Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 56

Η φιγουρα που τον πλησιασε του ηταν παντελως αγνωστη μα αυτο δεν ηταν κατι που θα επρεπε να του προκαλει εκπληξη. Ο ρολος του, περιορισμενος στον χωρο της Αεναης Βιβλιοθηκης, δεν του παρειχε την δυνατοτητα επαφης παρα μ' ενα πολυ συγκεκριμενο αριθμο οντοτητων, συνεπως οποιοδηποτε πλασμα εξω απ' αυτον τον δεδομενο κυκλο επαφων επρεπε να του ειναι αγνωστο.

Η εκφραση του, σταθερη, αταλαντευτη, ψυχρη κι απομακρη δεν αλλοιωθηκε ακομα κι οταν ο αγνωστος επισκεπτης βρεθηκε σχεδον σε αποσταση αναπνοης.

-'Ειμαι ο'...εκανε να πει ο Ορκοφυλακας που δεν αποσωσε ποτε την φραση του.

-'Το ονομα σου ειναι ασημαντο, οπως και το δικο μου. Το μονο που εχει νοημα ειναι ο σκοπος της επισκεψης σου και αν θ' ανακαλυψεις τις απαντησεις που ζητας εδω' τον διεκοψε ο Αρχειοθετης.

'Μαθε πως η προσβαση που σου δοθηκε στην Αεναη Βιβλιοθηκη ειναι εκτος των κανονισμων που ισχυουν και η δυνατοτητα χρησης της ειναι για μια και μοναδικη φορα. Θα σε συμβουλευα να εκμεταλλευτεις στο επακρο αυτην την ευκαιρια, δεν θα υπαρξει αλλη' συμπληρωσε.  

                     ==================================

-'Τα λογια σου επιβεβαιωνουν αυτα που εχω ηδη ακουσει απο τις Τεσσερις Απολυτες' εκανε ο Ορκοφυλακας ενω παραλληλα προσπαθουσε να μελετησει εκεινο το αρχεγονο ον που ακουγε στο ονομα Αρχειοθετης. Ηταν ξεκαθαρο πως η υπαρξη του ηταν συνυφασμενη με την υπαρξη της Αεναης Βιβλιοθηκης, δεν θα επετρεπε ποτε κατι που ενδεχομενως να εθετε σε κινδυνο την υποσταση της. Αναρωτηθηκε αν θα μπορουσε να προστρεξει στην βοηθεια του Αρχειοθετη αν την χρειαζοταν η το παραδοξο εκεινο ον θα παρεμενε προσκολλημενο στην ουδετεροτητα του.

Σαν να ειχε διαβασει τις σκεψεις του ο Αρχειοθετης τοποθετηθηκε ξανα.

-'Θα πρεπει να σου εξηγησω την λειτουργια της Βιβλιοθηκης μολις μαθω τι ακριβως ειναι αυτο που ψαχνεις' ειπε. 'Ετσι θ' αποφυγεις μια ασκοπη σπαταλη χρονου που διαισθανομαι πως δεν εχεις κι εγω θα εχω ολοκληρωσει αυτο που μου ζητηθηκε. Και φυσικα θα σε βοηθησω οσο μπορω, αυτες ειναι οι εντολες που εχω λαβει και θα τις ακολουθησω κατα γραμμα'.

Μια παγωμενη σιωπη φανηκε να καλυπτει τα παντα τις επομενες στιγμες.

                     ==================================

Συνηθως ο χρονος που του επαιρνε για ν' αποκρυπτογραφησει ενα πλασμα ηταν ελαχιστος και σχεδον παντα επεφτε μεσα στις εκτιμησεις του. Βρισκοταν εδω και λιγα λεπτα με τον Αρχειοθετη και ο Ορκοφυλακας ειχε την αισθηση πως δεν ειχε κανει ουτε ενα βημα μπροστα σ' αυτον τον τομεα. Ηξερε πως δεν εκανε βηματα προς τα πισω μα αντιλαμβανοταν πως με αυτην την οντοτητα διολισθαινε πλαγιως, κατι που του συνεβαινε για πρωτη φορα. Με καποιον αγνωστο τροπο ο Αρχειοθετης τον παρεσερνε στους δικους του ατραπους, τον εγκλωβιζε σταδιακα στα δικα του στεγανα και του επεβαλλε, με απολυτη απουσια προθεσης, τους δικους του κανονες.

Αναρωτηθηκε αν υπηρχε πλαστικοτητα η ευελιξια σ' αυτην την υπαρξη και τι θ' απαιτειτο για να την δημιουργησει ο ιδιος σε περιπτωση ολοκληρωτικης απουσιας της.

-'Θα ηθελα εδω να ξεκαθαρισω πως αν υπηρχε αλλος τροπος για να μαθω αυτα που χρειαζομαι δεν θα εμπαινα ποτε στην διαδικασια να παρακαμψω κανονες και πρωτοκολλα, οπως κανω τωρα' ειπε προσπαθωντας να καλλιεργησει ενα πιο φιλικο κλιμα αναμεσα τους. 

                       ================================

Η εκφραση στο προσωπο του Αρχειοθετη δεν αλλαξε στο παραμικρο. Στραφηκε και κοιταξε τον Ορκοφυλακα και το απολυτο κενο που ειδε ο τελευταιος τον εκανε ν' ανατριχιασει.

-'Ο σχηματισμος λεξεων και κατ' επεκταση προτασεων που δηλουν προθεση μπορει να γινει αποδεκτη απο εναν συνομιλητη οταν αυτος που τις εκφερει εχει πληρη γνωση των τοποθετησεων του και δεν θα φανει ανακολουθος στην αμεσως επομενη προταση.  Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο μια διαχεουσα ειρωνια καλυμμενη με τον μανδυα της αγνοιας, με την ουσιωδη διαφορα πως οταν η αγνοια μετασχηματιστει σε γνωση ειναι αργα να υπαρξει η παραμικρη αναθεωρηση επικαλουμενος την αρχικη, υπαρχουσα αγνοια. Με απλα λογια, οσο ειλικρινης κι αν ειναι η τοποθετηση σου, πως θα σου φαινοταν αν σου ελεγα πως παρακαμπτοντας κανονες και πρωτοκολλα θα μαθεις οτι θελεις, κι αυτα που αναζητας με τοση ζεση ειναι κανονες και πρωτοκολλα που δεν θα ηθελες να παραβιαστουν ποτε' ?

Το πλουσιο λεξιλογιο του Ορκοφυλακα τον εγκατελειψε την πιο κρισιμη στιγμη. 

                     =================================

-'Μα δεν ηρθες εδω για διαλεξεις και βαθυστοχαστες συζητησεις' ειπε ο Αρχειοθετης με τον Ορκοφυλακα να διακρινει ενα αμυδρο τονο απολογιας στην φωνη του. 'Πες μου, πως μπορω να φανω χρησιμος' ? προσθεσε με μια αφοπλιστικη ειλικρινεια.

-'Θα εχεις ηδη ενημερωθει φανταζομαι πως ο λογος της επισκεψης μου εχει να κανει με τον Μετγκον, μια απειλη για την υπαρξη του ιδιου του συμπαντος. Η αληθεια ειναι πως η επικειμενη εμφανιση και δραστηριοποιηση του Μετγκον ειναι γνωστη σε οντοτητες πολυ πιο παλιες απο μενα, οι δε προβλεψεις σχετικα με την τελικη εκβαση των παρεμβασεων του Μετγκον ειναι κατι περισσοτερο απο απαισιοδοξες. Καθε βοηθεια που μπορω να εχω για να τον αντιμετωπισω μου ειναι πολυτιμη, δεν σου κρυβω δε πως εχω εναποθεσει ολες μου τις ελπιδες στην Αεναη Βιβλιοθηκη αφου μια ευθεια αντιπαραθεση μαζι του δεν συγκεντρωνει πιθανοτητες επιτυχιας.

Ομολογω πως δεν ξερω τι ακριβως πρεπει να ψαξω αλλα ειμαι κατι παραπανω απο σιγουρος πως αν υπαρχει ελπιδα και διεξοδος θα κρυβεται εδω' ειπε ο Ορκοφυλακας. 

                          ==============================

Ο Αρχειοθετης εμεινε για λιγο σιωπηλος, εμοιαζε να συλλογιεται, αν θα μπορουσε ποτε ενα ον σαν κι εκεινον να κατεφευγε σε τετοιες πρακτικες οταν εμοιαζε ν' αμφιταλαντευεται.

-'Ομολογω πως δεν γνωριζω τι μπορει να ειναι αυτο που θα σε βοηθουσε στην ερευνα σου' ειπε. 'Βλεπεις, εδω ειναι καταχωρημενα τα παντα αλλα μονο εσυ ξερεις που θα πρεπει να εστιασεις για να παρεις απαντησεις στα ερωτηματα σου. Απο δω' προσθεσε κανοντας μια κινηση με το χερι.

'Η Αεναη Βιβλιοθηκη στην διαθεση σου' συμπληρωσε και παραμερισε διακριτικα.

Δεν υπηρχε τιποτα εκει που του εδειχνε, το μονο που υπηρχε ηταν το απολυτο κενο. Ο Ορκοφυλακας προχωρησε και βιωσε μια απο τις μεγαλυτερες εκπληξεις της ζωης του.

Εμοιαζε σαν να περπατουσε αναμεσα σε γεγονοτα και συμβαντα που ειχε συμβει καποτε, γινοταν γνωστης καταστασεων και συμβαντων που ειχαν προσεκτικα και απολυτα συμμετρικα ταξινομηθει και καταχωρηθει απο τον υπευθυνο αυτης της εργασιας διχως να υπαρχει τιποτα το ορατο η το υλικο. Περπατουσε αναμεσα σ' εναν ατελειωτο ωκεανο πληροφοριων και γνωσεων. 

                       ===============================

Τον ειχε συνεπαρει τοσο πολυ αυτη η πρωτογνωρη κοσμικη εμπειρια που κυριολεκτικα λησμονησε τον αρχικο του σκοπο. Αν δεν υπηρχε η παρεμβαση του Αρχειοθετη ηταν σιγουρο πως θα συνεχιζε για αγνωστο ακομα χρονικο διαστημα την περιπλανηση του στις πτυχες της Βιβλιοθηκης που δεν εμοιαζε να εχει τελος. Τον ακουσε να μιλαει διπλα του.

-'Δεν θα ηθελα να ειμαι υπαιτιος για την ασκοπη σπαταλη του περιορισμενου χρονου σου. Αν σε αφησω να συνεχισεις θα γινεις κατα πολυ πλουσιοτερος σε γνωσεις μα δεν ηρθες εδω γι αυτο. Τα οσα εχουν καταγραφει ηδη μπορει να ειναι ενδιαφεροντα μα δεν σου ειναι χρησιμα. Εχω την αισθηση πως οι απαντησεις σου βρισκονται σ' ενα σημειο. Ακολουθησε με'.

Εχοντας επιστρεψει στην πραγματικοτητα ο Ορκοφυλακας υπακουσε τυφλα. Θα ηθελε παρα πολυ οι συνθηκες να ηταν διαφορετικες μα το πλασμα που προπορευοταν ειχε δικιο.

-'Εδω' εδειξε το ον με το χερι του. 'Πιστευω πως εδω θα βρεις κατι χρησιμο. Σ' αφηνω στην ησυχια σου να μελετησεις και θα τα πουμε σε λιγο' ειπε και απομακρυνθηκε.

                    ==================================

Επιασε τον εαυτο του ν' αναρωτιεται αν ειχε πραξει σωστα. Οι ελαχιστοι επισκεπτες που ειχε ποτε αναζητουσαν παντα κατι συγκεκριμενο, το μονο που ειχε να κανει ηταν να τους οδηγησει στο σωστο σημειο κι αυτοι, αφου επαιρναν τις απαντησεις που ζητουσαν εφευγαν ευσπεσμενα.

Ηταν το σημειο που τον εκανε να νοιωθει καλυτερα, η στιγμη που εφευγαν. Δεν ειχε συνηθισει σε επισκεψεις και προφανως δεν θα συνηθιζε ποτε. Αυτο που εκανε τωρα ηταν διαφορετικο. Κατω απο αλλες συνθηκες επρεπε ν' αφησει τον Ορκοφυλακα μονο του ν' αναζητησει οτι εψαχνε μα αυτο ειχε δυο παραμετρους. Αυτος θα κρατουσε την ουδετεροτητα που επεδιωκε και ο επισκεπτης θα εφευγε οποτε εκεινος εκρινε πως ειχε ολοκληρωσει την αναζητηση του . Ετουτος εδω ομως δεν ηξερε τι εψαχνε. Αν τον αφηνε μονο του ηταν αγνωστο το ποτε θα τελειωνε κι αυτο τον εκανε να νοιωθει αβολα εχοντας καποιον κοντα του για τοσο χρονικο διαστημα. Βοηθωντας τον θα εφευγε μια ωρα νωριτερα μα η ουδετεροτητα του ειχε παει περιπατο. Και οι δυο πιθανοτητες περιειχαν ψηγματα σωστου και λαθους κι αυτο δεν του αρεσε καθολου.

                     ================================

-'Ομολογω πως δεν καταλαβαινω' ειπε ο Ορκοφυλακας επιστρεφοντας στο σημειο που τον περιμενε ο Αρχειοθετης. 'Δεν παραγνωριζω πως αυτα που εμαθα ειναι μοναδικου ενδιαφεροντος και ακρως εντυπωσιακα αλλα αδυνατω να τα συσχετισω στο πως θα μπορουσαν να με βοηθησουν. Χρειαζομαι την βοηθεια σου' προσθεσε 'την χρειαζομαι πραγματικα'.

Ο Αρχειοθετης εμεινε και παλι σιωπηλος. Η αμφιταλαντευση του τωρα ηταν πιο κρισιμη απο ποτε. Επρεπε να κανει μια επιλογη κι αυτη μαλλον του βγηκε ασυναισθητα.

-'Τουλαχιστον φανταζομαι πως αυτα που εμαθες εχουν να κανουν με τους θεμελιωδεις κανονες και τα αρχεγονα πρωτοκολλα του ιδιου του συμπαντος' ειπε. 'Ας ξεκινησουμε μ' αυτο, ενταξει' ?

-'Ναι, αυτο το καταλαβα' ειπε ο Ορκοφυλακας 'αλλα το πως θα μπορουσε μια τετοια γνωση να βοηθησει στην περιπτωση με τον Μετγκον μου διαφευγει απλα' συμπληρωσε.

-'Κατανοοω' απαντησε ο Αρχειοθετης 'δεν ειναι εξ' αλλου τα παντα για ολους. Εγω θ' αναφερθω σε καποια πραγματα, το πως θα τα μεταφρασεις και χρησιμοποιησεις ειναι δικο σου ζητημα'.

                     ==================================

-'Δεν ξερω πως να σ' ευχαριστησω' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Απο τοτε που η μοιρα μου συνυφαστηκε μ' αυτη του Μετγκον νοιωθω υπευθυνος για οτιδηποτε συμβει'.

-'Ολων η μοιρα ειναι συνυφασμενη με κατι' ειπε ο Αρχειοθετης. 'Σε αλλες περιπτωσεις το ξερουν ηδη, σε αλλες δεν θα το μαθουν ποτε. Αυτο δεν μπορει ν' αλλαξει στο παραμικρο την εκβαση γεγονοτων, αυτα που προκειται να συμβουν θα γινουν οπως και να εχει'.

-'Ειναι και η δικη σου μοιρα συνυφασμενη με κατι' ? ρωτησε ο Ορκοφυλακας.

Αντι απαντησεως ο Αρχειοθετης εκανε εναν πληρη κυκλο με το τεντωμενο χερι του προσπαθωντας να καλυψει οσο το δυνατον περισσοτερο απο το απειρο που τους περιεβαλλε.

-'Ολων' ειπε μ' εναν τονο που εδειχνε πως εκλεινε εκει αυτο το κομματι της συζητησης.

Ο Ορκοφυλακας κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι, σημαδι πως καταλαβαινε.

-'Πολλα π' αυτα που θ' ακουσεις θα σου φανουν δυσνοητα, ισως ακαταλαβιστικα, ομως νομιζω πως αυτο που ζητας κρυβεται καπου μεσα στα επομενα λογια μου' ειπε ο Αρχειοθετης. 

  

   

 

 

                                      MPAMPIS KALOGIANNIS

           ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ενοιωθε λες και στο μυαλο του μεσα υπηρχε μια μπαντα που τα μελη της συναγωνιζονταν ο ενας τον αλλο για το ποιος θα παιξει πιο γρηγορα και δυνατα με τελικο αποτελεσμα ενα ηχητικο χαος που δεν αμβλυνοταν οσο περνουσε η ωρα αλλα δυναμωνε αυξανοντας του τον πονο που ενοιωθε.

Κοιταξε τριγυρω του μα τιποτα δεν του φανηκε οικειο. Ηταν ξαπλωμενος πανω στο μεταλλικο δαπεδο ενος δωματιου ενω οι τοιχοι που τον περιτριγυριζαν εμοιαζαν να ειναι απο το ιδιο υλικο. 

Δεν υπηρχε τιποτα απολυτως μεσα στο δωματιο, ηταν παντελως αδειο εκτος απο τον ιδιο. Προσπαθησε να θυμηθει πως ειχε βρεθει εκει αλλα η αποπειρα να βαλει σε λειτουργια τις σκεψεις του του προκαλεσε περισσοτερο πονο. Ψηλαφισε το κεφαλι του μα δεν βρηκε το παραμικρο ιχνος απο χτυπημα η οτιδηποτε αλλο που να δηλωνε πως ειχε ασκηθει καποια μορφη βιας πανω του.

Δοκιμασε να σηκωθει μα το μετανοιωσε γρηγορα. Χρειαζοταν λιγο χρονο για να συνελθει, δεν υπηρχε λογος να πιεσει τον εαυτο του. Κοιταξε τα ρουχα του. Λιγο τσαλακωμενα μα ολοκαθαρα. 

Ηταν ρουχα βραδινης εξοδου αλλα για ποιον λογο τα φορουσε ?

                  ==================================

-'Ξυπνησες επιτελους'.

Η φωνη τον ξαφνιασε κι εκανε μια ανακλαστικη κινηση αυτοπροστασιας. Δεν υπηρχε κανεις αλλος μεσα στο δωματιο, ποιος ειχε μιλησει ? Δεν ειχε χρονο να επεξεργαστει την νεα αυτη απορια, η φωνη ξαναμιλησε μ' εναν μεταλλικο, ξερο ηχο, μια φωνη που ακουγε για πρωτη φορα.

-'Περιμενα να συνελθεις νωριτερα κ. Ο' Λιρι αλλα φαινεται πως σ' αυτο μαλλον επεσα εξω'.

-'Ποιος εισαι ? Που βρισκομαι ? Τι συμβαινει' ? ρωτησε ο ξαπλωμενος αντρας.

-'Μην βιαζεσαι κ. Ο' Λιρι, ολα με την ωρα τους. Α, κι αυτος ο πληθυντικος, τοσο τυπικος, δεν νομιζεις ? Δεν σε πειραζει να σε φωναζω Ντειβιντ ε ? Η μηπως σ' ενοχλει' ?

-'Ποιος διαβολος εισαι ? Πως βρεθηκα εδω' ? ρωτησε εκνευρισμενος ο Ντειβιντ δινοντας αφορμη σ' εκεινον τον καταραμενο πονοκεφαλο να γινει πιο εντονος.

-'Σου ειπα, μην βιαζεσαι Ντειβιντ. Το μονο που χρειαζεται να ξερεις ειναι πως βρισκεσαι εδω εξ' αιτιας της Μαγκι. Επετρεψε μου να σου εξηγησω διχως να με διακοψεις' ειπε η φωνη.

                  ===================================

-'Η Μαγκι ? Που ειναι ? Τι της εκανες ? Σου ορκιζομαι πως'...

-'Σου ειπα να μην διακοψεις Ντειβιντ, δεν ξεκινησαμε καλα. Μια χαρα ειναι η Μαγκι, μην ανησυχεις, μαλιστα ειναι πολυ πιο κοντα σου απ' οτι φανταζεσαι. Ακουσε με τωρα προσεκτικα γιατι ενα απο τα πραγματα που μ' εκνευριζουν αφανταστα ειναι το να επαναλαμβανομαι'.

Ο Ντειβιντ εκανε μια κινηση με το χερι λες και η φωνη μπορουσε να τον δει.

-'Τους τελευταιους εξι μηνες εχεις συναψει ερωτικη σχεση με την Μαγκι' αρχισε η φωνη 'και μολονοτι στην αρχη δεν γνωριζες πως ειναι παντρεμενη αυτο δεν σ' εμποδισε να συνεχισεις ακομα κι οταν το εμαθες. Μαλιστα σχετικα προσφατα προσπαθεις να την πεισεις να εγκαταλειψει τον αντρα της και να φυγετε μαζι σε τοπους μαγικους κι ονειρεμενους. Η αληθεια ειναι πως οι αρχικες της επιφυλαξεις εχουν καμφθει σε τετοιο σημειο που αν συνεχιζες μ' αυτον τον ρυθμο ηταν ζητημα χρονου να υπεκυπτε. Οπως καταλαβαινεις δεν μπορουσα πλεον να παρακολουθω αμετοχος, ειχε ερθει η ωρα να επεμβω και μαλιστα δραστικα'. 

                   ===================================

-'Ξερω πως εισαι ο αντρας της αλλα σου λεω πως αδικα κοπιαζεις. Με την Μαγκι αγαπιομαστε, αποδεξου την πραγματικοτητα και μην στεκεσαι εμποδιο στην ευτυχια της' ειπε ο Ντειβιντ.

-'Μαλιστα' εκανε η φωνη 'αγαπιοσαστε κι εγω ειμαι το εμποδιο στην ευτυχια σας. Να βαλουμε λιγο τα πραγματα στην σωστη τους θεση. Ξερεις φυσικα πως η Μαγκι εχει ενα σοβαροτατο καταπιστευμα το οποιο ειναι κι αυτο που εχεις βαλει στο ματι Ντειβιντ, οπως ακριβως εχεις κανει και στο παρελθον. Ναι, τι φανταστηκες, πως δεν θα εψαχνα τα παντα για σενα ? Θελεις ν' αναφερθω σε ονοματα που αγαπησες παραφορα αλλα λησμονησες μολις εξανεμιστηκε το κομποδεμα που διεθεταν η δεν εχει νοημα ? Βλεπεις, δεν υπαρχει κατι για σενα που δεν γνωριζω'.

-'Αυτη τη φορα ειναι εντελως διαφορετικα τα πραγματα, με την Μαγκι αγαπιομαστε. Αλλα που να το καταλαβεις εσυ, σαμπως ησουνα και ποτε διπλα της για να κατανοησεις τις αναγκες της' εκανε ο Ντειβιντ ενω παραλληλα ειχε σηκωθει κι εξεταζε προσεκτικα το δωματιο.

-'Μ' εχεις παρεξηγησει Ντειβιντ, το πιστευω πως την αγαπας πραγματικα, απλα θελω αποδειξεις'.

                      ================================

-'Τι εννοεις' ρωτησε φιλυποπτα ο Ντειβιντ. 'Τι σοι αποδειξεις χρειαζεσαι' ?

-'Θα σου πω αμεσως' εκανε η φωνη. 'Ο λογος που βρισκεσαι εδω ειναι για να μου αποδειξεις οντως πως αγαπας πραγματικα την Μαγκι. Αν με πεισεις, τοτε οχι μονο θα την αφησω ελευθερη αλλα θα σας δωσω κι ενα σημαντικο χρηματικο ποσο που θα σας βοηθησει να ξεκινησετε.'

-'Και πως μπορω να σε πεισω για κατι τετοιο' ? ρωτησε ο Ντειβιντ. 

-'Ακου λοιπον προσεκτικα απο εδω και μπρος γιατι υπαρχει μονο ενας τροπος στο δικο μου μυαλο που θα με πεισει πως λες την αληθεια. Φροντισε να βαλεις τα δυνατα σου'.

Ο Ντειβιντ εκανε ξανα μια κινηση με το χερι σαν να παροτρυνε την φωνη να συνεχισει.

-'Οπως προσεξες το δωματιο που βρισκεσαι ειναι κατασκευασμενο εξ' ολοκληρου απο ενα ειδος μεταλλου το οποιο εχει την ικανοτητα να θερμαινεται με πολυ υψηλες θερμοκρασιες διχως να παθαινει τιποτα. Μολις βγεις απο αυτο το δωματιο θα συναντησεις μερικα ακομα πανομοιοτυπα τα οποια αν διασχισεις θα φτασεις στην εξοδο, σε μια εξοδο οπου σε περιμενει μια εκπληξη'.

                  ====================================

Ο Ντειβιντ δεν μιλησε αλλα η απορια που ζωγραφιστηκε στο προσωπο του προφανως εγινε αντιληπτο απο την φωνη. Εξακολουθουσε ν' ακουει αλλα συνεχιζε να περιεργαζεται τον χωρο.

-'Σε καθε δωματιο θα βρεις μια ψηφιακη οθονη μ' ενα ερωτηματολογιο στο οποιο πρεπει να επιλεξεις μια σωστη απαντηση. Αν απαντησεις σωστα η θερμοκρασια θα παραμεινει σ' αυτα τα ευχαριστα, υπαρχοντα επιπεδα. Αν ομως απαντησεις λαθος, στο επομενο δωματιο που θα περασεις η θερμοκρασια θα ειναι αυξημενη κατα 12 βαθμους. Καθε φορα που θ' απαντας λαθος θα συμβαινει αυτη η αυξηση της θερμοκρασιας. Οσο απαντας σωστα θα βγεις απο εδω μεσα σε νορμαλ συνθηκες και οταν βγεις εξω θα βρεις την Μαγκι να σε περιμενει. Οπως καταλαβαινεις αν η αγαπη σου για την γυναικα μου ειναι πραγματικοτητα ολο αυτο ειναι πανευκολο για σενα'.

-'Πως ξερω οτι θα κρατησεις τον λογο σου' ? εκανε ο Ντειβιντ.

-'Δεν ειμαι σαν κι εσενα Ντειβιντ' ειπε η φωνη. 'Λοιπον, οποτε νοιωθεις ετοιμος μπορεις να βγεις απο το δωματιο αυτο και να ξεκινησεις. Σου ευχομαι καλη επιτυχια'.

                      ==================================

Ο Ντειβιντ περιμενε για λιγο μα η φωνη ειχε χαθει για τα καλα. Μια πορτα που δεν φαινοταν καν ανοιξε απεναντι του και βαδισε διστακτικα προς τα κει. Μπηκε στο νεο δωματιο με την θερμοκρασια στα ιδια ευχαριστα επιπεδα. Στην απεναντι πλευρα υπηρχε μια πορτα και διπλα της, σ' ενα αναλογιο βρισκοταν μια ψηφιακη οθονη. Πλησιασε και διαβασε.

-'Ποιο ειναι το αγαπημενο αρωμα της Μαγκι' ?

Υπηρχαν 4 επιλογες μα καμια δεν του θυμιζε τιποτα. Επρεπε ομως ν' απαντησει κατι κι ετσι πιεσε ενα πληκτρο στην τυχη. Η οθονη κοκκινησε, η πορτα ανοιξε και μια δυσφορια του ορμησε μολις πατησε στο επομενο δωματιο. Χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα για να συνηθισει και προχωρησε προς τη νεα ψηφιακη οθονη διπλα στην πορτα. Μια βλαστημια του ξεφυγε αθελα του.

-'Ποιο ειναι το αγαπημενο χρωμα της Μαγκι'?

Ενταξει, αυτο καταντουσε γελοιο. Που να τα θυμοταν ολα αυτα ? Και σιγα τωρα, τι σχεση ειχαν με το αν την αγαπουσε η οχι ? Τι βλακωδες παιγνιδι ηταν αυτο ? Πατησε ενα κουμπι στην τυχη.

                         ===============================

Ηταν ξεκαθαρο πως δεν μπορουσε πια. Οι αντοχες του οργανισμου του ειχαν φτασει στα ορια τους. Πεντε δωματια μετα η θερμοκρασια ηταν ηδη σ' εφιαλτικα επιπεδα και πλεον ακομα και η ανασα εβγαινε δυσκολα. Τα παντα εκαιγαν. Το δαπεδο, οι τοιχοι, το καθε τι που υπηρχε ηταν πυρακτωμενο. Δεν ενοιωθε τα ποδια του αφου καποιος του ειχε αφαιρεσει τις καλτσες και τα παπουτσια οσο ηταν αναισθητος αναγκαζοντας τον να σχισει το πουκαμισο του για να κατασκευασει υποτυπωδη υποδηματα. Οπου ακουμπουσε ενα μικρο εγκαυμα σχηματιζοταν που παρεμενε εκει, μια πληγη που δεν εκλεινε ποτε. Τα ματια του ειχαν θολωσει απο τον ιδρωτα μα καθε φορα που προσπαθουσε να τον σκουπισει ενα ακομα εγκαυμα σχηματιζοταν. Η καρδια του χτυπουσε σαν τρελη προσπαθωντας ν' ανταπεξελθει μα οσο περνουσε η ωρα οι πιθανοτητες να τον κρατουσε στη ζωη λιγοστευαν. Ενα πυρινο, ασηκωτο αμονι ειχε εγκατασταθει στο στηθος του, καθε κινηση πια ηταν μια ακομα κοφτερη λεπιδα που εισχωρουσε στην τραυματισμενη σαρκα.

Εκανε ενα βημα, παραπατησε κι επεσε στο καυτο πατωμα με το προσωπο.

                   ===================================

Εκατομμυρια μικροσκοπικες βελονες μπηγονταν ανηλεα στο προσωπο, στο στηθος, στην κοιλια του. Το μυαλο του προσπαθησε να επικεντρωθει σε κατι ομορφο και το προσωπο της Μαγκι κυριαρχησε για λιγο. Την αγαπουσε την Μαγκι, οτι και να ηθελε ν' αποδειξει αυτος που τον υπεβαλλε σ' αυτα τα βασανιστηρια, την αγαπουσε. Ηταν τοσο σημαντικο να μην γνωριζε η θυμοταν καποια πραγματα που να του κοστιζαν την ιδια την ζωη του ?

Εβηξε και ζεστο αιμα ετρεξε απο τα χειλη του. Τα πνευμονια του ειχαν παθει ζημια, το καταλαβαινε, καθε ανασα τον ξεσκιζε, δυσκολευοταν στην εισπνοη και την εκπνοη.

Με καποιον τροπο κατορθωσε να γυρισει ανασκελα ενω η πλατη του πια καιγοταν σε απιστευτο βαθμο. Αιμα ειχε αρχισει να τρεχει κι απο την μυτη ενω το στομα του γεμιζε κατακοκκινες φουσκαλες. Συρθηκε με τις τελυταιες του δυναμεις κι ακουμπησε στον πυρακτωμενο τοιχο.

Δεν μπορουσε πια να κρατησει το κεφαλι του στητο, το αφησε να πεσει στο στηθος ενω οι ελαχιστες εναπομεινασες αντοχες του πεθαιναν η μια μετα την αλλη. 

                      ===================================

Ξαφνικα σταματησε να νοιωθει πονο, λες και ειχε εξαφανιστει ως δια μαγειας. Καταλαβε πως ερχοταν το τελος του, ηταν πια ζητημα λιγων λεπτων. Ακομα και οι σκεψεις του εμοιαζαν απανθρακωμενες, αδυνατουσε πια να κατευθυνει το μυαλο του. Τα ματια του κρατουσαν, σαν τελευταιο οχυρο, τις οποιες δυναμεις του ειχαν απομεινει. Στο βαθος μια ακομα πορτα υπηρχε μ' ενα απ' αυτα τα καταραμενα ψηφιακα αναλογια διπλα της. Αναρωτηθηκε τι ερωτηση τον περιμενε αν μπορουσε να φτασει ποτε μεχρι εκει και αν ηξερε να την απαντησει. 

Κατι σαν υποψια γελιου συνδυασμενου μ' εναν επιθανατιο ρογχο βγηκε απο το στηθος του, το αιμα ετρεξε και παλι αφθονο και προσπαθησε να κρατηθει στη ζωη με μια ακομα αποπειρα ν' αναπνευσει. Τιποτα δεν λειτουργουσε πλεον, δεν υπηρχε τροπος ν' απορροφησει το τοσο ζωτικο αυτο στοιχειο. Ανοιγοκλεισε μια - δυο φορες το στομα του και παραιτηθηκε. Η λυτρωση απο τα βασανα του ειχε ερθει μολις και την σφιχταγκαλιασε με την πιο γλυκια προσμονη.

Τιποτα πια σ' αυτον τον κοσμο δεν αφορουσε τον Ντειβιντ Ο' Λιρι.

                                                                   ΤΕΛΟΣ    

 

  

 

 

                             Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 55

Οτι ειχαν σχεδιασει πηγε κατα διαβολου. Αν η τυχη ολες τις προηγουμενες φορες τους ειχε κλεισει το ματι, τωρα τους ειχε γυρισει επιδεικτικα την πλατη. Δεν ηταν κακο το σχεδιο, απλα καποιες λεπτομερειες τους ειχαν προδωσει. Η αληθεια ηταν πως και η περιπτωση του Βανγκλ με την Χουεζ δεν ηταν τοσο βατη σαν τις προηγουμενες και το μονο πραγμα που παρεμενε σταθερο στην δεδομενη εξισωση ηταν πως αυτοι απο την αρχη δυο ηταν οπως και τωρα. Τους ειχε συλλαβει η φρουρα ασφαλειας του Βανγκλ και τωρα προσπαθουσε να τους εκμαιευσει πληροφοριες σχετικα με το ποιος τους ειχε προσλαβει για να τον σκοτωσουν. Ο Βανγκλ υπηρετουσε την αιρεση της Αρχεγονης Νυχτεριδας και ειχε ορκιστει πως ζωντανοι θα εμεναν μονο οσοι ασπαζονταν την συγκεκριμενη αιρεση, για ολους τους αλλους υπηρχε μονο ο θανατος. Με την βοηθεια της μαγισσας Χουεζ ειχε ηδη προσηλυτισει ενα μεγαλο κοματι υπηκοων και συνεχιζε απροσκοπτα.

Για την Χουεζ οι ψιθυροι ελεγαν πως υπηρχε μια νυχτεριδα - τερας που υπακουε τυφλα τις εντολες της αλλα τιποτα απ' ολα αυτα δεν ειχε αποδειχθει. 

                ===================================

-'Πειτε μου ποιος σας εβαλε να με σκοτωσετε και σας υποσχομαι εναν γρηγορο κι ανωδυνο θανατο' ειπε ο Βανγκλ κοιτωντας τους Γκραφ και Κουλσακ που ηταν δεμενοι μπροστα του.

-'Δεν μας εβαλε κανεις, σου το ειπ'...δοκιμασε να πει ο Γκραφ αλλα το χτυπημα στο κεφαλι που δεχτηκε απο εναν υποταχτικο του Βανγκλ δεν τον αφησε. Εφτυσε το αιμα που ειχε μαζευτει στο στομα του απο το χτυπημα και κουνησε περα δωθε το κεφαλι του προσπαθωντας να συνελθει.

-'Απαντησε εσυ και δεν θα εχεις την τυχη του φιλου σου' μουρμουρισε πισω απο τα καταλευκα δοντια της η Χουεζ προσπαθωντας να κανει τον Κουλσακ να ομολογησει.

-'Ποσο ηλιθια πρεπει να εισαι οταν σου'....

Ουτε αυτος ολοκληρωσε την φραση του εχοντας την ιδια τυχη με τον Γκραφ.

-'Θελετε να πεθανετε λοιπον' εκανε ο Βανγκλ. 'Εντελως συμπτωματικα κι εγω, οποτε δεν βλεπω για ποιον λογο πρεπει να σπαταλαμε περισσοτερο χρονο' προσθεσε.

Η Χουεζ τον επιασε απο το χερι και τον τραβηξε παραμερα. 

                     ==================================

-'Δεν πρεπει να πεθανουν, τουλαχιστον οχι μεχρι να μαθουμε ποιος τους εστειλε' ειπε. 'Αν αποτυχουν ετουτοι δω να εισαι σιγουρος πως θα ελθουν κι αλλοι' προσθεσε.

-'Ναι, αυτη ειναι η μια οψη του νομισματος' απαντησε ο Βανγκλ 'αλλα αν αυτοι εδω αποτυχουν ισως αυτος που τους εστειλε να το ξανασκεφτει πριν δοκιμασει ξανα. Οχι, χρειαζομαστε ενα εκκωφαντικο παραδειγμα και ο θανατος τους μπορει να ειναι αυτο το παραδειγμα' ολοκληρωσε.

Η Χουεζ δεν προσπαθησε να τον μεταπεισει, ηξερε πως αν του εμπαινε μια ιδεα στο μυαλο σφηνωνε εκει κι αν δεν υλοποιοταν θα τον τυραννουσε συνεχως. Συμφωνησε μαζι του.

Λιγες ωρες αργοτερα ο Γκραφ με τον Κουλσακ ειχαν μεταφερθει σ' ενα σημειο, μακρια απο την βαση του Βανγκλ και της Χουεζ, που με μια πρωτη ματια φανταζε ακινδυνο.

-'Σας δινω μια τελευταια ευκαιρια να μου αποκαλυψετε το ονομα αυτου που σας εστειλε' ειπε ο Βανγκλ ενω παραλληλα εδινε εμφαση στα λεγομενα του με θεατρικες κινησεις των χεριων του. 'Αν αρνηθειτε και παλι, εδω θα τελειωσει η ζωη σας με πολυ ασχημο τροπο' συμπληρωσε.

              ====================================

-'Κανε αυτο που πρεπει να γινει' ειπε ο Γκραφ ' δεν υπαρχει τιποτα να μαθεις'.

-'Ναι, αντε να ξεμπερδευουμε, καταντησες κουραστικος' προσθεσε ο Κουλσακ και ξεσπασαν και οι δυο σε τρανταχτα γελια προκαλωντας την οργη του Βανγκλ.

-'Οσο παραμενετε ακινητοι και δεν προκαλειτε εστω και τον παραμικρο θορυβο δεν εχετε τιποτα να φοβαστε' ειπε η Χουεζ παιρνοντας τον λογο απο τον Βανγκλ. 'Αν ομως προκαλεσετε εστω και τον παραμικρο ψιθυρο τοτε θα γινετε αυτοματα στοχος της Αρχεγονης Νυχτεριδας. Δεν μπορειτε να κανετε ουτε ενα βημα, δεν μπορειτε να μιλησετε, δεν μπορειτε να κινηθειτε απο τα σημεια στα οποια βρισκετε γιατι ο θανατος θα ερθει με μαυρες φτερουγες απο τον ουρανο. Θα ειστε δυο ζωντανα αγαλματα μεχρι την στιγμη που θα σας εγκαταλειψουν οι δυναμεις σας. Και θα σας εγκαταλειψουν, να ειστε σιγουροι, κατω απο αυτες τις συνθηκες δεν εχετε καμια ελπιδα επιβιωσης. Αλλα αυτο ειναι μια επιλογη που κανατε συνειδητα, ετσι δεν ειναι '?

Ηταν η σειρα του Βανγκλ και της Χουεζ να ξεσπασουν σε τρανταχτα γελια.

                  ===================================

Ηταν δεμενοι πλατη με πλατη, ορθιοι κατω απο ενα καυτο λιοπυρι που παρηγαγαν οι διδυμοι ηλιοι που μολις ειχαν αρχισει ν' ανεβαινουν στον μενεξεδι ουρανο. Ο Βανγκλ, η Χουεζ και το συναφι τους ειχαν απομακρυνθει, αφηνοντας τους στο ελεος καποιου αγνωστου τερατος. Δεν χρειαζοταν να μιλησουν, οι ματιες που ειχαν ανταλλαξει ηταν αρκετες για να συμφωνησουν πως η κατασταση τους ηταν απελπιστικη. Αργα η γρηγορα θα κουραζονταν, εστω και ο ενας απο τους δυο, προφανως θα επεφτε παρασυροντας και τον αλλο στην πτωση και ο θορυβος θα ηταν η αρχη του τελους τους. Ειχαν ηδη αρχισει να ιδρωνουν, τα πρωτα σημαδια μιας δυσφοριας ειχαν κανει την εμφανιση τους ενω η ταση για μια εστω απειροελαχιστη κινηση ειχε αρχισει να γινεται εντονη. Δεν μπορουσαν να ξερουν ποσο θ' αντεχαν ακομα μα σιγουρα δεν ηταν πολυ. 

Καθε αισθηση χρονου ειχε χαθει, με δυσκολια πια το μυαλο τους επικεντρωνοταν στο βασικο ζητουμενο, να παραμεινουν ακινητοι και παντελως σιωπηλοι. Η ιδεα του να εγκαταλειψουν την προσπαθεια και να τελειωνουν με το μαρτυριο ξαφνικα εγινε πολυ γοητευτικη. 

                  =====================================

Ο Κουλσακ κατερρευσε πρωτος παρασερνοντας μαζι του τον Γκραφ μ' ενα γδουπο στο εδαφος.

-'Καλα τα πηγαμε μεχρι εδω φιλε' ειπε ο Γκραφ. 'Τουλαχιστον θα φυγουμε παρεα'.

-'Δεν θα ηθελα καλυτερη παρεα' απαντησε ο Κουλσακ. 'Ψηλα το κεφαλι' προσθεσε.

Μια μαυρη σκια που σταδιακα μεγαλωνε εκανε την εμφανιση της στο βαθος του οριζοντας μαυριζοντας τις ψυχες των δυο μελων του Γιζγκαρνοφ. Σε λιγα δευτερολεπτα ολα θα ειχαν τελειωσει, αδοξα, σ' εναν αγνωστο πλανητη, διχως ποτε κανεις να μαθει για το τελος τους.

Η σκια τωρα ηταν η ευδιακριτη φιγουρα μιας τεραστιας νυχτεριδας που τους πλησιαζε γοργα.

Διχως να εχουν συννενοηθει, κανεις τους δεν εκλεισε τα ματια στον επερχομενο θανατο. Αυτος ηταν και ο λογος που τα ματια και των δυο γουρλωσαν αποτομα μ' αυτα που ειδαν να διεδραματιζονται μπροστα τους, μην μπορωντας αρχικα να πιστεψουν οτι εβλεπαν.

Η φιγουρα εμφανιστηκε απο το πουθενα και σταθηκε αναμεσα σ' αυτους και την επελαυνουσα νυχτεριδα βαστωντας απο ενα βαρυ σπαθι σε καθε χερι σαν να ηταν πουπουλα.

                 ====================================

-'Αζεμουρ' ειπε η φιγουρα διχως ν' αποτραβηξει τα ματια του απο την νυχτεριδα που ειχε πλησιασει σε αποσταση αναπνοης. 'Ζητω συγγνωμη για την καθυστερηση αλλα καποιες δουλειες μου πηραν λιγο περισσοτερο χρονο απ' οτι φανταζομουνα' προσθεσε ενω ταυτοχρονα με το ενα σπαθι εκοβε τα δεσμα που κρατουσε δεμενους τους δυο αντρες.

Η νυχτεριδα, που εμοιαζε απιστευτα ανετη κατω απο τοσο εντονο φως, εκανε μια καθετη εφορμηση αλλα προφανως το ενστικτο της την προειδοποιησε πως θα κουραζοταν περισσοτερο απ' οτι φανταζοταν για ν' απολαυσει το λουκουλλειο γευμα της. Εστριψε αποτομα δεξια, πηρε υψος και κινηθηκε ημικυκλικα προσπαθωντας να επιστρεψει προετοιμασμενη.

-'Γρηγορα, σ' εκεινα τα βραχια' ειπε με φωνη που δεν σηκωνε αντιρρηση ο Αζεμουρ. 'Μεινετε εκει μεχρι να ξεμπερδεψουμε με τουτον τον ιπταμενο εφιαλτη'.

Ο Γκραφ και ο Κουλσακ δεν περιμεναν καν ν' αποσωσει την φραση του. Ειχαν αναγνωρισει και οι δυο την φιγουρα του καπηλειου, ηξεραν τι μπορουσε να κανει και το κυριοτερο, εμοιαζε συμμαχος.

                  ==================================

Η προσωρινη αποτυχια καθως και η αυξηση του γευματος εκανε την νυχτεριδα ανυπομονη, συνεπως και πιο απροσεκτη στις κινησεις της. Ο Αζεμουρ περιμενε υπομονετικα να τον πλησιασει και μολις αυτο συνεβη πεταξε με δυναμη το ενα απο τα δυο σπαθια προς το μερος της. Το κρυο μεταλλο καρφωθηκε ψηλα, στην αριστερη της φτερουγα και ο πονος την αποσυντονισε. Εχασε αποτομα υψος και προσπαθησε απεγνωσμενα να το ξαναπαρει εστω και με το ενα φτερο πληγωμενο. Ο Αζεμουρ ετρεξε διαγωνια προβλεποντας την κινηση της νυχτεριδας για να υψωθει και παλι στον ουρανο. Την στιγμη που η νυχτεριδα φανηκε να τα καταφερνει και το δευτερο σπαθι διεσχισε γοργα τον αερα και καρφωθηκε στην πλατη της εξαναγκαζοντας την σε πτωση.

Ο Αζεμουρ συνεχισε να τρεχει ξοπισω της με το βλεμμα εστιασμενο πανω της. Το πλασμα ειχε πια πεσει στο εδαφος προσπαθωντας ν' απαλλαγει απο τα δυο σπαθια που της ειχαν προκαλεσει ακατασχετη αιμορραγια. Τα φτερα της μαστιγωναν αλυπητα το εδαφος, στο φρικαλεο κεφαλι της ειχε χαραχθει μια αποκοσμη γκριματσα που παγωνε το αιμα. Ο Αζεμουρ στεκοταν απο πανω της.

                    =================================

-'Γκραφ και Κουλσακ, αν δεν κανω λαθος' ειπε ο Αζεμουρ πηγαινοντας να τους βρει στα βραχια που ηταν κρυμμενοι. 'Οπως σας ειπα ηδη, εγω ειμαι ο Αζεμουρ και απ' οτι καταλαβαινω εφτασα κυριολεκτικα την τελευταια στιγμη. Αλλα ολα ειναι ενταξει τωρα, δεν υπαρχει λογος ανησυχιας'.

-'Σε θυμομαστε απο το καπηλειο' εκανε ο Κουλσακ 'αλλα μηπως να μας πεις δυο λογια ακομα ? Πρωτη φορα σε βλεπουμε και δεν καταλαβαινουμε τιποτα'.

-'Και υπαρχει ακομα μια εκκρεμοτητα που ακουει στα ονοματα Βανγκλ και Χουεζ' προσθεσε ο Γκραφ 'αλλα γι αυτο πρεπει να σου εξηγησουμε'.

Ο Αζεμουρ χαμογελασε κι εκανε ενα νοημα εφησυχασμου προς τους δυο αντρες.

-'Εχει ρυθμιστει κι αυτο' ειπε 'εξ' αλλου αυτος ηταν και ο λογος που παραλιγο να φτασω καθυστερημενα. Δεν χρειαζεται ν' ανησυχειτε γι αυτους, ειναι και οι δυο νεκροι'.

-'Οσα περισσοτερα μας λες τοσα λιγοτερα καταλαβαινουμε' ειπε ο Γκραφ. 

Ο Αζεμουρ κουνησε το κεφαλι του, δειγμα πως συμμεριζοταν τις αποριες τους.

                      ===============================

-'Ηρθα εδω κατοπιν οδηγιων απο τον Ορκοφυλακα' αρχισε την αφηγηση του 'αυτος που σας ανεθεσε την εξοντωση των πεντε διαφυγοντων ορκων. Τον αφησα μαζι με τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις και ηρθα εδω για να σας βοηθησω. Σας εντοπισα στο καπηλειο, σας ακολουθησα και αποφασισα να παρεμβω την καταλληλη στιγμη. Τωρα που ολα τελειωσαν μπορουμε να γυρισουμε πισω γιατι τα πραγματα δεν ειναι πολυ καλα'.

-'Τι εννοεις' ? εκανε ο Κουλσακ. 'Τι εχει συμβει απο τοτε που φυγαμε' ?

Ο Αζεμουρ κουνησε το κεφαλι του σαν να μην ηξερε απο που ν' αρχισει.

-'Θα σας τα πω ολα στην δρομο της επιστροφης' ειπε. 'Αυτο που μπορω να σας πω τωρα ειναι πως η ζωη του κυβερνητη σας κρεμεται σε μια κλωστη'.

-'Ο Ελ ? Τι επαθε ? Τι συμβαινει '? εκανε ανησυχος ο Γκραφ.

-'Λεπτομερειες δεν ξερω, ουτε καν ο Ορκοφυλακας δεν γνωριζει' απαντησε ο Αζεμουρ. 'Ομως υπαρχει ενδεχομενο να μην βρουμε τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ζωντανο οταν επιστρεψουμε'.    

    

   

                                        ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΟΣ

                                              28 ΧΑΜΕΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ

Η σκια στεκοταν ακριβως πισω απο την πλατη της ψηλης πολυθρονας και παρακολουθουσε τις ενεργειες των δυο ντετεκτιβ καθως προσπαθουσαν να βρουν ενα οποιοδηποτε στοιχειο που θα μπορουσε να τους διευκολυνει στην επιλυση εκεινου του μυστηριου. Ειχαν ηδη ψαξει ενδελεχως οτι υπηρχε επανω στο γραφειο διχως αποτελεσμα δημιουργωντας μονο μια ασχημη αισθητικα εικονα με την ανακατωσουρα που ειχαν προκαλεσει σε σχεση με την απολυτη ταξη που επικρατουσε πριν την ελευση τους. Ειχαν κυριολεκτικα γυρισει ολο τον χωρο πανω κατω μα δεν ειχαν βρει κατι που θα μπορουσαν να το συνδεσουν με το τραγικο συμβαν. Η αληθεια ηταν πως δεν ηξεραν καν τι εψαχναν να βρουν αλλα ακομα κι ετσι η σκια γνωριζε πως ολα αυτα ηταν ακαρπα κι αδιεξοδα. Ηξερε πως τα μυαλα τους ηταν πολυ περιορισμενα για ν' αντιληφθουν οτιδηποτε περισσοτερο απο την συμβατικοτητα μιας δεδομενης πραγματικοτητας, ηξερε πως ολο αυτο το χασιμο χρονου πλησιαζε με γοργο ρυθμο προς το τελος του. Η σκια συνεχιζε να παρακολουθει τους δυο ντετεκτιβ, αυτοι αγνοουσαν παντελως την παρουσια της.

                       ==================================

Ο Ερικ Βαν Νουουρ σταθηκε στο παραθυρο, αναψε την πιπα του και ηπιε λιγο απο το χρυσαφενιο Dingle με το οποιο ειχε γεμισει το ποτηρι του. Εξω το ψιλοβροχο συνεχιζοταν απο το πρωι, αναιμικο και μονοτονο διχως διαθεση υφεσης. Θα μπορουσε να παραμεινει ετσι για πολλες ωρες ακομα μα ηταν το τελευταιο πραγμα που απασχολουσε τον Ερικ. Αναρωτιοταν και ο ιδιος πως εβρισκε την δυναμη να παραμενει τοσο ψυχραιμος την στιγμη που στο γραφειο του περιμενε υπομονετικα μια απο τις μεγαλυτερες αποκαλυψεις που ειχαν συμβει στην ανθρωποτητα. Προφανως τα 40 χρονια εμπειριας του επαιζαν καθοριστικο ρολο αλλα και παλι η αυτοσυγκρατηση του ηταν επιεικως αξιοθαυμαστη. Τραβηξε μια βαθια ρουφηξια απο την πιπα του και αδειασε το ποτηρι του. Με σταθερες κινησεις το ξαναγεμισε με Dingle και μισοκλεισε τα ματια του. Ειχε δωσει ρεπο στην οικονομο του, την κ. Φεντερν, θα ηταν ολομοναχος μεχρι το επομενο πρωι που θα ερχοταν και παλι, χρονος αρκετος για να εργαστει απερισπαστος.

Εφερε στο μυαλο του τα γεγονοτα που ειχαν προηγηθει.

                      ===================================

Ολα ειχαν ξεκινησει μ' εκεινες τις μικρες διακοπες που ειχε χαρισει στον εαυτο του στο Σαλουτσο. Απεχθανοταν τις πολυβουες μεγαλουπολεις τις Ιταλιας, προτιμουσε μικρους, ανεξερευνητους προορισμους και το Σαλουτσο ηταν ενας απ' αυτους. Οι διακοπες ηταν κατι που εκανε συχνα πυκνα δωρο στον εαυτο του οποτε πιστευε πως τις χρειαζοταν. Ηρεμουσε, γαληνευε κι ετσι μπορουσε να επιστρεψει στην καθημερινη του πραγματικοτητα ανανεωμενος. Καθηγητης ιστοριας σε πανεπιστημιο, συλλεκτης σπανιων βιβλιων και χειρογραφων, εργενης εκ πεποιθησεως ειχε χαραξει την διαδρομη της ζωης του και την ακολουθουσε πιστα. Το χομπι της συλλογης βιβλιων ηταν κι αυτο που κατορθωνε να παρεισφρησει ακομα και το διαστημα που εκανε διακοπες. Ετσι ηταν απολυτως αναμενομενο πως θα ηταν παρων ακομα και στο Σαλουστρο.

Ετσι βρεθηκε σ' εκεινο το ξεχασμενο απο Θεους κι ανθρωπους μικρο βιβλιοπωλειο πισω απο τον παγκο του οποιου βρισκοταν ενα καλοκαγαθο γεροντακι. Δεν εψαχνε κατι συγκεκριμενο, ειχε μπει απλα να χαζεψει οταν το ειδε σ' ενα σκονισμενο ραφι, βουτηγμενο και το ιδιο στην σκονη.

                  =================================

Η απορια πλημμυρισε τα ματια του γερου βιβλιοπωλη οταν του ζητησε να το δει, κι αυτο γιατι ποτε κανεις οσα χρονια ειχε το βιλιοπωλειο δεν ειχε δειξει το παραμικρο ενδιαφερον γι αυτο.

Ο Ερικ το πηρε στα χερια του και το κοιταξε. John Dee - The Book of Soyga. Ειχε ηδη μια σχετικα προσφατη εκδοση του εν λογω βιβλιου μα ετουτη εδω η εκδοση εμοιαζε αρκετα παλια, ισως και 50 χρονων πριν. Απεφυγε να το μελετησει διεξοδικα, ηξερε πως τετοιες πρακτικες οδηγουσαν και τον πλεον αγαθο πωλητη να πιστεψει πως θα μπορουσε να πουλησει κατι πολυ πανω απο την τιμη που ειχε επιλεξει αρχικα. Εκανε κι ενα μικρο, αχρειαστο παζαρι,  πληρωσε το αντιτιμο που του ζητηθηκε κι αποχωρησε απο το μαγαζι. Το ποσο ηταν στην πραγματικοτητα ευτελες για μια τοσο παλια εκδοση, ασχετα με το αν ειχε επανειλημμενα επανεκδοθει.

Ενας απαραβατος κανονας που χαρακτηριζε τις διακοπες του ηταν και το γεγονος πως οτι κι αν αγοραζε ποτε δεν το μελετουσε στο μερος των διακοπων. Υπηρχε αφθονος χρονος να το κανει οταν επεστρεφε, η προτεραιοτητα του τωρα ηταν η αναπαυλα και η ξεκουραση. 

               ======================================

Η ανακαλυψη που ειχε κανει ηταν απλα απιστευτη. Στο εσωτερικο του οπισθοφυλλου, μαεστρικα τοποθετημενες βρισκονταν τοποθετημενες ενα σωρο σελιδες, 28 τον αριθμο, με τετοιον τροπο που μονο ενα εμπειρο ματι η χερι θα μπορουσε να εντοπισει. Οταν κατορθωσε να τις αφαιρεσει απο την κρυψωνα τους καταλαβε αμεσως πως δεν ειχαν σχεση με το The Book of Soyga αλλα του πηρε λιγο χρονο μεχρι να καταλαβει περι τινος επροκειτο. Τα κειμενα και οι φωτογραφιες του εμοιαζαν γνωστα αλλα στην αρχη αδυνατουσε να κανει οποιονδηποτε συσχετισμο. Η απαντηση του ηρθε απροσδοκητα. Ειχε κατεβασει οτι ειχε και δεν ειχε απο την βιβλιοθηκη του σχετικα με το χειρογραφο που ειχε τις υποψιες οτι εκει ανηκαν και δεν διαψευστηκε. Αν ηταν πραγματικοτητα ειχε μπροστα του τις χαμενες σελιδες απο το πλεον ανεξηγητο και παραξενο χειρογραφο που ειχε υπαρξει ποτε. Και μονο η σκεψη του ανεβαζε την αδρεναλινη στα υψη ενω η προοπτικη του να λυσει ενα απο τα μεγαλυτερα μυστηρια που ειχαν ποτε υπαρξει στην ιστορια της ανθρωποτητας εμοιαζε πιο πιθανη απ' οσο θα τολμουσε ο ιδιος να φανταστει.

                     =================================

Το χειρογραφο Βοινιτς, The Voinich Manuscript, ηταν αγνωστου συγγραφεα και αγνωστου περιεχομενου. Η χρονολογια της δημιουργιας του πιθανολογειτο απο τον 13ο αιωνα κι επειτα ( παντως οχι αργοτερα απο τον 16ο ) κι αποτελουταν απο 262 σελιδες απο τις οποιες μεχρι σημερα ειχαν διατηρηθει οι 234. Απ' αυτες οι 33 περιεχουν μονο κειμενο ενω οι υπολοιπες ειναι διακοσμημενες με αλλοκοτα σχεδια και παραστασεις, που φαινεται να συνοδευουν η να συνοδευονται απο σχετικα, επεξηγηματικα σχολια. Επεξηγηματικα κατα μια εννοια αφου μεχρι στιγμης κανεις δεν ειχε καταφερει να κατανοησει το περιεχομενο κι ας ειχαν περασει 110 χρονια απο την εποχη του τελευταιου κατοχου του, του Wilfrid M.Voinich, απο το ονομα του οποιου ειχε βαπτιστει το παραδοξο αυτο χειρογραφο. Πιθανοι συγγραφεις αυτου του χειρογραφου ειχαν ονομαστει ο Roger Bacon, ο John Dee, ο Edward Kelley και πολλοι αλλοι αλλα κι αυτο το μυστηριο δεν ειχε λυθει ποτε. Καποιοι υποστηριζαν πως οι χαμενες σελιδες θα εριχναν καποιο φως στην αποκρυπτογραφηση αυτου του χειρογραφου μα κανεις δεν ηξερε αν υπηρχαν πια.

                       ===================================

Ο Ερικ Βαν Νουουρ ηξερε, τις ειχε μπροστα του, απλωμενες στο γραφειο του. Εκει βρισκοταν επισης ενα αντιγραφο του χειρογραφου Voinich, το μονο που εμενε ηταν να κανει να τις τοποθετησει σωστα και ισως να ελυνε ενα αινιγμα 800 χρονων. Το ψιλοβροχο εξω ειχε μετατραπει σε οργισμενη καταιγιδα μα αυτο αφηνε παγερα αδιαφορο τον Ερικ. Θα του επαιρνε ωρες μεχρι να τοποθετουσε στα σωστα σημεια τις χαμενες σελιδες αφου ουτε το κειμενο του χειρογραφου ουτε οι απεικονισεις του ηταν ερμηνευσιμες μα ειχε οσο χρονο ηθελε στην διαθεση του. Η μονη συντροφια του ηταν η πιπα του και το Dingle μα δεν χρειαζοταν και κατι αλλο.

Το The Book of Soyga του John Dee ειχε ηδη βρει την θεση του στην τεραστια βιβλιοθηκη του μα δεν τον απασχολουσε εκεινη τη στιγμη. Το μυαλο και η σκεψη του ηταν απορροφημενο στον θησαυρο που κρυβοταν στην εσωτερικη μερια του οπισθοφυλλου, αυτο ηταν ολος ο κοσμος του εκεινη τη στιγμη. Ειχε πια νυχτωσει εξω αλλα ο Ερικ δεν το ειχε καν αντιληφθει. Τιποτα δεν εμοιαζε ικανο να τον αποσπασει απο την βαθια μελετη που ειχε πεσει.

                   ===================================

Οι απεικονισεις δεν τον τυραννησαν οσο περιμενε. Τοποθετησε τις χαμενες σελιδες αναλογα με τα τμηματα στα οποια - υποθετικα - χωριζοταν το χειρογραφο. Βοτανικη, Αστρονομικη, Βιολογικη, Κοσμολογικη και Φαρμακευτικη αναλογα με το περιεχομενο. Εκει που τα βρηκε δυσκολα ηταν στις σελιδες που ειχαν μονο κειμενο. Αλλαξε αριθμητες φορες την σειρα τους, προσπαθωντας να ενωσει τμηματα μιας αγνωστης σε ολους γλωσσας μεταξυ τους κι αυτο τον κατεβαλλε. Εκανε μικρα διαλειμματα διαυγειας και συνεχιζε ακαταπαυστα. Ηταν λιγο πριν το ξημερωμα οταν σταματησε αποτομα. Τα παντα ειχαν μπει στην θεση τους κι αυτο του εφερε αναγουλα.

Δεν ηταν δυνατον, δεν μπορουσε ποτε να ειναι δυνατον κατι τετοιο. Αν αυτο που εβλεπε μπροστα του ηταν αληθεια τοτε...Τοτε...Ενοιωσε το μυαλο του να σαλευει, το αιμα ειχε παγωσει στις φλεβες του. Εκεινη τη στιγμη ενοιωσε πως δεν ηταν μονος στο δωματιο αλλα δεν εβλεπε τιποτα.

Το γελιο ενος παραφρονα ξεπηδησε απο τα χειλη του και σωριαστηκε στην καρεκλα του. Ειχε δικιο σε ολα. Και σ' αυτο που μολις ειχε ανακαλυψει και στο οτι δεν ηταν μονος στο δωματιο. 

                     ====================================

-'Μ' αυτο το πορισμα δηλαδη θα κλεισει η υποθεση ? Καρδιακη προσβολη ? ρωτησε ο ενας ντετεκτιβ τον αλλον. 'Ειμαστε σοβαροι' ?

Ο συναδελφος του κουνησε τους ωμους αμηχανα.

-'Δεν υπαρχουν σημαδια βιας, μωλωπες, χτυπηματα, οτιδηποτε που να δειχνει κατι διαφορετικο' ειπε. 'Τι μπορουμε να κανουμε' ?

-'Ολα αυτα δηλαδη σου μοιαζουν φυσιολογικα ? Κοιταξε τον ανθρωπε μου, κοιταξε τον'.

Ο ντετεκτιβ το απεφυγε, ηταν ακομα πολυ πρωι για μια τετοια εικονα.

-'Κοιτα, ας δουμε τι εχουμε' ειπε. 'Ενα δωματιο κλειδωμενο απο μεσα και το μοναδικο παραθυρο της βιβλιοθηκης ερμητικα σφραγισμενο κι αυτο απο μεσα, σωστα' ?

Το καταφατικο γνεψιμο του εδωσε την αδεια να συνεχισει.

-'Ο μονος ανθρωπος εκτος του καθηγητη που ειχε κλειδια και μπορουσε να μπει εδω μεσα ηταν η οικονομος του, η κ.Φεντερν, κανενας αλλος. Σωστα μεχρις εδω' ?

                   ===================================

Και παλι υπηρξε καταφαση απο την αλλη μερια. 

-'Το αλλοθι της κ. Φεντερν ειναι ακαταρριπτο, το ελεγξαμε. Αρα ? Αφου κανεις δεν μπηκε στο δωματιο κανεις δεν εξασκησε βια πανω στον καθηγητη. Και ο ιατροδικαστης ηταν ξεκαθαρος, σταματησε η καρδια του, πραγμα φυσιολογικο για την ηλικια του. Ετσι δεν ειναι' ?

-'Και πως εξηγεις την κατασταση που τον βρηκαμε' ? ρωτησε ο συναδελφος του.

Ο αλλος ντετεκτιβ γυρισε τελικα προς το μερος του καθηγητη. Ηταν ακομα καθισμενος στην πολυθρονα του μα η εμφανιση του ηταν επιεικως ανατριχιαστικη. Σαν να ειχε γερασει αποτομα 20 χρονια, με το σκελετωμενο του στομα ορθανοιχτο ενω τα βυθισμενα στις κογχες ματια του εμοιαζαν να ειχαν δει την μεγαλυτερη φρικη που καποιος μπορουσε να βιωσει.

-'Δεν ξερω' ψελλισε ο ντετεκτιβ. 'Αυτο ομως που ξερω μετα βεβαιοτητας ειναι πως ειμαστε οι πρωτοι που μπηκαμε εδω μεσα και εδω μεσα δεν υπαρχει κανενας αλλος' συμπληρωσε.

Αν η σκιες χαμογελουνε τοτε η σκια στο δωματιο μολις ειχε χαμογελασει. 

                                                                    ΤΕΛΟΣ 

    

                                Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54

Η Ραντα ηταν απλως ακροατης οση ωρα μιλουσαν η Μεριτα με την Ρισανι την Διαστικτη. Οχι πως αυτο ηταν προβλημα, εξ' αλλου η δικη της ιστορια εμοιαζε παντελως ανουσια και αδιαφορη συγκριτικα με οσα ακουγοταν, τουναντιον την ειχαν βοηθησει πολυ στο να κατανοησει τι ακριβως συνεβαινε σε μια κλιμακα που ποτε δεν φανταζοταν. Αν καποιος της ελεγε ενα μηνα πριν πως θα ηταν αυτηκοος μαρτυς στο πως το γνωστο συμπαν οδηγουνταν στην απολυτη καταστροφη λογω ενος παραφρονα θα γελουσε και θα τον επαιρνε για παρανοικο. Να ομως, βρισκοταν σ' ενα δωματιο ξενοδοχειου μαζι με τις δυο αλλες γυναικες αδυνατωντας να πιστεψει πως οσα ανταλλασαν μεταξυ τους ηταν αληθεια. Υπηρχαν στιγμες που ηθελε να διακοψει, να ρωτησει και να ικανοποιησει την περιεργεια της μα καθε φορα παρεμενε σιωπηλη. Επελεξε την αναμονη, οσα περισσοτερα ακουγε τοσα πιο πολλα μαθαινε, οταν εληγε εκεινος ο διαλογος αν ακομα ειχε αποριες μπορουσε να τις παραθεσει τοτε. Το ασχημο ηταν πως οσο περνουσε η ωρα ενοιωθε ολο και πιο μικρη, ολο και πιο ασημαντη μπροστα σ' αυτο που ξεδιπλωνοταν μπροστα της.

                           ==============================

-'Πρεπει να παω κοντα του' ψιθυρισε η Μεριτα. 'Αν ειναι στην κατασταση που μου ειπες πρεπει να ειμαι διπλα του, δεν μπορω να τον αφησω' ειπε απευθυνομενη στην Ρισανι.

Η Διαστικτη κουνησε καταφατικα το κεφαλι της.

-'Δεν κατανοοω αλλα αποδεχομαι' ειπε. 'Εξ' αλλου δεν βλεπω τι αλλο μπορεις να κανεις στην παρουσα φαση. Ισως εκει να εισαι πιο χρησιμη απ' οπουδηποτε αλλου. Κι αυτη' ? προσθεσε δειχνοντας την Ραντα. 'Νομιζω πως πρεπει ν' ακολουθησει τον δρομο της, δεν εχει καμια σχεση με οσα συμβαινουν, μπορει να επιστρεψει στον τοπο της'.

-'Δεν υπαρχει τιποτα πια για μενα εκει' εκανε η Ραντα με μια πικρα στη φωνη. 'Θα ηθελα να βοηθησω οπως μπορω, αν υπαρχει κατι που μπορω να κανω. Για καποιον λογο μια αγνωστη μοιρα μ' εφερε εδω και μ' ενεπλεξε σε κατι που ουτε καν μπορουσα ποτε να φανταστω, ομως δεν θα της γυρισω την πλατη, ουτε θα την περιφρονησω. Εσεις ξερετε' συμπληρωσε.

Η Μεριτα και η Ρισανι κοιταχτηκαν για λιγο και μετα η πρωτη μιλησε.

               ======================================

-'Πολυ καλα, αν ετσι νοιωθεις. Θα ερθεις μαζι μου στον Ελλερυ, δεν ξερω κατα ποσο θα εισαι ασφαλης μονη σου και αν μεινεις στον Γκαβαρντα θα εισαι ενα επιπλεον βαρος στην Ρισανι. Αν συμφωνεις κι εσυ'...μισοτελειωσε την φραση της απευθυνομενη στην Διαστικτη.

-'Οχι, δεν μπορει να μεινει εδω' απαντησε η Ρισανι ενω τα στιγματα στο κορμι της αναδευτηκαν. 'Δεν ξερω κι εγω για ποσο χρονικο διαστημα θα ειμαι ακομα εδω, ουτε γνωριζω τις εξελιξεις που επονται. Θα ειναι σιγουρα πιο ασφαλης μαζι σου' προσθεσε.

Γυρισαν και οι δυο προς το μερος της αναμενοντας τις αντιδρασεις της.

-'Δεν εχω καμια αντιρρηση' ειπε και ο τονος της φωνης της εδειχνε πως το πιστευε.

-'Δεν θα χρειαστεις βοηθεια' ? εκανε η Μεριτα απευθυνομενη στην Ρισανη.

Η Διαστικτη δεν μιλησε ποτε αλλα το βλεμμα της ειχε απαντησει ξεκαθαρα.

-'Τοτε ας μην χανουμε χρονο' ειπε η Μεριτα και στραφηκε στην Ραντα. 'Μαζεψε τα πραγματα σου, φευγουμε αμεσα, δεν εχουμε χρονο για χασιμο'.

                   ===================================

-'Μεχρι στιγμης καλα τα πηγαμε αλλα εδω τα πραγματα ειναι πιο δυσκολα απ' οτι φανταζομασταν' ειπε και αδειασε μονορουφι το ποτηρι που βρισκοταν μπροστα του.

-'Ναι, η αληθεια ειναι πως κι εγω δεν το περιμενα' απαντησε ο αντρας απο την απεναντι πλευρα του τραπεζιου. 'Οχι κι ασχημα για δυο λαθρεμπορους, ετσι' ?

Γελασαν και οι δυο δυνατα με το τελευταιο σχολιο.

-'Ξερεις, αν τα καταφερουμε και τωρα θα εχουμε ολοκληρωσει αυτο που μας ανατεθηκε. Μετα τι ? Θα εχουμε απαλλαγει απο την ευθυνη που μας επιφορτισαν' ? ρωτησε ο πρωτος συνομιλητης.

-'Δεν ξερω' ηρθε η απαντηση 'ειλικρινα δεν ξερω. Αλλα αυτο ειναι κατι που θα το δουμε εκεινη τη στιγμη, προς το παρον εχουμε ενα αλυτο προβλημα μπροστα μας'.

-'Και δυο αδεια ποτηρια επισης. Πως θα επεξεργαστουμε σχεδιο διψασμενοι' ?

-'Φιλε μου, το δικιο σου αχανεστατο σαν τις ερημους του Καρνακ' απαντησε ο αλλος ενω ταυτοχρονα εκανε νοημα στην χοντρη ταβερνιαρισα για να παραγγειλει.

                      ===================================

-'Θα ηταν κριμα κι αδικο να μην τα καταφερουμε εδω που εχουμε φτασει' ειπε ο Γκραφ πινοντας απο το φρεσκο κρασι που μολις τους ειχαν φερει. 'Εχουμε ηδη τελειωσει με τους 4, αυτος εδω ειναι ο τελευταιος και ο πιο δυσκολος' προσθεσε.

-'Ναι, εχει στερεψει το μυαλο μου απο ιδεες' απαντησε ο Κουλσακ. 'Οχι οτι μας πιεζει ο χρονος αλλα οσο πιο γρηγορα τελειωσουμε τοσο το καλυτερο. Αναρωτιεμαι τι εχει συμβει πισω μας. Θελω να πω, τι κανει ο Ελλερυ, ο αλλος ο περιεργος τυπος, ο Ορκοφυλακας και κεινος εκει ο Μετγκον που εξ' αιτιας του εχουμε μπει σε ολους αυτους τους μπελαδες'.

-΄Μονο οταν ξεμπερδεψουμε απο δω θα μαθουμε' ειπε ο Γκραφ 'δεν εχει νοημα να σπας το κεφαλι σου για κατι που δεν μπορεις να κανεις τιποτα απολυτως'.

-'Ωραια, για πες, τι κανουμε απο δω και περα' ? αναστεναξε ο Κουλσακ.

-'Χρειαζομαστε σχεδιο' αρχισε ο Γκραφ. 'Αλλα για να το εκπονησουμε πρεπει να ξερουμε που παταμε. Ας τα ξαναδουμε ολα απο την αρχη' ειπε αδειαζοντας και παλι το ποτηρι του. 

               =======================================

Οντως για απλοι λαθρεμποροι τα ειχαν παει μια χαρα. Η αποστολη που τους ειχε ανατεθει απο τον Ορκοφυλακα για την εξοντωση των πεντε διαφυγοντων ορκων ειχε ολοκληρωθει κατα τα 4/5, απεμενε μονο ενας στοχος ακομα να εξολοθρευτει μα εμοιαζε ο πιο ακατορθωτος απ' ολους. Βρισκονταν ηδη τρεις μερες στον Γκ'σειν κι αυτο που ειχαν διαπιστωσει ηταν πως ο Βανγκλ, ο στοχος τους, ηταν οχι μονο απλησιαστος αλλα και πολυ πιο επικινδυνος απ' τους αλλους.

-'Τι εχουμε μεχρι στιγμης' ? ρωτησε ρητορικα ο Γκραφ. 'Αυτο που ξερουμε για τον Βανγκλ ειναι πως εχει συμμαχο την Χουεζ, μια μαγισσα που'...

Δεν προλαβε ν' αποσωσει την φραση του γιατι μια φασαρια που βρισκοταν στα σπαργανα ειχε μολις φουντωσει στην αλλη πλευρα του καπηλειου απο εκει που καθονταν. Στραφηκαν και οι δυο προς τα κει προσπαθωντας να καταλαβουν τι συνεβαινε. Η αναστατωση εμοιαζε να εχει επικεντρο ενα τραπεζι στο βαθος του καπηλειου, στο λιγοτερο φωτισμενο σημειο, οπου καθοταν ενας αντρας μονος τα χαρακτηριστικα του οποιου ηταν δυσδιακριτα εξ' αιτιας μιας κουκουλας που φορουσε. 

                     ================================

Πεντε αντρες εστεκαν πανω απο το τραπεζι απευθυνομενοι με εντονο λογο στον καθισμενο διχως ο τελευταιος να εχει κουνησει βλεφαρο. Αυτη του η απαθεια μαλλον εξοργισε εναν απο τους αντρες που με μια αποτομη κινηση πεταξε το ποτηρι που υπηρχε πανω στο τραπεζι στον αντρα λερωνοντας τον με το κρασι που υπηρχε μεσα. Με μια αργη κινηση ο αντρας σηκωθηκε και κατι ψιθυρισε που ηταν αδυνατον για τον Γκραφ και τον Κουλσακ ν' ακουσουν λογω της αποστασης που υπηρχε. Οτι και να ειπε παντως μονο κατευναστικα δεν λειτουργησε αφου αυτοματα οι πεντε αντρες εφεραν τα χερια στους μηρους τους, εκει που ηταν ζωσμενα τα σπαθια τους.

Δεν χρειαζοταν να ειναι καποιος μαντης για να καταλαβει τι θα επακολουθουσε, εν ριπη οφθαλμου τα γυρω τραπεζια αδειασαν απ' οσους καθονταν εκει. Ο αντρας με τα καλυμμενα χαρακτηριστικα κλωτσησε το τραπεζι απο μπροστα του δημιουργωντας αφθονο χωρο αναμεσα σ' αυτον και την ομαδα των πεντε και παρεμεινε αταραχος. Σαν να ηταν καποιο κρυφο συνθημα, οι πεντε αντρες κοιταχτηκαν, τραβηξαν τα σπαθια τους και του ορμησαν διχως να πουν λεξη.

              ======================================

Τα ματια του Γκραφ και του Κουλσακ δεν ειχαν δει και λιγα, τιποτα ομως δεν συγκρινοταν μ' αυτο που συνεβη. Ο αντρας απεκρουσε μια πρωτη διπλη επιθεση με το σπαθι του, εκανε μιση περιστροφη γυρω απο τον αξονα του και βρεθηκε στο πλαι των αλλων δυο. Κανεις δεν προλαβε να δει την αστραπιαια κινηση της λεπιδας του καθως περιπλανηθηκε σαν γλωσσα φιδιου στα προσωπα των αντρων. Οταν κατεβασε το σπαθι του αυτο που ειχε απομεινει ηταν απο δυο τεραστια, κατακοκκινα απο το αιμα, 'Χ' στο καθενα μαγουλο των δυο αντρων. Αμεσως μετα εκανε μια ανεπαισθητη κινηση με το χερι στους υπολοιπους προσκαλωντας τους να δοκιμασουν κι αυτοι την τυχη τους. Κανεις απ' τους τρεις δεν προλαβε να κινηθει. Ο ενας απο τους δυο σημαδεμενους ορμησε καταπανω του κατεβαζοντας το σπαθι του με δυναμη προσπαθωντας να του χωρισει το κεφαλι στα δυο. Το σπαθι συναντησε αερα αφου ο σπαθοφορος ειχε μετακινηθει στο πλαι ως δια μαγειας, το δικο του ομως λεπιδι καρφωθηκε εντυπωσιακα κατω ακριβως απο το σαγονι του επιτιθεμενου. Ο αντρας σωριαστηκε νεκρος στο πατωμα βουτηγμενος στο αιμα.

                       ================================

Οι υπολοιποι 4 παρεμειναν για λιγα δευτερολεπτα αδρανεις και πετρωμενοι. Οταν επιτεθηκαν ειχαν αλλα σχεδια αλλα η κατασταση ειχε εξελιχθει πολυ ασχημα. Ζυγισαν το ρισκο μιας συντονισμενης επιθεσης αλλα αυτο που ειχαν δει με τον φιλο τους αποτελουσε τροχοπεδη. Αν συνυπολογιζε κανεις την αταραξια και την γαληνη που χαρακτηριζε τον αμυνομενο, η πιθανοτητα του να βρισκονταν μπροστα σε κατι που δεν θα μπορουσαν ν' ανταπεξελθουν γιγαντωσε αποτομα και τους εκανε να επανεκτιμησουν. Οπισθοχωρησαν αργα ενω ο φοβος εμοιαζε θριαμβευτης στα ματια τους. Μουρμουρισαν κατι στον αντρα που εξακολουθουσε να παραμενει ακινητος ενω ηταν ηδη σε αποσταση ασφαλειας και πολυ κοντα στην εξοδο του καπηλειου. Σαν να ηταν κουρδισμενοι, και οι 4 στραφηκαν στην πορτα, την ανοιξαν και χαθηκαν μεσα στο πυκνο σκοταδι. 

Ο αντρας εκανε ενα νοημα στην χοντρη ταβερνιαρισα να πλησιασει κι εκεινη υπακουσε με τρεμαμενα ποδια. Της πεταξε ενα νομισμα που το επιασε στον αερα και αρχισε να βαδιζει προς την εξωπορτα. Οπως και οι αλλοι, χαθηκε κι αυτος μεσα στην νυχτα.

                       ================================

Αν δεν υπηρχε ενας νεκρος που προσπαθουσαν να βγαλουν εξω απο το καπηλειο και το αιμα του στο δαπεδο κανενας νεοεισερχομενος δεν θα μπορουσε ποτε να καταλαβει τι ειχε συμβει.

Ο Γκραφ με τον Κουλσακ παρηγγειλαν κι αλλο κρασι κι εκατσαν παλι στις θεσεις τους.

-'Τι στον Γκρελ ηταν αυτο' ? εκανε ο Κουλσακ. 'Ποιος ηταν αυτος' ?

-'Δεν ξερω' απαντησε ο Γκραφ 'δεν εχω δει ποτε κανεναν να κινειται ετσι. Ελπιζω μονο να μην ειναι στην υπηρεσια του Βανγκλ γιατι τοτε'....

Σταματησε την φραση του αφηνοντας την μετεωρη και ημιτελη.

-'Ας ελπισουμε πως οχι' σχολιασε ο Κουλσακ. 'Αν βρεθουμε αντιμετωποι μ' αυτον η με κατι τετοιο δεν εχουμε καμια ελπιδα' προσθεσε και κατεβασε μια γενναια γουλια.

-'Μ' εναν τετοιο ομως μαζι μας ε' ? ειπε ο Γκραφ.

-'Κανε ονειρα' τον προσγειωσε ο Κουλσακ. 'Λοιπον, για να δουμε που ημασταν πριν συμβουν ολα αυτα. Α, μαλιστα, σχεδιαζαμε την εξοντωση του Βανγκλ και της Χουεζ, σωστα' ?