ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45
Τα πρωτα δυο πραγματα που προσεξε στην κοπελα που εστεκε απο πανω του ηταν τα κατακοκκινα μαλλια της και τις διασπαρτες φακιδες που στολιζαν το προσωπο και τα χερια της. Εκανε να κινηθει κι ενα επιφωνημα πονου βγηκε απο τα χειλη του.
-'Μην κουνιεσαι' του ειπε η κοπελα που δεν θα ηταν πανω απο εικοσι πεντε χρονων. 'Εχεις χτυπησει πολυ ασχημα και ειναι πραγματικα απιστευτο το οτι ζεις ακομα. Με μια αποτομη κινηση μπορει ν' αρχισεις να αιμορραγεις ξανα'.
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε ο ξενος καταλαβαινοντας πως και η ομιλια ακομα τον εκανε να ποναει. 'Ποσο καιρο ειμαι ετσι ? Ποια εισαι εσυ' ?
Αντι απαντησεως η κοπελα του εναποθεσε στο μετωπο ενα βρεγμενο πανι που τον ανακουφισε στιγμιαια.
-'Εχουμε χρονο γι αυτα' του ειπε. 'Μα τωρα πρεπει να κοιμηθεις, να ξεκουραστεις για να ξαναβρεις τις δυναμεις σου'.
Τα λογια της λειτουργησαν σαν υπνωτικο. Ενοιωσε τα ματια του να βαραινουν και η τελευταια σκεψη που περασε απο το μυαλο του πριν αποκοιμηθει ηταν πως αισθανοταν το κορμι του γυμνο κατω απο τα χοντρα σκεπασματα που τον τυλιγαν.
===============================
Οταν του ειπαν πως βρισκοταν σ' αυτην τη κατασταση σχεδον τρεις μερες του φανηκε αδυνατον να το πιστεψει. Ηξερε πως ηταν ζωντανος χαρη στον κυβο μα ο χρονος αναρρωσης του φανηκε καπως υπερβολικος. Ο κυβος ! Οταν ξυπνησε και καταφερε να σηκωθει του ειχαν δωσει αλλα ρουχα να φορεσει απο τα δικα του. Τον επιασε αγχος σχετικα με τον κυβο που παντα φυλαγε στον κορφο του και ηρεμησε μονο οταν τον ειδε αναμεσα στα ρουχα του.
Η κοπελα λεγοταν Ιερνη και τον ειχε βρει λιγο μετα την προσκρουση του στον βραχο με τον θειο της Φινταν και τον περιμαζεψαν. Μολονοτι δυσκολευτηκαν αρκετα για να τον μεταφερουν με αλογο μεχρι το χωριο τους, ονοματι Μιουνεμον, τα ειχαν καταφερει και μαλιστα με πολυ καλα αποτελεσματα. Ενοιωθε πως τους χρωστουσε τη ζωη του κι ας μην ηξεραν πως το μικρο αντικειμενο που κουβαλουσε πανω του ποτε δεν θα αφηνε να παθει κατι.
Ηξερε πως τωρα που ειχε αποθεραπευτει θα ξεκιναγαν οι ερωτησεις για το ποιος ηταν, πως ειχε βρεθει εκει και που πηγαινε. Ειχε προετοιμαστει καταλληλα.
===========================
-'Ο Μπολγκ, ο αρχηγος του χωριου, θελει να σε δει μολις εισαι ετοιμος' ειπε ο Φινταν ενω η Ιερνη ειχε τυλιχτει μεσα στους καπνους που εβγαιναν ασταματητα απο ενα τεραστιο τσουκαλι.
-'Ο Μπολγκ μπορει να περιμενει θειε' ειπε η κοπελα ενω ανακατευε το περιεχομενο του τσουκαλιου με ενα μεγαλο κυλινδρικο ξυλο. 'Δεν βλεπεις που ακομα δυσκολα στεκεται ορθιος' ?
-'Ειμαι μια χαρα' ειπε ο ξενος αισθανομενος αβολα αναμεσα στη διχογνωμια που ειχε ξεσπασει. 'Θα παω να τον δω ισως και σημερα' προσθεσε.
-'Να μου κανεις τη χαρη' πεταξε η κοπελα γυρνωντας και κραδαινοντας απειλητικα το ξυλο μπροστα του. 'Μολις φας θα πεσεις να ξεκουραστεις. Αυτο που σου λειπει ειναι υπνος οχι η ανακριση απο τον Μπολγκ'.
-'Δεν βγαζω ακρη μαζι σου' μονολογησε ο Φινταν. 'Αν και ξερεις τον Μπολγκ σου αρεσει να του πηγαινεις παντα κοντρα'.
'Γι αυτο επιμενει τοσο μαζι μου' απαντησε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε ενα επιτακτικο νοημα στον ξενο να καθησει στο τραπεζι. Υπακουσε διχως δευτερη σκεψη.
===========================
Το Μιουνεμον ηταν μεν χωριο αλλα αριθμουσε ισαμε χιλιες πεντακοσιες ψυχες. Βρισκοταν μιση μερα δρομο απο την ακτογραμμη της θαλασσας, εκει που τον ειχαν βρει, και οι κατοικοι του, κτηνοτροφοι κατα βαθος, ζουσαν κι απο το κυνηγι και το ψαρεμα. Την μερα που η Ιερνη και ο θειος της τον ειχαν μαζεψει μισοπεθαμενο ειχαν κατεβει εκει εντελως συμπτωματικα και μονο χαρη στο δυνατο βλεμμα της κοπελας που ειχε δει συντριμια απο το ναυαγιο τον ειχαν εντοπισει.
Η ρωμαικη κατοχη δεν ειχε φτασει ακομα εκει μα οι κατοικοι του χωριου ειχαν συχνα προβληματα με τους βαρβαρους λαους που κατοικουσαν στην αλλη μερια της θαλασσας.
Ετσι ηταν αναγκασμενοι να εχουν παντα ενα μικρο αριθμο αντρων ετοιμοπολεμους στην περιπτωση που δεχονταν καποια εισβολη. Οπως ηταν αναμενομενο δεν ειχαν συναντησει ποτε πριν καποιον σαν κι αυτον και απολυτα δικαιολογημενα ολοι περιμεναν να μαθουν ποιος ηταν ο ξενος. Μα αυτο δεν προβλεποταν να γινει πριν η Ιερνη εδινε την συγκαταθεση της, μια συγκαταθεση που σιγουρα θα κρατουσε λιγο χρονο ακομα.
=============================
Η κοπελα ειχε δικιο. Χρειαστηκε αλλη μια μερα πληρους αναπαυσης και ξεκουρασης για να νοιωσει πως ειχε επανελθει πληρως. Ετρωγε με βουλιμια ενα απροσδιοριστο μα γευστικοτατο πρωινο που του ειχε ετοιμασει οταν την ειδε να στρογγυλοκαθεται απεναντι του.
-'Λοιπον' ? ρωτησε χαμογελωντας. 'Απο που θελεις ν' αρχισεις' ?
Ειχε χρονο να σκεφτει καποιο παραμυθι οσο διαστημα αναρρωνε και ειχε αποφασισει να ειναι κοινο για ολους. Ετσι της ειπε πως ειχε μπαρκαρει απο την Ταγγερη με προορισμο το Γκλιντρι οπου θα παρεδιδε ενα φορτιο με μπαχαρια κι αρωματικα φυτα. Ομως η καταιγιδα ειχε αλλα σχεδια κι ετσι ειχε βρεθει εκει.
-'Το Γκλιντρι ειναι μια βδομαδα δρομος με το αλογο' εκανε ο Φινταν που ειχε μπει αθεατος στο σπιτι και ειχε ακουσει την εξομολογηση του ξενου.
-'Δεν νομιζω πως εχει νοημα να σκεφτεται το Γκιλντρι θειε' ειπε η Ιερνη. 'Το φορτιο χαθηκε και ηταν πολυ τυχερος που εζησε μιας και δεν βρεθηκε κανενας αλλος απο το υπολοιπο πλοιο'.
===============================
-'Μονο εγω επεζησα απ' ολους' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Φοβαμαι πως ναι' απαντησε η Ιερνη. 'Τι σκεφτεσαι να κανεις' ?
-'Ομολογω πως δεν το εχω σκεφτει ακομα' απαντησε ο ξενος μην θελοντας ν' αποκαλυψει πως δεν ηξερε απο την αρχη για ποιο λογο ειχε ξεκινησει αυτο το ταξιδι. 'Το μονο που ξερω ειναι πως εχω ηδη καταχραστει την φιλοξενια σας και δεν γνωριζω πως να ξεπληρωσω οσα εχετε κανει για μενα' συμπληρωσε.
-'Δεν καναμε απολυτως τιποτα' ειπε η κοπελα μαζευοντας τα απομειναρια του πρωινου που βρισκονταν μπροστα στον ξενο. 'Μπορεις να μεινεις εδω οσο θελεις μεχρι ν' αποφασισεις τι θελεις να κανεις'.
-'Ισως πρεπει να παει στο Γκιλντρι' παρενεβληθη ο Φινταν. 'Καποιος θα πρεπει να υπαρχει που θα σε περιμενε να φτασεις εκει και θ' ανησυχει'.
Η Ιερνη γυρισε και κοιταξε τον ξενο περιμενοντας την απαντηση του. Ενας αθεατος στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο το στηθος της οταν τον ακουσε να λεει πως δεν υπηρχε κανεις να τον περιμενει στο Γκλιντρι η οπουδηποτε αλλου.
============================
Ενας χτυπος στην εξωπορτα διεκοψε την κουβεντα και ο Φινταν που ανοιξε συνομιλησε για λιγο με τον αντρα που την ειχε χτυπησει. Οταν επεστρεψε ηταν συνοφρυωμενος.
-'Ο Μπολγκ ζητησε να σε δει μολις εχεις την δυνατοτητα' ειπε. 'Αν θελεις την γνωμη'.....
-'Ο Μπολγκ ξερει μονο να δινει εντολες και περιμενει απο τους αλλους να υπακουν' ξεσπασε η κοπελα. 'Μα αν νομιζει'....
-'Δεν υπαρχει λογος ν' αναβαλλω το αναποφευκτο' την διεκοψε με την σειρα του ο ξενος. 'Αυτο που πρεπει να γινει θα γινει και νοιωθω αρκετα καλα να υποστω μια ανακριση' συμπληρωσε.
'Θα ερθω μαζι σου' πεταξε αποφασιστικα η κοπελα μα ο ξενος την σταματησε.
-'Μπορω να τα καταφερω και μονος μου' ειπε 'αρκει καποιος να μου πει που θα τον βρω'.
Ο Φινταν του εδωσε οδηγιες και ο ξενος βγηκε απο το σπιτι.
-'Τωρα που μειναμε οι δυο μας' εκανε ο Φινταν 'πιστευω πως πρεπει να κανουμε μια κουβεντα' απευθυνομενος στην ανηψια του. 'Να ξερεις πως αυτη η ιστορια δεν θα μας βγει σε καλο'.
=============================
-'Τι νομιζεις εσυ για ολα αυτα Ραντραμ' ? ρωτησε η μελαχροινη οπτασια που αδυνατουσε να σταματησει το νευρικο της βαδισμα πανω-κατω ενω ταυτοχρονα τα λευκα της χερια βρισκονταν σε μονιμη κινηση. 'Τι ρολο πιστευεις πως παιζει αυτος ο μυστηριωδης ξενος που εμφανιστηκε απο το πουθενα' ?
-'Ειναι νωρις ακομα για να ξερουμε Γκορμλα' απαντησε ο αντρας που ειχε προσφωνηθει Ραντραμ. 'Φανταζομαι πως αυτο θελει να μαθει και ο Μπολγκ'.
-'Αυτο ειναι μονο η γιατι τον τρωνε οι δαιμονες που η Ιερνη κοιμαται κατω απο την ιδια στεγη με καποιον αγνωστο ? ρωτησε η κοπελα. 'Δεν ξερω τι μαγια του εχει κανει αυτο το βρωμοθηλυκο αλλα δεν μπορει να την βγαλει απο το μυαλο του' εκανε εκνευρισμενη η Γκορμλα.
-'Καθολου βολικο για τα σχεδια σου, ετσι δεν ειναι' ? απαντησε ειρωνικα ο Ραντραμ.
-'Τα σχεδια μας Ραντραμ, τα σχεδια μας' ψιθυρισε χαμηλοτονα η Γκορμλα ενω τον πλησιαζε αργα. 'Μην ξεχνας πως αν αφησουμε τον Μπολγκ να κανει δικη του την Ιερνη εσυ δεν θα γινεις ποτε κατι περισσοτερο απο το δεξι του χερι κι αυτο δεν ειναι αρκετο για να συνεχισεις ν' απολαμβανεις οτι εχεις τωρα' συνεχισε ενω με μια κινηση απαλλαχτηκε απο τα ρουχα της μενοντας γυμνη απεναντι στον Ραντραμ που κοιτουσε με ματια θολα.
================================
Σ' ολη τη διαδρομη μεχρι να φτασει στο ξυλινο σπιτι στην κορυφη του μικρου λοφου, λιγο εξω απο το Μιουνεμον, που εμενε ο Μπολγκ, οι κατοικοι του χωριου σταματουσαν και τον κοιταγαν απορημενοι. Ολοι ηξεραν για τις συνθηκες που ειχε βρεθει ο ξενος στα μερη τους αλλα ολοι ηταν ανησυχοι για το τι εκανε εκει. Απο την μερια του ο ξενος παρατηρουσε τα παντα καταγραφοντας καθε λεπτομερεια στον χαρτη του μυαλου του. Αυτο που του ειχε προξενησει εντυπωση ηταν ο ανεξηγητος γι αυτον αριθμος οπλισμενων αντρων που κυκλοφορουσαν σε μικρες ομαδες αναμεσα στους χωρικους δινοντας την εντυπωση πως ηταν ετοιμοι ανα πασα στιγμη να εμπλακουν σε μια επικειμενη μαχη, κατι αφυσικο για ενα μικρο χωριο σαν το Μιουνεμον που ζουσε αποκλειστικα απο την κτηνοτροφια και την αλιεια. Το αλλο που του ειχε κανει εντυπωση ηταν τα ψηλα τειχη που υψωνονταν περιμετρικα του χωριου σαν να προσπαθουσαν να κρατησουν απ' εξω κατι το φοβερο και τρομερο. Ηταν αραγε οι ζωοκλεφτες της περιοχης τοσο επικινδυνοι τελικα ?
Ηξερε πως ολες αυτες οι αποριες θα λυνονταν σε λιγο που θα συναντουσε τον αρχηγο του χωριου, τον Μπολγκ, καθως κι αυτος με την σειρα του θα ελυνε τις δικες του.
===========================
-'Το οτι τον βρηκαμε εμεις δεν μας υποχρεωνει να τον κρατησουμε σπιτι μας μεχρι να γινει καλα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις πως ο Μπολγκ θα εχει εκνευριστει αφανταστα'.
-'Μου ειναι παντελως αδιαφορο αν ο Μπολγκ νευριασε' απαντησε η Ιερνη. 'Καναμε αυτο που επρεπε να κανουμε και δεν εχουμε να δωσουμε λογαριασμο σε κανενα' συνεχισε η κοπελα ενω σπιθες ειχαν αρχισει να εμφανιζονται στα ματια της.
'Ξερεις πως αισθανεται ο Μπολγκ για σενα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις ακομα πως αυτη η κοντρα αναμεσα σας δεν θα μας βγει σε καλο. Μα τι σου εχει κανει πια και τον αντιπαθεις τοσο' ?
-'Εγω δεν ειμαι απο τα τσιρακια του που τρεχουν να του ικανοποιησουν τις επιθυμιες και τις ιδιοτροπιες του, ουτε θα γινω ποτε κτημα του οπως θελει' ειπε η κοπελα. 'Πρεπει να καταλαβεις θειε πως δεν νοιωθω τιποτα γι αυτον εκτος απο αντιπαθεια'.
-'Ενω'....ξεκινησε ο Φινταν διχως να ολοκληρωσει την φραση του.
-'Ενω' ? εκανε η κοπελα κοιτωντας τον καταματα.
-'Ενω αυτος ο ξενος ειναι κατι αλλο ε' ?
Η Ιερνη δεν απαντησε ενω ταυτοχρονα επιασε τον εαυτο της να τον σκεφτεται επιμονα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45
Τα πρωτα δυο πραγματα που προσεξε στην κοπελα που εστεκε απο πανω του ηταν τα κατακοκκινα μαλλια της και τις διασπαρτες φακιδες που στολιζαν το προσωπο και τα χερια της. Εκανε να κινηθει κι ενα επιφωνημα πονου βγηκε απο τα χειλη του.
-'Μην κουνιεσαι' του ειπε η κοπελα που δεν θα ηταν πανω απο εικοσι πεντε χρονων. 'Εχεις χτυπησει πολυ ασχημα και ειναι πραγματικα απιστευτο το οτι ζεις ακομα. Με μια αποτομη κινηση μπορει ν' αρχισεις να αιμορραγεις ξανα'.
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε ο ξενος καταλαβαινοντας πως και η ομιλια ακομα τον εκανε να ποναει. 'Ποσο καιρο ειμαι ετσι ? Ποια εισαι εσυ' ?
Αντι απαντησεως η κοπελα του εναποθεσε στο μετωπο ενα βρεγμενο πανι που τον ανακουφισε στιγμιαια.
-'Εχουμε χρονο γι αυτα' του ειπε. 'Μα τωρα πρεπει να κοιμηθεις, να ξεκουραστεις για να ξαναβρεις τις δυναμεις σου'.
Τα λογια της λειτουργησαν σαν υπνωτικο. Ενοιωσε τα ματια του να βαραινουν και η τελευταια σκεψη που περασε απο το μυαλο του πριν αποκοιμηθει ηταν πως αισθανοταν το κορμι του γυμνο κατω απο τα χοντρα σκεπασματα που τον τυλιγαν.
===============================
Οταν του ειπαν πως βρισκοταν σ' αυτην τη κατασταση σχεδον τρεις μερες του φανηκε αδυνατον να το πιστεψει. Ηξερε πως ηταν ζωντανος χαρη στον κυβο μα ο χρονος αναρρωσης του φανηκε καπως υπερβολικος. Ο κυβος ! Οταν ξυπνησε και καταφερε να σηκωθει του ειχαν δωσει αλλα ρουχα να φορεσει απο τα δικα του. Τον επιασε αγχος σχετικα με τον κυβο που παντα φυλαγε στον κορφο του και ηρεμησε μονο οταν τον ειδε αναμεσα στα ρουχα του.
Η κοπελα λεγοταν Ιερνη και τον ειχε βρει λιγο μετα την προσκρουση του στον βραχο με τον θειο της Φινταν και τον περιμαζεψαν. Μολονοτι δυσκολευτηκαν αρκετα για να τον μεταφερουν με αλογο μεχρι το χωριο τους, ονοματι Μιουνεμον, τα ειχαν καταφερει και μαλιστα με πολυ καλα αποτελεσματα. Ενοιωθε πως τους χρωστουσε τη ζωη του κι ας μην ηξεραν πως το μικρο αντικειμενο που κουβαλουσε πανω του ποτε δεν θα αφηνε να παθει κατι.
Ηξερε πως τωρα που ειχε αποθεραπευτει θα ξεκιναγαν οι ερωτησεις για το ποιος ηταν, πως ειχε βρεθει εκει και που πηγαινε. Ειχε προετοιμαστει καταλληλα.
===========================
-'Ο Μπολγκ, ο αρχηγος του χωριου, θελει να σε δει μολις εισαι ετοιμος' ειπε ο Φινταν ενω η Ιερνη ειχε τυλιχτει μεσα στους καπνους που εβγαιναν ασταματητα απο ενα τεραστιο τσουκαλι.
-'Ο Μπολγκ μπορει να περιμενει θειε' ειπε η κοπελα ενω ανακατευε το περιεχομενο του τσουκαλιου με ενα μεγαλο κυλινδρικο ξυλο. 'Δεν βλεπεις που ακομα δυσκολα στεκεται ορθιος' ?
-'Ειμαι μια χαρα' ειπε ο ξενος αισθανομενος αβολα αναμεσα στη διχογνωμια που ειχε ξεσπασει. 'Θα παω να τον δω ισως και σημερα' προσθεσε.
-'Να μου κανεις τη χαρη' πεταξε η κοπελα γυρνωντας και κραδαινοντας απειλητικα το ξυλο μπροστα του. 'Μολις φας θα πεσεις να ξεκουραστεις. Αυτο που σου λειπει ειναι υπνος οχι η ανακριση απο τον Μπολγκ'.
-'Δεν βγαζω ακρη μαζι σου' μονολογησε ο Φινταν. 'Αν και ξερεις τον Μπολγκ σου αρεσει να του πηγαινεις παντα κοντρα'.
'Γι αυτο επιμενει τοσο μαζι μου' απαντησε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εκανε ενα επιτακτικο νοημα στον ξενο να καθησει στο τραπεζι. Υπακουσε διχως δευτερη σκεψη.
===========================
Το Μιουνεμον ηταν μεν χωριο αλλα αριθμουσε ισαμε χιλιες πεντακοσιες ψυχες. Βρισκοταν μιση μερα δρομο απο την ακτογραμμη της θαλασσας, εκει που τον ειχαν βρει, και οι κατοικοι του, κτηνοτροφοι κατα βαθος, ζουσαν κι απο το κυνηγι και το ψαρεμα. Την μερα που η Ιερνη και ο θειος της τον ειχαν μαζεψει μισοπεθαμενο ειχαν κατεβει εκει εντελως συμπτωματικα και μονο χαρη στο δυνατο βλεμμα της κοπελας που ειχε δει συντριμια απο το ναυαγιο τον ειχαν εντοπισει.
Η ρωμαικη κατοχη δεν ειχε φτασει ακομα εκει μα οι κατοικοι του χωριου ειχαν συχνα προβληματα με τους βαρβαρους λαους που κατοικουσαν στην αλλη μερια της θαλασσας.
Ετσι ηταν αναγκασμενοι να εχουν παντα ενα μικρο αριθμο αντρων ετοιμοπολεμους στην περιπτωση που δεχονταν καποια εισβολη. Οπως ηταν αναμενομενο δεν ειχαν συναντησει ποτε πριν καποιον σαν κι αυτον και απολυτα δικαιολογημενα ολοι περιμεναν να μαθουν ποιος ηταν ο ξενος. Μα αυτο δεν προβλεποταν να γινει πριν η Ιερνη εδινε την συγκαταθεση της, μια συγκαταθεση που σιγουρα θα κρατουσε λιγο χρονο ακομα.
=============================
Η κοπελα ειχε δικιο. Χρειαστηκε αλλη μια μερα πληρους αναπαυσης και ξεκουρασης για να νοιωσει πως ειχε επανελθει πληρως. Ετρωγε με βουλιμια ενα απροσδιοριστο μα γευστικοτατο πρωινο που του ειχε ετοιμασει οταν την ειδε να στρογγυλοκαθεται απεναντι του.
-'Λοιπον' ? ρωτησε χαμογελωντας. 'Απο που θελεις ν' αρχισεις' ?
Ειχε χρονο να σκεφτει καποιο παραμυθι οσο διαστημα αναρρωνε και ειχε αποφασισει να ειναι κοινο για ολους. Ετσι της ειπε πως ειχε μπαρκαρει απο την Ταγγερη με προορισμο το Γκλιντρι οπου θα παρεδιδε ενα φορτιο με μπαχαρια κι αρωματικα φυτα. Ομως η καταιγιδα ειχε αλλα σχεδια κι ετσι ειχε βρεθει εκει.
-'Το Γκλιντρι ειναι μια βδομαδα δρομος με το αλογο' εκανε ο Φινταν που ειχε μπει αθεατος στο σπιτι και ειχε ακουσει την εξομολογηση του ξενου.
-'Δεν νομιζω πως εχει νοημα να σκεφτεται το Γκιλντρι θειε' ειπε η Ιερνη. 'Το φορτιο χαθηκε και ηταν πολυ τυχερος που εζησε μιας και δεν βρεθηκε κανενας αλλος απο το υπολοιπο πλοιο'.
===============================
-'Μονο εγω επεζησα απ' ολους' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Φοβαμαι πως ναι' απαντησε η Ιερνη. 'Τι σκεφτεσαι να κανεις' ?
-'Ομολογω πως δεν το εχω σκεφτει ακομα' απαντησε ο ξενος μην θελοντας ν' αποκαλυψει πως δεν ηξερε απο την αρχη για ποιο λογο ειχε ξεκινησει αυτο το ταξιδι. 'Το μονο που ξερω ειναι πως εχω ηδη καταχραστει την φιλοξενια σας και δεν γνωριζω πως να ξεπληρωσω οσα εχετε κανει για μενα' συμπληρωσε.
-'Δεν καναμε απολυτως τιποτα' ειπε η κοπελα μαζευοντας τα απομειναρια του πρωινου που βρισκονταν μπροστα στον ξενο. 'Μπορεις να μεινεις εδω οσο θελεις μεχρι ν' αποφασισεις τι θελεις να κανεις'.
-'Ισως πρεπει να παει στο Γκιλντρι' παρενεβληθη ο Φινταν. 'Καποιος θα πρεπει να υπαρχει που θα σε περιμενε να φτασεις εκει και θ' ανησυχει'.
Η Ιερνη γυρισε και κοιταξε τον ξενο περιμενοντας την απαντηση του. Ενας αθεατος στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο το στηθος της οταν τον ακουσε να λεει πως δεν υπηρχε κανεις να τον περιμενει στο Γκλιντρι η οπουδηποτε αλλου.
============================
Ενας χτυπος στην εξωπορτα διεκοψε την κουβεντα και ο Φινταν που ανοιξε συνομιλησε για λιγο με τον αντρα που την ειχε χτυπησει. Οταν επεστρεψε ηταν συνοφρυωμενος.
-'Ο Μπολγκ ζητησε να σε δει μολις εχεις την δυνατοτητα' ειπε. 'Αν θελεις την γνωμη'.....
-'Ο Μπολγκ ξερει μονο να δινει εντολες και περιμενει απο τους αλλους να υπακουν' ξεσπασε η κοπελα. 'Μα αν νομιζει'....
-'Δεν υπαρχει λογος ν' αναβαλλω το αναποφευκτο' την διεκοψε με την σειρα του ο ξενος. 'Αυτο που πρεπει να γινει θα γινει και νοιωθω αρκετα καλα να υποστω μια ανακριση' συμπληρωσε.
'Θα ερθω μαζι σου' πεταξε αποφασιστικα η κοπελα μα ο ξενος την σταματησε.
-'Μπορω να τα καταφερω και μονος μου' ειπε 'αρκει καποιος να μου πει που θα τον βρω'.
Ο Φινταν του εδωσε οδηγιες και ο ξενος βγηκε απο το σπιτι.
-'Τωρα που μειναμε οι δυο μας' εκανε ο Φινταν 'πιστευω πως πρεπει να κανουμε μια κουβεντα' απευθυνομενος στην ανηψια του. 'Να ξερεις πως αυτη η ιστορια δεν θα μας βγει σε καλο'.
=============================
-'Τι νομιζεις εσυ για ολα αυτα Ραντραμ' ? ρωτησε η μελαχροινη οπτασια που αδυνατουσε να σταματησει το νευρικο της βαδισμα πανω-κατω ενω ταυτοχρονα τα λευκα της χερια βρισκονταν σε μονιμη κινηση. 'Τι ρολο πιστευεις πως παιζει αυτος ο μυστηριωδης ξενος που εμφανιστηκε απο το πουθενα' ?
-'Ειναι νωρις ακομα για να ξερουμε Γκορμλα' απαντησε ο αντρας που ειχε προσφωνηθει Ραντραμ. 'Φανταζομαι πως αυτο θελει να μαθει και ο Μπολγκ'.
-'Αυτο ειναι μονο η γιατι τον τρωνε οι δαιμονες που η Ιερνη κοιμαται κατω απο την ιδια στεγη με καποιον αγνωστο ? ρωτησε η κοπελα. 'Δεν ξερω τι μαγια του εχει κανει αυτο το βρωμοθηλυκο αλλα δεν μπορει να την βγαλει απο το μυαλο του' εκανε εκνευρισμενη η Γκορμλα.
-'Καθολου βολικο για τα σχεδια σου, ετσι δεν ειναι' ? απαντησε ειρωνικα ο Ραντραμ.
-'Τα σχεδια μας Ραντραμ, τα σχεδια μας' ψιθυρισε χαμηλοτονα η Γκορμλα ενω τον πλησιαζε αργα. 'Μην ξεχνας πως αν αφησουμε τον Μπολγκ να κανει δικη του την Ιερνη εσυ δεν θα γινεις ποτε κατι περισσοτερο απο το δεξι του χερι κι αυτο δεν ειναι αρκετο για να συνεχισεις ν' απολαμβανεις οτι εχεις τωρα' συνεχισε ενω με μια κινηση απαλλαχτηκε απο τα ρουχα της μενοντας γυμνη απεναντι στον Ραντραμ που κοιτουσε με ματια θολα.
================================
Σ' ολη τη διαδρομη μεχρι να φτασει στο ξυλινο σπιτι στην κορυφη του μικρου λοφου, λιγο εξω απο το Μιουνεμον, που εμενε ο Μπολγκ, οι κατοικοι του χωριου σταματουσαν και τον κοιταγαν απορημενοι. Ολοι ηξεραν για τις συνθηκες που ειχε βρεθει ο ξενος στα μερη τους αλλα ολοι ηταν ανησυχοι για το τι εκανε εκει. Απο την μερια του ο ξενος παρατηρουσε τα παντα καταγραφοντας καθε λεπτομερεια στον χαρτη του μυαλου του. Αυτο που του ειχε προξενησει εντυπωση ηταν ο ανεξηγητος γι αυτον αριθμος οπλισμενων αντρων που κυκλοφορουσαν σε μικρες ομαδες αναμεσα στους χωρικους δινοντας την εντυπωση πως ηταν ετοιμοι ανα πασα στιγμη να εμπλακουν σε μια επικειμενη μαχη, κατι αφυσικο για ενα μικρο χωριο σαν το Μιουνεμον που ζουσε αποκλειστικα απο την κτηνοτροφια και την αλιεια. Το αλλο που του ειχε κανει εντυπωση ηταν τα ψηλα τειχη που υψωνονταν περιμετρικα του χωριου σαν να προσπαθουσαν να κρατησουν απ' εξω κατι το φοβερο και τρομερο. Ηταν αραγε οι ζωοκλεφτες της περιοχης τοσο επικινδυνοι τελικα ?
Ηξερε πως ολες αυτες οι αποριες θα λυνονταν σε λιγο που θα συναντουσε τον αρχηγο του χωριου, τον Μπολγκ, καθως κι αυτος με την σειρα του θα ελυνε τις δικες του.
===========================
-'Το οτι τον βρηκαμε εμεις δεν μας υποχρεωνει να τον κρατησουμε σπιτι μας μεχρι να γινει καλα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις πως ο Μπολγκ θα εχει εκνευριστει αφανταστα'.
-'Μου ειναι παντελως αδιαφορο αν ο Μπολγκ νευριασε' απαντησε η Ιερνη. 'Καναμε αυτο που επρεπε να κανουμε και δεν εχουμε να δωσουμε λογαριασμο σε κανενα' συνεχισε η κοπελα ενω σπιθες ειχαν αρχισει να εμφανιζονται στα ματια της.
'Ξερεις πως αισθανεται ο Μπολγκ για σενα' ειπε ο Φινταν. 'Ξερεις ακομα πως αυτη η κοντρα αναμεσα σας δεν θα μας βγει σε καλο. Μα τι σου εχει κανει πια και τον αντιπαθεις τοσο' ?
-'Εγω δεν ειμαι απο τα τσιρακια του που τρεχουν να του ικανοποιησουν τις επιθυμιες και τις ιδιοτροπιες του, ουτε θα γινω ποτε κτημα του οπως θελει' ειπε η κοπελα. 'Πρεπει να καταλαβεις θειε πως δεν νοιωθω τιποτα γι αυτον εκτος απο αντιπαθεια'.
-'Ενω'....ξεκινησε ο Φινταν διχως να ολοκληρωσει την φραση του.
-'Ενω' ? εκανε η κοπελα κοιτωντας τον καταματα.
-'Ενω αυτος ο ξενος ειναι κατι αλλο ε' ?
Η Ιερνη δεν απαντησε ενω ταυτοχρονα επιασε τον εαυτο της να τον σκεφτεται επιμονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου