Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

 

-'Τι γινεται απο δω και περα' ? ρωτησε η Luna. 'Εχουμε καποιο σχεδιο' ?

-'Δεν βλεπω τον λογο να βιαστουμε' εκανε ο Robert. 'Αν ηταν να κανουμε σπασμωδικες κινησεις μπορουσαμε ν' ακολουθησουμε τους αλλους. Εχουμε ολο τον χρονο να σκεφτουμε και ν' αποφασισουμε το καλυτερο. Σαμπως μας κυνηγαει καποιος' ? προσθεσε.

-'Απλα να ξερεις πως δεν αισθανομαι και πολυ βολικα ετσι οπως ξεμειναμε'.

-'Το αντιθετο θα ελεγα. Νομιζω πως η επιλογη να μεινουμε ηταν σωστη. Εξ' αλλου, θα ειναι μια ευκαιρια να γνωριστουμε καπως καλυτερα, τι λες' ? ειπε ο Robert και ταυτοχρονα προσπαθησε να κολλησει το κορμι του πανω στο δικο της ενω τα χερια του ειχαν αρχισει να την πασπατευουν.

Η Luna τον απωθησε απομακρυνοντας τον απο κοντα της.

-'Δεν ξερω τι σου περναει απο το μυαλο μα να το ξεχασεις' ειπε εμφατικα.

-'Ελα τωρα, εμενα μου φανηκε πως το απολαμβανες τις προαλλες'.

Η Luna τον κοιταξε και η αποστροφη ηταν σαφης στο βλεμμα της.

         ========================================

-'Κοιτα, να ξεκαθαρισουμε λιγο τα πραγματα' ειπε. 'Ξερουμε και οι δυο πως οτι εγινε στο συνεδριακο κεντρο δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο μια επαγγελματικη δοσοληψια. Ηθελα την αποκλειστικοτητα της ομιλιας του γερουσιαστη και συ ησουν αυτος που μπορουσε να μου την παρεχει, εστω και μ' αυτο το ανταλλαγμα. Η ομιλια δεν εγινε ποτε, εγω δεν καλυψα τιποτα, ο μονος κερδισμενος ησουνα εσυ. Αν ηξερα την εξελιξη των πραγματων πιστευεις πως θα σου καθομουνα ? Απο τη στιγμη δε που δεν υπαρχει περιπτωση να επιστρεψουν τα πραγματα στην κατασταση που ηταν, βαλτο καλα στο μυαλο σου, οτι εγινε εγινε και τελειωσε οριστικα και αμετακλητα. Το τελευταιο που χρειαζομαι ειναι να σαλιαριζω μαζι σου'.

-'Νομιζω εισαι υπερβολικη. Ακομα και ο τυπος καταλαβε πως κατι υπαρχει αναμεσα μας, καποια χημεια η τελος παντως κατι αφου μας καταλαβε. Δεν σου λεει κατι αυτο' ?

-'Ο καθενας θα το καταλαβαινε ετσι οπως σε ειδε να σου τρεχουν τα σαλια. Οσο για την χημεια που λες την μισουσα απο τοτε που ημουνα στο σχολειο' κατεληξε η Luna.

       ==========================================

-'Πραγματικα απορω πως ξεμεινες εδω μαζι μου τοτε. Γιατι δεν πηγες με τους αλλους' ?

-'Θελεις να μαθεις ειλικρινα ? Γιατι ο ενας ηταν κακοποιος, υποψηφιος για ισοβια καθειρξη η και θανατικη ποινη ακομα και γλυτωσε απο συγκυριες και η αλλη ειναι μια χαζοβιολα, ονειροπολα που πιστευει πως μπορει να κανει καριερα στον κινηματογραφο διχως να χρειαστει ποτε ν' ανοιξει τα ποδια της. Εμεις ομως ξερουμε καλα πως λειτουργουν καποιοι χωροι ε ? Διχως παραχωρησεις δεν πας πουθενα, μενεις με μια ιδεαλιστικη φαντασιωση και τιποτα αλλο. Τι ακριβως να περιμενα απ' αυτους ? Εσυ απ' την αλλη εισαι αλλο ενα κατακαθι της πολιτικης, μικρο η μεγαλο ειναι αδιαφορο, αφου στον τομεα σου το να εισαι γλοιωδης κι ελεεινος ειναι προτερημα. Δεν παυεις ομως να εισαι μεσα στα πραγματα κι αυτο ισως να ειναι το μονο πλεονεκτημα που διαθετεις ετσι οπως ειναι τα πραγματα αυτη τη στιγμη. Τι θα γινει λοιπον ? Η κυβερνηση σου που τοσο ευαγγελιζεσαι θα κανει κατι για μας η ο καθενας το τομαρι του ? Γιατι αν ουτε απο κει δεν φανει αχτιδα φωτος τοτε πραγματικα δεν ξερω τι διαολο κανω εδω μαζι σου'.

         ========================================== 

-'Στο ιδιο καζανι βραζουμε εμεις' εκανε ο Robert μετα την ολομετωπη επιθεση της Luna. 'Εισαι και συ σ' ενα χωρο τοσο σαπιο οσο και ο δικος μου, χερακι χερακι παμε, μην αυταπατασαι. Πετας πυρινους λογους λες και εισαι αγια και υπερασπιστρια του σωστου και του εντιμου αλλα η φαρα σου, το ξερεις, κινειται στα ιδια αποχετευση ψαχνοντας καποιο σκουπιδι που θα σε βαλει στο καδρο της δημοσιοτητας. Σαν δημοσιογραφος θα επρεπε να ξερεις καλυτερα απ' ολους πως οι πολιτικοι δεν παραγουν, δεν δημιουργουν, δεν παιρνουν πρωτοβουλιες που εμπεριεχουν κοστος, υπαρχουμε μονο για να διαιωνιζουμε καταστασεις συμφεροντος κι εξυπηρετησεις υμετερων. Αν νομιζεις πως καποιος απο τα υψηλα κλιμακια θα ενδιαφερθει για μας κοιμασαι ορθια. Μην περιμενεις τιποτα απο κανενα, εχουν τα δικα τους τομαρια να προστατεψουν'.

-'Μα ολα αυτα που ελεγες, οτι μπορει'...

-'Εισαι τελειως ηλιθια ? Αυτη ειναι η δουλεια μου, να λεω, να παραμυθιαζω, να παραπλανω και να εξαπατω. Αυτο ξερω μονο, αυτο κανω, τι περιμενες απο μενα' ?

        ============================================

-'Δηλαδη αυτα που ελεγες στους αλλους ηταν μονο'...

-'...ο μοναδικος τροπος να τους επειθα να μενανε μαζι μας. Και ναι, η σπουδαστρια μου ηταν παντελως αδιαφορη, ο αλλος ομως οχι. Βλεπεις τι ζουμε ? Καιρους και καταστασεις που ανθρωποι σαν κι αυτον ειναι χρησιμοι. Τι με νοιαζει ποσους μπορει να εχει σκοτωσει μεχρι τωρα και ποιους ? Μπορει να κανει το ιδιο αν χρειαζομασταν τωρα ? Διχως σκεψη, διχως δισταγμο, διχως τυψεις. Τετοιοι τυποι ειναι χρυσαφι αν τους πεισεις πως εισαι φιλος τους. Αλλα πρεπει να μπεις στον τροπο σκεψης τους, να τους χαλιναγωγησεις, να τους κανεις πιονια σε μια παρτιδα σκακι που ποτε δεν δημιουργησες. Αν αυτη η ανοητη ειχε παρει το μερος μας δεν θα εφευγε, ακομα και για τυπους σαν κι αυτον το να περιφερεσαι μονος σου ειναι ριψοκινδυνο. Ομως εφυγαν μαζι, το τι θα τους συμβει δεν το ξερω αλλα ξερω τι θα κανουμε εμεις'.

-'Για ν' ακουσω τι νομιζεις πως πρεπει να κανουμε'.

Ο Robert γεμισε το ποτηρι του με ουισκι και στραφηκε προς το μερος της. 

       ===========================================

-'Τιποτα, απολυτως τιποτα. Μενουμε εδω οπως ειμαστε και δεν κουναμε για κανενα λογο'.

-'Και τι θα κερδισουμε μ' αυτο' ?

-'Μπορω να σου πω τι δεν θα χασουμε. Την ησυχια μας και την ηρεμια μας κατ' αρχας, την βολεψη μας και ολα αυτα που εχουμε εντελως δωρεαν. Τζαμπα φαγητο, ποτο, υπνο πολυτελειας και το κυριοτερο καμια απολυτως ενοχληση. Αργα η γρηγορα καποια στιγμη θα υπαρξουν μεταβολες στις υπαρχουσες συνθηκες, οταν γινει αυτο θα προσαρμοστουμε αναλογα'.

-'Δηλαδη θελεις να μεινουμε εδω και να μην κανουμε τιποτα απολυτως. Μ' αυτο το ιδιοφυες σχεδιο θα προσπαθουσες να κρατησεις και τους αλλους εδω' ?

-'Χασουρα τους και κερδος μας' εκανε ο Robert με ματια που γυαλιζαν.

-'Κοιτα, ειναι αδυνατον να τους προλαβω τωρα πια, ποιος ξερει που θα βρισκονται. Αλλα αυτο δεν ειναι αποτρεπτικο απ' το να σηκωθω και να την κανω απο μονη μου. Εσυ μπορεις να κατσεις εδω και να ετοιμασεις καποιον λογο σε περιπτωση που ποτε καποιος εμφανιστει, ενταξει' ?

      ===========================================

Ο Robert εκανε μια ελαφρα υποκλιση, ανοιξε την πορτα της σουιτας κι εδειξε με το χερι του.

-'Παρακαλω' ειπε ειρωνικα 'ο δρομος ειναι ελευθερος κυρια μου'.

-'Κοιτα το λιγο αυτο με τις υποκλισεις μην παθεις και τιποτα και το χω τυψεις' αντετεινε η Luna. 'Λιγη υπομονη θα κανεις να μαζεψω τα πραγματα μου, μετα με συνοδευεις στην εξωπορτα' συμπληρωσε αρπαζοντας μια τσαντα και αρχιζοντας να την γεμιζει με προσωπικα της ειδη. Ο Robert αδιαφορησε, εβαλε ενα ακομα ουισκι κι αναψε ενα εξοχως αρωματικο κουβανεζικο πουρο.

Η Luna εκανε εναν τελευταιο ελεγχο, σιγουρευτηκε πως οτι της ηταν απαραιτητο βρισκοταν μεσα στην τσαντα, την περασε χιαστι στο λαιμο της και απευθυνθηκε στον Robert.

-'Εμενα θα με συγχωρεσεις, εχω δρομο να κανω κι εχω ηδη καθυστερησει'. Διχως να περιμενει ανοιξε την πορτα, κατευθυνθηκε στο ασανσερ, μπηκε μεσα και χαθηκε. Ο Robert πηγε στο παραθυρο και κοιταξε κατω. Την ειδε μετα απο λιγο να βγαινει στον κεντρικο δρομο και να περπαταει διχως να ριξει ουτε μια ματια πισω της. Ειχε κανει την επιλογη της. 

      ===========================================

Ειχε δοκιμασει ηδη δυο τρια αυτοκινητα μα δεν ειχε σταθει τυχερη. Το προβλημα δεν βρισκοταν πια στο αν υπηρχαν κλειδια στην μιζα, σχεδον ολα τα εγκαταλελειμμενα οχηματα ειχαν τα κλειδια στην θεση τους αφου μονο οι επιβατες ειχαν εξαφανιστει, το ζητημα πλεον ηταν στην μπαταρια. Η ακινησια τοσων ημερων ειχε κανει την δουλεια της με αποτελεσμα η Luna να μην μπορει να κανει την δικη της. Ειχε ακουμπησει πια τα ορια της απελπισιας οταν ενα παλιο μα καλοδιατηρημενο σενταν ανταποκριθηκε στις προσδοκιες της. Πηρε με την τριτη μπροστα μα αυτο ουδολως την ενοχλησε. Μεχρι να βγει στην γεφυρα που ενωνε τον εξω κοσμο με την πολη αναγκαστηκε να κινειται τεθλασμενα αφου τα ατακτως παρατημενα οχηματα σχηματιζαν γκροτεσκα και ψυχεδελικα σχηματα πανω ατην ασφαλτο αν καποιος τα εβλεπε απο ψηλα. Τα ματια της επαιζαν μια στον δρομο μπροστα και μια στους καθρεφτες για να σιγουρευτει πως δεν υπηρχε κανενας πισω της. Μολις περνουσε την γεφυρα και εμπαινε στον αυτοκινητοδρομο ολα θα ηταν πιο ευκολα. Χρειαζοταν ακομα μονο λιγα λεπτα.

      ===========================================

Η γεφυρα την ταλαιπωρησε λιγο μα με υπομονη και ολιγη δεξιοτητα τα καταφερε. Το ντεποζιτο του σενταν ηταν σχεδον γεματο, ενας πονοκεφαλος λιγοτερος, ο καιρος θαυμασιος και η ψυχολογια της απο την στιγμη που παρατησε τον Robert σαφως ανεβασμενη. Θυμοταν με ακριβεια το μερος στο οποιο θα κατευθυνονταν ο Ryan με την Maureen. Ενα Κ.Ε.Λ.Ν κοντα σε μια κωμοπολη, το Claymore. Βεβαια δεν γνωριζε αν θα τα ειχαν καταφερει η αν ειχαν αλλαξει γνωμη και ειχαν αποφασισει ν' ακολουθησουν αλλη διαδρομη αλλα ετουτο εδω ηταν ενα ρισκο που επρεπε να παρει. Αρκει και η ιδια να μην ειχε απροοπτα στην διαδρομη της.

Εψαξε λιγο το ραδιο αναζητωντας μια παρεα στο δρομο της και σταματησε στον μοναδικο σταθμο που εξεπεμπε. Κατεβασε το παραθυρο της και ανοιξε την ενταση του μηχανηματος.

-'...παρεα η μονοι. Δεν ειναι του θανατα, σας το λεει ο Grusome Al, ενιοτε η παρεα ειναι πιο προβληματικη. Συνυπολογιστε και το γεγονος πως αν ειστε πανω απο ενας αυτοι που ακουτε ισως και να διαπιστωσετε πως δεν εχετε αναγκη τον Gruesome Al και την μουσικη του'.

       ==========================================

-'Σε σας ομως απευθυνομαι τωρα, σε σας που καθεστε μονοι μεσα σ' ενα σπιτι, οδηγειτε σε καποιον ξεχαρβαλωμενο δρομο η ειστε τοσο απομακρυσμενοι απ' ολους που μιλατε με τις σαυρες και τους σκορπιους, για σας ειναι το επομενο μουσικο θεμα απο ενα συγκροτημα στην αλλη μερια του κοσμου, τους Beasts of Bourbon και το Something To Lean On. Δεν μπορειτε να κρυφτειτε απο τον εαυτο σας, αυτο ειναι που ψαχνετε ολοι, ακομα και γω, εδω, μονος μου στο studio να βαζω μουσικη, την μονη μου παρεα. Αυτην την παρεα μοιραζεται μαζι σας ο Gruesome Al, ολοι να βρουμε κατι που να μπορουμε να στηριχτουμε πανω του. Ερχονται οι Beasts of Bourbon με το Something To Lean On κι εσεις κοιταξτε τριγυρω σας να βρειτε καπου ν ακουμπησετε'.

Η Luna χαμογελασε και κουνησε το κεφαλι της. Σκεφτηκε τον εαυτο της μονη, καπου στο αγνωστο, διχως παρεα, μια ψυχη για να μιλησει και αναρωτηθηκε απο που αντλουσε δυναμη αυτος ο αγνωστος που η φωνη του ξεχυνοταν απο το ραδιοφωνο της.

-'Ωραιοι αυτοι οι Beasts of Bourbon' μουρμουρισε κι ανοιξε κι αλλο την ενταση.