοπαγηματα.
Αν ειχε δυνατοτητα να εβλεπε τον εαυτο της θα παρατηρουσε πως εμοιαζε πια σαν μια παγωμενη στηλη με γυναικεια μορφη που δυστυχως πλεον καμια χρησιμοτητα δεν παρουσιαζε στα μικροσκοπικα εκεινα πλασματακια. Αφου δοκιμασαν πολλες φορες να πεισουν την νεκρη, παγωμενη μορφη να παιξει μαζι τους και καταλαβαν πως αυτο δεν θα συνεβαινε απογοητευτηκαν. Ειχαν κανει οτι μπορουσαν για να διασκεδασουν εκεινο το παραξενο πλασμα που ειχε εμφανιστει στην κρυπτη τους μα φαινεται πως ενω στην αρχη ειχε αφθονη ορεξη καποια στιγμη επελεξε να σταματησει. Στην μινι συσκεψη που εκαναν κατεληξαν στο συμπερασμα πως ισως δεν ηταν ολοι ετσι ακαταδεκτοι και υπηρχε τροπος για να το διαπιστωσουν αυτο αρκει να εκαναν μια δοκιμη. Λιγο πιο μακρια απο κει, υπηρχαν πλασματα σαν κι αυτο ακριβως που ηταν στην σπηλια τους. Καποιο απ' αυτα θα επαιζε μαζι τους.
ΤΕΛΟΣ
ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
Ηθελε ακομα γυρω στα 30 μετρα για να φτασει στο πλατωμα μα με τις δεδομενες συνθηκες θα της φαινοταν σιγουρα πολυ περισσοτερο. Αν υπηρχε τοιχος να χτυπησει το κεφαλι της θα το εκανε σιγουρα μα το μονο που υπηρχε ηταν πυκνο χιονι. Ουτε που ειχε καταλαβει πως ειχε αποκοπει απο την υπολοιπη ομαδα. Πρωταρα δεν ηταν, απο αναβασεις σε βουνα αλλο τιποτα μα εδω ειχε συμπεριφερθει σαν αρχαρια. Ηξερε πως δεν θα γυριζε καποιος να την ψαξει παρα μονο αν δεν εμφανιζοταν μεσα στο οριο μιας προβλεπομενης ωρας στο καταφυγιο. Αυτος ηταν και ο αντικειμενικος της στοχος. Μολις εφτανε στο πλατωμα μετα ειχε μια μικρη αποσταση ενος χιλιομετρου να διανυσει μεχρι να εφτανε στο καταφυγιο που θα την περιμεναν οι αλλοι ετοιμοι για κοροιδιες και πειραγματα. Η αληθεια ηταν πως θα τ'αξιζε, τοσο εμπειρη και πεπειραμενη αναρριχητρια ηταν παντελως αδικαιολογητη. Εφτασε στο πλατωμα κι εκατσε λιγο να βρει ξανα την ανασα της. Ο καιρος εμοιαζε πως θα χειροτερευε αλλα οχι πριν εφτανε στο καταφυγιο.
Σε λιγη ωρα θ' απολαμβανε ζεστη σοκολατα. Χαμογελασε.
======================================
Ο αερας σφυριζε στ' αυτια της ασυναρτητα, απειλητικα λογια μα αδιαφορουσε. Αλλο τοσο αδιαφορουσε για τις επιμονες προσπαθειες της χιονοπτωσης ν' αχρηστευσουν την οραση της. Ολα αυτα τα ειχε περασει ξανα πολλες φορες και δεν την πτοουσαν. Συνεχιζε να προχωρα στο μονοπατι σκεπτομενη οτι θα επακολουθουσε στο καταφυγιο οταν σταματησε αποτομα.
Αυτος ο βραχος δεν επρεπε κανονικα να βρισκοταν εκει. Ηταν ολοφανερο πως ειχε αποκολληθει απο καπου ψηλοτερα και ειχε κυλησει προς τα κατω. Το παχυ στρωμα του χιονιου δεν του επετρεψε να διανυσει καποια μεγαλη αποσταση, ομως ειχε παει να σταθει ακριβως μπροστα στον δρομο της. Απερριψε κατ' ευθειαν την ιδεα να σκαρφαλωσει πανω του, μπορει να ηταν ακομη ασταθης και με το βαρος και τις κινησεις της να συνεχιζε την καθοδικη του πορεια κουβαλωντας κι αυτην μαζι. Αναγκαστικα θα επρεπε να κανει μια μικρη παρακαμψη, ηταν ο μονος τροπος για να βρεθει πισω του. Ξεκινησε διχως δευτερη σκεψη ελαφρως ενοχλημενη που η ζεστη σοκολατα απομακρυνοταν καμποσα επιπλεον λεπτα.
================================
Αιφνιδιαστηκε οταν η γη κυριολεκτικα ανοιξε και την καταπιε. Η πτωση ηταν γυρω στα πεντε μετρα κι απροετοιμαστη οπως ηταν δεν προλαβε να προφυλαχθει. Το σακιδιο της πλατης της απορροφησε το χτυπημα γλυτωνοντας της ετσι απο τα χειροτερα αλλα ο πονος που ενοιωσε στο δεξι της ποδι ηταν ταυτοσημος μ' αυτον του σπασιματος. Η κραυγη που βγηκε απο το στομα της δεν βοηθησε σε κατι παρα μονο επαναληφθηκε μερικες φορες λογω αντιλαλου.
Ενστικτωδως κοιταξε πρωτα πανω. Η τρυπα που υπηρχε και χωρουσε ακριβως ενα φυσιολογικο ανθρωπινο σωμα επετρεπε στις νιφαδες του χιονιου που την ειχαν χασει εξαφνα να την εντοπισουν ξανα. Ηξερε πως ηταν ζητημα χρονου να κλεισει ξανα κι αυτο διολου δεν θα βοηθουσε. Μετα κοιταξε γυρω της. Βρισκοταν σ' εναν κοιλο χωρο, κλεισμενο απο παντου εκτος απο την δυτικη πλευρα, μ' ενα υψος που δεν ξεπερνουσε τα τρια μετρα. Ηταν σιγουρα καποια σπηλια μα δεν ηξερε αν υπηρχε αλλη εξοδος πλην εκεινης που ειχε εισελθει. Τα παντα γυρω ηταν παγωμενα, απο το εδαφος μεχρι τους περιμετρικους τοιχους.
=================================
Δοκιμασε να κινηθει μα μολις το ποδι της επωμιστηκε το ελαχιστο βαρος την εκανε να ουρλιαξει ξανα. Δεν πηγαινε πουθενα με σπασμενο ποδι, το μονο που μπορουσε να κανει ηταν υπομονη μεχρι να ερχονταν να την βρουν. Αλλα ηθελε ακομα ωρα για ν' ανησυχησουν.
Αυτην τη φορα δεν ηταν το ποδι υπαιτιο για την κραυγη που εβγαλε ενω ταυτοχρονα μαζευτηκε πισω οσο μπορουσε σε μια ανακλαστικη κινηση. Αιτια ηταν εκεινο το πλασματακι, στα δυο μετρα αποσταση, που εμοιαζε να την κοιτα με απορια. Δεν προσεξε καν απο που ειχε ερθει, το ειδε εξαφνα μπροστα της και εμπηξε τις φωνες. Φανηκε να τρομοκρατειται κι εκεινο γιατι εκανε μερικα βηματα πισω. Μην βλεποντας η ακουγοντας κατι αλλο για να το τρομαξει συντομα επεστρεψε στην αρχικη του θεση, παντα κοιτωντας την με απορια.
Ηταν το πολυ μεχρι εικοσι ποντους υψος, εμοιαζε να περπαταει στα δυο ποδια μα αυτο ηταν απλα μια υποθεση γιατι ολο το σωμα του ηταν καλυμμενο απο υπερβολικη τριχοφυια και μονο ενα ζευγαρι μυτερα αυτια και δυο κοκκινα ματια ξεχωριζαν.
============================
-'Ξουτ, φυγε απο δω' εκανε η Νορα Κορντινι ενω ταυτοχρονα κινουσε τα χερια της προσπαθωντας να δωσει εμφαση στα λεγομενα της. Οτι και να ηταν δεν εμοιαζε απειλητικο αλλα ειχε μια γενικη απεχθεια για εντομα και πολυ μικρα, αγνωστα ζωα. Ο μικροσκοπικος επισκεπτης δεν φανηκε να πτοειται. Μετα συνεβη κατι που την τρομοκρατησε κι αλλο.
Το πλασματακι εμφανισε απο το πουθενα δυο λιλιπουτειες φτερουγες και πεταξε πως το ανοιγμα. Μολις εμεινε μονη ανοιξε σαν τρελη το σακιδιο ψαχνοντας για κατι ν' αμυνθει. Οπλισμενη μ' ενα φακο στο αριστερο χερι κι εναν σουγια πολλαπλων χρησεων στο δεξι περιμενε ετοιμη ν' αμυνθει. Αν ηθελε πολεμο θα τον ειχε.
Ηταν φαινεται γραφτο να δεχεται το ενα χτυπημα μετα το αλλο. Πανω που ειχε αναθαρρησει νοιωθωντας μια σχετικη ασφαλεια ενα σμηνος απο τετοια πλασματακια μπηκαν πετωντας στο χωρο που ηταν και προσγειωθηκαν σαν εκπαιδευμενα στρατιωτακια τριγυρω της. Αυτο πηγαινε πολυ. Ενα το εκανε καλα μα εδω ηταν γυρω στα δεκαπεντε απο δαυτα.
==================================
Το μονο ενθαρρυντικο ηταν πως δεν φαινονταν επιθετικα. Απλα ειχαν παραταχθει και την παρατηρουσαν. Σ' ενα παρανοικο σεναριο μπορει να ηθελαν και να την βοηθησουν. Εφερε στο μυαλο της ολα τα ντοκυμαντερ με παραδοξα ζωα που ειχε δει μα κανενα δεν εμοιαζε μ' αυτα.
Χρειαζοταν δραστικες κινησεις, επρεπε να τους δειξει ποιος ηταν το αφεντικο. Ανοιξε παλι το σακιδιο κι εβγαλε απο μεσα μια εφεδρικη μπαταρια για το φακο. Την ακουμπησε ορθια επιδεικτικα στο παγωμενο εδαφος σαν να ηθελε να τους πει πως ειχε πολλα οπλα μαζι της.
Δυο απο αυτα, προφανως τα πιο γενναια, πλησιασαν την μπαταρια κι αφου την επεξεργαστηκαν οπτικα προχωρησαν στην αισθηση της αφης. Δεν μπορουσε να ξερει τον αντικτυπο που ειχε η μπαταρια πανω τους μα ειδε ξαφνικα και τα δυο πλασματακια να παιρνουν την μπαταρια και να την περιφερουν ως τροπαιο αναμεσα στα αλλα που οπισθοχωρουσαν τρομαγμενα.
-'Ειστε τελειως ηλιθια ετσι' ? εκανε. 'Μπαταρια ειναι, μεγαλο λαφυρο'.
Εβγαλε αλλη μια απο το σακιδιο κι επανελαβε οπως ειχε κανει με την πρωτη.
=============================
Η ιδια ακριβως αντιδραση. Μα με την αποκτηση της δευτερης μπαταριας οι δυο τροπαιουχοι προχωρησαν σε κατι ακαταλαβιστικο. Μια παραξενη ουσια ακριβως κατω απο τις φτερουγες τους εκανε την εμφανιση της και μ' αυτην αλειψαν τις μπαταριες. Αν δεν το εβλεπε δεν θα το πιστευε. Ενα παχυ στρωμα παγου σχηματιστηκε αμεσως καλυπτοντας τις μπαταριες.
Αυτο ηταν εντυπωσιακο. Ακολουθησαν κι αλλα μικροαντικειμενα που τους παραχωρησε που ειχαν την ιδια τυχη με τις μπαταριες. Οτι και να ηταν εκεινη η ουσια παγωνε τα παντα αμεσως.
Βεβαια αυτο δεν την βοηθουσε καπου στην κατασταση που ηταν μα τουλαχιστον περναγε την ωρα της μεχρι να την εβρισκαν. Η πρωτη φορα που ενοιωσε εναν μακρινο, νοητικο συναγερμο να ηχει ηταν οταν ειδε τι συνεβη στο παγουρι με το νερο της. Παγος σε μερικα δευτερολεπτα.
Το πιο ανησυχητικο σημαδι ηταν οταν αναψε μια απο τις φωτοβολιδες που ειχε μαζι της. Ηταν φανερο πως η λαμψη, η θερμοτητα, δεν ηξερε τι, τα ενοχλουσε, οχι ομως τοσο ωστε να τα απομακρυνει. Με μια αποφασιστικη κινηση εθεσαν και την φωτοβολιδα εκτος μαχης.
====================================
Οτι και να ηταν αυτη η ουσια τα παγωνε ολα. Καμια φωτοβολιδα δεν εσβησε μονη της, φροντισαν να τις παγωσουν εξουδετερωνοντας τες. Οποιο και να ηταν αυτο το παιγνιδι που επαιζαν και το διασκεδαζαν ειχε αρχισει να την ενοχλει και να την φοβιζει. Οσο και να σκεφτοταν δεν μπορουσε να βρει τροπο να τα διωξει. Το χειροτερο ηταν πως η ειχαν συνηθισει την παρουσια της η ειχαν καταλαβει πως δεν ηταν απειλη γι αυτα. Σφιγγοντας τα δοντια της εκανε μια αποτομη κινηση προς το πιο κοντινο προσπαθωντας να το βλαψει με τον σουγια. Η μετακινηση του ποδιου της την εκανε να ουρλιαξει οσο καλα και να ειχε προτοιμαστει. Κι εκεινος ο εικοσαποντος διαβολος ειχε προλαβει να πεταξει πριν τον χτυπησει με το σουγια.
Καταλαβε πως ειχε κανει λαθος κινηση βλεποντας τα ν' αλλαζουν στρατηγικη. Τωρα ηταν πιο προσεκτικα, πιο επιφυλακτικα και την επιτηρουσαν απο πιο κοντα.
-'Φυγετε απο δω, εξαφανιστειτε' φωναξε σε μια απελπιδα προσπαθεια να τα διωξει.
Το μονο που καταφερε ηταν να τα φερει πιο κοντα.
================================
Απορροφημενη να ελεγχει συνεχως τριγυρω ξεχασε να σηκωσει εστω μια φορα το κεφαλι της προς τα πανω και το πληρωσε. Δυο ομαδες των δυο κατεβηκαν απο ψηλα διχως να τ' αντιληφθει και προσγειωθηκαν στα δυο της χερια. Τα πεταξε μακρια με δυναμη αλλα οχι πριν προλαβουν ν' αφησουν λιγη απο κεινη την ουσια πανω στα δαχτυλα της. Λιγα δευτερολεπτα μετα δεν μπορουσε καν να τα κουνησει. Οι παλαμες της ειχαν παγωσει και ηταν εντελως αχρηστες.
Βρεθηκε στο ελεος τους. Πλησιασαν ακομα περισσοτερο και τα πιο τολμηρα σκαρφαλωσαν πανω της αφου πλεον δεν υπηρχε τροπος να τ' απομακρυνει. Δεν περιοριστηκαν μονο στα γυμνα σημεια του σωματος της, οπως το κεφαλι και ο λαιμος. Με καποιο τροπο κατορθωσαν να χωθουν μεσα απο τα ρουχα της φτανοντας εως τα εσωρουχα της. Ενοιωσε την περιεργη ουσια να την καλυπτει σιγα σιγα παντου κι ακομα χειροτερα την ενοιωσε να εισχωρει μεσα στο δερμα της. Δοκιμασε να φωναξει μα τα παντα στο κεφαλι της ηταν παγωμενα, ακομα και τα ματια της. Διατηρουσε τις αισθησεις της κανονικα μα τωρα το μουδιασμα απο το κρυο μεγαλωνε.
====================================
Το ανθρωπινο σωμα αποτελειται στην πλειοψηφια του απο νερο. Οταν το εσωτερικο της Νορα Κορντινι παγωσε η ιδια δεν το καταλαβε ποτε πως πεθανε απο εσωτερικα κρυοπαγηματα.
Αν ειχε δυνατοτητα να εβλεπε τον εαυτο της θα παρατηρουσε πως εμοιαζε πια σαν μια παγωμενη στηλη με γυναικεια μορφη που δυστυχως πλεον καμια χρησιμοτητα δεν παρουσιαζε στα μικροσκοπικα εκεινα πλασματακια. Αφου δοκιμασαν πολλες φορες να πεισουν την νεκρη, παγωμενη μορφη να παιξει μαζι τους και καταλαβαν πως αυτο δεν θα συνεβαινε απογοητευτηκαν. Ειχαν κανει οτι μπορουσαν για να διασκεδασουν εκεινο το παραξενο πλασμα που ειχε εμφανιστει στην κρυπτη τους μα φαινεται πως ενω στην αρχη ειχε αφθονη ορεξη καποια στιγμη επελεξε να σταματησει. Στην μινι συσκεψη που εκαναν κατεληξαν στο συμπερασμα πως ισως δεν ηταν ολοι ετσι ακαταδεκτοι και υπηρχε τροπος για να το διαπιστωσουν αυτο αρκει να εκαναν μια δοκιμη. Λιγο πιο μακρια απο κει, υπηρχαν πλασματα σαν κι αυτο ακριβως που ηταν στην σπηλια τους. Καποιο απ' αυτα θα επαιζε μαζι τους.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου