Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

-'Πιστευεις πως καναμε καλα που φυγαμε ? Θελω να πω, και με την δευτερη αναγνωση εμενα μου φανηκε μια χαρα ατομο. Μηπως καναμε λαθος' ?

Ειχαν σταματησει σε μια απο εκεινες τις αναπαντεχες στασεις ανεφοδιασμου που εμφανιζοταν μπροστα σου απο το πουθενα για να λυτρωσουν διψασμενους, πεινασμενους, κουρασμενους και καυσιμα αναζητωντες ταξιδιωτες και το εκμεταλλευονταν οσο περισσοτερο μπορουσαν δεδομενης της αγνοιας για το που θα συναντουσαν και ποτε την επομενη. Ειχαν φαει κατι προχειρο που ομως μπορεσε να τους στηλωσει, ειχαν μαζεψει καποια λιγοστα πραγματα να παρουν μαζι τους και ο Brett ειχε ελεγξει νερο, λαδια, λαστιχα και ειχε γεμισει το ντεποζιτο και παλι μεχρι πανω. Εντελως προληπτικα ειχαν μετακινησει το οχημα τους σε σημειο που δεν φαινοταν στην περιπτωση που εμφανιζοταν καποιος και περνουσαν τις τελευταιες τους στιγμες εκει λιγο πριν την επικειμενη αναχωρηση τους και παλι. Ο Brett απολαμβανε το τσιγαρο του ενω η Silea επαιζε εδω και ωρα μ' ενα μισογεματο μπουκαλακι νερου που εμοιαζε να υποφερει στα χερια της.

        ===========================================

-'Κοιτα, δεν αντιλεγω πως αν δεν ηταν η Tristessa θα τα ειχαμε βρει σκουρα, συνεπως εχει την ευγνωμοσυνη μας ετσι κι αλλιως. Με τον ιδιο τροπο που αναγνωριζω την συνεισφορα της σ' ενα τοσο κρισιμο θεμα αναγνωριζω και την ταση της να μας γεμισει ψεμματα'.

-'Για στασου λιγο, απο που βγαζεις το συμπερασμα πως μας ειπε ψεμματα' ?

Ο Brett την κοιταξε ελαφρως απορημενα σαν να τον ξαφνιασε η τοποθετηση της.

-'Συγγραφεας ετσι ? Εχεις δει ποτε σπιτι συγγραφεα ? Εννοω οχι εξωτερικα, το εσωτερικο του. Μια τεραστια βιβλιοθηκη γεματη σκονισμενα βιβλια, ενα γραφειο μεσα στην ακαταστασια με χαρτια αριστερα και δεξια, σημειωσεις, γραφικη υλη, μια ρημαδογραφομηχανη, κατι τελος παντων που να υποδηλωνει πως ο ενοικος ασχολειται με το αθλημα. Τι ειδες απ' ολα αυτα' ?

Η Silea εμοιαζε να σκεφτεται ψαχνοντας τα επιχειρηματα της.

-'Μπορει να γραφει στον υπολογιστη' ειπε τελικα 'συνεπως δεν χρειαζεται τιποτα απ' ολα αυτα. Το αποκλειεις ? Ετσι κανουν οι περισσοτεροι σημερα. Ουτε χαρτια, ουτε μολυβια, ουτε τιποτα'.

       ============================================

-'Συνεχισε' εκανε ο Brett.

-'Γυναικα ειναι, μια αισθηση καθαριοτητας την εχει, αρα λογικα το γραφειο να ειναι περιποιημενο και τακτοποιημενο. Εσυ μου μοιαζεις πως εχεις ξεμεινει στο παλιο στερεοτυπο συγγραφεα με τασακια μεχρι πανω στις γοπες και τις σταχτες, μια μπουκαλα αλκοολ διπλα κι ενα γραφειο μπαχαλο. Σ' ενημερωνω λοιπον κυριε πως αυτες οι εποχες παρηλθαν, αν δεν το ξερεις'.

Ο Brett ξεσπασε σε τρανταχτα γελια. 'Εχει και συνεχεια' ? ρωτησε μολις σταματησε.

-'Μονο αν την επιζητα ο οργανισμος σου' ειπε η Silea και γελασε με την σειρα της.

Ο Brett κουνησε το κεφαλι σε ενδειξη αναγνωρισης της ηττας του.

-'Μπορει να εχεις δικιο, δεν ξερω, απλα το ενστικτο μου λεει πως αυτη η γυναικα κατι κρυβει'.

-'Ολοι Brett, ολοι κατι κρυβουμε. Κι εσυ και γω και οποιον αλλον συναντησεις κατι θα κρυβει. Ο καθενας δικαιουται να εχει τα μυστικα του, ετσι και η Tristessa'.

-'Ισως εχω πεσει εξω για τα καλα. Εξακολουθω ομως να εχω αμφιβολιες'.

       ===========================================

-'Κανενας δεν καταδικαστηκε ποτε μονο με υποψιες κι ενστικτο' εκανε η Silea.

-'Το οπλο ? Ενταξει, καταλαβαινω να εχεις οπλο στο σπιτι γι αυτοαμυνα βρε αδελφε αν χρειαστει, αλλα να το κουβαλας μαζι σου εξω, στην βολτα η και γω δεν ξερω που, ε, ειναι λιγο περιεργο'.

-'Αν δεν ειχε ομως το οπλο της μαζι δεν θα ειχαμε ξεμπερδεψει'.

-'Συμφωνοι, μια χαρα μας εκατσε αυτο αλλα γιατι να το κουβαλαει εξ' αρχης' ?

-'Δεν ξερω Brett, δεν ξερω, με κουρασε ολο αυτο, νομιζω πως'...

-'Σττττ' εκανε ο Brett ενω εφερνε το δαχτυλο στα χειλη του. 'Το ακους αυτο' ?

Η Silea εκανε απολυτη ησυχια για ν' ακουσει οτι ειχε ακουσει και ο Brett.

-'Αμαξι' εκανε ο αντρας. 'Καποιος ερχεται. Σηκω, πρεπει να βρουμε μερος να κρυφτουμε'.

Η Silea δεν περιμενε να της το πει δευτερη φορα. Ετρεξε βιαστικα πισω του ενω εμπαινε σ' ενα καταστημα και τον ακολουθησε στην σκαλα που οδηγουσε στην οροφη. Κινουμενοι σκυφτα και οι δυο πλησιασαν το στηθαιο και κοιταξαν κατω. Ενα αμαξι σταματουσε στο χωρο σταθμευσης.

     ============================================

Τα τεσσερα ατομα που βγηκαν απο το σαραβαλιασμενο αμαξι, ενας αντρας, μια γυναικα και δυο παιδια, ηταν ολοφανερο πως ετρεχαν να γλυτωσουν απο κατι. Τα ρουχα τους ηταν παλια, φθαρμενα και βρωμικα ενω το καπελο που φορουσε ο αντρας ειχε δει σιγουρα καλυτερες μερες. Ορμησαν στην πρωτη πορτα που βρηκαν μπροστα τους, ενα καταστημα που πουλουσε αναμνηστικα δωρα και χαθηκαν στο εσωτερικο του. Η Silea ηταν ετοιμη να πει κατι αλλα δεν προλαβε. Ενα δευτερο αμαξι, ενα ανοιχτο pick up φορτηγο μπηκε κι αυτο στο παρκινγκ. 

Τα τρια ατομα που βγηκαν απο μεσα ηταν οπλισμενα με καραμπινες και ακροβολιστηκαν αμεσως ελεγχοντας τον χωρο. Ο πιο ψηλος απ' αυτους, ενας γεροδεμενος τριανταρης βολταρε λιγο πανω κατω κανοντας συνεχως νοηματα στους αλλους δυο. Μετα σταματησε και μιλησε.

-'Manuel, δεν εχει νοημα να κρυβεστε' ειπε. Δεν θελω να σου κανω κακο, απλα βγες εξω να μιλησουμε. Το ξερεις πως ξερουμε πως εισαι εδω και δεν προκειται να φυγουμε'.

Δεν υπηρξε καμια αντιδραση απο τα ατομα που ειχαν κρυφτει μεσα στο μαγαζι.

      ============================================

-'Manuel' εκανε ξανα ο αντρας 'μη με κανεις να χασω την υπομονη μου. Αν ερθω μεσα, οπου και να σαι, θα την πληρωσουν η Estrada και τα παιδια. Βγες εξω τωρα'.

Η απειλη απεδωσε. Ο αντρας με το καπελο βγηκε εξω τρεμοντας, κοιτωντας αριστερα και δεξια.

-'Hefe Lee, 'ειπε 'η Estrada και τα παιδια δεν φταινε σε τιποτα, σε παρακαλω'.

Τωρα οι τρεις αντρες ειχαν σχηματισει ενα ημικυκλιο γυρω απο τον Manuel. Ο Lee τον πλησιασε στα τρια μετρα και αναψε τσιγαρο ενω εβγαζε απο μια τσεπη ενα μπουκαλακι ουισκι.

-'Πες μου τι στην οργη σκεφτοσουνα οταν βουτηξες το αμαξι και σηκωθηκες να φυγεις' ειπε. 'Δεν το ξερεις πως ακομα σ' αυτην τη πολιτεια η κλοπη θεωρειται ποινικο αδικημα' ?

-'Ο padron, ο μπαμπας σου, το ξερεις, δεν μας αφηνε να φυγουμε. Η αδελφη μου με τα παιδια επρεπε να πανε να βρουνε τον γαμπρο μου, να δουνε που βρισκεται, τι μπορει να του εχει συμβει. Αλλα ο padron οσο και να τον παρακαλεσα δεν μας εδινε αδεια να φυγουμε. Τι αλλο να εκανα' ?

Ο Lee εβγαλε το καπελο του και περασε τα δαχτυλα του μεσα απο τα μαλλια του.

     ============================================

-'Manuel, ξεχνας οτι δουλευεις και συ και η Estrada για τον πατερα μου. Σας ταιζει, σας ντυνει, σας εχει μια στεγη πανω απο το κεφαλι σας. Για να μην σε αφηνε να φυγεις ειχε τον λογο του. Και τι πας και κανεις εσυ ? Τον γραφεις στα παλια σου τα παπουτσια, τον αγνοεις, βουτας απο την περιουσια του και την κοπανας. Τι θα συμβει αν ο καθενας αψηφα τον ευεργετη του και κανει οτι του καπνισει ? Και τι φταιω εγω να σας κυνηγαω τοσο δρομο να σας βρω' ?

-'Hefe Lee, πρεπει να καταλαβεις' ειπε ο τρομοκρατημενος Manuel. 'Οτι εκανα ηταν για'...

Ο Lee τον εκοψε με μια εντονη χειρονομια. Στραφηκε προς τους αλλους δυο αντρες.

-'Ποιες ειναι οι κατηγοριες που τον βαρυνουν' ? ρωτησε τον ενα.

-'Ανυπακοη, κλοπη και υπονομευση της εργασιας που του ειχε ανατεθει' απαντησε.

-'Και ποια ειναι η ποινη που προβλεπεται' ? ρωτησε τον δευτερο. 

Εκεινος εκανε πως διαβαζε ενα αορατο βιβλιο φυλλομετρωντας τις σελιδες του.

-'Απ' οτι διαβαζω εδω' ειπε και κομπιασε λιγο 'θανατικη ποινη χωρις ελαφρυντικα'.

     =============================================

Στο ακουσμα της τελευταιας φρασης ο αντρας αρχισε να ουρλιαζει, να παρακαλαει πεφτοντας στα ποδια του Lee και να ζηταει οικτο. Ο τελευταιος τον κλωτσησε λιγα μετρα μακρυτερα.

-'Το δικαστηριο αποφανθηκε Manuel. Εγω απλα εκτελω τις εντολες του' ειπε πυροβολωντας τον στο στηθος. Το κορμι του κυλισε λιγο και εμεινε ακινητο ενω αιμα ειχε πλημμυρισει τα ρουχα του. Αμεσως μετα τον πυροβολισμο η γυναικα που βρισκοταν ακομα μεσα στο καταστημα πεταχτηκε εξω. Οταν ειδε τι ειχε γινει ετρεξε και αγκαλιασε τη σωρο του νεκρου ενω ουρλιαζε στην μητρικη της γλωσσα. Η οργη της ξεκαθαρα ειχε στοχο τον Lee και μαλιστα κινηθηκε εναντιον του. Μια σφαιρα απο το οπλο ενος που ηταν μαζι με τον Lee την σωριασε νεκρη, διπλα στον Manuel, ενω κατω απο το κεφαλι της μια λιμνη αιματος σχηματιστηκε που συνεχως μεγαλωνε. Ο Lee εκανε νοημα στον ετερο που μπηκε μεσα στο καταστημα που βρισκονταν ακομα τα δυο παιδια.

Δυο διαδοχικοι πυροβολισμοι ακουστηκαν και ο οπλοφορος βγηκε παλι εξω.

-'Νομιζω πως η δουλεια μας εδω τελειωσε' ειπε ο Lee ενω οι αλλοι δυο συμφωνησαν μαζι του.

    =============================================

Το φορτηγακι με τους τρεις οπλοφορους χανοταν στο βαθος αλλα το χερι του Brett εξακολουθουσε να βρισκεται εφαπτομενο στο στομα της Silea. Το ειχε κανει ασυναισθητα την στιγμη του πρωτου πυροβολισμου φοβουμενος μια ενστικτωδη κραυγη της κοπελας μπροστα στο σοκαριστικο θεαμα που απλωνοταν μπροστα στα ματια τους, συνεχισε να το κανει και κατα την διαρκεια της δολοφονιας της γυναικας και, οπως ολα εδειχναν, των δυο παιδιων μεσα στο καταστημα. Μολις αποτραβηξε το χερι του η Silea ξεσπασε σε κλαματα. Το κορμι της τρανταζοταν ολοκληρο απο τα αναφυλλητα και ο Brett την πηρε αγκαλια. Την εσφιξε πανω του ενω το χερι του την χτυπουσε απαλα στην πλατη. Τα ματια της κοπελας ηταν κατακοκκινα, το βλεμμα της ενα μειγμα αποριας, οργης, φοβου και αποτροπιασμου καθως τον κοιτουσαν. 

-'Μεινε εδω' της ειπε. 'Μην κουνηθεις καθολου, θα γυρισω σε δυο λεπτα. Καταλαβες' ?

Η κοπελα του αρπαξε το χερι και το εσφιξε τοσο δυνατα που ο Brett πονεσε.

-'Θα γυρισω αμεσως, στ' ορκιζομαι' επανελαβε και τραβηξε σιγα το χερι του απο την λαβη της. 

    =============================================

Βρηκε ενα κοματι υφασμα μεσα στο καταστημα που ηταν τα δυο παιδια, το εκοψε σε δυο μεγαλα τμηματα και σκεπασε τις σωρους των. Οι σφαιρες τα ειχαν πετυχει σε καιρια σημεια, δεν υπηρχε τροπος να γλυτωσουν απ' αυτην τη ψυχρη εκτελεση. Πηρε μαζι του οσο υφασμα ειχε περισσεψει και σκεπασε μ' αυτο την γυναικα ενω το αιμα μουσκεψε αμεσα το λευκο χρωμα βαφοντας το κοκκινο. Δεν βρηκε κατι αμεσα για τον αντρα, θα κοιτουσε και αλλου αλλα τωρα προειχε να φυγουν με την Silea το συντομοτερο δυνατον. Ανεβηκε παλι στην οροφη που ηταν η κοπελα. 

Την κατεβασε σχεδον κουβαλωντας την, το ενοιωθε πως ειχε καταρρευσει. Ευτυχως που η διαδρομη για το αμαξι τους ηταν στην αντιθετη πορεια απο εκει που ηταν τα πτωματα.

Την εβαλε μεσα ενω η κοπελα εμοιαζε ακομα σαν χαμενη και επεστρεψε στο μερος των φονων. Βρηκε μια λινατσα στο πισω μερος του αυτοκινητου των νεκρων και μ' αυτην σκεπασε και την σωρο του Manuel. Οταν πηγε παλι στο αυτοκινητο η κοπελα δεν ειχε κινηθει εκατοστο.

Εβαλε μπροστα και προσεκτικα οδηγησε μακρια απο τον χωρο αναψυχης.                 

 

         Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

 

-'Τι γινεται απο δω και περα' ? ρωτησε η Luna. 'Εχουμε καποιο σχεδιο' ?

-'Δεν βλεπω τον λογο να βιαστουμε' εκανε ο Robert. 'Αν ηταν να κανουμε σπασμωδικες κινησεις μπορουσαμε ν' ακολουθησουμε τους αλλους. Εχουμε ολο τον χρονο να σκεφτουμε και ν' αποφασισουμε το καλυτερο. Σαμπως μας κυνηγαει καποιος' ? προσθεσε.

-'Απλα να ξερεις πως δεν αισθανομαι και πολυ βολικα ετσι οπως ξεμειναμε'.

-'Το αντιθετο θα ελεγα. Νομιζω πως η επιλογη να μεινουμε ηταν σωστη. Εξ' αλλου, θα ειναι μια ευκαιρια να γνωριστουμε καπως καλυτερα, τι λες' ? ειπε ο Robert και ταυτοχρονα προσπαθησε να κολλησει το κορμι του πανω στο δικο της ενω τα χερια του ειχαν αρχισει να την πασπατευουν.

Η Luna τον απωθησε απομακρυνοντας τον απο κοντα της.

-'Δεν ξερω τι σου περναει απο το μυαλο μα να το ξεχασεις' ειπε εμφατικα.

-'Ελα τωρα, εμενα μου φανηκε πως το απολαμβανες τις προαλλες'.

Η Luna τον κοιταξε και η αποστροφη ηταν σαφης στο βλεμμα της.

         ========================================

-'Κοιτα, να ξεκαθαρισουμε λιγο τα πραγματα' ειπε. 'Ξερουμε και οι δυο πως οτι εγινε στο συνεδριακο κεντρο δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο μια επαγγελματικη δοσοληψια. Ηθελα την αποκλειστικοτητα της ομιλιας του γερουσιαστη και συ ησουν αυτος που μπορουσε να μου την παρεχει, εστω και μ' αυτο το ανταλλαγμα. Η ομιλια δεν εγινε ποτε, εγω δεν καλυψα τιποτα, ο μονος κερδισμενος ησουνα εσυ. Αν ηξερα την εξελιξη των πραγματων πιστευεις πως θα σου καθομουνα ? Απο τη στιγμη δε που δεν υπαρχει περιπτωση να επιστρεψουν τα πραγματα στην κατασταση που ηταν, βαλτο καλα στο μυαλο σου, οτι εγινε εγινε και τελειωσε οριστικα και αμετακλητα. Το τελευταιο που χρειαζομαι ειναι να σαλιαριζω μαζι σου'.

-'Νομιζω εισαι υπερβολικη. Ακομα και ο τυπος καταλαβε πως κατι υπαρχει αναμεσα μας, καποια χημεια η τελος παντως κατι αφου μας καταλαβε. Δεν σου λεει κατι αυτο' ?

-'Ο καθενας θα το καταλαβαινε ετσι οπως σε ειδε να σου τρεχουν τα σαλια. Οσο για την χημεια που λες την μισουσα απο τοτε που ημουνα στο σχολειο' κατεληξε η Luna.

       ==========================================

-'Πραγματικα απορω πως ξεμεινες εδω μαζι μου τοτε. Γιατι δεν πηγες με τους αλλους' ?

-'Θελεις να μαθεις ειλικρινα ? Γιατι ο ενας ηταν κακοποιος, υποψηφιος για ισοβια καθειρξη η και θανατικη ποινη ακομα και γλυτωσε απο συγκυριες και η αλλη ειναι μια χαζοβιολα, ονειροπολα που πιστευει πως μπορει να κανει καριερα στον κινηματογραφο διχως να χρειαστει ποτε ν' ανοιξει τα ποδια της. Εμεις ομως ξερουμε καλα πως λειτουργουν καποιοι χωροι ε ? Διχως παραχωρησεις δεν πας πουθενα, μενεις με μια ιδεαλιστικη φαντασιωση και τιποτα αλλο. Τι ακριβως να περιμενα απ' αυτους ? Εσυ απ' την αλλη εισαι αλλο ενα κατακαθι της πολιτικης, μικρο η μεγαλο ειναι αδιαφορο, αφου στον τομεα σου το να εισαι γλοιωδης κι ελεεινος ειναι προτερημα. Δεν παυεις ομως να εισαι μεσα στα πραγματα κι αυτο ισως να ειναι το μονο πλεονεκτημα που διαθετεις ετσι οπως ειναι τα πραγματα αυτη τη στιγμη. Τι θα γινει λοιπον ? Η κυβερνηση σου που τοσο ευαγγελιζεσαι θα κανει κατι για μας η ο καθενας το τομαρι του ? Γιατι αν ουτε απο κει δεν φανει αχτιδα φωτος τοτε πραγματικα δεν ξερω τι διαολο κανω εδω μαζι σου'.

         ========================================== 

-'Στο ιδιο καζανι βραζουμε εμεις' εκανε ο Robert μετα την ολομετωπη επιθεση της Luna. 'Εισαι και συ σ' ενα χωρο τοσο σαπιο οσο και ο δικος μου, χερακι χερακι παμε, μην αυταπατασαι. Πετας πυρινους λογους λες και εισαι αγια και υπερασπιστρια του σωστου και του εντιμου αλλα η φαρα σου, το ξερεις, κινειται στα ιδια αποχετευση ψαχνοντας καποιο σκουπιδι που θα σε βαλει στο καδρο της δημοσιοτητας. Σαν δημοσιογραφος θα επρεπε να ξερεις καλυτερα απ' ολους πως οι πολιτικοι δεν παραγουν, δεν δημιουργουν, δεν παιρνουν πρωτοβουλιες που εμπεριεχουν κοστος, υπαρχουμε μονο για να διαιωνιζουμε καταστασεις συμφεροντος κι εξυπηρετησεις υμετερων. Αν νομιζεις πως καποιος απο τα υψηλα κλιμακια θα ενδιαφερθει για μας κοιμασαι ορθια. Μην περιμενεις τιποτα απο κανενα, εχουν τα δικα τους τομαρια να προστατεψουν'.

-'Μα ολα αυτα που ελεγες, οτι μπορει'...

-'Εισαι τελειως ηλιθια ? Αυτη ειναι η δουλεια μου, να λεω, να παραμυθιαζω, να παραπλανω και να εξαπατω. Αυτο ξερω μονο, αυτο κανω, τι περιμενες απο μενα' ?

        ============================================

-'Δηλαδη αυτα που ελεγες στους αλλους ηταν μονο'...

-'...ο μοναδικος τροπος να τους επειθα να μενανε μαζι μας. Και ναι, η σπουδαστρια μου ηταν παντελως αδιαφορη, ο αλλος ομως οχι. Βλεπεις τι ζουμε ? Καιρους και καταστασεις που ανθρωποι σαν κι αυτον ειναι χρησιμοι. Τι με νοιαζει ποσους μπορει να εχει σκοτωσει μεχρι τωρα και ποιους ? Μπορει να κανει το ιδιο αν χρειαζομασταν τωρα ? Διχως σκεψη, διχως δισταγμο, διχως τυψεις. Τετοιοι τυποι ειναι χρυσαφι αν τους πεισεις πως εισαι φιλος τους. Αλλα πρεπει να μπεις στον τροπο σκεψης τους, να τους χαλιναγωγησεις, να τους κανεις πιονια σε μια παρτιδα σκακι που ποτε δεν δημιουργησες. Αν αυτη η ανοητη ειχε παρει το μερος μας δεν θα εφευγε, ακομα και για τυπους σαν κι αυτον το να περιφερεσαι μονος σου ειναι ριψοκινδυνο. Ομως εφυγαν μαζι, το τι θα τους συμβει δεν το ξερω αλλα ξερω τι θα κανουμε εμεις'.

-'Για ν' ακουσω τι νομιζεις πως πρεπει να κανουμε'.

Ο Robert γεμισε το ποτηρι του με ουισκι και στραφηκε προς το μερος της. 

       ===========================================

-'Τιποτα, απολυτως τιποτα. Μενουμε εδω οπως ειμαστε και δεν κουναμε για κανενα λογο'.

-'Και τι θα κερδισουμε μ' αυτο' ?

-'Μπορω να σου πω τι δεν θα χασουμε. Την ησυχια μας και την ηρεμια μας κατ' αρχας, την βολεψη μας και ολα αυτα που εχουμε εντελως δωρεαν. Τζαμπα φαγητο, ποτο, υπνο πολυτελειας και το κυριοτερο καμια απολυτως ενοχληση. Αργα η γρηγορα καποια στιγμη θα υπαρξουν μεταβολες στις υπαρχουσες συνθηκες, οταν γινει αυτο θα προσαρμοστουμε αναλογα'.

-'Δηλαδη θελεις να μεινουμε εδω και να μην κανουμε τιποτα απολυτως. Μ' αυτο το ιδιοφυες σχεδιο θα προσπαθουσες να κρατησεις και τους αλλους εδω' ?

-'Χασουρα τους και κερδος μας' εκανε ο Robert με ματια που γυαλιζαν.

-'Κοιτα, ειναι αδυνατον να τους προλαβω τωρα πια, ποιος ξερει που θα βρισκονται. Αλλα αυτο δεν ειναι αποτρεπτικο απ' το να σηκωθω και να την κανω απο μονη μου. Εσυ μπορεις να κατσεις εδω και να ετοιμασεις καποιον λογο σε περιπτωση που ποτε καποιος εμφανιστει, ενταξει' ?

      ===========================================

Ο Robert εκανε μια ελαφρα υποκλιση, ανοιξε την πορτα της σουιτας κι εδειξε με το χερι του.

-'Παρακαλω' ειπε ειρωνικα 'ο δρομος ειναι ελευθερος κυρια μου'.

-'Κοιτα το λιγο αυτο με τις υποκλισεις μην παθεις και τιποτα και το χω τυψεις' αντετεινε η Luna. 'Λιγη υπομονη θα κανεις να μαζεψω τα πραγματα μου, μετα με συνοδευεις στην εξωπορτα' συμπληρωσε αρπαζοντας μια τσαντα και αρχιζοντας να την γεμιζει με προσωπικα της ειδη. Ο Robert αδιαφορησε, εβαλε ενα ακομα ουισκι κι αναψε ενα εξοχως αρωματικο κουβανεζικο πουρο.

Η Luna εκανε εναν τελευταιο ελεγχο, σιγουρευτηκε πως οτι της ηταν απαραιτητο βρισκοταν μεσα στην τσαντα, την περασε χιαστι στο λαιμο της και απευθυνθηκε στον Robert.

-'Εμενα θα με συγχωρεσεις, εχω δρομο να κανω κι εχω ηδη καθυστερησει'. Διχως να περιμενει ανοιξε την πορτα, κατευθυνθηκε στο ασανσερ, μπηκε μεσα και χαθηκε. Ο Robert πηγε στο παραθυρο και κοιταξε κατω. Την ειδε μετα απο λιγο να βγαινει στον κεντρικο δρομο και να περπαταει διχως να ριξει ουτε μια ματια πισω της. Ειχε κανει την επιλογη της. 

      ===========================================

Ειχε δοκιμασει ηδη δυο τρια αυτοκινητα μα δεν ειχε σταθει τυχερη. Το προβλημα δεν βρισκοταν πια στο αν υπηρχαν κλειδια στην μιζα, σχεδον ολα τα εγκαταλελειμμενα οχηματα ειχαν τα κλειδια στην θεση τους αφου μονο οι επιβατες ειχαν εξαφανιστει, το ζητημα πλεον ηταν στην μπαταρια. Η ακινησια τοσων ημερων ειχε κανει την δουλεια της με αποτελεσμα η Luna να μην μπορει να κανει την δικη της. Ειχε ακουμπησει πια τα ορια της απελπισιας οταν ενα παλιο μα καλοδιατηρημενο σενταν ανταποκριθηκε στις προσδοκιες της. Πηρε με την τριτη μπροστα μα αυτο ουδολως την ενοχλησε. Μεχρι να βγει στην γεφυρα που ενωνε τον εξω κοσμο με την πολη αναγκαστηκε να κινειται τεθλασμενα αφου τα ατακτως παρατημενα οχηματα σχηματιζαν γκροτεσκα και ψυχεδελικα σχηματα πανω ατην ασφαλτο αν καποιος τα εβλεπε απο ψηλα. Τα ματια της επαιζαν μια στον δρομο μπροστα και μια στους καθρεφτες για να σιγουρευτει πως δεν υπηρχε κανενας πισω της. Μολις περνουσε την γεφυρα και εμπαινε στον αυτοκινητοδρομο ολα θα ηταν πιο ευκολα. Χρειαζοταν ακομα μονο λιγα λεπτα.

      ===========================================

Η γεφυρα την ταλαιπωρησε λιγο μα με υπομονη και ολιγη δεξιοτητα τα καταφερε. Το ντεποζιτο του σενταν ηταν σχεδον γεματο, ενας πονοκεφαλος λιγοτερος, ο καιρος θαυμασιος και η ψυχολογια της απο την στιγμη που παρατησε τον Robert σαφως ανεβασμενη. Θυμοταν με ακριβεια το μερος στο οποιο θα κατευθυνονταν ο Ryan με την Maureen. Ενα Κ.Ε.Λ.Ν κοντα σε μια κωμοπολη, το Claymore. Βεβαια δεν γνωριζε αν θα τα ειχαν καταφερει η αν ειχαν αλλαξει γνωμη και ειχαν αποφασισει ν' ακολουθησουν αλλη διαδρομη αλλα ετουτο εδω ηταν ενα ρισκο που επρεπε να παρει. Αρκει και η ιδια να μην ειχε απροοπτα στην διαδρομη της.

Εψαξε λιγο το ραδιο αναζητωντας μια παρεα στο δρομο της και σταματησε στον μοναδικο σταθμο που εξεπεμπε. Κατεβασε το παραθυρο της και ανοιξε την ενταση του μηχανηματος.

-'...παρεα η μονοι. Δεν ειναι του θανατα, σας το λεει ο Grusome Al, ενιοτε η παρεα ειναι πιο προβληματικη. Συνυπολογιστε και το γεγονος πως αν ειστε πανω απο ενας αυτοι που ακουτε ισως και να διαπιστωσετε πως δεν εχετε αναγκη τον Gruesome Al και την μουσικη του'.

       ==========================================

-'Σε σας ομως απευθυνομαι τωρα, σε σας που καθεστε μονοι μεσα σ' ενα σπιτι, οδηγειτε σε καποιον ξεχαρβαλωμενο δρομο η ειστε τοσο απομακρυσμενοι απ' ολους που μιλατε με τις σαυρες και τους σκορπιους, για σας ειναι το επομενο μουσικο θεμα απο ενα συγκροτημα στην αλλη μερια του κοσμου, τους Beasts of Bourbon και το Something To Lean On. Δεν μπορειτε να κρυφτειτε απο τον εαυτο σας, αυτο ειναι που ψαχνετε ολοι, ακομα και γω, εδω, μονος μου στο studio να βαζω μουσικη, την μονη μου παρεα. Αυτην την παρεα μοιραζεται μαζι σας ο Gruesome Al, ολοι να βρουμε κατι που να μπορουμε να στηριχτουμε πανω του. Ερχονται οι Beasts of Bourbon με το Something To Lean On κι εσεις κοιταξτε τριγυρω σας να βρειτε καπου ν ακουμπησετε'.

Η Luna χαμογελασε και κουνησε το κεφαλι της. Σκεφτηκε τον εαυτο της μονη, καπου στο αγνωστο, διχως παρεα, μια ψυχη για να μιλησει και αναρωτηθηκε απο που αντλουσε δυναμη αυτος ο αγνωστος που η φωνη του ξεχυνοταν απο το ραδιοφωνο της.

-'Ωραιοι αυτοι οι Beasts of Bourbon' μουρμουρισε κι ανοιξε κι αλλο την ενταση.    

    

          Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

-'Εισαι σιγουρος πως παμε καλα' ? ρωτησε η Maureen. 'Απ' την ωρα που βγηκαμε απο τον κεντρικο και μπηκαμε σ' αυτον τον παραδρομο μου μοιαζει να χανομαστε ολο και περισσοτερο'.

Ο Ryan σταματησε αποτομα δεξια και περιμενε λιγο μεχρι να καταλαγιασει η σκονη που ειχε σηκωσει. Μετα βγηκε απο το αμαξι, απλωσε εναν χαρτη στο καπω και αρχισε να τον μελεταει. Η Mureen βγηκε και αυτη και σταθηκε διπλα του κοιταζοντας κι αυτη τον χαρτη.

-'Εδω ειναι που βγηκαμε απο τον κεντρικο' ειπε ο Ryan δειχνοντας με το δαχτυλο. 'Βλεπεις εδω τον δρομο ? Πανω σ' αυτον ειμαστε τωρα, υποτιθεται πως θα κερδιζαμε τουλαχιστον δυο ωρες αλλα εχω την εντυπωση πως η ο χαρτης λεει ψεμματα η ο δρομος επιμηκυνθηκε εν αγνοια μας'.

Η κοπελα εβαλε τα γελια. 'Και τωρα τι κανουμε κυριε ? Συνεχιζουμε η γυριζουμε πισω' ?

-'Λεω να συνεχισουμε. Δεν ειχε κατι το συγκλονιστικο ο κεντρικος, εδω ομως δεν θα μπορουσε να ειναι τελειο σκηνικο για να αντλησεις ιδεες για μια ταινια αν θα ηθελες να γυρισεις' ?

Η κοπελα γυρισε, τον κοιταξε και τα ματια της ελαμψαν.

         ============================================

-'Χμμμ' εκανε η Maureen. 'The Hills Have Eyes', 'Texas Chainsaw Massacre', σε κατι τετοια μερη υποτιθεται πως τις γυρισανε . Δεν ειναι κακη η ιδεα σου. Ψηνεσαι να συμμετασχεις' ?

-'Μπα, μαλλον θα προσπερασω' εκανε ο Ryan. 'Αυτος που συνηθως ειναι πρωταγωνιστης ειναι  γυναικα κι επιβιωνει στο τελος. Εγω δεν πληρω τις προυποθεσεις, οποτε ξερω το τελος μου'.

-'Μολις πεταξες την ευκαρια για καριερα στα σκουπιδια' εκανε δηθεν απογοητευμενη η Maureen.

Ο Ryan διπλωσε παλι τον χαρτη και της εκανε νοημα να μπει στο αυτοκινητο.

-'Συνεχιζουμε για δυο μιλια ακομα κι αν δεν γινει τιποτα βλεπουμε' ειπε. Η κοπελα κουνησε καταφατικα το κεφαλι κι εψαξε να βρει τον σταθμο του Gruesome Al διχως επιτυχια.

-'Δεν νομιζω πως μπορεις να πιασεις οτιδηποτε εδω' εκανε ο Ryan. 'Ισως πιο κατω'.

Δεν ειχαν κανει ουτε πεντακοσια μετρα οταν ακουστηκε ο θορυβος. Ο Ryan βλαστημησε την τυχη του αλλα η Maureen δεν ειχε καταλαβει τι εγινε ουτε γιατι σταματησαν παλι.

-'Κατεβα, λαστιχο' ειπε. 'Που να παρει και να σηκωσει, ηταν αναγκη' ?

       ==========================================

Το λαστιχο ειχε γινει χιλια κομματια, ρεζερβα δεν υπηρχε οποτε πρακτικα αυτο σημαινε πως αμαξι τελος. Πηραν μαζι τους οτι μπορουσαν και ξεκινησαν τον ποδαροδρομο μεσα στον καυτο ηλιο. Ηταν φανερο πως τα νευρα του Ryan ειχαν τεντωθει επικινδυνα.

-'Αν δεν ειχα βγει απο τον δρομο τιποτα δεν θα συνεβαινε' ειπε.

-'Μπορει να ειχε συμβει κατι χειροτερο, που ξερεις' απαντησε η Maureen.

-Μην προσπαθεις να με κανεις να νοιωσω καλα'.

-'Αν ειναι κατι που γινεται αυτοματα πες το μου αλλιως λεω να συνεχισω την προσπαθεια'.

-'Δεν εισαι η μεση, συνηθης γυναικα που μπορει κανεις να συναντησει σ' αυτα τα μερη'.

-'Αρα ειναι καιρος ν' αρχισεις να συχναζεις σε διαφορετικα μερη, ισως εκπλαγεις'.

Ο συνδυασμος ομιλιας και περπατηματος κατω απο τον καυτο ηλιο γρηγορα ειχε παρενεργειες που αργησαν να τις αντιληφθουν. Συντομα το νερο που τους απεμενε ηταν ελαχιστο και η κουραση ειχε αρχισει να τους βαραινει. Επρεπε κατι να γινει ν' αλλαξουν οι συνθηκες.

     ===========================================

Δεν εγινε τιποτα απολυτως. Το αμαξι βρισκοταν πια εναμιση μιλι πισω τους κι αυτοι πλεον βαδιζαν περισσοτερο μηχανικα παρα επιδιωκοντας το. Σε λιγη ωρα θα σκοτεινιαζε, επρεπε να βρουν ενα καταλυμα να περασουν το βραδυ αλλα μπροστα τους δεν υπηρχε τιποτα. Πανω που η απελπισια ετοιμαζοταν να κατσει αναπαυτικα στον θρονο της οι συνθηκες αλλαξαν.

-'Βλεπεις οτι βλεπω' ? εκανε ο Ryan νοιωθωντας τα χειλη του να τον πονανε σε καθε λεξη.

-'Τι ειναι αυτο ? Αποθηκη' ?

-'Θα το μαθουμε συντομα' ειπε ο Ryan 'αλλα να ειμαστε προσεκτικοι, δεν ξερουμε τι υπαρχει εκει. Καλο θα ειναι να πλησιασουμε προσεκτικα'.

-'Τι μπορει να υπαρχει' ? ρωτησε η Maureen λιγο ανησυχη.

-'Τυποι απο τις ταινιες που ανεφερες,  τι αλλο να βρεις εδω περα' ?

Και μονο αυτη η τοποθετηση ηταν αρκετη για την Maureen να λουφαξει πισω του. Ο Ryan ανοιξε την πορτα του κτισματος και πολυ προσεκτικα μπηκε μεσα με την κοπελα ν' ακολουθει.

       ===========================================

Ευτυχως γι αυτους τιποτα το περιεργο δεν συνεβαινε. Ο Ryan ειχε καταληξει στο συμπερασμα πως τουτη εδω ηταν μια αποθηκη που προφανως χρησιμοποιουσαν κτηνοτροφοι τον χειμωνα για να συγκεντωνουν προμηθειες να ταισουν τα ζωντανα τους. Ηταν παντελως ερημη, μονο στο βοριοδυτικο τμημα υπηρχε ενα βουνο απο σανο ενω στα υπολοιπα σημεια καποια παλια, σκουριασμενα δοχεια, ενδεχομενως για νερο. Στην κατασταση που βρισκονταν η αποθηκη συναγωνιζοταν ανετα την προεδρικη σουιτα του ξενοδοχειου που ειχαν κοιμηθει πριν φυγουν. Η πεινα ειχε κανει την εμφανιση της μα ηξεραν πως οι πιθανοτητες να βρουν κατι φρεσκο να φανε ηταν λιγοτερες κι απ' το να κερδιζαν σε καζινο. Η ελευση της νυχτας εφερε παγωνια που οσο προχωραγε το βραδυ εντεινοταν. Εφαγαν οτι ειχαν μαζι τους, απο μια κονσερβα ο καθενας και ηπιαν και το υπολοιπο νερο. Αυτο το βραδυ θα την εβγαζαν, η επομενη μερα ηταν κατι αλλο.

Ο Ryan εσκαψε στο κατω μερος του σανου δημιουργωντας ενα κοιλωμα αρκετα μεγαλο για να χωρεσει εναν ανθρωπο κι εκανε νοημα στην Maureen να μπει μεσα.

       ===========================================

-'Κι εσυ ? ρωτησε. 'Που θα κοιμηθεις' ?

-'Μαλλον δεν θα κοιμηθω, το σωστο ειναι καποιος να μεινει σκοπια μην εχουμε εκπληξεις'.

-'Μπορω κι εγω να φυλαξω'.

-'Χρειαζεσαι υπνο, εισαι ηδη καταπονημενη κι αυριο οι συνθηκες στην πεζοπορια δεν θα ειναι καλυτερες. Μαζεψε δυναμεις γιατι θα εχουμε δυσκολη διαδρομη'.

-'Ενω εσυ εισαι κατι σαν σουπερ ηρωας, ας πουμε, δεν χρειαζεσαι ξεκουραση. Και αμα εξαντληθεις εσυ κυριε Hulk ποιος θα με προσεχει μετα' ?

-'Hulk' ? Καποιος υπαινιγμος για την διανοητικη μου κατασταση '?

-'Α, οχι, ηταν εντελως τυχαιο το παραδειγμα. Ποιος ειναι λοιπον ο αγαπημενος σου ηρωας' ?

-'Sphinx. Οσο περιεργο και να σου μοιαζει αυτος ειναι ο αγαπημενος μου ηρωας'.

-'Sphinx ? Πρωτη φορα τον ακουω και να ξερεις γνωριζω παρα πολλους. Φανταζομαι εχεις τους λογους σου, πες μου, γιατι αυτον τον συγκεκριμενο και οχι καποιον αλλον' ?

     =============================================

-'Anath-Na Mut, αυτο ειναι το πραγματικο του ονομα' αρχισε ο Ryan. 'Ηταν ο μεγας μαγος αρχιερεας στην αυλη του Φαραω Ramses II, ηττηθηκε στην αντιπαραθεση του με τον Μωυση και ο Φαραω τον εξορισε. Καθως περιπλανιοταν στην ερημο βρεθηκε σ' ενα ναο αγνωστου προλευσης οπου βρηκε την μυστικιστικη πετρα Ka. Απο την στιγμη που την απεκτησε πρωτον δεν μπορουσε πια να την ξεφορτωθει και δευτερον απεκτησε δυναμεις περα απο καθε φαντασια. Μια ιδιοτητα που του προσεδωσε η πετρα Ka ηταν και η αθανασια. Αυτο αρχικα ηταν μια ευλογια μα μετα απο 5000 χρονια ο Sphinx ειχε κουραστει πια και το μονο που πλεον αναζητουσε μανιωδως ηταν πως θα τελειωνε την αθανατη υπαρξη του. Βρισκοταν πολυ κοντα στο να τα καταφερει οταν αντιμετωπισε τον Galactus, το μοναδικο εναπομειναν πλασμα ενος παλιου συμπαντος και ηττηθηκε. Μπορεις να φανταστεις τι επακολουθησε' ?

Η Maureen κουβησε αρνητικα το κεφαλι, ηταν φανερο πως η ιστορια την συναρπαζε.

-'Του εκανε αυτος ο Galactus την χαρη και τερματισε την αθανασια του' ?

       ===========================================

Ο Ryan χαμογελασε, ενα πικρο χαμογελο και συνεχισε.

-'Δυστυχως οχι. Αφου νικησε τον Sphinx τον υποχρεωσε να γυρισει χρονικα πισω στο σημειο που βρηκε την πετρα Ka, να την αποκτησει ξανα, να περπατησει παλι 5000 χρονια πανω στην Γη, να ξαναβρεθει αντιμετωπος με τον Galactus, να ηττηθει αλλη μια φορα, συνεπως να ξαναγυρισει πισω και αυτο να επαναλαμβανεται ξανα και ξανα διχως ποτε να τελειωνει. Ετσι, το πλασμα που πιο πολυ απ' ολα επιθυμουσε διακαως να πεθανει, θα ζουσε συνεχεια αυτον τον χρονικο βρογχο για παντα. Μπορεις να φανταστεις κατι χειροτερο απ' αυτο' ? ρωτησε.

-'Οσο κακος και να ηταν αυτη η τιμωρια που του επεβαλλε ο Galactus ειναι το λιγοτερο εφιαλτικη' μουρμουρισε η Maureen. 'Κι εσυ ? Τι σου αρεσει απ' ολα αυτα ? Σε πιο σημειο πιστευεις πως εισαι ? Τωρα ξεκινας τον δρομο για την αθανασια σου η εισαι στο σημειο εκεινο που ψαχνεις να βρεις τροπο να την απωλεσεις ? Γιατι ο Sphinx' ?

Ο Ryan γυρισε και την κοιταξε. Τον ενδιαφερον της για την απαντηση εμοιαζε γνησιο, αληθινο.

       ============================================

-'Κανενα απο τα δυο' ειπε. 'Μου αρεσει ο Sphinx γιατι νομιζω πως σ' αυτην την φανταστικη ιστορια τιθεται το πραγματικο ζητημα σε σχεση με την μοιρα του καθενος μας'.

-'Τι πιστευεις ? Οτι τα παντα ειναι καθορισμενα και θα συμβουν θελουμε δεν θελουμε η οτι εμεις οι ιδιοι φτιαχνουμε την μοιρα μας ' ? ρωτησε η Maureen.

-'Βλεπεις' ? Και συ εχεις πεσει στην παγιδα ν' αναρωτιεσαι ενω στην πραγματικοτητα η τοποθετηση αυτη ειναι λανθασμενη και παντελως αποπροσανατολιστικη'.

-'Δεν καταλαβαινω' εκανε η κοπελα.

-'Δεν παιζει κανενα ρολο τι απο τα δυο μπορει να συμβαινει, αυτο σου λεω. Πως μπορεις να ξερεις, και προφανως ποτε δεν θα μαθεις, αν πραττοντας κατα βουληση απλα οδηγεις τα πραγματα στην υλοποιηση ενος σχεδιου οπου αυτη ακριβως η κινηση εχει προβλεφθει πως θα γινει ? Συνεπως ? Ολα ειναι μια κατασταση μυαλου, τιποτα περισσοτερο. Επιλεγεις να πιστεψεις κατι αλλα διχως ποτε ν' αποδειχθει ποια ειναι η αληθεια και τι τελικα ισχυει'.

      ============================================

Η ταλαιπωρια απο την πεζοπορια, το ανελεητο σφυροκοπημα του καυτου ηλιου, ο ελαφρυς υποσιτισμος, ολη η κουβεντα που μολις ειχε λαβει μερος βαρυναν πολυ πανω στη Maureen. Ο Ryan καταλαβε πως η κοπελα ηθελε αλλα δεν μπορουσε. Την εξαναγκασε να χωθει στο κοιλωμα που ειχε δημιουργησει και να ξαπλωσει. Η Maureen δεν αντισταθηκε. Τελευταια της κινηση πριν αποκοιμηθει ηταν να του φυλακισει το χερι με το δικο της, σαν να φοβοταν πως θα τον εχανε.

-'Ο Sphinx δεν ειχε κανενα' ψελλισε 'εσυ δεν εισαι ο Sphinx' και του εσφιξε κι αλλο το χερι.

Ο Ryan σιγουρευτηκε πως ειχε αποκοιμηθει και ακουμπησε με την πλατη στον σωρο με τον σανο. Αναψε τσιγαρο και παρακολουθησε για λιγο τα δαχτυλιδια του καπνου, ολο σκερτσι και ναζι, να χορευουν στον αερα. 'Δεν εισαι ο Sphinx' του ειχε πει. Αυτος με την σειρα του δεν της ειχε πει τιποτα για τον ιδιο, την ζωη του, τα πεπραγμενα του. Θα ειχε αραγε την ιδια γνωμη αν ηξερε ? Ο μονος τροπος για να μαθαινε θα ηταν αν της μιλουσε αλλα ο Ryan δεν ηταν ακομα ετοιμος. 

Τελειωσε το τσιγαρο του, ξεχασε την ξεκουραση που χρειαζοταν κι ετοιμαστηκε για σκοπια.

  

 

 

  

         Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

 

Βγηκε απο το αυτοκινητο και τεντωθηκε μερικες φορες. Ειχε οδηγησει καμποσες ωρες και ενοιωθε πως τα ποδια της αρχιζαν να μουδιαζουν, ετσι εκμεταλλευτηκε το ανοιγμα που βρηκε μπροστα της για να κανει μια μικρη σταση. Κατεβαινε ενα βουνο και το πλατωμα που ειχε συναντησει λιγο πριν φτασει στους προποδες ηταν εξαιρετικη ευκαιρια για ν' αδιαφορησει. Σταθηκε στην ακρη και κοιταξε κατω. Ολα εμοιαζαν απολυτως ιδια. Το μεγαλο δασος ξεκινουσε απο την ριζα του βουνου κι εκτεινοταν μεχρι το βαθος που εφτανε το ματι της. Ο δρομος, τουλαχιστον καποια κομματια του, ηταν ευδιακριτα απο κει πανω, καποια αλλα χανονταν κατω απο την πρασινη αψιδα που ειχαν στησει σε διαφορα σημεια οι κορυφες των δεντρων. Μια εικονα χαρμα ειδεσθαι, μια εικονα που γεμιζε το ματι και χαιδευε απαλα ολες τις αισθησεις. Το οξυγονο γεμιζε τα πνευμονια της, οι ευωδιες κατεκλυζαν τις ανασες της, το δροσερο αερακι αγκαλιαζε το κορμι της. Η φυση ηταν παντα εκει, παντα διαθεσιμη και πλουσιοπαροχα παρεχουσα, ομως ολοι αυτοι που υποτιθεται πως επρεπε να την απολαυσουν ελειπαν, ανεξηγητα μεχρι στιγμης.

      ===========================================

Ο Brett και η Silea ειχαν φυγει, οπως ακριβως το ειχαν πει, λιγο μετα την ανατολη αφου την ευχαριστησαν για πολλοστη φορα για την βοηθεια που τους ειχε προσφερει. Λιγες ωρες μετα ειχε φυγει και η ιδια αφου φροντισε να παρει μαζι της οτι ηταν απαραιτητο. Ο μεγαλος, μαυρος σακκος στο πορτ μπαγκαζ ηταν γεματος οπλικο υλικο, αυτον που εκρυβε σε μια κρυπτη στο σπιτι. Ολα τα υπολοιπα μπορουσε να τα βρει και στον δρομο, ομως τα οπλα της και οτι σχετιζονταν μ' αυτα παραηταν πολυτιμα για να τ' αφησει πισω. Η ιδεα της Area 51 δεν ειχε φυγει απο το κεφαλι της, εξακολουθουσε να πιστευει πως ισως εκει εβρισκε απαντησεις για τα ερωτηματα που ειχε. Η διαδρομη μεχρι την Νεβαδα ηταν μεγαλη και σιγουρα εκρυβε δυσκολιες κι απροοπτα μα ηταν αποφασισμενη να μην αφησει τιποτα να την εμποδισει απο την υλοποιηση της αποφασης της.

Η αληθεια ειναι πως τους ειχε ζηλεψει λιγο στην αρχη βλεποντας τους να φευγουν μαζι, μια παρεα ειναι παντα μια παρεα, να μιλησεις, να ξεχαστεις, να προσδωσεις ποιοτητα στον χρονο σου. Απ' την αλλη οταν εισαι μονος εχεις να σκεφτεις εναν και μονο εναν, τον πιο σημαντικο απ' ολους.

        =========================================

Μπορει να ματια της να της ειχαν παιξει καποιο παγνιδι αλλα ηθελε να σιγουρευτει. Ετρεξε στο αμαξι, πηρε τα κιαλια μεσα απο το σακκο κι επεστρεψε. Η φευγαλεα κινηση που ειχε δει ηταν δευτερολεπτα πριν χαθει κατω απο μια απο τις αψιδες που δημιουργουσαν τα δεντρα, πανω στο δρομο που απλωνοταν κατω της. Αν υπηρχε οντως κατι που κινουνταν εκει λογικα σε λιγο θα εβγαινε και παλι σε κοινη θεα μολις τελειωνε η αψιδα. Δικαιωθηκε. Εμοιαζε σαν στρατιωτικο τζιπ, ειχε κοσμο μεσα αλλα απο κει που ηταν δεν μπορουσε να διακρινει ποσοι. Συνεχισε να παρακολουθει απροσκοπτα. Ειδε το τζιπ να στριβει ξαφνικα δεξια μεσα στο δασος και για λιγο το εχασε. Προφανως υπηρχε καποιο μονοπατι που δεν ηταν ορατο απο κει. Επανεμφανιστηκε λιγο μετα και τοτε καταλαβε που πηγαινε. Η αγροικια δεν φαινοταν ολοκληρη, μονο το πανω μερος του σπιτιου αλλα ηταν σιγουρη πως το τζιπακι κατευθυνοταν προς τα κει. Ολο αυτο δεν ειχε να κανει κατι μ' αυτην, το μονο που ειχε να κανει ηταν να κινηθει προς την αντιθετη μερια.

Η Tristessa O' Harlan μπηκε στο αμαξι της και κατευθυνθηκε προς την αγροικια.

      ========================================== 

Εστριψε στο ιδιο μονοπατι που ειχε στριψει και το τζιπακι. Δεν ηταν πολυ κοντα στο σπιτι αλλα δεν ηθελε να ριψοκινδυνεψει φτανοντας μεχρι εκει οδηγωντας. Σταματησε καπου οπου το αμαξι δεν ηταν ορατο απο οποιονδηποτε ακολουθουσε εκεινο το μονοπατι και συνεχισε με τα ποδια. Μαζι με την Beretta της ειχε παρει ενα μινι εξοπλισμο ικανο να ξεκινησει πολεμο. Δεν ηξερε τι θ' αντιμετωπιζε, καλυτερα επιπλεον πολεμοφοδια παρα να υστερουσε την κρισιμη στιγμη.

Ηταν πια γυρω στα πεντακοσια μετρα απο το σπιτι. Ξαπλωσε στο εδαφος και αρχισε να σαρωνει την περιοχη με τα κιαλια. Το τζιπακι ηταν σταθμευμενο εξω ακριβως απο το σπιτι αλλα ακομα δεν ειχε δει καποιον. Ηταν αρκετα μακρια για ν' ακουσει καποιον ηχο, οτι ειχε ηταν μονο οπτικο.

Η πορτα ανοιξε αποτομα, ενας αντρας με στρατιωτικα ρουχα κουβαλουσε ενα κουτι με αγνωστο περιεχομενο το οποιο πηγε και τοποθετησε στο τζιπ. Αμεσως μετα ενας δευτερος ακολουθησε. 

Και οι δυο αφου τοποθετησαν το φορτιο τους στο τζιπ επεστρεψαν στο σπιτι. Η Tristessa δεν τα ειχε δει ολα, ειχε δει ομως οσα χρειαζοταν για να καταστρωσει σχεδιο. 

      ==========================================

Λιγες ωρες μετα το πρωτο σκοταδι εκανε την εμφανιση του καλυπτοντας την πλαση. Το φεγγαρι ηταν γεματο, το φως που εχυνε ηταν αρκετο για να προδωσει οποιαδηποτε βιαστικη και προχειρη κινηση. Η Tristessa ειχε κανει εναν περιμετρικο κυκλο για να εχει αποψη ολου του χωρου και ειχε επιστρεψει στην αρχικη της θεση. Οσοι ηταν μεσα δεν εδειχναν διαθεση να βγουν εξω κι αυτο ηταν ενα μικρο αγκαθι στο σχεδιο της. Ο στρατιωτης που βγηκε απο το σπιτι φαινοταν ξεκαθαρα πως εκανε χρεη σκοπου. Αυτο σημαινε δυο πραγματα. Πρωτον, οποιοι ηταν μεσα δεν ειχαν τελειωσει οτι εκαναν συνεπως θα παρατειναν την παρουσια τους και δευτερον η περιοχη να μην ηταν απολυτα ερημη αφου απαιτουσε σκοπο. Ξεκινησε αργα να πηγαινει προς την αγροικια.

Σιγουρευτηκε πως δεν υπηρχε δευτερος φρουρος και κινησε για τον ηδη υπαρχοντα. Η καφτρα του τσιγαρου του λειτουργουσε σαν φαρος στα ματια της Tristessa προμηθευοντας την πληροφοριες που χρειαζοταν. Εγινε ενα με τις σκιες της βεραντας και περιμενε κρατωντας στο δεξι χερι το Hanwei Tori Tanto λεπιδι της. Ο φρουρος σταθηκε ακριβως μπροστα της.

       ===========================================

Το μαχαιρι εισχωρησε στην βαση του κρανιου τοσο ευκολα σαν να εκοβε βουτυρο. Ο φρουρος δεν εβγαλε αχνα και η Tristessa τον κρατησε σφιχτα πανω της σαν λατρεμενο εραστη. Μετα τον ακουμπησε απαλα στο πατωμα και πλησιασε το παραθυρο. Μονο το φως απο την φωτια στο τζακι υπηρχε και ηταν αρκετο για να βγαλει συμεπρασματα. Τεσσερις αντρες υπηρχαν μεσα στο σπιτι, ολοι ντυμενοι στρατιωτικα, ενας ηλικιωμενος δεμενος σε μια καρεκλα και ενα κοριτσι, οχι πανω απο 14 ετων στο πατωμα πεσμενη να κλαιει. Εστησε αυτι, οτι ακουγε χρησιμο θα ηταν.

-'Γερο, πες μας ποιανου ειναι αυτα τα ρουχα, υπαρχει καποιος αλλος εδω ? Σου υποσχομαι πως δεν θα παθεις τιποτα, ουτε εσυ ουτε κανενας αλλος. Ποιος αλλος ειναι εδω' ?

Τα λογια ερχονταν πνιχτα αλλα αρκετα καθαρα κι ευδιακριτα στ' αυτια της Tristessa.

-'Στ' ορκιζομαι, δεν υπαρχει αλλος' εκανε ο γερος 'μονο εγω και η εγγονη μου'...

Τα λογια του διακοπηκαν αποτομα απο το χαστουκι που δεχτηκε απο τον αντρα απο πανω του.

-'Παρατα τα ψεμματα, η υπομονη μου εξαντλειται. Ποιος αλλος ειναι εδω' ?

       ===========================================

Το μονο που μπορεσε να κανει ο γερος ηταν να κουνησει αρνητικα το κεφαλι του. Ο αντρας που εμοιαζε αρχηγος εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως οτι μπορουσε το ειχε κανει, εβγαλε το οπλο απο την θηκη του και πυροβολησε τον γερο στο κεφαλι. Το κοριτσι αρχισε να ουρλιαζει.

-'Ruben, καντην να βγαλει τον σκασμο' ειπε ο αντρας. 'Hudson' απευθυνθηκε σ' εναν αλλο 'μαζεψτε οτι αλλο χρειαζομαστε με τον Caleb και φορτωστε τα στο τζιπ μαζι μ' αυτην τη βρωμα. Εχουμε ηδη καθυστερησει, παρτε τα ποδια σας, κουνηθειτε'.

Οι αντρες υπακουσαν αμεσα. Ο Hudson με τον Caleb βγηκαν απο το σπιτι φορτωμενοι πραγματα μα δεν κατεβηκαν ποτε απο την βεραντα. Δεχτηκαν απο μια σφαιρα ο καθενας στο κεφαλι και σωριαστηκαν κατω. Ο σιγαστηρας ειχε κανει δουλεια, κανεις πυροβολισμος δεν ακουστηκε.

Η Tristessa εφτασε στην πορτα και την ανοιξε διαπλατα. Στο μυαλο της υπηρχε το σχεδιαγραμμα της θεσης του Ruben, τον πετυχε στο στηθος την ωρα που προσπαθουσε να κουβαλησει το κοριτσι. Μετα εστρεψε το οπλο της προς τον αρχηγο που ειχε μεινει εμβροντητος.

      ===========================================

-'Τι στον διαβολο'....εκανε μα η κινηση της Tristessa να πεταξει το οπλο του ηταν τοσο σαφης που υπακουσε σχεδον μηχανικα. Εστεκε τωρα με τα χερια ψηλα κοιτωντας την επιδρομεα.

-'Δεν ξερω ποια εισαι αλλα μπορω να εξηγησω' ειπε.

Η Tristessa εβαλε το οπλο στην θηκη της και τραβηξε παλι το Hanwei Tori Tanto.

-'Κρατα την ανασα σου' ειπε 'δεν σου μενουν πολλες πια' και κινηθηκε προς το μερος του. Ο αντρας εβγαλε κι αυτος ενα στρατιωτικο μαχαιρι και προσπαθησε ν' αμυνθει. Το λεπιδι του εσχισε τον αερα καθως η Tristessa εσκυψε γρηγορα, το δικο της του εσχισε το λαιμο περα για περα.

-'Μου εξηγησες ειπε' κοιτωντας το ματωμενο πτωμα. 'Η εξηγηση δεν εγινε δεκτη' προσθεσε.

Αμεσως μετα προσπαθησε να ηρεμησει το πανικοβλητο κοριτσι και καποια στιγμη τα καταφερε.

Της εξηγησε πως επρεπε να κανει ησυχια, πως μπορει να υπηρχαν κι αλλοι και παραδοξως το κοριτσι υπακουσε πειθηνια διχως ομως να σταματησει το κλαμα. Την εβαλε σ' ενα δωματιο για να ησυχασει και της υποσχεθηκε πως θα επεστρεφε μολις τακτοποιουσε μερικα πραγματα.

        ==========================================

Αναψε το εξωτερικο φως κι εφερε μεσα στο σπιτι τα τρια πτωματα που υπηρχαν και μετακινησε τον καναπε ωστε να βλεπει ακριβως απεναντι στην πορτα. Τοποθετησε με την σειρα τους πεντε νεκρους στρατιωτες, τον ενα διπλα στον αλλο, σαν να παρακολουθουσαν καποιο προγραμμα στην τηλεοραση. Μ' ενα τραπεζομαντηλο σκεπασε το πτωμα του γερου στην καρεκλα. Εκλεισε την πορτα, εκανε εναν ελεγχο στον εξοπλισμο της και πηγε στο δωματιο που βρισκοταν η μικρη. Της πηρε χρονο μεχρι να την ηρεμησει τελειως και ακομα περισσοτερο μεχρι να της αποσπασει καποιες πληροφοριες. Η ενταση των στιγμων που ειχαν προηγηθει κουρασαν το κοριτσι σε τετοιο βαθμο που το μονο φαρμακο που απαιτησε ο οργανισμος της ηταν ενας βαθυς υπνος. Η Tristessa την αφησε να κοιμαται κι επεστρεψε στο δωματιο. Θα εβγαζε εκει την νυχτα και θα εβλεπε το πρωι τι θα εκανε. Ομως πριν επρεπε να εξαφανισει το τζιπ σε περιπτωση που υπηρχαν κι αλλοι εκει κοντα. Αφου εξαφανισε καθε ιχνος παρουσιας τραβηξε μια καρεκλα, την εβαλε πισω απο τον καναπε, εκατσε με το οπλο στο χερι και καρφωσε το βλεμμα της στην πορτα.

      ============================================

Ειχε μολις εξοντωσει πεντε ανθρωπους αλλα αυτο δεν της ειχε δημιουργησει κανενα συναισθημα. Με το ιδιο σκεπτικο που καποιος εσπαγε πεντε αυγα να κανει ομελεττα αυτη ειχε αφαιρεσει πεντε ζωες. Το μονο θεμα που την προβληματιζε ηταν η υπαρξη του κοριτσιου, κατι που αφηνε για να δει το επομενο πρωινο. Αυτο που προειχε τωρα ηταν να περασουν μια ασφαλη νυχτα. 

Ο ανεπαισθητος θορυβος που ακουστηκε απ' εξω ηταν σημαδι πως η νυχτα εκρυβε κι αλλα. Θυμηθηκε το φως που ειχε αφησει αναμμενο εξω και βλαστημησε μεσα της. Οτι ειχε γινει εγινε.

Σηκωσε την Beretta στο υψος του μεσου της πορτας και περιμενε. Οποιος ηταν εξω ηταν πολυ προσεκτικος κατι που δεν ειχε διαπιστωσει στους στρατιωτες. Ειδε την πορτα ν' ανοιγει λιγο και να σταματαει. Ηξερε πως αν εριχνε τωρα θα τον πετυχαινε αλλα το ενστικτο της της ελεγε να περιμενει. Η πορτα ανοιξε διαπλατη και μια σκουρα σκια εμφανιστηκε στο κατωφλι. Σταθηκε εκει διχως να προχωρησει στο εσωτερικο και η Tristessa το εκμεταλλευτηκε.

-'Μεινε εκει που εισαι' ειπε ψιθυριστα 'να βλεπω τα χερια σου' προσθεσε.

              Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

                                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Ειχε καρφωμενα ωρα τα ματια της σ' εκεινο το πακετο Camel και το μπουκαλι Tyrconnell διχως ν' αποφασιζει να χρησιμοποιησει καποια απο τα δυο. Ηταν καθισμενη στην μπροστινη της βεραντα, κατι που εκανε συχνα αλλα οχι σκεπτομενη αυτα που τωρα κατεκλυζαν το μυαλο της. Ο Brett κοιμοταν στον καναπε ενω η Silea ειχε βολευτει στο δωματιο των ξενων. Η ιδια τους ειχε πει πως επρεπε να κοιμηθουν καλα, την αλλη μερα θα εγκατελειπαν το σπιτι, αλλα η ιδια δεν μπορουσε να κλεισει ματι. Το διλημμα αν θα τους αποκαλυπτε την πραγματικη της ιδιοτητα γινοταν πιο εντονο οσο περνουσε η ωρα. Σηκωσε τα ματια και εστιασε στον ασημενιο δισκο του φεγγαριου, πολυ ψηλα πανω απ' αυτην, αδιαφορωντας για τα δικα της η οποιουδηποτε αλλου διλημματα. Φαινονταν καλα παιδια και τα δυο, της ειχαν ανοιχτει σχεδον απο την αρχη αποκαλυπτοντας πτυχες της ζωης τους που η ιδια δεν ζητησε ποτε να μαθει. Οταν ομως η κουβεντα στραφηκε γυρω απ' αυτην διστασε, υπεκφυγε και με μαεστρια αλλαξε την συζητηση. Το ειχε καταφερει μια φορα, ομως τι θα εκανε την επομενη αν το θεμα εβγαινε παλι στην επιφανεια ?

             =========================================

Σε τρεις μηνες η Tristessa O' Harlan θα εκλεινε μια δεκαετια σαν επαγγελματιας εκτελεστης. Βεβαια δεν θα το γιορταζε με καποια τουρτα, η μ' ενα παρτι μαζι με συγγενεις, φιλους και γνωστους κι αυτο γιατι οι πρωτοι ειχαν αποδημησει εις Κυριον εδω και καιρο, οι δευτεροι δεν υπηρχαν εδω και πολλα χρονια ενω σαν τριτους μπορουσε να θεωρησει μονο τους εκαστοτε και κατα καιρους στοχους. Ηταν κατι που το απαιτουσε το επαγγελμα και η Tristessa ηταν απολυτη επαγγελματιας. Καθε συμβολαιο που αναλαμβανε δεν ηταν ποτε μια προχειροδουλεια, τουναντιον μια εξαιρετικα μελετημενη περατωση που δεν χωρουσε αβλεψιες η λαθη. Οταν αναλαμβανε μια υποθεση δεν ηταν ποτε κατι που επρεπε να πραγματοποιηθει μεσα σε λιγες μερες. Ο χρονος ηταν πολυτιμος συμμαχος της, τον εκμεταλλευοταν οσο καλυτερα μπορουσε και αυτος ηταν και ο λογος που στο ρεπερτοριο της δεν συμπεριλαμβανοταν η λεξη 'αποτυχια'. Παρακολουθουσε καθε στοχο επι μερες, ακομα και βδομαδες, μαθαινοντας τις συνηθειες του, ακομα και τις πλεον ανουσιες. Μελετουσε, κατεγραφε, επεξεργαζοταν, σταθμιζε και οταν ερχοταν η στιγμη αποφασιζε.

             ======================================

Πολλοι στον κλαδο της ακολουθουσαν κανονες , καποιους ηθικους αλλα ποτε επισημους κι αλλοι κανονες που εφτιαχναν οι ιδιοι και τους ακολουθουσαν απαρεγκλιτα στην σταδιοδρομια τους. Η Tristessa ειχε εναν μονο κανονα, τοσο απλο οσο και αποδοτικο. Κανε σωστα την δουλεια σου για ν' αμοιφθεις συμφωνα με τις απαιτησεις σου. Το πιο εντυπωσιακο ηταν πως μολονοτι μια πολυημερη παρακολουθηση και η στενη επαφη με τον στοχο μπορουσε να εγειρει ηθικα διλημματα, για την Tristessa δεν ισχυε κατι τετοιο. Γυναικες, παιδια, ηλικιωμενοι δεν ηταν εξαιρεση στις δουλειες της. Αν καποιος ηθελε ενα παιδι νεκρο ειχε τους λογους του, πληρωνε δε αδρα για να επιτευχθει. Δεν ηταν δικη της δουλεια να ρωτησει το πως η το γιατι, ποσο μαλλον να απερριπτε μια προταση. Η φημη της διογκωνοταν διαρκως σε συναρτηση με τα μηδενικα που ακολουθουσαν τον αριθμο της αμοιβης της. Το μεγαλυτερο της επιτευγμα παρεμενε μεχρι και σημερα πως κανεις δεν ειχε ιδεα για το ποια ηταν η Shades, ενα παρατσουκλι που της ειχε δοθει κατα την διαρκεια της καριερας της και την ακολουθουσε ακομα και τωρα.

           =========================================

Οι δουλειες δεν εκλειναν ποτε προσωπο με προσωπο. Σιχαινοταν την τεχνολογια αλλα επρεπε ν' ανεχεται τον φορητο υπολογιστη μεσω του οποιου συνεβαιναν ολα. Ενα ανωνυμο e-mail που ειχε παντα μονο ενα επισυναπτομενο αρχειο με τις απαραιτητες πληροφοριες. Οταν ολα τελειωναν ανταπαντουσε μ' ενα αλλο e-mail που ειχε μονο εναν αντιχειρα υψωμενο. Τα χρηματα εμπαιναν στον λογαριασμο της μισα πριν την δουλεια και τα υπολοιπα μετα την ολοκληρωση. Δεν υπηρχε τροπος να εντοπιστει, ακομα και τα λεφτα πηγαιναν σε φορολογικους παραδεισους, χαμενα μεσα στην ανωνυμια και την παραπλανηση. Σπανια αναλαμβανε περισσοτερες απο πεντε δουλειες το χρονο. Οταν ενοιωθε πως χρειαζοταν αλλαγη κλιματος εκλεινε τα παντα και εξαφανιζοταν σ' εκεινο το σπιτι, εξω απο το Salisbury Creek. Ο υπολογιστης ανοιγε ξανα οταν ενοιωθε την διαθεση για δουλεια να επιστρεφει ξανα, μεχρι τοτε παρεμενε ενα διακοσμητικο στοιχειο στο σπιτι. Της αρεσε εκει που ηταν μα ηξερε πως ηταν θεμα χρονου να επιστρεψει. Βεβαια δεν ειχε υπολογισει ολα αυτα που ειχαν συμβει, καταλαβαινε πως τιποτα δεν θα ηταν ιδιο πια. 

               ========================================

Η πρωτη της σκεψη ηταν να τους ξεφορτωθει και τους δυο αλλα απο την στιγμη που τους βοηθησε και μετα αυτο της φαινοταν ολο και πιο δυσκολο. Σπανια ειχε την ευκαιρια να συνομιλησει με κοσμο, να κουβεντιασει απο το πλεον σοβαρο μεχρι την μεγαλυτερη σαχλαμαρα, αυτο το ζευγαρι την ειχε βαλει σ' ενα μονοπατι που πλεον δεν θυμοταν ποτε και αν το ειχε περπατησει. Ηξερε πως δεν μπορουσε να συνεχισει το παραμυθι με το δηθεν συγγραφιλικι, αργα η γρηγορα καποια περισταση θα την προδιδε. Ενοιωθε πως ηδη υπηρχαν ερωτηματικα με την μεγαλειωδη διασωση που ειχε πραγματοποιησει αλλα για μια φορα μπορουσε να τα μπαλωσει. 

Οσο και να σκεφτοταν το διλημμα παρεμενε. Η αποκαλυπτε την αληθεια η τους ξαποστελνε πρωι πρωι. Πληροφοριες δεν ειχαν αλλες να δωσουν, πρακτικα της ηταν αχρηστοι αλλα ενοιωθε ωραια που υπηρχε κοσμος στο σπιτι, κοσμος που μπορουσε να μιλησει μαζι του. Αναψε ενα Camel και γεμισε ενα ποτηρι Tyrconnell λες κι αυτα ηταν τα δυο στοιχεια που θα εκλιναν την ζυγαρια.

-'Σου περισσευει ενα απο δαυτα' ? ακουσε την ψιθυριστη φωνη της Silea πισω της.

                   ====================================== 

Ηταν τοσο απορροφημενη στις σκεψεις της που δεν την ακουσε καθολου. Της προσφερε ενα Camel και της γεμισε ενα ποτηρι με το κεχριμπαρενιο ιρλανδεζικο ουισκι.

-'Δεν εχεις και συ υπνο' ? ρωτησε η Silea αφου βολευτηκε.

-'Κανονικα δεν εχω θεμα με τον υπνο' απαντησε η Tristessa 'αλλα με ολα οσα συμβαινουν'...

-'Καταλαβαινω, κι εγω τα ιδια. Τι σε προβληματιζει' ?

-'Ακομα και να μπορουσα να εξηγησω αυτην την εξαφανιση τοσου κοσμου εχω ακομα ερωτηματικα που δεν εχω ιδεα πως θ' απαντηθουν'.

-'Δηλαδη' ?

-'Κοιτα, μοιαζει σαν ολοι αυτοι που λειπουν να χαθηκαν μονομιας. Αν εχει συμβει ετσι και κρινοντας απο τρακαρισμενα αυτοκινητα, αναρχα εγκαταλελειμενα δεν θα ειχε συμβει εστω ενα ατυχημα ? Δεν θα υπηρχε εστω ενας τραυματιας ? Ενας νεκρος ? Που ειναι ? Οποιος εξαφανισε τους ζωντανους εξαφανισε και οποιοδηποτε πτωμα υπαρχει ? Εχει λογικη αυτο' ?

                        ======================================

Η Silea παρεμεινε σιωπηλη σκεπτομενη αυτα που ελεγε η Tristessa.

-'Ερωτημα νουμερο 2' συνεχισε η Tristessa. 'Εμεις, και πoιος ξερει ποσοι ακομα, γιατι δεν εξαφανιστηκαμε ? Παραβλεψη ? Εσκεμμενα ? Ποιο ειναι το κριτηριο που εμεις παραμενουμε αθικτοι ενω ολοι οι αλλοι απλα αγνοουνται ? Υπαρχει καποιος λογικος ειρμος η ειμαστε το ελαχιστο στατιστικο που επιβεβαιωνει εναν σχεδον απολυτο κανονα' ?

-'Ποιος θα μπορουσε να ειναι ο κανονας που λες' ?

-'Αν πρεπει να εξαφανιστει ο ανθρωπινος πληθυσμος ενα απειροελαχιστο ποσοστο πρεπει να συνεχιζει να υφισταται. Ποιο ειναι αυτο δεν ξερω, ομως μπορω να σου πω τρια ονοματα αμεσα'.

-'Λες πως εμεις ειμαστε οι τυχεροι της υποθεσεως' ?

-'Αν αυτο που συμβαινει το ονομαζεις τυχη ναι' εκανε η Tristessa και ξαναγεμισε τα ποτηρια.

-'Ξερεις, δεν ειχα καθολου χρονο να τα σκεφτω ολα αυτα' ειπε η Silea. 'Εσυ βεβαια σαν συγγραφεας θα εχεις τετοια σεναρια στο μυαλο σου για καποιο βιβλιο, ετσι δεν ειναι' ?

                     =======================================

-'Σεναρια πολλα, βιβλιο δεν εχω γραψει ακομα. Πανω που αποφασισα να γραψω το πρωτο'...

-'Εμεις κανουμε σχεδια και καποιος γελαει' ειπε με πικρα η Silea. 'Τι σκεφτεσαι να κανεις' ?

-'Αυτο που ειπαμε πιο πριν, δεν συνεβη κατι για ν' αλλαξω γνωμη. Εσεις' ?

-'Βασικα, γι αυτο ηθελα να σου μιλησω. Εχει λογικη αυτο που σκεφτεσαι αλλα εσυ αναζητας μια γενικη απαντηση. Εγω και ο Brett, το συζητησαμε, αναζητουμε μια πιο ειδικη'.

-'Τι εννοεις' ?

-'Αποφασισαμε να παμε νοτια, για την ακριβεια προς το Dallas'.

-'Τι υπαρχει στο Dallas' ?

-'Εκει ειναι τα κεντρικα γραφεια της επιχειρησης του πατερα του Brett, ζει εκει μαζι με την μητερα του. Καταλαβαινεις, θελει να δει αν ολα ειναι καλα, τι συμβαινει με τους γονεις του'.

-'Κι εσυ ? Δεν θελεις να μαθεις τι συνεβη στους δικους σου' ?

Η κοπελα εμεινε για λιγο σιωπηλη, μετα αναψε κι αλλο τσιγαρο.

                     ======================================

-'Ξερω πως οι δικοι μου χαθηκαν, μην με ρωτας πως το ξερω, το νοιωθω τοσο εντονα που ειμαι σιγουρη. Ομως ο Brett πιστευει ακομα πως θα παει στο Dallas και θα τους βρει εκει και ολα θα ειναι καλα. Δεν θελω να του χαλασω την αισθηση που εχει, ας το διαπιστωσει μονος του'.

Ηταν η σειρα της Tristessa να μεινει για λιγο σιωπηλη.

-'Εισαι ενταξει εσυ μ' αυτο' ? ρωτησε η Silea. 'Θελω να πω, επειδη σου ειπαμε, καταλαβαινεις'...

-'Θα κανετε αυτο που πιστευετε αλλιως θα σας στοιχειωνει για παντα ενα ερωτηματικο. Μην αγχωνεστε για μενα, ο καθενας πραττει συμφωνα με τις επιθυμιες του και το ενστικτο του'.

-'Δεν ξερω τι θα καναμε αν δεν ειχες εμφανιστει, το σκεφτομαι και τρομαζω. Οσα ευχαριστω και να σου πω νομιζω ειναι λιγα. Κυριολεκτικα σου χρωσταμε τις ζωες μας'.

-'Δεν εκανα κατι περισσοτερο απ' οτι θα εκανε ο οποισδηποτε στην θεση μου'.

-'Ξερουμε και οι δυο πως αυτο δεν ειναι αληθεια. Κοιτα, ξημερωνει' εκανε η Silea.

Η δειλη εμφανιση της ανατολης τραβηξε προσωρινα το ενδιαφερον τους.   

   

      

               Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

-'Δεν ειναι λιγο ανατριχιαστικο ολο αυτο ? εκανε η Jasmine. 'Θελω να πω, οδηγουμε τοση ωρα μεσα σ' ενα δασος, δεν εχουμε συναντησει κανενα κι αν δεν ηταν και το φεγγαρι θα ημασταν μεσα σε πυκνο σκοταδι. Τα παντα ειναι τοσο ερημα που μου σηκωνει την τριχα πραγματικα'.

-'Αυτο βλεπεις εσυ' αντετεινε η Gardenia. 'Εγω βλεπω πως παμε βολτα μεσα στην εξοχη, διχως κανεναν να μας ενοχλει, στην ησυχια μας, μπορουμε να σταματησουμε οποτε θελουμε και οπου θελουμε διχως να δινουμε λογαριασμο σε κανενα. Ελευθερια αδελφουλα, ελευθερια'.

-'Μπορουμε να σταματησουμε και τωρα' ? ακουστηκε η φωνη του Tommy απο το πισω καθισμα.

-'Τι συμβαινει' ? ρωτησε η Jasmine.

-'Θελω να παω τουαλετα' εκανε ο μικρος 'τα κραταω τοση ωρα'.

-'Μια σταση για τον Tommy' εκανε χαριτολογωντας η Gardenia ενω σταματουσε το οχημα δεξια σ' ενα μικρο ανοιγμα. 'Τι σου ελεγα αδελφουλα ? Οποτε θελουμε, οπου θελουμε'.

Βγηκαν και οι τρεις εξω διχως να σβησουν την μηχανη του αυτοκινητου.

                     =====================================

Η Jasmine εκανε ν' ακολουθησει τον Tommy αλλα ο μικρος την φρεναρε.

-'Μπορω και μονος μου' ειπε. 'Δεν θα παθω τιποτα, μονοι μας ειμαστε' και απομακρυνθηκε λιγο.

Οι δυο γυναικες ακουμπησαν στο αμαξι και κοιταξαν η μια την αλλη.

-'Αυτα μας ελειπαν τωρα' εκανε η Jasmine 'εχουμε και ντροπες'.

-'Εντεκα χρονων ειναι, τι περιμενες' ? ηρθε η απαντηση. 

-'Για την ηλικια του αντιλαμβανεται πολλα αλλα μιλαει ελαχιστα'.

-'Μολις εχασε τους δικους του διχως να ξερει καν γιατι και πως. Τα ιδια θα εκανες και συ'.

-'Ανησυχω γι αυτο το παιδι, δεν ξερω τι να κανω'.

-'Χρειαζεται χρονο, θα βρει τα πατηματα του. Παψε τωρα, ερχεται, μην μας ακουσει'.

-'Να οδηγησω και γω λιγο' ? ρωτησε ο Tommy μολις πλησιασε.

-'Μπες μεσα κυριε που μου θελεις και τιμονι' εκανε η Gardenia ανοιγοντας την πορτα.

Λιγο μετα βρισκονταν και παλι στον δρομο συνεχιζοντας την πορεια τους.

           =======================================

Ειχαν κατεβασει λιγο τα παραθυρα και το πλουσιο οξυγονο γεμιζε την καμπινα. Ελεγαν ανεκδοτα, επαιζαν παιγνιδια για να περασει η ωρα και οτι αλλο εκριναν απαραιτητο που θα τις κρατουσε ξυπνιες. Ο δρομος ηταν σε καλη κατασταση και μεχρι στιγμης ηταν τυχερες που δεν ειχε πεταχτει μπροστα τους καποιο ελαφι η αλλο ζωο που θα μπορουσε να δημιουργησει προβληματα.

Η Gardenia μολις ειχε παρει μια κλειστη δεξια στροφη και προλαβε να δει την αρχη μιας μεγαλης ευθειας που εκτεινοταν μπροστα. Ηταν το τελευταιο πραγμα που προλαβε να δει.

Τα εκτυφλωτικα φωτα που εμφανιστηκαν εξαφνα απεναντι της δεν της εδωσαν την ευκαιρια να κοψει προοδευτικα και να σταματησει. Αιφνιδιασμενη εκανε μια σπασμωδικη κινηση στριβοντας το τιμονι ακομα πιο δεξια με αποτελεσμα το αυτοκινητο να βγει εκτος πορειας, να κανει καποια μετρα πανω στην πρασιναδα που υπηρχε μετα την ασφαλτο και τελικα να βρει σ' ενα αναχωμα. Για κλασμα του δευτερολεπτου το αμαξι εμοιαζε να ισορροπει στις δυο ροδες, μετα με μια αργη, βασανιστικη κινηση αναποδογυρισε και εμεινε ακινητο.

                  ====================================

-'Rick, παρε αλλους τρεις μαζι και πηγαινετε να κοιταξετε. Περιμενω αμεση αναφορα'.

Ο αντρας που ακουγε στο ονομα Rick κουνησε καταφατικα το κεφαλι του, εκανε νοημα σε τρεις ακομα που ανεμεναν εντολες ακινητοι και μπηκαν στο ανοιχτο τζιπακι. Σταματησαν λιγα μετρα απο το ντελαπαρισμενο αυτοκινητο και κατεβηκαν με ολες τις αισθησεις τους σ' επιφυλακη. Ο Rick πλησιασε πρωτος και κοιταξε μεσα απο το μισοσπασμενο τζαμι. Απομακρυνθηκε λιγα μετρα κι εβγαλε τον φορητο ασυρματο που ειχε θηλυκωμενο στην μεση του.

-'Τρια πακετα κυριε, ανευ αισθησεων αλλα μαλλον ζωντανα. Αναμενω οδηγιες'.

-'Πιστοποιησε κατασταση πακετων κι αναφερε' ηρθε αμεσα η εντολη.

Συνεπικουρουμενος απο τους υπολοιπους ο Rick διαπιστωσε πως η αρχικη του εκτιμηση ως προς την κατασταση των επιβαινοντων ηταν ακριβης. Επιασε παλι τον ασυρματο.

-'Δυο γυναικες, ενα παιδι, κατασταση θετικη. Χρονος απεγκλωβισμου τρια λεπτα'.

-'Καλως' ειπε η φωνη στον ασυρματο. 'Προχωρησε συμφωνα με το πρωτοκολλο'.

                =====================================

Οτι και να ηταν αυτο μεσα στο κεφαλι της που εκανε ολη αυτη τη φασαρια δεν φαινοταν διατεθειμενο να χαμηλωσει την ενταση. Ανοιξε τα ματια της προσπαθωντας να καταλαβει που βρισκοταν. Εκανε μια αποτομη κινηση κι ενας πονος που μαλλον λαγοκοιμοταν στο ποδι της ξυπνησε αποτομα και την εκανε να φωναξει. Εφερε το χερι της στο κεφαλι, εκει που πονουσε περισσοτερο, ψαχνοντας για καποιο καρουμπαλο που δεν υπηρχε. Κοιταξε τριγυρω. Εμοιαζε να ειναι σε καποιο δωματιο, λιτα επιπλωμενο μ' ενα κρεβατι, ενα τραπεζι και δυο καρεκλες. Αναρωτηθηκε πως ειχε βρεθει εκει και αμεσως η σκεψη της πεταξε στην αδελφη της και τον Tommy. Σηκωθηκε απο το κρεβατι με πονους σε πολλα σημεια του σωματος και το ατυχημα ηρθε ζωντανο στην σκεψη της. Οι αλλοι ? Ηταν καλα ? Που βρισκονταν ? Που βρισκοταν και η ιδια ?

Ειχε ενα σωρο ερωτησεις και καμια απαντηση. Δεν προλαβε να κανει ουτε δυο βηματα οταν  ανοιξε η πορτα. Ο νεαρος που μολις ειχε μπει μεσα φορουσε χακι, στρατιωτικα ρουχα και αρβυλες ενω στον ωμο του κρεμοταν ενα αυτοματο που εμοιαζε με AK-47. 

                 =====================================

-'Ποιος εισαι εσυ ? Που ειμαι ? Τι απεγιναν οι αλλοι δυο που ηταν μαζι μου' ?

-'Δεν ειμαι αρμοδιος κυρια ν' απαντησω σε οτι με ρωτατε. Παρακαλω περιμενετε την λοχαγο'.

-'Την λοχαγο ? Ποια λοχαγο' ? εκανε η Gardenia και δοκιμασε να κινηθει προς τον στρατιωτη. Ο τελευταιος προταξε το οπλο του και αυτο την σταματησε. 'Σε λιγο θα ειναι εδω η λοχαγος' επανελαβε ο οπλοφορος ενω στεκοταν αναμεσα σ' αυτην και την πορτα.

-'Πες μου τουλαχιστον αν ειναι καλα η αδελφη μου και το παιδι που ηταν μαζι μας' παρακαλεσε.

-'Αρμοδιος να σας πει ειναι η λοχαγος κυρια. Καντε λιγη υπομονη, ερχεται'.

Η Gardenia καταλαβε πως δεν ειχε νοημα να συνεχισει την συζητηση με τον νεαρο, ακολουθουσε πιστα τις εντολες που του ειχαν δωσει και δεν θα παρεκκλινε χιλιοστο.

-'Τουλαχιστον μπορω να εχω λιγο νερο' ?

-'Λυπαμαι κυρια, μπορειτε να ζητησετε απο την λοχαγο, θα σας φερει σιγουρα'.

-'Που στο διαβολο ειναι η ηλιθια λοχαγος σου' ? ουρλιαξε εξω φρενων η Gardenia.

              =======================================

Η πορτα ανοιξε αποτομα, μια βαθμοφορος μπηκε μεσα και ο στρατιωτης που εστεκε φρουρος απεδωσε τιμες. Ενα νοημα ηταν αρκετο, εκανε μεταβολη και βγηκε απο το δωματιο χωρις λεξη.

-'Εκτος απο καποιες εκδορες και μωλωπες δεν εχετε κατι σοβαρο' ειπε η γυναικα. 'Βλεπω πως ειστε μια χαρα, θα μπορουσε να ηταν πολυ χειροτερα' προσθεσε.

-'Εσυ θα μου απαντησεις στις ερωτησεις μου ? Γιατι αυτο το κουτσουρο που ηταν στην πορτα μου κοπαναγε συνεχως πως δεν ηταν αρμοδιος να μου πει τιποτα'.

-'Αν ξερω τις απαντησεις πολυ ευχαριστως' αποκριθηκε η γυναικα.

-'Ποια εισαι ? Που βρισκομαι ? Η αδελφη μου, ηταν μαζι στο αυτοκινητο, ειναι'...

-'Μια μια ερωτηση παρακαλω' εκανε η γυναικα. 'Ας τα παρουμε απο την αρχη. Λοχαγος Melissa Kusevski του αμερικανικου στρατου. Βρισκεστε σ' εναν προχειρο καταυλισμο, γυρω στα 10 μιλια απο εκει που ειχατε το ατυχημα. Η αδελφη σας ειναι μια χαρα, εχει καποια μικροχτυπηματα αλλα τιποτα το ανησυχητικο. Βγηκατε και οι τρεις αλωβητοι απο το δυστυχημα'.

                ======================================

-'Ηταν κι ενα παιδι μαζι μας, ο Tommy, ειναι καλα' ? ρωτησε ολο αγωνια.

-'Ειχε ενα ασχημο χτυπημα στο κεφαλι, τιποτα σοβαρο αλλα αυτη τη στιγμη ειναι υπο ιατρικη παρακολουθηση. Μην ανησυχειτε, καθαρα προληπτικα και μονο. Μολις ο γιατρος το επιτρεψει θα φροντισω να τον δειτε αμεσως. Φανταζομαι θα πεινατε, θα φροντισω'...

-'Ποια εισαι ? Που βρισκομαστε ? ρωτησε επιτακτικα διακοπτοντας την.

-'Λοχιας Ines Santabia, στην διαθεση σας. Ειμαστε σ' εναν προχειρο καταυλισμο του στρατου, δεν εχετε τιποτα να φοβαστε δεσποινις Jasmine Russholme , ειστε απολυτως ασφαλης'.

-'Πως ξερετε τ' ονομα μου' ? εκανε σαστισμενη η Jasmine.

-'Την αδελφη σας την λενε Gardenia Russholme και το ονομα του μικρου το εμαθα μολις τωρα αν δε κανω λαθος' απαντησε η λοχιας διχως να μπει στον κοπο ν' απαντησει στην ερωτηση.

-'Ποιοι ειστε και τι θελετε' ? εκανε αποκαμωμενη η Jasmine.

-'Εχω φροντισει να σας φερουν φαγητο σε λιγο, φανταζομαι θα πεινατε' εκανε η λοχιας. 

                ====================================

Το μονο πραγμα που τον ανησυχουσε ηταν η πληθωρα φυλλων που βρισκονταν σχεδον σε ολο το πλατος του δρομου, φυλλα που ειχαν μουσκεψει απο την καταιγιδα και τωρα θα μπορουσαν ν' αποδειχτουν μοιραια σ' ενα αποτομο φρεναρισμα η μια ολισθηση ενος εκ των τροχων. Πηγαινε πολυ πιο σιγα απ' οτι θα ηθελε γιατι ηξερε πως αν παθαινε κατι εκει στην ερημια ηταν σχεδον μαθηματικα βεβαιο πως θα εμπλεκε ασχημα, ειδικα αν δεν τον εβρισκε καποιος. Σταματησε δεξια κι εβγαλε απο την τσαντα του ενα χαρτη που απλωσε οσο καλυτερα μπορουσε πανω στη σελλα. Ενα ακομα αντικειμενο που υπηρχε στην τσαντα του φωτισε το εμβαδον του χαρτη και για λιγο αφαιρεθηκε.

-'Παλι καλα που δεν μου βουτηξαν τιποτα, απλα μου εψαξαν την τσαντα' μονολογησε. 'Χωρις χαρτη και φακο σε τετοια μερη γινεσαι γλεντι για καθε πεινασμενο λυκο' σκεφτηκε.

Ανεβηκε ξανα στην μηχανη διχως να γινει πλουσιοτερος σε γνωσεις και συνεχισε την διαδρομη, παντα προσεκτικα. Αυτο ηταν που τον βοηθησε να διακρινει το ισχνο φως που ερχοταν μεσα απο το δασος. Αν και διστασε προς στιγμην, κατεληξε πως ηταν κατι που εχρηζε εξερευνησης. 

             =========================================

Το λασπωμενο μονοπατι επετρεψε στην μηχανη να καλυψει σχεδον την μιση διαδρομη, την υπολοιπη την καλυψε με τα ποδια. Βγαινοντας απο το δασος ειδε την αγροικια στα διακοσια μετρα μακρια κι εντοπισε την εξωτερικη αναμενη λαμπα που τον ειχε οδηγησει εκει.

Η αισθηση του οπλου στα χερια του του προσθεσε ποντους αυτοπεποιθησης και κινουμενος οσο πιο προσεκτικα γινοταν εφτασε μια ανασα απο την μεγαλη βεραντα που υπηρχε εξω απ' το σπιτι.

Αν εξαιρουσε τους τυπικους ηχους που προερχονταν απο τα τριζονια και τ' αλλα εντομα του δασους τιποτα το παραδοξο η ασυνηθιστο δεν ειχε υποπεσει στην αντιληψη του. Τα παραθυρα ηταν σκοτεινα, δεν μπορουσε να διακρινει τιποτα και το θεωρησε περιττο απο ενα σημειο και μετα. Εφτασε στην εξωπορτα και δοκιμασε απαλα ν' ανοιξει. Με τον φακο στο ενα χερι και το οπλο στο αλλο χρησιμοποιησε το ποδι του για να σπρωξει την πορτα και ν' ανοιξει.

Σαρωσε με το φακο οσο μεγαλυτερο εμβαδον του σπιτιου μπορουσε και κοκκαλωσε οταν το φως εστιασε στο πατωμα, προς το βαθος. Δεν ηταν ακριβως οτι περιμενε να συναντησει.      

   

 

             Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                              ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

Αυτο που πληρωνε τωρα ηταν η καταστρατηγηση του βασικου κανονα επιβιωσης που ο ιδιος ειχε θεσει σαν υψιστη προτεραιοτητα. Δεν εμπιστευεσαι κανεναν, ποτε και για τιποτα. Ομως ειχε αφησει το ενστικτο του να κανει κουμαντο και αυτο το ενστικτο ευθυνοταν που τωρα βρισκοταν δεμενος χειροποδαρα, ανημπορος, στο ελεος αυτων των δυο γυναικων που εστεκαν απεναντι του. Ισως και να ειχε αποφυγει ολο αυτο το μπελα αν δεν παραβιαζε ακομα και την απλη λογικη που ελεγε πως δεν μπαινεις οπουδηποτε αν πρωτα δεν εισαι σιγουρος για το τι συμβαινει. Ειχε κοιταξει ολο το υπολοιπο ξενοδοχειακο συγκροτημα, ελεγχοντας εξονυχιστικα καθε σημειο και ειχε σιγουρευτει πως αλλοι πλην του ιδιου, των δυο γυναικων και του πιτσιρικου δεν υπηρχαν. Ξεκλειδωσε την πορτα του δωματιου που τους ειχε προσωρινα μεσα διχως καμια προφυλαξη και το αποτελεσμα το ζουσε τωρα. Δεν περιμενε βεβαια πως οι γυναικες θα ηταν οπλισμενες, οταν ειδε την σκοτεινη καννη του Sig Sauer να τον σημαδευει ειχε συνειδητοποιησει πως ειχε χειριστει το θεμα εντελως λανθασμενα μα ηταν πια αργα. Τωρα επρεπε ν' αυτοσχεδιασει.

             ========================================

-'Αδειασε την σου λεω, απο το περιεχομενο της τσαντας θα καταλαβουμε με τι εχουμε να κανουμε' ειπε επιτακτικα η Gardenia και η Jasmine υπακουσε. Το περιεχομενο της τσαντας σκορπισε στο πατωμα και η Gardenia ξεκινησε τον απολογισμο καταμετρωντας τα αντικειμενα.

-'Δεν βλεπω κατι το περιεργο μεχρι στιγμης' ειπε καθως τα δαχτυλα της περιφερονταν αναμεσα σε καθαρα ρουχα, τσιγαρα, μια φλασκα μισογεματη, κλειδια απο μηχανη, ενα βιβλιο και αλλα μικροαντικειμενα που δεν συνιστουσαν εκπληξη η απορια. Αυτο που ηταν παραδοξο ηταν το μικρο, μαυρο κουτι που υπηρχε μεσα στην τσαντα. Το περιεργαστηκε μα οσο και να το κοιταγε δεν της θυμιζε κατι. Το ταρακουνησε, εψαξε να βρει πως ανοιγε αλλα δεν τα καταφερε.

-'Τι διαβολο ειναι αυτο' ? απευθυνθηκε στον Noff συμπληρωνοντας αμεσως την ιδια της την φραση 'Ξεχασα πως εισαι φιμωμενος, πως ν' απαντησεις' αναρωτηθηκε.

-'Να του βγαλω την ταινια απο το στομα' ? ρωτησε η Jasmine.

Η Gardenia το σκεφτηκε λιγο και μετα κουνησε καταφατικα το κεφαλι της.

           =========================================

-'Λοιπον ? εκανε 'τι ειναι τουτο εδω' ?

-'Εκανες αυτο που εγω παρελειψα' ειπε ο Noff 'και δικαιωθηκες'.

-'Δηλαδη' ? απαντησε συνοφρυωμενη η Gardenia.

-'Αν ειχα ψαξει και γω την τσαντα σου θα ειχα βρει το οπλο με το οποιο με απειλεις τωρα και ισως τα πραγματα να ηταν διαφορετικα. Θα με κρατησετε πολυ ωρα ακομα δεμενο' ?

-'Ελα τωρα' εκανε περιπαικτικα η Jasmine 'ενας παιδαρος σαν του λογου σου αποκλειεται να μην εχει βρεθει εστω μια φορα στη ζωη του δεμενος απο μια γυναικα. Παω στοιχημα πως το απολαμβανες, γιατι δεν κανεις και τωρα το ιδιο' ? προσθεσε κλεινοντας του το ματι.

-'Νομιζα πως υπαρχει αγαπητικος στην Βοστωνη' εκανε ο Noff.

-'Σου μοιαζει εδω για Βοστωνη' ? ηρθε η απαντηση.

-'Ν' αφησουμε λιγο κατα μερος τα υπονοουμενα και να γυρισουμε στο θεμα μας' ? εκανε η Gardenia κοιτωντας επιτιμητικα την αδελφη της. 'Λοιπον ? Θα μας πεις τι ειναι αυτο' ?

           =========================================

-'Κατι προσωπικο, κατι που δεν μπορειτε να καταλαβετε και δεν σας αφορα'.

-'Μαλιστα' ειπε η Gardenia 'πιασαμε στα διχτυα μας ψαρι. Ξαναβαλτου την ταινια'.

Η Jasmine υπακουσε με τον Noff να μην προβαλλει καμια αντισταση.

-'Τι εχουμε εδω' ? αναρωτηθηκε η Gardenia που δεν ειχε σταματησει το ψαχουλεμα.'Βιβλιο βλεπω, μορφωμενο το ψαρι μας, για να δουμε τι μελεταει' προσθεσε κρατωντας το στα χερια της.

-'Necronomicon, Book of the Dead, του Abdul Alhazred' μονολογησε. 'Τι διαβολο ειναι αυτο' ?

-'Necronomicon ειπες' ? εκανε η Jasmine 'δωσε μου λιγο να το δω'.

-'Το ξερεις' ? ρωτησε απορημενη η Gardenia ενω της το εδινε.

-'Εχω ακουσει γι αυτο και οτι ακουσα δεν ηταν και τα καλυτερα. Δεν πιστευα ποτε πως θα κρατουσα μια ολοκληρωμενη κοπια του ποτε στα χερια μου. Συνηθως κυκλοφορουν μονο αποσπασματα, αυτα που εχει αναφερει ο Howard Philips Lovecraft μα τουτο εδω μοιαζει πληρες. 

-'Που το βρηκες αυτο εδω' ? ρωτησε τον Noff κουνωντας το βιβλιο μπροστα στα μουτρα του.

         =========================================

Αυτη τη φορα ο φιμωμενος Noff δεν φανηκε προθυμος ν' απαντησει ακομα κι αν μπορουσε. Η Jasmine ανοιξε τυχαια το βιβλιο σε μια σελιδα και αρχισε να διαβαζει μεγαλοφωνα.

'Οι προσευχες των προφητων δεν προκειται να τους νικησουν. Ουτε ημισεληνος, ουτε σταυρος, η αστρο μπορουν ν' αναχαιτισουν τον ερχομο τους, οταν οι ουρανοι θα ερθουν στην καταλληλη θεση και η πυλη θ' ανοιξει. Επτα ειναι οι αρχοντες των Παλαιων και αναμεσα τους υπαρχουν καποιοι περισσοτερο και καποιοι λιγοτερο γνωστοι, επειδη δεν δειχνουν ολοι οι Παλαιοι το ιδιο ενδιαφερον για τις υποθεσεις αυτου του κοσμου. Τα ονοματα τους ειναι Azazoth, Nyarlathotep, Shubb-Nigguarath, Yog-Sosoth, Dagon, Yig και Cthulhu. Θα μας επισκεφτουν μεσα στο σκοταδι αλλα οι φωτιες τους θα φωτισουν την νυχτα οπως ο γυαλισμενος ορειχαλκος οταν τον στρεφουν προς το προσωπο του ηλιου. Οι λιγοι που θυμουνται την παναρχαια παρουσια τους και την τιμουν με επικλησεις και προσφορες θα ελεγχουν την πλατεια μαζα της φυλης μας καθως θα οδηγειται στη σφαγη επειδη για εκεινους ειμαστε τροφη, σαν και'....

          ===========================================

-'Σταματα, τι αρρωστημενα πραγματα ειναι αυτα που διαβαζεις' ? την εκοψε αποτομα η Gardenia ενω ταυτοχρονα επαιρνε το βιβλιο απο τα χερια της αποσβολωμενης Jasmine και το πεταγε σε μια γωνια. 'Δεν ξερω τι στο δαιμονα ειναι αυτο το βιβλιο αλλα μην το ξαναπιασεις στα χερια σου' την προειδοποιησε. 'Παλι καλα που ο Tommy ειναι στο διπλα δωματιο και δεν ακουσε ολες αυτες τις αηδιες' προσθεσε και με αποφασιστικο βημα βρεθηκε μπροστα στον Noff.

-'Τι εισαι εσυ που να σε παρει και να σε σηκωσει ? Σατανιστης ? Αιρετικος' ? Τι ?

Ο Noff παρεμεινε σιωπηλος μπροστα σ' αυτην την αγρια, λεκτικη επιθεση.

-'Δεν καταλαβαινεις' ειπε η Jasmine σε μια προσπαθεια ν' αποφορτισει το κλιμα 'μυθοι ειναι ολα αυτα, δοξασιες, αποκυηματα μιας προβληματικης φαντασιας και'...

-'Εσυ δεν καταλαβαινεις Jasmine' εκανε η Gardenia 'εσυ δεν καταλαβαινεις'.

Για λιγο δεν μιλησε κανεις. Ο Noff εξακολουθουσε να ειναι δεμενος χειροποδαρα, η Jasmine εστεκε σε μια γωνια μουδιασμενη και η Gardenia βηματιζε νευρικα με το οπλο στα χερια της. 

          ==========================================

-'Λοιπον' εκανε καποια στιγμη η Gardenia 'πηγαινε διπλα, μαζεψε τα πραγματα μας, ετοιμασε και τον Tommy και παμε να την κανουμε απο δω περα. Δεν με νοιαζει αν ειναι νυχτα, αν εχουμε βολευτει εδω αλλα σου λεω, δεν μενουμε ουτε στιγμη παραπανω κοντα σ' εναν τετοιο τυπο'.

-'Μηπως να το ξανασκεφτουμε ? Ας μην βγαζουμε αυθαιρετα και βιαστικα συμπερασματα'.

-'Συμπερασματα ? Βγαζουμε συμπερασματα ? Θελεις να σου πω εγω ενα συμπερασμα ? Ζουμε επειδη κατι δεν μου πηγαινε καλα μ' αυτον τον ψυχακια εδω και αν θελουμε να παραμεινουμε ετσι πρεπει να φυγουμε απο δω το συντομοτερο δυνατον. Κανε οτι σου λεω'.

-'Κι αυτος ? Τι θα κανουμε μ' αυτον' ?

-'Θα το εχω τακτοποιησει μεχρι να τελειωσεις' εκανε ψυχρα η Gardenia. 'Μαζεψε ολα τα πραγματα, βαλτα με τον Tommy στο αμαξι και περιμενε με εκει' προσθεσε.

Η Jasmine σκεφτηκε να πει κατι αλλα καταλαβαινε πως η αδελφη της ηταν ανενδοτη. Ανοιξε την πορτα του δωματιου και βγηκε εξω αφηνοντας τους μονους.

            ========================================

Η Gardenia τραβηξε μια καρεκλα κι εκατσε ακριβως απεναντι στον Noff.

-'Κυριος, δεν ξερω αν εχεις καταλαβει τι ακριβως συμβαινει εκει εξω αλλα αν εχεις αμφιβολιες μπορω να σου πω πως ολα πανε απο το κακο στο χειροτερο. Δεν εχω απαντησεις και δεν με νοιαζουν, το μονο που θελω ειναι να ειναι ασφαλης η αδελφη μου και ο Tommy. Κι αυτο θα γινει οσο αποφευγουμε καταστασεις που ειναι χωμενοι μεσα τυποι σαν κι εσενα. Περιεργοι, βαρεμενοι, κομματακι σαλεμενοι, συνεπως επικινδυνοι. Μπορουσες να μας ειχες κανει ζημια οταν μας επιασες στον υπνο, δεν το εκανες. Μπορω εδω και τωρα να σου φυτεψω μια σφαιρα στο κεφαλι, δεν θα το κανω, θεωρησε το πως ειμαστε πατσι. Δεν σου χρωσταμε, δεν μας χρωστας. Φευγουμε τωρα, δεν θελω να σου σκασω τα λαστιχα της μηχανης σου αλλα βαλε καλα στο μυαλο σου πως αν διανοηθεις να μας ακολουθησεις η να μας ενοχλησεις θα σε σκοτωσω σαν το σκυλι. Θα βρεις τα κλειδια σου διακοσια μετρα πιο περα, παρε την μηχανη σου και τραβα οπου διαβολο θελεις. Μπορει να εισαι ζορικος αλλα ειμαι κι εγω. Ας μην μαθουμε ποτε ποιος ειναι περισσοτερο'.

        ===========================================

Σταθηκε στην πορτα παιζοντας με τα κλειδια της μηχανης του Noff και στραφηκε προς τα κει.

-'Οπως σου ειπα' εκανε κι εκλεισε την πορτα πισω της. Ο Noff ακουσε την μηχανη ενος αυτοκινητου να παιρνει μπροστα και ν' απομακρυνεται. Οταν επικρατησε απολυτη ησυχια εφερε τα χερια του μπροστα κι απαλλαχτηκε απο τα σχοινια. Ειχε λυθει εδω και ωρα αλλα δεν ειχε κανει την παραμικρη κινηση αφηνοντας τα παντα να εξελιχθουν οπως εγιναν. Σηκωθηκε, μαζεψε τα πραγματα του και τα εβαλε παλι μεσα στην τσαντα. Βγηκε εξω και αρχισε να ψαχνει για τα κλειδια της μηχανης. Του πηρε λιγα λεπτα μα ολα ηταν ενταξει. Η μπορα ειχε περασει μα τα παντα γυρω ηταν μουσκεμα και στραφταλιζαν στο εντυπωσιακο φως ενος τεραστιου φεγγαριου που ειχε καρφωθει στην μεση του ουρανου. Αναψε ενα τσιγαρο και χαμογελασε. Ειχε παρει μεγαλο ρισκο αφηνοντας τον εαυτο του στο ελεος της Gardenia μα ηταν ο μονος τροπος για να σιγουρευτει πως τα δυο κοριτσια απλα επιβιωναν, δεν αποτελουσαν κινδυνο αν δεν τις πειραζες.

-'Γκομενος στην Βοστωνη και πρασινα αλογα' ειπε βαζοντας μπροστα την μηχανη του.

        ===========================================

-'Εκανες καλα που δεν τον σκοτωσες' ειπε η Jasmine 'ενταξει, ειχε τα θεματα του αλλα δεν ηταν και δολοφονος κατ' εξακολουθηση. Κατω απο αλλες συνθηκες'...ειπε αφηνοντας την φραση μιση.

-'Καλα που δεν σ' ακουει ο Tommy' εκανε η Gardenia ριχνοντας μια ματια στο παιδι που κοιμοταν στο πισω καθισμα. 'Ωραια ιδεα θα σχηματιζε για την παρτη σου'.

Γελασαν χαμηλοφωνα και οι δυο για να μην τον ξυπνησουν και η Gardenia συνεχισε.

-'Πολυ θα ηθελα να μου πεις απο που ξερεις εκεινο το ρημαδοβιβλιο που κουβαλουσε μαζι του. Δεν το ηξερα οτι γνωριζεις τετοια θεματα, ομολογω πως εντυπωσιαστηκα αδελφουλα'.

-'Θα σου πω καποια στιγμη, ειναι βαρυ για τωρα. Ας πουμε κατι πιο ελαφρυ' εκανε η Jasmine.

-'Ελαφρυ, ελαφρυ, οτι αγαπας' ειπε η Gardenia. Γκομενος στην Βοστωνη ? Πως σου ηρθε ? Και γιατι δεν τον ξερω εγω ? Τοσο χαλια κρεβατι κανει' ? συνεχισε γελωντας.

Η Jasmine την μιμηθηκε και για λιγο οι δυο κοπελες γελαγαν πνιχτα εξ' αιτιας του Tommy.

-'Διαβολε, να τι χρειαζομαι να παρω τα ισα μου, εναν γκομενο στην Βοστωνη' ειπε η Gardenia.