MIXALIS PAPATHANASIOU
ΣΥΝΘΕΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Αναψε ενα τσιγαρο, τυλιχτηκε ακομα περισσοτερο στην κουβερτα κι εκατσε στον μεγαλο καναπε που δεσποζε στο μπαλκονι του. Αφησε για λιγο την μοναδικη θεα της πολης που συντομα θα εχανε και τα τελευταια ψηγματα σκοτεινιας και μουνταμαρας με την ανατολη προ των πυλων να τον απορροφησουν μα συντομα το μυαλο του γυρισε σ' αυτο που τον βασανιζε. Ειχαν οντως συμβει αυτα τα πραγματα ? Πως μπορουσε να ειναι σιγουρος πως ολα αυτα δεν ηταν απλα ζωντανα αποκυηματα μιας καλπαζουσας και οργιωδους φαντασιας ? Δεν πρεπει να ειχαν περασει παρα λιγες ωρες απο την στιγμη που ειχε ζησει - η νομιζε πως ειχε - ολα εκεινα τ' απιστευτα γεγονοτα. Ηπιε μια γουλια απο τον τριτο καφε που ειχε ηδη φτιαξει εχοντας εναποθεσει εκει τις ελπιδες του για την διελευκανση αυτης της καταστασης. Κοντεψε να πιστεψει οτι ο καφες αντι να τον βοηθησει τον εσπρωχνε ακομα βαθυτερα στην συγχυση και την αβεβαιοτητα οταν η ακοη του τον πλανεψε κανοντας τον να πιστευει πως το ακουγε αμυδρα, καπου στο βαθος. Κουνησε το κεφαλι του και κοιταξε το φλυτζανι του καφε. Ο ηχος ηταν ακομα εκει.
============================
Αυτη η μελωδια τον ειχε εκνευρισει αφανταστα. Την ειχε ολη δομημενη μεσα στο μυαλο του, ετοιμη να μετατραπει σε νοτες αλλα καθε φορα που δοκιμαζε να το πραξει το αποτελεσμα ηταν επιεικως απογοητευτικο. Γεμισε ξανα το ποτηρι του με ουσκι και ξεφυσηξε.
-'Χαλαρωσε λιγο' ειπε στον εαυτο του. 'Με το ζορι δεν γινεται τιποτα'.
Μολις ειχε τελειωσει την φραση του οταν εγινε διακοπη ρευματος. Μεσα στο σκοταδι προσπαθησε να θυμηθει που ειχε αφησει τον αναπτηρα του και βριζοντας ασταματητα κινηθηκε προς την αλλη μερια του δωματιου. Πρεπει να ηταν καποιο πεταμενο στο πατωμα πουκαμισο αυτο που του εβαλε τρικλοποδια και σκονταψε. Το χτυπημα στο κεφαλι, μαλλον στην γωνια του τραπεζιου, ηταν αυτο που του εκοψε αποτομα το ακατασχετο υβρεολογιο. Το ηδη υπαρχον σκοταδι εγινε ξαφνικα ακομα πιο πυκνο κι αδιαπεραστο και μια φωνουλα στο βαθος του μυαλου του του ειπε να μην κουραζεται περαιτερω αφου θα λιποθυμουσε.
Το φανηκε οτι σωστοτερο κι αφεθηκε στις προσταγες της φωνουλας.
============================
Οταν εβλεπε κατι τετοιο στις ταινιες συνηθως γελαγε με την προχειροτητα η εντυπωσιαζοταν απο την εξαιρετικη δουλεια. Βλεποντας ομως αυτην την εικονα ζωντανη μπροστα του, την πρωτη αφου ειχε ανοιξει τα ματια του, τιποτα απο τα δυο δεν συνεβη. Ενας παγωμενος φοβος ανελαβε τα ηνια αφου βαθια μεσα του ηξερε πως οτι αντικρυζε δεν ηταν κινηματογραφικο εφε αλλα πραγματικοτητα. Το πλασμα αντιγυρισε την ματια του αλλα δεν εκανε απολυτως καμια κινηση. Καθε πληροφορια που προσθετε στον εγκεφαλο του του αυξανε τα επιπεδα τρομου που ειχε. Αυτο που αντικρυζε απεναντι του δεν ειχε καμια υλικη υποσταση, ηταν μια μεγαλη τουφα καπνου που εμοιαζε να προσπαθει αρκετα για να κρατησει ενα υποτυπωδες σχημα που να παρεπεμπε ελαφρα σε ανθρωπινο σωμα. Ξαφνικα μια αποληξη του καπνου φανηκε να του κανει σημα να τον ακολουθησει. Ενεργωντας κοντρα σε καθε λογικη υπακουσε. Ειδε τον καπνο να περναει μεσα απο τον διαφανο κενο που υπηρχε αναμεσα τους και να χανεται. Επραξε το ιδιο διχως να εχει ουσιαστικη συναισθηση του τι εκανε.
===========================
Η αλλη μερια του διαφανου κενου ηταν ακομα πιο εντυπωσιακη, ακομα πιο τρομακτικη. Πανω απο επτα αλλοι καπνοι υπηρχαν εκει, συμπλεκονταν μεταξυ τους αλλα με καποιο ανεξηγητο τροπο ποτε δεν χανονταν ο ενας μεσα στον αλλο. Διχως να εχει μιλησει κανεις ακουσε λογια.
-'Νταρεν Μορασκι καλως ηρθες στον Γκρεντον. Δεν εχεις τιποτα να φοβασαι. Καταλαβαινω την εκπληξη και την απορια σου μα ολα θα σου εξηγηθουν αμεσως'.
Σκεφτηκε πως το χτυπημα στο τραπεζι ηταν πιο σοβαρο απ' οτι νομιζε αλλα οι παρενεργειες αυτου του χτυπηματος ηταν εξωφρενικες κι απιστευτες. Τι του ειχε συμβει ?
-'Οχι' ακουσε παλι λογια απο τους αμιλητους καπνους 'το χτυπημα δεν εχει καμια σχεση μ' οτι βιωνεις τωρα. Η διακοπη ρευματος στο σπιτι σου ηταν προιον δικο μας, εμεις στον Γκρεντον δεν μπορουμε να λειτουργησουμε στο φως. Την στιγμη που σκονταφτες κι επεφτες ειχαμε ηδη δρομολογησει την μεταφορα σου εδω, στον πλανητη μας'.
-'Ποιοι ειστε' ? επιασε τον εαυτο του να λεει. 'Τι θελετε απο μενα ? Για ποιο λογο ειμαι εδω' ?
===========================
-'Πιστεψε μας πως δεν θελουμε το κακο σου και ασε με να σου εξηγησω' ακουστηκε και παλι η αηχη φωνη. 'Οπως σου ειπα βρισκεσαι στον Γκρεντον, εναν πλανητη που σιγουρα τ' ονομα του σου ειναι αγνωστο. Εμεις, οι κατοικοι του Γκρεντον ειμαστε θεματοφυλακες ενος τεραστιου τμηματος του συμπαντος. Λεγοντας θεματοφυλακες εννοω πως ειμαστε υπευθυνοι για οτι συμβαινει σ' αυτο το τμημα. Καταγραφουμε οτι συμβαινει στους κοσμους που υπαγονται σε μας, ελεγχουμε και μελεταμε συμπεριφορες των πληθυσμων, επεμβαινουμε σπανιως σε αλλους πολιτισμους, παντα διακριτικα και μονο οταν υπαρχει αναγκη και σε γενικες γραμμες φροντιζουμε ολα να κυλανε ομαλα. Μεσα στα καθηκοντα μας επισης ειναι και η αντιμετωπιση, προληψη αν θες, καταστασεων που οδηγουν με απολυτη σιγουρια στην διαταραξη αυτης της υφισταμενης καταστασης η ακομα χειροτερα στην αλλοιωση της. Τοτε ειμαστε αναγκασμενοι να λαμβανουμε δραστικες αποφασεις διαφορετικα τα παντα θα βρεθουν σε ανεξελεγκτα μονοπατια. Μια τετοια αποφαση εχουμε λαβει σημερα και θελουμε την βοηθεια σου'.
==========================
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' εκανε ο Νταρεν. 'Βλεποντας ποσο μπροστα τεχνολογικα ειστε δεν αντιλαμβανομαι σε τι και πως θα μπορουσα εγω να σας βοηθησω'.
-'Απο τοτε που υπαρχει ο Γκρεντον οι κατοικοι της ηταν παντα φιλησυχοι και ερηνικοι. Εχουμε ξεχασει τις εννοιες βια, πολεμο, ανταγωνισμο η ακομα κι απλης αντιπαραθεσης. Παντα φροντιζαμε να δινουμε λυσεις με ηπιους, πολιτισμενους τροπους χωρις ποτε να χρειαστει να καταφυγουμε σε διαφορετικες μεθοδους. Κι αυτο γιατι ποτε μεχρι σημερα δεν ειχαμε ν' αντιμετωπισουμε αυτο που συμβαινει τωρα και μας εξαναγκαζει να ζητησουμε την βοηθεια σου' απαντησε η αορατη φωνη.
-'Εξακολουθω να μην καταλαβαινω' εκανε ο Νταρεν κουνωντας το κεφαλι του ενω δεν ειχε σταματησει δευτερολεπτο να επεξεργαζεται ολα οσα τον περιτριγυριζαν.
-'Θα προσπαθησω να γινω πιο σαφης' εκανε η φωνη. 'Κοιτα εδω'.
Ενας χαρτης καπνου εμφανιστηκε απο το πουθενα καταλαμβανοντας ενα τεραστιο τμημα του χωρου αφηνοντας τον Νταρεν εμβροντητο.
==============================
-'Αυτος ειναι ο Γκρεντον' ειπε η φωνη ενω ταυτοχρονα μια στηλη καπνου εδειχνε μια μικρη κουκιδα καπου στον μεσον του χαρτη. 'Ειμαστε υπευθυνοι σε οτι συμβαινει σ' ολο αυτο το τμημα' συνεχισε η φωνη ενω η στηλη κυκλωνε περιμετρικα ολο το εμβαδον του χαρτη. 'Το προβλημα μας ειναι αυτο' ειπε και ο Νταρεν ειδε την στηλη του καπνου να δειχνει μια αλλη κουκιδα πολυ μακρια απο το σημειο που ηταν ο Γκρεντον. 'Προκειται για εναν πλανητη που εδω και αμετρητα χρονια δεν ειχε δωσει αφορμη για οτιδηποτε παραταιρο. Βεβαια τα θεματα που αντιμετωπιζε ηταν παρα πολλα, τα λαθη που ειχαν διαπραχθει κατα την διαρκεια της εξελιξης αμετρητα, ομως ηταν ζητηματα που αφορουσαν αποκλειστικα και μονο τους κατοικους του πλανητη. Εδω και καμποσα ομως χρονια εχουν αναπτυξει μια πρωτογονη μεν ακομα, μα ικανη δυνατοτητα επεκτασης κι εξερευνησης κοντινων διαστημικων προορισμων. Η μοιρα του πλανητη τους μας ειναι αδιαφορη, ξερουμε πως αργα η γρηγορα θα καταφερουν ν' απαλειφουν απο τον συμπαντικο χαρτη. Δυστυχως δεν φαινεται να περιοριζονται μονο εκει'.
==============================
-'Δηλαδη' ? ρωτησε πια μ' ευλογη απορια στη φωνη ο Νταρεν.
-'Αυτος ο πλανητης πρεπει να καταστραφει' ειπε ξερα η φωνη. 'Δεν μπορουμε να επιτρεψουμε τα λαθη και τις αστοχιες τους να μεταφερθουν σε αλλους κοσμους γιατι τοτε τα παντα θ' αλλοιωθουν και τιποτα πια δεν θα λειτουργει ομαλα. Αμεσα υπαρχει σχεδιο επιθεσης στον εν λογω πλανητη με απωτερο σκοπο την ολικη εξαφανιση των κατοικων του. Ομως οπως σου ειπα εμεις ειμαστε αμαθητοι σε τετοιες καταστασεις και σε καμια περιπτωση δεν θελουμε να εχουμε απωλειες στον δικο μας τοπικο πληθυσμο εξ' αιτιας τους. Εισαι διακεκριμενος μουσικος και θα καταλαβεις τι ζηταμε απο σενα. Χρειαζομαστε ενα παιανα, μια συνθεση τοσο εντονη, τοσο δυνατη μα και τοσο επιθετικη που οταν κινηθουμε εναντια σ' αυτον το κοσμο να μηδενισουμε τοσο πολυ τις αντιστασεις τους που ολα να ληξουν γρηγορα και ομαλα'.
-'Δηλαδη μου ζητατε να σας γραψω ενα πολεμικο εμβατηριο' εκανε με απορια ο Νταρεν.
-'Ακριβως' ειπε η φωνη. 'Με ποιον τροπο μπορουμε να σε πεισουμε' ?
==============================
Πειστηκε. Του εδειξαν τοσα πραγματα αναλυτικα που καταλαβε πως οντως δεν ηταν μια κινηση βαρβαροτητας η επεκτατικης πολιτικης αλλα μια κινηση για την σωστη ισορροπια του γνωστου συμπαντος. Ολα τα μηχανηματα που απαιτουνταν για μια τοσο μεγαλεπηβολη εργασια ηταν στην διαθεση του. Του πηρε τρεις μερες μεχρι να ολοκληρωσει την συνθεση. Οταν την ακουσαν εμειναν ενθουσιασμενοι. Ηταν οτι ακριβως ηθελαν. Τον ευχαριστησαν εκατονταδες φορες και μολονοτι δεν ειχε απολυτως συμβιβαστει με την ιδεα πως μια δικη του μουσικη δημιουργια θα χρησιμοποιουνταν για τετοιο σκοπο η αισθηση πως αυτο ηταν το πιο σωστο που μπορουσε να γινει κερδιζε συνεχως εδαφος. Προλαβε να δει λιγα πραγματα απο την ζωη των κατοικων του Γκρεντον κι αυτο του αυξησε την αισθηση της ορθοτητας της πραξης του.
Εντελως ξαφνικα, απροειδοποιητα, οπως ακριβως ειχε εμφανιστει σ' αυτον το παραξενο πλανητη ετσι τον εγκατελειψε. Μια διακοπη στο ρευμα η οτι αλλο ειχαν ηταν αρκετη. Οταν ξανανοιξε τα ματια του βρισκοταν πισω στο διαμερισμα του.
=============================
Η επιθεση των κατοικων του Γκρεντον ηταν σοφα σχεδιασμενη κι απεδωσε καρπους. Ειχαν φροντισει με τεχνικα μεσα να διατηρησουν το σκοταδι στον πλανητη που επιτιθονταν και με την συνθεση του Νταρεν Μορασκι ν' ακουγεται εκκωφαντικα και να πλανιεται παντου αιφνιδιασαν τ' ανυποπτα θυματα τους. Η σκεψη τους ηταν εξαιρετικη. Ποιος αλλος εκτος απο ενα κατοικο εκεινου του πλανητη θα μπορουσε να συνθεσει κατι τοσο το εφιαλτικο που θα εσπερνε το τρομο και τον πανικο στις καρδιες των υπολοιπων ? Ισως η επιλογη τους να ξεκινησουν την καταστροφη της Γης απο το σημειο που διεμενε ο Νταρεν Μορασκι να ηταν συμπτωση, ισως και οχι. Οπως και να ειχε θα ηταν μαλλον αδυνατον να μπορουσαν να διακρινουν εναν μοναχικο αντρα, τυλιγμενο σε μια κουβερτα να πινει τον καφε του και ν' αντιλαμβανεται με φρικη πως η συνθεση του που δυναμωνε συνεχως ηταν η αρχη του τελος της ανθρωποτητας.
Ξαφνικα ο Νταρεν Μορασκι δεν κρυωνε πια, ουτε χρειαζοταν αλλον καφε. Χαμογελασε με νοημα, φουσκωσε στιγμιαια απο περηφανεια και πεθανε αμεσα με την πρωτη βολη που εξαπελυσαν οι ευγνωμονες κατοικοι του Γκρεντον.
ΤΕΛΟΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Αναψε ενα τσιγαρο, τυλιχτηκε ακομα περισσοτερο στην κουβερτα κι εκατσε στον μεγαλο καναπε που δεσποζε στο μπαλκονι του. Αφησε για λιγο την μοναδικη θεα της πολης που συντομα θα εχανε και τα τελευταια ψηγματα σκοτεινιας και μουνταμαρας με την ανατολη προ των πυλων να τον απορροφησουν μα συντομα το μυαλο του γυρισε σ' αυτο που τον βασανιζε. Ειχαν οντως συμβει αυτα τα πραγματα ? Πως μπορουσε να ειναι σιγουρος πως ολα αυτα δεν ηταν απλα ζωντανα αποκυηματα μιας καλπαζουσας και οργιωδους φαντασιας ? Δεν πρεπει να ειχαν περασει παρα λιγες ωρες απο την στιγμη που ειχε ζησει - η νομιζε πως ειχε - ολα εκεινα τ' απιστευτα γεγονοτα. Ηπιε μια γουλια απο τον τριτο καφε που ειχε ηδη φτιαξει εχοντας εναποθεσει εκει τις ελπιδες του για την διελευκανση αυτης της καταστασης. Κοντεψε να πιστεψει οτι ο καφες αντι να τον βοηθησει τον εσπρωχνε ακομα βαθυτερα στην συγχυση και την αβεβαιοτητα οταν η ακοη του τον πλανεψε κανοντας τον να πιστευει πως το ακουγε αμυδρα, καπου στο βαθος. Κουνησε το κεφαλι του και κοιταξε το φλυτζανι του καφε. Ο ηχος ηταν ακομα εκει.
============================
Αυτη η μελωδια τον ειχε εκνευρισει αφανταστα. Την ειχε ολη δομημενη μεσα στο μυαλο του, ετοιμη να μετατραπει σε νοτες αλλα καθε φορα που δοκιμαζε να το πραξει το αποτελεσμα ηταν επιεικως απογοητευτικο. Γεμισε ξανα το ποτηρι του με ουσκι και ξεφυσηξε.
-'Χαλαρωσε λιγο' ειπε στον εαυτο του. 'Με το ζορι δεν γινεται τιποτα'.
Μολις ειχε τελειωσει την φραση του οταν εγινε διακοπη ρευματος. Μεσα στο σκοταδι προσπαθησε να θυμηθει που ειχε αφησει τον αναπτηρα του και βριζοντας ασταματητα κινηθηκε προς την αλλη μερια του δωματιου. Πρεπει να ηταν καποιο πεταμενο στο πατωμα πουκαμισο αυτο που του εβαλε τρικλοποδια και σκονταψε. Το χτυπημα στο κεφαλι, μαλλον στην γωνια του τραπεζιου, ηταν αυτο που του εκοψε αποτομα το ακατασχετο υβρεολογιο. Το ηδη υπαρχον σκοταδι εγινε ξαφνικα ακομα πιο πυκνο κι αδιαπεραστο και μια φωνουλα στο βαθος του μυαλου του του ειπε να μην κουραζεται περαιτερω αφου θα λιποθυμουσε.
Το φανηκε οτι σωστοτερο κι αφεθηκε στις προσταγες της φωνουλας.
============================
Οταν εβλεπε κατι τετοιο στις ταινιες συνηθως γελαγε με την προχειροτητα η εντυπωσιαζοταν απο την εξαιρετικη δουλεια. Βλεποντας ομως αυτην την εικονα ζωντανη μπροστα του, την πρωτη αφου ειχε ανοιξει τα ματια του, τιποτα απο τα δυο δεν συνεβη. Ενας παγωμενος φοβος ανελαβε τα ηνια αφου βαθια μεσα του ηξερε πως οτι αντικρυζε δεν ηταν κινηματογραφικο εφε αλλα πραγματικοτητα. Το πλασμα αντιγυρισε την ματια του αλλα δεν εκανε απολυτως καμια κινηση. Καθε πληροφορια που προσθετε στον εγκεφαλο του του αυξανε τα επιπεδα τρομου που ειχε. Αυτο που αντικρυζε απεναντι του δεν ειχε καμια υλικη υποσταση, ηταν μια μεγαλη τουφα καπνου που εμοιαζε να προσπαθει αρκετα για να κρατησει ενα υποτυπωδες σχημα που να παρεπεμπε ελαφρα σε ανθρωπινο σωμα. Ξαφνικα μια αποληξη του καπνου φανηκε να του κανει σημα να τον ακολουθησει. Ενεργωντας κοντρα σε καθε λογικη υπακουσε. Ειδε τον καπνο να περναει μεσα απο τον διαφανο κενο που υπηρχε αναμεσα τους και να χανεται. Επραξε το ιδιο διχως να εχει ουσιαστικη συναισθηση του τι εκανε.
===========================
Η αλλη μερια του διαφανου κενου ηταν ακομα πιο εντυπωσιακη, ακομα πιο τρομακτικη. Πανω απο επτα αλλοι καπνοι υπηρχαν εκει, συμπλεκονταν μεταξυ τους αλλα με καποιο ανεξηγητο τροπο ποτε δεν χανονταν ο ενας μεσα στον αλλο. Διχως να εχει μιλησει κανεις ακουσε λογια.
-'Νταρεν Μορασκι καλως ηρθες στον Γκρεντον. Δεν εχεις τιποτα να φοβασαι. Καταλαβαινω την εκπληξη και την απορια σου μα ολα θα σου εξηγηθουν αμεσως'.
Σκεφτηκε πως το χτυπημα στο τραπεζι ηταν πιο σοβαρο απ' οτι νομιζε αλλα οι παρενεργειες αυτου του χτυπηματος ηταν εξωφρενικες κι απιστευτες. Τι του ειχε συμβει ?
-'Οχι' ακουσε παλι λογια απο τους αμιλητους καπνους 'το χτυπημα δεν εχει καμια σχεση μ' οτι βιωνεις τωρα. Η διακοπη ρευματος στο σπιτι σου ηταν προιον δικο μας, εμεις στον Γκρεντον δεν μπορουμε να λειτουργησουμε στο φως. Την στιγμη που σκονταφτες κι επεφτες ειχαμε ηδη δρομολογησει την μεταφορα σου εδω, στον πλανητη μας'.
-'Ποιοι ειστε' ? επιασε τον εαυτο του να λεει. 'Τι θελετε απο μενα ? Για ποιο λογο ειμαι εδω' ?
===========================
-'Πιστεψε μας πως δεν θελουμε το κακο σου και ασε με να σου εξηγησω' ακουστηκε και παλι η αηχη φωνη. 'Οπως σου ειπα βρισκεσαι στον Γκρεντον, εναν πλανητη που σιγουρα τ' ονομα του σου ειναι αγνωστο. Εμεις, οι κατοικοι του Γκρεντον ειμαστε θεματοφυλακες ενος τεραστιου τμηματος του συμπαντος. Λεγοντας θεματοφυλακες εννοω πως ειμαστε υπευθυνοι για οτι συμβαινει σ' αυτο το τμημα. Καταγραφουμε οτι συμβαινει στους κοσμους που υπαγονται σε μας, ελεγχουμε και μελεταμε συμπεριφορες των πληθυσμων, επεμβαινουμε σπανιως σε αλλους πολιτισμους, παντα διακριτικα και μονο οταν υπαρχει αναγκη και σε γενικες γραμμες φροντιζουμε ολα να κυλανε ομαλα. Μεσα στα καθηκοντα μας επισης ειναι και η αντιμετωπιση, προληψη αν θες, καταστασεων που οδηγουν με απολυτη σιγουρια στην διαταραξη αυτης της υφισταμενης καταστασης η ακομα χειροτερα στην αλλοιωση της. Τοτε ειμαστε αναγκασμενοι να λαμβανουμε δραστικες αποφασεις διαφορετικα τα παντα θα βρεθουν σε ανεξελεγκτα μονοπατια. Μια τετοια αποφαση εχουμε λαβει σημερα και θελουμε την βοηθεια σου'.
==========================
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' εκανε ο Νταρεν. 'Βλεποντας ποσο μπροστα τεχνολογικα ειστε δεν αντιλαμβανομαι σε τι και πως θα μπορουσα εγω να σας βοηθησω'.
-'Απο τοτε που υπαρχει ο Γκρεντον οι κατοικοι της ηταν παντα φιλησυχοι και ερηνικοι. Εχουμε ξεχασει τις εννοιες βια, πολεμο, ανταγωνισμο η ακομα κι απλης αντιπαραθεσης. Παντα φροντιζαμε να δινουμε λυσεις με ηπιους, πολιτισμενους τροπους χωρις ποτε να χρειαστει να καταφυγουμε σε διαφορετικες μεθοδους. Κι αυτο γιατι ποτε μεχρι σημερα δεν ειχαμε ν' αντιμετωπισουμε αυτο που συμβαινει τωρα και μας εξαναγκαζει να ζητησουμε την βοηθεια σου' απαντησε η αορατη φωνη.
-'Εξακολουθω να μην καταλαβαινω' εκανε ο Νταρεν κουνωντας το κεφαλι του ενω δεν ειχε σταματησει δευτερολεπτο να επεξεργαζεται ολα οσα τον περιτριγυριζαν.
-'Θα προσπαθησω να γινω πιο σαφης' εκανε η φωνη. 'Κοιτα εδω'.
Ενας χαρτης καπνου εμφανιστηκε απο το πουθενα καταλαμβανοντας ενα τεραστιο τμημα του χωρου αφηνοντας τον Νταρεν εμβροντητο.
==============================
-'Αυτος ειναι ο Γκρεντον' ειπε η φωνη ενω ταυτοχρονα μια στηλη καπνου εδειχνε μια μικρη κουκιδα καπου στον μεσον του χαρτη. 'Ειμαστε υπευθυνοι σε οτι συμβαινει σ' ολο αυτο το τμημα' συνεχισε η φωνη ενω η στηλη κυκλωνε περιμετρικα ολο το εμβαδον του χαρτη. 'Το προβλημα μας ειναι αυτο' ειπε και ο Νταρεν ειδε την στηλη του καπνου να δειχνει μια αλλη κουκιδα πολυ μακρια απο το σημειο που ηταν ο Γκρεντον. 'Προκειται για εναν πλανητη που εδω και αμετρητα χρονια δεν ειχε δωσει αφορμη για οτιδηποτε παραταιρο. Βεβαια τα θεματα που αντιμετωπιζε ηταν παρα πολλα, τα λαθη που ειχαν διαπραχθει κατα την διαρκεια της εξελιξης αμετρητα, ομως ηταν ζητηματα που αφορουσαν αποκλειστικα και μονο τους κατοικους του πλανητη. Εδω και καμποσα ομως χρονια εχουν αναπτυξει μια πρωτογονη μεν ακομα, μα ικανη δυνατοτητα επεκτασης κι εξερευνησης κοντινων διαστημικων προορισμων. Η μοιρα του πλανητη τους μας ειναι αδιαφορη, ξερουμε πως αργα η γρηγορα θα καταφερουν ν' απαλειφουν απο τον συμπαντικο χαρτη. Δυστυχως δεν φαινεται να περιοριζονται μονο εκει'.
==============================
-'Δηλαδη' ? ρωτησε πια μ' ευλογη απορια στη φωνη ο Νταρεν.
-'Αυτος ο πλανητης πρεπει να καταστραφει' ειπε ξερα η φωνη. 'Δεν μπορουμε να επιτρεψουμε τα λαθη και τις αστοχιες τους να μεταφερθουν σε αλλους κοσμους γιατι τοτε τα παντα θ' αλλοιωθουν και τιποτα πια δεν θα λειτουργει ομαλα. Αμεσα υπαρχει σχεδιο επιθεσης στον εν λογω πλανητη με απωτερο σκοπο την ολικη εξαφανιση των κατοικων του. Ομως οπως σου ειπα εμεις ειμαστε αμαθητοι σε τετοιες καταστασεις και σε καμια περιπτωση δεν θελουμε να εχουμε απωλειες στον δικο μας τοπικο πληθυσμο εξ' αιτιας τους. Εισαι διακεκριμενος μουσικος και θα καταλαβεις τι ζηταμε απο σενα. Χρειαζομαστε ενα παιανα, μια συνθεση τοσο εντονη, τοσο δυνατη μα και τοσο επιθετικη που οταν κινηθουμε εναντια σ' αυτον το κοσμο να μηδενισουμε τοσο πολυ τις αντιστασεις τους που ολα να ληξουν γρηγορα και ομαλα'.
-'Δηλαδη μου ζητατε να σας γραψω ενα πολεμικο εμβατηριο' εκανε με απορια ο Νταρεν.
-'Ακριβως' ειπε η φωνη. 'Με ποιον τροπο μπορουμε να σε πεισουμε' ?
==============================
Πειστηκε. Του εδειξαν τοσα πραγματα αναλυτικα που καταλαβε πως οντως δεν ηταν μια κινηση βαρβαροτητας η επεκτατικης πολιτικης αλλα μια κινηση για την σωστη ισορροπια του γνωστου συμπαντος. Ολα τα μηχανηματα που απαιτουνταν για μια τοσο μεγαλεπηβολη εργασια ηταν στην διαθεση του. Του πηρε τρεις μερες μεχρι να ολοκληρωσει την συνθεση. Οταν την ακουσαν εμειναν ενθουσιασμενοι. Ηταν οτι ακριβως ηθελαν. Τον ευχαριστησαν εκατονταδες φορες και μολονοτι δεν ειχε απολυτως συμβιβαστει με την ιδεα πως μια δικη του μουσικη δημιουργια θα χρησιμοποιουνταν για τετοιο σκοπο η αισθηση πως αυτο ηταν το πιο σωστο που μπορουσε να γινει κερδιζε συνεχως εδαφος. Προλαβε να δει λιγα πραγματα απο την ζωη των κατοικων του Γκρεντον κι αυτο του αυξησε την αισθηση της ορθοτητας της πραξης του.
Εντελως ξαφνικα, απροειδοποιητα, οπως ακριβως ειχε εμφανιστει σ' αυτον το παραξενο πλανητη ετσι τον εγκατελειψε. Μια διακοπη στο ρευμα η οτι αλλο ειχαν ηταν αρκετη. Οταν ξανανοιξε τα ματια του βρισκοταν πισω στο διαμερισμα του.
=============================
Η επιθεση των κατοικων του Γκρεντον ηταν σοφα σχεδιασμενη κι απεδωσε καρπους. Ειχαν φροντισει με τεχνικα μεσα να διατηρησουν το σκοταδι στον πλανητη που επιτιθονταν και με την συνθεση του Νταρεν Μορασκι ν' ακουγεται εκκωφαντικα και να πλανιεται παντου αιφνιδιασαν τ' ανυποπτα θυματα τους. Η σκεψη τους ηταν εξαιρετικη. Ποιος αλλος εκτος απο ενα κατοικο εκεινου του πλανητη θα μπορουσε να συνθεσει κατι τοσο το εφιαλτικο που θα εσπερνε το τρομο και τον πανικο στις καρδιες των υπολοιπων ? Ισως η επιλογη τους να ξεκινησουν την καταστροφη της Γης απο το σημειο που διεμενε ο Νταρεν Μορασκι να ηταν συμπτωση, ισως και οχι. Οπως και να ειχε θα ηταν μαλλον αδυνατον να μπορουσαν να διακρινουν εναν μοναχικο αντρα, τυλιγμενο σε μια κουβερτα να πινει τον καφε του και ν' αντιλαμβανεται με φρικη πως η συνθεση του που δυναμωνε συνεχως ηταν η αρχη του τελος της ανθρωποτητας.
Ξαφνικα ο Νταρεν Μορασκι δεν κρυωνε πια, ουτε χρειαζοταν αλλον καφε. Χαμογελασε με νοημα, φουσκωσε στιγμιαια απο περηφανεια και πεθανε αμεσα με την πρωτη βολη που εξαπελυσαν οι ευγνωμονες κατοικοι του Γκρεντον.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου