ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 106










Το πρωτο πραγμα που του εκανε εντυπωση ηταν πως δεν πονουσε πουθενα, κατι το αφυσικο μετα απο μια τετοια πτωση απ' αυτο το υψομετρο πανω στα σκληρα, αγρια βραχια. Αναζητησε με το βλεμμα το κορμι της Αιναρ μα δεν ειδε τιποτα απολυτως. Τοτε συνειδητοποιησε πως δεν δεν βρισκοταν καν στο σημειο της πτωσης. Σηκωθηκε ορθιος προσπαθωντας να καταλαβει που ηταν. Ειδε μερικα μετρα πιο περα το αυτοκινητο του να περιμενει υπομονετικα και αντιληφθηκε πως ειχε επιστρεψει στον κοσμο του, στο ακριβες σημειο εισοδου για τον κοσμο της Αιναρ και του Φεχαρ, που του ειχε υποδειξει ο γερος. Πως ηταν δυνατον κατι τετοιο ? Τι ειχε συμβει κατα την προσκρουση τους ? Με ποιον τροπο ειχε επιστρεψει οση ωρα ειχε χαμενες τις αισθησεις του ? Οι αποριες του διευρυνονταν μα δεν υπηρχε καμμια απαντηση.
Αμεσως μετα συνειδητοποιησε κατι που του μουδιασε τις αισθησεις προσωρινα. Αν οι υποψιες του επιβεβαιωνονταν τοτε ειχε αποτυχει, ειχε αποτυχει οικτρα. Κοιταξε απελπισμενα ολογυρα για βοηθεια. Ηταν ολομοναχος, κανεις δεν μπορουσε να τον βοηθησει.
                ================================
Καθε φορα που ολοκληρωνε μια αποστολη, καθε φορα που ενας φορεας της φρασης που προσπαθουσε να συμπληρωσει επεφτε νεκρος απο το χερι του μια σειρα γεγονοτων λαμβαναν μερος, γεγονοτα που επαναλαμβανονταν με απολυτη ακριβεια διχως την παραμικρη παρεκκλιση. Κατ' αρχας, ο κοσμος ολογυρα του εμοιαζε να παγωνε, να σταματουσε, ενω παραλληλα ο κυβος απελευθερωνε ενα αποκοσμο, εκτυφλωτικο φως που καλυπτε τα παντα. Η φαινομενικη αφομοιωση καθε κομματιου της φρασης του επεφερε παντα εναν τρομακτικο πονο στο κεφαλι που οσο πλησιαζε προς το τελος δυναμωνε αισθητα. Ηταν ενας πονος που κυριολεκτικα ενοιωθε να του κομματιαζει το κρανιο φθανοντας πολλες φορες σε ανεπιτρεπτα ορια αντοχης. Και φυσικα, μολις ολα αυτα τα γεγονοτα επαυαν να υφιστανται, εμφανιζοταν απο το πουθενα ο γερος απο την ερημο Ινζεμ που κι αυτος με την σειρα του αμεσως μετα εξαφανιζοταν.
Τιποτα απ' ολα αυτα δεν ειχαν συμβει. Κι αυτο μπορουσε να σημαινει μονο ενα πραγμα. Ειχε αποτυχει, με καποιον τροπο η Αιναρ ηταν ακομα ζωντανη κι αυτος ειχε αποτυχει. 
                =================================
Μολονοτι βαθια μεσα του ηξερε πως ηταν απολυτως ασκοπο για αγνωστο λογο θελησε να δοκιμασει. Προχωρησε προς τον φρακτη, τον περασε κι επιβεβαιωθηκε. Ο κοσμος του Φεχαρ και της Αιναρ μπορει να βρισκοταν οπουδηποτε αλλου αλλα οχι εκει πια. Μετρησε τις επιλογες του, την εξης μια. Μπηκε στο αυτοκινητο και πηρε την κατευθυνση προς την πολη. Πρωτη φορα συνεβαινε κατι τετοιο, δεν ηξερε καν πως ν' αντιδρασει και τι να περιμενει. Οδηγουσε αφηρημενος προσπαθωντας να βρει λογικη ερμηνεια στα παραλογα που ειχαν συμβει με αποτελεσμα να φτασει στο Φορτ Σεβερν διχως να το καταλαβει. Παρκαρε μηχανικα και για λιγο σταθηκε στο πεζοδρομιο ενω οι σκεψεις συνεχιζαν να κατακλυουν το μυαλο του με αφυσικες ταχυτητες κι εναλλαγες. Ο ηχος του πυροβολισμου τον επανεφερε ακομψα στην πραγματικοτητα και προσπαθησε να εντοπισει απο που ειχε προελθει. Η οραση του ηταν αυτη που εδωσε την λυση καθως αρκετα πιο κατω, απο κει που εμοιαζε να ειναι το μπαρ,  ειδε ενα κορμι να εκτιναζεται απο μεσα και να πεφτει με γδουπο ακριβως απ' εξω. 
              ==================================
Μπορει το θαρρος του Νταρυλ Σκοτ να υπερεβαινε τον μεσο ορο ενος συνηθισμενου ανθρωπου, το σημαδι του ομως ηταν απο κακο μεχρι μετριο κι αυτο ηταν που στοιχισε οχι μονο στον ιδιο αλλα και στους υπολοιπους. Ειχε βρεθει σχεδον εξ' αρχης κοντα στο σημειο που ειχαν ξεκινησει οι ανταλλαγες των πυροβολισμων και μπορει αρχικα να ειχε κινηθει στα ιδια πλαισια με τους υπολοιπους κατοικους της κωμοπολης, δηλαδη διακριτικη και ασφαλη παρακολουθηση των συμβαντων απο αποσταση, συντομα ομως φροντισε να διαφοροποιηθει παντελως απο τις πρακτικες των υπολοιπων. Οταν μαζεψε το περιστροφο του Γκρειαμ Χιλ που βρισκοταν πεσμενο στο δρομο δεν ειχε ακομα ξεκαθαρισει τι σκοπευε να κανει. Η αισθηση του μεταλλου στο χερι του ηταν προφανως αυτο που επαιξε καταλυτικο ρολο στο οτι επακολουθησε.
Προχωρωντας αργα και προσεκτικα, κολλημενος στις προσοψεις των κτιριων, ειχε ακομα να καλυψει καμποσα μετρα μεχρι το Αστρα Γουαλι οταν απ' το μπαρ ξαφνικα ενα σωμα διεγραψε μια καμπυλη και επεσε αιμοφυρτο στο δρομο.
                 ================================
Το προσωπο του νεκρου του ηταν παντελως αγνωστο κι αυτο μονο ενα πραγμα μπορουσε να σημαινει. Καποιοι συμπολιτες του βρισκονταν εγκλωβισμενοι μεσα στο μπαρ, πολιορκημενοι απο αγνωστους, και προσπαθουσαν να κρατηθουν στη ζωη εχοντας ηδη στο ενεργητικο τους μια επιτυχια κρινοντας απο το πτωμα που ο Νταρυλ κοιτουσε. Ηταν σιγουρο πως χρειαζονταν βοηθεια και ο Νταρυλ ηταν αποφασισμενος να την προσφερει.
Εμφανιστηκε αποτομα στην εισοδο του μπαρ και χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα για να σταθμισει την κατασταση που επικρατουσε μεσα. Ο σεριφης ηταν πληγωμενος, πεσμενος στο πατωμα, ενας αγνωστος σημαδευε την Ευα Φιντσερ και ο νεοφερμενος στην πολη ηταν οπλισμενος πισω απο το μπαρ. Ξοδεψε πολυτιμο χρονο μεχρι να επιλεξει τι ηθελε να κανει δινοντας ετσι την ευκαιρια στο μοναδικο αλλο προσωπο που δεν ειχε προσεξει  να σημαδεψει σωστα και να πυροβολησει.
Η σφαιρα του Ντεξτερ Γου τον βρηκε καταστηθα και τον ωθησε βιαια εξω απο το μπαρ.
Η παρουσια του Νταρυλ Σκοτ πυροδοτησε μια αλληλουχια γεγονοτων μεσα σε λιγα δευτερολεπτα. 
               ==================================
Στην προσπαθεια του να εκτελεσει τον Σκοτ ο Ντεξτερ εμεινε γι απειροελαχιστο χρονικο διαστημα ακαλυπτος δινοντας ετσι την ευκαιρια στον Κερτ Κοπολα να σημαδεψει σωστα. Η βολη δεν ηταν θανασιμη, ηταν ομως αρκετη για να βγαλει εκτος μαχης προσωρινα αλλον ενα απο τους τρεις αδελφους Γου. Ενστικτωδως κινουμενος ο ετερος αδελφος που εξακολουθουσε να σημαδευει την Ευα δεν διστασε. Η ιδιοκτητρια του μπαρ δεχτηκε την σφαιρα στην καρδια κι επεσε νεκρη, κεραυνοβολημενη, μολονοτι απο τοσο κοντινη αποσταση το βλημα θα ηταν θανατηφορο οπως και να ειχε. Πριν ακομα ακουμπησει το σωμα της ατυχης γυναικας το δαπεδο ο Σπενσερ ειχε ηδη στρεψει τ' οπλο του προς την μερια του Κερτ. Ενα μπουκαλι πισω απο το μπαρ θρυμματιστηκε εκκωφαντικα παρασυροντας στον θανατο και τα δυο που βρισκονταν εκατερωθεν μα ο Κερτ ηταν ασφαλης και παλι πισω απο τον παγκο. Ηταν ακριβως η στιγμη εκεινη που ο ξενος, αοπλος, με μηχανικο βημα μπηκε μεσα στο μπαρ. Η παρουσια του ηταν αιφνιδιαστικη για οσους ακομα ηταν ζωντανοι μεσα στο Αστρα Γουαλι.
                     ==========================
Πολλα μπορουσε να υποστηριξει καποιος για τον Σπενσερ Γου διχως τιποτα απ' ολα αυτα να ειναι καλο. Αυτο που δεν μπορουσε ν' αμφισβητησει κανεις ηταν η επιδεξιοτητα του με το οπλο. Ηταν ο καλυτερος σκοπευτης και απο τους τεσσερις, ο πιο γρηγορος και ο πιο ικανος. Ηταν απολυτα δικαιολογημενο λοιπον το επιπεδο που αγγιξε η εκπληξη του διαπιστωνοντας πως απο τις τεσσερις σφαιρες που ειχε ριξει στον νεοεισελθοντα ουτε μια δεν ειχε βρει στοχο. Το χειροτερο ηταν πως ηταν σιγουρος πως η κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει τα βληματα ηταν η σωστη. Αν ηταν οντως ετσι, τοτε γιατι ο αντιπαλος ηταν ακομα ορθιος χωρις ιχνος γρατζουνιας ? Προσπαθουσε βιαστικα να ξαναγεμισει ενω με την ακρη του ματιου τον εβλεπε που ερχοταν με σταθερο, αργο βημα προς το μερος του. Ο Κερτ Κοπολα παρακολουθουσε κι αυτος αποσβολωμενος. Κρατουσε οπλο στο χερι μα δεν το χρησιμοποιησε. Κατι μεσα του του ελεγε πως δεν ηταν απαραιτητο, πως με καποιον αγνωστο τροπο ο ξενος δεν χρειαζοταν βοηθεια. Ουτε την δικη του, ουτε κανενος αλλου.
                ================================
Το χτυπημα ηταν συντριπτικο. Ο Σπενσερ ξεκολλησε κυριολεκτικα απο το εδαφος, πεταξε γυρω στα πεντε μετρα και σταματησε μονο οταν το σωμα του προσεκρουσε στον απεναντι τοιχο. Ηταν ηδη νεκρος πριν ακουμπησει το πατωμα. Η σπονδυλικη του στηλη ηταν τσακισμενη σαν κλαρακι ενω η αφυσικη γωνια που διατηρουσε το κεφαλι του με το υπολοιπο κορμι του δεν αφηνε περιθωρια αμφισβητησης για την κατασταση του. Ο ξενος γυρισε αργα προς τον τραυματισμενο Ντεξτερ του οποιου τα ματια ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν μολις μια επισκεψη απο εναν ανειπωτο τρομο. Ενα λεπιδι εμφανιστηκε ξαφνικα στο χερι του ξενου και το μονο που μπορουσε να κανει ο Ντεξτερ ηταν να το παρακολουθει να κατευθυνεται στην καρδια του σαδιστικα. Δευτερολεπτα μετα μονο αυτος και ο Κερτ στεκονταν ακομα ορθιοι.
Τον πλησιασε με σκυθρωπο, βλοσυρο υφος μα την στιγμη που απειχε λιγους ποντους μονο ειδε με εκπληξη τον Κερτ να τον σπρωχνει προς τα δεξια ριχνοντας τον στο πατωμα. Ταυτοχρονα ακουστηκε ενας πυροβολισμος ακριβως απο πισω του.
                      ===============================
Στραφηκε πισω. Οτι και να περιμενε να δει δεν ηταν αυτο. Ο ψηλος, λεπτοκαμωμενος, με το ενα ποδι μπανταρισμενο αντρας που στεκοταν απεναντι του δεν του ηταν αγνωστος.
-'Σακατεψες εμενα, σκοτωσες τ' αδελφια μου' ειπε ο Τζορντι Γου. 'Πριν πεθανεις θελω να ξερω τ' ονομα σου, ποιος εισαι' συμπληρωσε.
-'Τ' ονομα μου δεν θα σε βοηθησει να παραμεινεις στη ζωη' απαντησε ο ξενος. 'Για την ακριβεια δεν υπαρχει τιποτα που να μπορει να κατορθωσει κατι τετοιο'.
Ο Τζορντι Γου δεν ειχε χρονο ουτε να καλωσορισει σαν ενα φιλο απο τα παλια τον θανατο, δεν ειχε ουτε λιγα δευτερολεπτα στην διαθεση του για να εξοικειωθει με την ιδεα του.
Την στιγμη ακριβως που ο εγκεφαλος του εδινε εντολη για χρηση του οπλου και ειχε μπει σε διαδικασια εκτελεσης η εντολη αλλαξε αρδην. Τωρα αυτο που προειχε ηταν να βρεθει τροπος ν' αποσπασει το αιχμηρο αντικειμενο που ειχε καρφωθει στο στηθος του και του αφαιρουσε τη ζωη. Κοιταξε τον εκτελεστη του και ηταν η τελευταια εικονα που κρατησε πριν ξεψυχησει.
                ===============================
Ο ξενος εσκυψε πανω απο τον πεσμενο Κερτ, κοιταξε την κοκκινη κηλιδα που θριαμβευτικα αυξανε το μεγεθος της στο στερνο του κι ενοιωσε ενα τσιμπημα στην καρδια.
-'Δεν χρειαζοταν να το κανεις αυτο' ειπε με φωνη που μολις ακουγοταν.
-'Τωρα το ξερω' απαντησε δυσκολα ο Κερτ 'αλλα εκεινη τη στιγμη μου φανηκε το πιο σωστο' συνεχισε ενω το χερι του εσφιγγε με οση δυναμη ειχε τον καρπο του ξενου.
-'Ολα θα πανε καλα' απαντησε ο ξενος. 'Θα καλεσω ασθενοφορο και'...
-'Ει, μην ταλαιπωρεις τον κοσμο να τρεχει αδικα' ειπε και Κερτ και αποπειραθηκε να χαμογελασει. 'Το εισιτηριο μου ειχε διαρκεια για μεχρι εδω. Φιλησε μου την Κρυσταλ και'...
Το κεφαλι του εγειρε αποτομα, ακουμπησε στο στηθος του ενω ταυτοχρονα το χερι του σταματουσε πια την λαβη στον καρπο του ξενου κι εμεινε ακινητος.
Ενα κομματι του χρονου κρυσταλλωσε καθως ο ξενος ειχε απομεινει σιωπηλος να τον κοιταει. Ακομη και ο θανατος αποσυρθηκε τοσο διακριτικα σαν να μην ειχε εμφανιστει ποτε. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 105

Σαν καποιος αποτομα να ειχε τραβηξει μπροστα στα ματια της μια βαρια, σκουρα κουρτινα το φως χαθηκε ξαφνικα. Καταλαβαινε πως η οραση της ειχε περιοριστει μονο στο ενα ματι αφου το αλλο, εκτος απο τον πονο που δεν ελεγε να καταλαγιασει, το ενοιωθε σφαλιστο. Διχως να βλεπει τις ιδιες της τις κινησεις προσπαθουσε ν' απεγκλωβιστει απο την ζωνη που εξακολουθουσε να την κραταει αιχμαλωτη. Αισθανθηκε κατι ψυχρο, παγωμενο ν' αγγιζει το μετωπο της. Βοηθος σεριφη ηταν, η αισθηση της ηταν γνωστη. Προσπαθησε απεγνωσμενα με πανικοβλητες κινησεις να ελευθερωθει γνωριζοντας πως ηταν σε μειονεκτικη θεση. Η κουρτινα που της εκρυψε το φως μιλησε μα τοσο χαμηλοφωνα που δεν καταλαβε λεξη.

Ανταπεδωσε μα ουτε η ιδια δεν μπορουσε να καταλαβει τι ειπε η πως ακουστηκε. Το ενστικτο της την διεταξε να εγκαταλειψει την ασκοπη προσπαθεια απελευθερωσης να να μεινει χαλαρη. Υπακουσε. Αναπαντεχα, η ψυχρη αισθηση στο μετωπο της μεταβληθηκε σε καυτη λαβα. Η σφαιρα διαπερασε το κρανιο και σφηνωθηκε στην πλατη του καθισματος που ηταν δεμενη. 

                    ============================

Παρκαραν ακριβως εξω απο το ξενοδοχειο. Ο Ρειμοντ κατεβηκε και λιγα λεπτα μετα ειχε επιστρεψει στο αμαξι. Ο Γκαβιν Χωκς δεν χρειαστηκε να πιεστει ιδιατερα για να του πει οτι ηξερε, το περιστροφο που τον σημαδευε ηταν αρκετο. Εκει εμεναν αλλα τωρα δεν ηταν κανεις απο τους δυο τους εκει. Τον ενα ειχε να τον δει αρκετες ωρες, ο αλλος ειχε φυγει πριν λιγο αλλα ορκιζοταν πως δεν γνωριζε που θα πηγαινε. Παραδοξως ο Ρειμοντ τον πιστεψε κι αντι να του φυτεψει μια σφαιρα περιοριστηκε στο να τον κλειδωσει στο δωματιο υπηρεσιας. Τωρα τ' αδελφια Γου επρεπε να σκεφτουν που θα υπηρχαν πιθανοτητες να βρουν εστω τον ενα. Δεν χρειαστηκε ν' αναρωτηθουν για πολυ, τ' αστρα ηταν ακομα φιλικα μαζι τους. Ειδαν πιο κατω σταματημενο το περιπολικο του σεριφη και τον ιδιο να μιλαει με καποιον εξω απο ενα μπαρ που λεγοταν Αστρα Γουαλι. Αυτος ο καποιος ηταν ενας απ' αυτους που εψαχναν, ενας απ' αυτους που για χαρη τους ειχαν ταξιδεψει τοσα μιλια. Τωρα ειχε ερθει η ωρα του να πληρωσει για οτι ειχε κανει στον Τζορντι. Μετα θα εψαχναν τον αλλον. 

                     ==========================

Η σφαιρα περασε αναμεσα στα προσωπα τους σ' ενα χωρο λιγων εκατοστων. Παρα τον αιφνιδιασμο και οι δυο αντεδρασαν σχετικα γρηγορα αφου ορμησαν να καλυφθουν πισω απο το περιπολικο. Ο Γκρειαμ Χιλ ξεπροβαλλε προσεκτικα και κοιταξε τους τρεις αντρες που ερχονταν με ολη τους την ανεση προς το μερος τους. Γυρισε να κοιταξει προς την μερια του Κερτ κι αυτο του στοιχισε. Το βλημα τον βρηκε ψηλα στον αριστερο ωμο, τον τρανταξε και τον εριξε πισω. Δυστυχως για τον Κερτ το οπλο του σεριφη κυλισε στο δρομο σε σημειο που ηταν αδυνατον να το πιασει χωρις να βρεθει εκτεθειμενος. Αρπαξε τον τραυματισμενο σεριφη και σκυμμενος οσο το δυνατον περισσοτερο προσπαθησε να τον κουβαλησει μεχρι την πορτα του Αστρα Γουαλι.

Δυο σφαιρες τους εψαξαν στην διαδρομη σε μια αποτυχημενη προσπαθεια και αλλες δυο καρφωθηκαν στην πορτα του μπαρ πισω τους δευτερολεπτα αφου ειχαν μπει μεσα. Ξεροντας πια που ειχαν αποκλειστει τα θηραματα τους τ' αδελφια Γου εριξαν μια ματια στον ευρυτερο χωρο προσπαθωντας να διαπιστωσουν αν υπηρχε  κινδυνος στα νωτα τους.   

                  ============================= 
-'Βοηθηστε με λιγο, ο σεριφης ειναι τραυματισμενος' ηταν η πρωτη κουβεντα του Κερτ Κοπολα μολις μπηκε στο Αστρα Γουαλι. Οι ελαχιστοι θαμωνες που βρισκονταν εκεινη τη στιγμη μεσα αιφνιδιαστηκαν μα αυτο δεν ισχυσε για την Ευα Φιντσερ και την Σαρλοτ Λιουμετ. Η δευτερη βοηθησε τον Κερτ ν' ακουμπησουν σε ασφαλες σημειο τον Γκρειαμ Χιλ ενω η πρωτη με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση ειχε βγαλει κατω απο τον παγκο του μπαρ μια καραμπινα που φροντισε να στρεψει αμεσα προς την εισοδο του μπαρ.
-'Υπαρχει πισω πορτα' ? ρωτησε ο Κερτ και βλεποντας το θετικο σινιαλο της Σαρλοτ συνεχισε.
-'Βγαλτους ολους εξω τωρα'. Η Σαρλοτ δεν περιμενε κι αλλη παροτρυνση και σιωπηλα εδειξε στους εμβροντητους πελατες να την ακολουθησουν Ο Κερτ στραφηκε στην Ευα.
-'Εχεις αλλο οπλο' ? ρωτησε. Δευτερη ταχυδακτυλουργικη κινηση απο την Ευα κι ο Κερτ βρεθηκε να κρατα ενα περιστροφο των 38 στα χερια του.
-'Τι στο διαβολο συμβαινει' ? ρωτησε η Ευα διχως ν' αποτραβηξει τα ματια της απο την πορτα. 
               ================================
-'Μιλουσαμε με τον σεριφη εξω απο το μπαρ οταν ξαφνικα αρχισαν να πεφτουν σφαιρες. Η μια τον βρηκε ψηλα στον ωμο αλλα θα χρειαστει γιατρο να σταματησει την αιμορραγια. Δεν ξερω ουτε ποιοι ηταν ουτε γιατι ξεκινησαν να ριχνουν' συμπληρωσε προλαβαινοντας την επομενη ερωτηση της γυναικας. 'Το μονο που ξερω ειναι πως και οι τρεις ειναι καλα οπλισμενοι'.
Για πρωτη φορα η Ευα τραβηξε το βλεμμα της απο την εισοδο και τον κοιταξε.
-'Και τωρα τι κανουμε' ? ρωτησε εχοντας καπως πειστει πως ο αντρας της ελεγε την αληθεια.
-'Σαν αρχη τους κραταμε εξω' απαντησε ο Κερτ. 'Απο κει και μετα δεν εχω την παραμικρη ιδεα' προσθεσε ανασηκωνοντας τους ωμους σε ενδειξη αγνοιας.
-'Βγηκαν ολοι εξω' ακουστηκε η φωνη της Σαρλοτ πισω τους. 'Μπορει να μου πει καποιος τι στην ευχη συμβαινει εδω περα' ?
Ο Κερτ επανελαβε οτι ειχε πει πριν και στην Ευα.
-'Αν καποιος εχει να προτεινει κατι τωρα ειναι η ωρα να το κανει' συμπληρωσε. 
                      ============================
Η ομαδικη ομοβροντια που σχεδον διελυσε την πορτα τους εβγαλε απο τον κοπο να μπουν στην διαδικασια να σκεφτουν πως θ' αντιμετωπιζαν την κατασταση. Ανταπεδωσαν στα τυφλα ενω ταυτοχρονα ο Κερτ πηδουσε πανω απο το μπαρ ψαχνοντας ασφαλες σημειο να καλυφθει. Η Σαρλοτ εκτιμησε πως δεν θα προλαβαινε να κανει το ιδιο και προτιμησε να ταμπουρωθει στην αλλη μερια του μπαρ, πισω απο ενα σωρο τραπεζια. Η μυρωδια της εντασης και του φοβου ανακατευτηκαν μ' αυτην του καπνου απο τα οπλα δημιουργωντας μια βεβαρυμενη ατμοσφαιρα στην οποια κανενας δεν εδινε σημασια. Ο πρωτος που προβαλλε στην εισοδο πυροβολωντας αδιακριτως στα τυφλα ηταν ο Ρειμοντ Γου ενω αμεσως μετα τον ακολουθησε ο Ντεξτερ. Καταφεραν να κρυφτουν πισω απο μια εσοχη που ειχε το μπαρ αμεσως μετα την εισοδο.
-'Θελουμε μονο αυτον που μπηκε μαζι με τον σεριφη' ειπε ο Ντεξτερ. 'Οι υπολοιποι μπορειτε να φυγετε, δεν εχουμε τιποτα μαζι σας' συνεχισε περιμενοντας μια απαντηση. Οι δυο γυναικες κοιταξαν στιγμιαια τον Κερτ και εστρεψαν και παλι το βλεμμα τους προς το σημειο που ηταν κρυμμενοι οι αδελφοι Γου.
                               =============================
Την στιγμιαια βουβαμαρα που ειχε επικρατησει διεκοψε και παλι ο Ντεξτερ.
-'Λοιπον ? Ειμαστε συμφωνοι ? Εχετε τον λογο μου πως κανεις δεν θα παθει τιποτα'.
Η βουβαμαρα επεστρεψε για να χαθει αυτην τη φορα οριστικα κι αμετακλητα.
-'Αυτα πες τα στον σεριφη Χιλ που ψυχομαχαει απο τις σφαιρες σας' ειπε η Ευα ενω ταυτοχρονα εξαπελυε μια ομοβροντια προς το σημειο που ηταν καλυμμενοι οι αδελφοι Γου.
Για λιγο οι σφαιρες, αδεσποτες, καρφωνονταν στα πιο απιθανα σημεια αλλα ουτε μια απ' αυτες δεν ειχαν πετυχει καποιο αντικειμενικο στοχο εκατερωθεν. Ο Κερτ ειχε αντιληφθει πως βρισκονταν σε ασχημη θεση αλλα αντιλαμβανοταν πως δεν ειχε να περιμενει εξωθεν βοηθεια.
Μονο αυτος και η Ευα ηταν οπλισμενοι ενω αυτοι και οι τρεις ηταν...
Στασου λιγο !. Το μυαλο του δουλεψε πυρετωδως συνθετοντας αριθμητικες πραξεις. Ηταν σιγουρος πως τα πυρα που ειχαν δεχτει με τον σεριφη ηταν απο τρια ατομα μα αυτη τη στιγμη μονο δυο ηταν μεσα στο μπαρ απειλωντας τους. Ενας απο δαυτους ελειπε. Που ηταν ?
                 ================================
Ηταν η λανθασμενη εκτιμηση και κινηση που εκανε η Σαρλοτ που της στοιχισε και ταυτοχρονα εδινε και μια απαντηση στο ερωτημα που μολις ειχε θεσει στον εαυτο του ο Κερτ. Προσπαθωντας να φτασει στο μπαρ οπου ειχαν βρει καταφυγιο οι αλλοι δυο για ελαχιστα μετρα βρεθηκε σε ακαλυπτο χωρο, εκτεθειμενη. Η σφαιρα ηρθε αποτομα, απροειδοποιητα και καρφωθηκε στην βαση του λαιμου της πετωντας την κυριολεκτικα πανω στα τραπεζια που λιγο πριν την καλυπταν. Ο Σπενσερ Γου, ο υπαιτιος του θανατου της, ειχε ερθει σιωπηλα κι αθορυθα απο την πισω πορτα κι εκμεταλλευτηκε την ευκαιρια που του δοθηκε. Αμεσως μετα την δολοφονια της Σαρλοτ με συνεχη ζιγκ ζαγκ και τουμπες βρηκε προστασια εκει που λιγα λεπτα πριν ειχε επιλεξει να πραξει το ιδιο η Σαρλοτ.
-'Σαρλοτ' !!! ακουστηκε η φωνη της Ευας ενω ταυτοχρονα το χερι του Κερτ της εσφιγγε με οση δυναμη ειχε το μπρατσο. Και η δευτερη αγωνιωδης κραυγη εμεινε αναπαντητη οπως και η πρωτη. Στραφηκε προς τον Κερτ που κουνησε αργα το κεφαλι του αρνητικα. 
                     =============================
Στραφηκε προς το μπαρ κοιτωντας τα μπουκαλια με το αλκοολ. Αυτο που χρειαζοταν ηταν ενα Bushmills αλλα δεν το εβλεπε πουθενα. Το εντοπισε αναμεσα σε αλλα ιρλανδεζικα ουισκι και το πηρε στα χερια του. Ηταν το μονο που του εκανε αφου δεν ειχε βαλβιδα. Ξεβιδωσε το καπακι και αρπαξε ενα πανι που ειχαν τα κοριτσια να σκουπιζουν το μπαρ. Σε μερικα δευτερολεπτα ειχε φτιαξει μια ερασιτεχνικη βομβα μολοτωφ και στραφηκε στην Ευα. Η τελευταια κουνησε θετικα το κεφαλι και εστιασε στο σημειο που ηταν καλυμμενοι οι αδελφοι Γου.
Η φωτια εξαπλωθηκε ταχυτατα στο σημειο που ο Κερτ ειχε πεταξει το Bushmills αναγκαζοντας τους Γου να εγκαταλειψουν την κρυψωνα τους. Το ματι, η καρδια και η αποφασιστικοτητα της Ευας δεν λαθεψαν. Η σφαιρα απο την καραμπινα βρηκε τον Ρειμοντ στο στηθος, τον σηκωσε στον αερα και τον πεταξε κυριολεκτικα εξω απο το μαγαζι, στον δρομο. Ενα χαμογελο αγριας ικανοποιησης στολισε το προσωπο της Ευας που γεμισε ξανα την καραμπινα της. Ηταν ακριβως εκεινη η στιγμη που ολα πηραν λανθασμενο μονοπατι.
                ================================
-'Προτεινω να πεταξετε τα οπλα σας γιατι ο επομενος ειναι ετουτος εδω' ακουστηκε η φωνη του Σπενσερ Γου. Ο Κερτ με την Ευα γυρισαν να δουν και παγωσαν. Το περιστροφο του Σπενς ηταν κολλημενο στον κροταφο του σεριφη που ηταν ανημπορος ν' αντιδρασει. Η ανακλαστικη αντιδραση της Ευας φρεναριστηκε προσωρινα απο τον Κερτ που την κοιτουσε σαν να της ελεγε πως δεν θα εκανε καμια διαφορα αν πετουσαν η οχι τα οπλα τους. Τον κοιταξε και μιλησε.
-'Ειναι ο σεριφης μας, ο Γκρειαμ Χιλ, που τον ξερω χρονια ολοκληρα. Δεν θ' αφησω να τον σκοτωσουν αγνωστοι γι αγνωστους λογους σαν το σκυλι, καταλαβες' ?
Προβαλλε αργα πισω απο τον παγκο του μπαρ πετωντας το οπλο της με τετοιο τροπο που να μπορουσαν ολοι να το δουν και βηματισε αργα προς τον Σπενσερ. Αδιαφορησε για το βλεμμα του σεριφη που της φωναζε σιωπηλα πως ειχε κανει λαθος και συνεχισε να προχωραει.
-'Εσυ σκοτωσες τον αδελφο μου' ειπε με συριχτη φωνη ο Σπενς κοιτωντας την στα ματια ενω ταυτοχρονα το οπλο του την σημαδευε αναμεσα στα ματια.  

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 104

Ειχε χασει καθε αισθηση του χρονου κι ας ηξερε πως το μονο που δεν ειχε να σπαταλησει ηταν αυτος. Ο κυβος τον ειχε φερει στην διασταση της Αιναρ και του Φεχαρ μα δεν μπορουσε να τον βοηθησει περαιτερω. Ολα τα αλλα επρεπε να τα κανει μονος. Και το μονο που ειχε καταφερει μεχρι στιγμης ηταν να παρακολουθει το ζευγαρι απο μακρια ακινητος, παγωμενος λες στην θεση του, ενω ο χρονος διπλα του στερευε συνεχως. Οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει σημερα η το αργοτερο την επομενη. Αυτο ηταν το περιθωριο του. Αν δεν εκανε τιποτα ολα θα ηταν ματαια. Αν το αφηνε για την επομενη ηξερε πως ισοροπουσε σε τεντωμενο σχοινι, ακροβατουσε στην κοψη του ξυραφιου. Αν δεν τα καταφερνε θα ηταν το τελος. Ενα τελος αδοξο μετα απο τοσες προσπαθειες χιλιαδων ετων. Οχι, επρεπε να γινει σημερα. Αρκει καποια στιγμη να εβρισκε το κουραγιο και την δυναμη να κανει κατι. Προς το παρον παρεμενε απλος παρατηρητης. Οσο και να πιεζε τον εαυτο του, οσες εντολες και να εδινε ο εγκεφαλος του, τα ποδια του πεισματικα αρνιοταν να υπακουσουν. Προσπαθησε ξανα.
                    ===========================
Συνειδητοποιησε το που ακριβως βρισκοταν μονο οταν αντιληφθηκε πως ο χαιρετισμος ηταν γι αυτον. Διχως να εχει συναισθηση, ειχε κατορθωσει να βαδισει την αποσταση που τον χωριζε απο το ζευγαρι και τωρα επρεπε ν' ανταποδωσει την ευγενικη χειρονομια τους.
-'Πρεπει να ειστε αυτος για τον οποιο μας μιλησε ο κ. Μιλλερ' ειπε με κελαρυστη, καθαρια φωνη η γυναικα κανοντας τον χασει ακομα λιγο απο την αυτοσυγκεντωση που πασχιζε ν' αποκτησει 'η κανω λαθος' ? προσθεσε.
-'Οχι, δεν κανετε λαθος' ηταν η πλεον εντυπωσιακη απαντηση που ανεβλυσε στο μυαλο του.
-'Καταλαβαινω πως ολα αυτα ειναι αρκετα ξενα για σας' ανελαβε να προχωρησει τη συζητηση αυτος που ηταν ολοιδιος ο πιστος του υπηρετης, ο Φεχαρ. 'Για μας ειναι απλη ρουτινα'.
Ειδε την εκφραση αποριας στο προσωπο του ξενου και βιαστηκε να συνεχισει.
-'Επιτρεψτε μου να σας εξηγησω' ειπε κι ενα γνησιο, φιλικο χαμογελο στολισε το προσωπο του. 'Ειναι παρα πολυ απλο και κατι μου λεει πως θα καταλαβετε αμεσως'.
                ================================
Ειχε δικιο. Το πλεονεκτημα του, οι συσσωρευμενες γνωσεις του δηλαδη πανω σε θεματα που οι θνητοι ουτε να διανοηθουν μπορουσαν, τον βοηθησαν να αντιληφθει σχετικα ευκολα ολα οσα πολυ επεξηγηματικα κι αναλυτικα του μετεφερε ο αντρας.  Ολα οσα ακουγε τον ειχαν συνεπαρει σε τετοιο βαθμο που, εστω και στιγμιαια, ειχε ξεχασει τον πραγματικο λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει. Του αρεσε ακομα και ο τροπος με τον οποιον συμπληρωναν ο ενας τον αλλο οση ωρα του εξηγουσαν φθανοντας τον σε σημειο σχεδον να τους θαυμασει. Αν οι ερωτησεις που εκανε ηταν απλοικες οι απαντησεις που λαμβανε ηταν του αυτου επιπεδου. Αν ζητουσε να μαθει κατι που απαιτουσε πολυπλοκοτητα φροντιζαν μ' ενα τελεια συνδυαστικο τροπο να του δωσουν να το καταλαβει απαλειφοντας καθε απορια. Αν καποιος τους παρακολουθουσε απο μακρια το μονο που θα διεκρινε ηταν τρεις περιπατητες σ' ενα ολανθισμενο, ηλιολουστο τοπιο που εκαναν την βολτα τους κουβεντιαζοντας κι ανταλασσοντας αποψεις. Για λιγο, ο πραγματικος σκοπος αυτης της συναντησης ειχε απομακρυνθει και ξεχαστει σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
                  ===============================
Η θεωρια των τεμνομενων συμπαντων ηταν μια τετριμμενη πραγματικοτητα σ' εκεινο το μερος. Η προχωρημενη τους τεχνολογια οχι μονο τους ειχε δωσει την δυνατοτητα να πιστοποιησουν την υπαρξη τους μα τους παρειχε και τα καταλληλα εργαλεια για να τ' αξιοποιησουν, κατι που στο δικο του κοσμο δεν υπηρχε καν σαν αιρετικη η φαντασιοκαλπαζουσα θεωρια. Η υπαρξη και κινηση τοσων αλλων κοσμων εκτος του δικου τους ηταν ενα γεγονος που αναποφευκτα σε διαφορες χρονικες στιγμες εβρισκε καποια κομματια αυτων των κοσμων να υφιστανται σε ταυτοχρονη παρουσια. Το πιο σημαντικο ηταν τα μεγεθη των τμηματων που συνυπηρχαν αλλα και ο χρονος που θα διαρκουσε αυτη η συνυπαρξη. Κι αυτο γιατι ναι μεν η τεχνολογια τους μπορουσε να τους πληροφορησει για το ποτε θα βρισκονταν στην κατασταση τεμνομενων συμπαντων αλλα δεν μπορουσε να τους παρεχει δυο σημαντικοτατες αλλες πληροφοριες. Ποιο κομματι του κοσμου τους θα ηταν αυτο που θα βρισκοταν σε ταυτοχρονη συναπαρξη μ' ενα αλλο συμπαν και ποσος ηταν ο χρονος που θα διαρκουσε κατι τετοιο.
                     ==========================
Ετσι υπηρχαν πολλες φορες που αυτη η συνυπαρξη περνουσε ανεκμεταλλευτη, ειτε γιατι ο χρονος για οτιδηποτε ηταν ελαχιστος ειτε γιατι τα σημεια που τεμνονταν ηταν αδιαφορα. Ο Φεχαρ του ειπε ενα τετοιο περιστατικο που για δυο ολοκληρες βδομαδες ο κοσμος τους ειχε βρεθει σε θεση τεμνομενων συμπαντων μ' εναν αλλο κοσμο αλλα ουσιαστικα χωρις αντικρισμα αφου τα σημεια που ειχαν βεθει κοινα ηταν καποια τμηματα των ωκεανων τους. Μολονοτι δεν ηταν οτι πιο αστειο ειχε ακουσει στη ζωη του για εναν αγνωστο λογο επιασε τον εαυτο του να γελα τρανταχτα. Ισως ηταν ενας τροπος ν' απομακρυνει ακομα περισσοτερο τον λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει στην πραγματικοτητα, ισως ειχε αναγκη απλα να γελασει λιγο. Συνεχισε να παρακολουθει μ' ενδιαφερον αυτα που του ελεγαν οι συνομιλητες του διακοπτοντας ενιοτε για να ρωτησει η να ζητησει καποια επεξηγηση. Ενοιωθε πως σταδιακα η κουβεντα εφευγε απο το γενικο πλαισιο που την ειχαν τοποθετησει και βαδιζε ολοταχως προς κατι εφιαλτικα συγκεκριμενο, την δικη του παρουσια σ' αυτον τον αγνωστο κοσμο. 
               ================================
-'Δυστυχως η τεχνολογια ακομα και σε μας εχει δυο οψεις. Για καθε τι που κερδιζεις πρεπει να χασεις κατι. Δεν εχει νοημα να σας εξηγησω τι εχουμε κερδισει, τα περισσοτερα θα ηταν ακαταλαβιστικα και φοβαμαι αδιαφορα. Μπορω να σας πω ομως κατι που εχουμε απωλεσει αναμεσα σε πολλα αλλα. Τα βιβλια' ειπε η Αιναρ και εκανε μια μικρη παυση.
-'Δεν καταλαβαινω' εκανε ο ξενος με γνησια απορια. 'Και τι διαβαζετε' ?
-'Τιποτα' συνεχισε ο Φεχαρ. 'Η αναγνωση, τα βιβλια εχουν εδω και καιρο καταστει μια απλη, αχνη αναμνηση και τιποτα περισσοτερο'.
-'Αυτο ειναι πραγματι εντυπωσιακο' εκανε ο ξενος. 'Μα γιατι' ?
-'Γιατι δεν εχουν να πουν κατι πια' απαντησε μ' ενα τονο μελαγχολιας στη φωνη η Αιναρ. 'Καταλαβαινω πως ακουγεται αυτο μα η εξηγηση ειναι πολυ πιο απλη απ' οτι φανταζεστε'.
Προς στιγμην η σκεψη του ξενου φτερουγισε στον γερο απο την ερημο Ινζεμ. Ηταν σιγουρος πως γνωριζε ολα αυτα που εκεινος μολις μαθαινε. Στραφηκε ξανα προς το ζευγαρι.
                  ==============================
-'Οσα βιβλια αναφερονταν η στηριζονταν σε παλιους μυθους, θρυλους η γεγονοτα εχασαν την αξια και την λαμψη τους αφου χαρη στην τεχνολογια γνωριζουμε τα παντα για την ιστορια μας, μεχρι και το παραμικρο γεγονος. Οποιος δοκιμαζε να γραψει στηριγμενος σε αρχαιες δοξασιες αντιμετωπιζοταν με αδιαφορια αφου θεωρουνταν η ιστορικος παραχαρακτης η κοινος ψευτης. Οσοι απο την αλλη μερια εγραφαν για θεματα καθημερινοτητας απαξιωθηκαν αμεσα αφου θεωρητικα τιποτα δεν ειχαν να πουν που να μην ηταν ηδη γνωστο. Τελος οσοι δοκιμασαν να εκμεταλλευτουν τον χωρο της φαντασιας και του μελλοντος γρηγορα διαπιστωσαν πως η τεχνολογια τους ειχε ηδη θεσει στο περιθωριο αφου σχεδον τιποτα δεν ηταν ακατορθωτο πλεον. Και καπως ετσι τα βιβλια αρχικα ατονησαν και σταδιακα εξαλειφθησαν απο τον κοσμο μας' ολοκληρωσε η Αιναρ αφηνοντας προσωρινα τον ξενο εμβροντητο.
-'Θεατρικα εργα, ποιηματα, δοκιμια, αυτοβιογραφιες, τοσες αλλες κατηγοριες' εκανε ο ξενος 'τιποτα δεν κατορθωσε να κεντρισει το ενδιαφερον και να παραμεινει ζωντανο' ? 
                   =============================
-'Καταλαβαινετε τωρα' ειπε ο Φεχαρ αντι απαντησεως, 'την αντιδραση μας οταν ο κ. Μιλλερ μας ειπε πως θα μας φερει σ'επαφη με τον ιδιοκτητη του εκδοτικου οικου που θα μας προμηθευε μ' αυτο που διακαως και οι δυο επιθυμουμε. Θελαμε να σας συναντησουμε απο κοντα για να σας ευχαριστησουμε. Χαρη στον κ. Μιλλερ αποκτησαμε απο ενα αντιτυπο απο καθε βιβλιο που εχετε ποτε εκδωσει. Τον κ. Μιλλερ τον εχουμε ηδη ευχαριστησει επανειλημμενα μα εκμεταλλευομενοι το γεγονος πως δεν θα παραμεινουμε σε τεμνουσα κατασταση με τον κοσμο σας για πολυ ακομη του ζητησαμε αν ηταν εφικτο να σας συναντησουμε και να σας εκφρασουμε την ευγνωμοσυνη μας απο κοντα. Κι εστω κι οριακα, μιας κι απο αυριο οι κοσμοι μας θα παψουν να συμπιπτουν, μας δινεται η δυνατοτητα να το πραξουμε' προσθεσε.
Τα τελευταια λογια ουτε που τ' ακουσε. Ξαφνικα ολα τα κομματια του παζλ ειχαν μπει στην θεση τους κι απεναντι του εστεκε παγωμενη, ψυχρη και κυνικη η συνολικη εικονα. Αν ειχε μπροστα του τον γερο θα τον σκοτωνε με τα ιδια του τα χερια. Ομως δεν γνωριζε καν που ηταν.
                  ================================
Ενα ουρλιαχτο σε μεγεθος κεφαλιου καρφιτσας γεννηθηκε σε μια σκοτεινη, απομερη γωνια του εγκεφαλου του και χρησιμοποιωντας την τεχνικη της χιονοστιβαδας γιγαντωσε σε δευτερολεπτα παρασερνοντας οτι εβρισκε μπροστα του. Η λογικη καταπνιγηκε σ' ενα κυκεωνα μαυρης οργης κι ανειπωτου θυμου παραχωρωντας την θεση της σ' ενα τυφλο κυμα μισους και το μονο που τον ενοιαζε πια ηταν να τελειωνει το συντομοτερο δυνατον απο κει για να συναντηθει το συντομοτερο δυνατον με τον γερο. Ουτε ψιθυρος δεν βγηκε προς τα εξω. Ολη η παρανοια ανακυκλωθηκε στα εσωτερικα τοιχωματα του μυαλου του καταλαμβανοντας κι οριζοντας πια τις κινησεις του. Ποτε δεν καταλαβε πως τα δυο στιλετα βρεθηκαν στα χερια του, ποτε δεν συνειδητοποιησε ποια ηταν η στιγμη που τα εστρεψε πανω στον Φεχαρ μπηγοντας τα ταυτοχρονα στο μερος της καρδιας. Παρακολουθησε στιγμιαια το κορμι του νεκρου να πεφτει απαλα προς τα πισω και προλαβε να δει το βλεμμα εκπληξης και αποριας που ειχε σχηματιστει στο προσωπο του. Οτι τον ειχε κυριευσει τον εκανε να στραφει προς την Αιναρ.
                ================================
Δεν αντεδρασε καθολου ακομα κι οταν την επιασε απο το χερι και την τραβηξε κοντα του. Παρεμεινε αφυσικα απαθης ακομα κι οταν τον ακουσε να μιλαει και τα λογια του εμοιαζαν ακαταλαβιστικα εχοντας προφανως νοημα μονο για τον ιδιο.
-'Δεν εισαι αυτη' τον ακουσε να μουρμουριζει 'ποτε δεν θα γινεις αυτη ακομα κι αν εισαι ιδια. Εκεινη με περιμενει, το ξερει πως θα γυρισω και ο μονος τροπος για να συμβει αυτο ειναι να κανω αυτο που πρεπει. Ξερεις τι πρεπει να γινει, ετσι δεν ειναι' ?
Δεν του απαντησε. Μεσα της ηξερε πως δεν υπηρχε κανενας απολυτως λογος. Στεκονταν στο χειλος του γκρεμου ενω η θαλασσα που ξαπλωνε νωχελικα το κορμι της στις ακρες του βραχου αδιαφορουσε για οτι συνεβαινε μερικες εκατονταδες μετρα πιο πανω.
Εσκυψε αποτομα και την φιλησε κι αμεσως μετα της ψιθυρισε στο αυτι.
-'Συγχωρεσε με'.
Την τραβηξε ακομα πιο πολυ πανω του και βουτηξε μαζι της στο κενο που χαμογελουσε σαρδονια.  




      

 ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 103








-'Και φυσικα για οποιοδηποτε προβλημα ενδεχεται να εμφανιστει δεν υπαρχει κανενας λογος ανησυχιας. Ειμαι σιγουρη πως θα βρεθει λυση σε οτι κι αν προκυψει'.
Ο Κερτ Κοπολα υποψιαστηκε πως μ' αυτην την φραση η Σερυλ Λαντις ειχε κλεισει τα λεγομενα της μετα απο σχεδον ενα τεταρτο συνεχους μονολογου που ο Κερτ διεκοπτε σποραδικα ειτε κουνωντας απλα το κεφαλι του ειτε απαντωντας μ' ενα ξερο 'ναι'. Το ζητημα ηταν πως δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το τι πραγμα του μιλουσε η δημαρχος αφου το μυαλο του ταξιδευε αλλου. Το μονο που ειχε καταλαβει, κι αυτο ουσιαστικα απο τα συμφραζομενα, ηταν πως η δημαρχος ηταν διατεθειμενη να κανει οτι περνουσε απο το χερι της για να τον διευκολυνει αν αποφασιζε πως ηταν διατεθειμενος να προβει σε οποιαδηποτε πραξη επενδυσης στο Φορτ Σεβερν αρκει να χρεωνοταν η ιδια την επιτυχια μιας τετοιας πραξης. 
Και τωρα, καθισμενη στο γραφειο της απεναντι του, περιμενε με ανυπομονησια την απαντηση του σε ολα αυτα που του ειχε προτεινει και ο Κερτ ουτε καν ειχε ακουσει.
                 =================================
-'Ολα αυτα ειναι ακρως ενδιαφεροντα' ξεκινησε ο Κερτ σε μια αποπειρα γενικολογιας 'μα καταλαβαινεις πως δεν παιρνω τις αποφασεις μονος μου. Θα μεταφερω αυτολεξει οτι μου ανεφερες στον συνεταιρο μου και μετα θα πρεπει μαζι να κατασταλαξουμε σε καποιο συμπερασμα. Και μιλωντας γι αυτον, μηπως ετυχε να τον δεις καπου' ?
Η τελευταια φραση φανηκε να ξενιζει καπως την δημαρχο.
-'Γιατι, τον εχασες' ?
-'Ειναι λιγακι ιδιορρυθμος' απαντησε ο Κερτ προσπαθωντας να τα μπαλωσει. 'Και ποιος μεγαλοεπιχειρηματιας δεν ειναι εξ' αλλου' ? προσθεσε χαμογελωντας.
-'Δεν εχω ιδεα που μπορει να ειναι' απαντησε η Σερυλ. 'Ποτε νομιζεις πως θα εχεις μια απαντηση στην προταση μου' ? προσθεσε.
-'Το συντομοτερο δυνατον' ειπε ο Κερτ και ταυτοχρονα σηκωνοταν απο την καρεκλα του ετοιμος να φυγει 'το συντομοτερο δυνατον'.
                 =================================
Αν εξαιρουσε την συναντηση με την Αμπερ Λουκας οι αλλες δυο δεν τον ειχαν καν αγγιξει. Η δημαρχος κοιτουσε τον εαυτο της και το πως θα εδραιωνε ακομα περισσοτερο την θεση της ενω η Σιντυ Σπιλμπεργκ, το αμεσως προηγουμενο ραντεβου του, ειχε κινηθει στο ιδιο μηκος κυματος. Ηταν διατεθειμενη να κανει τα παντα αρκει να μπορουσε να εφευγε απο κεινο το 'νεκροταφειο ονειρων' οπως ειχε χαρακτηρισει το Φορτ Σεβερν. Δουλεια του ειχε ζητησει, οτι δουλεια να ηταν αρκει να εφευγε μακρια απο κεινη την κωμοπολη. Ο Κερτ ειχε κρατησει τα στοιχεια της μα δεν ειχε δεσμευτει για κατι περισσοτερο. Οσο και να καταλαβαινε την απελπισια της κοπελας δεν ηταν στον χαρακτηρα του να δινει υποσχεσεις που ενδεχομενως δεν θα μπορουσε να κρατησει. Το γεγονος πως και μονο που ο Κερτ δεν ειχε κλεισει καποια πορτα ηταν αρκετο για την κοπελα κι αυτο ηταν σχεδον ανακουφιστικο για τον Κερτ.
Αυτο που προειχε τωρα ηταν να βρει τον ξενο. Μ' ολα αυτα που συνεβαιναν κοντευε να λησμονησει για ποιον λογο ειχαν φτασει μεχρι εκει.
                  ==============================
Η Ευα Φιντσερ και η Σαρλοτ Λιουμετ κουνησαν, σε διαφορετικο χρονο η καθε μια, τα κεφαλια τους αρνητικα. Ειχαν να τον δουν σχεδον πριν την εναρξη της χθεσινης συναυλιας. Ο Κερτ αναζητησε βοηθεια σε δυο απανωτα ποτηρια ουισκι μα τα πραγματα δεν βελτιωσαν.
Σταθηκε στην μεση του δρομου προσπαθωντας να ταξινομησει τις σκεψεις του και να επιλεξει το επομενο βημα του. Πριν καποιες ωρες ετρωγε πρωινο στο εστιατοριο. Απο κεινη την στιγμη και μετα ειχε ανοιξει η γη και τον ειχε καταπιει. Θα επρεπε, κατω απο αλλες συνθηκες, ν' ανησυχει μα για καποιον περιεργο λογο αυτο δεν συνεβαινε. Προς στιγμην σκεφτηκε ν' απευθυνθει στον σεριφη μα λιγο ο τροπος που τους κοιτουσε, λιγο το οτι δεν ηθελε να δωσει αφορμη στον εκπροσωπο του νομου ν' αρχισει να ψαχνεται το απερριψε αμεσα.
Αποφασισε να επιστρεψει στο ξενοδοχειο μηπως τον εβρισκε εκει, πραγμα που δεν το πιστευε, και μετα θα εβρισκε τροπο να φτασει μεχρι το γκαραζ που ειχαν αφησει το αμαξι τους για να το παρει πισω. Με αυτοκινητο μπορουσε να καλυψει μεγαλυτερη εκταση απ' οτι με τα ποδια. 
                ==================================
Μια ατελειωτη σειρα απο μυρμηγκια που βρισκονταν χαλαρωμενα κατα μηκος της ραχοκοκκαλιας της Λεσλι Προγιας ξαφνικα αρχισαν μια ξεφρενη κουρσα πανω - κατω δημιουργωντας της ενα ριγος μολις εμφανιστηκαν αποτομα μπροστα της οι δυο αγνωστοι αντρες. Παραλληλα εδωσε μεγαλο αγωνα για να κρατησει την φωνη της σταθερη.
-'Καλημερα. Πως μπορω να σας βοηθησω' ?
Οι δυο αγνωστοι ξοδεψαν μερικα δευτερολεπτα κοιτωντας εξονυχιστικα το μερος.
-'Αν εχετε προβλημα με το αμαξι σας ειστε στο σωστο μερος' συνεχισε η Λεσλι σε μια αποπειρα να καθησυχασει τον ιδιο τον εαυτο της.
-'Αυτα ειναι ολα τ' αυτοκινητα που υπαρχουν εδω' ? ρωτησε ο ενας με μια ψυχρη, μεταλλικη φωνη που επεφερε μεγαλυτερη αναστατωση στα μυρμηγκια της πλατης της.
-'Ναι, δεν καταλαβαινω' εκανε η Λεσλι με την φωνη της να χανει αισθητα σε ενταση.
-'Θα καταλαβεις' ειπε ο αλλος αντρας και ο φοβος εγινε κατι υπαρκτο στην καρδια της Λεσλι.
              ================================
-'Χθες το βραδυ υπηρχε ενα αμαξι εδω που τωρα δεν το βλεπω' ειπε ο ενας απο τους δυο αντρες. 'Ειναι ακομα εδω η το πηρανε' ?
-'Δεν καταλαβαινω για τι πραγμα μιλας' απαντησε ασυναισθητα η Λεσλι. Ενοιωσε την ανασα της να κοβεται οταν ταχυδακτυλουργικα ο αλλος εβγαλε ενα περιστροφο και την σημαδεψε. Ο τριτος της παρεας ηταν παντα στην εξωπορτα ελεγχοντας τον χωρο.
-'Σε βοηθησα καθολου' ? ρωτησε αυτος που την σημαδευε.
-'Ασε το οπλο Ρευ' ειπε ο αλλος 'η κοπελα θα μας πει οτι θελουμε να μαθουμε. Αυτος που πηρε το αμαξι κατα που τραβηξε' ? συνεχισε απευθυνομενος πια στην Λεσλι.
Δεν υπηρχε κανενας απολυτως λογος για την Λεσλι να πει ψεμματα. Ουτε ηξερε τι διαφορες ειχαν μεταξυ τους, ουτε γνωστος της ηταν και συν τοις αλλοις ενα οπλο σημαδευε την καρδια της και κατι μεσα της της ελεγε πως αυτοι οι δυο ηταν ικανοι για ολα. Ολα συνηγορουσαν προς μια επιλογη και μονο. Να τους ελεγε οτι ηξερε και γρηγορα μαλιστα.
                ==============================
-'Δεν ηρθε κανενας να παρει καποιο αυτοκινητο σημερα' ακουσε τον εαυτο της να λεει κι εφριξε. 'Ειστε οι πρωτοι που πατατε σημερα το'.....
Η σφαιρα την βρηκε λιγο πιο πανω απο την καρδια και την πεταξε πισω πανω σε μια συστοιχια απο τενεκεδες. Το καψιμο ηταν ανυποφορο και της εφερε θολουρα στην οραση, μια θολουρα που δεν ηταν αρκετη για να κρυψει το προσωπο που ειχε σκυψει απο πανω της. Στο βαθος ο τριτος αντρας που φυλαγε σκοπια κινηθηκε κι αυτος προς τα μεσα.
-'Το επομενο ψεμα θα ειναι το τελευταιο σου' ειπε σφυριζοντας στ' αυτια της.
Δοκιμασε να μιλησει μα μονο ενας πιδακας αιματος βγηκε απο το στομα της. Αποπειραθηκε να κουνηθει μα ο πονος εγινε ακομα πιο ανυποφορος. Αισθανοταν απιστευτα βαρια.
-'Θα εχεις τους λογους σου που τους καλυπτεις' εκανε μονολογωντας αυτος που την ειχε πυροβολησει. 'Εχω κι εγω τους δικους μου' συμπληρωσε.
Η δευτερη σφαιρα της θρυμματισε το κεφαλι σκορπωντας παντου αιμα, κοκκαλα και σαρκα.
                  ==============================
-'Που να σε παρει ο διαβολος Ρευ' ειπε ο Ντεξτερ ξεσπωντας πανω σ' εναν τενεκε στελνοντας τον με μια κλωτσια να χτυπησει στον απεναντι τοιχο. 'Τι καταλαβες τωρα' ?
-'Δεν θα μιλαγε Ντεξ και το ξερεις' απαντησε ο Ρειμοντ Γου εξεταζοντας την κατασταση του οπλου του. 'Αδικα χαναμε τον καιρο μας'.
-'Και τι κανουμε τωρα ρε ψυχακια' ? ρωτησε ειρωνικα ο τριτος απο τ' αδελφια.
-Σπενς στ' ορκιζομαι αν τα ξαναπεις αυτο εγω'...εκανε με φωνη που ετρεμε ο Ρειμοντ ενω ανακλαστικα το οπλο του σημαδευε τον Σπενσερ.
-'Βουλωστε το και οι δυο' εκανε εξαλλος ο Ντεξτερ. 'Ηρθαμε εδω για ενα συγκεκριμενο λογο και μεχρι στιγμης δεν εχουμε κανει τιποτα. Λοιπον, εξαφανιζουμε το πτωμα, παιρνουμε ενα αλλο αυτοκινητο απο δω και κατεβαινουμε στην πολη. Σημερα κιολας πρεπει να τελειωνουμε μ' αυτην την ιστορια διαφορετικα ειναι σαν να περιμενουμε να μας πιασουν. Οπου και να κρυφτουν θα τους βρουμε, το χρωσταμε στον Τζορντι'.
                      ==========================
Διχως να υπαρχει κατι σαφες αρνητικο στην αναφορα της Λεισι Ντε Παλμα ο Γκρειαμ Χιλ ενοιωθε ολο και πιο εντονα πως κατι δεν πηγαινε καλα. Η βοηθος του δεν ειχε βρει πουθενα τον γερο - Μπαζ, ουτε το φορτηγακι του, οσον δε αφορουσε την κατασταση του σπιτιου κι εκει η αναφορα δεν ειχε κατι το επιληψιμο. Της ειχε δωσει εντολη να ριξει αλλη μια ματια κι αν δεν εβρισκε τιποτα να επεστρεφε. Στο μυαλο του τριγυρνουσε συνεχως κι αυτο που του ειχε επισημανει ο Νταρυλ Σκοτ σχετικα με την παραξενη εμφανιση του οχηματος του Μπαζ τις πρωτες πρωινες ωρες. Δεν ειχε κατι χειροπιαστο για να πατησει μα βαθια μεσα του ηξερε πως κατι συνεβαινε, κατι που φοβοταν πως θα τον αιφνιδιαζε.
Σε μικροτερο βαθμο το ιδιο ακριβως ενοιωθε και η βοηθος του. Ειχε φυγει απο την ιδιοκτησια του Μπαζ απρακτη και τωρα πηγαινε στο γκαραζ της Λεσλι. Ηταν μισοβυθισμενη στις σκεψεις της κι αυτος ηταν ο λογος που αργησε να επεξεργαστει ο εγκεφαλος της αυτο που μολις ειχε αντικρυσει. Πατησε αποτομα φρενο κι εκανε αναστροφη.
                    ========================
Ειχε μολις διασταυρωθει με το αυτοκινητο της Λεσλι. Κατω απο αλλες συνθηκες αυτο θα ηταν κατι φυσιολογικο, οταν ομως το συγκεκριμενο αμαξι δεν το οδηγουσε η ιδιοκτητρια αλλα τρεις αγνωστοι αυτο απο μονο του ηταν κατι περισσοτερο απο περιεργο. Ανεβασε τον αστυνομικο φαρο στην οροφη του αυτοκινητου της κι ανεπτυξε ταχυτητα προσπαθωντας να προλαβει το αυτοκινητο της Λεσλι που προπορευοταν. Εκανε σημα στον οδηγο να σταματησει.
Ο καθρεφτης στ' αριστερα της εσπασε σε δεκαδες μικρα κομματια ενω το αποτομο κοψιμο του τιμονιου προς τα δεξια κοντεψε να την βγαλει εκτος δρομου. Ειχε μολις επαναφερει το οχημα στο δρομο οταν η δευτερη σφαιρα θρυμματισε το παρμπριζ. Ο ανακλαστικος αποτομος ελιγμος δεν της αφησε περιθωριο. Το αυτοκινητο αναποδογυρισε παιρνοντας συνεχεις, σχεδον ομοιομορφες τουμπες μεχρι που σταματησε σαραβαλιασμενο με την οροφη στο δρομο και τις ροδες στον αερα. Η ζωνη την ειχε γλυτωσει απο τα χειροτερα μα το τρανταγμα ηταν τοσο δυνατο που την ειχε αφησει ημιλιποθυμη. Τωρα επρεπε ν' απεγκλωβιστει απο κει το συντομοτερο δυνατον. 

            MIXALIS PAPATHANASIOU





                ΣΥΝΘΕΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ









Αναψε ενα τσιγαρο, τυλιχτηκε ακομα περισσοτερο στην κουβερτα κι εκατσε στον μεγαλο καναπε που δεσποζε στο μπαλκονι του. Αφησε για λιγο την μοναδικη θεα της πολης που συντομα θα εχανε και τα τελευταια ψηγματα σκοτεινιας και μουνταμαρας με την ανατολη προ των πυλων να τον απορροφησουν μα συντομα το μυαλο του γυρισε σ' αυτο που τον βασανιζε. Ειχαν οντως συμβει αυτα τα πραγματα ? Πως μπορουσε να ειναι σιγουρος πως ολα αυτα δεν ηταν απλα ζωντανα αποκυηματα μιας καλπαζουσας και οργιωδους φαντασιας ? Δεν πρεπει να ειχαν περασει παρα λιγες ωρες απο την στιγμη που ειχε ζησει - η νομιζε πως ειχε - ολα εκεινα τ' απιστευτα γεγονοτα. Ηπιε μια γουλια απο τον τριτο καφε που ειχε ηδη φτιαξει εχοντας εναποθεσει εκει τις ελπιδες του για την διελευκανση αυτης της καταστασης. Κοντεψε να πιστεψει οτι ο καφες αντι να τον βοηθησει τον εσπρωχνε ακομα βαθυτερα στην συγχυση και την αβεβαιοτητα οταν η ακοη του τον πλανεψε κανοντας τον να πιστευει πως το ακουγε αμυδρα, καπου στο βαθος. Κουνησε το κεφαλι του και κοιταξε το φλυτζανι του καφε. Ο ηχος ηταν ακομα εκει. 
                   ============================
Αυτη η μελωδια τον ειχε εκνευρισει αφανταστα. Την ειχε ολη δομημενη μεσα στο μυαλο του, ετοιμη να μετατραπει σε νοτες αλλα καθε φορα που δοκιμαζε να το πραξει το αποτελεσμα ηταν επιεικως απογοητευτικο. Γεμισε ξανα το ποτηρι του με ουσκι και ξεφυσηξε.
-'Χαλαρωσε λιγο' ειπε στον εαυτο του. 'Με το ζορι δεν γινεται τιποτα'.
Μολις ειχε τελειωσει την φραση του οταν εγινε διακοπη ρευματος. Μεσα στο σκοταδι προσπαθησε να θυμηθει που ειχε αφησει τον αναπτηρα του και βριζοντας ασταματητα κινηθηκε προς την αλλη μερια του δωματιου. Πρεπει να ηταν καποιο πεταμενο στο πατωμα πουκαμισο αυτο που του εβαλε τρικλοποδια και σκονταψε. Το χτυπημα στο κεφαλι, μαλλον στην γωνια του τραπεζιου, ηταν αυτο που του εκοψε αποτομα το ακατασχετο υβρεολογιο. Το ηδη υπαρχον σκοταδι εγινε ξαφνικα ακομα πιο πυκνο κι αδιαπεραστο και μια φωνουλα στο βαθος του μυαλου του του ειπε να μην κουραζεται περαιτερω αφου θα λιποθυμουσε. 
Το φανηκε οτι σωστοτερο κι αφεθηκε στις προσταγες της φωνουλας.
                             ============================
Οταν εβλεπε κατι τετοιο στις ταινιες συνηθως γελαγε με την προχειροτητα η εντυπωσιαζοταν απο την εξαιρετικη δουλεια. Βλεποντας ομως αυτην την εικονα ζωντανη μπροστα του, την πρωτη αφου ειχε ανοιξει τα ματια του, τιποτα απο τα δυο δεν συνεβη. Ενας παγωμενος φοβος ανελαβε τα ηνια αφου βαθια μεσα του ηξερε πως οτι αντικρυζε δεν ηταν κινηματογραφικο εφε αλλα πραγματικοτητα. Το πλασμα αντιγυρισε την ματια του αλλα δεν εκανε απολυτως καμια κινηση. Καθε πληροφορια που προσθετε στον εγκεφαλο του του αυξανε τα επιπεδα τρομου που ειχε. Αυτο που αντικρυζε απεναντι του δεν ειχε καμια υλικη υποσταση, ηταν μια μεγαλη τουφα καπνου που εμοιαζε να προσπαθει αρκετα για να κρατησει ενα υποτυπωδες σχημα που να παρεπεμπε ελαφρα σε ανθρωπινο σωμα. Ξαφνικα μια αποληξη του καπνου φανηκε να του κανει σημα να τον ακολουθησει. Ενεργωντας κοντρα σε καθε λογικη υπακουσε. Ειδε τον καπνο να περναει μεσα απο τον διαφανο κενο που υπηρχε αναμεσα τους και να χανεται. Επραξε το ιδιο διχως να εχει ουσιαστικη συναισθηση του τι εκανε.
                    ===========================
Η αλλη μερια του διαφανου κενου ηταν ακομα πιο εντυπωσιακη, ακομα πιο τρομακτικη. Πανω απο επτα αλλοι καπνοι υπηρχαν εκει, συμπλεκονταν μεταξυ τους αλλα με καποιο ανεξηγητο τροπο ποτε δεν χανονταν ο ενας μεσα στον αλλο. Διχως να εχει μιλησει κανεις ακουσε λογια.
-'Νταρεν Μορασκι καλως ηρθες στον Γκρεντον. Δεν εχεις τιποτα να φοβασαι. Καταλαβαινω την εκπληξη και την απορια σου μα ολα θα σου εξηγηθουν αμεσως'.
Σκεφτηκε πως το χτυπημα στο τραπεζι ηταν πιο σοβαρο απ' οτι νομιζε αλλα οι παρενεργειες αυτου του χτυπηματος ηταν εξωφρενικες κι απιστευτες. Τι του ειχε συμβει ?
-'Οχι' ακουσε παλι λογια απο τους αμιλητους καπνους 'το χτυπημα δεν εχει καμια σχεση μ' οτι βιωνεις τωρα. Η διακοπη ρευματος στο σπιτι σου ηταν προιον δικο μας, εμεις στον Γκρεντον δεν μπορουμε να λειτουργησουμε στο φως. Την στιγμη που σκονταφτες κι επεφτες ειχαμε ηδη δρομολογησει την μεταφορα σου εδω, στον πλανητη μας'.
-'Ποιοι ειστε' ? επιασε τον εαυτο του να λεει. 'Τι θελετε απο μενα ? Για ποιο λογο ειμαι εδω' ?
                    ===========================
-'Πιστεψε μας πως δεν θελουμε το κακο σου και ασε με να σου εξηγησω' ακουστηκε και παλι η αηχη φωνη. 'Οπως σου ειπα βρισκεσαι στον Γκρεντον, εναν πλανητη που σιγουρα τ' ονομα του σου ειναι αγνωστο. Εμεις, οι κατοικοι του Γκρεντον ειμαστε θεματοφυλακες ενος τεραστιου τμηματος του συμπαντος. Λεγοντας θεματοφυλακες εννοω πως ειμαστε υπευθυνοι για οτι συμβαινει σ' αυτο το τμημα. Καταγραφουμε οτι συμβαινει στους κοσμους που υπαγονται σε μας, ελεγχουμε και μελεταμε συμπεριφορες των πληθυσμων, επεμβαινουμε σπανιως σε αλλους πολιτισμους, παντα διακριτικα και μονο οταν υπαρχει αναγκη και σε γενικες γραμμες φροντιζουμε ολα να κυλανε ομαλα. Μεσα στα καθηκοντα μας επισης ειναι και η αντιμετωπιση, προληψη αν θες, καταστασεων που οδηγουν με απολυτη σιγουρια στην διαταραξη αυτης της υφισταμενης καταστασης η ακομα χειροτερα στην αλλοιωση της. Τοτε ειμαστε αναγκασμενοι να λαμβανουμε δραστικες αποφασεις διαφορετικα τα παντα θα βρεθουν σε ανεξελεγκτα μονοπατια. Μια τετοια αποφαση εχουμε λαβει σημερα και θελουμε την βοηθεια σου'. 
                    ==========================
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' εκανε ο Νταρεν. 'Βλεποντας ποσο μπροστα τεχνολογικα ειστε δεν αντιλαμβανομαι σε τι και πως θα μπορουσα εγω να σας βοηθησω'.
-'Απο τοτε που υπαρχει ο Γκρεντον οι κατοικοι της ηταν παντα φιλησυχοι και ερηνικοι. Εχουμε ξεχασει τις εννοιες βια, πολεμο, ανταγωνισμο η ακομα κι απλης αντιπαραθεσης. Παντα φροντιζαμε να δινουμε λυσεις με ηπιους, πολιτισμενους τροπους χωρις ποτε να χρειαστει να καταφυγουμε σε διαφορετικες μεθοδους. Κι αυτο γιατι ποτε μεχρι σημερα δεν ειχαμε ν' αντιμετωπισουμε αυτο που συμβαινει τωρα και μας εξαναγκαζει να ζητησουμε την βοηθεια σου' απαντησε η αορατη φωνη.
-'Εξακολουθω να μην καταλαβαινω' εκανε ο Νταρεν κουνωντας το κεφαλι του ενω δεν ειχε σταματησει δευτερολεπτο να επεξεργαζεται ολα οσα τον περιτριγυριζαν.
-'Θα προσπαθησω να γινω πιο σαφης' εκανε η φωνη. 'Κοιτα εδω'.
Ενας χαρτης καπνου εμφανιστηκε απο το πουθενα καταλαμβανοντας ενα τεραστιο τμημα του χωρου αφηνοντας τον Νταρεν εμβροντητο.
             ==============================
-'Αυτος ειναι ο Γκρεντον' ειπε η φωνη ενω ταυτοχρονα μια στηλη καπνου εδειχνε μια μικρη κουκιδα καπου στον μεσον του χαρτη. 'Ειμαστε υπευθυνοι σε οτι συμβαινει σ' ολο αυτο το τμημα' συνεχισε η φωνη ενω η στηλη κυκλωνε περιμετρικα ολο το εμβαδον του χαρτη. 'Το προβλημα μας ειναι αυτο' ειπε και ο Νταρεν ειδε την στηλη του καπνου να δειχνει μια αλλη κουκιδα πολυ μακρια απο το σημειο που ηταν ο Γκρεντον. 'Προκειται για εναν πλανητη που εδω και αμετρητα χρονια δεν ειχε δωσει αφορμη για οτιδηποτε παραταιρο. Βεβαια τα θεματα που αντιμετωπιζε ηταν παρα πολλα, τα λαθη που ειχαν διαπραχθει κατα την διαρκεια της εξελιξης αμετρητα, ομως ηταν ζητηματα που αφορουσαν αποκλειστικα και μονο τους κατοικους του πλανητη. Εδω και καμποσα ομως χρονια εχουν αναπτυξει μια πρωτογονη μεν ακομα, μα ικανη δυνατοτητα επεκτασης κι εξερευνησης κοντινων διαστημικων προορισμων. Η μοιρα του πλανητη τους μας ειναι αδιαφορη, ξερουμε πως αργα η γρηγορα θα καταφερουν ν' απαλειφουν απο τον συμπαντικο χαρτη. Δυστυχως δεν φαινεται να περιοριζονται μονο εκει'.
               ==============================
-'Δηλαδη' ? ρωτησε πια μ' ευλογη απορια στη φωνη ο Νταρεν.
-'Αυτος ο πλανητης πρεπει να καταστραφει' ειπε ξερα η φωνη. 'Δεν μπορουμε να επιτρεψουμε τα λαθη και τις αστοχιες τους να μεταφερθουν σε αλλους κοσμους γιατι τοτε τα παντα θ' αλλοιωθουν και τιποτα πια δεν θα λειτουργει ομαλα. Αμεσα υπαρχει σχεδιο επιθεσης στον εν λογω πλανητη με απωτερο σκοπο την ολικη εξαφανιση των κατοικων του. Ομως οπως σου ειπα εμεις ειμαστε αμαθητοι σε τετοιες καταστασεις και σε καμια περιπτωση δεν θελουμε να εχουμε απωλειες στον δικο μας τοπικο πληθυσμο εξ' αιτιας τους. Εισαι διακεκριμενος μουσικος και θα καταλαβεις τι ζηταμε απο σενα. Χρειαζομαστε ενα παιανα, μια συνθεση τοσο εντονη, τοσο δυνατη μα και τοσο επιθετικη που οταν κινηθουμε εναντια σ' αυτον το κοσμο να μηδενισουμε τοσο πολυ τις αντιστασεις τους που ολα να ληξουν γρηγορα και ομαλα'.
-'Δηλαδη μου ζητατε να σας γραψω ενα πολεμικο εμβατηριο' εκανε με απορια ο Νταρεν.
-'Ακριβως' ειπε η φωνη. 'Με ποιον τροπο μπορουμε να σε πεισουμε' ?
                   ==============================
Πειστηκε. Του εδειξαν τοσα πραγματα αναλυτικα που καταλαβε πως οντως δεν ηταν μια κινηση βαρβαροτητας η επεκτατικης πολιτικης αλλα μια κινηση για την σωστη ισορροπια του γνωστου συμπαντος. Ολα τα μηχανηματα που απαιτουνταν για μια τοσο μεγαλεπηβολη εργασια ηταν στην διαθεση του. Του πηρε τρεις μερες μεχρι να ολοκληρωσει την συνθεση. Οταν την ακουσαν εμειναν ενθουσιασμενοι. Ηταν οτι ακριβως ηθελαν. Τον ευχαριστησαν εκατονταδες φορες και μολονοτι δεν ειχε απολυτως συμβιβαστει με την ιδεα πως μια δικη του μουσικη δημιουργια θα χρησιμοποιουνταν για τετοιο σκοπο η αισθηση πως αυτο ηταν το πιο σωστο που μπορουσε να γινει κερδιζε συνεχως εδαφος. Προλαβε να δει λιγα πραγματα απο την ζωη των κατοικων του Γκρεντον κι αυτο του αυξησε την αισθηση της ορθοτητας της πραξης του.
Εντελως ξαφνικα, απροειδοποιητα, οπως ακριβως ειχε εμφανιστει σ' αυτον το παραξενο πλανητη ετσι τον εγκατελειψε. Μια διακοπη στο ρευμα η οτι αλλο ειχαν ηταν αρκετη. Οταν ξανανοιξε τα ματια του βρισκοταν πισω στο διαμερισμα του. 
                     =============================
Η επιθεση των κατοικων του Γκρεντον ηταν σοφα σχεδιασμενη κι απεδωσε καρπους. Ειχαν φροντισει με τεχνικα μεσα να διατηρησουν το σκοταδι στον πλανητη που επιτιθονταν και με την συνθεση του Νταρεν Μορασκι ν' ακουγεται εκκωφαντικα και να πλανιεται παντου αιφνιδιασαν τ' ανυποπτα θυματα τους. Η σκεψη τους ηταν εξαιρετικη. Ποιος αλλος εκτος απο ενα κατοικο εκεινου του πλανητη θα μπορουσε να συνθεσει κατι τοσο το εφιαλτικο που θα εσπερνε το τρομο και τον πανικο στις καρδιες των υπολοιπων ? Ισως η επιλογη τους να ξεκινησουν την καταστροφη της Γης απο το σημειο που διεμενε ο Νταρεν Μορασκι να ηταν συμπτωση, ισως και οχι. Οπως και να ειχε θα ηταν μαλλον αδυνατον να μπορουσαν να διακρινουν εναν μοναχικο αντρα, τυλιγμενο σε μια κουβερτα να πινει τον καφε του και ν' αντιλαμβανεται με φρικη πως η συνθεση του που δυναμωνε συνεχως ηταν η αρχη του τελος της ανθρωποτητας.
Ξαφνικα ο Νταρεν Μορασκι δεν κρυωνε πια, ουτε χρειαζοταν αλλον καφε. Χαμογελασε με νοημα, φουσκωσε στιγμιαια απο περηφανεια και πεθανε αμεσα με την πρωτη βολη που εξαπελυσαν οι ευγνωμονες κατοικοι του Γκρεντον.






                                  ΤΕΛΟΣ   
   

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 102








Ο Κερτ Κοπολα μπηκε φουριοζος μεσα στο εστιατοριο της Κολιν Γουαιλντερ. Δεν ηταν καθυστερημενος για το ραντεβου του, ισα ισα ειχε παει αρκετα πιο νωρις. Απλα δεν ηθελε να κανει την κουβεντα που ειχε στο μυαλο του με την Αμπερ Λουκας ενω η προσοχη του θα ηταν στραμμενη στο πρωινο που επιτακτικα χρειαζοταν εκεινη τη στιγμη. Εκατσε σ' ενα τραπεζι ενω ειδε την Κολιν να ερχεται προς το μερος του.
-'Αν ερχοσουν δεκα λεπτα νωριτερα θα συναντουσες τον φιλο σου' ειπε η Κολιν.
-'Ηταν εδω' ? εκανε απορημενα ο Κερτ.
-'Ναι' απαντησε η Κολιν. 
-'Ειπε που ηταν η που παει' ? ρωτησε ο Κερτ.
Η γυναικα τον κοιταξε απορημενη και ο Κερτ συνειδητοποιησε το αστοχο της ερωτησης. Περιοριστηκε στο να κοιταξει τον καταλογο και στο τελος εδωσε μια πλουσια παραγγελια.
Η Κολιν τα σημειωσε ολα κι απομακρυνθηκε διχως να πει κουβεντα.
                     ===========================
-'Δεν φαινοταν καλα' ειπε αναπαντεχα η Κολιν καθως τοποθετουσε με απιστευτη συμμετρια την παραγγελια του Κερτ πανω στο τραπεζι. 'Εμοιαζε σαν να μην ειχε κοιμηθει καθολου, σαν να ειχε περασει ενα πολυ κουραστικο κι ασχημο βραδυ'.
Ο Κερτ επελεξε να μην την διακοψει. Απτοητη η ιδιοκτητρια συνεχισε.
-'Εμοιαζε σαν χαμενος' προσθεσε. 'Ναι, μπορει σωματικα να βρισκοταν εδω ομως το μυαλο του καπου ταξιδευε, ειμαι σιγουρη γι αυτο. Μετα ειναι και το αλλο' συμπληρωσε ενω ο Κερτ παρακολουθουσε με αμειωτη προσοχη το τι ελεγε. 'Δυο φορες η σερβιτορα σκουπισε το τραπεζι του απο τον καφε που εχυσε. Τα χερια του ετρεμαν, ετρεμαν πολυ και δεν ηταν απο το κρυο, αυτο σου το υπογραφω. Οχι, ηταν ολοφανερο πως βρισκοταν σε αθλια κατασταση. Εξυπακουεται πως δεν εβγαλε αχνα οση ωρα ετρωγε. Φανηκε μονο να ζωηρευει λιγο οταν του εξηγησα πως δεν χρωστουσε κατι μα σε κλασματα του δευτερολεπτου ξαναπεσε στην ιδια κατασταση. Μετα απλα ανοιξε την πορτα κι εφυγε'. 
               ==================================
Ο Κερτ αντιληφθηκε πως οτι ηταν να μαθει το ειχε ηδη μαθει, η γυναικα δεν ειχε κατι περισσοτερο να προσθεσει. Την ευχαριστησε για τις πληροφοριες που μολις του ειχε δωσει και για λιγο βυθιστηκε στις σκεψεις του. Σιγουρα ειχε συμβει κατι κατα την διαρκεια της συναυλιας που δεν ειχε αντιληφθει. Το ενστικτο του του ελεγε πως δεν ειχε μεινει καν στο 'Αστρα Γουαλι' αλλα τα ερωτηματικα που τον εζωναν μπορουσαν ν' απαντηθουν μονο απο τον ιδιο και αυτην τη στιγμη ο Κερτ δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το που ηταν. Εριξε μια ματια στο ρολοι του. Σε λιγο η Αμπερ Λουκας θα ηταν εκει κι αυτος ακομα ηταν απλος θεατης στο πλουσιο πρωινο που συνεχιζε αργα μα σταθερα να κρυωνει μπροστα του. 
Ειχε μολις τελειωσει και το μονο πραγμα που υπηρχε ακομα μπροστα του ηταν το δευτερο φλυτζανι καφε που του ειχε γεμισει ξανα η Κολιν οταν ειδε την Αμπερ να μπαινει βαριεστημενα και να πηγαινει προς τον παγκο του μπαρ. Μιλησε με την Κολιν και μετα στραφηκε προς το μερος του. Παντα με αργο βημα προχωρησε κι εκατσε απεναντι του.
                 =============================
Η συζητηση κρατησε λιγοτερο απο ενα τεταρτο. Στην αρχη η κοπελα ηταν διστακτικη και συγκρατημενη μα ο Κερτ ειχε τον τροπο να την κανει να νοιωσει ανετα. Συντομα η σχεδον φυσικη της απαθεια κι αδιαφορια αντικατασταθηκαν απο ενδιαφερον που μεταφραζοταν σε ερωτησεις ουσιας κι αποριες με νοημα. Ο Κερτ της εξηγησε με οσο πιο απλα λογια μπορουσε τι ακριβως ειχε στο μυαλο του και η Αμπερ μπροστα στην ολοκληρωμενη εικονα που ειχε μπροστα της αντεδρασε θετικα. Το μονο μελανο σημειο στο οποιο επεμεινε ξανα και ξανα ηταν το ζητημα του Σαιμον, δηλαδη ποιος θα ηταν ο ρολος του και πως η ιδια θα επρεπε απο το σημειο εκεινο και μετα να τον αντιμετωπιζει. Ξανα και ξανα ο Κερτ της εδωσε να καταλαβει ποια θα ηταν η θεση του μεχρι προτινος ατζεντη της κι αυτο φανηκε να την ικανοποιει απολυτα. Αντικειμενικα το μεγαλυτερο εμποδιο που ειχε να υπερπηδησει ο Κερτ ηταν να της εδινε να καταλαβει πως ολα οσα ηξερε πια δεν θα ισχυαν και πως ουσιαστικα, απο την στιγμη που θα συμφωνουσαν, ολα πια θα περναγαν απο τα δικα του χερια.
                =================================
-'Μετεφερε τα ολα αυτα και στα υπολοιπα μελη' της ειπε ο Κερτ. 'Αν συμφωνουν δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα στο να συνεχισετε ετσι ακριβως οπως ειστε. Αν καποιος θελει να διαφοροποιηθει οπως καταλαβαινεις θα μεινει πισω. Θελω αυτο να γινει απολυτως σαφες'.
-'Καταλαβα' απαντησε η Αμπερ. 'Νομιζω πως δεν θα υπαρξει προβλημα'.
-'Ωραια' εκανε ο Κερτ. 'Εγω σε λιγες μερες επιστρεφω στην Νεα Υορκη οπου θα ξεκινησω τις διαδικασιες. Πριν φυγω θα ξαναμιλησουμε για τις λεπτομερεις, οπως εισιτηρια, διαμονη και τα λοιπα. Θα φροντισω να κλεισω και το θεμα με τον Σαιμον οποτε θα ειμαστε πανετοιμοι'.
Η Αμπερ σηκωθηκε για να φυγει, κοντοσταθηκε και γυρισε στο τραπεζι.
-'Γιατι τα κανεις ολα αυτα' ? τον ρωτησε.
Ο Κερτ χαμογελασε, ηπιε μια γουλια καφε και την κοιταξε στα ματια.
-'Χρημα, δοξα, προβολη' απαντησε κυνικα. 'Ενα μερος τους θα σου ανηκει'.
-'Κατι τετοιο φανταζομουνα κι εγω' απαντησε η κοπελα κι απομακρυνθηκε.
                  ==============================
Ο Νταρυλ Σκοτ ειδε το παρκαρισμενο περιπολικο κι εψαξε με το βλεμμα τον Γκρειαμ Χιλ. Τον εντοπισε λιγο πιο περα να μιλαει με τον επικεφαλης του τοπικου πυροσβεστικου σταθμου και περιμενε υπομονετικα να τελειωσει την κουβεντα του. Οταν αυτη ολοκληρωθηκε τον πλησιασε.
Του ανεφερε το περιστατικο που ειχε δει τα ξημερωματα με το φορτηγακι του γερο - Μπαζ. Μπορει να μην ηταν τιποτα, μπορει ομως και να ηταν. Ο Νταρυλ φαινοταν πεπεισμενος πως η συμπεριφορα του Μπαζ ηταν αφυσικη κι αυτο φανηκε να επηρεαζει τον Γκρειαμ.
-'Μπορει να μην καταλαβε ποιος ησουν' εκανε ο σεριφης. 'Μπορει καν να μην σε ειδε'.
-'Το δεχομαι αυτο' απαντησε ο μουσικαντης 'αλλα εχεις εσυ δει ποτε τον Μπαζ να τριγυρναει τετοια ωρα στην πολη ? Νομιζω πως δεν εχει συμβει ξανα κατι τετοιο' επεμεινε.
-'Αυτο ειναι πραγματι περιεργο' απαντησε ο Γκρειαμ 'αλλα μην ξεχνας πως για ολα υπαρχει μια πρωτη φορα' προσθεσε προσπαθωντας περισσοτερο να πεισει τον εαυτο του πως δεν υπηρχε κατι επιληψιμο στην συμπεριφορα του αγροτη παρα τον Νταρυλ.
               ================================
-'Δεν διαφωνω Γκρειαμ. Αλλα τις τελευταιες μερες πολλα γεγονοτα και καταστασεις 'πρωτη φορα' συμβαινουν στην πολη κι αυτο μονο συμπτωματικο δεν μπορει να ειναι'.
Ο Γκρειαμ καταλαβε πως δεν θα ξεμπλεκε ευκολα και ξεφυσηξε.
-'Ενταξει Νταρυλ' εκανε 'μ' επεισες. Μολις βρω λιγο χρονο θα κοιταξω να πεταχτω μεχρι το σπιτι του Μπαζ η θα στειλω την Λεισι. Προσωπικα πιστευω πως δεν συμβαινει κατι αλλα καλου κακου θα το ερευνησω' προσθεσε ελπιζοντας ο Νταρυλ να μεινει ικανοποιημενος.
-'Μην ξεχασεις να βαλεις την σειρηνα. Τον ξερεις τωρα δα τον Μπαζ και πως αντιμετωπιζει τους απροσκλητους επισκεπτες του. Δεν θα ηθελες ν' αρχισει να ριχνει με την καραμπινα του'.
-'Καλα που μου το θυμησες' ειπε ο Γκρειαμ. 'Για γερος βλεπει σαν γερακι και πυροβολει σαν πεζοναυτης' συμπληρωσε και οι δυο αντρες ξεσπασαν σε γελια.
Οι οποιες ελπιδες του σεριφη για μια ησυχη, ηρεμη και βαρετη μερα ειχαν κανει μολις φτερα κι αυτο ηταν κατι που δεν αρεσε καθολου, μα καθολου στον Γκρειαμ Χιλ.
                    =============================
-'Δεν το βλεπω πουθενα το αυτοκινητο. Εισαι σιγουρος πως το ειδες εκει Ρειμοντ' ?
Ο τελευταιος αρπαξε τα κυαλια απο τα χερια του Ντεξτερ και του τα γυρισε βριζοντας.
-'Σου λεω το αμαξι ηταν εκει' ειπε με αγριεμενο τονο. 'Μπορει να του αλλαξε θεση, μπορει να πηγαν και να το πηραν, που στο διαβολο θελεις να ξερω ? Αλλα σου λεω πως το ειδα εκει πριν λιγες ωρες και δεν θα με βγαλετε εμενα τρελο'.
Ο Ντεξτερ κοιταξε τον Σπενσερ. Ο τριτος αδελφος κουνησε απορημενος τους ωμους του.
-'Ετσι και κανεις λαθος θα σου σπασω τα μουτρα ηλιθιε μπεκρουλιακα' επεμεινε ο Ντεξτερ.
-'Και γιατι δεν δοκιμαζεις τωρα να δεις τι γευση εχει το χωμα' ? απαντησε εξαλλος ο Ρειμοντ ενω ταυτοχρονα επαιρνε σταση επιθεσης.
Η παρεμβαση του Σπενς ηταν επιβεβλημενη κι ακρως καταλυτικη     
-'Βγαλτε τον σκασμο και οι δυο' εκανε με αγριεμενη, συριχτη φωνη . 'Θελετε να μας παρει χαμπαρι ? Καθιστε κατω και βουλωστε το'.
                  =============================
Βρισκονταν χωμενοι σε μερικες πυκνες συσταδες πενηντα μετρα απο το γκαραζ της Λεσλι Προγιας προσπαθωντας να εντοπισουν το αυτοκινητο που υποστηριζε ο Ρειμοντ πως ειχε δει. Το φορτηγακι του αγροτη το ειχαν καμουφλαρει αριστοτεχνικα λιγο πιο περα, στις ιδιες φυλλωσιες που κρυβονταν και οι ιδιοι. Το σχεδιο του Σπενς ηταν απλο. Πηγαιναν στο γκαραζ, εδεναν την ιδιοκτητρια και περιμεναν να ερθουν τα δυο καθαρματα που ειχαν κανει την ζημια στον Τζορντι να παρουν το αμαξι τους. Τους καθαριζαν με συνοπτικες διαδικασιες οπως και την ιδιοκτητρια αποφευγοντας ετσι ν' αφησουν ζωντανο μαρτυρα πισω και μετα εξαφανιζονταν.
Οσο εξονυχιστικα ομως και να κοιταζαν αυτοκινητο δεν φαινοταν πια να υπαρχει στο συνεργειο. Δεν υπηρχαν πολλες επιλογες. Επρεπε ν' ανακρινουν την μορφονια για να μαθουν αυτα που ηθελαν κι οσο καθυστερουσαν εχαναν πολυτιμο χρονο.
-'Σπενς απο την πισω μερια. Ρευ απο τα πλαγια. Εγω θα παω απο μπροστα' ειπε ο Ντεξτερ. 'Ελπιζω να μην χρειαστει να την σκοτωσουμε για το τιποτα' συμπληρωσε. 
                ==============================
Η Λεισι Ντε Παλμα ηταν διακοσια μετρα μακρια απο το συνεργειο της Λεσλι Προγιας οταν χτυπησε το κινητο της τηλεφωνο. Ηταν ο σεριφης στην αλλη μερια της γραμμης.
-'Που εισαι Λεισι' ?
-'Τωρα φτανω σε λιγο στην Λεσλι. Συμβαινει κατι' ?
-'Εχω κατι που θελω να κοιταξεις' ειπε ο σεριφης. 'Θελω να πας μεχρι το κτημα του γερο - Μπαζ και να δεις αν ολα ειναι ενταξει. Ρωτησε τον αν τα χαραματα τριγυρναγε στην πολη'.
-'Ο Μπαζ χαραματα στην πολη? Δεν ειναι αυτο το στυλ του'.
-'Ακριβως γι αυτο' απαντησε ο Γκρειαμ. 'Περιμενω αναφορα μολις φτασεις. Μετα μπορεις να πας απο την Λεσλι να παρεις το περιπολικο' προσθεσε.
-'Εγινε Γκρειαμ. Μολις φτασω θα σ' ενημερωσω'.
Εκανε αναστροφη μολις εκατο μετρα πριν φτασει στο γκαραζ. Αυτη η ιστορια με τον Μπαζ θα της καθυστερουσε το κουτσομπολιο που ειχε στο μυαλο της με την Λεσλι τουλαχιστον μια ωρα.