Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53

-'Γιατι ηρθαμε εδω ? Τι ψαχνουμε' ? ρωτησε.

Το αγριο βλεμμα της Μεριτα την εκανε να μετανοιωσει αμεσα που ρωτησε.

-'Μεινε κοντα μου και μην βγαζεις αχνα' της ειπε η Κηρα με εντονο υφος. ΄Να θυμασαι πως δεν σου εχω ακομα καμια εμπιστοσυνη, οχι μεχρι να ξεκαθαρισω τον ρολο που παιζεις'.

Η Ραντα κουνησε καταφατικα το κεφαλι της αποδεχομενη ουσιαστικα οσα μολις ειχε ακουσει.

-'Οτι ειχα να σου πω το ειπα' ειπε 'δεν εχω κατι να προσθεσω'.

-'Αυτο θα το δουμε' μουγκρισε η Κηρα 'αυτο θα το δουμε. Προς το παρον μεχρι να φτασουμε εκει που πρεπει φροντισε να εισαι κοντα μου, βρισκομαστε στην ελευθερη ζωνη για καθε παρανομο'.

Η Ραντα εριξε μια ματια τριγυρω προσπαθωντας να οπτικοποιησει τα λογια της Μεριτα. Πραγματι, ολος ο κοσμος που υπηρχε τριγυρω κινιοταν σαν να ειχε κατι να κρυψει με πρωτο και καλυτερο τον ιδιο τον εαυτο του. Συμφωνα με τα λεγομενα της Μεριτα, εφ' οσον κυκλοφορουσαν στην παρανομη ζωνη εκ των πραγματων παρανομοι θα ηταν.

                            ================================

 Υπηρχαν πλασματα απο καθε γωνια του γαλαξια, με εκατονταδες διαφορετικα παρουσιαστικα, πραγμα που καθιστουσε αδυνατον για οποιονδηποτε να διαβασει σκεψεις η προθεσεις. Κατω απο αλλες συνθηκες θα ενοιωθε τρομαγμενη αν ηταν μονη της, μα για εναν ανεξηγητο λογο η παρουσια της Κηρας, καθως και οι δυνατοτητες της που ειχε βιωσει κατ' ιδιαν, την προσεδιδαν ενα αισθημα ασφαλειας. Αυτο το συναισθημα προσπαθησε ν' αποτυπωσει και στο προσωπο της.

-'Εδω ειμαστε' εκανε η Μεριτα καθως σταματησε εξω απο ενα μπαρ. 'Ασε εμενα να κανω την κουβεντα' προσθεσε και μπηκε μεσα ακολουθουμενη απο την Ραντα.

-'Γκριντλοκ' εκανε απευθυνομενη στον αντρα πισω απο το μπαρ ενω παραλληλα καθοταν απεναντι του. Η Ραντα την μιμηθηκε διχως να πει λεξη.

-'Μεριτα' απαντησε ο αντρας και το βλεμμα του εστιασε στην Ραντα. 'Χαιρομαι που σε ξαναβλεπω' προσθεσε 'σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα'.

-'Το ιδιο κι εγω Γκριντλοκ' απαντησε η Κηρα 'το ιδιο κι εγω'. 

                    ===================================

-'Σε τι μπορω να σου φανω χρησιμος' ? εκανε ο Γκριντλοκ ενω συνεχιζε να κοιταει την Ραντα.

-'Αυτη ειναι η Ραντα, απο δω ο Γκριντλοκ' ειπε η Μεριτα καταλαβαινοντας πως δυσκολα θ' αρχιζε συζητηση αν δεν ικανοποιουσε την περιεργεια του μπαρμαν. 'Η Ραντα ειναι η αιτια που βρισκομαι και παλι εδω' συμπληρωσε.

-'Ελπιζω να ειναι μια ευχαριστη αιτια' ειπε ο Γκριντλοκ απευθυνομενος στην Μεριτα.

-'Ας αφησουμε τα υπονοουμενα και τα μισολογα Γκριντλοκ' σημειωσε η Μεριτα 'κι ας μπουμε κατευθειαν στο θεμα. Ξερεις οτι ψαχνω τον Ελλερυ, εφτασα μεχρι τον Ζιγκετ για να μαθω πληροφοριες αλλα το μονο που αποκομισα ηταν τα νεα του θανατου του Ντρισμπειν και τουτη εδω που ηταν και ο τελευταιος ανθρωπος που μιλησε μαζι του πριν πεθανει. Χρειαζομαι καθε τι που μπορει να ξερεις, εστω και την παραμικρη λεπτομερεια για να τον εντοπισω. Εχεις κατι για μενα η αδικα εκανα τον κοπο ' ? προσθεσε με τον τονο της φωνης της να γινεται πιο εντονη.

-'Η γνωστη, αξιαγαπητη Μεριτα' εκανε ο Γκριντλοκ χαμογελωντας.

                             ===========================

-'Δεν ειναι το καταλληλο μερος για να κουβεντιασουμε τωρα' συνεχισε. 'Ξερεις πως κοσμος περναει απο δω, παει κι ερχεται, ισως και να εχω κατι για σενα αλλα ειναι προτιμοτερο να τα πουμε μια αλλη στιγμη, ας πουμε οταν θα εχω κλεισει το μπαρ. Εδω καθε τρεις και λιγο θα μας διακοπτουν, συν τοις αλλοις η Ραντα ισως θα ηθελε να ξεκουραστει απο το ταξιδι απο τον Ζιγκετ. Σου μοιαζει παραλογο αυτο που λεω' ? συμπληρωσε.

Οσο και να ηθελε να διαφωνησει μαζι του η Μεριτα δεν μπορουσε παρα ν' αναγνωρισει πως ειχε δικιο. Δυσκολα θα μπορουσε να γινει κουβεντα κατω απο τετοιες συνθηκες, επιπλεον και η ιδια, οπως μαλλον και η Ραντα, χρειαζονταν λιγη ξεκουραση απο ενα τετοιο ταξιδι. Της εριξε μια ματια αναζητωντας μια συγκαταβαση και η κοπελα της την εδωσε αμεσα μεσα απο το βλεμμα της.

-'Δεν εχεις αδικο' ειπε στο τελος 'καλυτερα να το κανουμε ετσι. Εχεις να μας προτεινεις ενα μερος για να περασουμε το βραδυ μας χωρις περιττες ενοχλησεις' ?

-'Φυσικα' εκανε χαμογελωντας ο Γκριντλοκ 'αστο πανω μου'.

                  ===================================

Το ξενοδοχειο που τους ειχε προτεινει ο Γκριντλοκ απειχε λιγοτερο απο τρακοσια μετρα αλλα συμφωνα με τα λεγομενα του εκει θα ηταν απολυτως ασφαλεις. Θα χρησιμοποιουσαν τ' ονομα του οταν θα εφταναν δεδομενου πως οι ιδιοκτητες ηταν αρκετα δυσπιστοι με οσους δεν γνωριζαν. Εκει θα ξεκουραζονταν λιγο και αργοτερα, οταν το μπαρ του Γκριντλοκ θα εκλεινε για ολους τους αλλους θα επεστρεφαν. Ηταν αυτος ο κυκεωνας σκεψεων που απασχολουσε το μυαλο της Μεριτα και δεν της επετρεψε να προσεξει τις σκιες που τις ειχαν παρει απο πισω. Βρισκονταν σε αποσταση κοντα εκατο μετρων απο το ξενοδοχειο οταν οι σκιες εμφανιστηκαν αποτομα μπροστα τους αιφνιδιαζοντας τες. Μια σκια ξεκολλησε απο τις αλλες και μιλησε.

-'Δυο μορφονιες σαν κι εσας να βαδιζετε μονες μεσα στο σκοταδι' ? εκανε η σκια. 'Θα μπορουσε να σας συμβει καποιο ατυχημα, οι δρομοι εδω ειναι κοματακι επικινδυνοι. Αλλα μην φοβαστε, μ' ενα σχετικα ευτελες χρηματικο αντιτιμο εγω και οι φιλοι μου θα φροντισουμε να φτασετε ακεραιες στον προορισμο σας. Τι λετε' ? εκανε ειρωνικα.

                      ===================================

-'Εχεις απολυτο δικιο' εκανε η φωνη που δεν ανηκε στην Μεριτα η την Ραντα. 'Οντως αυτοι οι δρομοι ειναι επικινδυνοι το βραδυ για οσους δεν ξερουν να τους διασχισουν'.

Αιφνιδιαστηκαν ολοι. Η Μεριτα που δεν προλαβε ν' απαντησει, η Ραντα που προσπαθουσε ακομα να καταλαβει τι συνεβαινε και οι σκιες που ελαβαν απαντηση στην ερωτηση τους απο μια αορατη φωνη. Λιγα δευτερολεπτα μετα η φωνη απεκτησε υποσταση.

-'Να προσεχετε οπως φευγετε' συνεχισε η φωνη. Το βλεμμα ολων ειχε εστισει στην φιγουρα που μιλησε. Κανεις τους ποτε, μολονοτι στον Γκαβαρντα συναντουσε κανεις τα πλεον παραδοξα κι απιστευτα οντα, δεν ειχε δει κατι παραπλησιο. Μια υπεροχη καλλονη, γυμνη απο την κορυφη εως τα νυχια ειχε ξεπροβαλλει απο το πουθενα. Γυμνη ? Οχι ακριβως. Το κορμι της ηταν διασπαρτο απο καταμαυρα στιγματα που εμοιαζαν ζωντανα καλυπτοντας σχεδον το συνολο του σωματος της κινουμενα ασταματητα μ' εναν ανεπαισθητο ηχο, σχεδον σαν ψιθυρο. Η φωνη απο τις σκιες αντεδρασε πρωτη προσπαθωντας να καλυψει τον φοβο πισω απο μια επιθετικοτητα.

                    ==================================

-'Δεν ξερω ποια εισαι κυρα μου μα καλα θα κανεις να εξαφανιστεις πριν παθεις κακο' ειπε. 'Δεν εχουμε τιποτα μαζι σου και πιστεψε με, δεν θελεις ν' αποκτησουμε'.

Το ενστικτο της Μεριτα ουρλιαζε να μεινει αμετοχη και να δει τι θα συνεβαινε. Το εμπιστευτηκε.

-'Ποια ειναι αυτη' ? ψιθυρισε εκπληκτη η Ραντα. 'Τι ειναι' ?

-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε η Κηρα ενω ταυτοχρονα επιανε την Ραντα απο το μπρατσο. 'Κατι μου λεει πως δεν πρεπει ν' ανακατευτουμε σε οτι συμβει'.

-'Τι θα συμβει δηλαδη' ? εκανε η Ραντα.

-'Θα το μαθουμε αμεσως τωρα μαλλον' ειπε η Μεριτα και την τραβηξε προς τα πισω διακριτικα.

-'Ειναι η τελευταια σας ευκαρια να φυγετε' εκανε παλι η αγνωστη. 'Αλλιως'...

-'Αλλιως τι' ? αγριεψε η φωνη απο τις σκιες. 'Μην μας απειλεις εμας, εμεις ειμαστε'...

Δεν αποσωσε ποτε τα λογια του. Μολονοτι καμια κινηση δεν πραγματοποιηθηκε εναντιον του, αυτο που ειδε να συμβαινει μπροστα στα ματια του σχεδον τον πανικοβαλλε.

                        =============================

Σαν να ηταν ζωντανος οργανισμος μερικα απο τα στιγματα στο κορμι της γυναικας φανηκαν να ξεκολλανε, να αιωρουνται στον αερα και να σχηματιζουν κατι σαν μια τεραστια γροθια που προσγειωθηκε στο προσωπο ενος απο τις σκιες. Αυτος που δεχτηκε το χτυπημα σηκωθηκε κυριολεκτικα στον αερα, διεσχισε μια αποσταση επτα μετρων και προσγειωθηκε χωρις καν να σαλεψει στο εδαφος. Ο φοβος για το αγνωστο παρηγαγε αδρεναλινη, η αισθηση της αριθμητικης υπεροχης κι ενα απροσδιοριστο ψηγμα περηφανειας ηταν αυτο που εκανε τον αρχηγο των σκιων να διαταξει επιθεση εναντιον του μυστηριου εκεινου οντος.

Λες κι επαιρναν συγκεκριμενες οδηγιες τα στιγματα απο το κορμι της γυναικας κατευθυνθηκαν στα υπολοιπα μελη της συμμοριας. Ο ενας μετα τον αλλο επεφταν αναισθητοι κατω διχως η αποκοσμη εκεινη υπαρξη να εχει κανει την παραμικρη κινηση. Οι μονοι που ειχαν μεινει ορθιοι πια ηταν ο αρχηγος, η Μεριτα και η Ραντα που παρακολουθουσαν καταπληκτοι. Η Ραντα εκανε μια απειλητικη κινηση προς τον αρχηγο κι εκεινος το εβαλε στα ποδια διχως δευτερη σκεψη. 

                           ================================

-'Ποια εισαι ? Τι εισαι ? Τι θελεις' ? ρωτησε η Μεριτα με τις αισθησεις της σ' επιφυλακη.

-'Ειμαι η Ρισανι η Διαστικτη' απαντησε η μορφη. 'Τουλαχιστον ετσι με προσφωνει ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' προσθεσε ενω ειδε τα ματια της Μεριτα να γουρλωνουν.

-'Ξερεις τον Ελλερυ ? Ξερεις που μπορω να τον βρω ? Πες μου τωρα αμεσως γιατι'...

-'Γιατι τι' ? απαντησε η Ρισανι ενω τα στιγματα στο σωμα της αναδευτηκαν.

-'Με συγχωρεις' εκανε η Μεριτα 'αλλα τον ψαχνω τοσο καιρο κι εχω απελπιστει. Μα εσυ πως'...

-'Ακουσα την κουβεντα που ειχατε στο μπαρ με τον ιδιοκτητη του, ακουσα το ονομα Βαν Ντερ Εις και προσπαθησα να καταλαβω τον λογο που τον αναζητουσατε. Γι αυτο σας ακολουθησα, ηθελα να μαθω γιατι τον αναζητας' προσθεσε η Ρισανι.

-'Εγω ειμαι η Ραντα' εκανε η κοπελα 'κι εχω μπλεξει αθελα μου σε μια ιστορια που αυτο το ονομα ειναι στο επικεντρο του ενδιαφεροντος' συμπληρωσε.

-'Καταλαβαινω' εκανε η Ρισανι ενω τα στιγματα χαλαρωναν πανω στο κορμι της.

                  =================================

-'Εχουμε κλεισει δωματιο σ' ενα ξενοδοχειο εδω κοντα' εκανε η Ραντα. 'Μηπως να πηγαιναμε εκει να τα πουμε με την ησυχια μας αντι να στεκομαστε εδω, στην μεση του δρομου' ?

-'Σωστα' επικροτησε η Μεριτα. 'Ελα μαζι μας, θελω να μαθω οτι ξερεις για τον Ελλερυ'.

Η παραδοξη μορφη εμεινε για λιγο σιωπηλη. Οταν μιλησε ξανα και οι δυο γυναικες ειχαν την αισθηση πως υπηρχε ενας λυπημενος, θλιβερος τονος στην φωνη της.

-'Ναι, ειναι καλη ιδεα αυτη με το ξενοδοχειο. Αλλα δεν ειμαι τοσο σιγουρη πως η αλλη ιδεα ειναι καλη' προσθεσε ενω ταυτοχρονα τις πλησαιζε.

-'Τι εννοεις ? Δεν καταλαβαινω' ? εκανε η Μεριτα ενω ενα ασχημο προαισθημα αναδυθηκε στην επιφανεια αναζητωντας χωρο για να εξαπλωθει. 'Επαθε κατι ο Ελλερυ' ?

Η Ρισανι η διαστικτη παρεμεινε σιωπηλη. Η Μεριτα την πλησιασε ακομα περισσοτερο.

-'Πες μου, επαθε κατι ο Ελλερυ' ? επανελαβε με ξεψυχισμενη φωνη.

-'Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ειναι σχεδον νεκρος' απαντησε η Ρισανη με λυπημενη φωνη.

  

  

                                           ΝΙΚΟΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

                                               ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ

Συνεχιζε να παρακολουθει εμβροντητος το θεαμα που απλωνοταν μπροστα στα ματια του κουνωντας ενιοτε καταφατικα το κεφαλι του σαν αντιδραση στα χειμαρρωδη παραπονα που ακουγε. Ηταν και το λιγοτερο που μπορουσε να κανει αφου δεν ειχε διαθεσιμη καποια εξηγηση για να εξευμενισει τον ωρυομενο συνομιλητη του. Τον αφησε να ολοκληρωσει το λογιδριο του.

-'Θα το κοιταξω κ. Ζιρανσκι, αυτο ειναι που μπορω να κανω και θα σας ενημερωσω. Μου προξενει και μενα καταπληξη αλλα ειλικρινα δεν εχω ιδεα τι μπορει να ειναι. Θα εχετε νεα μου μεσα στην ημερα, σας το υποσχομαι, απλα δωστε μου λιγο χρονο'.

Φανηκε πως τα λογια του επιασαν τοπο γιατι ο τονος του εντονως διαμαρτυρομενου συνομιλητη του επεσε αρκετα, προφανως αποδεχομενος την δεσμευση που μολις ειχε ακουσει.

-'Μην ανησυχειτε κ. Ζιρανσκι' προσθεσε ' ειναι κατι που διορθωνεται, μολις εντοπιστει η πηγη του προβληματος το ζητημα σας θα λυθει αμεσα' συμπληρωσε καθως εβγαινε απο την πορτα.

Ασχετα με το τι υποστηριζε, βαθια μεσα του, η αμφιβολια κερδιζε διαρκως εδαφος.

                             =============================

Σταθηκε εξω απο το ακριβως διπλανο διαμερισμα και κοιταξε την βαρια, ξυλινη πορτα σαν να μπορουσε το βλεμμα του να την διαπερασει. Αντικειμενικα δεν χρειαζοταν, ηξερε ακριβως τι υπηρχε μεσα και τιποτα απ' ολα αυτα δεν δικαολογουσαν αυτο που ειχε ηδη δει. Εβγαλε μια αρμαθια κλειδια κι εψαξε το καταλληλο για την συγκεκριμενη πορτα ενω το μυαλο του ταξιδευε. 

Ο Παντσι Ο' Χαλλοραν ηταν ο διαχειριστης εκεινου του εξαωροφου κτιριου με τα τριαντα διαμερισματα στην καρδια της Νεας Υορκης, αυτος ηταν κι ο λογος που ειχε αντικλειδια για καθε ενα απ' αυτα τα διαμερισματα. Το κτιριο ανηκε στον δημο κι αυτος ηταν που τον ειχε θεσει επιστατη και υπευθυνο. Μεσα στις αλλες αρμοδιοτητες του ηταν και το να δινει λυσεις στα εκαστοτε προβληματα και μεχρι εκεινη την στιγμη τα πηγαινε περιφημα, εξ' αλλου αυτος ηταν και ο λογος που ολοι τον εμπιστευονταν και ειχαν μονο καλα λογια να πουν για το ατομο του.

Ετσι και τωρα, ειχε κληθει να λυσει αλλο ενα προβλημα, μονο που το συγκεκριμενο φανταζε δυσκολοτερο απ' τα αλλα λογω των ιδιαιτερων συνθηκων του.

                           ============================

Το διαμερισμα που ετοιμαζοταν να ξεκλειδωσει και να μπει μεσα ηταν αδειο. Εδω και μια βδομαδα ηταν ακατοικητο αφου ο ενοικος του, ενας μονοχνωτος και ακριβοθεωρητος γερακος, ειχε πεθανει επτα ημερες πριν. Ηταν ο ιδιος ο Παντσι που ειχε ανοιξει την ιδια πορτα οταν οι ενοικοι του οροφου τον ενημερωσαν πως ειχαν καιρο να δουν τον γεροντα και ανησυχουσαν, ηταν ο ιδιος που τον ειχε βρει νεκρο επανω σε μια πολυθρονα αντικα και ειχε ειδοποιησει την αστυνομια, ηταν ο ιδιος που ειχε σφραγισει το διαμερισμα με την επιπλωση του μεσα αναμενοντας καποιον νεο, υποψηφιο ενοικιαστη που θα του εστελνε ο δημος. 

Γνωριζε πολυ καλα τι υπηρχε στο εσωτερικο του διαμερισματος και τιποτα απ' οσα ηξερε δεν δικαιολογουσε το προβλημα που ειχε δημιουργησει στο ομορο διαμερισμα απ' το οποιο μολις ειχε βγει, παρ' ολα αυτα επρεπε να πιστοποιησει αυτα που γνωριζε ηδη.

Ξεκλειδωσε ευκολα κι ανοιξε. Μπηκε μεσα στο διαμερισμα κι εκλεισε την πορτα πισω του. Αναψε τα φωτα κι αναρωτηθηκε τι επρεπε να κοιταξει πρωτα. 

                                  =============================

Δεν του πηρε καθολου χρονο, ηταν εκει μπροστα του, οφθαλμοφανεστατο και πραγματικο.

Ολος ο ανατολικος τοιχος, η μεσοτοιχια με το διπλανο ακριβως διαμερισμα ηταν πλημμυρισμενο στα νερα. Ο τοιχος ειχε ποτισει τοσο πολυ που αδιορατα, λεπτα ρυακια νερου, σαν παραζαλισμενα φιδακια ετρεχαν μεχρι να καταληξουν στο πατωμα. Εκει ειχε σχηματιστει μια μεσαιου μεγεθους λιμνουλα που πασχιζε να εξαπλωθει οσο το δυνατον περισσοτερο στον χωρο.

Εφερε νοερα στο μυαλο του τα σχεδια των διαμερισματων και σιγουρεψε αυτο που ηδη υποψιαζοταν. Δεν υπηρχαν σωληνωσεις νερου στην μεσοτοιχια που θα μπορουσαν να δικαιολογησουν αυτο που συνεβαινε. Επρεπε ν' ανακαλυψει απο που προερχονταν τα νερα που ειχαν μουσκεψει τον τοιχο και δημιουργουσαν το προβλημα στο διπλανο διαμερισμα.

Το μονο αντικειμενο που εφαπτετο στον τοιχο ηταν εκεινο το υπερμεγεθες ψυγειο που εμοιαζε παντελως ακαιρο εκει που ηταν και μονο το τεραστιο μεγεθος του μπορουσε να δικαιολογησει την υπαρχουσα θεση του. Ισως η λυση τελικα να ηταν πολυ απλη κι ευκολη.

                         ============================== 

Διαψευστηκε. Το ψυγειο δεν ειχε καμμια φαινομενικη διαρροη που θα μπορουσε να δικαιολογησει την υπαρχουσα κατασταση. Ο εξονυχιστικος ελεγχος που εκανε το απεδειξε περιτρανα. Το πισω μερος του που ακουμπουσε στον τοιχο ηταν απολυτως στεγνο, η υγρασια που ειχε καταλαβει τον τοιχο υπηρχε παντου εκτος απο την περιοχη που καλυπτε η συσκευη. Η αιτια επρεπε να ηταν διαφορετικη, αρχισε να ψαχνει το οτιδηποτε μπορουσε να συσχετιζεται με το προβλημα.

Η ερευνα απεβη ακαρπη. Δεν μπορεσε να βρει καμμια εξηγηση για οτι συνεβαινε.

Ανοιξε το ψυγειο κι αντικρυσε το απολυτως τιποτα. Δεν υπηρχε κατι μεσα εκτος απο μεγαλες ποσοτητες παγου που ειχαν καλυψει σχεδον καθε τμημα του εσωτερικου. Το μονο που απεμενε να κανει ηταν να ριξει αλλη μια ματια στα σχεδια των διαμερισματων, ισως υπηρχε καποια λεπτομερεια που να του ειχε διαφυγει. Εκανε να βγει απο το διαμερισμα αλλα επεστρεψε παλι.

Τραβηξε την πριζα απο το ψυγειο για να λιωσει ο υφισταμενος εσωτερικος παγος. Θα επεστρεφε αργοτερα να δει τα αποτελεσματα αν και ηξερε πως δεν θα διορθωνε κατι ετσι. 

                      ================================

Τα σχεδια ηταν ακριβως οπως τα θυμοταν, δεν εκρυβαν κατι που να του ειχε διαφυγει, συνεπως η εξηγηση για το συμβαν ηταν ακομα μπροστα του αλλα δεν μπορουσε να την δει. Χτυπησε και παλι την πορτα του ενοικου που ειχε παραπονεθει για την απροσδοκητη υγρασια στον τοιχο του και τον ενημερωσε για τις εξελιξεις. Το καταλαβε πως δεν εμεινε ικανοποιημενος αλλα τουλαχιστον αποδεχτηκε το γεγονος πως ο Παντσι εκανε οτι μπορουσε για να λυσει το ζητημα. Μετα μπηκε και παλι στο αδειο διαμερισμα. Απλωσε περιξ του ψυγειου ενα σωρο χαρτινες, κομμενες κουτες που θ' απορροφουσαν το νερο που θα δημιουργιοταν οταν ο παγος θα ελιωνε και δεν θα του επετρεπαν να εξαπλωθει σε ολο το πατωμα. Εριξε μια ματια μεσα στην συσκευη αλλα ηταν πολυ νωρις γι αποτελεσματα. Την επομενη μερα θα ειχε καλυτερη εικονα.

Επεστρεψε στο διαμερισμα του, πηρε μια μπουκαλα Grace O' Malley κι ενα ποτηρι και βυθιστηκε σε μια πολυθρονα. Αυτα που αντιμετωπιζε συνηθως ηταν φυσιολογικα μικροπροβληματα, ετουτο εδω ειχε την αισθηση πως θα τον ταλανιζε περισσοτερο.

                    ==============================

Πεταχτηκε μεσα στην νυχτα απο τον υπνο του και ανακαθισε στο κρεβατι. Ξοδεψε μερικα δευτερολεπτα σκεψης, σηκωθηκε αποτομα, ντυθηκε και ετρεξε προς το κενο διαμερισμα. Παρακαλουσε απο μεσα του να εχει κανει λαθος και το μονο που θα του στοιχιζε θα ηταν καποιες ωρες υπνου αλλα τα παρακαλια του δεν επιασαν τοπο. Ακουσε τον ηχο μολις πατησε το ποδι του στο διαμερισμα. Ναι, ο βομβος ακουγοταν ξεκαθαρα. Κοιταξε την πριζα του ψυγειου και πισωπατησε σκιασμενος. Θα ορκιζοταν πως ειχε βγαλει την πριζα στην πρωτη επισκεψη του, ομως το ψυγειο ηταν κανονικα συνδεμενο στο ρευμα και λειτουργουσε. Προσπαθησε και παλι να την τραβηξει μα διαπιστωσε πως ηταν αδυνατον, λες και καποιος την ειχε σφηνωσει. Δεν υπηρχε ουτε σταλα νερο πανω στα χαρτοκουτα ενω ο τοιχος πισω απο το ψυγειο γυαλιζε απο την συνεχιζομενη υπαρξη νερου πανω του. Οτι και να συνεβαινε εδω ηταν περαν του φυσιολογικου.

Ανοιξε το ψυγειο και διαπιστωσε τρομοκρατημενος πως οχι μονο ο παγος δεν ειχε λιωσει στο ελαχιστο αλλα ο ογκος του ειχε αυξηθει κι αλλο σε ανησυχητικο βαθμο. 

                         ==================================

Η ανακλαστικη του κινηση να ξυσει ενα μερος του παγου που εντυνε το εσωτερικο του ψυγειου απεδειχθη καθοριστικη. Ενω προσπαθουσε ν' αποσπασει ενα κομματι ενοιωσε σαν ο ιδιος ο παγος να του αιχμαλωτισε το χερι. Οσο και να προσπαθησε να το τραβηξει δεν τα καταφερε. Τοτε ειδε το πλοκαμι απο παγο να ξεπροβαλλει μεσα απο το συμπαγες υλικο. Προσπαθησε ακομα πιο εντονα να τραβηξει το χερι του αλλα αυτο εμοιαζε σαν καρφωμενο πανω στον παγο. Ακολουθησαν μια σειρα αλλα πλοκαμια που εμφανιστηκαν απο το πουθενα που προσκολληθηκαν πανω του. Ενα απ' αυτα πλησιασε το προσωπο του, σταθηκε για λιγο απεναντι στο ματι του και μετα καρφωθηκε μεσα του. Ενα δευτερο εκανε ακριβως το ιδιο με το αλλο του ματι ενω το αιμα εβαψε την λευκη, εσωτερικη επενδυση του ψυγειου. Ο Παντσι σπαρταρησε λιγο, πραγματοποιησε μερικες ακουσιες ανακλαστικες κινησεις και ξεψυχησε με το κεφαλι ακουμπισμενο στην καταψυξη. Τα δεκαδες πλοκαμια που ειχαν βυθιστει στο σωμα του εκοβαν τα μελη του κομματια και τα τραβουσαν προς τα μεσα ενω το αιμα συνεχιζε να ποτιζει καθε σπιθαμη στο εσωτερικο του ψυγειου. 

                    ==================================

Το πλασμα που ζουσε κατω απο τον παγο δεν διεθετε νοημοσυνη, μονο ενστικτα. Και εδω και μια βδομαδα ενα ηταν το ενστικτο που ειχε υπερκερασει ολα τ' αλλα, η επιβιωση και η αναζητηση τροφης. Δεν γνωριζε γιατι αυτος που το ταιζε ειχε καθυστερησει τοσο πολυ να το προμηθευσει με τροφη, το μονο που ηξερε ηταν πως πεινουσε. Ειχε βγει απο το παγωμενο σπιτι του προς αναζητηση τροφης κινουμενο πανω σ' εκεινον τον λειο, επιπεδο τοιχο μα δεν ειχε βρει κατι και δεν μπορουσε να παραμεινει εκτος σπιτιου του για πολλη ωρα. Πανω που η ελλειψη τροφης ειχε γινει κατι περισσοτερο απο επιτακτικη ο τροφοδοτης του ειχε επιστρεψει, μονο που η συμπεριφορα του εμοιαζε αλλοπροσαλλη. Οχι μονο δεν το ταιζε αλλα ειχε κανει κατι που του στερουσε το απαραιτητο εμβαδον παγου που χρειαζοταν για να επιβιωσει. Αυτο ηταν κατι εντελως καινουργιο στην υπαρχουσα σχεση τους μα δεν διεθετε τα απαραιτητα εκεινα προσοντα για να ερμηνευσει το γιατι. Το μονο που ηξερε ηταν πως πεινουσε, ετσι η εξοντωση του Παντσι δεν ηταν αποτελεσμα λογικης ερμηνειας αλλα επιτακτικη αναγκη επιβιωσης.

                        =================================

Μα τι ηταν αυτη η τροφη !!! Ουδεμια σχεση με οτι το ειχαν ταισει μεχρι στιγμης. Πεντανοστιμη, πλουσια σε ποσοτητα και με πολλα νεα δεδομενα. Ενας νεος κοσμος σκεψης, βουλησης, επιλογων και αλλων αγνωστων ερεθισματων, εξω απο τα πρωτογονα ενστικτα του, ανοιγοταν μπροστα του αναμενοντας  εξερευνηση. Αυτη η τροφη του ειχε προσφερει απιστευτους νεους οριζοντες.

Με την πεινα κατευνασμενη το πλασμα ενοιωσε την αναγκη να σταθμισει νεοκοπους παραγοντες.

Καθε σημαδι που θα μπορουσε να προδωσει την τυχη της τροφης επρεπε να εξαφανιστει, καθε σημαδι που θα μπορουσε να προδωσει την ιδια του την υπαρξη του σε διαφορετικους απ' αυτο οργανισμους επρεπε να εξαλειφθει. Μεχρι την στιγμη που θα σιγουρευοταν για τις προθεσεις τους ηταν υποχρεωμενο να παραμενει στην αφανεια, καλα κρυμμενο απο καθε επιβουλη.

Χρειαζοταν ησυχια και ηρεμια για να μελετησει τα σχεδια του κι αυτο θα μπορουσε να επιτευχθει μονο μεσα στο σπιτι του. Εκλεισε την πορτα του ψυγειου και για ενα κλασμα του δευτερολεπτου δυο διδυμες λαμψεις, σαν απο φρεσκοσχηματισμενα ματια, αστραψαν στο εσωτερικο πριν σβησουν αποτομα και επιστρεψει το απολυτο σκοταδι.    

                                                                     

                                                               ΤΕΛΟΣ

                                       

                                    Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 52

Το σχεδιο ηταν απλο και θεωρητικα πραγματοποιησιμο μα απαιτουσε δεξιοτητες και ικανοτητες που διεθεταν και οι εξι. Ο Μινκαρ και η Σενζεν, εκμεταλλευομενοι τις γνωσεις του πρωτου στις δομες της O.A.A. και τις πολεμικες δυνατοτητες της δευτερης θα δημιουργουσαν αντιπερισπασμο στο βορειοανατολικο τμημα της εταιρειας, εκει που υπηρχε ο θαλαμος του ελεγχου της εσωτερικης ασφαλειας ενω η Γκαλορ με την Ναννινγκ θα επικεντρωνονταν στην τελειως αντιθετη πλευρα, εκει που βρισκοταν το διαστημοδρομιο. Ο συνδετικος κρικος αναμεσα στις δυο ομαδες θα ηταν η Ταμελ με τον Φορνακ, απο την μια θα βοηθουσαν την ομαδα του αντιπερισπασμου να διαφυγει μεσα απο τους αεραγωγους και απο την αλλη θα υποστηριζαν τις δυο αλλες Κηρες στην καλα φρουρουμενη περιοχη του διαστημοδρομιου. Αν ολοι ακολουθουσαν πιστα το χρονοδιαγραμμα οπως το ειχαν καταρτισει σε λιγοτερο απο δυο ωρες θα ειχαν δραπετευσει απο την εταιρεια. Οποιος καθυστερουσε να φθασει στην ζωνη απογειωσης θα εμενε πισω. 

Αυτο ηταν κατι που ξεκαθαριστηκε απο την αρχη κι εγινε αποδεκτο απ' ολους.

                ==================================

Η ψηφιακη καρτα του Μινκαρ τους ανοιξε σχεδον ολες τις πορτες, μεχρις ομως ενα σημειο. Ειχαν φτασει πια πολυ κοντα στο θαλαμο ελεγχου αλλα οσες φορες και να περασε την καρτα του ο Μινκαρ στο μηχανημα το φως παρεμενε κοκκινο κι ενας εκνευριστικος ηχος τους επαναλαμβανε σταθερα πως δεν ειχαν εξουσιοδοτηση απο εκεινο το σημειο και περα. Η ομαδα των πεντε φρουρων ασφαλειας μ' επικεφαλης εναν αξιωματικο προφανως ειχε παρατηρησει τις ακαρπες προσπαθειες τους απο το κλειστο κυκλωμα τηλεορασης και εκαναν εξαφνα την εμφανιση τους.

Την στιγμη ακριβως που ο αξιωματικος τελειωνε την φραση του λεγοντας τους πως επρεπε ν' απομακρυνθουν απο το χωρο αφου δεν ειχαν εξουσιοδοτηση η Σενζεν με τον Μινκαρ κοιταχτηκαν στα ματια στιγμιαια. Το ηξεραν πως θα συνεβαινε κατι τετοιο, το ειχαν προβλεψει.

Η κλωτσια της Σενζεν βρηκε τον αξιωματικο ακριβως κατω απο το σαγονι και ο τελευταιος επεσε κεραυνοβολημενος στο πατωμα. Πριν ακομα ακουμπησει κατω η Σενζεν ειχε φτασει στους δυο μπροστινους φρουρους. Ο ηχος απο τα κεφαλια που συγκρουστηκαν ηταν εντυπωσιακος.

                            ==============================

Ταυτοχρονα ο Μινκαρ μ' ενα εντυπωσιακο αλμα βρεθηκε αναμεσα στους αλλους δυο φρουρους και με ενα διπλο, ταυτοχρονο χτυπημα στο ηλιακο πλεγμα τους σωριασε κι αυτους πριν προλαβουν να καταλαβουν τι εγινε. Χρειαστηκαν λιγα δευτερολεπτα για να βγαλουν εκτος μαχης πεντε φρουρους κι αυτο τους εκανε ν' αναθαρρησουν. Πηραν την καρτα απο τον αξιωματικο και ανοιξαν την πορτα. Αν η Σενζεν δεν ειχε σπρωξει τον Μινκαρ τωρα θα ηταν νεκρος. Οι φρουροι πισω απο την πορτα ειδαν τι ειχε συμβει απο τις καμερες και ηταν προετοιμασμενοι. Οχι ομως τοσο καλα για ν' αντιμετωπισουν μια λυσσασμενη Σενζεν. Απεφυγε τα λειζερ με μια εντυπωσιακη τουμπα και με συνεχεις ελιγμους εφτασε σε αποσταση αναπνοης. Καρφωσε το λεπιδι της αναμεσα στα φρυδια του πρωτου φρουρου κι αρπαξε στον αερα το οπλο του ενω αυτος υπεκυπτε στον νομο της βαρυτητας. Πεταξε το οπλο στον Μινκαρ ενω παραλληλα συγκρατουσε το πτωμα του φρουρου χρησιμοποιωντας το σαν ασπιδα απεναντι στις βολες των υπολοιπων. Οι φρουροι ηταν σε αργη κινηση εν αντιθεσει με τους δυο σαμποτερ που γλυστρουσαν κυριολεκτικα στον αερα.

                        ================================

Τα λεπιδια της Σενζεν κινηθηκαν παραλληλα με τις δεσμες λειζερ του Μινκαρ και δευτερολεπτα μετα ειχαν απομεινει οι μονοι δυο ορθιοι στον θαλαμο αναμεσα σ' ενα σωρο πτωματα. Ο τελευταιος πλησιασε εναν κεντρικο, μεγαλο πινακα και αφου τον μελετησε για λιγο πατησε ενα συνδυασμο κουμπιων με εσχατο ενα στρογγυλο κοκκινο και χαμογελασε.

-'Ο συναγερμος ενεργοποιηθηκε' ειπε. 'Σε λιγο θα μαζευτει κοσμος εδω, καλυτερα να του δινουμε' προσθεσε. Η Σενζεν κουνησε καταφατικα το κεφαλι, πηρε μια μικρη φορα, πατησε πανω στις ενωμενες παλαμες του και πηδηξε προς το ταβανι. Το διαχωριστικο αναμεσα στον αεραγωγο και τον θαλαμο εκτιναχθηκε και η Κηρα αρπαχτηκε απο το χειλος και με μια αερινη κινηση περασε επανω. Ο Μινκαρ εκανε το ιδιο, το αλμα του τον εφερε αρκετα ψηλα, τοσο οσο το χερι της Σενζεν να πιασει το δικο του και να τον τραβηξει πανω. Τοποθετησαν πισω το διαχωριστικο κι αρχισαν να ερπουν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν. Μετα απο καμποση ωρα ο προπορευομενος Μινκαρ σταματησε, διστασε για λιγο μεσα στο σκοταδι και μετα χτυπησε με δυναμη το πατωμα.

                             =============================

Η Ταμελ και ο Φορνακ τους ειδαν κυριολεκτικα να πεφτουν απο το ταβανι μα δεν εξεπλαγησαν. Μεχρι στιγμης η εκτελεση του σχεδιου γινοταν κατα γραμμα και μεσα στα χρονικα περιθωρια.

-'Ειχατε καποιο προβλημα' ? ρωτησε η Ταμελ.

-'Προβλημα' ? εκανε ο Μινκαρ κοιτωντας την Σενζεν. 'Δεν προσεξα κατι' συμπληρωσε.

-'Ουτε κι εγω' ειπε η Κηρα ανασηκωνοντας τους ωμους της.

-'Ωραια' παρενεβληθη ο Φονκαρ. 'Ειμαστε μπροστα απο χρονο αλλα αυτος δεν ειναι λογος για να τεμπελιασουμε. Παμε ολο ευθεια, θα στριψουμε αριστερα στο τελος του διαδρομου, ανεβαινουμε τις σκαλες για το επανω επιπεδο και στα πεντακοσια μετρα θα συναντησουμε την γεφυρα που ενωνει αυτο εδω το κομματι με το νοτιο τμημα της O.A.A. Την διασχιζουμε, μετα φτανουμε στον χωρο φορτοεκφορτωσης και αμεσως μετα στο διαστημοδρομιο. Ερωτησεις' ?

-'Μονο μια' εκανε βαριεστημενα η Ταμελ. 'Τελειωσες' ? Ο Φονκαρ χαμογελασε.

'Χειροκροτηστε τον ανθρωπο και κουνηθειτε' προσθεσε και αρχισε να τρεχει μπροστα.

                           ============================

Ειχαν διασχισει σχεδον τα τρια τεταρτα της διαδρομης μεχρι τον χωρο απογειωσης και κανεις δεν τις ειχε ενοχλησει. Καθε τρεις και λιγο βεβαια μικρες ενοπλες ομαδες ερχονταν απο την αντιθετη κατευθυνση μα κανεις δεν μπηκε στον κοπο να τις ρωτησει κατι. Βεβαια η Γκαλορ και η Ναννινγκ ηταν συνεχως σ' επιφυλακη μα αυτο πια καταντουσε αστειο. Η Γκαλορ το απεδιδε πως για ολους ηταν ακομα συμμαχοι του Μετγκον, κατι που αυτοματα μηδενιζε ουσιαστικα καθε ενοχληση. Η Ναννινγκ με την σειρα της το απεδιδε στα καπριτσια της Θεας Τυχης αφου μετα απ' οσα ειχαν παθει επρεπε καπως να τις ξεπληρωσει. Οτι και να ηταν παντως την δουλεια του την εκανε.

Το ενστικτο της και μια μικρη λεπτομερεια ηταν που την εβαλε σε υποψιες. Διεσχιζαν εναν ανοιχτο χωρο τωρα με προορισμο τον απεναντι διαδρομο οταν αλλη μια μεγαλη ομαδα φρουρων περασε απο απεναντι και χαθηκε πισω τους. Μολις εφτασαν στο διαδρομο συνεχισαν για λιγο το περπατημα και καποια στιγμη η Γκαλορ εσπρωξε την Ναννινγκ σ' ενα κοιλωμα φερνοντας ταυτοχρονα το δαχτυλο στα χειλη της. Η Κηρα κουνησε το κεφαλι, σημαδι πως ειχε καταλαβει.

                          ==============================

Βαδισε αργα και προσεκτικα προς τα πισω, ουσιαστικα ακολουθωντας τους φρουρους με τους οποιους ειχαν μολις διασταυρωθει. Κινουμενη σαν σκια για να μην γινει αντιληπτη εφθασε στον μεγαλο χωρο που ειχαν διασχισει πριν λιγα λεπτα. Κρυμμενη σε μια γωνια κοιταξε εξονυχιστικα.

Ενας αξιωματικος εδινε κοφτες, χαμηλοφωνες οδηγιες στους φρουρους που κι αυτοι με την σειρα τους υπακουαν διχως να κανουν τον παραμικρο θορυβο. Αυτο που ειδε της προξενησε τεραστια εντυπωση. Συμφωνα με τις οδηγιες του αξιωματικου, οι φρουροι ειχαν μοιραστει ακριβως στην μεση και προσπαθουσαν να παρουν τις καλυτερες δυνατες θεσεις κρυψωνας ευρισκομενοι πλατη με πλατη. Το παραδοξο αυτο γεγονος την κρατησε καρφωμενη στην θεση της για ελαχιστο χρονο αφου εντελως αναπαντεχα μια ιδεα που της ηρθε εμπεριειχε ολα εκεινα τα στοιχεια που μπορουσαν να δωσουν μια εξηγηση. Προσεχοντας παντα να μην γινει αντιληπτη επεστρεψε στο μερος που ειχε αφησει την Ναννινγκ. Την πηρε απο το χερι και ανοιξε την πρωτη πορτα που βρεθηκε μπροστα τους σπρωχνωντας την μεσα και κλεινοντας πισω τους την πορτα.

                           ===========================

-'Τι συμβαινει' ? ρωτησε η Ναννινγκ αφου πρωτα σιγουρευτηκαν πως δεν υπηρχε κανενας αλλος στην μικρη αποθηκη ιματισμου οπου ειχαν καταφυγει.

Η Γκαλορ της εξηγησε τι ειχε δει και η εκπληξη ζωγραφιστηκε στο προσωπο της Κηρας.

-'Τι σημαινει αυτο' ? ρωτησε.

-'Μας εχουν καταλαβει, δεν υπαρχει αλλη εξηγηση' ειπε η Γκαλορ 'και μας στηνουν καποια παγιδα' συμπληρωσε.

-'Δεν καταλαβαινω' εκανε απορωντας η Ναννινγκ. 'Απο που βγαζεις αυτο το συμπερασμα' ? 

Της ειπε για την διαταξη των φρουρων μα αυτο δεν βοηθησε την Κηρα περισσοτερο.

-'Δεν ξερω αν εχουν παρει χαμπαρι τι ακριβως θελουμε να κανουμε μα αυτο που κανουν αυτη τη στιγμη ειναι να μας αποκοβουν απο τους υπολοιπους. Εμεις δεν μπορουμε να οπισθοχωρησουμε, αναγκαστικα θα πρεπει να πηγαινουμε μπροστα ενω οι υπολοιποι δεν μπορουν να μας φτασουν. 

Οτι και να εχουν στο μυαλο τους δεν ειναι προς οφελος μας, καταλαβαινεις' ?

                   ===================================== 

Μπροστα στην αποκαλυψη που μολις ειχε ξεδιπλωθει μπροστα της η Ναννινγκ εμεινε για λιγο σκεπτικη. Μετα γυρισε στην Γκαλορ με φωνη βουτηγμενη στην ανησυχια.

-'Οι αλλοι δεν εχουν ιδεα' ψιθυρισε. 'Τους εχουν στησει παγιδα κι αυτοι δεν ξερουν τιποτα' προσθεσε ενω η ανησυχια εβαφε ακομα περισσοτερο την τρεμουλιαστη φωνη της. 'Και εμεις δεν εχουμε τροπο να τους ειδοποιησουμε, ειναι αποκομμενοι και πανε γραμμη στην παγιδα. Πρεπει να γυρισουμε πισω, δεν μπορουμε να τους αφησουμε, πρεπει'....

-'Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα γι αυτους' ειπε με ψυχρη και σταθερη φωνη η Γκαλορ. 'Μην ξεχνας πως η μονη μας ελπιδα διαφυγης ειναι να φτασουμε στο διαστημοδρομιο, κι αν γνωριζουν ηδη τι σκεφτομαστε να κανουμε σιγουρα μας εχουν στησει και μας καποια παγιδα. Πρεπει να δουμε πως θα τα καταφερουμε να φτασουμε σε καποιο σκαφος. Οσο για τους αλλους' συμπληρωσε ενω παραλληλα κοιταγε βαθια στα ματια την Ναννινγκ, 'μην τους ξεγραφεις τοσο ευκολα. Απλα θα τους δωσουμε επιπλεον χρονο για μας συναντησουν'. 

                  ===============================

Η Ναννινγκ την κοιταξε με εκδηλη απορια προσπαθωντας να καταλαβει αν πραγματικα πιστευε οσα της ελεγε. Το υφος και η σταση της Γκαλορ σχεδον την ειχαν πεισει αλλα και παλι...

-'Τεσσερα ατομα εναντιον ποιος ξερει ποσων φρουρων  ? Ειλικρινα πιστευεις πως μπορουν να τα καταφερουν ? Πες μου, ειλικρινα πιστευεις κατι τετοιο' ? εκανε.

-'Ειμαστε δυο κι εχουμε ν' αντιμετωπισουμε τον ιδιο η περισσοτερο αριθμο φρουρων' ανταπαντησε η Γκαλορ 'και ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερουμε, αυτοι ειναι τεσσερεις κι εχουν τις ιδιες ικανοτητες με μας. Ποιος βρισκεται σε πλεονεκτικοτερη θεση, μου λες' ?

Εκανε μια μικρη παυση περιμενοντας να δει τις αντιδρασεις στα λεγομενα της.

-'Δεν εχουμε πολλα περιθωρια Γκαλορ' ειπε στο τελος 'ετσι δεν ειναι' ?

Η τελευταια κουνησε αρνητικα το κεφαλι.

-'Θα παμε μεχρι τελους Ναννινγκ κι οτι γινει, δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως'.

Η Ναννινγκ εσφιξε την γροθια της και μια λαμψη σκεπασε τα ματια της.

   

 

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51

-'Βλεπω πως ειστε ολες εδω' εκανε η Σενζεν μπαινοντας στο δωματιο. 'Εσεις ηρθατε νωρις η εγω καθυστερησα' ? προσθεσε χαμογελωντας.

-'Σ' ακολουθησε κανεις' ? ρωτησε επιτακτικα η Γκαλορ.

Η Κηρα σηκωσε τους ωμους σ' ενδειξη αγνοιας και στραφηκε στις υπολοιπες.

-'Απ' οσο καταλαβα οχι, δεν με ακολουθησε κανεις. Αλλα ποτε δεν ξερεις...' συνεχισε αφηνοντας μισοτελειωμενη την κουβεντα της. 'Μπορω να μαθω τι συμβαινει ? Απο ποιον κρυβομαστε' ?

-'Και μεις γι αυτο το λογο ειμαστε εδω' απαντησε η Ταμελ. 

-'Μπορουμε ν' αρχισουμε' ? εκανε ελαφρα εκνευρισμενη η Ναννινγκ. 'Οσο καθυστερουμε τοσο αυξανονται οι πιθανοτητες να μας εντοπισουν'.

Για λιγο επεσε μια βουβαμαρα στο δωματιο λες και καμια δεν ειχε κουραγιο η ορεξη να πει κατι.

Την σιωπη εσπασε η φωνη της Γκαλορ.

-'Υπαρχουν καποια πραγματα που πρεπει να μαθετε' ειπε και ξεκινησε να μιλαει.

                           ============================

Η ιδια βουβαμαρα επανεκαμψε αμεσως μετα που η Γκαλορ ολοκληρωσε τον λογο. Ηταν παλι αυτη που την εσπασε ξανα μα καμια απο τις παρευρισκομενες δεν φανηκε να το αντιλαμβανεται.

-'Τωρα ξερετε τι λεχθηκε αναμεσα σε μενα και τον Μετγκον' ειπε. 'Αυτος ειναι ο λογος που σας φωναξα κρυφα εδω, ν' αποφασισουμε ολες μαζι τι θα κανουμε απο εδω και περα. Ακουω σκεψεις, ιδεες, προτασεις, τα παντα, οτι εχετε στο μυαλο σας. Λοιπον' ?

-'Ο αθλιος, ο ελεεινος' ειπε με συριχτη φωνη η Ταμελ ενω παραλληλα οι αρθρωσεις στα δαχτυλα των χεριων της ειχαν ασπρισει απο το πολυ σφιξιμο. 'Δεν μπορουμε να το αφησουμε ετσι αυτο, δεν γινεται, πρεπει να πληρωσει για οτι εκανε'.

-'Εχει δικιο η Ταμελ' ξεσπαθωσε η Σενζεν. 'Εξ' αιτιας του αυτη την στιγμη η Βερμια και η Χεφει δεν βρισκονται αναμεσα μας. Πρεπει να εκδικηθουμε με καθε τροπο'.

Η Γκαλορ στραφηκε στην μοναδικη Κηρα που ακομα δεν ειχε τοποθετηθει.

-'Ναννινγκ ? Εσυ τι λες' ? 

                       ================================

-'Το λαθος απο την αρχη ηταν δικο μας, οχι του Μετγκον' ειπε σχεδον ψιθυριστα η τεταρτη Κηρα ξεσηκωνοντας ενα πληθος διαμαρτυριων απο τις αλλες.

-'Μα τι λες τωρα ? Μιλας σοβαρα ? Εμεις'...προσπαθησε ν' αντικρουσει τα λογια της η Σενζεν αλλα με μια κινηση του χεριου της η Γκαλορ την σταματησε. Στραφηκε και παλι στην Ναννινγκ.

-'Συνεχισε' ειπε.

-'Θυμαστε αραγε ποιες ειμαστε ? Νομιζω πως το εχουμε ξεχασει ολες' αρχισε η Ναννινγκ. 'Οι 7 Κηρες, η συμμορια φοβητρο, εκει που κατεφευγαν ολοι οταν ηθελαν να λυσουν καποιο προβλημα τους. Θυμαστε μηπως τι δουλειες αναλαμβαναμε ? Αποστολες στα μετρα μας, ενας φονος εδω, μια απαγωγη εκει, αυτα ηταν. Παντα σταθμιζαμε τα ρισκα που επρεπε να παρουμε αλλα και παντα ξεραμε λιγο-πολυ τι θ' αντιμετωπιζαμε. Καναμε την δουλεια, πληρωνομαστε και τελος. Ετσι αποκτησαμε φημη, ετσι γιναμε γνωστες. Ποτε, επαναλαμβανω ποτε, δεν αναλαβαμε κατι που δεν ξεραμε εκ των προτερων πως μπορουσαμε να χειριστουμε'.

                      ================================

-'Και ξαφνικα εμφανιζεται ο Μετγκον, ενας μισοπαλαβος που αναζητα συμμαχους για να καταστρεψει το συμπαν και να δημιουργησει ενα δικο του συμφωνα με τα προσωπικα του κριτηρια. Ενα συμπαν στο οποιο ειμαστε τμημα, κομματι του κι εμεις. Και μπροστα στον κινδυνο να παψουμε να υφισταμεθα συμφωνουμε μαζι του λησμονωντας το πιο βασικο απ' ολα. Πιστεψαμε πραγματικα πως ενα πλασμα σαν τον Μετγκον χρειαζεται συμμαχους, συμμαχους που θα κρατησει και μετα την ολοκληρωση αυτου που πρεσβευει ? Πιστεψαμε στ' αληθεια πως θα παραμεναμε στο απυροβλητο, πως δεν ημασταν αναλωσιμες ? Τι στον Λεγκαν πιστεψαμε ? Οντοτητες σαν τον Μετγκον δεν χρειαζονται ποτε κανεναν αλλον, παντα χρησιμοποιει καποιους για τις δουλειες του κι οταν αυτες οι δουλειες ολοκληρωθουν οι αλλοι ειναι απλα αχρηστοι, πιονια σε μια σκακιερα για την οποια δεν υπαρχει προβλεψη επιβιωσης μετα το περας της παρτιδας. Οχι, δεν φταιει ο Μετγκον, αυτος εκανε αυτο που επρεπε να κανει, αλλα εμεις ? Καναμε αυτο που επρεπε η πεσαμε με τα μουτρα σε μια παγιδα που εχει κοστισει ηδη την ζωη στην Βερμια και την Χεφει' ?

                    ================================

Το ξεσπασμα της Ναννινγκ ακολουθηθηκε απο μια ακομα βαρια σιωπη καθως ολες οι αλλες Κηρες αναλογιζονταν οτι ειχαν ακουσει. Η Γκαλορ μιλησε και παλι.

-'Εχεις δικιο', μονολογησε. 'Εξισωσαμε την περιπτωση του Μετγκον με ολες τις αλλες που κατα καιρους ειχαμε αναλαβει, εθελοτυφλησαμε  και τωρα να τα αποτελεσματα' συμπληρωσε.

-'Και τι προτεινεις δηλαδη' ? ρωτησε η Ταμελ. 'Να τα ξεχασουμε ολα, σαν να μην εγινε ποτε τιποτα και να συνεχισουμε τις ζωουλες μας ? Αυτο λες' ?

Η Ναννινγκ παρεμεινε σιωπηλη.

-'Πρεπει να υπαρχει τροπος να εκδικηθουμε, πρεπει' μουρμουρισε η Σενζεν.

-'Αν σας ακουγε καποιος κυριες μου θα υπεθετε πως σχεδιαζετε ανταρσια απαναντι στον συμμαχο σας. Αυτο κανετε' ? ακουστηκε μια αντρικη φωνη πισω τους.

Σαν να τις ειχε τσιμπησει φιδι πεταχτηκαν ολες ορθιες και κοιταξαν προς την μερια της φωνης.

Διπλα ακριβως στην πορτα δυο αγνωστοι αντρες στεκονταν και χαμογελουσαν.            

                       ===============================

-'Ποιοι ειστε εσεις ? Τι θελετε' ? ρωτησε η Γκαλορ μετα τον αρχικο αιφνιδιασμο.

-'Τσιρακια του Μετγκον ειναι, αν ρωτας εμενα' απαντησε η Ταμελ εξαγριωμενη. 'Και θα παθουν οτι αξιζει στους υποτακτικους αυτου του παραφρονα'.

Δεν ειχε αποσωσει ακομα την φραση της και ηδη ειχε κινηθει απειλητικα προς τον εναν απο τους δυο αντρες. Απο το πουθενα ενα κοφτερι λεπιδι ειχε κανει την εμφανιση του στο χερι της και ειχε στοχο την καρδια του αντρα. Μονο χαρη σ' ενα επιδεξιο ελιγμο ο τελευταιος κατορθωσε ν' αποφυγει το μοιραιο. Ταυτοχρονα ο αλλος μιλησε ενω παραλληλα επαιρνε αμυντικη σταση.

-'Δεν ειμαστε μαζι σας αλλα δεν εξυπηρετουμε τα συμφεροντα κανενος Μετγκον' ειπε ενω τα ματια του σαρωναν τον χωρο για ενδεχομενη αλλη επιθεση.

-'Ταμελ στασου' προσταξε η Γκαλορ. 'Ασε τους να μιλησουν'.

-'Στ' αληθεια πιστευεις τα παραμυθια τους' ? εκανε αλαφιασμενη η Κηρα.

-'Ειπα, ασε τους να μιλησουν' επανελαβε με παγωμενη φωνη η Γκαλορ.

                 ==================================

-'Ανηκουμε στην ομαδα του Κρουξ, μας εχει προσλαβει ο Ρεντεν, το ενα απο τα δυο αφεντικα της Ο.O.A' συνεχισε ο αντρας. 'Εχουμε καταλαβει πως κατι περιεργο συμβαινει στην εταιρεια αλλα δεν ξερουμε τι. Εμεις εχουμε μεινει εδω σαν προσωπικη φρουρα του Ρεντεν μεχρι να ερθουν και οι υπολοιποι. Εμεις ειπαμε στην δικια σας που εφυγε που να παει για να βρει αυτον που εψαχνε'.

-'Η Μεριτα' ? εκανε η Σενζεν.

-'Ναι, αυτη' συμπληρωσε ο αντρας. 'Επι τη ευκαιρια εγω ειμαι ο Φορνακ κι αυτος εκει ειναι ο Μινκαρ' προσθεσε δειχνοντας με το χερι του τον αλλο.

-'Ταμελ κρυψε το λεπιδι, δεν νομιζω πως θα χρειαστει' εκανε η Γκαλορ.

Η Κηρα υπακουσε με δυσφορια.

-'Μα τα μπουντρουμια του Ζελ, εισαι πραγματικα γρηγορη μορφονια' εκανε αυτος που ακουγε στο ονομα Μινκαρ απευθυνομενος στην Ταμελ.

-'Συνεχισε ετσι και θα δεις ποσο γρηγορη ειμαι' μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια της η Ταμελ. 

                       =================================

Για λιγη ωρα οι Κηρες ακουγαν αυτα που τους ελεγαν τα δυο μελη της ομαδας του Κρουξ. Ηταν ολοφανερο πως βρισκονταν εκει για μια συγκεκριμενη δουλεια μα κατι δεν πηγαινε καλα. Ουσιαστικο κουμαντο πια εκαναν τα δυο τσιρακια του Μετγκον, η Ντρελια και η Χαρυανα ενω ο Ρεντεν με τον Λειτον εμοιαζαν εξαφανισμενοι. 

-'Καταλαβατε τωρα γιατι μπορεσαμε να μπουμε μεσα στο δωματιο' ? ειπε ο Φονκαρ. 'Εχουμε ψηφιακες καρτες απο τον Ρεντεν σχεδον για την πλειοψηφια της Ο.O.A. που ανοιγουν τα παντα. Σας ειδαμε που ερχοστασταν εδω και ειπαμε να σας ενημερωσουμε για χαρη της φιλης σας, της Μεριτα. Δεν εχουμε καμια διενεξη μαζι σας, πιστεψτε μας. Τι τρεχει με σας ομως' ?

Η Γκαλορ κουνησε καταφατικα το κεφαλι της και τους εξιστορησε περιληπτικα τι ειχε συμβει.

-'Συγκεντρωθηκαμε εδω για να αποφασισουμε τις μελλοντικες μας κινησεις, καταλαβατε ? Δεν θελουμε οι ανθρωποι του Μετγκον να καταλαβουν το παραμικρο'.

Ο Φορνακ με τον Μινκαρ κοιταχτηκαν για λιγο. Μετα ο Μινκαρ πηρε το λογο.

                      ==================================

-'Το δικο μας περιθωριο για να εχουμε οδηγιες απο τον Κρουξ ληγει αποψε το βραδυ. Αν δεν υπαρξουν νεες εντολες η συμφωνια μας ειναι να επιστρεψουμε στον Αγκελ, εκει που βρισκεται βαση μας. Απ' οτι βλεπω ο Ρεντεν ειναι καμμενο χαρτι και ο Λειτον ονειροπολει πως μπορει να ξαναπαρει πισω την εταιρεια του. Οτι εξελιξεις θα υπαρξουν εδω θα δρομολογουνται απο τον Μετγκον κι απ' αυτα που ακουσα ο τυπος ειναι ικανος για τα παντα. Αν θελετε να ερθετε μαζι ειστε καλοδεχουμενες διαφορετικα αν θελετε να ψαξετε την φιλη σας θα πρεπει να πατε στον Γκαβαρντα, εκει την στειλαμε μηπως μαθει κατι για τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. Λοιπον' ?

-'Δεν νομιζω πως εχουμε πληθωρα επιλογων' εκανε η Γκαλορ. 'Το να παραμεινουμε εδω θα ηταν σκετη αυτοκτονια, πρεπει να παμε καπου ν' ανασυνταξουμε τις δυναμεις μας. Και φυσικα δεν μπορουμε να γυρισουμε πισω, ο Μετγκον ξερει ηδη για το μερος. Εσεις οι τρεις θα πατε μαζι με τον Φορνακ και τον Μινκαρ στον Αγκελ κι εγω θα παω στον Γκαβαρντα μηπως βρω την Μεριτα και μετα θα ερθουμε και μεις στον Αγκελ. Ειμαστε ολες συμφωνες' ?

                     ================================

Χρειαστηκαν λιγα λεπτα για να επελθει ομοφωνια στην προταση της Γκαλορ. Τωρα το μονο που εμενε ηταν να σχεδιασουν τον τροπο με τον οποιο θα εφευγαν απο την Ο.O.A διχως να τους παρουν χαμπαρι η Ντρελια και η Χαρυανα, ολα τ'αλλα μπορουσαν να περιμενουν.

-'Μπορεις να μου πεις γιατι χασκογελας συνεχως σαν ηλιθιος' ? εκανε εκνευρισμενη η Ταμελ απευθυνομενη στον Μινκαρ που δεν ξεκολλαγε τα ματια απο πανω της.

-'Σκεφτομουνα ποσο αδικο θα ηταν να παθαινε κατι μια ομορφια σαν κι εσενα' ηρθε η απαντηση.

Η Ταμελ εκανε μια αποτομη κινηση προς το μερος του και ο αντρας πισωπατησε δυο βηματα.

-'Δεν φταιω εγω, εσυ με ρωτησες' συνεχισε ο Μινκαρ παντα με το χαμογελο κολλημενο στα χειλη.

-'Συνεχισε ετσι και θα γνωρισεις καποια στιγμη την οψη του φιλου μου' εκανε η Ταμελ ενω παραλληλα χαιδευε το κοφτερο λεπιδι που ακομα κρατουσε στα χερια της. 

-'Μπορειτε να σταματησετε εσεις οι δυο' ? εκανε η Ναννινγκ. 'Εχουμε σημαντικοτερα πραγματα ν' ασχοληθουμε απο το καυγαδακι σας. Λοιπον, τι κανουμε' ? προσθεσε απευθυνομενη σε ολους.  

   

  

 

  

                                        ARGIRIS VIAROPOULOS

                             Ο ΜΥΘΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

-'Διαβασε εδω και πες μου τι δεν σου κολλαει' ειπε με θριαμβευτικο υφος πετωντας ενα ματσο χαρτια στο γραφειο του αρχισυντακτη. 'Ελα Ρον, ακομα και συ μπορεις να το βρεις' προσθεσε.

Ο Ρον Πατσενσκι κοιταξε μια τα χαρτια και μια τον κομιστη τους, αναστεναξε κι εγειρε πισω στην πολυθρονα του. Εβγαλε τα γυαλια του, αναψε τσιγαρο και μιλησε βαριεστημενα.

-'Χαρολντ' ειπε 'γλυτωσε με απο τον κοπο και πες μου τι διαβολο λενε αυτα τα χαρτια. Σημερα ειδικα πνιγομαι, δεν εχω χρονο ουτε για να παω στην τουαλετα'.

-'Επαρχια Gansu, νομαρχια Gannan, κομητεια Maqu, πολη Cerima' απαντησε ο Χαρολντ ενω ενα πλατυ χαμογελο φωτιζε το προσωπο του. 'Δεν χρειαζεται να ξερεις κατι αλλο' συμπληρωσε.

Ο αρχισυντακτης τον κοιταξε αναρωτουμενος αν ο δημοσιογραφος ηταν στα καλα του.

-'Τι ειναι αυτα τα κινεζικα που λες' ? ειπε. 'Μεθυσμενος εισαι πρωινιατικα' ?

-'Κινεζικα, ακριβως οπως το ειπες Ρον' επεμενε ο ρεπορτερ που φουσκωνε σαν το παγωνι.

-'Πες μου τι λες Χαρολντ η τσακισου απο δω, εχω δουλεια' ουρλιαξε ο αρχισυντακτης.

                           =============================

Ο Χαρολντ σηκωθηκε απο την καρεκλα του και αρχισε να μιλαει.

-'Κατι περιεργο συμβαινει στην πολη Cerima κι εγω σκοπευω να το ανακαλυψω' ειπε ενω εβλεπε το χερι του συνομιλητη του να του κανει νοημα για πιο γρηγορα. 'Θυμασαι τον σεισμο που εγινε στην Κινα πριν δυο βδομαδες' ? συνεχισε ενω ο αρχισυντακτης ενευσε καταφατικα. -'6,7 ριχτερ Ρον, 1267 νεκροι και ασυλληπτες καταστροφες. Το επικεντρο ηταν 12 χιλιομετρα απο την πολη Cerima και μαντεψε τι ? Ενω ολες οι αλλες περιοχες επληγησαν ασχημα στην Cerima δεν υπηρξε ουτε ενας θανατος, ουτε ενα σπιτι γκρεμισμενο, ουτε καν μια ρωγμη που να παρει ο διαβολος. Σου μοιαζει εσενα φυσιολογικο αυτο ? Οχι , πες μου σου μοιαζει φυσιολογικο' ?

-'Μπορεις να μου πεις για ποιο λογο ασχοληθηκες μ' εναν σεισμο πριν δυο βδομαδες και μαλιστα καπου στο χαος της Κινας' ? ρωτησε με εκδηλη απορια ο αρχισυντακτης.

-'Φυσικες Καταστροφες : Τα Μερη Του Πλανητη Που Κινδυνευουν Περισσοτερο' εκανε με στομφο ο Χαρολντ. 'Αν δεν κανω λαθος εσυ μου ανεθεσες αυτην την ερευνα Ρον' προσθεσε.

                        ================================

-'Ακομα δεν καταλαβαινω τι θελεις απο μενα Χαρολντ' εκανε ο αρχισυντακτης. 'Γραψε οτι νομιζεις, φτιαξτο και φερτο να το δουμε. Γιατι μου πρηζεις τα συκωτια' ?

-'Ξυπνα Ρον' εκανε ο νεαρος ενω καθοταν παλι στην καρεκλα του. 'Αυτο ηταν το εναυσμα, ο σεισμος εννοω. Απο περιεργεια εψαξα με οσα στοιχεια ειχα διαθεσιμα αυτην την πολη. Απο που ν' αρχισω ? Ολη η κομητεια βρισκεται σχεδον στο οριο της φτωχιας, στην Cerima ζουν αρχοντικα. Πριν πεντε χρονια επτα χωρια γυρω απο την Cerima βουλιαξαν στις λασπες απο πλημμυρες, εκει επεσε μια ποτιστικη βροχη μονο. Μοιαζει λες και πανω απο την πολη εχει μπαστακωθει ενας φυλακας αγγελος και τους προστατευει απο τα παντα. Πρεπει να παω εκει Ρον, πρεπει να δω τι συμβαινει. Εχω ενα προαισθημα πως θ' ανακαλυψω κατι συνταρακτικο'.

-'Εχεις ιδεα ποσο κοστιζει ενα τετοιο ταξιδι' ? ρωτησε ο αρχισυντακτης.

-'Μην αρχιζεις τις τσιγγουνιες τωρα Ρον. Καταλαβαινεις τι σου λεω' ?

-'Ξεχνα το Χαουαρντ' ειπε μετα απο σκεψη ο Ρον. 'Δεν μπορω να εγκρινω ενα τετοιο ταξιδι'.

                  =====================================

Του ειχε παρει τον τριπλασιο σχεδον χρονο για να φτασει στην Cerima απ'οσο χρειαστηκε για να πεισει τον αρχισυντακτη του να εγκρινει το συγκεκριμενο ταξιδι. Παρακαλια, εκβιασμοι, απειλες, οτι χαρτια ειχε και δεν ειχε τα ανοιξε πανω στο τραπεζι ευελπιστωντας πως θα τα καταφερνε. Και στο τελος οντως τα καταφερε. Βοηθησε σ' αυτο βεβαια και η προσκομιση των στοιχειων που εδειχναν πως οντως κατι μυστηριο συνεβαινε εκει. Στα θετικα ακομα μπορουσε καποιος να προσθεσει και το γεγονος πως σε μια βδομαδα οι Κινεζοι θα γιορταζαν την Πρωτοχρονια τους, πραγμα που σημαινε πως ειχε και μια υποτυπωδη δικαιολογια για τον λογο που τον εφερνε σ' εκεινο το απομακρυσμενο μερος του κοσμου. Ολο το υλικο που ειχε συγκεντρωσει σχετικα με την Cerima το ειχε σχεδον απομνημονευσει, ετσι δεν συνετρεχε λογος να κουβαλα μαζι του χαρτια η αλλα εγγραφα που ενδεχομενως να προδιδαν την πραγματικη φυση του ταξιδιου του. Η αληθεια ηταν πως δεν ηξερε ακριβως απο που να ξεκινησει, αυτο θα το αποφασιζε οταν θα εφτανε κει και διαπιστωνε τις υπαρχουσες συνθηκες.

                      ===================================

Η πολη ηταν μια καλη απομιμηση μιας οποιασδηποτε ευρωπαικης πολης με ολα εκεινα τα στοιχεια που χαρακτηριζουν μια τετοια. Το μονο πραγμα που του εκανε εντυπωση ηταν η ελλειψη μεγαλων ιατρικων μοναδων και νοσοκομειων. Διασπαρτα υπηρχαν μικρα κεντρα υγειας που με μια δευτερη, πιο εμπεριστατωμενη ματια καταλαβε πως αφορουσαν μονο απλες, κοινες, συνηθισμενες περιπτωσεις ασθενειας. Εμοιαζε σαν η πολη να μην υπεφερε καθολου απο βαριες, θανατηφορες ασθενειες που κατ΄επεκταση σημαινε πως δεν συνετρεχε λογος να υφιστανται οι σχετικες υποδομες. Αρχικα προσπαθησε μονος του να βρει απαντησεις στα ερωτηματικα που τον απασχολουσαν μα δεν καταφερε κατι. Η συναντηση του με τον δημαρχο και τα μελη του διοικητικου συμβουλιου ηταν εγκαρδια, ολοι ηταν στην διαθεση του αλλα και παλι δεν εμαθε κατι που θα τον βοηθουσε να βρει την ακρη του κουβαριου που ηθελε να ξετυλιξει.

 Το μονο που ειχε καταφερει ηταν να προσκληθει επισημα στις εορταστικες εκδηλωσεις για την Κινεζικη Πρωτοχρονια που θα λαμβανε χωρα σε λιγες μερες. Σπουδαιο επιτευγμα.

                          ================================

Η επισκεψη του στις δυο μεγαλες τοπικες εφημεριδες και σε αλλες δημοσιες υπηρεσιες δεν προσθεσαν τιποτα στο απολυτο μηδεν που ειχε ηδη στα χερια του. Το μονο που ακουγε συχνα πυκνα ηταν ενα ονομα, Futsalong, ενας δρακος, φυλακας κρυμμενων θησαυρων που ζουσε κατω απο το εδαφος. Αυτος προστατευε την πολη απο καθε συμφορα και οι κατοικοι απο την μερια τους τον τιμουσαν αναλογα. Ηταν ξαπλωμενος στο κρεβατι του ξενοδοχειου σκεπτομενος πως θα δικαιολογουσε αυτην την απιστευτη αποτυχια στον Ρον και χαμογελασε στην σκεψη πως οταν ελεγε στον αρχισυντακτη του πως το μεγαλο μυστικο που εκρυβε η Cerima ηταν ενας μυθικος δρακος θα τον πετουσε εξω απο το γραφειο του με τις κλωτσιες. Ομως μονο αυτο ειχε.

Σηκωθηκε βαριεστημενα κι αρχισε να ντυνεται. Σε λιγο θα ξεκινουσαν οι εκδηλωσεις για την Πρωτοχρονια, ηταν καλεσμενος, δεν ειχε απολυτως καμια ορεξη αλλα δεν ηθελε και να προσβαλλει τους τοπικους αρχοντες. Στο κατω κατω της γραφης ειχαν κανει οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον να τον βοηθησουν, οι ανθρωποι ειχαν γινει χαλι να τους πατησει. 

                  ====================================

Οσο εντυπωσιακο ηταν το προγραμμα των εκδηλωσεων αλλο τοσο απογοητευτικος ηταν ο δρακος Futsalong. Τρεις χορευτες ολοι κι ολοι, ενδεδυμενοι τον δρακο προσπαθουσαν να μιμηθουν τις υποθετικες κινησεις του πλασματος και μολονοτι τα πηγαιναν σχετικα καλα το θεαμα ηταν φτωχο. Οτι πιο θλιβερο σε κινεζικο δρακο για εκδηλωσεις Πρωτοχρονιας υπηρχε το εβλεπε μπροστα του. Οι συμβουλοι ελεγαν συνεχεια τ' ονομα του και του τον εδειχναν αδιαφορωντας για το αθλιο θεαμα. Ο δρακος ειχε ενα κεφαλι με κερατα, παχια ουρα, τεσσερα κοντα ποδια με νυχια, φτερουγες και πορφυρο χρωμα. Συμφωνα με τις δοξασιες των ντοπιων αυτος ο δρακος ηταν υπευθυνος για την ευμαρεια της πολης. Αναστεναξε βαρια απο την απογοητευση. Πληρης αποτυχια. Εψαξε για τσιγαρο και κοιταξε τον απογοητευτικο δρακο Futsalong. Ειχε ξεμεινει. Τουτοι εδω πιστευαν πως αυτη η καρικατουρα ηταν ο φυλακας αγγελος τους κι αυτος ειχε πιστεψει πως ετουτο θα ηταν ενα συγκλονιστικο ρεπορταζ. Ειχαν πλανηθει και οι δυο μεριες, με την μια ομως να μην ενοχλειται καθολου. Χρειαζοταν κατεπειγοντως μια μπουκαλα ουισκυ.

                               ============================

Κοντευε να τελειωσει την δευτερη οταν του εξηγησαν οτι το μπαρ στο οποιο ειχε χωθει καποια στιγμη που κανεις δεν τον προσεχε εκλεινε. Βγηκε εξω τρεκλιζοντας σχεδον. Οι εκδηλωσεις ειχαν τελειωσει απο ωρα, ο κοσμος ειχε αποσυρθει, δεν κυκλοφορουσε ψυχη στους δρομους. Αναρωτιοταν αν θα θυμοταν τον δρομο για το ξενοδοχειο του οταν προσεξε μια μεγαλη, μαυρη σκια να εχει αποτυπωθει στον τοιχο του απεναντι κτιριου. Κουνησε το κεφαλι του λες και θα εδιωχνε ετσι την ζαλαδα και κοιταξε καλυτερα. Η σκια ηταν πανομοιοτυπη του δρακου Futsalong, αναρωτηθηκε αν οι χορευτες ειχαν χωθει κι αυτοι σε καποιο μπαρ οπως και ο ιδιος.

Τον ειδε εξαφνα μπροστα του να του κλεινει το δρομο. Εβαλε τα γελια την ιδια ακριβως στιγμη που ενα ανεξελεγκτο κυμα ανησυχιας εκανε την εμφανιση του. Εριξε μια ματια τριγυρω. Ηταν μονος του, απεναντι του υπηρχε μονο το ομοιωμα του δρακου που τον κοιτουσε επιμονα.

Την στιγμη που ο Futsalong αρχισε να κινειται προς το μερος του υποσυνειδητα εκανε ενα βημα πισω. Ενας κρυος ιδρωτας απο το πουθενα εκανε την εμφανιση του.

                         ================================

Οι χορευτες της καρικατουρας του Futsalong ηταν ακομα εκει, μονο που οι κινησεις τους ειχαν απιστευτα βελτιωθει. Ο συγχρονισμος ηταν τελειος, σχεδον σαν ο δρακος να ηταν ζωντανος. Παγωσε οταν διαπιστωσε πως δεν εβλεπε χερια, ποδια, η μελη σωματος απο τους χορευτες. Το τσιγαρο επεσε απο τα χειλη του, κατι δεν πηγαινε καθολου καλα.

Ειδε το ερπετο με αρμονικες κινησεις να τον πλησιαζει γοργα και διχως δευτερη σκεψη το εβαλε στα ποδια. Η αδρεναλινη του ειχε εκτοξευθει στα υψη μα οπως αποδειχθηκε δεν ηταν αρκετο.

Ενιωσε δυο σειρες απο κοφτερα δοντια να κλεινουν γυρω απο την μεση του ενω το αιμα πιτσιλουσε τον χωρο τριγυρω. Ειχε ακομα τις αισθησεις του οταν καταλαβε πως τα σαγονια εκλεισαν ακομα πιο σφιχτα γυρω του. Του φανηκε πως αιωρουνταν στο κενο, σαν καποιος να τον ειχε πεταξει στον αερα κι αυτος να επεφτε. Τα ματια του μισοκλειστα απο τον πονο ειδαν μια σκουρα σκια να τον πλησιαζει γρηγορα και να κλεινει γυρω απο το κεφαλι του. Ειχε ηδη πεθανει πριν τα εφιαλτικα σαγονια του στερησουν τα τελευταια απομειναρια της ορασης του. 

                       ==============================

Ο Futsalong σταματησε στην μεση της πλατειας κι απιθωσε καταγης το λειψανο του Χαρολντ. Και αυτη τη χρονια οι κατοικοι της Cerima ειχαν κρατησει την παραδοση. Του ειχαν παραδωσει την θυσια που απαιτουσε και που κρατουσε μια ολοκληρη χρονια σε ανταλλαγμα για την προστασια που τους παρειχε απεναντι σε καθε ειδους φυσικη καταστροφη η οτιδηποτε αλλο μπορουσε να θεσει σε κινδυνο την υγεια τους. Αυτη ηταν η συμφωνια που ειχε ξεκινησει εδω και χιλιαδες χρονια και τουτοι εδω συνεχιζαν να την υπηρετουν ακομα. Απλωσε τη μια φτερουγα του και μικροσκοπικοι πολυτιμοι λιθοι επεσαν στο εδαφος. Ηταν κι αυτο μερος της συμφωνιας, να τους αφηνει τοσον πλουτο οσο θα χρειαζονταν για να περασουν μια ειδυλλιακη χρονια.

Εσκυψε και φυλακισε παλι μεσα στα σαγονια του το ματωμενο κουφαρι του Χαρολντ. Η τελετη ειχε ληξει, ηταν ωρα γι αυτον να επιστρεψει στο κρησφυγετο του κατω απο το εδαφος. 

Χτυπησε τα φτερα του και χαθηκε μεσα στη νυχτα σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.

Οι κατοικοι της Cerima ηταν ετοιμοι να ζησουν μια ακομα υπεροχη, καταπληκτικη χρονια.

                                                                       ΤΕΛΟΣ

  

 

                                   Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50

Το μοναδικο αντικειμενο που υπηρχε στον Βασεντακ και δεν ηταν μερος της φυσιολογιας του πλανητη ηταν ενα κτισμα που καταλαμβανε σχεδον ολη την κοιλαδα του Ντ'φες. Η κοιλαδα περιστοιχιζοταν απο παντου απο πανυψηλα βουνα που οι κορφες τους χανονταν στην βαθια, γκριζα ομιχλη εκτος απο τα δυτικα. Εκει βρισκοταν ο μοναδικος δρομος που οδηγουσε εξω απο την κοιλαδα αλλα με το περασμα του χρονου και την μη χρησιμοποιηση του εδω και πολλα χρονια σε πολλα σημεια ειχε στενεψει λογω κατολισθησεων μετατρεποντας ουσιαστικα τον φαρδυ δρομο σε στενα μονοπατια. Ο λογος της απαξιωσης του δρομου ηταν απλος κι ευκολα κατανοητος. Δεν υπηρχε κανενα νοημα στο να τον χρησιμοποιησει κανεις αφ' ενος γιατι δεν οδηγουσε καπου που καποιος να εβρισκε ενδιαφερον κι αφετερου ηταν τοσο επικινδυνος που οσοι τολμησαν να δοκιμασουν να τον περπατησουν ποτε δεν επεστρεψαν για να μοιραστουν τις εμπειριες τους. Γιατι υπηρχε κοσμος που θεωρητικα θα μπορουσε να τον χρησιμοποιησει αλλα οι επιπτωσεις ενος τετοιου τολμηματος οδηγουσαν μαθηματικα σε σιγουρο αφανισμο.

                                 ============================

Για καποιον που δεν γνωριζε, το να προσπαθουσε ν' αντιληφθει το μεγεθος η το σχημα του κτισματος θα ηταν ατοπο αφου σιγουρα θα κατεληγε σε λανθασμενα συμπερασματα. Ο μονος τροπος για να ειχε καποιος μια σαφη εικονα του οικοδομηματος ηταν απο ψηλα.

Ηταν ενα κυκλικο κτισμα, τεραστιων διαστασεων, που αποτελουνταν απο ομοκεντρους κυκλους, ο ενας μεσα στον αλλον. Στο κεντρο του οικοδομηματος βρισκοταν το μοναδικο κτιριο που δεν ειχε κυκλικο σχημα. Ηταν περικυκλωμενο απο ενα κυκλικο τειχος που κι αυτο με την σειρα του βρισκοταν μεσα σ' ενα αλλο κι αυτο επαναλαμβανοταν τουλαχιστον για εξι κυκλους. Το κτισμα στο κεντρο ηταν κι αυτο που ουσιαστικα φιλοξενουσε το μοναδικο αλλο ειδος ζωης και που δεν ηταν Ριλιε, Κρεκα και Φριγκ. Κι αυτο γιατι ο Βασεντακ δεν ηταν απλα ενας ακομα πλανητης σαν ολους τους αλλους αλλα παρουσιαζε μια ιδιομορφια που πρακτικα δεν συναντουσε κανεις καπου αλλου. Ηταν ενας πλανητης φυλακη, οχι μεταφορικα αλλα στην κυριολεξια.

Και το τεραστιο εκεινο κτισμα στην κοιλαδα Ντ'φες ηταν η απτη αποδειξη.

                            ==================================

Ο λογος για τον οποιο ο Βασεντακ ειχε μεταβληθει σε μια τρισαθλια φυλακη χανοταν πισω στον χρονο, ομως το σχεδιο ειχε δουλεψει ικανοποιητικα. Καθε βδελυγμα, καθε σκουπιδι του συμπαντος με υψηλο βαθμο επικινδυνοτητας βρισκοταν εκει, καταδικασμενο να περασει το υπολοιπο της ζωης του σ' εκεινο το ανατριχιαστικο μερος. Η διαδικασια ηταν απλη.

Αν οποιαδηποτε γαλαξιακη ομοσπονδια εκρινε πως καποιος παραβατης του νομου ενδεχομενως ν' αποτελουσε κινδυνο και γι αλλους κοσμους με πιθανες μελλοντικες πραξεις ζητουσε απο το Ανωτερο Δικαστικο Συμβουλιο να κρινει αν θα ηταν σωφρων να καταδικαστει στον Βασεντακ. 

Μ' αυτον τον τροπο το αρχικο μικρο τσουρμο απο καταδικους μετατραπηκε σε ολοκληρη αποικια, πραγμα που σημαινε πως ενας επανασχεδιασμος ηταν απαραιτητος. Ηταν προς το συμφερον ολων να δημιουργηθει μια φυλακη τοσο ασφαλης που οι πιθανοτητες δραπετευσης οχι απλα να παρουσιαζαν μηδαμινα ποσοστα αλλα να ηταν μηδενισμενα στην πραγματικοτητα. 

Ετσι κατασκευαστηκε ο Ζοφος, οπως ονομαστηκε η αναβαθμισμενη φυλακη.

                        ==================================

Τα χρηματικα κονδυλια που απαιτουνταν για την κατασκευη του Ζοφου διαιρεθηκαν αναλογα με τα ποσοστα φυλακισμενων που η καθε Ομοσπονδιακη Κυβερνηση εστελνε εκει. Τα αρχικα σχεδια του Ζοφου αφορουσαν μονο δυο κτισματα, ενα αρκετα μεγαλο, που θα συστεγαζε τους εσωκλειστους φυλακισμενους, κι ενα λιγο μικροτερο οπου θα διεμεναν οι ενοπλοι φρουροι που ειχαν αναλαβει την παρακολουθηση τους. Δυο φορες το μηνα ενα μεταγωγικο, διαφορετικο καθε φορα αφου εναλλασονταν κυκλικα με την σειρα ολοι οσοι ειχαν στειλει στην αποικια - φυλακη καποιον, περνουσαν κι αφηναν εφοδια και προμηθειες τοσο για τους καταδικους οσο και για τους φρουρους. Μαζι με τα ακρως απαραιτητα για τον καθημερινο βιοπορισμο και των δυο πλευρων τα μεταγωγικα μετεφεραν ακομα υλικα για τυχον επισκευες που ηταν απαραιτητες, πιο εξελιγμενο οπλισμο για τους δεσμοφυλακες και οτιδηποτε αλλο ηταν απαραιτητο. Γιατι ολοι ηξεραν απο την αρχη πως δεν ηταν μονοι τους επανω στον Βασεντακ. Επρεπε να συμβιωσουν με πλασματα που τους εβλεπαν μονο μ' ενα τροπο, τροφη μ' εξαιρετικη γευση.

                       =================================

Μολονοτι αυτος ο σχεδιασμος λειτουργησε αψογα για ενα πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα ηρθε καποια στιγμη που πλεον τα παντα επρεπε ν' αναθεωρηθουν. Η αιτια ηταν η πτωση ενος μεταγωγικου που μετεφερε προμηθειες που ειχε σαν αποτελεσμα ολοι οσοι βρισκονταν επανω να κατασπαραχθουν απο τα αποκρουστικα πλασματα που λυμαινονταν την επιφανεια του πλανητη.

Το πορισμα για την πτωση του μεταγωγικου ηταν σαφες και δεν χωρουσε καμια παρερμηνεια.

Για αγνωστους λογους η βαρυτητα στον Βασεντακ αυξαινε σταδιακα με αποτελεσμα η πτωση των εφοδιων να επρεπε να γινεται απο ολοενα και μεγαλυτερο υψομετρο για να μην εγκλωβιζονταν τα αεροσκαφη στην βαρυτητα του πλανητη. Ετσι, εφτασε μια στιγμη που οι ριψεις ηταν επιβεβλημενο να γινουν σχεδον απο το οριο της ατμοσφαιρας με το αχανες συμπαν. Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα μεγαλυτερη δοαρκεια τριβης μεσα στην πυκνη ατμοσφαιρα του Βασεντακ για οτι επρεπε να προμηθευτει ο Ζοφος και αναποφευκτα οι θερμοκρασιες που αναπτυσσονταν αυξαιναν τοσο πολυ που τελικα το μονο που εφτανε στην επιφανεια να ειναι αποκαιδια.

                        =================================

Μετα απο διαβουλευσεις μεταξυ των εμπλεκομενων Ομοσπονδιων κατεληξαν σε μια και μονη λυση. Δεν υπηρχε πια τροπος να προμηθευεται ο Ζοφος το οτιδηποτε εξω απ' αυτον. Οι εγκλειστοι φυλακισμενοι επρεπε να επιβιωσουν με οτι υπηρχε επανω στον Βασεντακ.

Κι επειδη τιποτα χρησιμο δεν παρειχε σε κανεναν ο πλανητης ενα ολοκληρο συγκροτημα δημιουργηθηκε γι αυτον το λογο. Γυρω απο τα κεντρικα κτιρια κατασκευαστηκαν πεντε  ομοκεντρα, υπερυψωμενα τειχη, το ενα μεσα στο αλλο που το καθενα εξυπηρετουσε διαφορετικες αναγκες. Μοναδες παραγωγης φωτος, σποροι ανθεκτικοι στις συνθηκες του πλανητη για καλλιεργεια, μηχανηματα που μετετρεπαν το υγρο στοιχειο που υπηρχε σε ποσιμο νερο, πληρες ιατρικο κεντρο, οπλισμος καταλληλος για ν' αντιμετωπισθουν τα πλασματα του Βασεντακ και οτι αλλο ηταν απαραιτητο για την αυτονομη επιβιωση των καταδικων ειχαν ετοιμαστει μεσα σε λιγες βδομαδες. Το επιβλεπων προσωπικο φορτωθηκε στα μεταγωγικα και συντομα τρεις χιλιαδες κρατουμενοι αφεθηκαν στην μοιρα τους πανω σ' εκεινον τον εφιαλτη. 

                          =============================

Εβδομηντα. Τοσοι ειχαν απομεινει πια απο τους αρχικους τρεις χιλιαδες. Μετα την μεγαλη φυγη κανενας νεος καταδικασμενος δεν σταλθηκε ξανα στον Βασεντακ. Οι Ομοσπονδιες στραφηκαν σε αλλες, εναλλακτικες λυσεις, γυρισαν επιδεικτικα την πλατη τους στο ιδιο το δημιουργημα τους και φροντισαν να διαγραψουν απο την μνημη τους κι αυτην ακομα την υπαρξη του Βασεντακ. Ετσι κι αλλιως καποια στιγμη, οταν πεθαινε και ο τελευταιος καταδικος και τα παντα θα βρισκονταν στο ελεος του εφιαλτικου πλανητη ο ιδιος ο Βασεντακ θα εξαφανιζε καθε ιχνος που θα μπορουσε ν' αποδειξει πως εκει καποτε υπηρξε ενα νεκροταφειο ψυχων. Για ολους εκεινους που ειχαν σκαρφιστει ολο αυτο το σχεδιο ο Βασεντακ δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενα πειραμα που δουλεψε ικανοποιητικα μεχρι καποιο σημειο. Απο κει και μετα εγκαταλειφθηκε στην τυχη του.

Κανενα μεταγωγικο η αλλο αεροσκαφος δεν ξαναβρεθηκε ποτε στον ουρανο του Βασεντακ, ποτε ξανα κατι δεν επεσε απο ψηλα, καμια νεα ψυχη δεν προστεθηκε στον λησμονημενο πληθυσμο του. Για ολο το συμπαν πλανητης Βασεντακ δεν υπηρξε ποτε.

                     ==================================

Απο την μια οι αθλιες συνθηκες που επικρατουσαν πανω στην επιφανεια του πλανητη, απο την αλλη τα φρικαλεα πλασματα που καραδοκουσαν ευελπιστωντας να εκμεταλλευτουν καθε λαθος που θα εκαναν οι τροφιμοι για να τους εγκλωβισουν στα απληστα σαγονια τους, συν την φυσικη φθορα του χρονου ειχαν θερισει τους τροφιμους με μονο εβδομηντα απ' αυτους να βρισκονταν ακομα αυτοφυλακισμενοι στα ομοκεντρα, κυκλικα κτισματα. Καποιοι απ' αυτους ειχαν χασει τελειως τα λογικα τους προιοντος του χρονου, καποιοι αλλοι ηταν αναπηροι εξ' αιτιας διαφορων λογων, καποιοι ηταν φθισικοι ασθενεις με το μελλον τους ουσιαστικα ανυπαρκτο. Παραδοξως η ελλειψη επαφης με τον εξωτερικο κοσμο σε αλλους ειχε λειτουργησει ευεργετικα, σε αλλους ειχε δημιουργησει δυσεπιλυτα προβληματα. Τα παντα εμοιαζαν στασιμα, τιποτα δεν αλλαζε, ακομα και ο χρονος εμοιαζε να ειχε εγκαταλειψει εκεινο το κολαστηριο. Ολοι γνωριζαν πως θα τελειωνε αυτη η αβασταχτη διαδρομη, ολοι ομως ηξεραν πως επρεπε να περπατησουν το καταραμενο εκεινο μονοπατι για να φτασουν στο τελος που ηξεραν πως ζυγωνε αργα μα σταθερα.

                         ===========================

Οσοι σηκωσαν τα κεφαλια τους ψηλα εκεινο το γκριζο, μουντο πρωινο δεν πιστευαν σ' αυτο που εβλεπαν. Ακομα κι οταν φωναξαν και τους υπολοιπους κι αφου σιγουρευτηκαν πως δεν ηταν μια μαζικη παραισθηση, ακομα και τοτε αδυνατουσαν να πιστεψουν το θεαμα που αντικρυζαν.

Το αστροπλοιο που κατεβαινε σιγα - σιγα με σκοπο να προσεδαφιστει στην επιφανεια του πλανητη τους ηταν παντελως αγνωστο. Οχι πως θυμουνταν πια πως ηταν τα μεταγωγικα που καποτε τους εφοδιαζαν με τις απαραιτητες προμηθειες, οι εικονες αυτες ειχαν ξεφτισει προ πολλου και πνιγονταν σε μια βαλτωμενη λησμονια. Μεχρι και την στιγμη που προσγειωθηκε το αστροπλοιο σε μια αποσταση περιπου δυο χιλιομετρων απο τα κτισματα, οι τροφιμοι του Ζοφου δεν ειχαν παρει καν ανασα. Ολων τα ματια ειχαν γουρλωσει αναμενοντας με αδημονια να δουν τι ον θα εβγαινε απο εκεινο το σκαφος. Ευτυχως ηταν το χρονικο εκεινο σημειο που υπηρχε ακομα φως, αν ερχοταν οταν ο ουρανος γεμιζε απο εκεινες τις συμπαγεις λεπιδονιφαδες ισως να μην επαιρναν χαμπαρι τιποτα. Ειχαν περασει λιγα λεπτα ηδη μα δεν υπηρχε καμμια κινηση.

                   =================================

Πηρε μια βαθια ανασα κι εκατσε πιο αναπαυτικα στο καθισμα του κυβερνητη. Το σχεδιο πηγαινε συμφωνα με το χρονοδιαγραμμα που ειχε εκπονησει, ειχε φτασει στον αντικειμενικο του σκοπο και τωρα το μονο που απεμενε ηταν να θεσει σε λειτουργια την συνεχεια. Γεγονος ηταν πως δεν γνωριζε τι ακριβως θα συναντουσε στον Βασεντακ και κατα ποσο οι ξεχασμενες εκεινες υπαρξεις θα ηταν σε θεση να παιξουν τον ρολο κλειδι που επιθυμουσε. Μα ειχε ερθει εκει αναζητωντας το ελαχιστο, συνεπως οτι επιπλεον αποκομιζε μονο οφελος θα ηταν για τον ιδιο. Εριξε μια κλεφτη ματια μεσα απο το κρυσταλλο στο μπροστινο μερος του αστροπλοιου στο καταθλιπτικο τοπιο που ξετυλιγοταν μπροστα του. Οσοι ηταν ακομα υγιεις και πνευματικα αρτιοι θα του ηταν κατι παραπανω απο χρησιμοι αν ειχαν αντεξει αυτο το κολαστηριο. Χαμογελασε σαρδονια στην σκεψη πως τα οπλα για να επιτυχει τον σκοπο του θα του τα προμηθευαν οι ιδιες Ομοσπονδιες που τωρα τον ετρεμαν. Εμοιαζε ειρωνικο, ισως ηταν, μα αυτο ουδολως τον απασχολουσε.

Ο Μετγκον ετοιμαστηκε να πατησει το ποδι του στον Βασεντακ.