Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

                                                                    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Ειχε καρφωμενα ωρα τα ματια της σ' εκεινο το πακετο Camel και το μπουκαλι Tyrconnell διχως ν' αποφασιζει να χρησιμοποιησει καποια απο τα δυο. Ηταν καθισμενη στην μπροστινη της βεραντα, κατι που εκανε συχνα αλλα οχι σκεπτομενη αυτα που τωρα κατεκλυζαν το μυαλο της. Ο Brett κοιμοταν στον καναπε ενω η Silea ειχε βολευτει στο δωματιο των ξενων. Η ιδια τους ειχε πει πως επρεπε να κοιμηθουν καλα, την αλλη μερα θα εγκατελειπαν το σπιτι, αλλα η ιδια δεν μπορουσε να κλεισει ματι. Το διλημμα αν θα τους αποκαλυπτε την πραγματικη της ιδιοτητα γινοταν πιο εντονο οσο περνουσε η ωρα. Σηκωσε τα ματια και εστιασε στον ασημενιο δισκο του φεγγαριου, πολυ ψηλα πανω απ' αυτην, αδιαφορωντας για τα δικα της η οποιουδηποτε αλλου διλημματα. Φαινονταν καλα παιδια και τα δυο, της ειχαν ανοιχτει σχεδον απο την αρχη αποκαλυπτοντας πτυχες της ζωης τους που η ιδια δεν ζητησε ποτε να μαθει. Οταν ομως η κουβεντα στραφηκε γυρω απ' αυτην διστασε, υπεκφυγε και με μαεστρια αλλαξε την συζητηση. Το ειχε καταφερει μια φορα, ομως τι θα εκανε την επομενη αν το θεμα εβγαινε παλι στην επιφανεια ?

             =========================================

Σε τρεις μηνες η Tristessa O' Harlan θα εκλεινε μια δεκαετια σαν επαγγελματιας εκτελεστης. Βεβαια δεν θα το γιορταζε με καποια τουρτα, η μ' ενα παρτι μαζι με συγγενεις, φιλους και γνωστους κι αυτο γιατι οι πρωτοι ειχαν αποδημησει εις Κυριον εδω και καιρο, οι δευτεροι δεν υπηρχαν εδω και πολλα χρονια ενω σαν τριτους μπορουσε να θεωρησει μονο τους εκαστοτε και κατα καιρους στοχους. Ηταν κατι που το απαιτουσε το επαγγελμα και η Tristessa ηταν απολυτη επαγγελματιας. Καθε συμβολαιο που αναλαμβανε δεν ηταν ποτε μια προχειροδουλεια, τουναντιον μια εξαιρετικα μελετημενη περατωση που δεν χωρουσε αβλεψιες η λαθη. Οταν αναλαμβανε μια υποθεση δεν ηταν ποτε κατι που επρεπε να πραγματοποιηθει μεσα σε λιγες μερες. Ο χρονος ηταν πολυτιμος συμμαχος της, τον εκμεταλλευοταν οσο καλυτερα μπορουσε και αυτος ηταν και ο λογος που στο ρεπερτοριο της δεν συμπεριλαμβανοταν η λεξη 'αποτυχια'. Παρακολουθουσε καθε στοχο επι μερες, ακομα και βδομαδες, μαθαινοντας τις συνηθειες του, ακομα και τις πλεον ανουσιες. Μελετουσε, κατεγραφε, επεξεργαζοταν, σταθμιζε και οταν ερχοταν η στιγμη αποφασιζε.

             ======================================

Πολλοι στον κλαδο της ακολουθουσαν κανονες , καποιους ηθικους αλλα ποτε επισημους κι αλλοι κανονες που εφτιαχναν οι ιδιοι και τους ακολουθουσαν απαρεγκλιτα στην σταδιοδρομια τους. Η Tristessa ειχε εναν μονο κανονα, τοσο απλο οσο και αποδοτικο. Κανε σωστα την δουλεια σου για ν' αμοιφθεις συμφωνα με τις απαιτησεις σου. Το πιο εντυπωσιακο ηταν πως μολονοτι μια πολυημερη παρακολουθηση και η στενη επαφη με τον στοχο μπορουσε να εγειρει ηθικα διλημματα, για την Tristessa δεν ισχυε κατι τετοιο. Γυναικες, παιδια, ηλικιωμενοι δεν ηταν εξαιρεση στις δουλειες της. Αν καποιος ηθελε ενα παιδι νεκρο ειχε τους λογους του, πληρωνε δε αδρα για να επιτευχθει. Δεν ηταν δικη της δουλεια να ρωτησει το πως η το γιατι, ποσο μαλλον να απερριπτε μια προταση. Η φημη της διογκωνοταν διαρκως σε συναρτηση με τα μηδενικα που ακολουθουσαν τον αριθμο της αμοιβης της. Το μεγαλυτερο της επιτευγμα παρεμενε μεχρι και σημερα πως κανεις δεν ειχε ιδεα για το ποια ηταν η Shades, ενα παρατσουκλι που της ειχε δοθει κατα την διαρκεια της καριερας της και την ακολουθουσε ακομα και τωρα.

           =========================================

Οι δουλειες δεν εκλειναν ποτε προσωπο με προσωπο. Σιχαινοταν την τεχνολογια αλλα επρεπε ν' ανεχεται τον φορητο υπολογιστη μεσω του οποιου συνεβαιναν ολα. Ενα ανωνυμο e-mail που ειχε παντα μονο ενα επισυναπτομενο αρχειο με τις απαραιτητες πληροφοριες. Οταν ολα τελειωναν ανταπαντουσε μ' ενα αλλο e-mail που ειχε μονο εναν αντιχειρα υψωμενο. Τα χρηματα εμπαιναν στον λογαριασμο της μισα πριν την δουλεια και τα υπολοιπα μετα την ολοκληρωση. Δεν υπηρχε τροπος να εντοπιστει, ακομα και τα λεφτα πηγαιναν σε φορολογικους παραδεισους, χαμενα μεσα στην ανωνυμια και την παραπλανηση. Σπανια αναλαμβανε περισσοτερες απο πεντε δουλειες το χρονο. Οταν ενοιωθε πως χρειαζοταν αλλαγη κλιματος εκλεινε τα παντα και εξαφανιζοταν σ' εκεινο το σπιτι, εξω απο το Salisbury Creek. Ο υπολογιστης ανοιγε ξανα οταν ενοιωθε την διαθεση για δουλεια να επιστρεφει ξανα, μεχρι τοτε παρεμενε ενα διακοσμητικο στοιχειο στο σπιτι. Της αρεσε εκει που ηταν μα ηξερε πως ηταν θεμα χρονου να επιστρεψει. Βεβαια δεν ειχε υπολογισει ολα αυτα που ειχαν συμβει, καταλαβαινε πως τιποτα δεν θα ηταν ιδιο πια. 

               ========================================

Η πρωτη της σκεψη ηταν να τους ξεφορτωθει και τους δυο αλλα απο την στιγμη που τους βοηθησε και μετα αυτο της φαινοταν ολο και πιο δυσκολο. Σπανια ειχε την ευκαιρια να συνομιλησει με κοσμο, να κουβεντιασει απο το πλεον σοβαρο μεχρι την μεγαλυτερη σαχλαμαρα, αυτο το ζευγαρι την ειχε βαλει σ' ενα μονοπατι που πλεον δεν θυμοταν ποτε και αν το ειχε περπατησει. Ηξερε πως δεν μπορουσε να συνεχισει το παραμυθι με το δηθεν συγγραφιλικι, αργα η γρηγορα καποια περισταση θα την προδιδε. Ενοιωθε πως ηδη υπηρχαν ερωτηματικα με την μεγαλειωδη διασωση που ειχε πραγματοποιησει αλλα για μια φορα μπορουσε να τα μπαλωσει. 

Οσο και να σκεφτοταν το διλημμα παρεμενε. Η αποκαλυπτε την αληθεια η τους ξαποστελνε πρωι πρωι. Πληροφοριες δεν ειχαν αλλες να δωσουν, πρακτικα της ηταν αχρηστοι αλλα ενοιωθε ωραια που υπηρχε κοσμος στο σπιτι, κοσμος που μπορουσε να μιλησει μαζι του. Αναψε ενα Camel και γεμισε ενα ποτηρι Tyrconnell λες κι αυτα ηταν τα δυο στοιχεια που θα εκλιναν την ζυγαρια.

-'Σου περισσευει ενα απο δαυτα' ? ακουσε την ψιθυριστη φωνη της Silea πισω της.

                   ====================================== 

Ηταν τοσο απορροφημενη στις σκεψεις της που δεν την ακουσε καθολου. Της προσφερε ενα Camel και της γεμισε ενα ποτηρι με το κεχριμπαρενιο ιρλανδεζικο ουισκι.

-'Δεν εχεις και συ υπνο' ? ρωτησε η Silea αφου βολευτηκε.

-'Κανονικα δεν εχω θεμα με τον υπνο' απαντησε η Tristessa 'αλλα με ολα οσα συμβαινουν'...

-'Καταλαβαινω, κι εγω τα ιδια. Τι σε προβληματιζει' ?

-'Ακομα και να μπορουσα να εξηγησω αυτην την εξαφανιση τοσου κοσμου εχω ακομα ερωτηματικα που δεν εχω ιδεα πως θ' απαντηθουν'.

-'Δηλαδη' ?

-'Κοιτα, μοιαζει σαν ολοι αυτοι που λειπουν να χαθηκαν μονομιας. Αν εχει συμβει ετσι και κρινοντας απο τρακαρισμενα αυτοκινητα, αναρχα εγκαταλελειμενα δεν θα ειχε συμβει εστω ενα ατυχημα ? Δεν θα υπηρχε εστω ενας τραυματιας ? Ενας νεκρος ? Που ειναι ? Οποιος εξαφανισε τους ζωντανους εξαφανισε και οποιοδηποτε πτωμα υπαρχει ? Εχει λογικη αυτο' ?

                        ======================================

Η Silea παρεμεινε σιωπηλη σκεπτομενη αυτα που ελεγε η Tristessa.

-'Ερωτημα νουμερο 2' συνεχισε η Tristessa. 'Εμεις, και πoιος ξερει ποσοι ακομα, γιατι δεν εξαφανιστηκαμε ? Παραβλεψη ? Εσκεμμενα ? Ποιο ειναι το κριτηριο που εμεις παραμενουμε αθικτοι ενω ολοι οι αλλοι απλα αγνοουνται ? Υπαρχει καποιος λογικος ειρμος η ειμαστε το ελαχιστο στατιστικο που επιβεβαιωνει εναν σχεδον απολυτο κανονα' ?

-'Ποιος θα μπορουσε να ειναι ο κανονας που λες' ?

-'Αν πρεπει να εξαφανιστει ο ανθρωπινος πληθυσμος ενα απειροελαχιστο ποσοστο πρεπει να συνεχιζει να υφισταται. Ποιο ειναι αυτο δεν ξερω, ομως μπορω να σου πω τρια ονοματα αμεσα'.

-'Λες πως εμεις ειμαστε οι τυχεροι της υποθεσεως' ?

-'Αν αυτο που συμβαινει το ονομαζεις τυχη ναι' εκανε η Tristessa και ξαναγεμισε τα ποτηρια.

-'Ξερεις, δεν ειχα καθολου χρονο να τα σκεφτω ολα αυτα' ειπε η Silea. 'Εσυ βεβαια σαν συγγραφεας θα εχεις τετοια σεναρια στο μυαλο σου για καποιο βιβλιο, ετσι δεν ειναι' ?

                     =======================================

-'Σεναρια πολλα, βιβλιο δεν εχω γραψει ακομα. Πανω που αποφασισα να γραψω το πρωτο'...

-'Εμεις κανουμε σχεδια και καποιος γελαει' ειπε με πικρα η Silea. 'Τι σκεφτεσαι να κανεις' ?

-'Αυτο που ειπαμε πιο πριν, δεν συνεβη κατι για ν' αλλαξω γνωμη. Εσεις' ?

-'Βασικα, γι αυτο ηθελα να σου μιλησω. Εχει λογικη αυτο που σκεφτεσαι αλλα εσυ αναζητας μια γενικη απαντηση. Εγω και ο Brett, το συζητησαμε, αναζητουμε μια πιο ειδικη'.

-'Τι εννοεις' ?

-'Αποφασισαμε να παμε νοτια, για την ακριβεια προς το Dallas'.

-'Τι υπαρχει στο Dallas' ?

-'Εκει ειναι τα κεντρικα γραφεια της επιχειρησης του πατερα του Brett, ζει εκει μαζι με την μητερα του. Καταλαβαινεις, θελει να δει αν ολα ειναι καλα, τι συμβαινει με τους γονεις του'.

-'Κι εσυ ? Δεν θελεις να μαθεις τι συνεβη στους δικους σου' ?

Η κοπελα εμεινε για λιγο σιωπηλη, μετα αναψε κι αλλο τσιγαρο.

                     ======================================

-'Ξερω πως οι δικοι μου χαθηκαν, μην με ρωτας πως το ξερω, το νοιωθω τοσο εντονα που ειμαι σιγουρη. Ομως ο Brett πιστευει ακομα πως θα παει στο Dallas και θα τους βρει εκει και ολα θα ειναι καλα. Δεν θελω να του χαλασω την αισθηση που εχει, ας το διαπιστωσει μονος του'.

Ηταν η σειρα της Tristessa να μεινει για λιγο σιωπηλη.

-'Εισαι ενταξει εσυ μ' αυτο' ? ρωτησε η Silea. 'Θελω να πω, επειδη σου ειπαμε, καταλαβαινεις'...

-'Θα κανετε αυτο που πιστευετε αλλιως θα σας στοιχειωνει για παντα ενα ερωτηματικο. Μην αγχωνεστε για μενα, ο καθενας πραττει συμφωνα με τις επιθυμιες του και το ενστικτο του'.

-'Δεν ξερω τι θα καναμε αν δεν ειχες εμφανιστει, το σκεφτομαι και τρομαζω. Οσα ευχαριστω και να σου πω νομιζω ειναι λιγα. Κυριολεκτικα σου χρωσταμε τις ζωες μας'.

-'Δεν εκανα κατι περισσοτερο απ' οτι θα εκανε ο οποισδηποτε στην θεση μου'.

-'Ξερουμε και οι δυο πως αυτο δεν ειναι αληθεια. Κοιτα, ξημερωνει' εκανε η Silea.

Η δειλη εμφανιση της ανατολης τραβηξε προσωρινα το ενδιαφερον τους.