Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41








Μπορει να μην ειχε στοιχηματισει, να ηταν ενας απλος θεατης σ' εναν ουδετερο αγωνα, ομως ενδομυχα υποστηριζε τον δρακο του Ουρσιντ, εναν δρακο που τουλαχιστον στην αρχη δυσκολευοταν με το παγολυγκα. Οι αρχικες αψιμαχιες και τα πρωτα αναγνωριστικα χτυπηματα εκατερωθεν δεν ειχαν δημιουργησει θεμα αναμεσα στους αντιπαλους, ομως σταδιακα τα πραγματα σοβαρευαν. Οι σαν ξυραφενιες λεπιδες ακρες στις φτερουγες του δρακου συναγωνιζονταν επαξια τα γαμψα και πελωρια νυχια του παγολυγκα ενω επρεπε ν' αποφευγει και τα κοφτερα δοντια του. Στο χρονικο σημειο που ο παγολυγκας εμοιαζε να διατηρει μια σχετικη υπεροχη ο δρακος αντεπιτεθηκε. Αποφευγοντας μια κατα μετωπο επιθεση κινουμενος στο πλαι κατορθωσε να χαραξει με την φτερουγα του το στηθος του αντιπαλου του που αντιμετωπιζε πια ενα εντονο προβλημα αιμορραγιας. Διατηρωντας μια καλοσχεδιασμενη αμυντικη τακτικη ο δρακος κουραζε τον παγολυγκα που εμοιαζε ν' αντιλαμβανεται πως ειχε μια και μονο κινηση ακομη για ν' αντιστρεψει την κατασταση.
                    ================================
Προσποιουμενος τον ανημπορο αφησε τον δρακο να τον πλησιασει ευκολα πονταροντας πως θα εκμεταλλευοταν την εστω στιγμιαια χαλαρωση του. Την στιγμη που θεωρησε καταλληλη επιτεθηκε με ολη του την δυναμη. Το αλμα που επιχειρησε ηταν εντυπωσιακο μα δεν απεδωσε ποτε. Υποψιασμενος ο δρακος ανοιξε τις φτερουγες του και πεταξε πανω απο τον εφορμωντα παγολυγκα. Την ωρα που το αιλουροειδες περνουσε απο κατω του κατορθωσε με μια αστραπιαια κινηση να βυθισει στην πλατη του την μια φτερουγα του τραυματιζοντας τον θανασιμα. Το μονο που ειχε να κανει ο δρακος πια ηταν υπομονη αφου ο παγολυγκας στερευε απο ζωη. Οταν ο αποκοσμος διατητης επιβεβαιωσε τον θανατο που παγολυγκα και την θριαμβευτικη νικη του δρακου το μισο πληθος ξεσπασε σε ζητοκραυγες και το αλλο μισο σε αποδοκιμασιες. 
Δεν ειχε νοημα για τον Ελλερυ να παραμεινει στην θεση του, επρεπε να ερθει σε επαφη με τον Ουρσιντ. Με τεχνασματα κι εξαπατησεις κατορθωσε να φτασει μεχρι τους χωρους των ιδιοκτητων των μονομαχων διχως κανεις να τον υποψιαστει. 
                 ===============================
Ρωτησε και καποιος του εδειξε ποιος ηταν ο Ουρσιντ. Ανατομικα πλησιαζε πολυ την δομη του Ελλερυ με μικρες διαφορες. Τα ματια του κατακιτρινα, τα δαχτυλα του καθε χεριου ηταν οκτω ενω το χρωμα του δερματος του ειχε μια απαλη μωβ αποχρωση. Τον κοιταξε εξονυχιστικα προσπαθωντας να θυμηθει αν τον ηξερε απο καπου.
-'Εγω ειμαι ο Ουρσιντ' ειπε απαντωντας στην ερωτηση του Ελλερυ. 'Ποιος εισαι εσυ και τι θελεις' ?
-'Μολις παρακολουθησα τον αγωνα του δρακου σου' ειπε ο Ελλερυ 'σπουδαια νικη'.  
-'Θες κατι αλλο' ? εκανε ψυχρα ο Ουρσιντ.
-'Η αληθεια ειναι πως θελω να σου μιλησω για κατι αλλο, προτιμω ομως να ειμαστε οι δυο μας' ειπε ο Ελλερυ. 'Εχει πολυ φασαρια εδω'.
-'Εισαι ατζεντης' ? ρωτησε ο Ουρσιντ. 'Θελεις να με κλεισεις για καποιον αγωνα' ?
-'Ναι, περιπου. Σε χρειαζομαι για καποιον αγωνα οντως'.
                  ===============================
Ο Ουρσιντ του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Αφου διεσχισαν εναν διαδρομο με κοσμο που πηγαινε κι ερχοταν ο Ουρσιντ ανοιξε μια πορτα και μπηκαν σ' ενα δωματιο.
-'Πες μου γρηγορα οτι εχεις να μου πεις και φροντισε να ειναι προταση που ν' αξιζει'.
Ο Ελλερυ σαστισε λιγο μην ξεροντας πως ν' αρχισει.
-'Δεν ειναι ακριβως ενας τετοιος αγωνας σαν και τον σημερινο' ειπε 'και δεν θα υπαρχει αμοιβη. Εχει να κανει με'...
Ξεροκαταπιε νοιωθωντας την λεπιδα να πιεζει ασχημα την αρτηρια στο λαιμο του. Τα ματια του Ουρσιντ που τον κοιταγαν περιφρονητικα ειχαν παρει ενα ακομα πιο εντονο κιτρινο χρωμα.
-'Σπαταλας την ωρα μου με ανοησιες' ? ειπε και πιεσε λιγο ακομα την λεπιδα.
-'Αν θεωρεις την επιβιωση σου και την επιβιωση του δρακου σου ανοησιες, τοτε ναι, φοβαμαι πως σου σπαταλησα αδικα τον χρονο' ειπε ο Ελλερυ ξεροντας πως ριψοκινδυνευε.
-'Γινε λιγο πιο σαφης' εκανε ο Ουρσιντ διχως ν' αποτραβηξει την λεπιδα του.
                      ==============================
Μολονοτι γνωριζε πως η θεση του ηταν δυσχερης και πως ανα πασα στιγμη ενα λεκτικο του λαθος μπορει να του κοστιζε τη ζωη ο Ελλερυ του εξηγησε λεπτομερειακα τι ακριβως συνεβαινε και για ποιο λογο ειχε βρεθει να τον αναζητα στον Τζεγκια. Οταν τελειωσε την αφηγηση του ο Ουρσιντ δεν απομακρυνθηκε. Φανηκε να ζυγιζει τα λεγομενα του προσπαθωντας να κατασταλαξει αν θα τον σκοτωνε η θα τον αφηνε να ζησει. Επιλεξε το δευτερο.
-'Αυτο το ονομα, Μετγκον, δεν το εχω ακουσει ξανα' ειπε στο τελος αποτραβωντας την λεπιδα του απο τον λαιμο του Ελλερυ. 'Ειναι πραγματι τοσο σοβαρη η κατασταση' ?
Ο Ελλερυ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του. 
-'Εκεινη την Ρισανι πως την προσφωνησες καποια στιγμη' ? ρωτησε.
-'Ρισανι η Διαστικτη' εκανε απορημενος ο Ελλερυ.
-'Περιεγραψε την μου' ζητησε ο Ουρσιντ.
Ο Ελλερυ δεν ειχε κανενα προβλημα μ' αυτο.
                   ==========================
-'Σωστα ειχα την αισθηση πως κατι μου θυμιζε' ειπε ο Ουρσιντ. 'Πριν πολλα χρονια υπηρχε μια φημολογια, ενας μυθος ουσιαστικα, γυρω απο καποιον που λαμβανε μερος σε τετοιους αγωνες αλλα ποτε δεν ειχε δει κανεις το πλασμα που θα μονομαχουσε γι αυτον. Εβγαινε παντα τελευταιος και το ζωο του ηταν καθε φορα και διαφορετικο. Λεγοταν πως δεν ειχε χασει ποτε αγωνα κι εφευγε παντα παλι χωρις κανεις να δει τον προμαχο του. Μια μερα απλα εξαφανιστηκε και κανενας δεν ακουσε ξανα γι αυτον. Κι εγω, οπως πολλοι αλλοι, πιστευα πως δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο εναν θρυλο που απλα καποιοι φροντιζαν να συντηρουν μεχρι που πριν αρκετο καιρο συναντησα καποιον που γνωριζε και ειχε δει απο κοντα Διαστικτο. 
Αυτος μου εξηγησε τι ακριβως συνεβαινε μιας και ηξερε προσωπικα καποιον Διαστικτο. Τα στιγματα στο κορμι του επαιρναν το σχεδιο του ζωου που επιθυμουσε και μονομαχουσε γι αυτον. Λογικο που κανενας ποτε δεν μπορεσε να τον κερδισει. Ποιο ον θα νικουσε ποτε ενα σωρο ζωντανα στιγματα που επαιρναν οποια μορφη ηθελαν και τιποτα δεν μπορουσε να τα βλαψει' ?
                   =================================
-'Το αλλο ονομα που μου ανεφερες, αυτος ο Αζεμουρ, μου ειναι αγνωστο αλλα η υπαρξη μιας Διαστικτης στην ομαδα πραγματικα μου κεντρισε το ενδιαφερον. Οσο σκεφτομαι εναν αγωνα αναμεσα σ' αυτην και τον Αρα τοσο περισσοτερο ενθουσιαζομαι' εκανε ο Ουρσιντ.
-'Αρα ? Ποιος ειναι ο Αρα' ? ρωτησε ο Ελλερυ.
-'Ο δρακος μου' ειπε ο Ουρσιντ. 'Φροντισε να θυμασαι καλα τ' ονομα του και να το προφερεις σωστα γιατι γινεται πολυ οξυθυμος μ' αυτο'.
-'Αυτο σημαινει πως'....ξεκινησε την φραση του ο Ελλερυ.
-'...θα ερθω μαζι σου' ολοκληρωσε ο Ουρσιντ. 'Ποσες φορες εχει την ευκαιρια ενας τυχοδιωκτης σαν κι εμενα να του ζητηθει η βοηθεια του για να σωθει το συμπαν ? Επιπλεον, θα ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαρια για τον Αρα να εχει μια σοβαρη μονομαχια αντι να πρεπει να αντιπαρερχεται αυτα τα ψοφιμια που ειχε μεχρι τωρα γι αντιπαλους'.
-'Τελεια' εκανε ο Ελλερυ 'αυτο ειναι τελειο'.
               ===================================
-'Πηγαινε και περιμενε μας εξω απο την αρενα' του ειπε ο Ουρσιντ. 'Εγω πρεπει να παω να εισπραξω την αμοιβη μου για την νικη του Αρα και θα ερθουμε να σε συναντησουμε'.
Ο Ελλερυ εκανε οπως του ειπε μα τωρα ειχε ενα δευτερο και μαλλον αλυτο εμποδιο ν' αντιμετωπισει. Δεν υπηρχε μεταφορικο μεσον για να φυγουν απο τον Τζεγκια. Να τωρα που χρειαζοταν βοηθεια μα δεν ειχε. Αποφασισε να του πει την αληθεια, δεν μπορουσε να κανει αλλιως. Ισως ο Ουρσιντ ειχε καποια ιδεα για να λυσουν το προβλημα.
Απο κοντα ο Αρα εκτος απο εντυπωσιακος ηταν και τρομαχτικος. Ηταν οπως ακριβως περιμενε να ειναι ενας δρακος με μονη διαφορα πως δεν πεταγε φλογες απο το στομα του μα οι ακρες στις φτερουγες του ηταν απο καποιο αγνωστο υλικο που εκοβε τα παντα. Απο μεσα του ευχηθηκε να μην χρειαστει ποτε να ερθει σε αντιπαραθεση μαζι του, δεν θα ειχε καμια ελπιδα. 
Απο την πλευρα του ο Αρα δεν του ειχε δωσει καμια σημασια, κοιτουσε μονο στα ματια τον Ουρσιντ περιμενοντας να λαβει εντολες για να τις εκτελεσει.
                    ================================
Οταν του εθεσε το ζητημα που υπηρχε ο Ουρσιντ τον κοιταξε εκπληκτος.
-'Και πως ηρθες εδω' ? ρωτησε απορημενος.
Ο Ελλερυ του ειπε πως ηταν περιπλοκο και καποια στιγμη θα του εξηγουσε.
Ο Ουρσιντ ξεσπασε σε γελια.
-'Εισαι πραγματικα το κατι αλλο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε μολις σταματησε να γελα. 'Αφου ειναι ετσι τοτε θα εχουμε λιγο ποδαροδρομο μπροστα μας. Ακολουθησε' προσθεσε.
Ο Ελλερυ υπακουσε κι αρχισε να περπατα πισω του ενω λιγο μπροστα τους πετουσε ο Αρα. Μετα απο ενα γεματο δεκαλεπτο πεζοποριας ο Αρα σταματησε αποτομα. Μπροστα τους βρισκοταν ακινητοποιημενο ενα πραγματικα εντυπωσιακο αστροπλοιο που στραφτοκοπουσε κατω απο τις ακτινες του ηλιου. Ο Ουρσιντ το πλησιασε και το χαιδεψε.
-'Αυτο ειναι το Βιτα Βουμ, η δευτερη αδυναμια μου μετα τον Αρα' ειπε και κοιταξε τον Ελλερυ. 'Νομιζω πως το προβλημα σου λυθηκε Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' συμπληρωσε.
                    =================================
Το Βιτα Βουμ ταξιδευε στις αχανεις εκτασεις του συμπαντος συμφωνα με τις συντεταγμενες που ο Ελλερυ ειχε δωσει στον Ουρσιντ. Η πολυτελεια, η φινετσα και η αριστοκρατια που απεπνεε το Βιτα Βουμ ηταν εκθαμβωτικα. Ο Ελλερυ δεν το χορταινε ενω στο μυαλο του αναποφευκτα εκανε την συγκριση με το δικο του, το Γιζγκαρνοφ. Ενταξει, ηταν οντως υπεροχο σκαφος το Βιτα Βουμ μα δεν αλλαζε το δικο του για τιποτα. Γιζγκαρνοφ υπηρχε μονο ενα και ηταν δικο του.
-'Δεν μου ειπες τι χρονικο περιθωριο εχουμε για να σταματησουμε αυτον τον Μετγκον' ρωτησε σε ανυποπτο χρονο ο Ουρσιντ. 'Δεν μου αρεσει ν' αγχωνομαι ξερεις'.
-'Εχουμε ακομα χρονο μπροστα μας' απαντησε διπλωματικα ο Ελλερυ.
Ο Ουρσιντ πλησιασε τον Αρα και του χαιδεψε το κεφαλι.
-'Ειναι καποιος που θελει να τα καταστρεψει ολα αγορι μου' του ειπε. 'Μαζι και τους αγωνες που δινεις και που σε διασκεδαζουν τοσο πολυ' προσθεσε με νοημα.
Τα ματια του Αρα γυαλισαν με μια αποκοσμη λαμψη.





   





  

                                             GIWRGOS MAOUNIS










                                         ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ









Παρηγγειλε ενα ακομα Glendalough κι αφησε ενα τσαλακωμενο χαρτονομισμα στην ακρη του ξυλινου μπαρ. Οι σκεψεις του ειχαν συμπεριφορα σμηνους πτηνων μετα απο εξαφνο πυροβολισμο. Οσο και παλευε να βρει μια λυση σε οσα τον ταλανιζαν εφθανε παλι σε αδιεξοδο. 
Η σταγονα που ειχε ξεχειλισει το ποτηρι ηταν η προχθεσινη κουρσα. Σ' εκεινην ειχε εναποθεσει ολες του τις ελπιδες για μερικη ανακαμψη, ομως παρολο που το αλογο που ειχε επιλεξει λεγοταν Success η αποτυχια του να τερματισει πρωτο ηταν το λιγοτερο εκκωφαντικη.
Τωρα το ποσο που χρωστουσε ειχε αυξηθει και ο χρονος που του ειχε δοθει για την ολικη αποπληρωμη λιγοστευε δραματικα. Η εικονα του εαυτου του, πεταμενο σε καποιο χαντακι, αποκτουσε συνεχως ζωηροτερα χρωματα και μεγαλυτερη ευκρινεια. Ο Νικ ο 'Μαμπα' δεν αστειευοταν με τετοια θεματα. Το μελλον οποιου δεν πληρωνε ηταν απολυτα συγκεκριμενο και ο Στογιαν Μιριτς ηθελε παση θυσια ν' αποφυγει ενα τετοιο δυσοιωνο μελλον. Αλλα ειχε μονο τρεις μερες μπροστα του για να συγκεντωσει το οφειλομενο ποσο κι ακομα δεν ηξερε πως.
                     ==============================
Αυτη η ιστορια με τον ιπποδρομο του ειχε ηδη κοστισει πολυ ακριβα μα του ηταν αδυνατον να βρει τροπο για να σταματησει. Η Μιρνα, η κοπελα του, τον ειχε παρατησει οριστικα εδω και τρεις μηνες μετα απο αλλεπαλληλα τελεσιγραφα που του ειχε δωσει, στην δουλεια του ενας επικειμενος φοβος μελλοντικης καταχρησης λογω του παθους του ειχε δωσει αφορμη στ' αφεντικα του να τον διωξουν και η σπιτονοικοκυρα του ηταν απολυτα σχετικα με τον χρονο που διεθετε για να της αποδωσει τα χρεωστουμενα νοικια κι αυτος ο χρονος εληγε σε δεκαπεντε μερες. Οπου και να εστρεφε το κεφαλι του ο Στογιαν ορατη λυση δεν φαινοταν πουθενα. 
Εφερε παλι στην μνημη του την κουβεντα που ειχε ακουσει συμπτωματικα το χθεσινο βραδυ στο Melt, ενα τοπικο μπαρακι. Καθοταν στο διπλα τραπεζακι με δυο φιλους σε μια προσπαθεια να εξοικονομησει καποια δανεικα κι οταν εκεινοι εφυγαν το αυτι του ακουσε την συζητηση μιας πλαινης παρεας που ισως και να ηταν η λυση στο προβλημα του. Για την ακριβεια ισως να ηταν και η μοναδικη λυση που μπορουσε να εχει εκεινη την στιγμη.
                   =======================================
Ο ενας απο την παρεα εξιστορουσε στους υπολοιπους το τι συνεβαινε στην δουλεια που εκανε εκεινον το καιρο. Δουλευε κηπουρος και συντηρητης πισινας σ' ενα πλουσιοσπιτο, λιγο εξω απο το Λονδινο, μονο για την διαρκεια του καλοκαιριου. Ο ιδιοκτητης, ενας φαινομενικα οικονομικα αποκατεστημενος βοτανολογος, θ' απουσιαζε ολο το καλοκαιρι καπου στην Αφρικη λογω της δουλειας του και χρειαζοταν καποιον να περιποιηθει τον εξωτερικο χωρο της επαυλης του. Αυτο που ειχε κανει εντυπωση στον αφηγητη ηταν πως για ενα τοσο πλουσιο σπιτι δεν υπηρχε πουθενα προβλεψη για θεματα ασφαλειας. Ο ιδιος, συμφωνα με τα λεγομενα του, δεν ειχε κλειδι για το σπιτι, ολες οι εργασιες του ηταν εξωτερικες, ομως του ειχε προξενησει εντυπωση η ελλειψη καμερων, συναγερμου η εστω κι ενος απλου επιστατη. Η περιεργεια του τον ειχε οδηγησει να μελετησει ολον τον περιβαλλοντα χωρο και του φαινοταν αξιοπεριεργο που το σπιτι εμοιαζε παντελως απροστατευτο. Οπως και να ειχε, καποια πραγματα αξιας θα υπηρχαν εκει μεσα, δεν φευγεις για τοσο χρονικο διαστημα διχως να εχεις φροντισει γι ασφαλεια. Η επαυλη εμοιαζε να ειναι ερμαιο στις ορεξεις του οποιουδηποτε.
              ==================================
Συμφωνα με τα λεγομενα του εποχιακου κηπουρου οσο καιρο δουλευε εκει δεν ειχε δει ψυχη ουτε καν να πλησιαζει το σπιτι. Ακομα και η πληρωμη του γινοταν μεσω τραπεζης με καταθεση στον λογαριασμο του. Κι εκει που ο ιδιος και η παρεα του προσπαθουσαν να μπουν στην ψυχοσυνθεση του εκαστοτε εκκεντρικου πλουσιου, το μυαλο του Στογιαν τον ειχε ηδη τοποθετησει μεσα σ' εκεινο το σπιτι να ψαχνει για πολυτιμα αντικειμενα. Και τωρα, μετα απο πεντε Glendalough, η ιδεα της διαρρηξης συνεχιζε να κερδιζει εδαφος. Η συζητηση που ειχε ακουσει τον ειχε τροφοδοτησει με αρκετα στοιχεια για να ειναι σχεδον σιγουρος για την διευθυνση της επαυλης, ολα ηταν πια θεμα αποφασης. Οταν συνειδητοποιησε πως για το επομενο Glendalough θα επρεπε να πληρωσει με τα τελευταια κερματα που ειχε στην τσεπη του καταλαβε πως, ακομα κι αν δεν το ειχε πληρως εμπεδωσει, η αποφαση ειχε παρθει.
Το επομενο βραδυ θα ηταν καθοριστικο. Η θα ξελασπωνε απο το τελμα που βρισκοταν η η μοιρα του θα βρισκοταν πια στα χερια του Νικ 'Μαμπα'.
                 =================================
Σταθμευσε το αμαξι του εξω απο τον κεντρικο δρομο πανω στον οποιον βρισκοταν το σπιτι, ο οποιος παρουσιαζε κινηση παρομοιας της ερημου Καλαχαρι, σ' ενα σημειο που κανενα διερχομενο οχημα δεν θ' αντιλαμβανοταν πως υπηρχε αυτοκινητο εκει και βαδισε προσεκτικα προς την μεγαλη, σιδερενια εξωπορτα. Διχως καποια ιδιατερη δυσκολια υπερπηδησε το εμποδιο και σταθηκε ακινητος μολις βρεθηκε στην μεσα μερια προσπαθωντας ν' αντιληφθει οποιονδηποτε υποπτο θορυβο. Τα παντα ηταν ερημα κι απολυτως ησυχα. Προσπερασε την πισινα, διεσχισε τους σκοτεινους κηπους κι εφτασε στην πορτα. Δεν ηταν καν ασφαλειας, θα μπορουσε να την διαρρηξει ευκολα μα προτιμησε να κανει τον γυρο του σπιτιου μηπως εβρισκε ευκολοτερη προσβαση. Ηταν ολα ερμητικα σφραγισμενα μα σιγουρα ευκολη λεια ακομα και για εναν ερασιτεχνη διαρρηκτη οπως η αφεντια του. Η πορτα ανοιξε τοσο ευκολα που τον εβαλε σε υποψιες. Μηπως δεν υπηρχε τιποτα πολυτιμο μεσα στο σπιτι ? Μηπως ριψοκινδυνευε αδικα για το τιποτα ? Ολο αυτο του φαινοταν πολυ αφυσικο, εξω απο την κοινη λογικη.
                        ===================================
Η αληθεια ηταν πως το σπιτι ανηκε σε βοτανολογο. Τι περιουσια μπορει να ειχε αποκομισει καποιος απο ενα τετοιο επαγγελμα ? Αλλα παλι, το σπιτι ηταν ο ορισμος του πλουτου και της χλιδης, ηταν ποτε δυνατον να μην υπηρχε κατι μεσα αξιον κλοπης ? Πηρε μια βαθια ανασα, εσπρωξε την πορτα και μπηκε μεσα αναβοντας ταυτοχρονα τον φακο που κρατουσε στα γαντοφορεμενα χερια του. Του πηρε λιγο μεχρι τα ματια του να συνηθισουν στο σκοταδι.
Διεσχισε γρηγορα τον φαρδυ διαδρομο που απλωνοταν μπροστα του και σταματησε στην κορυφη της μεγαλης σκαλας που συναντησε. Ηταν το ενστικτο του που τον οδηγησε να παει αριστερα στην ξυλινη πορτα και να την ανοιξει. Το φως του φακου του αποκαλυψε πως βρισκοταν σε καποιο γραφειο λιτα επιπλωμενου. Αυτο που του τραβηξε την προσοχη ηταν οι τοιχοι. Αντι για καδρα, πινακες η εστω εναν καθρεφτη ολοι οι τοιχοι ηταν στολισμενοι με καποιου ειδους αναρριχητικου φυτου που αδυνατουσε ν' αναγνωρισει. Σκεφτηκε πως θα ηταν μια ιδιοτροπια ενος βοτανολογου κι αρχισε αμεσως να ψαχνει για πολυτιμα αντικειμενα.
                            ================================
Κανονικα το μικρο χρηματοκιβωτιο που βρηκε θα επρεπε να ειναι ερμητικα σφαλισμενο, ομως αυτο ηταν ορθανοιχτο κι ας περιειχε καμποσες δεσμιδες μετρητων και αρκετα χρυσαφικα κι αλλα τιμαλφη. Προφανως ο ανθρωπος δεν εδινε δεκαρα για την ασφαλεια του κι αυτο τωρα θα του κοστιζε ακριβα. Μ' εναν γρηγορο υπολογισμο καταλαβε πως η συνολικη αξια του χρηματοκιβωτιου δεν θα κατορθωνε να καλυψει ολα του τα χρεωστουμενα αλλα σιγουρα ηταν μια βαθια ανασα και θα του εξασφαλιζε μια σημαντικη χρονικη παραταση για να εβρισκε τα υπολοιπα. Με γρηγορες κινησεις αδειασε το περιεχομενο σε μια τσαντα που κουβαλουσε μαζι του και χαμογελασε. Ισως να ηταν η ευκολοτερη ληστεια που ειχε ποτε πραγματοποιηθει. 
Ηταν ετοιμος να φυγει οταν το ισχνο φως του φακου του δημιουργησε την εντυπωση πως κατι κινηθηκε αριστερα του. Εστρεψε το φως προς τα κει αμεσως μα δεν υπηρχε τιποτα. Αυτο το φυτο τον εκνευριζε αφανταστα, ηθελε να φυγει οσο το δυνατον πιο γρηγορα απο κει μεσα.
Αυτην τη φορα ειδε την κινηση με τα ιδια του τα ματια που ειχαν ανοιξει διαπλατα.
                     ==================================
Το φυτο στον τοιχο εμοιαζε να σφυζει απο ζωη ενω τα κλαδια του, σαν ανθρωπινα χερια, απλωνονταν προς την μερια του. Εκανε δυο γρηγορα βηματα προς τα πισω και ετρεξε προς την πορτα. Σταματησε αποτομα πανικοβλημενος. Ολη η πορτα ειχε καλυφθει απο τα κλαδια του φυτου που πλεον ειχαν αρχισει να τον κυκλωνουν. Λιγα δευτερολεπτα μετα ηταν αιχμαλωτος δεκαδων μικρων κλαδιων που οχι μονο αρχισαν να τον σφιγγουν με δυναμη αλλα πολλα απ' αυτα εμπαιναν στ' αυτια του, την μυτη του, το στομα του, ακομα και στα ματια του. 
Ενας απιστευτος οξυς πονος τον διαπερασε απο την κορυφη μεχρι τα νυχια και πλεον ουρλιαζε σπαρακτικα για βοηθεια. Αδιαφορωντας για τις εκκλησεις και τις φωνες του το φυτο συνεχιζε το αποκοσμο εργο του. Ενοιωσε τις ακρες απο τις κληματσιδες να χωνονται στα μυχια του εγκεφαλου του και να καταστρεφουν οτι εβρισκαν μπροστα τους.  Λιγα λεπτα μετα που ειχε πεθανει μεσα σε φρικιαστικους πονους κι ατελειωτη αγωνια τα κλαδια αποθεσαν το νεκρο κορμι του στο πατωμα του γραφειου και ξεκινησαν το εργο τους.
                    =====================================
Μς αερινες, σχεδον χορευτικες κινησεις αδειασαν την τσαντα που ειχε γεμισει ο Στογιαν Μιριτς απο το πολυτιμο περιεχομενο της και τα τοποθετησαν παλι πισω στο χρηματοκιβωτιο. Μετα δημιουργησαν ενα πυκνο στρωμα κατω απο το αψυχο σωμα του φιλοδοξου διαρρηκτη και αφου ανοιξαν την πορτα απο το κελαρι κατεβηκαν τα σκαλια κι αποθεσαν το πτωμα στο πατωμα. 
Μια ομαδα απο τις κληματσιδες επιασαν απ' ολες τις μεριες μια βαρια, σιδερενια πλακα που υπηρχε ακριβως στην μεση του κελαριου και την ανασηκωσαν. Απο κατω μπορουσε καποιος να δει τα ορμητικα νερα ενος υπονομου που διεσχιζε κατα μηκος ολη την επαυλη. Εσπρωξαν το κορμι του Στογιαν που μ' εναν παφλασμο επεσε στα νερα και παρασυρθηκε αμεσως.
Ηταν αδυνατον για το φυτο να γνωριζει που κατεληγαν αυτα τα νερα, το σημειο η την χρονικη διαδρομη που απαιτουνταν μα αυτο δεν ηταν μερος των εντολων που ειχαν απο τον αφεντη.
Αυτο που επρεπε να κανουν ηταν να φυλανε το σπιτι απο οποιονδηποτε το επιβουλευοταν και να πετουσαν το πτωμα του στον υπονομο που υπηρχε κατω απο το κελαρι.
                        ==================================
Φυσικα δεν ηταν η πρωτη φορα που ειχε φερει σε περας την αποστολη του μ' επιτυχια. Κι αυτος ηταν κι ο λογος που ο βοτανολογος δεν ανησυχουσε οταν απουσιαζε για καιρο απο το σπιτι. Το φυτο του ειχε δοθει σαν δωρο απο τον αρχηγο μιας νομαδικης φυλης ιθαγενων στην Ζανζιβαρη, μιας φυλης που ουτε τ' ονομα της δεν μπορουσε να προφερει γιατι ειχε σωσει τον γιο του απο βεβαιο θανατο οταν του ειχε ορμησει μια λεαινα. Οταν το ειχε παρει χωρουσε ολο σε μια μικρη γλαστρα αλλα απο τοτε ειχε γιγαντωσει τοσο πολυ που αφου ειχε καλυψει ολον τον εξωτερικο χωρο πλεον δεσποζε σχεδον παντου και στους εσωτερικους τοιχους του σπιτιου εκτελωντας χρεη αγρυπνου φυλακα. Δεν υπηρχε λογος να ξοδευει ποσα για ασφαλεια καθε φορα που απουσιαζε. Δεν ειχε πια λογο ν' ανησυχει για οτιδηποτε.  Βεβαια ο κοσμος θα τον επαιρνε για τρελο αν ηξερε πως το φυτο αντιλαμβανοταν τι του ελεγε, τι του ζητουσε κι εκτελουσε παντα προθυμα, χωρις καμια αντιρρηση τις εντολες του. 
Αλλα αυτο ηταν κατι που δεν αφορουσε κανεναν αλλο παρα μονο τον ιδιο και το φυτο του.
  








                                                                   ΤΕΛΟΣ
  
                       

  


  

                              Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40









-'Τι ειναι εδω ? Που βρισκομαστε' ? εκανε απορημενος ο Ελλερυ.
Ειχαν μεταφερθει εκει, στον αγνωστο αυτο χωρο μαζι με τον Αζεμουρ και την Ρισανι, απο τον αστεροειδη μ' ενα χτυπημα του σκηπτρου του Ορκοφυλακα. Το μερος δεν του θυμιζε τιποτα, ηξερε ομως πως καποιος λογος υπηρχε που ειχαν βρεθει εκει.
-'Ο Κριντα ειναι αγνωστος πλανητης σχεδον σ' ολους, αχαρτογραφητος και με προσβαση μονο με ατομικο αστροπλοιο που διαθετει ιδιοτητες περαν των συμβατικων. Αυτος θα ειναι η βαση μας απο εδω και μπρος. Υπαρχουν πραγματα που πρεπει να γινουν και δυστυχως θ' απαιτησουν την παρουσια μας να ειναι ταυτοχρονη σε διαφορετικα σημεια'.
-'Εννοεις πως πρεπει να σκορπισουμε' ? ρωτησε ο Αζεμουρ.
-'Ακριβως' απαντησε ο Ορκοφυλακας.
-'Και ποια ειναι αυτα που πρεπει να γινουν' ? ρωτησε η Ρισανι.
                  =================================
-'Αζεμουρ' ειπε ο Ορκοφυλακας 'εσυ και η Ρισανι θα παραμεινετε εδω. Η κυρια ασχολια σας θα ειναι να δημιουργησετε καταλληλες υποδομες κι εγκαταστασεις για να μπορεσουμε, οταν συγκεντρωθουμε αυτοι που πρεπει, να εκπονησουμε το σχεδιο με το οποιο θ' αντιμετωπισουμε τον Μετγκον. Εγω, απο την δικη μου μερια, εχω παραμελησει τα κυρια και βασικα μου καθηκοντα και πρεπει ν' ασχοληθω μαζι τους πριν συσσωρευτουν τοσα που δεν θα εχω χρονο να τα εκπληρωσω. Οσο για σενα Ελλερυ, εισαι αυτος που θα στρατολογησει τον επομενο μας συμμαχο. Μονος σου κι αυτην τη φορα'.
Κι ενω ο Αζεμουρ με την Ρισανι δεν φανηκε να εχουν προβλημα με την τοποθετηση του Ορκοφυλακα δεν ισχυσε το ιδιο και για τον Ελλερυ. Οτι ειχε κανει μεχρι στιγμης, οτι ειχε καταφερει, ηταν απορροια και της παρουσιας του Ορκοφυλακα που απεπνεε μια αισθηση αυτοπεποιθησης ως προς την τελικη εκβαση. Το τελειως μονος του ηταν κατι νεο και ο σπορος της αμφιβολιας βρηκε προσφορο εδαφος στο μυαλο του για ν' ανθισει.
                 ===============================
-'Τελος παντων, αφου το λες οτι ετσι πρεπει να γινει ας γινει' εκανε ο Ελλερυ. 'Τι ακριβως πρεπει να κανω εγω' ? ρωτησε.
-'Εσυ θα πας να βρεις τον Ουρσιντ και να τον πεισεις να συμμετασχει στην ομαδα μας' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Να ξερεις εκ των προτερων πως δεν θα ειναι καθολου ευκολο'.
-'Ουρσιντ' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Ποιος ειναι αυτος' ?
-'Ο Ουρσιντ, γνωστος και σαν Ουρσιντ ο Ανεμελος, ειναι ενας τυχοδιωκτης που ολη η ζωη περιστρεφεται γυρω απο στοιχηματα και αγωνες. Οπου διοργανωνονται αγωνες με υπερογκα ποσα σε στοιχηματα εκει σιγουρα θα βρεις και τον Ουρσιντ. Η φυλη του ειναι μια απ' αυτες που κατορθωσαν ν' αναπτυξουν τεχνικες επικοινωνιας με καθε ειδους ζωου με αποτελεσμα να ειναι παντου περιζητητοι ειτε ως εκπαιδευτες αγριων θηριων και πλασματων ειτε ως μεταφραστες. Ο Ουρσιντ αποζητησε κατι πιο ευκολο, ανεμελο αλλα εξ ισου αποδοτικο οικονομικα. Αυτη η αποστασιοποιηση ειναι που δημιουργησε και το προβλημα'.
               =============================
-'Προβλημα' ? Ποιο προβλημα' ? ρωτησε η Ρισανι.
-'Η συγκεκριμενη ενασχοληση του Ουρσιντ με τους αγωνες και τα στοιχηματα θεωρηθηκε ευτελισμος για τους υπολοιπους της φυλης του με αποτελεσμα να τον εχουν ουσιαστικα αποκηρυξει οσο συνεχιζει. Μα ο Ουρσιντ δεν στεναχωρεθηκε καθολου'.
-'Εγω δεν εχω καταλαβει ακομα τι ακριβως κανει' ειπε ο Αζεμουρ.
-'Ο Ουρσιντ εχει παντα μαζι ενα δρακο Τουαιτιν, απο τις πιο σπανιες ρατσες που υπαρχουν. Οπου γινονται αγωνες με αγρια ζωα με στοιχηματα ο Ουρσιντ πονταρει παντα στον Τουαιτιν πως θα κερδισει οποιο θηριο και να εχει αντιπαλο. Μεχρι στιγμης ο δρακος του εχει κερδισει ολους τους αγωνες, κατι που καθιστα τον Ουρσιντ ολο και πιο πλουσιο. Γι αυτο σου ειπα πως θα ειναι δυσκολο να τον πεισεις. Ο τροπος ζωης που εχει μαθει φοβαμαι πως θα τον κρατησει αιχμαλωτο των συνηθειων του' ειπε ο Ορκοφυλακας.
-'Και χρειαζομαστε εναν τετοιον ανθρωπο' ? εκανε απορημενη η Ρισανι.
               ==================================
-'Οι ικανοτητες επικοινωνιας με αυτες τις μορφες ζωης που εχει ο Ουρσιντ ειναι μοναδικες και εξαιρετικα χρησιμες. Το οτι τις σπαταλαει σε ανουσιες πραξεις επαφιεται στον φιλο μας απο εδω' ειπε ενω ταυτοχρονα εδειχνε τον Ελλερυ 'να του το αποδειξει και να τον πεισει'.
-'Ενας τυχοδιωκτης να υπηρετησει εναν τοσο σοβαρο σκοπο' εκανε ο Ελλερυ. 'Εχω την αισθηση πως θα ειναι απλα χασιμο χρονου' προσθεσε.
-'Εχω το προσφατο παραδειγμα ενος κλεφτη και λαθρεμπορου ν' αντιπαραθεσω' εκανε ο Ορκοφυλακας 'που πεισθηκε τελικα για το σωστο και τωρα ειναι μαζι μας. Αν τα καταφερε εκεινος γιατι οχι και ο Ουρσιντ' ? εκανε ο Ορκοφυλακας χαμογελωντας.
Ο Ελλερυ ξεροκαταπιε κι εριξε για λιγο το βλεμμα στο εδαφος.
-'Και που υποτιθεται πως βρισκεται τωρα αυτος ο Ουρσιντ' ? ρωτησε ο Αζεμουρ.
-'Λογικα στον Τζεγκια, εκει που αυτην την στιγμη λαμβανει χωρα ο μεγαλυτερος απο τους γνωστους αγωνες που αποζητα ο Ουρσιντ' ειπε ο Ορκοφυλακας.
                     ====================================
-'Ναι αλλα υπαρχει ενα μικρο θεμα' εκανε ο Ελλερυ. 'Φανταζομαι πως θα βρεθω στον Τζεγκια με τον γνωστο τροπο' συνεχισε δειχνοντας το σκηπτρο 'αλλα δεν εχω καταλαβει πως θα επιστρεψω εδω' προσθεσε.
-'Ξεκινας λαθος Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Γυρισουμε' ειναι ο σωστος ορος, οχι γυρισω. Πρεπει να καταλαβεις πως χρειαζομαστε οπωσδηποτε τον Ουρσιντ, οποτε δεν φευγεις απο κει μεχρι να τον πεισεις. Οσο για το πως θα ερθετε εδω σου εχω νεα. Αυτοσχεδιασε.
Αγορασε ενα μεταφορικο μεσον, δανεισου το, κλεψε αν χρειαστει η κερδισε το, αυτο θα το βρεις εσυ. Μα θα χρειαστειτε μεταφορικο μεσον για να ερθετε εδω. Καταλαβες' ?
Ο Ελλερυ κουνησε καταφατικα το κεφαλι.
-'Κι αν...λεω αν...πες πως χρειαστω κατι...δηλαδη πως μπορω να'...
-'Οπως σου ειπα εισαι μονος σου. Ειναι καλο να μην χρειαστεις κατι γιατι δεν εχεις πουθενα αλλου να στηριχτεις εκτος απο τον εαυτο σου' ειπε ο Ορκοφυλακας με τονο αυστηρο.
                   ==================================
Ο Ελλερυ ειχε μεταφερθει στον Τζεγκια οπου τον περιμενε μια αρκετα δυσκολη αποστολη, ο Αζεμουρ με την Ρισανι ειχαν μεινει πισω για να υλοποιησουν τις εντολες του κι αυτος ηταν βυθισμενος στις σκεψεις του πανω στον αστεροειδη. Δεν ενοιωθε καλα που ειχε πει ψεμματα στον Ελλερυ, οτι επρεπε ν' αναλαβει τον Ουρσιντ μονος του γιατι αυτος ειχε τις δικες του υποχρεωσεις. Οχι πως δεν υπηρχαν μα ηταν πανευκολο γι αυτον να τον συνοδευε. Ενοιωθε ομως πως ειχε φθασει πια η ωρα να τον αφησει μονο του. Καταλαβαινε πως τον διακατειχε μια ελαφρια χαλαροτητα σαν να θεωρουσε δεδομενο πως ανεξαρτητα του αποτελεσματος που θα εφερνε ο ιδιος, εκεινος θα μπορουσε παντα να διορθωνει οτι πηγαινε στραβα. Ηταν καιρος να τον αφησει να στηριχτει στις δυναμεις του. Μολονοτι ηξερε πολυ καλα πως η συγκεκριμενη περιπτωση του Μετγκον μονο πειραματισμους δεν δεχοταν ηταν κατι που επρεπε να γινει. 
Κοιταξε γυρω του. Αν αποτυγχαναν ολα αυτα θα ηταν παρελθον και οτι θα τ' αντικαταστουσε θα ηταν κατι που θα εξυπηρετουσε τον Μετγκον και μονο αυτον.
                  =================================
Ειχε βρεθει κι αλλες φορες σε παραπλησιους αγωνες, παντα σαν θεατης και ποτε σαν συμμετεχων, αλλα αυτο που συνεβαινε στον Τζεγκια ξεπερνουσε καθε τι αλλο. Περιτριγυσμενος απο τις πλεον απιθανες ρατσες οντων του γαλαξια που δημιουργουσαν μια απιστευτη ποικιλομορφια προσπαθουσε, σπρωχνοντας και σπρωχνωμενος, να διαβασει το προγραμμα των αγωνων ψαχνοντας αγωνιωδως για το ονομα του Ουρσιντ. Παραλληλα επρεπε ν' απανταει σταθερα σε οσους τον πλησιαζαν για να του προσφερουν τις καλυτερες αποδοσεις στοιχηματων αρνητικα αφου αυτο ηταν το μονο που δεν τον ενδιεφερε. Στο τελος τα καταφερε. Ο δρακος του Ουρσιντ θ' αντιμετωπιζε σε λιγες ωρες εναν παγολυγκα που το ονομα του ιδιοκτητη του του ηταν αγνωστο. Πληρωσε ενα σχετικα τσουχτερο αντιτιμο για ενα εισιτηριο στις κερκιδες κι αποφασισε να ξοδεψει τον χρονο του ριχνοντας μια ματια για μεταφορικο μεσο. Οτι ηταν για πουλημα υπερεβαινε το βαλαντιο του, επρεπε να βρει αλλη εναλλκτικη λυση. Το σημαντικοτερο βεβαια ηταν να πεισει τον Ουρσιντ, τα υπολοιπα θα τα εβλεπε οταν ερχοταν η ωρα τους.  
                    ===================================
Την στιγμη που εκατσε στην θεση του αναμεσα σε οντα που το καθενα κατι ουρλιαζε στην γλωσσα του τελειωνε ο αγωνας που προηγειτο εκεινου του Ουρσιντ. Ηταν προσηλωμενος στο να εντοπισει απο ποιο σημειο της αρενας θα εκανε την εμφανιση του ο δρακος του Ουρσιντ μηπως ετσι κι αποκτουσε οπτικη αποψη για τον ιδιοκτητη του. Δυσκολευοταν αρκετα με το πληθος μπροστα του ν' αλλαλαζει και πολλα σημεια δεν μπορουσε καν να τα δει. Η εμφανιση του παγολυγκα, του αντιπαλου του δρακου ξεσηκωσε ακομα περισσοτερο τον κοσμο που κυριολεκτικα φρενιασε οταν εμφανιστηκε και ο ιδιος. Δεν ειχε καταφερει να δει τιποτα, ετσι ξεκινησε ενας αγωνα δρομου να κατεβει πιο χαμηλα στις εξεδρες προσπαθωντας να χωθει αναμεσα στο πληθος. Καταλαβε πως δεν μπορουσε να κατεβει περισσοτερο, ηταν πια στα πενηντα μετρα αποσταση μα κανενας δεν του εκανε για τον Ουρσιντ. Ενα αποκοσμο πλασμα που εκτελουσε χρεη διαιτητη σταθηκε στην μεση της αρενας με τους δυο αντιπαλους κοντα του κι εδωσε το συνθημα για να ξεκινησει η μαχη μεχρι θανατου.     




     

                                        ELENI VAMVATSIKOU










                            ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ



                                               






Οι σποραδικες ανωμαλιες του οδοστρωματος της δυσκολευαν ενιοτε την ζωη στην προσπαθεια που εκανε για να διαβασει ολη εκεινη την μακροσκελη αναφορα. Το χειροτερο ηταν πως σε μια τετοια πρωτογνωρη περισταση ακομα και οι λεπτομερειες επαιζαν σημαντικο ρολο, πραγμα που σημαινε πως επρεπε να μελετησει την αναφορα εμπεριστατωμενα. Καθε φορα που τελειωνε μια αναγνωση ενοιωθε πως ειχε καταλαβει λιγοτερα απο την τελευταια φορα ενω σημεια που πιστευε πως ειχε κατανοησει ηδη αποκτουσαν δευτερες και τριτες ερμηνειες. Εριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο του αυτοκινητου αφηνοντας το μαγευτικο τοπιο να της αποσπασει, εστω και για λιγο, την προσοχη. Αναστεναξε σκεπτομενη πως τετοια ειδυλλιακα μερη αποτελουσαν σκοπος διακοπων γι αλλους ενω για την ιδια αυστηρως εργασια, μια εργασια μαλιστα που στην προκειμενη περιπτωση εβριθε παραδοξολογιων απο την αρχη μεχρι το τελος. 
Ξαναπηρε την αναφορα του τοπικου σεριφη στα χερια της κι αρχισε να την διαβαζει παλι ευελπιστωντας πως ισως αυτη τη φορα να εντοπιζε κατι σημαντικο που να της ειχε διαφυγει. 
                     ================================
Το Χιντενχεντ ηταν η παραδοσιακη , κλασσικη κωμοπολη που μπορουσε να βρει καποιος στα βορειοδυτικα, μια κωμοπολη υψηλου τετραψηφιου αριθμου κατοικων χωμενη αναμεσα σε δυο δρυμους με μια εντυπωσιακη λιμνη λιγα χιλιομετρα μακρια της. Ηταν απο εκεινα τα μερη που η ρουτινα ηταν μια αγαπημενη συνηθεια που οι κατοικοι υπηρετουσαν πιστα ελλειψει μεγαλων, σημαντικων γεγονοτων. Κι επειδη η φυση ειχε απηυδισει πια να περιμενει κατι το συνταρακτικο να συμβει το δημιουργησε μονη της. Ενας τεραστιος βραχος βαρους δυο τοννων περιπου που εστεκε δεκαετιες περηφανα στην κορυφη του λοφου που στους προποδες του απλωνε το κορμι της η μαγευτικη λιμνη του Χιντενχεντ υπεκυψε στον νομο της βαρυτητας και κατεληξε στον πυθμενα της λιμνης μετα απο μια εντυπωσιακη νεροποντη διαρκειας τριων ημερων που ειχε σαν αποτελεσμα να διαβρωθει η βαση του βραχου και να υποχωρησει. Τροπος για να μπορουσαν οι κατοικοι να βγαλουν τον βραχο αυτουσιο απο την λιμνη δεν υπηρχε, ετσι προσεφυγαν σε μια πιο ευκολη και βολικη λυση.
                   ================================
Τα υποβρυχια πλαστικα εκρηκτικα με τα οποια ζωστηκε ο βραχος εκαναν πολυ καλα την δουλεια τους. Χρειαστηκε βεβαια να εξαντληθουν οι προμηθεις του τοπικου οπλοπωλειου αλλα με την καθοδηγηση των τοπικων αρχοντων η επιχειριση διασπασης του βραχου στεφθηκε με απολυτη επτυχια. Τις δυο επομενες μερες δυο συνεργεια που δημιουργηθηκαν γι αυτην τη δουλεια και μονο ανεσυραν τα κοματια του βραχου σταδιακα μεχρι ν' αδειαζε η λιμνη. 
Ο πρωτος που παρατηρησε το παραξενο αντικειμενο ηταν ενας ντοπιος ψαρας που επισκεφθηκε την λιμνη αφου ειχαν ολοκληρωθει ολες οι εργασιες μα δεν εδωσε σημασια. Ηταν μια λευκοχρωμη μαζα κυκλικου σχηματος, διαμετρου περιπου τριαντα εκατοστων, που επεπλεε σε καποιο απομακρυσμενο σημειο της λιμνης μα δεν στοιχειοθετουσε κατι αξιο λογου και μελετης. Ειχε περασει μια βδομαδα απο την ανατιναξη του βραχου οταν καποιος αλλος ψαρας παρατηρησε κατι περιεργο. Επι δυο μερες συνεχομενα, σε μια λιμνη που εβριθε ζωης, δεν ειχε πιασει ουτε ενα ψαρι. Η επομενη διαπιστωση ηταν ακομα πιο περιεργη.
                ==================================
Ξανακοιταξε εκεινο το σημειο της αναφορας και κουνησε απορημενα το κεφαλι της. Μολονοτι για τα δεδομενα του εμβαδου της λιμνης ηταν μια επικη εκρηξη δεν βρεθηκε ουτε ενα νεκρο ψαρι να επιπλεει ουτε να εχει βγει σε καποιο σημειο της οχθης. Ηταν το πρωτο πραγμα που τους ειχε κανει εντυπωση, την ιδια που εκανε και τωρα στην Τσαρλι Λεγκουαιρ. Μιας τετοιας εκτασης εκρηξη θα επρεπε ν' αφησει πισω της εκατομβη νεκρων ψαριων, ομως εκτος της πληρης απουσιας τους εμοιαζε σαν να μην υπηρχαν πλεον ζωντανα ψαρια μεσα στη λιμνη. Μεσα σε δεκα μερες, φαινομενικα ασημαντα κι ασυνδετα γεγονοτα μεταξυ τους, εκαναν την εμφανιση τους.
Κατ' αρχας η μαζα εμοιαζε να εχει αυξησει τον ογκο της αφου τωρα η διαμετρος της εφτανε σχεδον το ενα μετρο ενω παραλληλα φαινοταν να εχει μετακινηθει απο το αρχικο σημειο που την ειχε δει ο πρωτος ψαρας με ταση να παει προς την οχθη. Το χρωμα της απο λευκο ειχε παρει μια απαλη κιτρινη αποχρωση που γινοταν ακομη πιο εντονη κατω απο το φως του ηλιου.
Και τα μικροσυμβαντα εξακολουθουσαν με σταθερο ρυθμο.
               ====================================
Ο τοπικος σεριφης αποφασισε να ενημερωσει το Κεντρο Μελετης κι Ερευνας Παραδοξων Συμβαντων αφου ειχε προηγηθει η καταγγελια ενος πιτσιρικα πως ειχε χασει τον σκυλο του στην οχθη της λιμνης, ενος ντοπιου κτηνοτροφου που απειλουσε θεους και δαιμονες αν επιανε στα χερια του αυτον που του ειχε κλεψει δυο αγελαδες που ειχαν παει να πιουν νερο και αφου ειχε βρεθει μια σελα αλογου στην οχθη με το αλογο να μοιαζει πως ειχε εξαερωθει.
Αυτος ηταν και ο λογος που η Τσαρλι βρισκοταν πια λιγα χιλιομετρα απο το Χιντενχεντ αφου το Κ.Μ.Ε.Π.Σ αποφασισε να την στειλει να ριξει μια ματια. Ηταν σιγουρη πως για ολα θα υπηρχε μια λογικη κι απλη εξηγηση, το θεμα ηταν να επειθε και τους κατοικους γι αυτο. 
Ο ανθρωπος που οδηγουσε το αυτοκινητο και θα την βοηθουσε στις ερευνες σταματησε εξω απο το γραφειο του σεριφη και η Τσαρλι κατευθυνθηκε αμεσως προς τα κει.
Η μονη διαφοροποιηση που ειχε υπαρξει κατα την διαρκεια της διαδρομης της μεχρι εκει ηταν το εμβαδον της μαζας. Τωρα, συμφωνα με μαρτυριες, εφθανε τα πεντε μετρα διαμετρο.
                       ==============================
Τακτοποιηθηκε στο τοπικο πανδοχειο και ξεροντας πως η ωρα ηταν περασμενη αποφασισε να βρισκεται στην λιμνη την επομενη το πρωι. Πραγματι, συνοδεια ενος ντοπιου που δεν σταματουσε να μιλαει, βρεθηκαν απο τα χαραματα στο επιμαχο μερος. Η μαζα ηταν πια ορατη με γυμνο ματι κι απο μακρια. Θα ξεκιναγε τις μελετες της μολις εστηνε τον απαραιτητο εξοπλισμο που κουβαλουσε μαζι της. Σε λιγοτερο απο μια ωρα ηταν ετοιμη. Ο ντοπιος ειχε επιστρεψει λεγοντας τους πως θα ερχοταν να τους παρει με την δυση του ηλιου. Ρυθμιζε καποιες καμερες οταν το ματι της επιασε μια αναιπαισθητη κινηση. Στραφηκε προς το μερος της κινησης και ειδε ενα πουλι που δεν μπορουσε απο εκει να προσδιορισει τι ηταν να κανει μια καθετη βουτια στο μερος της μαζας πιστευοντας πως βρισκοταν μπροστα σε καποιον εξαισιο μεζε. Η αρχικη της απορια γιατι καθυστερουσε πανω στο σωμα της μαζας το πουλι μετατραπηκε σε ανησυχια οταν το ειδε ν' απορροφιεται και να εξαφανιζεται μεσα στην μαζα.  Αμεσως μετα συνεβη κατι που μετεβαλλε την ανησυχια της σε φοβο. Το εμβαδον της μαζας αυξηθηκε μερικα εκατοστα.
                      =================================
Ολη την μερα εκανε πειραματα με την μαζα διχως να την πλησιαζει. Ενας νεκρος σκιουρος κι ενα σχεδον αποσυνθεμενο ρακουν ριχθηκαν πανω στην επιφανεια της μαζας κι εξαφανιστηκαν κι αυτα. Η συγκεκριμενες τροφες της προσθεσαν ακομα εξηντα ποντους στο εμβαδον της και η Τσαρλι καταλαβε πως οτι και να ηταν εκεινο το αντικειμενο ηταν εξαιρετικα επικινδυνο.
Εδιωξε τον οδηγο οταν ηρθε λεγοντας του πως θα εμενε ολο το βραδυ με τον βοηθο της εκει κι επεσε για υπνο μολις νυχτωσε σκεπτομενη τις επομενες κινησεις της. Ξυπνησε διχως προφανη λογο μεσα στην νυχτα και βγηκε απο την σκηνη της. Το θεαμα, κατω απο το ασημενιο φως του φεγγαριου ηταν αποκρουστικο. Δυο μικρα ελαφια που προφανως ειχαν διψασει ηταν αιχμαλωτα της μαζας που τ' απορροφησε ταχυτατα. Ισως ηταν η ιδεα της αλλα της φανηκε πως πια η διαμετρος της μαζας ξεπερνουσε πια τα δεκα μετρα. Ξυπνησε τον βοηθο της πανικοβλητη.
Ειχε κανει λαθος που ειχε διωξει τον οδηγο τους μα τωρα δεν ειχε τροπο να επικοινωνησει μαζι του. Τα κινητα τους ηταν αχρηστα διχως σημα κι εμοιαζαν εγκλωβισμενοι.
                 ==================================
Προσπαθησαν να μαζεψουν οτι μπορουσαν να κουβαλησουν μαζι τους για τον ποδαροδρομο που τους περιμενε. Οταν η Τσαρλι γυρισε ξανα προς την μαζα παγωσε. Λιγα δευτερολεπτα πριν ηταν εκει, μπροστα της, μα τωρα δεν υπηρχε πουθενα επανω στην επιφανεια της λιμνης. Ενας αρχεγονος φοβος που δεν ειχε νοιωσει ποτε πριν την κατασπαραξε. Αν δεν βρισκοταν πια στην λιμνη μονο σ' ενα μερος μπορουσε πια να βρισκεται. Παρατησαν τα παντα κι αρχισαν να τρεχουν προς την κατευθυνση του Χιντενχεντ. Αυτο που της εσωσε τη ζωη ηταν που σκονταψε σε μια αθεατη ριζα δεντρου πανω στον πανικο της. Ο βοηθος της ειχε απομακρυνθει λιγα μετρα μπροστα οταν τον ειδε να πεφτει πανω στην μαζα. Τα ουρλιαχτα και οι κραυγες του για βοηθεια την μαρμαρωσαν. Εμεινε απλος θεατης καθως τον ειδε να γινεται νυχτερινο γευμα σ' εκεινη την φρικαλεα μαζα. Τα τελευταια απομειναρια λογικης που διατηρουσε ακομα παλευαν μανιασμενα μεταξυ τους για το ποιο θα την εγκατελειπε πιο γρηγορα. Μια απροσμενη συννεφια εριξε μια αβυσσαλεα σκοτεινια τριγυρω αφηνοντας την με το φυματικο φως ενος φακου.
                ==================================
Επρεπε να τα καταφερει να φτασει στο Χιντενχεντ, να τους ενημερωσει για το τι συνεβαινε. Αλλα για να τα καταφερνε επρεπε να μεινει ζωντανη κι αυτο μονο ευκολο δεν ηταν απο την στιγμη που η μαζα ειχε πια βγει στην ξηρα. Περπατουσε στα τυφλα μην ξεροντας που πηγαινει οταν ακουσε ενα θροισμα στ' αριστερα της. Το φως του φακου επεσε πανω στην ακινητη μαζα. 
Προσπαθησε ν' απομακρυνθει αθορυβα οταν ενας νεος θορυβος την εκανε να στρεψει το κεφαλι της. Ενα τμημα της μαζας ειχε εκτιναχθει στην κατευθυνση της και ειχε τυλιχτει γυρω απο την μεση της. Δευτερολεπτα μετα βρισκοταν ολοκληρη πανω στην επιφανεια της μαζας.
Οσο πιο πολυ ουρλιαζε απο τον πονο τοσο πιο εντονα απορροφιοταν απο την μαζα. Μολονοτι ειχε φαγωθει σχεδον στην πλειοψηφια της με καποιο τροπο διατηρουσε ακομα τις αισθησεις της. Της φανηκε πως προσπαθουσε ν' ανοιγοκλεισει το στομα της μα καλλιστα θα μπορουσε απλως να ηταν η φαντασια της. Λιγες στιγμες μετα την αιχμαλωσια η Τσαρλι Λεγκουαιρ ειχε εξαφανιστει απο προσωπου γης σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
                  =================================
Η μαζα συνεχισε να εκμεταλλευεται καθε οργανικη ουσια, ζωντανη η νεκρη, που εβρισκε στον δρομο της αυξανοντας παραλληλα το εμβαδον της σε εφιαλτικα μεγεθη. Δεν ειχε ιδεα τι ηταν ολα αυτα που αφομοιωνε, το μονο που αισθανοταν ηταν πως καθε φορα που μεγαλωνε πειναγε περισσοτερο. Οσο καιρο ηταν περιορισμενη σ' εκεινη την μικρη σπηλια κατω απο τον πατο της λιμνης τρεφοταν οριακα διχως ποτε να μπορει να κρατησει το μεγεθος της. Ομως οπου και να ηταν τωρα οι προοπτικες που ανοιγονταν μπροστα της εμοιαζαν εξαισιες. Σταματησε αποτομα.
Λιγες δεκαδες μετρα πιο περα ατενιζε εναν σταβλο. Μπορει να μην ηξερε τι ηταν, ομως κατι της ελεγε πως εκει θα χορταινε ακομα περισσοτερο. Συνεχισε να ερπει προς τα κει. Ειχε δικιο. Τοση τροφη μαζεμενη δεν ειχε δοκιμασει ποτε πριν, ολα αυτα τα χιλιαδες χρονια που ζουσε. Παραλληλογραμμες τροφες, καθετες τροφες, ηταν ολες καλοδεχουμενες.
Την προσοχη της τραβηξε μια σειρα απο ομοιομορφα φωτεινα αντικειμενα κι αρχισε να ερπει προς τα κει. Το Χιντενχεντ εξακολουθουσε να ειναι βυθισμενο σ' εναν γαληνιο υπνο.






                                                                      ΤΕΛΟΣ

     

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39








-'Δεν το περιμενα αυτο, αληθεια σου λεω' εκανε ο Κουλσακ κουνωντας το κεφαλι του περα δωθε. 'Δεν μου περασε καν απο το μυαλο' προσθεσε.
-'Κι εγω το ιδιο' απαντησε ο Γκραφ. 'Βεβαια λιγη γνωση ειχαμε σχετικα με τα διαδραματιζομενα στον Δραλ αλλα αν επρεπε να επιλεξω αυτο θα ηταν το τελευταιο'.
-'Μας διεκολυνε ομως, δεν μπορεις να πεις'.
-'Κρινοντας εκ του αποτελεσματος ναι, σιγουρα ναι αλλα εκεινη την δεδομενη στιγμη μπορει να τιναζε το σχεδιο μας στον αερα και τωρα να μην ειμαστε καν εδω να συζηταμε'.
Το εδω ηταν το Γιζγκαρνοφ που συνεχιζε ν' απομακρυνεται απο τον Δραλ με τους δυο επιβατες τους μεσα να σχολιαζουν αυτο που ειχαν ζησει δυο μολις μερες πριν.
Το σχεδιο του Κουλσακ ειχε αναλυθει ξανα και ξανα για να καλυφθουν οι οποιες αδυναμιες η κενα παρουσιαζε. Οταν ειχε ερθει η ημερα βρισκονταν και οι δυο ετοιμοι στις θεσεις τους αποφασισμενοι να ολοκληρωσουν την δευτερη αποστολη τους.
               ===================================
Ο Κουλσακ ανακατωμενος μεσα στο πληθος, οπλισμενος και πανετοιμος για την δολοφονια του Μεκνες ενω ο Γκραφ σ' ενα κτισμα λιγο πιο περα οπου ειχε τοποθετησει την βομβα που θα δημιουργουσε τον αντιπερισπασμο που χρειαζοταν. Τωρα απλα περιμεναν υπομονετικα την ελευση του Μεκνες με τον Βανγκλ και τους υπολοιπους για την εκτελεση του ανατραπεντος κυβερνητη. Μεχρι στιγμης ολα πηγαιναν οπως ακριβως τα ειχαν σχεδιασει. Η συνοδεια του Μεκνες ηταν πολυ μικροτερη απ' αυτην που ανεμεναν μα το πληθος ηταν αρκετο. Εχοντας το βλεμμα του συνεχως στραμμενο προς την φιγουρα του Μεκνες προσπαθουσε να διασχισει διακριτικα το πληθος για να βρισκεται οσο το δυνατον πιο κοντα στον στοχο του. Ταυτοχρονα το δεξι του χερι εσφιγγε την συσκευη που θα εστελνε σημα στον Γκραφ πως ηταν ετοιμος για τον φονο και να ενεργοποιησει την βομβα. Ειδε τον Μεκνες και την ακολουθια του να τον πλησιαζει καθως προσπαθουσαν να φτασουν στην εξεδρα απ' οπου θα παρακολουθουσαν την δημοσια εκτελεση κι ετοιμαστηκε. Στο αριστερο χερι κρατουσε το λειζερ, ηταν ετοιμος.
           ======================================
Μια φωνη πισω του του απεσπασε την προσοχη μα οπως και ολοι οι αλλοι δεν προλαβε να κανει τιποτα. Ο νεαρος ξεπροβαλλε απο το πληθος, πλησιασε τον Μεκνες και τον πυροβολησε. Η αντιδραση του Βανγκλ ηταν αμεση εκτελωντας επι τοπου τον νεαρο μα ηταν και το τελευταιο πραγμα που προλαβε να κανει. Αλλοι εξι απο το πληθος, οπλισμενοι κι αυτοι, ανοιξαν πυρ εναντιν του κι εναντιον της μικρης φρουρας. Ο Κουλσακ δεν εχασε στιγμη. Ακολουθωντας το ρευμα του πανικοβλητου πληθους απομακρυνθηκε απο την σκηνη ενω ταυτοχρονα ενημερωνε μεσω συννενοησης τον Γκραφ να επιστρεψει αμεσα στο ξενοδοχειο. Εξηγησε στον εκπληκτο Γκραφ τι ειχε συμβει και συμφωνησαν πως δεν επρεπε να κανουν βιαστικες κινησεις. 
Η αποστολη ειχε στεφθει απο επιτυχια ακομα κι αν αυτοι δεν ειχε χρειαστει να κουνησουν το μικρο τους δαχτυλακι. Τωρα για λιγο θα επικρατουσε αναβρασμος, δεν υπηρχε λογος να εγειρουν υποψιες. Αποφασισαν να ξοδεψουν ασκοπα αλλες δυο μερες σαν δυο τουριστες στον Δραλ και μετα ν' αποχωρησουν ησυχα και διακριτικα.
                     =================================
-'Ακομα δεν εχω καταλαβει τι εγινε' εκανε ο Γκραφ.
-'Απλα καποιοι ειχαν την ιδια ιδεα με μας' απαντησε ο Κουλσακ 'και διχως να το ξερουν μας εξυπηρετησαν αφανταστα. Κριμα που αναγκαστηκαμε ν' αφησουμε την βομβα πισω.'
-'Θα ηταν ριψοκινδυνο να δοκιμαζαμε να την παιρναμε' ειπε ο Γκραφ. 'Αν εχουν ελεγξει ολη τη γυρω περιοχη, που ειμαι σιγουρος πως θα το εχουν κανει, σιγουρα θα την βρουν'.
-'Ενα αναμνηστικο απο το Γιζγκαρνοφ για τον Δραλ' εκανε γελωντας ο Κουλσακ και ο Γκραφ τον μιμηθηκε. Οταν καταλαγιασαν τα γελια σοβαρεψαν αποτομα και οι δυο.
-'Τραγκνα και Μεκνες τακτοποιηθηκαν' ειπε ο Κουλσακ. 'Ποιος εχει σειρα τωρα' ?
-'Εννοεις ποια εχει σειρα τωρα' τον διορθωσε ο Γκραφ. 
-'Γυναικα ? Σοβαρα' ? εκανε ο Κουλσακ ανασηκωνοντας το φρυδι του.
-'Μιντελτ' ειπε ο Γκραφ. 'Για να δουμε τι εχουμε για δαυτην' προσθεσε.
                     =============================
Αυτο που συναντησε στον Ζιγκετ δεν ειχε καμια απολυτως σχεση με οσα της ειχαν πει. Υποτιθεται πως θα εψαχνε για δυο αντρες, φιλους και συντροφους των Γκραφ και Κουλσακ, μα ουσιαστικα το πρωτο πραγμα που εμαθε φθανοντας στον πλανητη ηταν πως τ' ατομα που εψαχνε ειχαν πεσει θυματα δολοφονιας. Ηταν ακομα το θεμα συζητησης παντου, ηταν αδυνατον να μην υπεπεπτε στην αντιληψη της. Ρωτησε να μαθει λεπτομερειες ουτως ωστε οταν βρισκοταν ξανα με τον Γκραφ και τον Κουλσακ να μπορουσε να τους δωσει μια ολοκληρωμενη εικονα για το τι ειχε συμβει στους φιλους τους. Κατα συνεπεια εμαθε πως ο ενας απο τους φονιαδες κατορθωσε να διαφυγει, ο δευτερος ομως βαρια τραυματισμενος ειχε μεινει πισω. Η φωτογραφια του, που ειχε δοθει στην δημοσιοτητα, δεν της ελεγε τιποτα απολυτως. Για τον διαφυγοντα εγκληματια δεν υπηρχε κανεναν στοιχειο και οσο ο τραυματιας κρατουσε πεισματικα κλειστο το στομα του πιθανον να μην μαθαιναν ποτε το ποιος ηταν. Σταθμιζε τις επιλογες της και κατεληξε σ' αυτην που της εμοιαζε πιο ορθολογιστικη.
                          ================================
Η επιδιωξη της να συναντηθει με τον τραυματια ηταν περισσοτερο ενα προαισθημα που ειχε πως ενδεχομενως θα μαθαινε λεπτομερειες που θα την βοηθουσαν στην καθοριση των επομενων κινησεων της. Δεν αντιμετωπισε ιδιαιτερο προβλημα στο να φτασει μεχρι το κρεβατι του τραυματια αφου της ειχε γινει εξονυχιστικος ελεγχος πριν. Στεκοταν και τον κοιταζε αναρωτουμενη πως θα μπορουσε ποτε να την βοηθησει. Οι γιατροι υποστηριζαν πως δεν ειχε διαφυγει ακομη τον κινδυνο και πως η παραμονη οιουδηποτε περα των πεντε λεπτων ηταν αυστηρα απαγορευμενη. Επρεπε να βιαστει.
-'Νεκαρ, Μερανγκ, Γκραφ, Κουλσακ' ειπε αργα και καθαρα.
Ο Ντρισμπειν φανηκε να ζωντανεψε αποτομα ενω την κοιτουσε προσεκτικα.
-'Ο Κρουξ...Ελλερυ...στην O.A.A...' ψιθυρισε με δυσκολια.
-'Δεν καταλαβαινω' εκανε η Ραντα.
-'Ρεντεν...στην O.A.A...ξερει...στον Ανγκελ'...ξαναψιθυρισε ετοιμος να χασει τις αισθησεις του.
                  =================================
Εφυγε απο το νοσοκομειο πιο μπερδεμενη απ' οταν πηγε. Οτι ειχε ακουσει ηταν σκορπια ονοματα και ασυναρτησιες, δεν εβγαζε καποιο νοημα. Δεν ειχε νοημα να παραμεινει στον Ζιγκετ αλλα δεν ηξερε και τι να κανει, που να παει. Αποφασισε να γυρισει στο ξενοδοχειο της και με την ησυχια της να σκεφτει ψυχραιμα το επομενο βημα της. Το μονο απ' αυτα που της ειχε πει ο Ντρισμπειν και γνωριζε ηταν η O.A.A., εκεινη η τεραστια πολυεθνικη που ειχε σχεδον σε αποκλειστικοτητα την συλλογη και διανομη ηλιακου φωτος. Μπορουσε να παει, αυτο δεν ηταν προβλημα αλλα το ποιον θα ζητουσε η ποιον θα μπορουσε εκει να εμπιστευτει ηταν αλλο θεμα.
Εριχνε κλεφτες ματιες στις ειδησεις που συνεχιζαν απροσκοπτα την ροη τους μηπως ακουγε κατι που θα της φαινοταν χρησιμο. Η κουραση εκανε την εμφανιση της επικρατωντας γρηγορα σε καθε εκατοστο του κορμιου της και την υποχρεωσε σ' εναν αθελητο υπνο στον καναπε.
Καποια στιγμη το πρωι πεταχτηκε ορθια ενω προσπαθουσε να δει τι ωρα ηταν. Ευτυχως ηταν νωρις ακομα γιατι ειχε πολλα να κανει μεσα στην μερα.
                      ===============================
Η πρωτη της σκεψη, δηλαδη να επιστρεψει στο νοσοκομειο και να μιλησει παλι με τον Ντρισμπειν μηπως μαθαινε κατι περισσοτερο ακυρωθηκε παρα την θεληση της. Ο θανατος του τραυματια ηταν το θεμα που μονοπωλουσε τις ειδησεις. Ειχε εκπνευσει καποια στιγμη αργα το βραδυ υποκυπτοντας στα τραυματα του. Το μονο που απεμενε ηταν να παει στην O.A.A. και θα εβλεπε. Βγηκε απο το ξενοδοχειο με σκοπο να βγαλει εισιτηρια και ηταν τοσο απορροφημενη που ποτε δεν προσεξε την παρουσια που βαδιζε σταθερα πισω της. Περπατουσε σ' ενα ερημο δρομακι οταν δεχτηκε την επιθεση. Η μυστηριωδης φιγουρα την ειχε αιφνιδιασει πεφτοντας κυριολεκτικα απο τον ουρανο. Εκπαιδευμενη καλα, απορροφησε το χτυπημα κι αφησε τον εαυτο της να κυλησει μακρια για να ανασυγκροτηθει. Πεταχτηκε ορθια ετοιμη για επιθεση. 
Ο μασκοφορεμενος αντιπαλος της κινηθηκε απιστευτα γρηγορα και με δυο αλματα εστεκε μπροστα της. Μπλοκαρε το αριστερο χτυπημα που δοκιμασε ο αγνωστος κι εσκυψε ταχυτατα αφηνοντας το ποδι του αντιπαλου της να συναντησει αερα.
                    =================================
Το δικο της λακτισμα ηταν αστοχο επισης μα κρατησε την ισορροπια της. Στην κατα μετωπο επιθεση του αγνωστου απεκρουσε δυο διαδοχικα χτυπηματα μα το τριτο την βρηκε δυνατα στο στερνο ριχνοντας την κατω. Σηκωθηκε προσπαθωντας ν' ανταποδωσει μα αντ' αυτου δεχτηκε ενα λακτισμα στο σαγονι που πονεσε. Καταλαβαινε πως ο αγνωστος ηταν πολυ καλυτερος απ' αυτην, δεν ειχε νοημα να συνεχιζε, το φασμα της ηττας ηταν ζωντανο μπροστα της.
Δοκιμασε να τρεξει μα ηταν αργη. Το χτυπημα στην βαση του αυχενα την εκανε να γονατισει. 
Ενστικτωδως απεφυγε αλλο ενα χτυπημα μα οταν το γονατο του αντιπαλου της την βρηκε στο πηγουνι τα πραγματα δυσκολεψαν κι αλλο. Εχανε κατα κρατος απο καποιον που δεν ηξερε και για αγνωστο λογο. Η γροθια της συναντησε κενο ενω η κλωτσια που δεχτηκε στο ηλιακο πλεγμα της εκοψε προς στιγμη την ανασα. Με θολη οραση και χωρις ανασες ηταν πια ευκολο θυμα.
Η κλωτσια που αποπειραθηκε να δωσει ηταν επιπεδου αρχαριου. Ο αγνωστος της ανταπεδωσε με το ιδιο νομισμα μα η δικη του ηταν εντυπωσιακα ευστοχη.
                 ============================
Ταξιδεψε δυο μετρα στον αερα και προσγειωθηκε ασχημα στο εδαφος. Το στομα της ηταν γεματο αιμα και το εφτυσε. Προσπαθησε ν' ακουμπησει σε καποιο τοιχο για να μην πεσει παλι.
Η Ραντα ηξερε πως ειχε χασει την μαχη, αυτο που δεν ηξερε ηταν τι θα συνεβαινε. Ενοιωσε κρυο μεταλλο στην αρτηρια του λαιμου της να την πιεζει διακριτικα. Ταυτοχρονα ειδε τον αγνωστο να βγαζει την κουκουλα του και αθελα της γελασε φτυνοντας φρεσκο αιμα.
Οποια και να ηταν αυτη η γυναικα ηταν εκπληκτικη μαχητρια.
-'Ο τραυματιας στο νοσοκομειο' ειπε πιεζοντας κι αλλο το αιχμηρο αντικειμενο στο λαιμο της. 'Μιλησες μαζι του πριν πεθανει. Πες μου τωρα τι σου ειπε και θα ζησεις' προσθεσε.
-'Ποια εισαι' ? ρωτησε η Ραντα.
Η αγνωστη επανελαβε την ερωτηση της ενω πιεσε περισσοτερο την λεπιδα.
-'Ενταξει, ενταξει' ειπε η Ραντα 'θα σου πω. Πες μου ομως ποια εισαι'.
-'Μεριτα' ειπε η αγνωστη. 'Φροντισε να μην παραλειψεις τιποτα' την προειδοποιησε.  
  

                                FOTIS PARASKEVOPOULOS











                                                 ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ










Υπεφερε απο ενα ειδος παραλυσης που δεν του επετρεπε ουτε καν ν' ανοιγοκλεισει τα βλεφαρα του. Καταλαβαινε πως ηταν ξαπλωμενος, γυμνος, πανω σ' ενα σκληρο, ψυχρο, μεταλλικο αντικειμενο που εμοιαζε με τραπεζι μα δεν μπορουσε να κουνηθει ουτε εκατοστο.
Ολογυρα του ακουγε μουρμουρητα σε μια αγνωστη γλωσσα μα του ηταν αδυνατο να γυρισει το κεφαλι του να δει ποιοι ηταν. Ειχε προσπαθησει απειρες φορες να μιλησει, να βγαλει εστω εναν ηχο απο το στομα του μα ολες οι προσπαθειες ειχαν πεσει στο κενο. Το αρχικο αισθημα ανησυχιας ειχε πια μεταβληθει σε ανειπωτο τρομο μη γνωριζοντας που βρισκοταν ουτε τον λογο. Ολες οι αισθησεις του ηταν σε λειτουργια, αντιλαμβανοταν τα παντα, απλα δεν μπορουσε να κουνηθει απο την θεση που ηταν. Ενοιωθε πονο, κρυο, μυριζε αγνωστες οσμες στον αερα μα μεχρι εκει. Το οποιο φως επεφτε πανω του απο αγνωστη πηγη ξαφνικα υποχωρησε καθως μια σκια το καλυψε. Μια σκοτεινη μορφη εγειρε απο πανω του μουρμουριζοντας ακαταληπτα λογια. Μετα ειδε το το τεραστιο, κοφτερο λεπιδι που βαστουσε στα χερια της. 
                     ===============================
Ο Ροτζερ Καρκνοου σηκωσε τα ματια του ψηλα στον ουρανο και βλαστημησε την τυχη του. 
Αυτο που ζουσε την τελευταια εβδομαδα ηταν εξω απο καθε φαντασια. Δεν περιμενε ποτε οταν αναλαμβανε αυτη την δουλεια οτι θ' αντιμετωπιζε τετοιες καταστασεις, ομως το ειχε αποδεχτει και τωρα ζουσε τις συνεπειες. Αυτη η χωρα πρεπει να ηταν καταραμενη, δεν υπηρχε αλλη λογικη εξηγηση, κι οσοι εμεναν εκει ακομα με την θεληση τους εχρηζαν αμεσης κι εντατικης ψυχιατρικης παρακολουθησης. Οταν η εταιρεια που εργαζοταν του ειχε προτεινει ν' αναλαβει υπευθυνος μελετης σχεδιων των εγκαταστασεων ενος παραρτηματος που σκοπευαν ν' ανοιξουν δεχτηκε διχως καν να το σκεφτει. Ηξερε πως αυτη ηταν η μεγαλη του ευκαιρια για την προαγωγη που κυνηγουσε τοσο καιρο. Πειρα ειχε, γνωσεις ειχε, απεμενε μονο ν' αποδειξει και στην πραξη πως ηταν αξιος και ικανος για εκεινη την προαγωγη. Αφου ανταπεξηλθε και στον σκοπελο που ακουγε στ' ονομα Σου ηταν πανετοιμος για την προκληση που ανοιγοταν μπροστα του. Μετα του ανακοινωθηκε που θ' ανοιγε το παραρτημα. 
                     ==========================
Μογγολια. Τι ηταν και που ηταν αυτο ? Οταν διαπιστωσε που βρισκοταν ειχε ηδη μετανοιωσει μα τωρα πια ηταν αργα. Το μονο που μετριαζε την απελπισια του ηταν πως στο τελος αυτης της διαδρομης τον περιμενε μια προαγωγη. Εφθασε στην Ουλαν Μπατορ αφου προς στιγμη πιστεψε πως θα περνουσε ολη την υπολοιπη ζωη του πανω σ' ενα αεροπλανο και κατελυσε σ' ενα απ' τα πλεον κοσμοπολιτικα ξεοδοχεια της πολης. Η πρωτη εικονα που ειχε απο ψηλα ηταν απογοητευτικη, οσο πιο γρηγορα τελειωνε απο κει τοσο γρηγοροτερα θα εφευγε. Ξοδεψε το υπολοιπο της ημερας για να χαλαρωσει και την επομενη το πρωι συναντηθηκε με το τοπικο κλιμακιο της εταιρειας που βρισκοταν εκει εδω και μια βδομαδα. Μπηκαν ολοι στα νοικιασμενα οχηματα τετρακινησης και ξεκινησαν για το μερος που πλεον ανηκε στην εταιρεια του. Με το που κατεβηκε απο το οχημα καταλαβε πως τα χειροτερα ηταν μπροστα του. 
Στεκοταν σ' ενα σημειο που περιμετρικα, οπου εφθανε το ματι του, ηταν μια ανυδρη και ξηρη στεππα, παντελως ευθυγραμμισμενη, διχως ιχνος παρουσιας δεντρου.
              ==================================
Οι μερες που ακολουθησαν ηταν σαν να ειχαν βγει απο φωτοτυπικο μηχανημα, ιδιες κι απαραλλακτες. Πρωινο εγερτηριο, πλουσιο πρωινο και μετα δουλεια. Οταν αργα το απογευμα επεστρεφε στο ξενοδοχειο εκανε ενα μπανιο, ετρωγε και το βραδακι για ενα ποτο στο μπαρ του ξενοδοχειου. Αυτο που τον καταπονουσε περισσοτερο ηταν η εναλλαγη θερμοκρασιας που επικρατουσε στην στεππα. Οσο ο ηλιος ηταν επανω η θερμοκρασια ανεβαινε σε απιστευτα επιπεδα ξεπερνωντας πολλες φορες τους 40 βαθμους με αποτελεσμα πολλες φορες να εργαζεται γυμνος απο την μεση και πανω φορωντας μονο ενα σορτσακι. Οταν ομως ο ηλιος επεφτε η θερμοκρασια κατεβαινε ταχυτατα μεχρι και τους 3 με 5 βαθμους. Αν δεν υπηρχε η προαγωγη θα τα ειχε βροντηξει ολα χαμω και θα ειχε φυγει, τωρα ομως εκανε υπομονη.
Δευτερο ποτο στο μπαρ ηταν υπερβαση, το τριτο θα θεωρειτο πραγματικη κραιπαλη.
Εκεινο το βραδυ καθοταν στο μπαρ του ξενοδοχειου παλευοντας μ' εναν απο τους πιο δυνατους αντιπαλους που ειχε αντιμετωπισει ποτε, την εναρξη του δευτερου ποτου.
                 ==============================
Ο αντρας που καθοταν στα δεξια του, υπερβολικα καλοντυμενος για τα δεδομενα της Ουλαν Μπατορ, ανοιξε πρωτος την κουβεντα.
-'Εξαιρετικο ξενοδοχειο μα το μπαρ του υστερει πολυ' σχολιασε. Ο Ροτζερ γυρισε και τον κοιταξε κανοντας μια κινηση σαν να ελεγε 'και τι να κανεις' ?
-'Να φανταστω πως δεν εχεις παει πουθενα αλλου εκτος απο εδω' ? ρωτησε.
-'Υπαρχει κατι αλλο σ' αυτην τη πολη που ν' αξιζει' ? απαντησε ο Ροτζερ.
-'Παντου υπαρχει κατι που ν' αξιζει αλλα δυστυχως ειναι γνωστο μονο στους ντοποιους' απαντησε ο αντρας ενω ταυτοχρονα μετακινηθηκε πιο κοντα του.
-'Μιντζιαν Οκται' συστηθηκε ο αντρας ενω ετεινε το χερι του στον Ροτζερ.
-'Ροτζερ Καρκνοου' αποκριθηκε ο Ροτζερ σφιγγοντας του το χερι.
Ισως ηταν η παρεα, ισως ηταν η κουβεντα μα παραδοξως ο Ροτζερ τελειωσε ευκολα το δευτερο ποτο του μα εβαλε απαγορευτικο στην υπαρξη τριτου.
               ===============================
Τα δυο επομενα βραδια βρισκοταν στο μπαρ του ξενοδοχειου, τα ελεγαν και τα επιναν. Ηταν ξεκαθαρο πως ειχε φανει τυχερος πεφτοντας πανω σ' ενα ντοπιο παραπλησιου μορφωτικου επιπεδου με το δικο του. Το τριτο βραδυ ο Μιντζιαν Οκται εριξε την ιδεα.
-'Υπαρχει ενα μπαρακι εδω κοντα με δυο μεγαλα πλεονεκτηματα. Πολυ καλυτερα ποτα και ανεκτη αποπειρα αναπαραγωγης δυτικης μουσικης'.
-'Κατι μου λεει πως εχει κι ενα μειονεκτημα' εκανε ο Ροτζερ γελωντας.
-'Οντως' απαντησε ο Μιντζιαν. 'Ολοι εκει μεσα καπνιζουν' προσθεσε.
-'Νομιζω πως για ενα βραδυ μπορω να τα καταφερω' εκανε ο Ροτζερ. 'Ειμαι σχεδον σιγουρος πως εχω αντιμετωπισει πολυ χειροτερα και καταφερα ν' ανταπεξελθω' συμπληρωσε.
Οι δυο αντρες γελασαν με την ψυχη τους, ηπιαν τα ποτα τους και βγηκαν απο το ξενοδοχειο. Ο Ροτζερ ηταν ετοιμος για την μεγαλη ζωη που απλοχερα προσεφερε η Ουλαν Μπατορ.
                 ===================================
Ενοιωθε το κεφαλι του βαρυ κι ενας μικρος μα επιμονος πονοκεφαλος επαιζε πινγκ πονγκ στο κρανιο του. Δοκιμασε να σηκωθει μα καταλαβε πως ηταν αδυνατον. Στα ηδη υπαρχοντα προβληματα ηρθε να προστεθει αλλο ενα σημαντικοτατο αφου μολονοτι τα ματια του ηταν ανοιχτα δεν εβλεπε τιποτα. Αντεληφθη γρηγορα πως μια κουκουλα που φορουσε στο κεφαλι ηταν υπευθυνη γι αυτο. Το επομενο που καταλαβε ηταν πως βρισκοταν μεσα σε κατι που ηταν σε κινηση. Προσπαθησε να μετακινηθει μα εβρισκε συνεχως καπου. Ολες οι ταινιες που ειχε δει με ανθρωπους κλεισμενους σε πορτ μπαγκαζ ηρθαν στην επιφανεια προσπαθωντας να του δωσουν μια ερμηνεια για οτι του συνεβαινε. Αρχισε να φωναζει για βοηθεια μα συντομα καταλαβε πως οι πιθανοτηες να παθει φαρυγγιτιδα ηταν μεγαλυτερες απο αυτες του να τον βοηθουσε καποιος. Το αποτομα σταματημα τον εκανε να χτυπησει το κεφαλι πανω σε κατι μεταλλικο και να βρισει ασυστολα. Μετα ενιωσε πως καποιοι τον κουβαλουσαν εναεριως και λιγα λεπτα μετα προσγειωθηκε αποτομα πανω σ' ενα σκληρο πατωμα.
                      ===============================
-'Δες και μονος σου' ακουσε μια φωνη να λεει'. 'Ειναι ολοιδιο σου λεω'.
Ενιωσε χερια να τον ψηλαφιζουν στο στερνο και ξαφνικα καποιος του εσκισε το πουκαμισο. Εβαλε και παλι τις φωνες διχως αποτελεσμα. Η κουκουλα αφαιρεθηκε αποτομα κι αντικρυσε μπροστα του τον Μιντζιαν. Με το που πηγε να πει κατι δεχτηκε μια γροθια στο σαγονι.
-'Μην βγαλεις αχνα' του ειπε 'γιατι θα πεθανεις. Εχεις δικιο, αυτο ειναι' απευθυνθηκε στην αγνωστη φωνη που ειχε ακουσει και ανηκε στην μορφη ενος απο τους εργατες του εργοταξιου. 
-'Μιντζιαν, τι διαβολο συμβαινει' ? ειπε παρα την απαγορευση. 'Γιατι'...
Η γροθια του εκοψε την φραση στη μεση. Τωρα αιμορραγουσε στο πανω χειλος.
-'Παρτε τον κι ετοιμαστε τον για σημερα το βραδυ' διεταξε ο Μιντζιαν.
Ακολουθησε μια ιδια διαδρομη οπως και η πρωτη διχως να ξερει που τον πανε. Ενοιωσε πως τον ειχαν ξαπλωσει πανω σ' ενα σκληρο, ψυχρο αντικειμενο και μετα ενοιωσε ενα τσιμπημα στο μπρατσο. Μεσα σε ελαχιστα δευτερολεπτα ειχε παραλυσει ολοκληρος.
                   ==================================
Η παραθρησκευτικη οργανωση που ανηκαν ο Μιντζιαν με τον εργατη ειχε αποκοπει απο την φυλη των Απατανι χιλιαδες χρονια πριν εξ αιτιας της λατρειας τους στην 'Κορη των τατουαζ', μια αρχαια ιερεια που στ' ονομα της γινονταν αμετρητες ανθρωποθυσιες. Για πολυ καιρο οι ανθρωποθυσιες γινονταν με θυματα τυχαιους τουριστες μα η αιρεση το ειχε αναπτυξει.
Τα μελη τους που δραστηριοποιουνταν παντου στον κοσμο ειχαν ανοιξει μαγαζια δερματοστιξιας οπου λανσαραν τα τατουαζ της 'Κορης' με καθε τροπο. Με την ομαδικη παρανοια που ειχε καταλαβει τον κοσμο για την δερματοστιξια ηταν παμπολλοι εκεινοι που εφεραν πια στο σωμα τους καποιο τατουαζ της 'Κορης'. Υπηρχαν ομως και πολλοι σε αλλες θεσεις κλειδια που ανηκαν στην αιρεση και φροντιζαν ν' αποστελλουν 'υλικο' πισω στην Μογγολια για τις δυο ανθρωποθυσιες που απαιτουσε η 'Κορη' τον χρονο. 
Ο Ροτζερ Καρκνοου δεν θα το μαθαινε ποτε αλλα η επιλογη του να παει για το υποκαταστημα της Ουλαν Μπατορ δεν ηταν τυχαια μα τελεια προσχεδιασμενη.
                    ===============================
Ολα τα μελη στεκονταν τριγυρω απο τον αμβωνα της θυσιας πανω στον οποιο βρισκοταν ο Ροτζερ και ολοκληρωναν το τελετουργικο. Ο Μιντζιαν κρατησε το λεπιδι του πανω ακριβως απο το τατουαζ που δεσποζε στο στηθος του Ροτζερ περιμενοντας υπομονετικα την ολοκληρωση της ψαλμωδιας. Αλλος ενας ηλιθιος δυτικος ηταν ετοιμος να θυσιαστει στο βωμο της 'Κορης', της ιερειας προστατιδας τους. Κοιταξε τον ανημπορο ν' αντιδρασει Ροτζερ και χαμογελασε πισω απο την μασκα του. Αλλος ενας δυτικος που ειχε καποιο ατυχημα στα περιχωρα της Ουλαν Μπατορ, συνηθισμενα πραγματα για την απομακρυσμενη εκεινη περιοχη.
Οι ψαλμωδιες σταματησαν κι ολοι στραφηκαν στον Μιντζιαν. Εκεινος σηκωσε ψηλα την λεπιδα του και την βυθισε με δυναμη στο στηθος του Ροτζερ ενω το αιμα πεταγοταν παντου. Μετα αρχισε να κοβει την σαρκα που εικονιζοταν το τατουαζ της 'Κορης'.
Ο Ροτζερ εξακολουθουσε να εχει τις αισθησεις του οταν η λεπιδα καρφωθηκε στο στερνο του. 
Ηξερε πως δεν επρεπε να δεχτει την δουλεια μα τωρα πια ηταν πολυ αργα.








                                                                 ΤΕΛΟΣ

   
  


  

  

                                Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38









-'Αργησαμε' εκανε ο Γκραφ ' αργησαμε παρα πολυ'.
-'Τι κανουμε τωρα' ? ρωτησε ο Κουλσακ εν οψη των νεων εξελιξεων.
-'Δεν ξερω' απαντησε ο Γκραφ 'παντως χρειαζομαστε οπωσδηποτε ενα σχεδιο'.
-'Δυο σχεδια' εκανε βλοσυρος ο Κουλσακ.
-'Δυο ? Γιατι' ? ρωτησε απορημενος ο Γκραφ.
-'Χρειαζομαστε ενα εξ ισου καλο σχεδιο διαφυγης' ειπε ο Κουλσακ. 'Με τα τωρινα δεδομενα δεν θα μπορουμε να σηκωθουμε να φυγουμε απο εδω ετσι απλα'.
-'Εχεις δικιο' συμφωνησε ο Γκραφ. 'Οποτε' ?
-'Δεν μου ερχεται τιποτα στο μυαλο' απαντησε απογοητευμενος ο Κουλσακ.
-'Ο χρονος τρεχει, δεν εχουμε πολυ απο δαυτον' εκανε ο Γκραφ.
-'Το ξερω, τι νομιζεις, δεν το ξερω ? Τι θελεις να κανω' ? ειπε μ' εντονο υφος ο Κουλσακ.
Ο Γκραφ δεν ειπε τιποτα, το τελευταιο που χρειαζονταν τωρα ηταν να τσακωθουν μεταξυ τους.
               ====================================
Ειχαν αφησει την Ραντα σ' ενα μικρο διαστημικο σταθμο που ειχε ανταποκριση για τον Ζιγκετ. Της ειχαν εξηγησει πως δεν μπορουσαν να την εχουν μαζι τους οσο διαστημα απαιτουνταν για να ολοκληρωσουν το εργο τους, της ειχαν πει ποσο επικινδυνα ηταν και παρα τις αρχικες, εντονες διαμαρτυριες της κοπελας πως ηθελε να συμμετασχει στην αποστολη τους κατορθωσαν τελικα να καμψουν τις αντιρρησεις της και να την πεισουν πως για το καλο ολων τους επρεπε να παει στον Ζιγκετ. Εκει βρισκονταν δυο απο το πληρωμα του Γιζγκαρνοφ στους οποιους θα εξηγουσε τι ακριβως ειχε συμβει και θα τους ζηταγε να παραμεινει μαζι τους μεχρι εκεινοι να εφερναν σε περας το εργο τους. Η επιλογη του Ζιγκετ ειχε συγκεκριμενο λογο αφου αφ' ενος δεν γνωριζαν τι τελικα θα επραττε ο Τιλ κι αφ ετερου ειχαν συμφωνησει και οι δυο πως δεν θα ηταν σωφρων να την εστελναν στον Ριγκελ και την Τριξ, ειδικα απο την στιγμη που γνωριζαν πως αντιδρουσε η Τριξι οταν υπηρχαν θηλυκα κοντα στον Ριγκελ και μαλιστα μια τετοια ωραια γυναικα οπως η Ραντα. Η μονη λυση ηταν ο Ζιγκετ.
                   ===================================
Η μικρη αλλαγη πορειας για ν' αφησουν την Ραντα στον διαστημικο σταθμο απεδειχθη καθοριστικη. Οταν εφτασαν εκει που θα ευρισκαν τον Μεκνες, τον επομενο στοχο τους, στον Δραλ, τα παντα ειχαν εξελιχθει και κατασταλαξει αλλαζοντας τους ολα τα σχεδια.
Ο Μεκνες ηταν ο προηγουμενος ηγετης του Δραλ. Για μεγαλο χρονικο διαστημα η διακυβερνηση του ηταν σχεδον αψογη καθως οι προτεραιοτητες του ηταν η ευμαρια των κατοικων του Δραλ. Δυστυχως ποσοι ειναι αυτοι που απεκτησαν σχεδον απολυτη εξουσια και καποια στιγμη στην διαδρομη δεν την σφετεριστηκαν δια ιδιον οφελος ? Ο Μεκνες ηταν ενας απο αυτους που ειχε θαμπωθει απο την εξουσια με αποτελεσμα σταδιακα η διακυβερνηση του να μετατραπει σε στυγνη τυραννια εξαθλιωνοντας τους υπηκοους του. Οταν η υπομονη των κατοικων εξαντληθηκε μην βλεποντας ενα καλυτερο μελλον οργανωθηκε μια αντισταση που κερδιζε ολο και περισσοτερο εδαφος. Οταν ξεσπασε η επανασταση ο Μεκνες ειχε απωλεσει καθε υποστηριξη απο την στρατιωτικη πλεοψηφια του Δραλ.
                   ===============================
Ο Μεκνες ανατραπηκε, συνεληφθη, δικαστηκε με συνοπτικες διαδικασιες και φυλακιστηκε για ολη του τη ζωη εκει που φροντιζε μεχρι πριν λιγο να στελνει τους αντιπαλους του. Ειχε ορκιστει ενωπιον του δικαστηριου πως θα ελευθερωνοταν και τοτε οι υπευθυνοι για την ανατροπη του θα πληρωναν με την ζωη τους αυτο που ειχαν κανει. Ολοι θεωρησαν πως ηταν απλα τα γεματα μισος λογια ενος καταδικασμενου τυραννου και ουδεις εδωσε περαιτερω σημασια. Λιγους μηνες μετα την φυλακιση του ο Μεκνες με την βοηθεια ενος ξαδελφου του ονοματι Βανγκλ και ελαχιστων που του ειχαν μεινει πιστοι κατορθωσε να δραπετευσει. Οι προσπαθειες που εγιναν να συλληφθει ξανα επεσαν στο κενο ενω ταυτοχρονα φημες ηθελαν τον Μεκνες με τον Βανγκλ να εχουν εγκαταλειψει για παντα τον Δραλ. Ενα χρονο μετα οι ερευνες παρεμειναν ακαρπες και το ανθρωποκυνηγητο σταματησε αφου πια ολοι πιστευαν πως οι δραπετες δεν βρισκονταν καν πανω στον Δραλ. Ειχαν κανει ολοι λαθος μα κανεις δεν το γνωριζε εκεινη την στιγμη.
Ο Μεκνες με τον Βανγκλ επανεμφανιστηκαν πληρως οργανωμενοι.
                        ================================
Με μια αιφνιδιαστικη κινηση ο Μεκνες με τον Βανγκλ και μια ετοιμοπολεμη ομαδα εισεβαλλαν στον ανακτορο του κυβερνητη ενα βραδυ πιανοντας τους κυριολεκτικα στον υπνο. Σκοτωνοντας αδιακριτως οποιον εβρισκαν μπροστα τους εφτασαν μεχρι τα διαμερισματα του κυβερνητη τον οποιον και συνελαβαν. Το πρωι ο Μεκνες απηυθυνε διαγγελμα στους κατοικους ενημερωνοντας τους πως η εξουσια ειχε επιστρεψει στα χερια του. Ο κοσμος το αποδεχτηκε σιωπηλα μην εχοντας καποιο τροπο ν' αντιδρασει. Ο Μεκνες δεν εμεινε στα λογια, περασε αμεσως στις πραξεις. Αμεσως μετα την εξοντωση ολων των αντιπαλων του, πλην του κυβερνητη, σειρα πηραν ολοι εκεινοι που τον ειχαν συλλαβει, τον ειχαν παραπεμψει σε δικη κι αφου τον δικασαν τον πεταξαν σε μια φυλακη. Μεθοδικα κι οργανωμενα φροντισε ν' απαλλαγει απ' ολους αυτους σε μια δημοσια, υποχρεωτικη για το πληθος, εκτελεση στελνοντας ετσι ενα μηνυμα σε οσους ειχαν την προθεση να τον αμφισβητησουν. Ο Γκραφ με τον Κουλσακ εφτασαν στον Δραλ τρεις μερες πριν την δημοσια εκτελεση του ανατραπεντος κυβερνητη.
                                ==============================
-'Αν ηταν μια φορα δυσκολα στην αρχη τωρα, ετσι οπως εξελιχθηκαν τα πραγματα, εχει γινει δεκα φορες δυσκολοτερο' ειπε ο Κουλσακ ενω βρισκονταν στο δωματιο του ξενοδοχειου τους.
-'Το θεμα ειναι πως δεν βρισκεται ποτε μονος του πια' παρατηρησε ο Γκραφ. 'Ειναι αδυνατον να τον πλησιασουμε, πραγματικη αυτοκτονια'.
-'Αυτος ο Βανγκλ εχει αναλαβει τα καθηκοντα της προστασιας του και απ' οτι καταλαβαινω δεν αφηνει τιποτα στην τυχη' ειπε ο Κουλσακ.
-'Δεν βλεπω τι αλλο μπορει να γινει απο το να δοκιμασουμε να τον σκοτωσουμε την ημερα της δημοσιας εκτελεσης. Ειναι μια απο τις ελαχιστες φορες που θα κινηθει δημοσια, εκτος απ' το οτι θελει να παρευρισκεται στην εκτελεση θα ειναι ουσιαστικα κι ενα μηνυμα σ' οσους σκεφτουν καν το ενδεχομενο να τον αμφισβητησουν να εγκαταλειψουν τετοιες ιδεες'.
-'Τοτε πρεπει να καταστρωσουμε σχεδιο' ειπε ο Κουλσακ. 'Θα εχουμε μονο μια ευκαιρια, δεν μπορουμε ν' αποτυχουμε γιατι ολα θα πανε χαμενα'.
                     ====================================
-'Τι ειναι αυτο ? Τρελαθηκες' ? ρωτησε εντονα ο Μεκνες 'ξεχασε το'.
-'Μα ειναι το πλανο της φρουρας σου σε ολη τη διαρκεια της εκτελεσης' απαντησε ο Βανγκλ. 'Μην ξεχνας πως υπαρχει μια σχετικα μεγαλη διαδρομη απο τ' ανακτορα μεχρι την κεντρικη πλατεια που θα γινει η εκτελεση. Ποτε δεν ξερεις τι μπορει να συμβει, καλυτερα περισσοτεροι για προστασια παρα ν' αποδειχθουν λιγοι' προσθεσε.
Ο Μεκνες σηκωθηκε απο το καθισμα του και τα ματια πεταγαν φωτιες.
-'Αυτο εδω' ειπε ο Μεκνες χτυπωντας ταυτοχρονα το χερι του σ' ενα τραπεζι 'αφορα καποιον δειλο, φοβιτσιαρη που τρεμει την σκια του και φροντιζει να περιστοιχιζεται απο πολυπληθη φρουρα για να μην παθει κατι. Αυτο θελεις να δειξεις σε ολους πως ειμαι ? Ενα τρομοκρατημενο ον που στηριζεται σε αλλες πλατες για να τα καταφερει ? Ξεχασε το Βανγκλ, αυτο δεν θα συμβει ποτε, δεν με νοιαζει, σκεψου κατι αλλο'.
-'Μα η ασφαλεια σου'....εκανε ο Βανγκλ μα ο Μεκνες τον εκοψε αποτομα.
                     =========================
-'Ωραια' εκανε εκνευρισμενος ο Μεκνες 'πες μου απο ποιον απειλουμαι. Πες μου απο ποια κακοβουλη ενεργεια ποιων κατεστρωσες αυτο το σχεδιο για να με προστατεψεις. Με απειλει καποιος και δεν το ξερω ? Εχω αντιπαλους καπου που μπορουν να με βλαψουν' ?
Ο Βανγκλ παρεμεινε σιωπηλος μην εχοντας κατι ν' απαντησει. Ο Μεκνες τον πλησιασε και τον χτυπησε φιλικα στον ωμο αλλαζοντας ταυτοχρονα τον τονο της φωνης του.
-'Κοιτα, καταλαβαινω, δεν ειμαι αφελης ουτε ανοητος αλλα σου λεω και παλι πως δεν εχω αντιπαλο δεος. Δεν μπορει κανεις απο αυτους τους ρακενδυτους κουρεληδες καν να σκεφτει πως θα μπορουσε να με βλαψει ποσο μαλλον να το υλοποιησει. Γι αυτο σου λεω, δεν χρειαζονται ολα αυτα. Θελω να με δουν ολοι να περπατω αγερωχα και να σκυβουν τα κεφαλια τους μπροστα μου. Αυτο θα γινει και διχως ολα αυτα που ετοιμαζεις. Μια μικρη φρουρα πεντε ατομων, μερικοι στα κτιρια περιξ και αλλη μια ολιγομελη ομαδα μεσα στο πληθος ειναι υπεραρκετα'.
-'Θα γινουν ολα οπως θελεις' ειπε ο Βανγκλ.
                     ================================
-'Αυτη ειναι η διαδρομη απο τ' ανακτορα του Μεκνες μεχρι το σημειο που θα γινει η εκτελεση' ειπε ο Κουλσακ. 'Δεν μπορει να γινει τιποτα στην διαρκεια της αφιξης του, πρεπει να περιμενουμε. Ενας μας θα χωθει μεσα στο πληθος και θα τον εκτελεσει απο κοντα'.
-'Κι αυτο θα ειναι και το τελευταιο πραγμα που θα εχει κανει ποτε' απαντησε ο Γκραφ.
-'Μην βιαζεσαι' εκανε ο Κουλσακ ενω ενα αδιορατο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο του. ' Θυμασαι την δουλεια στον Ουρκαρ ? Τοτε που θελαμε να ξεφυγουμε απο την O.A.A. ? Αυτο θα κανουμε κι εδω' προσθεσε και τα ματια του ελαμψαν.
-'Θυμαμαι' εκανε αναθαρρημενος ο Γκραφ 'τι ακριβως εχεις σκεφτει' ?
-'Αυτο που χρειαζομαστε ειναι ενας αντιπερισπασμος' ειπε ο Κουλσακ. 'Δημιουργουμε πανικο και φροντιζουμε ν' απομακρυνθουμε χωμενοι μεσα στο αλλοφρων πληθος. Τοσο απλα'.
-'Δηλαδη' ?
-'Προσεξε τι θα κανουμε' ειπε ο Κουλσακ ετοιμος να δρεψει δαφνες για την ιδεα του.
                     ==============================
Η ιδεα του Κουλσακ βρηκε τον Γκραφ να συμφωνει απολυτα μαζι του. Ξανακοιταξαν τις λεπτομερειες σε περιπτωση που κατι τους ειχε διαφυγει.
Ο Κουλσακ θα χωνοταν μεσα στο πληθος, οπλισμενος κι ετοιμος. Ο Γκραφ θα βρισκοταν σε καποιο κτιριο λιγες δεκαδες μετρα μακρια οπου θα ειχε τοποθετησει μια βομβα απο το Γιζγκαρνοφ και θα περιμενε υπομονετικα να την πυροδοτησει. Την στιγμη που ο Κουλσακ θα ηταν ετοιμος να εκτελεσει τον Μεκνες θα εστελνε σημα στον Γκραφ να πυροδοτησει την βομβα. Πριν προλαβαινε καποιος να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει η εκρηξη της βομβας θα προκαλουσε χαος και ο Κουλσακ θα εβρισκε τροπο διαφυγης μεσω του πληθους. Τα παντα ηταν ο συντονισμος και ο απολυτος αιφνιδιασμος. Το ειχαν δοκιμασει και παλια και ειχε πετυχει, γιατι να μην πετυχαινε και τωρα ? Ηξεραν και οι δυο πως θα ειχαν μονο μια ευκαιρια και στα ματια τους διαβαζες την αποφασιστικοτητα για την επιτυχια της αποστολης τους.
Αυτο βεβαια που συνεβη στο τελος δεν μπορουσε να το φανταστει κανενας απο τους δυο τους.