Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41
Μπορει να μην ειχε στοιχηματισει, να ηταν ενας απλος θεατης σ' εναν ουδετερο αγωνα, ομως ενδομυχα υποστηριζε τον δρακο του Ουρσιντ, εναν δρακο που τουλαχιστον στην αρχη δυσκολευοταν με το παγολυγκα. Οι αρχικες αψιμαχιες και τα πρωτα αναγνωριστικα χτυπηματα εκατερωθεν δεν ειχαν δημιουργησει θεμα αναμεσα στους αντιπαλους, ομως σταδιακα τα πραγματα σοβαρευαν. Οι σαν ξυραφενιες λεπιδες ακρες στις φτερουγες του δρακου συναγωνιζονταν επαξια τα γαμψα και πελωρια νυχια του παγολυγκα ενω επρεπε ν' αποφευγει και τα κοφτερα δοντια του. Στο χρονικο σημειο που ο παγολυγκας εμοιαζε να διατηρει μια σχετικη υπεροχη ο δρακος αντεπιτεθηκε. Αποφευγοντας μια κατα μετωπο επιθεση κινουμενος στο πλαι κατορθωσε να χαραξει με την φτερουγα του το στηθος του αντιπαλου του που αντιμετωπιζε πια ενα εντονο προβλημα αιμορραγιας. Διατηρωντας μια καλοσχεδιασμενη αμυντικη τακτικη ο δρακος κουραζε τον παγολυγκα που εμοιαζε ν' αντιλαμβανεται πως ειχε μια και μονο κινηση ακομη για ν' αντιστρεψει την κατασταση.
================================
Προσποιουμενος τον ανημπορο αφησε τον δρακο να τον πλησιασει ευκολα πονταροντας πως θα εκμεταλλευοταν την εστω στιγμιαια χαλαρωση του. Την στιγμη που θεωρησε καταλληλη επιτεθηκε με ολη του την δυναμη. Το αλμα που επιχειρησε ηταν εντυπωσιακο μα δεν απεδωσε ποτε. Υποψιασμενος ο δρακος ανοιξε τις φτερουγες του και πεταξε πανω απο τον εφορμωντα παγολυγκα. Την ωρα που το αιλουροειδες περνουσε απο κατω του κατορθωσε με μια αστραπιαια κινηση να βυθισει στην πλατη του την μια φτερουγα του τραυματιζοντας τον θανασιμα. Το μονο που ειχε να κανει ο δρακος πια ηταν υπομονη αφου ο παγολυγκας στερευε απο ζωη. Οταν ο αποκοσμος διατητης επιβεβαιωσε τον θανατο που παγολυγκα και την θριαμβευτικη νικη του δρακου το μισο πληθος ξεσπασε σε ζητοκραυγες και το αλλο μισο σε αποδοκιμασιες.
Δεν ειχε νοημα για τον Ελλερυ να παραμεινει στην θεση του, επρεπε να ερθει σε επαφη με τον Ουρσιντ. Με τεχνασματα κι εξαπατησεις κατορθωσε να φτασει μεχρι τους χωρους των ιδιοκτητων των μονομαχων διχως κανεις να τον υποψιαστει.
===============================
Ρωτησε και καποιος του εδειξε ποιος ηταν ο Ουρσιντ. Ανατομικα πλησιαζε πολυ την δομη του Ελλερυ με μικρες διαφορες. Τα ματια του κατακιτρινα, τα δαχτυλα του καθε χεριου ηταν οκτω ενω το χρωμα του δερματος του ειχε μια απαλη μωβ αποχρωση. Τον κοιταξε εξονυχιστικα προσπαθωντας να θυμηθει αν τον ηξερε απο καπου.
-'Εγω ειμαι ο Ουρσιντ' ειπε απαντωντας στην ερωτηση του Ελλερυ. 'Ποιος εισαι εσυ και τι θελεις' ?
-'Μολις παρακολουθησα τον αγωνα του δρακου σου' ειπε ο Ελλερυ 'σπουδαια νικη'.
-'Θες κατι αλλο' ? εκανε ψυχρα ο Ουρσιντ.
-'Η αληθεια ειναι πως θελω να σου μιλησω για κατι αλλο, προτιμω ομως να ειμαστε οι δυο μας' ειπε ο Ελλερυ. 'Εχει πολυ φασαρια εδω'.
-'Εισαι ατζεντης' ? ρωτησε ο Ουρσιντ. 'Θελεις να με κλεισεις για καποιον αγωνα' ?
-'Ναι, περιπου. Σε χρειαζομαι για καποιον αγωνα οντως'.
===============================
Ο Ουρσιντ του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Αφου διεσχισαν εναν διαδρομο με κοσμο που πηγαινε κι ερχοταν ο Ουρσιντ ανοιξε μια πορτα και μπηκαν σ' ενα δωματιο.
-'Πες μου γρηγορα οτι εχεις να μου πεις και φροντισε να ειναι προταση που ν' αξιζει'.
Ο Ελλερυ σαστισε λιγο μην ξεροντας πως ν' αρχισει.
-'Δεν ειναι ακριβως ενας τετοιος αγωνας σαν και τον σημερινο' ειπε 'και δεν θα υπαρχει αμοιβη. Εχει να κανει με'...
Ξεροκαταπιε νοιωθωντας την λεπιδα να πιεζει ασχημα την αρτηρια στο λαιμο του. Τα ματια του Ουρσιντ που τον κοιταγαν περιφρονητικα ειχαν παρει ενα ακομα πιο εντονο κιτρινο χρωμα.
-'Σπαταλας την ωρα μου με ανοησιες' ? ειπε και πιεσε λιγο ακομα την λεπιδα.
-'Αν θεωρεις την επιβιωση σου και την επιβιωση του δρακου σου ανοησιες, τοτε ναι, φοβαμαι πως σου σπαταλησα αδικα τον χρονο' ειπε ο Ελλερυ ξεροντας πως ριψοκινδυνευε.
-'Γινε λιγο πιο σαφης' εκανε ο Ουρσιντ διχως ν' αποτραβηξει την λεπιδα του.
==============================
Μολονοτι γνωριζε πως η θεση του ηταν δυσχερης και πως ανα πασα στιγμη ενα λεκτικο του λαθος μπορει να του κοστιζε τη ζωη ο Ελλερυ του εξηγησε λεπτομερειακα τι ακριβως συνεβαινε και για ποιο λογο ειχε βρεθει να τον αναζητα στον Τζεγκια. Οταν τελειωσε την αφηγηση του ο Ουρσιντ δεν απομακρυνθηκε. Φανηκε να ζυγιζει τα λεγομενα του προσπαθωντας να κατασταλαξει αν θα τον σκοτωνε η θα τον αφηνε να ζησει. Επιλεξε το δευτερο.
-'Αυτο το ονομα, Μετγκον, δεν το εχω ακουσει ξανα' ειπε στο τελος αποτραβωντας την λεπιδα του απο τον λαιμο του Ελλερυ. 'Ειναι πραγματι τοσο σοβαρη η κατασταση' ?
Ο Ελλερυ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
-'Εκεινη την Ρισανι πως την προσφωνησες καποια στιγμη' ? ρωτησε.
-'Ρισανι η Διαστικτη' εκανε απορημενος ο Ελλερυ.
-'Περιεγραψε την μου' ζητησε ο Ουρσιντ.
Ο Ελλερυ δεν ειχε κανενα προβλημα μ' αυτο.
==========================
-'Σωστα ειχα την αισθηση πως κατι μου θυμιζε' ειπε ο Ουρσιντ. 'Πριν πολλα χρονια υπηρχε μια φημολογια, ενας μυθος ουσιαστικα, γυρω απο καποιον που λαμβανε μερος σε τετοιους αγωνες αλλα ποτε δεν ειχε δει κανεις το πλασμα που θα μονομαχουσε γι αυτον. Εβγαινε παντα τελευταιος και το ζωο του ηταν καθε φορα και διαφορετικο. Λεγοταν πως δεν ειχε χασει ποτε αγωνα κι εφευγε παντα παλι χωρις κανεις να δει τον προμαχο του. Μια μερα απλα εξαφανιστηκε και κανενας δεν ακουσε ξανα γι αυτον. Κι εγω, οπως πολλοι αλλοι, πιστευα πως δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο εναν θρυλο που απλα καποιοι φροντιζαν να συντηρουν μεχρι που πριν αρκετο καιρο συναντησα καποιον που γνωριζε και ειχε δει απο κοντα Διαστικτο.
Αυτος μου εξηγησε τι ακριβως συνεβαινε μιας και ηξερε προσωπικα καποιον Διαστικτο. Τα στιγματα στο κορμι του επαιρναν το σχεδιο του ζωου που επιθυμουσε και μονομαχουσε γι αυτον. Λογικο που κανενας ποτε δεν μπορεσε να τον κερδισει. Ποιο ον θα νικουσε ποτε ενα σωρο ζωντανα στιγματα που επαιρναν οποια μορφη ηθελαν και τιποτα δεν μπορουσε να τα βλαψει' ?
=================================
-'Το αλλο ονομα που μου ανεφερες, αυτος ο Αζεμουρ, μου ειναι αγνωστο αλλα η υπαρξη μιας Διαστικτης στην ομαδα πραγματικα μου κεντρισε το ενδιαφερον. Οσο σκεφτομαι εναν αγωνα αναμεσα σ' αυτην και τον Αρα τοσο περισσοτερο ενθουσιαζομαι' εκανε ο Ουρσιντ.
-'Αρα ? Ποιος ειναι ο Αρα' ? ρωτησε ο Ελλερυ.
-'Ο δρακος μου' ειπε ο Ουρσιντ. 'Φροντισε να θυμασαι καλα τ' ονομα του και να το προφερεις σωστα γιατι γινεται πολυ οξυθυμος μ' αυτο'.
-'Αυτο σημαινει πως'....ξεκινησε την φραση του ο Ελλερυ.
-'...θα ερθω μαζι σου' ολοκληρωσε ο Ουρσιντ. 'Ποσες φορες εχει την ευκαιρια ενας τυχοδιωκτης σαν κι εμενα να του ζητηθει η βοηθεια του για να σωθει το συμπαν ? Επιπλεον, θα ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαρια για τον Αρα να εχει μια σοβαρη μονομαχια αντι να πρεπει να αντιπαρερχεται αυτα τα ψοφιμια που ειχε μεχρι τωρα γι αντιπαλους'.
-'Τελεια' εκανε ο Ελλερυ 'αυτο ειναι τελειο'.
===================================
-'Πηγαινε και περιμενε μας εξω απο την αρενα' του ειπε ο Ουρσιντ. 'Εγω πρεπει να παω να εισπραξω την αμοιβη μου για την νικη του Αρα και θα ερθουμε να σε συναντησουμε'.
Ο Ελλερυ εκανε οπως του ειπε μα τωρα ειχε ενα δευτερο και μαλλον αλυτο εμποδιο ν' αντιμετωπισει. Δεν υπηρχε μεταφορικο μεσον για να φυγουν απο τον Τζεγκια. Να τωρα που χρειαζοταν βοηθεια μα δεν ειχε. Αποφασισε να του πει την αληθεια, δεν μπορουσε να κανει αλλιως. Ισως ο Ουρσιντ ειχε καποια ιδεα για να λυσουν το προβλημα.
Απο κοντα ο Αρα εκτος απο εντυπωσιακος ηταν και τρομαχτικος. Ηταν οπως ακριβως περιμενε να ειναι ενας δρακος με μονη διαφορα πως δεν πεταγε φλογες απο το στομα του μα οι ακρες στις φτερουγες του ηταν απο καποιο αγνωστο υλικο που εκοβε τα παντα. Απο μεσα του ευχηθηκε να μην χρειαστει ποτε να ερθει σε αντιπαραθεση μαζι του, δεν θα ειχε καμια ελπιδα.
Απο την πλευρα του ο Αρα δεν του ειχε δωσει καμια σημασια, κοιτουσε μονο στα ματια τον Ουρσιντ περιμενοντας να λαβει εντολες για να τις εκτελεσει.
================================
Οταν του εθεσε το ζητημα που υπηρχε ο Ουρσιντ τον κοιταξε εκπληκτος.
-'Και πως ηρθες εδω' ? ρωτησε απορημενος.
Ο Ελλερυ του ειπε πως ηταν περιπλοκο και καποια στιγμη θα του εξηγουσε.
Ο Ουρσιντ ξεσπασε σε γελια.
-'Εισαι πραγματικα το κατι αλλο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε μολις σταματησε να γελα. 'Αφου ειναι ετσι τοτε θα εχουμε λιγο ποδαροδρομο μπροστα μας. Ακολουθησε' προσθεσε.
Ο Ελλερυ υπακουσε κι αρχισε να περπατα πισω του ενω λιγο μπροστα τους πετουσε ο Αρα. Μετα απο ενα γεματο δεκαλεπτο πεζοποριας ο Αρα σταματησε αποτομα. Μπροστα τους βρισκοταν ακινητοποιημενο ενα πραγματικα εντυπωσιακο αστροπλοιο που στραφτοκοπουσε κατω απο τις ακτινες του ηλιου. Ο Ουρσιντ το πλησιασε και το χαιδεψε.
-'Αυτο ειναι το Βιτα Βουμ, η δευτερη αδυναμια μου μετα τον Αρα' ειπε και κοιταξε τον Ελλερυ. 'Νομιζω πως το προβλημα σου λυθηκε Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' συμπληρωσε.
=================================
Το Βιτα Βουμ ταξιδευε στις αχανεις εκτασεις του συμπαντος συμφωνα με τις συντεταγμενες που ο Ελλερυ ειχε δωσει στον Ουρσιντ. Η πολυτελεια, η φινετσα και η αριστοκρατια που απεπνεε το Βιτα Βουμ ηταν εκθαμβωτικα. Ο Ελλερυ δεν το χορταινε ενω στο μυαλο του αναποφευκτα εκανε την συγκριση με το δικο του, το Γιζγκαρνοφ. Ενταξει, ηταν οντως υπεροχο σκαφος το Βιτα Βουμ μα δεν αλλαζε το δικο του για τιποτα. Γιζγκαρνοφ υπηρχε μονο ενα και ηταν δικο του.
-'Δεν μου ειπες τι χρονικο περιθωριο εχουμε για να σταματησουμε αυτον τον Μετγκον' ρωτησε σε ανυποπτο χρονο ο Ουρσιντ. 'Δεν μου αρεσει ν' αγχωνομαι ξερεις'.
-'Εχουμε ακομα χρονο μπροστα μας' απαντησε διπλωματικα ο Ελλερυ.
Ο Ουρσιντ πλησιασε τον Αρα και του χαιδεψε το κεφαλι.
-'Ειναι καποιος που θελει να τα καταστρεψει ολα αγορι μου' του ειπε. 'Μαζι και τους αγωνες που δινεις και που σε διασκεδαζουν τοσο πολυ' προσθεσε με νοημα.
Τα ματια του Αρα γυαλισαν με μια αποκοσμη λαμψη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41
Μπορει να μην ειχε στοιχηματισει, να ηταν ενας απλος θεατης σ' εναν ουδετερο αγωνα, ομως ενδομυχα υποστηριζε τον δρακο του Ουρσιντ, εναν δρακο που τουλαχιστον στην αρχη δυσκολευοταν με το παγολυγκα. Οι αρχικες αψιμαχιες και τα πρωτα αναγνωριστικα χτυπηματα εκατερωθεν δεν ειχαν δημιουργησει θεμα αναμεσα στους αντιπαλους, ομως σταδιακα τα πραγματα σοβαρευαν. Οι σαν ξυραφενιες λεπιδες ακρες στις φτερουγες του δρακου συναγωνιζονταν επαξια τα γαμψα και πελωρια νυχια του παγολυγκα ενω επρεπε ν' αποφευγει και τα κοφτερα δοντια του. Στο χρονικο σημειο που ο παγολυγκας εμοιαζε να διατηρει μια σχετικη υπεροχη ο δρακος αντεπιτεθηκε. Αποφευγοντας μια κατα μετωπο επιθεση κινουμενος στο πλαι κατορθωσε να χαραξει με την φτερουγα του το στηθος του αντιπαλου του που αντιμετωπιζε πια ενα εντονο προβλημα αιμορραγιας. Διατηρωντας μια καλοσχεδιασμενη αμυντικη τακτικη ο δρακος κουραζε τον παγολυγκα που εμοιαζε ν' αντιλαμβανεται πως ειχε μια και μονο κινηση ακομη για ν' αντιστρεψει την κατασταση.
================================
Προσποιουμενος τον ανημπορο αφησε τον δρακο να τον πλησιασει ευκολα πονταροντας πως θα εκμεταλλευοταν την εστω στιγμιαια χαλαρωση του. Την στιγμη που θεωρησε καταλληλη επιτεθηκε με ολη του την δυναμη. Το αλμα που επιχειρησε ηταν εντυπωσιακο μα δεν απεδωσε ποτε. Υποψιασμενος ο δρακος ανοιξε τις φτερουγες του και πεταξε πανω απο τον εφορμωντα παγολυγκα. Την ωρα που το αιλουροειδες περνουσε απο κατω του κατορθωσε με μια αστραπιαια κινηση να βυθισει στην πλατη του την μια φτερουγα του τραυματιζοντας τον θανασιμα. Το μονο που ειχε να κανει ο δρακος πια ηταν υπομονη αφου ο παγολυγκας στερευε απο ζωη. Οταν ο αποκοσμος διατητης επιβεβαιωσε τον θανατο που παγολυγκα και την θριαμβευτικη νικη του δρακου το μισο πληθος ξεσπασε σε ζητοκραυγες και το αλλο μισο σε αποδοκιμασιες.
Δεν ειχε νοημα για τον Ελλερυ να παραμεινει στην θεση του, επρεπε να ερθει σε επαφη με τον Ουρσιντ. Με τεχνασματα κι εξαπατησεις κατορθωσε να φτασει μεχρι τους χωρους των ιδιοκτητων των μονομαχων διχως κανεις να τον υποψιαστει.
===============================
Ρωτησε και καποιος του εδειξε ποιος ηταν ο Ουρσιντ. Ανατομικα πλησιαζε πολυ την δομη του Ελλερυ με μικρες διαφορες. Τα ματια του κατακιτρινα, τα δαχτυλα του καθε χεριου ηταν οκτω ενω το χρωμα του δερματος του ειχε μια απαλη μωβ αποχρωση. Τον κοιταξε εξονυχιστικα προσπαθωντας να θυμηθει αν τον ηξερε απο καπου.
-'Εγω ειμαι ο Ουρσιντ' ειπε απαντωντας στην ερωτηση του Ελλερυ. 'Ποιος εισαι εσυ και τι θελεις' ?
-'Μολις παρακολουθησα τον αγωνα του δρακου σου' ειπε ο Ελλερυ 'σπουδαια νικη'.
-'Θες κατι αλλο' ? εκανε ψυχρα ο Ουρσιντ.
-'Η αληθεια ειναι πως θελω να σου μιλησω για κατι αλλο, προτιμω ομως να ειμαστε οι δυο μας' ειπε ο Ελλερυ. 'Εχει πολυ φασαρια εδω'.
-'Εισαι ατζεντης' ? ρωτησε ο Ουρσιντ. 'Θελεις να με κλεισεις για καποιον αγωνα' ?
-'Ναι, περιπου. Σε χρειαζομαι για καποιον αγωνα οντως'.
===============================
Ο Ουρσιντ του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Αφου διεσχισαν εναν διαδρομο με κοσμο που πηγαινε κι ερχοταν ο Ουρσιντ ανοιξε μια πορτα και μπηκαν σ' ενα δωματιο.
-'Πες μου γρηγορα οτι εχεις να μου πεις και φροντισε να ειναι προταση που ν' αξιζει'.
Ο Ελλερυ σαστισε λιγο μην ξεροντας πως ν' αρχισει.
-'Δεν ειναι ακριβως ενας τετοιος αγωνας σαν και τον σημερινο' ειπε 'και δεν θα υπαρχει αμοιβη. Εχει να κανει με'...
Ξεροκαταπιε νοιωθωντας την λεπιδα να πιεζει ασχημα την αρτηρια στο λαιμο του. Τα ματια του Ουρσιντ που τον κοιταγαν περιφρονητικα ειχαν παρει ενα ακομα πιο εντονο κιτρινο χρωμα.
-'Σπαταλας την ωρα μου με ανοησιες' ? ειπε και πιεσε λιγο ακομα την λεπιδα.
-'Αν θεωρεις την επιβιωση σου και την επιβιωση του δρακου σου ανοησιες, τοτε ναι, φοβαμαι πως σου σπαταλησα αδικα τον χρονο' ειπε ο Ελλερυ ξεροντας πως ριψοκινδυνευε.
-'Γινε λιγο πιο σαφης' εκανε ο Ουρσιντ διχως ν' αποτραβηξει την λεπιδα του.
==============================
Μολονοτι γνωριζε πως η θεση του ηταν δυσχερης και πως ανα πασα στιγμη ενα λεκτικο του λαθος μπορει να του κοστιζε τη ζωη ο Ελλερυ του εξηγησε λεπτομερειακα τι ακριβως συνεβαινε και για ποιο λογο ειχε βρεθει να τον αναζητα στον Τζεγκια. Οταν τελειωσε την αφηγηση του ο Ουρσιντ δεν απομακρυνθηκε. Φανηκε να ζυγιζει τα λεγομενα του προσπαθωντας να κατασταλαξει αν θα τον σκοτωνε η θα τον αφηνε να ζησει. Επιλεξε το δευτερο.
-'Αυτο το ονομα, Μετγκον, δεν το εχω ακουσει ξανα' ειπε στο τελος αποτραβωντας την λεπιδα του απο τον λαιμο του Ελλερυ. 'Ειναι πραγματι τοσο σοβαρη η κατασταση' ?
Ο Ελλερυ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
-'Εκεινη την Ρισανι πως την προσφωνησες καποια στιγμη' ? ρωτησε.
-'Ρισανι η Διαστικτη' εκανε απορημενος ο Ελλερυ.
-'Περιεγραψε την μου' ζητησε ο Ουρσιντ.
Ο Ελλερυ δεν ειχε κανενα προβλημα μ' αυτο.
==========================
-'Σωστα ειχα την αισθηση πως κατι μου θυμιζε' ειπε ο Ουρσιντ. 'Πριν πολλα χρονια υπηρχε μια φημολογια, ενας μυθος ουσιαστικα, γυρω απο καποιον που λαμβανε μερος σε τετοιους αγωνες αλλα ποτε δεν ειχε δει κανεις το πλασμα που θα μονομαχουσε γι αυτον. Εβγαινε παντα τελευταιος και το ζωο του ηταν καθε φορα και διαφορετικο. Λεγοταν πως δεν ειχε χασει ποτε αγωνα κι εφευγε παντα παλι χωρις κανεις να δει τον προμαχο του. Μια μερα απλα εξαφανιστηκε και κανενας δεν ακουσε ξανα γι αυτον. Κι εγω, οπως πολλοι αλλοι, πιστευα πως δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο εναν θρυλο που απλα καποιοι φροντιζαν να συντηρουν μεχρι που πριν αρκετο καιρο συναντησα καποιον που γνωριζε και ειχε δει απο κοντα Διαστικτο.
Αυτος μου εξηγησε τι ακριβως συνεβαινε μιας και ηξερε προσωπικα καποιον Διαστικτο. Τα στιγματα στο κορμι του επαιρναν το σχεδιο του ζωου που επιθυμουσε και μονομαχουσε γι αυτον. Λογικο που κανενας ποτε δεν μπορεσε να τον κερδισει. Ποιο ον θα νικουσε ποτε ενα σωρο ζωντανα στιγματα που επαιρναν οποια μορφη ηθελαν και τιποτα δεν μπορουσε να τα βλαψει' ?
=================================
-'Το αλλο ονομα που μου ανεφερες, αυτος ο Αζεμουρ, μου ειναι αγνωστο αλλα η υπαρξη μιας Διαστικτης στην ομαδα πραγματικα μου κεντρισε το ενδιαφερον. Οσο σκεφτομαι εναν αγωνα αναμεσα σ' αυτην και τον Αρα τοσο περισσοτερο ενθουσιαζομαι' εκανε ο Ουρσιντ.
-'Αρα ? Ποιος ειναι ο Αρα' ? ρωτησε ο Ελλερυ.
-'Ο δρακος μου' ειπε ο Ουρσιντ. 'Φροντισε να θυμασαι καλα τ' ονομα του και να το προφερεις σωστα γιατι γινεται πολυ οξυθυμος μ' αυτο'.
-'Αυτο σημαινει πως'....ξεκινησε την φραση του ο Ελλερυ.
-'...θα ερθω μαζι σου' ολοκληρωσε ο Ουρσιντ. 'Ποσες φορες εχει την ευκαιρια ενας τυχοδιωκτης σαν κι εμενα να του ζητηθει η βοηθεια του για να σωθει το συμπαν ? Επιπλεον, θα ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαρια για τον Αρα να εχει μια σοβαρη μονομαχια αντι να πρεπει να αντιπαρερχεται αυτα τα ψοφιμια που ειχε μεχρι τωρα γι αντιπαλους'.
-'Τελεια' εκανε ο Ελλερυ 'αυτο ειναι τελειο'.
===================================
-'Πηγαινε και περιμενε μας εξω απο την αρενα' του ειπε ο Ουρσιντ. 'Εγω πρεπει να παω να εισπραξω την αμοιβη μου για την νικη του Αρα και θα ερθουμε να σε συναντησουμε'.
Ο Ελλερυ εκανε οπως του ειπε μα τωρα ειχε ενα δευτερο και μαλλον αλυτο εμποδιο ν' αντιμετωπισει. Δεν υπηρχε μεταφορικο μεσον για να φυγουν απο τον Τζεγκια. Να τωρα που χρειαζοταν βοηθεια μα δεν ειχε. Αποφασισε να του πει την αληθεια, δεν μπορουσε να κανει αλλιως. Ισως ο Ουρσιντ ειχε καποια ιδεα για να λυσουν το προβλημα.
Απο κοντα ο Αρα εκτος απο εντυπωσιακος ηταν και τρομαχτικος. Ηταν οπως ακριβως περιμενε να ειναι ενας δρακος με μονη διαφορα πως δεν πεταγε φλογες απο το στομα του μα οι ακρες στις φτερουγες του ηταν απο καποιο αγνωστο υλικο που εκοβε τα παντα. Απο μεσα του ευχηθηκε να μην χρειαστει ποτε να ερθει σε αντιπαραθεση μαζι του, δεν θα ειχε καμια ελπιδα.
Απο την πλευρα του ο Αρα δεν του ειχε δωσει καμια σημασια, κοιτουσε μονο στα ματια τον Ουρσιντ περιμενοντας να λαβει εντολες για να τις εκτελεσει.
================================
Οταν του εθεσε το ζητημα που υπηρχε ο Ουρσιντ τον κοιταξε εκπληκτος.
-'Και πως ηρθες εδω' ? ρωτησε απορημενος.
Ο Ελλερυ του ειπε πως ηταν περιπλοκο και καποια στιγμη θα του εξηγουσε.
Ο Ουρσιντ ξεσπασε σε γελια.
-'Εισαι πραγματικα το κατι αλλο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε μολις σταματησε να γελα. 'Αφου ειναι ετσι τοτε θα εχουμε λιγο ποδαροδρομο μπροστα μας. Ακολουθησε' προσθεσε.
Ο Ελλερυ υπακουσε κι αρχισε να περπατα πισω του ενω λιγο μπροστα τους πετουσε ο Αρα. Μετα απο ενα γεματο δεκαλεπτο πεζοποριας ο Αρα σταματησε αποτομα. Μπροστα τους βρισκοταν ακινητοποιημενο ενα πραγματικα εντυπωσιακο αστροπλοιο που στραφτοκοπουσε κατω απο τις ακτινες του ηλιου. Ο Ουρσιντ το πλησιασε και το χαιδεψε.
-'Αυτο ειναι το Βιτα Βουμ, η δευτερη αδυναμια μου μετα τον Αρα' ειπε και κοιταξε τον Ελλερυ. 'Νομιζω πως το προβλημα σου λυθηκε Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' συμπληρωσε.
=================================
Το Βιτα Βουμ ταξιδευε στις αχανεις εκτασεις του συμπαντος συμφωνα με τις συντεταγμενες που ο Ελλερυ ειχε δωσει στον Ουρσιντ. Η πολυτελεια, η φινετσα και η αριστοκρατια που απεπνεε το Βιτα Βουμ ηταν εκθαμβωτικα. Ο Ελλερυ δεν το χορταινε ενω στο μυαλο του αναποφευκτα εκανε την συγκριση με το δικο του, το Γιζγκαρνοφ. Ενταξει, ηταν οντως υπεροχο σκαφος το Βιτα Βουμ μα δεν αλλαζε το δικο του για τιποτα. Γιζγκαρνοφ υπηρχε μονο ενα και ηταν δικο του.
-'Δεν μου ειπες τι χρονικο περιθωριο εχουμε για να σταματησουμε αυτον τον Μετγκον' ρωτησε σε ανυποπτο χρονο ο Ουρσιντ. 'Δεν μου αρεσει ν' αγχωνομαι ξερεις'.
-'Εχουμε ακομα χρονο μπροστα μας' απαντησε διπλωματικα ο Ελλερυ.
Ο Ουρσιντ πλησιασε τον Αρα και του χαιδεψε το κεφαλι.
-'Ειναι καποιος που θελει να τα καταστρεψει ολα αγορι μου' του ειπε. 'Μαζι και τους αγωνες που δινεις και που σε διασκεδαζουν τοσο πολυ' προσθεσε με νοημα.
Τα ματια του Αρα γυαλισαν με μια αποκοσμη λαμψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου