ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57



-'Αν και αντιλαμβανομαι την αναγκη που σας υποχρεωνει να προβειτε σε τετοια μετρα, διχως να με αφορα το κατα ποσο νομιμα η ηθικα ειναι, δεν καταλαβαινω γιατι επιθυμειτε να το διεκπεραιωσει καποιος τελειως αγνωστος σε σας κι ερχομενος μαλιστα απο τοσο μακρια. Με δυο λογια δηλαδη, αφου μιλαμε χωρις περιστροφες, γιατι αυτη η προταση σε μενα΄? ρωτησε ο ξενος κοιτωντας τον συνομιλητη του.
-'Καταλαβαινω την ευλογη απορια σας' απαντησε ο Ιησουιτης ' μα πιστεψτε με, δεν υπαρχει πιο καταλληλο προσωπο απο σας'.
Προσεξε το συνοφρυωμενο υφος του ξενου κι εσπευσε να συνεχισει.
-'Αντιλαμβανεστε φυσικα πως δουλειες τετοιου ειδους απαιτουν ενα ιδιαιτερα λεπτο χειρισμο ως προς την οργανωση, εκτελεση και φυσικα εξασφαλιση πως θα παραμεινουν μυστικες μεσα σ' ενα ηδη προκαθορισμενο, μικρο κυκλο εμπλεκομενων. Κι απ' αυτα που βλεπω εδω' προσθεσε ριχνοντας μια ματια σε καποια εγγραφα στην ακρη του γραφειου του 'ξερω πως η καλυτερη δυνατη επιλογη εγινε στο προσωπο σας'.
                  =================================
-'Αυτο το διαπιστωσατε απο αυτα τα χαρτια' ? ρωτησε με μια υποψια χαμογελου ο ξενος.
Ο μοναχος πηρε μπροστα του καποια απ' τα χαρτια, τα κοιταξε για λιγο και αφου σηκωθηκε κρατωντας μερικα στα χερια του ηρθε στην μπροστινη πλευρα του γραφειου.
-'Βιεννη, Γκρατς, Λουγκανο, Παλερμο, Βαρεζε, Ναπολη' ειπε κοιτωντας τον στα ματια 'κι αυτα ειναι μονο καποια απο τα σημεια που αναφερω. Φανταζομαι πως κατι θα σας λενε'.
Ο ξενος παρεμεινε αμιλητος προπαθωντας να μαντεψει την κατευθυνση της συζητησης.
-'Νομιζω πως δεν χρειαζεται να μπω σε λεπτομερειες για το τι περιστατικα εχουν συμβει στις πολεις που προανεφερα εκτος κι αν η μνημη σας εχει αδυνατισει' ειπε κοροιδευτικα.
Ο ξενος εκανε ενα νοημα με το χερι πως μπορει να συνεχισει.
-'Ολες τις εργασιες που αναλαβατε, και οχι μονο εκει, τις φερατε σε περας με τον πλεον επαγγελματικο τροπο, τοσο αψογα που κανεις δεν αντιληφθηκε το παραμικρο'.
-'Απ' οτι βλεπω καποιος το καταλαβε' απαντησε ο ξενος. 
                    ================================
-'Αγαπητε μου, ξερω πως η εικονα που βγαζει προς τα εξω η Εκκλησια ειναι σχεδον συνωνυμη της ανυπαρξιας αλλα ειναι ο μοναδικος τροπος για να μπορει να παρακολουθει και να ελεγχει καταστασεις και γεγονοτα και να επεμβαινει μονο οταν παρισταται αναγκη. Στην δικη σου περιπτωση, ολοι οσοι εγκατελειψαν αυτον τον κοσμο με την βοηθεια σου, ουτε φιλοι της Εκκλησιας ηταν ουτε ειχαν κατι να προσφερουν. Ποιος ο λογος ν' αναμιχθει η Εκκλησια σε κατι που δεν την αφορουσε αλλα και προβλημα δεν δημιουργουσε ? Εξ' αλλου ανθρωποι των δικων σου ικανοτητων μπορουν καποια στιγμη να φανουν απαραιτητοι, οπως τωρα που μιλαμε' ολοκληρωσε τον μονολογο του ο μοναχος μ' ενα θριαμβευτικο τονο στη φωνη.
-'Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι απο που αντλειτε τη σιγουρια σας πως θ' αναλαβω την υποθεση σας' ρωτησε ο ξενος. 'Αν ξερετε πραγματι τοσα πολλα τοτε θα γνωριζετε πως εχω αρνηθει αρκετες φορες ν' αναλαβω κατι αν εγω ο ιδιος δεν το επιθυμω. Πως προεξοφλειτε οτι η απαντηση μου θα ειναι θετικη' ?
                    ===========================
-'Ξερω πως το σημαντικο χρηματικο ποσο που προσφερουμε δεν ειναι σιγουρος παραγοντας για να πεισθειτε ν' αναλαβετε αυτο που θελουμε, ομως υπαρχουν καποιες ενδιαφερουσες λεπτομερειες σ' αυτα εδω τα χαρτια που μας κανουν να πιστευουμε πως τελικα θα ενδιαφερθειτε' απαντησε ο Ιησουιτης δινοντας του μερικα απο τα εγγραφα που κρατουσε.
-'Τα τελευταια χρονια εχετε αναπτυξει ενα περιεργο δεσμο, κατι το μαλλον αφυσικο για καποιον σαν εσας, με μια νεαρη δεσποινιδα, αυτο που καποιος απλοικος θα ονομαζε χαλαρων ηθων. Χαρη σε σας αυτη η δεσποινιδα σταματησε καθε δραστηριοτητα της που αντιλαμβανεστε αντιτιθεται στις επιταγες της Εκκλησιας κι εκτοτε συντηρειται με τα χρηματα και την υποστηριξη σας. Δεδομενου πως ουδεποτε σκεφτηκατε να εκμεταλλευτειτε αυτην την κατασταση οδηγει καποιον στο συμπερασμα πως νοιωσατε απλα την αναγκη να κανετε μια καλη πραξη εναντι των αμετρητων αμαρτιων που εχετε διαπραξει. Το ερωτημα ειναι ποσο πραγματικα σας ενδιαφερει η τυχη και το μελλον αυτης της δεσποινιδας'.
                         ============================
-'Μην ανησυχειτε' προλαβε την αποτομη κινηση του ξενου 'η νεαρη κυρια χαιρει ακρας υγειας, απλα βρισκεται υπο την επιβλεψη της μητερας Εκκλησιας. Κατω απο αλλες συνθηκες οπως καταλαβαινετε τα πραγματα θα ηταν αρκετα δυσαρεστα για την ιδια δεδομενου πως οι κανονες της Εκκλησιας ειναι απολυτοι σχετικα με τον τροπο που καποιος διαγει τον βιο του, ομως ακομα και η Εκκλησια συγχωρει και ξεχναει οταν καποιος εχει πραγματικα μετανοησει. Εδω βεβαιως δεν υπαρχει ζητημα μετανοιας, παρ' ολα αυτα απο την δικη σας επιλογη εξαρταται αποκλειστικα και μονο το τι θα συμβει στην προστατευομενη σας'.
Εκανε μια παυση προσπαθωντας να μαντεψει τις προθεσεις του ξενου. Τα ματια του ειχαν παρει ενα σκοτεινο, αποκοσμο βλεμμα και το μυαλο του ετρεχε καπου αλλου. Επελεξε να μην ωθησει τα πραγματα περαιτερω και να του αφησει λιγο χρονο για να σκεφτει.
-'Εμενα θα με συγχωρησετε για λιγο' ειπε χαμογελωντας 'βλεπετε οι δουλειες δεν τελειωνουν ποτε. Θα επιστρεψω σε λιγα λεπτα. Αν χρειαστειτε οτιδηποτε τραβηξτε απλα αυτο το κορδονι εκει' συνεχισε και με γρηγορο βημα βγηκε απο την βιβλιοθηκη.
                    ==============================
Κανονικα αυτο που θα επρεπε να κανει ηταν να ψαξει να βρει τροπο να μην υποκυψει στον στυγνο εκβιασμο του Ιησουιτη μα παραδοξως αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που τον ενδιεφερε. Η συμπεριφορα του κυβου ηταν το λιγοτερο ανεξηγητη για να μην ελεγε περιεργη.
Οταν ειχε λαβει το γραμμα στη Ναπολη που τον προσκαλουσε στη Μαδριτη ο κυβος ειχε δωσει σημαδια ζωης κι αυτος ηταν και ο λογος που ειχε αποφασισει τελικα ν' αποδεχτει την προσκληση. Η αληθεια ηταν πως ειχε περασει παρα πολυς καιρος διχως να ενδιαφερθει για την συνεχιση και ολοκληρωση της αποστολης του. Μαλιστα ειχε καταχωνιασει τον κυβο σε καποιο συρταρι λησμονωντας την υπαρξη του γι αρκετο καιρο. Βεβαια η επαναδραστηριοποιηση του κυβου του αλλαζε αρδην τον τροπο ζωης που ειχε επιλεξει μα ηδη ειχε παρελθει τοσος καιρος απραξιας που του ηταν αδυνατον να τον αγνοησει. Το μεγαλο ζητημα ηταν πως απο την στιγμη που πατησε το ποδι του στην Μαδριτη ο κυβος εμοιαζε να εχει απενεργοποιηθει αφηνοντας τον στο απολυτο σκοταδι σχετικα με τις επομενες κινησεις του.
                        =============================
Σχετικα με το εκβιαστικο διλημμα που μολις του ειχε τεθει τα πραγματα ηταν πολυ πιο ευκολα. Οι Ιησουιτες σαν ταγμα δεν αναμειγνυονταν ποτε σε τετοιου ειδους υποθεσεις αρα μαλλον λειτουργουσαν σαν μεσαζοντες. Ποιανου ομως ? Της Εκκλησιας του Βατικανου ? Της Ιερας Εξετασης ? Ποιος θα κερδιζε με την εξοντωση αυτου του τοσο σημαντικου προσωπου ? Και ποια θα ηταν η δικη του, προσωπικη τυχη αν αναλαμβανε αυτο το εγχειρημα ? Ποιος τον διαβεβαιωνε οτι δεν θα προσπαθουσαν να σκοτωσουν και τον ιδιο προκειμενου να εξαφανισουν καθε συνδετικο κρικο σχετικα με την δολοφονια ? Η χαλαρωση στην οποια ειχε περιελθει εδω και καιρο δυστυχως τον ειχε αποκοιμησει με αποτελεσμα αυτοι που τον παρακολουθουσαν να εχουν αρκετα στοιχεια στα χερια τους για να μπορουν ετσι ευκολα και απροσχηματιστα να τον εκβιαζουν. Ηταν ξεκαθαρο πως επρεπε να κερδισει χρονο με οποιονδηποτε τροπο για να μπορεσει να οργανωσει την αντιδραση του. Αν ξυπναγε απο την ληθη στην οποια ειχε περιελθει και ο κυβος θα ηταν μεγαλη βοηθεια.
                        ===========================
-'Σας ζητω συγγνωμη που σας αφησα μονο τοση ωρα' διεκοψε την ροη των σκεψεων του η φωνη του μοναχου που ειχε επανελθει αποτομα κι αθορυβα στην βιβλιοθηκη 'μα βλεπετε υπαρχουν τοσα πραγματα που πρεπει να γινουν και δυστυχως σχεδον ολα περνανε απο μενα. Λοιπον, τι λεγαμε πριν φυγω' ? ρωτησε μ' ενα ειρωνικο χαμογελο να στολιζει το προσωπο του.
-'Συζητουσαμε το ποσο αναγκη εχει ο ενας τον αλλο' απαντησε εξισου ειρωνικα ο ξενος. 'Βεβαια εσεις για λογαριασμο σας ξερετε πολυ καλα ποσο πολυ με χρειαζεστε. Εγω παλι απο την αλλη δεν ειμαι τοσο σιγουρος. Καταλαβαινετε πως μια τετοια αποφαση' προλαβαινοντας το οργισμενο υφος που σχηματιζοταν στη φατσα του μοναχου 'απαιτει μια σκεψη πιο ενδελεχη, πιο αναλυτικη, κατι που δεν μπορω να κανω εδω, αμεσα. Θα εχετε την απαντηση σας σε 24 ωρες απο τωρα, νομιζω πως ειναι κατι το εφικτο. Προς το παρον θα ηθελα να επιστρεψω στο ξενοδοχειο μου, αν αυτο ειναι ευκολο'.
-'Θα φωναξω την αμαξα' ειπε με παγερο τονο στη φωνη ο μοναχος. 
                            ========================
-'Τι θελετε να πραξουμε Αγιε Ηγουμενε' ? ρωτησε ο μαναχος που ειχε συνοδεψει τον ξενο μεχρι την αμαξα και ειχε επανελθει στη βιβλιοθηκη για οδηγιες.
Ο υψηλοβαθμος Ιησουιτης παρεμενε αμιλητος, βηματιζοντας νευρικα πανω κατω ενω το προσωπο του χαρακωνοταν απο τις εντονες, πολλαπλες σκεψεις που διετρεχαν τη σκεψη του.
-'Ειμαι σχεδον βεβαιος πως θ' αρνηθει' ειπε πιοτερο μονολογωντας παρα απαντωντας την ερωτηση του μοναχου. 'Καποιος αλλος στη θεση του θα ειχε δεχτει αμεσως, ομως οχι αυτος. Προσπαθει να κερδισει χρονο για να δει πως μπορει ν' αποφυγει ολο αυτο. Οχι, παραειναι απροβλεπτος για να στηριχτει καποιος πανω του. Το κακο ειναι πως τωρα ξερει πολλα και αυτο μπορει ν' αποβει μοιραιο για μας. Οι φιλοι μας στη Ναπολη εκαναν λαθος, τον υποτιμησαν πιστευοντας πως ειναι μια απλη, συνηθισμενη περιπτωση. Ο ανθρωπος αυτος ειναι αγκαθι στα πλευρα μας πια, οσο υφισταται μονο ζημια μπορει να μας κανει. Σκοτωστε τον' ολοκληρωσε απευθυνομενος στον μοναχο που υποκλιθηκε ταπεινα και βγηκε απο την αιθουσα. 
                     ============================
Ο αμαξας ηταν ο ιδιος που τον ειχε φερει στο μοναστηρι κι εχοντας λαβει οδηγιες απο τον μοναχο που τον ειχε συνοδεψει μεχρι εκει πηρε ξανα τον δρομο του γυρισμου. Ο ξενος εκατσε οσο πιο αναπαυτικα μπορουσε και το χερι του πηγε αυθορμητα στον κυβο που αναπαυοταν στον κορφο του. Ακομα και τωρα κανενα σημαδι ζωης, πραγμα που σημαινε πως οτι εκανε θα το εκανε μονος του, διχως καμμια αλλη βοηθεια. Χαμογελασε σκεφτομενος τον αναβρασμο που ειχε δημιουργησει και αφησει πισω του και προσπαθησε να μαντεψει τις επομενες κινησεις των Ιησουιτων. Ευκολο ηταν. Απο την στιγμη που δεν ειχε δωσει ξεκαθαρη θετικη απαντηση δεν ειχαν πολλες επιλογες. Επρεπε να τον βγαλουν απο την μεση, θα ηταν ανοησια εκ μερους τους να ριψοκινδυνεψουν σε αγνωστα σε αυτους νερα. Δεν μπορουσε να ξερει το ποτε ακριβως μα ηταν σιγουρος πως πολυ συντομα η ζωη του θα διετρεχε κινδυνο. Διχως την βοηθεια του κυβου βαδιζε στα τυφλα μα δεν ειχε αλλα περιθωρια. Ειχε μονο τον εαυτο του για να στηριχτει και μετα απο πολυ καιρο το αισθημα της αμφιβολιας τον επισκεφτηκε απροειδοποιητα. 


  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 56

Ηταν το αισθημα της ψυχρας αυτο που τον ξυπνησε. Μια ψυχρα που σταδιακα εξαπλωνοταν στο δωματιο εκμεταλλευομενη την παντελη σχεδον απουσια θερμοτητας μιας και το τζακι ειχε σβησει ελλειψει τροφοδοσιας καταλαμβανοντας υπουλα και μεθοδικα καθε διαθεσιμο σημειο.

Ειχε αποκοιμηθει διχως να το καταλαβει πανω στην πολυθρονα κατα την διαρκεια του ταξιδιου του πισω στα γεγονοτα που ειχαν μεσολαβησει μεχρι εκεινη τη στιγμη. Τωρα ομως μπροστα του υπηρχε μια καινουρια προκληση, ενα νεο αινιγμα να λυσει, ενα αινιγμα που απαιτουσε την παρουσια του στο λομπυ του ξενοδοχειου σε λιγη ωρα. Εκει θα συναντουσε τον μυστηριωδη αποστολεα του γραμματος που ειχε λαβει στη Ναπολη και που για χαρη του ειχε κανει ολο αυτο το ταξιδι μεχρι τη Μαδριτη. Ειχε ακομα καποιο χρονο μπροστα του και το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν να ριξει λιγο παγωμενο νερο στο προσωπο του για να ξυπνησει.

Το νερο υπηρετησε το σκοπο του με τον καλυτερο τροπο και αφου σιγουρευτηκε πως το τζακι ηταν εντελως σβηστο βγηκε απο το δωματιο κλεινοντας πισω του την πορτα.

                        =============================

Δεν υπηρχε ψυχη εκεινη τη στιγμη στο λομπυ του Γκουερρα πλην του προσωπικου που φαινοταν απασχολημενο με τις εργασιες ρουτινας που επρεπε να φερει σε περας.

Ο ανθρωπος που θα συναντουσε δεν ειχε ερθει ακομα ετσι του δοθηκε η ευκαιρια να δοκιμασει το πρωινο του ξενοδοχειου το οποιο βρηκε θεσπεσιο. Ειχε αρχισει ν' αδημονει λιγο οταν ενας ψηλος αντρας, τυλιγμενος σ' ενα βαρυ, σκουρο πανωφορι και μ' ενα καπελο δυσαναλογο με το μεγεθος του κεφαλιου του μπηκε στο λομπυ και ταξιδεψε το βλεμμα του ολογυρα.

Αντιλαμβανομενος πως αυτος που θα συναντουσε ηταν ηδη εκει περιμενοντας πλησιασε με αργο βημα, σταθηκε μπροστα του και βγαζοντας το καπελο του ειπε.

-'Ζητω συγγνωμη αν περιμενατε. Ενα μικρο προβλημα της τελευταιας στιγμης με την αμαξα'.

-'Δεν πειραζει' απαντησε ο ξενος καθως σηκωνοταν απο την αναπαυτικη του καρεκλα. 'Φανταζομαι πως ειστε απλως αυτος που θα με παει στην συναντηση που εχω' προσθεσε.

-'Ακριβως' απαντησε ο αντρας λιγο ενοχλημενος που ο συνομιλητης του ειχε μαντεψει τον ακριβη του ρολο. 'Θα ειχατε την καλοσυνη να με ακολουθησετε' ?

                       ==========================

Σ' ολη την διαδρομη δεν αλλαξαν ουτε μια κουβεντα πλην των τετριμμενων, αν ο επισκεπτης ηταν αρκετα βολικα στην αμαξα κι αν τον ενοχλουσε η ταχυτητα με την οποια ο οδηγος διαφεντευε τ' αλογα του. Ετσι ο ξενος περιοριστηκε στο να χαζεψει το τοπιο που ξεδιπλωνοταν μπροστα στα ματια του καθως διεσχιζαν την Μαδριτη.

Στους καλοφτιαγμενους πετρινους δρομους σερνοταν ακομα η νυχτερινη υγρασια αρνουμενη πεισματικα ν' αφησει την κυριαρχια της αν δεν εμφανιζοταν το φως του ηλιου, κανοντας τους κατα τοπους να γυαλιζουν αλλα και να γλυστρανε επικινδυνα. Ηταν αρκετα νωρις για να υπαρχει κοσμος εξω, ετσι η εντυπωση πως διεσχιζαν μια ερημη πολη γινοταν ακομα πιο εντονη.

Οι ελαχιστες ψυχες που συναντησαν στο διαβα τους ηταν κατα βαση Ιησουιτες μοναχοι που σταματουσαν για λιγα δευτερολεπτα τις ασχολιες τους για να εστιασουν στην αμαξα και μετα συνεχιζαν οτι εκαναν αδιαφοροι για την παρουσια της.

Ο ξενος καταλαβε πως πηγαιναν καπου εξω απο την πολη οταν ειδε ν' αφηνουν πισω τους και τα τελευταια σπιτια της Μαδριτης.

                      ==========================

Τωρα ειχε αρχισει να προσεχει ακομα περισσοτερο την διαδρομη οχι γιατι ειχε συγκινηθει απο το εκπληκτικο τοπιο που ξεδιπλωνοταν μπροστα στα ματια του αλλα γιατι προσπαθουσε ν' απομνημονευσει και να καταγραψει στο μυαλο του τον δρομο που θα τον οδηγουσε στη συναντηση του, πραγμα οχι τοσο ευκολο αφου για ωρα σχεδον τιποτα δεν αλλαζε στον εξωτερικο περιγυρο. Ειχαν αφησει καμποσες φορες τον κεντρικο δρομο για να χωθουν σε μικροτερους, στενοτερους που οριακα χωρουσαν την ελευση μιας αμαξας δρομους μα ο οδηγος, που φαινοταν πως ειχε κανει παμπολλες φορες αυτη τη διαδρομη, εδινε την αισθηση πως θα ηταν ικανος να την κανει και με τα ματια κλειστα.

Ηταν μετα απο μια σχετικα κλειστη δεξια στροφη που ειδε εξαφνα στο βαθος να δεσποζει ο ογκος ενος τεραστιου, πετρινου πυργου. Αυτος ηταν ο προορισμος του, τωρα το ηξερε. Αυτο που δεν γνωριζε ηταν ποιος τον περιμενε εκει. Μα αυτο ηταν κατι που θα το μαθαινε συντομα.

Ενα αισθημα δυσφοριας εμφανιστηκε απο το πουθενα και τον κατελαβε στιγμιαια.

                          ==========================

Σαν να ειχε λαβει μια αορατη εντολη ο αμαξας μαστιγωσε τ' αλογα του και χαθηκε προς αγνωστη κατευθυνση αμεσως μολις ο ξενος πατησε το ποδι του στο εδαφος. Τον παρακολουθησε για λιγο με το βλεμμα ωσπου τον ειδε να εξαφανιζεται στο βαθος και μετα εστρεψε την προσοχη του προς τα μπροστα. Ανεβηκε τις σκαλες που οδηγουσαν στην βαρια, σιδερενια εξωπορτα και σαν καποιος να ειχε διαβασει τη σκεψη του ειδε την πορτα ν' ανοιγει την στιγμη που ετοιμαζοταν να χτυπησει. Ενας μαυροφορεμενος Ιησουιτης εστεκε πισω της και διχως να πει λεξη του εκανε ενα αδιορατο νοημα να τον ακολουθησει.

Διεσχισαν ετσι, ο Ιησουιτης μπροστα κι ο ξενος ν' ακολουθει, ενα δρομακι που εκοβε στα δυο εναν υπεροχο κηπο, φορτωμενο με καθε λογης δεντρα και λουλουδια κι εφτασαν σε μια μικρη μαρμαρινη σκαλα που οδηγουσε σε μια αλλη πορτα, δρυινη αυτη τη φορα μα εξισου βαρια με την αρχικη σιδερενια που ειχε συναντησει. Ο μοναχος χτυπησε μια φορα και με γοργο βημα, παντα διχως να βγαλει λεξη, εστριψε αριστερα κι απομακρυνθηκε.

                         ========================

Η ομιλια δεν ηταν το δυνατο σημειο ουτε του αλλου Ιησουιτη που ανοιξε την δρυινη πορτα. Μ' ενα νοημα του ζητησε να τον ακολουθησει και ο ξενος υπακουσε.

Μεχρι να φτασουν στον προορισμο τους, μια καινουρια πορτα σε μικροτερες διαστασεις απο τις προηγουμενες πιστοποιησε το γεγονος πως η διακοσμηση του χωρου συμβαδιζε απολυτα με την ομιλιτικοτητα που διεκρινε τους μοναχους. Δεν ηξερε αν επρεπε ν' απορησει η να το θεωρησει φυσιολογικο. Αυτη τη φορα ο μοναχος ανοιξε μονος του την πορτα, του εκανε νοημα να περασει και αφου μπηκε  την εκλεισε πισω του. Το βλεμμα του διετρεξε την βιβλιοθηκη, γιατι βιβλιοθηκη ηταν το δωματιο που ειχε εισελθει και μαλιστα τεραστιων διαστασεων.

Ενα τεραστιο γραφειο δεσποζε ακριβως απεναντι του, ερημο απο κατοχο, και πισω του ακριβως ενα απο τα μεγαλυτερα τζακια που ειχε δει ποτε εκαιγε αδιακοπα σκορπωντας μια ευεργετικη ζεστη που τον εξαναγκασε ν' αποχωριστει το βαρυ πανωφορι του.

-'Αφηστε το οπου σας διευκολυνει' ακουσε την φωνη απο πλαγια δεξια του να του λεει.

                                  ==========================
Στραφηκε προς το μερος της φωνης. Η μονη ενδυματολογικη διαφορα αναμεσα στον αντρα που μολις ειχε μιλησει και τους υπολοιπους μοναχους που ειχε συναντησει μεχρι στιγμης ηταν το χρωμα του χιτωνα του, που στην συγκεκριμενη περιπτωση ηταν ενα εντονα βαθυ αλικο.
Προφανως αυτο του προσεδιδε και καποιο ανωτερο βαθμο στην ιεραρχια αν εκρινε απο τον τροπο που κινουνταν μεσα στην βιβλιοθηκη, σαν να ηταν το προσωπικο, φυσικο του περιβαλλον. Τον παρακολουθησε καθως βηματισε γοργα για να βρεθει πισω απο το γραφειο.
-'Σας ζητω συγγνωμη' ειπε 'για την ταλαιπωρια που υποστηκατε μεχρι να ερθετε εδω' ενω ταυτοχρονα του εκανε νοημα να καθισει απεναντι του. 'Οι μερες ειναι λιγο περιεργες και σε καποιες περιπτωσεις πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι και προνοητικοι'.
Ο ξενος εκανε μια κινηση σαν να δηλωνε πως δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα.
-'Θα μου επιτρεψετε να σας προσφερω λιγο απο το εξαιρετικο τσαι που παρασκευαζουμε εμεις οι ιδιοι εδω' συνεχισε ο υψηλοβαθμος μοναχος. 'Ειμαι σιγουρος πως θα σας αρεσει'.
Διχως να εχει πει ακομα κουβεντα ο ξενος μ' ενα νευμα του κεφαλιου συγκανατενευσε. 
                        ===========================
-'Φανταζομαι πως θ' αναρωτιεστε για ποιο λογο κανατε ολο αυτο το ταξιδι απο την Ναπολη' συνεχισε τον μονολογο του ο μοναχος 'και τι θα μπορουσαν ποτε να θελουν ανθρωποι παντελως αγνωστοι απο σας. Πιστεψτε με, οσο μυστηριωδη κι ακατανοητα σας μοιαζουν ολα αυτα πολυ συντομα θα διαπιστωσετε την απλοτητα τους. Α, το τσαι σας' ειπε ενω ταυτοχρονα εσπρωχνε προς το μερος του μια κουπα γεματη με το αχνιστο, μυρωδατο αφεψημα που ειχε αφησει μπροστα του ενας ακομα αμιλητος μοναχος.
Ο ξενος περιμενε μεχρι να φυγει και μετα εφερε την κουπα στα χειλη του.
Οντως το τσαι ηταν εκπληκτικο. Εκανε μεγαλο κοπο προσπαθωντας να θυμηθει ποτε ειχε πιει τελευταια φορα κατι τοσο ευγεστο και συνειδητοποιησε πως ειχε περασει πραγματι πολυς καιρος. Ηπιε αλλη μια γεματη γουλια και αφησε την κουπα στο τραπεζι.
-'Ωραιο, παρα πολυ ωραιο' σχολιασε 'αλλα σιγουρα δεν με φερατε ως εδω για να να σας πιστοποιησω κατι για το τσαι που ηδη γνωριζετε' συνεχισε και καθισε ακομα πιο αναπαυτικα.
                       =============================
-'Φυσικα οχι', ηρθε η απαντηση 'και καταλαβαινω την αδημονια σας σχετικα με τον λογο που βρισκεστε εδω. Θα μπω λοιπον κατ' ευθειαν στο θεμα διχως αλλες περιστροφες'.
Ακουμπησε οσο πιο ανετα μπορουσε στην καρεκλα του, επλεξε τα δαχτυλα των χεριων του και διχως να παιρνει το βλεμμα του απο τον επισκεπτη αρχισε να μιλαει.
-'Οπως εχετε καταλαβει βρισκεστε σ' ενα απο πολλα μοναστηρια που χρησιμοποιουμε εμεις οι Ιησουιτες σ' ολη την επικρατεια της Ισπανιας. Δεν θ' αναφερθω στο τι ακριβως πρεσβευουμε, ξερω πως το γνωριζετε απο τους αδελφους μας στην Ναπολη. Αυτο που δεν ξερετε ειναι πως ασχετως με το πως εξελισσονται εκει τα πραγματα εδω ειναι αρκετα διαφοροποιημενα. Δυστυχως υπαρχουν καποιοι στα ανωτατα βασιλικα αξιωματα που για δικους τους λογους δεν βλεπουν καλα και εμας σαν ταγμα αλλα και γενικοτερα τον θεσμο της Ιερας Εξετασης που εχει την βαση της εδω, στην Ισπανια. Το τι ακριβως εχουν στο μυαλο τους μας ειναι αγνωστο, οχι ομως και οι προθεσεις τους. Η δυναμη και η επιρροη τους ειναι για μας μεγαλο προβλημα'.
                          ========================
-'Και για να ειμαι πιο ακριβης' προσθεσε ενω εσπρωχνε προς το μερος του αμιλητου ξενου ενα κομματι χαρτι 'η δυναμη και η επιρροη αυτου του συγκεκριμενου ανθρωπου. Δυστυχως οι αποψεις του εχουν βρει προσφορο εδαφος στ' αυτια κυβερνωντων που θα μπορουσαν αρδην ν' αλλαξουν δεδομενα και καταστασεις δεκαετιων. Δεν ξερουμε για ποσο ακομα η υποστηριξη της Αγιας Εκκλησιας του Βατικανου θα μπορει να διατηρησει τα πραγματα ως εχουν. Ομως δεν μπορουμε να μεινουμε, οπως καταλαβαινετε, με σταυρωμενα χερια. Τ' ονομα που διαβαζετε σ' αυτο το χαρτι ειναι ο λογος που βρισκεστε σημερα εδω' ειπε ενω το δαχτυλο του επανειλημμενα χτυπουσε ρυθμικα τ' ονομα που ηταν γραμμενο στο χαρτι.
Ο ξενος το πηρε στα χερια του, διαβασε τ' ονομα και το ξαναφησε στο τραπεζι.
-'Και τι ακριβως ζητατε απο μενα να κανω' ? ρωτησε σταυρωνοντας τα χερια του.
Ο υψηλοβαθμος μοναχος χαμογελασε σαν την τιγρη που μολις ειχε εντοπισει το θυμα της.
-'Μα να τον σκοτωσετε φυσικα, τι αλλο' ?

  

ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 55

Και εξαφνα, ολα που συνομοτουσαν εις βαρος του καθυστερωντας την προοδο της αποστολης του εξαφανιστηκαν παραχωρωντας την θεση τους στην ευνοια και την καλη τυχη.

Του ηταν αδιαφορο αν ηταν απλα συμπτωση η καποιος του χρωστουσε μια μεγαλη περιοδο επιτυχιας, δεν το εψαξε εξ' αλλου καθολου. Απλα το αποδεχτηκε και το εκμεταλλευτηκε με τον καλυτερο δυνατο τροπο αρχης γενομενης απο την εμπλοκη του με τους Βικινγκς και πιο συγκεκριμενα με τον Αιβαρ τον Ακοκκαλο, γιο του μυθικου Ραγκναρ Λοντμπροκ.

Ηταν ο κυβος που ειχε οδηγησει εκει τα βηματα του, ηταν ο κυβος που του ειχε υποδειξει πως αυτος που εψαχνε ηταν ο Αγιος Εδμονδος της Ανατολικης Αγγλιας, ο ανθρωπος που ηταν υπευθυνος για την εξοντωση του Ραγκναρ Λοντμπροκ.

Πολεμωντας στο πλαι του Αιβαρ του Ακοκκαλου στην προσπαθεια του τελευταιου να παρει εκδικηση για τον χαμο του πατερα του βρηκε την ευκαιρια να εξοντωσει τον υπευθυνο και φορεα ενος ακομα τμηματος του γριφου Εδμονδο. Και η ευδαιμονια συνεχιστηκε.

                  ===============================
Σειρα ειχε μετα να βρεθει υπο τις διαταγες του Μεγα Κανουτ, φιλοδοξου βασιλια της Δανιας, ο οποιος επτα χρονια μετα την ενθρονιση του αμφισβητηθηκε απο τον Ουλφ, διεκδικητη του θρονου και μολονοτι υπεστη ηττα στη μαχη του Αγιου Ποταμου, ανασυνταξε τις δυναμεις του και εχοντας στρατολογησει οτι καλυτερο μπορουσε να βρει, με την προσθηκη του ξενου νικησε τις αντιπαλες δυναμεις και παρεμεινε ο αδιαμφισβητητος ηγετης της χωρας.
Βεβαια ο ξενος δεν ειχε κανεναν λογο να εμπλακει σε μια μαχη που καθολου δεν τον αφορουσε, οταν ομως ολα τα στοιχεια εδειξαν πως ο Ουλφ ηταν ο επομενος που εκρυβε αθελα του μεσα στο κεφαλι του το κομματι της φρασης που χρειαζοταν για την επιτευξη του σκοπου του, οχι μονο ελαβε μερος στην μαχη αλλα ολες οι προσπαθειες του εστιαστηκαν στον φονο του Ουλφ, κατι που επιτευχθηκε ανταμειβοντας τον με την αποκτηση ενος ακομα τμηματος του γριφου.
Οι δελεαστικες προσφορες του Κανουτ ουδολως τον επηρεασαν και αμεσως εγκατελειψε τον μοναρχη για να ψαξει τον επομενο στοχο του. 
                       ==============================
Αυτος ο στοχος αποδειχτηκε πολυ πιο δυσκολος κι επιπονος απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει.
Μια εσωτερικη παρορμηση, στην οποια συνηγορουσε απολυτα και ο κυβος, τον εσπρωχνε να κινηθει ανατολικα. Η Ευρωπη τοτε ηταν πεδιο συνεχων μαχων, αναβρασμου και ραγδαιων μεταβολων κι εξελιξεων. Ολα ομως αυτα τα κοσμοιστορικα γεγονοτα τον αφηναν απλα αδιαφορο. Συνεχεις σταυροφοριες, καθοδηγουμενες απο τον εκαστοτε Παπα της Ρωμης, για την απελευθερωση των Αγιων Τοπων απο τους μουσουλμανους λαμβαναν χωρα, μα ο ξενος δεν εστρεψε καν το κεφαλι. Συνεχιζε να διασχιζει τις περιοχες ανατολικα και συντομα ειχε αφησει πισω του την ευρυτερη περιοχη της Μεσης Ασιας με κατευθυνση βορειοανατολικα.
Η νεα μεγαλη, ανερχομενη δυναμη στα εδαφη εκεινα ηταν οι Μογγολοι με αρχηγο καποιον Τζενγκις Χαν, ο οποιος ειχε κατορθωσει ν' αποσπασει τμηματα απ' ολες τις γυρω περιοχες συγκροτωντας ετσι μια αυτοκρατορια που συνεχιζε ραγδαια ν' αυξανεται. Οταν αντιληφθηκε πως ο ηγετης των Μογγολων ηταν ο επομενος ηξερε ηδη πως ο βαθμος δυσκολιας ειχε αυξηθει. 
                        ============================
Βρηκε τον εαυτο του στην πολη Γιντσουαν της Δυτικης Χζια να πολεμαει μαζι τους υπολοιπους υπερασπιστες της εναντια στην πολιορκια που δεχονταν απο τον Τζενγκις Χαν.
Η τυχη της πολης του ηταν αδιαφορη, το ιδιο και η μοιρα των κατοικων, ποσο μαλλον δε η σημασια που ειχε η πτωση της Γιντσουαν και τα καινουρια δεδομενα που θα υπηρχαν αν η πολη περνουσε τελικα στα χερια των Μογγολων. Ειχε βρεθει εκει για ενα και μοναδικο σκοπο κι αυτος δεν ηταν η σωτηρια της ψυχορραγουσας πολης. Βρισκοταν στις επαλξεις του τειχους μαζι με μερικους ακομα οταν οι Μογγολοι πραγματοποιησαν ακομα μια εφοδο με μπροσταρη παντα τον ηγετη τους. Ο ξενος ηξερε πως δεν θα ειχε πολλες ευκαιριες για να εξοντωσει τον Χαν, ετσι η βολη με το τοξο που πραγματοποιησε εξ αποστασεως ηταν απολυτα μελετημενη.
Το βελος καρφωθηκε στο στερνο του Τζενγκις Χαν και μολονοτι δεν πεθανε αμεσως ο ξενος εζησε λιγο αργοτερα τα σημαδια που του υποδεικνυαν πως αλλος ενας στοχος ειχε επιτευχθει.
Δεν υπηρχε πλεον λογος να παραμεινει στην Γιντσουαν. 
                   =============================
Συντομα βρεθηκε ν' αποτελει μελος μιας απο της μεγαλυτερης ανερχομενης δυναμης στην βορειοδυτικη Ασια, την πολεμικη μηχανη του Ταμερλανου, καινουριου ηγετη των Μογγολων, που σταδιακα μεσα απο συνεχεις κι επιπονες μαχες κατακτουσαν την μια χωρα μετα την αλλη. 
Στις αρχες ο Ταμερλανος ειχε συμμαχο τον Χουσσειν, τον γιο του δολοφονημενου εμιρη Καζγκαν, με τον οποιο πλην των αλλων τους συνεδεε και συγγενεια αφου ο Μογγολος ηγετης ειχε παντρευτει την αδελφη του.Ηταν η εποχη που η Σαμαρκανδη, πρωτευουσα της αυτοκρατοριας, ειχε αποκτησει τετοια φημη και δοξα που εκανε το Καιρο και την Βαγδατη να ζηλευουν.
Ομως τιποτα δεν μενει για παντα σταθερο. Η διψα για την εξουσια εκανε την εμφανιση της δηλητηριαζοντας τις σχεσεις του Ταμερλανου με τον Χουσσειν. Το αποτελεσμα ηταν οι δυο πια αντιπαλοι να μαχονται για το ποιος θα επικρατουσε με αποκορυφωμα την μαχη της Τρανσοξιανα. Ο Ταμερλανος, μολονοτι δυσκολευτηκε αρχικα, τελικα πετυχε νικη υψιστης σημασιας συντριβοντας τον στρατο του Χουσσειν. Ο τελευταιος για ν' αποφυγει την συλληψη το εσκασε.
                    ==============================
Ενας αξιωματικος του Ταμερλανου ονοματι Κικοσραου ετρεξε ξοπισω απο τον φυγα και κατορθωσε να τον συλλαβει και να τον φερει δεμενο πισθαγκωνα μπροστα στον Ταμερλανο.
Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως το κεφαλι του Χουσσειν επρεπε να γινει δικο του μα με τον Ταμερλανο παροντα δεν μπορουσε να κανει τιποτα. Παραδοξως, ο ανελεης ηγεμονας, προφανως ανατρεχοντας στις ωραιες στιγμες που ειχαν περασει σαν συμμαχοι, διεταξε να τον αφησουν ελευθερο. Ουτε ο ιδιος ο Χουσσειν πιστεψε την μεγαλοψυχια του Ταμερλανου μα οταν καταλαβε πως ηταν πραγματι ελευθερος καβαλλησε ενα αλογο κι εξαφανιστηκε.
Σε ιδιωτικη συνομιλια του ξενου με τον Κικοσραου ο τελευταιος αποδεχτηκε την προταση του ξενου, ν' ακολουθησει τον Χουσσειν και να τον εκτελεσει διχως ποτε ο Ταμερλανος να μαθαινε κατι. Ετσι κι εγινε. Μιαμιση μερα μετα ο ξενος τον ειχε προφτασει και με συνοπτικες διαδικασιες προχωρησε στην θανατωση του αντιπαλου του.
Ακρως ικανοποιημενος για μια ακομα επιτυχια εστρεψε την πλατη στον Ταμερλανο κι εφυγε.
                     ==============================
Ηταν περισσοτερο μια εσωτερικη παρορμηση που τον εσπρωξε πισω στην Ευρωπη παρα καποιο σημαδι προερχομενο απο τον κυβο. Οπως και να ειχε δεν το μετανοιωσε καθολου που βρεθηκε ξανα αναμεσα στον πολιτισμο και θα ηταν ακρως ικανοποιημενος αν αυτο μπορουσε να συνδυαστει και με τον εντοπισμο ενος ακομα στοχου.
Την εποχη εκεινη η Φλωρεντια ζουσε περιεργες καταστασεις. Αποστασιοποιημενη απο την επηρρεια του Παπα, ζουσε κατω απο τις πολιτικες και θρησκευτικες διδαχες ενος πρωην μοναχου, ενος σπουδαγμενου αντρα που πρεσβευε νεα δογματα, του Τζιρολαμο Σαβοναρολα.
Ακολουθωντας αρχικα μια σταση υπερ του λαου οι εχθροι του περιοριζονταν στους πλουσιους, τους επιφανεις και τους οπαδους της εκλυτης ζωης. Στην προσπαθεια να γινει ακομα πιο αυστηρος, ως ηταν αναμενομενο, εχασε σταδιακα τον ελεγχο και μαζι και την υποστηριξη των λαικων μαζων που ειχαν συνταχθει μαζι του. Διχως να το ξερει ομως ο μεγαλυτερος εχθρος του ηταν καποιος αγνωστος, ενας ξενος, που στο προσωπο του Σαβοναρολα ειχε βρει το επομενο θυμα του.
                  ============================
Φροντισε εντεχνα να χωθει στους κολπους των εχθρων του περιμενοντας την καταλληλη στιγμη για να επωφεληθει. Το ρευμα πια ειχε γυρισει εναντιον του πρωην μοναχου και ο ξενος κινωντας παρασκηνιακα τα νηματα κατορθωσε, σε συνεργασια με τους πλεον ισχυρους ανθρωπους της Φλωρεντιας, να υποκινησει μια επανασταση του κοσμου απεναντι στον Σαβοναρολα. Ο τελευταιος συνεληφθη, περασε απο μια τυπικη δικη, ουσιαστικα παρωδια και καταδικαστηκε σε θανατο δι απαγχονισμου. Εκμεταλλευομενος σωστα τις διασυνδεσεις του ο ξενος κατορθωσε να κανει δικη του υποθεση την εκτελεση του Σαβοναρολα. Ετσι ηταν αυτος που τραβηξε τον μοχλο της καταπακτης στελνοντας τον πρωην παντοδυναμο αντρα στον θανατο, τα αλλαλαζοντα πληθη στα ουρανια και αμοιβοντας τον εαυτο του μ' αλλο ενα κομματι του γριφου.
Οι περαιτερω εντολες που ειχαν δοθει για δημοσιο καψιμο της σωρου του Τζιρολαμο Σαβοναρολα μετα τον απαγχονισμο τον αφηναν παγερα αδιαφορο. Δεν ειχε πια λογο να παραμεινει στην Φλωρεντια απο την στιγμη που το εργο του εκει ειχε ολοκληρωθει. 
                    ==============================
Η μοιρα τα εφερε ετσι που σαν συμβουλος πολεμικων επιχειρησεων του Βαγιαζητ Β' να παλινδρομει αφου ο σουλτανος αλλαζε γνωμη συνεχως στο θεμα της υποστηριξης των δυο γιων του που ουσιαστικα μαχονταν για το ποιος θα τον διαδεχοταν στην ηγεσια της Οθωμανικης Αυτοκρατοριας. Αναγκαζοταν την μια να καταστρωνει σχεδια υπερ του Σελιμ και μια υπερ του Αχμετ συντηρωντας ετσι την επιθυμια του Βαγιαζητ να μην δινει μια οριστικη λυση ως προς το ποιον τελικα θα βοηθουσε στην παλη για επικρατηση.
Οταν συνειδητοποιησε πως επρεπε παση θυσια να παρει το κεφαλι του Αχμετ απο την στιγμη που κουβαλουσε, αθελα του βεβαια, ενα τμημα της φρασης που πασχιζε διαμεσου τοσων αιωνων να συμπληρωσει ηξερε πια πως ηταν απαραιτητο να σπρωξει τον Βαγιαζητ προς την λυση που τον συνεφερε. Διαδοχος δεν θα μπορουσε να γινει αλλος απο τον Σελιμ αφου πρωτα ξεφορτωνοταν την απειλη που ακουγε στο ονομα Αχμετ. Και ο μονος τροπος για να ειναι σιγουρος πως δεν θα υπηρχαν περαιτερω επιπλοκες ο Αχμετ επρεπε να πεθανει.
                =============================
Επεισε τον Βαγιαζητ να χρισει διαδοχο τον Σελιμ, κατι που καθολου δεν αρεσε στον Αχμετ που οντας κυριαρχος ακομα ενος κομματιου της Ανατολης δεν υποχωρουσε. Ετσι, μια καλα σχεδιασμενη μαχη απο τον ξενο ηταν αυτη που θα εδινε και την οριστικη λυση.
Οι στρατοι των δυο αδελφων συναντηθηκαν κοντα στην Μπουρσα και το λογικοφανες αποτελεσμα επετευχθη αφου ο στρατος του Σελιμ και πολυπληθεστερος ηταν αλλα και μια βοηθεια, αυτη του ξενου που δεν μπορουσε ποτε να υπολογισει ο Αχμετ, ειχε.
Αδιαφορωντας για την τελικη εκβαση της μαχης, μολονοτι ηξερε ηδη πως ο μικρος γιος του Βαγιαζητ δεν ειχε καμια ελπιδα, επικεντρωθηκε στο πως θα καταφερνε να ηταν αυτος που θ' αποχωριζε το κεφαλι του Αχμετ απο το υπολοιπο σωμα του.
Μετα την ολοκληρωση του εργου του, μην εχοντας πια κανενα ενδιαφερον για ολα τα υπολοιπα, ξεκοψε απο τον στρατο του Σελιμ, αφηνοντας τον κυβο, που πλεον ηταν πιο ζωντανος απο ποτε, να οδηγησει τα βηματα του στον επομενο στοχο του. Μ' αυτος θ' αργουσε ακομα.

               MARIANGELA TSIOLI



Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΗ




Ακουμπησε τα καταλευκα χερια της στο τεραστιο περβαζι και αφησε την ματια της να χαθει στο βαθος του οριζοντα. Το απαλο αερακι παιγνιδιζε με το αραχνουφαντο μαντηλι που ειχε τυλιγμενο στο λαιμο της και καποιες φορες, αθελα του, της απεκρυπτε την οραση.
Θα ερχοταν ? Δεν ειχε αργησει ηδη ? Μηπως ειχε αλλαξει γνωμη ? Στην σκεψη αυτη εκανε μια γκριματσα που αλλοιωσε το πανεμορφο προσωπο της. Αυτη ηταν η τελευταια του ευκαιρια, ας φροντιζε να την εκμεταλλευτει καταλληλα. Στο κατω κατω αντρας ηταν, αν την ηθελε επρεπε να κανει κατι, ν' ανοιξει το στομα του, να πει κατι. 
Την στιγμη που ειχε πειστει πια πως δεν θα εμφανιζοταν διαψευστηκε. Ξεπροβαλλε αποτομα μπροστα της απο το πουθενα και τωρα εστεκε αιωρουμενος, απεναντι της, με το βλεμμα καρφωμενο πανω της. Ενοιωσε την καρδια της να χτυπαει σαν τρελλη κι ενα ακουσιο χαμογελο της προσεδωσε μια υπερμετρη σαγηνευτικοτητα. Τον ειδε να φερνει τα χερια του μπροστα κρατωντας ενα αντικειμενο και απορησε μ' αυτο που αντικρυσε. Τι το χρειαζοταν αυτο ?
                     ===========================
-'Ολο το βραδυ δεν πηρε τα ματια του απο πανω σου' ειπε η μια.
-'Εγω απορω που βρηκε το κουραγιο να σου ζητησει να χορεψετε' συνεχισε μια αλλη.
-'Δεν ξεκκολησε απο διπλα σου ουτε στιγμη' προσθεσε μια τριτη. 'Κατι λεει αυτο'.
Η Αματζεν κοιταξε τις κοπελες της συνοδειας της κι αναστεναξε.
-'Δεν καταλαβαινω' ειπε. 'Απο τον τροπο του καταλαβα πως του αρεσα μα ολοκληρο το βραδυ δεν αφησε καν ουτε ενα υπονοουμενο. Αναρωτιεμαι μηπως απλα ηταν ευγενικος και τυπικος λογω της θεσης μου' συνεχισε μ' ενα τονο απογοητευσης στη φωνη.
-'Ε, μα δεν ηταν κι ευκολο να πει η να κανει κατι' ειπε καποια απο τις νεαρες. 'Ολοι ξερουν πως ο πατερας σου ειναι ο διοιητης της Περιφερειακης Διαγαλαξιακης Ομοσπονδιας, ενα προσωπο απολυτα σεβαστο σε ολους. Ξερει πως επρεπε να χειριστει λεπτα το ολο θεμα'.
-'Για στασου' πεταχτηκε μια απο τις αλλες. 'Κι αυτος δεν ειναι οποιος κι οποιος. Νομιμος διαδοχος του θρονου της Συμμαχιας Βορειων Νεφελωματων, που καθε γαλαζοαιματη θα ηθελε διπλα της. Κι απ' οτι ειδα χθες πολλες ηταν αυτες που εσκασαν απο τη ζηλεια τους'.
                      ==========================
-'Η αληθεια ειναι πως μονοπωλησε ολο το βραδυ μαζι μου' ειπε η Αματζεν και τα ματια της ελαμψαν στιγμιαια. 'Ισως κι εγω να περιμενα περισσοτερα λησμονωντας πως δεν ειναι γηινος, αρα δεν ξερω πως ακριβως φλερταρουν οι Γκριντλοκ. Μ' αρεσει ομως, μ' αρεσει πολυ και δεν ξερω τι να κανω. Να περιμενω καποια κινηση εκ μερους του η να του πω απλα πως νοιωθω' ?
-'Α, οχι' παρενεβη μια απο τις κοπελες. 'Αν του αρεσεις πραγματικα να βρει τροπο να σου το δειξει, αλλιως ας μεινει με την αναποφασιστικοτητα και την δειλια του'.
-'Συμφωνω' προσθεσε μια αλλη. 'Εσυ οτι ηταν να κανεις το εκανες. Του εδειξες πως μονο αδιαφορη δεν εισαι. Δεν θα κανεις κι ερωτικη εξομολογηση τωρα'.
Η εισοδος μιας υπηρετριας διεκοψε την κουβεντα που πια ειχε αναψει για τα καλα.
-'Ενα γραμμα για σας' ειπε κι αφησε ενα φακελο πανω στο τραπεζι με μια υποκλιση.
Τα κοριτσια περιμεναν να φυγει και η πιο κοντινη στο τραπεζι αρπαξε τον φακελο.
-'Απ' αυτον ειναι' ειπε με φωνη πλημμυρισμενη στον ενθουσιασμο.  
                           =======================
-'Διαβασε το' ειπε με τρεμαμενη φωνη η Αματζεν 'εγω δεν μπορω'.
Το διαστημα που μεσολαβησε αναμεσα στην αναγνωση και στις κραυγες ενθουσιασμου απο τις κοπελες δεν ηταν μεγαλυτερο απο ελαχιστα δευτερολεπτα.
-'Δεν το πιστευω' ειπε η μια. 'Σου ζηταει κανονικο ραντεβου'.
-'Αδικα ανησυχουσαμε' προσθεσε μια αλλη. 'Του αρεσεις τελικα, να η αποδειξη'.
-'Τι θα κανεις' ? ρωτησε η τελευταια με εκδηλη αγωνια. 'Θα πας' ?
Η Αματζεν προσγειωθηκε απαλα απο τα συννεφα που πετουσε στην πραγματικοτητα, περασε με μια κινηση ανακουφισης τα χερια της μεσα απο τα αλαβαστρινα μαλλια της και στραφηκε στις κοπελες που κρεμοντουσαν απο τα χειλη της.
-'Φυσικα θα παω' ειπε και ξεσπασε σ' ενα κελαριστο γελιο. 'Πως και πως περιμενα κατι τετοιο, ειναι δυνατον να μην παω ? Ποση ωρα εχω να ετοιμαστω' ? ρωτησε.
-'Αφθονο, τρεις ολοκληρες ωρες. Προλαβαινεις ανετα' απαντησε ενα απο τα κοριτσια.
                          =======================
-'Λοιπον' ? Ακομα δεν βρηκατε κατι' ? ρωτησε αδημονωντας ο νεαρος.
Το επιτελειο αναζητησης σταματησε αποτομα οτι εκανε και ενας απο αυτους μιλησε.
-'Βρηκαμε καποια πραγματα αρχοντα' ειπε 'αλλα δεν ειναι και οτι πιο ευκολο να ψαχνεις την γηινη ιστορια για επιτυχημενους τροπους φλερτ. Εχουμε ομως καποιες προτασεις'.
-'Ακουω' απαντησε ο νεαρος και θρονιαστηκε σε μια καρεκλα.
-'Ενα μπουκετο λουλουδια ειναι μια καλη περιπτωση' ειπε ενας αλλος. 'Εχει πετυχει πολλες φορες απεναντι σε γηινη γυναικα'.
-'Επισης μπορεις να χρησιμοποιησεις κοπλιμεντα που αφορουν την εμφανιση της' προσθεσε ενας αλλος. 'Στις γηινες αρεσει να τις φιλοφρονει καποιος για την ομορφια τους η την καλαισθησια τους η το ποσο καλοντυμενες ειναι'.
-'Θα μπορουσες καλλιστα σε μια ρομαντικη εξοδο, να, σαν κι αυτη που θα πατε σε λιγο, να της κρατησεις τρυφερα το χερι, δειγμα πως σου αρεσει. Αν δεν τραβηξει το δικο της σημαινει πως και σ' αυτην αρεσεις οποτε μπορεις να προχωρησεις στο επομενο βημα'.
                       ===========================
-'Ολα αυτα που μου λετε ειναι παλια, τετριμμενα, κοινοτυπα, συνηθισμενα. Αυτο που θελω ειναι κατι εντυπωσιακο, τοσο πρωτοτυπο που να μην της αφησει καμμια αμφιβολια οτι μου αρεσει. Ετσι δεν θα χρειαστει να κανω βηματα και κινησεις που ενδεχομενως ν' αποδειχτουν αχρηστα και να εκτεθω σε περιπτωση που η Αματζεν ειναι απλα κοινωνικη και διακειται μονο φιλικα απεναντι μου. Με δυο λογια χρειαζομαι εναν σιγουρο τροπο που θα την κανει να μ' ερωτευτει και να θελει να ειναι για παντα μαζι μου. Ειναι δυνατον να μην υπαρχει καπου καταγεγραμμενος ενας τετοιος τροπος ? Ολα τα υπολοιπα μπορει να ειναι καλα και χρησιμα μα δεν παυουν να εμπεριεχουν μεγαλη δοση ρισκου. Κι αυτο ειναι κατι που δεν εχω την πολυτελεια να υποστω. Γι αυτο σας λεω, βρειτε μου κατι πιο σιγουρο'.
Τα μελη του επιτελειου αναζητησης κοιταχτηκαν μεταξυ τους εχοντας την ιδια απορια καλα κρυμμενη μεσα στο κεφαλι τους. Πως θα μπορουσαν να βρουν αυτο που ζητουσε ο αρχοντας ?
Που επρεπε να κοιταξουν και δεν το ειχαν κανει ακομα ?
                    ===============================
-'Επιτελους ! Πες μας τι εγινε' φωναξαν ολες σχεδον μαζι μολις την ειδαν να μπαινει μεσα. Την ειδαν να βυθιζεται σ' ενα τεραστιο καναπε την στιγμη που ελεγε 'Δεν καταλαβαινω τιποτα'.
Την αφησαν να παρει μια ανασα και περιμεναν υπομονετικα να ξεκινησει την αφηγηση της.
-'Στην αρχη ολα ηταν καλα. Εγκαρδιος, φιλικος, ευθυμος. Πηγαμε μια βολτα με το προσωπικο του αστροπλοιο αλλα το μονο που δεν μ' ενοιαζε ηταν η βολτα αυτη καθ' αυτη. Ομως περαν τουτου ουδεν. Η αληθεια ειναι πως περιμενα να εχει μαζι του ενα μπουκετο λουλουδια αλλα ηρθε με αδεια χερια. Περιμενα ακομα να κανει καποια νυξη για την εμφανιση μου, ενα κοπλιμεντο, κατι, οτιδηποτε, αλλα δεν ειπε λεξη. Καποια στιγμη εντελως τυχαια ακουμπησαμε, γιατι κρατουσε παντα μια μικρη αποσταση αναμεσα μας, του αγγιξα το χερι κι αυτος αντι να μου το σφιξει το αποτραβηξε ευγενικοτατα. Τι να πω, καταλαβαινω πως του αρεσω μα δεν κανει τιποτα το φυσιολογικο για να το δειξει. Σκετη απελπισια σας λεω'.
-'Και τωρα' ? ρωτησε με αγωνια μια απο τις κοπελες.
                   ============================
-'Της ζητησα να βρεθουμε το βραδυ' ειπε ο νεαρος. 'Ελαβα το μηνυμα σου οση ωρα ημασταν μαζι' ειπε απευθυνομενος στον εναν απο το επιτελειο αναζητησης 'και το καλο που σου θελω ειναι να εχεις δικιο γιατι απ' οτι καταλαβα το σημερινο βραδυ ειναι η τελευταια μου ευκαιρια. Εξ' αλλου μεθαυριο θα φυγουν με ολη την αντιπροσωπεια πισω για τον πλανητη τους και δεν θα εχω την δυνατοτητα να την ξαναδω. Δεν μπορω να περιμενω μεχρι την επομενη διασκεψη του χρονου. Οποτε ελπιζω να εχεις βρει κατι πραγματικα πρωτοτυπο, κατι που θα την συγκλονισει συνθεμελα'.
Το μελος της επιτροπης ετρεξε σε μια οθονη καποια ψηφοποιημενα αρχεια και παγωσε σε μια συγκεκριμενη παραγραφο. Μετα φωναξε τους αλλους για να δουνε.
-'Αυτο μαλιστα' ειπε με ανακουφιση ο ερωτοχτυπημενος νεαρος. 'Απορω πως δεν το ειχατε βρει απο την αρχη. Εισαι σιγουρος πως θα λειτουργησει' ?
-'Ειχε λειτουργησει τοτε, γιατι να μην λειτουργησει και τωρα'? απαντησε χαμογελωντας.
                        ==============================
Δεν ηταν δυσκολο να βρεθουν τ' αντικειμενα που ηταν απαραιτητα για την υλοποιηση της τολμηρης μα και μοναδικης ιδεας που ο νεαρος ετοιμαζοταν να εφαρμοσει. Η μονη δυσκολια που παρουσιαστηκε ηταν η προσαρμογη της πτητικης συσκευης κατω απο τα ρουχα του διχως να ειναι ορατη, ομως κι αυτο το προβλημα μετα απο πολλες δοκιμες τελικα λυθηκε. Μαλιστα στις δοκιμες που εγιναν το αποτελεσμα ηταν περισσοτερο απο αψογο. Θεμα με την χρηση του ετερου απαραιτητου αντικειμενου δεν τεθηκε, ουτε καν δοκιμη δεν χρειαστηκε να γινει.
Τωρα ηταν ετοιμος. Μαλιστα η αυτοπεποιθηση του ειχε ανεβει κατακορυφα εχοντας πειστει πως αυτος ηταν ο απολυτος τροπος για να κανει την Αματζεν να τον ερωτευτει παραφορα.
Ηξερε πως θα περιμενε στον εξωστη της αναμενοντας να τον δει να ερχεται μα σιγουρα δεν θα περιμενε τον εντυπωσιακο τροπο εισοδου που ετοιμαζε. Λουλουδια, κοπλιμεντα, παρωχημενα πραγματα. Αναρωτηθηκε ποια αλλη γηινη θα ειχε βιωσει ποτε κατι σαν αυτο που ετοιμαζε για την Αματζεν και χαμογελασε ικανοποιημενος ξεροντας πως κατι τετοιο μονο αυτος μπορουσε να φερει σε περας.
                         ==========================
Ειδε το απορημενο της βλεμμα και καταλαβε πως ο αιφνιδιασμος ειχε πετυχει. Δεν επρεπε να της αφησει χρονικο περιθωριο για να σκεφτει, ετσι κινηθηκε γρηγορα. Κρατωντας μια αξιοθαυμαστη ισορροπια ενω αιωρουνταν στο κενο χαρη στην πτητικη μηχανη οπλισε γρηγορα και με σταθερο χερι σημαδεψε οσο καλυτερα μπορουσε.
Η Αματζεν κοκκαλωσε για μερικα δευτερολεπτα μην μπορωντας να καταλαβει τι συνεβαινε κι αν αυτο που εβλεπε ηταν πραγματικοτητα η ενα κακο ονειρο. Μονο οταν τον ακουσε να μιλαει αντιληφθηκε πως οτι ζουσε ηταν αληθεια. Δοκιμασε να φωναξει μα δεν προλαβε.
-'Ειθε το βελος του φτερωτου Θεου Ερωτα να σε κανει να με αγαπησεις γλυκια Αματζεν'.
Το μεταλλικο βελος εφυγε με ταχυτητα απο το καλοφτιαγμενο τοξο και καρφωθηκε με ακριβεια στην καρδια της διχως να λαθεψει εκατοστο.
Η Αματζεν εγειρε κι επεσε προς τα πισω απο την ορμη του χτυπηματος. Δεν προλαβε ποτε να δει μια μικρη, κοκκινη κηλιδα στο υψος της καρδιας που μεγαλωνε σιγα σιγα ποτιζοντας το καταλευκο φορεμα της.



                                                                      ΤΕΛΟΣ  

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54



Υπαρχουν καποιες ιδιαιτεροτητες στην αυλη εννοια του χρονου που στον καθενα προσωπικα δινει την δυνατοτητα, μεσα απο την δικη του αντιληψη παντα, να εχει την αισθηση πως μπορει κατι τοσο αφηρημενο να το περιχαρακωσει σ' ενα πιο στενο πλαισιο, σχεδον να του καθορισει ορια πανω στην γενικη του αποψη η ακομα και να τον προσαρμοσει αναλογα με την περισταση στην οποια βρισκεται καθε φορα. Ετσι δημιουργειται η αισθηση πως οταν καποιος περναει καλα ο χρονος κυριολεκτικα 'κυλαει' ενω οταν οι καταστασεις ειναι στην αρνητικη τους οψη δεν 'περναει' με τιποτα. Σε αλλες περιπτωσεις το μυαλο διαφεντευει τον χρονο με τον δικο του τροπο μα οταν αυτο πρεπει να συμβει στην πραγματικοτητα η διαφορα με την ονειρωξη ειναι απλα χαωδης. Μα αυτα ειναι πραγματα που απασχολουν αυτους που τους απασχολει ο χρονος. Γιατι ακομα πανω σ' αυτη τη γη περπατουσε καποιος που η σχεση του με τον χρονο ηταν απλα ανυπαρκτη. Για την ακριβεια εδω και εκαντονταδες χρονια ο αντρας αυτος και ο χρονος δεν ειχαν συναντηθει ποτε πουθενα. 
                     ===========================
Η ασκοπη περιπλανηση του συνεχιζοταν με τεμπελικους και νωχελικους ρυθμους εφ' οσον ο ιδιος ειχε επιλεξει να μην επιδοθει με ολο του το ειναι στην αναζητηση του επομενου στοχου του. Πολλες φορες ειχε περασει απο το μυαλο του πως ισως και να εκανε λαθος οταν αφησε τον Κοναλλ να ζησει μα αμεσως μετα αυτη η απαξιωτικη σχεση του με τον χρονο του υπενθυμιζε πως ολος ο καιρος μπροστα του ηταν.
Περιπλανηθηκε για πολλα χρονια σε χωρες που ακομα και τωρα δεν μπορουσε να προφερει σωστα τ' ονομα τους, συναναστραφηκε ανθρωπους που και ο ιδιος ποτε δεν περιμενε πως θα κανει, εζησε στιγμες μικρες και μεγαλες, σημαντικες κι αδιαφορες.
Ομως μητε ο κυβος ουδε ο ιδιος ειχε καποιο σημαδι που να τον εσπρωχνε σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση. Ετσι, απλα περιοριστηκε στο να βολοδερνει ξεροντας πως καποια στιγμη ολη αυτη η ασκοπη περιπλανηση θα λαμβανε τελος. Κι ετσι εγινε, διχως να το εχει προκαλεσει, διχως καν να το περιμενει με τον τροπο που συνεβη. 
                    ==========================
Ηταν το χρονικο διαστημα που περιπλανωμενος στην κεντροδυτικη Ευρωπη και πιο συγκεκριμενα στο βασιλειο των Φραγκων ειχε εμμεσα εμπλακει σε διαφορες μεταρρυθμισεις που προωθουσε ο ηγεμονας της περιοχης, Καρλομαγνος. Για την ακριβεια αποτελουσε μελος μιας επιτροπης μαζι με αλλους τρεις επιφανεις οικονομολογους η οποια ειχε σαν εργο την αντικατασταση του υπαρχοντος νομισματος που ηταν το χρυσο σολιδο με αλλο. Η επιτροπη επρεπε να εξετασει ολα τα ενδεχομενα αυτης της αντικαταστασης και κατοπιν να εισηγηθει ποιο θα ηταν το νεο νομισμα. Ο ξενος τα εβρισκε ολα αυτα ελαφρως αδιαφορα και ανουσια δεδομενου οτι ουδεμια συνεισφορα δεν θα μπορουσαν να εχουν στον δικο του σκοπο.
Οταν ομως η μελετη της επιτροπης ολοκληρωθηκε και η υπευθυνη τετραδα παρουσιαστηκε ενωπιον του Καρλομαγνου για να παρουσιασει το εργο της ο ξενος ενοιωσε το σκιρτημα του κυβου μετα απο παρα πολυ καιρο. Επρεπε τωρα ν' ανακαλυψει ποιον αφορουσε και να κινηθει οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Ενας υψηλοβαθμος αξιωματικος του ανοιξε τον δρομο.  
                     ===========================
Την εποχη εκεινη η Ευρωπη ηταν διαιρεμενη σε δυο αυτοκρατοριες. Η μια, αυτη του Καρλομαγνου, περιελαμβανε τους Φραγκους και τα εδαφη δυτικα ενω η αλλη, με αυτοκρατορα τον Καρλομαν, αδελφο του Καρλομαγνου, περιελαμβανε την Ιταλια και τα τμηματα προς τ΄ανατολικα αυτης. Αυτη ηταν η αποφαση του Πιπινου του Βραχυ, του προηγουμενου αυτοκρατορα και πατερα των δυο αδελφων. Οι προστριβες μεταξυ τους σχετικα με το ποιος θα επρεπε να ειναι ο ενας και μοναδικος ηγεμονας, κατι το απολυτα αναμενομενο και συνηθισμενο, ειχαν ενταθει αρκετα, δεδομενου οτι και οι δυο προσεβλεπαν σε συμφωνιες με αλλους ηγεμονες προκειμενου ν' αναπτυξουν κι αλλο την δυναμη τους. Στην συγκεκριμενη ομως στιγμη, αν ο Καρλομαγνος ηθελε να περασει η νομισματικη μεταρρυθμιση που επιζητουσε, δεν υπηρχε αλλος τροπος απο το να ζητησει την υποστηριξη του Καρλομαν. Ετσι ειχε αναθεσει στον υψηλοβαθμο αξιωματικο να συστησει μια ομαδα που θα ταξιδευε μεχρι τον Καρλομαν προκειμενου να του παρουσιασει την μεταρρυθμιση και να τον πεισει να την αποδεχτει.
             ================================
Η πρωτη επαφη με τον Καρλομαν ειχε δυο σκελη, ενα αρνητικο κι ενα θετικο. Το αρνητικο ειχε να κανει με την αρχικη δυσπιστια του ηγεμονα της Προβηγκιας, Βουργουνδιας, νοτιας Αυστρασιας, Αλσατιας και Αλαμανιας σχετικα με το τι ηθελε να κανει ο αδελφος του, κατι που ουσιαστικα οδηγησε σ' ενα βεβιασμενο μα δειλο 'οχι'. Το θετικο ηταν οτι παρουσια του Καρλομαν ο κυβος ζωντανεψε, δειχνοντας ξεκαθαρα στον ξενο πως ειχε βρει το επομενο θυμα του. Ομως ακομα και γι αυτον θα ηταν δυσκολο να βρει καποια αφορμη κι ευκαρια να εκμεταλλευτει για να πετυχαινε αυτο που ειχε στο μυαλο του.
Ακαρπες παρεμεναν οι διαβουλευσεις της ομαδας με τον Καρλομαν αφου ο τελευταιος ειχε πεισματωσει εμμενοντας στην αρνητικη του αποφαση.
Μην εχοντας αλλη επιλογη ο ξενος διεμηνυσε στον αξιωματουχο που τους ειχε στειλει εκει πως ηταν προτιμοτερο να παρεμενε μονος αυτος στην πρωτευουσα Σουανσον αφηνοντας τους λοιπους της ομαδας να επιστρεψουν και να προσπαθουσε να τον μεταπεισει.
-'Οι πολλοι δημιουργουν συγχυση, ο ενας μπορει ευκολοτερα να εκμεταλλευτει την χαραμαδα που θα διακρινει' ειχε υποστηριξει στον αξιωματικο.
                     ============================
Μολονοτι ποτε δεν καταλαβε τι ακριβως ηθελε να πει ο ξενος μ' αυτο, ο αξιωματικος, εμπιστευομενος απλα το ενστικτο του, πειστηκε δινοντας του μια βδομαδα καιρο ν' αλλαξει γνωμη στον Καρλομαν. Χρειαστηκε μονο σαραντα οκτω ωρες.
Χρησιμοποιωντας τερτιπια λογικης και οδηγωντας το μυαλο του Καρλομαν σε μονοπατια που ο ιδιος ειχε στησει μαεστρικα κατορθωσε να του αποσπασει το 'ναι'.
Αυτο εγινε εφικτο αφου του υποσχεθηκε πραγματα που φυσικα ο Καρλομαγνος ποτε δεν θα συμφωνουσε και δεσμευτηκε πανω σε θεματα που γνωριζε εκ των προτερων πως θ' απορριπτονταν ασυζητητι απο την μερια του ηγεμονα των Φραγκων.
Τωρα επρεπε απλα να παρουσιασει μια εικονα του Καρλομαν απληστη, εκβιαστικη και καθετη για να συνηγορησει στο αιτημα του αδελφου του με τετοιο τροπο που να μην γινει αποδεκτη.
Μετεφερε τις υποθετικες απαιτησεις του Καρλομαν στον αξιωματουχο κλεινοντας την επιστολη του με την προσωπικη εκτιμηση πως οσο ο Καρλομαν θα βρισκοταν στην εξουσια ποτε δεν θα υποστηριζε σχεδιο του αδελφου του , πραγμα που κατα την γνωμη του οδηγουσε μονο σε μια λυση.
                ==============================
Η απαντηση που ελαβε ηταν λιτη μα ακρως συγκεκριμενη. Υπηρχε τροπος ν' απαλλαγει ο Καρλομαγνος απο τον αδελφο του διχως αυτο να φανει πως το επιζητουσε ? Πως θα μπορουσε να του συμβει ενα ατυχημα ? Και ποιος θα ηταν αυτος που θα το προκαλουσε ?.
Οδηγουσε τα πραγματα εκει ακριβως που ηθελε. Εστειλε διαβεβαιωση πως το θεμα που απασχολουσε τον Καρλομαγνο ηταν κατι που μπορουσε ν' αναλαβει ο ιδιος, παντα διακριτικα και με απολυτη εχεμυθεια, και σ' ανταποδωση ελαβε την διαβεβαιωση πως ο βασιλιας θα τον ανταμοιβε πλουσιοπαροχα. Αρκει τα παντα να εμοιαζαν σαν ενα θλιβερο ατυχημα.
Ξεκινησε την καταστρωση του σχεδιου του αφου μαζεψε τις απαραιτητες πληροφοριες που ηταν αναγκαιες. Αρρωστιες, παθησεις, προβληματα υγειας που θα μπορουσαν ξαφνικα να επιδεινωθουν, ολα του ηταν χρησιμα. Κατεληξε μετα απο αρκετη σκεψη πως επρεπε να εκμεταλλευτει το χρονιο και σοβαρο προβλημα που αντιμετωπιζε ο Καρλομαν με την ασθενεια της ρινιτιδας. Η επομενη συναντηση του με τον Καρλομαν ηταν κρισιμη.
                   =============================
Βρεθηκαν στα ιδιαιτερα διαμερισματα του υποψηφιου θυματος οι δυο τους για να κουβεντιασουν τις δεσμευσεις του Καρλομαγνου απεναντι στον αδελφο του και τον τροπο με τον οποιο ο Καρλομαν θα ηταν εξασφαλισμενος πως θα τηρουνταν τα συμφωνηθεντα.
Κατα την διαρκεια της κουβεντας ο ξενος αντιληφθηκε πως ενας απο τους πολλους λογους που προκαλουσαν ακατασχετη ρινικη αιμορραγια στον βασιλια ηταν και ο θυμος και η ενταση.
Οδηγησε σταδιακα την κουβεντα σε τετοιο σημειο που ο Καρλομαν αρχιζε να εκνευριζεται.
Σε ανυποπτη χρονικη στιγμη ο ξενος τον πλησιασε και του καταφερε ενα συντριπτικο χτυπημα στο ανω χειλος αναισθητοποιωντας τον. Ειδε με ικανοποιηση το αιμα ν' αρχισει να ρεει αφθονο απο την μυτη του και προσεκτικα για να μην λερωθει τον κουβαλησε στο κρεβατι του.
Βγαινοντας απο το δωματιο ενημερωσε τους φρουρους πως ο βασιλιας ηταν εξαντλημενος και θα ξεκουραζοταν μ' ενα ολιγοωρο υπνο και δεν επιθυμουσε να τον ενοχλησει κανενας.
Βγηκε βιαστικα απο το παλατι και φροντισε ν' απομακρυνθει απο την Σουανσον.
                 ==============================
Ηξερε πως κανεις δεν θα τον αναζητουσε αφου ο επερχομενος θανατος του Καρλομαν θ' αποδιδοταν σε ατυχημα. Ολα οσα του ειχε ταξει ο αξιωματικος αν εφερνε σε περας την αποστολη του απλα τον αφηναν αδιαφορο. Ετσι κι αλλιως αυτος ειχε πετυχει αυτο που ηθελε, ν' αποσπασει ενα ακομα κοματι της προτασης που η ολοκληρωση της θα του εδινε την δυνατοτητα να διεκδικησει την καρδια της Αιναρ. Ηξερε πως ειχε ακομα μεγαλη διαδρομη για να διανυσει αλλα ηξερε επισης πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να τα καταφερει.
Οσες φορες και να ειχε προσπαθησει να συνδυασει τα κοματια που ειχε ηδη αποκτησει ειχε καταλαβει πως αυτο ηταν αδυνατο. Για την ακριβεια, ενω γνωριζε πως αυτα τα τμηματα ηταν πλεον κτημα του, δεν ειχε καν την γνωση του τι ηταν η τι ελεγαν. Μπορει να υπηρχαν στο μυαλο του αλλα δεν ειχε δυνατοτητα να τα συγκεκριμενοποιησει.
Μονο οταν αποκτουσε ολα τα κοματια θα γνωριζε και την φραση. Μα υπηρχε ακομα δρομος πολυς μπροστα του κι επρεπε να οπλιστει με υπομονη κι επιμονη.
                       =========================
Το αλογο του συνεχιζε να τον απομακρυνει απο την Σουανσον, ιδιατερα ικανοποιημενο που μπορουσε να ενεργησει αυτοβουλως διχως να επρεπε να υπακουσει σε εντολες.
Μα οσο κι αν ο ξενος ηταν συνηθισμενος στα γεγονοτα που ακολουθουσαν καθε φορα που αποκτουσε ενα τμημα ακομα του γριφου δεν ισχυε το ιδιο και για το αλογο.
Η εντονη λαμψη, το εκτυφλωτικο φως που εξεπεμψε ο κυβος, σημαδι πως ο Καρλομαν ειχε πεθανει απο την αιμορραγια που του ειχε προκαλεσει ο ξενος, το τρομαξαν σε τετοιο βαθμο που ο καβαλαρης του με δυσκολια κρατηθηκε πανω στην ραχη του.
Ο γνωστος πονος που καθε φορα του διελυε το κεφαλι επανεμφανιστηκε ενω ταυτοχρονα τα παντα γυρω του φαινοταν να παγωναν στον χρονο.
Εψαξε τον οριζοντα μολις συνηλθε για την φιγουρα του γερου απο την ερημο Ινζεμ.
Αυτην τη φορα δεν λεχθηκε τιποτα, μια απλη ανταλλαγη βλεμματων ηταν αρκετη.
Ενα τραβηγμα στο χαλιναρι εδωσε στο αλογο να καταλαβει πως απο δω και περα επρεπε ν' ακολουθησει την πορεια που θα χαραζε ο αναβατης του.