Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

 

-'Ετσι τακτοποιεις εσυ τις δουλειες σου ?

Ο Jesse εκανε δυο βηματα μπροστα κι ενα ψευτικο χαμογελο χαραχτηκε στο προσωπο του.

-'Κοιτα, εχεις δικιο, δεν λεω, ασε με ομως να σου'...

Δεν ολοκληρωσε ποτε την φραση του. Το τεντωμενο χερι του Αιωρουμενου ειχε ευθυγραμμιστει στο υψος του λαιμου του Jesse κι αμεσως μετα ανασηκωθηκε σε υψος. Ο Jesse ενοιωσε κατι αορατο να του σφιγγει το λαιμο, οι ανασες ερχονταν ολο και πιο δυσκολα ενω του ηταν αδυνατον ν' αρθρωσει λεξη. Τωρα ηταν κι αυτος αιωρουμενος αρκετα εκατοστα πανω απο το εδαφος, με τα ποδια του να κλωτσανε περα δωθε ενω τα χερια του προσπαθουσαν ματαια ν' απομακρυνουν εκεινην την αορατη μεγγενη που αργα μα σταθερα τον επνιγε. Η γλωσσα του ειχε μισοβγει απο το στομα του ενω τα ματια του ειχαν γουρλωσει επικινδυνα λογω της αφορητης πιεσης.

-'Ισως δεν ειναι δικο σου το λαθος' ειπε ο Saadek. 'Ισως εγω δεν σου εδωσα να καταλαβεις την βαρυτητα αυτου που σου ζητησα μα ποτε δεν ειναι αργα, ας το ξεκαθαρισουμε τωρα λοιπον'.

                  ========================================

-'Για μενα, γι αυτον που δουλευω και γι αυτον που βρισκεται πισω απ' ολα αυτα ολοι εσεις δεν ειστε παρα μια ανορθογραφια πανω σ' ενα τελεια δομημενο και χαρτογραφημενο σχεδιο. Αν ηταν στο χερι μας θα ειχατε την τυχη ολων οσων γηινων δεν εχουν επηρεαστει ηδη και ειλικρινα, πιστεψε με, κανεις δεν θα επαιρνε ειδηση αν υπαρχετε η χαθηκατε καπου για να σας αναζητησει. Συμφωνα με τις διαδικασιες θα επρεπε τωρα να βρισκεστε καθ' οδον για τις τρυπες που αποκαλειτε σπιτια σας αλλα κανεις δεν μετραει, κανεις δεν ξερει επακριβως το νουμερο αυτων που πρεπει να διασωθουν. Συνεπως, αν εγω τωρα τερματισω τις μιζερες και αθλιες ζωες σας ουσιαστικα δεν θα χρειαστει να λογοδοτησω πουθενα. Ειναι αυτο που θελετε' ?

Οι υπολοιποι της παρεας ειχαν οπισθοχωρησει τρομοκρατημενοι βλεποντας το ζορι που τραβουσε ηδη ο Jesse νοιωθωντας για πρωτη φορα μετα απο καιρο ενα κυμα φοβου να τους κυριευει. Ο Saadek κατεβασε το χερι του τοσο οσο χρειαζοταν για να πατησει και παλι ο Jesse στο εδαφος και με μια δευτερη κινηση τον απελευθερωσε απο την αορατη μεγγενη που ενοιωθε στο λαιμο.

                 ======================================

-'Επιλεξε προσεκτικα τις επομενες λεξεις που θα ξεστομισεις' ειπε απειλητικα ο Αιωρουμενος ενω ο Jesse ρουφουσε αερα τοσο απληστα που του εφερε εντονο, συνεχη βηχα και δακρυα στα ματια.

-'Εχεις δικιο, εχεις δικιο, παραφερθηκα' ειπε ξεπνοα. 'Δεν ξερω τι μ' επιασε, λες και το μυαλο μου γλυστρησε, δεν επρεπε να το κανω αυτο, ειμαι αδικαιολογητος' προσθεσε.

Ο Saadek συνεχισε να τον κοιταει διχως να βγαλει μιλια.

-'Το μονο που ηθελα ηταν να παρω μαζι μας εναν δικο μας, γι αυτο φτασαμε εδω. Φανταστηκα πως θα ενοιωθε καπως, ημασταν κοντα, ειπα ας ερθουμε μεχρι εδω. Εκει στραβωσε το πραγμα. Ο ανοητος γερος και ο αλλος, θολωσε το μυαλο μου, δεν υπηρχε λογος, οι αλλοι, δεν, εγω'...

Ο Saadek τον ειδε να χανεται παλι μεσα σ' εναν ωκεανο ασυναρτησιων, με τον λογικο ειρμο των σκεψεων του να εχει κερματιστει, ασυνδετος μεσα στο χαος που υπηρχε στο κεφαλι του.

-'Λεω να παρω πισω την συσκευη' εκανε ο Saadek μ' εναν τονο που δεν σηκωνε αντιρρησεις 'δεν νομιζω πως θα σας χρειαστει αλλο πια' συμπληρωσε με στομφο.

            ===========================================

-'Η δουλεια ομως που μας ανεθεσες, θελω να πω χωρις την συσκευη'....

Ουτε τωρα ο Αιωρουμενος τον αφησε να ολοκληρωσει, με μια κινηση τον διεκοψε ξανα.

-'Δυο επιλογες' ειπε. 'Η σας στελνω πισω τωρα η κανετε ακριβως οτι σας λεω. Διαλεξτε'.

-'Πες μας' εκανε ο Jesse κουνωντας καταφατικα το κεφαλι οπως και οι υπολοιποι. 

-'Βρισκετε αυτον που σας ζητησα εξ' αρχης, με ειδοποιειτε και τελος. Εχετε τον τροπο να πατε να τον βρειτε, τα υπολοιπα ειναι δικο σας θεμα. Δεν θελω να πειραχτει ουτε μια τριχα απο τα μαλλια του, αν δω εστω μια μελανια πανω του η αλλο σημαδι τελειωσατε ολοι. Επισης, δεν θελω να παθει κανεις αλλος περιπλανωμενος των Αυτονομιων τιποτα, καταλαβατε ? Οσο για τους γηινους, θελω να τους αποφυγετε οσο μπορειτε. Αν δεν μπορειτε αυτοσχεδιαστε. Αντιδρασεις σαν κι αυτη εδω δεν θα γινουν ανεκτες. Δεν θελω ουτε ενα θανατο αδικαιολογητο, αμυνεστε αν χρειαστει αλλα εν ψυχρω δολοφονιες, αναιτιες και ασκοπες, δεν θα επαναληφθουν ξανα. Ειμαστε συμφωνοι' ?

Ενα αψυχο, χρονικα αταιριαστο 'ναι' ακουστηκε απ' ολους τους παρευρισκομενους.

            ==========================================

Απ' την στιγμη που εγκατελειψε το σπιτι δεν σταματησε να τρεχει παρα μονο οταν ενοιωσε να της πιανεται η ανασα. Δεν ειχε ριξει ουτε μια ματια πισω, σε καθε πυροβολισμο που ακουγοταν σταματαγε και μετα αρχιζε παλι να τρεχει. Ολο της το ειναι κραυγαζε ν' απομακρυνθει οσο περισσοτερο μπορουσε απο εκεινη τη σφαγη που συνετελειτο πισω της, καθε κυτταρο του κορμιου της την ωθουσε ακομα πιο μπροστα, προς την σωτηρια και την επιβιωση. Ειχε χρησιμοποιησει την πισω πορτα του σπιτιου του δικαστη, ειχε περασει στην αυλη του διπλανου κι απο κει περνουσε το ενα μετα το αλλο μεχρι η να την εγκατελειπαν οι δυναμεις της η να ενοιωθε πως βρισκοταν σε ασφαλη αποσταση. Ειδε το εμπορικο και ορμησε μεσα. Ερημο ηταν, τα καταστηματα στην θεση τους ετοιμα να υποδεχτουν πελατες που δεν υπηρχαν. Ανεβηκε τις σκαλες σαν τρελη και στον τριτο οροφο προχωρησε προς το τεραστιο τζαμι που υπηρχε. Λογικα θα επρεπε απο κει να μπορουσε να δει το σπιτι αλλα η αποσταση ηταν καμποση, δεν ηταν σιγουρη. Ειδε το καταστημα με τα ειδη κυνηγιου και ψαρεματος και χυμηξε μεσα.

                  =======================================

Μεχρι να συντονιστει ειχε χασει καμποσο πολυτιμο χρονο μα τα κυαλια που ειχε παρει ηταν επαγγελματικα και πανακριβα ακριβως για τετοιες δουλειες. Στον εντοπισμο την βοηθησε το γεγονος πως δεν υπηρχαν αλλου πτωματα μπροστα σ' ενα σπιτι, συνεπως τ' ακινητα κορμια που εβλεπε ηταν στο σπιτι του δικαστη. Της ηρθε να βαλει τα κλαματα. Ηταν νεκροι, ολοι τους. Ο δικαστης, ο Mark, η Linda, εκεινοι οι ψυχοπαθεις τους ειχαν εκτελεσει εν ψυχρω. Αυτο που της κινησε την περιεργεια ηταν πως εβλεπε ξεκαθαρα τα πτωματα τριων αντρων, η Linda δεν ηταν αναμεσα τους. Ποιος ηταν ο αλλος που κειτοταν νεκρος στο γρασιδι ? Υπεθεσε πως ισως ο δικαστης η ο Mark αντισταθηκαν σκοτωνοντας τουλαχιστον εναν απ' αυτους, ηταν η μονη λογικη εξηγηση που μπορουσε να δωσει. Κοιταξε λιγο πιο μακρια κι εκει πετρωσε. Αυτο που εβλεπε ηταν ζωντανο, εκτυλισσοταν μπροστα στα ματια της μα δεν μπορουσε να ειναι αληθεια. Ρυθμισε μικρομετρικα τα κυαλια φερνοντας ακομα πιο κοντα την εικονα, παντα ομως με διαυγεια. Το θεαμα που ειχε αντικρυσει την εκανε να φωναξει ασυναισθητα. 

            ==========================================

Υπηρχε ενα πλασμα λιγο πιο περα απο το σπιτι του δικαστη το οποιο εμοιαζε να αιωρειται στον αερα. Ηταν σιγουρη πως δεν ακουμπουσε στο εδαφος κι απεναντι του ενας απ' αυτους που τους ειχαν επιτεθει σε παρομοιο υψος. Ηταν αδυνατον να καταλαβει τι ελεγαν, αντικειμενικα δεν την ενδιεφερε κιολας. Αυτο απο το οποιο δεν μπορουσε να ξεκολλησει τα ματια της ηταν το πλασμα που εμοιαζε να πλεει στον αερα. Δεν θυμιζε σε τιποτα ανθρωπινο ον, η κατασκευη του, ο σωματοτυπος του ηταν εντελως εξω απο τα δεδομενα της. Συνεχισε να παρακολουθει μηπως και καποια λεπτομερεια την βοηθουσε να καταλαβει περισσοτερα. Αυτο που επακολουθησε ηταν ανηκουστο, ανατριχιαστικο και περα απο την αντιληψη της. Εντελως ξαφνικα το μυστηριωδες ον εξαφανιστηκε. Δεν απομακρυνθηκε, δεν χαθηκε απο το οπτικο της πεδιο σταδιακα, απλα την μια στιγμη υπηρχε και την αλλη ειχε χαθει. Σαρωσε με τα κυαλια τον περιγυρο των αντρων που βρισκονταν ακομα στις θεσεις τους. Δεν υπηρχε πουθενα, λες και ειχε ανοιξει η γη και το ειχε καταπιει. Κατεβασε τα κυαλια και κοιταξε την αντανακλαση της στο μεγαλο τζαμι.

               =======================================

-'Λιγο ελειψε να μπλεξουμε πολυ ασχημα' εκανε ο Frank James.

-'Το κακο ειναι πως θα τον εχουμε συνεχως πανω απο το κεφαλι μας' ειπε ο Cole Younger.

-'Κοφτε την παρλα' τους διεκοψε ο Ed Miller 'μπορει να ειναι τριγυρω και ν' ακουει'.

-'Τι κανουμε τωρα' ? ρωτησε ο Bob Younger τον Jesse που ηταν αμιλητος απο την στιγμη που ο Αιωρουμενος ειχε εξαφανιστει. 'Δεν νομιζω πως εχουμε και πολλες επιλογες' προσθεσε.

Ο Jesse ορμησε πανω του και τον αρπαξε απο το πετο.

-'Αν θες, εσυ και οποιος αλλος, μπορειτε να την κανετε' ειπε. 'Μας επιασε μια φορα στον υπνο' συμπληρωσε 'αλλα αυτο δεν θα ξαναγινει. Ακουσατε, δεν θα ξαναγινει'.

-'Εσυ εισαι το αφεντικο' σημειωσε ο Jim Younger.

-'Αυτο ακριβως' εκανε ο Jesse 'σε οποιον δεν αρεσει να την κανει τωρα' σχεδον ουρλιαξε.

-'Ηρεμησε αφεντικο' εκανε ο Clell Miller 'ολοι ειμαστε μεσα σ' αυτο, οτι πεις θα γινει'.

Για πρωτη φορα μετα απο ωρα ο Jesse James φανηκε ν' ανακτα και παλι την ψυχραιμια του.

                 =======================================

Η μονη στιγμη που ενοιωσε τους παλμους της να επανερχονται σε φυσιολογικα επιπεδα ηταν οταν καποια στιγμη τους ειδε να φευγουν προς αγνωστη, αντιθετη κατευθυνση. Βρηκε μια καρεκλα κι εκατσε, τα ποδια της ηταν βαρια σαν μολυβι. Ολα οσα ειχε ζησει μεσα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα παραηταν πολλα για να τα εμπεδωσει. Τρεις ανθρωποι που της ειχαν ανοιξει την καρδια τους και το σπιτι τους νεκροι, μια συμμορια με αρχηγο ενα παρανοικο τυπο κι ενα πλασμα, οχι ανθρωπινο, υπηρχε καπου εκει εξω διχως κανεις να το γνωριζει η να το εχει δει. Ολα τα σεναρια επιστημονικης φαντασιας που θυμοταν απο τις ταινιες ηρθαν αυτοματα στο μυαλο της μα αυτο εδω δεν ηταν ταινια, ηταν πραγματικοτητα. Οχι, παραηταν πολλα για να σηκωσει μονη της.

Βγηκε απο το εμπορικο κεντρο μην ξεροντας προς τα που να παει. Θα επρεπε να ελεγξει τα εγκαταλελειμενα αυτοκινητα, ποιο απ' αυτα θα μπορουσε να παρει μπροστα, αλλα ενοιωθε πολυ κουρασμενη. Γαι καλη της τυχη το πρωτο που δοκιμασε λειτουργουσε. Εβαλε μπροστα και κινηθηκε προς την αντιθετη μερια απο εκεινη που ειχε παρει η συμμορια.

             ========================================

Ειχε βγει απο την πολη, οδηγουσε κοντα στις δυο ωρες και μεχρι στιγμης δεν ειχε αντιμετωπισει καποιο ζητημα. Ειδε στο βαθος μια γεφυρα που δεσποζε πανω απο τα γαληνια νερα ενος ποταμου που ερεε απο κατω. Δεν ειχε δει καν το συννεφο που προκαλεσε την βροχη, πιαστηκε εξ απηνης.

Η αρχικη ψιχαλα απεκτησε ορμη κι ενταση και πλεον οι υαλοκαθαριστηρες δουλευαν συνεχως. Οδηγουσε με χαμηλη ταχυτητα και την στιγμη που πλησιαζε την γεφυρα πατησε αποτομα φρενο. Και να ηθελε να το μπερδεψει με κατι αλλο ηταν αδυνατο. Η νταλικα εμοιαζε ακινητοποιημενη στην απεναντι μερια της γεφυρας και αυτο θα ηταν προβλημα αν δεν χωρουσε να περασει. Το πραγματικο ομως προβλημα ανεκυψε αμεσως μετα. Η νταλικα δεν ηταν παρατημενη, εβλεπε ξεκαθαρα τις αναθυμιασεις απο τις εξατμισεις της να χανονται μεσα στη βροχη. Πανικοβληθηκε.

Συνεχισε να κοιταει μηπως αλλαξει κατι και αλλαξε. Η πορτα του οδηγου ανοιξε και μια φιγουρα πατησε στο λασπωμενο εδαφος. Ο πανικος της Silea πολλαπλασιαστηκε κι εφτασε στα ορια της υστεριας οταν συνειδητοποιησε πως η φιγουρα βαδιζε αργα προς το μερος της.