ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48
Αν ηταν σε οποιοδηποτε αλλο μερος του κοσμου θα γινοταν μαρτυρας της αεναης παλης αναμεσα στο πρωτο φως της αυγης και τα υπολειμματα της νυχτας που τρεχουν να κρυφτουν. Ομως σ' εκεινα τα μερη το σκοταδι αποδεικνυοταν αρκετα σκληροτραχηλο για να υποχωρησει, ετσι επιασε τον εαυτο του να φευγει απο το Μιουνεμον με παντελη ελλειψη φωτος και κατω απο μια καταρρακτωδη βροχη που ειχε ξεσπασει πριν μια ωρα. Κατω απο φυσιολογικες συνθηκες θα χρειαζοταν λιγες ωρες για να φτασει στο Φρεττον, τωρα ομως ισως να του επαιρνε λιγο περισσοτερο. Το μυαλο του ετρεξε στο σημειωμα που ειχε αφησει πανω στο τραπεζι στο σπιτι του Φινταν και ηξερε πως σε λιγες ωρες το Μιουνεμον θα ηταν αναστατωμενο.
Δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο, απλα ηλπιζε να πρυτανευσει η λογικη. Εξ' αλλου γνωριζε πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να λυσει το μυστηριο.
Μια παρεα σκυλια που στεκονταν αδιαφορωντας για την βροχη στην ακρη του χωριου τον παρακολουθουσαν καθως χανοταν μεσα στο υγρο σκοταδι διχως να κουνηθουν απ' τη θεση τους.
================================
Ο Φινταν ηταν ο πρωτος που διαβασε το σημειωμα και σοφα πραττοντας δεν σπαταλησε καθολου χρονο. Αφηνοντας την Ιερνη βυθισμενη σ' ενα γαληνιο υπνο ετρεξε κατ' ευθειαν στον Μπολγκ που αρχικα απορησε για την απροσδοκητη επισκεψη, αφου ομως διαβασε το σημειωμα εδωσε εντολη να ειδοποιηθουν ο Κοναλλ, ο Φεργκαλ και ο Ραντραμ.
Αφου ενημερωθηκαν ολοι για το σημειωμα ο Ραντραμ μιλησε πρωτος.
-'Απο την αρχη δεν μου αρεσε αυτος ο ξενος, να που τελικα αποδειχτηκε διπροσωπος και κατασκοπος' εκανε ξεφυσωντας.
-'Αυτο το συμπερασμα απο που το εβγαλες' ρωτησε ο Κοναλλ.
-'Μα εισαι αφελης Κοναλλ' ? απορησε ο Ραντραμ. 'Το γραφει ξεκαθαρα πως παει στο Φρεττον για να λυσει καποιο μυστηριο. Ποιο μυστηριο ? Βλεπει καποιος εδω να υπαρχει μυστηριο' ?
-'Μαλιστα' εκανε ο Κοναλλ. 'Απλα μας ενημερωσε πως ειναι κατασκοπος κι εφυγε. Και για ποιο λογο παρακαλω να το κανει αυτο' ?
================================
-'Θα ειχε τους λογους του' ειπε ο Φινταν. 'Η ουσια ειναι πως παει στους αντιπαλους μας και λογικα θα τους ενημερωσει αναλυτικα για την κατασταση μας'.
-'Ηρθε χτες σπιτι μου' ειπε ο Φεργκαλ 'και ζητησε να μαθει ολο το ιστορικο της περιοχης. Του εδειξα το βιβλιο που εχω καταγραψει ολα τα περιστατικα μεχρι στιγμης και το πηρε μαζι του να το μελετησει. Απο κει και μετα δεν γνωριζω κατι. Παντως δεν μου φανηκε για κατασκοπος. Περιεργος και μυστηριωδης ναι, αλλα κατασκοπος'....συνεχισε αφηνοντας την φραση του μετεωρη.
-'Μου εδειξε αυτο το βιβλιο και υποστηριξε πως εγω ειμαι η αιτια που το Μιουνεμον δεν εχει μετατραπει σε ερειπια και ειναι ακομα ολοι ζωντανοι' παρενεβη ο Κοναλλ. 'Μου ειπε ακομα πως ειχε ισχυρες υποψιες για το τι συνεβαινε αλλα επρεπε με καποιο τροπο να τις επιβεβαιωσει. Τιποτα αλλο δεν ξερω απο τη στιγμη που εφυγε απο το απιτι μου'.
Οι αλλοι γυρισαν και τον κοιταξαν απορημενοι πως κατι τετοιο σημαντικο δεν ειχε λεχθει απο την αρχη. Ο Ραντραμ τον κοιταξε πιο εντονα φοβουμενος μην αναφερθει στην προσωπικη τους κουβεντα αλλα ο Κοναλλ δεν εβγαλε αχνα.
==========================
Οση ωρα περιμεναν να φερει καποιος το βιβλιο απο το σπιτι του Φινταν η διχογνωμια στην κουβεντα συνεχιζοταν χωρις να σημειωθει καμια ουσιαστικη προοδος. Ο Μπολγκ τους ακουγε ολους προσεκτικα αλλα ακομα δεν ειχε βγει λεξη απο το στομα του. Δεν μιλησε ακομα κι οταν ειδε την Ιερνη να μπαινει στο χωρο που ηταν ολοι συγκεντρωμενοι κρατωντας το βιβλιο στα χερια της. Το εδωσε στον Φεργκαλ που με την σειρα του το παρεδωσε στον Μπολγκ.
-'Ελπιζω να μην υπαρχει προβλημα που το εφερα εγω αντι ο απεσταλμενος σου' ειπε.
Ο Μπολγκ εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως του ηταν αδιαφορο ποιος θα το εφερνε και βυθιστηκε για τα επομενα λεπτα στην αναγνωση. Οτι ηταν καταγεγραμμενο μεσα στο βιβλιο το ειχε διαβασει ξανα μα τωρα εψαχνε να βρει καποιο στοιχειο που θα τον βοηθουσε ν' αποκρυπτογραφησει τα λεγομενα του ξενου. Καποια στιγμη σταματησε κι το εκλεισε.
-'Δεν βρηκα κατι που να δικαιολογει τους ισχυρισμους του ξενου' δηλωσε. 'Το θεμα ειναι πολυ πιο σοβαρο απ' οτι πραγματικα πιστευουμε για να το δουμε επιφανειακα και επιπολαια'.
===============================
Η απροσμενη εντυπωσιακη εισοδος της Γκορμλα τραβηξε για λιγο τα βλεμματα ολων πανω της και η κοπελα προσπαθησε αμεσα να δικαολογηθει.
-'Με συγχωρειτε που εμφανιζομαι απροσκλητη αλλα χρειαζομουνα τον Ραντραμ και μ' ενημερωσαν πως ηταν εδω. Ελπιζω να μην διακοπτω κατι σημαντικο'.
-'Οχι Γκορμλα, περασε, καθησε αν θελεις, δεν συζηταμε μυστικα' εκανε ο Μπολγκ διχως ν' αντιληφθει το φαρμακερο βλεμμα που του εριξε η Ιερνη.
Την αντιπαθουσε την Γκορμλα. Ηταν μια πανουργα, ραδιουργα γυναικα, ικανη για τα παντα, αρκει να πετυχαινε το σκοπο της. Εδω και καιρο χρησιμοποιουσε τα θελγητρα της πανω στον Ραντραμ διχως κανεις να γνωριζει που αποσκοπουσε. Οχι πως ο Ραντραμ ηταν καποιο αβουλο αρσενικο που μπορουσε να γινει ερμαιο στα χερια μια γυναικας αλλα ειχε σιγουρα παρασυρθει απο την φαντασμαγορικη γοητεια της Γκορμλα και ειχε μπλεξει σ' εναν χαοτικο λαβυρινθο ηδονων απ' οπου δυσκολα θα εβγαινε. Διχως ποτε να της εχει ξεκαθαρα πει την γνωμη της γι αυτην, η Ιερνη παντα παρακολουθουσε τις κινησεις της Γκορμλα.
=========================
Αυτο που ξεκινησε σαν απλη συζητηση, με ηπιες αντιπαραθεσεις και μια σωρεια θεωριων κατεληξε συντομα σε μια λεκτικη διαμαχη που θα ειχε ξεπερασει τα ορια αν δεν επενεβαινε ο Μπολγκ φοβουμενος τα χειροτερα.
-'Αρκετα' εκανε με στεντορια φωνη αναγκαζοντας τους παντες να σταματησουν και να γυρισουν προς το μερος του. 'Μπορουσε να μιλαμε για μερες και να μην καταληξουμε πουθενα' συνεχισε. 'Οτι και να συμβαινει στην πραγματικοτητα ο μονος που μπορει να το λυσει ειναι ο επισκεπτης μας αλλα εαν και οταν επιστρεψει ποτε απο το Φρεττον. Μεχρι τοτε θ' αυξησουμε τις σκοπιες στα τειχη, θα εντεινουμε τις περιπολιες και θα ζητησω απ' ολους σας να παραμενετε εντος του χωριου οταν δεν συντρεχει σημαντικος λογος για να πραξετε διαφορετικα. Επισης θελω τα ματια σας ανοιχτα για οτιδηποτε παραδοξο δειτε η υποψιαστειτε να μ' ενημερωσετε αμεσως. Σας υπενθυμιζω πως εχουμε καταφερει παρα πολλα για να τα χασουμε ολα μεσα σε μια στιγμη.
Προς το παρον περιμενετε ολοι εξω. Εσυ Φεργκαλ μεινε' ολοκληρωσε τον λογο του.
============================
Την συντομη ιδιωτικη κουβεντα που ειχε με τον Φεργκαλ ακολουθησε μια σειρα ακομα με τους υπολοιπους κατ' ιδιαν αφου ηθελε να γνωριζει την αποψη του καθενος διχως τον επηρεασμο απο την παρουσια τριτων. Κι αν στην ουσια τιποτα περισσοτερο δεν εμαθε, μητε το μυστηριο φωτιστηκε εστω και λιγο, αυτο που δεν περιμενε ποτε ηταν ν' ακουσει αυτα που του μετεφερε ο Κοναλλ. Η απαντηση που πηρε, ακομα βυθισμενος στην απορια και την εκπληξη οταν ο Κοναλλ του μετεφερε αυτολεξει οσα του ειχε πει ο ξενος, γιατι δεν ειχε κανει αναφορα οσο ηταν και οι υπολοιποι παροντες αλλα επελεξε να τ' αποκρυψει ηταν πως ο ιδιος ειχε εκτιμησει πως ηταν για τ' αυτια του Μπολγκ και μονο. Αυτο ηταν κατι που αλλαζε τα παντα. Αν υπηρχε εστω και μια πιθανοτητα ο ξενος να ειχε δικιο τοτε τα πραγματα ηταν πολυ πιο σοβαρα απ' οτι φανταζοταν.
Χρειαζοταν στρατηγικη, μια στρατηγικη που ουσιαστικα βαραινε αποκλειστικα τους δικους του και μονο ωμους και δεν θα επετρεπε το παραμικρο περιθωριο λαθους γιατι τα παντα πλεον ισοροπουσαν στην κοψη του ξυραφιου.
=============================
Μονο τ' αποκοσμα αντανακλαστικα του τον εσωσαν απο βεβαιη πτωση. Το αλογο τρομαγμενο απο την αποτομη εμφανιση των τριων ιππεων σηκωθηκε αποτομα στα δυο πισω ποδια του, σταθηκε για κλασματα του δευτερολεπτου σχεδον ορθιο αναγκαζοντας τον ξενο να πιαστει την τελευταια στιγμη απο την χαιτη του για να μην βρεθει στο λασπωμενο απο την βροχη χωμα.
Κοιταχτηκαν στιγμιαια σε μια αποσταση λιγων μετρων αναμεσα τους και λεχθηκαν πολλα διχως ν' ακουστει ψιθυρος. Μπηκε αναμεσα τους ακολουθωντας τον καλπασμο τους αφηνοντας τους να τον οδηγησουν εκει που ηθελαν και ουσιαστικα εκει που περιμενε και ο ιδιος.
Το αναιμικο φως της ημερας παλευε με τα γκριζα συννεφα που πλαισιωναν τον ουρανο και εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να διαπερασει την συνεχιζομενη βροχη που ειχε βαλθει να μουσκεψει τα παντα. Απο τα ρουχα τους ειχε αντιληφθει πως δεν ηταν τακτικοι στρατιωτες, μαλλον κατοικοι του Φρεττον που ειχαν αναλαβει ρολο περιπολου. Ολα αυτα λιγη σημασια ειχαν, τα ουσιωδη τον περιμεναν εκει που πηγαινε.
===========================
Αν μπορουσε να εντοπισει μια ουσιαστικη διαφορα αναμεσα στα δυο χωρια αυτη θα ηταν η εκφραση στα προσωπα των κατοικων τους. Αν στο Μιουνεμον πλανιοταν ενας συγκαλυμμενος φοβος που ειχε να κανει με τις επιδρομες που ειχαν συμβει και εξακολουθουσαν να υφιστανται απο συγκεκριμενους πραγματικους εχθρους, στο Φρεττον ηταν ξεκαθαρο πως ο φοβος που αποτυπωνοταν στις κινησεις και την καθημερινοτητα ολων οφειλοταν σε κατι εντελως διαφορετικο. Κατι που δεν ηταν απτο, χειροπιαστο αλλα περισσοτερο σαν μια αφηρημενη εννοια. Ακομα κι οταν ξεπεζεψε μπροστα σ' ενα μεγαλο σπιτι στο κεντρο του χωριου ακολουθωντας τις κινησεις των τριων καβαλλαρηδων που τον ειχαν οδηγησει εκει ενοιωθε πως κανεις δεν ασχολιοταν μαζι του μα ολοι οι κατοικοι καθε τρεις και λιγο κοιτουσαν ψηλα στον ουρανο τρομοκρατημενοι. Υποψιες ειχε για τον λογο που συνεβαινε αυτο, υποψιες που ηλπιζε πως θα διαψευδονταν η θα επιβεβαιωνονταν συντομα. Μπηκε στο σπιτι παντα συνοδευομενος απο τους φυλακες του αναρωτουμενος τι θα συναντουσε.
===========================
Οποια προβλεψη και να ειχε κανει θα επεφτε εξω. Ο εγκεφαλος του κατεγραφε οτι εβλεπε και αυτο που εβλεπε ηταν πραγματι παραδοξο. Ενα επιπεδο πανω απο το εδαφος βρισκοταν κατι σαν ξυλινος θρονος και πανω του καθισμενη ηταν μια γυναικα που το υφος της μονο αρκουσε για να πεισει τον οποιονδηποτε πως αυτη εκανε κουμαντο εκει. Αριστερα και δεξια της βρισκονταν ενα τσουρμο απο ημιγυμνα θηλυκα που ειχαν καρφωσει τα ματια τους πανω στον ξενο παρακολουθωντας τις κινησεις του ενω καθισμενος ηταν ενας αντρας που ακουμπουσε χαδιαρικα στον μηρο της γυναικας που ηταν στον θρονο. Ειχε συναντησει ξανα μητριαρχικες κοινωνιες και η σταση του αντρα που παρεπεμπε σε κουταβι που τριβεται στα ποδια του αφεντικου του του επιβεβαιωσαν αυτο που αμεσα ειχε αντιληφθει. Οι γυναικες ηταν τ' αφεντικα στο Φρεττον αλλα βαθια μεσα του γνωριζε πως και αυτες υπηρετριες καποιου η καποιας αλλης ηταν. Σταθηκε απεναντι στην γυναικα του θρονου που τον μελετουσε εξονυχιστικα.
-'Ειμαι η Φιεννα' ειπε με καθαρη φωνη 'ηγεμονας του Φρεττον. Να ξερεις πως ειμαστε προειδοποιημενοι για την εμφανιση σου και σε περιμεναμε με ανυπομονησια'.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48
Αν ηταν σε οποιοδηποτε αλλο μερος του κοσμου θα γινοταν μαρτυρας της αεναης παλης αναμεσα στο πρωτο φως της αυγης και τα υπολειμματα της νυχτας που τρεχουν να κρυφτουν. Ομως σ' εκεινα τα μερη το σκοταδι αποδεικνυοταν αρκετα σκληροτραχηλο για να υποχωρησει, ετσι επιασε τον εαυτο του να φευγει απο το Μιουνεμον με παντελη ελλειψη φωτος και κατω απο μια καταρρακτωδη βροχη που ειχε ξεσπασει πριν μια ωρα. Κατω απο φυσιολογικες συνθηκες θα χρειαζοταν λιγες ωρες για να φτασει στο Φρεττον, τωρα ομως ισως να του επαιρνε λιγο περισσοτερο. Το μυαλο του ετρεξε στο σημειωμα που ειχε αφησει πανω στο τραπεζι στο σπιτι του Φινταν και ηξερε πως σε λιγες ωρες το Μιουνεμον θα ηταν αναστατωμενο.
Δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο, απλα ηλπιζε να πρυτανευσει η λογικη. Εξ' αλλου γνωριζε πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να λυσει το μυστηριο.
Μια παρεα σκυλια που στεκονταν αδιαφορωντας για την βροχη στην ακρη του χωριου τον παρακολουθουσαν καθως χανοταν μεσα στο υγρο σκοταδι διχως να κουνηθουν απ' τη θεση τους.
================================
Ο Φινταν ηταν ο πρωτος που διαβασε το σημειωμα και σοφα πραττοντας δεν σπαταλησε καθολου χρονο. Αφηνοντας την Ιερνη βυθισμενη σ' ενα γαληνιο υπνο ετρεξε κατ' ευθειαν στον Μπολγκ που αρχικα απορησε για την απροσδοκητη επισκεψη, αφου ομως διαβασε το σημειωμα εδωσε εντολη να ειδοποιηθουν ο Κοναλλ, ο Φεργκαλ και ο Ραντραμ.
Αφου ενημερωθηκαν ολοι για το σημειωμα ο Ραντραμ μιλησε πρωτος.
-'Απο την αρχη δεν μου αρεσε αυτος ο ξενος, να που τελικα αποδειχτηκε διπροσωπος και κατασκοπος' εκανε ξεφυσωντας.
-'Αυτο το συμπερασμα απο που το εβγαλες' ρωτησε ο Κοναλλ.
-'Μα εισαι αφελης Κοναλλ' ? απορησε ο Ραντραμ. 'Το γραφει ξεκαθαρα πως παει στο Φρεττον για να λυσει καποιο μυστηριο. Ποιο μυστηριο ? Βλεπει καποιος εδω να υπαρχει μυστηριο' ?
-'Μαλιστα' εκανε ο Κοναλλ. 'Απλα μας ενημερωσε πως ειναι κατασκοπος κι εφυγε. Και για ποιο λογο παρακαλω να το κανει αυτο' ?
================================
-'Θα ειχε τους λογους του' ειπε ο Φινταν. 'Η ουσια ειναι πως παει στους αντιπαλους μας και λογικα θα τους ενημερωσει αναλυτικα για την κατασταση μας'.
-'Ηρθε χτες σπιτι μου' ειπε ο Φεργκαλ 'και ζητησε να μαθει ολο το ιστορικο της περιοχης. Του εδειξα το βιβλιο που εχω καταγραψει ολα τα περιστατικα μεχρι στιγμης και το πηρε μαζι του να το μελετησει. Απο κει και μετα δεν γνωριζω κατι. Παντως δεν μου φανηκε για κατασκοπος. Περιεργος και μυστηριωδης ναι, αλλα κατασκοπος'....συνεχισε αφηνοντας την φραση του μετεωρη.
-'Μου εδειξε αυτο το βιβλιο και υποστηριξε πως εγω ειμαι η αιτια που το Μιουνεμον δεν εχει μετατραπει σε ερειπια και ειναι ακομα ολοι ζωντανοι' παρενεβη ο Κοναλλ. 'Μου ειπε ακομα πως ειχε ισχυρες υποψιες για το τι συνεβαινε αλλα επρεπε με καποιο τροπο να τις επιβεβαιωσει. Τιποτα αλλο δεν ξερω απο τη στιγμη που εφυγε απο το απιτι μου'.
Οι αλλοι γυρισαν και τον κοιταξαν απορημενοι πως κατι τετοιο σημαντικο δεν ειχε λεχθει απο την αρχη. Ο Ραντραμ τον κοιταξε πιο εντονα φοβουμενος μην αναφερθει στην προσωπικη τους κουβεντα αλλα ο Κοναλλ δεν εβγαλε αχνα.
==========================
Οση ωρα περιμεναν να φερει καποιος το βιβλιο απο το σπιτι του Φινταν η διχογνωμια στην κουβεντα συνεχιζοταν χωρις να σημειωθει καμια ουσιαστικη προοδος. Ο Μπολγκ τους ακουγε ολους προσεκτικα αλλα ακομα δεν ειχε βγει λεξη απο το στομα του. Δεν μιλησε ακομα κι οταν ειδε την Ιερνη να μπαινει στο χωρο που ηταν ολοι συγκεντρωμενοι κρατωντας το βιβλιο στα χερια της. Το εδωσε στον Φεργκαλ που με την σειρα του το παρεδωσε στον Μπολγκ.
-'Ελπιζω να μην υπαρχει προβλημα που το εφερα εγω αντι ο απεσταλμενος σου' ειπε.
Ο Μπολγκ εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως του ηταν αδιαφορο ποιος θα το εφερνε και βυθιστηκε για τα επομενα λεπτα στην αναγνωση. Οτι ηταν καταγεγραμμενο μεσα στο βιβλιο το ειχε διαβασει ξανα μα τωρα εψαχνε να βρει καποιο στοιχειο που θα τον βοηθουσε ν' αποκρυπτογραφησει τα λεγομενα του ξενου. Καποια στιγμη σταματησε κι το εκλεισε.
-'Δεν βρηκα κατι που να δικαιολογει τους ισχυρισμους του ξενου' δηλωσε. 'Το θεμα ειναι πολυ πιο σοβαρο απ' οτι πραγματικα πιστευουμε για να το δουμε επιφανειακα και επιπολαια'.
===============================
Η απροσμενη εντυπωσιακη εισοδος της Γκορμλα τραβηξε για λιγο τα βλεμματα ολων πανω της και η κοπελα προσπαθησε αμεσα να δικαολογηθει.
-'Με συγχωρειτε που εμφανιζομαι απροσκλητη αλλα χρειαζομουνα τον Ραντραμ και μ' ενημερωσαν πως ηταν εδω. Ελπιζω να μην διακοπτω κατι σημαντικο'.
-'Οχι Γκορμλα, περασε, καθησε αν θελεις, δεν συζηταμε μυστικα' εκανε ο Μπολγκ διχως ν' αντιληφθει το φαρμακερο βλεμμα που του εριξε η Ιερνη.
Την αντιπαθουσε την Γκορμλα. Ηταν μια πανουργα, ραδιουργα γυναικα, ικανη για τα παντα, αρκει να πετυχαινε το σκοπο της. Εδω και καιρο χρησιμοποιουσε τα θελγητρα της πανω στον Ραντραμ διχως κανεις να γνωριζει που αποσκοπουσε. Οχι πως ο Ραντραμ ηταν καποιο αβουλο αρσενικο που μπορουσε να γινει ερμαιο στα χερια μια γυναικας αλλα ειχε σιγουρα παρασυρθει απο την φαντασμαγορικη γοητεια της Γκορμλα και ειχε μπλεξει σ' εναν χαοτικο λαβυρινθο ηδονων απ' οπου δυσκολα θα εβγαινε. Διχως ποτε να της εχει ξεκαθαρα πει την γνωμη της γι αυτην, η Ιερνη παντα παρακολουθουσε τις κινησεις της Γκορμλα.
=========================
Αυτο που ξεκινησε σαν απλη συζητηση, με ηπιες αντιπαραθεσεις και μια σωρεια θεωριων κατεληξε συντομα σε μια λεκτικη διαμαχη που θα ειχε ξεπερασει τα ορια αν δεν επενεβαινε ο Μπολγκ φοβουμενος τα χειροτερα.
-'Αρκετα' εκανε με στεντορια φωνη αναγκαζοντας τους παντες να σταματησουν και να γυρισουν προς το μερος του. 'Μπορουσε να μιλαμε για μερες και να μην καταληξουμε πουθενα' συνεχισε. 'Οτι και να συμβαινει στην πραγματικοτητα ο μονος που μπορει να το λυσει ειναι ο επισκεπτης μας αλλα εαν και οταν επιστρεψει ποτε απο το Φρεττον. Μεχρι τοτε θ' αυξησουμε τις σκοπιες στα τειχη, θα εντεινουμε τις περιπολιες και θα ζητησω απ' ολους σας να παραμενετε εντος του χωριου οταν δεν συντρεχει σημαντικος λογος για να πραξετε διαφορετικα. Επισης θελω τα ματια σας ανοιχτα για οτιδηποτε παραδοξο δειτε η υποψιαστειτε να μ' ενημερωσετε αμεσως. Σας υπενθυμιζω πως εχουμε καταφερει παρα πολλα για να τα χασουμε ολα μεσα σε μια στιγμη.
Προς το παρον περιμενετε ολοι εξω. Εσυ Φεργκαλ μεινε' ολοκληρωσε τον λογο του.
============================
Την συντομη ιδιωτικη κουβεντα που ειχε με τον Φεργκαλ ακολουθησε μια σειρα ακομα με τους υπολοιπους κατ' ιδιαν αφου ηθελε να γνωριζει την αποψη του καθενος διχως τον επηρεασμο απο την παρουσια τριτων. Κι αν στην ουσια τιποτα περισσοτερο δεν εμαθε, μητε το μυστηριο φωτιστηκε εστω και λιγο, αυτο που δεν περιμενε ποτε ηταν ν' ακουσει αυτα που του μετεφερε ο Κοναλλ. Η απαντηση που πηρε, ακομα βυθισμενος στην απορια και την εκπληξη οταν ο Κοναλλ του μετεφερε αυτολεξει οσα του ειχε πει ο ξενος, γιατι δεν ειχε κανει αναφορα οσο ηταν και οι υπολοιποι παροντες αλλα επελεξε να τ' αποκρυψει ηταν πως ο ιδιος ειχε εκτιμησει πως ηταν για τ' αυτια του Μπολγκ και μονο. Αυτο ηταν κατι που αλλαζε τα παντα. Αν υπηρχε εστω και μια πιθανοτητα ο ξενος να ειχε δικιο τοτε τα πραγματα ηταν πολυ πιο σοβαρα απ' οτι φανταζοταν.
Χρειαζοταν στρατηγικη, μια στρατηγικη που ουσιαστικα βαραινε αποκλειστικα τους δικους του και μονο ωμους και δεν θα επετρεπε το παραμικρο περιθωριο λαθους γιατι τα παντα πλεον ισοροπουσαν στην κοψη του ξυραφιου.
=============================
Μονο τ' αποκοσμα αντανακλαστικα του τον εσωσαν απο βεβαιη πτωση. Το αλογο τρομαγμενο απο την αποτομη εμφανιση των τριων ιππεων σηκωθηκε αποτομα στα δυο πισω ποδια του, σταθηκε για κλασματα του δευτερολεπτου σχεδον ορθιο αναγκαζοντας τον ξενο να πιαστει την τελευταια στιγμη απο την χαιτη του για να μην βρεθει στο λασπωμενο απο την βροχη χωμα.
Κοιταχτηκαν στιγμιαια σε μια αποσταση λιγων μετρων αναμεσα τους και λεχθηκαν πολλα διχως ν' ακουστει ψιθυρος. Μπηκε αναμεσα τους ακολουθωντας τον καλπασμο τους αφηνοντας τους να τον οδηγησουν εκει που ηθελαν και ουσιαστικα εκει που περιμενε και ο ιδιος.
Το αναιμικο φως της ημερας παλευε με τα γκριζα συννεφα που πλαισιωναν τον ουρανο και εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να διαπερασει την συνεχιζομενη βροχη που ειχε βαλθει να μουσκεψει τα παντα. Απο τα ρουχα τους ειχε αντιληφθει πως δεν ηταν τακτικοι στρατιωτες, μαλλον κατοικοι του Φρεττον που ειχαν αναλαβει ρολο περιπολου. Ολα αυτα λιγη σημασια ειχαν, τα ουσιωδη τον περιμεναν εκει που πηγαινε.
===========================
Αν μπορουσε να εντοπισει μια ουσιαστικη διαφορα αναμεσα στα δυο χωρια αυτη θα ηταν η εκφραση στα προσωπα των κατοικων τους. Αν στο Μιουνεμον πλανιοταν ενας συγκαλυμμενος φοβος που ειχε να κανει με τις επιδρομες που ειχαν συμβει και εξακολουθουσαν να υφιστανται απο συγκεκριμενους πραγματικους εχθρους, στο Φρεττον ηταν ξεκαθαρο πως ο φοβος που αποτυπωνοταν στις κινησεις και την καθημερινοτητα ολων οφειλοταν σε κατι εντελως διαφορετικο. Κατι που δεν ηταν απτο, χειροπιαστο αλλα περισσοτερο σαν μια αφηρημενη εννοια. Ακομα κι οταν ξεπεζεψε μπροστα σ' ενα μεγαλο σπιτι στο κεντρο του χωριου ακολουθωντας τις κινησεις των τριων καβαλλαρηδων που τον ειχαν οδηγησει εκει ενοιωθε πως κανεις δεν ασχολιοταν μαζι του μα ολοι οι κατοικοι καθε τρεις και λιγο κοιτουσαν ψηλα στον ουρανο τρομοκρατημενοι. Υποψιες ειχε για τον λογο που συνεβαινε αυτο, υποψιες που ηλπιζε πως θα διαψευδονταν η θα επιβεβαιωνονταν συντομα. Μπηκε στο σπιτι παντα συνοδευομενος απο τους φυλακες του αναρωτουμενος τι θα συναντουσε.
===========================
Οποια προβλεψη και να ειχε κανει θα επεφτε εξω. Ο εγκεφαλος του κατεγραφε οτι εβλεπε και αυτο που εβλεπε ηταν πραγματι παραδοξο. Ενα επιπεδο πανω απο το εδαφος βρισκοταν κατι σαν ξυλινος θρονος και πανω του καθισμενη ηταν μια γυναικα που το υφος της μονο αρκουσε για να πεισει τον οποιονδηποτε πως αυτη εκανε κουμαντο εκει. Αριστερα και δεξια της βρισκονταν ενα τσουρμο απο ημιγυμνα θηλυκα που ειχαν καρφωσει τα ματια τους πανω στον ξενο παρακολουθωντας τις κινησεις του ενω καθισμενος ηταν ενας αντρας που ακουμπουσε χαδιαρικα στον μηρο της γυναικας που ηταν στον θρονο. Ειχε συναντησει ξανα μητριαρχικες κοινωνιες και η σταση του αντρα που παρεπεμπε σε κουταβι που τριβεται στα ποδια του αφεντικου του του επιβεβαιωσαν αυτο που αμεσα ειχε αντιληφθει. Οι γυναικες ηταν τ' αφεντικα στο Φρεττον αλλα βαθια μεσα του γνωριζε πως και αυτες υπηρετριες καποιου η καποιας αλλης ηταν. Σταθηκε απεναντι στην γυναικα του θρονου που τον μελετουσε εξονυχιστικα.
-'Ειμαι η Φιεννα' ειπε με καθαρη φωνη 'ηγεμονας του Φρεττον. Να ξερεις πως ειμαστε προειδοποιημενοι για την εμφανιση σου και σε περιμεναμε με ανυπομονησια'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου