ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 106
Το πρωτο πραγμα που του εκανε εντυπωση ηταν πως δεν πονουσε πουθενα, κατι το αφυσικο μετα απο μια τετοια πτωση απ' αυτο το υψομετρο πανω στα σκληρα, αγρια βραχια. Αναζητησε με το βλεμμα το κορμι της Αιναρ μα δεν ειδε τιποτα απολυτως. Τοτε συνειδητοποιησε πως δεν δεν βρισκοταν καν στο σημειο της πτωσης. Σηκωθηκε ορθιος προσπαθωντας να καταλαβει που ηταν. Ειδε μερικα μετρα πιο περα το αυτοκινητο του να περιμενει υπομονετικα και αντιληφθηκε πως ειχε επιστρεψει στον κοσμο του, στο ακριβες σημειο εισοδου για τον κοσμο της Αιναρ και του Φεχαρ, που του ειχε υποδειξει ο γερος. Πως ηταν δυνατον κατι τετοιο ? Τι ειχε συμβει κατα την προσκρουση τους ? Με ποιον τροπο ειχε επιστρεψει οση ωρα ειχε χαμενες τις αισθησεις του ? Οι αποριες του διευρυνονταν μα δεν υπηρχε καμμια απαντηση.
Αμεσως μετα συνειδητοποιησε κατι που του μουδιασε τις αισθησεις προσωρινα. Αν οι υποψιες του επιβεβαιωνονταν τοτε ειχε αποτυχει, ειχε αποτυχει οικτρα. Κοιταξε απελπισμενα ολογυρα για βοηθεια. Ηταν ολομοναχος, κανεις δεν μπορουσε να τον βοηθησει.
================================
Καθε φορα που ολοκληρωνε μια αποστολη, καθε φορα που ενας φορεας της φρασης που προσπαθουσε να συμπληρωσει επεφτε νεκρος απο το χερι του μια σειρα γεγονοτων λαμβαναν μερος, γεγονοτα που επαναλαμβανονταν με απολυτη ακριβεια διχως την παραμικρη παρεκκλιση. Κατ' αρχας, ο κοσμος ολογυρα του εμοιαζε να παγωνε, να σταματουσε, ενω παραλληλα ο κυβος απελευθερωνε ενα αποκοσμο, εκτυφλωτικο φως που καλυπτε τα παντα. Η φαινομενικη αφομοιωση καθε κομματιου της φρασης του επεφερε παντα εναν τρομακτικο πονο στο κεφαλι που οσο πλησιαζε προς το τελος δυναμωνε αισθητα. Ηταν ενας πονος που κυριολεκτικα ενοιωθε να του κομματιαζει το κρανιο φθανοντας πολλες φορες σε ανεπιτρεπτα ορια αντοχης. Και φυσικα, μολις ολα αυτα τα γεγονοτα επαυαν να υφιστανται, εμφανιζοταν απο το πουθενα ο γερος απο την ερημο Ινζεμ που κι αυτος με την σειρα του αμεσως μετα εξαφανιζοταν.
Τιποτα απ' ολα αυτα δεν ειχαν συμβει. Κι αυτο μπορουσε να σημαινει μονο ενα πραγμα. Ειχε αποτυχει, με καποιον τροπο η Αιναρ ηταν ακομα ζωντανη κι αυτος ειχε αποτυχει.
=================================
Μολονοτι βαθια μεσα του ηξερε πως ηταν απολυτως ασκοπο για αγνωστο λογο θελησε να δοκιμασει. Προχωρησε προς τον φρακτη, τον περασε κι επιβεβαιωθηκε. Ο κοσμος του Φεχαρ και της Αιναρ μπορει να βρισκοταν οπουδηποτε αλλου αλλα οχι εκει πια. Μετρησε τις επιλογες του, την εξης μια. Μπηκε στο αυτοκινητο και πηρε την κατευθυνση προς την πολη. Πρωτη φορα συνεβαινε κατι τετοιο, δεν ηξερε καν πως ν' αντιδρασει και τι να περιμενει. Οδηγουσε αφηρημενος προσπαθωντας να βρει λογικη ερμηνεια στα παραλογα που ειχαν συμβει με αποτελεσμα να φτασει στο Φορτ Σεβερν διχως να το καταλαβει. Παρκαρε μηχανικα και για λιγο σταθηκε στο πεζοδρομιο ενω οι σκεψεις συνεχιζαν να κατακλυουν το μυαλο του με αφυσικες ταχυτητες κι εναλλαγες. Ο ηχος του πυροβολισμου τον επανεφερε ακομψα στην πραγματικοτητα και προσπαθησε να εντοπισει απο που ειχε προελθει. Η οραση του ηταν αυτη που εδωσε την λυση καθως αρκετα πιο κατω, απο κει που εμοιαζε να ειναι το μπαρ, ειδε ενα κορμι να εκτιναζεται απο μεσα και να πεφτει με γδουπο ακριβως απ' εξω.
==================================
Μπορει το θαρρος του Νταρυλ Σκοτ να υπερεβαινε τον μεσο ορο ενος συνηθισμενου ανθρωπου, το σημαδι του ομως ηταν απο κακο μεχρι μετριο κι αυτο ηταν που στοιχισε οχι μονο στον ιδιο αλλα και στους υπολοιπους. Ειχε βρεθει σχεδον εξ' αρχης κοντα στο σημειο που ειχαν ξεκινησει οι ανταλλαγες των πυροβολισμων και μπορει αρχικα να ειχε κινηθει στα ιδια πλαισια με τους υπολοιπους κατοικους της κωμοπολης, δηλαδη διακριτικη και ασφαλη παρακολουθηση των συμβαντων απο αποσταση, συντομα ομως φροντισε να διαφοροποιηθει παντελως απο τις πρακτικες των υπολοιπων. Οταν μαζεψε το περιστροφο του Γκρειαμ Χιλ που βρισκοταν πεσμενο στο δρομο δεν ειχε ακομα ξεκαθαρισει τι σκοπευε να κανει. Η αισθηση του μεταλλου στο χερι του ηταν προφανως αυτο που επαιξε καταλυτικο ρολο στο οτι επακολουθησε.
Προχωρωντας αργα και προσεκτικα, κολλημενος στις προσοψεις των κτιριων, ειχε ακομα να καλυψει καμποσα μετρα μεχρι το Αστρα Γουαλι οταν απ' το μπαρ ξαφνικα ενα σωμα διεγραψε μια καμπυλη και επεσε αιμοφυρτο στο δρομο.
================================
Το προσωπο του νεκρου του ηταν παντελως αγνωστο κι αυτο μονο ενα πραγμα μπορουσε να σημαινει. Καποιοι συμπολιτες του βρισκονταν εγκλωβισμενοι μεσα στο μπαρ, πολιορκημενοι απο αγνωστους, και προσπαθουσαν να κρατηθουν στη ζωη εχοντας ηδη στο ενεργητικο τους μια επιτυχια κρινοντας απο το πτωμα που ο Νταρυλ κοιτουσε. Ηταν σιγουρο πως χρειαζονταν βοηθεια και ο Νταρυλ ηταν αποφασισμενος να την προσφερει.
Εμφανιστηκε αποτομα στην εισοδο του μπαρ και χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα για να σταθμισει την κατασταση που επικρατουσε μεσα. Ο σεριφης ηταν πληγωμενος, πεσμενος στο πατωμα, ενας αγνωστος σημαδευε την Ευα Φιντσερ και ο νεοφερμενος στην πολη ηταν οπλισμενος πισω απο το μπαρ. Ξοδεψε πολυτιμο χρονο μεχρι να επιλεξει τι ηθελε να κανει δινοντας ετσι την ευκαιρια στο μοναδικο αλλο προσωπο που δεν ειχε προσεξει να σημαδεψει σωστα και να πυροβολησει.
Η σφαιρα του Ντεξτερ Γου τον βρηκε καταστηθα και τον ωθησε βιαια εξω απο το μπαρ.
Η παρουσια του Νταρυλ Σκοτ πυροδοτησε μια αλληλουχια γεγονοτων μεσα σε λιγα δευτερολεπτα.
==================================
Στην προσπαθεια του να εκτελεσει τον Σκοτ ο Ντεξτερ εμεινε γι απειροελαχιστο χρονικο διαστημα ακαλυπτος δινοντας ετσι την ευκαιρια στον Κερτ Κοπολα να σημαδεψει σωστα. Η βολη δεν ηταν θανασιμη, ηταν ομως αρκετη για να βγαλει εκτος μαχης προσωρινα αλλον ενα απο τους τρεις αδελφους Γου. Ενστικτωδως κινουμενος ο ετερος αδελφος που εξακολουθουσε να σημαδευει την Ευα δεν διστασε. Η ιδιοκτητρια του μπαρ δεχτηκε την σφαιρα στην καρδια κι επεσε νεκρη, κεραυνοβολημενη, μολονοτι απο τοσο κοντινη αποσταση το βλημα θα ηταν θανατηφορο οπως και να ειχε. Πριν ακομα ακουμπησει το σωμα της ατυχης γυναικας το δαπεδο ο Σπενσερ ειχε ηδη στρεψει τ' οπλο του προς την μερια του Κερτ. Ενα μπουκαλι πισω απο το μπαρ θρυμματιστηκε εκκωφαντικα παρασυροντας στον θανατο και τα δυο που βρισκονταν εκατερωθεν μα ο Κερτ ηταν ασφαλης και παλι πισω απο τον παγκο. Ηταν ακριβως η στιγμη εκεινη που ο ξενος, αοπλος, με μηχανικο βημα μπηκε μεσα στο μπαρ. Η παρουσια του ηταν αιφνιδιαστικη για οσους ακομα ηταν ζωντανοι μεσα στο Αστρα Γουαλι.
==========================
Πολλα μπορουσε να υποστηριξει καποιος για τον Σπενσερ Γου διχως τιποτα απ' ολα αυτα να ειναι καλο. Αυτο που δεν μπορουσε ν' αμφισβητησει κανεις ηταν η επιδεξιοτητα του με το οπλο. Ηταν ο καλυτερος σκοπευτης και απο τους τεσσερις, ο πιο γρηγορος και ο πιο ικανος. Ηταν απολυτα δικαιολογημενο λοιπον το επιπεδο που αγγιξε η εκπληξη του διαπιστωνοντας πως απο τις τεσσερις σφαιρες που ειχε ριξει στον νεοεισελθοντα ουτε μια δεν ειχε βρει στοχο. Το χειροτερο ηταν πως ηταν σιγουρος πως η κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει τα βληματα ηταν η σωστη. Αν ηταν οντως ετσι, τοτε γιατι ο αντιπαλος ηταν ακομα ορθιος χωρις ιχνος γρατζουνιας ? Προσπαθουσε βιαστικα να ξαναγεμισει ενω με την ακρη του ματιου τον εβλεπε που ερχοταν με σταθερο, αργο βημα προς το μερος του. Ο Κερτ Κοπολα παρακολουθουσε κι αυτος αποσβολωμενος. Κρατουσε οπλο στο χερι μα δεν το χρησιμοποιησε. Κατι μεσα του του ελεγε πως δεν ηταν απαραιτητο, πως με καποιον αγνωστο τροπο ο ξενος δεν χρειαζοταν βοηθεια. Ουτε την δικη του, ουτε κανενος αλλου.
================================
Το χτυπημα ηταν συντριπτικο. Ο Σπενσερ ξεκολλησε κυριολεκτικα απο το εδαφος, πεταξε γυρω στα πεντε μετρα και σταματησε μονο οταν το σωμα του προσεκρουσε στον απεναντι τοιχο. Ηταν ηδη νεκρος πριν ακουμπησει το πατωμα. Η σπονδυλικη του στηλη ηταν τσακισμενη σαν κλαρακι ενω η αφυσικη γωνια που διατηρουσε το κεφαλι του με το υπολοιπο κορμι του δεν αφηνε περιθωρια αμφισβητησης για την κατασταση του. Ο ξενος γυρισε αργα προς τον τραυματισμενο Ντεξτερ του οποιου τα ματια ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν μολις μια επισκεψη απο εναν ανειπωτο τρομο. Ενα λεπιδι εμφανιστηκε ξαφνικα στο χερι του ξενου και το μονο που μπορουσε να κανει ο Ντεξτερ ηταν να το παρακολουθει να κατευθυνεται στην καρδια του σαδιστικα. Δευτερολεπτα μετα μονο αυτος και ο Κερτ στεκονταν ακομα ορθιοι.
Τον πλησιασε με σκυθρωπο, βλοσυρο υφος μα την στιγμη που απειχε λιγους ποντους μονο ειδε με εκπληξη τον Κερτ να τον σπρωχνει προς τα δεξια ριχνοντας τον στο πατωμα. Ταυτοχρονα ακουστηκε ενας πυροβολισμος ακριβως απο πισω του.
===============================
Στραφηκε πισω. Οτι και να περιμενε να δει δεν ηταν αυτο. Ο ψηλος, λεπτοκαμωμενος, με το ενα ποδι μπανταρισμενο αντρας που στεκοταν απεναντι του δεν του ηταν αγνωστος.
-'Σακατεψες εμενα, σκοτωσες τ' αδελφια μου' ειπε ο Τζορντι Γου. 'Πριν πεθανεις θελω να ξερω τ' ονομα σου, ποιος εισαι' συμπληρωσε.
-'Τ' ονομα μου δεν θα σε βοηθησει να παραμεινεις στη ζωη' απαντησε ο ξενος. 'Για την ακριβεια δεν υπαρχει τιποτα που να μπορει να κατορθωσει κατι τετοιο'.
Ο Τζορντι Γου δεν ειχε χρονο ουτε να καλωσορισει σαν ενα φιλο απο τα παλια τον θανατο, δεν ειχε ουτε λιγα δευτερολεπτα στην διαθεση του για να εξοικειωθει με την ιδεα του.
Την στιγμη ακριβως που ο εγκεφαλος του εδινε εντολη για χρηση του οπλου και ειχε μπει σε διαδικασια εκτελεσης η εντολη αλλαξε αρδην. Τωρα αυτο που προειχε ηταν να βρεθει τροπος ν' αποσπασει το αιχμηρο αντικειμενο που ειχε καρφωθει στο στηθος του και του αφαιρουσε τη ζωη. Κοιταξε τον εκτελεστη του και ηταν η τελευταια εικονα που κρατησε πριν ξεψυχησει.
===============================
Ο ξενος εσκυψε πανω απο τον πεσμενο Κερτ, κοιταξε την κοκκινη κηλιδα που θριαμβευτικα αυξανε το μεγεθος της στο στερνο του κι ενοιωσε ενα τσιμπημα στην καρδια.
-'Δεν χρειαζοταν να το κανεις αυτο' ειπε με φωνη που μολις ακουγοταν.
-'Τωρα το ξερω' απαντησε δυσκολα ο Κερτ 'αλλα εκεινη τη στιγμη μου φανηκε το πιο σωστο' συνεχισε ενω το χερι του εσφιγγε με οση δυναμη ειχε τον καρπο του ξενου.
-'Ολα θα πανε καλα' απαντησε ο ξενος. 'Θα καλεσω ασθενοφορο και'...
-'Ει, μην ταλαιπωρεις τον κοσμο να τρεχει αδικα' ειπε και Κερτ και αποπειραθηκε να χαμογελασει. 'Το εισιτηριο μου ειχε διαρκεια για μεχρι εδω. Φιλησε μου την Κρυσταλ και'...
Το κεφαλι του εγειρε αποτομα, ακουμπησε στο στηθος του ενω ταυτοχρονα το χερι του σταματουσε πια την λαβη στον καρπο του ξενου κι εμεινε ακινητος.
Ενα κομματι του χρονου κρυσταλλωσε καθως ο ξενος ειχε απομεινει σιωπηλος να τον κοιταει. Ακομη και ο θανατος αποσυρθηκε τοσο διακριτικα σαν να μην ειχε εμφανιστει ποτε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 106
Το πρωτο πραγμα που του εκανε εντυπωση ηταν πως δεν πονουσε πουθενα, κατι το αφυσικο μετα απο μια τετοια πτωση απ' αυτο το υψομετρο πανω στα σκληρα, αγρια βραχια. Αναζητησε με το βλεμμα το κορμι της Αιναρ μα δεν ειδε τιποτα απολυτως. Τοτε συνειδητοποιησε πως δεν δεν βρισκοταν καν στο σημειο της πτωσης. Σηκωθηκε ορθιος προσπαθωντας να καταλαβει που ηταν. Ειδε μερικα μετρα πιο περα το αυτοκινητο του να περιμενει υπομονετικα και αντιληφθηκε πως ειχε επιστρεψει στον κοσμο του, στο ακριβες σημειο εισοδου για τον κοσμο της Αιναρ και του Φεχαρ, που του ειχε υποδειξει ο γερος. Πως ηταν δυνατον κατι τετοιο ? Τι ειχε συμβει κατα την προσκρουση τους ? Με ποιον τροπο ειχε επιστρεψει οση ωρα ειχε χαμενες τις αισθησεις του ? Οι αποριες του διευρυνονταν μα δεν υπηρχε καμμια απαντηση.
Αμεσως μετα συνειδητοποιησε κατι που του μουδιασε τις αισθησεις προσωρινα. Αν οι υποψιες του επιβεβαιωνονταν τοτε ειχε αποτυχει, ειχε αποτυχει οικτρα. Κοιταξε απελπισμενα ολογυρα για βοηθεια. Ηταν ολομοναχος, κανεις δεν μπορουσε να τον βοηθησει.
================================
Καθε φορα που ολοκληρωνε μια αποστολη, καθε φορα που ενας φορεας της φρασης που προσπαθουσε να συμπληρωσει επεφτε νεκρος απο το χερι του μια σειρα γεγονοτων λαμβαναν μερος, γεγονοτα που επαναλαμβανονταν με απολυτη ακριβεια διχως την παραμικρη παρεκκλιση. Κατ' αρχας, ο κοσμος ολογυρα του εμοιαζε να παγωνε, να σταματουσε, ενω παραλληλα ο κυβος απελευθερωνε ενα αποκοσμο, εκτυφλωτικο φως που καλυπτε τα παντα. Η φαινομενικη αφομοιωση καθε κομματιου της φρασης του επεφερε παντα εναν τρομακτικο πονο στο κεφαλι που οσο πλησιαζε προς το τελος δυναμωνε αισθητα. Ηταν ενας πονος που κυριολεκτικα ενοιωθε να του κομματιαζει το κρανιο φθανοντας πολλες φορες σε ανεπιτρεπτα ορια αντοχης. Και φυσικα, μολις ολα αυτα τα γεγονοτα επαυαν να υφιστανται, εμφανιζοταν απο το πουθενα ο γερος απο την ερημο Ινζεμ που κι αυτος με την σειρα του αμεσως μετα εξαφανιζοταν.
Τιποτα απ' ολα αυτα δεν ειχαν συμβει. Κι αυτο μπορουσε να σημαινει μονο ενα πραγμα. Ειχε αποτυχει, με καποιον τροπο η Αιναρ ηταν ακομα ζωντανη κι αυτος ειχε αποτυχει.
=================================
Μολονοτι βαθια μεσα του ηξερε πως ηταν απολυτως ασκοπο για αγνωστο λογο θελησε να δοκιμασει. Προχωρησε προς τον φρακτη, τον περασε κι επιβεβαιωθηκε. Ο κοσμος του Φεχαρ και της Αιναρ μπορει να βρισκοταν οπουδηποτε αλλου αλλα οχι εκει πια. Μετρησε τις επιλογες του, την εξης μια. Μπηκε στο αυτοκινητο και πηρε την κατευθυνση προς την πολη. Πρωτη φορα συνεβαινε κατι τετοιο, δεν ηξερε καν πως ν' αντιδρασει και τι να περιμενει. Οδηγουσε αφηρημενος προσπαθωντας να βρει λογικη ερμηνεια στα παραλογα που ειχαν συμβει με αποτελεσμα να φτασει στο Φορτ Σεβερν διχως να το καταλαβει. Παρκαρε μηχανικα και για λιγο σταθηκε στο πεζοδρομιο ενω οι σκεψεις συνεχιζαν να κατακλυουν το μυαλο του με αφυσικες ταχυτητες κι εναλλαγες. Ο ηχος του πυροβολισμου τον επανεφερε ακομψα στην πραγματικοτητα και προσπαθησε να εντοπισει απο που ειχε προελθει. Η οραση του ηταν αυτη που εδωσε την λυση καθως αρκετα πιο κατω, απο κει που εμοιαζε να ειναι το μπαρ, ειδε ενα κορμι να εκτιναζεται απο μεσα και να πεφτει με γδουπο ακριβως απ' εξω.
==================================
Μπορει το θαρρος του Νταρυλ Σκοτ να υπερεβαινε τον μεσο ορο ενος συνηθισμενου ανθρωπου, το σημαδι του ομως ηταν απο κακο μεχρι μετριο κι αυτο ηταν που στοιχισε οχι μονο στον ιδιο αλλα και στους υπολοιπους. Ειχε βρεθει σχεδον εξ' αρχης κοντα στο σημειο που ειχαν ξεκινησει οι ανταλλαγες των πυροβολισμων και μπορει αρχικα να ειχε κινηθει στα ιδια πλαισια με τους υπολοιπους κατοικους της κωμοπολης, δηλαδη διακριτικη και ασφαλη παρακολουθηση των συμβαντων απο αποσταση, συντομα ομως φροντισε να διαφοροποιηθει παντελως απο τις πρακτικες των υπολοιπων. Οταν μαζεψε το περιστροφο του Γκρειαμ Χιλ που βρισκοταν πεσμενο στο δρομο δεν ειχε ακομα ξεκαθαρισει τι σκοπευε να κανει. Η αισθηση του μεταλλου στο χερι του ηταν προφανως αυτο που επαιξε καταλυτικο ρολο στο οτι επακολουθησε.
Προχωρωντας αργα και προσεκτικα, κολλημενος στις προσοψεις των κτιριων, ειχε ακομα να καλυψει καμποσα μετρα μεχρι το Αστρα Γουαλι οταν απ' το μπαρ ξαφνικα ενα σωμα διεγραψε μια καμπυλη και επεσε αιμοφυρτο στο δρομο.
================================
Το προσωπο του νεκρου του ηταν παντελως αγνωστο κι αυτο μονο ενα πραγμα μπορουσε να σημαινει. Καποιοι συμπολιτες του βρισκονταν εγκλωβισμενοι μεσα στο μπαρ, πολιορκημενοι απο αγνωστους, και προσπαθουσαν να κρατηθουν στη ζωη εχοντας ηδη στο ενεργητικο τους μια επιτυχια κρινοντας απο το πτωμα που ο Νταρυλ κοιτουσε. Ηταν σιγουρο πως χρειαζονταν βοηθεια και ο Νταρυλ ηταν αποφασισμενος να την προσφερει.
Εμφανιστηκε αποτομα στην εισοδο του μπαρ και χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα για να σταθμισει την κατασταση που επικρατουσε μεσα. Ο σεριφης ηταν πληγωμενος, πεσμενος στο πατωμα, ενας αγνωστος σημαδευε την Ευα Φιντσερ και ο νεοφερμενος στην πολη ηταν οπλισμενος πισω απο το μπαρ. Ξοδεψε πολυτιμο χρονο μεχρι να επιλεξει τι ηθελε να κανει δινοντας ετσι την ευκαιρια στο μοναδικο αλλο προσωπο που δεν ειχε προσεξει να σημαδεψει σωστα και να πυροβολησει.
Η σφαιρα του Ντεξτερ Γου τον βρηκε καταστηθα και τον ωθησε βιαια εξω απο το μπαρ.
Η παρουσια του Νταρυλ Σκοτ πυροδοτησε μια αλληλουχια γεγονοτων μεσα σε λιγα δευτερολεπτα.
==================================
Στην προσπαθεια του να εκτελεσει τον Σκοτ ο Ντεξτερ εμεινε γι απειροελαχιστο χρονικο διαστημα ακαλυπτος δινοντας ετσι την ευκαιρια στον Κερτ Κοπολα να σημαδεψει σωστα. Η βολη δεν ηταν θανασιμη, ηταν ομως αρκετη για να βγαλει εκτος μαχης προσωρινα αλλον ενα απο τους τρεις αδελφους Γου. Ενστικτωδως κινουμενος ο ετερος αδελφος που εξακολουθουσε να σημαδευει την Ευα δεν διστασε. Η ιδιοκτητρια του μπαρ δεχτηκε την σφαιρα στην καρδια κι επεσε νεκρη, κεραυνοβολημενη, μολονοτι απο τοσο κοντινη αποσταση το βλημα θα ηταν θανατηφορο οπως και να ειχε. Πριν ακομα ακουμπησει το σωμα της ατυχης γυναικας το δαπεδο ο Σπενσερ ειχε ηδη στρεψει τ' οπλο του προς την μερια του Κερτ. Ενα μπουκαλι πισω απο το μπαρ θρυμματιστηκε εκκωφαντικα παρασυροντας στον θανατο και τα δυο που βρισκονταν εκατερωθεν μα ο Κερτ ηταν ασφαλης και παλι πισω απο τον παγκο. Ηταν ακριβως η στιγμη εκεινη που ο ξενος, αοπλος, με μηχανικο βημα μπηκε μεσα στο μπαρ. Η παρουσια του ηταν αιφνιδιαστικη για οσους ακομα ηταν ζωντανοι μεσα στο Αστρα Γουαλι.
==========================
Πολλα μπορουσε να υποστηριξει καποιος για τον Σπενσερ Γου διχως τιποτα απ' ολα αυτα να ειναι καλο. Αυτο που δεν μπορουσε ν' αμφισβητησει κανεις ηταν η επιδεξιοτητα του με το οπλο. Ηταν ο καλυτερος σκοπευτης και απο τους τεσσερις, ο πιο γρηγορος και ο πιο ικανος. Ηταν απολυτα δικαιολογημενο λοιπον το επιπεδο που αγγιξε η εκπληξη του διαπιστωνοντας πως απο τις τεσσερις σφαιρες που ειχε ριξει στον νεοεισελθοντα ουτε μια δεν ειχε βρει στοχο. Το χειροτερο ηταν πως ηταν σιγουρος πως η κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει τα βληματα ηταν η σωστη. Αν ηταν οντως ετσι, τοτε γιατι ο αντιπαλος ηταν ακομα ορθιος χωρις ιχνος γρατζουνιας ? Προσπαθουσε βιαστικα να ξαναγεμισει ενω με την ακρη του ματιου τον εβλεπε που ερχοταν με σταθερο, αργο βημα προς το μερος του. Ο Κερτ Κοπολα παρακολουθουσε κι αυτος αποσβολωμενος. Κρατουσε οπλο στο χερι μα δεν το χρησιμοποιησε. Κατι μεσα του του ελεγε πως δεν ηταν απαραιτητο, πως με καποιον αγνωστο τροπο ο ξενος δεν χρειαζοταν βοηθεια. Ουτε την δικη του, ουτε κανενος αλλου.
================================
Το χτυπημα ηταν συντριπτικο. Ο Σπενσερ ξεκολλησε κυριολεκτικα απο το εδαφος, πεταξε γυρω στα πεντε μετρα και σταματησε μονο οταν το σωμα του προσεκρουσε στον απεναντι τοιχο. Ηταν ηδη νεκρος πριν ακουμπησει το πατωμα. Η σπονδυλικη του στηλη ηταν τσακισμενη σαν κλαρακι ενω η αφυσικη γωνια που διατηρουσε το κεφαλι του με το υπολοιπο κορμι του δεν αφηνε περιθωρια αμφισβητησης για την κατασταση του. Ο ξενος γυρισε αργα προς τον τραυματισμενο Ντεξτερ του οποιου τα ματια ηταν ξεκαθαρο πως ειχαν μολις μια επισκεψη απο εναν ανειπωτο τρομο. Ενα λεπιδι εμφανιστηκε ξαφνικα στο χερι του ξενου και το μονο που μπορουσε να κανει ο Ντεξτερ ηταν να το παρακολουθει να κατευθυνεται στην καρδια του σαδιστικα. Δευτερολεπτα μετα μονο αυτος και ο Κερτ στεκονταν ακομα ορθιοι.
Τον πλησιασε με σκυθρωπο, βλοσυρο υφος μα την στιγμη που απειχε λιγους ποντους μονο ειδε με εκπληξη τον Κερτ να τον σπρωχνει προς τα δεξια ριχνοντας τον στο πατωμα. Ταυτοχρονα ακουστηκε ενας πυροβολισμος ακριβως απο πισω του.
===============================
Στραφηκε πισω. Οτι και να περιμενε να δει δεν ηταν αυτο. Ο ψηλος, λεπτοκαμωμενος, με το ενα ποδι μπανταρισμενο αντρας που στεκοταν απεναντι του δεν του ηταν αγνωστος.
-'Σακατεψες εμενα, σκοτωσες τ' αδελφια μου' ειπε ο Τζορντι Γου. 'Πριν πεθανεις θελω να ξερω τ' ονομα σου, ποιος εισαι' συμπληρωσε.
-'Τ' ονομα μου δεν θα σε βοηθησει να παραμεινεις στη ζωη' απαντησε ο ξενος. 'Για την ακριβεια δεν υπαρχει τιποτα που να μπορει να κατορθωσει κατι τετοιο'.
Ο Τζορντι Γου δεν ειχε χρονο ουτε να καλωσορισει σαν ενα φιλο απο τα παλια τον θανατο, δεν ειχε ουτε λιγα δευτερολεπτα στην διαθεση του για να εξοικειωθει με την ιδεα του.
Την στιγμη ακριβως που ο εγκεφαλος του εδινε εντολη για χρηση του οπλου και ειχε μπει σε διαδικασια εκτελεσης η εντολη αλλαξε αρδην. Τωρα αυτο που προειχε ηταν να βρεθει τροπος ν' αποσπασει το αιχμηρο αντικειμενο που ειχε καρφωθει στο στηθος του και του αφαιρουσε τη ζωη. Κοιταξε τον εκτελεστη του και ηταν η τελευταια εικονα που κρατησε πριν ξεψυχησει.
===============================
Ο ξενος εσκυψε πανω απο τον πεσμενο Κερτ, κοιταξε την κοκκινη κηλιδα που θριαμβευτικα αυξανε το μεγεθος της στο στερνο του κι ενοιωσε ενα τσιμπημα στην καρδια.
-'Δεν χρειαζοταν να το κανεις αυτο' ειπε με φωνη που μολις ακουγοταν.
-'Τωρα το ξερω' απαντησε δυσκολα ο Κερτ 'αλλα εκεινη τη στιγμη μου φανηκε το πιο σωστο' συνεχισε ενω το χερι του εσφιγγε με οση δυναμη ειχε τον καρπο του ξενου.
-'Ολα θα πανε καλα' απαντησε ο ξενος. 'Θα καλεσω ασθενοφορο και'...
-'Ει, μην ταλαιπωρεις τον κοσμο να τρεχει αδικα' ειπε και Κερτ και αποπειραθηκε να χαμογελασει. 'Το εισιτηριο μου ειχε διαρκεια για μεχρι εδω. Φιλησε μου την Κρυσταλ και'...
Το κεφαλι του εγειρε αποτομα, ακουμπησε στο στηθος του ενω ταυτοχρονα το χερι του σταματουσε πια την λαβη στον καρπο του ξενου κι εμεινε ακινητος.
Ενα κομματι του χρονου κρυσταλλωσε καθως ο ξενος ειχε απομεινει σιωπηλος να τον κοιταει. Ακομη και ο θανατος αποσυρθηκε τοσο διακριτικα σαν να μην ειχε εμφανιστει ποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου