Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53

-'Γιατι ηρθαμε εδω ? Τι ψαχνουμε' ? ρωτησε.

Το αγριο βλεμμα της Μεριτα την εκανε να μετανοιωσει αμεσα που ρωτησε.

-'Μεινε κοντα μου και μην βγαζεις αχνα' της ειπε η Κηρα με εντονο υφος. ΄Να θυμασαι πως δεν σου εχω ακομα καμια εμπιστοσυνη, οχι μεχρι να ξεκαθαρισω τον ρολο που παιζεις'.

Η Ραντα κουνησε καταφατικα το κεφαλι της αποδεχομενη ουσιαστικα οσα μολις ειχε ακουσει.

-'Οτι ειχα να σου πω το ειπα' ειπε 'δεν εχω κατι να προσθεσω'.

-'Αυτο θα το δουμε' μουγκρισε η Κηρα 'αυτο θα το δουμε. Προς το παρον μεχρι να φτασουμε εκει που πρεπει φροντισε να εισαι κοντα μου, βρισκομαστε στην ελευθερη ζωνη για καθε παρανομο'.

Η Ραντα εριξε μια ματια τριγυρω προσπαθωντας να οπτικοποιησει τα λογια της Μεριτα. Πραγματι, ολος ο κοσμος που υπηρχε τριγυρω κινιοταν σαν να ειχε κατι να κρυψει με πρωτο και καλυτερο τον ιδιο τον εαυτο του. Συμφωνα με τα λεγομενα της Μεριτα, εφ' οσον κυκλοφορουσαν στην παρανομη ζωνη εκ των πραγματων παρανομοι θα ηταν.

                            ================================

 Υπηρχαν πλασματα απο καθε γωνια του γαλαξια, με εκατονταδες διαφορετικα παρουσιαστικα, πραγμα που καθιστουσε αδυνατον για οποιονδηποτε να διαβασει σκεψεις η προθεσεις. Κατω απο αλλες συνθηκες θα ενοιωθε τρομαγμενη αν ηταν μονη της, μα για εναν ανεξηγητο λογο η παρουσια της Κηρας, καθως και οι δυνατοτητες της που ειχε βιωσει κατ' ιδιαν, την προσεδιδαν ενα αισθημα ασφαλειας. Αυτο το συναισθημα προσπαθησε ν' αποτυπωσει και στο προσωπο της.

-'Εδω ειμαστε' εκανε η Μεριτα καθως σταματησε εξω απο ενα μπαρ. 'Ασε εμενα να κανω την κουβεντα' προσθεσε και μπηκε μεσα ακολουθουμενη απο την Ραντα.

-'Γκριντλοκ' εκανε απευθυνομενη στον αντρα πισω απο το μπαρ ενω παραλληλα καθοταν απεναντι του. Η Ραντα την μιμηθηκε διχως να πει λεξη.

-'Μεριτα' απαντησε ο αντρας και το βλεμμα του εστιασε στην Ραντα. 'Χαιρομαι που σε ξαναβλεπω' προσθεσε 'σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα'.

-'Το ιδιο κι εγω Γκριντλοκ' απαντησε η Κηρα 'το ιδιο κι εγω'. 

                    ===================================

-'Σε τι μπορω να σου φανω χρησιμος' ? εκανε ο Γκριντλοκ ενω συνεχιζε να κοιταει την Ραντα.

-'Αυτη ειναι η Ραντα, απο δω ο Γκριντλοκ' ειπε η Μεριτα καταλαβαινοντας πως δυσκολα θ' αρχιζε συζητηση αν δεν ικανοποιουσε την περιεργεια του μπαρμαν. 'Η Ραντα ειναι η αιτια που βρισκομαι και παλι εδω' συμπληρωσε.

-'Ελπιζω να ειναι μια ευχαριστη αιτια' ειπε ο Γκριντλοκ απευθυνομενος στην Μεριτα.

-'Ας αφησουμε τα υπονοουμενα και τα μισολογα Γκριντλοκ' σημειωσε η Μεριτα 'κι ας μπουμε κατευθειαν στο θεμα. Ξερεις οτι ψαχνω τον Ελλερυ, εφτασα μεχρι τον Ζιγκετ για να μαθω πληροφοριες αλλα το μονο που αποκομισα ηταν τα νεα του θανατου του Ντρισμπειν και τουτη εδω που ηταν και ο τελευταιος ανθρωπος που μιλησε μαζι του πριν πεθανει. Χρειαζομαι καθε τι που μπορει να ξερεις, εστω και την παραμικρη λεπτομερεια για να τον εντοπισω. Εχεις κατι για μενα η αδικα εκανα τον κοπο ' ? προσθεσε με τον τονο της φωνης της να γινεται πιο εντονη.

-'Η γνωστη, αξιαγαπητη Μεριτα' εκανε ο Γκριντλοκ χαμογελωντας.

                             ===========================

-'Δεν ειναι το καταλληλο μερος για να κουβεντιασουμε τωρα' συνεχισε. 'Ξερεις πως κοσμος περναει απο δω, παει κι ερχεται, ισως και να εχω κατι για σενα αλλα ειναι προτιμοτερο να τα πουμε μια αλλη στιγμη, ας πουμε οταν θα εχω κλεισει το μπαρ. Εδω καθε τρεις και λιγο θα μας διακοπτουν, συν τοις αλλοις η Ραντα ισως θα ηθελε να ξεκουραστει απο το ταξιδι απο τον Ζιγκετ. Σου μοιαζει παραλογο αυτο που λεω' ? συμπληρωσε.

Οσο και να ηθελε να διαφωνησει μαζι του η Μεριτα δεν μπορουσε παρα ν' αναγνωρισει πως ειχε δικιο. Δυσκολα θα μπορουσε να γινει κουβεντα κατω απο τετοιες συνθηκες, επιπλεον και η ιδια, οπως μαλλον και η Ραντα, χρειαζονταν λιγη ξεκουραση απο ενα τετοιο ταξιδι. Της εριξε μια ματια αναζητωντας μια συγκαταβαση και η κοπελα της την εδωσε αμεσα μεσα απο το βλεμμα της.

-'Δεν εχεις αδικο' ειπε στο τελος 'καλυτερα να το κανουμε ετσι. Εχεις να μας προτεινεις ενα μερος για να περασουμε το βραδυ μας χωρις περιττες ενοχλησεις' ?

-'Φυσικα' εκανε χαμογελωντας ο Γκριντλοκ 'αστο πανω μου'.

                  ===================================

Το ξενοδοχειο που τους ειχε προτεινει ο Γκριντλοκ απειχε λιγοτερο απο τρακοσια μετρα αλλα συμφωνα με τα λεγομενα του εκει θα ηταν απολυτως ασφαλεις. Θα χρησιμοποιουσαν τ' ονομα του οταν θα εφταναν δεδομενου πως οι ιδιοκτητες ηταν αρκετα δυσπιστοι με οσους δεν γνωριζαν. Εκει θα ξεκουραζονταν λιγο και αργοτερα, οταν το μπαρ του Γκριντλοκ θα εκλεινε για ολους τους αλλους θα επεστρεφαν. Ηταν αυτος ο κυκεωνας σκεψεων που απασχολουσε το μυαλο της Μεριτα και δεν της επετρεψε να προσεξει τις σκιες που τις ειχαν παρει απο πισω. Βρισκονταν σε αποσταση κοντα εκατο μετρων απο το ξενοδοχειο οταν οι σκιες εμφανιστηκαν αποτομα μπροστα τους αιφνιδιαζοντας τες. Μια σκια ξεκολλησε απο τις αλλες και μιλησε.

-'Δυο μορφονιες σαν κι εσας να βαδιζετε μονες μεσα στο σκοταδι' ? εκανε η σκια. 'Θα μπορουσε να σας συμβει καποιο ατυχημα, οι δρομοι εδω ειναι κοματακι επικινδυνοι. Αλλα μην φοβαστε, μ' ενα σχετικα ευτελες χρηματικο αντιτιμο εγω και οι φιλοι μου θα φροντισουμε να φτασετε ακεραιες στον προορισμο σας. Τι λετε' ? εκανε ειρωνικα.

                      ===================================

-'Εχεις απολυτο δικιο' εκανε η φωνη που δεν ανηκε στην Μεριτα η την Ραντα. 'Οντως αυτοι οι δρομοι ειναι επικινδυνοι το βραδυ για οσους δεν ξερουν να τους διασχισουν'.

Αιφνιδιαστηκαν ολοι. Η Μεριτα που δεν προλαβε ν' απαντησει, η Ραντα που προσπαθουσε ακομα να καταλαβει τι συνεβαινε και οι σκιες που ελαβαν απαντηση στην ερωτηση τους απο μια αορατη φωνη. Λιγα δευτερολεπτα μετα η φωνη απεκτησε υποσταση.

-'Να προσεχετε οπως φευγετε' συνεχισε η φωνη. Το βλεμμα ολων ειχε εστισει στην φιγουρα που μιλησε. Κανεις τους ποτε, μολονοτι στον Γκαβαρντα συναντουσε κανεις τα πλεον παραδοξα κι απιστευτα οντα, δεν ειχε δει κατι παραπλησιο. Μια υπεροχη καλλονη, γυμνη απο την κορυφη εως τα νυχια ειχε ξεπροβαλλει απο το πουθενα. Γυμνη ? Οχι ακριβως. Το κορμι της ηταν διασπαρτο απο καταμαυρα στιγματα που εμοιαζαν ζωντανα καλυπτοντας σχεδον το συνολο του σωματος της κινουμενα ασταματητα μ' εναν ανεπαισθητο ηχο, σχεδον σαν ψιθυρο. Η φωνη απο τις σκιες αντεδρασε πρωτη προσπαθωντας να καλυψει τον φοβο πισω απο μια επιθετικοτητα.

                    ==================================

-'Δεν ξερω ποια εισαι κυρα μου μα καλα θα κανεις να εξαφανιστεις πριν παθεις κακο' ειπε. 'Δεν εχουμε τιποτα μαζι σου και πιστεψε με, δεν θελεις ν' αποκτησουμε'.

Το ενστικτο της Μεριτα ουρλιαζε να μεινει αμετοχη και να δει τι θα συνεβαινε. Το εμπιστευτηκε.

-'Ποια ειναι αυτη' ? ψιθυρισε εκπληκτη η Ραντα. 'Τι ειναι' ?

-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε η Κηρα ενω ταυτοχρονα επιανε την Ραντα απο το μπρατσο. 'Κατι μου λεει πως δεν πρεπει ν' ανακατευτουμε σε οτι συμβει'.

-'Τι θα συμβει δηλαδη' ? εκανε η Ραντα.

-'Θα το μαθουμε αμεσως τωρα μαλλον' ειπε η Μεριτα και την τραβηξε προς τα πισω διακριτικα.

-'Ειναι η τελευταια σας ευκαρια να φυγετε' εκανε παλι η αγνωστη. 'Αλλιως'...

-'Αλλιως τι' ? αγριεψε η φωνη απο τις σκιες. 'Μην μας απειλεις εμας, εμεις ειμαστε'...

Δεν αποσωσε ποτε τα λογια του. Μολονοτι καμια κινηση δεν πραγματοποιηθηκε εναντιον του, αυτο που ειδε να συμβαινει μπροστα στα ματια του σχεδον τον πανικοβαλλε.

                        =============================

Σαν να ηταν ζωντανος οργανισμος μερικα απο τα στιγματα στο κορμι της γυναικας φανηκαν να ξεκολλανε, να αιωρουνται στον αερα και να σχηματιζουν κατι σαν μια τεραστια γροθια που προσγειωθηκε στο προσωπο ενος απο τις σκιες. Αυτος που δεχτηκε το χτυπημα σηκωθηκε κυριολεκτικα στον αερα, διεσχισε μια αποσταση επτα μετρων και προσγειωθηκε χωρις καν να σαλεψει στο εδαφος. Ο φοβος για το αγνωστο παρηγαγε αδρεναλινη, η αισθηση της αριθμητικης υπεροχης κι ενα απροσδιοριστο ψηγμα περηφανειας ηταν αυτο που εκανε τον αρχηγο των σκιων να διαταξει επιθεση εναντιον του μυστηριου εκεινου οντος.

Λες κι επαιρναν συγκεκριμενες οδηγιες τα στιγματα απο το κορμι της γυναικας κατευθυνθηκαν στα υπολοιπα μελη της συμμοριας. Ο ενας μετα τον αλλο επεφταν αναισθητοι κατω διχως η αποκοσμη εκεινη υπαρξη να εχει κανει την παραμικρη κινηση. Οι μονοι που ειχαν μεινει ορθιοι πια ηταν ο αρχηγος, η Μεριτα και η Ραντα που παρακολουθουσαν καταπληκτοι. Η Ραντα εκανε μια απειλητικη κινηση προς τον αρχηγο κι εκεινος το εβαλε στα ποδια διχως δευτερη σκεψη. 

                           ================================

-'Ποια εισαι ? Τι εισαι ? Τι θελεις' ? ρωτησε η Μεριτα με τις αισθησεις της σ' επιφυλακη.

-'Ειμαι η Ρισανι η Διαστικτη' απαντησε η μορφη. 'Τουλαχιστον ετσι με προσφωνει ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' προσθεσε ενω ειδε τα ματια της Μεριτα να γουρλωνουν.

-'Ξερεις τον Ελλερυ ? Ξερεις που μπορω να τον βρω ? Πες μου τωρα αμεσως γιατι'...

-'Γιατι τι' ? απαντησε η Ρισανι ενω τα στιγματα στο σωμα της αναδευτηκαν.

-'Με συγχωρεις' εκανε η Μεριτα 'αλλα τον ψαχνω τοσο καιρο κι εχω απελπιστει. Μα εσυ πως'...

-'Ακουσα την κουβεντα που ειχατε στο μπαρ με τον ιδιοκτητη του, ακουσα το ονομα Βαν Ντερ Εις και προσπαθησα να καταλαβω τον λογο που τον αναζητουσατε. Γι αυτο σας ακολουθησα, ηθελα να μαθω γιατι τον αναζητας' προσθεσε η Ρισανι.

-'Εγω ειμαι η Ραντα' εκανε η κοπελα 'κι εχω μπλεξει αθελα μου σε μια ιστορια που αυτο το ονομα ειναι στο επικεντρο του ενδιαφεροντος' συμπληρωσε.

-'Καταλαβαινω' εκανε η Ρισανι ενω τα στιγματα χαλαρωναν πανω στο κορμι της.

                  =================================

-'Εχουμε κλεισει δωματιο σ' ενα ξενοδοχειο εδω κοντα' εκανε η Ραντα. 'Μηπως να πηγαιναμε εκει να τα πουμε με την ησυχια μας αντι να στεκομαστε εδω, στην μεση του δρομου' ?

-'Σωστα' επικροτησε η Μεριτα. 'Ελα μαζι μας, θελω να μαθω οτι ξερεις για τον Ελλερυ'.

Η παραδοξη μορφη εμεινε για λιγο σιωπηλη. Οταν μιλησε ξανα και οι δυο γυναικες ειχαν την αισθηση πως υπηρχε ενας λυπημενος, θλιβερος τονος στην φωνη της.

-'Ναι, ειναι καλη ιδεα αυτη με το ξενοδοχειο. Αλλα δεν ειμαι τοσο σιγουρη πως η αλλη ιδεα ειναι καλη' προσθεσε ενω ταυτοχρονα τις πλησαιζε.

-'Τι εννοεις ? Δεν καταλαβαινω' ? εκανε η Μεριτα ενω ενα ασχημο προαισθημα αναδυθηκε στην επιφανεια αναζητωντας χωρο για να εξαπλωθει. 'Επαθε κατι ο Ελλερυ' ?

Η Ρισανι η διαστικτη παρεμεινε σιωπηλη. Η Μεριτα την πλησιασε ακομα περισσοτερο.

-'Πες μου, επαθε κατι ο Ελλερυ' ? επανελαβε με ξεψυχισμενη φωνη.

-'Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ειναι σχεδον νεκρος' απαντησε η Ρισανη με λυπημενη φωνη.