ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 55
Και εξαφνα, ολα που συνομοτουσαν εις βαρος του καθυστερωντας την προοδο της αποστολης του εξαφανιστηκαν παραχωρωντας την θεση τους στην ευνοια και την καλη τυχη.
Του ηταν αδιαφορο αν ηταν απλα συμπτωση η καποιος του χρωστουσε μια μεγαλη περιοδο επιτυχιας, δεν το εψαξε εξ' αλλου καθολου. Απλα το αποδεχτηκε και το εκμεταλλευτηκε με τον καλυτερο δυνατο τροπο αρχης γενομενης απο την εμπλοκη του με τους Βικινγκς και πιο συγκεκριμενα με τον Αιβαρ τον Ακοκκαλο, γιο του μυθικου Ραγκναρ Λοντμπροκ.
Ηταν ο κυβος που ειχε οδηγησει εκει τα βηματα του, ηταν ο κυβος που του ειχε υποδειξει πως αυτος που εψαχνε ηταν ο Αγιος Εδμονδος της Ανατολικης Αγγλιας, ο ανθρωπος που ηταν υπευθυνος για την εξοντωση του Ραγκναρ Λοντμπροκ.
Πολεμωντας στο πλαι του Αιβαρ του Ακοκκαλου στην προσπαθεια του τελευταιου να παρει εκδικηση για τον χαμο του πατερα του βρηκε την ευκαιρια να εξοντωσει τον υπευθυνο και φορεα ενος ακομα τμηματος του γριφου Εδμονδο. Και η ευδαιμονια συνεχιστηκε.
===============================
Σειρα ειχε μετα να βρεθει υπο τις διαταγες του Μεγα Κανουτ, φιλοδοξου βασιλια της Δανιας, ο οποιος επτα χρονια μετα την ενθρονιση του αμφισβητηθηκε απο τον Ουλφ, διεκδικητη του θρονου και μολονοτι υπεστη ηττα στη μαχη του Αγιου Ποταμου, ανασυνταξε τις δυναμεις του και εχοντας στρατολογησει οτι καλυτερο μπορουσε να βρει, με την προσθηκη του ξενου νικησε τις αντιπαλες δυναμεις και παρεμεινε ο αδιαμφισβητητος ηγετης της χωρας.
Βεβαια ο ξενος δεν ειχε κανεναν λογο να εμπλακει σε μια μαχη που καθολου δεν τον αφορουσε, οταν ομως ολα τα στοιχεια εδειξαν πως ο Ουλφ ηταν ο επομενος που εκρυβε αθελα του μεσα στο κεφαλι του το κομματι της φρασης που χρειαζοταν για την επιτευξη του σκοπου του, οχι μονο ελαβε μερος στην μαχη αλλα ολες οι προσπαθειες του εστιαστηκαν στον φονο του Ουλφ, κατι που επιτευχθηκε ανταμειβοντας τον με την αποκτηση ενος ακομα τμηματος του γριφου.
Οι δελεαστικες προσφορες του Κανουτ ουδολως τον επηρεασαν και αμεσως εγκατελειψε τον μοναρχη για να ψαξει τον επομενο στοχο του.
==============================
Αυτος ο στοχος αποδειχτηκε πολυ πιο δυσκολος κι επιπονος απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει.
Μια εσωτερικη παρορμηση, στην οποια συνηγορουσε απολυτα και ο κυβος, τον εσπρωχνε να κινηθει ανατολικα. Η Ευρωπη τοτε ηταν πεδιο συνεχων μαχων, αναβρασμου και ραγδαιων μεταβολων κι εξελιξεων. Ολα ομως αυτα τα κοσμοιστορικα γεγονοτα τον αφηναν απλα αδιαφορο. Συνεχεις σταυροφοριες, καθοδηγουμενες απο τον εκαστοτε Παπα της Ρωμης, για την απελευθερωση των Αγιων Τοπων απο τους μουσουλμανους λαμβαναν χωρα, μα ο ξενος δεν εστρεψε καν το κεφαλι. Συνεχιζε να διασχιζει τις περιοχες ανατολικα και συντομα ειχε αφησει πισω του την ευρυτερη περιοχη της Μεσης Ασιας με κατευθυνση βορειοανατολικα.
Η νεα μεγαλη, ανερχομενη δυναμη στα εδαφη εκεινα ηταν οι Μογγολοι με αρχηγο καποιον Τζενγκις Χαν, ο οποιος ειχε κατορθωσει ν' αποσπασει τμηματα απ' ολες τις γυρω περιοχες συγκροτωντας ετσι μια αυτοκρατορια που συνεχιζε ραγδαια ν' αυξανεται. Οταν αντιληφθηκε πως ο ηγετης των Μογγολων ηταν ο επομενος ηξερε ηδη πως ο βαθμος δυσκολιας ειχε αυξηθει.
============================
Βρηκε τον εαυτο του στην πολη Γιντσουαν της Δυτικης Χζια να πολεμαει μαζι τους υπολοιπους υπερασπιστες της εναντια στην πολιορκια που δεχονταν απο τον Τζενγκις Χαν.
Η τυχη της πολης του ηταν αδιαφορη, το ιδιο και η μοιρα των κατοικων, ποσο μαλλον δε η σημασια που ειχε η πτωση της Γιντσουαν και τα καινουρια δεδομενα που θα υπηρχαν αν η πολη περνουσε τελικα στα χερια των Μογγολων. Ειχε βρεθει εκει για ενα και μοναδικο σκοπο κι αυτος δεν ηταν η σωτηρια της ψυχορραγουσας πολης. Βρισκοταν στις επαλξεις του τειχους μαζι με μερικους ακομα οταν οι Μογγολοι πραγματοποιησαν ακομα μια εφοδο με μπροσταρη παντα τον ηγετη τους. Ο ξενος ηξερε πως δεν θα ειχε πολλες ευκαιριες για να εξοντωσει τον Χαν, ετσι η βολη με το τοξο που πραγματοποιησε εξ αποστασεως ηταν απολυτα μελετημενη.
Το βελος καρφωθηκε στο στερνο του Τζενγκις Χαν και μολονοτι δεν πεθανε αμεσως ο ξενος εζησε λιγο αργοτερα τα σημαδια που του υποδεικνυαν πως αλλος ενας στοχος ειχε επιτευχθει.
Δεν υπηρχε πλεον λογος να παραμεινει στην Γιντσουαν.
=============================
Συντομα βρεθηκε ν' αποτελει μελος μιας απο της μεγαλυτερης ανερχομενης δυναμης στην βορειοδυτικη Ασια, την πολεμικη μηχανη του Ταμερλανου, καινουριου ηγετη των Μογγολων, που σταδιακα μεσα απο συνεχεις κι επιπονες μαχες κατακτουσαν την μια χωρα μετα την αλλη.
Στις αρχες ο Ταμερλανος ειχε συμμαχο τον Χουσσειν, τον γιο του δολοφονημενου εμιρη Καζγκαν, με τον οποιο πλην των αλλων τους συνεδεε και συγγενεια αφου ο Μογγολος ηγετης ειχε παντρευτει την αδελφη του.Ηταν η εποχη που η Σαμαρκανδη, πρωτευουσα της αυτοκρατοριας, ειχε αποκτησει τετοια φημη και δοξα που εκανε το Καιρο και την Βαγδατη να ζηλευουν.
Ομως τιποτα δεν μενει για παντα σταθερο. Η διψα για την εξουσια εκανε την εμφανιση της δηλητηριαζοντας τις σχεσεις του Ταμερλανου με τον Χουσσειν. Το αποτελεσμα ηταν οι δυο πια αντιπαλοι να μαχονται για το ποιος θα επικρατουσε με αποκορυφωμα την μαχη της Τρανσοξιανα. Ο Ταμερλανος, μολονοτι δυσκολευτηκε αρχικα, τελικα πετυχε νικη υψιστης σημασιας συντριβοντας τον στρατο του Χουσσειν. Ο τελευταιος για ν' αποφυγει την συλληψη το εσκασε.
==============================
Ενας αξιωματικος του Ταμερλανου ονοματι Κικοσραου ετρεξε ξοπισω απο τον φυγα και κατορθωσε να τον συλλαβει και να τον φερει δεμενο πισθαγκωνα μπροστα στον Ταμερλανο.
Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως το κεφαλι του Χουσσειν επρεπε να γινει δικο του μα με τον Ταμερλανο παροντα δεν μπορουσε να κανει τιποτα. Παραδοξως, ο ανελεης ηγεμονας, προφανως ανατρεχοντας στις ωραιες στιγμες που ειχαν περασει σαν συμμαχοι, διεταξε να τον αφησουν ελευθερο. Ουτε ο ιδιος ο Χουσσειν πιστεψε την μεγαλοψυχια του Ταμερλανου μα οταν καταλαβε πως ηταν πραγματι ελευθερος καβαλλησε ενα αλογο κι εξαφανιστηκε.
Σε ιδιωτικη συνομιλια του ξενου με τον Κικοσραου ο τελευταιος αποδεχτηκε την προταση του ξενου, ν' ακολουθησει τον Χουσσειν και να τον εκτελεσει διχως ποτε ο Ταμερλανος να μαθαινε κατι. Ετσι κι εγινε. Μιαμιση μερα μετα ο ξενος τον ειχε προφτασει και με συνοπτικες διαδικασιες προχωρησε στην θανατωση του αντιπαλου του.
Ακρως ικανοποιημενος για μια ακομα επιτυχια εστρεψε την πλατη στον Ταμερλανο κι εφυγε.
==============================
Ηταν περισσοτερο μια εσωτερικη παρορμηση που τον εσπρωξε πισω στην Ευρωπη παρα καποιο σημαδι προερχομενο απο τον κυβο. Οπως και να ειχε δεν το μετανοιωσε καθολου που βρεθηκε ξανα αναμεσα στον πολιτισμο και θα ηταν ακρως ικανοποιημενος αν αυτο μπορουσε να συνδυαστει και με τον εντοπισμο ενος ακομα στοχου.
Την εποχη εκεινη η Φλωρεντια ζουσε περιεργες καταστασεις. Αποστασιοποιημενη απο την επηρρεια του Παπα, ζουσε κατω απο τις πολιτικες και θρησκευτικες διδαχες ενος πρωην μοναχου, ενος σπουδαγμενου αντρα που πρεσβευε νεα δογματα, του Τζιρολαμο Σαβοναρολα.
Ακολουθωντας αρχικα μια σταση υπερ του λαου οι εχθροι του περιοριζονταν στους πλουσιους, τους επιφανεις και τους οπαδους της εκλυτης ζωης. Στην προσπαθεια να γινει ακομα πιο αυστηρος, ως ηταν αναμενομενο, εχασε σταδιακα τον ελεγχο και μαζι και την υποστηριξη των λαικων μαζων που ειχαν συνταχθει μαζι του. Διχως να το ξερει ομως ο μεγαλυτερος εχθρος του ηταν καποιος αγνωστος, ενας ξενος, που στο προσωπο του Σαβοναρολα ειχε βρει το επομενο θυμα του.
============================
Φροντισε εντεχνα να χωθει στους κολπους των εχθρων του περιμενοντας την καταλληλη στιγμη για να επωφεληθει. Το ρευμα πια ειχε γυρισει εναντιον του πρωην μοναχου και ο ξενος κινωντας παρασκηνιακα τα νηματα κατορθωσε, σε συνεργασια με τους πλεον ισχυρους ανθρωπους της Φλωρεντιας, να υποκινησει μια επανασταση του κοσμου απεναντι στον Σαβοναρολα. Ο τελευταιος συνεληφθη, περασε απο μια τυπικη δικη, ουσιαστικα παρωδια και καταδικαστηκε σε θανατο δι απαγχονισμου. Εκμεταλλευομενος σωστα τις διασυνδεσεις του ο ξενος κατορθωσε να κανει δικη του υποθεση την εκτελεση του Σαβοναρολα. Ετσι ηταν αυτος που τραβηξε τον μοχλο της καταπακτης στελνοντας τον πρωην παντοδυναμο αντρα στον θανατο, τα αλλαλαζοντα πληθη στα ουρανια και αμοιβοντας τον εαυτο του μ' αλλο ενα κομματι του γριφου.
Οι περαιτερω εντολες που ειχαν δοθει για δημοσιο καψιμο της σωρου του Τζιρολαμο Σαβοναρολα μετα τον απαγχονισμο τον αφηναν παγερα αδιαφορο. Δεν ειχε πια λογο να παραμεινει στην Φλωρεντια απο την στιγμη που το εργο του εκει ειχε ολοκληρωθει.
==============================
Η μοιρα τα εφερε ετσι που σαν συμβουλος πολεμικων επιχειρησεων του Βαγιαζητ Β' να παλινδρομει αφου ο σουλτανος αλλαζε γνωμη συνεχως στο θεμα της υποστηριξης των δυο γιων του που ουσιαστικα μαχονταν για το ποιος θα τον διαδεχοταν στην ηγεσια της Οθωμανικης Αυτοκρατοριας. Αναγκαζοταν την μια να καταστρωνει σχεδια υπερ του Σελιμ και μια υπερ του Αχμετ συντηρωντας ετσι την επιθυμια του Βαγιαζητ να μην δινει μια οριστικη λυση ως προς το ποιον τελικα θα βοηθουσε στην παλη για επικρατηση.
Οταν συνειδητοποιησε πως επρεπε παση θυσια να παρει το κεφαλι του Αχμετ απο την στιγμη που κουβαλουσε, αθελα του βεβαια, ενα τμημα της φρασης που πασχιζε διαμεσου τοσων αιωνων να συμπληρωσει ηξερε πια πως ηταν απαραιτητο να σπρωξει τον Βαγιαζητ προς την λυση που τον συνεφερε. Διαδοχος δεν θα μπορουσε να γινει αλλος απο τον Σελιμ αφου πρωτα ξεφορτωνοταν την απειλη που ακουγε στο ονομα Αχμετ. Και ο μονος τροπος για να ειναι σιγουρος πως δεν θα υπηρχαν περαιτερω επιπλοκες ο Αχμετ επρεπε να πεθανει.
=============================
Επεισε τον Βαγιαζητ να χρισει διαδοχο τον Σελιμ, κατι που καθολου δεν αρεσε στον Αχμετ που οντας κυριαρχος ακομα ενος κομματιου της Ανατολης δεν υποχωρουσε. Ετσι, μια καλα σχεδιασμενη μαχη απο τον ξενο ηταν αυτη που θα εδινε και την οριστικη λυση.
Οι στρατοι των δυο αδελφων συναντηθηκαν κοντα στην Μπουρσα και το λογικοφανες αποτελεσμα επετευχθη αφου ο στρατος του Σελιμ και πολυπληθεστερος ηταν αλλα και μια βοηθεια, αυτη του ξενου που δεν μπορουσε ποτε να υπολογισει ο Αχμετ, ειχε.
Αδιαφορωντας για την τελικη εκβαση της μαχης, μολονοτι ηξερε ηδη πως ο μικρος γιος του Βαγιαζητ δεν ειχε καμια ελπιδα, επικεντρωθηκε στο πως θα καταφερνε να ηταν αυτος που θ' αποχωριζε το κεφαλι του Αχμετ απο το υπολοιπο σωμα του.
Μετα την ολοκληρωση του εργου του, μην εχοντας πια κανενα ενδιαφερον για ολα τα υπολοιπα, ξεκοψε απο τον στρατο του Σελιμ, αφηνοντας τον κυβο, που πλεον ηταν πιο ζωντανος απο ποτε, να οδηγησει τα βηματα του στον επομενο στοχο του. Μ' αυτος θ' αργουσε ακομα.
Σειρα ειχε μετα να βρεθει υπο τις διαταγες του Μεγα Κανουτ, φιλοδοξου βασιλια της Δανιας, ο οποιος επτα χρονια μετα την ενθρονιση του αμφισβητηθηκε απο τον Ουλφ, διεκδικητη του θρονου και μολονοτι υπεστη ηττα στη μαχη του Αγιου Ποταμου, ανασυνταξε τις δυναμεις του και εχοντας στρατολογησει οτι καλυτερο μπορουσε να βρει, με την προσθηκη του ξενου νικησε τις αντιπαλες δυναμεις και παρεμεινε ο αδιαμφισβητητος ηγετης της χωρας.
Βεβαια ο ξενος δεν ειχε κανεναν λογο να εμπλακει σε μια μαχη που καθολου δεν τον αφορουσε, οταν ομως ολα τα στοιχεια εδειξαν πως ο Ουλφ ηταν ο επομενος που εκρυβε αθελα του μεσα στο κεφαλι του το κομματι της φρασης που χρειαζοταν για την επιτευξη του σκοπου του, οχι μονο ελαβε μερος στην μαχη αλλα ολες οι προσπαθειες του εστιαστηκαν στον φονο του Ουλφ, κατι που επιτευχθηκε ανταμειβοντας τον με την αποκτηση ενος ακομα τμηματος του γριφου.
Οι δελεαστικες προσφορες του Κανουτ ουδολως τον επηρεασαν και αμεσως εγκατελειψε τον μοναρχη για να ψαξει τον επομενο στοχο του.
==============================
Αυτος ο στοχος αποδειχτηκε πολυ πιο δυσκολος κι επιπονος απ' οτι ειχε αρχικα φανταστει.
Μια εσωτερικη παρορμηση, στην οποια συνηγορουσε απολυτα και ο κυβος, τον εσπρωχνε να κινηθει ανατολικα. Η Ευρωπη τοτε ηταν πεδιο συνεχων μαχων, αναβρασμου και ραγδαιων μεταβολων κι εξελιξεων. Ολα ομως αυτα τα κοσμοιστορικα γεγονοτα τον αφηναν απλα αδιαφορο. Συνεχεις σταυροφοριες, καθοδηγουμενες απο τον εκαστοτε Παπα της Ρωμης, για την απελευθερωση των Αγιων Τοπων απο τους μουσουλμανους λαμβαναν χωρα, μα ο ξενος δεν εστρεψε καν το κεφαλι. Συνεχιζε να διασχιζει τις περιοχες ανατολικα και συντομα ειχε αφησει πισω του την ευρυτερη περιοχη της Μεσης Ασιας με κατευθυνση βορειοανατολικα.
Η νεα μεγαλη, ανερχομενη δυναμη στα εδαφη εκεινα ηταν οι Μογγολοι με αρχηγο καποιον Τζενγκις Χαν, ο οποιος ειχε κατορθωσει ν' αποσπασει τμηματα απ' ολες τις γυρω περιοχες συγκροτωντας ετσι μια αυτοκρατορια που συνεχιζε ραγδαια ν' αυξανεται. Οταν αντιληφθηκε πως ο ηγετης των Μογγολων ηταν ο επομενος ηξερε ηδη πως ο βαθμος δυσκολιας ειχε αυξηθει.
============================
Βρηκε τον εαυτο του στην πολη Γιντσουαν της Δυτικης Χζια να πολεμαει μαζι τους υπολοιπους υπερασπιστες της εναντια στην πολιορκια που δεχονταν απο τον Τζενγκις Χαν.
Η τυχη της πολης του ηταν αδιαφορη, το ιδιο και η μοιρα των κατοικων, ποσο μαλλον δε η σημασια που ειχε η πτωση της Γιντσουαν και τα καινουρια δεδομενα που θα υπηρχαν αν η πολη περνουσε τελικα στα χερια των Μογγολων. Ειχε βρεθει εκει για ενα και μοναδικο σκοπο κι αυτος δεν ηταν η σωτηρια της ψυχορραγουσας πολης. Βρισκοταν στις επαλξεις του τειχους μαζι με μερικους ακομα οταν οι Μογγολοι πραγματοποιησαν ακομα μια εφοδο με μπροσταρη παντα τον ηγετη τους. Ο ξενος ηξερε πως δεν θα ειχε πολλες ευκαιριες για να εξοντωσει τον Χαν, ετσι η βολη με το τοξο που πραγματοποιησε εξ αποστασεως ηταν απολυτα μελετημενη.
Το βελος καρφωθηκε στο στερνο του Τζενγκις Χαν και μολονοτι δεν πεθανε αμεσως ο ξενος εζησε λιγο αργοτερα τα σημαδια που του υποδεικνυαν πως αλλος ενας στοχος ειχε επιτευχθει.
Δεν υπηρχε πλεον λογος να παραμεινει στην Γιντσουαν.
=============================
Συντομα βρεθηκε ν' αποτελει μελος μιας απο της μεγαλυτερης ανερχομενης δυναμης στην βορειοδυτικη Ασια, την πολεμικη μηχανη του Ταμερλανου, καινουριου ηγετη των Μογγολων, που σταδιακα μεσα απο συνεχεις κι επιπονες μαχες κατακτουσαν την μια χωρα μετα την αλλη.
Στις αρχες ο Ταμερλανος ειχε συμμαχο τον Χουσσειν, τον γιο του δολοφονημενου εμιρη Καζγκαν, με τον οποιο πλην των αλλων τους συνεδεε και συγγενεια αφου ο Μογγολος ηγετης ειχε παντρευτει την αδελφη του.Ηταν η εποχη που η Σαμαρκανδη, πρωτευουσα της αυτοκρατοριας, ειχε αποκτησει τετοια φημη και δοξα που εκανε το Καιρο και την Βαγδατη να ζηλευουν.
Ομως τιποτα δεν μενει για παντα σταθερο. Η διψα για την εξουσια εκανε την εμφανιση της δηλητηριαζοντας τις σχεσεις του Ταμερλανου με τον Χουσσειν. Το αποτελεσμα ηταν οι δυο πια αντιπαλοι να μαχονται για το ποιος θα επικρατουσε με αποκορυφωμα την μαχη της Τρανσοξιανα. Ο Ταμερλανος, μολονοτι δυσκολευτηκε αρχικα, τελικα πετυχε νικη υψιστης σημασιας συντριβοντας τον στρατο του Χουσσειν. Ο τελευταιος για ν' αποφυγει την συλληψη το εσκασε.
==============================
Ενας αξιωματικος του Ταμερλανου ονοματι Κικοσραου ετρεξε ξοπισω απο τον φυγα και κατορθωσε να τον συλλαβει και να τον φερει δεμενο πισθαγκωνα μπροστα στον Ταμερλανο.
Εκεινη τη στιγμη ο ξενος καταλαβε πως το κεφαλι του Χουσσειν επρεπε να γινει δικο του μα με τον Ταμερλανο παροντα δεν μπορουσε να κανει τιποτα. Παραδοξως, ο ανελεης ηγεμονας, προφανως ανατρεχοντας στις ωραιες στιγμες που ειχαν περασει σαν συμμαχοι, διεταξε να τον αφησουν ελευθερο. Ουτε ο ιδιος ο Χουσσειν πιστεψε την μεγαλοψυχια του Ταμερλανου μα οταν καταλαβε πως ηταν πραγματι ελευθερος καβαλλησε ενα αλογο κι εξαφανιστηκε.
Σε ιδιωτικη συνομιλια του ξενου με τον Κικοσραου ο τελευταιος αποδεχτηκε την προταση του ξενου, ν' ακολουθησει τον Χουσσειν και να τον εκτελεσει διχως ποτε ο Ταμερλανος να μαθαινε κατι. Ετσι κι εγινε. Μιαμιση μερα μετα ο ξενος τον ειχε προφτασει και με συνοπτικες διαδικασιες προχωρησε στην θανατωση του αντιπαλου του.
Ακρως ικανοποιημενος για μια ακομα επιτυχια εστρεψε την πλατη στον Ταμερλανο κι εφυγε.
==============================
Ηταν περισσοτερο μια εσωτερικη παρορμηση που τον εσπρωξε πισω στην Ευρωπη παρα καποιο σημαδι προερχομενο απο τον κυβο. Οπως και να ειχε δεν το μετανοιωσε καθολου που βρεθηκε ξανα αναμεσα στον πολιτισμο και θα ηταν ακρως ικανοποιημενος αν αυτο μπορουσε να συνδυαστει και με τον εντοπισμο ενος ακομα στοχου.
Την εποχη εκεινη η Φλωρεντια ζουσε περιεργες καταστασεις. Αποστασιοποιημενη απο την επηρρεια του Παπα, ζουσε κατω απο τις πολιτικες και θρησκευτικες διδαχες ενος πρωην μοναχου, ενος σπουδαγμενου αντρα που πρεσβευε νεα δογματα, του Τζιρολαμο Σαβοναρολα.
Ακολουθωντας αρχικα μια σταση υπερ του λαου οι εχθροι του περιοριζονταν στους πλουσιους, τους επιφανεις και τους οπαδους της εκλυτης ζωης. Στην προσπαθεια να γινει ακομα πιο αυστηρος, ως ηταν αναμενομενο, εχασε σταδιακα τον ελεγχο και μαζι και την υποστηριξη των λαικων μαζων που ειχαν συνταχθει μαζι του. Διχως να το ξερει ομως ο μεγαλυτερος εχθρος του ηταν καποιος αγνωστος, ενας ξενος, που στο προσωπο του Σαβοναρολα ειχε βρει το επομενο θυμα του.
============================
Φροντισε εντεχνα να χωθει στους κολπους των εχθρων του περιμενοντας την καταλληλη στιγμη για να επωφεληθει. Το ρευμα πια ειχε γυρισει εναντιον του πρωην μοναχου και ο ξενος κινωντας παρασκηνιακα τα νηματα κατορθωσε, σε συνεργασια με τους πλεον ισχυρους ανθρωπους της Φλωρεντιας, να υποκινησει μια επανασταση του κοσμου απεναντι στον Σαβοναρολα. Ο τελευταιος συνεληφθη, περασε απο μια τυπικη δικη, ουσιαστικα παρωδια και καταδικαστηκε σε θανατο δι απαγχονισμου. Εκμεταλλευομενος σωστα τις διασυνδεσεις του ο ξενος κατορθωσε να κανει δικη του υποθεση την εκτελεση του Σαβοναρολα. Ετσι ηταν αυτος που τραβηξε τον μοχλο της καταπακτης στελνοντας τον πρωην παντοδυναμο αντρα στον θανατο, τα αλλαλαζοντα πληθη στα ουρανια και αμοιβοντας τον εαυτο του μ' αλλο ενα κομματι του γριφου.
Οι περαιτερω εντολες που ειχαν δοθει για δημοσιο καψιμο της σωρου του Τζιρολαμο Σαβοναρολα μετα τον απαγχονισμο τον αφηναν παγερα αδιαφορο. Δεν ειχε πια λογο να παραμεινει στην Φλωρεντια απο την στιγμη που το εργο του εκει ειχε ολοκληρωθει.
==============================
Η μοιρα τα εφερε ετσι που σαν συμβουλος πολεμικων επιχειρησεων του Βαγιαζητ Β' να παλινδρομει αφου ο σουλτανος αλλαζε γνωμη συνεχως στο θεμα της υποστηριξης των δυο γιων του που ουσιαστικα μαχονταν για το ποιος θα τον διαδεχοταν στην ηγεσια της Οθωμανικης Αυτοκρατοριας. Αναγκαζοταν την μια να καταστρωνει σχεδια υπερ του Σελιμ και μια υπερ του Αχμετ συντηρωντας ετσι την επιθυμια του Βαγιαζητ να μην δινει μια οριστικη λυση ως προς το ποιον τελικα θα βοηθουσε στην παλη για επικρατηση.
Οταν συνειδητοποιησε πως επρεπε παση θυσια να παρει το κεφαλι του Αχμετ απο την στιγμη που κουβαλουσε, αθελα του βεβαια, ενα τμημα της φρασης που πασχιζε διαμεσου τοσων αιωνων να συμπληρωσει ηξερε πια πως ηταν απαραιτητο να σπρωξει τον Βαγιαζητ προς την λυση που τον συνεφερε. Διαδοχος δεν θα μπορουσε να γινει αλλος απο τον Σελιμ αφου πρωτα ξεφορτωνοταν την απειλη που ακουγε στο ονομα Αχμετ. Και ο μονος τροπος για να ειναι σιγουρος πως δεν θα υπηρχαν περαιτερω επιπλοκες ο Αχμετ επρεπε να πεθανει.
=============================
Επεισε τον Βαγιαζητ να χρισει διαδοχο τον Σελιμ, κατι που καθολου δεν αρεσε στον Αχμετ που οντας κυριαρχος ακομα ενος κομματιου της Ανατολης δεν υποχωρουσε. Ετσι, μια καλα σχεδιασμενη μαχη απο τον ξενο ηταν αυτη που θα εδινε και την οριστικη λυση.
Οι στρατοι των δυο αδελφων συναντηθηκαν κοντα στην Μπουρσα και το λογικοφανες αποτελεσμα επετευχθη αφου ο στρατος του Σελιμ και πολυπληθεστερος ηταν αλλα και μια βοηθεια, αυτη του ξενου που δεν μπορουσε ποτε να υπολογισει ο Αχμετ, ειχε.
Αδιαφορωντας για την τελικη εκβαση της μαχης, μολονοτι ηξερε ηδη πως ο μικρος γιος του Βαγιαζητ δεν ειχε καμια ελπιδα, επικεντρωθηκε στο πως θα καταφερνε να ηταν αυτος που θ' αποχωριζε το κεφαλι του Αχμετ απο το υπολοιπο σωμα του.
Μετα την ολοκληρωση του εργου του, μην εχοντας πια κανενα ενδιαφερον για ολα τα υπολοιπα, ξεκοψε απο τον στρατο του Σελιμ, αφηνοντας τον κυβο, που πλεον ηταν πιο ζωντανος απο ποτε, να οδηγησει τα βηματα του στον επομενο στοχο του. Μ' αυτος θ' αργουσε ακομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου