ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 104
Ειχε χασει καθε αισθηση του χρονου κι ας ηξερε πως το μονο που δεν ειχε να σπαταλησει ηταν αυτος. Ο κυβος τον ειχε φερει στην διασταση της Αιναρ και του Φεχαρ μα δεν μπορουσε να τον βοηθησει περαιτερω. Ολα τα αλλα επρεπε να τα κανει μονος. Και το μονο που ειχε καταφερει μεχρι στιγμης ηταν να παρακολουθει το ζευγαρι απο μακρια ακινητος, παγωμενος λες στην θεση του, ενω ο χρονος διπλα του στερευε συνεχως. Οτι ηταν να γινει επρεπε να συμβει σημερα η το αργοτερο την επομενη. Αυτο ηταν το περιθωριο του. Αν δεν εκανε τιποτα ολα θα ηταν ματαια. Αν το αφηνε για την επομενη ηξερε πως ισοροπουσε σε τεντωμενο σχοινι, ακροβατουσε στην κοψη του ξυραφιου. Αν δεν τα καταφερνε θα ηταν το τελος. Ενα τελος αδοξο μετα απο τοσες προσπαθειες χιλιαδων ετων. Οχι, επρεπε να γινει σημερα. Αρκει καποια στιγμη να εβρισκε το κουραγιο και την δυναμη να κανει κατι. Προς το παρον παρεμενε απλος παρατηρητης. Οσο και να πιεζε τον εαυτο του, οσες εντολες και να εδινε ο εγκεφαλος του, τα ποδια του πεισματικα αρνιοταν να υπακουσουν. Προσπαθησε ξανα.
===========================
Συνειδητοποιησε το που ακριβως βρισκοταν μονο οταν αντιληφθηκε πως ο χαιρετισμος ηταν γι αυτον. Διχως να εχει συναισθηση, ειχε κατορθωσει να βαδισει την αποσταση που τον χωριζε απο το ζευγαρι και τωρα επρεπε ν' ανταποδωσει την ευγενικη χειρονομια τους.
-'Πρεπει να ειστε αυτος για τον οποιο μας μιλησε ο κ. Μιλλερ' ειπε με κελαρυστη, καθαρια φωνη η γυναικα κανοντας τον χασει ακομα λιγο απο την αυτοσυγκεντωση που πασχιζε ν' αποκτησει 'η κανω λαθος' ? προσθεσε.
-'Οχι, δεν κανετε λαθος' ηταν η πλεον εντυπωσιακη απαντηση που ανεβλυσε στο μυαλο του.
-'Καταλαβαινω πως ολα αυτα ειναι αρκετα ξενα για σας' ανελαβε να προχωρησει τη συζητηση αυτος που ηταν ολοιδιος ο πιστος του υπηρετης, ο Φεχαρ. 'Για μας ειναι απλη ρουτινα'.
Ειδε την εκφραση αποριας στο προσωπο του ξενου και βιαστηκε να συνεχισει.
-'Επιτρεψτε μου να σας εξηγησω' ειπε κι ενα γνησιο, φιλικο χαμογελο στολισε το προσωπο του. 'Ειναι παρα πολυ απλο και κατι μου λεει πως θα καταλαβετε αμεσως'.
================================
Ειχε δικιο. Το πλεονεκτημα του, οι συσσωρευμενες γνωσεις του δηλαδη πανω σε θεματα που οι θνητοι ουτε να διανοηθουν μπορουσαν, τον βοηθησαν να αντιληφθει σχετικα ευκολα ολα οσα πολυ επεξηγηματικα κι αναλυτικα του μετεφερε ο αντρας. Ολα οσα ακουγε τον ειχαν συνεπαρει σε τετοιο βαθμο που, εστω και στιγμιαια, ειχε ξεχασει τον πραγματικο λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει. Του αρεσε ακομα και ο τροπος με τον οποιον συμπληρωναν ο ενας τον αλλο οση ωρα του εξηγουσαν φθανοντας τον σε σημειο σχεδον να τους θαυμασει. Αν οι ερωτησεις που εκανε ηταν απλοικες οι απαντησεις που λαμβανε ηταν του αυτου επιπεδου. Αν ζητουσε να μαθει κατι που απαιτουσε πολυπλοκοτητα φροντιζαν μ' ενα τελεια συνδυαστικο τροπο να του δωσουν να το καταλαβει απαλειφοντας καθε απορια. Αν καποιος τους παρακολουθουσε απο μακρια το μονο που θα διεκρινε ηταν τρεις περιπατητες σ' ενα ολανθισμενο, ηλιολουστο τοπιο που εκαναν την βολτα τους κουβεντιαζοντας κι ανταλασσοντας αποψεις. Για λιγο, ο πραγματικος σκοπος αυτης της συναντησης ειχε απομακρυνθει και ξεχαστει σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
===============================
Η θεωρια των τεμνομενων συμπαντων ηταν μια τετριμμενη πραγματικοτητα σ' εκεινο το μερος. Η προχωρημενη τους τεχνολογια οχι μονο τους ειχε δωσει την δυνατοτητα να πιστοποιησουν την υπαρξη τους μα τους παρειχε και τα καταλληλα εργαλεια για να τ' αξιοποιησουν, κατι που στο δικο του κοσμο δεν υπηρχε καν σαν αιρετικη η φαντασιοκαλπαζουσα θεωρια. Η υπαρξη και κινηση τοσων αλλων κοσμων εκτος του δικου τους ηταν ενα γεγονος που αναποφευκτα σε διαφορες χρονικες στιγμες εβρισκε καποια κομματια αυτων των κοσμων να υφιστανται σε ταυτοχρονη παρουσια. Το πιο σημαντικο ηταν τα μεγεθη των τμηματων που συνυπηρχαν αλλα και ο χρονος που θα διαρκουσε αυτη η συνυπαρξη. Κι αυτο γιατι ναι μεν η τεχνολογια τους μπορουσε να τους πληροφορησει για το ποτε θα βρισκονταν στην κατασταση τεμνομενων συμπαντων αλλα δεν μπορουσε να τους παρεχει δυο σημαντικοτατες αλλες πληροφοριες. Ποιο κομματι του κοσμου τους θα ηταν αυτο που θα βρισκοταν σε ταυτοχρονη συναπαρξη μ' ενα αλλο συμπαν και ποσος ηταν ο χρονος που θα διαρκουσε κατι τετοιο.
==========================
Ετσι υπηρχαν πολλες φορες που αυτη η συνυπαρξη περνουσε ανεκμεταλλευτη, ειτε γιατι ο χρονος για οτιδηποτε ηταν ελαχιστος ειτε γιατι τα σημεια που τεμνονταν ηταν αδιαφορα. Ο Φεχαρ του ειπε ενα τετοιο περιστατικο που για δυο ολοκληρες βδομαδες ο κοσμος τους ειχε βρεθει σε θεση τεμνομενων συμπαντων μ' εναν αλλο κοσμο αλλα ουσιαστικα χωρις αντικρισμα αφου τα σημεια που ειχαν βεθει κοινα ηταν καποια τμηματα των ωκεανων τους. Μολονοτι δεν ηταν οτι πιο αστειο ειχε ακουσει στη ζωη του για εναν αγνωστο λογο επιασε τον εαυτο του να γελα τρανταχτα. Ισως ηταν ενας τροπος ν' απομακρυνει ακομα περισσοτερο τον λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει στην πραγματικοτητα, ισως ειχε αναγκη απλα να γελασει λιγο. Συνεχισε να παρακολουθει μ' ενδιαφερον αυτα που του ελεγαν οι συνομιλητες του διακοπτοντας ενιοτε για να ρωτησει η να ζητησει καποια επεξηγηση. Ενοιωθε πως σταδιακα η κουβεντα εφευγε απο το γενικο πλαισιο που την ειχαν τοποθετησει και βαδιζε ολοταχως προς κατι εφιαλτικα συγκεκριμενο, την δικη του παρουσια σ' αυτον τον αγνωστο κοσμο.
================================
-'Δυστυχως η τεχνολογια ακομα και σε μας εχει δυο οψεις. Για καθε τι που κερδιζεις πρεπει να χασεις κατι. Δεν εχει νοημα να σας εξηγησω τι εχουμε κερδισει, τα περισσοτερα θα ηταν ακαταλαβιστικα και φοβαμαι αδιαφορα. Μπορω να σας πω ομως κατι που εχουμε απωλεσει αναμεσα σε πολλα αλλα. Τα βιβλια' ειπε η Αιναρ και εκανε μια μικρη παυση.
-'Δεν καταλαβαινω' εκανε ο ξενος με γνησια απορια. 'Και τι διαβαζετε' ?
-'Τιποτα' συνεχισε ο Φεχαρ. 'Η αναγνωση, τα βιβλια εχουν εδω και καιρο καταστει μια απλη, αχνη αναμνηση και τιποτα περισσοτερο'.
-'Αυτο ειναι πραγματι εντυπωσιακο' εκανε ο ξενος. 'Μα γιατι' ?
-'Γιατι δεν εχουν να πουν κατι πια' απαντησε μ' ενα τονο μελαγχολιας στη φωνη η Αιναρ. 'Καταλαβαινω πως ακουγεται αυτο μα η εξηγηση ειναι πολυ πιο απλη απ' οτι φανταζεστε'.
Προς στιγμην η σκεψη του ξενου φτερουγισε στον γερο απο την ερημο Ινζεμ. Ηταν σιγουρος πως γνωριζε ολα αυτα που εκεινος μολις μαθαινε. Στραφηκε ξανα προς το ζευγαρι.
==============================
-'Οσα βιβλια αναφερονταν η στηριζονταν σε παλιους μυθους, θρυλους η γεγονοτα εχασαν την αξια και την λαμψη τους αφου χαρη στην τεχνολογια γνωριζουμε τα παντα για την ιστορια μας, μεχρι και το παραμικρο γεγονος. Οποιος δοκιμαζε να γραψει στηριγμενος σε αρχαιες δοξασιες αντιμετωπιζοταν με αδιαφορια αφου θεωρουνταν η ιστορικος παραχαρακτης η κοινος ψευτης. Οσοι απο την αλλη μερια εγραφαν για θεματα καθημερινοτητας απαξιωθηκαν αμεσα αφου θεωρητικα τιποτα δεν ειχαν να πουν που να μην ηταν ηδη γνωστο. Τελος οσοι δοκιμασαν να εκμεταλλευτουν τον χωρο της φαντασιας και του μελλοντος γρηγορα διαπιστωσαν πως η τεχνολογια τους ειχε ηδη θεσει στο περιθωριο αφου σχεδον τιποτα δεν ηταν ακατορθωτο πλεον. Και καπως ετσι τα βιβλια αρχικα ατονησαν και σταδιακα εξαλειφθησαν απο τον κοσμο μας' ολοκληρωσε η Αιναρ αφηνοντας προσωρινα τον ξενο εμβροντητο.
-'Θεατρικα εργα, ποιηματα, δοκιμια, αυτοβιογραφιες, τοσες αλλες κατηγοριες' εκανε ο ξενος 'τιποτα δεν κατορθωσε να κεντρισει το ενδιαφερον και να παραμεινει ζωντανο' ?
=============================
-'Καταλαβαινετε τωρα' ειπε ο Φεχαρ αντι απαντησεως, 'την αντιδραση μας οταν ο κ. Μιλλερ μας ειπε πως θα μας φερει σ'επαφη με τον ιδιοκτητη του εκδοτικου οικου που θα μας προμηθευε μ' αυτο που διακαως και οι δυο επιθυμουμε. Θελαμε να σας συναντησουμε απο κοντα για να σας ευχαριστησουμε. Χαρη στον κ. Μιλλερ αποκτησαμε απο ενα αντιτυπο απο καθε βιβλιο που εχετε ποτε εκδωσει. Τον κ. Μιλλερ τον εχουμε ηδη ευχαριστησει επανειλημμενα μα εκμεταλλευομενοι το γεγονος πως δεν θα παραμεινουμε σε τεμνουσα κατασταση με τον κοσμο σας για πολυ ακομη του ζητησαμε αν ηταν εφικτο να σας συναντησουμε και να σας εκφρασουμε την ευγνωμοσυνη μας απο κοντα. Κι εστω κι οριακα, μιας κι απο αυριο οι κοσμοι μας θα παψουν να συμπιπτουν, μας δινεται η δυνατοτητα να το πραξουμε' προσθεσε.
Τα τελευταια λογια ουτε που τ' ακουσε. Ξαφνικα ολα τα κομματια του παζλ ειχαν μπει στην θεση τους κι απεναντι του εστεκε παγωμενη, ψυχρη και κυνικη η συνολικη εικονα. Αν ειχε μπροστα του τον γερο θα τον σκοτωνε με τα ιδια του τα χερια. Ομως δεν γνωριζε καν που ηταν.
================================
Ενα ουρλιαχτο σε μεγεθος κεφαλιου καρφιτσας γεννηθηκε σε μια σκοτεινη, απομερη γωνια του εγκεφαλου του και χρησιμοποιωντας την τεχνικη της χιονοστιβαδας γιγαντωσε σε δευτερολεπτα παρασερνοντας οτι εβρισκε μπροστα του. Η λογικη καταπνιγηκε σ' ενα κυκεωνα μαυρης οργης κι ανειπωτου θυμου παραχωρωντας την θεση της σ' ενα τυφλο κυμα μισους και το μονο που τον ενοιαζε πια ηταν να τελειωνει το συντομοτερο δυνατον απο κει για να συναντηθει το συντομοτερο δυνατον με τον γερο. Ουτε ψιθυρος δεν βγηκε προς τα εξω. Ολη η παρανοια ανακυκλωθηκε στα εσωτερικα τοιχωματα του μυαλου του καταλαμβανοντας κι οριζοντας πια τις κινησεις του. Ποτε δεν καταλαβε πως τα δυο στιλετα βρεθηκαν στα χερια του, ποτε δεν συνειδητοποιησε ποια ηταν η στιγμη που τα εστρεψε πανω στον Φεχαρ μπηγοντας τα ταυτοχρονα στο μερος της καρδιας. Παρακολουθησε στιγμιαια το κορμι του νεκρου να πεφτει απαλα προς τα πισω και προλαβε να δει το βλεμμα εκπληξης και αποριας που ειχε σχηματιστει στο προσωπο του. Οτι τον ειχε κυριευσει τον εκανε να στραφει προς την Αιναρ.
================================
Δεν αντεδρασε καθολου ακομα κι οταν την επιασε απο το χερι και την τραβηξε κοντα του. Παρεμεινε αφυσικα απαθης ακομα κι οταν τον ακουσε να μιλαει και τα λογια του εμοιαζαν ακαταλαβιστικα εχοντας προφανως νοημα μονο για τον ιδιο.
-'Δεν εισαι αυτη' τον ακουσε να μουρμουριζει 'ποτε δεν θα γινεις αυτη ακομα κι αν εισαι ιδια. Εκεινη με περιμενει, το ξερει πως θα γυρισω και ο μονος τροπος για να συμβει αυτο ειναι να κανω αυτο που πρεπει. Ξερεις τι πρεπει να γινει, ετσι δεν ειναι' ?
Δεν του απαντησε. Μεσα της ηξερε πως δεν υπηρχε κανενας απολυτως λογος. Στεκονταν στο χειλος του γκρεμου ενω η θαλασσα που ξαπλωνε νωχελικα το κορμι της στις ακρες του βραχου αδιαφορουσε για οτι συνεβαινε μερικες εκατονταδες μετρα πιο πανω.
Εσκυψε αποτομα και την φιλησε κι αμεσως μετα της ψιθυρισε στο αυτι.
-'Συγχωρεσε με'.
Την τραβηξε ακομα πιο πολυ πανω του και βουτηξε μαζι της στο κενο που χαμογελουσε σαρδονια.
===========================
Συνειδητοποιησε το που ακριβως βρισκοταν μονο οταν αντιληφθηκε πως ο χαιρετισμος ηταν γι αυτον. Διχως να εχει συναισθηση, ειχε κατορθωσει να βαδισει την αποσταση που τον χωριζε απο το ζευγαρι και τωρα επρεπε ν' ανταποδωσει την ευγενικη χειρονομια τους.
-'Πρεπει να ειστε αυτος για τον οποιο μας μιλησε ο κ. Μιλλερ' ειπε με κελαρυστη, καθαρια φωνη η γυναικα κανοντας τον χασει ακομα λιγο απο την αυτοσυγκεντωση που πασχιζε ν' αποκτησει 'η κανω λαθος' ? προσθεσε.
-'Οχι, δεν κανετε λαθος' ηταν η πλεον εντυπωσιακη απαντηση που ανεβλυσε στο μυαλο του.
-'Καταλαβαινω πως ολα αυτα ειναι αρκετα ξενα για σας' ανελαβε να προχωρησει τη συζητηση αυτος που ηταν ολοιδιος ο πιστος του υπηρετης, ο Φεχαρ. 'Για μας ειναι απλη ρουτινα'.
Ειδε την εκφραση αποριας στο προσωπο του ξενου και βιαστηκε να συνεχισει.
-'Επιτρεψτε μου να σας εξηγησω' ειπε κι ενα γνησιο, φιλικο χαμογελο στολισε το προσωπο του. 'Ειναι παρα πολυ απλο και κατι μου λεει πως θα καταλαβετε αμεσως'.
================================
Ειχε δικιο. Το πλεονεκτημα του, οι συσσωρευμενες γνωσεις του δηλαδη πανω σε θεματα που οι θνητοι ουτε να διανοηθουν μπορουσαν, τον βοηθησαν να αντιληφθει σχετικα ευκολα ολα οσα πολυ επεξηγηματικα κι αναλυτικα του μετεφερε ο αντρας. Ολα οσα ακουγε τον ειχαν συνεπαρει σε τετοιο βαθμο που, εστω και στιγμιαια, ειχε ξεχασει τον πραγματικο λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει. Του αρεσε ακομα και ο τροπος με τον οποιον συμπληρωναν ο ενας τον αλλο οση ωρα του εξηγουσαν φθανοντας τον σε σημειο σχεδον να τους θαυμασει. Αν οι ερωτησεις που εκανε ηταν απλοικες οι απαντησεις που λαμβανε ηταν του αυτου επιπεδου. Αν ζητουσε να μαθει κατι που απαιτουσε πολυπλοκοτητα φροντιζαν μ' ενα τελεια συνδυαστικο τροπο να του δωσουν να το καταλαβει απαλειφοντας καθε απορια. Αν καποιος τους παρακολουθουσε απο μακρια το μονο που θα διεκρινε ηταν τρεις περιπατητες σ' ενα ολανθισμενο, ηλιολουστο τοπιο που εκαναν την βολτα τους κουβεντιαζοντας κι ανταλασσοντας αποψεις. Για λιγο, ο πραγματικος σκοπος αυτης της συναντησης ειχε απομακρυνθει και ξεχαστει σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
===============================
Η θεωρια των τεμνομενων συμπαντων ηταν μια τετριμμενη πραγματικοτητα σ' εκεινο το μερος. Η προχωρημενη τους τεχνολογια οχι μονο τους ειχε δωσει την δυνατοτητα να πιστοποιησουν την υπαρξη τους μα τους παρειχε και τα καταλληλα εργαλεια για να τ' αξιοποιησουν, κατι που στο δικο του κοσμο δεν υπηρχε καν σαν αιρετικη η φαντασιοκαλπαζουσα θεωρια. Η υπαρξη και κινηση τοσων αλλων κοσμων εκτος του δικου τους ηταν ενα γεγονος που αναποφευκτα σε διαφορες χρονικες στιγμες εβρισκε καποια κομματια αυτων των κοσμων να υφιστανται σε ταυτοχρονη παρουσια. Το πιο σημαντικο ηταν τα μεγεθη των τμηματων που συνυπηρχαν αλλα και ο χρονος που θα διαρκουσε αυτη η συνυπαρξη. Κι αυτο γιατι ναι μεν η τεχνολογια τους μπορουσε να τους πληροφορησει για το ποτε θα βρισκονταν στην κατασταση τεμνομενων συμπαντων αλλα δεν μπορουσε να τους παρεχει δυο σημαντικοτατες αλλες πληροφοριες. Ποιο κομματι του κοσμου τους θα ηταν αυτο που θα βρισκοταν σε ταυτοχρονη συναπαρξη μ' ενα αλλο συμπαν και ποσος ηταν ο χρονος που θα διαρκουσε κατι τετοιο.
==========================
Ετσι υπηρχαν πολλες φορες που αυτη η συνυπαρξη περνουσε ανεκμεταλλευτη, ειτε γιατι ο χρονος για οτιδηποτε ηταν ελαχιστος ειτε γιατι τα σημεια που τεμνονταν ηταν αδιαφορα. Ο Φεχαρ του ειπε ενα τετοιο περιστατικο που για δυο ολοκληρες βδομαδες ο κοσμος τους ειχε βρεθει σε θεση τεμνομενων συμπαντων μ' εναν αλλο κοσμο αλλα ουσιαστικα χωρις αντικρισμα αφου τα σημεια που ειχαν βεθει κοινα ηταν καποια τμηματα των ωκεανων τους. Μολονοτι δεν ηταν οτι πιο αστειο ειχε ακουσει στη ζωη του για εναν αγνωστο λογο επιασε τον εαυτο του να γελα τρανταχτα. Ισως ηταν ενας τροπος ν' απομακρυνει ακομα περισσοτερο τον λογο για τον οποιο βρισκοταν εκει στην πραγματικοτητα, ισως ειχε αναγκη απλα να γελασει λιγο. Συνεχισε να παρακολουθει μ' ενδιαφερον αυτα που του ελεγαν οι συνομιλητες του διακοπτοντας ενιοτε για να ρωτησει η να ζητησει καποια επεξηγηση. Ενοιωθε πως σταδιακα η κουβεντα εφευγε απο το γενικο πλαισιο που την ειχαν τοποθετησει και βαδιζε ολοταχως προς κατι εφιαλτικα συγκεκριμενο, την δικη του παρουσια σ' αυτον τον αγνωστο κοσμο.
================================
-'Δυστυχως η τεχνολογια ακομα και σε μας εχει δυο οψεις. Για καθε τι που κερδιζεις πρεπει να χασεις κατι. Δεν εχει νοημα να σας εξηγησω τι εχουμε κερδισει, τα περισσοτερα θα ηταν ακαταλαβιστικα και φοβαμαι αδιαφορα. Μπορω να σας πω ομως κατι που εχουμε απωλεσει αναμεσα σε πολλα αλλα. Τα βιβλια' ειπε η Αιναρ και εκανε μια μικρη παυση.
-'Δεν καταλαβαινω' εκανε ο ξενος με γνησια απορια. 'Και τι διαβαζετε' ?
-'Τιποτα' συνεχισε ο Φεχαρ. 'Η αναγνωση, τα βιβλια εχουν εδω και καιρο καταστει μια απλη, αχνη αναμνηση και τιποτα περισσοτερο'.
-'Αυτο ειναι πραγματι εντυπωσιακο' εκανε ο ξενος. 'Μα γιατι' ?
-'Γιατι δεν εχουν να πουν κατι πια' απαντησε μ' ενα τονο μελαγχολιας στη φωνη η Αιναρ. 'Καταλαβαινω πως ακουγεται αυτο μα η εξηγηση ειναι πολυ πιο απλη απ' οτι φανταζεστε'.
Προς στιγμην η σκεψη του ξενου φτερουγισε στον γερο απο την ερημο Ινζεμ. Ηταν σιγουρος πως γνωριζε ολα αυτα που εκεινος μολις μαθαινε. Στραφηκε ξανα προς το ζευγαρι.
==============================
-'Οσα βιβλια αναφερονταν η στηριζονταν σε παλιους μυθους, θρυλους η γεγονοτα εχασαν την αξια και την λαμψη τους αφου χαρη στην τεχνολογια γνωριζουμε τα παντα για την ιστορια μας, μεχρι και το παραμικρο γεγονος. Οποιος δοκιμαζε να γραψει στηριγμενος σε αρχαιες δοξασιες αντιμετωπιζοταν με αδιαφορια αφου θεωρουνταν η ιστορικος παραχαρακτης η κοινος ψευτης. Οσοι απο την αλλη μερια εγραφαν για θεματα καθημερινοτητας απαξιωθηκαν αμεσα αφου θεωρητικα τιποτα δεν ειχαν να πουν που να μην ηταν ηδη γνωστο. Τελος οσοι δοκιμασαν να εκμεταλλευτουν τον χωρο της φαντασιας και του μελλοντος γρηγορα διαπιστωσαν πως η τεχνολογια τους ειχε ηδη θεσει στο περιθωριο αφου σχεδον τιποτα δεν ηταν ακατορθωτο πλεον. Και καπως ετσι τα βιβλια αρχικα ατονησαν και σταδιακα εξαλειφθησαν απο τον κοσμο μας' ολοκληρωσε η Αιναρ αφηνοντας προσωρινα τον ξενο εμβροντητο.
-'Θεατρικα εργα, ποιηματα, δοκιμια, αυτοβιογραφιες, τοσες αλλες κατηγοριες' εκανε ο ξενος 'τιποτα δεν κατορθωσε να κεντρισει το ενδιαφερον και να παραμεινει ζωντανο' ?
=============================
-'Καταλαβαινετε τωρα' ειπε ο Φεχαρ αντι απαντησεως, 'την αντιδραση μας οταν ο κ. Μιλλερ μας ειπε πως θα μας φερει σ'επαφη με τον ιδιοκτητη του εκδοτικου οικου που θα μας προμηθευε μ' αυτο που διακαως και οι δυο επιθυμουμε. Θελαμε να σας συναντησουμε απο κοντα για να σας ευχαριστησουμε. Χαρη στον κ. Μιλλερ αποκτησαμε απο ενα αντιτυπο απο καθε βιβλιο που εχετε ποτε εκδωσει. Τον κ. Μιλλερ τον εχουμε ηδη ευχαριστησει επανειλημμενα μα εκμεταλλευομενοι το γεγονος πως δεν θα παραμεινουμε σε τεμνουσα κατασταση με τον κοσμο σας για πολυ ακομη του ζητησαμε αν ηταν εφικτο να σας συναντησουμε και να σας εκφρασουμε την ευγνωμοσυνη μας απο κοντα. Κι εστω κι οριακα, μιας κι απο αυριο οι κοσμοι μας θα παψουν να συμπιπτουν, μας δινεται η δυνατοτητα να το πραξουμε' προσθεσε.
Τα τελευταια λογια ουτε που τ' ακουσε. Ξαφνικα ολα τα κομματια του παζλ ειχαν μπει στην θεση τους κι απεναντι του εστεκε παγωμενη, ψυχρη και κυνικη η συνολικη εικονα. Αν ειχε μπροστα του τον γερο θα τον σκοτωνε με τα ιδια του τα χερια. Ομως δεν γνωριζε καν που ηταν.
================================
Ενα ουρλιαχτο σε μεγεθος κεφαλιου καρφιτσας γεννηθηκε σε μια σκοτεινη, απομερη γωνια του εγκεφαλου του και χρησιμοποιωντας την τεχνικη της χιονοστιβαδας γιγαντωσε σε δευτερολεπτα παρασερνοντας οτι εβρισκε μπροστα του. Η λογικη καταπνιγηκε σ' ενα κυκεωνα μαυρης οργης κι ανειπωτου θυμου παραχωρωντας την θεση της σ' ενα τυφλο κυμα μισους και το μονο που τον ενοιαζε πια ηταν να τελειωνει το συντομοτερο δυνατον απο κει για να συναντηθει το συντομοτερο δυνατον με τον γερο. Ουτε ψιθυρος δεν βγηκε προς τα εξω. Ολη η παρανοια ανακυκλωθηκε στα εσωτερικα τοιχωματα του μυαλου του καταλαμβανοντας κι οριζοντας πια τις κινησεις του. Ποτε δεν καταλαβε πως τα δυο στιλετα βρεθηκαν στα χερια του, ποτε δεν συνειδητοποιησε ποια ηταν η στιγμη που τα εστρεψε πανω στον Φεχαρ μπηγοντας τα ταυτοχρονα στο μερος της καρδιας. Παρακολουθησε στιγμιαια το κορμι του νεκρου να πεφτει απαλα προς τα πισω και προλαβε να δει το βλεμμα εκπληξης και αποριας που ειχε σχηματιστει στο προσωπο του. Οτι τον ειχε κυριευσει τον εκανε να στραφει προς την Αιναρ.
================================
Δεν αντεδρασε καθολου ακομα κι οταν την επιασε απο το χερι και την τραβηξε κοντα του. Παρεμεινε αφυσικα απαθης ακομα κι οταν τον ακουσε να μιλαει και τα λογια του εμοιαζαν ακαταλαβιστικα εχοντας προφανως νοημα μονο για τον ιδιο.
-'Δεν εισαι αυτη' τον ακουσε να μουρμουριζει 'ποτε δεν θα γινεις αυτη ακομα κι αν εισαι ιδια. Εκεινη με περιμενει, το ξερει πως θα γυρισω και ο μονος τροπος για να συμβει αυτο ειναι να κανω αυτο που πρεπει. Ξερεις τι πρεπει να γινει, ετσι δεν ειναι' ?
Δεν του απαντησε. Μεσα της ηξερε πως δεν υπηρχε κανενας απολυτως λογος. Στεκονταν στο χειλος του γκρεμου ενω η θαλασσα που ξαπλωνε νωχελικα το κορμι της στις ακρες του βραχου αδιαφορουσε για οτι συνεβαινε μερικες εκατονταδες μετρα πιο πανω.
Εσκυψε αποτομα και την φιλησε κι αμεσως μετα της ψιθυρισε στο αυτι.
-'Συγχωρεσε με'.
Την τραβηξε ακομα πιο πολυ πανω του και βουτηξε μαζι της στο κενο που χαμογελουσε σαρδονια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου