ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40


-'Ομολογω πως το σχεδιο σου δεν ηταν κακο' εκανε ο Γαιος Σεντιος. 'Για την ακριβεια μαλιστα ειχε πολλες πιθανοτητες επαληθευσης αλλα υποτιμησες την δυναμη του Τιβεριου Ιουλιου Αυγουστου Καισαρα και κατ' επεκταση την δυναμη της ιδιας της Αυτοκρατοριας. Πως θα ηταν ποτε δυνατον ο φονιας του Λευκιου Αιλιου Σηιανου να ξεφευγε της τιμωριας, βοηθουμενος μαλιστα απο καποιον που εδω και καιρο εξελισσοταν σε αγκαθι στα πλευρα της Ρωμης ? Αν σε παρηγορει αυτο, να ξερεις πως απλα υπεκυψες στην ανωτεροτητα της θεικης προσωπικοτητας του Αυτοκρατορα, αντιπροσωπου των Θεων στη γη. Κι αυτος ο αντιπροσωπος ζητησε, και θα εχει, τα κεφαλια και των δυο σας σαν παραδειγματικη τιμωρια και σαν μια υπενθυμιση σε ολους οσους επιβουλευονται την Ρωμη για το τι θα τους συμβει. Ηδη ο φιλος σου αυτη τη στιγμη εχει αποχωριστει το κεφαλι του, κατι που θα συμβει και σε σενα αμεσως τωρα, και εγω θα ειμαι αυτος που θα τα στειλω με το πλοιο που φευγει το βραδυ απο το λιμανι της Καισαρειας στον Τιβεριο σαν αποδειξη υλοποιησης αυτων που διεταξε. Αλλα αρκετα με τα λογια, καιρος να τελειωνω με σενα γιατι εχω κι ενα πλοιο να προλαβω'.
                        =============================
Ο Ορατιος ανοιξε με δυσκολια τα ματια του ενω ενας οξυς πονος στο πισω μερος του κεφαλιου δεν ελεγε να κοπασει με τιποτα. Εριξε μια ματια γυρω του προσπαθωντας να συνειδητοποιηει τι ακριβως ειχε συμβει. Ανασηκωθηκε τρεκλιζοντας και παγωσε με το θεαμα που αντικρυσε. Οι φρουροι της συνοδειας της Λαελια κειτονταν ακινητοι, παγωμενοι, μεσα σε μια αυξανομενη λιμνη αιματος, νεκροι λιγα μετρα απο τον ιδιο. Πρεπει να ειχαν πληρως αιφνιδιαστει γιατι ουτε ενας απ' αυτους δεν ειχε προλαβει να τραβηξει το σπαθι του. Κοιταξε πισω του και ενοιωσε τα ποδια του να τον εγκαταλειπουν απο δυναμεις. Οι αντρες του Κασσιου Λιβιου Μαρκελλου ειχαν σχηματισει ενα κλοιο γυρω απο μια πανικοβλητη και στα προθυρα της καταρρευσης Λαελια. Ο ιδιος ο Κασσιος ηταν καθισμενος σε μια πετρα, προφανως περιμενοντας υπομονετικα να ξυπνησει απο την κατασταση λιποθυμιας που ειχε βρεθει ο Ορατιος. Εκανε να κινηθει προς το μερος της κοπελας μα ο Κασσιος, κανοντας μια απαγορευτικη κινηση σηκωθηκε και βαδισε αργα μα σταθερα προς το μερος του. Σταματησε στα πεντε μετρα αποσταση και μιλησε.
                           ========================
-'Αν δεν εχεις κρυμμενους καπου τουλαχιστον χιλιους στρατιωτες τοτε μα τους Θεους αυτο ηταν το μεγαλυτερο και το τελευταιο λαθος που εκανες ποτε στην αθλια και μιζερη ζωη σου' ειπε ο ξενος. 'Αν ειναι το κεφαλι μου που θελεις πρεπει πρωτα να περασεις απο το σπαθι μου' συμπληρωσε. Ο Γαιος Σεντιος δεν φανηκε να πτοειται. Συνεχισε να παραμενει στο αλογο του που τωρα ειχε αναγκασει σε γοργο βηματισμο, ξεκινωντας να κανει κυκλους γυρω απο τον ξενο ψαχνοντας καποιο ανοιγμα, ενα αδυνατο σημειο για να επιτεθει. Ο αντιπαλος του ειχε παραμεινει ακινητος, στηλη αλατος πανω στο δικο του ακινητοποιημενο αλογο, μην δειχνοντας καποια προθεση να αμυνθει η να προσπαθησει να επιτεθει. Ακομα κι οταν ο Γαιος βρεθηκε πισω του αυτος δεν εκανε απολυτως καμια κινηση. Στον τριτο ολοκληρωμενο κυκλο που ειχε κανει ο Γαιος διαπιστωσε πως ειχε την δυνατοτητα να εκμεταλλευτει την απαθεια του ξενου ανα πασα στιγμη και επιθυμωντας να τελειωνει οσο το δυνατον γρηγοροτερα ορμησε απο πισω και πλαγια κραδαινοντας το σπαθι του που το ειχε επικεντρωσει στο υψος του κεφαλιου του αντιπαλου του.
                           =========================
-'Ξερω πολυ καλα τι εισαι ικανος να κανεις' ειπε ο Κασσιος. 'Αλλα ακομα κι αν μπορεσεις να σκοτωσεις καμποσους απο μας, ο τελευταιος θα προλαβει να κοψει αυτον τον υπεροχο λαιμο' και εδειξε με το χερι του προς την αιχματωτισμενη Λαελια 'κατι που ειμαι σιγουρος πως ουτε σε κακο ονειρο δεν θα ηθελες να δεις. Σου συνιστω λοιπον να μην κανεις καποια ανοησια και να παραμενεις ακινητος μεχρι να ξεκαθαρισουμε καποια πραγματα'. 
Ο Ορατιος κουνησε καταφατικα το κεφαλι, σημαδι πως αποδεχοταν και συμφωνουσε.
-'Γιατι' ? ρωτησε. 'Μονο αυτο πες μου, γιατι' ?
Ο Κσσιος εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως δεν ηξερε απο που ν' αρχισει.
-'Ξερω πως δεν προκειται να το αποδεχτεις μα πιστευω πως θα καταλαβεις' ξεκινησε να λεει. 'Για καποιον σαν εσενα το να βρισκεσαι, να ζεις στη Ρωμη ειχε γινει πια κατι το αυτονοητο. Ειχες τα παντα εκει, σεβασμο, καλη ζωη, προοπτικες για κατι καλυτερο και περισσοτερο. Και τι εκανες εσυ Ορατιε ? Τα πεταξες ολα, τα κατεστρεψες σκοτωνοντας τον Λευκιο Αιλιο. Καταδικασες τον εαυτο σου σε φυγα, επικηρυγμενο απο τον ιδιο τον Αυτοκρατορα. Δεν μπορεσες να εκτιμησεις αυτα που ειχες και αυτο πληρωνεις τωρα'.
                       ========================
Αν τον ειχε βρει το χτυπημα θα τον ειχε διαμελισει. Η δυναμη και η ταχυτητα που ειχε το ξιφος δεν θα του αφηνε το παραμικρο περιθωριο επιβιωσης. Αν τον ειχε βρει. Αλλα δεν τον βρηκε.
Με μια κινηση την τελευταια στιγμη γλιστρησε στο πλαι παραμενοντας στο αλογο κρατημενος απο την χαιτη του. Μην βρισκοντας αντισταση, η φορα του σωματος του Γαιου και η στιγμιαια του εκπληξη για την αποτυχια του χτυπηματος τον εγειρε μπροστα και χανοντας την ισορροπια του επεσε απο το αλογο του. Το ζωο απομακρυνθηκε νοιωθοντας την ελλειψη βαρους πανω του και ο πεζος πια Γαιος οργανωθηκε αμυντικα αναμενοντας την επιθεση του αντιπαλου του.
Με μεγαλη του εκπληξη ειδε τον ξενο να ξεπεζευει και να βαδιζει προς το μερος του. Επελεξε να χυμηξει πρωτος μαζευοντας ολες του τις δυναμεις. Ηταν λαθος του.
Η σπαθια του συναντησε και παλι αερα ενω ταυτοχρονα ενοιωσε ενα καψιμο στο δεξι του ποδι κι εναν ανυποφορο πονο. Το ποδι του δεν υπακουσε στις εντολες του και λυγισε.
Ο ξενος πλησιασε και παρακαμπτοντας την παιδικη του πια αμυνα ξαναχτυπησε.
                            ===========================
-'Ειχες την ευκαρια σου και την αχρηστευσες' συνεχισε ο Κασσιος. 'Και ξερεις πως αυτες οι ευκαιριες δινονται μονο μια φορα στη ζωη του καθενος. Κι εγω αυτη τη στιγμη εχω την δικη μου Ορατιε. Μπορω να εχω οτι εσυ αμυαλα εχασες, να βρεθω πισω στο κεντρο του κοσμου αντι να περιμενω το τελος σ' αυτην την ξεχασμενη απο τους Θεους περιοχη. Το μονο που χρειαζεται να κανω ειναι να παραδωσω το κεφαλι σου εγκαιρα πριν αποπλευσει το πλοιο αποψε για την Ρωμη. Και σ' ενα μηνα θα κανω κι εγω ακριβως την ιδια διαδρομη. Καταλαβαινεις τωρα γιατι γινονται ολα αυτα ? Τι θα εκανες εσυ στη θεση μου' ?
-'Καταλαβαινω' ειπε ξεψυχα ο εκατονταρχος. Μα θα σου ζητησω κατι και στο ονομα της παλαιας φιλιας μας σε εκλιπαρω να το δεχτεις'.
Ο Κασσιος εκανε μια κινηση σαν να τον προετρεπε να συνεχισει.
'-Ξερεις πως η κοπελα δεν εχει καμμια σχεση μ' ολα αυτα. Ξερεις επισης πως αν χρειαστει να παλεψετε μαζι μου πολλοι απο σας, ισως και συ ο ιδιος, να μην δειτε το αυριανο ξημερωμα. Αφηστε την κοπελα να φυγει σωα και δεν θα προβαλλω καμμια αντισταση' ολοκληρωσε.   
                       =========================
Αοπλος, χωρις σπαθι πια, με τους δυο τενοντες των ποδιων του κομμενους απο τα χειρουργικα χτυπηματα του ξενου, ο Γαιος ακουμπισμενους στα γονατα περιμενε απλα το τελος. Ομως ο ξενος δεν ειχε τελειωσει ακομα. Με αλλα δυο χτυπηματα ψηλα στο υψος σχεδον της ωμοπλατης αχρηστευσε τα νευρα που κινουσαν και τα χερια του απεσταλμενου του Αυτοκρατορα.
Τον εβλεπε τωρα μπροστα του, αδυναμο να κανει την παραμικρη κινηση. Με μια φορτισμενη με μισος κινηση εχωσε το σπαθι του με την λαβη προς τα κατω μεσα στο χωμα, τοσο δυνατα που τον πονεσε το χερι του. Πλησιασε σε αποσταση αναπνοης τον απορημενο Γαιο.
-'Ακομα και γω δεν μπορω να βρισκομαι σε δυο μερη ταυτοχρονα' ειπε. 'Ομως στο μερος στο οποιο βρισκομαι κανεις και τιποτα δεν μπορει να με σταματησει. Να το θυμασαι αυτο ενω θα φυλακιζω στο χερι μου την τελευταια σου ανασα' συμπληρωσε και εφερε το χερι του στο πισω μερος του κρανιου του Γαιου. Με μια αποτομη κινηση το εσπρωξε μπροστα, πανω την λαμα που αστραφτε πια κατω απο το πρωινο φως που επεβαλλε σταδιακα την παρουσια του.  
                                =======================
Τα ουρλιαχτα της Λαελια μολις ολοκληρωσε την φραση του ο Ορατιος πνιγηκαν αποτομα απο ενα χερι που της εκλεισε αποτομα το στομα. Ο Κασσιος μιλησε λιγα δευτερολεπτα μετα.
-'Δεν εχω τιποτα με την κοπελα' ειπε. 'Στ' ονομα της φιλιας μας, σου δινω το λογο μου πως η κοπελα δεν θα παθει τιποτα, μαλιστα θα φροντισω προσωπικα να φτασει ασφαλης στον προορισμο της. Και ξερω πως εισαι ανθρωπος του λογου σου και πως θα κρατησεις οτι ειπες. Ειμαστε συμφωνοι' κατεληξε.
Ο Ορατιος την κοιταξε για τελευταια φορα κι ενα πικρο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του.
Και μονο αυτο το λιγο που ειχε ζησει μαζι της αρκουσε. Ετσι κι αλλιως, παραηταν τελειο για να μπορουσε να κρατησει. Ειδε που την απομακρυναν καποιοι απο τους αντρες του Κασσιου ενω προσπαθουσε να ξεφυγει απο τα χερια τους για να τρεξει πανω του.
Οταν ειχε χαθει πια απο τα ματια του πεταξε το σπαθι του στο χωμα κι αφησε μια βαθια ανασα να βγει απο μεσα του. -'Η συμφωνια ειναι συμφωνια' ψιθυρισε βλεποντας τον Κασσιο να πλησιαζει με ξεγυμνωμενο το σπαθι του.
                           =========================
Ειχαν περασει ωρες που βρισκοταν να περιμενει σε μια ακρη της δημοσιας που οδηγουσε στο λιμανι της Καισαρειας μα η υπομονη του ανταμειφθηκε. Παραξενευτηκε που ειδε εναν μοναδικο καβαλλαρη μα υπεθεσε πως ο Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος δεν ειχε κατι να φοβαται για να παρει μαζι τους αντρες του. Οχι πως θ' αλλαζε κατι αν δεν ηταν μονος του. Απλα θα χρειαζοταν μερικα λεπτα περισσοτερα μεχρι ν' απομακρυνε το δικο του κεφαλι απο το σωμα του. Κοιταξε το ακεφαλο πτωμα του Κασσιου κι εφτυσε πανω του. Χρησιμοποιησε το σπαθι του για ν' ανοιξει εναν μικρο λακκο, ακριβως κατω απο την σκια ενος τεραστιου πλατανου.
Εριξε μια τελευταια ματια στο προσωπο του Ορατιου, το τοποθετησε στο λακκο και το εθαψε.
Του πηρε λιγα λεπτα για να φτασει στο πλοιο που ετοιμαζοταν για αναχωρηση. Βρηκε τον καπετανιο και του εξηγησε πως ειχε μαζι του αυτο που περιμενε για να μεταφερει στη Ρωμη.
Του παρεδωσε ενα μικρο, σφραγισμενο κουτι και του εφεστησε την προσοχη στο ποιον θα επρεπε να το παραδωσει. Οταν ειχε τελειωσει με τα διαδικαστικα απομακρυνθηκε σε ενα κοντινο υψωμα περιμενοντας να δει το πλοιο ν' αναχωρει.
Οταν πια το καραβι απομακρυνοταν απο το λιμανι μια αγρια ικανοποιηση σχηματιστηκε στο προσωπο του με την μορφη ενος χαμογελου. Τα κεφαλια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου και του Κασσιου Λιβιου Μαρκελλου ταξιδευαν ασφαλη προς το κεντρο του κοσμου.
                               =========================
Σταματησε σ' ενα σταυροδρομι και για μια στιγμη διστασε. Η λεξη Καρχηδονα εμοιαζε πυρακτωμενη στο μυαλο του και ηξερε πως οσο κι αν σκεφτοταν αυτος ηταν ο δρομος που θ' ακολουθουσε. Την στιγμη που ξεκιναγε σταματησε αποτομα. Ανοιγοκλεισε τα ματια του μην πιστευοντας αυτο που εβλεπε. Μιλησε εντονα προς την μορφη που μολις ειχε εμφανιστει.
-'Ηρθες για να σιγουρευτεις πως ολα πανε οπως τα εχεις σχεδιασει η μηπως εχεις καινουριες οδηγιες να μου δωσεις' ? εκανε ειρωνικα.
Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ παρεμεινε ακινητος και αμιλητος.
-'Το ξερω πως δεν σ' ενδιαφερει τιποτα αλλο εκτος απο τον κυβο' ειπε ο ξενος. 'Μα εμενα μ' ενδιαφερουν κι αλλα πραγματα, οσο κι αν αυτο σ' εξοργιζει' συμπληρωσε.
Ο γερος τον κοιταξε μα το προσωπο του παρεμενε ανεκφραστο.
-'Θα μαθεις' ειπε με φωνη τοσο χαμηλοτονη σαν τον αερα που χαιδευει την κορυφη του χορταριου. -'Θα μαθεις' επανελαβε κι εξαφανιστηκε οπως ακριβως ειχε εμφανιστει.
Ο ξενος επνιξε χιλιες φρασεις που του ειχαν ερθει αυθορμητα να ξεστομισει.
Εριξε μια τελευταια ματια πισω του και απο κεινη τη στιγμη και μετα κοιταζε μονο μπροστα.

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

Ενοιωθε τον κυβο να ζωντανευει με καθε βημα που τον εφερνε πιο κοντα στον φυλακισμενο, με μια λαχταρα που διαρκως αυξανοταν, σαν τον διψασμενο και κουρασμενο ταξιδιωτη στην ερημο που ηξερε πως συντομα θα εφτανε σε καποια πηγη κι ανυπομονουσε να πιει. Ο ιδιος συμμεριζοταν αυτην την εξαψη μεχρι ενα σημειο. Μια μικρη, θολη σκεψη, διστακτικα στην αρχη μα ολοενα και πιο εντονη οσο περνουσε η ωρα του φωναζε για κατι που ειχε συνειδητοποιησει μολις εκεινη τη στιγμη. Ο ανθρωπος απο τον οποιο ετοιμαζοταν ν' αποσπασει το μυστικο που κρυβοταν  στο κεφαλι του σκοτωνοντας τον ηταν, απ' οσα ειχε μαθει αλλα κι απο την λιτη κουβεντα μαζι του, καποιος που δεν ειχε κανει ουτε μια κακη πραξη στη ζωη του. Εντελως διαφορετικη περιπτωση απο τον Πτολεμαιο, τον σωματοφυλακα του Αλεξανδρου, ενος γεννημενου πολεμιστη, αλλα οπως φαινοταν οι δυο αντρες θα ειχαν, δικαιως η μη, το ιδιο τελος.

Κοντοσταθηκε στην αρχη του διαδρομου και κοιταξε στο βαθος, εκει που ηταν το κελλι του Ιωαννη. Ενοιωσε τα χερια του ιδρωμενα και τα σκουπισε πανω στα ρουχα του.  

                                    ========================

Σταθηκε ακινητος μπροστα στο κελλι κοιταζοντας τον βαπτιστη που καθοταν οκλαδον στο πατωμα, με το κεφαλι ακουμπισμενο στο στερνο ενω μουρμουριζε χαμηλοφωνα κατι που εμοιαζε σαν προσευχη. Σταματησε αποτομα οταν αντιληφθηκε τον ξενο και σηκωθηκε αργα. Ισως κατι στο βλεμμα του, στον τροπο που τον ατενιζε, ενδεχομενως απο καποια κινηση που τον προδωσε, ο βαπτιστης καταλαβε. Το γεγονος καθολου δεν φανηκε να τον πτοει.

-'Αν δεν σε πειραζει' ειπε απευθυνομενος στον ξενο 'κι αν εχω λιγο χρονο θα ηθελα να τελειωσω την προσευχη μου' ειπε με χαμηλη μα σταθερη, χωρις τρεμουλο, φωνη.

-'Φυσικα' απαντησε αμηχανα ο ξενος. 'Αν θελεις ν' απομακρυνθω εγω'....

Ο βαπτιστης τον διεκοψε με μια κινηση που υποδηλωνε πως δεν ηταν αναγκαιο. Του γυρισε την πλατη και φανηκε να συνεχιζει τα μουρμουρητα που ειχε ξεκινησει πριν τον διακοψει ο ξενος.

Περασαν καμποσα δευτερολεπτα πριν σταματησει και γυρισει προς τον ξενο.

-'Ειμαι ετοιμος' ειπε και δεν υπηρχε ο παραμικρος φοβος σ' εκεινη τη φωνη.  

                                      ========================

Γι' αλλη μια φορα ο χρονος φανηκε να παγωνει. Τα παντα εμοιαζαν ακινητοποιημενα εκτος απο τον ιδιο. Το ιδιο συναισθημα που ειχε νοιωσει με τον Πτολεμαιο επανεμφανιστηκε αλλα δεν προλαβε να κλεισει τα ματια του πριν το εκτυφλωτικο ασπρο φως που ξεπηδησε απο τον κυβο καλυψει τα παντα. Αυτη τη φορα ηταν ακομα πιο εντονο, πιο δυνατο, πιο ζωντανο.

Προσωπα απο το παρελθον του, του απωτερου αλλα και του πιο προσφατου, περασαν ξανα αστραπιαια απο μπροστα του μολις τα ανοιξε παλι αλλα οπως και την πρωτη φορα δεν μπορεσε να τα διακρινει καθαρα. Η δεσμη στην οποια μετατραπηκε ξανα το φως του κυβου ηταν ελαφρα πιο πλατια απο την αρχικη και ξανα χυμηξε μεσα στον εγκεφαλο του κανοντας τον να ουρλιαξει απο πονο. Επεσε στα γονατα αδυνατωντας να αντεξει τον ανυποφορο πονο. Η διογκωση που ενοιωθε στον εγκεφαλο του ηταν τετοια που πιστεψε πως το κρανιο του θα γινοταν κομματια.

Ο πονος εξαφανιστηκε και παλι διχως προειδοποιηση δινοντας τελος στο μαρτυριο του, παρ' ολα αυτα ενοιωθε πως ακομα διεργασιες συνεβαιναν μεσα στο κεφαλι του κι αυτο τον ειχε εξαντλησει. Σηκωθηκε τρεμοντας κι ακουμπησε στον τοιχο πισω του.   

                                  ========================

Με τις δυναμεις του να εχουν επιστρεψει για τα καλα σηκωσε το ακεφαλο πτωμα του βαπτιστη και το αποθεσε απαλα στο υποτυπωδες κρεβατι που υπηρχε στο κελλι. Το σκεπασε με μια αθλια, κουρελιασμενη κουβερτα μεχρι πανω και σταθηκε μερικα δευτερολεπτα απεναντι του.

Μαζεψε το κομμενο κεφαλι που ειχε κυλησει μετα το συντριπτικο χτυπημα που ειχε δεχτει και το καθαρισε απο τις σκονες. Το κρατησε με τα δυο χερια και για λιγο σταθηκε να το κοιταει.

Τα ματια, ανοιγμενα ακομα διαπλατα, ειχαν αποτυπωσει το τελευταιο συναισθημα που βιωσαν ποτε μα φαινοταν ξεκαθαρα πως αυτο δεν ηταν φοβος , απλα απορια.

Με μια κινηση σφαλισε τα βλεφαρα και χρησιμοποιωντας ενα κιουπι με νερο που βρισκοταν στο κελλι το επλυνε απο τα αιματα που ειχαν αρχισει να παγωνουν πανω του.

Οταν τελειωσε οτι ειχε να κανει το αποθεσε και αυτο πανω στο κρεβατι, διπλα στο κορμι που ειχε εμφανισει τα πρωτα σημαδια νεκρικης ακαμψιας. Πριν βγει απο το κελλι σταθηκε αλλη μια φορα και κοιταξε πισω. Μετα γυρισε αποτομα και απομακρυνθηκε. 
                                    ===========================
Προσπερασε τον εξωτερικο φρουρο των κελλιων και βαδισε με γοργο βημα προς την αιθουσα του συμποσιου. Το γλεντι πρεπει να βρισκοταν στο αποκορυφωμα του αν εκρινε απο την φασαρια που επικρατουσε. Ανοιξε πολυ λιγο την πορτα και εστιασε στην Ηρωδιαδα. Προφανως και η ιδια, αδιαφορη για το οτι συντελουνταν μεσα στο χωρο, ειχε μονιμα το βλεμμα της προς την πορτα αναμενοντας ποτε θ' ανοιγε για να δει τον ξενο και τα μαντατα που θα εφερνε.
Δευτερολεπτα κρατησε η οπτικη τους επαφη, δεν χρειαζοταν περισσοτερο. Ειχε καταλαβει πως ολα ειχαν παει βαση του σχεδιου. Ο ρολος του ξενου ειχε τελειωσει, απο δω και περα αναλαμβανε η ιδια. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να περιμενει να τελειωσει η Σαλωμη το χορο της και ηδη πλησιαζε προς την ολοκληρωση του.
Φευγοντας ο ξενος εδωσε εντολη στον σκοπο να ειδοποιησει τον Ορατιο να βρισκεται μαζι με την Λαελια στο δωματιο του το συντομοτερο δυνατον. Ο ιδιος δεν χρειαζοταν παραπανω απο ελαχιστα λεπτα για να μαζεψει τα λιγοστα του υπαρχοντα.  
                                ===========================
-'Δεν υπαρχει χρονος για χασιμο' ηταν η πρωτη του κουβεντα μολις το ζευγαρι μπηκε στο δωματιο του. 'Ελπιζω να ειστε ετοιμοι για αναχωρηση'.
-'Που χαθηκες εσυ' ? ρωτησε ο Ορατιος. 'Δεν σε ειδα σχεδον καθολου ολο το βραδυ'.
-'Επρεπε να οργανωσω την αποχωρηση μας' απαντησε βιαστικα και σχεδον καθολου πειστικα ο ξενος ενω ταυτοχρονα κοιταξε εντονα την Λαελια που χαμηλωσε το βλεμμα.
-'Υπαρχει κατι που δεν ξερω' ? εκανε απορημενος ο Ορατιος.
-'Σου ειπα δεν υπαρχει χρονος για χασιμο' επανελαβε ο ξενος. 'Σε λιγο θα ειναι κατω ο φιλος σου μαζι με δικη του συνοδεια για να σας συνοδεψει με ασφαλεια μακρια απο την πολη. Απο κει και περα ειστε οι δυο σας' κι εκανε μια κινηση δειχνοντας και τους δυο 'με την φρουρα της Λαελια. Με λιγη προσοχη θα φτασετε πισω χωρις κανενα προβλημα'.
-'Δεν θα ερθεις μαζι' ? ρωτησε ο Ορατιος. 'Ειχα την εντυπωση πως....'
-'Ο δρομος μου ειναι τελειως διαφορετικος απο τον δικο σας' απαντησε ο ξενος. 'Μα χρονοτριβουμε με την κουβεντα, επρεπε ηδη να ειμαστε κατω'. 
                                =======================
Ο Ορατιος ηθελε να ρωτησει ενα σωρο πραγματα μα η πιεση του χρονου ηταν αμειλικτη. Σε λιγα μονο λεπτα και οι τρεις τους βρισκονταν εξω απο το παλατι. Ο Κασσιος με τους αντρες του, συν την φρουρα της κοπελας ηταν ηδη εκει. Ο ξενος συνομιλησε για λιγο μαζι του, τον ευχαριστησε για την πολυτιμη βοηθεια του και τον αποχαιρετησε. Στραφηκε προς την Λαελια, την φιλησε απαλα στο μαγουλο, της ψιθυρισε στο αυτι ενα 'να τον προσεχεις' και γυρισε προς τον Ορατιο που ακομα εβριθε αποριων.
-'Ηταν τιμη μου που σε γνωρισα και νοιωθω υπερηφανος που τοσα χρονια ησουνα φιλος μου' ειπε. 'Δεν προκειται ποτε να σε ξεχασω και θα σ' εχω παντα στην καρδια μου' συμπληρωσε.
-'Και γω το ιδιο φιλε μου' εκανε συγκινημενος ο Ορατιος. 'Αν και θα ηθελα πολυ να ερχοσουνα μαζι μας, καταλαβαινω πως οι Θεοι εχουν αλλα σχεδια για σενα. Να εισαι παντα καλα κι αν ποτε σε βγαλει ο δρομος σου προς τα μερη μας θα χαρω πολυ να σε ξαναδω'.
Οι δυο αντρες εσφιξαν παρατεταμενα τα χερια εχοντας και οι δυο την ιδια ακριβως αισθηση, πως δεν θα συναντιοντουσαν ποτε ξανα.  
                                   =========================
Ειχε αφησει πισω του την Ιερουσαλημ και καλπαζε προς τα κει που καποια στιγμη θα τον οδηγουσε στην Καρχηδονα. Το μυαλο του στριφογυριζε ακομα στην στιγμη του αποχαιρετισμου με τον Ορατιο. Ηξερε πως επρεπε να τ' αφησει ολα πισω και να συνεχισει το δρομο του. Ειχε αποκτησει το δευτερο κομματι του αινιγματος σκοτωνοντας τον Ιωαννη μα ειχε ακομα πολυ διαδρομη να διανυσει. Αφηρημενος, καλπαζοντας κατω απο τα τελευταια απομειναρια της νυχτας που προσπαθουσε να κρατηθει με νυχια και με δοντια απεναντι στο επερχομενο φως της ημερας, δεν αντιληφθηκε την παρουσια του αναβατη στο βαθος παρα μονο την τελευταια στιγμη. Σταματησε αποτομα προσπαθωντας να διακρινει απο την σιλουετα του το ποιος ηταν.
Ενοιωσε ενα τσιμπημα ανησυχιας οταν διαπιστωσε πως ειχε απεναντι του τον Γαιο Σεντιο Σατουρνινο. Ο τελευταιος πλησιασε σε αποσταση δεκα περιπου μετρων και σταματησε.
-'Να που συναντιομαστε επιτελους' ειπε ενω ταυτοχρονα τραβουσε το σπαθι του. 'Μονο που για σενα θα ειναι η πρωτη και η τελευταια φορα. Κι αυτο ειναι κατι που θα το φροντισω προσωπικα' συνεχισε.
                                      ==========================
Ηξερε πως οσες αποριες κουβαλαγε μαζι του δεν θα ειχαν ποτε απαντηση μα συνειδητοποιουσε πως πλεον δεν ηταν αυτο το ουσιαστικο. Το μονο που επρεπε να τον νοιαζει απο δω και περα ηταν η Λαελια. Εριξε μια κλεφτη ματια στην αμαξα μεσα στην οποια ηταν η κοπελα. Δεν ειχε ιδεα για το πως θα εξελισσοταν αυτη η ιστορια μα μετα απο παρα πολυ καιρο ενοιωθε πως ηταν διατεθειμενος να το μαθει. Τελικα με τον τροπο που ειχαν συμβει ολα αυτα τα γεγονοτα σε καλο του εβγαιναν και βαθια μεσα του ενα κυμα ικανοποιησης κι ευφοριας τον πλημμυριζε.
Καλπασε διπλα στον Κασσιο που βρισκοταν με τους αντρες του οπισθοφυλακη ελεγχοντας τα νωτα τους και ανοιξε συζητηση. Στην ερωτηση του ως προς τις μελλοντικες του κινησεις ο Κασσιος απαντησε πως επιτελους ειχε βρεθει ακρη για να μπορεσει να ξαναγυρισει στην αγαπημενη του Ρωμη μετα απο τοσο καιρο. Ο Ορατιος προλαβε να ρωτησει με ποιον τροπο θα καταφερνε κατι τετοιο μα δεν ακουσε την απαντηση ποτε. Το χτυπημα στο κεφαλι του ηταν τοσο δυνατο που επεσε αναισθητος απο το αλογο. 
                                     ===========================
-'Αν εισαι τοσο σιγουρος πως θα τα καταφερεις δεν εχεις παρα να δοκιμασεις' απαντησε αταραχος ο ξενος. 'Ξερω πως εσυ κρυβεσαι πισω απο την επιθεση στον Ορατιο Φλαβιο Βρουτο μα οπως δεν σου βγηκε τοτε, πιστεψε με, δεν θα σου βγει ουτε τωρα'.
-'Ναι, ειναι αληθεια πως ηταν μια ατυχη στιγμη τοτε μα παντα υπαρχει μια δευτερη ευκαιρια να εκμεταλλευτει καποιος, αρκει να μπορει να την δημιουργησει' ειπε χαμογελωντας ο Γαιος με εναν τονο ειρωνιας στη φωνη του. 'Μια ευκαιρια μαλιστα που τωρα ειναι εν εξελιξει και, πιστεψε με, αυτη την φορα δεν θα παει χαμενη'.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε ο ξενος ενω ενα κακο προαισθημα φωλιαζε μεσα του.
-'Πως αυτη τη στιγμη που μιλαμε ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος ειναι νεκρος, οπως του αξιζει μετα απ' οσα εχει κανει, και συ θ' ακολουθησεις την μοιρα του αμεσως τωρα. Και εγω θα ειμαι αυτος που θα περηφανευεται πως με το κουφαρι σου ταισα τα τσακαλια της περιοχης'.
-'Κοπιασε τοτε γιατι αυτο που ξερω στα σιγουρα ειναι πως τα τσακαλια σημερα δεν θα μεινουν νηστικα' ειπε ο ξενος και εβγαλε το σπαθι του απο το θηκαρι του.

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38


Τελεια. Ηταν η λεξη που μπορουσε να περιγραψει καταλληλοτερα απο καθε αλλη τον τροπο με τον οποιο ξεδιπλωνοταν σταδιακα το σχεδιο του. Η Ηρωδιαδα επνεε τα μενεα κατα του Ιωαννη, ο Ηρωδης χρειαζοταν μια μικρη ωθηση για να λαβει δραστικοτερα μετρα απο μια απλη φυλακιση και το βασικοτερο ολων ηταν πως η Σαλωμη, αυτη που θα πυροδοτουσε ουσιαστικα το ντομινο των εξελιξεων, ειχε γινει ευκολο θυμα στα χερια του.
Μια λεπτη γραμμη ηταν αυτη που χωριζε την αγαπη απο το μισος. Το μονο που χρειαζοταν να κανει ηταν να την εξαναγκασει να δει την σκοτεινη πλευρα αυτης της καταστασης.
Ειχε πονταρει σε ολα της τα μειονεκτηματα, φθονο, περηφανια, αισθηση ανωτεροτητας, ακομα και στην υποτιθεμενη ανεπαρκη φυσικη της ομορφια και ειχε δικαιωθει.
Ο βαπτιστης ποτε δεν θα υπεκυπτε στις λαγνες ορεξεις της, ουτε θα σταματουσε να διατυμπανιζει προς ολες τις κατευθυνσεις και να καυτηριαζει τον τροπο ζωης των ενοικων του παλατιου στο οποιο ηταν φυλακισμενος. Ειχε υπογραψει την θανατικη του καταδικη, απλα δεν το γνωριζε ακομα.  
                          ==========================
Βρηκε ευκαιρια να κανει μια σοβαρη κουβεντα με τον Ορατιο. Η αληθεια ηταν πως δεν ακουσε κατι που να μην ηξερε, ειδικα στο θεμα της Λαελια. Τον επεισε πως η περαιτερω παραμονη και των δυο τους στην Ιερουσαλημ μονο κινδυνους εγκυμονουσε και πως επρεπε το συντομοτερο δυνατον να φυγουν, κατι που ο Ορατιος ειχε ηδη σχεδιασει μαζι με την κορη του επαρχου.
Θα επεστρεφαν στην γενετειρα της κοπελας οπου θα φροντιζαν επιμελως να κρυψουν την ταυτοτητα του καταζητουμενου και με την βοηθεια του πατερα της θα ξεκινουσαν μια κοινη ζωη. Αμεσως μετα την ληξη της γιορτης που θα διοργανωνε ο Ηρωδης, με το πρωτο φως επρεπε να εξαφανιστουν. Ο Ορατιος συμφωνησε διχως να γνωριζει τιποτα για την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου αφου ο ξενος ειχε επιλεξει να μην κανει καμια αναφορα πανω σ' αυτο το θεμα. Οταν θ' αντιλαμβανοταν ο ανθρωπος του Αυτοκρατορα τι ειχε συμβει, ο ιδιος και ο Ορατιος θα βρισκοταν μακρια απο καθε κινδυνο. Αυτος που ειχε χαρει περισσοτερο απ' ολους ηταν φυσικα η Λαελια που δεν εβλεπε την ωρα να σηκωθουν μαζι με τον αγαπημενο της να φυγουν απο κεινο το μερος. 
                           ========================
Ειχε φροντισει και ο ιδιος να μην βγαινει εξω σχεδον καθολου και στο προσωπο της Παλμυρας, μιας απο τις υπηρετριες της Ηρωδιαδας ειχε βρει την λυση για την επικοινωνια με το μοναδικο ατομο που ειχε πλεον λογο να βρισκεται σε επαφη. Οποτε χρειαζοταν να συννενοηθει για κατι με τον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο, τον αρχηγο της φρουρας του Πιλατου το εκανε μεσω της Παλμυρας. Ετσι ειχε ενημερωσει τον παλιο φιλο του Ορατιου για τις μελλοντικες κινησεις του εκατονταρχου και ο Κασσιος ειχε προσφερθει οχι μονο να βοηθησει οπως μπορουσε αλλα να συνοδευσει μεχρι καποια αποσταση ασφαλειας τους δυο εραστες και την φρουρα τους μαζι με δικους του, εμπιστους ανθρωπους, ωστε ν' απομακρυνθουν μ' ασφαλεια απο την Ιερουσαλημ.
Στην απορια του Κασσιου γιατι δεν πηγαινε μαζι τους απηντησε προς σκοπευε ενδεχομενως να μεταβει στην Καρχηδονα οπου θα επισκεπτοταν εναν παλιο φιλο.
Εχοντας ησυχο το κεφαλι του σχετικα με το θεμα του Ορατιου επικεντρωθηκε και παλι στο φλεγον ζητημα που ακουγε στο ονομα Ιωαννης ο βαπτιστης.
                          =======================
Ηταν η ματαιοδοξια του Ηρωδη, αυτη η ακορεστη διψα που τον κατετρωγε για ολοενα και πιο μεγαλειωδεις φιεστες, για ολο και πιο πλουσια σε θεαμα συμποσια, αυτη που ουσιαστικα εδωσε το εναυσμα για την επιτευξη του σχεδιου του ξενου. Θελοντας να εντυπωσιασει ακομα πιο πολυ τους καλεσμενους του, τους εταξε πως θα ειχαν την ευκαρια ν' απολαυσουν την Σαλωμη σ' ενα μοναδικο χορο, εναν χορο που θα θυμοντουσαν για ολη τους τη ζωη.
Οταν διαπιστωσε πως η κοπελα αρνιοταν πεισματικα να ικανοποιησει το θελημα του, ξεκινησε με απειλες παντος ειδους για να καταληξει στο τελος στα παρακαλια. Υποσχεθηκε οτι περνουσε προχειρο απο το μυαλο του μα ειχε την αισθηση πως προσεκρουε σε βραχο. 
Στραφηκε προς το μοναδικο ατομο που θα μπορουσε να επηρεασει την Σαλωμη υπερ του, την Ηρωδιαδα. Της εξηγησε πως ηταν διατεθειμενος για ολα, αρκει η Σαλωμη να χορευε και να μην γινοταν περιγελως των καλεσμενων. Εφησυχασε οταν η απαντηση ηταν πως θα εκανε οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον για να την πεισει, διχως ποτε να φανταστει πως η γυναικα του θα προσεφευγε καπου αλλου για συμβουλες.
                         ========================
Δεν δυσκολευτηκε να πεισει την Σαλωμη απο την στιγμη που η τελευταια ακουσε το σχεδιο της Ηρωδιαδας, ενα σχεδιο που ειχε εκπονηθει απο τον ξενο. Η προθεση της Ηρωδιαδας να ξεφορτωθει τον ενοχλητικο ενοικο του κελλιου οσο το δυνατον γρηγοροτερα, σε συνδυασμο με την μοναδικη ευκαιρια που δινοταν στην Σαλωμη να τιμωρησει με τον χειροτερο τροπο τον αναιδη και περηφανο Ιωαννη αλλα και να σιγουρευτει πως δεν θα μπορουσε πια καμια αλλη να τον διεκδικησει ειχαν ξετυλιξει την ακρη του νηματος με γοργους ρυθμους.
Ο Ηρωδης, μπροστα στο φασμα της γελοιοποιησης εναντι τοσο σημαντικων ανθρωπων δεχτηκε ανευ ορων την προταση της Σαλωμης. Ναι, θα χορευε για τους καλεσμενους του, θα χορευε μαλιστα οπως ποτε πριν στην ζωη της, αλλα οτι και να ζητουσε μετα απο τον Ηρωδη αυτος θα το ικανοποιουσε. Η δεσμευση αυτη δε, θα γινοταν ενωπιων ολων των παρευρισκομενων πριν ξεκινησει τον χορο, ωστε να μην υπαρχει τροπος να υπαναχωρησει ο Ηρωδης. Μην εχοντας αλλη επιλογη ο Ηρωδης Αντυπας συμφωνησε σε οτι του ειχε ζητηθει.
                          =========================
Η ιδιοτητα του ξενου σαν απεσταλμενος του Αυτοκρατορα ηταν αυτο που επεισε την Ηρωδιαδα πως η εκτελεση του βαπτιστη δεν θα ειχε απολυτως κανενα αντικτυπο πανω τους απο την επισημη Ρωμαικη εξουσια. Για να διαλυσει μαλιστα καθε αμφιβολια προχωρησε ακομα πιο περα. Την ενημερωσε πως ο ιδιος θα φροντιζε να φερει σε περας την εκτελεση και πως ο βαπτιστης θα επεφτε απο το ιδιο του το χερι. Ετσι, ακομα και αν υπηρχε μια απειροελαχιστη πιθανοτητα καποιος επιτροπος η επαρχος να ηθελε ν' αναμοχλευσει το ζητημα, θα βρισκοταν μπροστα σε αδιεξοδο καθως ο δημιος θα ηταν Ρωμαιος και μαλιστα ενας απο τους πλεον επιφανεις και πολυ κοντα στον Αυτοκρατορα εμπιστος του.
Η αγνοια της Ηρωδιαδας για το τι ειχε συμβει στη Ρωμη καθως και ο αγνωστος ρολος του νεοφερμενου Γαιου Σατουρνινου ηταν αυτα τα στοιχεια που την εκαναν να δεχτει αμεσως την προταση του ξενου. Η Σαλωμη ηταν παντελως αδιαφορη στο ποιος θα εφερνε σε περας την εκτελεση, της εφτανε να ξερει πως ο ανθρωπος που επανειλλημενα την ειχε αρνηθει συντομα θα στερουνταν για παντα το φως του ηλιου σαν τιμωρια.  
                       ===========================
Οταν εφτασε το κρισιμο βραδυ τα παντα ειχαν δρομολογηθει στην εντελεια μεχρι την τελευταια λεπτομερεια. Ο ξενος ειχε ενημερωσει εγκαιρα τον οικοδεσποτη για την προθεση αποχωρησης που ειχαν μαζι με τον Ορατιο, δινοντας του ταυτοχρονα την εντυπωση πως ειχε εξασφαλισει εκ μερους του μια πολυ θετικη αναφορα στα ανωτερα κλιμακια της Ρωμης σχετικα με τον ρολο που ηδη διεδραματιζε ο Ηρωδης στην περιοχη, κανοντας επιπλεον νυξη και για πιθανες μελλοντικες αρμοδιοτητες που θα μπορουσε ν' αναλαβει. Ηταν κατι που πολυ ικανοποιησε τον Ηρωδη που εθεσε σαν μοναδικο σκοπο του να μεινει το τελευταιο τους βραδυ στην Ιερουσαλημ πραγματικα αξεχαστο. Το γεγονος πως ο ξενος επεμενε στο να παραμεινει κρυφο απ' ολους και κυριως απο τον επαρχο Τιβεριο Ποντιο Πιλατο το γεγονος της αποχωρησης τους, μολονοτι αρχικα τον παραξενεψε καπως, στο τελος αποδεχτηκε την προφαση που του ειχε αναφερει ο ξενος και συμφωνησε αμεσα. Εξ' αλλου, το τελευταιο πραγμα που ηθελε ηταν τωρα στο τελος να δυσαρεστησει τους απεσταλμενους της Ρωμης, κατι που ενδεχομενως να ειχε αρνητικο αντικτυπο στον ιδιο.
                       ===========================
Μεσω της Παλμυρας ειχε φροντισει να ειδοποιηθει η προσωπικη φρουρα της Λαελια πως με το πρωτο φως της αυγης θ' αναχωρουσαν, συνεπως επρεπε να βρισκονται στο παλατι του Ηρωδη ετοιμοι. Παλι μεσω της υπηρετριας ειχε λαβει την οριστικη διαβεβαιωση του Κασσιου πως μαζι με εμπιστους, δικους του αντρες θα ηταν εκει τα ξημερωματα για να τους συνοδευσουν μεχρι ενα σημειο ασφαλειας. Η ιδια παρακληση που ειχε ζητησει απο τον Ηρωδη εγινε και στον παλιο φιλο του Ορατιου, ο οποιος δεν μπηκε καν στον κοπο να ρωτησει το γιατι και ετσι εξασφαλισε πως δεν υπηρχε τροπος ο επαρχος να γνωριζει τις κινησεις τους. Δεν ηταν σιγουρος αν ο ιδιος βρισκοταν πισω απο την επιθεση στον Ορατιο μα δεν ειχε την πολυτελεια να το αφησει στην τυχη. Ετσι, ουσιαστικα αυτο που εμενε μονο ηταν να τελειωσει το ζητημα με τον βαπτιστη και ν' αποκτησει το δευτερο μερος του αινιγματος οπως απαιτουσε ο κυβος. Ο Ορατιος ποτε δεν θα μαθαινε τιποτα γι αυτο, δεν χρειαζοταν αλλωστε δεδομενου πως ο βετερανος εκατονταρχος πλεον ειχε προασανατολιστει σε εντελως διαφορετικο μονοπατι.
                          =======================
Η φιεστα ειχε αρχισει απο ωρα μα λιγη σημασια εδινε οπως και οι υπολοιποι καλεσμενοι ουσιαστικα για τον ιδιο λογο, μα με εντελως διαφορετικες προθεσεις. Ο Ηρωδης ειχε φροντισει ο χορος της Σαλωμης να γινει στο τελος, κλεινοντας ετσι την βραδια, με αποτελεσμα οι μεν συνδαιτημονες ν' ανυπομονουν αναμενοντας το μεγαλο γεγονος θελοντας ν' απολαυσουν το εξαισιο θεαμα που θα τους προσφεροταν ενω για τον ιδιο ηταν η εναρξη υλοποιησης του σχεδιου του. Οταν καποια στιγμη εφτασε η στιγμη της ανακοινωσης για την εναρξη του χορου, εν μεσω τυμπανοκρουσιων και ενος λογιδριου που ο Ηρωδης θεωρησε απαραιτητο να βγαλει ο ιδιος επελεξε ν' αποσυρθει. Ειχε μιλησει με την Ηρωδιαδα για τον τροπο με τον οποιο θα ενημερωνοταν οσο αφορουσε την εκτελεση του βαπτιστη και το μονο που ειχε να κανει ηταν απλα να περιμενει εξω απο την αιθουσα του συμποσιου μεχρι να ερχοταν εκεινη η στιγμη.
Το μονο που τον απασχολουσε ηταν να πηγαιναν ολα οπως ειχε προβλεψει και να μην συνεβαινε κατι κατα την διαρκεια της απουσιας του που θ' αλλαζε δραματικα τα γεγονοτα. 
                             ====================
Κανεις δεν τον καταλαβε οταν σηκωθηκε και βγηκε απο την αιθουσα ακριβως την στιγμη που η Σαλωμη εκανε την εμφανιση της και ζητησε τον λογο ενωπιων ολων. Εξω απο την μεγαλη σαλα του ηταν αδυνατον να σταθει σ' ενα σημειο, πραγμα που τον ειχε οδηγησει στο να βηματιζει νευρικα πανω κατω ενω οι φωνες, τα γελια και τα χειροκροτηματα εφταναν ξεκαθαρα στ' αυτια του. Ειχε την αισθηση πως ο χρονος κυλουσε βασανιστικα αργα κι οσο περνουσε η ωρα οι σκεψεις ανησυχιας πολλαπλασιαζονταν ταχιστα. 
Η εμφανιση ενος φρουρου καμποση ωρα αργοτερα ηταν αυτη που εδιωξε μονομιας ολες τις αρνητικες σκεψεις. Ακουσε με προσοχη αυτα που του ειχε να του πει και του ζητησε να μεταφερει στην Ηρωδιαδα πως ολα θα γινονταν οπως ειχαν προγραμματισει.
Πηρε μια βαθια ανασα ενω ο φρουρος εφευγε προσπαθωντας να κρατησει τους εντονους παλμους της καρδια του σε χαμηλα επιπεδα. Με γρηγορο βημα ξεκινησε την καταβαση προς τα μπουντρουμια του Ηρωδη, εκει που ηταν φυλακισμενος ο Ιωαννης. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 37


Την παρακολουθουσε ενω κατεβαινε αργα και προσεκτικα την μεγαλη σκοτεινη ελικοειδη πετρινη σκαλα που οδηγουσε στα μπουντρουμια του παλατιου του Ηρωδη. Ενας δαυλος που κρατουσε στο αριστερο της χερι ηταν το μονο μεσο που φωτιζε το διαβα της, ομως ακομα κι αυτος αδυνατουσε να προσφερει μια ασφαλη καθοδο δεδομενου του περιορισμενου χωρου που μπορουσε να καλυψει. Το μακρυ καφε της φορεμα σερνοταν πισω της, με την ακρη του να βρισκεται δυο με τρια σκαλοπατια πισω ενω μια κουκουλα την προστατευε απο το ν' αποκαλυφθουν τα χαρακτηριστικα της σε οσους δεν το επιθυμουσε.
Ομως ο ξενος ηξερε πολυ καλα ποια ηταν, που πηγαινε και ποιος ηταν ο λογος. Ετσι απλα ειχε περιοριστει στο να την παρακολουθει διακριτικα φροντιζοντας να μην γινει αντιληπτος.
Οση ωρα διαρκουσε αυτη η καθοδος περασαν απο το μυαλο του τα γεγονοτα των τελευταιων ημερων κι αυτο δεν μπορεσε παρα να του αφησει ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.
                             ======================
Ακομα και να ειχε ζητησει ολα αυτα που συνεβησαν παλι τοσο τελεια δεν θα εξελισσονταν τα πραγματα. Κατ' αρχας ειχε πεισει τον Ορατιο ν' αποφυγει τις εξοδους απο το παλατι του Ηρωδη φοβουμενος μια επαναληπτικη επιθεση. Αλλο που δεν ηθελε ο βετερανος εκατονταρχος. Περνουσε ολη του την μερα με την Λαελια και καθολου δυσαρεστημενος δεν φαινοταν μ' αυτο. Ετσι ειχε λιγοστεψει κατα μια τις εννοιες του. Τον συμπαθουσε τον Ορατιο. Του αρεσε που τον εβλεπε να ειναι σε τοσο καλη διαθεση και συν τοις αλλοις δεν τον ειχε στα ποδια του οσο χρονικο διαστημα χρειαζοταν για να οργανωσει το θεμα με τον βαπτιστη διχως να γινει αντιληπτος. Η Λαελια απο την αλλη φαινοταν ν' αρκειται στον Ορατιο ενω για καποιον αγνωστο - και αδιαφορο για τον ιδιο τον ξενο λογο - εμοιαζε να τον αποφευγει.
Ολα αυτα του ειχαν δωσει την ανεση να εκτελεσει μεθοδικα, σαν την αραχνη που περιμενει στωικα την τροφη της να πεσει στον ιστο της, το σχεδιο που ειχε πονησει.
Ενα σχεδιο που ειχε σαν επομενο στοχο την Ηρωδιαδα.
                            ======================      
Εκμεταλλευτηκε την προθεση της ν' ανοιχτει απεναντι του προσπαθωντας ν' αποσπασει πληροφοριες για τον πραγματικο λογο της παρουσιας και των δυο τους εκει και και κατορθωσε να εκμαιευσει αυτος στοιχεια που θα του ηταν χρησιμα. Εμαθε πως ετρεφε μια απιστευτη αντιπαθεια για τον βαπτιστη ο οποιος δεν σταματουσε να στηλιτευει τον τροπο ζωης της. Ομως δεν τολμουσε να προχωρησει σε καποιες κινησεις αντιδρασης φοβουμενη οτι κατι τετοιο ισως να διαταρασσε τις ισορροπιες που ηθελε η Ρωμαικη αρχη στην περιοχη. Ετσι, οταν ο ξενος την καθησυχασε πως δεν θα συνεβαινε κατι το τρομερο απο την πλευρα της Ρωμης αν τον συλλαμβαναν και τον κρατουσαν για λιγο χρονικο διαστημα φυλακισμενο της εδωσε την αφορμη ν' αρχισει να πιεζει τον Ηρωδη να λαβει μετρα.
Υποκυπτοντας τελικα στις πιεσεις ο Ηρωδης Αντυπας φροντισε με συνοπτικες διαδικασιες να φυλακιστει ο Ιωαννης, εχοντας παντα στις προθεσεις του μια αμεση απελευθερωση οταν σταματουσε να φερεται τοσο εχθρικα απεναντι στην οικογενεια του.
                            =======================
Η συλληψη και η φυλακιση του Ιωαννη δεν φανηκε να δυσαρεστει ενα ακομα ατομο που εμοιαζε να το απασχολει η τυχη του βαπτιστη. Η Σαλωμη, αν και αρχικα ειδε την κινηση αυτη αρνητικα, στο τελος μεταπειστηκε απο την Ηρωδιαδα που με την σειρα της ειχε χρησιμοποιησει επιχειρηματα που της ειχε δωσει ο ξενος. Η αισθηση πως αν και θα ηταν περιορισμενος σ' ενα σκοτεινο κελλι θα βρισκοταν ομως μια ανασα απο την ιδια υπερισχυσε καθως προσπαθουσε να θεσει σ' εφαρμογη τα δικα της σχεδια που ειχαν επικεντρο τον Ιωαννη.
Ο ξενος ηταν πια σιγουρος πως η κορη του Ηρωδη, με καποιο ανεξηγητο τροπο, ειχε γοητευτει τοσο απο τον βαπτιστη που πλεον αυτη η ελξη που ενοιωθε μετατρεποταν σταδιακα σε εθισμο που αδυνατουσε να χαλιναγωγησει. Αυτο ηταν το κομβικο σημειο πανω στο οποιο ο ξενος ειχε ουσιασικα στηριξει ολο του το σχεδιο. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει καταλληλα το αρρωστημενο παθος της Σαλωμης προς οφελος του. Και αυτο ηταν κατι που μπορουσε να πετυχει με μια σχετικα ανεση.
                          =====================
Η παντελης ελλειψη αντιδρασης απο την μερια του Ρωμαιου επιτροπου, του Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, τον υποψιασε πως αυτη η αδιαφορια σχετικα με την συλληψη του βαπτιστη εκρυβε κατι στο βαθος και χαρη στον Κασσιο Λιβιο Μαρκελλο εμαθε σχετικα με την παρουσια του Γαιου Σεντιου Σατουρνινου. Μολονοτι δεν ειχε σχεσεις μαζι του απο την εποχη που βρισκοταν στην Ρωμη το ονομα δεν του ηταν αγνωστο. Ηταν το προσωπο πισω απο την επιλυση πολυπλοκων και λεπτων καταστασεων που στην ουσια αφορουσαν τον Τιβεριο Ιουλιο Καισαρα Αυγουστο και δεν επρεπε να φτασουν μεχρι την Συγκλητο. Ηταν πανευκολο να συνδεσει την παρουσια του Σατουρνινου με την επιθεση που ειχε υποστει ο Ορατιος. Ενα ακομα κομματι του μυστηριου ειχε λυθει μα προτιμησε να μην κανει αναφορα στον Ορατιο φοβουμενος μια εκτος σχεδιων αντιδραση απο τον οξυθυμο εκατονταρχο. Τελικα αυτος ο Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος ειχε αποδειχτει πολυτιμος συμμαχος και ηταν πραγματι κριμα που με τον τροπο που ειχαν εξελιχθει τα πραγματα και την αδυναμια επιστροφης του ιδιου αλλα και του Ορατιου στην Ρωμη δεν μπορουσαν να τον παρουν μαζι τους. 
                          ======================
Μεχρι τη δεδομενη στιγμη το σχεδιο ειχε λειτουργησει με απολυτη ακριβεια. Ομως τα δυσκολα φαινοταν να ειναι απο δω και περα. Με ποιον τροπο θα καταφερνε να παρει τη ζωη του βαπτιστη αποκτωντας το μυστικο που εν αγνοια εκρυβε στο κεφαλι του και παραλληλα να μην φανει πως αυτος ειχε οδηγησει τα πραγματα εκει ?
Ειχε και γι αυτο την λυση. Το μονο που χρειαζοταν ηταν μια ωθηση εκει που ηταν απαραιτητο και ολα τα υπολοιπα θα ερχονταν απο μονα τους. Αυτος ηταν και ο λογος που ενα βραδυ ακομα παρακολουθουσε την Σαλωμη που επισκεπτοταν κρυφα απ' ολους τον φυλακισμενο.
Περιμενε στωικα να φτασει η κοπελα στο καταλληλο σημειο και με μια μικρη βοηθεια θα ειχε το αποτελεσμα που αναζητουσε. Την εβλεπε καθημερινα να βρισκεται σε ολοενα και χειροτερη ψυχολογικη κατασταση, προφανως προσκρουωντας στην σταθερη και απαρεγκλιτη σταση του Ιωαννη. Ενοιωθε πως το σημερινο βραδυ ηταν το σωστο για να κανει την κινηση του. Αρκει το αποτελεσμα που θα εισεπραττε η απογοητευμενη Σαλωμη να ηταν το ιδιο.
                         =====================
Αυτο που διευκολυνε ακομα περισσοτερο την εκτελεση του σχεδιου του ηταν πως ο βαπτιστης, ακομα και τωρα που βρισκοταν φυλακισμενος, δεν ειχε σταματησει να εξαπολυει μυδρους κατα της Ηρωδιαδας και του αντρα της, παντα στοχευοντας στην εκλυτη, ασωτη και ακολαστη ζωη που εκαναν. Δεν ηταν μαλιστα λιγες οι φορες που οι φωνες του και οι προτροπες για μετανοια και συμμορφωση που αφορουσαν το ζευγος περνουσαν τους φρουρους και ακουγονταν σε σημεια μεσα στο παλατι. Το γεγονος αυτο εξοργιζε ακομα πιο πολυ την Ηρωδιαδα που ειχε αρχισει να σκεφτεται πως η μεταφορα του Ιωαννη απο τον Ιορδανη ποταμο στο κελλι ισως τελικα να μην ηταν και οτι πιο σωφρων ειχε διαπραξει. Ειχε πεσει στην αντιληψη του ξενου αυτη της η δυσφορια και κατα καποιο τροπο αυτο τον πιεζε χρονικα σε σχεση με τις επομενες κινησεις του. Ειχε καταληξει στο γεγονος πως οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει στην μεγαλη γιορτη που θα διοργανωνε ο Ηρωδης σε τρεις μερες διαφορετικα ισως να εχανε την ευκαιρια.
                          =======================
Σταματησε αποτομα και εγινε ενα με τις σκιες σε μια κογχη καθως ειδε την Σαλωμη να κοιταει εξονυχιστικα γυρω της προσπαθωντας να σιγουρεψει πως δεν την ειχε ακολουθησει καποιος.
Οταν ξεμυτισε την ειδε να πλησιαζει στο κελλι που ηταν ο κρατουμενος. Συνεχισε να μενει κρυμμενος και εκανε απολυτη ησυχια για ν' ακουσει τον διαλογο. Ενοιωσε ενα κυμα ικανοποιησης να τον πλημμυριζει καθως απο την κουβεντα που ακουγε διαπιστωνε πως ολα πηγαιναν οπως τα ειχε σχεδιασει. Εμεινε λαθρακουστης μεχρι την στιγμη που ο τονος της συζητησης ανεβηκε, εκτραχυνθηκε και δυσαρεστησε ακομα μια φορα την Σαλωμη.
Με γοργα βηματα απομακρυνθηκε και προσπαθησε να εντοπισει το καταλληλο σημειο για να περιμενει την κοπελα. Αν χειριζοταν σωστα την κατασταση τοτε θα ειχε αρχισει η αντιστροφη μετρηση για την υλοποιηση του σχεδιου του. 
Ηξερε πως ενοιωθε απεναντι του. Ηταν ενα κραμα αντιπαθειας, φοβου και περιφρονησης. Ομως ειχε στα υπερ του δυο μεγαλα πλεονεκτηματα, τον αιφνιδιασμο και την ικανοτητα να οδηγει τετοια κοριτσοπουλα εκει που ο ιδιος επιθυμουσε.
                         =========================
Χτυπησε με τετοια δυναμη την πορτα πισω της που ο ηχος θα ειχε ακουστει σε καθε σημειο του παλατιου. Τυφλωμενη απο την οργη και τον θυμο της σωριαστηκε εξουθενωμενη στο κρεββατι της διχως ν' αντιληφθει την ξενη παρουσια στο δωματιο της.
-'Προσωπικα πιστευω πως αυτο δεν ειναι κατι που θα επρεπε να σε απογοητευσει' ακουσε μια φωνη πισω της. 'Καποια στιγμη θα βρεις εναν αλλο' συνεχισε η ιδια φωνη.
Γυρισε αποτομα και τον ειδε. Ηθελε να ρωτησει πως ειχε βρεθει στο δωματιο της, με ποιο δικαιωμα ανακατευοταν στη ζωη της και αλλα πολλα και παραξενευτηκε οταν ακουσε τον εαυτο της ν' απανταει εντελως διαφορετικα, σχεδον μ' εναν απολογητικο τονο.
-'Δεν καταλαβαινω γιατι' ειπε. 'Αυτη η επιμονη του, η αρνηση του'......
-'Κοιτα' την διεκοψε εντεχνα 'θα μπορουσα να σου πω πως ειναι ταγμενος σε κατι αλλο, πως τον εχει πληρως απορροφησει η οποια αποστολη νομιζει πως εχει η οτι οι ζωες σας δεν κινουνται σε παραλληλους δρομους. Μα ολα αυτα θα ηταν ενα ψεμα και τιποτα περισσοτερο'. 
                            ====================
-'Τι θελεις να πεις' ? ρωτησε καχυποπτα η κοπελα.
-'Αντρας ειμαι, κατι καταλαβαινω. Ειναι φανερο πως υπαρχει καποια αλλη, ισως οχι τοσο ομορφη η πλουσια οπως εσυ αλλα αυτη τον συγκινει. Του εισαι αδιαφορη. Θα περιμενει να βγει και θα παει να την βρει. Μην σε στεναχωρει πως εχασες απο καποια υποδεεστερη. Δεξου απλα πως δεν θα τον εχεις ποτε γιατι αγαπαει μια αλλη'.
-'Υπαρχει αλλη' ? ρωτησε ενω ενα ελαφρυ τρεμουλο θυμου χρωματισε την φωνη της.
-'Μα φυσικα' απαντησε ο ξενος. 'Για ποιον αλλο λογο πιστευεις οτι σε απορριπτει ? Οτι και να κανεις δεν προκειται να γινει δικος σου'.
Η φωνη της Σαλωμης του θυμισε αμονι που δουλευε ασταματητα πανω στο μεταλλο.
-'Αν δεν τον εχω εγω τοτε δεν θα τον αποκτησει καμια αλλη' ειπε.
-'Δεν σε καταλαβαινω' προσποιηθηκε τον ανηξερο ο ξενος. 'Πως μπορει να γινει κατι τετοιο' ?
-'Προτιμω να τον δω νεκρο μπροστα στα ποδια μου παρα να ξερω πως θα ειναι με αλλη' απαντησε η Σαλωμη διχως να δει την λαμψη ικανοποιησης που γεμισε τα ματια του ξενου.  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36


Αφησε τον Ορατιο να ξεκουραστει στο δωματιο του αφου ειχε προηγουμενως σιγουρευτει πως η Λαελια δεν ειχε ακομα επιστρεψει. Βγηκε στο βορεινο μπαλκονι του δικου του δωματιου προσπαθωντας να συμμαζεψει τις σκεψεις του και να ιεραρχησει τις μελλοντικες του κινησεις.
Ο ανθρωπος που εψαχνε εναγωνιωδως μεσω του κυβου ειχε βρεθει. Ηταν αυτος που εξαπελυε μυδρους κατα του Ηρωδη και της γυναικας του για την ακολαστη ζωη που εκαναν και εν αγνοια του ειχε γινει το προσωπο πανω στο οποιο ειχε αποκτησει εμμονη η κορη τους η Σαλωμη.
Μολονοτι ο ιδιος δεν διεκρινε καποια απειλη στον βαπτιστη η στον φερομενο ως προφητη Ιησου αυτο δεν σημαινε αυτοματα πως με το ιδιο ματι θα το αντιμετωπιζαν οι τοπικες αρχες, και για την ακριβεια ο καινουριος επιτροπος, ο Τιβεριος Ποντιος Πιλατος. Αν τους θεωρουσαν κινδυνο για την ασφαλεια της Αυτοκρατοριας μπορει ξαφνικα να τους εχανε μεσα απο τα χερια του και τοτε ποτε δεν θ' αποκτουσε αυτο που ηθελε. Ηταν κι αυτη η δολοφονικη επιθεση εναντιον του Ορατιου που καλλιστα μπορουσε να συνδεθει με τον ιδιο. Συν τοις αλλοις, ειχε τους αναπαντεχους ερωτες του εκατονταρχου με την Λαελια που περιεπλεκε ακομα περισσοτερο την κατασταση. Επρεπε να βρει ενα σχεδιο δρασης μα τελικα το σχεδιο βρηκε αυτον.  
                         =======================
-'Αποτυχια, μια τεραστια αποτυχια' ειπε ο αντρας βηματιζοντας πανω-κατω εκνευρισμενος. 'Και το χειροτερο ειναι πως τωρα ειναι προειδοποιημενοι' συνεχισε με οργισμενη φωνη.
-'Ηρεμησε Γαιε Σεντιε' προσπαθησε να τον εξευμενισει ο Πιλατος. 'Θα εχουμε κι αλλη ευκαιρια και αυτη τη φορα δεν θα παει χαμενη'.
Ο Γαιος Σεντιος Σατουρνινος γυρισε και τον κοιταξε λες και ειχε απεναντι του ενα παραφρονα.
-'Εισαι εντελως ηλιθιος' ? ρωτησε και η φωνη του σχεδον δονησε ολο το δωματιο. 'Οι δικοι σου δεν τα καταφεραν με αριθμητικο πλεονεκτημα και με τον αιφνιδιασμο υπερ τους. Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' ανταπεξελθουν τωρα που οι αλλοι ειναι υποψιασμενοι ? Μα τον Ιανο Πιλατε, δεν εχεις ιδεα για το ποσο δυσκολη ειναι η θεση σου. Τι θα μεταφερω στον Αυτοκρατορα' ? 
-'Υπαρχει ακομα ενα χαρτι να παιξουμε' ειπε ο Πιλατος 'κι αυτο ειναι σιγουρα κατι που δεν θα το περιμενουν. Το μονο που χρειαζομαστε ειναι μερικες μερες απραξιας και μετα.....'
-'Τι ακριβως εχεις στο μυαλο σου' ? ρωτησε ο Γαιος, λιγο πιο ηρεμα αυτη τη φορα.
-'Ακουσε με προσεκτικα' απαντησε ο Πιλατος μ' ενα σαρδονιο χαμογελο. 
                         =========================
Ειδε την Λαελια απο το μπαλκονι να επιστρεφει με αγνωστη συνοδεια και αμεσως κινησε για να κατεβει. Σχεδον στη μεση του διαδρομου επεσε κυριολεκτικα πανω στη Σαλωμη.
Το βλεμμα που του εριξε ηταν κατι ενδιαμεσο σε απεχθεια, αποστροφη και συγκρατημενο φοβο.
-'Να φανταστω πως ειμαι ο μαναδικος που ξερει για τις σταθερες και απαρεγκλιτες βολτες σου' ? της πεταξε χωρις περιστροφες. 'Η δεν ειναι μυστικο κι απλα προστεθηκα κι εγω στους ηδη υπαρχοντες γνωστες' ?
-'Εισαι τρελος' ηταν η απαντηση. 'Δεν εχω ιδεα για τι πραγμα μιλας'.
Ενα μικρο, πνιχτο γελακι εκ μερους του ξενου ακουστηκε πιο απειλητικο απ' οτιδηποτε.
-'Κοιτα, δεν θελω να μαθει κανενας τιποτα' ειπε ανασκευαζοντας αμεσα την προηγουμενη τοποθετηση της. 'Ειμαι διατεθειμενη να κανω τα παντα για να μην μαθευτει τιποτα' συμπληρωσε ενω ενας ποταμος λαγνων υποσχεσεων ξεχυθηκε απο τα ματια της.
-'Τα παντα' επανελαβε ο ξενος σαν να ηθελε να σιγουρεψει οτι μολις ειχε ακουσει. 'Το κραταω αυτο' ειπε και παρατωντας συξυλη την Σαλωμη απομακρυνθηκε απο κοντα της. 
                        =========================
Την προλαβε την στιγμη που κατεβαινε απο το αλογο. Πλησιασε κοιτωντας εξονυχιστικα την ρωμαικη της συνοδεια αντιλαμβανομενος πως δεν ηταν αυτη που της ειχε παραχωρησει ο πατερας της. Η κοπελα τον ειδε να ερχεται κατα πανω της κι εκανε ενα βημα πισω.
-'Ανεβα στο δωματιο σου και περιμενε με εκει' ειπε με τονο που δεν σηκωνε αντιρρηση. 'Ποιοι ειστε εσεις' ? ρωτησε απευθυνομενος στους αντρες της συνοδειας της μην περιμενοντας να δει αν η Λαελια ειχε υπακουσει στην εντολη του.
-'Κασσιος Λιβιος Μαρκελλος' απαντησε ο επικεφαλης 'αρχηγος της φρουρας του Ρωμαιου επιτροπου Τιβεριου Ποντιου Πιλατου, στις διαταγες σας'.
-'Πως βρεθηκατε μαζι με την κοπελα' ? ρωτησε μ' ενα τονο καχυποψιας. 'Που βρισκεται η προσωπικη της φρουρα' ?
Ο Κασσιος του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε συμβει και μονο οταν ο ξενος εμαθε πως ηταν παλιοι φιλοι με τον Ορατιο ησυχασε. Τους ευχαριστησε για την προστασια που ειχαν προσφερει στην Λαελια και την στιγμη που απομακρυνονταν ο ξενος επιασε απο το χερι τον Κασσιο.
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ρωτησε.
-'Στειλτε καποιον στον διοικητηριο και γω θα ερθω αμεσως' ηταν η απαντηση. 
                           ======================
Βρηκε την Λαελια οντως να τον περιμενει στο δωματιο της. Την σταματησε με μια κινηση του χεριου την στιγμη που ηταν ετοιμη να πει κατι κι ερευνησε σχολαστικα το δωματιο. Οταν σιγουρευτηκε πως ηταν οι δυο τους στραφηκε πως το μερος της.
-'Εισαι ο πιο αντιπαθης ανθρωπος που εχω συναντησει ποτε μου' αρχισε. 'Με ποιο δικαιωμα'...
-'Ο Ορατιος ειναι στο δωματιο του και ξεκουραζεται' απαντησε ο ξενος αδιαφορωντας για τον πομπωδη προλογο που ειχε ξεκινησει η Λαελια. 'Θα σου ελεγα να πας σε λιγο, να τον αφησεις να κοιμηθει λιγο. Ηταν πολυ τυχερος που δεν επαθε τιποτα στην επιθεση' συμπληρωσε.
Ειδε τα γουρλωμενα ματια της κοπελας να τον κοιτανε εκπληκτα και της εξηγησε τι ειχε συμβει. Η Λαελια σωριαστηκε σε μια καρεκλα μην μπορωντας να πιστεψει τι ειχε γινει.
-'Οπως καταλαβαινεις αν δεν μπορεσουν να κανουν κακο σε μας θα στραφουν σε σενα' ειπε ο ξενος. 'Νομιζω πως ηρθε η ωρα να φυγεις για το σπιτι σου'.
-'Δεν παω πουθενα' ηρθε η απαντηση μ' ενα στιβαρο τονο. 'Δεν αφηνω τον Ορατιο, ειδικα τωρα, προσπαθησε να το καταλαβεις'.
                            ===================== 
Την αφησε μονη της αφου διαπιστωσε γρηγορα πως η κουβεντα μαζι της ηταν αδιεξοδη. Θα εκανε αυτο που ηθελε, πραγμα που σημαινε οτι τα πραγματα παρεμεναν πολυπλοκα. Ομως αυτο που προειχε ηταν ο βαπτιστης και πως θα μπορουσε να φερει σε περας τον σκοπο του.
Μπηκε στο δωματιο του κι αντικρυσε ενα ζευγαρι σταχτοπρασινα ματια να τον κοιταζουν εντονα. Για λιγο βυθιστηκε μεσα τους και μετα αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει.
Το προσωπο που διακοσμουσαν αυτα τα ματια ηταν σαν κι εκεινα τα μοναδικα τεχνουργηματα απο την Απω Ανατολη, τοσο τελεια και φινετσατα, καμωμενα απο αλαβαστρο. Ενας χειμαρρος απο εβενινα, στιλπνα, ζωντανα λες μαλλια πλαισιωναν αυτο το σμιλεμενο απο τεχνιτη προσωπο.
Συνεχισε την περιπλανηση του ενω ενοιωσε την ανασα του να γινεται βαρια κι ασθμαινουσα.
Η καμπυλη του λαιμου, σαν τις τοξωτες γεφυρες που συνεπαιρνουν το βλεμμα του οδοιπορου, οδηγουσε σ' ενα τελειο, καταλευκο στηθος, τοσο υπεροχα λειο και καθαρο που ορκο θα επαιρνε πως ουτε ματια δεν το ειχε αγγιξει η χαιδεψει ποτε. Προχωρησε πιο χαμηλα.
                          ===================
Η καλοφτιαγμενη κι επιπεδη κοιλια τον οδηγησε να παγωσει το βλεμμα του αναμεσα στα προκλητικα μισανοιχτα ποδια και να ξεχαστει εκει για λιγο. Ολοκληρωσε την περιπλανηση του με τα δυο μακρια, υπεροχα ποδια που ουτε ενα σημαδακι η η παραμικρη ατελεια δεν μπορουσε να βρεθει πανω τους. Ανεβασε γοργα τα ματια του παλι απο κει που ειχε αρχισει.
Η φωνη του βγηκε περιεργα, ισως να εφταιγε το στομα του που ειχε ξεραθει.
-'Απ' οτι αντιλαμβανομαι οταν ελεγες 'τα παντα' κυριολεκτουσες. Ομολογω πως δεν περιμενα πως 'τα παντα' θα συμπεριελαμβαναν και κατι τετοιο'.
-'Ειμαστε συμφωνοι λοιπον' ? ρωτησε η Σαλωμη.
Τα λογια του βαπτιστη ηρθαν βιαστικα στο μυαλο του. Με μια αποτομη κινηση εσκυψε και μαζεψε το φορεμα της απο το πατωμα και το πεταξε στην κοπελα που ηταν ξαπλωμενη στο κρεβατι. Η Σαλωμη διστασε, βουτηγμενη στην αμηχανια, μα ντυθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και ετρεξε προς την εξοδο.
-'Ναι, ειμαστε συμφωνοι' ειπε ο ξενος την στιγμη που η Σαλωμη εβγαινε απο το δωματιο.   
                        =======================
Ο Ηρωδης ακουγε μια μακροσκελεστατη εκθεση ενος μηχανικου σχετικα με την ανακατασκευη ενος κτισματος δημοσιων λουτρων οταν με την ακρη του ματιου του ειδε την γυναικα του να του κανει νοημα να τελειωνει την συζητηση πιο γρηγορα. Εκοψε τον μηχανικο λεγοντας του πως μπορουσαν τα υπολοιπα να τα δουν μετα και της εγνεψε να ερθει κοντα.
-'Φανταζομαι να ειναι κατι σοβαρο' ειπε. 'Αφησα στη μεση το θεμα των λουτρων και'....
-'Σου λεει κατι το ονομα Γαιος Σεντιος Σατουρνινος' ? τον εκοψε η Ηρωδιαδα.
-'Οχι, θα επρεπε' ? ρωτησε απορημενος.
-'Ναι, κανονικα ναι. Ειναι ενας απο τους εμπιστους του Αυτοκρατορα, ανθρωπος για διεκπεραιωση δυσκολων αποστολων, αν καταλαβαινεις τι εννοω'.
-'Καταλαβαινω αλλα τι σχεση εχει αυτο με μας' ?
-'Βρισκεται στην πολη εδω και μερικες μερες' ειπε η Ηρωδιαδα. 'Προσπαθησε να μην γινει αντιληπτη η παρουσια του απο κανεναν αλλα απο δικους μου ανθρωπους εμαθα πως φιλοξενειται απο τον Ποντιο Πιλατο'.
                         ======================
-'Αυτο ειναι πολυ περιεργο' απαντησε ο Ηρωδης. 'Για ποιο λογο κρυβεται' ?
-'Προσπαθω να μαθω αλλα δεν θα ειναι ευκολο. Πιστευω πως εχει να κανει με τους δυο επισκεπτες μας. Κατι παιζεται πισω απο την πλατη μας, κατι μεγαλο και φοβαμαι πως οι εξελιξεις θα μας προσπερασουν. Κοιτα να εισαι πιο συγκρατημενος κι επιφυλακτικος. Δυσκολα θα ξεκαθαρισει ποιον μπορουμε να εμπιστευομαστε και ποιος ειναι αυτος που θα μας ηταν χρησιμος σχετικα με την εικονα που εχει η Ρωμη για μας'.
Ο Ηρωδης κουνησε καταφατικα το κεφαλι του κι αγγιξε με το χερι του το πηγουνι του.
-'Με ανησυχει λιγο η συμπεριφορα της κορης σου' ειπε την στιγμη που η Ηρωδιαδα ετοιμαζοταν να φυγει. 'Δεν βοηθαει καθολου στην προσπαθεια που κανουμε. Τωρα τελευταια ειναι παγερα αδιαφορη στο οτιδηποτε συμβαινει μεσα σ' αυτο το σπιτι. Μηπως θα επρεπε'....
Η Ηρωδιαδα τον διεκοψε κανοντας μια κινηση με το χερι της.
-'Ασε την Σαλωμη σε μενα' ειπε. 'Εσυ προσπαθησε μηπως εκμαιευσεις κατι απ' αυτους τους δυο που θα μας βοηθησει. Τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια'. 
                      =========================
Ο Ορατιος ανοιξε τα ματια του μετα απο ενα πολυωρο, βαθυ υπνο και προσπαθησε να προσανατολιστει μεσα στο ημιφως του δωματιου του. Τον πονουσαν επιλεκτικα σημεια του κορμιου του απο την μαχη με τους μισθοφορους και αυτο ηταν ενα σημαδι πως ειχε αρχισει να γερναει. Αν δεν ειχε εμφανιστει ο ξενος τωρα θα ηταν αλλο ενα πτωμα σ' ενα σκονισμενο δρομακι αυτης της αθλιας πολης. Δεν ειχε ποτε την επιθυμια να ζησει για παντα, ηξερε και ειχε συμβιβαστει με την ιδεα του θανατου μετα απο τοσους πολεμους που ειχε βιωσει. Υπηρξε μαλιστα εποχη που θεωρουσε τιμη του ν' αφησει την τελευταια του ανασα σ' ενα ενδοξο πεδιο μαχης. Ομως τωρα, εδω, αυτη τη δεδομενη στιγμη, το μονο που ζητουσε ηταν να καταφερνε να ζησει οσο πιο πολυ μπορουσε. Η παρουσια της Λαελια του ειχε αλλαξει μονομιας καθε προηγουμενο σκεπτικο, του ειχε διαφοροποιησει εναν ολοκληρο τροπο αντιμετωπισης και φιλοσοφιας με τον οποιο πορευοταν χρονια τωρα. 
Σηκωθηκε δυσκολα απο το κρεβατι του, ντυθηκε κι ετρεξε να την βρει.

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35

Υπηρξε μια απειροελαχιστη στιγμη αμηχανιας καθως διασταυρωθηκαν τα βλεμματα τους.
Πρωτος μιλησε ο ξενος σε μια προσπαθεια να οδηγησει την κουβεντα εκει που ηθελε αυτος.
-'Εχω ακουσει πολλα πραγματα για σενα' ειπε 'πραγματα που εχουν να κανουν σχεση με βασιλεια και αλλες ηγεμονικες τασεις αλλα ολα μεσα σ' ενα θολο πλαισιο. Τιποτα απ' αυτα δεν εχει επιβεβαιωθει, τιποτα δεν εχει διαψευστει' συμπληρωσε αναμενοντας την απαντηση.
-'Ειναι δυσκολο να υπαρχει σαφηνεια σε καποια ζητηματα, ειδικα οταν αυτος που πρεπει να τα κατανοησει δυσκολευεται να τα καταλαβει εξ' αρχης' ακουσε τον προφητη ν' απανταει με μια απαλη, ηρεμη, σχεδον κελαριστη φωνη. 'Ομως μια ανοιχτη καρδια παντα καταλαβαινει καλυτερα απο ενα μυαλο που αναζητει εκλογικευση στα παντα'.
-'Συνηθως οι γενικες τοποθετησεις χρησιμοποιουνται οταν καποιος θελει ν' αποφυγει μια ευθεια απαντηση. Αναρωτιεμαι αν θα πραξεις το ιδιο και στην επομενη ερωτηση μου που εχει να κανει με την σχεση σου οσον αφορα την ακεραιοτητα και την ασφαλεια της Ρωμης' ειπε ο ξενος ενω ταυτοχρονα προσπαθουσε να τον ψυχολογησει.
                         ========================
-'Δεν βρισκομαι εδω για να διεκδικησω καποιο βασιλειο, ουτε σκοπος μου ειναι να σφετεριστω την δυναμη η την δοξα αλλου' επανηλθε ο προφητης. Το δικο μου βασιλειο εδραζει αλλου, ενα βασιλειο που ειναι καλοδεχουμενοι οι κουρεληδες' και ταυτοχρονα εδειξε με το χερι του τον οχλο που συνεχιζε να βαπτιζεται 'αλλα και οι ενδοξοι και τρανοι οπως εσυ. Αρκει να ειναι καθαροι στην καρδια και να το θελουν πραγματικα' ειπε ο προφητης.
Οση ωρα μιλουσε, ο ξενος τον κοιτουσε εξονυχιστικα. Ηταν δεν ηταν τριαντα, ντυμενος μ' ενα απλοικο χιτωνα οπως και οι περισσοτεροι. Τα μαλλια του ηταν καστανα, κοντα κι ενα αμυδρο, περιποιημενο γενι στολιζε το προσωπο του. Ομως αυτο που του προξενησε εντυπωση ηταν τα ματια του. Στο χρωμα του ουρανου μιας ανοιξιατικης μερας μα - οσο και να φαινοταν αδυνατο - ακομα πιο καθαρα και διαυγη και τοσο γαληνια οσο ποτε του δεν ειχε δει νερο θαλασσας, ποταμου η λιμνης να ειναι ετσι. Ασχετα με το που θα κατεληγε η κουβεντα, γνωριζε ηδη πως αν αυτος ο ανθρωπος ηταν απειλη για κατι θα ηταν για οτιδηποτε αλλο εκτος απ' αυτο που προσπαθουσαν να του επιρριψουν.
                         ========================               
-'Αναρωτιεμαι τι να υπαρχει πισω απ' ολα αυτα' ρωτησε ο ξενος.'Καπου στοχευεις, κατι ζητας, κατι προσφερεις. Αναρωτιεμαι επισης αν αξιζει τον κοπο'.
-'Αραγε σκεφτηκες ποτε αν μια υποσχεση που εδωσες καποτε στη σκια του χρονου αξιζε τον κοπο η οχι ? Βλεπεις και συ καπου στοχευεις, κατι ζητας εδω και παρα πολυ καιρο αλλα ομως τι προσφερεις ? Θυμασαι αραγε πως ολα αυτα εχουν αρχη τους ενα σκιρτημα που ενοιωσες καποτε στην καρδια ? Στο ιδιο ακριβως σημειο που ο λυτρωτης και δυναστης σου εχει φωλιασει και δεν θ' αποχωριστεις μεχρι να ολοκληρωθει αυτο που και οι δυο θελετε. Ομως αυτος ειναι ο δρομος που επελεξες και αποφασισες να βαδισεις μεχρι τελους και το ιδιο κανω και γω' απαντησε παντα με την μειλιχια, ζεστη φωνη του ο προφητης.
Ο ξενος τα εχασε. Δεν θυμοταν ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειχε συμβει αυτο, μα τωρα τα ειχε πραγματι χασει. Ετοιμαστηκε ν' απαντησει κατι οταν ενοιωσε ενα σφιξιμο στο στομαχι και ενα κακο προαισθημα να απλωνεται στα μυχια της ψυχης του. Διστασε μερικα δευτερολεπτα μεχρι να παρει την αποφαση του. 
                            ========================      
Μπορουσε να τον κανει καλα με δυο απλες κινησεις αλλα το ειχε αποφυγει εντεχνα. Τον αφηνε να επιτιθεται συνεχως ενω αυτος προσποιουνταν αδυναμια και φαινομενικα βρισκοταν διαρκως σε αμυνα. Ειχε κερδισει πολυτιμα λεπτα μα οι συντροφοι του μισθοφορου ειχαν αρχισει ν' αδημονουν και τον παροτρυναν να ξεμπερδευει οσο το δυνατον πιο γρηγορα. Επρεπε να τον σκοτωσει τωρα και να δημιουργησει αισθηση πριν προλαβαιναν να εμπλακουν κι αλλοι.
Απεκρουσε ενα δυνατο χτυπημα με το σπαθι του κι οπισθοχωρησε. Ο αντιπαλος του προσπαθησε με μια περιστροφικη κινηση να τον απαλλαξει απ' οτιδηποτε προεξειχε απο τους ωμους του και πανω μα εσκυψε την καταλληλη στιγμη κι εκμεταλλευτηκε το τεραστιο κενο που δημιουργηθηκε μπροστα στα ματια του. Προτεινε το ξιφος του και το καρφωσε με δυναμη στο στερνο του αντρα. Μια εκφραση αποριας προλαβε να φανει στο προσωπο του ενω αιμα κυλησε απο την ακρη του στοματος του πριν σωριαστει στο εδαφος. Ο Ορατιος εμεινε με το σπαθι μετεωρο, να σταζει αιμα, παρακολουθωντας τις αντιδρασεις των υπολοιπων μελων της συμμοριας. Τους ειδε να ορμανε ολοι μαζι εναντιον του. 
                            ========================
Το ασχημο προαισθημα θεριευε γοργα και ενοιωθε πως πλεον και τα δευτερολεπτα που εχανε ηταν πολυτιμα. Δεν ηξερε τι συνεβαινε μα θ' αφηνε τον κυβο να τον οδηγησει εκει που επρεπε.
Αισθανθηκε απογοητευση που εξαναγκαστικα θα αφηνε στη μεση την τοσο ενδιαφερουσα συζητηση με τον προφητη και κυριως που θ' απομακρυνοταν απο τον στοχο του, τον βαπτιστη, μα δεν μπορουσε να γινει αλλιως. Κατι κακο βρισκοταν σε εξελιξη και ηταν πρωτη προτεραιοτητα να το ανακαλυψει. Γυρισε αποτομα προς τον συνομιλητη του.
-'Πραγματικα λυπαμαι που πρεπει ν' αφησουμε αυτην την κουβεντα ατελειωτη' ειπε ενω ταυτοχρονα ετρεχε προς το αλογο του. Ανεβηκε στη σελλα και συνεχισε. 
-'Ισως την ολοκληρωσουμε καποια αλλη στιγμη μα τωρα πρεπει να φυγω επειγοντως'.
Δεν κοιταξε καν πισω του να δει τις αντιδρασεις του απορημενου προφητη, του Ιησου απο την Ναζαρετ οπως τον αποκαλουσαν . Μουρμουριζοντας κατι αναμεσα στα δοντια του εφυγε καλπαζοντας απο το ιδιο σημειο που ειχε ερθει.
                             ========================
Δεν ειχε περιθωρια προσποιησης με τρεις αντιπαλους τωρα. Μεταμορφωθηκε εξαφνα στον πραγματικο πολεμιστη που παντα ηταν και τους αιφνιδιασε. Υποδεχτηκε το πρωτο χτυπημα, εκανε μια πληρη περιστροφη γυρω απο τον εαυτο του και βρεθηκε στην πλατη του εκπληκτου αντιπαλου του. Δεν υπηρχαν περιθωρια γι αβροτητες και κωδικες τιμης. Εμπηξε με δυναμη το ξιφος του ψηλα στην πλατη του, αναμεσα στους ωμους και ο αλλος επεσε σαν κεραυνοβολημενος. Βλεποντας την εξελιξη οι υπολοιποι καταλαβαν πως δεν θα ηταν τοσο απλο να τον εξοντωσουν οσο φανηκε στην αρχη. Εγκατελειψαν τις θεσεις τους και οι εναπομειναντες εξι τον εβαλαν σ΄ενα κυκλο αναζητωντας το ανοιγμα που θα τους επετρεπε να επιτεθουν.
Ο Ορατιος Φλαβιος Βρουτος συνειδητοποιησε πως περνουσε τις τελευταιες του στιγμες αναμεσα στους ζωντανους. Ομως δεν θα επεφτε αμαχητι. Ηταν αποφασισμενος να μην παει μονος στον Κατω Κοσμο αλλα να παρει μαζι του οσους πιο πολλους μπορουσε. 
Την ιδια στιγμη που περνουσαν μπροστα απο τα ματια του η Μαξιμιλιανα Πομπονια, ο Λευκιος Αιλιος Σηιανος, η Λαελια Σεπτιμα, ακομα και ο ξενος, τους ειδε να χυμανε απ' ολες τις μεριες ταυτοχρονα αποφασισμενους. 
                            ========================
Ειχε αφησει τον κυβο να τον οδηγησει μεσα απο τα στενα, δαιδαλωδη σοκακια της πολης μην γνωριζοντας που τον πηγαινε. Το τελος ενος μικρου δρομου τον εβγαλε σε μια μικρη πλατεια οπου ενα τσουρμο οπλισμενοι αντρες ειχαν στριμωξει ασχημα καποιον που αμυνοταν με νυχια και με δοντια. Δεν περιμενε καν να σταματησει το αλογο του και βρεθηκε στο δρομο με το σπαθι στα χερια του. Η αναπαντεχη εξελιξη αιφνιδιασε προς στιγμη τους επιτιθεμενους κι αυτο ηταν αρκετο για τον ξενο ν' ανοιξει δρομο εξοντωνοντας τους δυο πρωτους που βρηκε μπροστα του και να βρεθει διπλα στον Ορατιο. Ηταν καλυμμενος με αιματα μα δεν μπορουσε να ξερει αν ηταν δικα του η το τιμημα που ειχαν πληρωσει οι αλλοι γι αυτην τους την αποπειρα.
Σταθηκαν πλατη με πλατη διχως ν' ανταλλαξουν κουβεντα περιμενοντας το επομενο κυμα επιθεσης που δεν ηρθε ποτε. Με μια φωνη ο αρχηγος των εναπομειναντων τους καλεσε να οπισθοχωρησουν και εξαφανιστηκαν τρεχοντας. Κατω απο αλλες συνθηκες θα τους ειχε κυνηγησει και θα τους εξοντωνε ολους οπως τους αξιζε μα προειχε η κατασταση που ηταν ο Ορατιος. Τον επιασε στον αερα την στιγμη ακριβως που κατερρεε.
                          ========================
Ειχε τραυματα στα χερια και τα ποδια μα ευτυχως ηταν ολα επιφανειακα. Τον αποθεσε αργα στο εδαφος και περιμενε στωικα να βρει την ανασα του.
'-Ηξεραν ποιος ειμαι' ηταν η πρωτη του κουβεντα. 'Ηξεραν ποιος ειμαι και τι εχει γινει στη Ρωμη' συνεχισε ενω ενας επαναλαμβανομενος βηχας τον διεκοπτε. -'Πως ειναι δυνατον να συμβαινει κατι τετοιο' ? ρωτησε.
-'Δεν ξερω' απαντησε ο ξενος. 'Αλλα αν καποιος μπηκε στον κοπο να οργανωσει κατι τετοιο σημαινει πως το γεγονος ειχε μεγαλυτερη σημασια απ' οτι φανταζομασταν. Εκτος κι αν'....
-'Εκτος κι αν τι' ? ρωτησε ο Ορατιος που ειχε βρει τις ανασες του.
-'Αστο τωρα, θα το δουμε μετα αυτο' ειπε ο ξενος βοηθωντας τον να σηκωθει. 'Εισαι ενταξει' ?
-'Ναι, μια χαρα. Αν ειχες αργησει λιγο ακομα τωρα θα μ' εβρισκες αναμεσα σ' αυτους' ειπε κι εδειξε με το χερι του τα πτωματα. 
-'Πρεπει να φυγουμε απο δω' συνεχισε ο ξενος. 'Μπορεις να καβαλλικεψεις' ?
Ο Ορατιος εγνεψε καταφατικα κι ο ξενος πηγε να του φερει το αλογο του.
                            ========================
Επεστρεφαν αργα προς το παλατι του Ηρωδη φροντιζοντας να βρισκονται παντα σε δρομο με κινηση και με τον ξενο να παρακολουθει συνεχως τον εκατονταρχο.
'-Αναγνωρισες καποιον' ?
Ο Ορατιος κουνησε αρνητικα το κεφαλι του.
-'Προφανως ειναι τοπικοι μισθοφοροι' εκανε παλι ο ξενος. 'Οποιος το σχεδιασε ηξερε τι εκανε'.
-'Τι ηθελες να πεις πιο πριν' ? 'Τι σου περασε απο το μυαλο' ?
-'Σκεφτηκα πως ισως δεν ησουνα εσυ ο στοχος αλλα εγω' ηρθε η απαντηση.
-'Τι σε κανει να πιστευεις κατι τετοιο' ?
-'Δεν ξερω μα σκεψου το λιγο. Αν οντως επιθυμουσαν να εκδικηθουν για τον Λευκιο αποκλειεται να μην ηξεραν πως εγω φροντισα για την αποδραση σου απο τη Ρωμη. Λογικα το δικο μου παραπτωμα ειναι πολυ μεγαλυτερο και συν τοις αλλοις αυτη η επιμονη του Τιβεριου να ερθω εγω εδω γι αυτην την υποθεση δεν μου αρεσε απο την αρχη'.
-'Εκτος αν μεσω εμενα βρηκαν λογο να θελουν να σε ξεφορτωθουν κι εσενα' ειπε ο Ορατιος.
                        ========================
-'Διολου απιθανο. Μα αυτος που θα μπορουσε να μας λυσει την απορια ειναι τρεις μερες ταξιδι απο δω κι απ' την στιγμη που δεν θα ερθει εδω και μεις δεν θα παμε εκει θα μεινει μυστηριο'.
-'Τι κανουμε απο δω και περα ? Εγω λεω να φυγουμε το συντομοτερο δυνατον. Θα ξαναδοκιμασουν στην πρωτη ευκαιρια και ισως να μην ειμαστε τοσο τυχεροι'.
-'Δεν μπορει να γινει αυτο ακομα' απαντησε ο ξενος. 'Ωστοσο εχεις δικιο. Χρειαζομαστε ενα σχεδιο για το πως θα κινηθουμε. Μα το πρωτο που πρεπει να γινει ειναι να απαλλαγουμε απο την κορη του επαρχου. Αν δυσκολευτουν με μας ισως στραφουν προς τα κει και δεν μπορουμε να εχουμε πολλα μετωπα ανοιχτα'.
-'Μα τους Θεους εχεις δικιο' φωναξε ο Ορατιος. 'Δεν θα επιτρεψω σε κανεναν ν' ακουμπησει ουτε μια τριχα απο τα μαλλια της ακομα κι αν αυτο ειναι το τελευταιο πραγμα που θα κανω'.
Ο ξενος σταματησε αποτομα και τον κοιταξε .
-'Το πρωι που δεν σε βρηκα στο δωματιο σου φανταστηκα που περασες το βραδυ σου'.
-'Νομιζω πως ειμαι ερωτευμενος' εκανε ο εκατονταρχος κοιτωντας μ' ενα απλανες βλεμμα.
-'Εγω ειμαι σιγουρος' απαντησε ο ξενος και χαμογελασε. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34

Η Ηρωδιαδα προσπαθησε να τακτοποιησει βαση προτεραιοτητας τις σκεψεις που τις κατετρωγαν το μυαλο δημιουργωντας της ενα αισθημα εκνευρισμου. Οι επισκεπτες απο τη Ρωμη ειχαν εξαφανιστει απο το πρωι διχως να πουν μια κουβεντα, η Σαλωμη ηταν κι αυτη αφαντη και ο Ηρωδης διθυραμβουσε σχετικα με την αρτια οργανωμενη κι εκτελεσμενη χθεσινη φιεστα. Δυστυχως και οι δυο τους ηταν τοσο απορροφημενοι με τ' ανουσια προσωπικα τους ζητηματα που αδυνατουσαν ν' αντιληφθουν τι διακυβευοταν στην πραγματικοτητα.
Εβλεπε ξεκαθαρα πως ο μοναδικος τροπος για να φερει τα πραγματα στο μονοπατι της ηταν να προσεγγισει τον ξενο και να χρησιμοποιησει την δυναμη και την επιρροη του υπερ της.
Χαμογελασε σκεπτομενη πως δεν θα ηταν τελικα κατι το δυσκολο. Εξ' αλλου ηταν αντρας και οπως καθε αλλο αρσενικο θα ειχε κι αυτος το πασιγνωστο αδυνατο σημειο του.
Ισως απλα να χρειαζοταν να υπερβαλλει εαυτον οσον αφορα το διχτυ που θ' απλωνε για να τον παγιδεψει αλλα ειχε περασει καιρος απο την τελευταια φορα που ειχε μια τετοια προκληση και αυτο, περιεργως, της αρεσε ακομα περισσοτερο.
                          =======================
-'Ολα ενταξει' ? ρωτησε ο αντρας ξεπροβαλλοντας πισω απο μια πορτα αμεσως μετα την αποχωρηση του Ορατιου.
-'Μα ναι, φυσικα ναι' ηταν η απαντηση του Ποντιου Πιλατου με φωνη που ακουμπουσε στα ορια του διστακτικου και της απροθυμιας. 'Αυτη την στιγμη πρεπει να μαχεται για τη ζωη του, μια ζωη που δεν θα κρατησει για πολυ ακομα'.
-'Τελεια' εκανε ο αλλος τριβοντας τα χερια του απο ικανοποιηση. 'Μολις βγει απο τη μεση ο Φλαβιος Βρουτος ειναι η σειρα του επομενου. Ο Τιβεριος Ιουλιος Καισαρας Αυγουστος θα ειναι πολυ ευχαριστημενος αν ολα πανε οπως ακριβως διεταξε. Και φυσικα ξερεις πως δεν θα ξεχασει αυτους που τον βοηθησαν' συμπληρωσε κοιτωντας επιμονα τον Πιλατο.
-'Ναι, καταλαβαινω' ειπε ο επαρχος. 'Παρ' ολα αυτα θα ηθελα να ηξερα γιατι'....
-'Οσα λιγοτερα ξερεις τοσο το καλυτερο' τον διεκοψε ο αντρας. 'Φροντισε μονο οταν ολοκληρωθει το πρωτο μερος της επιχειρησης να μ' ενημερωσεις αμεσως. Και' προσθεσε ενω βαδιζε ηδη προς την εξοδο 'μην ξεχνας πως οποιαδηποτε αποτυχια θα εχει αμεσο αντικτυπο πανω σου'.
Ο Ποντιος Πιλατος περιοριστηκε στο να τον παρακολουθει αμιλητος να φευγει βιαστικα.
                      ===========================
Ειχε φυγει οπως παντα νωρις αφου πρωτα σιγουρευτηκε πως δεν την ακολουθουσε κανενας. Το ηξερε πως η Ηρωδιαδα θα την εψαχνε μα αδιαφορουσε. Αυτη η ιστορια της ειχε γινει εμμονη ιδεα μ' εναν τετοιο τροπο που το αντικτυπο και οι συνεπειες που ενδεχομενως να επεσυραν δεν την απασχολουσαν καθολου. Απορουσε με τον εαυτο της, πως αφου ειχε την δυναμη ν' αψηφησει πατερα και μανα δεν μπορουσε να βρει το κουραγιο να κατεβει στο ποταμι. Εφευγε παντα αποφασισμενη πως θα το εκανε και τελικα μονιμα κατεληγε να παρακολουθει τα γεγονοτα απο το λοφακι ψηλα και ν' αποχωρει χωρις ν' αποκαλυπτεται.
Αλλη μια φορα, ωθουμενη απο σιγουρια και αποφασιστικοτητα ειχε φτασει στο ιδιο σημειο, κρυμμενη μεσα στις φυλλωσιες να προσπαθει να μαζεψει δυναμη για να επιχειρησει το αδιανοητο. Τοτε τον ειδε και η αποτομη κινηση του χεριου της που κρατουσε τα γκεμια του αλογου το εξαναγκασαν να χλιμιντρισει. Ο αρχικος φοβος πως ο ξενος την ειχε δει υποχωρησε και εξαφανιστηκε γρηγορα μα η απορια μεγαλωνε. Τι γυρευε αυτος εκει ? Γιατι μιλουσε με τον βαπτιστη ? Τι ελεγαν ? Ενοιωσε μια ανατριχιλα να ζωντανευει στη βαση της πλατης της και να εξαπλωνεται γοργα σ' ολο το μηκος και πλατος της.
                        =======================
Δεν ηταν ο πρωτος που ειχε ερθει και δεν τον απασχολουσε να βαπτιστει. Πολλοι αλλοι ειχαν περασει, μαλιστα δεν ηταν λιγοι εκεινοι που τον χλευαζαν, τον ειρωνευονταν, τον λοιδορουσαν. Ομως η διαφορα τους με τουτον εδω ηταν πως εκεινοι δεν εκρυβαν ποτε τις πραγματικες τους προθεσεις και εκαναν ξεκαθαρο τον λογο για τον οποιο εφταναν μεχρι τον Ιορδανη.
Αυτος ο περιεργος ομως ξενος με τ' αλλοκοτα ρουχα ηταν εντελως διαφορετικος.
Του ηταν αδυνατον να καταλαβει τον σκοπο της επισκεψης του. Αντιλαμβανοταν οτι καποιο απωτερο στοχο ειχε μα οσο κι αν προσπαθησε δεν καταφερε ουτε καν να τον υποψιαστει.
Ισως με την κουβεντα να εβγαζε καποια ακρη μα εκεινη ακριβως την στιγμη το σουσουρο που σηκωθηκε απο τους παρευρισκομενους του τραβηξε την προσοχη. Στραφηκε προς την κατευθυνση που εβλεπε και τους υπολοιπους να κοιτανε.
Του πηρε μερικα δευτερολεπτα μεχρι να συνειδητοποιησει τι ακριβως συνεβαινε και αυτοματως ξεχασε τον ξενο και ολα οσα ειχε προλαβει ν' αναρωτηθει μεχρι στιγμης. 
                    ==========================
Ο κυβος, καλα κρυμμενος μεσα απο τα ρουχα του στο υψος της καρδιας, εκανε τα παντα για να του πιστοποιησει πως αυτος ηταν ο επομενος στοχος του. Αναρωτηθηκε απορημενος.
Αυτος ? Ηταν ποτε δυνατον ? Ο προηγουμενος ηταν στρατηγος, προσωπικος σωματοφυλακας στρατηλατη. Ετουτος εδω τι ηταν ? Ηταν σιγουρος πως οχι μονο δεν ειχε ακουμπησει ποτε του σπαθι αλλα τον νικουσε ανετα με το ενα χερι. Με ποια λογικη αυτος ο ακακος ανθρωπος θα μπορουσε ποτε να κρυβει μεσα στο κεφαλι του ενα τμημα απο ενα τοσο σημαντικο μυστικο?
Ο υποκωφος ηχος απο αλογο που χλιμιντριζε του τραβηξε αστραπιαια την προσοχη και με την ακρη του ματιου του επιασε μια ανεπαισθητη κινηση στις φυλλωσιες στο λοφακι απο πανω του. Χρειαστηκε μερα δευτερολεπτα εντονης παρατηρησης για να σιγουρευτει για την ταυτοτητα του αγνωστου καβαλλαρη. Ωστε απο δω επεστρεφε και την προηγουμενη φορα που την ειχε δει να κρυβεται βιαστικα μεσα στο παλατι. Ομως τι δουλεια μπορει να ειχε η Σαλωμη στο συγκεκριμενο σημειο ηταν κατι που η διαισθηση του του ελεγε πως επρεπε να μαθει.
                      =======================
-'Δεν εχω κατι με κανεναν απο σας' ειπε ο Ορατιος. 'Ισως δεν ξερετε ποιος ειμαι μα πιστεψτε με, μολις σας πω θα καταλαβετε πως λαθος ανθρωπο αποφασισατε να ληστεψετε. Ακομα και τωρα μπορειτε να φυγετε διχως την παραμικρη συνεπεια'.
Ενα αυθορμητο χαχανο ακουστηκε απο την μερια καποιων απο τους αντρες απεναντι του. Οχι, δεν ηταν ληστεια, ειχε καταλαβει λαθος. Αυτοι εδω ειχαν ερθει μ' ενα και μοναδικο σκοπο, να του αφαιρεσουν τη ζωη. Μα δεν μπορουσε να καταλαβει το γιατι.
-'Μην ανησυχεις' ηρθε η επιβεβαιωση απο το στομα ενος 'και οταν ξεμπερδεψουμε μαζι σου τα χρηματα σου θα βρισκονται ακεραια πανω σου. Εξ' αλλου, ποσα χρηματα να προλαβες να παρεις μαζι αφου εφυγες κυνηγημενος απο τη Ρωμη μετα την δολοφονια του Λευκιου Αιλιου Σηιανου ? Και ποσα να σου εχουν μενει πια' ? συνεχισε ο ιδιος αντρας μ' ενα χαμογελο να λαμπει στο προσωπο του βλεποντας την απορια και την συγχυση που τα λογια του ειχαν δημιουργησει στο υποψηφιο θυμα του.
-'Το ζητημα ειναι αν θα μας ταλαιπωρησεις Ορατιε Φλαβιε Βρουτε' προσθεσε ενω το χαμογελο κερδιζε κι αλλο εδαφος στο προσωπο του.
                     ========================
Ειδε ενα τσουρμο ανθρωπους χωμενους σχεδον μεχρι την μεση στο νερο του ποταμου να εχουν δημιουργησει ενα ημικυκλιο γυρω απο μια ομαδα αντρων που κατευθυνονταν προς το σημειο που χρησιμοποιουσε ο Ιωαννης οταν βαπτιζε. Απαντες φαινονταν ν' ακολουθουν εναν αντρα επικεφαλης ολου αυτου του οχλου που βαδιζε σταθερα προς το μερος του βαπτιστη. Του εκανε εντυπωση η συμπεριφορα του στοχου που του ειχε υποδειξει ο κυβος. Εμοιαζε σαν να υποδεχοταν τον σπουδαιοτερο ανθρωπο αυτου του κοσμου και φαινοταν να τα εχει χαμενα. Παρατηρησε πως οι δυο αντρες ειχαν μια ολιγολεπτη συνομιλια, με τον Ιωαννη ν' αντιδρα με σπασμωδικες χειρονομιες σε κατι που προφανως μολις του ειχε λεχθει. Οταν τελειωσε η συνομιλια, εμφανως αγχωμενος ο Ιωαννης, βαπτισε τον αντρα ενω το πληθος παρακολουθουσε με σκυμμενο το κεφαλι διχως ν' ακουγεται ο παραμικρος ψιθυρος. Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως ο κυβος δεν ειχε κανει λαθος. Δεν ηξερε ποιος ακριβως ηταν ο στοχος του μα αυτο που γνωριζε πια στα σιγουρα ηταν πως δεν επροκειτο για καποιον τυχαιο οπως ειχε πιστεψει στην αρχη.
                     =========================
Καταλαβε πως τα πραγματα ηταν πιο δυσκολα απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει. Οποιοι και να ηταν αυτοι οι αντρες οι εντολες που ειχαν ηταν ξεκαθαρες σαν τα διαφανη, κρυσταλλινα νερα μιας ξεχασμενης πηγης σε καποιο υψιπεδο. Αν ηθελε να επιβιωσει επρεπε να οργανωσει στρατηγικη μεσα στα ελαχιστα δευτερολεπτα που απεμεναν μεχρι να επιτεθουν.
Εδιωξε την εικονα της Λαελια βιαια απο το μυαλο του και προσπαθησε να συγκεντωθει. 
Περιπτωση να τους μεταπεισει δεν υπηρχε, η αποφασιστικοτητα ηταν σμιλεμενη στα τραχια χαρακτηριστικα τους. Προσεξε πως τεσσερεις απ' αυτους τοποθετηθηκαν στα ισαριθμα σοκακια που οδηγουσαν σ' αυτην την αθλια πλατεια, επιφορτισμενοι προφανως με την ευθυνη του να μην επιτρεψουν σε κανεναν να παραστει μαρτυρας μεχρι την ολοκληρωση της αποστολης τους.
Αυτο ισως ηταν και η μοναδικη ευκαιρια που του παρουσιαζοταν για να κερδισει οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο μπορουσε ελπιζοντας πως ισως εμφανιζοταν καποια βοηθεια απο το πουθενα. Ενα σχεδιο σχηματιστηκε γοργα στο μυαλο του και αποφασισε να το θεσει σ' εφαρμογη αμεσα.
                           ======================= 
Επιασε τις ταυτοχρονες κινησεις και διστασε στιγμιαια ως προς το τι θα εκανε. Την ιδια στιγμη που προσεξε τον φρεσκοβαπτισμενο αντρα να ερχεται προς το μερος του αντεληφθη πως ο κατασκοπος που κρυβοταν στις φυλλωσιες του λοφου, η Σαλωμη, κινηθηκε σαν την σκια για να φυγει. Αν καθυστερουσε εκει δεν θα προλαβαινε να την φτασει πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο παλατι. Ετσι δεν θα ειχε καμια αποδειξη πως ειχε υπαρξει ποτε εκει και θα ηταν αδυνατον να εκμαιευσει τον λογο για τον οποιο το εκανε. Αν ομως ετρεχε ξοπισω της ισως να μην ειχε μια δευτερη ευκαιρια να βρεθει ξανα προσωπο με προσωπο με τον ανθρωπο που ειχε κατορθωσει ν' αναστατωσει μια ολοκληρη αυτοκρατορια. Επιπλεον θα ειχε πλεον μια δικη του, προσωπικη αποψη για το τι ακριβως πρεσβευε και δεν θα χρειαζοταν να στηριζεται στις γνωμες και τις αποψεις των αλλων. Γυρισε την πλατη στο λοφο που παρειχε ακομα την καλυψη του στην Σαλωμη και παρεμεινε ακινητος περιμενοντας τον προφητη να ερθει. Προσεξε πως ολοι οι αλλοι, αυτοι που εμοιαζαν να ανηκουν στην ομαδα του, το πληθος αλλα και ο βαπτιστης τον παρακολουθουσαν καθως πλησιαζε. Τα λιγα μετρα που τους χωριζαν καλυφθηκαν γρηγορα.
                    =========================
Αυτο που θα τον βοηθουσε ηταν η αλαζονεια και η σιγουρια τους πως ηταν ευκολος στοχος. Ηταν ξεκαθαρο πως αυτη η σιγουρια πηγαζε απο το αριθμητικο πλεονεκτημα που ειχαν. Οκτω εναντιον ενος. Απο τις ευκολες δουλειες που ισως ειχαν αναλαβει ποτε. Αντι να ορμησουν ολοι μαζι και να τον εκτελεσουν, οι εντολες που ειχε μαλλον δωσει ο αρχηγος τους ηταν οι τεσσερεις να φρουρουν, τρεις θ' αναλαμβαναν την εξοντωση του κι αυτος θα παρακολουθουσε.
Ηταν σιγουρος πως η περηφανεια τους θα τους θολωνε την κριση και ενα μισοκρυμμενο χαμογελο εμφανιστηκε και χαθηκε ταυτοχρονα βλεποντας τον ενα απ' αυτους να κανει κινηση εναντιον του. Δεν μπορουσε να ζητησει κατι καλυτερο.
Το μονο που ειχε να κανει ηταν να προσποιηθει αδυναμια, να ροκανισει τον χρονο παλευοντας με τον ενα μονο και καποια στιγμη να τον σκοτωνε ελπιζοντας πως και η επομενη επιθεση θα γινοταν ενας προς εναν. Αν αλλαζαν γνωμη και επιτιθονταν ολοι μαζι ηξερε πως ηταν νεκρος.