ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49


-'Ελπιζω η αναμενομενη επισκεψη μου να μην απογοητευσε' εκανε ο ξενος. 'Βεβαια δεν ξερω τι ακριβως περιμενετε απο μενα οποτε θα μου επιτρεψεις να ειμαι λιγο συγκρατημενος' συνεχισε.
-'Φανταστηκα πως θα ρωτουσες πως γνωριζαμε οτι θα ερχοσουνα' επανηλθε η Φιεννα 'αλλα βλεπω πως δεν σ' ενδιαφερει καθολου'.
-'Ειχα μια υποψια, απλα τωρα επιβεβαιωθηκε σχεδον απολυτα' ειπε ο ξενος. 'Αλλα ας τ' αφησουμε αυτα' προσθεσε ενω ο τονος της φωνης του προδιδε την μεγαλη ανεση που ενοιωθε. 'Εσυ θα μου λυσεις καποιες λιγοστες αποριες που εχω ακομα η ξοδευω αδικα το χρονο μου' ?
-'Προσεχε πως μιλας στην Φιεννα' πεταχτηκε ο αντρας που ειχε κουλουριαστει στα ποδια της. 'Γλωσσες σαν την δικη σου'....
Μια αποτομη κινηση με το δεξι της ποδι ηταν αρκετη για να τον στειλει λιγα μετρα πιο περα. Ο αντρας ετριψε το στερνο του προσπαθωντας ν' απαλυνει τον πονο που ειχε βιωσει απο την κλωτσια που δεχτηκε και μαζευτηκε σε μια γωνια μολις μιλησε η Φιεννα. 
                      ===========================
-'Μην τολμησεις ν' ανοιξεις το στομα σου ξανα Ιμον οταν ειμαι εγω μπροστα' ειπε με φωνη που ξεχειλιζε απο απειλη 'γιατι θα ζηλεψεις την μοιρα των σκυλιων του χωριου. Οσο για σενα' συνεχισε απευθυνομενη στον ξενο που παρακολουθουσε αταραχος την σκηνη 'εχουν περασει απο δω κι αλλοι, περισσοτερο αυθαδεις και προκλητικοι, αλλα κανεις δεν ειναι παρων για να καυχηθει πως το εκανε. Στην θεση σου θα ημουνα πολυ προσεκτικη στο τι και πως το λεω'.
-'Δεν εισαι ομως και ουτε θα βρεθεις ποτε' συνεχισε στον ιδιο τονο ο ξενος. 'Κι ακομα δεν εχεις απαντησει στην ερωτηση μου'.
Αν οι κεραυνοι που πεταγονταν απο τα ματια της Φιεννα ηταν πραγματικοι ο ξενος θα ηταν απλα ενα κουφαρι σωριασμενο μπροστα της. Ομως οι ευχες, οι επιθυμιες και οι καταρες ποτε δεν σκοτωσαν κανενα κι ετσι ο προκλητικος ξενος εξακολουθουσε να στεκεται μπροστα της περιπαιζοντας την με αυτο το υπεροπτικο υφος.
-'Εσεις οι τρεις' ειπε απευθυνομενη στους αντρες που ειχαν ερθει μαζι με τον ξενο 'να τον πατε στην Κλοντα. Εκει θα δουμε αν εξακολουθεις να εισαι τοσο ανετος' ειπε στρεφομενη στον ξενο.
             ===================================
Ειχε κερδισει ενα γυρο, ισως τον σημαντικοτερο, τον πρωτο. Το υφος και η ανεση του τους ειχαν αιφνιδιασει μα τωρα ολοι θα ηταν προειδοποιημενοι. Αναρωτηθηκε ποια να ηταν αυτη η Κλοντα και τι ρολο επαιζε μα αυτο ηταν κατι που θα το μαθαινε συντομα.
Ειχαν αφησει πισω το Φρεττον και βρισκονταν στην αρχη ενος πυκνοφυτου δασους. Οι αντρες που οδηγουσαν ειχαν κανει σιγουρα πολλες φορες αυτη τη διαδρομη, ακολουθωντας μικρα, σχεδον αορατα μονοπατια που ακομα κι ενα εξασκημενο ματι δυσκολα θα διεκρινε.
Βγηκαν αποτομα στο ξεφωτο, ενα ξεφωτο σε σχημα τεραστιου κυκλου μ' ενα και μοναδικο κτισμα ακριβως στο κεντρο του. Σταματησε για ελαχιστα δευτερολεπτα προσπαθωντας να το περιεργαστει. Ηξερε τι εβλεπε, ηξερε τι ηταν. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν το τι θα συναντουσε μεσα. Η σκεψη του εφερε μια ανατριχιλα που βρισκοντας προσφορο εδαφος και παντελη ελλειψη εμποδιων διετρεξε την πλατη του απο πανω μεχρι κατω και απλα εξαφανιστηκε αφου ειχε κανει εκδηλη την παρουσια της. Ξεπεζεψε εξω απο την πορτα του ναου. 
                      ===============================
Το εσωτερικο του ναου ηταν το ιδιο λιτο και απεριττο οπως και το εξωτερικο του. Ενας μεγαλος διαδρομος, με αλλους καθετους αριστερα και δεξια, οδηγουσε στο μεσον του ναου, εκει που δεσποζε ενα μεγαλο αγαλμα. Εμεινε παγωμενος. Μπορει να ειχαν περασει εκατονταδες χρονια απο τοτε αλλα ποτε δεν ειχε ξεχασει επτα συγκεκριμενα αγαλματα που ειχε δει καποτε. 
Επτα αγαλματα που ηταν σιωπηλοι μαρτυρες οταν το φιδι του παρεδιδε τον κυβο και ξεκινουσε την αποστολη του απο την καταραμενη ερημο Ινζεμ. Υπηρχαν μικροδιαφορες με το αγαλμα που απεναντι του εστεκε τωρα αλλα ηξερε πως ηταν ακριβως το ιδιο. Τωρα πια ηταν σιγουρος για το τι συνεβαινε μα θα ορκιζοταν στην ψυχη του πως θα ηθελε τα πραγματα να ηταν διαφορετικα. Αποτραβηξε τα ματια του απο το αγαλμα και εψαξε τριγυρω τους τρεις αντρες.
Ειχαν εξαφανιστει οση ωρα ο ιδιος ειχε την προσοχη του στραμμενη αλλου.
-'Θαυμαζεις το αγαλμα της θεας' ακουστηκε στην παγερη σιωπη μια φωνη που τον εκανε ν' αναπηδησει. 'Και πολυ καλα κανεις, αν θελεις τη γνωμη μου' συνεχισε η φωνη. 
                      =============================
-'Ειμαι η Κλοντα' εξακολουθησε η φωνη 'ταπεινη ορκισμενη δουλα και παντοτινη ιερεια της θεας. Εσυ εισαι αυτος για τον οποιο μας προειδοποιησε η θεα πως θα ερθει. Η θεα δεν κανει ποτε λαθος, δεν εκανε ουτε και τωρα. Καλοσωρισες' εκλεισε την κουβεντα της.
Στραφηκε αργα πισω του και ειδε μια πανεμορφη κοπελα ντυμενη μ' ενα καταμαυρο φορεμα που εσερνε πισω της πανω στο πατωμα του ναου. Το φορεμα αφηνε ελαχιστα στη φαντασια λες και ειχε δημιουργηθει για να καλυπτει μονο οτι ηταν απαραιτητο.
Ενα πλατυ, βαθυ σκισιμο ξεκιναγε απο το λαιμο και κατεληγε λιγο πανω απο την ηβη ενω αντιστοιχα δυο ακομα σκισιματα, αριστερα και δεξια κατα μηκος των μηρων αφηναν τα τελεια, μακρια ποδια της σχεδον εκτεθειμενα σε κοινη θεα. Την στιγμη που περασε απο μπροστα του ειχε την δυνατοτητα να διαπιστωσει πως η λεια, ολοκαθαρη πλατη της ηταν κι αυτη γυμνη, βορα σε απληστα και αχορταγα ματια.
Ετοιμαστηκε να πει κατι μα δεν προλαβε.
            ===================================
Τρεις ακομα αιθεριες υπαρξεις, ντυμενες πανομοιοτυπα, εμφανιστηκαν απο το πουθενα και πλαισιωσαν την Κλοντα που ειχε παει και σταθει διπλα στο αγαλμα της θεας.
-'Η Εντα, η Ντερμπνταλ και η Μπρονα' ειπε. 'Πιστες θεραπαινιδες της θεας, εχουν αφιερωσει τη ζωη τους στην υπηρεσια της κι εχουν ανταμοιφθει καταλληλα. Θα κανεις αραγε και συ το ιδιο η προτιθεσαι να νοιωσεις την οργη και τo μενος της απολυτης βασιλισσας' ?
Ο ξενος χαμογελασε. -'Δεν υπηρετω κανενα παρα μονο την αποστολη μου' ειπε. -'Ακομα κι αυτην ομως εγω την ελεγχω και την οριζω κατα το δοκουν. Ξερω για ποιο λογο βρισκομαι εδω, ξερω τι περιμενει απο μενα αυτη που σας εξουσιαζει μα αυτο θα πρεπει να μου το πει η ιδια καταπροσωπο. Δεν προκειται να συναλλαγω με τα σκυλακια της κυρας σας παρα μονο μ' αυτην.
-'Προκαλεις τη θεα' ? εκανε αποτροπιασμενη η Εντα. 'Εισαι πραγματι ανοητος'.
-'Γι αυτην σου την αυθαδεια θα τιμωρηθεις παραδειγματικα' προσθεσε η Ντερμπνταλ.
-'Κανεις δεν αψηφα τη θεα' συμπληρωσε η Μπρονα 'ουτε ακομα κι εσυ'.
                  ===============================
-'Οπως ειπα και πριν αυτο που θελει η αφεντρα σας θα πρεπει να μου το γνωστοποιησει αυτοπροσωπως' εκανε ο ξενος αδιαφορωντας για τα σχολια που μολις ειχαν ακουστει.
Οι τρεις γυναικες τον κοιταζαν σαν εχιδνες που απλα περιμεναν την εντολη για να ορμησουν και να κατασπαραξουν το θυμα τους. Αυτη η εντολη δεν ηρθε ποτε.
 -'Συντομα θα ενημερωθεις για τις προθεσεις της θεας. Αν θελεις μπορεις να παραμεινεις εδω. Οι εντολες που εχουμε ειναι να σε περιποιηθουμε και να σε φροντισουμε με οποιο τροπο επιλεξεις' ειπε η Κλοντα. 'Οι ζωες μας ανηκουν στη θεα και οι επιθυμιες της ειναι αυτο για το οποιο υπαρχουμε. Η αποφαση ειναι δικη σου'.
Ο ξενος κοιταξε τις τεσσερις γυναικες  και για μια στιγμη φανταστηκε τον εαυτο του αναμεσα τους. Αναστεναξε και η φωνη του βγηκε ελαφρα αλλοιωμενη.
-'Θα βρισκομαι στο Φρεττον για λιγο. Ενημερωστε με για τις προθεσεις της κυρας σας' ειπε και διχως αλλη κουβεντα γυρισε την πλατη του και βγηκε απο το ναο.
                ==============================
Ηξερε πολυ καλα πως εξωθουσε τα πραγματα στα ακρα μα δεν ειχε αλλη επιλογη. Αν οι υποψιες του ηταν σωστες και ειχε βρεθει εκει λογω καποιων ανωτερων δυναμεων για να εκτελεσει κατι που θα του υπαγορευαν δεν ηταν διατεθειμενος να γινει υποχειριο κανενος. Το γεγονος πως μπορει να ερχοταν σε αντιπαραθεση με μια θεοτητα ηταν κατι που δεν προσπερνουσε αδιαφορα μα ηταν αποφασισμενος να μην υποχωρησει.
Ειδε τους καβαλλαρηδες απο την αντιθετη μερια να ερχονται και αναρωτηθηκε. Οταν πια ειχε καθαρη εικονα καταλαβε αμεσως πως δεν ηταν κατοικοι του Φρεττον μα η ενδυση τους προδιδε ναυτικους. Προφανως θα ηταν καποιοι απο τους αντρες του πλοιαρχου Γκουχαν που ειχαν συμμαχησει με το Φρεττον για την εξοντωση του Μιουνεμον.
Η προθεση του ηταν ν' αποφυγει οιαδηποτε διενεξη μαζι τους μα δεν ηταν γραφτο να συμβει.
Σταθηκαν απεναντι του κλεινοντας του το δρομο.
-'Τι συνανταει κανεις σ' αυτα τα δαση!' ειπε ο ενας γελωντας. 
                ==============================
-'Δεν θυμαμαι να εχουμε δωσει αδεια σε περιεργους να τριγυριζουν στο δασος μας' εκανε ενας αλλος. 'Ε, εσυ !' εκανε απευθυνομενος στον ξενο 'ποιος σου επετρεψε να βρισκεσαι στα μερη μας' ?
Η σιωπη μεταφραστηκε αμεσα σαν αγενεια που επρεπε να τιμωρηθει. Ξεπεζεψαν ενω στις προθεσεις τους ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν βρει την αφορμη για τον καυγα που επιζητουσαν.
-'Ισως θα επρεπε να πεις κατι τωρα που εχεις ακομα δοντια' ειπε καποιος και οι αλλοι ξεσπασαν σε γελια. Η παρατεινομενη σιωπη τους εξαγριωσε. -'Πολυ καλα' ειπε ενας αλλος.
Ηταν εξι αντρες, γεροδεμενοι και ψημενοι στην αρμυρα της θαλασσας. Σε καποια αλλη διαμαχη ενδεχομενως να θριαμβευαν μα εδω δεν ειχαν καμια τυχη.
Οι δυο πρωτοι που κινηθηκαν απειλητικα βρεθηκαν αναισθητοι σε κλασματα του δευτερολεπτου απο δυο καλοζυγισμενα χτυπηματα στο κεφαλι. Οι υπολοιποι πλησιασαν προσεκτικοτερα μα αυτο δεν αλλαξε τιποτα. 
                ===============================
Γλυστρωντας σαν σκια αναμεσα τους τους επεφερε το ενα χτυπημα μετα το αλλο. Ειχε αρχισει να το απολαμβανει, το χρειαζοταν κατι τετοιο για να ξεμουδιασει ενοψει της αντιπαραθεσης που εμελλε να εχει. Εριξε μια ματια γυρω στα πεσμενα κορμια που προσπαθουσαν να συνελθουν απο την λαιλαπα που τους ειχε χτυπησει. Μακαρι ολα να ηταν τοσο ευκολα μα ηξερε πως ειχε πολυ δυσκολοτερο εργο να διατελεσει. Περασε απο πανω τους δινοντας τους την χαριστικη βολη και αφηνοντας τους αναισθητους πανω στο νοτισμενο χωμα.
Ανεβηκε στο αλογο του και συνεχισε την πορεια του για το Φρεττον. Το μονο που ειχε να κανει ηταν υπομονη μεχρι να ενημερωνοταν απο την Κλοντα για τις προθεσεις της θεας.
Ο κυβος στον κορφο του εμοιαζε να εχει πεσει σε ληθαργο. Η σκεψη του ετρεξε πισω στο Μιουνεμον και στιγμιαια αναρωτηθηκε που θα κατεληγε ολο αυτο.
Κουνησε τους ωμους αδιαφορα. Ακομα κι αυτος δεν ηταν σε θεση να γνωριζει τα μελλουμενα. 
Ειχε φτασει πια στην κρισιμη καμπη ενος επικινδυνου μονοπατιου που ειχε αποφασισει να περπατησει κατω απο οποιοδηποτε κοστος.   

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48


Αν ηταν σε οποιοδηποτε αλλο μερος του κοσμου θα γινοταν μαρτυρας της αεναης παλης αναμεσα στο πρωτο φως της αυγης και τα υπολειμματα της νυχτας που τρεχουν να κρυφτουν. Ομως σ' εκεινα τα μερη το σκοταδι αποδεικνυοταν αρκετα σκληροτραχηλο για να υποχωρησει, ετσι επιασε τον εαυτο του να φευγει απο το Μιουνεμον με παντελη ελλειψη φωτος και κατω απο μια καταρρακτωδη βροχη που ειχε ξεσπασει πριν μια ωρα. Κατω απο φυσιολογικες συνθηκες θα χρειαζοταν λιγες ωρες για να φτασει στο Φρεττον, τωρα ομως ισως να του επαιρνε λιγο περισσοτερο. Το μυαλο του ετρεξε στο σημειωμα που ειχε αφησει πανω στο τραπεζι στο σπιτι του Φινταν και ηξερε πως σε λιγες ωρες το Μιουνεμον θα ηταν αναστατωμενο.
Δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο, απλα ηλπιζε να πρυτανευσει η λογικη. Εξ' αλλου γνωριζε πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να λυσει το μυστηριο.
Μια παρεα σκυλια που στεκονταν αδιαφορωντας για την βροχη στην ακρη του χωριου τον παρακολουθουσαν καθως χανοταν μεσα στο υγρο σκοταδι διχως να κουνηθουν απ' τη θεση τους.
                ================================
Ο Φινταν ηταν ο πρωτος που διαβασε το σημειωμα και σοφα πραττοντας δεν σπαταλησε καθολου χρονο. Αφηνοντας την Ιερνη βυθισμενη σ' ενα γαληνιο υπνο ετρεξε κατ' ευθειαν στον Μπολγκ που αρχικα απορησε για την απροσδοκητη επισκεψη, αφου ομως διαβασε το σημειωμα εδωσε εντολη να ειδοποιηθουν ο Κοναλλ, ο Φεργκαλ και ο Ραντραμ.
Αφου ενημερωθηκαν ολοι για το σημειωμα ο Ραντραμ μιλησε πρωτος.
-'Απο την αρχη δεν μου αρεσε αυτος ο ξενος, να που τελικα αποδειχτηκε διπροσωπος και κατασκοπος' εκανε ξεφυσωντας. 
-'Αυτο το συμπερασμα απο που το εβγαλες' ρωτησε ο Κοναλλ.
-'Μα εισαι αφελης Κοναλλ' ? απορησε ο Ραντραμ. 'Το γραφει ξεκαθαρα πως παει στο Φρεττον για να λυσει καποιο μυστηριο. Ποιο μυστηριο ? Βλεπει καποιος εδω να υπαρχει μυστηριο' ?
-'Μαλιστα' εκανε ο Κοναλλ. 'Απλα μας ενημερωσε πως ειναι κατασκοπος κι εφυγε. Και για ποιο λογο παρακαλω να το κανει αυτο' ?
           ================================
-'Θα ειχε τους λογους του' ειπε ο Φινταν. 'Η ουσια ειναι πως παει στους αντιπαλους μας και λογικα θα τους ενημερωσει αναλυτικα για την κατασταση μας'.
-'Ηρθε χτες σπιτι μου' ειπε ο Φεργκαλ 'και ζητησε να μαθει ολο το ιστορικο της περιοχης. Του εδειξα το βιβλιο που εχω καταγραψει ολα τα περιστατικα μεχρι στιγμης και το πηρε μαζι του να το μελετησει. Απο κει και μετα δεν γνωριζω κατι. Παντως δεν μου φανηκε για κατασκοπος. Περιεργος και μυστηριωδης ναι, αλλα κατασκοπος'....συνεχισε αφηνοντας την φραση του μετεωρη.
-'Μου εδειξε αυτο το βιβλιο και υποστηριξε πως εγω ειμαι η αιτια που το Μιουνεμον δεν εχει μετατραπει σε ερειπια και ειναι ακομα ολοι ζωντανοι' παρενεβη ο Κοναλλ. 'Μου ειπε ακομα πως ειχε ισχυρες υποψιες για το τι συνεβαινε αλλα επρεπε με καποιο τροπο να τις επιβεβαιωσει. Τιποτα αλλο δεν ξερω απο τη στιγμη που εφυγε απο το απιτι μου'.
Οι αλλοι γυρισαν και τον κοιταξαν απορημενοι πως κατι τετοιο σημαντικο δεν ειχε λεχθει απο την αρχη. Ο Ραντραμ τον κοιταξε πιο εντονα φοβουμενος μην αναφερθει στην προσωπικη τους κουβεντα αλλα ο Κοναλλ δεν εβγαλε αχνα.
                       ==========================
Οση ωρα περιμεναν να φερει καποιος το βιβλιο απο το σπιτι του Φινταν η διχογνωμια στην κουβεντα συνεχιζοταν χωρις να σημειωθει καμια ουσιαστικη προοδος. Ο Μπολγκ τους ακουγε ολους προσεκτικα αλλα ακομα δεν ειχε βγει λεξη απο το στομα του. Δεν μιλησε ακομα κι οταν ειδε την Ιερνη να μπαινει στο χωρο που ηταν ολοι συγκεντρωμενοι κρατωντας το βιβλιο στα χερια της. Το εδωσε στον Φεργκαλ που με την σειρα του το παρεδωσε στον Μπολγκ.
-'Ελπιζω να μην υπαρχει προβλημα που το εφερα εγω αντι ο απεσταλμενος σου' ειπε.
Ο Μπολγκ εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως του ηταν αδιαφορο ποιος θα το εφερνε και βυθιστηκε για τα επομενα λεπτα στην αναγνωση. Οτι ηταν καταγεγραμμενο μεσα στο βιβλιο το ειχε διαβασει ξανα μα τωρα εψαχνε να βρει καποιο στοιχειο που θα τον βοηθουσε ν' αποκρυπτογραφησει τα λεγομενα του ξενου. Καποια στιγμη σταματησε κι το εκλεισε.
-'Δεν βρηκα κατι που να δικαιολογει τους ισχυρισμους του ξενου' δηλωσε. 'Το θεμα ειναι πολυ πιο σοβαρο απ' οτι πραγματικα πιστευουμε για να το δουμε επιφανειακα και επιπολαια'.
                ===============================
Η απροσμενη εντυπωσιακη εισοδος της Γκορμλα τραβηξε για λιγο τα βλεμματα ολων πανω της και η κοπελα προσπαθησε αμεσα να δικαολογηθει.
-'Με συγχωρειτε που εμφανιζομαι απροσκλητη αλλα χρειαζομουνα τον Ραντραμ και μ' ενημερωσαν πως ηταν εδω. Ελπιζω να μην διακοπτω κατι σημαντικο'.
-'Οχι Γκορμλα, περασε, καθησε αν θελεις, δεν συζηταμε μυστικα' εκανε ο Μπολγκ διχως ν' αντιληφθει το φαρμακερο βλεμμα που του εριξε η Ιερνη.
Την αντιπαθουσε την Γκορμλα. Ηταν μια πανουργα, ραδιουργα γυναικα, ικανη για τα παντα, αρκει να πετυχαινε το σκοπο της. Εδω και καιρο χρησιμοποιουσε τα θελγητρα της πανω στον Ραντραμ διχως κανεις να γνωριζει που αποσκοπουσε. Οχι πως ο Ραντραμ ηταν καποιο αβουλο αρσενικο που μπορουσε να γινει ερμαιο στα χερια μια γυναικας αλλα ειχε σιγουρα παρασυρθει απο την φαντασμαγορικη γοητεια της Γκορμλα και ειχε μπλεξει σ' εναν χαοτικο λαβυρινθο ηδονων απ' οπου δυσκολα θα εβγαινε. Διχως ποτε να της εχει ξεκαθαρα πει την γνωμη της γι αυτην, η Ιερνη παντα παρακολουθουσε τις κινησεις της Γκορμλα.
                    =========================
Αυτο που ξεκινησε σαν απλη συζητηση, με ηπιες αντιπαραθεσεις και μια σωρεια θεωριων κατεληξε συντομα σε μια λεκτικη διαμαχη που θα ειχε ξεπερασει τα ορια αν δεν επενεβαινε ο Μπολγκ φοβουμενος τα χειροτερα.
-'Αρκετα' εκανε με στεντορια φωνη αναγκαζοντας τους παντες να σταματησουν και να γυρισουν προς το μερος του. 'Μπορουσε να μιλαμε για μερες και να μην καταληξουμε πουθενα' συνεχισε. 'Οτι και να συμβαινει στην πραγματικοτητα ο μονος που μπορει να το λυσει ειναι ο επισκεπτης μας αλλα εαν και οταν επιστρεψει ποτε απο το Φρεττον. Μεχρι τοτε θ' αυξησουμε τις σκοπιες στα τειχη, θα εντεινουμε τις περιπολιες και θα ζητησω απ' ολους σας να παραμενετε εντος του χωριου οταν δεν συντρεχει σημαντικος λογος για να πραξετε διαφορετικα. Επισης θελω τα ματια σας ανοιχτα για οτιδηποτε παραδοξο δειτε η υποψιαστειτε να μ' ενημερωσετε αμεσως. Σας υπενθυμιζω πως εχουμε καταφερει παρα πολλα για να τα χασουμε ολα μεσα σε μια στιγμη.
Προς το παρον περιμενετε ολοι εξω. Εσυ Φεργκαλ μεινε' ολοκληρωσε τον λογο του.
                   ============================
Την συντομη ιδιωτικη κουβεντα που ειχε με τον Φεργκαλ ακολουθησε μια σειρα ακομα με τους υπολοιπους κατ' ιδιαν αφου ηθελε να γνωριζει την αποψη του καθενος διχως τον επηρεασμο απο την παρουσια τριτων. Κι αν στην ουσια τιποτα περισσοτερο δεν εμαθε, μητε το μυστηριο φωτιστηκε εστω και λιγο, αυτο που δεν περιμενε ποτε ηταν ν' ακουσει αυτα που του μετεφερε ο Κοναλλ. Η απαντηση που πηρε, ακομα βυθισμενος στην απορια και την εκπληξη οταν ο Κοναλλ του μετεφερε αυτολεξει οσα του ειχε πει ο ξενος, γιατι δεν ειχε κανει αναφορα οσο ηταν και οι υπολοιποι παροντες αλλα επελεξε να τ' αποκρυψει ηταν πως ο ιδιος ειχε εκτιμησει πως ηταν για τ' αυτια του Μπολγκ και μονο. Αυτο ηταν κατι που αλλαζε τα παντα. Αν υπηρχε εστω και μια πιθανοτητα ο ξενος να ειχε δικιο τοτε τα πραγματα ηταν πολυ πιο σοβαρα απ' οτι φανταζοταν.
Χρειαζοταν στρατηγικη, μια στρατηγικη που ουσιαστικα βαραινε αποκλειστικα τους δικους του και μονο ωμους και δεν θα επετρεπε το παραμικρο περιθωριο λαθους γιατι τα παντα πλεον ισοροπουσαν στην κοψη του ξυραφιου. 
                 =============================
Μονο τ' αποκοσμα αντανακλαστικα του τον εσωσαν απο βεβαιη πτωση. Το αλογο τρομαγμενο απο την αποτομη εμφανιση των τριων ιππεων σηκωθηκε αποτομα στα δυο πισω ποδια του, σταθηκε για κλασματα του δευτερολεπτου σχεδον ορθιο αναγκαζοντας τον ξενο να πιαστει την τελευταια στιγμη απο την χαιτη του για να μην βρεθει στο λασπωμενο απο την βροχη χωμα.
Κοιταχτηκαν στιγμιαια σε μια αποσταση λιγων μετρων αναμεσα τους και λεχθηκαν πολλα διχως ν' ακουστει ψιθυρος. Μπηκε αναμεσα τους ακολουθωντας τον καλπασμο τους αφηνοντας τους να τον οδηγησουν εκει που ηθελαν και ουσιαστικα εκει που περιμενε και ο ιδιος.
Το αναιμικο φως της ημερας παλευε με τα γκριζα συννεφα που πλαισιωναν τον ουρανο και εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να διαπερασει την συνεχιζομενη βροχη που ειχε βαλθει να μουσκεψει τα παντα. Απο τα ρουχα τους ειχε αντιληφθει πως δεν ηταν τακτικοι στρατιωτες, μαλλον κατοικοι του Φρεττον που ειχαν αναλαβει ρολο περιπολου. Ολα αυτα λιγη σημασια ειχαν, τα ουσιωδη τον περιμεναν εκει που πηγαινε.
                     ===========================
Αν μπορουσε να εντοπισει μια ουσιαστικη διαφορα αναμεσα στα δυο χωρια αυτη θα ηταν η εκφραση στα προσωπα των κατοικων τους. Αν στο Μιουνεμον πλανιοταν ενας συγκαλυμμενος φοβος που ειχε να κανει με τις επιδρομες που ειχαν συμβει και εξακολουθουσαν να υφιστανται   απο συγκεκριμενους πραγματικους εχθρους, στο Φρεττον ηταν ξεκαθαρο πως ο φοβος που αποτυπωνοταν στις κινησεις και την καθημερινοτητα ολων οφειλοταν σε κατι εντελως διαφορετικο. Κατι που δεν ηταν απτο, χειροπιαστο αλλα περισσοτερο σαν μια αφηρημενη εννοια. Ακομα κι οταν ξεπεζεψε μπροστα σ' ενα μεγαλο σπιτι στο κεντρο του χωριου ακολουθωντας τις κινησεις των τριων καβαλλαρηδων που τον ειχαν οδηγησει εκει ενοιωθε πως κανεις δεν ασχολιοταν μαζι του μα ολοι οι κατοικοι καθε τρεις και λιγο κοιτουσαν ψηλα στον ουρανο τρομοκρατημενοι. Υποψιες ειχε για τον λογο που συνεβαινε αυτο, υποψιες που ηλπιζε πως θα διαψευδονταν η θα επιβεβαιωνονταν συντομα. Μπηκε στο σπιτι παντα συνοδευομενος απο τους φυλακες του αναρωτουμενος τι θα συναντουσε. 
                      ===========================
Οποια προβλεψη και να ειχε κανει θα επεφτε εξω. Ο εγκεφαλος του κατεγραφε οτι εβλεπε και αυτο που εβλεπε ηταν πραγματι παραδοξο. Ενα επιπεδο πανω απο το εδαφος βρισκοταν κατι σαν ξυλινος θρονος και πανω του καθισμενη ηταν μια γυναικα που το υφος της μονο αρκουσε για να πεισει τον οποιονδηποτε πως αυτη εκανε κουμαντο εκει. Αριστερα και δεξια της βρισκονταν ενα τσουρμο απο ημιγυμνα θηλυκα που ειχαν καρφωσει τα ματια τους πανω στον ξενο παρακολουθωντας τις κινησεις του ενω καθισμενος ηταν ενας αντρας που ακουμπουσε χαδιαρικα στον μηρο της γυναικας που ηταν στον θρονο. Ειχε συναντησει ξανα μητριαρχικες κοινωνιες και η σταση του αντρα που παρεπεμπε σε κουταβι που τριβεται στα ποδια του αφεντικου του του επιβεβαιωσαν αυτο που αμεσα ειχε αντιληφθει. Οι γυναικες ηταν τ' αφεντικα στο Φρεττον αλλα βαθια μεσα του γνωριζε πως και αυτες υπηρετριες καποιου η καποιας αλλης ηταν. Σταθηκε απεναντι στην γυναικα του θρονου που τον μελετουσε εξονυχιστικα.
-'Ειμαι η Φιεννα' ειπε με καθαρη φωνη 'ηγεμονας του Φρεττον. Να ξερεις πως ειμαστε προειδοποιημενοι για την εμφανιση σου και σε περιμεναμε με ανυπομονησια'.

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47

Αυτο συνεβαινε για πρωτη φορα. Συνηθως η διαδικασια ηταν απλη. Με την βοηθεια του κυβου ανακαλυπτε τον στοχο του, εκτελουσε την αποστολη του κι εφευγε διχως καν να κοιταξει πισω. Ομως τωρα ολα ηταν διαφορετικα. Μολονοτι ηξερε τι επρεπε να κανει, επιανε τον εαυτο του να εχει σαν προτεραιοτητα να συναντηθει με τον Φεργκαλ, επιθυμωντας να μαθει πιο πολλα απ' οσα του ειχε προσφερει ο Μπολγκ. Τι τον ενοιαζε το προβλημα που αντιμετωπιζε το Μιουνεμον ? Ο κυβος τον ειχε οδηγησει σωστα, το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει την ευκαρια και ν' αποσπασει ενα ακομα κομματι του μυστικου που κυνηγουσε εκατονταδες χρονια τωρα. Δεν ηταν δικο του ζητημα τι θα συνεβαινε στους κατοικους, ουτε τους δικους ωμους βαραινε η ευθυνη της σωτηριας του λιγοστου πληθυσμου του.
Βγηκε απο το σπιτι της Ιερνης βαστωντας τον κυβο σφιχτα στο δεξι του χερι. Αρκουσε να τον αφησει να τον κατευθυνει εκει που επρεπε.
Ρωτησε τον πρωτο περαστικο που βρηκε μπροστα του που ηταν το σπιτι του Φεργκαλ.
                   ===============================
Ηταν περιπου οπως τον ειχε φανταστει. Ενας γερακος ακαθοριστης ηλικιας, με αργο, προσεκτικο βημα, μετρημενες κινησεις και αεικινητο βλεμμα. Τον υποδεχτηκε φιλοξενα, τον κερασε κρασι που εφτιαχνε ο ιδιος και φανηκε περαν του δεοντος προθυμος να τον βοηθησει.
-'Αυτη η ιστορια ξεκιναει εδω και καποια χρονια' αρχισε την αφηγηση του. 'Σταδιακα ολη η περιοχη, σχεδον μεχρι το Γκλιντρι, βρεθηκε στην μεγγενη μιας θρησκευτικης αιρεσης που ηρθε απο πολυ μακρια. Το πως παραμενει ακομα αγνωστο, αν κι εχουν ακουστει διαφορα που ελαχιστη σχεση πρεπει να εχουν με την αληθεια. Γενικα ο κοσμος εδω πιστευει σε διαφορα πραγματα μα αυτο ηταν το κατι αλλο. Ακατανομαστα οργια, ανιερες τελετες, ανθρωποθυσιες κι αλλα αισχρα ειναι καποια μονα απ' αυτα που οι πιστοι αυτης της αιρεσης τελουν στο ονομα μιας θεοτητας που ουτε το ονομα της καλα-καλα δεν μπορει να προφερθει. Οσοι αρνηθηκαν να την λατρεψουν σφαγιαστηκαν με τους πλεον απανθρωπους τροπους. Ετσι οσο περνουσε ο καιρος το κακο εφτασε και στην δικη μας πορτα'.
                   =============================
-'Ολο το χωριο, με μπροσταρη τον Μπολγκ, αποφασισαμε να μην υποκυψουμε. Απο εκεινη τη στιγμη και μετα εχουμε ανα τακτα χρονικα διαστηματα επιχειρησεις μικρης εμβελειας που ολες, ευτυχως, εχουν αποκρουστει. Για ποσο ακομα ομως κανεις δεν ξερει'.
-'Αν καταλαβαινω καλα' διεκοψε ο ξενος 'δεν υπηρξε ποτε μια ολοκληρωτικη επιθεση εκ μερους της αντιπαλης μεριας. Παντου αλλου ομως ετσι ειχε γινει, γιατι οχι κι εδω' ?
-'Αυτο ειναι πραγματικα κατι το ανεξηγητο' συνεχισε ο Φεργκαλ. 'Παντα οι επιθεσεις ηταν μικρες και κατα καποιον τροπο πολυ προσεκτικες. Τον λογο δεν τον ξερει κανεις μας'.
Τα λογια του γερου τον ειχαν βυθισει προσωρινα σε δαιδαλωδεις σκεψεις κι ετσι δεν τον αντιληφθηκε οταν του ξαναγεμισε την κουπα του με κρασι.
-'Σ' αυτο εδω' εκανε ο Φεργκαλ ενω τραβουσε μεσα απο ενα ερμαρι ενα ογκωδες, σκονισμενο βιβλιο 'εχω καταγραψει καθε περιστατικο που εχει συμβει. Ημερομηνιες, σημεια, ποιοι ηταν εκει, ολα ειναι σημειωμενα εδω. Ριξε αν θελεις μια ματια, ισως σε βοηθησει'.
                   ==============================
Σ' ολη την διαδρομη μεχρι το σπιτι του Φινταν κρατωντας το βιβλιο που του ειχε εμπιστευθει ο Φεργκαλ προσπαθουσε να ερμηνευσει την συμπεριφορα του εχοντας αντιληφθει πως η αλλοτινη ζωτικης σημασιας προτεραιοτητα του, ο εντοπισμος του στοχου του, ειχε ατονησει σε τετοιο βαθμο που το μονο που τον ενοιαζε ηταν να ξεδιαλυνει αυτην τη σκοτεινη υποθεση με την λατρευτικη αιρεση. Ο κυβος εξακολουθουσε να διαχεει το φως του μην αφηνοντας τον να ξεχασει για ποιο λογο βρισκοταν εκει αλλα οι αντιδρασεις του δεν ηταν τοσο εντονες και παρανοικες οπως τις αλλες φορες. 
Ενοιωσε μια ανακουφιση οταν διαπιστωσε πως δεν ηταν κανενας στο σπιτι. Θα ειχε ετσι την ευκαιρια να μελετησει το βιβλιο διχως να επρεπε να εξηγησει το γιατι, ειδικα απο την στιγμη που ουτε ο ιδιος δεν ειχε μια συγκεκριμενη απαντηση να δωσει.
Η ελπιδα του πως ισως το βιβλιο του εδινε καποια βοηθεια στο να κατανοησει αυτα τα περιεργα συμβαντα δικαιωθηκε αρκετα λεπτα αργοτερα. Ξανακοιταξε προσεκτικα ολα τα σημειωμενα περιστατικα που καταγραφονταν για μια επαληθευση αλλα ηδη ηξερε τι ακριβως ειχε συμβει.
               ==================================
Η κοπελα οπισθοχωρησε αθελα της βλεποντας αποτομα τον ξενο στο κατωφλι του σπιτιου της.
-'Δεν ηθελα να σε τρομαξω' ειπε καθησυχαστικα ο ξενος. 'Γυρευω τον Κοναλλ'.
-'Δεν ειναι εδω αυτη τη στιγμη' αποκριθηκε η Καραν 'αλλα δεν θ' αργησει να επιστρεψει. Θελεις να περασεις να τον περιμενεις' ?
Ο ξενος εγνεψε καταφατικα και μπηκε στο σπιτι. Τιποτα το ξεχωριστο, τιποτα το συγκλονιστικο. Ομως η φροντιδα του γυναικειου χεριου φαινοταν παντου, απο την καθαριοτητα μεχρι την διακοσμηση. Στον ιδιο δεν ελεγε τιποτα αυτο, ομως υπηρχαν αντρες που οχι μονο το εκτιμουσαν αλλα το επιζητουσαν.
-'Εισαι το μοναδικο θεμα συζητησης στο χωριο' εκανε η Καραν αμηχανα. 'Ξερεις, ο τροπος που ναυαγησες, πως σωθηκες, καταλαβαινεις'....
Ο ξενος κουνησε το κεφαλι του, σημαδι πως καταλαβαινε, διχως να δινει πολλη σημασια.
Ο κυβος στον κορφο του μολις ειχε ειχε αρχισει να παρανοει. Ξανα.
                  =============================
-'Καταλαβαινεις τι μου λες'? εκανε ο Κοναλλ κοιτωντας συνομωτικα τριγυρω φοβουμενος πως ισως καποιος ν' ακουγε την συζητηση που εκανε με τον Ραντραμ. 'Με ποια δικαιολογια θα παυσεις τον Μπολγκ απο αρχηγο και θα παρεις την θεση του' ?
-'Παλι τα ιδια θα λεμε' ? απαντησε φανερα εκνευρισμενος ο Ραντραμ ενω παραλληλα εκανε νοημα στην χοντρη σερβιτορα να του ξαναγεμισει το ποτηρι του. 'Αν συνεχιστει ετσι για πολυ ακομα στο τελος το Μιουνεμον θ' απομονωθει εντελως ζωντας συνεχως στον φοβο μιας νεας επιδρομης. Που βλεπεις το κακο ? Αν δεχτουμε την λατρεια της θεας δεν θα μας πειραζει κανεις, θα μπορεσουμε να επεκταθουμε εξω απο αυτα τα καταραμενα τειχη, θ' αλλαξει η ζωη μας. Η θεα προστατευει και βοηθαει οσους την υπακουν. Με τον Μπολγκ και την ηλιθια επιμονη του το μονο που θα καταφερουμε θα ειναι να ζουμε στο φοβο μεχρι να πεθανουμε'.
Ο Κοναλλ ηπιε μια γενναια γουλια απο το σκουροχρωμο ποτο που ξεχειλιζε στο ποτηρι του.
-'Μην μ' ανακατευεις εμενα, ουτε την Καραν. Κανε οτι νομιζεις αλλα εγω αρνουμαι να παρω μερος σε οποιαδηποτε συνομωσια. Και να ξερεις πως αυτη η κουβεντα δεν εγινε ποτε'.
                     =============================
-'Ο ανοητος' ειπε ο Ραντραμ και ξεσπασε σ' ενα ξυλινο σκαμνι που βρεθηκε μπροστα του κλωτσωντας το και βλεποντας να γινεται κομματια μολις ηρθε σ' επαφη με τον απεναντι τοιχο.
-'Ηρεμησε' εκανε η Γκορμλα πλησιαζοντας τον απο πισω κανοντας μια αποπειρα να τον αγκαλιασει μα ο εκνευρισμενος αντρας την απωθησε με μια αποτομη κινηση.
-'Ο Κοναλλ ειναι ο πιο γενναιος απ' ολους' ειπε με την οργη να βγαινει συριχτη αναμεσα απ' τα δοντια του. 'Αν τον επαιρνα με το μερος μου θα ειχα ελπιδες μα τωρα'....
Σαρωσε με το χερι του οτι υπηρχε πανω στο τραπεζι και εκατσε βαρυς σε μια καρεκλα.
-'Ισως δεν ειναι ο Κοναλλ που χρειαζομαστε' ειπε η γυναικα γονατιζοντας μπροστα του. 'Ισως μπορει καποιος αλλος να μας βοηθησει στο σκοπο μας' εκανε χαμογελωντας.
-'Τι θες να πεις' ? ρωτησε απορημενος ο Ραντραμ.
-'Ελα' ειπε η Γκορμλα καθως σηκωνοταν προτεινοντας του το καταλευκο χερι της. -'Εχω μια ιδεα μα δεν ειναι αυτο που θελω τωρα' συνεχισε τραβωντας τον πανω της.
                   =============================
-'Μα που μπορει να βρισκεται τετοια ωρα' ? εκανε η Ιερνη αφου σιγουρευτηκε πως ο ξενος δεν ηταν σπιτι. 'Ειναι ακομα αδυναμος, λες να του ετυχε κατι' ? εκανε απευθυνομενη στον Φινταν.
-'Εγω θα ελεγα να σταματησεις ν' ανησυχεις για καποιον που δεν ξερουμε ουτε ποιος ειναι, απο που ηρθε αλλα ειμαστε σιγουροι πως καποια στιγμη θα εξαφανιστει οπως εμφανιστηκε και να δουμε τι θα κανουμε. Δεν γινεται να τον εχουμε ακομα κατω απο τη στεγη μας, ολοι μιλανε'....
-'Δεν με νοιαζει τι λενε οι αλλοι Φινταν' εκανε η κοπελα. 'Εσυ ξερεις πολυ καλα πως ποτε δεν μ' ενδιεφεραν οι γνωμες των αλλων, δεν θα με απασχολησουν ουτε τωρα. Απλα ανησυχω'...
Με μια κινηση ο γερος της εδειξε να μην συνεχισει, δεν γινοταν πιστευτη.
-'Ξερεις οτι εισαι οτι πολυτιμοτερο εχω στη ζωη' ειπε και την αγκαλιασε 'και θα εκανα το παν για σενα. Ομως υπαρχουν στιγμες, οπως αυτο το πεισμα σου με τον Μπολγκ η αυτη σου η εμμονη με δαυτον τον ξενο, που πραγματικα με προβληματιζει για το τι θα συμβει οταν εγω καποια στιγμη πεθανω'.
-'Σταματα' εκανε η κοπελα προσπαθωντας να κρυψει ενα δακρυ στην ακρη του ματιου της.
                      =============================
Ο αρχικος αιφνιαδιασμος του βλεποντας τον ξενο να τον περιμενει σπιτι του μετατραπηκε σε απορια δεδομενου πως ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε να δει. Εριξε μια κλεφτη ματια στην Καραν μα η ιδια απορια ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο της γυναικας.
-'Μπορω να βοηθησω σε κατι' ? ρωτησε.
-'Θα προτιμουσα να τα λεγαμε μοναχοι' εκανε ο ξενος.
-'Δεν εχω μυστικα απο την γυναικα μου' απαντησε ξερα ο Κοναλλ.
Ο ξενος δεν μιλησε μα στυλωσε τα ματια του πανω του.
-'Θα ειμαι μεσα αν με χρειαστειτε' ειπε η Καραν βγαζοντας τους απο την αμηχανια.
-'Λοιπον, τι ειναι αυτο που πρεπει να κουβεντιασουμε οι δυο μας' ? ρωτησε εκνευρισμενος.
-'Ειναι θεμα δικο σου το τι θα μεταφερεις και σε ποιον οταν ακουσεις αυτα που εχω να σου πω' ειπε ο ξενος. 'Μα ειναι κατι που αφορα μονο εσενα' συνεχισε. 'Εσυ εισαι ο ουσιαστικος λογος που το Μιουνεμον δεν εχει ακομα ισοπεδωθει και οι κατοικοι του ειναι ζωντανοι'.
                   ==============================
Ξεκινησε να μιλαει προσπαθωντας ν' αδιαφορει για τις ικεσιες, τις παρακλησεις, τις απειλες και την εν γενει συμπεριφορα του κυβου που εκανε οτι ηταν δυνατον για να του υποδειξει πως ο στοχος που εψαχνε, ο ανθρωπος που κουβαλουσε ενα ακομα κομματι απο τον γριφο που επρεπε να λυσει ηταν εκει, μπροστα του, ανηξερος για την μοιρα του.
Οσο μιλουσε, παραλληλα του εδειχνε απο το βιβλιο του Φεργκαλ τα περιστατικα που ηταν καταχωρημενα προσπαθωντας να του αποδειξει τα οσα υποστηριζε. 
Τα ματια του Κοναλλ συνεχιζαν να γουρλωνουν σταδιακα οσο ακουγε τον ξενο ενω η απορια εναλλασοταν στο προσωπο του με την δυσπιστια, διχως καμμια να φαινεται να υπερτερει.
-'Αυτο ειναι αδυνατον' ψελλισε μολις ο ξενος ολοκληρωσε οτι ειχε να πει. 'Ειναι εξωπραγματικο, ειναι'.....
-'Αληθεια' τον εκοψε ο ξενος 'και βαθια μεσα σου το ξερεις'. 
-'Και τι πρεπει να γινει τωρα' ? ρωτησε ξεψυχισμενα ο Κοναλλ.
-'Οπως εχει η κατασταση μονο ενα πραγμα μπορει να γινει αυτη τη στιγμη' απαντησε ο ξενος.

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46


-'Εμαθα την ιστορια σου και πρεπει να ομολογησω πως ησουνα πραγματικα τυχερος που τα καταφερες' ξεκινησε την κουβεντα ο Μπολγκ αφου ο ξενος ειχε καθισει αναπαυτικα μπροστα σ' ενα τραπεζι φορτωμενο καλουδια. 'Λυπαμαι που κανεις συνταξιδιωτης σου δεν τα καταφερε'.
Ο ξενος εκανε μια κινηση με τους ωμους σαν να ελεγε πως ετσι ειναι η ζωη μα δεν μιλησε νοιωθωντας πως ο συνομιλητης του δεν ειχε ολοκληρωσει. Δεν ειχε κανει λαθος.
-'Ο καιρος αυτην την εποχη ειναι δυσκολος ακομα και για μεγαλα καραβια, ποσο μαλλον για το δικο σου και το ελαφρυ φορτιο που κουβαλουσε. Αληθεια, θα ξεφορτωνατε στο Γκλιντρι ? Ξερεις, δεν ερχονται συχνα πλοια με τετοιο φορτιο στα μερη μας. Μα για πες μου τι ακριβως εγινε' ? ρωτησε μ' ενα τονο φωνης που εμοιαζε να κρυβει αρκετη ειλικρινεια.
Ο ξενος πηρε μια βαθια ανασα και επανελαβε γι ακομα μια φορα την ιστορια που ειχε πει και στην Ιερνη και τον θειο της. Αφου τελειωσε την αφηγηση εγειρε προς τα πισω παρατηρωντας τι εντυπωση ειχαν κανει τα λογια του στον ανθρωπο που ειχε απεναντι του. Χρειαστηκαν λιγα δευτερολεπτα για να το μαθει.
             ================================
'Δεν χρειαζεται να σου πω πως οι περισσοτεροι απο δω πιστευουν πως εισαι κατασκοπος απο το Φρεττον η ανθρωπος του Γκουχαν και θα δωσεις αναφορα σχετικα με την κατασταση μας αμεσως μολις φυγεις απο δω. Εγω παλι'.....
-'Να φανταστω πως δεν συμμεριζεσαι αυτες τις αποψεις' ? εκανε δηθεν απορημενα ο ξενος.
-'Τ' οτι δεν πιστεψα την ιστορια που μου ειπες δεν σημαινει αυτοματα πως εισαι κατι απ' τα δυο που νομιζουν οι υπολοιποι' εκανε ο Μπολγκ. 'Δεν ξερω ποιος εισαι και τι θελεις αλλα ειμαι σχεδον βεβαιος πως βρεθηκες εδω κατα λαθος και οχι εσκεμμενα'.
-'Η αληθεια ειναι πως πρωτη φορα ακουω για το Φρεττον η τον Γκουχαν, οπως αληθεια ειναι πως οντως εδω βρεθηκα λογω του ναυαγιου. Αληθεια ειναι ακομα πως θα ηθελα καποιος να μου εξηγησει τι ακριβως συμβαινει εδω. Εννοω γιατι τοσοι οπλισμενοι αντρες και γιατι τα οχυρωματικα εργα στην περιμετρο του χωριου'.
-'Νομιζα πως τα ειχες ηδη μαθει απο την Ιερνη η τον Φινταν' εκανε ο Μπολγκ και κατι στον τονο της φωνης του δεν αρεσε στον ξενο. 'Ας ειναι, θα σου πω εγω. Μπορει καποιος να βρει και να φωναξει τον Ραντραμ' ? συμπληρωσε απευθυνομενος στους δυο φρουρους που ηταν στο δωματιο. 'Που εχει εξαφανιστει απο το πρωι' ?  
              ================================
Η ιστορια που του διηγηθηκε ο Μπολγκ ηταν πραγματι απιστευτη. Μπορει το Μιουνεμον να ηταν ενα φιλησυχο χωριουδακι, δεν ηταν ετσι ομως και η υπολοιπη περιοχη. Το Φρεττον ηταν το τελευταιο απο τα χωρια και το πλεον κοντινο στο Μιουνεμον που ειχε υποκυψει σ' εκεινη την ακατανομαστη ειδωλολατρικη αιρεση. Ολη η ευρυτερη περιοχη προσκυνουσε τυφλα μια θεοτητα που ο τοπος απ' οπου ειχε προελθει βρισκοταν πεντε θαλασσες μακρια. Σαν επιδημικη ασθενεια, το ενα μετα το αλλο ολα τα χωρια ειχαν καταληξει να μεταμορφωθουν σε παγανιστικα κεντρα λατρειας. Οτι πιο ανοσιο, μιαρο και ποταπο ηταν η πιστη και η λατρεια σ' αυτην τη θεοτητα. Οσοι αρνουνταν να υποκυψουν σφαγιαζονταν επιδεικτικα για να φοβηθουν οι επομενοι. Σε λιγα χρονια το Μιουνεμον ηταν το μοναδικο χωριο που ειχε αρνηθει να λατρεψει αυτην την σιχαμερη θεοτητα με αποτελεσμα να εχει επιβιωσει ακομα χαρις στην πολυ καλη αμυντικη του λειτουργια κατορθωνοντας ν' αποκρουσει ολες τις επιθεσεις που ειχε υποστει. 
                  =============================
Μα δεν ηταν μονο οι επιθεσεις απο ξηρας που ταλανιζαν το Μιουνεμον. Το Φρεττον ειχε συμμαχησει με μια ορδη βαρβαρων που δρουσε στην απεναντι μερια της θαλασσας με αρχηγο τον αιμοδιψη Γκουχαν. Σε ανταλλαγμα για την βοηθεια που οι ορδες του Γκουχαν προσφεραν στο Φρεττον απο τη θαλασσα ηταν καλοδεχουμενοι στα ακατανομαστα και κτηνωδη οργια και τελετες που λαμβαναν χωρα ακομα κι αν δεν ειχαν ασπαστει την λατρεια της θεοτητας.
Παρ' ολο που το Μιουνεμον αντεχε ακομα υπηρχαν καποιες δειλες και πνιγμενες φωνες που υποστηριζαν πως ισως επρεπε να ακολουθησουν το Φρεττον αλλιως στο τελος, αργα η γρηγορα, δεν θα εμενε κανεις να υπερασπιστει το χωριο. Ο Μπολγκ ηταν απολυτος. Οσο εκανε κουμαντο αυτος το χωριο ποτε δεν θα προσκυνουσε αυτη τη βδελυρη θεοτητα. Ομως γνωριζε πως κατι επρεπε να γινει συντομα πριν αυτες οι αηχες φωνες διαμαρτυριας γιγαντωναν και το χωριο επεφτε εκ των εσω. Ετσι κι αλλιως δεν ειχε να περιμενει βοηθεια απο πουθενα δεδομενου πως η ευρυτερη περιοχη ειτε ειχε συμμαχησει με το Φρεττον η τα κουφαρια των κατοικων της, πεσμενα πανω στ' αποκαιδια, ταιζαν τους θηριωδεις, πεινασμενους λυκους των δασων.
                   =============================
-'Εντυπωσιακο πραγματι' αναφωνησε ο ξενος οταν ο Μπολγκ  τελειωσε την αφηγηση του.
-'Θα σε συμβουλευα λοιπον, μιας και δεν εχεις καμμια αναμειξη οπως φαινεται, να εγκαταλειψεις το Μιουνεμον το συντομοτερο δυνατον γιατι θα ηταν αδικο να εχεις επιζησει απο ενα τετοιο ναυαγιο και να ρισκαρεις τη ζωη σου με κατι που δεν σε αφορα' ειπε ο Μπολγκ.
-'Δεχομαι ολες τις συμβουλες που μου δινουν' εκανε χαμογελωντας ο ξενος ενω ταυτοχρονα σηκωνοταν απο την καρεκλα του. 'Απ' αυτες κραταω τις μισες και τις μισες εξεταζω. Και παντα στο τελος κανω αυτο που εγω θελω' συνεχισε ενω με την ακρη του ματιου του επιασε την κινηση του νεοφερμενου στο δωματιο.
-'Α, Ραντραμ' εκανε ο Μπολγκ σαν να μην ακουσε καν τι ειχε δηλωσει ο ξενος. 'Αργησες και ο επισκεπτης μας πρεπει να φυγει'.
Με μια ανεπαισθητη κινηση χαιρετισμου ο ξενος περασε μπροστα απο τον Ραντραμ και διχως να πει κατι κινηθηκε προς την εξοδο. Εκεινη ακριβως την στιγμη το ενοιωσε. 
                 =============================
Ο κυβος !! Μπορει να μην τον ειχε πανω του μα ολα τα σημαδια που ειχε νοιωσει ηταν πιο ζωντανα απο ποτε. Οχι, δεν ηταν ο Ραντραμ αυτος που εψαχνε μα το πρωτοπαλικαρο του Μπολγκ θα τον οδηγουσε στο στοχο του. Να που το ταξιδι δεν ειχε γινει ματαια. Ο κυβος ηξερε που τον εφερνε, ισως ο κυβος να ειχε φροντισει ακομα και για το ναυαγιο του. Οπως και να ειχε, ο επομενος στοχος του ηταν εδω και δεν ειχε καιρο για χασιμο. Επρεπε να παρει ξανα τον κυβο στα χερια του. Ποσο ανοητος μπορει να ηταν που τον ειχε παραμελησει τοσες μερες !
Βγηκε βιαστικα στο δρομο αδιαφορωντας για τους κατοικους που τον κοιτουσαν και σιγιψιθυριζαν. Εφτασε σχεδον τρεχοντας στο σπιτι της Ιερνης και μπηκε μεσα.
-'Πως πηγε η'.....ξεκινησε η κοπελα να λεει μα σταματησε βλεποντας τον ν' αδιαφορει για την παρουσια της και να πηγαινει κατ' ευθειαν στο δωματιο του. Βγηκε λιγα δευτερολεπτα μετα.
-'Τα ρουχα μου' εκανε εντονα πιανοντας την κοπελα απο το μπρατσο. 'Που ειναι τα ρουχα μου ? Δεν τα βρηκα εκει που τα ειχα αφησει'.
-'Δεν ειναι εκει που τ' αφησες' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε μια αποτομη κινηση να ελευθερωσει το χερι της. Δεν τα καταφερε.
                ============================
-'Πλυμενα ειναι, εκει' εκανε δειχνοντας απεναντι με το ελευθερο χερι της.
Ο ξενος αρχισε να τα ψαχνει μα πριν προλαβει να πει οτιδηποτε η Ιερνη μιλησε παλι.
-'Το τετραγωνο αντικειμενο που ψαχνεις το εχω αφησει διπλα σου, εκει που κοιμασαι. Σκεφτηκα πως θα το εψαχνες μολις συνερχοσουν. Φανταζομαι πως εχει αξια μονο για σενα'.
Πηρε τον κυβο στα χερια του και το φως του πλημμυρισε τις παλαμες του. Τον εχωσε βιαστικα στον κορφο του κι επεστρεψε στο δωματιο που ηταν η κοπελα.
-'Με συγχωρεις για την αντιδραση μου' ειπε δειχνοντας το χερι της απ' οπου την ειχε πιασει. 'Δεν ξερεις ποσο πολυτιμο ειναι αυτο το αντικειμενο για μενα' προσθεσε.
-'Ειμαι σιγουρη τωρα πια' ειπε η κοπελα. 'Λοιπον, πως πηγε η κουβεντα με τον Μπολγκ' ? ρωτησε αλλαζοντας τελειως θεμα συζητησης.
-'Θα σου πω τι μου ειπε μα πρεπει να μαθω περισσοτερα' απαντησε ο ξενος.
                ==============================
-'Σε γενικες γραμμες αυτη ειναι η αληθεια' ειπε η Ιερνη οταν τελειωσε την ομιλια του ο ξενος 'μα νομιζω πως καλυτερα ειναι να μιλησεις στον Φεργκαλ. Θα σου πει πολλα περισσοτερα και πιο ουσιαστικα απ' οτι εμαθες απ' τον Μπολγκ'.
-'Ποιος ειναι ο Φεργκαλ' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Ο σοφος του χωριου' εκανε η Ιερνη. 'Η αληθεια ειναι πως περα απ' τα πολλα που ξερει γνωριζει αρχαιες μυστικιστικες τελετες και διαθετει δυναμεις που εφαπτονται αυτες ενος μαγου. Ακομα και ο Μπολγκ τον συμβουλευεται οποτε εχει παραστει αναγκη'.
-'Ενας τρελογερος που παραληρει ακαταλαβιστικα, αυτο ειναι ο Φεργκαλ' ακουστηκε η φωνη του Φινταν που μολις ειχε μπει στο σπιτι αθορυβα. 'Οχι μονο δεν θα μαθεις κατι απ' αυτον αλλα θα σε μπερδεψει χειροτερα' ολοκληρωσε την φραση του.
Ο ξενος κοιταξε την Ιερνη που εκανε μια χειρονομια απελπισιας.
-'Δεν εχω τιποτα να χασω' ειπε.
                      =============================
-'Ολοι στο χωριο μιλανε γι αυτον τον ξενο που μαζεψε η Ιερνη σπιτι της' ειπε η κοπελα ενω παραλληλα προσπαθουσε ν' αναψει τον υγρο, νοτισμενο τζακι. 'Τι λες να ειναι' ?
-'Δεν ξερω' απαντησε ο αντρας που απολαμβανε μια κουπα κρασι. -'Πολλα ακουγονται αλλα κανενας δεν μπορει να ειναι σιγουρος'.
-'Το μονο που δεν θελουμε ειναι κι αλλα προβληματα Κοναλλ' ειπε η κοπελα. 'Εχουμε ηδη ενα σωρο μπελαδες στο κεφαλι μας'.
-'Ελα εδω Καραν' εκανε ο αντρας ανοιγοντας ταυτοχρονα την αγκαλια του. Η κοπελα εκατσε πανω του και τυλιξε τα χερια της γυρω απο το λαιμο του.
-'Φοβαμαι Κοναλλ' ειπε χαμηλοφωνα. 'Εχω ενα κακο προαισθημα' συμπληρωσε.
Ο αντρας την φιλησε απαλα στα χειλη. -'Τα εχουμε καταφερει και σε δυσκολοτερες καταστασεις' ειπε 'θα τα καταφερουμε και τωρα. Μην μου ανησυχεις' συνεχισε και την αγκαλιασε προστατευτικα.
Η Καραν κουρνιασε στην αγκαλια του κι αφεθηκε στο χαδι του.
                   ===========================
Η Γκορμλα τεντωθηκε νωχελικα σαν γατα μεσα στην μαντεμενια της μπανιερα αφηνοντας το καυτο νερο να χαιδεψει καθε ποντο του υπεροχου κορμιου της. Πισω απο τα μισοκλειστα ματια της μια πληθωρα σκεψεων εναλλασονταν κρατωντας την σ' εγρηγορση.
Η απροσδοκητη παρουσια αυτου του ξενου ισως ηταν καταλυτικη για την εφαρμογη των σχεδιων της. Ειχε συνειδητοποιησει πως μονο με την βοηθεια του εραστη της, του Ραντραμ, δεν θα καταφερνε ποτε να ξεφορτωθει τον Μπολγκ απο την αρχηγια του χωριου.
Ειχε βαρεθει πια να βρισκεται στη σκια και η ακορεστη επιθυμια της για εξουσια οχι μονο δεν κοπαζε αλλα οσο περνουσε ο καιρος θεριευε περισσοτερο. Αν υπηρχε τροπος ν' απαλλαχθει απο τον Μπολγκ και την μισητη Ιερνη θα τον ειχε θεσει σε εφαρμογη. Ομως επρεπε να κινηθει εξυπνα. Χρειαζοταν ακομα τον Ραντραμ και οποιον αλλο συμμαχο μπορουσε να εχει.
Εξω ειχε πια νυχτωσει και ο Ραντραμ δεν ειχε ερθει ακομα. Παντα ξεχνιοταν οταν βρισκοταν με τον Μπολγκ, το ιδιο θα συνεβαινε και τωρα, μα η Γκορμλα βαριοταν να τον περιμενει.
Εβαλε το χερι της μεσα στο νερο αναμεσα στα ποδια της, εκλεισε τα ματια της και γουργουρισε.

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45


Τα πρωτα δυο πραγματα που προσεξε στην κοπελα που εστεκε απο πανω του ηταν τα κατακοκκινα μαλλια της και τις διασπαρτες φακιδες που στολιζαν το προσωπο και τα χερια της. Εκανε να κινηθει κι ενα επιφωνημα πονου βγηκε απο τα χειλη του.
-'Μην κουνιεσαι' του ειπε η κοπελα που δεν θα ηταν πανω απο εικοσι πεντε χρονων. 'Εχεις χτυπησει πολυ ασχημα και ειναι πραγματικα απιστευτο το οτι ζεις ακομα. Με μια αποτομη κινηση μπορει ν' αρχισεις να αιμορραγεις ξανα'.
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε ο ξενος καταλαβαινοντας πως και η ομιλια ακομα τον εκανε να ποναει. 'Ποσο καιρο ειμαι ετσι ? Ποια εισαι εσυ' ?
Αντι απαντησεως η κοπελα του εναποθεσε στο μετωπο ενα βρεγμενο πανι που τον ανακουφισε στιγμιαια.
-'Εχουμε χρονο γι αυτα' του ειπε. 'Μα τωρα πρεπει να κοιμηθεις, να ξεκουραστεις για να ξαναβρεις τις δυναμεις σου'.
Τα λογια της λειτουργησαν σαν υπνωτικο. Ενοιωσε τα ματια του να βαραινουν και η τελευταια σκεψη που περασε απο το μυαλο του πριν αποκοιμηθει ηταν πως αισθανοταν το κορμι του γυμνο κατω απο τα χοντρα σκεπασματα που τον τυλιγαν. 
                     ===============================
Οταν του ειπαν πως βρισκοταν σ' αυτην τη κατασταση σχεδον τρεις μερες του φανηκε αδυνατον να το πιστεψει. Ηξερε πως ηταν ζωντανος χαρη στον κυβο μα ο χρονος αναρρωσης του φανηκε καπως υπερβολικος. Ο κυβος ! Οταν ξυπνησε και καταφερε να σηκωθει του ειχαν δωσει αλλα ρουχα να φορεσει απο τα δικα του. Τον επιασε αγχος σχετικα με τον κυβο που παντα φυλαγε στον κορφο του και ηρεμησε μονο οταν τον ειδε αναμεσα στα ρουχα του.
Η κοπελα λεγοταν Ιερνη και τον ειχε βρει λιγο μετα την προσκρουση του στον βραχο με τον θειο της Φινταν και τον περιμαζεψαν. Μολονοτι δυσκολευτηκαν αρκετα για να τον μεταφερουν με αλογο μεχρι το χωριο τους, ονοματι Μιουνεμον, τα ειχαν καταφερει και μαλιστα με πολυ καλα αποτελεσματα. Ενοιωθε πως τους χρωστουσε τη ζωη του κι ας μην ηξεραν πως το μικρο αντικειμενο που κουβαλουσε πανω του ποτε δεν θα αφηνε να παθει κατι.
Ηξερε πως τωρα που ειχε αποθεραπευτει θα ξεκιναγαν οι ερωτησεις για το ποιος ηταν, πως ειχε βρεθει εκει και που πηγαινε. Ειχε προετοιμαστει καταλληλα.
                  ===========================
-'Ο Μπολγκ, ο αρχηγος του χωριου, θελει να σε δει μολις εισαι ετοιμος' ειπε ο Φινταν ενω η Ιερνη ειχε τυλιχτει μεσα στους καπνους που εβγαιναν ασταματητα απο ενα τεραστιο τσουκαλι.
-'Ο Μπολγκ μπορει να περιμενει θειε' ειπε η κοπελα ενω ανακατευε το περιεχομενο του τσουκαλιου με ενα μεγαλο κυλινδρικο ξυλο. 'Δεν βλεπεις που ακομα δυσκολα στεκεται ορθιος' ?
-'Ειμαι μια χαρα' ειπε ο ξενος αισθανομενος αβολα αναμεσα στη διχογνωμια που ειχε ξεσπασει. 'Θα παω να τον δω ισως και σημερα' προσθεσε.
-'Να μου κανεις τη χαρη' πεταξε η κοπελα γυρνωντας και κραδαινοντας απειλητικα το ξυλο μπροστα του. 'Μολις φας θα πεσεις να ξεκουραστεις. Αυτο που σου λειπει ειναι υπνος οχι η ανακριση απο τον Μπολγκ'. 
-'Δεν βγαζω ακρη μαζι σου' μονολογησε ο Φινταν. 'Αν και ξερεις τον Μπολγκ σου αρεσει να του πηγαινεις παντα κοντρα'.
'Γι αυτο επιμενει τοσο μαζι μου' απαντησε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε ενα επιτακτικο νοημα στον ξενο να καθησει στο τραπεζι. Υπακουσε διχως δευτερη σκεψη.
                    ===========================
Το Μιουνεμον ηταν μεν χωριο αλλα αριθμουσε ισαμε χιλιες πεντακοσιες ψυχες. Βρισκοταν μιση μερα δρομο απο την ακτογραμμη της θαλασσας, εκει που τον ειχαν βρει, και οι κατοικοι του, κτηνοτροφοι κατα βαθος, ζουσαν κι απο το κυνηγι και το ψαρεμα. Την μερα που η Ιερνη και ο θειος της τον ειχαν μαζεψει μισοπεθαμενο ειχαν κατεβει εκει εντελως συμπτωματικα και μονο χαρη στο δυνατο βλεμμα της κοπελας που ειχε δει συντριμια απο το ναυαγιο τον ειχαν εντοπισει.
Η ρωμαικη κατοχη δεν ειχε φτασει ακομα εκει μα οι κατοικοι του χωριου ειχαν συχνα προβληματα με τους βαρβαρους λαους που κατοικουσαν στην αλλη μερια της θαλασσας.
Ετσι ηταν αναγκασμενοι να εχουν παντα ενα μικρο αριθμο αντρων ετοιμοπολεμους στην περιπτωση που δεχονταν καποια εισβολη. Οπως ηταν αναμενομενο δεν ειχαν συναντησει ποτε πριν καποιον σαν κι αυτον και απολυτα δικαιολογημενα ολοι περιμεναν να μαθουν ποιος ηταν ο ξενος. Μα αυτο δεν προβλεποταν να γινει πριν η Ιερνη εδινε την συγκαταθεση της, μια συγκαταθεση που σιγουρα θα κρατουσε λιγο χρονο ακομα.
                   =============================
Η κοπελα ειχε δικιο. Χρειαστηκε αλλη μια μερα πληρους αναπαυσης και ξεκουρασης για να νοιωσει πως ειχε επανελθει πληρως. Ετρωγε με βουλιμια ενα απροσδιοριστο μα γευστικοτατο πρωινο που του ειχε ετοιμασει οταν την ειδε να στρογγυλοκαθεται απεναντι του.
-'Λοιπον' ? ρωτησε χαμογελωντας. 'Απο που θελεις ν' αρχισεις' ? 
Ειχε χρονο να σκεφτει καποιο παραμυθι οσο διαστημα αναρρωνε και ειχε αποφασισει να ειναι κοινο για ολους. Ετσι της ειπε πως ειχε μπαρκαρει απο την Ταγγερη με προορισμο το Γκλιντρι οπου θα παρεδιδε ενα φορτιο με μπαχαρια κι αρωματικα φυτα. Ομως η καταιγιδα ειχε αλλα σχεδια κι ετσι ειχε βρεθει εκει.
-'Το Γκλιντρι ειναι μια βδομαδα δρομος με το αλογο' εκανε ο Φινταν που ειχε μπει αθεατος στο σπιτι και ειχε ακουσει την εξομολογηση του ξενου.
-'Δεν νομιζω πως εχει νοημα να σκεφτεται το Γκιλντρι θειε' ειπε η Ιερνη. 'Το φορτιο χαθηκε και ηταν πολυ τυχερος που εζησε μιας και δεν βρεθηκε κανενας αλλος απο το υπολοιπο πλοιο'.
                    ===============================
-'Μονο εγω επεζησα απ' ολους' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Φοβαμαι πως ναι' απαντησε η Ιερνη. 'Τι σκεφτεσαι να κανεις' ?
-'Ομολογω πως δεν το εχω σκεφτει ακομα' απαντησε ο ξενος μην θελοντας ν' αποκαλυψει πως δεν ηξερε απο την αρχη για ποιο λογο ειχε ξεκινησει αυτο το ταξιδι. 'Το μονο που ξερω ειναι πως εχω ηδη καταχραστει την φιλοξενια σας και δεν γνωριζω πως να ξεπληρωσω οσα εχετε κανει για μενα' συμπληρωσε.
-'Δεν καναμε απολυτως τιποτα' ειπε η κοπελα μαζευοντας τα απομειναρια του πρωινου που βρισκονταν μπροστα στον ξενο. 'Μπορεις να μεινεις εδω οσο θελεις μεχρι ν' αποφασισεις τι θελεις να κανεις'.
-'Ισως πρεπει να παει στο Γκιλντρι' παρενεβληθη ο Φινταν. 'Καποιος θα πρεπει να υπαρχει που θα σε περιμενε να φτασεις εκει και θ' ανησυχει'.
Η Ιερνη γυρισε και κοιταξε τον ξενο περιμενοντας την απαντηση του. Ενας αθεατος στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο το στηθος της οταν τον ακουσε να λεει πως δεν υπηρχε κανεις να τον περιμενει στο Γκλιντρι η οπουδηποτε αλλου. 
                       ============================
Ενας χτυπος στην εξωπορτα διεκοψε την κουβεντα και ο Φινταν που ανοιξε συνομιλησε για λιγο με τον αντρα που την ειχε χτυπησει. Οταν επεστρεψε ηταν συνοφρυωμενος.
-'Ο Μπολγκ ζητησε να σε δει μολις εχεις την δυνατοτητα' ειπε. 'Αν θελεις την γνωμη'.....
-'Ο Μπολγκ ξερει μονο να δινει εντολες και περιμενει απο τους αλλους να υπακουν' ξεσπασε η κοπελα. 'Μα αν νομιζει'....
-'Δεν υπαρχει λογος ν' αναβαλλω το αναποφευκτο' την διεκοψε με την σειρα του ο ξενος. 'Αυτο που πρεπει να γινει θα γινει και νοιωθω αρκετα καλα να υποστω μια ανακριση' συμπληρωσε.
'Θα ερθω μαζι σου' πεταξε αποφασιστικα η κοπελα μα ο ξενος την σταματησε.
-'Μπορω να τα καταφερω και μονος μου' ειπε 'αρκει καποιος να μου πει που θα τον βρω'.
Ο Φινταν του εδωσε οδηγιες και ο ξενος βγηκε απο το σπιτι.
-'Τωρα που μειναμε οι δυο μας' εκανε ο Φινταν 'πιστευω πως πρεπει να κανουμε μια κουβεντα' απευθυνομενος στην ανηψια του. 'Να ξερεις πως αυτη η ιστορια δεν θα μας βγει σε καλο'.
                 =============================
-'Τι νομιζεις εσυ για ολα αυτα Ραντραμ' ? ρωτησε η μελαχροινη οπτασια που αδυνατουσε να σταματησει το νευρικο της βαδισμα πανω-κατω ενω ταυτοχρονα τα λευκα της χερια βρισκονταν σε μονιμη κινηση. 'Τι ρολο πιστευεις πως παιζει αυτος ο μυστηριωδης ξενος που εμφανιστηκε απο το πουθενα' ?
-'Ειναι νωρις ακομα για να ξερουμε Γκορμλα' απαντησε ο αντρας που ειχε προσφωνηθει Ραντραμ. 'Φανταζομαι πως αυτο θελει να μαθει και ο Μπολγκ'.
-'Αυτο ειναι μονο η γιατι τον τρωνε οι δαιμονες που η Ιερνη κοιμαται κατω απο την ιδια στεγη με καποιον αγνωστο ? ρωτησε η κοπελα. 'Δεν ξερω τι μαγια του εχει κανει αυτο το βρωμοθηλυκο αλλα δεν μπορει να την βγαλει απο το μυαλο του' εκανε εκνευρισμενη η Γκορμλα.
-'Καθολου βολικο για τα σχεδια σου, ετσι δεν ειναι' ? απαντησε ειρωνικα ο Ραντραμ. 
-'Τα σχεδια μας Ραντραμ, τα σχεδια μας' ψιθυρισε χαμηλοτονα η Γκορμλα ενω τον πλησιαζε αργα. 'Μην ξεχνας πως αν αφησουμε τον Μπολγκ να κανει δικη του την Ιερνη εσυ δεν θα γινεις ποτε κατι περισσοτερο απο το δεξι του χερι κι αυτο δεν ειναι αρκετο για να συνεχισεις ν' απολαμβανεις οτι εχεις τωρα' συνεχισε ενω με μια κινηση απαλλαχτηκε απο τα ρουχα της μενοντας γυμνη απεναντι στον Ραντραμ που κοιτουσε με ματια θολα.
              ================================
Σ' ολη τη διαδρομη μεχρι να φτασει στο ξυλινο σπιτι στην κορυφη του μικρου λοφου, λιγο εξω απο το Μιουνεμον, που εμενε ο Μπολγκ, οι κατοικοι του χωριου σταματουσαν και τον κοιταγαν απορημενοι. Ολοι ηξεραν για τις συνθηκες που ειχε βρεθει ο ξενος στα μερη τους αλλα ολοι ηταν ανησυχοι για το τι εκανε εκει. Απο την μερια του ο ξενος παρατηρουσε τα παντα καταγραφοντας καθε λεπτομερεια στον χαρτη του μυαλου του. Αυτο που του ειχε προξενησει εντυπωση ηταν ο ανεξηγητος γι αυτον αριθμος οπλισμενων αντρων που κυκλοφορουσαν σε μικρες ομαδες αναμεσα στους χωρικους δινοντας την εντυπωση πως ηταν ετοιμοι ανα πασα στιγμη να εμπλακουν σε μια επικειμενη μαχη, κατι αφυσικο για ενα μικρο χωριο σαν το Μιουνεμον που ζουσε αποκλειστικα απο την κτηνοτροφια και την αλιεια. Το αλλο που του ειχε κανει εντυπωση ηταν τα ψηλα τειχη που υψωνονταν περιμετρικα του χωριου σαν να προσπαθουσαν να κρατησουν απ' εξω κατι το φοβερο και τρομερο. Ηταν αραγε οι ζωοκλεφτες της περιοχης τοσο επικινδυνοι τελικα ?
Ηξερε πως ολες αυτες οι αποριες θα λυνονταν σε λιγο που θα συναντουσε τον αρχηγο του χωριου, τον Μπολγκ, καθως κι αυτος με την σειρα του θα ελυνε τις δικες του.
                    ===========================
-'Το οτι τον βρηκαμε εμεις δεν μας υποχρεωνει να τον κρατησουμε σπιτι μας μεχρι να γινει καλα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις πως ο Μπολγκ θα εχει εκνευριστει αφανταστα'.
-'Μου ειναι παντελως αδιαφορο αν ο Μπολγκ νευριασε' απαντησε η Ιερνη. 'Καναμε αυτο που επρεπε να κανουμε και δεν εχουμε να δωσουμε λογαριασμο σε κανενα' συνεχισε η κοπελα ενω σπιθες ειχαν αρχισει να εμφανιζονται στα ματια της.
'Ξερεις πως αισθανεται ο Μπολγκ για σενα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις ακομα πως αυτη η κοντρα αναμεσα σας δεν θα μας βγει σε καλο. Μα τι σου εχει κανει πια και τον αντιπαθεις τοσο' ?
-'Εγω δεν ειμαι απο τα τσιρακια του που τρεχουν να του ικανοποιησουν τις επιθυμιες και τις ιδιοτροπιες του, ουτε θα γινω ποτε κτημα του οπως θελει' ειπε η κοπελα. 'Πρεπει να καταλαβεις θειε πως δεν νοιωθω τιποτα γι αυτον εκτος απο αντιπαθεια'.
-'Ενω'....ξεκινησε ο Φινταν διχως να ολοκληρωσει την φραση του.
-'Ενω' ? εκανε η κοπελα κοιτωντας τον καταματα.
-'Ενω αυτος ο ξενος ειναι κατι αλλο ε' ?
Η Ιερνη δεν απαντησε ενω ταυτοχρονα επιασε τον εαυτο της να τον σκεφτεται επιμονα.