Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                              ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41

-'...προβληματα που δεν θα μπορουσαμε ν' αποφυγουμε ετσι κι αλλιως. Μην ξεχνατε πως βρισκομαστε στην αρχη πραγματων που εχουν ηδη συμβει αλλα και προκειται να συμβουν και ειλικρινα δεν ξερω αν θα υπαρχει κατι θετικο μεσα σε ολα αυτα. Ενα απ' αυτα που συνεβησαν αλλα θα εξακολουθησουν να υφιστανται ειναι και το προβλημα που αντιμετωπιζει ο φιλος σας, ο Gruesome Al. Ξερω πως ολοι εσεις ανησυχειτε για την παγκοσμια γεννητρια, ποσο ακομα θα συνεχιζει να δουλευει κρατωντας οσους εχουμε απομεινει τουλαχιστον σε επιπεδο επιβιωσης και ποτε θα σταματησει με τα δυσμενη αποτελεσματα που υποψιαζεστε. Ομως η παγκοσμια γεννητρια αφορα τους Kyuss και το Mondo Generator, εδω η μικρη, χιλιοταλαιπωρημενη γεννητρια ειναι που αντεχει ακομα και μπορω να εκπεμψω. Γιατι γεννητρια ? Γιατι ρευμα τελος.

Δεν ξερω που βρισκεται το προβλημα, σε ποιον σταθμο, αλλα απο χθες οι εκπομπες γινονται μεσω γεννητριας, πραγμα που σημαινει πως δεν ξερω για ποσο ακομα θα μπορειτε να με ακουτε. Μεχρι να συμβει ομως το αναποφευκτο ο Gruesome Al θα συνεχισει να ειναι μαζι σας'.

              ======================================

-'Αντιλαμβανομαι πως οι περισσοτεροι απο σας που βρισκεστε εκει εξω δεν εχετε καταλαβει ακομα τι εχει συμβει. Περιπλανιεστε αναζητωντας απαντησεις, εναν θυλακα της παλιας σας ζωης, μια βοηθεια, μια χαραμαδα ελπιδας πως ολα τουτα ειναι προσωρινα. Μην αυταπατασθε. Βαδιζετε μεσα στην θολουρα της σκονης, της σκονης που σηκωθηκε απο την καταρρευση ολων οσων ξερατε και ειχατε αφομοιωσει. Μιας διαβολεμενης σκονης συμφωνα με τους Butthole Surfers και το Dust Devil, μιας σκονης που καθεται πανω στα ρουχα σας, στα μαλλια σας, που μπαινει στα ματια σας οπως πολυ ευστοχα παρατηρουν οι Soziedad Alkoholika με το Polvos En Los Ojos. Μην την αποτιναζετε, μην αποπειραστε να την ξεφορτωθειτε. Κουβαλατε πανω σας τους κοκκους ενος πολιτισμου που χαθηκε οριστικα και αμετακλητα, απο τον οποιο μονο αναμνησεις θα εχετε, αναπολησεις μιας ζωης που ξεθωριασε ηδη και οδευει προς την λησμονια. Αν οι Ramones αναρωτιονταν Do You Remember Rock 'N' Roll Radio εσεις πρεπει ν' αρχισετε ν' αναρωτιεστε Do You Remember The Civilization. Οπως λεει και ο Henry Rollins με το Civilized'....

                         ===================================

-'Εισαι ηλιθιος ? Πες μου, εισαι εντελως ηλιθιος ? Η μηπως ξεχασες τι εγινε την τελευταια φορα που ανοιξες αυτο το ρημαδοραδιοφωνο' ? ξεσπασε ο Boyd ενω παραλληλα το εκλεινε.

-'Ελα τωρα Foy, κι εσυ ? Δεν μου φτανουν οι αρλουμπες του Bubba, θα εχω και σενα πανω απο το κεφαλι μου ? Τι ζορι τραβας τελικα' ? εκανε απηυδισμενος ο Boyd.

-'Δεν τραβαω κανενα ζορι, ισα ισα που μου αρεσει κι εμενα αυτος ο τυπος. Αλλα αδελφε μου, η χρονικη σου συγκυρια παει απο το κακο στο χειροτερο. Εξω γινεται της κακομοιρας'.

-'Τι εγινε παλι' ?

-'Ο Zerok Zee επιασε τον ενα απο τους δυο που ειχαν ξεφυγει, νομιζω ειναι γυναικα και την εστειλε πισω. Αυτος ψαχνει ακομα τον αλλον, μαλλον αυτον που οδηγουσε'.

-'Ε, και' ?

-'Τι ε και' ? Μολις ηρθαν και ο Apollyon θελει να την ανακρινει ο Bubba'.

-'Και τι καθομαστε ακομα εδω' ? ειπε ο Foy και πεταχτηκε πανω.

                 ======================================

Η Luna ανοιξε τα ματια της και προσπαθησε να καταλαβει που βρισκοταν. Το κεφαλι της πονουσε ακομα απο το τρακαρισμα, ενα τρακαρισμα που ηταν και το τελευταιο πραγμα που θυμοταν οταν εκανε εκεινο τον ελιγμο για ν' αποφυγει την φιγουρα που ειχε πεταχτει αποτομα μπροστα της. Με τρομο διαπιστωσε πως ηταν δεμενη χειροποδαρα πανω σε μια παλια, μεταλλικη καρεκλα. Ενα βρωμικο πανι την κρατουσε φιμωμενη και οσο και να προσπαθησε να φωναξει καταλαβε πως αυτο ηταν αδυνατον. Κοιταξε πανικοβλητη αριστερα και δεξια αλλα συντομα διαπιστωσε πως ηταν μονη της σε κεινον τον μεγαλο χωρο που ηταν γεματος εργαλεια. Θα μπορουσε καλλιστα να ειναι συνεργειο αυτοκινητων αλλα αυτο ηταν το τελευταιο που την ενοιαζε. Δοκιμασε να κινηθει μαζι με την καρεκλα αλλα τα παρατησε γρηγορα. Αναρωτηθηκε ποιοι την ειχαν αιχμαλωτισει και γιατι. Αντικειμενικα δεν ειχε κατι να φοβαται, δεν ειχε κανει κατι κακο αλλα τα παλια δεδομενα πια ειχαν αλλαξει δραματικα για ολους. Ακουσε τον ηχο μιας πορτας πισω της ν' ανοιγει και καταλαβε πως καποιος ειχε μπει στον χωρο μαζι της.

                         ===================================

-'Τι πιστευεις' ?

-'Η εχει απομνημονευσει μια ιστορια και την επαναλαμβανει διαρκως η απλα λεει την αληθεια. Τοσες ωρες που την ανακρινω λεει ξανα και ξανα τα ιδια, δεν παρεκκλινει ουτε στο κομμα. Ειναι φοβισμενη μεχρι εκει που δεν παει, τρομοκρατημενη θα'...

-'Σε ρωτησα τι πιστευεις' εκανε εντονα ο Apollyon 'οχι τι ειπε και πως το ειπε'.

-'Αν δεν ειναι η καλυτερη ηθοποιος που εχω δει ποτε στην ζωη μου λεει την αληθεια'.

-'Τωρα συννενοουμαστε Bubba' ειπε ο Apollyon ενω παραλληλα επιανε τον Bubba απο το πισω μερος του κεφαλιου του φερνοντας το αυτι του σχεδον πανω στο στομα του. Μιλησε ψιθυριστα.

-'Οταν ρωταω κατι και απαντας στην ερωτηση γλυτωνουμε χρονο' ειπε 'και ο χρονος αυτη τη στιγμη μας ειναι πολυτιμος. Δεν θελεις να τον σπαταλησεις, ετσι δεν ειναι' ?

Ο Bubba εγνεψε καταφατικα, σημαδι πως συμφωνουσε απολυτα με τα λεγομενα του αφεντικου.

-'Τωρα πες μου τι εμαθες' ειπε ενω απομακρυνε το κεφαλι του Bubba απο το δικο του.

                      ======================================

-'Τον τυπο τον συναντησε στο Pinewood τυχαια' αρχισε ο Bubba. 'Της συστηθηκε σαν Alan Carter και της ειπε πως ηταν μονος. Αυτος ηταν που εριξε στους δυο δικους μας απο την οροφη ενος κτιριου κι αμεσως μετα εφυγαν με το αμαξι του, το Ford μεσα στο οποιο την βρηκε ο Zerok Zee, και μετα βρεθηκαν στο Trenton. Μεχρις εδω οτι λεει εχει λογικη, απο δω και περα το πραγμα μπερδευεται περιεργα. Ετοιμασου ν' ακουσεις παλαβομαρες ολκης'.

Ο Apollyon εσμιξε τα φρυδια του και του εκανε νοημα να συνεχισει.

-'Επεσαν πανω σε μια παρελαση απο ζωα ζωολογικου κηπου που κυκλοφορουσαν ελευθερα και φανταστηκαν πως θα ειχαν δραπετευσει απο καποιο Εθνικο Παρκο. Αμεσως μετα ακουσαν ενα ηχο, σαν να χτυπαει ενα τεραστιο κουδουνι και ακολουθωντας τον ηχο εφτασαν σ' ενα κτιριο που στις σκαλες του ηταν πολλα απο τα ζωα που ειχαν δει ενω στην κορυφη της σκαλας ενας αντρας που εμοιαζε με κηρυκα να λεει ασυναρτησιες, πραγματα που η ιδια δεν καταλαβαινε. Αυτος ο Carter που ηταν μαζι του επιασε την κουβεντα μ' αυτον τον περιεργο τυπο κι εκει φρικαρε'.

                        ====================================

-'Συνεχισε, συνεχισε' τον παροτρυνε ο Apollyon παρασυρμενος απ' οσα ακουγε.

-'Αυτο, τιποτα αλλο. Τον παρατησε, του πηρε το αμαξι και οπως εβγαινε απο την πολη επεσε πανω στον Zerok Zee και την Argomma. Δεν ξερει τιποτα περισσοτερο'.

-'Θυμαται κατι απ' αυτα που ελεγε εκεινος ο κηρυκας' ?

-'Σκορπιες φρασεις και λεξεις. Οι Παλαιοι, Al Azif -αυτη τη φραση την επανελαβε καμποσες φορες - ο ανεμος που φλυαρει κι αλλα τετοια ακατανοητα. Α, το σπουδαιοτερο απ' ολα. Ενω κανεις απο τους δυο δεν ηξερε τον αλλον, πρωτη φορα συναντιοντουσαν, ο κηρυκας καποια στιγμη προσφωνησε τον τυπο με το ονομα του κι εκεινος τα ειδε ολα. Εκεινη τη στιγμη που τον ακολουθησε μεσα στο κτιριο για να μαθει πως ηξερε τ' ονομα του βρηκε εκεινη τη ευκαιρια να την κοπανησει με το αυτοκινητο του. Αυτα λεει κι επαναλαμβανει συνεχως'.

-'Πολυ περιεργα αλλα κι ενδιαφεροντα ολα αυτα' εκανε μονολογωντας ο Apollyon. 'Λογικα δεν ηξερε να σου πει προς τα που τραβηξε εκεινος ο τυπος ε' ?   

                ======================================

Ο Bubba κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.

-'Συνοψιζω' εκανε ο Apollyon με μια θεατρικη χειρονομια των χεριων του που θυμισε μαεστρο σε λυρικη σκηνη. 'Οτι σου ειπε μεχρι καποιο σημειο εχει λογικη βαση, ασχετα με το αν λεει ψεμματα η οχι. Απο κει και μετα οι περιγραφες της ειναι σαν να ηταν βουτηγμενη στα παραισθησιογονα. Αν οσα ειπε ειναι φτιαχτα θ' ακολουθουσε ενα μοτιβο, απο την αρχη μεχρι το τελος, δεν ειχε λογο να εμφανισει τον εαυτο της παρανοικη. Συνεπως αν μια στις χιλιες αυτα που σου ειπε συνεβησαν τοτε ειναι υποχρεωτικο να βρουμε κεινον τον Carter και τον κηρυκα. Το μεγαλυτερο ερωτημα ομως εδω ειναι ενα. Αυτη η γυναικα μας ειναι χρησιμη σε κατι η οτι θελαμε το μαθαμε' ?

-'Δεν καταλαβαινω' εκανε ο Bubba.

-'Ανοητε Bubba' ειπε ο Apollyon. 'Αυτη ειναι η στιγμη που σταθμιζεις την ζωη αυτης της γυναικας. Η ερωτηση ειναι απλη, θελω μια εξισου απλη απαντηση. Μας ειναι αλλο χρησιμη, θα μαθουμε κατι ακομα απ' αυτην η την ξεφορτωνομαστε ? Απο σενα εξαρταται'.

                      ===================================

-'Απο μενα ? Μα γιατι' ? απορησε ο Bubba.

-'Ελεος Bubba, ελεος' απαντησε ο Apollyon φανερα απογοητευμενος. 'Αν εισαι σιγουρος πως μας ειναι παντελως αχρηστη δεν υπαρχει λογος να την κραταμε αλλο ζωντανη. Αν ομως πιστευεις πως εχει ακομα να μας πει κι αλλα τοτε την αναλαμβανεις υπ' ευθυνην σου κι εγω θα περιμενω να μαθω τις επιπλεον πληροφοριες. Αν ομως εκτιμησεις λαθος κι ολα αυτα γινουν τζαμπα θα εισαι υπευθυνος για την τροφη που θα καταναλωσει αυτη στερωντας την απο καποιον δικο μας και συν τοις αλλοις θα πρεπει να εχω συνεχως καποιους να την φυλανε επι 24ωρου βασεως. Καταλαβαινεις πως αν πεσεις εξω θα ειναι κατι που θα μ' εκνευρισει, μπορει να με βγαλει εκτος εαυτου και ξερεις τι συμβαινει οταν χανω την υπομονη και την ψυχραιμια μου. Επαναλαμβανω αλλη μια φορα λοιπον, ποιο ειναι το μελλον αυτης της γυναικας Bubba' ?

-'Νομιζω πως δεν θα μαθουμε κατι περισσοτερο' εκανε ο Bubba ξεψυχισμενα.

-'Πολυ ωραια, πηγαινε, πηγαινε, πηγαινε λοιπον, μην καθυστερεις' διεταξε ο Apollyon.

                   ======================================

-'Σε παρακαλω, σου ειπα οτι ηξερα, αφηστε με να φυγω' εκανε κλαιγοντας η Luna.

-'Δεν υπαρχει κατι αλλο να μου πεις' ? επεμεινε ο Bubba.

-'Σου ειπα οτι ξερω, γιατι δεν με πιστευεις' ? ειπε η κοπελα μεσα σε αναφυλλητα.

-'Σε πιστευω' απαντησε ο Bubba πηγαινοντας πισω απο την καρεκλα που ηταν δεμενη.

-'Τοτε γιατι δεν μ' αφηνεις να φυγω ? Δεν εκανα κατι, σε παρακ'...

Η σφαιρα σφηνωθηκε στο σημειο ενωσης του κεφαλιου με τον σβερκο. Ο θανατος ηταν ακαριαιος, η Luna δεν πηρε ποτε χαμπαρι τι εγινε, απλα παρεμεινε ακινητη πανω στην καρεκλα ενω μια λεπτη, ματωμενη γραμμη εκανε την εμφανιση της. Ο Bubba εκανε νοημα στους δυο αντρες που εστεκαν αμιλητοι λιγα μετρα πιο περα, μαρτυρες του οτι ειχε συμβει.

-'Ξεφορτωθειτε την' ειπε και οι δυο αντρες εσπευσαν να εκτελεσουν την διαταγη του. Ο Bubba κοιταξε το οπλο και μετα το εβαλε στη θεση του. Δεν ηθελε να το κανει μα με τον Apollyon δεν επαιζες. Καλυτερα εκεινη η γυναικα παρα αυτος, δεν ηθελε να παρει καμια ευθυνη. 

 

          Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                              ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40

 

-'Εχω ευχαριστα νεα' ειπε η Fu Hargo.

-'Παντα εχεις ευχαριστα νεα Fu' απαντησε η Ypsis Lega. 'Αυτο που παντα περιμενω παντα με ανυπομονησια ειναι το μεγεθος και η διαχρονικοτητα τους'.

-'Η συναντηση θα γινει, συνεπως το πρωτο βημα επετευχθη'.

-'Αψογα. Που θα συναντηθειτε ' ?

-Στην προβλητα φορτοεκφορτωσης λιγκανιου, στον σταθμο Pujenti, σημερα το μεσημερι'. 

-'Θα πας μονη ' ?

-'Ναι, δεν συντρεχει λογος να παρω καποιον μαζι μου, οπως κι εκεινος. Εξαλλου μια απλη συναντηση ειναι, δεν υπαρχει κατι το μεμπτο και φανταζομαι δεν θα παρει και πολλη ωρα'.

Η Ypsis Lega εμεινε για λιγο αμιλητη, ηταν φανερο πως σταθμιζε τους παραγοντες της συναντησης. Ηταν πολυ κρισιμη για να την αφηνε απλα στην τυχη.

-'Φανταζομαι θυμασαι ακριβως την προταση που θα του κανεις'.

                       ====================================

-'Φυσικα, δεν ειναι η πρωτη φορα που κανω κατι τετοιο'.

-'Αυτο που μ' ενδιαφερει σε δυο επιπεδα ειναι κατ' αρχας ν' αποδεχτει αυτο που θα του προτεινουμε και κατα δευτερον, σε περιπτωση που αρνηθει, η συγκεκριμενη κουβεντα να μην βγει ποτε πιο εξω. Μην χρησιμοποιησεις τ' ονομα μου αμεσως, αν χρειαστει στην πορεια'.

-'Το εχω στα υποψιν μου' παρατηρησε η Fu.

-'Ενας Edregg' μονολογησε η Ypsis. 'Παραδοξα οντα, νομιζα πως ειχε χαθει και ο τελευταιος του ειδους στην Αποκοσμη Λαμψη. Πιστευεις πως μπορουμε να του εχουμε εμπιστοσυνη' ?

-'Μια εκλεπτυσμενη μορφη ιδιωτικου μισθοφορου που εχει παντα καθαρα χερια και μεγαλο προσωπικο οφελος' απαντησε η Fu. 'Αν νοιωσει πως ικανοποιουνται αυτα τα δυο στοιχεια εχω την αισθηση πως θα παιξει το παιγνιδι που θα του προτεινουμε'.

-'Προτρεχουμε ενω οι απαντησεις βρισκονται χρονικα κοντα μας' ειπε η Ypsis. 'Θα ξερουμε συντομα. Πηγαινε, δεν θελω να φτασεις καθυστερημενη στην συναντηση'. 

                    ======================================

-'Σου εστειλα την ημερησια αναφορα, δεν ξερω αν την ειδες' ειπε ο Saadek.

-'Ναι, το ειδα αλλα δεν εχω προλαβει να την κοιταξω' απαντησε ο Μανδυας. 'Το βλεπω δυσκολο να την μελετησω, εχω πολλα στο κεφαλι μου αυτη τη στιγμη'.

-'Οπως καταλαβαινεις. Θυμασαι πως ακομα δεν εχεις επιθεωρησει το σχεδιο ενταφιασης των νεκρων γηινων. Υποτιθεται θα το εβλεπες την προηγουμενη φορα και'...

-'Το θυμαμαι Saadek, το θυμαμαι' εκανε μ' ενα τονο εκνευρισμου στην φωνη ο Μανδυας. 'Μολις ευκαιρησω να εισαι σιγουρος πως θα το ελεγξω και θα σ' ενημερωσω αν χρειαζεται κατι ν' αλλαξουμε. Απλα, ειμαι πολυ φορτωμενος και δεν εχω χρονο'.

-'Κανενα προβλημα. Εγω το λεω γιατι στο συγκεκριμενο ζητημα προχωραμε ηδη μ' εναν τροπο και αν προκειται να διαφοροποιησουμε'....

-'Σου ειπα Saadek, οχι τωρα, δεν προλαβαινω' εκανε οργισμενος ο Μανδυας. 'Συνεχισε με τον τροπο που το χειριζεσαι και βλεπουμε μολις ειμαι ξανα διαθεσιμος'.

                           ====================================

-'Απολυτως κατανοητος' εκανε ο Αιωρουμενος. Δεν ηταν μονο αυτο που ειχε στο πισω μερος του κεφαλιου, ηθελε να ενημερωσει και για καποια αλλα θεματα, ελλασονας μεν σημασιας αλλα ζητηματα για τα οποια επρεπε να παρει εγκριση. Ομως αντιλαμβανοταν πως ισως περνουσαν μερικες μερες μεχρι ο Μανδυας να ηταν ξανα διαθεσιμος συνεπως η απαντηση στην επομενη ερωτηση που ετοιμαζοταν να κανει ηταν καθοριστικος παραγοντας.

-'Να σου στειλω την αυριανη ενημερωση η δεν χρειαζεται' ?

Η παυση σημαινε πως ο Μανδυας επεξεργαζοταν την απαντηση.

-'Οχι, θα σ' ενημερωσω εγω ποτε να μου στειλεις μια συνοπτικη. Εχω την αισθηση πως για τρεις τεσσερις μερες δεν θα μπορεσω να κοιταξω τιποτα. Μπορεις να το κανεις' ?

-'Ευκολα πραγματα' απαντησε ο Saadek. 'Τα κραταω ολα σε αναμονη μεχρι να μου πεις'.

-'Τελεια' απαντησε ο Μανδυας. 'Σ' αφηνω τωρα, εχω μια σημαντικη κληση που περιμενει'.

Εκλεισε την γραμμη διχως να περιμενει και περασε στην επομενη που περιμενε στωικα. 

                          ====================================

-'Ειναι ολα καλα ? Μηπως πρεπει ν' ανησυχω για κατι ? ρωτησε ο In-Adu.

-'Πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα' ? απαντησε ο Μανδυας.

-'Δεν απαντησες αμεσως, γι αυτο'.

-'Μου εχεις αναθεσει μια δουλεια, κι αυτη η δουλεια εχει πολλη δουλεια για να γινει σωστα'.

-'Δεν αντιλεγω' εκανε ο In-Adu. 'Ποτε θα εχεις λιγο καιρο διαθεσιμο' ?

-'Ειναι κατι σοβαρο' ?

-'Αγγιζει το οριο του επειγοντος. Αλλα σιγουρα δεν ειναι κατι που επρεπε να γινει χθες'.

-'Αυτο που μπορω να σου πω με σιγουρια ειναι πως σημερα κι αυριο ειναι αδυνατον. Εχω εκκρεμεις καταστασεις και οσο τις παραβλεπω συσσωρευονται. Θελεις καποια αποτελεσματα κι αν για οποιοδηποτε λογο καθυστερησουν η δεν πραγματοποιηθουν η ευθυνη βαραινει εμενα'.

-'Σε τρεις μερες απο τωρα ? Ειναι εφικτο' ?

-'Ναι, αυτο μπορω να σου το διαβεβαιωσω'.

                      =====================================

-'Ωραια γιατι κι εγω πρεπει να προγραμματισω καποια ζητηματα' ειπε ο In-Adu κι απο τον τονο της φωνης του ο Μανδυας καταλαβε πως ετοιμαζοταν να τερματισει την συνομιλια. Τον προλαβε.

-'Δεν θα μου πεις για τι πραγμα προκειται' ? ρωτησε.

-'Δεν ειναι της παρουσης. Εχεις κι εσυ αλλα που πρεπει να κανεις, τα συζηταμε σε τρεις μερες'.

-'Εχει δημιουργηθει καποιο προβλημα' ?

-'Οχι αλλα εχω κι εγω επειγουσες καταστασεις και πρεπει να κλεισω'.

-'Αν προκειται για το επιχειρησιακο σχεδιο πανω στον πλανητη εγω'...

-'Σου ειπα αστο, οχι τωρα, θα τα πουμε με την ησυχια μας'.

-'Ενταξει, κατανοητο' προλαβε να πει ο Μανδυας και η κληση τερματιστηκε.

Τελικα η χρονικη δεσμευση που ειχε δωσει στον Saadek εμοιαζε προφητικη. Αντικειμενικα μετα την σημερινη συναντηση δεν ειχε κατι αλλο αλλα να που εμφανιστηκε εκτακτως καποιο θεμα.

Πλησιαζε μεσημερι κι αυτος δεν ηταν ετοιμος καθολου για την συναντηση με την Drogin.

                           ====================================

Ειχε περασει πολυς καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει στον σταθμο Pujenti και συγκεκριμενα στην προβλητα φορτοεκφορτωσης λιγκανιου και συνειδητοποιησε ποσο πολυ ειχε αλλαξει ο χωρος. Παντου εβλεπες Bekbra να πηγαινοερχονται με τετοιες ταχυτητες που κυριολεκτικα σε ζαλιζαν. Τα Bekbra ηταν οι πλεον καταλληλοι εργατες για μια τετοια δουλεια και απο την στιγμη που ηταν δυσευρετοι οι αμοιβες τους ηταν αστρονομικες. Το καθε Bekbra ειχε εξι χερια, η τελος παντων ακρα που θυμιζαν καπως χερια, η σωματοδομη τους ηταν τετοια που σηκωναν με ανεση 4 με 5 τονους φορτιου και το κυριοτερο δεν διαμαρτυρονταν και ηταν πειθηνιοι. Εβλεπες Bekbra με δυο η τρια κοντεινερ λιγκανιου στα χερια τους να τα μεταφερουν σαν παιγνιδακι κι αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να γεμιζουν ενα εμπορικο αστροπλοιο σε λιγοτερο απο μια ωρα. Οποιος ειχε στησει εκεινη την επιχειρηση σιγουρα θα εκανε χρυσες δουλειες.

Πριν προλαβει ν' απευθυνθει σε καποιον ενα Bekbra που εκτελουσε χρεη επιστατη του εκανε νοημα να το ακολουθησει λες και γνωριζε τον λογο για τον οποιον βρισκοταν εκει.

             ========================================

Το Bekbra τον οδηγησε σε μια τεραστια αιθουσα οπου υπηρχε μονο ενα γραφειο και δυο καρεκλες. Στην μια καθοταν ηδη η Fu Hargo, η Drogin με την οποια ειχε την συναντηση.

-'Στην ωρα σου' ειπε το αλλοπροσαλλο ον. 'Θα κατσεις' ?

-'Μια χαρα ειμαι' απαντησε ο Μανδυας. 'Εσυ κανεις κουμαντο εδω' ?

-'Ειναι ενα πολυ μικρο κομματι των επιχειρησεων εκεινου για τον οποιο δουλευω' ειπε η Fu. 'Εγω απλα εχω μια γενικη επιστασια, λυνω προβληματα που οσοι δουλευουν εδω δεν μπορουν'.

-'Να φανταστω πως η προταση που μου εχεις ειναι απο το αφεντικο σου, ετσι ? ειπε ο Μανδυας. 'Και για να εχουμε καλο ρωτημα για ποιον ακριβως δουλευεις' ? προσθεσε.

-'Ειναι μια προταση που πιστευω οτι θα διαπιστωσεις πως ειναι προς οφελος ολων μας'.

-'Χμ...Δεν υπαρχει τετοιο πραγμα' απαντησε ο Μανδυας. 'Παντα υπαρχει αυτος που χανει'.

-'Εσυ σιγουρα δεν θα εισαι χαμενος, μονο να κερδισεις εχεις'.

-'Αυτο ακριβως ειναι που με προβληματιζει ηδη' ειπε ο Μανδυας, οντως προβληματισμενος.

                     ====================================

-'Παντως και το δικο σου αφεντικο, ο In-Adu, μεγαλοπνοο σχεδιο εχει αναλαβει να φερει σε περας' σχολιασε η Fu Hargo. 'Ενα σχεδιο που εχεις αναλαβει εσυ εξ' ολοκληρου αν δεν κανω λαθος' συνεχισε 'πραγμα που σημαινει πως και το δικο σου μεριδιο θα ειναι αρκετα μεγαλο'.

-'Εισαι καλα και σωστα πληροφορημενη' ειπε ο Μανδυας. 'Γνωριζεις πραγματα που για τους περισσοτερους ειναι μυστικα, αναρωτιεμαι δε αν ξερεις και την αμοιβη μου για οτι κανω'.

-'Μου ειναι αδιαφορη. Αν αποδεχτεις την προταση που θα σου κανω οτι αμοιβη και να σου εχουν υποσχεθει θα ειναι απλα ενα φιλοδωρημα. Αν εισαι ικανοποιημενος με τα φιλοδωρηματα'...

Αφησε εσκεμμενα την φραση να αιωρειται για να δει αντιδρασεις εκ μερους του Μανδυα. Αν καποιος πριν δυο μερες της ελεγε πως θα βρισκοταν προσωπο με προσωπο μ' ενα τετοιο πλασμα θα γελαγε, οντας σιγουρη πως οι Μανδυες ειχαν εξαφανιστει σαν ρατσα. Ομως τωρα ηταν εδω μπροστα της, κουβεντιαζαν κι επρεπε με καθε τροπο να τον κανει ν' αποδεχτει οτι προσεφερε. Αν ηταν οποιοσδηποτε αλλος δεν θα υπηρχε προβλημα, ετουτος εδω ομως ηταν ενας Μανδυας.

                     ======================================

-'Σ' ακουω' εκανε ο Μανδυας.

-'Ειθιστε σ' αυτες τις περιπτωσεις καποιος ν' ακουει πρωτα τι του ζητανε και μετα να του λενε την αμοιβη του' αρχισε η Fu. 'Εγω λειτουργω διαφορετικα. Προτιμω να ξερεις πρωτα την αμοιβη σου και μετα να μαθεις τι πρεπει να κανεις για να την αποκτησεις' συμπληρωσε.

-'Να μην σου χαλασω τις συνηθειες' αποκριθηκε ανεκφραστα ο Μανδυας.

-'Φανταζομαι ξερεις τον διαστημικο σταθμο Kunan. Να φανταστω επισης πως γνωριζεις που ακριβως βρισκεται και τον ρολο που διαδραματιζει εξ αιτιας της θεσης του'.

-'Φυσικα, δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που δεν ξερει τον Kunan' απαντησε ο Μανδυας.

-'Τελεια. Δικος σου'.

-'Τι εννοεις δικος μου' ?

-'Εννοω πως μπορεις να εισαι το καινουργιο αφεντικο του Kunan'.

Οτι και να περιμενε ν' ακουσει ο Μανδυας, αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που θα σκεφτοταν. 

 

  

              Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

 

-'Ετσι τακτοποιεις εσυ τις δουλειες σου ?

Ο Jesse εκανε δυο βηματα μπροστα κι ενα ψευτικο χαμογελο χαραχτηκε στο προσωπο του.

-'Κοιτα, εχεις δικιο, δεν λεω, ασε με ομως να σου'...

Δεν ολοκληρωσε ποτε την φραση του. Το τεντωμενο χερι του Αιωρουμενου ειχε ευθυγραμμιστει στο υψος του λαιμου του Jesse κι αμεσως μετα ανασηκωθηκε σε υψος. Ο Jesse ενοιωσε κατι αορατο να του σφιγγει το λαιμο, οι ανασες ερχονταν ολο και πιο δυσκολα ενω του ηταν αδυνατον ν' αρθρωσει λεξη. Τωρα ηταν κι αυτος αιωρουμενος αρκετα εκατοστα πανω απο το εδαφος, με τα ποδια του να κλωτσανε περα δωθε ενω τα χερια του προσπαθουσαν ματαια ν' απομακρυνουν εκεινην την αορατη μεγγενη που αργα μα σταθερα τον επνιγε. Η γλωσσα του ειχε μισοβγει απο το στομα του ενω τα ματια του ειχαν γουρλωσει επικινδυνα λογω της αφορητης πιεσης.

-'Ισως δεν ειναι δικο σου το λαθος' ειπε ο Saadek. 'Ισως εγω δεν σου εδωσα να καταλαβεις την βαρυτητα αυτου που σου ζητησα μα ποτε δεν ειναι αργα, ας το ξεκαθαρισουμε τωρα λοιπον'.

                  ========================================

-'Για μενα, γι αυτον που δουλευω και γι αυτον που βρισκεται πισω απ' ολα αυτα ολοι εσεις δεν ειστε παρα μια ανορθογραφια πανω σ' ενα τελεια δομημενο και χαρτογραφημενο σχεδιο. Αν ηταν στο χερι μας θα ειχατε την τυχη ολων οσων γηινων δεν εχουν επηρεαστει ηδη και ειλικρινα, πιστεψε με, κανεις δεν θα επαιρνε ειδηση αν υπαρχετε η χαθηκατε καπου για να σας αναζητησει. Συμφωνα με τις διαδικασιες θα επρεπε τωρα να βρισκεστε καθ' οδον για τις τρυπες που αποκαλειτε σπιτια σας αλλα κανεις δεν μετραει, κανεις δεν ξερει επακριβως το νουμερο αυτων που πρεπει να διασωθουν. Συνεπως, αν εγω τωρα τερματισω τις μιζερες και αθλιες ζωες σας ουσιαστικα δεν θα χρειαστει να λογοδοτησω πουθενα. Ειναι αυτο που θελετε' ?

Οι υπολοιποι της παρεας ειχαν οπισθοχωρησει τρομοκρατημενοι βλεποντας το ζορι που τραβουσε ηδη ο Jesse νοιωθωντας για πρωτη φορα μετα απο καιρο ενα κυμα φοβου να τους κυριευει. Ο Saadek κατεβασε το χερι του τοσο οσο χρειαζοταν για να πατησει και παλι ο Jesse στο εδαφος και με μια δευτερη κινηση τον απελευθερωσε απο την αορατη μεγγενη που ενοιωθε στο λαιμο.

                 ======================================

-'Επιλεξε προσεκτικα τις επομενες λεξεις που θα ξεστομισεις' ειπε απειλητικα ο Αιωρουμενος ενω ο Jesse ρουφουσε αερα τοσο απληστα που του εφερε εντονο, συνεχη βηχα και δακρυα στα ματια.

-'Εχεις δικιο, εχεις δικιο, παραφερθηκα' ειπε ξεπνοα. 'Δεν ξερω τι μ' επιασε, λες και το μυαλο μου γλυστρησε, δεν επρεπε να το κανω αυτο, ειμαι αδικαιολογητος' προσθεσε.

Ο Saadek συνεχισε να τον κοιταει διχως να βγαλει μιλια.

-'Το μονο που ηθελα ηταν να παρω μαζι μας εναν δικο μας, γι αυτο φτασαμε εδω. Φανταστηκα πως θα ενοιωθε καπως, ημασταν κοντα, ειπα ας ερθουμε μεχρι εδω. Εκει στραβωσε το πραγμα. Ο ανοητος γερος και ο αλλος, θολωσε το μυαλο μου, δεν υπηρχε λογος, οι αλλοι, δεν, εγω'...

Ο Saadek τον ειδε να χανεται παλι μεσα σ' εναν ωκεανο ασυναρτησιων, με τον λογικο ειρμο των σκεψεων του να εχει κερματιστει, ασυνδετος μεσα στο χαος που υπηρχε στο κεφαλι του.

-'Λεω να παρω πισω την συσκευη' εκανε ο Saadek μ' εναν τονο που δεν σηκωνε αντιρρησεις 'δεν νομιζω πως θα σας χρειαστει αλλο πια' συμπληρωσε με στομφο.

            ===========================================

-'Η δουλεια ομως που μας ανεθεσες, θελω να πω χωρις την συσκευη'....

Ουτε τωρα ο Αιωρουμενος τον αφησε να ολοκληρωσει, με μια κινηση τον διεκοψε ξανα.

-'Δυο επιλογες' ειπε. 'Η σας στελνω πισω τωρα η κανετε ακριβως οτι σας λεω. Διαλεξτε'.

-'Πες μας' εκανε ο Jesse κουνωντας καταφατικα το κεφαλι οπως και οι υπολοιποι. 

-'Βρισκετε αυτον που σας ζητησα εξ' αρχης, με ειδοποιειτε και τελος. Εχετε τον τροπο να πατε να τον βρειτε, τα υπολοιπα ειναι δικο σας θεμα. Δεν θελω να πειραχτει ουτε μια τριχα απο τα μαλλια του, αν δω εστω μια μελανια πανω του η αλλο σημαδι τελειωσατε ολοι. Επισης, δεν θελω να παθει κανεις αλλος περιπλανωμενος των Αυτονομιων τιποτα, καταλαβατε ? Οσο για τους γηινους, θελω να τους αποφυγετε οσο μπορειτε. Αν δεν μπορειτε αυτοσχεδιαστε. Αντιδρασεις σαν κι αυτη εδω δεν θα γινουν ανεκτες. Δεν θελω ουτε ενα θανατο αδικαιολογητο, αμυνεστε αν χρειαστει αλλα εν ψυχρω δολοφονιες, αναιτιες και ασκοπες, δεν θα επαναληφθουν ξανα. Ειμαστε συμφωνοι' ?

Ενα αψυχο, χρονικα αταιριαστο 'ναι' ακουστηκε απ' ολους τους παρευρισκομενους.

            ==========================================

Απ' την στιγμη που εγκατελειψε το σπιτι δεν σταματησε να τρεχει παρα μονο οταν ενοιωσε να της πιανεται η ανασα. Δεν ειχε ριξει ουτε μια ματια πισω, σε καθε πυροβολισμο που ακουγοταν σταματαγε και μετα αρχιζε παλι να τρεχει. Ολο της το ειναι κραυγαζε ν' απομακρυνθει οσο περισσοτερο μπορουσε απο εκεινη τη σφαγη που συνετελειτο πισω της, καθε κυτταρο του κορμιου της την ωθουσε ακομα πιο μπροστα, προς την σωτηρια και την επιβιωση. Ειχε χρησιμοποιησει την πισω πορτα του σπιτιου του δικαστη, ειχε περασει στην αυλη του διπλανου κι απο κει περνουσε το ενα μετα το αλλο μεχρι η να την εγκατελειπαν οι δυναμεις της η να ενοιωθε πως βρισκοταν σε ασφαλη αποσταση. Ειδε το εμπορικο και ορμησε μεσα. Ερημο ηταν, τα καταστηματα στην θεση τους ετοιμα να υποδεχτουν πελατες που δεν υπηρχαν. Ανεβηκε τις σκαλες σαν τρελη και στον τριτο οροφο προχωρησε προς το τεραστιο τζαμι που υπηρχε. Λογικα θα επρεπε απο κει να μπορουσε να δει το σπιτι αλλα η αποσταση ηταν καμποση, δεν ηταν σιγουρη. Ειδε το καταστημα με τα ειδη κυνηγιου και ψαρεματος και χυμηξε μεσα.

                  =======================================

Μεχρι να συντονιστει ειχε χασει καμποσο πολυτιμο χρονο μα τα κυαλια που ειχε παρει ηταν επαγγελματικα και πανακριβα ακριβως για τετοιες δουλειες. Στον εντοπισμο την βοηθησε το γεγονος πως δεν υπηρχαν αλλου πτωματα μπροστα σ' ενα σπιτι, συνεπως τ' ακινητα κορμια που εβλεπε ηταν στο σπιτι του δικαστη. Της ηρθε να βαλει τα κλαματα. Ηταν νεκροι, ολοι τους. Ο δικαστης, ο Mark, η Linda, εκεινοι οι ψυχοπαθεις τους ειχαν εκτελεσει εν ψυχρω. Αυτο που της κινησε την περιεργεια ηταν πως εβλεπε ξεκαθαρα τα πτωματα τριων αντρων, η Linda δεν ηταν αναμεσα τους. Ποιος ηταν ο αλλος που κειτοταν νεκρος στο γρασιδι ? Υπεθεσε πως ισως ο δικαστης η ο Mark αντισταθηκαν σκοτωνοντας τουλαχιστον εναν απ' αυτους, ηταν η μονη λογικη εξηγηση που μπορουσε να δωσει. Κοιταξε λιγο πιο μακρια κι εκει πετρωσε. Αυτο που εβλεπε ηταν ζωντανο, εκτυλισσοταν μπροστα στα ματια της μα δεν μπορουσε να ειναι αληθεια. Ρυθμισε μικρομετρικα τα κυαλια φερνοντας ακομα πιο κοντα την εικονα, παντα ομως με διαυγεια. Το θεαμα που ειχε αντικρυσει την εκανε να φωναξει ασυναισθητα. 

            ==========================================

Υπηρχε ενα πλασμα λιγο πιο περα απο το σπιτι του δικαστη το οποιο εμοιαζε να αιωρειται στον αερα. Ηταν σιγουρη πως δεν ακουμπουσε στο εδαφος κι απεναντι του ενας απ' αυτους που τους ειχαν επιτεθει σε παρομοιο υψος. Ηταν αδυνατον να καταλαβει τι ελεγαν, αντικειμενικα δεν την ενδιεφερε κιολας. Αυτο απο το οποιο δεν μπορουσε να ξεκολλησει τα ματια της ηταν το πλασμα που εμοιαζε να πλεει στον αερα. Δεν θυμιζε σε τιποτα ανθρωπινο ον, η κατασκευη του, ο σωματοτυπος του ηταν εντελως εξω απο τα δεδομενα της. Συνεχισε να παρακολουθει μηπως και καποια λεπτομερεια την βοηθουσε να καταλαβει περισσοτερα. Αυτο που επακολουθησε ηταν ανηκουστο, ανατριχιαστικο και περα απο την αντιληψη της. Εντελως ξαφνικα το μυστηριωδες ον εξαφανιστηκε. Δεν απομακρυνθηκε, δεν χαθηκε απο το οπτικο της πεδιο σταδιακα, απλα την μια στιγμη υπηρχε και την αλλη ειχε χαθει. Σαρωσε με τα κυαλια τον περιγυρο των αντρων που βρισκονταν ακομα στις θεσεις τους. Δεν υπηρχε πουθενα, λες και ειχε ανοιξει η γη και το ειχε καταπιει. Κατεβασε τα κυαλια και κοιταξε την αντανακλαση της στο μεγαλο τζαμι.

               =======================================

-'Λιγο ελειψε να μπλεξουμε πολυ ασχημα' εκανε ο Frank James.

-'Το κακο ειναι πως θα τον εχουμε συνεχως πανω απο το κεφαλι μας' ειπε ο Cole Younger.

-'Κοφτε την παρλα' τους διεκοψε ο Ed Miller 'μπορει να ειναι τριγυρω και ν' ακουει'.

-'Τι κανουμε τωρα' ? ρωτησε ο Bob Younger τον Jesse που ηταν αμιλητος απο την στιγμη που ο Αιωρουμενος ειχε εξαφανιστει. 'Δεν νομιζω πως εχουμε και πολλες επιλογες' προσθεσε.

Ο Jesse ορμησε πανω του και τον αρπαξε απο το πετο.

-'Αν θες, εσυ και οποιος αλλος, μπορειτε να την κανετε' ειπε. 'Μας επιασε μια φορα στον υπνο' συμπληρωσε 'αλλα αυτο δεν θα ξαναγινει. Ακουσατε, δεν θα ξαναγινει'.

-'Εσυ εισαι το αφεντικο' σημειωσε ο Jim Younger.

-'Αυτο ακριβως' εκανε ο Jesse 'σε οποιον δεν αρεσει να την κανει τωρα' σχεδον ουρλιαξε.

-'Ηρεμησε αφεντικο' εκανε ο Clell Miller 'ολοι ειμαστε μεσα σ' αυτο, οτι πεις θα γινει'.

Για πρωτη φορα μετα απο ωρα ο Jesse James φανηκε ν' ανακτα και παλι την ψυχραιμια του.

                 =======================================

Η μονη στιγμη που ενοιωσε τους παλμους της να επανερχονται σε φυσιολογικα επιπεδα ηταν οταν καποια στιγμη τους ειδε να φευγουν προς αγνωστη, αντιθετη κατευθυνση. Βρηκε μια καρεκλα κι εκατσε, τα ποδια της ηταν βαρια σαν μολυβι. Ολα οσα ειχε ζησει μεσα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα παραηταν πολλα για να τα εμπεδωσει. Τρεις ανθρωποι που της ειχαν ανοιξει την καρδια τους και το σπιτι τους νεκροι, μια συμμορια με αρχηγο ενα παρανοικο τυπο κι ενα πλασμα, οχι ανθρωπινο, υπηρχε καπου εκει εξω διχως κανεις να το γνωριζει η να το εχει δει. Ολα τα σεναρια επιστημονικης φαντασιας που θυμοταν απο τις ταινιες ηρθαν αυτοματα στο μυαλο της μα αυτο εδω δεν ηταν ταινια, ηταν πραγματικοτητα. Οχι, παραηταν πολλα για να σηκωσει μονη της.

Βγηκε απο το εμπορικο κεντρο μην ξεροντας προς τα που να παει. Θα επρεπε να ελεγξει τα εγκαταλελειμενα αυτοκινητα, ποιο απ' αυτα θα μπορουσε να παρει μπροστα, αλλα ενοιωθε πολυ κουρασμενη. Γαι καλη της τυχη το πρωτο που δοκιμασε λειτουργουσε. Εβαλε μπροστα και κινηθηκε προς την αντιθετη μερια απο εκεινη που ειχε παρει η συμμορια.

             ========================================

Ειχε βγει απο την πολη, οδηγουσε κοντα στις δυο ωρες και μεχρι στιγμης δεν ειχε αντιμετωπισει καποιο ζητημα. Ειδε στο βαθος μια γεφυρα που δεσποζε πανω απο τα γαληνια νερα ενος ποταμου που ερεε απο κατω. Δεν ειχε δει καν το συννεφο που προκαλεσε την βροχη, πιαστηκε εξ απηνης.

Η αρχικη ψιχαλα απεκτησε ορμη κι ενταση και πλεον οι υαλοκαθαριστηρες δουλευαν συνεχως. Οδηγουσε με χαμηλη ταχυτητα και την στιγμη που πλησιαζε την γεφυρα πατησε αποτομα φρενο. Και να ηθελε να το μπερδεψει με κατι αλλο ηταν αδυνατο. Η νταλικα εμοιαζε ακινητοποιημενη στην απεναντι μερια της γεφυρας και αυτο θα ηταν προβλημα αν δεν χωρουσε να περασει. Το πραγματικο ομως προβλημα ανεκυψε αμεσως μετα. Η νταλικα δεν ηταν παρατημενη, εβλεπε ξεκαθαρα τις αναθυμιασεις απο τις εξατμισεις της να χανονται μεσα στη βροχη. Πανικοβληθηκε.

Συνεχισε να κοιταει μηπως αλλαξει κατι και αλλαξε. Η πορτα του οδηγου ανοιξε και μια φιγουρα πατησε στο λασπωμενο εδαφος. Ο πανικος της Silea πολλαπλασιαστηκε κι εφτασε στα ορια της υστεριας οταν συνειδητοποιησε πως η φιγουρα βαδιζε αργα προς το μερος της.  

 

              Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38

 

Ολα εκτυλιχθηκαν μετα με κινηματογραφικη ταχυτητα. Με τον Berkowitz να εχει παραδοθει οι λιγοστοι στρατιωτες δεν ειχαν αλλη επιλογη απο το να πραξουν το ιδιο. Η πορτα της βασης ανοιξε διαπλατα για να υποδεχτει τα καινουργια αφεντικα που δεν εχασαν καθολου χρονο. Οσοι ειχαν αιχμαλωτιστει οδηγηθηκαν σε κελια, τα ιδια εκεινα κελια που ειχαν χρησιμοποιηθει για να περιορισουν την Gardenia και την Jasmine. Η αναζητηση για τους υπολοιπους αποκαλυψε αλλους εξι κρατουμενους που ο Berkowitz χρησιμοποιουσε για τις αγγαρειες στην βαση εχοντας διαπραγματευτικο ατου την μοιρα των γυναικων και των παιδιων τους. Τους ενημερωσαν πως ηταν ελευθεροι να φυγουν οποτε ηθελαν κι αυτοι δεν εβρισκαν τροπο να εκφρασουν την ευγνωμοσυνη τους. Ολοι ζητησαν να παραμεινουν μερικες μερες μεχρι να ετοιμαστουν καταλληλα για την αποχωρηση και το αιτημα τους εγινε δεκτο. Καποιες αναιμικες φωνες που απαιτησαν δικαιοσυνη για οσα ειχαν τραβηξει ολο εκεινο το διαστημα δεν εισακουστηκαν. Οτι και να ειχαν κανει, οποιες κι αν ηταν οι πραξεις τους το λυντσαρισμα δεν ηταν επιλογη.

            =========================================

Και οι δυο επανασυνδεσεις που ελαβαν χωρα ειχαν, με διαφορετικο τροπο η καθεμια, τις συγκινησιακες τους φορτισεις. Ο Tommy δεν ξεκολλαγε απο την αγκαλια της Gardenia και της Jasmine ενω η συναντηση των δυο αδελφων με τον Noff ηταν εντελως διαφορετικη.

-'Ποτε δεν φανταστηκα πως θα χαιρομουν τοσο πολυ που θα σε ξαναεβλεπα' εκανε η Jasmine.

-'Εγω απλα ποτε δεν φανταστηκα πως θα σε βλεπαμε ξανα' ηταν η αντιδραση της Gardenia.

Ηταν ξεκαθαρο πως τα συναισθηματα που εξεπεμπαν και οι δυο ηταν σ' εντελως αλλο μηκος κυματος. Με το δεδομενο πως ο Noff ανηκε στην ομαδα που τους ειχε απελευθερωσει ευχαριστειες υπηρξαν εκατερωθεν αλλα η Gardenia εξακολουθουσε να παραμενει επιφυλακτικη. 

Ο ιδιος ο Noff ηταν αρκετα συγκρατημενος μα ηταν οφθαλμοφανεστατο πως απολαμβανε την παρεα της Jasmine περισσοτερο απ' αυτην της Gardenia. Η Tristessa ειχε αναλαβει να μοιρασει ρολους βασιζομενη σε οτι ηξερε κι εβλεπε και κανεις δεν ειχε αντιρρηση. Η βαση ειχε καταληφθει αλλα επρεπε να δουν τι θα εκαναν απο δω και περα, πραγμα διολου ευκολο.

            =========================================

Η Gardenia με τον Brett ειχαν αναλαβει χρεη φυλακα στην εισοδο της βασης για παν ενδεχομενο, η Maureen βρισκοταν στον θαλαμο επικοινωνιας μηπως και πιασει κατι στον ασυρματο, η Jasmine με τον Noff επιτηρουσαν τα κελλια των αιχμαλωτων ενω η Tristessa με τον Ryan επεξεργαζονταν τις μελλοντικες τους κινησεις στο γραφειο του Berkowitz.

-'Σπουδαια βολη' εκανε η Tristessa. 'Γυρισες τα πραγματα υπερ μας την στιγμη που μαλλον χαναμε το παιγνιδι. Πρωτη φορα η το εχεις ξανακανει' ?

-'Ας πουμε πως δεν ειμαι πρωταρης' απαντησε ο Ryan. 'Ειχε και λιγη τυχη η βολη'.

-'Νομισα πως δεν ηθελες να συμμετεχεις. Αν θυμαμαι καλα σ' αφησαμε πισω. Τι ηταν αυτο που σ' εκανε ν' αλλαξεις γνωμη ? Πιστεψες πως δεν θα τα καταφερουμε μονοι μας' ?

-'Μπα, οχι' ειπε ο Ryan. 'Απλα μπαλωσα μια τρυπα, μικρη, τοση δα, που ειχε το αρχικο σου σχεδιο. Δεν ηξερα καν αν θα ηταν απαραιτητο'.

Η Tristessa γυρισε και τον κοιταξε προσπαθωντας να τον αποκωδικοποιησει.

            =========================================

-'Κανε μου μια χαρη' ειπε στο τελος. 'Οταν εντοπισεις ξανα μια τρυπα, μικρη, τοση δα, σε καποιο σχεδιο ανεφερε το εκεινη τη στιγμη και μην αυτοσχεδιαζεις. Νομιζεις πως μπορεις να το κανεις' ?

-'Αυτο ειναι ευκολο' εκανε ο Ryan προσποιουμενος τον ανακουφισμενο. 'Για μια στιγμη νομιζα πως θα μου φορτωνες αλλα στο κεφαλι, οπως το να κανω σχεδια διχως απολυτως καμια, μικρη, εστω και τοση δα τρυπα' συμπληρωσε σαρκαστικα. 'Φυσικα και μπορω. Τωρα, αν μου επιτρεπεις και δεν με χρειαζεσαι κατι, θα μπορουσα ν' αποχωρησω' ?

Η Tristessa κουνησε καταφατικα το κεφαλι της και ο Ryan εγκατελειψε το δωματιο. Αυτος ο Ryan, σκεφτηκε, θα μπορουσε ν' αποτελεσει προβλημα καποια στιγμη. Εγωιστης, παρτακιας, ειχε μια απεχθεια στις εντολες και το ομαδικο πνευμα, οπου και να ηταν αυτο απαραιτητο. Αυτοσχεδιαζε, αδιαφορουσε για τ' αποτελεσματα, αναρωτιοταν τι θα επελεγε αν το προσωπικο του συμφερον βρισκοταν σε κινδυνο. Ηταν μια κινουμενη βομβα ξαμολυμενη και το κακο ηταν πως δυσκολα πια καποιος θα μπορουσε να την περιορισει ξανα διχως να ερθει σε αντιπαραθεση.

           =========================================

-'Αυτος ο Noff' εκανε η Gardenia 'τι μερους του λογου σου βγαζει' ?

-'Εχω καταλαβει πως κατι δεν σ' αρεσει πανω του' ειπε ο Brett 'κι αν κρινω απ' αυτα που μου ειπες που συνεβησαν στο μοτελ δεν σε αδικω. Παντως η αδελφη σου δεν συμμεριζεται τις αποψεις σου, συνεχεια την βλεπω να μιλαει μαζι του αλλα δεν ξερω για ποιο πραγμα'.

-'Που να σου εξηγω τωρα, σαμπως εχω καταλαβει κι εγω νομιζεις' ?

-'Με τον πιτσιρικα τι θα κανετε ? Ειναι δυσκολα για ενα παιδι εδω εξω'.

-'Κοιτα, δεν το εχω πει ακομα στην αδελφη μου αλλα νομιζω το πιο σωστο ειναι να παει μ' αυτους που θα φυγουν. Τουλαχιστον θα εχει παρεα παιδια στην ηλικια του, δεν ξερω κατα ποσο με τις διαμορφωμενες συνθηκες εγω και η Jasmine μπορουμε να τον προσεχουμε'.

-'Δεν ειναι κακη η ιδεα σου. Το εχεις πει στον ιδιο' ?

-'Ελεγα να του το πεταξω απεξω απεξω μολις τελειωσουμε την βαρδια μας. Τωρα που το σκεφτομαι, δεν ερχεσαι και συ μαζι να πεις μια κουβεντα παραπανω' ?

            =======================================

-'Απο το υφος σου καταλαβαινω πως δεν εγινε τιποτα' ειπε η Tristessa.

-'Τιποτα απολυτως' εκανε η Maureen αφηνοντας τ' ακουστικα στο γραφειο. 

-'Ενταξει, δεν ειχαμε και πολλες ελπιδες οτι θα βρισκαμε καποιον'.

-'Οντως αλλα ειναι λιγακι απογοητευτικο. Αν ημασταν στην Ανταρκτικη περιτριγυρισμενοι απο χιονια θα ζουσαμε το Thing του Hawks. Αλλα δεν υπαρχει εξωγηινος εδω'.

Η Tristessa χαμογελασε κι εκατσε στην διπλανη καρεκλα.

-'Αν σου ελεγα να μου σκιαγραφησεις κινηματογραφικα, που ειναι και το στοιχειο σου, τον Ryan, πως θα τον καταχωρουσες μεσα στο φιλμικο σου συμπαν' ?

-'Μου θυμιζει τον Νομαδα στο Hardware, ρολο που ειχε ο Carl McCoy, ο τραγουδιστης των Fields of the Nephilim στον τροπο που κινειται και συμπεριφερεται αλλα το ανατριχιαστικο ειναι πως συνδυαζει ολο αυτο το υποβαθρο με την εξυπναδα και την πανουργια του Hannibal Lecter. Με δυο λογια, κινδυνος θανατος για την πλευρα που βρισκεται απεναντι του' συμπληρωσε.

        ==========================================

-'Ολα καλα εδω ? Δεν ειχαμε καποιο προβλημα' ? ρωτησε ο Ryan ενω το ματι του επιανε την ταχυτατη κινηση του Noff να κρυψει κατι μεσα στην τσαντα που δεν αποχωριζοταν ποτε.

-'Μια χαρα, κανενα προβλημα, ολα ησυχα' απαντησε η Jasmine.

-'Δεν πατε να βαλετε μια μπουκια στο στομα σας' ? τους προετρεψε ο Ryan. 'Θα καθισω εγω να προσεχω τα πουλακια μας μεχρι να γυρισετε'.

Ο Noff και η Jasmine κοιταχτηκαν και διαπιστωσαν πως οι αποψεις τους ηταν πανομοιοτυπες.

-'Να σαι καλα' ειπε η Jasmine. 'Παμε να τσιμπησουμε κατι κι ερχομαστε, δεν θ' αργησουμε'.

Ο Ryan εκανε ενα νοημα σαν να ελεγε 'παρτε τον χρονο σας, με την ησυχια σας'.

Περασε μια βολτα απο τα κελια. Καποιοι κοιμοντουσαν, καποιοι κοιτουσαν τους τοιχους με αδεια βλεμματα, ο μονος που δραστηριοποιηθηκε με την παρουσια του ηταν η Santabia. Ετρεξε προς την πορτα του κελιου, εβαλε τα χερια της στα καγκελα και μιλησε χαμηλοφωνα.

-'Τι σκοπευετε να κανετε με μας' ? ρωτησε.

                     ======================================

-'Κοιτα' απαντησε εξισου χαμηλοφωνα ο Ryan 'δικαστηρια δεν υπαρχουν, αρα δεν εχουμε δικηγορους, εισαγγελεις, ενορκους και προεδρους. Συνεπως καποιοι απο μας θα επρεπε να επωμιστουν αυτους τους ρολους αλλα νομιζω πως αυτο που θα θελουν ολοι ειναι το να ειναι μερος του εκτελεστικου αποσπασματος που θα σας στειλει στα θυμαρακια'.

Ο πανικος, η απελπισια και η απογνωση ζωγραφιστηκαν εντονα πανω στο προσωπο της Ines.

-'Ακου, μπορω να σε βοηθησω' ειπε. 'Ξερω πραγματα που αγνοεις, σημαντικα πραγματα. Δεν σε κοροιδευω, εχω γνωσεις σε ζητηματα που αφορουν ολους σας'.

-'Και τι ζητας σε ανταλλαγμα γι αυτες τις πληροφοριες' ?

-'Δεν ξερω αν κανεις εσυ κουμαντο η μπορεις να μιλησεις σ' αυτον που κανει. Μου δινετε την ελευθερια μου και γω σας λεω οτι ξερω'.

-'Πες μου τι ειναι αυτα που ξερεις και θα δω τι μπορω να κανω'.

-'Πρωτα θα μου υποσχεθεις πως θα μπορεσω να φυγω απο δω ελευθερη' επεμεινε η Santabia.

        ==========================================

-'Αυτο που μπορω να σου υποσχεθω ειναι πως αν αυτα που θ' αποκαλυψεις εχουν οντως τοση βαρυτητα οπως υποστηριζεις θα φροντισω ν' απαλλαγεις απ' τα παντα'.

Η Ines Santabia τα ζυγισε λιγο στο μυαλο της μεχρι ν' αποφασισει τι θα εκανε.

-'Ενταξει' ειπε στο τελος 'ειμαστε συμφωνοι'.

-'Η λοχαγος ? Ο διοικητης σου ? Δεν συμπεριλαμβανονται αυτοι στην συμφωνια' ?

-'Ο καθενας κοιταει τα τομαρι του' εκανε ψυχρα η Ines. 'Ας κλεισουν δικη τους συμφωνια'.

Ο Ryan χαμογελασε και αναψε τσιγαρο. Ειδε την λαχταρα στα ματια της Ines αμεσα.

-'Τσιγαρο' ? ρωτησε προτασσοντας το πακετο του. Η λοχιας αρπαξε κυριολεκτικα ενα μεσα απο το πακετο και ο Ryan της το αναψε. Την αφησε ν' απολαυσει την πρωτη τζουρα.

-'Μ' αρεσει κατι πανω σε σενα' ειπε και βιαστηκε να προσθεσει 'στον χαρακτηρα σου εννοω, μην παει πουθενα αλλου το μυαλο σου και με παρεξηγησεις'.

-'Εμενα απο την αλλη μερια μ' αρεσει ολο το συνολο' εκανε η Ines φυσωντας τον καπνο μακρια.

         ==========================================

-'Η αδελφη σου δεν μου εχει καμια εμπιστοσυνη. Αν μπορουσε να με ξεφορτωθει θα το εκανε με μεγαλη ευχαριστηση. Εσυ εισαι πολυ πιο διαλλακτικη απ' αυτην'.

-'Επειδη ειμαστε αδελφες δεν σημαινει πως ειμαστε και ιδιες. Αλλες αποψεις αυτη, αλλο σκεπτικο εγω. Συνηθως ταυτιζομαστε αλλα καποιες φορες διαφωνουμε ριζικα'.

-'Αυτη ειναι μια απ' αυτες τις φορες ε' ?

-'Ναι. Δεν ξερω αν της μιλουσα, να την κανω να καταλαβει, μηπως να της'...

Δεν αποσωσε την φραση της. Ο Noff την ειχε τραβηξει επανω του και πριν προλαβει ν' αντιδρασει η Jasmine την φιλουσε. Η αρχικη αμηχανια της εκανε χωρο διακριτικα στο ενστικτο της και τον αγκαλιασε ανταποδιδοντας το φιλι του με ακομα μεγαλυτερο παθος και ενταση.

-'Να της ελεγες, ας πουμε, κατι τετοιο ? Να προσπαθουσες να της εξηγησεις' ?

-'Ω, παρατα την αδελφη μου τωρα και φιλα με' εκανε αποφασισμενη η Jasmine.

-'Πως να σου χαλασω χατηρι' ? εκανε ο Noff και την τραβηξε και παλι πανω του. 

  

              Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37

 

Πρωτη το αντιληφθηκε η Jasmine. Αφου σιγουρευτηκε το ειπε και στην Gardenia.

-'Το φως στην καμερα παρακολουθησης ηταν κοκκινο απο την στιγμη που μας εβαλαν εδω μεσα. Εδω και λιγα δευτερολεπτα εχει σβησει. Λες να χαλασαν οι καμερες' ? ειπε.

Η Gardenia εριξε μια ματια και διαπιστωσε πως η αδελφη της ειχε δικιο. Πλησιασε τον διακοπτη του φωτος που υπηρχε στο δωματιο και τον ανοιγοκλεισε. Η λαμπα παρεμεινε σβηστη.

-'Δεν χαλασαν οι καμερες' ειπε. 'Δεν υπαρχει ρευμα' προσθεσε 'κι αυτο ισως σημαινει'...

Αφησε την φραση της μετεωρη και δοκιμασε ν' ανοιξει την πορτα. Προς μεγαλη εκπληξη και των δυο η πορτα ανοιξε διαπλατα. 'Πρεπει να υπαρχει διακοπη ρευματος, να το εκμεταλλευτουμε οσο πιο γρηγορα γινεται, αν υπαρχει γεννητρια θα μπει σε λειτουργια ανα πασα στιγμη'.

Βγηκαν προσεκτικα και οι δυο εξω ελεγχοντας τον διαδρομο αριστερα και δεξια.

-'Απο που παμε τωρα' ? μουρμουρισε η Jasmine.

-'Παμε απο δω και βλεπουμε' απαντησε η Gardenia. 'Χρειαζομαστε καποιο οπλο' συνεχισε.

             ==========================================

Δεν ειχαν κανει ουτε δυο βηματα οταν η λαμπα στον διαδρομο φωτισε ξανα.

-'Ισα που προλαβαμε' εκανε η Gardenia. 'Οποιος το πηρε χαμπαρι και προκοψε'.

Ηταν ετοιμες να στριψουν σε μια δεξια στροφη οταν η Gardenia κοντοσταθηκε κι εφερε το δαχτυλο της στα χειλη της. Βαδισαν γρηγορα προς τα πισω και χωθηκαν σε μια εσοχη.

Ο στρατιωτης δεν το περιμενε καν κι αιφνιδιαστηκε. Το πρωτο χτυπημα της Gardenia τον εριξε στο δαπεδο ενω η Jasmine χρησιμοποιησε το κοντακι του οπλου που του ειχε φυγει απο τα χερια για να τον αφησει αναισθητο μ' ενα χτυπημα στο κεφαλι. Τωρα ηταν οπλισμενες αλλα δεν ειχαν ιδεα προς τα που να πανε ουτε που μπορουσε να βρισκεται ο Tommy. Συνεχισαν να προχωρανε κι εφτασαν στην βαση μιας σκαλας. Κοιταχτηκαν και φανηκε πως συμφωνουσαν. Αρχισαν ν' ανεβαινουν προσεκτικα με τις αισθησεις τους σ' επιφυλακη. Εκτος απο τον στρατιωτη που ειχαν αναισθητοποιησει το μερος εμοιαζε ερημο, κατι που διευκολυνε τα σχεδια τους. Εξαφνα ακουσαν φωνες να ερχονται απο το βαθος και κατευθυνθηκαν προς τα κει.

         ===========================================

-'Συμφωνω απολυτα με το σχεδιο οπως το παρουσιασες' ειπε ο Ryan 'εχει λογικη και μπορει να λειτουργησει. Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι πρεπει να εχουμε ενα σχεδιο για κατι τετοιο'.

-'Τι εννοεις' ? ειπε η Tristessa.

-'Να γινω πιο επεξηγηματικος. Για ποιον λογο ακριβως πρεπει να παμε σ' εκεινη τη βαση και να ερθουμε σε αντπαραθεση με οσους ειναι εκει ? Τι επιδιωκουμε και τι θα κερδισουμε' ?

-'Μα δεν ακουσες' ? εκανε η Maureen. 'Υπαρχει κοσμος εκει που ειναι αιχμαλωτος'.

-'Και' ?

-'Τι και ? Δεν μπορουμε να κατσουμε με σταυρωμενα χερια' εξερραγη η Maureen.

-'Ξερουμε καποιον απο κει ? Χρωσταμε χαρη ? Εξηγηστε μου γιατι πρεπει να παιξουμε το κεφαλι μας κορωνα γραμματα για καποιους αγνωστους' επεμεινε ο Ryan.

-'Θα μπορουσαμε να ειμαστε εμεις στην θεση τους' σχολιασε ο Noff. 'Νομιζω ολοι θα θελαμε να υπηρχε καποιος που να σκεφτεται με τον τροπο που σκεφτομαστε εμεις τωρα'.

                      =====================================

-'Δεν εισαι αναγκασμενος να ερθεις με το στανιο μαζι' παρατηρησε ο Brett.

-'Επιτελους και καποιος που μιλαει ορθα. Ευχαριστω πολυ' εκανε ο Ryan απευθυνομενος στον Brett. 'Αν η στρατολογηση ειναι προαιρετικη τοτε ειμαστε μια χαρα' συμπληρωσε.

-'Ενταξει' εκανε εκνευρισμενη η Tristessa 'ισχυει οτι ειπαμε με τον Ryan εκτος. Πρακτικα δεν αλλαζει και πολυ ο σχεδιασμος, να μην πω και καθολου' προσθεσε θελοντας ετσι να υποβαθμισει την συμμετοχη του Ryan, κατι που ο τελευταιος δεν αφησε να φανει αν πειραχτηκε η οχι.

-'Πιστευεις πως ο υπευθυνος θα δεχτει την ανταλλαγη' ? ρωτησε η Maureen.

-'Αυτο ειναι αγνωστο' εκανε η Tristessa. 'Η ουσια ειναι πως μ' αυτο το χαρτι θα πλησιασουμε τοσο πολυ που θ' αποκομισουμε στοιχεια για τις μελλοντικες μας κινησεις. Ναι, πιστευω θα δεχτει, δεν του εχουν μεινει πολλοι αντρες κι εδω εχουμε δυο αξιωματικους του'.

-'Ολα αυτα ειναι θεωριες' ειπε ο Noff 'στην πραξη ισως ειναι διαφορετικα'.

-'Ας μην σπαταλαμε αλλο χρονο' ειπε ο Brett 'δυο ωρες υπνο και το πρωι φυγαμε'.

                       ======================================

Ο Brett προπορευοταν με την Kusevski με το τζιπακι ενω οι αλλοι, πλην του Ryan που ειχε μεινει πισω, ειχαν σταθμευσει σε σημειο που να μην ειναι ορατοι απο την βαση. Ειχε μαζι ενα κονταρι στο οποιο ειχε προσαρμοσει ενα μεγαλο λευκο πανι, σημαδι πως πηγαινε ειρηνικα στη βαση για συνομιλιες ενω η λοχαγος ηταν δεμενη μεν αλλα οχι φιμωμενη. Ακολουθουσε τις οδηγιες της και μιαμιση ωρα μετα το περιγραμμα της βασης ξετυλιχτηκε μπροστα του. Ηταν στην μεση ακριβως ενος ξεφωτου ετσι ωστε να υπαρχει πληρης ελεγχος περιμετρικα σε περιπτωση που πλησιαζε καποιος. Το συρματοπλεγμα που αγκαλιαζε την βαση φαινοταν σε καλη κατασταση και υπηρχαν τεσσερις πυργισκοι εγκατεστημενοι στις αντιστοιχες γωνιες της βασης. Αν επρεπε να επιτεθουν θα ειχαν σοβαρο προβλημα, δεκα ατομα μπορουσαν να κρατησουν μακρια εναν μικρο στρατο. Επρεπε να παιξουν το χαρτι τους και οτι εβγαινε. Σταματησε σχεδον τριαντα βηματα απο την εισοδο, κατεβηκε απο το τζιπ με το κονταρι και την δεμενη λοχαγο. Στα δεκα  μετρα η απειλητικη εντολη ενος φρουρου διεκοψε την πεζοπορια τους. Ο Brett ενοιωθε το αγχος να τον κυριευει.

           ===========================================

-'Ειδοποιησε τον υπευθυνο σου πως ερχομαι ειρηνικα και δωστου αυτο εδω' ειπε ενω παραλληλα πετουσε ενα κουτι πανω απο την πυλη. Περιμενε καμποση ωρα μεχρι ο φρουρος να παρει το κουτι και να φωναξει τον υπευθυνο. Ο ιδιος φρουρος του εδωσε εντολη να προχωρησει.

Η πορτα της βασης ανοιξε ισα ισα για να μπει μεσα μαζι με την Kusevski. Προχωρησαν λιγο ακομα μεχρι το κτιριο που εμοιαζε διοικητηριο. Ενας βαθμοφορος στεκοταν εκει κρατωντας το κουτι που ειχε πεταξει ενω ενας στρατιωτης λιγο πιο περα τον σημαδευε σταθερα.

-'Βλεπω την Kusevski καθως και την στρατιωτικη της ταυτοτητα μαζι με αλλες τρεις εδω' ειπε ο Berkowitz κραδαινοντας το κουτι. 'Γιατι η λοχαγος μου ειναι δεμενη και που ειναι οι αλλοι' ?

-'Αυτο ηρθα να συζητησω' εκανε ο Brett. 'Εχεις καποιους εκει μεσα που τους κρατας παρα την θεληση τους. Τους αφηνεις ελευθερους και οι δικοι σου απελευθερωνονται, τοσο απλα'.

-'Γιατι να σε πιστεψω ? ειπε ο Berkowitz. 'Πως ξερω πως δεν θα τους εκτελεσετε' ?

-'Γιατι η χρησιμοτητα τους πια ειναι αυτο και μονο' ειπε ο Brett.

             =======================================

-'Που ειναι οι υπολοιποι αντρες μου της περιπολιας' ? ρωτησε ο Berkowitz με τον Brett να σκουνταει την Kusevski για ν' απαντησει εκεινη.

-'K.I.A κυριε αντισυνταγματαρχα. Ειδα τις σωρους τους, δεν τα καταφερε κανεις'.

Ο Berkowitz βλαστημησε δυνατα χτυπωντας το χερι του στο στηθαιο.

-'Κι αν αρνηθω' ? ρωτησε.

-'Απλα, σκοτωνουμε τους δικους σου, εσυ σκοτωνεις εμενα και μετα οι φιλοι μου επιτιθενται εδω, σας εξοντωνουν ολους, απελευθερωνουν τον κοσμο και καινε το μερος συνθεμελα' ειπε ο Brett.

Για λιγο υπηρξε μια αμηχανη σιωπη που την εσπασε ενα αποτομο ξεσπασμα της Kusevski.

-'Μην δεχτειτε, ειμαστε στρατιωτες και'...διεκοψε αποτομα τον λογο της ο αριστερος αγκωνας του Brett που την βρηκε στο στερνο ενω με το αλλο χερι της χαιδευε τρυφερα τα μαλλια.

-'Λοιπον' ? εκανε ο Brett. 'Μην φαμε ολη μας την μερα εδω, εχουμε και δουλειες'.

-'Νομιζω πως υπαρχει κι αλλος τροπος να το λυσουμε αυτο' εκανε χαμογελωντας ο Berkowitz.

                ======================================

Συνεχιζαν να πλησιαζουν τις φωνες και τωρα πια οι ομιλιες γινοταν πιο καθαρες. Ο αντισυνταγματαρχης που τις ειχε ανακρινει μιλουσε με καποιον αλλα ηταν αδυνατον να καταλαβουν τι λεγανε. Εφτασαν εξω απο την πορτα που πισω της ακουγονταν οι ομιλιες. Ηταν ετοιμες ν' ανοιξουν την πορτα οταν η κρυα καννη ενος επαναληπτικου κολλησε στην βαση του κρανιου της Gardenia. Ο ιδιοκτητης της καννης δεν χρειαστηκε να πει τιποτα, η Gardenia και η Jasmine αφησαν τα οπλα τους να πεσουν κατω. Ο στρατιωτης που τις ειχε αιχμαλωτισει τις περασε στο δωματιο και ειδοποιησε τον συναδελφο που στεκοταν μερικα μετρα πιο περα απο τον Berkowitz. Ο τελευταιος κατι ψιθυρισε απο μακρια στον διοικητη του που χαμογελασε. Ταυτοχρονα εκανε νοημα στον στρατιωτη να φερει εξω τις κοπελες και τις εβαλε να γονατισουν στο πατωμα ενω η καννη του οπλου συνεχιζε να σημαδευει τα κεφαλια τους.

Ο Brett ειδε τις δυο γυναικες να γονατιζουν και καταλαβε πως αυτο περιεπλεκε τα πραγματα.

-'Εχω εγω να σου προτεινω κατι' ειπε ο Berkowitz στον αμηχανο Brett.

           =========================================

-'Αφηνεις ολους τους δικους μου ελευθερους, εγω σκοτωνω μια απο τις δυο, σ' αφηνω να διαλεξεις εσυ, μετα σε σκοτωνω και σενα και θεωρησε το αυτο πως ειμαστε πατσι. Τι λες' ?

Εκμεταλλευομενος την συγχυση του Brett ο Berkowitz συνεχισε να μιλαει απο θεση ισχυος.

-'Δολοφονησατε ενα σωρο δικους μου' ειπε 'οπως ειπε και η Kusevski καταχωρηθηκαν K.I.A. Τι ειναι δυο μονο νεκροι για ολη τη ζημια που εχετε κανει ? Χαρη σας κανω ξερεις'.

-'Πρεπει να παω πισω και να'...εκανε να πει αλλα ο αντισυνταγματαρχης τον διεκοψε.

-'Ηρθες εδω να διαπραγματευτεις' ειπε. 'Διαπραγματευσου. Δεν εχεις να πας πουθενα, δεν εχεις να ρωτησεις κανενα, αυτη ειναι μια αποφαση που θα παρεις εντελως μονος σου. Ξεχασα να σου πως εχεις ενα λεπτο να απαντησεις. Λοιπον ? Μη φαμε ολη μας την μερα εδω, εχουμε και δουλειες'.

Ισως μπλοφαριζε, ισως οχι. Δυστυχως για τον Brett δεν υπηρχε τροπος να το διαπιστωσει αυτο εγκαιρα, επρεπε να πει κατι και ο χρονος τον πιεζε ασφυκτικα. Κοιταξε αριστερα και δεξια ξεροντας ηδη πως δεν ειχε να περιμενει τιποτα απο κανεναν, ηταν μονος του.

            =========================================

Ο ηχος της σφαιρας ακουστηκε στ' αυτια της Gardenia σαν τον βομβο που θα μπορουσε να κανει μια υπερμεγεθης σφηκα. Αμεσως μετα ενοιωσε τα μαλλια της να πλημμυριζουν απο κομματια σαρκας, ιστους, αιμα και κοκκαλα. Ο στρατιωτης που την απειλουσε επεσε μπροστα της σχεδον ακεφαλος ενω το οπλο του βρεθηκε ακριβως μπροστα της. Με το αιμα να της δυσκολευει την οραση αρπαξε το οπλο και πυροβολησε τον ετερο φρουρο που τις ειχε αρχικα συλλαβει και ειχε μεινει στηλη αλατος στην θεση του. Ο πυροβολισμος, διχως σιγαστηρα οπως εκεινος που ειχε βγαλει απο την μεση τον αλλο στρατιωτη, ενεργοποιησε τ' αντανακλαστικα του Berkowitz που δοκιμασε να τραβηξει το υπηρεσιακο του περιστροφο απο την θηκη. Αυτην τη φορα η δευτερη σφαιρα βομβος χτυπησε ακριβως μπροστα στα ποδια του αντισυνταγματαρχη που ενστικτωδως σηκωσε τα χερια ψηλα. Η ματοβαμμενη Gardenia εστρεψε το οπλο προς την μερια του.

-'Μια αφορμη χρειαζομαι' ειπε τριζοντας τα δοντια της 'σε παρακαλω, δωσε μου μια αφορμη'.

Ο Berkowitz κατι ψελλισε αλλα ουτε η Gardenia ουτε η Jasmine καταλαβαν τι ειπε.

 

  

  

               Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                  ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36

-'Ειναι αυτες οι μερες που εφτασαν τελικα. Ειναι αυτες οι μερες που οσοι απεμειναν μαθαινουν με τον πιο αγριο, πιο επιπονο και ανηλεη τροπο αυτο που παντα επρεπε να θυμουνται μα ξεχασαν. Ξεχασαν βυθισμενοι μεσα στον εγωισμο, τον θαυμασμο της στιγμιαιας υπαρξης τους, την πεποιθηση πως ολα σ' αυτους ανηκαν, ολα αυτοι τα δημιουργησαν, μονοι αυτοι, οι υπερτατοι, οι μοναδικοι, οι ευνοουμενοι, κυριαρχοι και δυναστες, ανοητοι και αφελεις ομως, οπως ηταν στην πραγματικοτητα απο την στιγμη της δημιουργιας τους. Λησμονησαν εσκεμμενα μορφες ζωης ανωτερες απο την δικη τους, αρνουμενοι ν' αποδεχτουν πως τιποτα περισσοτερο δεν ηταν απο αδιαφορους κοκκους σκονης που περιπλανωνται ασκοπα στο τιποτα γιατι τιποτα ηταν κι αυτοι, πιστεψαν πως οι νομοι και οι σκεψεις που επεβαλλαν στους ιδιους θα ηταν ικανα να κρατησουν ναρκωμενα και ξεθωριασμενα ολα εκεινα που θα μπορουσαν σαν τον γυμνο καθρεφτη ν' αποδειξουν περιτρανα σε ολο το μεγαλειο πως ψευδη ηταν, χονδροειδως κατασκευασμενα απο εκεινους που ζηλεψαν την δοξα των Θεων, εποφθαλμιωντας υπουλα την θεση τους'.

             ========================================

Ακολουθουσαν τον ηχο της φωνης, εφτανε μεχρι τ' αυτια τους ολοκαθαρα μα δεν ειχαν ακομα οπτικη επαφη. Χρειαστηκε να βγουν απο εναν στενο δρομο σε μια μεγαλη, στρογγυλη πλατεια για να εντοπισουν την προελευση εκεινης της φωνης. Πανω που ειχανε πιστεψει πως η μερα δεν θα εκρυβε αλλες εκπληξεις το θεαμα που αντικρυσαν τους διεψευσε παντελως.

Το κτιριο απεναντι τους εκανε χρηση μουσειου, αυτο το εβλεπαν ξεκαθαρα αλλα απο το σημειο που ηταν δεν μπορουσαν να πουν με σιγουρια τι ακριβως μουσειο ηταν. Στα σκαλια του που ξεκιναγαν ακριβως μετα την βαρια μεταλλικη πορτα ηταν παρατεταγμενα σχεδον ομοιομορφα πολλα απο τα ζωα που ειχαν ηδη δει καθως και αλλα που δεν ειχαν πεσει στην αντιληψη τους.

Τιγρεις, λεοπαρδαλεις, γοριλες, δορκαδες, φλαμινγκο, ορνεα και κονδορες, υαινες και σουρικατες, διχως να ενοχλει το ενα το αλλο. Εμοιαζαν ολα μαζι σαν να ακουγαν ευλαβικα κι αυτα την ιδια φωνη που τους ειχε παρασυρει κι εκεινους εκει, λες και ειχαν ξεχασει τους ρολους που ειχε αναθεσει στο καθενα η φυση ισως εξαιτιας εκεινου που μιλουσε.

             =========================================

Στην κορυφη της σκαλας στεκοταν ενας αντρας ακαθοριστου ηλικιας, κατι στο οποιο συνεβαλλε κατα πολυ η ενδυματολογικη του αμφιεση και μερικα ακομη στοιχεια. Τα μαλλια του ηταν καποτε σιγουρα ενα διαφορετικο χρωμα, τωρα ηταν ενα σταχτι γκριζο ανακατεμενο με σκονη και βρωμα. Μια βρωμα που ηταν το κυριαρχο στοιχειο σχεδον σ' ολα τ' απομειναρια υφασματος που εμοιαζαν να κανουν χρηση ρουχων. Η ρεντιγκοτα που φορουσε ηταν φθαρμενη, μπαλωμενη σε πολλα σημεια ενω το παλαι ποτε μαυρο χρωμα της ειχε μετατραπει σ' ενα ξεθωριασμενο γκρι. Λεκεδες υπηρχαν σχεδον παντου, οπως και σκονη σχεδον σε ολη την επιφανεια. Το πουκαμισο που φορουσε απο μεσα ισως ειχε ζησει καποτε στιγμες δοξας, τωρα ομως ειχε τετοια χαλια που και η χρηση του σαν ξεσκονοπανο δεν συνιστατο. Η ιδια κατασταση με το παντελονι του που τμηματα του οριακα παρεμεναν στην θεση τους με κινδυνο σε καθε βημα ν' αποσπαστουν. Ηταν ξυπολητος, τα ποδια του ηταν ενα αμαλγαμα σκονης, βρωμας, ξεραμενων κηλιδων αιματος και πληγων κακοφορμισμενων ενω τα νυχια του ειχαν το χρωμα της πιο σκοτεινης νυχτας.

           =========================================

Στο αριστερο του χερι κρατουσε εναν υπερμεγεθη κωδωνα που ηταν αξιο αποριας οχι απλα πως τον κρατουσε αλλα που εβρισκε ο λιποσαρκος εκεινος αντρας την δυναμη να τον χρησιμοποιει. Η πρωτη απορια για το απο που προερχοταν εκεινος ο ηχος που ακουγαν ειχε λυθει, το θεαμα ομως εκεινης της μορφης ειχε μεν λυσει ενα ερωτημα αλλα ειχε δημιουργησει πληθος αλλων. Ποιος ηταν ? Τι εκανε εκει ? Γιατι ολα εκεινα τα ζωα ηταν απλα ξαπλωμενα στα σκαλια του κτιριου, ηρεμα, γαληνια και δεν εκαναν καμια επιθετικη κινηση προς το μερος του ?

Το βλεμμα του αντρα εστιαζε καπου στο βαθος, σαν να υπηρχε εκει ενα πληθος αορατων ακροατων που διψαγαν ν' ακουσει αυτα που ελεγε. Κι αυτος απο την μερια του δεν ηταν διολου φειδωλος, ικανοποιουσε με το παραπανω το αιτημα και την εκκληση τους. 

Δεν ειχε αντιληφει καν την παρουσια του Alan και της Luna που ηταν πετρωμενοι στην θεση τους αντικρυζοντας εκεινο το θεαμα. Ηταν ο Ronnie, ο σκυλος του Alan, το μοναδικο ζωο που ηταν εν κινησει που τραβηξε το βλεμμα του μυστηριωδους αντρα στην κορυφη των σκαλιων.

         ==========================================

-'Μην σου περναει καν απο το μυαλο οτι ο ανθρωπος ειναι ο παλαιοτερος η ο τελευταιος απο τους αφεντες της Γης, η οτι η κοινη μαζα της ζωης και των ουσιων βαδιζει μοναχη της' ειπε κοιτωντας τον Alan καταματα. 'Οι Παλαιοι ηταν, οι Παλαιοι ειναι, οι Παλαιοι και παλι θα ειναι.Οχι στους χωρους που ξερεις αλλα αναμεσα στους χωρους, βαδιζουν γαληνια και πρωτογονα, χωρις διαστασεις και αορατοι σε ολους. Βαδιζουν σε μερη μοναχικα, οπου οι Λεξεις εχουν ειπωθει και οι Τελετες εχουν κραυγασει αναμεσα απο τις Εποχες τους. Ο Ανεμος φλυαρει ακατανοητους ψιθυρους με τις φωνες Τους, η Γη μουρμουριζει με την συναισθηση Τους. Ο ανθρωπος κυβερνουσε μεχρι τωρα εκει που Αυτοι καποτε κυβερνουσαν, ηρθε η ωρα να βασιλευσουν και παλι. Μετα το καλοκαιρι ερχεται ο χειμωνας και μετα τον χειμωνα το καλοκαιρι. Εκεινοι περιμεναν υπομονετικα κι αγερωχα γιατι εφτασε η ωρα να βασιλευσουν Εκεινοι και παλι.

Δεν ειναι νεκρο αυτο που αιωνια μπορει να περιμενει, και μες τους παραξενους αιωνες ακομη και ο θανατος μπορει να πεθανει. Al Azif, Al Azif, Al Azif, αυτες ειναι οι μερες'.  

           ========================================== 

Ενα τμημα του εγκεφαλου του Alan του ελεγε να τρεξει, να τρεξει οσο μπορουσε πιο γρηγορα και οσο πιο μακρια απο αυτο το σουρεαλιστικο θεαμα που απλωνοταν μπροστα στα ματια του, ενα αλλο τον οδηγουσε ασυναισθητα να πλησιασει τον αποκοσμο εκεινο αντρα πιο κοντα.

-'Εχεις ονομα κηρυκα ? ρωτησε διχως το μυαλο του να δωσει εντολη για κατι τετοιο. 'Θα ηθελα να ξερω σε ποιον να παραπεμψω αν ποτε καποιος με ρωτησει για οτι ακουσα' προσθεσε.

-'Οσοι εμειναν πιο καταραμενοι ειναι απ' αυτους που χαθηκαν' συνεχισε ο αντρας απαξιωνοντας εντελως την ερωτηση του Alan 'γιατι αυτοι θα ζησουν φρικες ανομολογητες, θα ζησουν κατω απο τους πραγματικους Αφεντες και η αθλια, ελεεινη και βδελυρη υπαρξη τους θα εχει νοημα μονο οταν θα τους υπηρετουν με τ' αναλωσιμα σαρκια τους μεχρι ο Χρονος να παρει μορφη'.

-'Δεν διαφωνησα ποτε με καποιον που ειχε τοσο ισχυρη αποψη και την υποστηριζε με τετοιο σθενος' ειπε ο Alan 'και σιγουρα δεν σκοπευω να το κανω τωρα' προσθεσε.

Ο αντρας καρφωσε τα πυρινα ματια του μεσα στο βλεμμα του Alan.

     ============================================

-'Οταν ολοι απομακρυνθουν απο κοντα του εσυ θα παραμεινεις στο πλευρο του' ειπε ο αντρας.

'Οταν ολοι θα τον λοιδωρησουν εσυ θα σταθεις εκει, στο πλευρο του. Οταν ολοι θα τον εγκαταλειψουν εσυ εισαι εκεινος που θα τον βοηθησει να ολοκληρωσει τον σκοπο του. Οταν ολοι τον προδωσουν εσυ, Alan Carter, θα εισαι το μοναδικο του στηριγμα μεχρι το τελος' ειπε ενω ταυτοχρονα εστρεφε την πλατη του και με μικρα βηματα χανοταν στο εσωτερικο του κτιριου.

-'Στασου, στασου' φωναξε απο πισω ο Alan. 'Πως ξερεις τ' ονομα μου ? Ποιος εισαι' ?

Διχως καν να σκεφτει ορμησε πισω του ενω ενας ανειπωτος τρομος τον ειχε κατακλυσει. Τι ηταν ολο αυτο ? Πως γνωριζε ποιος ηταν ? Επρεπε να μαθει, ασχετως κοστους επρεπε να μαθει. Μπηκε στο κτιριο και σταματησε. Ολο το εσωτερικο ηταν αδειο, η σαλα ηταν τοσο τεραστια που κανεις δεν θα μπορουσε να κρυφτει καπου τοσο γρηγορα. Ομως ο αγνωστος κηρυκας ειχε εξαφανιστει. Βγηκε εξω κι εκεινη τη στιγμη θυμηθηκε την Luna. Στραφηκε προς το μερος της και ειδε πως ειχε μεινει στο αρχικο σημειο οταν αναζητουσαν τον υπαιτιο του θορυβου.

       ============================================

Η κοπελα εκανε ενα νοημα σαν να ζητουσε συγγνωμη, γυρισε και αρχισε να τρεχει λες και ολες οι λεγεωνες της κολασης ηταν στο κατοπιν της. Ο Alan διστασε για λιγο κι αυτο του κοστισε. Οταν αποφασισε να τρεξει πισω απο την Luna ηταν αργα. Η γυναικα ειχε μπει στην Charmin', ειχε βαλει μπροστα κι εφευγε. Ο Alan ετρεξε λιγα μετρα πισω της αλλα συντομα τα παρατησε.

-'Οχι την Charmin' ειπε εκνευρισμενος 'οχι την Charmin' που να παρει και να σηκωσει'. Γυρισε πισω μην εχοντας κατι αλλο να κανει για να ψαξει για τον κηρυκα. Αλλη μια εκπληξη τον ανεμενε. Οι σκαλες ηταν ερημες απο ολα εκεινα τα ζωα που υπηρχαν και το κτιριο αδειο, κενο. Μονο ο Ronnie υπηρχε που ετρεξε κοντα του μολις τον ειδε. Ηταν αδυνατον, δεν μπορουσε να συμβαινει. Κοιταξε παντου τριγυρω, δεν υπηρχε τιποτα. Αναρωτηθηκε αν ολα αυτα ηταν προιοντα της φαντασιας του, ενοιωθε πως το μυαλο του ειχε χασει την αισθηση της ισορροπιας. Εκατσε σ' ενα σκαλι κι εβαλε το προσωπο του μεσα στα χερια του. Δεν ηταν καλα, δεν ενοιωθε καλα. Κοιταξε τον σκυλο στα ματια σαν να περιμενε μια απαντηση και συντομα εγκατελειψε την προσπαθεια.

      ===========================================

Τα ματια της ειχαν γουρλωσει, ετρεμε συγκορμη, με δυσκολια κρατουσε το αμαξι του Alan πανω στο δρομο. Ολα οσα ειχαν συμβει ηταν παρα πολλα για να τ' αντεξει. Ενοιωθε πως ειχε παθει παρακρουση, ενας φοβος εμπηγε παντου τα κιτρινισμενα του νυχια σε καθε σημειο του κορμιου της. Αναπολησε την κατασταση οταν ηταν με το Robert και βλαστημησε την ωρα και τη στιγμη που τον εγκατελειψε. Οχι, δεν θα τα ζουσε ολα αυτα, με τον Robert τιποτα δεν θα ειχε συμβει.

Ειδε την φιγουρα μπροστα της αποτομα και ενστικτωδως εστριψε το τιμονι να την αποφυγει. Το αμαξι βγηκε απο τον δρομο και καρφωθηκε πανω σ' ενα δεντρο παραμενοντας ακινητοποιημενο.

Η φιγουρα πλησιασε το οχημα κι εριξε μια ματια μεσα. Η Luna ειχε γειρει πανω στο τιμονι αναισθητη ενω το δεξι τμημα του κεφαλιου της πλημμυριζε αργα αλλα σταθερα με αιμα.

-'Βγαλτε την' ειπε η φιγουρα με μια φωνη που θυμιζε εντονα καταρρευση στοας σε ορυχειο και απο το πουθενα τρεις ακομα φιγουρες εμφανιστηκαν για να εκτελεσουν την εντολη του.

-'Στις διαταγες σου ZeroK Zee' ειπε δουλικα η μια απο τις τρεις φιγουρες.

        ===========================================

-'Ειναι ζωντανη ZeroK Zee' αποφανθηκε μετα απο λιγο μια αλλη φιγουρα. 'Εχει χτυπησει αλλα δεν ειναι κατι το σοβαρο' προσθεσε αναμενοντας εντολες.

Ο αντρας που λεγοταν ZeroK Zee εριξε μια ματια προς το μερος που ηταν η πολη.

-'Εσεις οι δυο παρτε την και γυριστε πισω' διεταξε. 'Μην διανοηθειτε να σταματησετε ουτε λεπτο. Η Argomma θα μενει μαζι μου, εχουμε δουλεια να κανουμε' συμπληρωσε.

-'Δεν καταλαβαινω' ειπε ενας απο τους αντρες 'τι δουλεια'...Δεν αποσωσε τα λογια του, ο ZeroK Zee τον ειχε αρπαξει ενω ενα τεραστιο μαχαιρι ειχε εφαψει στον λαιμο του.

-'Ρωτα με παλι, ειπε. 'Ρωτα με τι δουλεια εχω να κανω με την Argomma' ειπε.

Ο αντρας ικετευσε για ελεος, ζητησε πολλες συγγνωμες και ηταν το χερι της Argomma που αργα, σταθερα απομακρυνε το χερι με το λεπιδι απο τον λαιμο του αντρα.

-'Πες μου τι δουλεια εχουμε να κανουμε Zerok' ψιθυριζοντας στο αυτι του.

-'Δεν ηταν μονη' απαντησε ο αντρας. 'Πρεπει να βρουμε τον οδηγο' προσθεσε και την κοιταξε.