ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46
-'Εμαθα την ιστορια σου και πρεπει να ομολογησω πως ησουνα πραγματικα τυχερος που τα καταφερες' ξεκινησε την κουβεντα ο Μπολγκ αφου ο ξενος ειχε καθισει αναπαυτικα μπροστα σ' ενα τραπεζι φορτωμενο καλουδια. 'Λυπαμαι που κανεις συνταξιδιωτης σου δεν τα καταφερε'.
Ο ξενος εκανε μια κινηση με τους ωμους σαν να ελεγε πως ετσι ειναι η ζωη μα δεν μιλησε νοιωθωντας πως ο συνομιλητης του δεν ειχε ολοκληρωσει. Δεν ειχε κανει λαθος.
-'Ο καιρος αυτην την εποχη ειναι δυσκολος ακομα και για μεγαλα καραβια, ποσο μαλλον για το δικο σου και το ελαφρυ φορτιο που κουβαλουσε. Αληθεια, θα ξεφορτωνατε στο Γκλιντρι ? Ξερεις, δεν ερχονται συχνα πλοια με τετοιο φορτιο στα μερη μας. Μα για πες μου τι ακριβως εγινε' ? ρωτησε μ' ενα τονο φωνης που εμοιαζε να κρυβει αρκετη ειλικρινεια.
Ο ξενος πηρε μια βαθια ανασα και επανελαβε γι ακομα μια φορα την ιστορια που ειχε πει και στην Ιερνη και τον θειο της. Αφου τελειωσε την αφηγηση εγειρε προς τα πισω παρατηρωντας τι εντυπωση ειχαν κανει τα λογια του στον ανθρωπο που ειχε απεναντι του. Χρειαστηκαν λιγα δευτερολεπτα για να το μαθει.
================================
'Δεν χρειαζεται να σου πω πως οι περισσοτεροι απο δω πιστευουν πως εισαι κατασκοπος απο το Φρεττον η ανθρωπος του Γκουχαν και θα δωσεις αναφορα σχετικα με την κατασταση μας αμεσως μολις φυγεις απο δω. Εγω παλι'.....
-'Να φανταστω πως δεν συμμεριζεσαι αυτες τις αποψεις' ? εκανε δηθεν απορημενα ο ξενος.
-'Τ' οτι δεν πιστεψα την ιστορια που μου ειπες δεν σημαινει αυτοματα πως εισαι κατι απ' τα δυο που νομιζουν οι υπολοιποι' εκανε ο Μπολγκ. 'Δεν ξερω ποιος εισαι και τι θελεις αλλα ειμαι σχεδον βεβαιος πως βρεθηκες εδω κατα λαθος και οχι εσκεμμενα'.
-'Η αληθεια ειναι πως πρωτη φορα ακουω για το Φρεττον η τον Γκουχαν, οπως αληθεια ειναι πως οντως εδω βρεθηκα λογω του ναυαγιου. Αληθεια ειναι ακομα πως θα ηθελα καποιος να μου εξηγησει τι ακριβως συμβαινει εδω. Εννοω γιατι τοσοι οπλισμενοι αντρες και γιατι τα οχυρωματικα εργα στην περιμετρο του χωριου'.
-'Νομιζα πως τα ειχες ηδη μαθει απο την Ιερνη η τον Φινταν' εκανε ο Μπολγκ και κατι στον τονο της φωνης του δεν αρεσε στον ξενο. 'Ας ειναι, θα σου πω εγω. Μπορει καποιος να βρει και να φωναξει τον Ραντραμ' ? συμπληρωσε απευθυνομενος στους δυο φρουρους που ηταν στο δωματιο. 'Που εχει εξαφανιστει απο το πρωι' ?
================================
Η ιστορια που του διηγηθηκε ο Μπολγκ ηταν πραγματι απιστευτη. Μπορει το Μιουνεμον να ηταν ενα φιλησυχο χωριουδακι, δεν ηταν ετσι ομως και η υπολοιπη περιοχη. Το Φρεττον ηταν το τελευταιο απο τα χωρια και το πλεον κοντινο στο Μιουνεμον που ειχε υποκυψει σ' εκεινη την ακατανομαστη ειδωλολατρικη αιρεση. Ολη η ευρυτερη περιοχη προσκυνουσε τυφλα μια θεοτητα που ο τοπος απ' οπου ειχε προελθει βρισκοταν πεντε θαλασσες μακρια. Σαν επιδημικη ασθενεια, το ενα μετα το αλλο ολα τα χωρια ειχαν καταληξει να μεταμορφωθουν σε παγανιστικα κεντρα λατρειας. Οτι πιο ανοσιο, μιαρο και ποταπο ηταν η πιστη και η λατρεια σ' αυτην τη θεοτητα. Οσοι αρνουνταν να υποκυψουν σφαγιαζονταν επιδεικτικα για να φοβηθουν οι επομενοι. Σε λιγα χρονια το Μιουνεμον ηταν το μοναδικο χωριο που ειχε αρνηθει να λατρεψει αυτην την σιχαμερη θεοτητα με αποτελεσμα να εχει επιβιωσει ακομα χαρις στην πολυ καλη αμυντικη του λειτουργια κατορθωνοντας ν' αποκρουσει ολες τις επιθεσεις που ειχε υποστει.
=============================
Μα δεν ηταν μονο οι επιθεσεις απο ξηρας που ταλανιζαν το Μιουνεμον. Το Φρεττον ειχε συμμαχησει με μια ορδη βαρβαρων που δρουσε στην απεναντι μερια της θαλασσας με αρχηγο τον αιμοδιψη Γκουχαν. Σε ανταλλαγμα για την βοηθεια που οι ορδες του Γκουχαν προσφεραν στο Φρεττον απο τη θαλασσα ηταν καλοδεχουμενοι στα ακατανομαστα και κτηνωδη οργια και τελετες που λαμβαναν χωρα ακομα κι αν δεν ειχαν ασπαστει την λατρεια της θεοτητας.
Παρ' ολο που το Μιουνεμον αντεχε ακομα υπηρχαν καποιες δειλες και πνιγμενες φωνες που υποστηριζαν πως ισως επρεπε να ακολουθησουν το Φρεττον αλλιως στο τελος, αργα η γρηγορα, δεν θα εμενε κανεις να υπερασπιστει το χωριο. Ο Μπολγκ ηταν απολυτος. Οσο εκανε κουμαντο αυτος το χωριο ποτε δεν θα προσκυνουσε αυτη τη βδελυρη θεοτητα. Ομως γνωριζε πως κατι επρεπε να γινει συντομα πριν αυτες οι αηχες φωνες διαμαρτυριας γιγαντωναν και το χωριο επεφτε εκ των εσω. Ετσι κι αλλιως δεν ειχε να περιμενει βοηθεια απο πουθενα δεδομενου πως η ευρυτερη περιοχη ειτε ειχε συμμαχησει με το Φρεττον η τα κουφαρια των κατοικων της, πεσμενα πανω στ' αποκαιδια, ταιζαν τους θηριωδεις, πεινασμενους λυκους των δασων.
=============================
-'Εντυπωσιακο πραγματι' αναφωνησε ο ξενος οταν ο Μπολγκ τελειωσε την αφηγηση του.
-'Θα σε συμβουλευα λοιπον, μιας και δεν εχεις καμμια αναμειξη οπως φαινεται, να εγκαταλειψεις το Μιουνεμον το συντομοτερο δυνατον γιατι θα ηταν αδικο να εχεις επιζησει απο ενα τετοιο ναυαγιο και να ρισκαρεις τη ζωη σου με κατι που δεν σε αφορα' ειπε ο Μπολγκ.
-'Δεχομαι ολες τις συμβουλες που μου δινουν' εκανε χαμογελωντας ο ξενος ενω ταυτοχρονα σηκωνοταν απο την καρεκλα του. 'Απ' αυτες κραταω τις μισες και τις μισες εξεταζω. Και παντα στο τελος κανω αυτο που εγω θελω' συνεχισε ενω με την ακρη του ματιου του επιασε την κινηση του νεοφερμενου στο δωματιο.
-'Α, Ραντραμ' εκανε ο Μπολγκ σαν να μην ακουσε καν τι ειχε δηλωσει ο ξενος. 'Αργησες και ο επισκεπτης μας πρεπει να φυγει'.
Με μια ανεπαισθητη κινηση χαιρετισμου ο ξενος περασε μπροστα απο τον Ραντραμ και διχως να πει κατι κινηθηκε προς την εξοδο. Εκεινη ακριβως την στιγμη το ενοιωσε.
=============================
Ο κυβος !! Μπορει να μην τον ειχε πανω του μα ολα τα σημαδια που ειχε νοιωσει ηταν πιο ζωντανα απο ποτε. Οχι, δεν ηταν ο Ραντραμ αυτος που εψαχνε μα το πρωτοπαλικαρο του Μπολγκ θα τον οδηγουσε στο στοχο του. Να που το ταξιδι δεν ειχε γινει ματαια. Ο κυβος ηξερε που τον εφερνε, ισως ο κυβος να ειχε φροντισει ακομα και για το ναυαγιο του. Οπως και να ειχε, ο επομενος στοχος του ηταν εδω και δεν ειχε καιρο για χασιμο. Επρεπε να παρει ξανα τον κυβο στα χερια του. Ποσο ανοητος μπορει να ηταν που τον ειχε παραμελησει τοσες μερες !
Βγηκε βιαστικα στο δρομο αδιαφορωντας για τους κατοικους που τον κοιτουσαν και σιγιψιθυριζαν. Εφτασε σχεδον τρεχοντας στο σπιτι της Ιερνης και μπηκε μεσα.
-'Πως πηγε η'.....ξεκινησε η κοπελα να λεει μα σταματησε βλεποντας τον ν' αδιαφορει για την παρουσια της και να πηγαινει κατ' ευθειαν στο δωματιο του. Βγηκε λιγα δευτερολεπτα μετα.
-'Τα ρουχα μου' εκανε εντονα πιανοντας την κοπελα απο το μπρατσο. 'Που ειναι τα ρουχα μου ? Δεν τα βρηκα εκει που τα ειχα αφησει'.
-'Δεν ειναι εκει που τ' αφησες' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε μια αποτομη κινηση να ελευθερωσει το χερι της. Δεν τα καταφερε.
============================
-'Πλυμενα ειναι, εκει' εκανε δειχνοντας απεναντι με το ελευθερο χερι της.
Ο ξενος αρχισε να τα ψαχνει μα πριν προλαβει να πει οτιδηποτε η Ιερνη μιλησε παλι.
-'Το τετραγωνο αντικειμενο που ψαχνεις το εχω αφησει διπλα σου, εκει που κοιμασαι. Σκεφτηκα πως θα το εψαχνες μολις συνερχοσουν. Φανταζομαι πως εχει αξια μονο για σενα'.
Πηρε τον κυβο στα χερια του και το φως του πλημμυρισε τις παλαμες του. Τον εχωσε βιαστικα στον κορφο του κι επεστρεψε στο δωματιο που ηταν η κοπελα.
-'Με συγχωρεις για την αντιδραση μου' ειπε δειχνοντας το χερι της απ' οπου την ειχε πιασει. 'Δεν ξερεις ποσο πολυτιμο ειναι αυτο το αντικειμενο για μενα' προσθεσε.
-'Ειμαι σιγουρη τωρα πια' ειπε η κοπελα. 'Λοιπον, πως πηγε η κουβεντα με τον Μπολγκ' ? ρωτησε αλλαζοντας τελειως θεμα συζητησης.
-'Θα σου πω τι μου ειπε μα πρεπει να μαθω περισσοτερα' απαντησε ο ξενος.
==============================
-'Σε γενικες γραμμες αυτη ειναι η αληθεια' ειπε η Ιερνη οταν τελειωσε την ομιλια του ο ξενος 'μα νομιζω πως καλυτερα ειναι να μιλησεις στον Φεργκαλ. Θα σου πει πολλα περισσοτερα και πιο ουσιαστικα απ' οτι εμαθες απ' τον Μπολγκ'.
-'Ποιος ειναι ο Φεργκαλ' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Ο σοφος του χωριου' εκανε η Ιερνη. 'Η αληθεια ειναι πως περα απ' τα πολλα που ξερει γνωριζει αρχαιες μυστικιστικες τελετες και διαθετει δυναμεις που εφαπτονται αυτες ενος μαγου. Ακομα και ο Μπολγκ τον συμβουλευεται οποτε εχει παραστει αναγκη'.
-'Ενας τρελογερος που παραληρει ακαταλαβιστικα, αυτο ειναι ο Φεργκαλ' ακουστηκε η φωνη του Φινταν που μολις ειχε μπει στο σπιτι αθορυβα. 'Οχι μονο δεν θα μαθεις κατι απ' αυτον αλλα θα σε μπερδεψει χειροτερα' ολοκληρωσε την φραση του.
Ο ξενος κοιταξε την Ιερνη που εκανε μια χειρονομια απελπισιας.
-'Δεν εχω τιποτα να χασω' ειπε.
=============================
-'Ολοι στο χωριο μιλανε γι αυτον τον ξενο που μαζεψε η Ιερνη σπιτι της' ειπε η κοπελα ενω παραλληλα προσπαθουσε ν' αναψει τον υγρο, νοτισμενο τζακι. 'Τι λες να ειναι' ?
-'Δεν ξερω' απαντησε ο αντρας που απολαμβανε μια κουπα κρασι. -'Πολλα ακουγονται αλλα κανενας δεν μπορει να ειναι σιγουρος'.
-'Το μονο που δεν θελουμε ειναι κι αλλα προβληματα Κοναλλ' ειπε η κοπελα. 'Εχουμε ηδη ενα σωρο μπελαδες στο κεφαλι μας'.
-'Ελα εδω Καραν' εκανε ο αντρας ανοιγοντας ταυτοχρονα την αγκαλια του. Η κοπελα εκατσε πανω του και τυλιξε τα χερια της γυρω απο το λαιμο του.
-'Φοβαμαι Κοναλλ' ειπε χαμηλοφωνα. 'Εχω ενα κακο προαισθημα' συμπληρωσε.
Ο αντρας την φιλησε απαλα στα χειλη. -'Τα εχουμε καταφερει και σε δυσκολοτερες καταστασεις' ειπε 'θα τα καταφερουμε και τωρα. Μην μου ανησυχεις' συνεχισε και την αγκαλιασε προστατευτικα.
Η Καραν κουρνιασε στην αγκαλια του κι αφεθηκε στο χαδι του.
===========================
Η Γκορμλα τεντωθηκε νωχελικα σαν γατα μεσα στην μαντεμενια της μπανιερα αφηνοντας το καυτο νερο να χαιδεψει καθε ποντο του υπεροχου κορμιου της. Πισω απο τα μισοκλειστα ματια της μια πληθωρα σκεψεων εναλλασονταν κρατωντας την σ' εγρηγορση.
Η απροσδοκητη παρουσια αυτου του ξενου ισως ηταν καταλυτικη για την εφαρμογη των σχεδιων της. Ειχε συνειδητοποιησει πως μονο με την βοηθεια του εραστη της, του Ραντραμ, δεν θα καταφερνε ποτε να ξεφορτωθει τον Μπολγκ απο την αρχηγια του χωριου.
Ειχε βαρεθει πια να βρισκεται στη σκια και η ακορεστη επιθυμια της για εξουσια οχι μονο δεν κοπαζε αλλα οσο περνουσε ο καιρος θεριευε περισσοτερο. Αν υπηρχε τροπος ν' απαλλαχθει απο τον Μπολγκ και την μισητη Ιερνη θα τον ειχε θεσει σε εφαρμογη. Ομως επρεπε να κινηθει εξυπνα. Χρειαζοταν ακομα τον Ραντραμ και οποιον αλλο συμμαχο μπορουσε να εχει.
Εξω ειχε πια νυχτωσει και ο Ραντραμ δεν ειχε ερθει ακομα. Παντα ξεχνιοταν οταν βρισκοταν με τον Μπολγκ, το ιδιο θα συνεβαινε και τωρα, μα η Γκορμλα βαριοταν να τον περιμενει.
Εβαλε το χερι της μεσα στο νερο αναμεσα στα ποδια της, εκλεισε τα ματια της και γουργουρισε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46
-'Εμαθα την ιστορια σου και πρεπει να ομολογησω πως ησουνα πραγματικα τυχερος που τα καταφερες' ξεκινησε την κουβεντα ο Μπολγκ αφου ο ξενος ειχε καθισει αναπαυτικα μπροστα σ' ενα τραπεζι φορτωμενο καλουδια. 'Λυπαμαι που κανεις συνταξιδιωτης σου δεν τα καταφερε'.
Ο ξενος εκανε μια κινηση με τους ωμους σαν να ελεγε πως ετσι ειναι η ζωη μα δεν μιλησε νοιωθωντας πως ο συνομιλητης του δεν ειχε ολοκληρωσει. Δεν ειχε κανει λαθος.
-'Ο καιρος αυτην την εποχη ειναι δυσκολος ακομα και για μεγαλα καραβια, ποσο μαλλον για το δικο σου και το ελαφρυ φορτιο που κουβαλουσε. Αληθεια, θα ξεφορτωνατε στο Γκλιντρι ? Ξερεις, δεν ερχονται συχνα πλοια με τετοιο φορτιο στα μερη μας. Μα για πες μου τι ακριβως εγινε' ? ρωτησε μ' ενα τονο φωνης που εμοιαζε να κρυβει αρκετη ειλικρινεια.
Ο ξενος πηρε μια βαθια ανασα και επανελαβε γι ακομα μια φορα την ιστορια που ειχε πει και στην Ιερνη και τον θειο της. Αφου τελειωσε την αφηγηση εγειρε προς τα πισω παρατηρωντας τι εντυπωση ειχαν κανει τα λογια του στον ανθρωπο που ειχε απεναντι του. Χρειαστηκαν λιγα δευτερολεπτα για να το μαθει.
================================
'Δεν χρειαζεται να σου πω πως οι περισσοτεροι απο δω πιστευουν πως εισαι κατασκοπος απο το Φρεττον η ανθρωπος του Γκουχαν και θα δωσεις αναφορα σχετικα με την κατασταση μας αμεσως μολις φυγεις απο δω. Εγω παλι'.....
-'Να φανταστω πως δεν συμμεριζεσαι αυτες τις αποψεις' ? εκανε δηθεν απορημενα ο ξενος.
-'Τ' οτι δεν πιστεψα την ιστορια που μου ειπες δεν σημαινει αυτοματα πως εισαι κατι απ' τα δυο που νομιζουν οι υπολοιποι' εκανε ο Μπολγκ. 'Δεν ξερω ποιος εισαι και τι θελεις αλλα ειμαι σχεδον βεβαιος πως βρεθηκες εδω κατα λαθος και οχι εσκεμμενα'.
-'Η αληθεια ειναι πως πρωτη φορα ακουω για το Φρεττον η τον Γκουχαν, οπως αληθεια ειναι πως οντως εδω βρεθηκα λογω του ναυαγιου. Αληθεια ειναι ακομα πως θα ηθελα καποιος να μου εξηγησει τι ακριβως συμβαινει εδω. Εννοω γιατι τοσοι οπλισμενοι αντρες και γιατι τα οχυρωματικα εργα στην περιμετρο του χωριου'.
-'Νομιζα πως τα ειχες ηδη μαθει απο την Ιερνη η τον Φινταν' εκανε ο Μπολγκ και κατι στον τονο της φωνης του δεν αρεσε στον ξενο. 'Ας ειναι, θα σου πω εγω. Μπορει καποιος να βρει και να φωναξει τον Ραντραμ' ? συμπληρωσε απευθυνομενος στους δυο φρουρους που ηταν στο δωματιο. 'Που εχει εξαφανιστει απο το πρωι' ?
================================
Η ιστορια που του διηγηθηκε ο Μπολγκ ηταν πραγματι απιστευτη. Μπορει το Μιουνεμον να ηταν ενα φιλησυχο χωριουδακι, δεν ηταν ετσι ομως και η υπολοιπη περιοχη. Το Φρεττον ηταν το τελευταιο απο τα χωρια και το πλεον κοντινο στο Μιουνεμον που ειχε υποκυψει σ' εκεινη την ακατανομαστη ειδωλολατρικη αιρεση. Ολη η ευρυτερη περιοχη προσκυνουσε τυφλα μια θεοτητα που ο τοπος απ' οπου ειχε προελθει βρισκοταν πεντε θαλασσες μακρια. Σαν επιδημικη ασθενεια, το ενα μετα το αλλο ολα τα χωρια ειχαν καταληξει να μεταμορφωθουν σε παγανιστικα κεντρα λατρειας. Οτι πιο ανοσιο, μιαρο και ποταπο ηταν η πιστη και η λατρεια σ' αυτην τη θεοτητα. Οσοι αρνουνταν να υποκυψουν σφαγιαζονταν επιδεικτικα για να φοβηθουν οι επομενοι. Σε λιγα χρονια το Μιουνεμον ηταν το μοναδικο χωριο που ειχε αρνηθει να λατρεψει αυτην την σιχαμερη θεοτητα με αποτελεσμα να εχει επιβιωσει ακομα χαρις στην πολυ καλη αμυντικη του λειτουργια κατορθωνοντας ν' αποκρουσει ολες τις επιθεσεις που ειχε υποστει.
=============================
Μα δεν ηταν μονο οι επιθεσεις απο ξηρας που ταλανιζαν το Μιουνεμον. Το Φρεττον ειχε συμμαχησει με μια ορδη βαρβαρων που δρουσε στην απεναντι μερια της θαλασσας με αρχηγο τον αιμοδιψη Γκουχαν. Σε ανταλλαγμα για την βοηθεια που οι ορδες του Γκουχαν προσφεραν στο Φρεττον απο τη θαλασσα ηταν καλοδεχουμενοι στα ακατανομαστα και κτηνωδη οργια και τελετες που λαμβαναν χωρα ακομα κι αν δεν ειχαν ασπαστει την λατρεια της θεοτητας.
Παρ' ολο που το Μιουνεμον αντεχε ακομα υπηρχαν καποιες δειλες και πνιγμενες φωνες που υποστηριζαν πως ισως επρεπε να ακολουθησουν το Φρεττον αλλιως στο τελος, αργα η γρηγορα, δεν θα εμενε κανεις να υπερασπιστει το χωριο. Ο Μπολγκ ηταν απολυτος. Οσο εκανε κουμαντο αυτος το χωριο ποτε δεν θα προσκυνουσε αυτη τη βδελυρη θεοτητα. Ομως γνωριζε πως κατι επρεπε να γινει συντομα πριν αυτες οι αηχες φωνες διαμαρτυριας γιγαντωναν και το χωριο επεφτε εκ των εσω. Ετσι κι αλλιως δεν ειχε να περιμενει βοηθεια απο πουθενα δεδομενου πως η ευρυτερη περιοχη ειτε ειχε συμμαχησει με το Φρεττον η τα κουφαρια των κατοικων της, πεσμενα πανω στ' αποκαιδια, ταιζαν τους θηριωδεις, πεινασμενους λυκους των δασων.
=============================
-'Εντυπωσιακο πραγματι' αναφωνησε ο ξενος οταν ο Μπολγκ τελειωσε την αφηγηση του.
-'Θα σε συμβουλευα λοιπον, μιας και δεν εχεις καμμια αναμειξη οπως φαινεται, να εγκαταλειψεις το Μιουνεμον το συντομοτερο δυνατον γιατι θα ηταν αδικο να εχεις επιζησει απο ενα τετοιο ναυαγιο και να ρισκαρεις τη ζωη σου με κατι που δεν σε αφορα' ειπε ο Μπολγκ.
-'Δεχομαι ολες τις συμβουλες που μου δινουν' εκανε χαμογελωντας ο ξενος ενω ταυτοχρονα σηκωνοταν απο την καρεκλα του. 'Απ' αυτες κραταω τις μισες και τις μισες εξεταζω. Και παντα στο τελος κανω αυτο που εγω θελω' συνεχισε ενω με την ακρη του ματιου του επιασε την κινηση του νεοφερμενου στο δωματιο.
-'Α, Ραντραμ' εκανε ο Μπολγκ σαν να μην ακουσε καν τι ειχε δηλωσει ο ξενος. 'Αργησες και ο επισκεπτης μας πρεπει να φυγει'.
Με μια ανεπαισθητη κινηση χαιρετισμου ο ξενος περασε μπροστα απο τον Ραντραμ και διχως να πει κατι κινηθηκε προς την εξοδο. Εκεινη ακριβως την στιγμη το ενοιωσε.
=============================
Ο κυβος !! Μπορει να μην τον ειχε πανω του μα ολα τα σημαδια που ειχε νοιωσει ηταν πιο ζωντανα απο ποτε. Οχι, δεν ηταν ο Ραντραμ αυτος που εψαχνε μα το πρωτοπαλικαρο του Μπολγκ θα τον οδηγουσε στο στοχο του. Να που το ταξιδι δεν ειχε γινει ματαια. Ο κυβος ηξερε που τον εφερνε, ισως ο κυβος να ειχε φροντισει ακομα και για το ναυαγιο του. Οπως και να ειχε, ο επομενος στοχος του ηταν εδω και δεν ειχε καιρο για χασιμο. Επρεπε να παρει ξανα τον κυβο στα χερια του. Ποσο ανοητος μπορει να ηταν που τον ειχε παραμελησει τοσες μερες !
Βγηκε βιαστικα στο δρομο αδιαφορωντας για τους κατοικους που τον κοιτουσαν και σιγιψιθυριζαν. Εφτασε σχεδον τρεχοντας στο σπιτι της Ιερνης και μπηκε μεσα.
-'Πως πηγε η'.....ξεκινησε η κοπελα να λεει μα σταματησε βλεποντας τον ν' αδιαφορει για την παρουσια της και να πηγαινει κατ' ευθειαν στο δωματιο του. Βγηκε λιγα δευτερολεπτα μετα.
-'Τα ρουχα μου' εκανε εντονα πιανοντας την κοπελα απο το μπρατσο. 'Που ειναι τα ρουχα μου ? Δεν τα βρηκα εκει που τα ειχα αφησει'.
-'Δεν ειναι εκει που τ' αφησες' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε μια αποτομη κινηση να ελευθερωσει το χερι της. Δεν τα καταφερε.
============================
-'Πλυμενα ειναι, εκει' εκανε δειχνοντας απεναντι με το ελευθερο χερι της.
Ο ξενος αρχισε να τα ψαχνει μα πριν προλαβει να πει οτιδηποτε η Ιερνη μιλησε παλι.
-'Το τετραγωνο αντικειμενο που ψαχνεις το εχω αφησει διπλα σου, εκει που κοιμασαι. Σκεφτηκα πως θα το εψαχνες μολις συνερχοσουν. Φανταζομαι πως εχει αξια μονο για σενα'.
Πηρε τον κυβο στα χερια του και το φως του πλημμυρισε τις παλαμες του. Τον εχωσε βιαστικα στον κορφο του κι επεστρεψε στο δωματιο που ηταν η κοπελα.
-'Με συγχωρεις για την αντιδραση μου' ειπε δειχνοντας το χερι της απ' οπου την ειχε πιασει. 'Δεν ξερεις ποσο πολυτιμο ειναι αυτο το αντικειμενο για μενα' προσθεσε.
-'Ειμαι σιγουρη τωρα πια' ειπε η κοπελα. 'Λοιπον, πως πηγε η κουβεντα με τον Μπολγκ' ? ρωτησε αλλαζοντας τελειως θεμα συζητησης.
-'Θα σου πω τι μου ειπε μα πρεπει να μαθω περισσοτερα' απαντησε ο ξενος.
==============================
-'Σε γενικες γραμμες αυτη ειναι η αληθεια' ειπε η Ιερνη οταν τελειωσε την ομιλια του ο ξενος 'μα νομιζω πως καλυτερα ειναι να μιλησεις στον Φεργκαλ. Θα σου πει πολλα περισσοτερα και πιο ουσιαστικα απ' οτι εμαθες απ' τον Μπολγκ'.
-'Ποιος ειναι ο Φεργκαλ' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Ο σοφος του χωριου' εκανε η Ιερνη. 'Η αληθεια ειναι πως περα απ' τα πολλα που ξερει γνωριζει αρχαιες μυστικιστικες τελετες και διαθετει δυναμεις που εφαπτονται αυτες ενος μαγου. Ακομα και ο Μπολγκ τον συμβουλευεται οποτε εχει παραστει αναγκη'.
-'Ενας τρελογερος που παραληρει ακαταλαβιστικα, αυτο ειναι ο Φεργκαλ' ακουστηκε η φωνη του Φινταν που μολις ειχε μπει στο σπιτι αθορυβα. 'Οχι μονο δεν θα μαθεις κατι απ' αυτον αλλα θα σε μπερδεψει χειροτερα' ολοκληρωσε την φραση του.
Ο ξενος κοιταξε την Ιερνη που εκανε μια χειρονομια απελπισιας.
-'Δεν εχω τιποτα να χασω' ειπε.
=============================
-'Ολοι στο χωριο μιλανε γι αυτον τον ξενο που μαζεψε η Ιερνη σπιτι της' ειπε η κοπελα ενω παραλληλα προσπαθουσε ν' αναψει τον υγρο, νοτισμενο τζακι. 'Τι λες να ειναι' ?
-'Δεν ξερω' απαντησε ο αντρας που απολαμβανε μια κουπα κρασι. -'Πολλα ακουγονται αλλα κανενας δεν μπορει να ειναι σιγουρος'.
-'Το μονο που δεν θελουμε ειναι κι αλλα προβληματα Κοναλλ' ειπε η κοπελα. 'Εχουμε ηδη ενα σωρο μπελαδες στο κεφαλι μας'.
-'Ελα εδω Καραν' εκανε ο αντρας ανοιγοντας ταυτοχρονα την αγκαλια του. Η κοπελα εκατσε πανω του και τυλιξε τα χερια της γυρω απο το λαιμο του.
-'Φοβαμαι Κοναλλ' ειπε χαμηλοφωνα. 'Εχω ενα κακο προαισθημα' συμπληρωσε.
Ο αντρας την φιλησε απαλα στα χειλη. -'Τα εχουμε καταφερει και σε δυσκολοτερες καταστασεις' ειπε 'θα τα καταφερουμε και τωρα. Μην μου ανησυχεις' συνεχισε και την αγκαλιασε προστατευτικα.
Η Καραν κουρνιασε στην αγκαλια του κι αφεθηκε στο χαδι του.
===========================
Η Γκορμλα τεντωθηκε νωχελικα σαν γατα μεσα στην μαντεμενια της μπανιερα αφηνοντας το καυτο νερο να χαιδεψει καθε ποντο του υπεροχου κορμιου της. Πισω απο τα μισοκλειστα ματια της μια πληθωρα σκεψεων εναλλασονταν κρατωντας την σ' εγρηγορση.
Η απροσδοκητη παρουσια αυτου του ξενου ισως ηταν καταλυτικη για την εφαρμογη των σχεδιων της. Ειχε συνειδητοποιησει πως μονο με την βοηθεια του εραστη της, του Ραντραμ, δεν θα καταφερνε ποτε να ξεφορτωθει τον Μπολγκ απο την αρχηγια του χωριου.
Ειχε βαρεθει πια να βρισκεται στη σκια και η ακορεστη επιθυμια της για εξουσια οχι μονο δεν κοπαζε αλλα οσο περνουσε ο καιρος θεριευε περισσοτερο. Αν υπηρχε τροπος ν' απαλλαχθει απο τον Μπολγκ και την μισητη Ιερνη θα τον ειχε θεσει σε εφαρμογη. Ομως επρεπε να κινηθει εξυπνα. Χρειαζοταν ακομα τον Ραντραμ και οποιον αλλο συμμαχο μπορουσε να εχει.
Εξω ειχε πια νυχτωσει και ο Ραντραμ δεν ειχε ερθει ακομα. Παντα ξεχνιοταν οταν βρισκοταν με τον Μπολγκ, το ιδιο θα συνεβαινε και τωρα, μα η Γκορμλα βαριοταν να τον περιμενει.
Εβαλε το χερι της μεσα στο νερο αναμεσα στα ποδια της, εκλεισε τα ματια της και γουργουρισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου