ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 97
Δεν χρειαζοταν τις αντιδρασεις του κυβου για να σιγουρευτει πως ο ανθρωπος που στεκοταν μπροστα του ηταν αυτος που εψαχνε να βρει. Μολονοτι φυσιογνωμικα δεν του θυμιζε απολυτως τιποτα, για εναν περιεργο λογο ειχε την απολυτη αισθηση πως τον ηξερε. Μεχρι ομως να διελευκανοταν αυτο ειχε σημαντικοτερα πραγματα να κανει. Τον ακουσε να του μιλαει.
-'Θα μιλησουμε πολυ πιο ανετα εξω' του ειπε. 'Σε λιγο εδω θα δυσκολευομαστε ν' ακουσουμε τις σκεψεις μας' συμπληρωσε κι αρχισε να βαδιζει προς την εξοδο. Τον ακολουθησε.
-'Λοιπον, τωρα που με βρηκες τι σκεφτεσαι να κανεις' ? ρωτησε μολις βγηκαν εξω απο το 'Αστρα Γουαλι' και σταθηκαν σε μια απομερη γωνια.
Ο ξενος τον κοιταξε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια. Η αισθηση πως τον ηξερε ηταν διαρκης και σταθερη μα του ηταν αδυνατον να το εξηγησει.
-'Η αληθεια ειναι πως δεν ξερω ακριβως' απαντησε. 'Βλεπεις αυτο ειναι κατι που συμβαινει για πρωτη φορα και ομολογω πως αιφνιδιαστηκα'.
================================
Τι να ελεγε ακριβως ? Πως ποτε πριν στις τοσες χιλιαδες χρονια που περπατουσε αυτην τη γη ο κυβος τον οδηγουσε παντα σε καποιον που ηταν ο συνδετικος κρικος αναμεσα σ' αυτον και τον στοχο του μα ποτε ο κρικος δεν γνωριζε το ρολο που αθελα του επαιζε ? Εδω τα πραγματα ηταν πρωτογνωρα. Πως μπορουσε ποτε αυτος ο αγνωστος που εστεκε απεναντι του να γνωριζε πως τον εψαχνε ? Κι αραγε ηξερε και για ποιον λογο ? Τα ερωτηματικα πολλαπλασιαζονταν σαν επιδημικη ασθενεια στον μεσαιωνα και οι απαντησεις βρισκονταν στο χαμηλοτερο οριο που μπορουσε να υπαρξει, το απολυτο μηδεν. Εστω κι ετσι επρεπε να παιξει το παιγνιδι του.
-'Αν εισαι εσυ αυτος που εκανες πριν μερες μια μαζικη αγορα βιβλιων σ' ενα βιβλιοπωλειο στο Γουιννιπεγκ, τοτε ναι, εσενα ψαχνω' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εγω ειμαι αυτος οντως' απαντησε ο αγνωστος μ' εξισου σταθερη φωνη.
-'Θελω να ξερω για ποιον προοριζοταν αυτη η αγορα' εκανε ο ξενος. 'Ήταν για σενα η για καποιον αλλο ? Κι αν συμβαινει το δευτερο ποιος ειναι αυτος ο αλλος' ?
============================
Τον ειχε χασει. Το ποτε ηταν αδιευκρινιστο, εξ' αλλου δεν τον παρακολουθουσε συνεχως. Καπου εκει μεσα επρεπε να ηταν, με τοσο κοσμο το να τον εντοπιζε εμοιαζε με μικρο θαυμα. Ομως κατι μεσα του τον ετρωγε πως δεν ειχε απλα απομακρυνθει σε αλλο σημειο περιμενοντας την εναρξη της συναυλιας. Ολο του το ειναι του φωναζε πως κατι συνεβαινε μα δεν ηξερε τι.
Οι σκεψεις του υπερκαλυφθηκαν απο την οχλαγωγια του πληθους, η μπαντα μολις ειχε ανεβει στην σκηνη κι ετοιμαζοταν να ξεκινησει ενω παραλληλα η κοπελια διπλα του, που σημειωτεον πρωτη φορα στην ζωη του εβλεπε, κατι του ελεγε μα ουτε τα μισα δεν μπορουσε ν' ακουσει.
Κατασταλαξε στο συμπερασμα πως οτι και να ηταν σιγουρα δεν χρειαζοταν βοηθεια, την δικια του η οποιουδηποτε αλλου, ετσι εστρεψε το βλεμμα του προς την σκηνη ενω με το χερι του εκανε νοημα στην νεαρα υπαρξη διπλα του πως οτι ειχε να του πει θα επρεπε να το αφησει για μετα. Μ' ενα αλλο νοημα προς το μπαρ ενημερωσε για την ελλειψη σε αλκοολ που ειχε κι ενα ολοφρεσκο ποτηρι ξεχειλο στο ουισκι βρεθηκε μπροστα του.
==============================
-'Ναι, εγω εκανα την αγορα αλλα οχι για μενα' ακουσε τον αγνωστο να του λεει.
-'Πρεπει να μαθω για ποιου τον λογαριασμο ενηργησες' απαντησε ο ξενος.
Κι αυτη ηταν μια καινοτομια. Παντα, μεχρι τωρα, ο ενδιαμεσος κρικος δεν μαθαινε ποτε τον ακριβη του ρολο. Ο ξενος φροντιζε απλα να βρισκεται κοντα του μεχρι την στιγμη που, αθελα του, ο κρικος τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Τιποτα δεν ταραζε την ζωη του, καμμια απορια η ανησυχια δεν παρεισφρουσε στον κοσμο του. Αποψε, για πρωτη φοτα στα χρονικα, ουσιαστικα απαιτουσε απο τον κρικο να τον οδηγησει στον αντικειμενικο του στοχο. Ολα εμοιαζαν και προφανως ηταν παραταιρα μα ο τροπος με τον οποιος εξελισσοταν αυτη η συζητηση δεν αφηνε το παραμικρο περιθωριο για κατι διαφορετικο. Ειχε καταλαβει πως ο αλλος ηξερε.
-'Εχω τις απαντησεις στις ερωτησεις σου' ειπε 'καθως και τις εξηγησεις σε ολες τις αποριες σου μα ουτε ο χρονος ουτε το μερος ειναι καταλληλα γι αποκαλυψεις κι ερμηνειες. Καποια πραγματα πρεπει να γινονται με τον σωστο τροπο την στιγμη που πρεπει'.
===========================
-'Επιπλεον, ακομα και για σενα που εχεις δει τοσα πραγματα κι εχεις ζησει ακομα περισσοτερα, παντα υπαρχει κατι που δεν αρκει να το ακουσεις για να το πιστεψεις μα πρεπει να το ζησεις και να το δεις με τα ιδια σου τα ματια. Μολις αρχισει να χαραζει παρε το αμαξι σου και ακολουθησε την βορεια εξοδο της πολης. Αμεσως μολις περασεις την πινακιδα με την επωνυμια του Φορτ Σεβερν θα δεις στα δεξια σου ενα χωματινο παραδρομο. Θα τον ακολουθησεις μεχρι να βρεθεις μπροστα σ' εναν τεραστιο ξυλινο φραχτη. Σ' αυτο ακριβως το σημειο θα με περιμενεις. Τοτε θα εχεις τις απαντησεις που ζητας αν και δεν μπορω να προδικασω το αν θα σε ικανοποιουν η οχι.
Μην αργησεις, ειναι πολυ σημαντικο να βρισκεσαι εκει την στιγμη που σου ειπα'.
Σταματησε περιμενοντας να δει τις αντιδρασεις του ξενου. Ο τελευταιος εμοιαζε να το σκεφτεται λιγο μα στο τελος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του.
-'Θα ειμαι εκει την ωρα που μου ειπες' απαντησε.
-'Ωραια' ειπε ο συνομιλητης του. 'Κι επι τη ευκαιρια Μιλλερ, Τερενς Μιλλερ'.
==============================
Ουτε η αποκαλυψη του ονοματος του μυστηριωδους αγοραστη βοηθησε στο ν' αποσαφηνιστει η αισθηση πως καπου τον ηξερε, απο καπου τον γνωριζε. Τον παρακολουθησε ν' απομακρυνεται μεχρι που ενσωματωθηκε στα μαυρα πεπλα της νυχτας κι εξαφανιστηκε. Εριξε μια ματια πισω του στο 'Αστρα Γουαλι' και προς στιγμη μπηκε στον πειρασμο να επιστρεψει μεσα και να διηγηθει οσα ειχαν συμβει στον Κερτ. Αλλαξε γνωμη αμεσως. Αυτο ηταν κατι που αφορουσε προσωπικα τον ιδιο, ο Κερτ δεν ειχε λογο αναμιξης. Επελεξε να τον αφησει στην διασκεδαση και την αγνοια του και βαδισε προς το αυτοκινητο. Σταματησε πριν μπει μεσα κι εριξε μια ματια ψηλα στον βαρυφορτωμενο κι απειλητικο ουρανο. Η τελεια συνεργασια αναμεσα στα συννεφα δεν αφηνε κανενα περιθωριο στο ασημενιο κι αχνο φεγγαρι να λαμψει εστω και λιγο.
Ενα απ' αυτα αδραξε την ευκαιρια να σταθει ακριβως απο πανω του και να τον παρατηρει σκυθρωπα. Οταν τον ειδε να μπαινει στο αυτοκινητο και ν' απομακρυνεται επεστρεψε γρηγορα προς βοηθεια των υπολοιπων που εξακολουθουσαν ν' αποκρυπτουν τον θολο δισκο απο τα ματια των θνητων. Αυτο το βραδυ το φεγγαρι δεν θα ειχε την τιμητικη του.
=============================
Η Αμπερ Λουκας ηταν αυτο ακριβως που διαφημιζαν ολοι κι ακομα περισσοτερα. Απο τις πρωτες κιολας νοτες ηταν ηλιου φαεινοτερο πως η υπολοιπη μπαντα απλως υποστηριζε μουσικα τις απιστευτες φωνητικες της δυνατοτητες. Ναι, το 'η Αμπερ Λουκας και η μπαντα της' εκρυβε πολυ περισσοτερη αληθεια μεσα του απο το 'Στιλινανγκερ' και ο Κερτ το ειχε διαπιστωσει αυτο πριν καν ολοκληρωθει το πρωτο κοματι της βραδιας. Με την καταλληλη βοηθεια απο τα σωστα ατομα, με μια οργανωμενη προωθηση και με πενιχρο κοπο η κοπελα μπορουσε να γινει το επομενο καυτο ονομα στην μουσικη βιομηχανια που επασχε απο ελλειψη ταλεντων ουτως η αλλως. Ηταν αδικο κι αμαρτια απλα να συνεχιζε στο Φορτ Σεβερν προς τερψιν λιγων δεκαδων ακροατων και να στερουσε την υπαρξη της απο μεγαλυτερα και πιο απαιτητικα πληθη. Ο Κερτ ηξερε πως επρεπε να κανει μια κουβεντα με τον υποτιθεμενο μανατζερ της Αμπερ, τον Σαιμον Κρονενμπεργκ, μια κουβεντα σοβαρη και σε βαθος. Δεν χρειαζοταν ν' ακουσει αλλο, εψαξε να βρει τον Σαιμον.
================================
Μολονοτι ο χωρος ηταν ασφυκτικα γεματος δεν δυσκολευτηκε να τον εντοπισει διπλα στην σκηνη καθως παρακολουθουσε τα δρωμενα σαν γερακι που δεν εχανε απο τα ματια του την λεια του μεχρι ν' αποφασιζε ποτε θα ηταν η καταλληλη στιγμη για να επιτεθει. Οση προσηλωση εδειχνε ο Σαιμον για τα τεκταινομενα τοσο αδιαφορη εμοιαζε η Αμπερ. Ο Κερτ σκεφτηκε τις δυνατοτητες που υπηρχαν αν η κοπελα ενδιαφεροταν πραγματικα γι αυτο που εκανε και δεν διστασε καθολου. Δυσκολευτηκε να πεισει τον Σαιμον ν' αφησει για λιγα λεπτα την μπαντα και την Αμπερ μονους τους μα στο τελος τα καταφερε. Ο Κερτ τον οδηγησε σ' ενα απομακρυσμενο σημειο μεσα στο 'Αστρα Γουαλι' οπου ο ηχος δεν ηταν εκκωφαντικος και ο κοσμος καπως πιο αραιος. Ακομα κι ετσι ομως καταλαβε πως παλι δεν θα μπορουσε να εχει την κουβεντα που ηθελε κατω απο τις συνθηκες που επιθυμουσε, ετσι τον τραβηξε στον προθαλαμο του μπαρ που οι συνθηκες ηταν μακραν ιδανικες. Αποφασισε να μιλησει χωρις περιστροφες και να μπει κατευθειαν στην ουσια του θεματος λογω του λιγου χρονου που ειχε στην διαθεση του.
=============================
Ο Σαιμον τον κοιταξε προσπαθωντας να διαπιστωσει τις πραγματικες του προθεσεις.
-'Δεκα τοις εκατο ε' ? ειπε. 'Λιγα μου μοιαζουν'.
-'Κοιτα' απαντησε ο Κερτ 'γι αυτα που θα κανεις, δηλαδη τιποτα, μια χαρα ειναι. Η Αμπερ και η μπαντα θα ερθουν με δικα μου εξοδα στην Νεα Υορκη, θα πληρωσω το ξενοδοχειο τους για οσες συναυλιες θα δωσουν στο Electric Chair καθως και τα εξοδα τους, θα πληρωσω την διαφημιση που θα χρειαστουν για ν' ακουστει το ονομα τους κι επιπλεον θα χρηματοδοτησω την παραγωγη του πρωτου τους δισκου. Απο τα κερδη των πωλησεων θα παρεις το δεκα τοις εκατο διχως να εχει χρειαστει να κανεις απολυτως τιποτα'.
-'Δεν ξερω' εκανε προβληματισμενος ο Σαιμον 'πρεπει να το σκεφτω'.
-'Η προσφορα ισχυει μεχρι το τελος της αποψινης βραδιας' εκανε ο Κερτ. 'Μετα παω και μιλαω στην Αμπερ και συ μενεις τελειως απ' εξω. Μην ξεχνας πως ουτε συμβολαιο εχεις στα χερια σου ουτε τιποτα δεσμευτικο. Δεν υπαρχει κατι για να σκεφτεις'.
==========================
Το ρολοι του τοιχου γελασε χαμηλοφωνα βλεποντας το βλεμμα του να καρφωνεται πανω του για εκατοστη φορα το τελευταιο τεταρτο κι εβαλε τα δυνατα του για να ελαττωσει οσο μπορουσε την ταχυτητα με την οποια στριφογυριζαν οι δεικτες του. Ειχε πολυ καιρο να νοιωσει σημαντικο και χρησιμο σε τετοιο βαθμο και σημερα ειχε την δυνατοτητα να το απολαυσει.
Τον εβλεπε να βηματιζει πανω κατω σαν το θηριο στο κλουβι και του εδινε την εντυπωση πως η αναμονη τον σκοτωνε. Καθε τρεις και λιγο γεμιζε ενα ποτηρι μ' ενα υγρο και συχνα τραβουσε τις κουρτινες του παραθυρου προσπαθωντας να δει κατι μεσα στο πυκνο σκοταδι.
Κοιταξε ξανα το ρολοι στον τοιχο και του φανηκε πως οι δεικτες σερνονταν. Ανυπομονουσε να περασει η ωρα μα οπως φαινοταν αυτο το υπολοιπο της βραδιας θα ηταν μεγαλυτερο απο οποιοδηποτε αλλο συνηθισμενο. Γεμισε ξανα ουισκι το ποτηρι και εριξε μια ματια απο το παραθυρο. Ο Κερτ θα ηταν ακομα στην συναυλια. Ηλπιζε τουλαχιστον να περναει καλα. Το φαντασμα της Κρυσταλ περασε απο μπροστα του κι εξαφανιστηκε μονομιας. Ξημερωνε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 97
Δεν χρειαζοταν τις αντιδρασεις του κυβου για να σιγουρευτει πως ο ανθρωπος που στεκοταν μπροστα του ηταν αυτος που εψαχνε να βρει. Μολονοτι φυσιογνωμικα δεν του θυμιζε απολυτως τιποτα, για εναν περιεργο λογο ειχε την απολυτη αισθηση πως τον ηξερε. Μεχρι ομως να διελευκανοταν αυτο ειχε σημαντικοτερα πραγματα να κανει. Τον ακουσε να του μιλαει.
-'Θα μιλησουμε πολυ πιο ανετα εξω' του ειπε. 'Σε λιγο εδω θα δυσκολευομαστε ν' ακουσουμε τις σκεψεις μας' συμπληρωσε κι αρχισε να βαδιζει προς την εξοδο. Τον ακολουθησε.
-'Λοιπον, τωρα που με βρηκες τι σκεφτεσαι να κανεις' ? ρωτησε μολις βγηκαν εξω απο το 'Αστρα Γουαλι' και σταθηκαν σε μια απομερη γωνια.
Ο ξενος τον κοιταξε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια. Η αισθηση πως τον ηξερε ηταν διαρκης και σταθερη μα του ηταν αδυνατον να το εξηγησει.
-'Η αληθεια ειναι πως δεν ξερω ακριβως' απαντησε. 'Βλεπεις αυτο ειναι κατι που συμβαινει για πρωτη φορα και ομολογω πως αιφνιδιαστηκα'.
================================
Τι να ελεγε ακριβως ? Πως ποτε πριν στις τοσες χιλιαδες χρονια που περπατουσε αυτην τη γη ο κυβος τον οδηγουσε παντα σε καποιον που ηταν ο συνδετικος κρικος αναμεσα σ' αυτον και τον στοχο του μα ποτε ο κρικος δεν γνωριζε το ρολο που αθελα του επαιζε ? Εδω τα πραγματα ηταν πρωτογνωρα. Πως μπορουσε ποτε αυτος ο αγνωστος που εστεκε απεναντι του να γνωριζε πως τον εψαχνε ? Κι αραγε ηξερε και για ποιον λογο ? Τα ερωτηματικα πολλαπλασιαζονταν σαν επιδημικη ασθενεια στον μεσαιωνα και οι απαντησεις βρισκονταν στο χαμηλοτερο οριο που μπορουσε να υπαρξει, το απολυτο μηδεν. Εστω κι ετσι επρεπε να παιξει το παιγνιδι του.
-'Αν εισαι εσυ αυτος που εκανες πριν μερες μια μαζικη αγορα βιβλιων σ' ενα βιβλιοπωλειο στο Γουιννιπεγκ, τοτε ναι, εσενα ψαχνω' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εγω ειμαι αυτος οντως' απαντησε ο αγνωστος μ' εξισου σταθερη φωνη.
-'Θελω να ξερω για ποιον προοριζοταν αυτη η αγορα' εκανε ο ξενος. 'Ήταν για σενα η για καποιον αλλο ? Κι αν συμβαινει το δευτερο ποιος ειναι αυτος ο αλλος' ?
============================
Τον ειχε χασει. Το ποτε ηταν αδιευκρινιστο, εξ' αλλου δεν τον παρακολουθουσε συνεχως. Καπου εκει μεσα επρεπε να ηταν, με τοσο κοσμο το να τον εντοπιζε εμοιαζε με μικρο θαυμα. Ομως κατι μεσα του τον ετρωγε πως δεν ειχε απλα απομακρυνθει σε αλλο σημειο περιμενοντας την εναρξη της συναυλιας. Ολο του το ειναι του φωναζε πως κατι συνεβαινε μα δεν ηξερε τι.
Οι σκεψεις του υπερκαλυφθηκαν απο την οχλαγωγια του πληθους, η μπαντα μολις ειχε ανεβει στην σκηνη κι ετοιμαζοταν να ξεκινησει ενω παραλληλα η κοπελια διπλα του, που σημειωτεον πρωτη φορα στην ζωη του εβλεπε, κατι του ελεγε μα ουτε τα μισα δεν μπορουσε ν' ακουσει.
Κατασταλαξε στο συμπερασμα πως οτι και να ηταν σιγουρα δεν χρειαζοταν βοηθεια, την δικια του η οποιουδηποτε αλλου, ετσι εστρεψε το βλεμμα του προς την σκηνη ενω με το χερι του εκανε νοημα στην νεαρα υπαρξη διπλα του πως οτι ειχε να του πει θα επρεπε να το αφησει για μετα. Μ' ενα αλλο νοημα προς το μπαρ ενημερωσε για την ελλειψη σε αλκοολ που ειχε κι ενα ολοφρεσκο ποτηρι ξεχειλο στο ουισκι βρεθηκε μπροστα του.
==============================
-'Ναι, εγω εκανα την αγορα αλλα οχι για μενα' ακουσε τον αγνωστο να του λεει.
-'Πρεπει να μαθω για ποιου τον λογαριασμο ενηργησες' απαντησε ο ξενος.
Κι αυτη ηταν μια καινοτομια. Παντα, μεχρι τωρα, ο ενδιαμεσος κρικος δεν μαθαινε ποτε τον ακριβη του ρολο. Ο ξενος φροντιζε απλα να βρισκεται κοντα του μεχρι την στιγμη που, αθελα του, ο κρικος τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Τιποτα δεν ταραζε την ζωη του, καμμια απορια η ανησυχια δεν παρεισφρουσε στον κοσμο του. Αποψε, για πρωτη φοτα στα χρονικα, ουσιαστικα απαιτουσε απο τον κρικο να τον οδηγησει στον αντικειμενικο του στοχο. Ολα εμοιαζαν και προφανως ηταν παραταιρα μα ο τροπος με τον οποιος εξελισσοταν αυτη η συζητηση δεν αφηνε το παραμικρο περιθωριο για κατι διαφορετικο. Ειχε καταλαβει πως ο αλλος ηξερε.
-'Εχω τις απαντησεις στις ερωτησεις σου' ειπε 'καθως και τις εξηγησεις σε ολες τις αποριες σου μα ουτε ο χρονος ουτε το μερος ειναι καταλληλα γι αποκαλυψεις κι ερμηνειες. Καποια πραγματα πρεπει να γινονται με τον σωστο τροπο την στιγμη που πρεπει'.
===========================
-'Επιπλεον, ακομα και για σενα που εχεις δει τοσα πραγματα κι εχεις ζησει ακομα περισσοτερα, παντα υπαρχει κατι που δεν αρκει να το ακουσεις για να το πιστεψεις μα πρεπει να το ζησεις και να το δεις με τα ιδια σου τα ματια. Μολις αρχισει να χαραζει παρε το αμαξι σου και ακολουθησε την βορεια εξοδο της πολης. Αμεσως μολις περασεις την πινακιδα με την επωνυμια του Φορτ Σεβερν θα δεις στα δεξια σου ενα χωματινο παραδρομο. Θα τον ακολουθησεις μεχρι να βρεθεις μπροστα σ' εναν τεραστιο ξυλινο φραχτη. Σ' αυτο ακριβως το σημειο θα με περιμενεις. Τοτε θα εχεις τις απαντησεις που ζητας αν και δεν μπορω να προδικασω το αν θα σε ικανοποιουν η οχι.
Μην αργησεις, ειναι πολυ σημαντικο να βρισκεσαι εκει την στιγμη που σου ειπα'.
Σταματησε περιμενοντας να δει τις αντιδρασεις του ξενου. Ο τελευταιος εμοιαζε να το σκεφτεται λιγο μα στο τελος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του.
-'Θα ειμαι εκει την ωρα που μου ειπες' απαντησε.
-'Ωραια' ειπε ο συνομιλητης του. 'Κι επι τη ευκαιρια Μιλλερ, Τερενς Μιλλερ'.
==============================
Ουτε η αποκαλυψη του ονοματος του μυστηριωδους αγοραστη βοηθησε στο ν' αποσαφηνιστει η αισθηση πως καπου τον ηξερε, απο καπου τον γνωριζε. Τον παρακολουθησε ν' απομακρυνεται μεχρι που ενσωματωθηκε στα μαυρα πεπλα της νυχτας κι εξαφανιστηκε. Εριξε μια ματια πισω του στο 'Αστρα Γουαλι' και προς στιγμη μπηκε στον πειρασμο να επιστρεψει μεσα και να διηγηθει οσα ειχαν συμβει στον Κερτ. Αλλαξε γνωμη αμεσως. Αυτο ηταν κατι που αφορουσε προσωπικα τον ιδιο, ο Κερτ δεν ειχε λογο αναμιξης. Επελεξε να τον αφησει στην διασκεδαση και την αγνοια του και βαδισε προς το αυτοκινητο. Σταματησε πριν μπει μεσα κι εριξε μια ματια ψηλα στον βαρυφορτωμενο κι απειλητικο ουρανο. Η τελεια συνεργασια αναμεσα στα συννεφα δεν αφηνε κανενα περιθωριο στο ασημενιο κι αχνο φεγγαρι να λαμψει εστω και λιγο.
Ενα απ' αυτα αδραξε την ευκαιρια να σταθει ακριβως απο πανω του και να τον παρατηρει σκυθρωπα. Οταν τον ειδε να μπαινει στο αυτοκινητο και ν' απομακρυνεται επεστρεψε γρηγορα προς βοηθεια των υπολοιπων που εξακολουθουσαν ν' αποκρυπτουν τον θολο δισκο απο τα ματια των θνητων. Αυτο το βραδυ το φεγγαρι δεν θα ειχε την τιμητικη του.
=============================
Η Αμπερ Λουκας ηταν αυτο ακριβως που διαφημιζαν ολοι κι ακομα περισσοτερα. Απο τις πρωτες κιολας νοτες ηταν ηλιου φαεινοτερο πως η υπολοιπη μπαντα απλως υποστηριζε μουσικα τις απιστευτες φωνητικες της δυνατοτητες. Ναι, το 'η Αμπερ Λουκας και η μπαντα της' εκρυβε πολυ περισσοτερη αληθεια μεσα του απο το 'Στιλινανγκερ' και ο Κερτ το ειχε διαπιστωσει αυτο πριν καν ολοκληρωθει το πρωτο κοματι της βραδιας. Με την καταλληλη βοηθεια απο τα σωστα ατομα, με μια οργανωμενη προωθηση και με πενιχρο κοπο η κοπελα μπορουσε να γινει το επομενο καυτο ονομα στην μουσικη βιομηχανια που επασχε απο ελλειψη ταλεντων ουτως η αλλως. Ηταν αδικο κι αμαρτια απλα να συνεχιζε στο Φορτ Σεβερν προς τερψιν λιγων δεκαδων ακροατων και να στερουσε την υπαρξη της απο μεγαλυτερα και πιο απαιτητικα πληθη. Ο Κερτ ηξερε πως επρεπε να κανει μια κουβεντα με τον υποτιθεμενο μανατζερ της Αμπερ, τον Σαιμον Κρονενμπεργκ, μια κουβεντα σοβαρη και σε βαθος. Δεν χρειαζοταν ν' ακουσει αλλο, εψαξε να βρει τον Σαιμον.
================================
Μολονοτι ο χωρος ηταν ασφυκτικα γεματος δεν δυσκολευτηκε να τον εντοπισει διπλα στην σκηνη καθως παρακολουθουσε τα δρωμενα σαν γερακι που δεν εχανε απο τα ματια του την λεια του μεχρι ν' αποφασιζε ποτε θα ηταν η καταλληλη στιγμη για να επιτεθει. Οση προσηλωση εδειχνε ο Σαιμον για τα τεκταινομενα τοσο αδιαφορη εμοιαζε η Αμπερ. Ο Κερτ σκεφτηκε τις δυνατοτητες που υπηρχαν αν η κοπελα ενδιαφεροταν πραγματικα γι αυτο που εκανε και δεν διστασε καθολου. Δυσκολευτηκε να πεισει τον Σαιμον ν' αφησει για λιγα λεπτα την μπαντα και την Αμπερ μονους τους μα στο τελος τα καταφερε. Ο Κερτ τον οδηγησε σ' ενα απομακρυσμενο σημειο μεσα στο 'Αστρα Γουαλι' οπου ο ηχος δεν ηταν εκκωφαντικος και ο κοσμος καπως πιο αραιος. Ακομα κι ετσι ομως καταλαβε πως παλι δεν θα μπορουσε να εχει την κουβεντα που ηθελε κατω απο τις συνθηκες που επιθυμουσε, ετσι τον τραβηξε στον προθαλαμο του μπαρ που οι συνθηκες ηταν μακραν ιδανικες. Αποφασισε να μιλησει χωρις περιστροφες και να μπει κατευθειαν στην ουσια του θεματος λογω του λιγου χρονου που ειχε στην διαθεση του.
=============================
Ο Σαιμον τον κοιταξε προσπαθωντας να διαπιστωσει τις πραγματικες του προθεσεις.
-'Δεκα τοις εκατο ε' ? ειπε. 'Λιγα μου μοιαζουν'.
-'Κοιτα' απαντησε ο Κερτ 'γι αυτα που θα κανεις, δηλαδη τιποτα, μια χαρα ειναι. Η Αμπερ και η μπαντα θα ερθουν με δικα μου εξοδα στην Νεα Υορκη, θα πληρωσω το ξενοδοχειο τους για οσες συναυλιες θα δωσουν στο Electric Chair καθως και τα εξοδα τους, θα πληρωσω την διαφημιση που θα χρειαστουν για ν' ακουστει το ονομα τους κι επιπλεον θα χρηματοδοτησω την παραγωγη του πρωτου τους δισκου. Απο τα κερδη των πωλησεων θα παρεις το δεκα τοις εκατο διχως να εχει χρειαστει να κανεις απολυτως τιποτα'.
-'Δεν ξερω' εκανε προβληματισμενος ο Σαιμον 'πρεπει να το σκεφτω'.
-'Η προσφορα ισχυει μεχρι το τελος της αποψινης βραδιας' εκανε ο Κερτ. 'Μετα παω και μιλαω στην Αμπερ και συ μενεις τελειως απ' εξω. Μην ξεχνας πως ουτε συμβολαιο εχεις στα χερια σου ουτε τιποτα δεσμευτικο. Δεν υπαρχει κατι για να σκεφτεις'.
==========================
Το ρολοι του τοιχου γελασε χαμηλοφωνα βλεποντας το βλεμμα του να καρφωνεται πανω του για εκατοστη φορα το τελευταιο τεταρτο κι εβαλε τα δυνατα του για να ελαττωσει οσο μπορουσε την ταχυτητα με την οποια στριφογυριζαν οι δεικτες του. Ειχε πολυ καιρο να νοιωσει σημαντικο και χρησιμο σε τετοιο βαθμο και σημερα ειχε την δυνατοτητα να το απολαυσει.
Τον εβλεπε να βηματιζει πανω κατω σαν το θηριο στο κλουβι και του εδινε την εντυπωση πως η αναμονη τον σκοτωνε. Καθε τρεις και λιγο γεμιζε ενα ποτηρι μ' ενα υγρο και συχνα τραβουσε τις κουρτινες του παραθυρου προσπαθωντας να δει κατι μεσα στο πυκνο σκοταδι.
Κοιταξε ξανα το ρολοι στον τοιχο και του φανηκε πως οι δεικτες σερνονταν. Ανυπομονουσε να περασει η ωρα μα οπως φαινοταν αυτο το υπολοιπο της βραδιας θα ηταν μεγαλυτερο απο οποιοδηποτε αλλο συνηθισμενο. Γεμισε ξανα ουισκι το ποτηρι και εριξε μια ματια απο το παραθυρο. Ο Κερτ θα ηταν ακομα στην συναυλια. Ηλπιζε τουλαχιστον να περναει καλα. Το φαντασμα της Κρυσταλ περασε απο μπροστα του κι εξαφανιστηκε μονομιας. Ξημερωνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου