MPAMPIS KALOGIANNIS

           ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ενοιωθε λες και στο μυαλο του μεσα υπηρχε μια μπαντα που τα μελη της συναγωνιζονταν ο ενας τον αλλο για το ποιος θα παιξει πιο γρηγορα και δυνατα με τελικο αποτελεσμα ενα ηχητικο χαος που δεν αμβλυνοταν οσο περνουσε η ωρα αλλα δυναμωνε αυξανοντας του τον πονο που ενοιωθε.

Κοιταξε τριγυρω του μα τιποτα δεν του φανηκε οικειο. Ηταν ξαπλωμενος πανω στο μεταλλικο δαπεδο ενος δωματιου ενω οι τοιχοι που τον περιτριγυριζαν εμοιαζαν να ειναι απο το ιδιο υλικο. 

Δεν υπηρχε τιποτα απολυτως μεσα στο δωματιο, ηταν παντελως αδειο εκτος απο τον ιδιο. Προσπαθησε να θυμηθει πως ειχε βρεθει εκει αλλα η αποπειρα να βαλει σε λειτουργια τις σκεψεις του του προκαλεσε περισσοτερο πονο. Ψηλαφισε το κεφαλι του μα δεν βρηκε το παραμικρο ιχνος απο χτυπημα η οτιδηποτε αλλο που να δηλωνε πως ειχε ασκηθει καποια μορφη βιας πανω του.

Δοκιμασε να σηκωθει μα το μετανοιωσε γρηγορα. Χρειαζοταν λιγο χρονο για να συνελθει, δεν υπηρχε λογος να πιεσει τον εαυτο του. Κοιταξε τα ρουχα του. Λιγο τσαλακωμενα μα ολοκαθαρα. 

Ηταν ρουχα βραδινης εξοδου αλλα για ποιον λογο τα φορουσε ?

                  ==================================

-'Ξυπνησες επιτελους'.

Η φωνη τον ξαφνιασε κι εκανε μια ανακλαστικη κινηση αυτοπροστασιας. Δεν υπηρχε κανεις αλλος μεσα στο δωματιο, ποιος ειχε μιλησει ? Δεν ειχε χρονο να επεξεργαστει την νεα αυτη απορια, η φωνη ξαναμιλησε μ' εναν μεταλλικο, ξερο ηχο, μια φωνη που ακουγε για πρωτη φορα.

-'Περιμενα να συνελθεις νωριτερα κ. Ο' Λιρι αλλα φαινεται πως σ' αυτο μαλλον επεσα εξω'.

-'Ποιος εισαι ? Που βρισκομαι ? Τι συμβαινει' ? ρωτησε ο ξαπλωμενος αντρας.

-'Μην βιαζεσαι κ. Ο' Λιρι, ολα με την ωρα τους. Α, κι αυτος ο πληθυντικος, τοσο τυπικος, δεν νομιζεις ? Δεν σε πειραζει να σε φωναζω Ντειβιντ ε ? Η μηπως σ' ενοχλει' ?

-'Ποιος διαβολος εισαι ? Πως βρεθηκα εδω' ? ρωτησε εκνευρισμενος ο Ντειβιντ δινοντας αφορμη σ' εκεινον τον καταραμενο πονοκεφαλο να γινει πιο εντονος.

-'Σου ειπα, μην βιαζεσαι Ντειβιντ. Το μονο που χρειαζεται να ξερεις ειναι πως βρισκεσαι εδω εξ' αιτιας της Μαγκι. Επετρεψε μου να σου εξηγησω διχως να με διακοψεις' ειπε η φωνη.

                  ===================================

-'Η Μαγκι ? Που ειναι ? Τι της εκανες ? Σου ορκιζομαι πως'...

-'Σου ειπα να μην διακοψεις Ντειβιντ, δεν ξεκινησαμε καλα. Μια χαρα ειναι η Μαγκι, μην ανησυχεις, μαλιστα ειναι πολυ πιο κοντα σου απ' οτι φανταζεσαι. Ακουσε με τωρα προσεκτικα γιατι ενα απο τα πραγματα που μ' εκνευριζουν αφανταστα ειναι το να επαναλαμβανομαι'.

Ο Ντειβιντ εκανε μια κινηση με το χερι λες και η φωνη μπορουσε να τον δει.

-'Τους τελευταιους εξι μηνες εχεις συναψει ερωτικη σχεση με την Μαγκι' αρχισε η φωνη 'και μολονοτι στην αρχη δεν γνωριζες πως ειναι παντρεμενη αυτο δεν σ' εμποδισε να συνεχισεις ακομα κι οταν το εμαθες. Μαλιστα σχετικα προσφατα προσπαθεις να την πεισεις να εγκαταλειψει τον αντρα της και να φυγετε μαζι σε τοπους μαγικους κι ονειρεμενους. Η αληθεια ειναι πως οι αρχικες της επιφυλαξεις εχουν καμφθει σε τετοιο σημειο που αν συνεχιζες μ' αυτον τον ρυθμο ηταν ζητημα χρονου να υπεκυπτε. Οπως καταλαβαινεις δεν μπορουσα πλεον να παρακολουθω αμετοχος, ειχε ερθει η ωρα να επεμβω και μαλιστα δραστικα'. 

                   ===================================

-'Ξερω πως εισαι ο αντρας της αλλα σου λεω πως αδικα κοπιαζεις. Με την Μαγκι αγαπιομαστε, αποδεξου την πραγματικοτητα και μην στεκεσαι εμποδιο στην ευτυχια της' ειπε ο Ντειβιντ.

-'Μαλιστα' εκανε η φωνη 'αγαπιοσαστε κι εγω ειμαι το εμποδιο στην ευτυχια σας. Να βαλουμε λιγο τα πραγματα στην σωστη τους θεση. Ξερεις φυσικα πως η Μαγκι εχει ενα σοβαροτατο καταπιστευμα το οποιο ειναι κι αυτο που εχεις βαλει στο ματι Ντειβιντ, οπως ακριβως εχεις κανει και στο παρελθον. Ναι, τι φανταστηκες, πως δεν θα εψαχνα τα παντα για σενα ? Θελεις ν' αναφερθω σε ονοματα που αγαπησες παραφορα αλλα λησμονησες μολις εξανεμιστηκε το κομποδεμα που διεθεταν η δεν εχει νοημα ? Βλεπεις, δεν υπαρχει κατι για σενα που δεν γνωριζω'.

-'Αυτη τη φορα ειναι εντελως διαφορετικα τα πραγματα, με την Μαγκι αγαπιομαστε. Αλλα που να το καταλαβεις εσυ, σαμπως ησουνα και ποτε διπλα της για να κατανοησεις τις αναγκες της' εκανε ο Ντειβιντ ενω παραλληλα ειχε σηκωθει κι εξεταζε προσεκτικα το δωματιο.

-'Μ' εχεις παρεξηγησει Ντειβιντ, το πιστευω πως την αγαπας πραγματικα, απλα θελω αποδειξεις'.

                      ================================

-'Τι εννοεις' ρωτησε φιλυποπτα ο Ντειβιντ. 'Τι σοι αποδειξεις χρειαζεσαι' ?

-'Θα σου πω αμεσως' εκανε η φωνη. 'Ο λογος που βρισκεσαι εδω ειναι για να μου αποδειξεις οντως πως αγαπας πραγματικα την Μαγκι. Αν με πεισεις, τοτε οχι μονο θα την αφησω ελευθερη αλλα θα σας δωσω κι ενα σημαντικο χρηματικο ποσο που θα σας βοηθησει να ξεκινησετε.'

-'Και πως μπορω να σε πεισω για κατι τετοιο' ? ρωτησε ο Ντειβιντ. 

-'Ακου λοιπον προσεκτικα απο εδω και μπρος γιατι υπαρχει μονο ενας τροπος στο δικο μου μυαλο που θα με πεισει πως λες την αληθεια. Φροντισε να βαλεις τα δυνατα σου'.

Ο Ντειβιντ εκανε ξανα μια κινηση με το χερι σαν να παροτρυνε την φωνη να συνεχισει.

-'Οπως προσεξες το δωματιο που βρισκεσαι ειναι κατασκευασμενο εξ' ολοκληρου απο ενα ειδος μεταλλου το οποιο εχει την ικανοτητα να θερμαινεται με πολυ υψηλες θερμοκρασιες διχως να παθαινει τιποτα. Μολις βγεις απο αυτο το δωματιο θα συναντησεις μερικα ακομα πανομοιοτυπα τα οποια αν διασχισεις θα φτασεις στην εξοδο, σε μια εξοδο οπου σε περιμενει μια εκπληξη'.

                  ====================================

Ο Ντειβιντ δεν μιλησε αλλα η απορια που ζωγραφιστηκε στο προσωπο του προφανως εγινε αντιληπτο απο την φωνη. Εξακολουθουσε ν' ακουει αλλα συνεχιζε να περιεργαζεται τον χωρο.

-'Σε καθε δωματιο θα βρεις μια ψηφιακη οθονη μ' ενα ερωτηματολογιο στο οποιο πρεπει να επιλεξεις μια σωστη απαντηση. Αν απαντησεις σωστα η θερμοκρασια θα παραμεινει σ' αυτα τα ευχαριστα, υπαρχοντα επιπεδα. Αν ομως απαντησεις λαθος, στο επομενο δωματιο που θα περασεις η θερμοκρασια θα ειναι αυξημενη κατα 12 βαθμους. Καθε φορα που θ' απαντας λαθος θα συμβαινει αυτη η αυξηση της θερμοκρασιας. Οσο απαντας σωστα θα βγεις απο εδω μεσα σε νορμαλ συνθηκες και οταν βγεις εξω θα βρεις την Μαγκι να σε περιμενει. Οπως καταλαβαινεις αν η αγαπη σου για την γυναικα μου ειναι πραγματικοτητα ολο αυτο ειναι πανευκολο για σενα'.

-'Πως ξερω οτι θα κρατησεις τον λογο σου' ? εκανε ο Ντειβιντ.

-'Δεν ειμαι σαν κι εσενα Ντειβιντ' ειπε η φωνη. 'Λοιπον, οποτε νοιωθεις ετοιμος μπορεις να βγεις απο το δωματιο αυτο και να ξεκινησεις. Σου ευχομαι καλη επιτυχια'.

                      ==================================

Ο Ντειβιντ περιμενε για λιγο μα η φωνη ειχε χαθει για τα καλα. Μια πορτα που δεν φαινοταν καν ανοιξε απεναντι του και βαδισε διστακτικα προς τα κει. Μπηκε στο νεο δωματιο με την θερμοκρασια στα ιδια ευχαριστα επιπεδα. Στην απεναντι πλευρα υπηρχε μια πορτα και διπλα της, σ' ενα αναλογιο βρισκοταν μια ψηφιακη οθονη. Πλησιασε και διαβασε.

-'Ποιο ειναι το αγαπημενο αρωμα της Μαγκι' ?

Υπηρχαν 4 επιλογες μα καμια δεν του θυμιζε τιποτα. Επρεπε ομως ν' απαντησει κατι κι ετσι πιεσε ενα πληκτρο στην τυχη. Η οθονη κοκκινησε, η πορτα ανοιξε και μια δυσφορια του ορμησε μολις πατησε στο επομενο δωματιο. Χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα για να συνηθισει και προχωρησε προς τη νεα ψηφιακη οθονη διπλα στην πορτα. Μια βλαστημια του ξεφυγε αθελα του.

-'Ποιο ειναι το αγαπημενο χρωμα της Μαγκι'?

Ενταξει, αυτο καταντουσε γελοιο. Που να τα θυμοταν ολα αυτα ? Και σιγα τωρα, τι σχεση ειχαν με το αν την αγαπουσε η οχι ? Τι βλακωδες παιγνιδι ηταν αυτο ? Πατησε ενα κουμπι στην τυχη.

                         ===============================

Ηταν ξεκαθαρο πως δεν μπορουσε πια. Οι αντοχες του οργανισμου του ειχαν φτασει στα ορια τους. Πεντε δωματια μετα η θερμοκρασια ηταν ηδη σ' εφιαλτικα επιπεδα και πλεον ακομα και η ανασα εβγαινε δυσκολα. Τα παντα εκαιγαν. Το δαπεδο, οι τοιχοι, το καθε τι που υπηρχε ηταν πυρακτωμενο. Δεν ενοιωθε τα ποδια του αφου καποιος του ειχε αφαιρεσει τις καλτσες και τα παπουτσια οσο ηταν αναισθητος αναγκαζοντας τον να σχισει το πουκαμισο του για να κατασκευασει υποτυπωδη υποδηματα. Οπου ακουμπουσε ενα μικρο εγκαυμα σχηματιζοταν που παρεμενε εκει, μια πληγη που δεν εκλεινε ποτε. Τα ματια του ειχαν θολωσει απο τον ιδρωτα μα καθε φορα που προσπαθουσε να τον σκουπισει ενα ακομα εγκαυμα σχηματιζοταν. Η καρδια του χτυπουσε σαν τρελη προσπαθωντας ν' ανταπεξελθει μα οσο περνουσε η ωρα οι πιθανοτητες να τον κρατουσε στη ζωη λιγοστευαν. Ενα πυρινο, ασηκωτο αμονι ειχε εγκατασταθει στο στηθος του, καθε κινηση πια ηταν μια ακομα κοφτερη λεπιδα που εισχωρουσε στην τραυματισμενη σαρκα.

Εκανε ενα βημα, παραπατησε κι επεσε στο καυτο πατωμα με το προσωπο.

                   ===================================

Εκατομμυρια μικροσκοπικες βελονες μπηγονταν ανηλεα στο προσωπο, στο στηθος, στην κοιλια του. Το μυαλο του προσπαθησε να επικεντρωθει σε κατι ομορφο και το προσωπο της Μαγκι κυριαρχησε για λιγο. Την αγαπουσε την Μαγκι, οτι και να ηθελε ν' αποδειξει αυτος που τον υπεβαλλε σ' αυτα τα βασανιστηρια, την αγαπουσε. Ηταν τοσο σημαντικο να μην γνωριζε η θυμοταν καποια πραγματα που να του κοστιζαν την ιδια την ζωη του ?

Εβηξε και ζεστο αιμα ετρεξε απο τα χειλη του. Τα πνευμονια του ειχαν παθει ζημια, το καταλαβαινε, καθε ανασα τον ξεσκιζε, δυσκολευοταν στην εισπνοη και την εκπνοη.

Με καποιον τροπο κατορθωσε να γυρισει ανασκελα ενω η πλατη του πια καιγοταν σε απιστευτο βαθμο. Αιμα ειχε αρχισει να τρεχει κι απο την μυτη ενω το στομα του γεμιζε κατακοκκινες φουσκαλες. Συρθηκε με τις τελυταιες του δυναμεις κι ακουμπησε στον πυρακτωμενο τοιχο.

Δεν μπορουσε πια να κρατησει το κεφαλι του στητο, το αφησε να πεσει στο στηθος ενω οι ελαχιστες εναπομεινασες αντοχες του πεθαιναν η μια μετα την αλλη. 

                      ===================================

Ξαφνικα σταματησε να νοιωθει πονο, λες και ειχε εξαφανιστει ως δια μαγειας. Καταλαβε πως ερχοταν το τελος του, ηταν πια ζητημα λιγων λεπτων. Ακομα και οι σκεψεις του εμοιαζαν απανθρακωμενες, αδυνατουσε πια να κατευθυνει το μυαλο του. Τα ματια του κρατουσαν, σαν τελευταιο οχυρο, τις οποιες δυναμεις του ειχαν απομεινει. Στο βαθος μια ακομα πορτα υπηρχε μ' ενα απ' αυτα τα καταραμενα ψηφιακα αναλογια διπλα της. Αναρωτηθηκε τι ερωτηση τον περιμενε αν μπορουσε να φτασει ποτε μεχρι εκει και αν ηξερε να την απαντησει. 

Κατι σαν υποψια γελιου συνδυασμενου μ' εναν επιθανατιο ρογχο βγηκε απο το στηθος του, το αιμα ετρεξε και παλι αφθονο και προσπαθησε να κρατηθει στη ζωη με μια ακομα αποπειρα ν' αναπνευσει. Τιποτα δεν λειτουργουσε πλεον, δεν υπηρχε τροπος ν' απορροφησει το τοσο ζωτικο αυτο στοιχειο. Ανοιγοκλεισε μια - δυο φορες το στομα του και παραιτηθηκε. Η λυτρωση απο τα βασανα του ειχε ερθει μολις και την σφιχταγκαλιασε με την πιο γλυκια προσμονη.

Τιποτα πια σ' αυτον τον κοσμο δεν αφορουσε τον Ντειβιντ Ο' Λιρι.

                                                                   ΤΕΛΟΣ