ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
-'Τι ξερεις εσυ για ολα αυτα' ? ρωτησε ο ξενος μ' ενα τονο θυμου στη φωνη του. 'Προφανως τιποτα περισσοτερο απ' οτι εχει ακουστει απο χειλη μεθυσμενων που συνηθιζουν ν' αλλοιωνουν και να διηγουνται κατι που ακουσαν με τον δικο τους τροπο προς τερψη αυτων που τους ακουν. Γιατι αν ηξερες τι πραγματικα εχει συμβει τοτε θα γνωριζες οτι κανενας και τιποτα δεν μπορει να με βοηθησει. Αυτο λοιπον εισαι και συ γερο ?. Ενας ακομα ανοητος που καποια περιπαικτικη και αθλια μοιρα εφερε στον δρομο μου η καποιο πνευμα που θελει να διασκεδασει την ωρα του βασανιζοντας το θυμα του με το να ζωντανευει τους χειροτερους εφιαλτες του' ?.
---------------
Ο γερος δεν απαντησε αμεσως. Το βλεμμα του φαινοταν συγκεντρωμενο σε καποιο συγκεκριμενο σημειο της φωτιας που εκαιγε μπροστα του. Οταν εχασε το ενδιαφερον του για τον μικρο πυρινο κλοιο απαντησε με σταθερη φωνη.
-'Πραγματι πολλα εχουν ακουστει κι ακομα περισσοτερα εχουν γινει. Ισως υπαρχει και κατι που δεν ξερω μα θα ηθελα να το μαθω απο σενα τον ιδιο. Αυτο ομως δεν αλλαζει το γεγονος οτι ειτε ετσι ειτε αλλιως μπορω να σε βοηθησω. Εξ' αλλου γι αυτο και σ' επελεξα.
Σηκωσε τα ματια του και τον κοιταξε επιμονα. -'Λοιπον' ? ρωτησε.
-------------------
Ο ξενος ηθελε να τον ρωτησει τι εννοουσε λεγοντας οτι τον ειχε επιλεξει μα αλλαξε γρηγορα γνωμη. Δεν ειχε παρει απαντησεις σε τιποτα απ' οτι ειχε ρωτησει, ηξερε οτι δεν θα του απαντουσε ουτε τωρα. Καποια αδιορατη αισθηση τον παρακινουσε να εξιστορησει σ' αυτην την παραδοξη φιγουρα ολα οσα ειχαν συμβει τοτε. Η γαληνια συμπεριφορα του Χαμπουμπ ειχε αρχισει να λειτουργει καθησυχαστικα πανω του ενω μια μικρη, αδυναμη φωνη μεσα του υποστηριζε οτι δεν κινδυνευε. Εξ' αλλου ειχε περασει πολυς καιρος απο τοτε που ειχε συζητησει τελευταια φορα τα θλιβερα εκεινα γεγονοτα και ενοιωθε οτι μπορουσε να τα μοιραστει με καποιον τελειως αγνωστο.
Ζητησε πισω το φλασκι με το κρασι κι ο γερος του το εδωσε. Κατεβασε μια σεβαστη ποσοτητα απο το υγρο, πηρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε την αφηγηση.
-----------------
-'Ειναι αληθεια οτι ειμαι ο πρωτοτοκος γιος του βασιλια Ναζιτ, κυριαρχου κι αφεντη του Καντιθ. Το Καντιθ δεν ειναι το μεγαλυτερο απο τα βασιλεια σε συγκριση με τα γειτονικα, ομως ειναι το ισχυροτερο. Ο πατερας μου παντοτε διοικουσε σοφα, δικαια και με συνεση με αποτελεσμα οι υπηκοοι του να ειναι παντα ικανοποιημενοι. Ολα ξεκινησαν με τα γενεθλια του βασιλια Ντζεντιμ, ηγεμονα του Κρελλ, ενα μερος δυο φεγγαρια δρομο με το αλογο απο το Καντιθ. Ο πατερας μου παντα ηθελε να τα εχει καλα με ολους, ετσι αποφασισε να στειλει μια ομαδα αξιωματουχων, φορτωμενους δωρα για τα γενεθλια του βασιλια. Επελεξε εμενα να ηγουμαι αυτης της ομαδας θελοντας να δωσει μια επισημοτητα στο γεγονος'.
------------------
-'Στο Κρελλ μας υποδεχτηκαν με ολες τις τιμες. Επειδη τα γενεθλια του βασιλια θα κρατουσαν τρεις μερες και τρεις νυχτες, μας εδωσαν δικα μας διαμερισματα για οσο θα βρισκομασταν εκει.
Δεν ηταν κατι που δεν ειχα ξανακανει. Θα μεναμε εκει, θα παιρναμε μερος σ' ολες τις εκδηλωσεις προς τιμην του βασιλια, θα διναμε τα δωρα που κουβαλουσαμε μαζι και μετα θ' αποχωρουσαμε. Αυτο ομως που δεν περιμενα και αλλαξε ολη τη ζωη μου απο τοτε ηταν οτι θα συναντουσα εκεινη'.
Εκανε μια μικρη παυση ενω αποτομα τα ματια του σκοτεινιασαν για δευτερολεπτα. Ο γερος δεν ειπε τιποτα. Τον αφησε να μαζεψει το κουραγιο του για να συνεχισει. Το κρασι βοηθησε κι αυτο με τον τροπο του και ο ξενος συνεχισε την εξιστορηση.
---------------
-'Εχεις νοιωσει ποτε γερο' ειπε 'να μην μπορεις να ελεγξεις τους παλμους της καρδια σου? Ν' αδυνατεις να εμποδισεις την εμφανιση του ιδρωτα στις παλαμες σου? Ν' ανοιγεις το στομα σου να πεις κατι και ν' ακους κατι αλλο απο τα ιδια σου τα χειλη ? Εχεις πιασει ποτε τα ματια σου να ειναι υποτελη μιας εικονας και να σου ειναι αδυνατον να τ' απαγκιστρωσεις απ' αυτην ? Σου εχει συμβει ποτε να ελκεσαι σαν υπνωτισμενος απο πλανα ματια φιδιου και το μονο που να μπορεις να κανεις ειναι το να βαδιζεις πειθηνια προς το μερος του ?
Αν οχι, τοτε δεν αγαπησες ποτε και δεν μπορεις να με καταλαβεις'.
Εκανε μια παυση κοιτωντας προς την μερια του γερου. Ο τελευταιος εκανε μια κινηση σαν να ηθελε να πει οτι καποτε ηταν κι αυτος νεος.
'Δεν εισαι ο μονος που ενοιωσε κατι τετοιο' απαντησε. -'Εχω βρεθει ακριβως σ' αυτην την κατασταση με την δικη σου και πιστεψε με' προσθεσε κοιτωντας τον εντονα 'το πληρωσα με το μεγαλυτερο τιμημα που μπορει να βαλει ο νους σου. Συνεχισε' του ειπε επαναφεροντας την κουβεντα στην αφηγηση του ξενου.
----------------
-'Την ελεγαν Αιναρ' ειπε ο ξενος αποφευγοντας να σχολιασει τα λογια του γερου. 'Τα ματια της ηταν δυο καταπρασινες οασεις μεσα στην πιο καυτη κι ανυδρη ερημο, τα μαλλια της μαυρος εβενος με μπουκλες που σφιχταγκαλιαζονταν και με μια λαμψη στο φως του ηλιου που δυσκολα ανεχονταν ματια απροετοιμαστα, τα χειλη της μια απαλη φωτια που σ' εκαιγε μεχρι τα μυρια της ψυχης. Μοσχοβουσε το αρωμα φρεσκοκομμενου λουλουδιου πασπαλισμενου με την πρωινη δροσια μιας ανοιξιατικης μερας και το δερμα της ηταν τοσο απαλο που το καλυτερο βελουδο φανταζε σκληρο και αγριο μπροστα του. Απο την στιγμη που τα ματια μου περιπλανηθηκαν πανω της ηξερα οτι ημουν τρελλα ερωτευμενος μαζι της, σε βαθμο που δεν ειχα ξαναζησει ποτε. Ειχα ξεχασει ομως πως για εναν τετοιο παθιασμενο ερωτα που ενοιωθα το τιμημα που επρεπε να πληρωσω ηταν και το αναλογο'.
-------------------
Σταματησε αλλη μια φορα αναζητωντας βοηθεια και παλι στο φλασκι. Ειχε αυτην την ιδιοτητα το κρασι, να λυνει την γλωσσα και να βοηθαει καποια δυσκολα πραγματα να κυλανε πιο ευκολα προς τα εξω. Μια λαμψη στολισε τα ματια του ξενου καθως συνεχισε.
-'Ηταν ο πιστος μου συντροφος Φεχαρ, που κατ' εντολη δικη μου φροντισε να μαθει ποια ηταν, που μου εφερε τα μαυρα νεα. Η Αιναρ ηταν η μοναχοκορη του βασιλια Ντζεντιμ και που ο πατερας της την ειχε ταξει σε καποιον αλλο. Βλεπεις το βασιλειο του Κρελλ δεν ηταν στην καλυτερη περιοδο του και ο βασιλιας εψαχνε συμμαχους για να διατηρησει και να δυναμωσει την εξουσια του. Ο γαμος της Αιναρ με καποιον ισχυρο ηταν η πιο εξασφαλισμενη μεθοδος για κατι τετοιο και η γυναικα που παραφορα ειχα αγαπησει μαθαινα οτι ηταν ταγμενη αλλου'.
-----------------------
Πεταξε μερικα ξυλα απο το σωρο που ειχε διπλα του στην φωτια δυναμωνοντας την και χαιδεψε αφηρημενα για λιγο το οικοσημο που στολιζε το ξιφος του. Ο γερος δεν εκανε καμια κινηση να τον διακοψει, απλα τον παρακολουθουσε προσεκτικα.
-'Ηταν ομως τοσο δυνατο αυτο που ενοιωθα που μου ηταν αδυνατο να μην τ' ομολογησω στην Αιναρ. Κι οσο και να σου φανει παραξενο' ειπε σηκωνοντας το βλεμμα προς τον γερο 'αυτη η ονειρικη κι υπεροχη υπαρξη, που μονο η γονιμη και πλουσια φαντασια των θεων μπορουσε να πλασει, ειδε κατι πανω μου που την τραβηξε με το ιδιο γοργοφτερο παθος που ειχε κατακλυσει κι εμενα. Ομως επρεπε να βρεθει τροπος ν' απαλλαγει απο την δεσμευση του πατερα της για ενα γαμο που και η ιδια δεν επιθυμουσε'.
-----------------
-'Δυστυχως ακομα κι ο Φεχαρ, που το πολυμηχανο μυαλο του ειχε δωσει παμπολλες φορες λυσεις σε δυσκολα προβληματα και σε αβολες καταστασεις, δεν ειχε να προσφερει μια διεξοδο στον τοιχο που υψωνοταν αναμεσα σε μενα και την Αιναρ. Μαλιστα η συμβουλη του ηταν να ξεχασω οσο το δυνατον γρηγοροτερα οτι ενοιωθα, να ερθω στα συγκαλα μου γιατι αν επεμεινα θα εβαζα σε μπελαδες οχι μονο τον εαυτο μου και τον βασιλια πατερα μου αλλα κι ολοκληρο το βασιλειο του Καντιθ. Προσπαθησε να με πεισει με κουβεντες λογικης, υποστηριζοντας οτι η καρδια μου θα ξαναχτυπαγε για καποια αλλη διχως αυτα τα ανυπερβλητα εμποδια, οτι ο χρονος θ' απαλυνε και τελικα θα ξεθωριαζε τα αισθηματα μου για την Αιναρ αν δεν την ξαναβλεπα και πως επρεπε πανω απ' ολα να βαλω το καλο των υπολοιπων που εξαρτωνταν απο μενα.
Τρια ολοκληρα μερονυχτα ζουσα αναμεσα στο παθος μου για την Αιναρ και τις συμβουλες του Φεχαρ. Αυτος ηταν κι ο μονος που ενοιωσε ανακουφιση οταν εξαντληθηκε ο χρονος παραμονης μας στο Κρελλ και μην εχοντας σοβαρη και πειστικη δικαιολογια για περαιτερω παραμονη επρεπε να φυγουμε για το Καντιθ. Εφυγα με βαρια καρδια αλλα οχι προτου διαβεβαιωσω την Αιναρ οτι θα γυρναγα καποια στιγμη πισω για να την κανω δικη μου. Ηταν αδυνατον να μην υπηρχε τροπος να τα καταφερω, απλα χρειαζομουν λιγο χρονο για να βρω τον τροπο'.
------------------
-'Ηταν ο Φεχαρ που τελικα μετα απο πολλες μερες αδιεξοδης συζητησης μου προσφερε μια λυση, τοσο απλη που ηταν μπροστα στα ματια μου και δεν την εβλεπα. Ομως δεν ηταν ο Φεχαρ αυτος που επελεξε αυτο που τελικα κατεστρεψε τα παντα, αλλα εγω ο ιδιος τυφλωμενος απ' τον ερωτα που ενοιωθα' ειπε ο ξενος ενω η φωνη του βαρυνε αποτομα.
-'Λες για την υποσχεση που εδωσες'? ρωτησε ο γερος.
-'Ναι, αυτη την υποσχεση που με καιει ακομα και τωρα' προσθεσε ο ξενος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
-'Τι ξερεις εσυ για ολα αυτα' ? ρωτησε ο ξενος μ' ενα τονο θυμου στη φωνη του. 'Προφανως τιποτα περισσοτερο απ' οτι εχει ακουστει απο χειλη μεθυσμενων που συνηθιζουν ν' αλλοιωνουν και να διηγουνται κατι που ακουσαν με τον δικο τους τροπο προς τερψη αυτων που τους ακουν. Γιατι αν ηξερες τι πραγματικα εχει συμβει τοτε θα γνωριζες οτι κανενας και τιποτα δεν μπορει να με βοηθησει. Αυτο λοιπον εισαι και συ γερο ?. Ενας ακομα ανοητος που καποια περιπαικτικη και αθλια μοιρα εφερε στον δρομο μου η καποιο πνευμα που θελει να διασκεδασει την ωρα του βασανιζοντας το θυμα του με το να ζωντανευει τους χειροτερους εφιαλτες του' ?.
---------------
Ο γερος δεν απαντησε αμεσως. Το βλεμμα του φαινοταν συγκεντρωμενο σε καποιο συγκεκριμενο σημειο της φωτιας που εκαιγε μπροστα του. Οταν εχασε το ενδιαφερον του για τον μικρο πυρινο κλοιο απαντησε με σταθερη φωνη.
-'Πραγματι πολλα εχουν ακουστει κι ακομα περισσοτερα εχουν γινει. Ισως υπαρχει και κατι που δεν ξερω μα θα ηθελα να το μαθω απο σενα τον ιδιο. Αυτο ομως δεν αλλαζει το γεγονος οτι ειτε ετσι ειτε αλλιως μπορω να σε βοηθησω. Εξ' αλλου γι αυτο και σ' επελεξα.
Σηκωσε τα ματια του και τον κοιταξε επιμονα. -'Λοιπον' ? ρωτησε.
-------------------
Ο ξενος ηθελε να τον ρωτησει τι εννοουσε λεγοντας οτι τον ειχε επιλεξει μα αλλαξε γρηγορα γνωμη. Δεν ειχε παρει απαντησεις σε τιποτα απ' οτι ειχε ρωτησει, ηξερε οτι δεν θα του απαντουσε ουτε τωρα. Καποια αδιορατη αισθηση τον παρακινουσε να εξιστορησει σ' αυτην την παραδοξη φιγουρα ολα οσα ειχαν συμβει τοτε. Η γαληνια συμπεριφορα του Χαμπουμπ ειχε αρχισει να λειτουργει καθησυχαστικα πανω του ενω μια μικρη, αδυναμη φωνη μεσα του υποστηριζε οτι δεν κινδυνευε. Εξ' αλλου ειχε περασει πολυς καιρος απο τοτε που ειχε συζητησει τελευταια φορα τα θλιβερα εκεινα γεγονοτα και ενοιωθε οτι μπορουσε να τα μοιραστει με καποιον τελειως αγνωστο.
Ζητησε πισω το φλασκι με το κρασι κι ο γερος του το εδωσε. Κατεβασε μια σεβαστη ποσοτητα απο το υγρο, πηρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε την αφηγηση.
-----------------
-'Ειναι αληθεια οτι ειμαι ο πρωτοτοκος γιος του βασιλια Ναζιτ, κυριαρχου κι αφεντη του Καντιθ. Το Καντιθ δεν ειναι το μεγαλυτερο απο τα βασιλεια σε συγκριση με τα γειτονικα, ομως ειναι το ισχυροτερο. Ο πατερας μου παντοτε διοικουσε σοφα, δικαια και με συνεση με αποτελεσμα οι υπηκοοι του να ειναι παντα ικανοποιημενοι. Ολα ξεκινησαν με τα γενεθλια του βασιλια Ντζεντιμ, ηγεμονα του Κρελλ, ενα μερος δυο φεγγαρια δρομο με το αλογο απο το Καντιθ. Ο πατερας μου παντα ηθελε να τα εχει καλα με ολους, ετσι αποφασισε να στειλει μια ομαδα αξιωματουχων, φορτωμενους δωρα για τα γενεθλια του βασιλια. Επελεξε εμενα να ηγουμαι αυτης της ομαδας θελοντας να δωσει μια επισημοτητα στο γεγονος'.
------------------
-'Στο Κρελλ μας υποδεχτηκαν με ολες τις τιμες. Επειδη τα γενεθλια του βασιλια θα κρατουσαν τρεις μερες και τρεις νυχτες, μας εδωσαν δικα μας διαμερισματα για οσο θα βρισκομασταν εκει.
Δεν ηταν κατι που δεν ειχα ξανακανει. Θα μεναμε εκει, θα παιρναμε μερος σ' ολες τις εκδηλωσεις προς τιμην του βασιλια, θα διναμε τα δωρα που κουβαλουσαμε μαζι και μετα θ' αποχωρουσαμε. Αυτο ομως που δεν περιμενα και αλλαξε ολη τη ζωη μου απο τοτε ηταν οτι θα συναντουσα εκεινη'.
Εκανε μια μικρη παυση ενω αποτομα τα ματια του σκοτεινιασαν για δευτερολεπτα. Ο γερος δεν ειπε τιποτα. Τον αφησε να μαζεψει το κουραγιο του για να συνεχισει. Το κρασι βοηθησε κι αυτο με τον τροπο του και ο ξενος συνεχισε την εξιστορηση.
---------------
-'Εχεις νοιωσει ποτε γερο' ειπε 'να μην μπορεις να ελεγξεις τους παλμους της καρδια σου? Ν' αδυνατεις να εμποδισεις την εμφανιση του ιδρωτα στις παλαμες σου? Ν' ανοιγεις το στομα σου να πεις κατι και ν' ακους κατι αλλο απο τα ιδια σου τα χειλη ? Εχεις πιασει ποτε τα ματια σου να ειναι υποτελη μιας εικονας και να σου ειναι αδυνατον να τ' απαγκιστρωσεις απ' αυτην ? Σου εχει συμβει ποτε να ελκεσαι σαν υπνωτισμενος απο πλανα ματια φιδιου και το μονο που να μπορεις να κανεις ειναι το να βαδιζεις πειθηνια προς το μερος του ?
Αν οχι, τοτε δεν αγαπησες ποτε και δεν μπορεις να με καταλαβεις'.
Εκανε μια παυση κοιτωντας προς την μερια του γερου. Ο τελευταιος εκανε μια κινηση σαν να ηθελε να πει οτι καποτε ηταν κι αυτος νεος.
'Δεν εισαι ο μονος που ενοιωσε κατι τετοιο' απαντησε. -'Εχω βρεθει ακριβως σ' αυτην την κατασταση με την δικη σου και πιστεψε με' προσθεσε κοιτωντας τον εντονα 'το πληρωσα με το μεγαλυτερο τιμημα που μπορει να βαλει ο νους σου. Συνεχισε' του ειπε επαναφεροντας την κουβεντα στην αφηγηση του ξενου.
----------------
-'Την ελεγαν Αιναρ' ειπε ο ξενος αποφευγοντας να σχολιασει τα λογια του γερου. 'Τα ματια της ηταν δυο καταπρασινες οασεις μεσα στην πιο καυτη κι ανυδρη ερημο, τα μαλλια της μαυρος εβενος με μπουκλες που σφιχταγκαλιαζονταν και με μια λαμψη στο φως του ηλιου που δυσκολα ανεχονταν ματια απροετοιμαστα, τα χειλη της μια απαλη φωτια που σ' εκαιγε μεχρι τα μυρια της ψυχης. Μοσχοβουσε το αρωμα φρεσκοκομμενου λουλουδιου πασπαλισμενου με την πρωινη δροσια μιας ανοιξιατικης μερας και το δερμα της ηταν τοσο απαλο που το καλυτερο βελουδο φανταζε σκληρο και αγριο μπροστα του. Απο την στιγμη που τα ματια μου περιπλανηθηκαν πανω της ηξερα οτι ημουν τρελλα ερωτευμενος μαζι της, σε βαθμο που δεν ειχα ξαναζησει ποτε. Ειχα ξεχασει ομως πως για εναν τετοιο παθιασμενο ερωτα που ενοιωθα το τιμημα που επρεπε να πληρωσω ηταν και το αναλογο'.
-------------------
Σταματησε αλλη μια φορα αναζητωντας βοηθεια και παλι στο φλασκι. Ειχε αυτην την ιδιοτητα το κρασι, να λυνει την γλωσσα και να βοηθαει καποια δυσκολα πραγματα να κυλανε πιο ευκολα προς τα εξω. Μια λαμψη στολισε τα ματια του ξενου καθως συνεχισε.
-'Ηταν ο πιστος μου συντροφος Φεχαρ, που κατ' εντολη δικη μου φροντισε να μαθει ποια ηταν, που μου εφερε τα μαυρα νεα. Η Αιναρ ηταν η μοναχοκορη του βασιλια Ντζεντιμ και που ο πατερας της την ειχε ταξει σε καποιον αλλο. Βλεπεις το βασιλειο του Κρελλ δεν ηταν στην καλυτερη περιοδο του και ο βασιλιας εψαχνε συμμαχους για να διατηρησει και να δυναμωσει την εξουσια του. Ο γαμος της Αιναρ με καποιον ισχυρο ηταν η πιο εξασφαλισμενη μεθοδος για κατι τετοιο και η γυναικα που παραφορα ειχα αγαπησει μαθαινα οτι ηταν ταγμενη αλλου'.
-----------------------
Πεταξε μερικα ξυλα απο το σωρο που ειχε διπλα του στην φωτια δυναμωνοντας την και χαιδεψε αφηρημενα για λιγο το οικοσημο που στολιζε το ξιφος του. Ο γερος δεν εκανε καμια κινηση να τον διακοψει, απλα τον παρακολουθουσε προσεκτικα.
-'Ηταν ομως τοσο δυνατο αυτο που ενοιωθα που μου ηταν αδυνατο να μην τ' ομολογησω στην Αιναρ. Κι οσο και να σου φανει παραξενο' ειπε σηκωνοντας το βλεμμα προς τον γερο 'αυτη η ονειρικη κι υπεροχη υπαρξη, που μονο η γονιμη και πλουσια φαντασια των θεων μπορουσε να πλασει, ειδε κατι πανω μου που την τραβηξε με το ιδιο γοργοφτερο παθος που ειχε κατακλυσει κι εμενα. Ομως επρεπε να βρεθει τροπος ν' απαλλαγει απο την δεσμευση του πατερα της για ενα γαμο που και η ιδια δεν επιθυμουσε'.
-----------------
-'Δυστυχως ακομα κι ο Φεχαρ, που το πολυμηχανο μυαλο του ειχε δωσει παμπολλες φορες λυσεις σε δυσκολα προβληματα και σε αβολες καταστασεις, δεν ειχε να προσφερει μια διεξοδο στον τοιχο που υψωνοταν αναμεσα σε μενα και την Αιναρ. Μαλιστα η συμβουλη του ηταν να ξεχασω οσο το δυνατον γρηγοροτερα οτι ενοιωθα, να ερθω στα συγκαλα μου γιατι αν επεμεινα θα εβαζα σε μπελαδες οχι μονο τον εαυτο μου και τον βασιλια πατερα μου αλλα κι ολοκληρο το βασιλειο του Καντιθ. Προσπαθησε να με πεισει με κουβεντες λογικης, υποστηριζοντας οτι η καρδια μου θα ξαναχτυπαγε για καποια αλλη διχως αυτα τα ανυπερβλητα εμποδια, οτι ο χρονος θ' απαλυνε και τελικα θα ξεθωριαζε τα αισθηματα μου για την Αιναρ αν δεν την ξαναβλεπα και πως επρεπε πανω απ' ολα να βαλω το καλο των υπολοιπων που εξαρτωνταν απο μενα.
Τρια ολοκληρα μερονυχτα ζουσα αναμεσα στο παθος μου για την Αιναρ και τις συμβουλες του Φεχαρ. Αυτος ηταν κι ο μονος που ενοιωσε ανακουφιση οταν εξαντληθηκε ο χρονος παραμονης μας στο Κρελλ και μην εχοντας σοβαρη και πειστικη δικαιολογια για περαιτερω παραμονη επρεπε να φυγουμε για το Καντιθ. Εφυγα με βαρια καρδια αλλα οχι προτου διαβεβαιωσω την Αιναρ οτι θα γυρναγα καποια στιγμη πισω για να την κανω δικη μου. Ηταν αδυνατον να μην υπηρχε τροπος να τα καταφερω, απλα χρειαζομουν λιγο χρονο για να βρω τον τροπο'.
------------------
-'Ηταν ο Φεχαρ που τελικα μετα απο πολλες μερες αδιεξοδης συζητησης μου προσφερε μια λυση, τοσο απλη που ηταν μπροστα στα ματια μου και δεν την εβλεπα. Ομως δεν ηταν ο Φεχαρ αυτος που επελεξε αυτο που τελικα κατεστρεψε τα παντα, αλλα εγω ο ιδιος τυφλωμενος απ' τον ερωτα που ενοιωθα' ειπε ο ξενος ενω η φωνη του βαρυνε αποτομα.
-'Λες για την υποσχεση που εδωσες'? ρωτησε ο γερος.
-'Ναι, αυτη την υποσχεση που με καιει ακομα και τωρα' προσθεσε ο ξενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου