ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54
Υπαρχουν καποιες ιδιαιτεροτητες στην αυλη εννοια του χρονου που στον καθενα προσωπικα δινει την δυνατοτητα, μεσα απο την δικη του αντιληψη παντα, να εχει την αισθηση πως μπορει κατι τοσο αφηρημενο να το περιχαρακωσει σ' ενα πιο στενο πλαισιο, σχεδον να του καθορισει ορια πανω στην γενικη του αποψη η ακομα και να τον προσαρμοσει αναλογα με την περισταση στην οποια βρισκεται καθε φορα. Ετσι δημιουργειται η αισθηση πως οταν καποιος περναει καλα ο χρονος κυριολεκτικα 'κυλαει' ενω οταν οι καταστασεις ειναι στην αρνητικη τους οψη δεν 'περναει' με τιποτα. Σε αλλες περιπτωσεις το μυαλο διαφεντευει τον χρονο με τον δικο του τροπο μα οταν αυτο πρεπει να συμβει στην πραγματικοτητα η διαφορα με την ονειρωξη ειναι απλα χαωδης. Μα αυτα ειναι πραγματα που απασχολουν αυτους που τους απασχολει ο χρονος. Γιατι ακομα πανω σ' αυτη τη γη περπατουσε καποιος που η σχεση του με τον χρονο ηταν απλα ανυπαρκτη. Για την ακριβεια εδω και εκαντονταδες χρονια ο αντρας αυτος και ο χρονος δεν ειχαν συναντηθει ποτε πουθενα.
===========================
Η ασκοπη περιπλανηση του συνεχιζοταν με τεμπελικους και νωχελικους ρυθμους εφ' οσον ο ιδιος ειχε επιλεξει να μην επιδοθει με ολο του το ειναι στην αναζητηση του επομενου στοχου του. Πολλες φορες ειχε περασει απο το μυαλο του πως ισως και να εκανε λαθος οταν αφησε τον Κοναλλ να ζησει μα αμεσως μετα αυτη η απαξιωτικη σχεση του με τον χρονο του υπενθυμιζε πως ολος ο καιρος μπροστα του ηταν.
Περιπλανηθηκε για πολλα χρονια σε χωρες που ακομα και τωρα δεν μπορουσε να προφερει σωστα τ' ονομα τους, συναναστραφηκε ανθρωπους που και ο ιδιος ποτε δεν περιμενε πως θα κανει, εζησε στιγμες μικρες και μεγαλες, σημαντικες κι αδιαφορες.
Ομως μητε ο κυβος ουδε ο ιδιος ειχε καποιο σημαδι που να τον εσπρωχνε σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση. Ετσι, απλα περιοριστηκε στο να βολοδερνει ξεροντας πως καποια στιγμη ολη αυτη η ασκοπη περιπλανηση θα λαμβανε τελος. Κι ετσι εγινε, διχως να το εχει προκαλεσει, διχως καν να το περιμενει με τον τροπο που συνεβη.
==========================
Ηταν το χρονικο διαστημα που περιπλανωμενος στην κεντροδυτικη Ευρωπη και πιο συγκεκριμενα στο βασιλειο των Φραγκων ειχε εμμεσα εμπλακει σε διαφορες μεταρρυθμισεις που προωθουσε ο ηγεμονας της περιοχης, Καρλομαγνος. Για την ακριβεια αποτελουσε μελος μιας επιτροπης μαζι με αλλους τρεις επιφανεις οικονομολογους η οποια ειχε σαν εργο την αντικατασταση του υπαρχοντος νομισματος που ηταν το χρυσο σολιδο με αλλο. Η επιτροπη επρεπε να εξετασει ολα τα ενδεχομενα αυτης της αντικαταστασης και κατοπιν να εισηγηθει ποιο θα ηταν το νεο νομισμα. Ο ξενος τα εβρισκε ολα αυτα ελαφρως αδιαφορα και ανουσια δεδομενου οτι ουδεμια συνεισφορα δεν θα μπορουσαν να εχουν στον δικο του σκοπο.
Οταν ομως η μελετη της επιτροπης ολοκληρωθηκε και η υπευθυνη τετραδα παρουσιαστηκε ενωπιον του Καρλομαγνου για να παρουσιασει το εργο της ο ξενος ενοιωσε το σκιρτημα του κυβου μετα απο παρα πολυ καιρο. Επρεπε τωρα ν' ανακαλυψει ποιον αφορουσε και να κινηθει οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Ενας υψηλοβαθμος αξιωματικος του ανοιξε τον δρομο.
===========================
Την εποχη εκεινη η Ευρωπη ηταν διαιρεμενη σε δυο αυτοκρατοριες. Η μια, αυτη του Καρλομαγνου, περιελαμβανε τους Φραγκους και τα εδαφη δυτικα ενω η αλλη, με αυτοκρατορα τον Καρλομαν, αδελφο του Καρλομαγνου, περιελαμβανε την Ιταλια και τα τμηματα προς τ΄ανατολικα αυτης. Αυτη ηταν η αποφαση του Πιπινου του Βραχυ, του προηγουμενου αυτοκρατορα και πατερα των δυο αδελφων. Οι προστριβες μεταξυ τους σχετικα με το ποιος θα επρεπε να ειναι ο ενας και μοναδικος ηγεμονας, κατι το απολυτα αναμενομενο και συνηθισμενο, ειχαν ενταθει αρκετα, δεδομενου οτι και οι δυο προσεβλεπαν σε συμφωνιες με αλλους ηγεμονες προκειμενου ν' αναπτυξουν κι αλλο την δυναμη τους. Στην συγκεκριμενη ομως στιγμη, αν ο Καρλομαγνος ηθελε να περασει η νομισματικη μεταρρυθμιση που επιζητουσε, δεν υπηρχε αλλος τροπος απο το να ζητησει την υποστηριξη του Καρλομαν. Ετσι ειχε αναθεσει στον υψηλοβαθμο αξιωματικο να συστησει μια ομαδα που θα ταξιδευε μεχρι τον Καρλομαν προκειμενου να του παρουσιασει την μεταρρυθμιση και να τον πεισει να την αποδεχτει.
================================
Η πρωτη επαφη με τον Καρλομαν ειχε δυο σκελη, ενα αρνητικο κι ενα θετικο. Το αρνητικο ειχε να κανει με την αρχικη δυσπιστια του ηγεμονα της Προβηγκιας, Βουργουνδιας, νοτιας Αυστρασιας, Αλσατιας και Αλαμανιας σχετικα με το τι ηθελε να κανει ο αδελφος του, κατι που ουσιαστικα οδηγησε σ' ενα βεβιασμενο μα δειλο 'οχι'. Το θετικο ηταν οτι παρουσια του Καρλομαν ο κυβος ζωντανεψε, δειχνοντας ξεκαθαρα στον ξενο πως ειχε βρει το επομενο θυμα του. Ομως ακομα και γι αυτον θα ηταν δυσκολο να βρει καποια αφορμη κι ευκαρια να εκμεταλλευτει για να πετυχαινε αυτο που ειχε στο μυαλο του.
Ακαρπες παρεμεναν οι διαβουλευσεις της ομαδας με τον Καρλομαν αφου ο τελευταιος ειχε πεισματωσει εμμενοντας στην αρνητικη του αποφαση.
Μην εχοντας αλλη επιλογη ο ξενος διεμηνυσε στον αξιωματουχο που τους ειχε στειλει εκει πως ηταν προτιμοτερο να παρεμενε μονος αυτος στην πρωτευουσα Σουανσον αφηνοντας τους λοιπους της ομαδας να επιστρεψουν και να προσπαθουσε να τον μεταπεισει.
-'Οι πολλοι δημιουργουν συγχυση, ο ενας μπορει ευκολοτερα να εκμεταλλευτει την χαραμαδα που θα διακρινει' ειχε υποστηριξει στον αξιωματικο.
============================
Μολονοτι ποτε δεν καταλαβε τι ακριβως ηθελε να πει ο ξενος μ' αυτο, ο αξιωματικος, εμπιστευομενος απλα το ενστικτο του, πειστηκε δινοντας του μια βδομαδα καιρο ν' αλλαξει γνωμη στον Καρλομαν. Χρειαστηκε μονο σαραντα οκτω ωρες.
Χρησιμοποιωντας τερτιπια λογικης και οδηγωντας το μυαλο του Καρλομαν σε μονοπατια που ο ιδιος ειχε στησει μαεστρικα κατορθωσε να του αποσπασει το 'ναι'.
Αυτο εγινε εφικτο αφου του υποσχεθηκε πραγματα που φυσικα ο Καρλομαγνος ποτε δεν θα συμφωνουσε και δεσμευτηκε πανω σε θεματα που γνωριζε εκ των προτερων πως θ' απορριπτονταν ασυζητητι απο την μερια του ηγεμονα των Φραγκων.
Τωρα επρεπε απλα να παρουσιασει μια εικονα του Καρλομαν απληστη, εκβιαστικη και καθετη για να συνηγορησει στο αιτημα του αδελφου του με τετοιο τροπο που να μην γινει αποδεκτη.
Μετεφερε τις υποθετικες απαιτησεις του Καρλομαν στον αξιωματουχο κλεινοντας την επιστολη του με την προσωπικη εκτιμηση πως οσο ο Καρλομαν θα βρισκοταν στην εξουσια ποτε δεν θα υποστηριζε σχεδιο του αδελφου του , πραγμα που κατα την γνωμη του οδηγουσε μονο σε μια λυση.
==============================
Η απαντηση που ελαβε ηταν λιτη μα ακρως συγκεκριμενη. Υπηρχε τροπος ν' απαλλαγει ο Καρλομαγνος απο τον αδελφο του διχως αυτο να φανει πως το επιζητουσε ? Πως θα μπορουσε να του συμβει ενα ατυχημα ? Και ποιος θα ηταν αυτος που θα το προκαλουσε ?.
Οδηγουσε τα πραγματα εκει ακριβως που ηθελε. Εστειλε διαβεβαιωση πως το θεμα που απασχολουσε τον Καρλομαγνο ηταν κατι που μπορουσε ν' αναλαβει ο ιδιος, παντα διακριτικα και με απολυτη εχεμυθεια, και σ' ανταποδωση ελαβε την διαβεβαιωση πως ο βασιλιας θα τον ανταμοιβε πλουσιοπαροχα. Αρκει τα παντα να εμοιαζαν σαν ενα θλιβερο ατυχημα.
Ξεκινησε την καταστρωση του σχεδιου του αφου μαζεψε τις απαραιτητες πληροφοριες που ηταν αναγκαιες. Αρρωστιες, παθησεις, προβληματα υγειας που θα μπορουσαν ξαφνικα να επιδεινωθουν, ολα του ηταν χρησιμα. Κατεληξε μετα απο αρκετη σκεψη πως επρεπε να εκμεταλλευτει το χρονιο και σοβαρο προβλημα που αντιμετωπιζε ο Καρλομαν με την ασθενεια της ρινιτιδας. Η επομενη συναντηση του με τον Καρλομαν ηταν κρισιμη.
=============================
Βρεθηκαν στα ιδιαιτερα διαμερισματα του υποψηφιου θυματος οι δυο τους για να κουβεντιασουν τις δεσμευσεις του Καρλομαγνου απεναντι στον αδελφο του και τον τροπο με τον οποιο ο Καρλομαν θα ηταν εξασφαλισμενος πως θα τηρουνταν τα συμφωνηθεντα.
Κατα την διαρκεια της κουβεντας ο ξενος αντιληφθηκε πως ενας απο τους πολλους λογους που προκαλουσαν ακατασχετη ρινικη αιμορραγια στον βασιλια ηταν και ο θυμος και η ενταση.
Οδηγησε σταδιακα την κουβεντα σε τετοιο σημειο που ο Καρλομαν αρχιζε να εκνευριζεται.
Σε ανυποπτη χρονικη στιγμη ο ξενος τον πλησιασε και του καταφερε ενα συντριπτικο χτυπημα στο ανω χειλος αναισθητοποιωντας τον. Ειδε με ικανοποιηση το αιμα ν' αρχισει να ρεει αφθονο απο την μυτη του και προσεκτικα για να μην λερωθει τον κουβαλησε στο κρεβατι του.
Βγαινοντας απο το δωματιο ενημερωσε τους φρουρους πως ο βασιλιας ηταν εξαντλημενος και θα ξεκουραζοταν μ' ενα ολιγοωρο υπνο και δεν επιθυμουσε να τον ενοχλησει κανενας.
Βγηκε βιαστικα απο το παλατι και φροντισε ν' απομακρυνθει απο την Σουανσον.
==============================
Ηξερε πως κανεις δεν θα τον αναζητουσε αφου ο επερχομενος θανατος του Καρλομαν θ' αποδιδοταν σε ατυχημα. Ολα οσα του ειχε ταξει ο αξιωματικος αν εφερνε σε περας την αποστολη του απλα τον αφηναν αδιαφορο. Ετσι κι αλλιως αυτος ειχε πετυχει αυτο που ηθελε, ν' αποσπασει ενα ακομα κοματι της προτασης που η ολοκληρωση της θα του εδινε την δυνατοτητα να διεκδικησει την καρδια της Αιναρ. Ηξερε πως ειχε ακομα μεγαλη διαδρομη για να διανυσει αλλα ηξερε επισης πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να τα καταφερει.
Οσες φορες και να ειχε προσπαθησει να συνδυασει τα κοματια που ειχε ηδη αποκτησει ειχε καταλαβει πως αυτο ηταν αδυνατο. Για την ακριβεια, ενω γνωριζε πως αυτα τα τμηματα ηταν πλεον κτημα του, δεν ειχε καν την γνωση του τι ηταν η τι ελεγαν. Μπορει να υπηρχαν στο μυαλο του αλλα δεν ειχε δυνατοτητα να τα συγκεκριμενοποιησει.
Μονο οταν αποκτουσε ολα τα κοματια θα γνωριζε και την φραση. Μα υπηρχε ακομα δρομος πολυς μπροστα του κι επρεπε να οπλιστει με υπομονη κι επιμονη.
=========================
Το αλογο του συνεχιζε να τον απομακρυνει απο την Σουανσον, ιδιατερα ικανοποιημενο που μπορουσε να ενεργησει αυτοβουλως διχως να επρεπε να υπακουσει σε εντολες.
Μα οσο κι αν ο ξενος ηταν συνηθισμενος στα γεγονοτα που ακολουθουσαν καθε φορα που αποκτουσε ενα τμημα ακομα του γριφου δεν ισχυε το ιδιο και για το αλογο.
Η εντονη λαμψη, το εκτυφλωτικο φως που εξεπεμψε ο κυβος, σημαδι πως ο Καρλομαν ειχε πεθανει απο την αιμορραγια που του ειχε προκαλεσει ο ξενος, το τρομαξαν σε τετοιο βαθμο που ο καβαλαρης του με δυσκολια κρατηθηκε πανω στην ραχη του.
Ο γνωστος πονος που καθε φορα του διελυε το κεφαλι επανεμφανιστηκε ενω ταυτοχρονα τα παντα γυρω του φαινοταν να παγωναν στον χρονο.
Εψαξε τον οριζοντα μολις συνηλθε για την φιγουρα του γερου απο την ερημο Ινζεμ.
Αυτην τη φορα δεν λεχθηκε τιποτα, μια απλη ανταλλαγη βλεμματων ηταν αρκετη.
Ενα τραβηγμα στο χαλιναρι εδωσε στο αλογο να καταλαβει πως απο δω και περα επρεπε ν' ακολουθησει την πορεια που θα χαραζε ο αναβατης του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54
Υπαρχουν καποιες ιδιαιτεροτητες στην αυλη εννοια του χρονου που στον καθενα προσωπικα δινει την δυνατοτητα, μεσα απο την δικη του αντιληψη παντα, να εχει την αισθηση πως μπορει κατι τοσο αφηρημενο να το περιχαρακωσει σ' ενα πιο στενο πλαισιο, σχεδον να του καθορισει ορια πανω στην γενικη του αποψη η ακομα και να τον προσαρμοσει αναλογα με την περισταση στην οποια βρισκεται καθε φορα. Ετσι δημιουργειται η αισθηση πως οταν καποιος περναει καλα ο χρονος κυριολεκτικα 'κυλαει' ενω οταν οι καταστασεις ειναι στην αρνητικη τους οψη δεν 'περναει' με τιποτα. Σε αλλες περιπτωσεις το μυαλο διαφεντευει τον χρονο με τον δικο του τροπο μα οταν αυτο πρεπει να συμβει στην πραγματικοτητα η διαφορα με την ονειρωξη ειναι απλα χαωδης. Μα αυτα ειναι πραγματα που απασχολουν αυτους που τους απασχολει ο χρονος. Γιατι ακομα πανω σ' αυτη τη γη περπατουσε καποιος που η σχεση του με τον χρονο ηταν απλα ανυπαρκτη. Για την ακριβεια εδω και εκαντονταδες χρονια ο αντρας αυτος και ο χρονος δεν ειχαν συναντηθει ποτε πουθενα.
===========================
Η ασκοπη περιπλανηση του συνεχιζοταν με τεμπελικους και νωχελικους ρυθμους εφ' οσον ο ιδιος ειχε επιλεξει να μην επιδοθει με ολο του το ειναι στην αναζητηση του επομενου στοχου του. Πολλες φορες ειχε περασει απο το μυαλο του πως ισως και να εκανε λαθος οταν αφησε τον Κοναλλ να ζησει μα αμεσως μετα αυτη η απαξιωτικη σχεση του με τον χρονο του υπενθυμιζε πως ολος ο καιρος μπροστα του ηταν.
Περιπλανηθηκε για πολλα χρονια σε χωρες που ακομα και τωρα δεν μπορουσε να προφερει σωστα τ' ονομα τους, συναναστραφηκε ανθρωπους που και ο ιδιος ποτε δεν περιμενε πως θα κανει, εζησε στιγμες μικρες και μεγαλες, σημαντικες κι αδιαφορες.
Ομως μητε ο κυβος ουδε ο ιδιος ειχε καποιο σημαδι που να τον εσπρωχνε σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση. Ετσι, απλα περιοριστηκε στο να βολοδερνει ξεροντας πως καποια στιγμη ολη αυτη η ασκοπη περιπλανηση θα λαμβανε τελος. Κι ετσι εγινε, διχως να το εχει προκαλεσει, διχως καν να το περιμενει με τον τροπο που συνεβη.
==========================
Ηταν το χρονικο διαστημα που περιπλανωμενος στην κεντροδυτικη Ευρωπη και πιο συγκεκριμενα στο βασιλειο των Φραγκων ειχε εμμεσα εμπλακει σε διαφορες μεταρρυθμισεις που προωθουσε ο ηγεμονας της περιοχης, Καρλομαγνος. Για την ακριβεια αποτελουσε μελος μιας επιτροπης μαζι με αλλους τρεις επιφανεις οικονομολογους η οποια ειχε σαν εργο την αντικατασταση του υπαρχοντος νομισματος που ηταν το χρυσο σολιδο με αλλο. Η επιτροπη επρεπε να εξετασει ολα τα ενδεχομενα αυτης της αντικαταστασης και κατοπιν να εισηγηθει ποιο θα ηταν το νεο νομισμα. Ο ξενος τα εβρισκε ολα αυτα ελαφρως αδιαφορα και ανουσια δεδομενου οτι ουδεμια συνεισφορα δεν θα μπορουσαν να εχουν στον δικο του σκοπο.
Οταν ομως η μελετη της επιτροπης ολοκληρωθηκε και η υπευθυνη τετραδα παρουσιαστηκε ενωπιον του Καρλομαγνου για να παρουσιασει το εργο της ο ξενος ενοιωσε το σκιρτημα του κυβου μετα απο παρα πολυ καιρο. Επρεπε τωρα ν' ανακαλυψει ποιον αφορουσε και να κινηθει οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Ενας υψηλοβαθμος αξιωματικος του ανοιξε τον δρομο.
===========================
Την εποχη εκεινη η Ευρωπη ηταν διαιρεμενη σε δυο αυτοκρατοριες. Η μια, αυτη του Καρλομαγνου, περιελαμβανε τους Φραγκους και τα εδαφη δυτικα ενω η αλλη, με αυτοκρατορα τον Καρλομαν, αδελφο του Καρλομαγνου, περιελαμβανε την Ιταλια και τα τμηματα προς τ΄ανατολικα αυτης. Αυτη ηταν η αποφαση του Πιπινου του Βραχυ, του προηγουμενου αυτοκρατορα και πατερα των δυο αδελφων. Οι προστριβες μεταξυ τους σχετικα με το ποιος θα επρεπε να ειναι ο ενας και μοναδικος ηγεμονας, κατι το απολυτα αναμενομενο και συνηθισμενο, ειχαν ενταθει αρκετα, δεδομενου οτι και οι δυο προσεβλεπαν σε συμφωνιες με αλλους ηγεμονες προκειμενου ν' αναπτυξουν κι αλλο την δυναμη τους. Στην συγκεκριμενη ομως στιγμη, αν ο Καρλομαγνος ηθελε να περασει η νομισματικη μεταρρυθμιση που επιζητουσε, δεν υπηρχε αλλος τροπος απο το να ζητησει την υποστηριξη του Καρλομαν. Ετσι ειχε αναθεσει στον υψηλοβαθμο αξιωματικο να συστησει μια ομαδα που θα ταξιδευε μεχρι τον Καρλομαν προκειμενου να του παρουσιασει την μεταρρυθμιση και να τον πεισει να την αποδεχτει.
================================
Η πρωτη επαφη με τον Καρλομαν ειχε δυο σκελη, ενα αρνητικο κι ενα θετικο. Το αρνητικο ειχε να κανει με την αρχικη δυσπιστια του ηγεμονα της Προβηγκιας, Βουργουνδιας, νοτιας Αυστρασιας, Αλσατιας και Αλαμανιας σχετικα με το τι ηθελε να κανει ο αδελφος του, κατι που ουσιαστικα οδηγησε σ' ενα βεβιασμενο μα δειλο 'οχι'. Το θετικο ηταν οτι παρουσια του Καρλομαν ο κυβος ζωντανεψε, δειχνοντας ξεκαθαρα στον ξενο πως ειχε βρει το επομενο θυμα του. Ομως ακομα και γι αυτον θα ηταν δυσκολο να βρει καποια αφορμη κι ευκαρια να εκμεταλλευτει για να πετυχαινε αυτο που ειχε στο μυαλο του.
Ακαρπες παρεμεναν οι διαβουλευσεις της ομαδας με τον Καρλομαν αφου ο τελευταιος ειχε πεισματωσει εμμενοντας στην αρνητικη του αποφαση.
Μην εχοντας αλλη επιλογη ο ξενος διεμηνυσε στον αξιωματουχο που τους ειχε στειλει εκει πως ηταν προτιμοτερο να παρεμενε μονος αυτος στην πρωτευουσα Σουανσον αφηνοντας τους λοιπους της ομαδας να επιστρεψουν και να προσπαθουσε να τον μεταπεισει.
-'Οι πολλοι δημιουργουν συγχυση, ο ενας μπορει ευκολοτερα να εκμεταλλευτει την χαραμαδα που θα διακρινει' ειχε υποστηριξει στον αξιωματικο.
============================
Μολονοτι ποτε δεν καταλαβε τι ακριβως ηθελε να πει ο ξενος μ' αυτο, ο αξιωματικος, εμπιστευομενος απλα το ενστικτο του, πειστηκε δινοντας του μια βδομαδα καιρο ν' αλλαξει γνωμη στον Καρλομαν. Χρειαστηκε μονο σαραντα οκτω ωρες.
Χρησιμοποιωντας τερτιπια λογικης και οδηγωντας το μυαλο του Καρλομαν σε μονοπατια που ο ιδιος ειχε στησει μαεστρικα κατορθωσε να του αποσπασει το 'ναι'.
Αυτο εγινε εφικτο αφου του υποσχεθηκε πραγματα που φυσικα ο Καρλομαγνος ποτε δεν θα συμφωνουσε και δεσμευτηκε πανω σε θεματα που γνωριζε εκ των προτερων πως θ' απορριπτονταν ασυζητητι απο την μερια του ηγεμονα των Φραγκων.
Τωρα επρεπε απλα να παρουσιασει μια εικονα του Καρλομαν απληστη, εκβιαστικη και καθετη για να συνηγορησει στο αιτημα του αδελφου του με τετοιο τροπο που να μην γινει αποδεκτη.
Μετεφερε τις υποθετικες απαιτησεις του Καρλομαν στον αξιωματουχο κλεινοντας την επιστολη του με την προσωπικη εκτιμηση πως οσο ο Καρλομαν θα βρισκοταν στην εξουσια ποτε δεν θα υποστηριζε σχεδιο του αδελφου του , πραγμα που κατα την γνωμη του οδηγουσε μονο σε μια λυση.
==============================
Η απαντηση που ελαβε ηταν λιτη μα ακρως συγκεκριμενη. Υπηρχε τροπος ν' απαλλαγει ο Καρλομαγνος απο τον αδελφο του διχως αυτο να φανει πως το επιζητουσε ? Πως θα μπορουσε να του συμβει ενα ατυχημα ? Και ποιος θα ηταν αυτος που θα το προκαλουσε ?.
Οδηγουσε τα πραγματα εκει ακριβως που ηθελε. Εστειλε διαβεβαιωση πως το θεμα που απασχολουσε τον Καρλομαγνο ηταν κατι που μπορουσε ν' αναλαβει ο ιδιος, παντα διακριτικα και με απολυτη εχεμυθεια, και σ' ανταποδωση ελαβε την διαβεβαιωση πως ο βασιλιας θα τον ανταμοιβε πλουσιοπαροχα. Αρκει τα παντα να εμοιαζαν σαν ενα θλιβερο ατυχημα.
Ξεκινησε την καταστρωση του σχεδιου του αφου μαζεψε τις απαραιτητες πληροφοριες που ηταν αναγκαιες. Αρρωστιες, παθησεις, προβληματα υγειας που θα μπορουσαν ξαφνικα να επιδεινωθουν, ολα του ηταν χρησιμα. Κατεληξε μετα απο αρκετη σκεψη πως επρεπε να εκμεταλλευτει το χρονιο και σοβαρο προβλημα που αντιμετωπιζε ο Καρλομαν με την ασθενεια της ρινιτιδας. Η επομενη συναντηση του με τον Καρλομαν ηταν κρισιμη.
=============================
Βρεθηκαν στα ιδιαιτερα διαμερισματα του υποψηφιου θυματος οι δυο τους για να κουβεντιασουν τις δεσμευσεις του Καρλομαγνου απεναντι στον αδελφο του και τον τροπο με τον οποιο ο Καρλομαν θα ηταν εξασφαλισμενος πως θα τηρουνταν τα συμφωνηθεντα.
Κατα την διαρκεια της κουβεντας ο ξενος αντιληφθηκε πως ενας απο τους πολλους λογους που προκαλουσαν ακατασχετη ρινικη αιμορραγια στον βασιλια ηταν και ο θυμος και η ενταση.
Οδηγησε σταδιακα την κουβεντα σε τετοιο σημειο που ο Καρλομαν αρχιζε να εκνευριζεται.
Σε ανυποπτη χρονικη στιγμη ο ξενος τον πλησιασε και του καταφερε ενα συντριπτικο χτυπημα στο ανω χειλος αναισθητοποιωντας τον. Ειδε με ικανοποιηση το αιμα ν' αρχισει να ρεει αφθονο απο την μυτη του και προσεκτικα για να μην λερωθει τον κουβαλησε στο κρεβατι του.
Βγαινοντας απο το δωματιο ενημερωσε τους φρουρους πως ο βασιλιας ηταν εξαντλημενος και θα ξεκουραζοταν μ' ενα ολιγοωρο υπνο και δεν επιθυμουσε να τον ενοχλησει κανενας.
Βγηκε βιαστικα απο το παλατι και φροντισε ν' απομακρυνθει απο την Σουανσον.
==============================
Ηξερε πως κανεις δεν θα τον αναζητουσε αφου ο επερχομενος θανατος του Καρλομαν θ' αποδιδοταν σε ατυχημα. Ολα οσα του ειχε ταξει ο αξιωματικος αν εφερνε σε περας την αποστολη του απλα τον αφηναν αδιαφορο. Ετσι κι αλλιως αυτος ειχε πετυχει αυτο που ηθελε, ν' αποσπασει ενα ακομα κοματι της προτασης που η ολοκληρωση της θα του εδινε την δυνατοτητα να διεκδικησει την καρδια της Αιναρ. Ηξερε πως ειχε ακομα μεγαλη διαδρομη για να διανυσει αλλα ηξερε επισης πως αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος για να τα καταφερει.
Οσες φορες και να ειχε προσπαθησει να συνδυασει τα κοματια που ειχε ηδη αποκτησει ειχε καταλαβει πως αυτο ηταν αδυνατο. Για την ακριβεια, ενω γνωριζε πως αυτα τα τμηματα ηταν πλεον κτημα του, δεν ειχε καν την γνωση του τι ηταν η τι ελεγαν. Μπορει να υπηρχαν στο μυαλο του αλλα δεν ειχε δυνατοτητα να τα συγκεκριμενοποιησει.
Μονο οταν αποκτουσε ολα τα κοματια θα γνωριζε και την φραση. Μα υπηρχε ακομα δρομος πολυς μπροστα του κι επρεπε να οπλιστει με υπομονη κι επιμονη.
=========================
Το αλογο του συνεχιζε να τον απομακρυνει απο την Σουανσον, ιδιατερα ικανοποιημενο που μπορουσε να ενεργησει αυτοβουλως διχως να επρεπε να υπακουσει σε εντολες.
Μα οσο κι αν ο ξενος ηταν συνηθισμενος στα γεγονοτα που ακολουθουσαν καθε φορα που αποκτουσε ενα τμημα ακομα του γριφου δεν ισχυε το ιδιο και για το αλογο.
Η εντονη λαμψη, το εκτυφλωτικο φως που εξεπεμψε ο κυβος, σημαδι πως ο Καρλομαν ειχε πεθανει απο την αιμορραγια που του ειχε προκαλεσει ο ξενος, το τρομαξαν σε τετοιο βαθμο που ο καβαλαρης του με δυσκολια κρατηθηκε πανω στην ραχη του.
Ο γνωστος πονος που καθε φορα του διελυε το κεφαλι επανεμφανιστηκε ενω ταυτοχρονα τα παντα γυρω του φαινοταν να παγωναν στον χρονο.
Εψαξε τον οριζοντα μολις συνηλθε για την φιγουρα του γερου απο την ερημο Ινζεμ.
Αυτην τη φορα δεν λεχθηκε τιποτα, μια απλη ανταλλαγη βλεμματων ηταν αρκετη.
Ενα τραβηγμα στο χαλιναρι εδωσε στο αλογο να καταλαβει πως απο δω και περα επρεπε ν' ακολουθησει την πορεια που θα χαραζε ο αναβατης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου