ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47
Αυτο συνεβαινε για πρωτη φορα. Συνηθως η διαδικασια ηταν απλη. Με την βοηθεια του κυβου ανακαλυπτε τον στοχο του, εκτελουσε την αποστολη του κι εφευγε διχως καν να κοιταξει πισω. Ομως τωρα ολα ηταν διαφορετικα. Μολονοτι ηξερε τι επρεπε να κανει, επιανε τον εαυτο του να εχει σαν προτεραιοτητα να συναντηθει με τον Φεργκαλ, επιθυμωντας να μαθει πιο πολλα απ' οσα του ειχε προσφερει ο Μπολγκ. Τι τον ενοιαζε το προβλημα που αντιμετωπιζε το Μιουνεμον ? Ο κυβος τον ειχε οδηγησει σωστα, το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει την ευκαρια και ν' αποσπασει ενα ακομα κομματι του μυστικου που κυνηγουσε εκατονταδες χρονια τωρα. Δεν ηταν δικο του ζητημα τι θα συνεβαινε στους κατοικους, ουτε τους δικους ωμους βαραινε η ευθυνη της σωτηριας του λιγοστου πληθυσμου του.
Βγηκε απο το σπιτι της Ιερνης βαστωντας τον κυβο σφιχτα στο δεξι του χερι. Αρκουσε να τον αφησει να τον κατευθυνει εκει που επρεπε.
Ρωτησε τον πρωτο περαστικο που βρηκε μπροστα του που ηταν το σπιτι του Φεργκαλ.
===============================
Ηταν περιπου οπως τον ειχε φανταστει. Ενας γερακος ακαθοριστης ηλικιας, με αργο, προσεκτικο βημα, μετρημενες κινησεις και αεικινητο βλεμμα. Τον υποδεχτηκε φιλοξενα, τον κερασε κρασι που εφτιαχνε ο ιδιος και φανηκε περαν του δεοντος προθυμος να τον βοηθησει.
-'Αυτη η ιστορια ξεκιναει εδω και καποια χρονια' αρχισε την αφηγηση του. 'Σταδιακα ολη η περιοχη, σχεδον μεχρι το Γκλιντρι, βρεθηκε στην μεγγενη μιας θρησκευτικης αιρεσης που ηρθε απο πολυ μακρια. Το πως παραμενει ακομα αγνωστο, αν κι εχουν ακουστει διαφορα που ελαχιστη σχεση πρεπει να εχουν με την αληθεια. Γενικα ο κοσμος εδω πιστευει σε διαφορα πραγματα μα αυτο ηταν το κατι αλλο. Ακατανομαστα οργια, ανιερες τελετες, ανθρωποθυσιες κι αλλα αισχρα ειναι καποια μονα απ' αυτα που οι πιστοι αυτης της αιρεσης τελουν στο ονομα μιας θεοτητας που ουτε το ονομα της καλα-καλα δεν μπορει να προφερθει. Οσοι αρνηθηκαν να την λατρεψουν σφαγιαστηκαν με τους πλεον απανθρωπους τροπους. Ετσι οσο περνουσε ο καιρος το κακο εφτασε και στην δικη μας πορτα'.
=============================
-'Ολο το χωριο, με μπροσταρη τον Μπολγκ, αποφασισαμε να μην υποκυψουμε. Απο εκεινη τη στιγμη και μετα εχουμε ανα τακτα χρονικα διαστηματα επιχειρησεις μικρης εμβελειας που ολες, ευτυχως, εχουν αποκρουστει. Για ποσο ακομα ομως κανεις δεν ξερει'.
-'Αν καταλαβαινω καλα' διεκοψε ο ξενος 'δεν υπηρξε ποτε μια ολοκληρωτικη επιθεση εκ μερους της αντιπαλης μεριας. Παντου αλλου ομως ετσι ειχε γινει, γιατι οχι κι εδω' ?
-'Αυτο ειναι πραγματικα κατι το ανεξηγητο' συνεχισε ο Φεργκαλ. 'Παντα οι επιθεσεις ηταν μικρες και κατα καποιον τροπο πολυ προσεκτικες. Τον λογο δεν τον ξερει κανεις μας'.
Τα λογια του γερου τον ειχαν βυθισει προσωρινα σε δαιδαλωδεις σκεψεις κι ετσι δεν τον αντιληφθηκε οταν του ξαναγεμισε την κουπα του με κρασι.
-'Σ' αυτο εδω' εκανε ο Φεργκαλ ενω τραβουσε μεσα απο ενα ερμαρι ενα ογκωδες, σκονισμενο βιβλιο 'εχω καταγραψει καθε περιστατικο που εχει συμβει. Ημερομηνιες, σημεια, ποιοι ηταν εκει, ολα ειναι σημειωμενα εδω. Ριξε αν θελεις μια ματια, ισως σε βοηθησει'.
==============================
Σ' ολη την διαδρομη μεχρι το σπιτι του Φινταν κρατωντας το βιβλιο που του ειχε εμπιστευθει ο Φεργκαλ προσπαθουσε να ερμηνευσει την συμπεριφορα του εχοντας αντιληφθει πως η αλλοτινη ζωτικης σημασιας προτεραιοτητα του, ο εντοπισμος του στοχου του, ειχε ατονησει σε τετοιο βαθμο που το μονο που τον ενοιαζε ηταν να ξεδιαλυνει αυτην τη σκοτεινη υποθεση με την λατρευτικη αιρεση. Ο κυβος εξακολουθουσε να διαχεει το φως του μην αφηνοντας τον να ξεχασει για ποιο λογο βρισκοταν εκει αλλα οι αντιδρασεις του δεν ηταν τοσο εντονες και παρανοικες οπως τις αλλες φορες.
Ενοιωσε μια ανακουφιση οταν διαπιστωσε πως δεν ηταν κανενας στο σπιτι. Θα ειχε ετσι την ευκαιρια να μελετησει το βιβλιο διχως να επρεπε να εξηγησει το γιατι, ειδικα απο την στιγμη που ουτε ο ιδιος δεν ειχε μια συγκεκριμενη απαντηση να δωσει.
Η ελπιδα του πως ισως το βιβλιο του εδινε καποια βοηθεια στο να κατανοησει αυτα τα περιεργα συμβαντα δικαιωθηκε αρκετα λεπτα αργοτερα. Ξανακοιταξε προσεκτικα ολα τα σημειωμενα περιστατικα που καταγραφονταν για μια επαληθευση αλλα ηδη ηξερε τι ακριβως ειχε συμβει.
==================================
Η κοπελα οπισθοχωρησε αθελα της βλεποντας αποτομα τον ξενο στο κατωφλι του σπιτιου της.
-'Δεν ηθελα να σε τρομαξω' ειπε καθησυχαστικα ο ξενος. 'Γυρευω τον Κοναλλ'.
-'Δεν ειναι εδω αυτη τη στιγμη' αποκριθηκε η Καραν 'αλλα δεν θ' αργησει να επιστρεψει. Θελεις να περασεις να τον περιμενεις' ?
Ο ξενος εγνεψε καταφατικα και μπηκε στο σπιτι. Τιποτα το ξεχωριστο, τιποτα το συγκλονιστικο. Ομως η φροντιδα του γυναικειου χεριου φαινοταν παντου, απο την καθαριοτητα μεχρι την διακοσμηση. Στον ιδιο δεν ελεγε τιποτα αυτο, ομως υπηρχαν αντρες που οχι μονο το εκτιμουσαν αλλα το επιζητουσαν.
-'Εισαι το μοναδικο θεμα συζητησης στο χωριο' εκανε η Καραν αμηχανα. 'Ξερεις, ο τροπος που ναυαγησες, πως σωθηκες, καταλαβαινεις'....
Ο ξενος κουνησε το κεφαλι του, σημαδι πως καταλαβαινε, διχως να δινει πολλη σημασια.
Ο κυβος στον κορφο του μολις ειχε ειχε αρχισει να παρανοει. Ξανα.
=============================
-'Καταλαβαινεις τι μου λες'? εκανε ο Κοναλλ κοιτωντας συνομωτικα τριγυρω φοβουμενος πως ισως καποιος ν' ακουγε την συζητηση που εκανε με τον Ραντραμ. 'Με ποια δικαιολογια θα παυσεις τον Μπολγκ απο αρχηγο και θα παρεις την θεση του' ?
-'Παλι τα ιδια θα λεμε' ? απαντησε φανερα εκνευρισμενος ο Ραντραμ ενω παραλληλα εκανε νοημα στην χοντρη σερβιτορα να του ξαναγεμισει το ποτηρι του. 'Αν συνεχιστει ετσι για πολυ ακομα στο τελος το Μιουνεμον θ' απομονωθει εντελως ζωντας συνεχως στον φοβο μιας νεας επιδρομης. Που βλεπεις το κακο ? Αν δεχτουμε την λατρεια της θεας δεν θα μας πειραζει κανεις, θα μπορεσουμε να επεκταθουμε εξω απο αυτα τα καταραμενα τειχη, θ' αλλαξει η ζωη μας. Η θεα προστατευει και βοηθαει οσους την υπακουν. Με τον Μπολγκ και την ηλιθια επιμονη του το μονο που θα καταφερουμε θα ειναι να ζουμε στο φοβο μεχρι να πεθανουμε'.
Ο Κοναλλ ηπιε μια γενναια γουλια απο το σκουροχρωμο ποτο που ξεχειλιζε στο ποτηρι του.
-'Μην μ' ανακατευεις εμενα, ουτε την Καραν. Κανε οτι νομιζεις αλλα εγω αρνουμαι να παρω μερος σε οποιαδηποτε συνομωσια. Και να ξερεις πως αυτη η κουβεντα δεν εγινε ποτε'.
=============================
-'Ο ανοητος' ειπε ο Ραντραμ και ξεσπασε σ' ενα ξυλινο σκαμνι που βρεθηκε μπροστα του κλωτσωντας το και βλεποντας να γινεται κομματια μολις ηρθε σ' επαφη με τον απεναντι τοιχο.
-'Ηρεμησε' εκανε η Γκορμλα πλησιαζοντας τον απο πισω κανοντας μια αποπειρα να τον αγκαλιασει μα ο εκνευρισμενος αντρας την απωθησε με μια αποτομη κινηση.
-'Ο Κοναλλ ειναι ο πιο γενναιος απ' ολους' ειπε με την οργη να βγαινει συριχτη αναμεσα απ' τα δοντια του. 'Αν τον επαιρνα με το μερος μου θα ειχα ελπιδες μα τωρα'....
Σαρωσε με το χερι του οτι υπηρχε πανω στο τραπεζι και εκατσε βαρυς σε μια καρεκλα.
-'Ισως δεν ειναι ο Κοναλλ που χρειαζομαστε' ειπε η γυναικα γονατιζοντας μπροστα του. 'Ισως μπορει καποιος αλλος να μας βοηθησει στο σκοπο μας' εκανε χαμογελωντας.
-'Τι θες να πεις' ? ρωτησε απορημενος ο Ραντραμ.
-'Ελα' ειπε η Γκορμλα καθως σηκωνοταν προτεινοντας του το καταλευκο χερι της. -'Εχω μια ιδεα μα δεν ειναι αυτο που θελω τωρα' συνεχισε τραβωντας τον πανω της.
=============================
-'Μα που μπορει να βρισκεται τετοια ωρα' ? εκανε η Ιερνη αφου σιγουρευτηκε πως ο ξενος δεν ηταν σπιτι. 'Ειναι ακομα αδυναμος, λες να του ετυχε κατι' ? εκανε απευθυνομενη στον Φινταν.
-'Εγω θα ελεγα να σταματησεις ν' ανησυχεις για καποιον που δεν ξερουμε ουτε ποιος ειναι, απο που ηρθε αλλα ειμαστε σιγουροι πως καποια στιγμη θα εξαφανιστει οπως εμφανιστηκε και να δουμε τι θα κανουμε. Δεν γινεται να τον εχουμε ακομα κατω απο τη στεγη μας, ολοι μιλανε'....
-'Δεν με νοιαζει τι λενε οι αλλοι Φινταν' εκανε η κοπελα. 'Εσυ ξερεις πολυ καλα πως ποτε δεν μ' ενδιεφεραν οι γνωμες των αλλων, δεν θα με απασχολησουν ουτε τωρα. Απλα ανησυχω'...
Με μια κινηση ο γερος της εδειξε να μην συνεχισει, δεν γινοταν πιστευτη.
-'Ξερεις οτι εισαι οτι πολυτιμοτερο εχω στη ζωη' ειπε και την αγκαλιασε 'και θα εκανα το παν για σενα. Ομως υπαρχουν στιγμες, οπως αυτο το πεισμα σου με τον Μπολγκ η αυτη σου η εμμονη με δαυτον τον ξενο, που πραγματικα με προβληματιζει για το τι θα συμβει οταν εγω καποια στιγμη πεθανω'.
-'Σταματα' εκανε η κοπελα προσπαθωντας να κρυψει ενα δακρυ στην ακρη του ματιου της.
=============================
Ο αρχικος αιφνιαδιασμος του βλεποντας τον ξενο να τον περιμενει σπιτι του μετατραπηκε σε απορια δεδομενου πως ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε να δει. Εριξε μια κλεφτη ματια στην Καραν μα η ιδια απορια ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο της γυναικας.
-'Μπορω να βοηθησω σε κατι' ? ρωτησε.
-'Θα προτιμουσα να τα λεγαμε μοναχοι' εκανε ο ξενος.
-'Δεν εχω μυστικα απο την γυναικα μου' απαντησε ξερα ο Κοναλλ.
Ο ξενος δεν μιλησε μα στυλωσε τα ματια του πανω του.
-'Θα ειμαι μεσα αν με χρειαστειτε' ειπε η Καραν βγαζοντας τους απο την αμηχανια.
-'Λοιπον, τι ειναι αυτο που πρεπει να κουβεντιασουμε οι δυο μας' ? ρωτησε εκνευρισμενος.
-'Ειναι θεμα δικο σου το τι θα μεταφερεις και σε ποιον οταν ακουσεις αυτα που εχω να σου πω' ειπε ο ξενος. 'Μα ειναι κατι που αφορα μονο εσενα' συνεχισε. 'Εσυ εισαι ο ουσιαστικος λογος που το Μιουνεμον δεν εχει ακομα ισοπεδωθει και οι κατοικοι του ειναι ζωντανοι'.
==============================
Ξεκινησε να μιλαει προσπαθωντας ν' αδιαφορει για τις ικεσιες, τις παρακλησεις, τις απειλες και την εν γενει συμπεριφορα του κυβου που εκανε οτι ηταν δυνατον για να του υποδειξει πως ο στοχος που εψαχνε, ο ανθρωπος που κουβαλουσε ενα ακομα κομματι απο τον γριφο που επρεπε να λυσει ηταν εκει, μπροστα του, ανηξερος για την μοιρα του.
Οσο μιλουσε, παραλληλα του εδειχνε απο το βιβλιο του Φεργκαλ τα περιστατικα που ηταν καταχωρημενα προσπαθωντας να του αποδειξει τα οσα υποστηριζε.
Τα ματια του Κοναλλ συνεχιζαν να γουρλωνουν σταδιακα οσο ακουγε τον ξενο ενω η απορια εναλλασοταν στο προσωπο του με την δυσπιστια, διχως καμμια να φαινεται να υπερτερει.
-'Αυτο ειναι αδυνατον' ψελλισε μολις ο ξενος ολοκληρωσε οτι ειχε να πει. 'Ειναι εξωπραγματικο, ειναι'.....
-'Αληθεια' τον εκοψε ο ξενος 'και βαθια μεσα σου το ξερεις'.
-'Και τι πρεπει να γινει τωρα' ? ρωτησε ξεψυχισμενα ο Κοναλλ.
-'Οπως εχει η κατασταση μονο ενα πραγμα μπορει να γινει αυτη τη στιγμη' απαντησε ο ξενος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47
Αυτο συνεβαινε για πρωτη φορα. Συνηθως η διαδικασια ηταν απλη. Με την βοηθεια του κυβου ανακαλυπτε τον στοχο του, εκτελουσε την αποστολη του κι εφευγε διχως καν να κοιταξει πισω. Ομως τωρα ολα ηταν διαφορετικα. Μολονοτι ηξερε τι επρεπε να κανει, επιανε τον εαυτο του να εχει σαν προτεραιοτητα να συναντηθει με τον Φεργκαλ, επιθυμωντας να μαθει πιο πολλα απ' οσα του ειχε προσφερει ο Μπολγκ. Τι τον ενοιαζε το προβλημα που αντιμετωπιζε το Μιουνεμον ? Ο κυβος τον ειχε οδηγησει σωστα, το μονο που ειχε να κανει ηταν να εκμεταλλευτει την ευκαρια και ν' αποσπασει ενα ακομα κομματι του μυστικου που κυνηγουσε εκατονταδες χρονια τωρα. Δεν ηταν δικο του ζητημα τι θα συνεβαινε στους κατοικους, ουτε τους δικους ωμους βαραινε η ευθυνη της σωτηριας του λιγοστου πληθυσμου του.
Βγηκε απο το σπιτι της Ιερνης βαστωντας τον κυβο σφιχτα στο δεξι του χερι. Αρκουσε να τον αφησει να τον κατευθυνει εκει που επρεπε.
Ρωτησε τον πρωτο περαστικο που βρηκε μπροστα του που ηταν το σπιτι του Φεργκαλ.
===============================
Ηταν περιπου οπως τον ειχε φανταστει. Ενας γερακος ακαθοριστης ηλικιας, με αργο, προσεκτικο βημα, μετρημενες κινησεις και αεικινητο βλεμμα. Τον υποδεχτηκε φιλοξενα, τον κερασε κρασι που εφτιαχνε ο ιδιος και φανηκε περαν του δεοντος προθυμος να τον βοηθησει.
-'Αυτη η ιστορια ξεκιναει εδω και καποια χρονια' αρχισε την αφηγηση του. 'Σταδιακα ολη η περιοχη, σχεδον μεχρι το Γκλιντρι, βρεθηκε στην μεγγενη μιας θρησκευτικης αιρεσης που ηρθε απο πολυ μακρια. Το πως παραμενει ακομα αγνωστο, αν κι εχουν ακουστει διαφορα που ελαχιστη σχεση πρεπει να εχουν με την αληθεια. Γενικα ο κοσμος εδω πιστευει σε διαφορα πραγματα μα αυτο ηταν το κατι αλλο. Ακατανομαστα οργια, ανιερες τελετες, ανθρωποθυσιες κι αλλα αισχρα ειναι καποια μονα απ' αυτα που οι πιστοι αυτης της αιρεσης τελουν στο ονομα μιας θεοτητας που ουτε το ονομα της καλα-καλα δεν μπορει να προφερθει. Οσοι αρνηθηκαν να την λατρεψουν σφαγιαστηκαν με τους πλεον απανθρωπους τροπους. Ετσι οσο περνουσε ο καιρος το κακο εφτασε και στην δικη μας πορτα'.
=============================
-'Ολο το χωριο, με μπροσταρη τον Μπολγκ, αποφασισαμε να μην υποκυψουμε. Απο εκεινη τη στιγμη και μετα εχουμε ανα τακτα χρονικα διαστηματα επιχειρησεις μικρης εμβελειας που ολες, ευτυχως, εχουν αποκρουστει. Για ποσο ακομα ομως κανεις δεν ξερει'.
-'Αν καταλαβαινω καλα' διεκοψε ο ξενος 'δεν υπηρξε ποτε μια ολοκληρωτικη επιθεση εκ μερους της αντιπαλης μεριας. Παντου αλλου ομως ετσι ειχε γινει, γιατι οχι κι εδω' ?
-'Αυτο ειναι πραγματικα κατι το ανεξηγητο' συνεχισε ο Φεργκαλ. 'Παντα οι επιθεσεις ηταν μικρες και κατα καποιον τροπο πολυ προσεκτικες. Τον λογο δεν τον ξερει κανεις μας'.
Τα λογια του γερου τον ειχαν βυθισει προσωρινα σε δαιδαλωδεις σκεψεις κι ετσι δεν τον αντιληφθηκε οταν του ξαναγεμισε την κουπα του με κρασι.
-'Σ' αυτο εδω' εκανε ο Φεργκαλ ενω τραβουσε μεσα απο ενα ερμαρι ενα ογκωδες, σκονισμενο βιβλιο 'εχω καταγραψει καθε περιστατικο που εχει συμβει. Ημερομηνιες, σημεια, ποιοι ηταν εκει, ολα ειναι σημειωμενα εδω. Ριξε αν θελεις μια ματια, ισως σε βοηθησει'.
==============================
Σ' ολη την διαδρομη μεχρι το σπιτι του Φινταν κρατωντας το βιβλιο που του ειχε εμπιστευθει ο Φεργκαλ προσπαθουσε να ερμηνευσει την συμπεριφορα του εχοντας αντιληφθει πως η αλλοτινη ζωτικης σημασιας προτεραιοτητα του, ο εντοπισμος του στοχου του, ειχε ατονησει σε τετοιο βαθμο που το μονο που τον ενοιαζε ηταν να ξεδιαλυνει αυτην τη σκοτεινη υποθεση με την λατρευτικη αιρεση. Ο κυβος εξακολουθουσε να διαχεει το φως του μην αφηνοντας τον να ξεχασει για ποιο λογο βρισκοταν εκει αλλα οι αντιδρασεις του δεν ηταν τοσο εντονες και παρανοικες οπως τις αλλες φορες.
Ενοιωσε μια ανακουφιση οταν διαπιστωσε πως δεν ηταν κανενας στο σπιτι. Θα ειχε ετσι την ευκαιρια να μελετησει το βιβλιο διχως να επρεπε να εξηγησει το γιατι, ειδικα απο την στιγμη που ουτε ο ιδιος δεν ειχε μια συγκεκριμενη απαντηση να δωσει.
Η ελπιδα του πως ισως το βιβλιο του εδινε καποια βοηθεια στο να κατανοησει αυτα τα περιεργα συμβαντα δικαιωθηκε αρκετα λεπτα αργοτερα. Ξανακοιταξε προσεκτικα ολα τα σημειωμενα περιστατικα που καταγραφονταν για μια επαληθευση αλλα ηδη ηξερε τι ακριβως ειχε συμβει.
==================================
Η κοπελα οπισθοχωρησε αθελα της βλεποντας αποτομα τον ξενο στο κατωφλι του σπιτιου της.
-'Δεν ηθελα να σε τρομαξω' ειπε καθησυχαστικα ο ξενος. 'Γυρευω τον Κοναλλ'.
-'Δεν ειναι εδω αυτη τη στιγμη' αποκριθηκε η Καραν 'αλλα δεν θ' αργησει να επιστρεψει. Θελεις να περασεις να τον περιμενεις' ?
Ο ξενος εγνεψε καταφατικα και μπηκε στο σπιτι. Τιποτα το ξεχωριστο, τιποτα το συγκλονιστικο. Ομως η φροντιδα του γυναικειου χεριου φαινοταν παντου, απο την καθαριοτητα μεχρι την διακοσμηση. Στον ιδιο δεν ελεγε τιποτα αυτο, ομως υπηρχαν αντρες που οχι μονο το εκτιμουσαν αλλα το επιζητουσαν.
-'Εισαι το μοναδικο θεμα συζητησης στο χωριο' εκανε η Καραν αμηχανα. 'Ξερεις, ο τροπος που ναυαγησες, πως σωθηκες, καταλαβαινεις'....
Ο ξενος κουνησε το κεφαλι του, σημαδι πως καταλαβαινε, διχως να δινει πολλη σημασια.
Ο κυβος στον κορφο του μολις ειχε ειχε αρχισει να παρανοει. Ξανα.
=============================
-'Καταλαβαινεις τι μου λες'? εκανε ο Κοναλλ κοιτωντας συνομωτικα τριγυρω φοβουμενος πως ισως καποιος ν' ακουγε την συζητηση που εκανε με τον Ραντραμ. 'Με ποια δικαιολογια θα παυσεις τον Μπολγκ απο αρχηγο και θα παρεις την θεση του' ?
-'Παλι τα ιδια θα λεμε' ? απαντησε φανερα εκνευρισμενος ο Ραντραμ ενω παραλληλα εκανε νοημα στην χοντρη σερβιτορα να του ξαναγεμισει το ποτηρι του. 'Αν συνεχιστει ετσι για πολυ ακομα στο τελος το Μιουνεμον θ' απομονωθει εντελως ζωντας συνεχως στον φοβο μιας νεας επιδρομης. Που βλεπεις το κακο ? Αν δεχτουμε την λατρεια της θεας δεν θα μας πειραζει κανεις, θα μπορεσουμε να επεκταθουμε εξω απο αυτα τα καταραμενα τειχη, θ' αλλαξει η ζωη μας. Η θεα προστατευει και βοηθαει οσους την υπακουν. Με τον Μπολγκ και την ηλιθια επιμονη του το μονο που θα καταφερουμε θα ειναι να ζουμε στο φοβο μεχρι να πεθανουμε'.
Ο Κοναλλ ηπιε μια γενναια γουλια απο το σκουροχρωμο ποτο που ξεχειλιζε στο ποτηρι του.
-'Μην μ' ανακατευεις εμενα, ουτε την Καραν. Κανε οτι νομιζεις αλλα εγω αρνουμαι να παρω μερος σε οποιαδηποτε συνομωσια. Και να ξερεις πως αυτη η κουβεντα δεν εγινε ποτε'.
=============================
-'Ο ανοητος' ειπε ο Ραντραμ και ξεσπασε σ' ενα ξυλινο σκαμνι που βρεθηκε μπροστα του κλωτσωντας το και βλεποντας να γινεται κομματια μολις ηρθε σ' επαφη με τον απεναντι τοιχο.
-'Ηρεμησε' εκανε η Γκορμλα πλησιαζοντας τον απο πισω κανοντας μια αποπειρα να τον αγκαλιασει μα ο εκνευρισμενος αντρας την απωθησε με μια αποτομη κινηση.
-'Ο Κοναλλ ειναι ο πιο γενναιος απ' ολους' ειπε με την οργη να βγαινει συριχτη αναμεσα απ' τα δοντια του. 'Αν τον επαιρνα με το μερος μου θα ειχα ελπιδες μα τωρα'....
Σαρωσε με το χερι του οτι υπηρχε πανω στο τραπεζι και εκατσε βαρυς σε μια καρεκλα.
-'Ισως δεν ειναι ο Κοναλλ που χρειαζομαστε' ειπε η γυναικα γονατιζοντας μπροστα του. 'Ισως μπορει καποιος αλλος να μας βοηθησει στο σκοπο μας' εκανε χαμογελωντας.
-'Τι θες να πεις' ? ρωτησε απορημενος ο Ραντραμ.
-'Ελα' ειπε η Γκορμλα καθως σηκωνοταν προτεινοντας του το καταλευκο χερι της. -'Εχω μια ιδεα μα δεν ειναι αυτο που θελω τωρα' συνεχισε τραβωντας τον πανω της.
=============================
-'Μα που μπορει να βρισκεται τετοια ωρα' ? εκανε η Ιερνη αφου σιγουρευτηκε πως ο ξενος δεν ηταν σπιτι. 'Ειναι ακομα αδυναμος, λες να του ετυχε κατι' ? εκανε απευθυνομενη στον Φινταν.
-'Εγω θα ελεγα να σταματησεις ν' ανησυχεις για καποιον που δεν ξερουμε ουτε ποιος ειναι, απο που ηρθε αλλα ειμαστε σιγουροι πως καποια στιγμη θα εξαφανιστει οπως εμφανιστηκε και να δουμε τι θα κανουμε. Δεν γινεται να τον εχουμε ακομα κατω απο τη στεγη μας, ολοι μιλανε'....
-'Δεν με νοιαζει τι λενε οι αλλοι Φινταν' εκανε η κοπελα. 'Εσυ ξερεις πολυ καλα πως ποτε δεν μ' ενδιεφεραν οι γνωμες των αλλων, δεν θα με απασχολησουν ουτε τωρα. Απλα ανησυχω'...
Με μια κινηση ο γερος της εδειξε να μην συνεχισει, δεν γινοταν πιστευτη.
-'Ξερεις οτι εισαι οτι πολυτιμοτερο εχω στη ζωη' ειπε και την αγκαλιασε 'και θα εκανα το παν για σενα. Ομως υπαρχουν στιγμες, οπως αυτο το πεισμα σου με τον Μπολγκ η αυτη σου η εμμονη με δαυτον τον ξενο, που πραγματικα με προβληματιζει για το τι θα συμβει οταν εγω καποια στιγμη πεθανω'.
-'Σταματα' εκανε η κοπελα προσπαθωντας να κρυψει ενα δακρυ στην ακρη του ματιου της.
=============================
Ο αρχικος αιφνιαδιασμος του βλεποντας τον ξενο να τον περιμενει σπιτι του μετατραπηκε σε απορια δεδομενου πως ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε να δει. Εριξε μια κλεφτη ματια στην Καραν μα η ιδια απορια ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο της γυναικας.
-'Μπορω να βοηθησω σε κατι' ? ρωτησε.
-'Θα προτιμουσα να τα λεγαμε μοναχοι' εκανε ο ξενος.
-'Δεν εχω μυστικα απο την γυναικα μου' απαντησε ξερα ο Κοναλλ.
Ο ξενος δεν μιλησε μα στυλωσε τα ματια του πανω του.
-'Θα ειμαι μεσα αν με χρειαστειτε' ειπε η Καραν βγαζοντας τους απο την αμηχανια.
-'Λοιπον, τι ειναι αυτο που πρεπει να κουβεντιασουμε οι δυο μας' ? ρωτησε εκνευρισμενος.
-'Ειναι θεμα δικο σου το τι θα μεταφερεις και σε ποιον οταν ακουσεις αυτα που εχω να σου πω' ειπε ο ξενος. 'Μα ειναι κατι που αφορα μονο εσενα' συνεχισε. 'Εσυ εισαι ο ουσιαστικος λογος που το Μιουνεμον δεν εχει ακομα ισοπεδωθει και οι κατοικοι του ειναι ζωντανοι'.
==============================
Ξεκινησε να μιλαει προσπαθωντας ν' αδιαφορει για τις ικεσιες, τις παρακλησεις, τις απειλες και την εν γενει συμπεριφορα του κυβου που εκανε οτι ηταν δυνατον για να του υποδειξει πως ο στοχος που εψαχνε, ο ανθρωπος που κουβαλουσε ενα ακομα κομματι απο τον γριφο που επρεπε να λυσει ηταν εκει, μπροστα του, ανηξερος για την μοιρα του.
Οσο μιλουσε, παραλληλα του εδειχνε απο το βιβλιο του Φεργκαλ τα περιστατικα που ηταν καταχωρημενα προσπαθωντας να του αποδειξει τα οσα υποστηριζε.
Τα ματια του Κοναλλ συνεχιζαν να γουρλωνουν σταδιακα οσο ακουγε τον ξενο ενω η απορια εναλλασοταν στο προσωπο του με την δυσπιστια, διχως καμμια να φαινεται να υπερτερει.
-'Αυτο ειναι αδυνατον' ψελλισε μολις ο ξενος ολοκληρωσε οτι ειχε να πει. 'Ειναι εξωπραγματικο, ειναι'.....
-'Αληθεια' τον εκοψε ο ξενος 'και βαθια μεσα σου το ξερεις'.
-'Και τι πρεπει να γινει τωρα' ? ρωτησε ξεψυχισμενα ο Κοναλλ.
-'Οπως εχει η κατασταση μονο ενα πραγμα μπορει να γινει αυτη τη στιγμη' απαντησε ο ξενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου