ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 98

Τα γκριζα κροσσια της ομιχλης σερνονταν νωχελικα αναμεσα στα σπιτια του Φορτ Σεβερν καλυπτοντας καθε τι που εβρισκαν μπροστα τους. Οι προβολεις του αυτοκινητου προσπαθωντας ηρωικα να φωτισουν εστω και μερικα μετρα μπροστα τους εριχναν το φως τους οσο πιο εντονα μπορουσαν μα αυτο αυτοματα μετατρεποταν σε μια ασθενικη, υποτονικη και χλωμη πηγη ορατοτητας που οσο περνουσε η ωρα αντι να βελτιωνει εμοιαζε να χειροτερευει.

Οδηγουσε αργα και προσεκτικα οχι τοσο για τον φοβο πιθανου ατυχηματος λογω της περιορισμενης οπτικης δυνατοτητας οσο για την πιθανοτητα να εχανε το σημειο που επρεπε να στριψει βαση των οδηγιων που ειχε λαβει. Βγηκε απο την πολη και τα πραγματα εγιναν ακομα πιο δυσκολα αφου υπηρχε ελλειψη φωτισμου εκατερωθεν του δρομου λογω της απουσιας κεντρικων λαμπτηρων. Παρ' ολα αυτα η τεταμενη προσοχη του ανταμοιφθηκε συντομα αφου διεκρινε σχετικα ευκολα την στροφη και μπηκε στον παραδρομο. Τωρα επρεπε να συναντησει τον φραχτη οπου και θα σταματουσε. 

                          ===========================

Δεν ειδε ποτε κανεναν φραχτη. Μετα απο καμποση ωρα διαδρομης η αρρωστιαρικη δεσμη φωτων του εστιασε πανω σε μια σκοτεινη φιγουρα που εστεκε στην μεση του δρομου και φρεναρισε αποτομα. Υπακουσε στο νοημα της φιγουρας να βγει απο το αμαξι.

-'Ηρθες λιγο πιο νωρις απ' οτι επρεπε' ειπε ο Τερενς Μιλλερ 'μα τελικα ειναι καλυτερα ετσι'.

Ο ξενος τον κοιταξε απορημενος μα δεν μιλησε.

-'Εδω ειμαστε' ειπε ο Μιλλερ. 'Σε δυο λεπτα ακριβως θα τον δεις'.

Δεν καταλαβαινε τι εννοουσε ο αινιγματικος συνομιλητης του μ' αποφασισε να παιξει το παιγνιδι με τους δικους του κανονες, εστω και προσωρινα.

Απο το πουθενα ενας φραχτης υλοποιηθηκε μπροστα στα ματια του. Οχι, δεν ηταν οτι υπηρχε και η πολυ περιορισμενη ορατοτητα δεν τον αφηνε να τον δει. Ο φραχτης ειχε εμφανιστει ως δια μαγειας.

'Δεν θα το χρειαστεις αυτο' εκανε ο Μιλλερ δειχνοντας του το βαρυ παλτο που φορουσε για να τον προστατεψει απο το κρυο. 'Οχι εκει που θα παμε' συμπληρωσε. 

                             =============================

Καταλαβε πως οτι και να συνεβαινε δεν ειχε καμμια σχεση με την πραγματικοτητα οπως την αντιλαμβανοταν οι απλοι, κοινοι θνητοι. Μολις διαβηκε τον φραχτη ακολουθωντας παντα τον Μιλλερ βρεθηκε σ' ενα ηλιολουστο τοπιο, στην ακρη ενος λιβαδιου, μια υπεροχη καλοκαιριατικη μερα. Κοιταξε πισω του εκει που επρεπε να ειναι ο φραχτης και ειδε την συνεχεια του λιβαδιου να επεκτεινεται πολλα μιλια στο βαθος. Δεν ηξερε που βρισκοταν μα σιγουρα το Φορτ Σεβερν ειχε απλα εξαφανιστει δινοντας την θεση του σε κατι ακομα απροσδιοριστο.

-'Στο ειπα πως δεν θα το χρειαζοσουνα' εκανε χαμογελαστος ο Μιλλερ. 'Θα ηθελες να ξερεις που βρισκομαστε' ? προσθεσε με νοημα.

-'Οχι ακομα' απαντησε ψευδομενος ο ξενος ' η περιεργεια μου βρισκεται ακομα σε πολυ χαμηλα επιπεδα, θα περιμενω να γινει ανυποφορη'.

Ο συνομιλητης του ξεσπασε σ' ενα γελιο κι εκανε μια κινηση σαν να του ελεγε πως δεν ειχε κανενα απολυτως προβλημα. Μετα του απηυθυνε το λογο.
                         ===============================
-'Ακομα και τωρα μπορουμε, αν θελεις, να γυρισουμε πισω απο κει που ηρθαμε και να τα ξεχασουμε ολα σαν να μην συνεβησαν ποτε, παντα πληρωνοντας ενα σχετικο τιμημα'.
-'Συνεχιζουμε' απαντησε κοφτα ο ξενος παρατηρωντας το τοπιο γυρω του.
-'Μια μικρη αυξηση του επιπεδου της περιεργειας' ? ρωτησε ελαφρα ειρωνικα ο Μιλλερ.
-'Απλη αναμοχλευση' απαντησε στον ιδιο τονο ο ξενος.
Η διαδρομη μεσα απο το υπεροχο λιβαδι συνεχιστηκε για λιγο ακομα. Συντομα βρεθηκαν ν' ανεβαινουν μια καταπρασινη πλαγια ενος μικρου λοφισκου. Εφτασαν στην κορυφη κι εκει ο Μιλλερ σταματησε. Το βλεμμα του περιπλανηθηκε καπου στο βαθος.
-'Και τωρα τι' ? εκανε ο ξενος.
-'Περιμενουμε' απαντησε μονολεκτικα ο Μιλλερ.
Δεν μπηκε καν στον κοπο να τον ρωτησει τι ηταν αυτο που περιμεναν. Αν επρεπε να το ξερει προφανως θα τον ειχε ενημερωσει. Αρα θα το διαπιστωνε μονος του.
                             ==========================
-'Εκει' ειπε ο Μιλλερ και ταυτοχρονα εδειξε με το χερι του ενα στενο, φιδισιο μονοπατι αρκετα χαμηλοτερα απο κει που βρισκονταν κι εξισου μακρια. Ο ξενος κοιταξε μα δεν ειδε κατι.
-'Σε λιγο' ψιθυρισε ο Μιλλερ 'σε λιγο'.
Λιγα δευτερολεπτα μετα δυο μικροσκοπικες φιγουρες εκαναν την εμφανιση τους πανω στο μονοπατι. Και την καλυτερη οραση του κοσμου να ειχε ο ξενος ηταν αδυνατον να διακρινει απο κεινην την αποσταση σε ποιους ανηκαν εκεινες οι δυο φιγουρες.
-'Καθε μερα ακολουθουν αυτην την διαδρομη' εκανε ο Μιλλερ. 'Θα τους αφησουμε να την ολοκληρωσουν. Εμεις θα παρακολουθουμε διακριτικα, δεν χρειαζεται να μας δουν'.
Αν ηταν το μονο περιεργο θα του προξενουσε εντυπωση, ομως απο την στιγμη που περασαν εκεινον τον φραχτη και βρεθηκαν σε καποιον αγνωστο, αλλοκοτο κοσμο ολα περιεργα ηταν.
Ειχε επιλεξει να παιξει το παιγνιδι του μυστηριωδους αγοραστη απο την αρχη, ηταν αποφασισμενος να το αφησει να εξελιχθει μεχρι τελους.
                =================================
Οι δυο φιγουρες συνεχισαν να περπατανε πανω στο μονοπατι που φαινομενικα τελειωνε στην κορυφη ενος αλλου λοφου ακριβως απεναντι απο εκεινον που βρισκονταν τωρα οι δυο τους. Οταν εξαφανιστηκαν πισω απο το λοφο ο Μιλλερ του εκανε νοημα να προχωρησουν. Τους ακολουθουσαν απο αποσταση, αυτο ηταν το μονο σιγουρο. Ολα τ' αλλα απλα ηταν ρευστα.
Οταν εφτασαν στο σημειο που οι δυο φιγουρες ειχαν χαθει και κοιταξαν κατω ο ξενος, μολονοτι δεν το εδειξε, εντυπωσιαστηκε. Οι προποδες του λοφου ηταν η υπερυψωμενη παρακτια γραμμη ενος γκρεμου και κατω απο τον γκρεμο απλωνε το νωχελικο της κορμι μια καταγαλανη θαλασσα. Θα μπορουσε να ειναι μια απλη, τελεια ζωγραφια μα μεσα του ο ξενος γνωριζε πως ηταν πραγματικη. Ουτε ρυτιδα δεν αυλακωνε την επιφανεια της, ουτε ενα τοσο δα μικρο κυματακι δεν παιγνιδιζε στην επιφανεια της. Η μονη ζωη που υπηρχε ηταν οι χορευτικες φιγουρες που εκτελουσαν οι γλαροι πανω απο την επιφανεια της με μια τετοια μαεστρικη συμμετρια που κυριολεκτικα σε καθηλωνε και σε μαγευε. 
                 ===============================
-'Αν ο αντικειμενικος σκοπος ειναι να εντυπωσιαστω απο το τοπιο πρεπει να ομολογησω πως ο σκοπος αυτος επετευχθη' σχολιασε ο ξενος.
Ο Μιλλερ γυρισε, τον κοιταξε και απαντησε προσπερνωντας την δηκτικη παρατηρηση του.
-'Ερχονται εδω καθε μερα' ειπε. 'Ειναι ενας περιπατος που εχουν καθιερωσει σε σταθερη βαση. Το ζητημα ειναι πως εμεις δεν θα μπορουμε για πολυ ακομα να ειμαστε απροσκλητοι θεατες, ο χρονος μας ειναι σχετικα περιορισμενος'.
Ο ξενος τον κοιταξε σαν να περιμενε περαιτερω διευκρινισεις.
-'Δεν εχεις καταλαβει ακομα' ? ρωτησε ο Μιλλερ.
-'Αν ελεγα ναι θα ηταν ψεμματα' απαντησε ο ξενος. 'Ολο αυτο ειναι κατι καινουργιο για μενα και αδυνατω να συλλαβω τον απωτερο σκοπο του'.
Το κεφαλι του Μιλλερ υπακουσε αποτομα στην οποια βαρυτητα επικρατουσε σ' αυτο το ονειρωδες μερος και για λιγα δευτερολεπτα αφεθηκε να κοιταζει το εδαφος.
-'Ενταξει' μουρμουρισε στο τελος 'ειναι ωρα για αποσαφηνησεις'.
                        ==============================
-'Εχεις καταλαβει πως δεν βρισκομαστε πια στο Φορτ Σεβερν, εχουμε περασει σε μια αλλη διασταση, αυτο που λανθασμενα ακομα ο κοσμος πιστευει σαν 'παραλληλο συμπαν'. Για την ακριβεια δεν υπαρχουν παραλληλα συμπαντα αλλα τεμνομενα μα δεν ειναι η ωρα τωρα να σου εξηγησω τον λογο υπαρξης τους η την σημασια τους. Θελησες να μαθεις για ποιον εγινε εκεινη η αγορα των βιβλιων και τουλαχιστον αυτο θα το εχεις υποψιαστει. Λειτουργησα σαν μεσαζοντας γι αυτο το ζευγαρι που παρακολουθουμε τωρα δεδομενου πως αυτοι δεν μπορουν να περασουν στην δικη μας διασταση. Ξερω, αναρωτιεσαι πως εγω μπορω να υπαρχω στην δικη τους μα κι αυτο ειναι κατι που δεν θα μας απασχολησει προς το παρον. Αντιλαμβανομαι πως η μεγαλυτερη απορια σου ειναι γιατι αυτο που κουβαλας στον κορφο σου δεν εχει ακομα ενεργοποιηθει αφου ουσιαστικα ο στοχος σου, οπως σωστα υποπτευεσαι, ειναι ενας απο τους δυο. Σ' αυτο μπορω να σου απαντησω. Γιατι ακομα δεν εχεις αμεση αντιληψη του ποιος ειναι στην πραγματικοτητα αυτος που ψαχνεις'.
                     ==============================
'Καταλαβαινω πως εχεις ακομα αποριες, αναπαντητα ερωτηματα, οπως ποιος ειμαι εγω στην πραγματικοτητα, γιατι εχει διαφοροποιηθει η διαδικασια που ακολουθουσες μεχρι προτινος, πως ακριβως θα πραξεις οτι πρεπει να γινει και ποιες οι συνεπειες μα ολα αυτα βρισκονται ακριβως μπροστα σου, απλα δεν ξερεις που να κοιταξεις. Και πιστεψε με, παρα πολλα θα βρουν απαντηση αμεσα οταν χρησιμοποιησεις αυτα εδω' συμπληρωσε βγαζοντας απο μια εσωτερικη τσεπη ενα ζευγαρι κυαλια και δινοντας του τα.
Ο ξενος τα πηρε κι απλα τα κρατησε, καποιος αορατος συνεγερμος ουρλιαζε επιμονα μεσα του πως απο την στιγμη που θα τα χρησιμοποιουσε τα παντα θ' αλλαζαν. Προσπαθησε να μεταφρασει την συμπεριφορα του συνομιλητη του μα αυτος εμοιαζε παντελως αδιαφορος ατενιζοντας το ζευγαρι που συνεχιζε αμεριμνο τον περιπατο του. Ο Μιλλερ - η οποιος αλλος ηταν στην πραγματικοτητα - ηξερε ποιοι ηταν εκει κατω. Ο ιδιος θα μαθαινε αν χρησιμοποιουσε αυτα τα κυαλια. Τα χρησιμοποιησε.
                         ==============================
Αν ειχε την δυνατοτητα να δει τον εαυτο του σ' εναν καθρεφτη το πιο πιθανο ηταν πως θα τρομαζε. Αντικειμενικα δεν τον χρειαζοταν, καταλαβαινε τι του συνεβαινε με απολυτη διαυγεια.
Ηταν αδυνατον να καταπολεμησει το τρεμουλο στα χερια του, δεν ειχε νοημα να προσπαθησει να ελεγξει τον παγωμενο ιδρωτα που εμφανιστηκε εξαφνα και καλυπτε γοργα το κορμι του, ηταν περα απο τις δυναμεις του να επαναφερει το χρωμα στο προσωπο του, δεν υπηρχε υγρο στην στοματικη του κοιλοτητα για να δροσισει τα ξεραμενα του χειλη, ενοιωθε ανημπορος να φρεναρει τους παλμους του που αυξανονταν ραγδαια κι επικινδυνα. Τα ματια του γουρλωσαν σε μια ακομα προσπαθεια να πιστοποιησει την αληθεια σ' αυτο που εβλεπε. Δεν γινοταν να συμβαινει αυτο, ηταν αδυνατον, ηταν εξω απο καθε λογικη που μπορουσε ν' αναγνωρισει.
Τα δυο προσωπα που εκαναν τον περιπατο τους δεν του ηταν αγνωστα. Πως θα μπορουσαν ποτε να του ειναι ξενοι ο Φεχαρ, ο πιστος του υπηρετης και η Αιναρ, η αγαπη της ζωης του, η γυναικα για την οποια γινονταν ολα, η υπαρξη που λατρευε οσο τιποτα αλλο ?   



  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 97







Δεν χρειαζοταν τις αντιδρασεις του κυβου για να σιγουρευτει πως ο ανθρωπος που στεκοταν μπροστα του ηταν αυτος που εψαχνε να βρει. Μολονοτι φυσιογνωμικα δεν του θυμιζε απολυτως τιποτα, για εναν περιεργο λογο ειχε την απολυτη αισθηση πως τον ηξερε. Μεχρι ομως να διελευκανοταν αυτο ειχε σημαντικοτερα πραγματα να κανει. Τον ακουσε να του μιλαει.
-'Θα μιλησουμε πολυ πιο ανετα εξω' του ειπε. 'Σε λιγο εδω θα δυσκολευομαστε ν' ακουσουμε τις σκεψεις μας' συμπληρωσε κι αρχισε να βαδιζει προς την εξοδο. Τον ακολουθησε.
-'Λοιπον, τωρα που με βρηκες τι σκεφτεσαι να κανεις' ? ρωτησε μολις βγηκαν εξω απο το 'Αστρα Γουαλι' και σταθηκαν σε μια απομερη γωνια.
Ο ξενος τον κοιταξε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια. Η αισθηση πως τον ηξερε ηταν διαρκης και σταθερη μα του ηταν αδυνατον να το εξηγησει. 
-'Η αληθεια ειναι πως δεν ξερω ακριβως' απαντησε. 'Βλεπεις αυτο ειναι κατι που συμβαινει για πρωτη φορα και ομολογω πως αιφνιδιαστηκα'.
                 ================================
Τι να ελεγε ακριβως ? Πως ποτε πριν στις τοσες χιλιαδες χρονια που περπατουσε αυτην τη γη ο κυβος τον οδηγουσε παντα σε καποιον που ηταν ο συνδετικος κρικος αναμεσα σ' αυτον και τον στοχο του μα ποτε ο κρικος δεν γνωριζε το ρολο που αθελα του επαιζε ? Εδω τα πραγματα ηταν πρωτογνωρα. Πως μπορουσε ποτε αυτος ο αγνωστος που εστεκε απεναντι του να γνωριζε πως τον εψαχνε ? Κι αραγε ηξερε και για ποιον λογο ? Τα ερωτηματικα πολλαπλασιαζονταν σαν επιδημικη ασθενεια στον μεσαιωνα και οι απαντησεις βρισκονταν στο χαμηλοτερο οριο που μπορουσε να υπαρξει, το απολυτο μηδεν. Εστω κι ετσι επρεπε να παιξει το παιγνιδι του.
-'Αν εισαι εσυ αυτος που εκανες πριν μερες μια μαζικη αγορα βιβλιων σ' ενα βιβλιοπωλειο στο Γουιννιπεγκ, τοτε ναι, εσενα ψαχνω' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εγω ειμαι αυτος οντως' απαντησε ο αγνωστος μ' εξισου σταθερη φωνη.
-'Θελω να ξερω για ποιον προοριζοταν αυτη η αγορα' εκανε ο ξενος. 'Ήταν για σενα η για καποιον αλλο ? Κι αν συμβαινει το δευτερο ποιος ειναι αυτος ο αλλος' ?
                         ============================
Τον ειχε χασει. Το ποτε ηταν αδιευκρινιστο, εξ' αλλου δεν τον παρακολουθουσε συνεχως. Καπου εκει μεσα επρεπε να ηταν, με τοσο κοσμο το να τον εντοπιζε εμοιαζε με μικρο θαυμα. Ομως κατι μεσα του τον ετρωγε πως δεν ειχε απλα απομακρυνθει σε αλλο σημειο περιμενοντας την εναρξη της συναυλιας. Ολο του το ειναι του φωναζε πως κατι συνεβαινε μα δεν ηξερε τι. 
Οι σκεψεις του υπερκαλυφθηκαν απο την οχλαγωγια του πληθους, η μπαντα μολις ειχε ανεβει στην σκηνη κι ετοιμαζοταν να ξεκινησει ενω παραλληλα η κοπελια διπλα του, που σημειωτεον πρωτη φορα στην ζωη του εβλεπε, κατι του ελεγε μα ουτε τα μισα δεν μπορουσε ν' ακουσει.
Κατασταλαξε στο συμπερασμα πως οτι και να ηταν σιγουρα δεν χρειαζοταν βοηθεια, την δικια του η οποιουδηποτε αλλου, ετσι εστρεψε το βλεμμα του προς την σκηνη ενω με το χερι του εκανε νοημα στην νεαρα υπαρξη διπλα του πως οτι ειχε να του πει θα επρεπε να το αφησει για μετα. Μ' ενα αλλο νοημα προς το μπαρ ενημερωσε για την ελλειψη σε αλκοολ που ειχε κι ενα ολοφρεσκο ποτηρι ξεχειλο στο ουισκι βρεθηκε μπροστα του. 
                   ==============================
-'Ναι, εγω εκανα την αγορα αλλα οχι για μενα' ακουσε τον αγνωστο να του λεει.
-'Πρεπει να μαθω για ποιου τον λογαριασμο ενηργησες' απαντησε ο ξενος.
Κι αυτη ηταν μια καινοτομια. Παντα, μεχρι τωρα, ο ενδιαμεσος κρικος δεν μαθαινε ποτε τον ακριβη του ρολο. Ο ξενος φροντιζε απλα να βρισκεται κοντα του μεχρι την στιγμη που, αθελα του, ο κρικος τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Τιποτα δεν ταραζε την ζωη του, καμμια απορια η ανησυχια δεν παρεισφρουσε στον κοσμο του. Αποψε, για πρωτη φοτα στα χρονικα, ουσιαστικα απαιτουσε απο τον κρικο να τον οδηγησει στον αντικειμενικο του στοχο. Ολα εμοιαζαν και προφανως ηταν παραταιρα μα ο τροπος με τον οποιος εξελισσοταν αυτη η συζητηση δεν αφηνε το παραμικρο περιθωριο για κατι διαφορετικο. Ειχε καταλαβει πως ο αλλος ηξερε.
-'Εχω τις απαντησεις στις ερωτησεις σου' ειπε 'καθως και τις εξηγησεις σε ολες τις αποριες σου μα ουτε ο χρονος ουτε το μερος ειναι καταλληλα γι αποκαλυψεις κι ερμηνειες. Καποια πραγματα πρεπει να γινονται με τον σωστο τροπο την στιγμη που πρεπει'.
                        ===========================
-'Επιπλεον, ακομα και για σενα που εχεις δει τοσα πραγματα κι εχεις ζησει ακομα περισσοτερα, παντα υπαρχει κατι που δεν αρκει να το ακουσεις για να το πιστεψεις μα πρεπει να το ζησεις και να το δεις με τα ιδια σου τα ματια. Μολις αρχισει να χαραζει παρε το αμαξι σου και ακολουθησε την βορεια εξοδο της πολης. Αμεσως μολις περασεις την πινακιδα με την επωνυμια του Φορτ Σεβερν θα δεις στα δεξια σου ενα χωματινο παραδρομο. Θα τον ακολουθησεις μεχρι να βρεθεις μπροστα σ' εναν τεραστιο ξυλινο φραχτη. Σ' αυτο ακριβως το σημειο θα με περιμενεις. Τοτε θα εχεις τις απαντησεις που ζητας αν και δεν μπορω να προδικασω το αν θα σε ικανοποιουν η οχι.
Μην αργησεις, ειναι πολυ σημαντικο να βρισκεσαι εκει την στιγμη που σου ειπα'.
Σταματησε περιμενοντας να δει τις αντιδρασεις του ξενου. Ο τελευταιος εμοιαζε να το σκεφτεται λιγο μα στο τελος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του.
-'Θα ειμαι εκει την ωρα που μου ειπες' απαντησε.
-'Ωραια' ειπε ο συνομιλητης του. 'Κι επι τη ευκαιρια Μιλλερ, Τερενς Μιλλερ'.
                        ==============================
Ουτε η αποκαλυψη του ονοματος του μυστηριωδους αγοραστη βοηθησε στο ν' αποσαφηνιστει η αισθηση πως καπου τον ηξερε, απο καπου τον γνωριζε. Τον παρακολουθησε ν' απομακρυνεται μεχρι που ενσωματωθηκε στα μαυρα πεπλα της νυχτας κι εξαφανιστηκε. Εριξε μια ματια πισω του στο 'Αστρα Γουαλι' και προς στιγμη μπηκε στον πειρασμο να επιστρεψει μεσα και να διηγηθει οσα ειχαν συμβει στον Κερτ. Αλλαξε γνωμη αμεσως. Αυτο ηταν κατι που αφορουσε προσωπικα τον ιδιο, ο Κερτ δεν ειχε λογο αναμιξης. Επελεξε να τον αφησει στην διασκεδαση και την αγνοια του και βαδισε προς το αυτοκινητο. Σταματησε πριν μπει μεσα κι εριξε μια ματια ψηλα στον βαρυφορτωμενο κι απειλητικο ουρανο. Η τελεια συνεργασια αναμεσα στα συννεφα δεν αφηνε κανενα περιθωριο στο ασημενιο κι αχνο φεγγαρι να λαμψει εστω και λιγο.
Ενα απ' αυτα αδραξε την ευκαιρια να σταθει ακριβως απο πανω του και να τον παρατηρει σκυθρωπα. Οταν τον ειδε να μπαινει στο αυτοκινητο και ν' απομακρυνεται επεστρεψε γρηγορα προς βοηθεια των υπολοιπων που εξακολουθουσαν ν' αποκρυπτουν τον θολο δισκο απο τα ματια των θνητων. Αυτο το βραδυ το φεγγαρι δεν θα ειχε την τιμητικη του.
                         =============================
Η Αμπερ Λουκας ηταν αυτο ακριβως που διαφημιζαν ολοι κι ακομα περισσοτερα. Απο τις πρωτες κιολας νοτες ηταν ηλιου φαεινοτερο πως η υπολοιπη μπαντα απλως υποστηριζε μουσικα τις απιστευτες φωνητικες της δυνατοτητες. Ναι, το 'η Αμπερ Λουκας και η μπαντα της' εκρυβε πολυ περισσοτερη αληθεια μεσα του απο το 'Στιλινανγκερ' και ο Κερτ το ειχε διαπιστωσει αυτο πριν καν ολοκληρωθει το πρωτο κοματι της βραδιας. Με την καταλληλη βοηθεια απο τα σωστα ατομα, με μια οργανωμενη προωθηση και με πενιχρο κοπο η κοπελα μπορουσε να γινει το επομενο καυτο ονομα στην μουσικη βιομηχανια που επασχε απο ελλειψη ταλεντων ουτως η αλλως. Ηταν αδικο κι αμαρτια απλα να συνεχιζε στο Φορτ Σεβερν προς τερψιν λιγων δεκαδων ακροατων και να στερουσε την υπαρξη της απο μεγαλυτερα και πιο απαιτητικα πληθη. Ο Κερτ ηξερε πως επρεπε να κανει μια κουβεντα με τον υποτιθεμενο μανατζερ της Αμπερ, τον Σαιμον Κρονενμπεργκ, μια κουβεντα σοβαρη και σε βαθος. Δεν χρειαζοταν ν' ακουσει αλλο, εψαξε να βρει τον Σαιμον.
                     ================================
Μολονοτι ο χωρος ηταν ασφυκτικα γεματος δεν δυσκολευτηκε να τον εντοπισει διπλα στην σκηνη καθως παρακολουθουσε τα δρωμενα σαν γερακι που δεν εχανε απο τα ματια του την λεια του μεχρι ν' αποφασιζε ποτε θα ηταν η καταλληλη στιγμη για να επιτεθει. Οση προσηλωση εδειχνε ο Σαιμον για τα τεκταινομενα τοσο αδιαφορη εμοιαζε η Αμπερ. Ο Κερτ σκεφτηκε τις δυνατοτητες που υπηρχαν αν η κοπελα ενδιαφεροταν πραγματικα γι αυτο που εκανε και δεν διστασε καθολου. Δυσκολευτηκε να πεισει τον Σαιμον ν' αφησει για λιγα λεπτα την μπαντα και την Αμπερ μονους τους μα στο τελος τα καταφερε. Ο Κερτ τον οδηγησε σ' ενα απομακρυσμενο σημειο μεσα στο 'Αστρα Γουαλι' οπου ο ηχος δεν ηταν εκκωφαντικος και ο κοσμος καπως πιο αραιος. Ακομα κι ετσι ομως καταλαβε πως παλι δεν θα μπορουσε να εχει την κουβεντα που ηθελε κατω απο τις συνθηκες που επιθυμουσε, ετσι τον τραβηξε στον προθαλαμο του μπαρ που οι συνθηκες ηταν μακραν ιδανικες. Αποφασισε να μιλησει χωρις περιστροφες και να μπει κατευθειαν στην ουσια του θεματος λογω του λιγου χρονου που ειχε στην διαθεση του.
                       =============================
Ο Σαιμον τον κοιταξε προσπαθωντας να διαπιστωσει τις πραγματικες του προθεσεις.
-'Δεκα τοις εκατο ε' ? ειπε. 'Λιγα μου μοιαζουν'.
-'Κοιτα' απαντησε ο Κερτ 'γι αυτα που θα κανεις, δηλαδη τιποτα, μια χαρα ειναι. Η Αμπερ και η μπαντα θα ερθουν με δικα μου εξοδα στην Νεα Υορκη, θα πληρωσω το ξενοδοχειο τους για οσες συναυλιες θα δωσουν στο Electric Chair καθως και τα εξοδα τους, θα πληρωσω την διαφημιση που θα χρειαστουν για ν' ακουστει το ονομα τους κι επιπλεον θα χρηματοδοτησω την παραγωγη του πρωτου τους δισκου. Απο τα κερδη των πωλησεων θα παρεις το δεκα τοις εκατο διχως να εχει χρειαστει να κανεις απολυτως τιποτα'.
-'Δεν ξερω' εκανε προβληματισμενος ο Σαιμον 'πρεπει να το σκεφτω'.
-'Η προσφορα ισχυει μεχρι το τελος της αποψινης βραδιας' εκανε ο Κερτ. 'Μετα παω και μιλαω στην Αμπερ και συ μενεις τελειως απ' εξω. Μην ξεχνας πως ουτε συμβολαιο εχεις στα χερια σου ουτε τιποτα δεσμευτικο. Δεν υπαρχει κατι για να σκεφτεις'. 
                          ==========================
Το ρολοι του τοιχου γελασε χαμηλοφωνα βλεποντας το βλεμμα του να καρφωνεται πανω του για εκατοστη φορα το τελευταιο τεταρτο κι εβαλε τα δυνατα του για να ελαττωσει οσο μπορουσε την ταχυτητα με την οποια στριφογυριζαν οι δεικτες του. Ειχε πολυ καιρο να νοιωσει σημαντικο και χρησιμο σε τετοιο βαθμο και σημερα ειχε την δυνατοτητα να το απολαυσει.
Τον εβλεπε να βηματιζει πανω κατω σαν το θηριο στο κλουβι και του εδινε την εντυπωση πως η αναμονη τον σκοτωνε. Καθε τρεις και λιγο γεμιζε ενα ποτηρι μ' ενα υγρο και συχνα τραβουσε τις κουρτινες του παραθυρου προσπαθωντας να δει κατι μεσα στο πυκνο σκοταδι.
Κοιταξε ξανα το ρολοι στον τοιχο και του φανηκε πως οι δεικτες σερνονταν. Ανυπομονουσε να περασει η ωρα μα οπως φαινοταν αυτο το υπολοιπο της βραδιας θα ηταν μεγαλυτερο απο οποιοδηποτε αλλο συνηθισμενο. Γεμισε ξανα ουισκι το ποτηρι και εριξε μια ματια απο το παραθυρο. Ο Κερτ θα ηταν ακομα στην συναυλια. Ηλπιζε τουλαχιστον να περναει καλα. Το φαντασμα της Κρυσταλ περασε απο μπροστα του κι εξαφανιστηκε μονομιας. Ξημερωνε.
  

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 96








Η Ευα Φιντσερ προσποιηθηκε αρχικα πως δεν ειχε ακουσει καλα μεσα στην οχλαγωγια που επικρατουσε. Μετα χρησιμοποιησε σαν δικαιολογια τον φορτο εργασιας για να μην απαντησει αμεσα στην ευθεια ερωτηση που της ειχε απευθυνει ο αγνωστος. Ετσι κατορθωσε να κερδισει μερικα πολυτιμα δευτερολεπτα που της επετρεψαν να ζυγισει την απαντηση της.
-'Δεν ξερω για ποιο πραγμα μου λες' αποκριθηκε ενω ταυτοχρονα προσπαθουσε να εξυπηρετησει τον κοσμο που στριμωγνοταν μπροστα στο μπαρ της 'δεν μου θυμιζει κατι'.
Ο ξενος αναρωτηθηκε για ποιον λογο η ιδιοκτητρια του μπαρ του απεκρυπτε την αληθεια μα ηταν γραφτο να μην προλαβει να κατασταλαξει καπου.
-'Ισως η Σαρλοτ, η συνεταιρος μου, ξερει κατι γι αυτο που μου λες' ειπε η Ευα 'μα δεν την βλεπω καπου αυτην τη στιγμη' συμπληρωσε.
Ο ξενος καταλαβε πως η γυναικα προσπαθουσε να κερδισει χρονο κι επελεξε να το σεβαστει. Ετσι κι αλλιως ηταν πια ζητημα χρονου να μαθαινε αυτο που ηθελε.
                       ============================
-'Γινεται συχνα αυτο εδω' ? ρωτησε ο Κερτ την Σαρλοτ ενω παραλληλα επαιρνε το ποτηρι του με το ουισκι που ειχε ετοιμασει η κοπελα αδειαζοντας το με την πρωτη.
-'Μονο οταν τραγουδαει η Αμπερ' απαντησε η Σαρλοτ ενω κοιταξε με νοημα το αδειο ποτηρι. Ο Κερτ συγκατενευσε σιωπηλα και δευτερολεπτα μετα το ποτηρι ηταν παλι μπροστα του γεματο. Επανελαβε το ιδιο ακριβως και ξαναζητησε με το βλεμμα επαναληψη. 
-'Τοσο καλη ειναι λοιπον' ? ρωτησε την στιγμη που η Σαρλοτ γεμιζε και παλι το ποτηρι του.
-'Θα εχεις την δυνατοτητα να το διαπιστωσεις μονος σου' απαντησε αναρωτουμενη για την μοιρα του τριτου κατα σειρα ποτου που σερβιριζε στο ιδιο ατομο.
-'Α, γι αυτο να εισαι σιγουρη' απαντησε ο Κερτ διχως καν ν' αγγιξει το ποτηρι του. 
-'Πρωτη φορα στο Φορτ Σεβερν' ? ρωτησε η Σαρλοτ.
-'Ειναι τοσο πολυ εμφανες' ? εκανε δηθεν απογοητευμενος ο Κερτ.
-'Δεν προσπαθησες και πολυ να το αποκρυψεις' απαντησε η Σαρλοτ.
                                ===========================
Ο Κερτ ηπιε το ουσκι του και ζητησε ακομα ενα. Η Σαρλοτ το ειχε ηδη ετοιμο.
-'Εχω μια απορια, αναρωτιεμαι αν μπορεις να μου την λυσεις' ειπε.
Η Σαρλοτ κουνησε καταφατικα το κεφαλι της.
-'Πως λεγεται η μπαντα που θα παιξει αποψε ' ?
-'Στιλινανγκερ' απαντησε η Σαρλοτ. 'Αυτο ηταν' ?
-'Στιλινανγκερ' εκανε προβληματισμενος ο Κερτ. 'Δηλαδη' ?
-'Δεν σε καταλαβαινω' απαντησε η Σαρλοτ. 'Που ειναι το προβλημα' ?
-'Τι σημαινει το ονομα της μπαντας' ? ρωτησε ο Κερτ. 'Ακομα Θυμωμενος, Κλεβοντας Θυμο, Ατσαλι Στον Θυμο, Παυση Στο Θυμο, τι ακριβως σημαινει ? Υπαρχουν ενα σωρο συνδυασμοι, πανω απο πεντε μ' εξι ερμηνειες. Πως γραφεται το ονομα για να καταλαβω' ?
Η Σαρλοτ τον κοιταξε αποσβολωμενη σαν να ειχε ακουσει το πιο απιθανο πραγμα στην ζωη της.
-'Δεν εχω την παραμικρη ιδεα' απαντησε κοιτωντας με απορια τον Κερτ.
                             ==============================
-'Αυτο πια' εκανε ο Κερτ 'μου συμβαινει πρωτη φορα στη ζωη μου. Ειναι δυνατον να μην ξερεις πως γραφεται το ονομα του συγκροτηματος' ?
-'Δεν υπηρξε ποτε λογος να το δουμε καπου γραμμενο' επεμεινε με μια αφελεια η Σαρλοτ. 'Ολοι εδω ξερουμε πως η μπαντα λεγεται Στιλινανγκερ, ποιος ο λογος να εχει υπαρξει καπου γραπτως ? Οποτε ειναι να παιξουν ζωντανα το μαθαινουμε ολοι απο στομα σε στομα, δεν χρειαζεται να τυπωσουν αφισες, δεν συντρεχει λογος να το γραψουν τα περιοδικα, δεν εχουν κυκλοφορησει κατι σε δισκο για να το δουμε, δεν ζητησαμε ποτε αυτογραφα. Ο καθενας δινει την δικη του ερμηνεια αν και σε μας αρκει πως ειναι η Αμπερ Λουκας με την μπαντα της'. 
Περασαν λιγα δευτερολεπτα μεχρι ο Κερτ να κατανοησει τι ακριβως ειχε ακουσει. Ηταν η πρωτη φορα που συναντουσε κατι τετοιο και παραδοξως, οσο εκκεντρικο και περιεργο κι αν φανταζε του αρεσε σε βαθμο απελπισιας. Μια μπαντα που ο καθενας μετεφραζε κατα το δοκουν πρεπει να ηταν παγκοσμιο φαινομενο και συνεβαινε εδω, στην ακρη του κοσμου. 
                       ============================
-'Με συγχωρεις μα εχω δουλεια' ειπε η Σαρλοτ βλεποντας την Ευα να της κανει νοημα.
-'Εμενα με συγχωρεις που σε απασχολησα τοση ωρα' εκανε ο Κερτ. 'Ασε το μπουκαλι πριν φυγεις' συμπληρωσε 'ειμαι σιγουρος πως θα το χρειαστω'.
Η Σιντυ Σπιλμπεργκ δεν αφηνε απο τα ματια της τον Κερτ Κοπολα. Περιμενε υπομονετικα την στιγμη που θα βρισκοταν μονος του για να τον πλησιασει. Τον εβλεπε που συνομιλουσε καμποση ωρα με την Σαρλοτ Λιουμετ μα ηξερε πως αυτο δεν θα κρατουσε πολυ. Επρεπε να ειναι ετοιμη να κανει την κινηση της. Δεν ειχε τιποτα να χασει, τουναντιον μπορει να εβγαινε πολλαπλα ωφελημενη. Αρκει ν' απομακρυνονταν η Σαρλοτ. Δεν ειχε ιδεα ουτε τι θα ελεγε, ουτε πως θα το ελεγε, το μονο που ηξερε ηταν πως ειχε μια και μοναδικη ευκαιρια και δεν θα την αφηνε να παει χαμενη. Η στιγμη της ηρθε οταν η Σαρλοτ αφησε τον ξενο για να παει στην Ευα.
Προσπαθησε να εκμεταλλευτει τα λιγα βηματα που τους χωριζαν για να σκεφτει κατι εντυπωσιακο να πει. Οσο και να δοκιμασε τιποτα εντυπωσιακο δεν της ηρθε στη σκεψη. 
                   ===============================
Η Σερυλ Λαντις πλησιασε το πηγαδακι που ειχαν σχηματισει η Λεισι Ντε Παλμα, η Κολιν Γουαιλντερ και η Λεσλι Προγιας και χωθηκε αναμεσα τους. Αυτη ηταν η πλεον καταλληλη στιγμη να τους μετεφερει οτι ειχε σχεδιασει δεδομενου πως η συναυλια δεν ειχε ξεκινησει ακομα και μπορουσαν ν' ακουγονται μεταξυ τους. Οσο πιο περιληπτικα μπορουσε τους εξηγησε σε ποια σημεια θα χρειαζοταν την βοηθεια τους παντα σε σχεση με τους δυο νεοφερμενους.
Κατορθωσε ν' αποσπασει την συγκαταβαση τους σχεδον στα παντα. Η Λεισι θα φροντιζε να εχουν την επιεικια του νομου σε μικροπαραβασεις και ψιλοπαραπτωματα, η Κολιν δεν θα τους χρεωνε τιποτα παρα θα κραταγε τους λογαριασμους για να πληρωθει απο το δημαρχειο και το ιδιο ακριβως θα εκανε και η Λεσλι απο την στιγμη που ειχαν αφησει το αυτοκινητο τους στο γκαραζ της. Στηριζοταν πανω τους οπως θα στηριζοταν αργοτερα καποια στιγμη οταν θα ερχοταν η στιγμη των εκλογων μα και αυτη με την σειρα της θα φροντιζε για τις οποιες εξυπηρετησεις θα χρειαζοντουσαν κατα καιρους. 
                      ============================
Για τον Μπρετ Ριτσι και τον Μιλτον Χιτσκοκ ηταν ενα βραδυ με τριπλο οφελος. Κατ' αρχας βοηθουσαν τον Σαιμον Κρονενμπεργκ με το στησιμο της σκηνης και ολα τα υπολοιπα διαδικαστικα που απαιτουνταν, πραγμα που σημαινε πως θα εβαζαν στην τσεπη τους ενα πλουσιο μεροκαματο. Συν τοις αλλοις απασχολουσαν το μυαλο τους με κατι εξω απο τους συνηθεις προβληματισμους τους, τα προσωπικα τους ναυαγια, ενω παραλληλα βρισκονταν στον ιδιο χωρο με τ' αντικειμενα του ποθου τους. Κι αν μεν για τον Μπρετ αυτο ηταν ενα βραδυ που η δημαρχος θ' αναλωνε σε δημοσιες σχεσεις για τον Μιλτον τα πραγματα ηταν εντελως διαφορετικα. Ειχε δει την κινηση της Σιντυ προς τον νεοφερμενο και ηξερε πολυ καλα τι σημαινε κατι τετοιο. Η αφηρημαδα του κοντεψε να κοστισει αφου ενα ατυχημα αποφευχθηκε την τελευταια στιγμη και μονο οι βρισιες και η οργη του Σαιμον τον επανεφερε στην πραγματικοτητα. Ενας Σαιμον που ηταν βουτηγμενος στο αγχος αφου γνωριζε πως απο το αποψινο βραδυ θα εξαρτιοταν κατα πολυ η απογειωση η η καταβαραθρωση του.  
                      =============================
Αν υπηρχε αντιλαλος στο χωρο ο ξενος θα πιστευε πως δεν ειχε μιλησει ποτε με την Σαρλοτ, απλα το μερος επαναλαμβανε ακριβως οτι του ειχε πει η Ευα. Ηταν η στιγμη που σταθμιζε την επομενη κινηση του οταν ενοιωσε το χερι στον ωμο του. Ταυτοχρονα η ζωη που φανηκε ν' αποκτα ο κυβος εγινε τοσο εντονη που για μια στιγμη πιστεψε πως θα ξεκολλουσε απο τον κορφο του. Γυρισε αργα ενω οι παλμοι του ειχαν ανεβει κατακορυφα.
Ο ανθρωπος που στεκοταν απεναντι του του ηταν φυσιογνωμικα παντελως αγνωστος, ομως ηξερε πως ηταν αυτος για τον οποιο ειχε καταληξει στο Φορτ Σεβερν αφου ειχε κατορθωσει να σβησει μονοκοντυλια οτι υπηρχε μεχρι εκεινη τη στιγμη στη ζωη του.
Για λιγο εμειναν να κοιτιουνται ενω ουτε ψιθυρος δεν ειχε ακουστει εκατερωθεν. Σαν να παντα να ειχαν εξαφανιστει και να βρισκονταν καπου οι δυο τους, μονοι τους, συνεχισαν για μερικα δευτερολεπτα ν' ατενιζουν ο ενας τον αλλο. Πρωτος μιλησε ο πολυποθητος στοχος.
-'Εμενα ψαχνεις' ειπε διχως ν' αποτραβηξει το βλεμμα του απο τον ξενο.
                       ===========================
-'Στριψε στον πρωτο παραδρομο που θα συναντησεις' ειπε ο Ντεξτερ στον Ρειμοντ.
Ο τελευταιος εκανε ακριβως αυτο που του ζητησε ο αδελφος του και πραγματι λιγα μετρα πιο πανω χωθηκε σ' εναν παραδρομο που λιγα λεπτα αργοτερα τους οδηγησε σε μια αγροικια.
-'Σβησε τα φωτα και σταματα' ειπε ο Ντεξτερ ενω τα ματια του προσπαθουσαν να διαπερασουν το πυκνο σκοταδι. 'Σπενς' εκανε απευθυνομενος στον αλλο αδελφο.
Ο Σπενς κουνησε το κεφαλι καταφατικα και βγηκε απο το φορτηγακι. Στο χλωμο φως του φεγγαριου μια στιγμιαια λαμψη φωτισε αχνα το μεταλλικο αντικειμενο που κρατουσε στο δεξι του χερι. Αθορυβα, σαν αιλουροειδες βαδισε προσεκτικα προς την αγροικια.
Ο Ρειμοντ και ο Ντεξτερ αναψαν τσιγαρο εχοντας τα ματια τους καρφωμενα στην σκοτεινη φιγουρα του Σπενς που εξαφανιστηκε μεσα στο σπιτι.
-'Ποσο απεχουμε ακομα' ? ρωτησε ο Ρειμοντ.
-'Γυρω στα ογδοντα μιλια' ηρθε η απαντηση του Ντεξτερ.
                          ============================
Περιμεναν υπομονετικα μεχρι που τα σκοτεινα πεπλα της νυχτας τους επετρεψαν στιγμιαια να δουν την σιλουετα του Σπενσερ να στεκεται στο κεφαλοσκαλο. Οση ωρα ο Ρειμοντ φροντιζε να κρυψει το αυτοκινητο στο πισω μερος της αγροικιας ο Ντεξτερ ανεβαινε την ξυλινη σκαλα στο κεφαλοσκαλο της οποιας εξακολουθουσε να στεκεται ο Σπενς.
-'Ενας γερος αγροτης' ειπε χαμηλοφωνα ο Σπενς. 'Μονος του σ' ολο αυτο το σπιτι'.
-'Ολα ενταξει' ? ρωτησε ο Ντεξ.
Ο Σπενς του εδειξε την αστραφτερη λαμα απο το μαχαιρι που κρατουσε ακομα στο χερι του.
-'Ελα να σου δειξω το καινουργιο μας σπιτι' ειπε χαμογελωντας.
Τα δυο αδελφια μπηκαν μεσα ενω λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ακολουθησε και ο τριτος αδελφος.
-'Και τωρα τι κανουμε' ? ρωτησε ο Ρειμοντ.
Ο Σπενσερ χαμογελασε και περασε την παλαμη του στην κοφτερη ακρη του μαχαιριου.
-'Σχεδιαζουμε κι εκτελουμε' απαντησε ο Ντεξτερ ενω μια παγωμενη γυαλαδα βρηκε προσφορο εδαφος κι εγκατασταθηκε για τα καλα στο βλεμμα του.  
     
  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 95









Το 'Αστρα Γουαλι' ηταν ηδη γεματο αρκετη ωρα πριν την εναρξη της συναυλιας μα ο κοσμος εξακολουθουσε να προσερχεται. Η Ευα Φιντσερ και η Σαρλοτ Λιουμετ γνωριζαν τι θα συνεβαινε και ειχαν προνοησει φροντιζοντας να προσλαβουν εκτακτο προσωπικο για το συγκεκριμενο βραδυ. Τα παντα ηταν ετοιμα κι ο κοσμος αδημονουσε για την εμφανιση της Αμπερ Λουκας και της μπαντας της. Ο ξενος με τον Κερτ ειχαν εντοπισει ενα καλο σημειο στην ακρη του μπαρ και το ειχαν καταλαβει. Ο Κερτ ηταν ενθουσιασμενος, παρατηρουσε και την τελευταια λεπτομερεια που υπηρχε στο μπαρ ενω ηδη καποια απ' αυτα που ειχε δει τα ειχε κλειδωσει στο μυαλο του σαν μια μελλοντικη χρηση και στο Electric Chair. Απο την αλλη ο ξενος αδιαφορουσε για ολα αυτα, το μονο του μελημα ηταν το αντικειμενο που εφερε στον κορφο του και η πιθανοτητα ενεργοποιησης του. Αν ειχε δικιο σ' ενα πραγμα ο Κερτ ηταν πως εκει ειχε πολλες περισσοτερες δυνατοτητες να ρωτησει και να μαθει για το ατομο που εψαχνε.
Με το προσχημα της παραγγελιας πλησιασε το μπαρ και την Ευα Φιντσερ.
                 ===============================
Ο Γκρειαμ Χιλ τα βαριοταν ολα αυτα. Δεν ειχε θεμα με το να παρακολουθησει την συναυλια, ομως ηταν ο σεριφης του Φορτ Σεβερν και ηταν υποχρεωμενος να προσεχει και το υπολοιπο κομματι της πολης που για δικους του λογους δεν θα βρισκονταν εκεινο το βραδυ στο μπαρ.
Φασαριες δεν φοβοταν πως θα συμβουν στο 'Αστρα Γουαλι' αλλα επρεπε, εστω και για τυπικους λογους, να υπαρχει ενας εκπροσωπος του νομου που θα φροντιζε για την ομαλη διεξαγωγη της συναυλιας. Ειχε αναθεσει αυτο το καθηκον στην Λεισι Ντε Παλμα που αν δεν ηταν υποχρεωμενη να κρατησει τα προσχηματα θα πεταγε την σκουφια της στον αερα απο την χαρα της. Ο Γκρειαμ το ηξερε αλλα δεν υπηρχε λογος να το μαθει και η Λεισι.
Σταματησε για λιγο στο απεναντι πεζοδρομιο απο το μπαρ και κοιταξε τον κοσμο που εμπαινε βιαστικα μεσα. Αν υπηρχε κατι που ζηλευε ηταν η θερμοκρασια που θα ειχε ηδη αναπτυχθει στο εσωτερικο του 'Αστρα Γουαλι' ενω αυτος θα σπαταλουσε το χρονο του σε περιπολια μεσα στο τσουχτερο κρυο. Εβαλε μπροστα κι απομακρυνθηκε αθορυβα.
                       ==========================
Δεν ηταν η Αμπερ Λουκας ο λογος για τον οποιον καποιοι ειχαν αποφασισει να ξοδεψουν το βραδυ τους στο 'Αστρα Γουαλι'. Τουλαχιστον για την Σιντυ Σπιλμπεργκ η συναυλια αυτη καθ' αυτη ηταν αδιαφορη. Ομως, οπως και το υπολοιπο Φορτ Σεβερν, ετσι κι αυτη ειχε πληροφορηθει για την αφιξη των δυο ξενων κι αυτο ηταν αρκετο για να εξαναγκασει τα γραναζια του μυαλου της να μπουν σε διαφορετικο τροπο σκεψης. Για οποιο λογο και να ειχαν εμφανιστει σ' αυτην την ξεχασμενη απο θεους κι ανθρωπους πολη καποια στιγμη θα επεστρεφαν απο κει που ειχαν ερθει. Και η Σιντυ ηταν αποφασισμενη, αν μη τι αλλο, να δοκιμασει την τυχη της εκεινο το βραδυ. Ισως να την επαιρναν μαζι τους οταν εφευγαν δινοντας της μια ευκαιρια να δοκιμασει την τυχη της στην μεγαλη πολη. Ισως χρειαζοταν προσωπικο, υπαλληλο σε καποια απο τις επιχειρησεις που θεωρητικα ειχαν. Γιατι να μην ηταν αυτη ? Το μονο που ηθελε ηταν μια ευκαιρια και αποψε θα ειχε την δυνατοτητα να διαπιστωσει αν αυτη η ευκαιρια μπορουσε να υλοποιηθει σε κατι πιο χειροπιαστο. 
                    =============================
Για τον Γκαβιν Χωκς και την Μελισα Μποιλ τα πραγματα ηταν αρκετα πιο απλα. Απο την στιγμη που οι δυο διακεκριμενοι πελατες τους θα βρισκονταν στην συναυλια δεν υπηρχε λογος να μην παρευρεθουν και οι ιδιοι. Οι δυο αλλοι ενοικοι που προυπηρχαν, ενας μηχανικος που δουλευε για το παραρτημα μιας πολυεθνικης στον τομεα των εξορυξεων, θα περνουσε το βραδυ του στο εργοταξιο λογω καποιος βλαβης που επρεπε να επιδιορθωθει αμεσα και θα επεστρεφε στο ξενοδοχειο τις πρωτες πρωινες ωρες ενω ο αλλος, ενας πλασιε ειδων υγιεινης που ειχε εμφανιστει νωρις το απογευμα, εξαντλημενος απο το πολυωρο οδικο του ταξιδι, τους ειχε ενημερωσει πως δεν χρειαζοταν τιποτα και θα επεφτε νωρις για υπνο ουτως ωστε να ηταν φρεσκος για την αναχωρηση του νωρις το πρωι. Με το βραδυ τους ελευθερο ο Γκαβιν και η Μελισα ειχαν την δυνατοτητα να παρακολουθησουν την συναυλια δεδομενου πως η προηγουμενη ειχε ακυρωθει αδοξα και ταυτοχρονα θα εκμεταλλευονταν το γεγονος για ν' αλλοιωναν, εστω και για λιγο, την ρουτινα της ζωης τους στο Φορτ Σεβερν. 
                     ============================
Το προβλημα του Μπρετ Ριτσι ηταν πολυπλοκο μονο στο μυαλο του γιατι αρνιοταν πεισματικα να δει την απλοικοτητα του και κατα συνεπεια και την λυση του. Απο τοτε που μοιραζοταν το κρεβατι της Σερυλ Λαντις, της δημαρχου,  ειχε απεμπολησει καθε προσωπικη αποψη και πρωτοβουλια σχετικα μ' αυτο το θεμα. Αντι να ειναι ενα σημαινων προσωπο σ' αυτην την ιδιοτυπη σκακιερα ειχε αφησει ερμαιο τον εαυτο του να μετατραπει στον κοσμο της Σερυλ σ' ενα αβουλο πιονι. Αν εδεχομενως ηταν μια οποιαδηποτε αλλη στη θεση της ο Μπρετ ισως να μην αναγκαζοταν να δεχεται οδηγιες και κατευθυνσεις αλλα ειχε επιλεξει αυτοβουλα να δεσει τον χρονο του με μια γυναικα που η προσωπικη της προβολη, οι φιλοδοξιες της και τ' οραμα της επετρεπαν στον Μπρετ να υφισταται στα κλεφτα και μονιμα κινουμενο στο παρασκηνιο.
Οσες φορες ειχε αποφασισει πως αυτο δεν μπορουσε να συνεχιστει αλλες τοσες επιανε τον εαυτο του να μην μπορει ν' απομακρυνθει απο την Σερυλ. Ετσι και σημερα, θα ηταν δυο ξενοι που απλα θα συνυπηρχαν στον ιδιο χωρο διχως ν' ανταλλαξουν κουβεντα.  
                     ============================
Αν ρωταγε καποιος τον Νταρυλ Σκοτ αν υπηρχε οποιοσδηποτε στο Φορτ Σεβερν η στα περιχωρα που να επαιζε καλυτερη μουσικη απ' τον ιδιο θα σε κοιταζε για λιγο εντονα, θ' ανασηκωνε το αριστερο του φρυδι, σημαδι πως θα προσπαθουσε να καταλαβει αν μιλουσες σοβαρα η οχι και μετα θα ξεσπαγε σ' ενα βροντωδες γελιο. Αν ομως η ερωτηση τιθοταν διαφορετικα, δηλαδη ποιος ηταν ο πιο καταλληλος για να τραγουδησει τους σκοπους και τις μελωδιες του, ενα και μονο ονομα θ' ανεφερε και καμια συζητηση δεν θα σηκωνε επ' αυτου. Αμπερ Λουκας. Μουσικος ο ιδιος μπορουσε να διακρινει αυτο το κατι στην χροια της φωνης της κοπελας που σε οποιοδηποτε αλλο μερος του κοσμου θα εκανε αξιοζηλευτη καριερα αλλα ειχε καταδικαστει να ξεμεινει στο Φορτ Σεβερν. Ο Νταρυλ δεν παρεβλεπε τα προσωπικα ζητηματα που ταλανιζαν την Αμπερ μα μ' εναν αλλο ατζεντη απο τον Σαιμον Κρονενμπεργκ ηξερε πως αυτα τα προβληματα θα ηταν οριστικα κι αμετακλητα παρελθον. Τηρουμενων των αναλογιων αυτην τη συναυλια δεν θα την εχανε με τιποτα.  
                   =============================
Ο Μιλτον Χιτσκοκ εξακολουθουσε να ισοροπει σε τεντωμενο σκοινι, ν' ακροβατει στην κοψη του ξυραφιου. Ηξερε πως δεν θα μπορουσε για πολυ ακομα να τα εχει ολα και πως καποια στιγμη θα ερχοταν το πληρωμα του χρονου που θα εχανε τα παντα μα ακομα κι αυτο δεν ηταν αρκετο για να τον ενεργοποιησει αμεσα. Ηταν ερωτευμενος με την Σιντυ Σπιλμπεργκ, δεν μπορουσε να φανταστει τον εαυτο του χωρις αυτην μα δεν μπορουσε να νοηθει πως το τιμημα για κατι τετοιο θα ηταν να εγκαταλειψει το Φορτ Σεβερν. Δεν ηταν κατι συγκλονιστικο το Φορτ Σεβερν μα ηταν ο τοπος του. Εκει ειχε μεγαλωσει, εκει φανταζοταν τον εαυτο του να γερνουσε στο πλαι της Σιντυ μα η κοπελα ειχε αλλες βλεψεις. Δεν ηθελε ν' αφησει τον τοπο του. Τιποτα εξεζητημενο δεν συνεβαινε ποτε εκει μα τιποτα εξεζητημενο δεν θελησε ποτε ο Μιλτον. Ο κομπος ειχε φτασει πια στο χτενι, η Σιντυ ειχε διακοψει μαζι του και ο Μιλτον επρεπε πια να κανει κατι. Ισως του δινοταν η ευκαιρια στην σημερινη συναυλια να εκανε μια κουβεντα ακομα με την Σιντυ μηπως και καταφερνε κατι. Δεν το πιστευε μα θα το προσπαθουσε. 
                ================================
Η κληρονομια του πατερα της ηταν ευχη και καταρα ταυτοχρονα για την Λεσλι Προγιας. Ολη της την ζωη την ειχε περασει μεσα στ' αυτοκινητα κανοντας της ειδικη στο θεμα και για την ιδια ηταν απολυτα φυσιολογικο να συνεχισει να δουλευει το συνεργειο του πατερα της. Δεν υπηρχε προβλημα που δεν μπορουσε να εντοπισει, δεν υπηρχε ζημια που να μην μπορουσε να επιδιορθωσει. Χωμενη ολη μερα κατω απο καπω, με τα ρουχα της να εχουν ποτισει απο τα γρασα και τα λαδια και το κορμι της σπαρμενο απο απειρα, μικρα σημαδακια καθε φορα που χτυπουσε καπου ειχε περιορισει στο ελαχιστο τις μικροαπολαυσεις της ζωης. Οχι πως την ενδιεφεραν κιολας, το να νεκρανασταινει αψυχα οχηματα της εδινε την μεγαλυτερη απολαυση απ' ολες. Ομως φροντιζε να εκμεταλλευεται καθε ευκαιρια που της παρουσιαζοταν και δεν ηταν υποχρεωμενη να φοραει την βρωμικη φορμα της δουλειας αλλα καποιο απο τα ρουχα της που αραχνιαζαν συνηθως στις ντουλαπες της. Σημερα ηταν μια τετοια ευκαιρια και οσοι περιμεναν να την δουν οπως την ηξεραν ειχαν κανει ηδη το πρωτο και μεγαλυτερο λαθος τους.
                      ==========================
Οι καλυτερες στιγμες στην ζωη της Αμπερ Λουκας ηταν οταν μπορουσε να συνδυασει τις δυο μεγαλυτερες αδυναμιες της, παθη για την ακριβεια, το αλκοολ και το τραγουδι. Κι αυτο μπορουσε να συμβει μονο μ' ενα τροπο, οταν βρισκοταν στην σκηνη οπως θα εκανε σε λιγο. 
Της ηταν αρκετο πως μπορουσε να τραγουδησει προσπερνωντας παντα τα οποια σχολια γινονταν για την φωνη της, πραγμα εντελως παραδοξο αφου ολοι ειχαν να κανουν μονο θετικα σχολια. Δεν την ενδιεφερε καθολου η γνωμη των αλλων. Γι αυτην ηταν αρκετο ενα μπουκαλι ουισκι κι ενα μικροφωνο. Το αισθημα που βιωνε ηταν αυτο της καθαρσης, σαν να κυλουσε απο πανω της τρεχουμενο νερο που επλενε τα παντα απο το κορμι της. Αδιαφορουσε για τις συμβουλες και τις νουθεσιες του Σαιμον Κρονενμπεργκ που της απεδεικνυε ποικιλοτροπως πως ειχε μονο να κερδισει ακουγοντας τον και μαλιστα παρα πολλα. Το μονο που ηθελε ηταν ενα μπουκαλι κι ενα μικροφωνο και σημερα στο 'Αστρα Γουαλι' θα ειχε την ευκαιρια να τα εχει. Οσο για την υπολοιπη μπαντα, ποια υπολοιπη μπαντα ?
                       ============================
Η Σαρλοτ Λιουμετ ανταλλαξε ενα βλεμμα με την Ευα και το συγκρατημενο, αισιοδοξο χαμογελο της καλυφθηκε και χαθηκε μεσα στον πυκνο καπνο που ειχε σχηματιστει μεσα στο μπαρ.
Το βραδυ θα κυλουσε τελεια, τα παντα συνηγορουσαν σε κατι τετοιο. Ο κοσμος ειχε γεμισει ασφυκτικα το μαγαζι παραγγελνοντας ξανα και ξανα, η Αμπερ Λουκας ηταν ηδη εκει, απολυτα νηφαλια ετοιμη να ξεκινησει και το 'Αστρα Γουαλι' την επομενη θα βρισκοταν σαν ρεπορταζ σ' ενα σωρο ντοπια εντυπα και μουσικα περιοδικα χαρη στο αποψινο γεγονος. Για πολλους αυτο ισως και να μην σημαινε κατι, για την Σαρλοτ ηταν η επιβεβαιωση της σωστης κι επαγγελματικης δουλειας που εκαναν μαζι με την Ευα κι αυτο της ηταν υπεραρκετο.
Ενα μικρο διαολακι μεσα της αναμοχλευσε το κυμα ευφοριας που την διακατειχε βλεποντας εναν αγνωστο να πλησιαζει την Ευα και να της πιανει κουβεντα. Αυτο που καθε αλλη φορα θα ηταν απλα κατι συνηθισμενο κι αδιαφορο τωρα της δημιουργουσε ενα αισθημα δυσφοριας.
Αυτος ο ανθρωπος θ' αλλαζε τα δεδομενα ετσι οπως τα γνωριζε η Σαρλοτ Λιουμετ. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 94








-'Εισαι σιγουρος γι αυτα που σου ειπε η δημαρχος' ? ρωτησε η Μελισα Μποιλ.
Ο Γκαβιν Χωκς γυρισε και την κοιταξε.
-'Σου ειπα, μου ζητησε να παραχωρησω δυο δωματια, τα καλυτερα μας, στους ξενους και να μην ζητησω χρηματα. Το δημαρχειο θα καλυψει ολα τα εξοδα διαμονης τους. Αυτα μου ειπε, αυτα σου λεω. Τι αλλο θελεις να κανω' ?
-'Δεν εχω θεμα με την Σερυλ' απαντησε η Μελισα. 'Απλα με προβληματιζει το γεγονος πως δεν γνωριζουμε ποσο θα κατσουν οι επισκεπτες κι αν τα χρηματα θα μας δοθουν μονομιας η τμηματικα. Καταλαβαινεις για τι πραγμα μιλαω'.
-'Δεν μπηκαμε στην διαδικασια τετοιων λεπτομερειων' ειπε ο Γκαβιν. 'Οπως και να χει μπορεις να την παρεις τηλεφωνο και να μαθεις' συμπληρωσε προσπαθωντας να τελειωσει την κουβεντα.
Η Μελισα Μποιλ αντιληφθηκε πως η συζητηση δεν εβγαζε πουθενα και αλλαξε θεμα.
-'Παω να δω αν χρειαζονται κατι' ειπε και αποχωρησε.
                     ==============================
Ο Γκρειαμ Χιλ ηπιε μια γουλια απο τον καφε του ενω η Αμαντα Γουελς, η γυναικα του, μαζευε τα πιατα απο το τραπεζι. Ειχε λιγο χρονο ακομα μεχρι την στιγμη που επρεπε να επιστρεψει στο τμημα και σκοπευε να τον εκμεταλλευτει στο επακρο.
-'Καιρο εχω να σε δω ετσι προβληματισμενο' ειπε η Αμαντα.
Ο Γκρειαμ γυρισε και την κοιταξε διχως να πει κατι.
-'Εχει να κανει με τους ξενους' ? ρωτησε η Αμαντα. Ο Γκρειαμ την κοιταξε απορημενος.
-'Ξερεις ποσο γρηγορα κυκλοφορουν τα νεα' επεμεινε η Αμαντα.
Ο Γκρειαμ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του μα και παλι δεν εβγαλε μιλια.
-'Θ' αργησεις' σχολιασε η Αμαντα δειχνοντας του το μεγαλο ρολοι που δεσποζε στο σαλονι.
Ο σεριφης σηκωθηκε βαριεστημενα κι αρχισε να ετοιμαζεται.
-'Να προσεχεις εκει εξω' ειπε η Αμαντα.
Ο Γκρειαμ γυρισε, χαμογελασε, την φιλησε και βγηκε απο το σπιτι. 
                  =============================
-'Ενα μπαρ, το 'Αστρα Γουαλι', μηπως τυχαινει να ξερεις που πεφτει' ? ρωτησε ο ξενος την Μελισα στην εισοδο του ξενοδοχειου ενω ο Κερτ ειχε παει προς το αυτοκινητο.
-'Φυσικα' απαντησε η γυναικα 'ολοι ξερουν που βρισκεται. Μαλιστα ειστε τυχεροι αν πατε σημερα απο κει' συμπληρωσε.
-'Γιατι αυτο' ? εκανε απορημενος ο ξενος.
-'Μα θα τραγουδησει η Αμπερ Λουκας με την μπαντα της' απαντησε η γυναικα.
-'Η Αμπερ Λουκας με την μπαντα της' επανελαβε μηχανικα ο ξενος σαν να ειχε ακουσει μια βαρυγδουπη δηλωση. 'Ευχαριστω πολυ, θα το εχουμε στα υποψιν μας' συνεχισε ενω η γυναικα του εξηγουσε πως μπορουσε καποιος να φτασει στο 'Αστρα Γουαλι'. 
Το προβλημα τον περιμενε μαζι με τον Κερτ εξω απο το ξενοδοχειο.
-'Ενα φωτακι αναβοσβηνει στο ταμπλω του αυτοκινητου' ειπε 'και αναθεμα κι αν θυμαμαι τι μπορει να ειναι. Οπως και να εχει πρεπει να το κοιταξουμε'.
                            ==============================
Μαζι με το ονομα Λεσλι Προγιας που εκμαιευσαν απο την γυναικα του ξενοδοχου πηραν και οδηγιες πως να φτασουν στο συνεργειο μολονοτι τελικα αποδειχτηκε πανευκολο.
Οι σποραδικες μουτζουρες απο γρασα και λαδια δεν αφαιρουσαν σε τιποτα απο την καλαισθησια της ιδιοκτητριας του ενος απο τα δυο συνεργεια του Φορτ Σεβερν. Η Λεσλι Προγιας εριξε μια ματια στο διαφαινομενο προβλημα, σκουπισε τα χερια της μ' ενα ηδη λερωμενο πανι, ακουμπησε στο καπω του αυτοκινητου και μιλησε.
-'Μπορει να ειναι κατι σοβαρο, μπορει και οχι' ειπε. 'Πρεπει να το κοιταξω για να ειμαι σιγουρη' προσθεσε. 'Φαινεται σαν ο εγκεφαλος του αυτοκινητου να παρουσιαζει προβλημα αλλα μπορει το φως να εχει αναψει και για ασχετους λογους, οπως οι χαμηλες θερμοκρασιες'.
-'Τι κανουμε λοιπον' ? ρωτησε ο Κερτ.
-'Πρεπει να το αφησετε να το κοιταξω αυριο γιατι σημερα δεν προλαβαινω' απαντησε η κοπελα.
-'Δεν βλεπω πολλα περιθωρια επιλογης εδω' απαντησε ο Κερτ απογοητευμενος.
                      ============================
Το θετικο ηταν πως η μοναδικη εταιρεια ενοικιασης αυτοκινητων ηταν διατεθειμενη να τους στειλει αυτοκινητο στο συνεργειο της Λεσλι αφου η κοπελα ειχε παρει τηλεφωνο μετα την εγκριση των δυο ξενων. Μεχρι την στιγμη της αφιξης του νεου αυτοκινητου η Λεσλι τους ενημερωσε πως δεν μπορουσε να γνωριζει το κοστος της επισκευης παρα μονο οταν εντοπιζε το προβλημα αλλα τους ειχε διαβεβαιωσει πως θα ειχε ετοιμο το αμαξι τους το πολυ σε 48 ωρες.
Στην ερωτηση του ξενου γιατι δεν το κοιτουσε αμεσα η απαντηση ηταν αφοπλιστικη.
-'Αποψε τραγουδαει η Αμπερ Λουκας στο 'Αστρα Γουαλι'. Δεν χανεται αυτο' συμπληρωσε 'αλλα δεν γινεται να παω κι ετσι' ολοκληρωσε δειχνοντας τα λερωμενα ρουχα της.
-'Πρεπει να ειναι μεγαλο γεγονος' εκανε ελαφρως ειρωνικα ο ξενος.
-'Για μας εδω ναι' απαντησε με στομφο η κοπελα. 'Βλεπεις δεν εχουμε την αφθονια επιλογων που φανταζομαι πως θα υπαρχει στα μερη απ' οπου μας ηρθατε και βολευομαστε με οτι υπαρχει' αντιγυρισε η Λεσλι με τον ιδιο ειρωνικο τονο στην φωνη της.
             ================================
Απο τον εξαψαλμο που του απηυθυνε ο Κερτ σχετικα με τον τροπο συμπεριφορας του ζητημα ηταν αν ειχε ακουσει τα μισα. Αυτο που τον απασχολουσε ηταν καλα κρυμενο στον κορφο του και ειχε ζωηρεψει αρκετα περισσοτερο, πραγμα που σημαινε πως ο ανθρωπος που ζητουσε να βρει βρισκοταν καπου εκει, στο Φορτ Σεβερν. Επρεπε να τον εντοπισει το συντομοτερο δυνατον για να τον οδηγουσε με την σειρα του στον τελευταιο στοχο της αποστολης του. Το θεμα ηταν πως δεν ηξερε ποιον εψαχνε και δεν γνωριζε απο που ν' αρχισει να ψαχνει. Αποφασισε ν' αφησει τον κυβο να οδηγησει τα βηματα του, ηταν σιγουρος πως θα τον καθοδηγουσε σωστα.
Το τηλεφωνο του διεκοψε αποτομα τις σκεψεις του οπως και την κατσαδα του Κερτ. Ηταν ο Ματ Κρειβεν, ο προεδρος του διοικητικου συμβουλιου που του ανακοινωσε πως η προταση του ειχε γινει αποδεκτη και ολα βαδιζαν συμφωνα με τις επιταγες του. Το ειχε κυριολεκτικα ξεχασει, οπως ειχε ξεχασει και οτιδηποτε ειχε αφησει πισω του. Ολα εμοιαζαν ανουσια κι ανευ σημασιας, το μονο που πραγματικα ενδιεφερε ηταν το τωρα και η αποστολη του.
                      ==============================
Το Τσωρτσιλ δεν δημιουργησε προβλημα ουτε στ' αδελφια Γου. Η τυχη ηταν με το μερος τους οταν μπηκαν στην μεταφορικη εταιρεια. Ο φιλοχρηματος υπαλληλος δεν μπορεσε ν' αντισταθει στην θεα των αραδιασμενων χαρτονομισματων που ειχαν απλωσει μπροστα του τ' αδελφια Γου και τους παρειχε ολες τις πληροφοριες που του ειχαν ζητηθει. Η τυχη του δεν στερεψε και στο πλεον κρισιμο ζητημα, αν δηλαδη θα εξακολουθουσε να παραμενει αναμεσα στους ζωντανους αφου οι Γου δεν θεωρησαν σκοπιμο πως επρεπε να τον βγαλουν απο την μεση. Ετσι, παρεμεινε απλος θεατης με τις τσεπες γεματες να τους παρακολουθει που απομακρυνονταν. Δεν τους ειδε ποτε να κλεινουν δωματια σ' ενα ξενοδοχειο πιο πανω αφου ειχαν αποφασισει πως δεν υπηρχε λογος να κανουν το ταξιδι μεχρι το Φορτ Σεβερν με τοσο κακο καιρο νυχτιατικα. Γι αυτον η συναλλαγη αναμεσα τους ειχε τελειωσει και η μοιρα των τριων αντρων του ηταν αδιαφορη.
Αυτο που δεν μπορουσε να φανταστει ηταν πως συντομα θα επρεπε να δωσει ολες τις πληροφοριες που γνωριζε ξανα διχως την παραμικρη χρηματικη αμοιβη.
                 =================================
Ο Σαιμον Κρονενμπεργκ ηξερε πως επαιζε το τελευταιο του χαρτι κι ηταν αποφασισμενος να μην την παθει ξανα. Η προηγουμενη συναυλια ηταν μια παταγωδης αποτυχια και βαθια μεσα του γνωριζε πως ηταν δικο του σφαλμα αυτη η αποτυχια. Ομως αυτην τη φορα δεν θ' αφηνε τιποτα στην τυχη. Ειχε απο νωρις απλωσει τις προστατευτικες του φτερουγες πανω απο την Αμπερ Λουκας για να εξασφαλισει το αποτελεσμα της πολυ σημαντικης σημερινης βραδιας.
Ετσι, λιγες ωρες πριν την ζωντανη παρουσιαση στο 'Αστρα Γουαλι' η Αμπερ δεν ειχε πιει σταγονα αλκοολ και ο Σαιμον θα φροντιζε και η υπολοιπη βραδια να κυλησει κατω απο τις δεδομενες συνθηκες. Οσο και να εμοιαζε παραδοξο ηταν πολυ πιο σιγουρο πως θ' αποφευγονταν οι κακοτοπιες αν την πηγαινε στο μπαρ και την αφηνε στην επιβλεψη των δυο κερβερων, της Ευας και της Σαρλοτ. Για την υπολοιπη μπαντα δεν ειχε λογο ν' ανησυχει, δεν ειχαν δωσει ποτε αφορμη για το οτιδηποτε. Μ' αυτον τον τροπο θα την κρατουσε νηφαλια οση ωρα εκεινος θα οργανωνε τα σχετικα ηχητικα που απαιτουνταν για την συναυλια.
                   ==============================
-'Ακομα ετσι εισαι' ? ρωτησε απορημενα ο Κερτ. 'Αντε κανε γρηγορα, θ' αργησουμε'.
Ο ξενος τον κοιταξε απορημενος και ο Κερτ συνεχισε.
-'Ολη η πολη αποψε θα ειναι στην συναυλια, εμεις θα λειπουμε' ?
Ο ξενος εκανε μια γκριματσα δυσφοριας μα ο Κερτ δεν πτοηθηκε καθολου.
-'Ακου' ειπε 'ξερω πως αλλοι ειναι οι λογοι που βρισκεσαι εδω μα σκεψου αυτο. Ποιο ειναι το καλυτερο μερος για να μαθεις ποιος και που ειναι αυτος που ψαχνεις ? Σιγουρα καποιος θα ξερει, ειναι ευκαιρια που θα ειναι ολοι μαζεμενοι. Εξ' αλλου μην ξεχνας πως αυτο ειναι κατι που μπορει να ενδιαφερει και μενα. Ισως ανακαλυψω κατι εδω που θα μπορουσα να χρησιμοποιησω και στο δικο μου κλαμπ. Και οι δυο κερδισμενοι, τι λες' ?
Η τοποθετηση του Κερτ περιειχε ψηγματα αληθειας, αυτο δεν μπορουσε να το αρνηθει.
-'Σε δεκα λεπτα θα ειμαι ετοιμος' απαντησε.
-'Τετοια ν' ακουω' ειπε ο Κερτ και χαμογελασε πλατια. 
                  ===============================
Η Σερυλ Λαντις ειχε σχεδιασει τα παντα, ακομα και την παραμικρη λεπτομερεια. Το ενστικτο της επεμενε πως αυτοι οι νεοφερμενοι θα μπορουσαν να σηματοδοτησουν ενα νεο κεφαλαιο στην ρουτινιαρικη ζωη του Φορτ Σεβερν. Ηταν πεπεισμενη πως επροκειτο για επιχειρηματιες που σκοπευαν να ξοδεψουν χρηματα σε αγνωστες επενδυσεις και αυτη ηταν το προσωπο που οχι μονο θα τους διευκολυνε αλλα θα βοηθουσε κιολας. Τι αλλο λογο ειχαν για να βρισκονταν εκει ?
Οι πληροφοριες που ειχε συλλεξει συνηγορουσαν ολες προς αυτην την κατευθυνση. 
Εριξε μια τελευταια ματια στον καθρεφτη της και ενοιωσε ικανοποιημενη με το αποτελεσμα. Αποψε ειχε να παει στην συναυλια της Αμπερ και απο το επομενο πρωι θα επρεπε ν' αρχισει να κινει τα νηματα. Η θεα τυχη της ειχε ριξει μπρος στα ποδια της μια τετοια ευκαιρια και η Σερυλ ηταν αποφασισμενη να την εκμεταλλευτει εν οψη και των επερχομενων εκλογων.
Της αρεσε που ηταν δημαρχος, της αρεσε η αισθηση της εξουσιας και δεν ηταν διατεθειμενη ν' αποχωριστει τιποτα απο τα οποια μεγαλεια μπορουσε να της προσφερει το Φορτ Σεβερν.
   

  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 93








Αν δεν ηξερες τιποτα για τον Νταρυλ Σκοτ θα πιστευες ακραδαντα πως δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενας αστεγος, περιπλανωμενος ζητιανος που προσπαθουσε να εξοικονομησει τα προς το ζην απο την ελεημοσυνη των περαστικων που θα επιβραβευαν τις μουσικες, κιθαριστικες δεξιοτητες του με μερικα κερματα. Αυτη η εντυπωση ηταν παντελως λανθασμενη.
Ο Νταρυλ Σκοτ ουτε αστεγος ηταν ουτε ζητιανος. Απο τοτε που η γυναικα του ειχε πεθανει δεν ειχε τιποτα απολυτως να κανει στο σπιτι του. Ετσι, εχοντας αφθονο χρονο να εξασκησει το αγαπημενο του χομπυ, την μουσικη, συνηθιζε να καθεται σε διαφορα σημεια της πολης και να παιζει με την ψυχη του μεχρι να βαρεθει. Ολοι τον ηξεραν, ολοι τον χαιρετουσαν, ολοι ειχαν μια κουβεντα ν' ανταλλαξουν μαζι του κι ο Νταρυλ τοτε σταματουσε το παιξιμο στην παλια, κλασσικη κιθαρα του για ν' ανταποδωσει. Το πιο εντυπωσιακο μαζι του ηταν το πλουσιο μουσικο ρεπερτοριο που ειχε, παρ' ολα αυτα δεν δεχοταν ποτε παραγγελιες. Κι αυτο ηταν κατι που ολοι το γνωριζαν και κανενας ποτε δεν εμπαινε στον κοπο να του ζητησει κατι.  
                  ================================
Αυτην τη φορα βρισκοταν καθισμενος στην πτυσσομενη καρεκλα του λιγα μονο μετρα μακρια απο το εστιατοριο της Κολιν Γουαιλντερ προσπαθωντας ν' αποδωσει οσο πιο πιστα μπορουσε ενα παλιο, φολκ κοματι οταν το βλεμμα του επεσε πανω στο αυτοκινητο που μολις περνουσε απο μπροστα του και το παρακολουθησε. Ηξερε σχεδον ολα τ' αυτοκινητα στο Φορτ Σεβερν κι αυτο δεν το ειχε ξαναδει, οπως δεν ειχε δει ποτε ξανα τους δυο επιβατες του οταν κατεβηκαν. 
Η μερα ηταν ψυχρη ετσι κι αλλιως μα για το ριγος που ενοιωσε στη ραχοκοκκαλια του δεν ηταν υπευθυνο το ψυχος. Για την ακριβεια ηταν ο ενας απ' αυτους που του ειχε προκαλεσει αυτο το ριγος. Σταματησε να παιζει μην μπορωντας να τραβηξει τα ματια απο πανω του. Τους ειδε με αργο βημα να φτανουν στην εξωπορτα του εστιατοριου, να την ανοιγουν και να μπαινουν μεσα. 
Ο Νταρυλ Σκοτ ειχε δει και ειχε ζησει αναριθμητες καταστασεις ολα αυτα τα χρονια της ζωης του. Αυτη ηταν η πρωτη φορα απο τοτε που θυμοταν τον εαυτο του που δεν ειχε πια καμια ορεξη να παιξει. Αυτο, εκτος απο πρωτογνωρο, ηξερε πως δεν ηταν καθολου καλο.
                    ==============================
Η Κολιν Γουαιλντερ ειδε τους δυο αντρες που εκατσαν σ' ενα τραπεζι και καταλαβε αμεσως πως ηταν αυτοι που της ειχε κανει μνεια η Σερυλ Λαντις. Μολονοτι δεν το εκανε ποτε ηξερε πως αυτη την φορα θα επρεπε να παει η ιδια να εξυπηρετησει και οχι καποια σερβιτορα.
Η παραγγελια που της εδωσαν ηταν απολυτα φυσιολογικη κι ετσι δεν βρηκε αφορμη ν' ανοιξει κουβεντα μαζι τους. Η ευκαρια της δοθηκε οταν η Λεισι Ντε Παλμα μπηκε στο μαγαζι και την πηρε παραμερα για να της ψιθυρισει κατι στο αυτι. Η Κολιν κουνησε καταφατικα το κεφαλι της, πραγμα που σημαινε πως ειχε καταλαβει και μολις η βοηθος του σεριφη βγηκε απο το μαγαζι πλησιασε το τραπεζι των δυο νεοφερμενων. Τους ρωτησε αν ηταν δικο τους ενα αυτοκινητο παρκαρισμενο μπροστα σε κρουνο κι οταν πηρε θετικη απαντηση τους ζητησε να το μετακινησουν για ν' αποφυγουν μια ασκοπη κληση. Μολις ο ενας απο τους δυο σηκωθηκε για ν' αλλαξει θεση σταθμευσης στο αμαξι η Κολιν εκμεταλλευτηκε τη στιγμη για να πιασει κουβεντα με τον αλλο. Δεν χρειαστηκε περισσοτερα απο λιγα λεπτα.
                ================================
-'Αυτο θα πει περιποιηση, δεν συμφωνεις' ? εκανε ο Κερτ Κοπολα ξαπλωνοντας αναπαυτικα στο μεγαλο κρεβατι που υπηρχε στο δωματιο του ξενου.
-'Ειναι λιγο περιεργο, δεν νομιζεις' ? ανταπαντησε ο ξενος.
-'Γιατι' ? εκανε απορημενα ο Κερτ. 'Οι ανθρωποι ειναι απλα ευγενικοι'.
-'Στο εστιατοριο μας ενημερωνουν για το παρανομο παρκαρισμα και γλυτωνουμε την κληση, επιμενουν να μην μας χρεωσουν τιποτα απ' οτι φαγαμε και ηπιαμε, μας στελνουν συστημενους στο καλυτερο ξενοδοχειο της πολης οπου κατα διαβολεμενη συμπτωση υπαρχουν κενα τα δυο καλυτερα δωματια που διατιθενται και ο ξενοδοχος κοντεψε να τσακισει την μεση του απο τις αλεπαλληλες υποκλισεις. Ειμαστε καποιοι σταρ και δεν το ξερω' ? ολοκληρωσε ο ξενος.
-'Δεν ξερω για σενα αλλα εγω νοιωθω σταρ αρα ειμαι' απαντησε με στομφο ο Κερτ.
Ο ξενος χαμογελασε ακουγοντας την παραφραση της γνωστης ρησης του Καρτεσιου.
-'Και ο σεριφης' ? ειπε. 'Τι εχεις να πεις γι αυτο' ? 
                     =============================
-'Ο σερφης' εκανε ο Κερτ. 'Κοιτα, σκεψου καποιον που ειναι το οργανο επιβολης του νομου σε μια τετοια πολη. Ποση δουλεια πραγματικα να εχει ? Τι εγκληματικοτητα να εχει αυτο μερος ?
Δεν νομιζω πως υπαρχουν και πολλα πραγματα για να κανει καποιος εδω μ' αυτες τις αρμοδιοτητες. Δεν θα μου εκανε καθολου εντυπωση αν εφτανε στο σημειο να κοβει κλησεις σε λαγους για υπερβολικη ταχυτητα'.
Ο ξενος ξεσπασε σ' ενα τρανταχτο γελιο. Ο Κερτ συνεχισε απτοητος.
-'Και ξαφνικα εμφανιζομαστε εμεις. Νεα προσωπα, νεα χρηματα που μπορουν να ξοδευτουν. Μας κερνανε ενα γευμα για το καλως ορισες και μας δινουν τα καλυτερα δωματια που υπαρχουν διαθεσιμα. Που βλεπεις το επιληψιμο' ?
-'Μπορει να εχεις δικιο' απαντησε ο ξενος. 'Και μια και το ανεφερες, δεν πας ν' αναστατωσεις το δικο σου καταπληκτικο δωματιο και να μ' αφησεις λιγο να ξεκουραστω' ?
Ηταν η σειρα του Κερτ να ξεσπασει σ' ενα εξισου τρανταχτο γελιο.  
                   ============================
Ηταν το ενστικτο αυτο που οδηγησε τον Ντεξτερ Γου να σταματησει πανω στον κεντρικο δρομο διπλα σ' ενα τσουρμο πιτσιρικια που επαιζαν. Δεν ειχε το παραμικρο στοιχειο που ν' αποδεικνυε πως αυτοι που εψαχναν βρισκονταν στο Τσωρτσιλ μα θα στοιχηματιζε οτι ειχε και δεν ειχε πως ακομα κι αν δεν ηταν εκει σιγουρα θα ειχαν περασει. Το ζητημα ηταν πως θα το επιβεβαιωνε.
Πλησιασε τα παιδια και φορεσε το πιο μελισταλαχτο υφος που ειχε διαθεσιμο. Η απαντηση που εισεπραξε ηταν αρνητικη μα δεν πτοηθηκε. Κανενα απο τα παιδια δεν ειχε δει ενα αυτοκινητο σαν κι αυτο που τους ειχε περιγραψει να περιφερεται στους δρομους του Τσωρτσιλ. Ηταν ετοιμος ν' απομακρυνθει απραγος οταν προσεξε το μοναδικο πιτσιρικι που δεν ειχε βγαλει μιλια να τον κοιταει επιμονα. Γι αλλη μια φορα το ενστικτο ανελαβε να τον καθοδηγησει.
-'Μηπως εσυ ειδες αυτο το αυτοκινητο' ? ρωτησε.
Ο πιτσιρικας παρεμεινε αμιλητος κοιτωντας παντα επιμονα. Η ιδεα εμφανιστηκε μπροστα στον Ντεξτερ απο το πουθενα κι απορησε πως δεν το ειχε σκεφτει νωριτερα.
                  ==========================
Στην θεα του χαρτονομισματος τα ματια του παιδιου αρχισαν να εστιαζουν μια στον Ντεξτερ και μια στα χρηματα. Το χαρτονομισμα απεκτησε παρεα μα ο μικρος εξακολουθουσε να παραμενει σιωπηλος. Ο Ντεξτερ πολλαπλασιασε το δελεαρ. Τωρα στην χουφτα του βρισκοταν ενα σωρο απο τσαλακωμενα χαρτονομισματα που αγωνιουσαν να μαθουν αν θα ειχαν νεο ιδιοκτητη απο δω και περα. Ο μικρος απλωσε το χερι του, πηρε τα χαρτονομισματα και τα εξαφανισε σε μια τσεπη του μπουφαν του. Ο Ντεξτερ χαμογελασε μα δεν ειπε κουβεντα.
-'Ενα τετοιο αυτοκινητο ειχε σταματησει λιγο πιο πανω πριν απο πολλες ωρες εξω απο το εστιατοριο' ειπε ο μικρος ενω παραλληλα εδειχνε το σημειο με το χερι του.
-'Εχεις ολες τις προδιαγραφες για πολυ καλυτερα πραγματα' απαντησε ο μεγαλος απο τ' αδελφια Γου.
-'Απο καπου πρεπει ν' αρχισω' εκανε ο πιτσιρικας διχως να τραβηξει το βλεμμα του απο τον Ντεξτερ. 'Δεν σκοπευω να περασω ολη μου τη ζωη στο Τσωρτσιλ' συνεχισε.
Ο Ντεξτερ χαμογελασε και παλι και απομακρυνθηκε διχως να πει κουβεντα.
                 ================================
Ο Μιλτον Χιτσκοκ ξεπροβαλλε αποτομα πισω απο την κολωνα και αρπαξε το χερι της Σιντυ Σπιλμπεργκ αιφνιδιαζοντας αρχικα την κοπελα που μολις συνειδητοποιησε ποιος ηταν ο υπευθυνος γι αυτον τον αιφνιδιασμο τραβηξε αποτομα το χερι της για να ελευθερωθει.
-'Σταματα πια Μιλτον' εκανε εκνευρισμενη 'αυτο το πραγμα. Βαρεθηκα να σε βλεπω μπροστα μου καθε τρεις και λιγο. Στο ειπα πως εμεις οι δυο τελειωσαμε οριστικα, δεν καταλαβαινεις' ?
-'Αφου το ξερεις πως σ' αγαπαω Σιντυ' ειπε παραπονιαρικα ο νεαρος 'και ξερω πως και συ μ' αγαπας. Γιατι επιμενεις να χωρισουμε' ?
Η κοπελα αρχισε να βαδιζει γρηγορα μα ο νεαρος την ακολουθησε. Σταματησε και γυρισε προς το μερος του αναγκαζοντας τον να σταματησει κι αυτος.
-'Δεν οδηγει πουθενα Μιλτον, τα ειπαμε τοσες φορες. Για σενα το παρελθον, το παρον και το μελλον ειναι συνυφασμενα σε δυο λεξεις, Φορτ Σεβερν. Για μενα ειναι οπουδηποτε αλλου εκτος απο δω. Κουραστηκα, βαρεθηκα και δεν προκειται ν' αλλαξω γνωμη'.
               ===============================
-'Λιγη υπομονη σου ζητησα, τιποτα αλλο. Να μαζεψω δυο δεκαρες και μετα θα φυγουμε μαζι, μακρια απο δω. Αφου ξερεις πως θα κανω τα παντα για να εισαι ευτυχισμενη'.
Για πολλοστη φορα απο τοτε που ειχαν χωρισει η Σιντυ Σπιλμπεργκ επανελαβε το ιδιο λογιδριο.
-'Μιλτον προσπαθησε να καταλαβεις. Ποτε δεν θα μαζεψεις αυτες τις δεκαρες οσο φροντιζεις να τις ξοδευεις ανουσια απο δω κι απο κει. Ο χρονος περναει, δεν περιμενει κανενα, δεν θα περιμενει ουτε κι εμενα. Δεν μπορω να κανω ασκοπη υπομονη μεχρι ν' αλλαξεις εσυ την νοοτροπια σου. Θα εισαι δυστυχισμενος αν φυγεις ποτε απο δω και γω αν μεινω. Τιποτα δεν προκειται να λειτουργησει σωστα αναμεσα μας, ειναι ματαιο'.
-'Αγαπιομαστε, δεν ειναι αυτο αρκετο' ? εκανε ο νεαρος σε μια απελπιδα προσπαθεια να της αλλαξει γνωμη. 'Μαζι μπορουμε να'.....
-'Λυπαμαι Μιλτον' τον εκοψε αποτομα κοπελα. 'Και σε παρακαλω σταματα να με ακολουθεις παντου και να εμφανιζεσαι αποτομα μπροστα μου' συμπληρωσε κι απομακρυνθηκε διχως να κοιταξει πισω.
                     ==============================
Ο Τερενς Μιλλερ παρακολουθουσε την σκηνη απο την απεναντι μερια του δρομου. Δεν μπορουσε ν' ακουσει την συζητηση αλλα δεν χρειαζοταν. Ηξερε την Σιντυ και τον Μιλτον κι απο τις χειρονομιες τους ηταν σαν ν' ακουγε τι ελεγαν. Ηταν κι αυτη μια μικρη ιστορια αναμεσα στις πολυπληθεις αλλες που λαμβαναν μερος στο Φορτ Σεβερν μα αυτη ηταν μια ιστορια που τον αφηνε παγερα αδιαφορο. Ειχε σημαντικοτερα πραγματα, πολυ μεγαλυτερης βαρυτητας με τα οποια επρεπε ν' ασχοληθει. Ειχε ερθει. Δεν τον ειχε δει μα ηξερε πως βρισκοταν στο Φορτ Σεβερν κι εψαχνε να τον βρει. Αυτο ηταν και το ζητουμενο. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να επιλεξει σωστα τον χρονο που θα συναντιοντουσαν προσωπο με προσωπο. 
Στο μυαλο του ηταν ηδη σχηματισμενος ο τροπος με τον οποιο θα επεφτε η αυλαια με το καλυτερο δυνατον αποτελεσμα. Εριξε μια τελευταια ματια στο ζευγαρι απεναντι.
Μπροστα σ' αυτα που θα συνεβαιναν τις επομενες μερες στο Φορτ Σεβερν η ιστορια του Μιλτον και της Σιντυ δεν ωχριουσε απλως. Ηταν σαν να μην υπηρχε.

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 92








Δεν θα περιμενε το ηχο απο τις σειρηνες για να σταματησει. Οι αναμμενοι φαροι του περιπολικου που ηταν πισω του ηταν αρκετοι. Σταματησε στη δεξια μερια του δρομου με τα ματια καρφωμενα στον καθρεφτη. Ο Κερτ μολις ειχε αντιληφθει τι συνεβαινε κι επιασε τον εαυτο του ν' αναρωτιεται αν οντως εκεινη η μορφονια πισω στο βενζιναδικο δεν τους ειχε πραγματι καταδωσει. Ο ξενος κατεβασε το παραθυρο και περιμενε.
Ο Γκρειαμ Χιλ εσκυψε και χαιρετησε ακουμπωντας ελαφρα το χερι στο στετσον του.
-'Καλημερα' ειπε. 'Μπορω να δω τα χαρτια σας' ?
Ο ξενος τα ειχε ετοιμα και του τα εδωσε. Ο Γκρειαμ τα ελεγξε, πιστοποιησε την αυθεντικοτητα τους και τα γυρισε πισω. Αν ολα ηταν μια χαρα τοτε γιατι το γονατο του πονουσε ακομα ?
-'Που πατε' ? ρωτησε διχως περιστροφες.
-'Φορτ Σεβερν' απαντησε ξερα ο ξενος.
-'Δουλεια η διασκεδαση' ? εκανε χαριτολογωντας ο Γκρειαμ.
                     ============================
-'Υπαρχει διασκεδαση στο Φορτ Σεβερν' ? εκανε δηθεν απορημενος ο Κερτ.
Ο Γκρειαμ τον κοιταξε σαν να προσπαθουσε να τον σταθμισει.
-'Αν ξερεις που πρεπει να κοιταξεις' ηρθε η απαντηση.
-'Ε, τοτε να μην χανουμε χρονο' ειπε ο Κερτ. 
Ο ξενος διεκοψε την λεκτικη μονομαχια των δυο αντρων πριν ξεφυγουν τα πραγματα.
-'Μας χρειαζεσαι κατι αλλο σεριφη' ?
Ο Γκρειαμ κουνησε αρνητικα το κεφαλι, εκανε ενα βημα πισω και αγγιξε παλι το στετσον του.
-'Καλη διασκεδαση στο Φορτ Σεβερν' ειπε. 'Θα τα ξαναπουμε συντομα ελπιζω'.
-'Ελπιδα, η τελευταια υπερεκτιμημενη φυλακη' απαντησε ο ξενος 'που ποτε δεν ξερεις αν ειναι καλυτερα να βρισκεσαι μεσα η εξω απ' αυτην' κι εβαλε ξανα μπροστα το αυτοκινητο.
Ο Γκρειαμ Χιλ σταθηκε λιγο παρακολουθωντας τους να ξεμακραινουν. Αυτην την τελευταια φραση δεν την ειχε καταλαβει απολυτα μα ο πονος στο γονατο του αδιαφορουσε πληρως.
                 =============================
Ο Σαιμον Κρονενμπεργκ περπατησε μεχρι το μπαρ κι εκατσε σ' ενα σκαμπω. Δεν χρειαστηκε καν να κανει νοημα στην γυναικα που ηταν απο την μεσα μερια του μπαρ.
-'Ολα ενταξει Σαιμον' ? ειπε αφηνοντας μπροστα του ενα ποτηρι ξεχειλο στο ουισκι.
-'Φυσικα Ευα, ολα ενταξει, τι εννοεις' ? ειπε αδειαζοντας μονορουφι το περιεχομενο.
-'Εννοω πως η Αμπερ θα μας τιμησει με την παρουσια της αυριο η θα εχουμε τα ιδια' ?
Ο Σαιμον εκανε μια κινηση σαν να ελεγε 'εγω ειμαι εδω'.
Η Ευα Φιντσερ ξαναγεμισε το ποτηρι του Σαιμον και σταθηκε απεναντι του.
-'Κοιτα Σαιμον, μπορει να εισαι μανατζερ της μπαντας αλλα μπαντα χωρις την Αμπερ δεν υπαρχει και το ξερεις. Αν ειναι να μαζευτει αυριο τοσος κοσμος και να συμβουν παλι οσα εγιναν την τελευταια φορα καλυτερα ξεχασε το. Προτιμω να βαλω τον Νταρυλ Σκοτ να παιξει'.
Ο αντρας τρανταχτηκε απο τα γελια. Μολις σταματησε πηρε ενα απολογητικο υφος.
-'Τωρα γινεσαι αδικη Ευα' ειπε και ταυτοχρονα εδειξε το ποτηρι του.
                     ============================
-'Δεν νομιζω πως εχει και πολυ αδικο' ακουστηκε μια αλλη γυναικεια φωνη απο το πουθενα. 'Καλα θα κανεις να μαζεψεις την ντιβα σου γιατι οι υπερυψωμενες μυτες εδω στο Φορτ Σεβερν δεν εχουν και μεγαλη περαση'.
Οτι δεν χρειαζοταν ο Σαιμον Κρονενμπεργκ ηταν να βρεθει αντιμετωπος και με τις δυο ιδιοκτητριες του 'Αστρα Γουαλι'. Η Ευα Φιντσερ και η Σαρλοτ Λιουμετ ειχαν το πιο καυτο κλαμπ στο Φορτ Σεβερν και το διηυθυναν με σιδερενια πυγμη. Οι καβγαδες και οι φασαριες ηταν ανυπαρκτα θεματα απο τοτε που ειχαν αναλαβει αυτες οι δυο. Τις μερες που υπηρχε ζωντανη μουσικη δεν επεφτε καρφιτσα αλλα και τις αλλες το κλαμπ δεν πηγαινε πισω. Σαν μανατζερ μιας τοπικης μπαντας ο Σαιμον ηξερε πως ηταν απαραιτητο να παιξουν στο 'ΑστραΓουαλι'. 
Εκει ερχονταν κυνηγοι ταλεντων ακομα κι απο το Γουννιπεγκ, αν εβλεπαν κατι που τους αρεσε αυτο το κατι ειχε προοπτικες κι ελπιδα για κατι περισσοτερο. Αρκει να τους εβλεπαν. Και η προηγουμενη φορα ηταν νμια σκετη τραγωδια.
                 ================================
-'Σαρλοτ' εκανε ο Σαιμον 'ξερεις καλα πως η Αμπερ δεν εμφανιστηκε γιατι ηταν σε αθλια κατασταση. Το στομαχι της κοντεψε να διαλυθει'.
-'Νομιζα πως ηταν δουλεια του μανατζερ να ελεγχει τις ποσοτητες αλκοολ που κατεβασε το προηγουμενο βραδυ η Αμπερ και που της εκαναν το στομαχι κομπο. Αλλα φανταζομαι πως θα φανηκες χρησιμος στο να της κρατας τα μαλλια πισω την ωρα που τα εβγαζε ολα' συνεχισε η Σαρλοτ πηγαινοντας να καθησει διπλα ακριβως απο τον Σαιμον.
-'Μια φορα εγινε αυτο κοριτσια, σας ειπα, δεν προκειται να επαναληφθει' ειπε ο Σαιμον.
-'Κανε αυτο που πρεπει να κανεις Σαιμον κι εμεις θα κανουμε αυτο που πρεπει να κανουμε' ειπε η Ευα γεμιζοντας του και παλι το ποτηρι. Ο Σαιμον το ηπιε κι αυτο μονορουφι.
-'Μην ανησυχειτε για τιποτα' ειπε καθως εφευγε. 'Θα τα πουμε αυριο'.
Τους χαρισε ενα πελωριο, αστραφτερο χαμογελο και βγηκε γρηγορα απο το μπαρ. Ηταν πολυ σημαντικο το αυριανο βραδυ για να το αφησει να εξελιχθει απο μονο του.  
                        =============================
-'Λες να εχουμε παλι τα ιδια' ? ρωτησε η Σαρλοτ μολις ο Σαιμον εφυγε.
-'Δεν νομιζω' απαντησε η Ευα. 'Πιστευω πως το παθημα του εγινε μαθημα'.
-'Το θεμα ειναι πως δυσκολα κανει καποιος καλα την Αμπερ και φοβαμαι πως ο Σαιμον θα τον χασει τον ελεγχο. Μπορει να ειναι οτι ναναι η Αμπερ αλλα οταν ανεβαινει στην σκηνη ειναι πραγματικα απιστευτη. Το χρειαζομαστε ολο αυτο'. Η Ευα κουνησε το κεφαλι της καταφατικα.
-'Ναι, θα ειμαστε γεματοι αυριο' ειπε. 'Ολα ενταξει με την καβα' ?
-'Το απογευμα θα ερθουν οι παραγγελιες, μην ανησυχεις. Ποιος θα στησει αυριο τη σκηνη' ?
-'Ο Σαιμον, ποιος αλλος' ? ειπε η Ευα. 'Σ' αυτο ειναι πραγματικα κορυφαιος'.
-'Τι αλλη εκκρεμοτητα υπαρχει' ? ρωτησε η Σαρλοτ.
-'Δεν υπαρχει κατι αλλο' ειπε η Ευα. 'Οι κουτες με τα πραγματα εχουν φυγει ηδη'.
-'Α, ναι, το ειχα ξεχασει αυτο' εκανε η Σαρλοτ. 'Περασε ο Τερενς' ?
Η Ευα κουνησε ξανα καταφατικα το κεφαλι της. 
                        ============================
-'Λοιπον' ? εκανε με την αγωνια να χρωματιζει τη φωνη της η Λεισι Ντε Παλμα.
Η Λεσλι Προγιας σκουπισε τα χερια της μ' ενα πανι, ακουμπησε στο καπω του περιπολικου κι αναψε τσιγαρο. Υστερα στραφηκε προς την βοηθο σεριφη.
-'Δεν πρεπει να ειναι κατι σοβαρο' ειπε με στομφο 'αλλα αν δεν το κοιταξω εξονυχιστικα δεν μπορω να ειμαι σιγουρη' προσθεσε. 'Πρεπει να το αφησεις να το δω'.
Η Λεισι εκανε μια γκριματσα απλπισιας. Ηταν το τελευταιο πραγμα που χρειαζοταν.
Η Λεσλι Προγιας πηγε σ' ενα ταμπλω φορτωμενο μικροαντικειμενα και πηρε ενα κλειδι αυτοκινητου. Το πεταξε στην Λεισι που το αρπαξε στον αερα.
-'Παρε αυτο για να γυρισεις πισω' ειπε. 'Θα το κοιταξω σημερα και αυριο το βραδυ θα το φερω στο 'Αστρα Γουαλι'. Θα πας στην συναυλια, δεν θα πας' ?
Η Λεισι Ντε Παλμα κουνησε ανηξερα τους ωμους.
-'Θα εξαρτηθει απο τον Γκρειαμ' ειπε. 'Ακομα δεν μπορω να ξερω'. 
                 =============================
Η Σερυλ Λαντις εσπρωξε με τετοια δυναμη τον Μπρετ Ριτσι που σχεδον τον γκρεμισε απο το κρεβατι. Μετα σηκωθηκε και αρχισε να ντυνεται.
-'Στο εχω πει ενα εκατομμυριο φορες Μπρετ πως θελω να φευγεις πριν το ξημερωμα' αρχισε ενω παραλληλα φορουσε ενα κομψο ταγιερ. 'Δεν εχω καμια διαθεση να γινομαι τροφη κουτσομπολιου για την γειτονια, δεν το καταλαβαινεις' ?
-'Δηλαδη επειδη εισαι δημαρχος δεν μπορεις να κανουν οτι και οι αλλοι' ? ρωτησε ο Μπρετ.
-'Μπορω να κανω οτι θελω' απαντησε η Σερυλ 'αλλα ακριβως επειδη ειμαι δημαρχος δεν ειναι αναγκη να το γνωστοποιω σε ολους. Ξεχνας πως σε πεντε μηνες εχουμε εκλογες' ?
-'Α, βεβαια ειναι και οι εκλογες' εκανε ο Μπρετ. 'Τις ειχα ξεχασει αυτες'.
Η Σερυλ Λαντις προσπαθησε να προσπερασει το απαξιωτικο υφος του Μπρετ και σχεδον τα καταφερε. Ειχε ντυθει σε χρονο ρεκορ και ηταν ετοιμη να φυγει.
-'Φροντισε οταν φυγεις απο δω να μην σε δει κανενα ματι' ειπε επιτακτικα στον γυμνο αντρα.
                     ============================
Ο Γκρειαμ Χιλ ειχε πολυ καιρο να γινει σχολαστικος, δεν ειχαν υπαρξει αφορμες κι αιτιες. Ετσι σχεδον χαρηκε που του δοθηκε η ευκαιρια να το πραξει τωρα χαρη σ' αυτους τους δυο περιεργους επισκεπτες. Απο τις πινακιδες εφτασε στο ονομα του ενος. Κερτ Κοπολα λεγοταν και το αμαξι ειχε χρεωθει σε καποιον εκδοτικο οικο ονοματι 'Αιναρ'. Του πηρε πολυ λιγο να κανει τους συσχετισμους αφου εψαξε τον συγκεκριμενο οικο. Το συμπερασμα που κατεληξε ηταν πως επρεπε κατεπειγοντως να μιλησει με την Σερυλ Λαντις, την δημαρχο. 
Αν εξαιρουσε το γονατο του η μερα εμοιαζε να κυλα προς οφελος του. Την ειδε να περπατα βιαστικα προς το δημαρχειο και παρκαρε λιγο μπροστα της. Η δημαρχος τον ακουσε στην αρχη προσεκτικα και μετα το ενδιαφερον κορυφωθηκε αποτομα. Ευχαριστησε τον Γκρειαμ και αρχισε σχεδον να τρεχει προς το δημαρχειο. Απο το πουθενα ειχαν εμφανιστει εξαιρετικες ειδησεις και ηταν υποχρεωμενη να κινηθει οσο το δυνατον γρηγοροτερα. Λιγα λεπτα αργοτερα βρισκοταν απομονωμενη στο γραφειο της. 
                     ============================
-'Γκαβιν Χωκς πες μου πως οι δυο σουιτες σου ειναι ελευθερες' ειπε στο τηλεφωνο. 
Η καταφατικη απαντηση εκ μερους του ξενοδοχου στην αλλη γραμμη εφερε στο προσωπο της ενα λαμπερο χαμογελο. Αν η αρχη ηταν το ημισυ του παντος βρισκοταν σε πολυ καλο δρομο.
-'Κρατησε τες διαθεσιμες μεχρι να σ' ενημερωσω' ειπε και εκλεισε το τηλεφωνο. Σειρα ειχε τωρα η Κολιν Γουαιλντερ. Η ρεντα συνεχιζοταν, την βρηκε με την πρωτη. Αφου της εξηγησε τι ηθελε απ' αυτην εκλεισε το τηλεφωνο κι εγειρε πισω στην καρεκλα της φορωντας εκεινο το υφος ενος νικηφορου στραταρχη στα πεδια των μαχων. Η αναπτυξη, η προοδος και η ευημερια του Φορτ Σεβερν ηταν πια στα χερια της και ηταν αποφασισμενη να μην απωλεσει την ευκαιρια. 
Σκεφτηκε τις επερχομενες εκλογες και χαμογελασε σαν να ειχε κανει την μεγαλυτερη αταξια και να μην ειχε τιμωρηθει. Δεν τιθοταν θεμα αν θα τις κερδιζε. Το ενδιαφερον κοματι θα ηταν αν θα κατεβαινε καποιος αντιπαλος της και με τι τροπο θα προσπαθουσε να την κερδισει. Το κινητο της χτυπησε, ειδε το ονομα του Μπρετ, το εκλεισε και ξαναγειρε πισω.