Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

             ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΕΦΕΡΝΑΝ ΤΑ ΔΩΡΑ










Εγειρε πισω στον φθαρμενο καναπε, αναψε τσιγαρο και κοιταξε λοξα το μπουκαλι με το ουισκι που ηταν ακουμπισμενο μπροστα του, πανω στο στραπατσαρισμενο τραπεζακι. Προς στιγμην του περασε απο το μυαλο να σηκωθει να ψαξει για ποτηρι μα γρηγορα εγκατελειψε την ιδεα. Ηπιε κατευθειαν απο το μπουκαλι αφηνοντας το χρυσαφενιο ιρλανδεζικο ουισκι να κυλησει στο λαρυγγι του φερνοντας του μια γλυκια καψα παντου. Αναψε την τηλεοραση μηχανικα.
Δεν εψαχνε για κατι συγκεκριμενο, ηξερε εκ των προτερων τι θα εβλεπε σ' οποιο καναλι και να επελεγε. Η απορια του ειχε να κανει απλα με την σιγουρια του πως αυτην την χρονια ολα θα ηταν ακομα πιο εντονα οπως συνεβαινε καθε προηγουμενη φορα και δικαιωθηκε αμεσα.
Οι εικονες πανομοιοτυπες παντου, το σκηνικο το ιδιο. Χαρουμενοι ανθρωποι οπου και να κοιτουσες, βυθισμενοι μεσα σε τεραστια χαμογελα σαν να τα ειχε καποιος συρραψει στα προσωπα τους, δεντρα στολισμενα, δωρα μεσα σε πολυχρωμες συσκευασιες, Αγιοβασιληδες λουσμενοι στα φωτα, χιονια και τραγουδια που αρμοζαν στην περισταση.
              ================================
Λογικα εμοιαζαν ολα αυτα. Παραμονες Χριστουγεννων ηταν, οι συγκεκριμενες εικονες ειχαν την μεγαλυτερη δυναμικη τους τετοιες μερες, ομως η αισθηση πως καθε χρονια η υπερβολη εβρισκε ευφορο εδαφος για ν' αναπτυχθει ηταν πιο εντονη απο ποτε. Τα δεντρα καταντουσαν καρικατουρες και λυγιζαν απο το βαρος των ατελειωτων στολιδιων, τα δωρα ντυμενα στις πλεον αντιαισθητικες και ματαιοδοξες συσκευασιες, ψευτικα χιονια που ματαια προσπαθουσαν να υποκαταστησουν τα πραγματικα, συνεχη, μονοτονα και θλιβερα εκτελεσμενα τραγουδια απο αψυχες και διεκπεραιωτικες φιγουρες και στο μεσον ολων αυτων μια υπερχειλιση ευτυχιας απο παροξυσμενους ανθρωπους που η αγωνια τους ν' αποδειξουν πως ζουσαν την απολυτη ευμαρεια ηταν εκδηλη στα λες κι απο πλαστελινη καμωμενα προσωπα τους.
Εκλεισε την συσκευη και ξαναφερε το μπουκαλι στα χειλη του. Εριξε μια ματια σ' ενα ξεχαρβαλωμενο ρολοι που μολις και μετα βιας παρεμενε γαντζωμενο στον βρωμικο τοιχο. Ειχε λιγο χρονο ακομα μεχρι να ξεκινησει μα επρεπε να σιγουρευτει πως ολα ηταν ετοιμα. 
                 =================================
Βγηκε εξω απο την καλυβα και προχωρησε προς τους κουρεληδες που φορτωναν ακομα τα πραγματα στο ελκηθρο. Σε λιγο θα τελειωναν, δεν ειχαν απομεινει πολλα ακομα για φορτωμα.
Οι λυκοι που πανω τους ηταν ζωσμενο το ελκηθρο τον ειδαν που τους πλησιασε και χαμηλωσαν το βλεμμα. Κανεις τους δεν παρουσιαζε σημαδια εξαψης, απλα ολοι περιμεναν υπομονετικα.
Ο κουρελης που εμοιαζε να ηγειται των υπολοιπων τον πλησιασε και τον ενημερωσε πως οτι ειχε να γινει απο την δικη τους πλευρα ειχε ολοκληρωθει. Αναψε τσιγαρο και τον χτυπησε απαλα στο μπρατσο. Απο το σημειο αυτο και μετα αναλαμβανε αυτος. 
Μπηκε και παλι μεσα στην καλυβα για να ντυθει. Οχι πολλα πραγματα, ενα ζευγαρι λιωμενες μποτες, ενα παντελονι με τις ραφες του στο οριο, ενα μπουφαν που ειχε σιγουρα ζησει καλυτερες μερες. Βγηκε εξω λιγα λεπτα αργοτερα και βαδισε προς το ελκηθρο. Χαιδεψε το κεφαλι του επικεφαλης λυκου κι ανεβηκε επανω. Ενα ελαφρυ τραβηγμα στα γκεμια ηταν αρκετο για τους λυκους για να καταλαβουν πως ειχε ερθει η ωρα. Πεταξε το τσιγαρο του, εριξε μια τελευταια ματια τριγυρω και μετα απο λιγο βρισκοταν στον ουρανο.
                       =============================
Ειχε μονο εκεινη τη νυχτα μπροστα του για να ολοκληρωσει το εργο του μα δεν αγχωνοταν. Δεν ηταν η πρωτη φορα που το εκανε αυτο, σιγουρα δεν θα ηταν και η τελευταια. Στις αρχες ειχε παντα τον φοβο πως δεν θα προλαβαινε, καποιον θα ξεχνουσε, καποιον θ' αφηνε απ' εξω. Μα τωρα πια ηταν μια ρουτινα γι αυτον, ηξερε ακριβως τον τροπο με τον οποιο επρεπε να κινηθει και δεν ανησυχουσε καθολου. Για το υψος που πετουσε παραδοξως η θερμοκρασια ηταν αρκετα ανεκτη. Παρ' ολα αυτα δεν ηταν λιγες οι φορες που το χερι του αναζητησε μηχανικα το μπουκαλι που ειχε παρει μαζι του σε μια προσπαθεια ν' αναχαιτισει τις παγωμενες ριπες του αερα.
Ειδε στο βαθος μια μυρμηγκια απο φωτα που τρεμοπαιζαν και με τις απαραιτητες ενεργειες εδωσε στους λυκους να καταλαβουν πως επρεπε να χαμηλωσουν σταδιακα αφου μπροστα του βρισκοταν ο πρωτος νυχτερινος του προορισμος. Μ' εναν τελειο συγχρονισμο το ελκηθρο προσγειωθηκε σ' ενα σκοτεινο, απομερο σοκακι γεματο σκουπιδια που ο αερας στροβιλιζε συνεχως επιτεινοντας την ηδη υπαρχουσα βρωμα. Διχως να γινει αντιληπτος απο κανεναν χωθηκε πισω απο μια σκουριασμενη, σιδερενια πορτα.
                ==================================
Θα επρεπε να νοιωθει τουλαχιστον ικανοποιημενος η εστω καπως παραπλησια αφου ειχε πετυχει στο εργο του, μα η αληθεια ηταν πως αδιαφορουσε εντελως. Δεν ειχε δα πραγματοποιησει και καποιον σπουδαιο αθλο. Μια τραπουλα ειχε αφησει στις αντρικες τουαλετες μιας παρανομης λεσχης για να την βρει αυτος που την ειχε ζητησει για δωρο. Μια τραπουλα που θα τον βοηθουσε να κερδισει εκεινο το βραδυ τα χρηματα που ειχε απολυτη αναγκη και χρωσταγε σε μια τοπικη συμμορια κρατωντας σαν αντιτιμο την ιδια του την ζωη. Ο χαρτοπαικτης δεν τον ειδε ποτε, ειδε ομως την αφημενη τραπουλα πανω στον βρωμικο νιπτηρα και την αρπαξε με λαχταρα επιστρεφοντας πισω στο τραπεζι με την σιγουρια πως αυτη θα του εφερνε την τυχη που ζητουσε. Αν ετσι θα συνεβαιναν τα πραγματα ηταν κατι που δεν το ηξερε, ουτε τον αφορουσε. Ειχε πολλη δουλεια ακομα μπροστα του, πολλα δωρα να μοιρασει ακομα.
Η επομενη του σταση ηταν κατω απο μια ερημικη, υπο κατασκευη γεφυρα που στο μονο πραγμα που εμοιαζε χρησιμη ηταν να υποκαθιστα το σπιτι μιας ομαδας αστεγων.
                       =============================
Σχεδον δεν διεκρινε τον ανθρωπο κατω απο τα τοσα σκουπιδια που τον σκεπαζαν για να τον προφυλαξουν απο το κρυο. Ρακενδυτος, αποχαυνωμενος απο το κρυο και τις στερησεις ουτε καν τον αντιληφθηκε οταν τον πλησιασε. Εσκυψε απο πανω του κι εβγαλε κατι απο την τσεπη του.
Ανοιξε το χερι του αστεγου και του το εβαλε μεσα. Μετα σηκωθηκε, σταθηκε για λιγο απο πανω του να τον παρατηρει, αναψε τσιγαρο κι επεστρεψε στο ελκηθρο. Σκεφτηκε τι θα συνεβαινε το πρωι που ο αστεγος θα ξυπνουσε. Παιρνοντας αυτην την τοσο καθαρη δοση ναρκωτικων που του ειχε αφησει ηταν κατι παραπανω απο βεβαιο πως θα εσβηνε μεσα σε λιγα λεπτα δεδομενης και της αθλιας καταστασης στην οποια βρισκοταν. Αυτο ομως ειχε ζητησει, εναν τροπο ν' απαλλαγει πια απο την μιζερια, το βασανο και την αθλια εκεινη ζωη μεσα απο τον μοναδικο τροπο που ηξερε αλλα πλεον, ελλειψει χρηματων, δεν μπορουσε πια να εχει. Ενοιωσε σαν να ειχε σπρωξει το κουφαρι ενος εγκαταλελειμμενου πλοιου σε καποια ακτη, πισω, μεσα στο νερο οπου θα εβρισκε την γαληνη και την αναπαυση που επιζητουσε κι ανταμειψε τον εαυτο του με μια γενναια γουλια απο το ιρλανδεζικο που κουβαλουσε μαζι του.
                           ===========================
Στην αρχη φοβηθηκε πως μεσα σ' εναν τοσο μικρο χωρο, οπως εκεινο το παμπαλαιο τροχοσπιτο, θα γινοταν αντιληπτος απο τον ιδιοκτητη του μα οταν μπηκε μεσα προσεκτικα κουβαλωντας το φορτιο του αντιληφθηκε πως δεν υπηρχε τετοια πιθανοτητα. Ηταν σχεδον λιποθυμος πανω στον καναπε μπροστα σε μια μικρη ασπρομαυρη τηλεοραση. Εριξε μια ματια τριγυρω. Ολος ο χωρος ηταν σπαρμενος απο αδεια μπουκαλια ριγμενα ατακτως παντου. Σταθηκε για λιγο μπροστα σε μια πλακετα γεματη πολεμικα μεταλλια και μερικες σκωροφαγωμενες φωτογραφιες. Αλλος ενας αλκοολικος, αναπηρος, πρωην στρατιωτης, αλλη μια ζωη που ξεθωριαζε γοργα μεχρι που τιποτα δεν θ' απεμενε πια να την θυμιζει.
Αφησε το κιβωτιο με τα Bushmills ακριβως διπλα του. Θα ηταν το πρωτο πραγμα που θα εβλεπε το πρωι οταν ξυπνουσε, πιθανως και το τελευταιο αφου πλεον το συκωτι του βρισκοταν σε οριακη κατασταση. Βγηκε απο το τροχοσπιτο και αναψε τσιγαρο. Οι λυκοι με το ελκηθρο, λιγο πιο περα, περιμεναν υπομονετικα τις εντολες του. Σηκωσε ψηλα το βλεμμα και τα ματια του συναντησαν το πηχτο, αδιαπεραστο σκοταδι.
                       ===========================
Καπου στο βαθος το πεπλο της νυχτας εμοιαζε να χανει την πρωτη μαχη με το επερχομενο φως της μερας μα εκει που βρισκοταν αυτος το σκοταδι ηταν ακομα κυριαρχος. Ειχε τελειωσει. Ειχε παραδωσει οτι του ειχε ζητηθει και τωρα ηταν ετοιμος για την επιστροφη, διχως τυμπανουκρουσιες, διχως βεγγαλικα και πυροτεχνηματα. Ενοιωσε διαχυτη περισσοτερο παρα ακουσε την ικεσια και σταματησε για να σιγουρευτει. Οταν η ικεσια επαναληφθηκε δεν ειχε λογο πια ν' αμφιβαλλει. Προς στιγμην διχαστηκε, παρεμεινε μετεωρος μερικα δευτερολεπτα μεχρι τελικα να δωσει εντολη στους λυκους ν' ακολουθησουν μια συγκεκριμενη κατευθυνση.
Λογω του προχωρημενου της ωρας η γεφυρα εκεινη την στιγμη ηταν ερημη, ετσι δεν δυσκολευτηκε ν' αφησει το ελκηθρο σ' ενα σκοτεινο σημειο και να ξεκινησει να βαδιζει με τα ποδια. Την ειδε να στεκεται λιγο πιο κατω, σχεδον στην ακρη της γεφυρας. Ηταν ενα κοριτσι οχι πανω απο τα εικοσι, που με το ενα χερι κρατιοταν απο μια σιδεροβεργα ενω το αλλο προσπαθουσε να τιθασευσει τα μαλλια της που ανακατωνε ο δυνατος αερας. Τον ειδε να την πλησιαζει μα δεν φοβηθηκε.
                     ===============================
-'Τσιγαρο' ? ειπε κι ετεινε ενα τσαλακωμενο πακετο προς το μερος της.
-'Οχι, ευχαριστω, δεν καπνιζω' αποκριθηκε η κοπελα ενω τον περιεργαζοταν.
-'Την καλυτερη δουλεια κανεις' απαντησε ενω ταυτοχρονα εβγαζε ενα και το αναβε για τον εαυτο του. 'Μια συνηθεια ειναι το διαβολεμενο, μην νομιζεις'.
-'Τι κανεις τετοια ωρα εδω ? Ποιος εισαι' ? ρωτησε η κοπελα.
Ετοιμαζοταν να της πει την αληθεια, πως ειχε ακουσει την επιθυμια της, μα αλλαξε γνωμη.
-'Κατι για το κρυο τοτε' ? ρωτησε ενω εμφανισε απο το πουθενα το μπουκαλι με το ουισκι. 
Η κοπελα τον ευχαριστησε, πηρε το μπουκαλι, ηπιε μια γουλια κι εβηξε αμεσως μετα ενω τα ματια της υγρανθηκαν. Της πηρε λιγα δευτερολεπτα να ξαναβρει τον ρυθμο της.
-'Δυνατο' ειπε. 'Δυνατο αλλα καλο'.
-'Δεν βαριεσαι' απαντησε. 'Ολα τα συνηθιζεις στο τελος'.
-'Οχι ολα' ειπε η κοπελα με μια θλιψη στη φωνη.
                       ===========================
-'Εισαι σιγουρη γι αυτο που σκεφτεσαι' ? ρωτησε.
-'Μα πως..' ψελλισε η κοπελα 'θελω να πω'...
-'Εσυ δεν ζητησες παρεα' ? απαντησε. 'Εγω ειμαι η παρεα λοιπον'.
Η κοπελα τον κοιταξε εντονα σαν να ηθελε να σιγουρευτει πως μιλουσε σοβαρα.
-'Ναι' ειπε στο τελος 'ειμαι σιγουρη. Θα μου κανεις παρεα' ?
-'Γι αυτο βρισκομαι εδω' της απαντησε.
Απλωσε το χερι του αναζητωντας το δικο της. Ηταν παγωμενο μα το εσφιξε δυνατα μεσα στο δικο του και μαζι με την θερμη της προσφερε κι ανελπιστο κουραγιο. Την κοιταξε στα ματια και η κοπελα του ανταπεδωσε το βλεμμα. Βαδισαν μαζι μπροστα και βουτηξαν στο κενο. Για τον ιδιο δεν σημαινε τιποτα αυτο, δεν μπορουσε να πεθανει ετσι κι αλλιως.
Ηταν μια παρακληση της τελευταιας στιγμης, κατι που δεν υπηρχε εξαρχης στο προγραμμα. Ηξερε πως μπορουσε να το αποφυγει αν ηθελε αλλα δεν ηταν σαν κι εκεινον τον αλλο, το χοντρο με τα γενια και την γελοια κοκκινη στολη που λειτουργουσε μονιμα εκ του ασφαλους και φροντιζε να ειναι παντα καλοδεχουμενος κι αξιαγαπητος.
Οχι, μπορει να εκαναν την ιδια δουλεια μα δεν ειχε καμια σχεση μαζι του.





                                                    ΤΕΛΟΣ




Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

          GEWRGIA FRANTZESKAKI






    ΕΝΑ ΜΕΤΡΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ






Ανοιξε τα ματια της κι ενας βαθυς αναστεναγμος δραπετευσε απο τα χειλη της. Τα τρια ατομα που βρισκονταν στην αλλη μερια του δωματιου εσπευσαν στο πλαι της. 
Ο Μπραντ Πιτ εκατσε διπλα της και της επιασε το χερι.
-'Εισαι καλα Μαργκο' ? ρωτησε. 'Μας ανησυχησες ολους, το ξερεις' ?
Προσπαθησε να θυμηθει μα ενοιωσε το κεφαλι της να ποναει. Δοκιμασε να μετακινηθει μα ενας αλλος πονος της το κατεστησε απαγορευτικο. Εγκατελειψε την προσπαθεια αμεσα.
-'Που βρισκομαι' ? ρωτησε.
-'Στο νοσοκομειο της Σανταρεμ' αποκριθηκε μια αλλη φιγουρα ντυμενη στα λευκα. 'Εισαι πολυ τυχερη ξερεις που βρισκεσαι ακομα αναμεσα μας' προσθεσε. 'Σε μια βδομαδα θα εισαι περδικι και θα μπορεσεις να βγεις απο το νοσοκομειο. Μεχρι τοτε ομως'....
Γυρισε και κοιταξε τον Μπραντ που μ' ενα νευμα εδειξε να συμφωνει με τον γιατρο. 
-'Πραγματι ησουνα τυχερη' εκανε ο σταρ. 'Αλλα τελος καλο ολα ειπε' συνεχισε.
                              ===========================
Ολα οσα ειχαν συμβει πλημμυρισαν το μυαλο της λιγα λεπτα μετα που οι δυο γιατροι και ο ηθοποιος ειχαν φυγει απο το δωματιο για να την αφησουν να ξεκουραστει.
Ειδε ολο το συμβαν να ξετυλιγεται μπροστα στα ματια της καρε καρε κι ενοιωσε ενα σφιξιμο στο στομαχι. Ειχαν δικιο οταν ελεγαν πως ηταν τυχερη που ζουσε ακομα.
Βεβαια ενοιωθε να ποναει παντου και καθε της κινηση ηταν ενα μαρτυριο μα οπως ειχε πει και ο γιατρος σε μια βδομαδα θα ηταν παλι σαν καινουργια.
Απλωσε το χερι της στο κομοδινο δεξια της προσπαθωντας να πιασει το μπουκαλακι με το νερο.
Ενοιωθε τα χειλη της να καινε και το δροσερο νερο ηταν σαν ευεργετικο χαδι πανω τους.
Δοκιμασε ν' ανασηκωθει μα καταλαβε πως αυτο ηταν κατι πολυ προωρο. Συμβιβαστηκε με την ιδεα πως θα ηταν ακομα καθηλωμενη σ' αυτο το κρεβατι για καμποσο καιρο και προσπαθησε να ξαπλωσει οσο πιο αναπαυτικα μπορουσε. Το συμβαν ζωντανεψε και παλι. 
                                   ==========================
Ολα συνεβησαν κατα την διαρκεια εξωτερικων γυρισματων της νεας ταινιας του Μπραντ Πιτ, μεσα σ' ενα τμημα της ζουγκλας του Αμαζονιου, αρκετα χιλιομετρα μακρια απο την κοντινοτερη πολη, την Σανταρεμ. Η Μαργκο Κιουτ δεν εκανε τιποτα περισσοτερο απο την δουλεια της, αυτη της κασκαντερ, αντικαθιστωντας την συμπρωταγωνιστρια του Πιτ στις δυσκολες κι επικινδυνες σκηνες. Ειχε καμποσα χρονια σ' αυτην τη δουλεια και η φημη που ειχε ηταν η καλυτερη.
Σωστη επαγγελματιας, αφοβη, ριψοκινδυνη, φερνοντας παντα σε περας και τις πιο δυσκολες σκηνες που απαιτουσε ο σκηνοθετης. Βεβαια τα πραγματα δεν ηταν ετσι απο την αρχη.
Μια ψηλη, ομορφη γυναικα, με σταχτοπρασινα ματια, σαγηνευτικο χαμογελο και υπεροχο κορμι θα μπορουσε  καλλιστα να εκανε καριερα ηθοποιου και οχι τον αχαρο κι επικινδυνο ρολο της κασκαντερ. Η αρχικη δυσπιστια καθε συνεργειου μετατραπηκε σταδιακα σε εκτιμηση για τις δυνατοτητες της και σεβασμο απεναντι στον επαγγελματισμο της. Την στιγμη του συμβαντος οι μετοχες της ηταν στο υψηλοτερο εξαργυροσημο σημειο. 
                               ============================
Αυτο που επρεπε να κανει ηταν ακομα μια σκηνη ρουτινας. Καταδιωκωμενη απο ενα τσουρμο υποτιθεμενων ανταρτων επρεπε να διασχισει μια αποσταση εκατο περιπου μετρων μεσα στις πυκνες συσταδες τρεχοντας, ξαφνικα θα βρισκοταν στην ακρη ενος λοφου και αφου θα παραπατουσε θα εφτανε στην βαση του μετα απο παμπολλες θεαματικες τουμπες. Οταν η σκηνη θα ολοκληρωνοταν το μονο προβλημα θα ηταν τα λερωμενα κι ενδεχομενως σκισμενα ρουχα που φοραγε.
Ομως τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν οπως ακριβως ειχε προβλεψει ο σκηνοθετης.
Κατα την διαρκεια των αλλεπαλληλων τουμπων που επαιρνε, το ματι της επιασε μια κινηση στα δεξια της. Μην μπορωντας να κοψει τη σκηνη μολις εφτασε σωα και αβλαβης στην βαση του λοφου ξανανεβηκε στο σημειο που ειχε δει την κινηση. Προλαβε να δει μια φιγουρα ν' απομακρυνεται βιαστικα, μια φιγουρα που ανηκε σ' ενα παιδι. Ετρεξε ξοπισω του φωναζοντας κατι στην τοπικη διαλεκτο μα το πιτσιρικι συνεχισε να ξεμακραινει. Συντομα και οι δυο βρεθηκαν εκτος οπτικης επαφης με το συνεργειο.
                                 ==========================
Το τρεξιμο κρατησε λιγο αφου ειδε ξαφνικα κοκκαλωμενο καμποσα μετρα μακρια της το παιδι. Εκανε να πλησιασει ηρεμα για να μην το τρομαξει και κοκκαλωσε και η ιδια. Δεκα μετρα αποσταση απο το πιτσιρικι, πανω σ' ενα βραχο, βηματιζε μπρος πισω εκνευρισμενα σαν να διχαζοταν ως προς το τι να εκανε ενας ιαγουαρος.
Το καταμαυρο, στιλπνο του δερμα γυαλιζε στα σημεια που το ασθενικο φως καταφερνε να διαπερασει την πυκνη βλαστηση και τον ελουζε. Διχως να τραβηξει τα ματια της απο το πιτσιρικι και το αιλουροειδες σηκωσε απο το εδαφος ενα χοντρο κομματι ξυλο και πλησιασε προς το μαρμαρωμενο παιδι οσο πιο προσεκτικα μπορουσε.
Ισως ηταν η παρουσια της που εκνευρισε τον ιαγουαρο, ισως ηταν η κινηση που εκανε με το να παρει το κλαδι, οπως και να ειχε ο αυξημενος εκνευρισμος του ζωου εκδηλωθηκε με μια αποτομη κινηση που εκανε εναντιον του μικρου. Το ιδιο εκανε και η Μαργκο.
Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν πως προλαβε να επιφερει στο αιλουροειδες ενα χτυπημα στο κεφαλι, ενα κεφαλι τοσο σκληρο θαρρεις φτιαγμενο απο πετρα πριν πεσει πανω της.
                                  ===========================
Ηταν η απροσδοκητη εμφανιση ενος τσουρμου ιθαγενων που ουσιαστικα ειχε σωσει τις ζωες και των δυο τους. Κουνησε το κεφαλι της και χαμογελασε. Δυο ουλες στο αριστερο πλευρο, ακριβως κατω απο το στηθος και σχεδον μεχρι την μεση θα ηταν η αναμνηση απο το συγκεκριμενο γεγονος. Οχι πως δε ειχε κι αλλες, μικροτερες και σχεδον αορατες απο μακρια, αλλα αυτες ηταν οντως οι εντυπωσιακοτερες. Της αρεσε να αφηγειται για το πως ειχε αποκτησει ολα αυτα τα σημαδια στο κορμι της στους εκαστοτε εραστες της που λειτουργουσαν στο τελος σαν αφροδισιακο μετατρεποντας ενα απλο σεξ σε μια υπερβατικη πανδαισια.
Σταθηκε στα σκαλια του νοσοκομειου και φορεσε τα γυαλια ηλιου της γιατι το φως ηταν πραγματι εκτυφλωτικο. Ειδε στο παρκινγκ μερικους απο το συνεργειο που ειχαν ερθει να την παρουν και βαδισε προς τα κει. Τοτε διεκρινε αναμεσα τους και τρεις ιθαγενεις.
Διχως καν να τους γνωριζει ηξερε πως ειχαν ερθει γι αυτην. Ενας απο αυτους προχωρησε με αργα βηματα προς το μερος της.
                                  =========================
Σταθηκε μπροστα της κι αρχισε να μουρμουριζει σε μια αγνωστη γλωσσα. Τον αφησε να ολοκληρωσει και μια στιγμη αμηχανιας απλωθηκε πανω τους.
-'Ειναι ο Τσιουντρα, αρχηγος της φυλης των Ματζιβος ' ειπε ενας απο τους αλλους ιθαγενεις. 'Το παιδι που γλυτωσες απο το μαυρο φαντασμα ειναι γιος του. Αν δεν ησουνα εσυ τωρα ο γιος του θα ειχε παει να συναντησει τους προγονους της φυλης. Σου ειναι αιωνια ευγνωμων για οτι εκανες με κινδυνο της δικης σου ζωης μα οι Ματζιβος ειμαστε μια φτωχη φυλη και δεν μπορουσε να σε ανταμειψουμε οπως θα επρεπε. Γι αυτο ο Τσιουντρα, ταπεινα σε παρακαλαει να δεχτεις αυτο εδω το δωρο' συνεχισε και ξαφνικα στα χερια του εμφανιστηκε ενα περιδεραιο.
-'Δυστυχως δεν ειναι φτιαγμενο απο καποιο μεταλλο που εσεις θεωρειτε πολυτιμα κι ετσι δεν εχει την αξια που φανταζεσαι. Ομως, οπως η μεγαλη γατα, γλυτωσε τον θανατο μετα την επιθεση στο γιο του γιατι εχει εννια ζωες, ετσι και οΤσιουντρα σου προσφερει, σ' εσενα την αλλη γατα που γλυτωσες το παιδι του, το δικαιωμα να εχεις και συ τις ιδιες ζωες'.
                               ============================
Κοιταξε εκπληκτη τον ιθαγενη μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοουσε.
-'Αυτο το περιδεραιο δεν θα σε αφησει να παθεις τιποτα καθε φορα που θα βρεθεις αντιμετωπη με τον θανατο. Αρκει να το φορεσεις μια φορα στο λαιμο σου και θα διαπιστωσεις πως θα εχεις παραπανω ζωες απο οποιονδηποτε αλλον. Ο Τσιουντρα θελει να το παρεις για να σε προσεχει και οπως σου ειπα θα ειναι αιωνια ευγνωμων για οτι εκανες'.
Ενω η Μαργκο προσπαθουσε να καταλαβει τι ακριβως εννοουσε ο ιθαγενης ο Τσιουντρα αρχισε παλι κατι να μουρμουριζει. Μολις τελειωσε εκανε μια κινηση με το χερι του προς το μερος της και στραφηκε προς τον ουρανο. Μετα γυρισε την πλατη κι αρχισε ν' απομακρυνεται.
-'Ειθε οι Θεοι να ειναι παντα μαζι σου' ειπε ο μεταφραστης και υποκλιθηκε μπροστα της.
Μετα στραφηκε προς τον απομακρυνομενο αρχηγο και τον ακολουθησε αμιλητος.
Η Μαργκο κοιταξε το περιδεραιο. Ηταν οτι πιο απλο ειχε δει ποτε στη ζωη της. Με μια απλη κινηση το περασε γυρω απο το λαιμο της κι εριξε τα μακρια, ισια μαλλια της πανω του.
                    =============================
Τα επομενα δεκα χρονια συνεβησαν τα πλεον απιστευτα. Η Μαργκο βγηκε ζωντανη απο ενα μοιραιο τροχαιο, επεζησε εγκληματικης επιθεσης συμμοριας που ηθελαν να την ληστεψουν, γλυτωσε απο βεβαιο πνιγμο σε μια δυσκολη και παραλιγο θανατηφορα σκηνη, ενοιωσε σαν χαδι ενα θανατηφορο χτυπημα πολλων βολτ απο ηλεκτρικο ρευμα, σταθηκε στα ποδια της γερη και δυνατη απο πτωση δωδεκα οροφων, ανταπεξηλθε ανετα μιας κατα τ' αλλα μοιραιας τροφικης δηλητηριασης και ηταν η μοναδικη επιζησασα απο μια αναγκαστικη προσγειωση αεροπλανου που δυστυχως ειχε στοιχισει τις ζωες ολων των υπολοιπων.
Ηξερε πια πως τα ειχε καταφερει χαρις το περιδεραιο που της ειχε χαρισει ο Τσιουντρα και ηταν η σειρα της να νοιωσει ευγνωμων γι αυτο. Της ειχε μεινει δυο ζωες ακομα μα με τον τροπο διαβιωσης της πια αμφεβαλλε αν θα τις χρειαζοταν ποτε να τις σπαταλησει. Χρειαστηκε.
Ηταν αυτη η αισθηση σιγουριας που ειχε που την οδηγησε να ορμησει απερισκεπτα μεσα στις φλογες που ειχαν τυλιξει ενα εξαωροφο κτιριο, κοντα στο διαμερισμα της, ειδικα οταν ακουσε πως μεσα μπορει να ηταν εγκλωβισμενο ενα κοριτσακι.
                   =================================
 Οι φλογες δεν μπορουσαν να την πειραξουν κι ετσι αγνοωντας τους πυροσβεστες που κατι της φωναξαν οταν μπηκε μεσα, χωθηκε μεσα στην πυρινη λαιλαπα ψαχνοντας το κοριτσακι. Αν ειχε σταθει ν' ακουσει τι της ελεγαν θα καταλαβαινε πως δεν ειχε νοημα να πραγματοποιησει κατι τοσο απονενοημενο αφου τελικα το κοριτσακι ειχε προλαβει να βγει απο το κτιριο. 
Περπατησε με αυθαδεια μεσα απο τις φλογες οταν καταλαβε πως ενοιωθε την ζεστη. Ακομα χειροτερα διαπιστωσε πως ενοιωθε να καιγεται. Χρειαστηκαν δευτερολεπτα για να τυλιχτει στις φλογες. Η μυρωδια του καμμενου της δερματος εφτανε μεχρι την μυτη της και αρχισε να ουρλιαζει απο τον πονο. Η σαρκα της ελιωνε και ξεκολλουσε απο πανω της τσιριζοντας, μαυριζοντας την φιλντισενια της επιδερμιδα και συρρικνωνοντας την σε μια καρβουνιασμενη μαζα. Καηκε ζωντανη μεσα σε αφορητους πονους με μια αγωνια που δεν ειχε ξαναζησει αναρωτουμενη γιατι το περιδεραιο δεν την ειχε προφυλαξει.
Δεν θα μπορουσε ποτε να ξερει πως η επιθεση του ιαγουαρου ηταν θανατηφορα για την ιδια. Δεν θα μπορουσε ποτε να ξερει πως ο Τσιουντρα  ειχε εμφανιστει αμεσως μετα το συμβαν και της ειχε φορεσει το περιδεραιο που μετα της χαρισε φερνοντας την πισω απο το βασιλειο των νεκρων. 
Δεν θα μπορουσε ποτε να ξερει πως το περιδεραιο ειχε πια μονο οκτω ζωες αφου η μια ειχε ηδη ξοδευτει χωρις η ιδια να το ξερει. Μα τωρα πια καμμια σημασια δεν ειχε.




                               
                                  ΤΕΛΟΣ

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ







                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 116










-'Εκτος απο τις ομαδες που σου ανεφερα ηδη υπαρχουν αρκετες ακομα και η καθε μια ασχολειται και με διαφορετικο αντικειμενο. Μια απ' αυτες ειναι και οι Ορκοφυλακες και η προταση που εχω να σου κανω αφορα αυτην ακριβως την ομαδα' ειπε ο γερος. 'Απ' αυτο το σημειο και μετα θελω να προσεξεις πολυ καλα οτι θα σου πω' συμπληρωσε.
Ο ξενος κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
-'Σ' αυτο το συμπαν τιποτα ποτε δεν χανεται, τιποτα ποτε δεν εξαφανιζεται οριστικα. Μπορει να παψει να υφισταται στην αρχικη του μορφη, μπορει ακομα να μετουσιωθει σε κατι διαφορετικο, ομως τιποτα ποτε δεν χανεται. Αυτο ακριβως ισχυει και για τις υποσχεσεις η τους ορκους που εχει δωσει καποιος. Αν για οποιονδηποτε λογο δεν επελθει υλοποιηση, η υποσχεση η ο ορκος δεν εξανεμιζονται, δεν απαλειφονται μα εξακολουθουν να υφιστανται μεσα στο συμπαν.
Σε αυτες τις περιπτωσεις δυο πραγματα μπορουν να συμβουν. Και στις δυο αυτες περιπτωσεις υπευθυνοι αποκλειστικα για την μοιρα τους ειναι οι Ορκοφυλακες'.
                             ============================
-'Υπεθεσε για παραδειγμα πως καποιος φευγει για ενα μακρινο ταξιδι και υποσχεται πως καποια στιγμη θα επιστρεψει. Για οσο χρονικο διαστημα αυτος που εκανε την υποσχεση και αυτος στον οποιο εγινε παραμενουν ζωντανοι και υπαρχει εστω και η παραμικρη πιθανοτητα αυτος ο ορκος να υλοποιηθει η υποσχεση αυτη πλανιεται στο συμπαν αναμενοντας την πραγματοποιηση της. Σε περιπτωση ομως που ενας απο τους δυο παψει να βρισκεται εν ζωη η υποσχεση αυτη ειναι αδυνατον να πραγματοποιηθει. Παραλληλα ομως δεν εχει και νοημα πια να εξακολουθει να περιπλαναται στον χωρο. Εκει επεμβαινει ο Ορκοφυλακας. Συλλεγει καθε ορκο και καθε υποσχεση που δοθηκε και την αποθηκευει. Ετσι, οι μονοι που απομενουν να πλανωνται στο χαος ειναι οσοι εχουν ακομα την δυνατοτητα να υλοποιηθουν και καποια στιγμη να συναντησουν αυτον που την εδωσε η αυτον στον οποιον δοθηκε. Αυτο ειναι το ευκολο και θα ελεγα ανωδυνο κοματι του αντικειμενου ενος Ορκοφυλακα. Γιατι υπαρχει και το αλλο, το πιο δυσκολο και το πλεον σημαντικο'. 
                      =============================
-'Οι ορκοι και οι υποσχεσεις που εξακολουθουν να βρισκονται σε ισχυ χωριζονται σε δυο κατηγοριες. Σ' αυτους που η πραγματοποιηση τους εχει θετικο αντικτυπο και κανενα προβλημα δεν δημιουργει στην ομαλη λειτουργια του συμπαντος και σε κεινους που αν ποτε υλοποιηθουν ελοχευουν κινδυνους ακομα και για την ιδια την υπαρξη του συμπαντος. Αρμοδιοι για να καταταξουν υποσχεσεις και ορκους σε μια απο τις δυο κατηγοριες ειναι αποκλειστικα οι Ορκοφυλακες. Οσους λοιπον κρινουν επισφαλεις, επιβλαβεις κι επικινδυνους δεν τους αποθηκευουν οπως τους υπολοιπους αλλα τους φυλακιζουν με τετοιο τροπο που ποτε ο ορκος η η υποσχεση δεν θα μπορεσει ποτε να συναντησει τον ιδιοκτητη του. Καταλαβαινεις πως αυτο απαιτει εμπειρια και βοηθεια απο τους υπολοιπους Ορκοφυλακες οταν αναλαμβανει την θεση αυτη καποιος καινουργιος. Κι αυτο γιατι οπως σου ειπα η καταταξη καθε ορκου ειναι ενα πολυ λεπτο ζητημα και ο Ορκοφυλακας που το πραττει πρεπει να εχει την ικανοτητα να βλεπει πολυ πιο μπροστα απο τα δεδομενα και τις καταστασεις της παρουσας στιγμης'.
                   ===============================
-'Αν καταλαβα καλα' ειπε ο ξενος προσπαθωντας φιλοτιμα να παρακολουθησει τα λεγομενα του γερου 'στην περιπτωση που η προταση σου εχει να κανει με το αν θα ηθελα να γινω Ορκοφυλακας υπαρχει μια εκκρεμοτητα που μαλλον σου διαφευγει. Κι εγω μια υποσχεση εχω δωσει και εχω βρεθει εξ' αιτιας της τωρα εδω. Για οσο διαστημα παραμενω ζωντανος αυτη η υποσχεση θα εξακολουθει να υφισταται μεχρι την πιθανη της υλοποιηση. Τι μ' εμποδιζει καποια στιγμη απλα να κρατησω αυτην την υποσχεση και αυτοματα να επιστρεψω στον χρονο της Αιναρ' ? προσθεσε ενω μια λαμψη ικανοποιησης εμφανιστηκε στα ματια του νοιωθωντας πως αυτο ηταν κατι που οντως ο γερος, μεσα στην παντοδυναμια του, ειχε παραβλεψει.  
-'Δεν μπορεις' απαντησε ο γερος και συνεχισε βλεποντας την εκπληξη του ξενου. 'Αν αποδεχτεις την θεση του Ορκοφυλακα θα παψεις πια να εισαι ενας απλος θνητος με προσωρινα προνομια. Θα μεταβληθεις σε κατι τελειως διαφορετικο. Η υποσχεση που εχεις δωσει θα ειναι απο ενα πλασμα που πια δεν θα υφισταται, αρα η υποσχεση σου απλα θ' αποθηκευτει απο σενα τον ιδιο'.
                 =================================
Η προσωρινη ικανοποιηση εδωσε ξανα την θεση της στον προβληματισμο και την απογοητευση. Αυτο δεν του ειχε καν περασει απο το μυαλο, ο γερος ειχε απαντησεις για ολα.
-'Συνεχισε' ειπε αποκαρδιωμενος.
-'Ο καθε Ορκοφυλακας ειναι υπευθυνος για ενα τμημα του συμπαντος και κατ' επεκταση για οσους ορκους και υποσχεσεις βρισκονται στον τομεα του. Μολονοτι μοιαζει δυσκολο να τιθενται ορια και συνορα στο ιδιο το συμπαν, πιστεψε με, ειναι δυνατον κι απολυτα εφικτο. Και για να προλαβω τις επομενες ερωτησεις κι αποριες σου ερχομαι στο πως συλλεγονται οι ορκοι και που ακριβως αποθηκευονται' προσθεσε προλαβαινοντας τον ξενο.
-'Οτι θα ρωτουσα' εκανε εκεινος.
-'Αυτο ειναι το μεσον συλλογης' ειπε ο γερος και εδειξε με το βλεμμα το σκηπτρο του Μετγκον. 'Αυτος ειναι ο λογος που βρισκεται στα χερια σου περιμενοντας υπομονετικα να διαπιστωσει αν  εσυ θα εισαι αυτος που θα χειριστεις τις σχεδον θεικες του δυνατοτητες η θα παραμεινει ενα απλο μεσον υλοποιησης μιας υποσχεσης που δοθηκε καποτε στην σκια του χρονου'.
                   ===============================
-'Οσο για το που αποθηκευονται και φυλακιζονται αυτοι οι ορκοι θα εχεις προφανως αντιληφθει πως εδω και μερικα δευτερολεπτα εχουμε σταματησει να κινουμαστε'.
Οχι, δεν το ειχε αντιληφθει, ηταν η τοποθετηση του γερου που του το γνωστοποιησε.
-'Εδω' συνεχισε ο γερος δειχνοντας με το χερι του 'στο βαθος ειναι τα ορια του γνωστου συμπαντος, το σημειο δηλαδη που πλασματα που δεν ανηκουν σ' αυτες τις ομαδες που προανεφερα εχουν κατορθωσει με τις δικες τους δυναμεις να φθασουν. Δες περα, πιο μακρια απο τα ορια αυτα και πες μου τι βλεπεις'.
-'Μοιαζει σαν πλανητης μα δεν ειμαι σιγουρος' ειπε.
-'Εδω φυλακιζονται κι αποθηκευονται ολοι οι ορκοι και οι υποσχεσεις αυτου του τμηματος του συμπαντος' ειπε. 'Καθε φορα που καποιος πολιτισμος κατορθωνει να ξεπερασει τα ορια του γνωστου συμπαντος και να φτασει πιο μακρια το ιδιο ακριβως κανει και ο χωρος του αγνωστου συμπαντος. Επεκτεινεται τοσο ωστε η αποσταση να παραμενει παντα η ιδια διχως τιποτα ν ' αλλαζει, τιποτα ν ' αλλοιωνεται'.
                           ============================== 
-'Μπορω να ρωτησω κατι' ? εκανε ο ξενος κοιτωντας τον συνομιλητη του.
-'Φυσικα' απαντησε ο γερος.
-'Γιατι εγω ? Με ποιο κριτηριο αυτη η προταση γινεται μενα' ?
-'Ειναι παλι η σειρα της Γης να δωσει Ορκοφυλακα' απαντησε ο γερος 'και ισως να ειναι και ο τελευταιος απ' αυτον τον κοσμο. Οσο για το γιατι εσυ αναμεσα σε τοσους αλλους στο εχω ξαναπει πως εισαι προσωπικη μου επιλογη. Ας πουμε πως βλεπω τον εαυτο μου σε σενα'.
-'Δεν καταλαβαινω' ειπε ο ξενος.
-'Δεν αναρωτηθηκες ποτε ποιος ειναι ο Ορκοφυλακας που θ' αντικαταστησεις και τι του συνεβη' ? εκανε ο γερος κοιτωντας τον βαθια στα ματια. Ο ξενος εκανε ενα νευμα αγνοιας.
-'Εγω ειμαι ο Ορκοφυλακας που θ' αντικαταστησεις και ο χρονος μου πια τελειωνει. Στο ειπα, ολα κανουν τον κυκλο τους σ' αυτο το συμπαν, ακομα κι εσυ κι εγω'.
                       ==============================
-'Κι αν αρνηθω' ? εκανε ο ξενος οταν συνειδητοποιησε τι ακριβως ειχε ακουσει.
-'Τοτε θα πρεπει να ψαξω καποιον αλλο απο την αρχη. Μονο οταν βρεθει ο αντικαταστατης μου θα μπορεσω να περασω στην ληθη, μεχρι τοτε θα εξακολουθω να υφισταμαι. Το ιδιο βεβαια οπως καταλαβαινεις ισχυει και για σενα. Καποια στιγμη θα πρεπει ν' αναζητησεις τον αντικαταστατη σου μ' αυτο θ' αργησει παρα πολυ'.
-'Και πως θα ξερω ποτε πρεπει ν' αρχισω την αναζητηση της διαδοχης μου' ? ρωτησε ο ξενος.
-'Οταν ερθει εκεινη η ωρα θα ξερεις. Προς το παρον ομως δεν μου εχεις δωσει μια απαντηση για το αν δεχεσαι τον καινουργιο ρολο που προτιθεμαι να σου παραχωρησω'.
-'Μα υπαρχουν τοσα πολλα που'.... εκανε να πει ο ξενος μα ο γερος τον διεκοψε.
-'Ολα θα τα μαθεις, θα τα ζησεις και θα τα κατανοησεις με τον καιρο' ειπε. 'Εξ' αλλου για καποιο χρονικο διαστημα θα υπαρχω μαζι σου μεχρι να εισαι τελειως ετοιμος'.
Ο γερος σταματησε να μιλαει. Ηταν η πιο κρισιμη στιγμη, το ηξερε.
                        ===============================
-'Μου ζητας να ξεχασω τελειως αυτο για το οποιο πασχισα τοσους αιωνες, να εγκαταλειψω την μοναδικη μου αγαπη για να περιπλανιεμαι στο συμπαν σαν μια διαφορετικη οντοτητα, επιφορτισμενος μ' ενα αιωνιο λειτουργημα που ο ιδιος ειπες ποσο σπουδαιο, σημαντικο αλλα και μοναχικο θα ειναι, να γυρισω την πλατη μου, να περιφρονησω και ν' απαξιωσω την ιδια μου την φυλη ενω ξερω τι τους επιφυλασσει το μελλον για να μεταβληθω σε κατι ποτε δεν ζητησα ουτε ζηλεψα. Αυτο δεν ειναι μου ζητας' ?
Ο γερος παρεμεινε αμιλητος.
-'Κι ολα αυτα γιατι εσυ πρεπει ν' αποσυρθεις και καποιος πρεπει ν' αναλαβει στην θεση σου. Σου εχω λοιπον και γω μια ερωτηση. Αφου εχουμε ακολουθησει την ιδια διαδρομη και συ επελεξες καποτε αυτο που μου ζητας τωρα εγω να δεχτω, πες μου, το μετανοιωσες ποτε' ? 
Οι οντοτητες που παρακολουθουσαν την συνομιλια πλησιασαν ακομα πιο κοντα.
-'Καθε στιγμη που περασε' ειπε ο γερος. 'Λοιπον, ποια ειναι η απαντηση σου ? Δεχεσαι' ?
                             ===============================
Ο ξενος τον κοιταξε τοσο εντονα σαν να προσπαθουσε με το βλεμμα του να εισχωρησει μεσα στην ιδια του την ψυχη. Μετα εστρεψε την ματια του στον αστεροειδη που πατουσε και ξεχαστηκε για λιγο στο σκηπτρο του Μετγκον που κρατουσε ακομα σφιχτα στο χερι του. Σηκωσε τα ματια του και στο φως μακρινων αστεριων ενοιωσε πως ειδε το περιγραμμα της μορφης της Αιναρ να τον παρακολουθει κι αυτη περιμενοντας με αγωνια την απαντηση του.
Μεσα στο κεφαλι του συνωστιζονταν χιλιαδες σκεψεις, που ολες εδιναν πραγματικο αγωνα για να υπερκερασει η μια την αλλη και να επικρατησει σ' αυτην την πρωτογνωρη παλη.
Εκλεισε τα ματια του προσπαθωντας ν' αποφορτισει το ειναι του και να γαληνεψει την τρικυμισμενη του ψυχη. Ηξερε πως οτι θ' απαντουσε ηταν τελεσιδικο, δεν μπορουσε να το παρει πισω οσο κι αν ηθελε. Μεσα του παρακαλουσε για λιγο χρονο ακομα που θα του εδινε την δυνατοτητα ν' αποφασισει νηφαλια μα ηξερε πως ο χρονος του μολις ειχε τελειωσει οριστικα.
-'Δεχομαι'.







                                                                    ΤΕΛΟΣ 

  



Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ







                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 115









-'Οπως αντιλαμβανεσαι, ουδεμια προθεση υπαρχει απο κανεναν να ερθει σ' επαφη με το ανθρωπινο γενος. Ισως οι επισκεψεις χρειαστει να πυκνωσουν σταδιακα, αναλογα με το μεγεθος της ζημιας που προκαλειται και την φθορα στην οποια υποκειται ο πλανητης οσο δεν υπαρχει καμια ουσιαστικη διαφοροποιηση στην τακτικη που ακολουθειται. Ομως εδω ο βασικος σκοπος ειναι να περιοριστει ο ανθρωπος πανω στην Γη και να μην του δοθει η ευκαιρια της επεκτασης σε αλλους κοσμους. Κι αυτο θα συμβει, να εισαι σιγουρος'.
Ο γερος σταματησε τον μονολογο του. Ολα οσα ειχε πει ηταν φανερο πως ειχαν λυγισει τον συνομιλητη του που εμοιαζε τελειως χαμενος κι αποπροσανατολισμενος.
-'Αν αυτο ειναι κατι που μπορει να λειτουργησει παρηγορα μαθε πως εσυ δεν προκειται ποτε να βιωσεις ολα οσα θα συμβουν' ειπε.
Ο ξενος τον κοιταξε μα τιποτα δεν ειχε αλλαξει στο χαμενο του βλεμμα.
Ο γερος πηρε μια βαθια ανασα.
                    ===============================
-'Αν η επιλογη σου ειναι να επιστρεψεις πισω στον χρονο, στην Αιναρ, τοτε δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Αυτα που σου περιεγραψα πως θα συμβουν τοποθετουνται αρκετες εκατονταδες χρονια αργοτερα απο τον τωρινο μας χρονο. Δεν θα υφιστασαι ουτε καν σαν αναμνηση' ειπε.
-'Δεν αλλαζει κατι αυτο' ψελλισε ο ξενος με φωνη που μολις και μετα βιας ακουγοταν. 'Και μονο η γνωση κατι τετοιου ειναι αρκετη' συμπληρωσε.
-'Αυτο το συμπαν δεν εχει τιποτα θετικο να περιμενει πια απο τον ανθρωπο' απαντησε ο γερος σε μια προσπαθεια ν' αποφορτισει, οσο αυτο ηταν δυνατον, το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εξ' αλλου ποτε δεν θα καταλαβουν η θα μπορεσουν να εξηγησουν ολα οσα συμβουν. Ειναι απασχολημενοι σε ματαιους σκοπους και κενες φιλοδοξιες. Ακομα και για την επερχομενη καταστροφη τους θα φροντισουν να ενοχοποιησουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο τους εαυτους τους. Παντα ετσι συνεβαινε, παντα ετσι θα συνεχισει να συμβαινει'.
Ο ξενος δεν προσπαθησε καν ν' αποκωδικοποιησει τα λεγομενα του γερου. 
                       =============================
-'Σου προκαλει εντυπωση αυτο που σου λεω μα πιστεψε με, ετσι ειναι' ειπε ο γερος. 'Ο ανθρωπος αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα σαλιγκαρι που βρισκεται καπου, σε καποιο σημειο μεσα σ' εναν τεραστιο κηπο. Δεν μπαινει καν στον κοπο να μαθει τον χωρο στον οποιο κινειται. Του αρκει να τον εχει οριοθετησει και το βασικο του μελημα ειναι πως θα μπορεσει ν' απεγκλωβιστει απ' αυτον τον κηπο και να προχωρησει μακρυτερα. Αδιαφορει μπροστα στα θαυμαστα που κρυβονται στον κηπο του και γυριζει την πλατη σε οτι δεν καταλαβαινει και δεν μπορει να εξηγησει. Βλεπεις τα παντα θα πρεπει να εχουν μια εξηγηση που να βρισκεται παντα στα μετρα του. Οτι το ακατανοητο υπαρχει πρεπει οπωσδηποτε ν' αποκτησει ερμηνεια συμφωνα με τις αντιληψεις του. Του ειναι αδιανοητο ν' αποδεχτει πως υπαρχουν γεγονοτα και καταστασεις μεγαλυτερα απ' αυτον, που απαιτουν υψηλοτερο δεικτη ευφυιας απ' αυτον που διαθετει τωρα για να γινουν κατανοητα. Ετσι προσφευγει στην πλεον λανθασμενη τακτικη που ουσιαστικα ειναι κι αυτη που τον καταδικαζει'.
               =================================
-'Προσπαθει να ερμηνευσει τα παντα σε συναρτηση με τον ιδιο αρνουμενος καν ν' αποδεχτει το περιορισμενο των δυνατοτητων του. Ετσι, εφευρισκει θεωριες, που ειναι αδυνατον ποτε ν' αποδειξει, για να εξηγησει οτι δεν καταλαβαινει. Η αναγκη του να νοιωσει ανωτερος κι υπερτερος καθε αλλου πλασματος τον εφτασε σε τετοιο σημειο που οι τυχαρπαστες θεωριες που υποστηριζει κατα καιρους πανω στα μυστηρια που τον περιβαλλουν συχνα να μεταβαλλονται σε δογματα πανω στα οποια βασιζει την εφημερη ζωη του. Αντικειμενικα, για εναν απομακρυσμενο παρατηρητη, ολα αυτα θα μπορουσε να ειναι και κωμικα βλεποντας τις παιδιαστικες ανοησιες που σκαρφιζεται στην προσπαθεια του να ερμηνευσει οτι δεν καταλαβαινει. Ομως, παυει να ειναι αστειο οταν διαπιστωνει καποιος πως στην προσπαθεια του αυτη αρνουμενος στον συνανθρωπο του την εναλλακτικη σκεψη και θεωρια προσπαθει να επιβαλλει την κατα καιρους επικρατουσα αποψη ακομα και με απανθρωπα μεσα. Κι εσυ εχεις ζησει απο κοντα τετοιες καταστασεις'. 
                    ==================================
-'Καποτε πιστευαν πως η Γη ηταν επιπεδη. Οποιος τολμουσε να διατυπωσει διαφορετικη αποψη ειχε ασχημο τελος. Καποια στιγμη αυτο αλλαξε. Η Γη ξαφνικα επαψε να ειναι επιπεδη. Βεβαια αν καποιος εξακολουθουσε να υποστηριζει αυτην την αποψη δεν θανατωνοταν αλλα, μεσα στα πλαισια της πολιτιστικης προοδου κλεινοταν σε καποιο ασυλο οπου η αιρετικη πλεον γνωμη του μπορουσε να παραμεινει περιορισμενη σε τεσσερις τοιχους. Τετοια παραδειγματα υπαρχουν εν αφθονια, εσυ το ξερεις αυτο, μα στα πλαισια της κατανοησης ενος πρωτογονου μυαλου που πασχιζε να φερει στα δικα του μετρα οτι τον περιεβαλλε ισως να ηταν κι ανεκτο.
Το γεγονος πως αμετρητος αριθμος ανθρωπων εχασε το ουσιαστικοτερο και βασικοτερο προνομιο που του εχει δοθει ποτε, την ζωη του, στον βωμο διαφορων μορφων εξαναγκασμου απο την ιδια του την ρατσα θα μπορουσε να περασει αδιαφορο, δεδομενου πως ολα περιοριζονταν επι του πλανητη, οταν ομως κατι τετοιο ξεκαθαρα οδευει προς ενα διαφορετικο μονοπατι ειμαστε υποχρεωμενοι να επεμβουμε'. 
                     ==============================
-'Το πιο εντυπωσιακο απ' ολα ομως ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζουν τον μεγαλυτερο και πλεον αδυσωπητο δυναστη τους, τον χρονο. Απο τοτε που συνειδητοποιησαν πως ειναι το αλφα και το ωμεγα στο οτιδηποτε επικεντρωσαν τις προσπαθειες τους στην καταπολεμηση του και κατ' επεκταση στην καταργηση του. Αρνουνται ν' αποδεχτουν πως κατι που δεν εχει υφη, δεν μπορει να γινει αντιληπτο με τις οποιες αισθησεις διαθετουν, ειναι ο καθοριστικος, απολυτος και μοναδικος παραγοντας που εξουσιαζει τα παντα. Εφευρισκουν απιθανοτητες προσπαθωντας να τον κοροιδεψουν, προσπαθωντας να τον αποτιναξουν απο πανω τους. Δεν θελουν το αγγιγμα του, μισουν τα σημαδια του και αντι να βελτιωσουν την πεπερασμενη τους υπαρξη φροντιζοντας παραλληλα οτι τους περιβαλλει, πειραματιζονται πανω σε ζωες που οι ιδιοι καθορισαν σαν αναλωσιμες κι ευτελεις με απωτερο σκοπο να βρουν το φαρμακο που θα τους κρατησει αιωνια νεους. Και συ φυσικα, καλυτερα απ' ολους, ξερεις πως καθε τετοια προσπαθεια ειναι καταδικασμενη μαζι μ' αυτους που την εξασκουν'.  
                     ============================
-'Τους τρομαζει η καταληξη τους, πανικοβαλλονται με την ιδεα πως αυτοι, οι μοναδικοι, δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο κοκκους σκονης που χανονται κατω απο το αδυσωπητο περασμα του ανηλεους χρονου και συντομα λησμονουνται σαν να μην υπηρξαν ποτε. Ειναι ικανοι για τα παντα, προκειμενου ν' αποκτησουν αυτο που επιθυμουν διακαως, την αθανασια, παραβλεποντας το γεγονος πως τιποτα δεν μενει ανεπηρεαστο απο τον χρονο, ουτε εσυ, ουτε εγω, ουτε καν το ιδιο το συμπαν. Αλλα ο ανθρωπος, που κατω απο αλλες συνθηκες θα μπορουσε να ειναι το ανεκδοτο του κοσμου, εξελισσεται σε μια μολυσματικη ασθενεια που προθεση εχει να προσβαλλει καθε τι υγιες που τον περιστοιχιζει δημιουργωντας ετσι μεγαλυτερης εκτασης προβληματα απ' οτι εχει ο ιδιος δημιουργησει για τον ιδιο. Καταλαβαινεις τωρα τον λογο για τον οποιο εχουν δρομολογηθει συγκεκριμενες αποφασεις για το μελλον της ανθρωπινης φυλης και γιατι δεν προκειται ν' αλλαξουν, ασχετα με το ποσο θα το ηθελα εγω η εσυ. Οτι τωρα θεωρεις τερατουργημα θα καταλαβεις καποια στιγμη πως ειναι απαραιτητο κι αναποφευκτο'.
                          ===============================
Ο ξενος αφησε το βλεμμα του να πλανηθει στο απειρο ενω στ' αυτια του αντηχουσαν ολα οσα του ειχε πει ο γερος. Διαφωνουσε μα ηξερε πως η απλη προσωπικη του ενσταση δεν ηταν αρκετη για ν' ανατρεψει οτι ειχε προσεκτικα σχεδιαστει για να εκτελεστει.
-'Δεν χρειαζεται ν' ακουσω αλλα' ειπε στρεφομενος στον γερο. 'Δεν θα κανω το ιδιο λαθος με τους ομοιους μου να πιστεψω πως ολα μπορουν να συμβουν, ολα ειναι εφικτα και δυνατον να πραγματοποιηθουν ψευδομενος στον ιδιο μου τον εαυτο και κρυμμενος πισω απο το δαχτυλο μου. Εχω ζησει παρα πολλα για να ξερω πως η ψευδαισθηση που ποτιζουμε τους εαυτους μας δεν ανταποκρινεται στην αληθεια αλλα στοχευει μονο στο να γεμισουμε με καποιο τροπο το κενο μας κελυφος με πλασματικες κι ανυπαρκτες ιδιοτητες. Αν εχει παρθει καποια αποφαση για τη Γη ας ειναι αυτη που ειναι, δεν ειμαι εγω αυτος που θα ισχυριστω παντογνωσια. Ηθελα ομως να ηξερα τι εισαι εσυ που μιλας για εναν τετοιο αφανισμο τοσο ψυχρα και κυνικα'.
-'Καποτε υπηρξα κι εγω ανθρωπος' απαντησε με σπασμενη φωνη ο γερος.
                   =============================
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε με την εκπληξη και την απορια ν' αυλακωνει το προσωπο του. Αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε ποτε ν' ακουσει.
-'Τι εννοεις' ? κατορθωσε να τραυλισει.
-'Ανθρωπος οπως κι εσυ' συνεχισε ο γερος 'μολονοτι ηταν τοσο παλια που ακομα και τωρα μερικες φορες πιστευω πως η μνημη μου μ' εξαπατει. Τοσο περιεργο μοιαζει' ?
-'Δεν ξερω τι να πω' απαντησε ο ξενος καθως τον περιεργαζοταν σχεδον απο την αρχη.
-'Προς το παρον τιποτα' απαντησε ο γερος. 'Μα θα πρεπει να πεις κατι οταν ακουσεις την προταση για την οποια βρισκομαστε εδω'.
-'Αληθεια, σχεδον το ειχα ξεχασει αυτο'.
-'Απολυτα κατανοητο' ειπε ο γερος. 'Μα νομιζω πως ειναι ωρα πια'.
Ο ξενος εριξε μια κλεφτη ματια στο σκηπτρο του Μετγκον.
-'Πες μου την προταση σου' ειπε στο τελος. 
                       ============================
Το συμπαν δεν ηταν ποτε ενας ερημος, σκοτεινος και παγωμενος τοπος οπως θα μπορουσε να το εχει χαρτογραφημενο στο μυαλο καποιος. Ζωη υπηρχε, διασκορπισμενη στα πιο απιθανα και μακρινα μερη του, πολιτισμοι αναδυονταν κι εσβηναν ταυτοχρονως, αστρα γεννιοντουσαν εκει που καποτε δεν υπηρχε τιποτα και ηλιοι ξαφνικα ελαμπαν εκει που επικρατουσε απολυτο, βαθυ σκοταδι. Κανενα ομως απ' αυτα τα ειδη ζωης, οσο εξελιγμενα και να ηταν, δεν ειχαν την ικανοτητα, ουτε την δυνατοτητα, να μπορουν να δουν τις δυο εκεινες φιγουρες που στεκονταν αγερωχες, με τοση ανεση πανω σ' ενα κινουμενο αστεροειδη. Παρ' ολα αυτα, οι δυο εκεινες φιγουρες δεν ηταν μονες τους. 'Επειδη δεν μπορεις να το δεις δεν σημαινει πως δεν ειναι εκει' συμφωνα με μια παμπαλαια ρηση. Οντα περα απο καθε φαντασια, περα απο καθε αποπειρα περιγραφης κι αποδοσης στεκονταν τριγυρω τους παρακολουθωντας σιωπηλες την συζητηση αναμεσα τους δειχνοντας ζωηρο ενδιαφερον για την καταληξη της. 
Γιατι ηταν μια καταληξη που ακομα κι αυτα τα οντα δεν μπορουσαν να προβλεψουν.  

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

                                   PARASKEVI KATSOULA





ΜΙΑ ΑΜΕΛΕΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ







-'Ειδοποιησατε τον πρωθυπουργο' ? ρωτησε ενας αξιωματουχος. 'Ειμαστε στο πιο κρισιμο σημειο. Απο στιγμη σε στιγμη θα ξερουμε τι θα γινει'.
Σαν απαντηση στην ερωτηση του την ιδια στιγμη ο πρωθυπουργος εμπαινε στην αιθουσα επιχειρησεων και ολοι σταθηκαν προσοχη στην παρουσια του.
-'Που βρισκομαστε' ? ρωτησε και αμεσως ενημερωθηκε για την πορεια των γεγονοτων.
-'Τοτε δεν εχουμε παρα να περιμενουμε' προσθεσε και κολλησε το βλεμμα του στην τεραστια οθονη που υπηρχε απεναντι του. Το ιδιο επραξαν και οι λοιποι παρευρισκομενοι.
Για λιγα λεπτα μια βουβαμαρα επικρατουσε στην αιθουσα. Την εσπασε ενα μαζικο επιφωνημα απογοητευσης και ολοι στραφηκαν προς τον πρωθυπουργο.
-'Το ξερω πως ειναι η πρωτη φορα που συμβαινει κατι τετοιο' ειπε. 'Ομως δεν μπορει να γινει κατι αλλο απο αυτο που προβλεπεται. Πρoχωρηστε την διαδικασια' συνεχισε 'και να μ' ενημερωσετε οταν ολα εχουν τελειωσει'.
Διχως αλλη κουβεντα στραφηκε στην εξοδο και απομακρυνθηκε με γρηγορο βημα.
                                 ===============================
Παλι θ' αργουσε. Αυτο το ζητημα ειχε καταντησει εφιαλτης. Ουτε καφε δεν προλαβαινε να πιει. Βαφτηκε βιαστικα, αρπαξε την τσαντα της και ορμησε εξω απο το σπιτι ψαχουλευοντας το περιεχομενο της τσαντας μην ειχε αφησει κατι πισω. Κοιταξε για διερχομενο ταξι αλλα δεν υπηρχε κανενα. Αναστεναξε καταλαβαινοντας πως θα επρεπε να περιμενει.
Ουτε καν προσεξε τον ρακενδυτο κουρελη που πλησιασε διπλα της. Περισσοτερο η βρωμα που ανεδυε ηταν αυτη που την ενημερωσε για την παρουσια του.
-'Η κυρια Στιφ' ? ρωτησε. 'Η κυρια Οφηλια Στιφ' ?
-'Αν θες χρηματα δεν εχω καθολου ψιλα μαζι μου' αντετεινε η Οφηλια και εστρεψε ξανα το βλεμμα της στον δρομο.
-'Δεν καταλαβατε' επεμεινε ο κουρελης. 'Δεν θελω χρηματα, απλα να σας πω πως....'
-'Αν δεν θελεις λεφτα μην σπαταλας τον χρονο μου' ειπε ψυχρα η Οφηλια. 'Και φυγε απο διπλα μου γιατι βρωμας' συνεχισε.
                              ==================================
Ο αντρας δεν προλαβε να πει κατι αλλο. Ενα ταξι σταματησε μπροστα της, η Οφηλια Στιφ μπηκε μεσα, εδωσε την διευθυνση στον οδηγο, ξαπλωσε αναπαυτικα στο πισω καθισμα κι εβγαλε το αρωμα της απο την τσαντα της προσπαθωντας να σβησει την βρωμα του ζητιανου.
Η μερα στο γραφειο κυλησε οπως συνηθως και συνεχιστηκε με τον ιδιο τροπο και μετα στο μπαρακι του Ο' Μαιλυ οπου ολη η παρεα του γραφειου επινε τα κοκτειλ της προσπαθωντας να πνιξουν στο αλκοολ την ρουτινα της ημερας. Ηταν και ο Μπρετ εκει, ο μηχανικος που συνδεοταν μαζι του κοντα ενα χρονο, αλλα η ανακοινωση του πως δεν θα καθοταν παρα μονο για ενα ποτο στα γρηγορα δεδομενου πως ειχε καποιο ραντεβου την εκνευρισε.
Δεν ειπε κατι εκεινη τη στιγμη αλλα το βραδυ θα γινοταν χαμος. Τι ραντεβου ηταν αυτο ? Και γιατι δεν της ειχε πει κατι απο πριν ? Κατεβασε το ποτο με μια γουλια και παρηγγειλε κι αλλο.
Αφεθηκε στην ανουσια κουβεντα που ειχαν αρχισει οι αλλοι και στα κρυα ανεκδοτα προσπαθωντας να κρυψει τα νευρα της απο την συμπεριφορα του Μπρετ. 
                              ===========================
Βγηκε απ' το μπαρ κι εριξε μια ματια στον φορτωμενο με συννεφα ουρανο. Της αρεσε η βροχη αλλα την δεδομενη στιγμη αμφεβαλλε αν θα την απολαμβανε οταν ξεσπουσε.
-'Κυρια Στιφ πρεπει να με ακουσετε' ηρθε μια φωνη απο πισω της. Εχω να σας πω κατι πολυ σημαντικο που αφορα....'
-'Πες το σ' αυτο' ειπε γυριζοντας αποτομα μ' ενα μινι εκκενωτη ρευματος που ως δια μαγειας ειχε εμφανιστει μεσα απο την τσαντα της. 'Ενα βημα ακομα και θα τρεμουλιαζεις'.
Ο αντρας οπισθοχωρησε δυο βηματα. Στα ματια του ηταν γραμμενη η απελπισια μα ηταν το τελευταιο πραγμα που μπορουσε να δει η Οφηλια.
-'Μην σε ξαναδω μπροστα μου' ειπε με σταθερη φωνη 'γιατι θα εχεις κακα ξεμπερδεματα'.
-'Μα δεν καταλαβαινετε...' εκανε να πει ο κουρελης μα η Οφηλια δεν τον αφησε.
-'Βλεπεις εκεινον τον αστυνομικο' ? ειπε και ταυτοχρονα εδειξε εναν αστυνομικο στα εικοσι μετρα αποσταση. 'Θελεις να τον φωναξω' ?
                                    ===========================
Πεταξε την τσαντα της στο τραπεζι και βυθιστηκε στον τριθεσιο καναπε. Τι μερα ηταν κι αυτη !
Πρωτα αυτος ο ενοχλητικος ζητιανος, μετα η συμπεριφορα του Μπρετ. Μα καλα, πως την ειχε βρει στο μπαρακι ? Την ειχε ακολουθησει, δεν υπηρχε αμφιβολια γι αυτο. Την εζωσαν τα φιδια.
Και που ηξερε αν δεν την ειχε ακολουθησει και στο σπιτι της ? Μετανοιωνε τωρα που δεν ειχε φωναξει εκεινον τον αστυνομικο. Αυτο που χρειαζοταν τωρα ηταν ενας τετοιος μπελας. Στον μυαλο της αρχισαν ν' αναδυονται διαφορα περιστατικα που ειχε ακουσει για ανωμαλους και αναρωτηθηκε αν κι αυτη αντιμετωπιζε κατι τετοιο.
Πηγε μεχρι το μεγαλο τραπεζι οπου ειχε ακουμπησει την αλληλογραφια που μολις ειχε παρει απο την θυριδα της και αρχισε να την εξεταζει. Διαφημιστικα φυλλαδια εναλλασονταν με λογαριασμους, κατι απολυτα συνηθισμενο. Πεταξε τα φυλλαδια κι επικεντρωθηκε στους λογαριασμους. Φως, νερο, τηλεφωνο, καρτες, ενοικιο. Τα εκανε ενα ματσο και ανοιξε το μικρο ασπρο συρταρι του τραπεζιου στο σαλονι και τους πεταξε μεσα. Υπηρχαν ηδη ενα σωρο αλλοι λογαριασμοι εκει, καποια στιγμη θα τους ηλεγχε για να δωσει προτεραιοτητα πληρωμης.
Καποια αλλη στιγμη, οχι τωρα που ειχε τετοια νευρα.
                                      ============================
Μολονοτι το μυαλο της καθυστερησε να το επεξεργαστει, η παρουσια εκεινου του περιεργου λογαριασμου της κινησε την περιεργεια. Ανοιξε παλι το συρταρι και τον τραβηξε εξω.
Ο φακελος απ' εξω ειχε μονο τ' ονομα της διχως καποια ενδειξη ως προς το ποιος τον εστελνε. Μεσα υπηρχε ενα λευκο χαρτι με δυο αραδες ολες κι ολες.
-'Οφηλια Στιφ. Ποσο ενοικιου 1 δολλαριο. Πληρωτεο στον Γουιλ Κιλλιαν'.
Η πισω μερια ηταν κενη. Οσο και να προσπαθησε δεν καταλαβαινε τιποτα. Καποιο λαθος θα ηταν. Τι σοι ενοικιο ηταν αυτο που εκανε 1 δολλαριο ? Και ποιος ηταν αυτος ο Γουιλ Κιλλιαν ?
Και απο που εως που θα επρεπε αυτη να το πληρωσει ?
Πεταξε το λογαριασμο μεσα στο συρταρι και αναψε τσιγαρο. Βαριοταν να μαγειρεψει, ενοιωθε εξαντλημενη και αποφασισε να παραγγειλει απ' εξω.
Σε μιση ωρα χτυπησε το κουδουνι της εξωπορτας κι ετρεξε ν' ανοιξει.
Μπροστα της, κρατωντας το γευμα της, στεκοταν ο ιδιος κουρελης απο το πρωι.
                                 ============================
Ο Μπρετ ανεβαινε απροθυμα τα σκαλια που οδηγουσαν στο διαμερισμα της Οφηλιας. Απεφυγε να παρει το ασανσερ για να κερδισει οσο περισσοτερο χρονο μπορουσε. Δεν ηταν ευκολο αυτο που θα εξομολογουνταν σημερα στην Οφηλια. Ναι, υπηρχε αλλη. Υπηρχε αλλη απο τοτε που η σχεση του με την δυστροπη Οφηλια ειχε καταντησει καρδιογραφημα. Μια πανω, μια κατω. Βεβαια αυτο στην ιατρικη σημαινε πως ο ασθενης ηταν ζωντανος, οπως και η Οφηλια, ο ιδιος ομως μονο ζωντανος δεν ενοιωθε. Οχι, δεν ειχε προχωρησει σε αλλη παραλληλη σχεση. Ενα -δυο ραντεβου για ποτο και φαγητο, τιποτα περισσοτερο. Ομως πια περιμενε πως και πως γι αυτα τα ραντεβου ενω η σκεψη να βρεθει με την Οφηλια ειχε αρχισει να τον απωθει.
Αποψε θα της τα ελεγε ολα, να τελειωνε. Για το θεο, η γυναικα δεν μπορουσε να προγραμματισει τις πληρωμες των λογαριασμων της, θα μπορουσε με τετοια συμπεριφορα να κρατησει αντρα ?
Μπηκε μεσα αποφασισμενος να ξεμπερδευει οσο το δυνατον νωριτερα μα αυτο που συναντησε τον εξαναγκασε να τα ξεχασει και να τ' αναβαλλει ολα.
                               ================================
Στην αρχη δυσκολευτηκε να καταλαβει μα οταν η γυναικα ηρεμησε του τα εξηγησε ολα.
Πως ειχε αντικρυσει τον ζητιανο που απο το πρωι την παρακολουθουσε μπροστα στην πορτα της, πως αρνιοταν να φυγει και ειχε προσπαθησει να μπει στο σπιτι και δεν τα καταφερε γιατι εβαλε τις φωνες η Οφηλια και βγηκαν απο τα διπλανα διαμερισματα οι ενοικοι και ο ζητιανος φοβηθηκε και εφυγε. Ομως τα νευρα της ηταν χαλια και πια ειχε αρχισει να φοβαται και για την ζωη της. Ο Μπρετ την καθησυχασε λεγοντας της πως τωρα δεν ειχε να φοβαται τιποτα, πως ηταν αυτος εκει. Και ετσι ξαφνικα του ηρθε η ιδεα.
-'Αυριο μολις σχολασεις πηγαινε στο εξοχικο σου στη λιμνη. Θα ερθω και γω το βραδυ να περασουμε ενα ηρεμο σαββατοκυριακο. Εκει θα ηρεμησεις και θα  κουβεντιασουμε για το τι πρεπει να κανουμε μ' αυτην την υποθεση'.
Ειχε συμφωνησει μαζι του αμεσως και μια χαρουμενη λαμψη ειχε φωτισει τα ματια της.
Ο Μπρετ ειχε ενα τελευταιο σαββατοκυριακο να χαραμισει.
                                 =============================
Η καταρρακτωδης βροχη που επεφτε απο το πρωι δεν της ειχε δημιουργησει κανενα προβλημα. Σε λιγο θα περνουσε την μεγαλη σιδερενια γεφυρα και σε πεντε λεπτα θα ηταν στο εξοχικο.
Ειδε την φιγουρα στην μεση της γεφυρας κι εκοψε ταχυτητα. Οταν ειδε ποιος ηταν τρομοκρατηθηκε. Μα και κει την ειχε βρει ? Ως εδω. Εσφιξε τα δοντια και ανεβασε ταχυτητα χτυπωντας τον με μανια. Ο κουρελης σχεδον πεταξε πανω απο την γεφυρα και χαθηκε στο κενο απο κατω. Επιτελους τον ειχε ξεφορτωθει. Ξεσπασε σ' ενα παρανοικο γελιο που κοπηκε αμεσως μολις ενοιωσε μια λαμψη να την τυλιγει. Σχεδον εχασε τις αισθησεις της και οταν ξανανοιξε τα ματια της κοντεψε να της σαλεψει. Δεν μπορουσε να πιστεψει οτι εβλεπε. Τα ελαχιστα δευτερολεπτα που περασαν μεχρι να πεθανει απο το απολυτο ψυχος και απο ελλειψη οξυγονου δεν μπορουσε να ξεκολλησει τα ματια της απο το θεαμα που ειχε μπροστα της.
Αλλα επτα δισεκατομμυρια κοσμος υπηρχαν γυρω της που θα μοιραζονταν το ιδιο φρικαλεο, ανηκουστο θανατο μαζι της. Τα ματια της παγωσαν και η τελευταια ανασα της την εγκατελειψε μενοντας λιγα εκατοστα μακρια της σαν να την κοροιδευε.
                                       =========================
Οι Ρεντροβ ειχαν αποικησει την Γη εκατομμυρια χρονια πριν τον ανθρωπο. Οι ιδιοι ειχαν μεγιστη συμβολη στην πρωτη εμφανιση ζωης μα συντομα καταλαβαν πως αφενος θα υπηρχε προβλημα συμβιωσης με τον ανθρωπο και αφετερου συντομα ο πλανητης δεν θα τους ηταν αρκετος. Ετσι τον αφησαν στον ανθρωπο μα για να θυμουνται πως αυτοι ηταν εκει πρωτοι αποφασισαν καθε ενα εκατομμυριο χρονια η ανθρωπινη ρατσα να πληρωνει ενα συμβολικο ποσο σαν ενοικιο για την Γη. Ποτε μεχρι τωρα δεν ειχε δημιουργηθει προβλημα. Επιλεγοταν ενας τυχαιος κατοικος που αφου του εξηγουσαν οι Ρεντροβ που ειχαν ξεμεινει αναμεσα τους γιατι επρεπε να πληρωσουν το συμβολικο αυτο τιμημα και η ιστορια επαναλαμβανοταν καθε ενα εκατομμυριο χρονια. Ολα ειχαν παει μια χαρα μεχρι τωρα.
Η συγκεκριμενη γηινη οχι μονο ειχε καθυστερησει να πληρωσει το νοικι αλλα ειχε δολοφονησει εν ψυχρω τον εισπρακτορα. Και για κατι τετοιο μονο μια προβλεψη υπηρχε.
Ολικη εξωση της ανθρωπινης ρατσας απο τον πλανητη και εγκαταλειψη στους παγωμενους δρομους του διαστηματος. Οι Ρεντροβ επρεπε πια να ψαξουν για καινουριους νοικαρηδες.




                                              

                                          ΤΕΛΟΣ




Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ







                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 114








-'Ναι, ενα πραγμα μονο' ειπε φανερα απογοητευμενος ο ξενος μετα απ' ολα οσα ειχε ακουσει. 'Να εξαλειψετε την υπαρξη του ανθρωπου απο το προσωπο της Γης. Αλλα ακουσε με' συνεχισε σε μια τελευταια απελπιδα προσπαθεια να πεισει τον συνομιλητη του ν' αλλαξει γνωμη 'αυτο θα ειναι το μεγαλυτερο σφαλμα σας, οποιοι κι αν ειστε εσεις που παιρνετε τις αποφασεις. Αξιζει στον ανθρωπο να εξακολουθει να υπαρχει, του αξιζει να παραμεινει αναμεσα σ' ολους αυτους τους πολιτισμους που υφιστανται μακρια απ' αυτον. Γιατι υπαρχει καλοσυνη, ευγενεια κι αγαπη παραλληλα με ολα τα ελαττωματα που διαθετει και αφανιζοντας τον θ' αφανισετε και τα οσα θετικα διαθετει. Ο ανθρωπος δεν ειναι μια στατιστικη μελετη οπως θελετε να τον παρουσιαζετε και να τον βλεπετε. Υπαρχουν πραγματα που δεν μπορουν να μετρηθουν με τα οσα προηγμενα δεδομενα κι αν διαθετετε και με το να τα παραβλεπετε το μονο που κανετε ειναι να τον αδικειτε'. Σταματησε περιμενοντας να δει την αντιδραση του γερου σε οτι μολις ειχε καταθεσει.
Οτι και να περιμενε σιγουρα δεν ηταν αυτο που ακολουθησε.
                ================================
-'Ειναι η σειρα μου να σε ρωτησω αν αστειευεσαι η αν μιλας σοβαρα' ειπε ο γερος κοιτωντας τον μ' ενα απορημενο υφος. 'Εσυ ειδικα απ' ολους τους αλλους δεν θα επρεπε ν' ακολουθησεις αυτο το μονοπατι σκεψης. Εσυ ειδικα που εχεις μια διαδρομη χιλιαδων ετων πανω στη Γη, εσυ ειδικα που εχεις συναναστραφει εκατομμυρια εκατομμυριων θα επρεπε να εισαι ο τελευταιος που θα μπορουσε ποτε να σκεφτει κατ' αυτον τον τροπο. Εσκεμμενα πρεπει να εθελοτυφλεις και ν' αρνεισαι να δεις το ξεκαθαρο, εσκεμμενα αγνοεις το τι εχεις βιωσει, οχι μονο σαν ατομο αλλα και σαν καταστασεις τριγυρω σου. Καταλαβαινω πως σαν μελος του ανθρωπινου γενους πικραινεσαι με το ν' ακους ποιο θα ειναι το μελλον του αλλα το να υπερασπιζεσαι μια απο τις χειροτερες ρατσες που ανεδειξε ποτε αυτο το συμπαν ειναι πραγματι εντυπωσιακο. Ισως να ευθυνεται το γεγονος πως δεν εχεις ολοκληρωμενη εικονα γιατι τα ενδεικτικα σημαδια για το που οδευε ο ανθρωπος ειχαν δοθει πολυ πριν την δικη σου υπαρξη. Μαθε λοιπον καποια πραγματα και θα δουμε αν εξακολουθεις μετα να εχεις την ιδια αποψη'.
           ================================
-'Οταν ο ανθρωπος επιλεχθηκε απο ανωτερες οντοτητες να κατοικησει αυτον τον πλανητη το σκεπτικο ηταν πως με ολα τα εφοδια που του ειχαν δοθει θα μπορουσε να ειναι σωστος διαχειριστης της Γης. Βλεπεις, η χλωριδα και η πανιδα που αναπτυσσοταν παραλληλα μαζι του δεν ηταν απλα η διακοσμηση σ' ενα κενο φοντο αλλα εργαλεια χρησιμα που θα τον βοηθουσαν στο να προκοψει και να δημιουργησει. Ηταν αποκλειστικα δικη του ευθυνη, εφ' οσον του ειχε γνωστοποιηθει αρχικα αλλα συνειδητοποιησε και ο ιδιος αργοτερα, να φροντισει οχι μονο να μην διαταραχτει αυτη η ισορροπια αλλα να διατηρηθει με καθε δυνατο τροπο. Ο ρολος του δεν ηταν αυτος ενος δυναστη, οπου τα παντα υπαρχουν για την δικη του εξυπηρετηση και την δικη του ευμαρεια, αλλα σαν ανωτερο ον που του δωσαμε αυτην την δυνατοτητα, ν' αφουγκραζεται τις αναγκες του φυσικου χωρου γυρω του και να δινει λυσεις οπου και οποτε χρειαζοταν. Και ποιο ηταν το αποτελεσμα ? Πως ακριβως κινηθηκε ? Νομιζω πως ηδη ξερεις, απλα ακομα και συ ποτε δεν καταλαβες την σημασια καποιων πραγματων'.
              ==================================
-'Θεωρησε δεδομενο πως οτι τον περιεβαλλε υπηρχε μονο για να ικανοποιει τις δικες του αναγκες. Λειτουργωντας σαν ενας εκκολαπτομενος τυρρανισκος, ξεκινησε μια αφαιμαξη πορων τοσο στυγνη κι ανελεητη που ακομα και οταν διαπιστωσε πως η συγκεκριμενη ισορροπια πλεον ειχε πληγει και με το περασμα του χρονου μεταβαλλοταν σε κατασταση μη αναστρεψιμη, αδιαφορησε πληρως συνεχιζοντας ν' αποκομιζει οτι ο ιδιος χρειαζοταν στον βαθμο της υπερβολης. Συνεχιζε να στραγγιζει αρχικα την επιφανεια και μετεπειτα τα εγκατα του πλανητη απο ορυκτα, μεταλλευματα, καυσιμα και οτι αλλο υπηρχε διχως να σταθει ουτε μια στιγμη ν' αναλογιστει πως αυτο επηρεαζε τη φυση γυρω του. Αν προσθεσεις σ' ολα αυτα και την κυνικη αδιαφορια του μπροστα στο ηδη γνωστο γεγονος πως ολα καποια στιγμη θα τελειωσουν μ' αυτους τους ρυθμους  καταλαβαινεις την ποιοτητα της εξελιξης του πολιτισμου του. Εναν πολιτισμο που καποια στιγμη θεωρησε πως αφορα αυτον και μονο και τα παντα ηταν αναλωσιμα μπροστα σ' αυτον τον ουτοπικο και ματαιο αγωνα του'.  
                        =========================
-'Αφανισε εκτασεις της πανιδας χρησιμες και απαραιτητες για την ζωη στο φυσικο βασιλειο αδιαφορωντας αν με αυτον τον τροπο οδηγησε στην εξαφανιση τοσων ειδων. Τα παντα βωμος στην απελπιδα προσπαθεια του να φτασει οσο το δυνατον πιο μακρια. Τι κι αν ειναι υπεθυνος για την εξοντωση τοσων πλασματων που, οπως σου προανεφερα, ουτε ο ιδιος δημιουργησε ποτε ουτε ειχε το δικαιωμα να πραξει. Τα ιδια συνεβησαν και με την χλωριδα. Οι ισορροπιες που ειχαν αρμονικα δημιουργηθει και συνυπηρχαν για εκατομμυρια χρονια μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα εξαφανιστηκαν. Ακομα και οταν συνειδητοποιησε που οδηγουσε αυτο το μονοπατι δεν σταματησε, δεν αναλογιστηκε τις συνεπειες και συνεχισε ακαθεκτος. Περισσοτερη ανεση, περισσοτερη χλιδη, περισσοτερη ματαιοδοξια και υπερμετρος εγωισμος. Εφτασε στο σημειο να πιστευει πως οτι ηταν χρησιμο για τον ιδιο μπορουσε να υφισταται παραλληλα μαζι του, για ολα τ' αλλα η τυχη και το μελλον τους ηταν παντελως αδιαφορα. Δυστυχως η μεγαλομανια και η ηλιθιοτητα του ξαφνικα δεν γνωριζαν μετρο'. 
                   ===============================
-'Δαση αποψιλωθηκαν, ωκεανοι μολυνθηκαν, η ατμοσφαιρα δηλητηριαστηκε. Ολα συνεβησαν κατω απο το δογμα της αναπτυξης και της προοδου. Ομως ποιον αφορουσαν ολα αυτα ? Τι ακριβως εκανε ο ανθρωπος για οποιονδηποτε η οτιδηποτε αλλον πλην του εαυτου του ? Απολυτως τιποτα. Προσεξε για τι πραγμα σου μιλαω, προσπαθησε να κατανοησεις. Δεν μιλαω για απλη εγκαταλειψη, δεν αναφερομαι σε συστηματικη αδιαφορια η εστω συνειδητοποιημενο παραγκωνισμο. Ολα αυτα ειναι κατα συρροην εγκληματα, με πληρη γνωση κατα την διαρκεια της πραξης και στις μελλοντικες συνεπειες, απεναντι σε δομες που του χορηγηθηκαν για τελειως διαφορετικο λογο και εκμεταλλευτηκε κατα το δοκουν. Εφτασε στο εσχατο σημειο να πιστευει πως καθε ειδους διαφορετικη υπαρξη απο την δικη του ηταν κατι το εχθρικο, κατι το μη συμβατο και ως εκ τουτου επρεπε να εξαλειφθει για παντος. Με ποιο δικαιωμα ? Πως κατεληξε στο συμπερασμα πως ο ρολος ενος απλου διαχειριστη μπορουσε να σημαινει παντοκρατορια και ρυθμιση ολων συμφωνα με τα ποταπα κι ελεεινα δεδομενα του' ? 
                    ==============================
-'Καταλαβαινω πως θα ηθελες ν' αντικρουσεις τα λεγομενα μου υποστηριζοντας πως ο ανθρωπος τελικα δεν ειναι τοσο μοχθηρο κι απληστο πλασμα οπως τον κανω εγω να φαινεται. Θα μπορουσες να μου μιλησεις για τεχνες, γραμματα, πολιτισμο, ιατρικες και τεχνολογικες δυνατοτητες και πολλα αλλα που φαινομενικα αποδυναμωνουν τα επιχειρηματα που εχω αναφερει. Ομως στασου για λιγο κι αναλογισου τα εξης. Ποια απ' ολα αυτα που με αφθονια θα μπορουσες ν' απαριθμησεις αφορουν οτιδηποτε αλλο πλην του ιδιου του ανθρωπου ? Σε ποιον αλλον ποτε απευθυνθηκε ολη αυτη η πολιτιστικη προοδος, σε ποιον αλλον στοχευσε ποτε ολη αυτη η πνευματικη καλλιεργεια ? Δημιουργημενη απο τον ιδιο, εκπορευομενη απ' αυτον στους ομοιους του με τελικη καταληξη παλι πισω στον δημιουργο του. Ακομα κι εκει, οτι θετικο μπορεις να προσαψεις στην ανθρωπινη φυλη, τιποτα ποτε δεν ειχε σαν αποδεκτη καποιον αλλο εκτος απ' αυτον. Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να κοιταξεις πισω απο την μεγαλη εικονα, να κοιταξεις και να δεις την πραγματικοτητα καταματα'. 
                       ==============================
-'Ειναι πραγματι η επιτομη της ειρωνιας πως καποια πραγματα εξελισσονται μεσα στο ανθρωπινο μυαλο και με ποιον τροπο παγιωνονται σαν απολυτα δεδομενες πραξεις και κινησεις παντελως αντιθετα μεταξυ τους. Σκεψου, για παραδειγμα, πως ενας τροπος εκφρασης για το κατασκευασμενο συναισθημα της αγαπης μεταξυ δυο ανθρωπων ειναι η προσφορα λουλουδιων, δηλαδη η δολοφονια ενος ζωντανου οργανισμου στην προσπαθεια αποδειξης αγνων κι ευγενικων συναισθηματων. Αν συνυπολογισεις πως ενα λουλουδι αυτονομα ποτε δεν ειχε τετοιες ιδιοτητες αποδειξης συναισθηματων αλλα ειναι εφευρημα και παλι του ανθρωπου ευκολα καταληγεις στο συμπερασμα πως τελικα ο ανθρωπος ειναι απο τα πλεον αποτυχημενα πειραματα που διενηργησε ποτε καποιος στο συμπαν. Δυστυχως, τετοια παραδειγματα υπαρχουν σε αφθονια, ακυρωνοντας η διαγραφοντας, καθε τι που θα μπορουσε ευκολα καποιος να πλανηθει και να τα χρεωσει ως θετικα στην ανθρωπινη φυλη φροντιζοντας εσκεμμενα  να παραβλεψει την πραγματικοτητα πισω απο ωραιες λεξεις η πραξεις'.
                            ==============================
-'Οπως σου προανεφερα, απο την στιγμη που ο ανθρωπος αφεθηκε να υπαρξει πανω στην Γη, κανενας δεν μπορουσε να προβλεψει την εξελιξη και την πορεια του. Ηταν εν γνωσει ολων πως η καταληξη του κυμαινοταν μεσα σε μια μεγαλη ακτινα, απο την απολυτη επιτυχια μεχρι την μεγαλυτερη αποτυχια. Ομως οι συμφωνιες που προυπηρχαν δεν επετρεπαν παρεμβασεις περαν καποιων πολυ δεδομενων και συγκεκριμενων. Ετσι, αν ο ανθρωπος ηταν αποφασισμενος να καταστρεψει τον πλανητη και κατ' επεκταση καθε μορφη ζωης επανω του, συμπεριλαμβανομενης και της δικης του, λιγα πραγματα μπορουσαν να γινουν για την αποφυγη ενος τετοιου μελλοντος. Με τον ρυθμο αναπτυξης του ανθρωπινου πολιτισμου αυτο που προειχε ηταν η διασωση των αθωων, οποιων ειχαν πλεον απομεινει. Και φυσικα καταλαβαινεις πως λεγοντας αθωους επ' ουδενι δεν αναφερομαι στην ανθρωπινη φυλη. Εστω και καθυστερημενα, τα εναπομειναντα συστατικα της χλωριδας και της πανιδας, επρεπε να επιβιωσουν απο την καταστρεπτικη μανια του ανθρωπου πριν χανοταν αδικα κι αλλα'. 
                     ===============================
-'Αυτο ηταν δουλεια για τους Διασωστες, η αρμοδια ομαδα για τετοιου ειδους καταστασεις. Οι Διασωστες δεν εμφανιστηκαν ξαφνικα στη Γη απο το πουθενα, παντα επισκεπτονταν τον πλανητη οταν υπηρχε λογος. Καθε φορα που καποιο ειδος εφθανε οριακα στην εξαφανιση οι Διασωστες εκαναν την εμφανιση τους συλλεγοντας τον απαραιτητο αριθμο απο τα υπο εξαφανιση ειδη και τα μετεφεραν σε πλανητες με παρομοιες συνθηκες οπως της Γης για να μπορεσουν εκει να συνεχισουν να υπαρχουν μακρια απο την δυναστεια του ανθρωπου. Σποραδικες εμφανισεις και παρεμβασεις οσο κοιτας πιο πισω, πυκνοτερες απο την στιγμη που ο ανθρωπινος πολιτισμος αυξανε ραγδαια δημιουργωντας μεγαλυτερα προβληματα. Καπου εδω νομιζω πως καταλαβαινεις τον λογο υπαρξης των Διασωστων που η ανυπερβλητη ηλιθιοτητα της ανθρωπινης ρατσας αντιλαμβανεται σαν επισκεπτες απο αλλους πλανητες που με τα διαστημοπλοια τους επισκεπτονται διαφορες περιοχες της Γης. Ειναι τοσο ανοητοι που πιστευουν πραγματικα πως ακομα κι αυτες οι επισκεψεις αφορουν τους ιδιους'.      
    

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 113








-'Γιατι ? Γιατι εχετε δρομολογησει παρομοια μοιρα για την Γη' ? ρωτησε φανερα εκνευρισμενος ο ξενος. 'Δεν εχουμε καμια σχεση με τους Σκροντ. Δεν εχουμε κατακτητικες τασεις απεναντι στους αλλους πολιτισμους, δεν μας ενδιαφερει να υποταξουμε κανεναν. Απλα θελουμε να γνωρισουμε, να μαθουμε τι υπαρχει περα απο μας κι αυτο μονο ετσι μπορει να επιτευχθει. Δεν εχουμε φιλοδοξιες αποικισμου ουτε επεκτατικες βλεψεις, εξ' αλλου δεν υπαρχει ζωη στους κοντινους μας πλανητες που θα μπορουσε καποιος να υποστηριξει πως θ' αλλοιωσουμε η θα παρεμβουμε με καθοριστικο τροπο πανω του. Για ποιο λογο εχετε ενεργοποιησει το δευτερο σκελος, οπως ειπες, που θα σημανει τον αφανισμο της ανθρωπινης φυλης ? Και εν τελει, με ποιο δικαιωμα αποφασιζετε εσεις, οποιοι και να ειστε, για την μοιρα μιας ολοκληρης ρατσας' ?
Ο γερος τον αφησε να ξεσπασει. Καταλαβαινε πως οτι του ειχε πει ηταν παρα πολυ, ακομα και για κεινον για να μπορεσει να το κατανοησει και να το αποδεχτει. Αφησε λιγο απ' οποιον χρονο υπηρχε στο συμπαν να περασει πριν του απαντησει.
                         ==============================
-'Οι Σκροντ ηταν απλως ενα παραδειγμα. Τετοιες περιπτωσεις εχουν καταγραφει εκατονταδες χιλιαδες απο την υπαρξη του γνωστου συμπαντος. Δυστυχως, οπως και στην περιπτωση των Σκροντ, επειδη ολα βρισκονταν σε εμβρυακη ακομα κατασταση υπηρχαν ατελειες και παραλειψεις. Τοτε ακομα τα παντα βρισκοταν στο επιπεδο της καταπολεμησης αφου ειχαν εμφανιστει ολα οσα επρεπε να παταχθουν μεταγενεστερα. Η προληψη εμφανιστηκε καθυστερημενα, ομως εμφανιστηκε κι αυτο βελτιωσε τα παντα. Η ιδια η μετεξελιξη των ομαδων που σου ανεφερα τους επετρεψε πια να μπορουν να δουν στο μελλον, να εχουν την δυνατοτητα της προβλεψης και κατ' επεκταση ν' απαλειφουν το προβλημα πριν αυτο ακομα εμφανιστει. Μεχρις οτου να επιτευχθει κατι τετοιο πολλοι πολιτισμοι, αμετρητες φυλες, ειχαν χαθει για παντα κι αυτο πλεον δεν μπορουσε να ειναι ανεκτο. Ετσι και στην περιπτωση της Γης δεν μπορουμε να περιμενουμε την εμφανιση κι εκδηλωση τετοιων συμπεριφορων, την αντιμετωπιζουμε αμεσα αποφευγοντας οδυνηρες συνεπειες'.
                                   ==============================
-'Μα πως ειναι δυνατον να γνωριζετε τι θα συμβει' ? εκανε ο ξενος. 'Πως μπορειτε να προδικαζετε το μελλον στηριγμενοι σε δεδομενα του παροντος που ειναι παντα ρευστα και μπορουν ν' αλλαξουν απο στιγμη σε στιγμη ? Πως γινετε να θεωρειτε δεδικασμενο κατι το οποιο μπορει ν' ακολουθησει μια οποιαδηποτε αλλη εναλλακτικη πορεια απ' αυτην που εσεις πιστευετε πως θα υπαρξει ? Και στο κατω κατω της γραφης, αν οντως εχετε βασιμες υποψιες για καποια πραγματα που πιστευετε πως θα εκδηλωθουν αυτος ειναι ο μοναδικος τροπος αντιμετωπισης ?
Γιατι, διακριτικα οπως εχετε συμφωνησει κατα τα λεγομενα σου, δεν παρεχετε καποια διαφορετικα στοιχεια που θα μπορουσαν καλλιστα να μεταβαλλουν την πορεια που φοβαστε κι απευχεστε ? Ετσι απλα, με μια μελετη, μια αποφαση και μια εκτελεση, σβηνετε κυριολεκτικα την υπαρξη ενος πολιτισμου και τους φορεις του' ?
-'Εχουμε βρεθει για τελειως διαφορετικο λογο' εκανε ο γερος 'εδω πανω και αυτη η κουβεντα ειναι παντελως ασκοπη μα θα σου κανω το χατηρι να σου εξηγησω οτι δεν καταλαβαινεις'.
                       =================================
-'Η Γη ηταν παντα ενας πλανητης που εχαιρε της εκτιμησης μορφων ασυλληπτων σε καθε φαντασια και για αγνωστους σε μενα λογους βρισκοταν υπο την διαρκη προστασια τους. Οταν εμφανιστηκε η πρωτη μορφη ζωης πανω στον πλανητη οι εντολες απ' τα ανωτερα αυτα οντα  που ειχαν δοθει ηταν σαφεις και ξεκαθαρες. 'Στηριξτε την πρωτογονη αυτη υπαρξη και βοηθηστε , διακριτικα οπως παντα, την επιβιωση και την εξελιξη της'. Ετσι κι εγινε. Βρεθηκατε στο χειλος του αφανισμου παμπολλες φορες, οχι απο δικες σας πρακτικες η λαθη, αλλα γιατι οι συνθηκες ηταν υπερβολικα δυσμενεις για να τις αντιμετωπισετε μονοι σας. Ολα αλλαξαν προς το καλυτερο οταν εκαναν την εμφανιση τους οι Παρεχοντες, η ομαδα που ηταν υπευθυνη να σας εφοδιασει με τ' απαραιτητα μεσα που θα σας βοηθουσαν ν' ανταπεξελθετε. Με την στηριξη των Παρεχοντων οχι μονο επιβιωσατε αλλα πλεον βαδιζατε με πολυ πιο σιγουρα βηματα. Ακομα και το περιβαλλον σας μεταβληθηκε σε τετοιο βαθμο που αντι να σας αντιπαλευει να σας δινει ωθηση προς τα μπρος και την δυνατοτητα να στηριχτειτε πανω του'.
                          ================================
-'Η απαλειφη κινδυνων που η συμβιωση τους μαζι σας θα μπορουσε ν' αποβει μοιραια για το ανθρωπινο γενος, οπως οι δεινοσαυροι για παραδειγμα, η χορηγηση δυνατοτητας ομιλιας, κατι που εχετε σαν μοναδικο προνομιο, η διδαχη αποκομισης πρωτων υλων και ολων των απαραιτητων για την επιβιωση σας μεσω της φυσης ειναι μερικα απο τα ελαχιστα που σας δοθηκαν οταν πρωτοξεκινησατε την περιπετεια σας πανω στην επιφανεια του πλανητη. Οι Παρεχοντες ερχονταν και φευγαν αναλογα με τις αναγκες σας, εμφανιζονταν να δωσουν λυσεις οταν τελματωνατε κι αποχωρουσαν οταν εβλεπαν την δυνατοτητα χειρισμου εκ μερους σας των καταστασεων που προεκυπταν. Αν αναρωτηθηκες ποτε για την υπαρξη διαφορων κατασκευων και για την χρησιμοτητα τους επι του πλανητη που ποτε δεν εχουν δοθει σαφεις απαντησεις απο τους επιστημονες τωρα δεν χρειαζεται ν' αναρωτιεσαι πια. Σχεδον ολα ειναι εργο των Παρεχοντων, συλληψη κι εκτελεση, ειναι ελαχιστα δε αυτα που κατασκευασατε μονοι σας παντα υπο την επιβλεψη και τις οδηγιες της αρμοδιας ομαδας'.
                         ================================
-'Οι επισκεψεις των Παρεχοντων ελαττωθηκαν σταδιακα με το περασμα του χρονου. Ειχατε πλεον ολα τα καταλληλα εφοδια για να μπορειτε απο μονοι σας ν' αντιμετωπισετε τις οποιες αντιξοοτητες εμφανιζονταν. Τα μονα σημαδια που απεμειναν να θυμιζουν την παρουσια των Παρεχοντων ηταν οι κατασκευες που οι ιδιοι ειχαν δημιουργησει η ειχαν υλοποιηθει κατοπιν των υποδειξεων τους και τ' αρχεγονα σχεδια σε σπηλιες, οπου οι πρωτοι σου προγονοι προσπαθουσαν ν' αποδωσουν τις μορφες αυτων των ανωτερων πλασματων με τα λιγοστα μεσα που διεθεταν. Για παρα πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα η Γη δεν μας ειχε απασχολησει καθως, εστω και με πολυ αργο ρυθμο, η ρατσα σου εξελισσοταν και προοδευε, παντα μεσα στα πλαισια των δυνατοτητων που της ειχε παρασχεθει. Οπως σου ειπα, πολλα εκατομμυρια χρονια πριν την εμφανιση σας, ειχαμε ηδη προχωρησει κι εμεις απο την καταπολεμηση καταστασεων και γεγονοτων στην προληψη. Ετσι, οταν σε ανυποπτο χρονο, οι Εκτιμητες παρουσιασαν μια αναφορα σχετικα με το μελλον της ανθρωπινης φυλης, δεν υπηρχε χρονος για χασιμο'.
                             ===========================
-'Ειναι απαραιτητο εδω να καταλαβεις ακριβως οτι σου πω γιατι μονο ετσι θα συνειδητοποιησεις τον λογο για τον οποιον δρομολογηθηκαν τα πραγματα κατα τετοιο τροπο γυρω απο το μελλον της ανθρωπινης φυλης. Οι Εκτιμητες, στηριζομενοι πανω σε στοιχεια που τους προμηθευουν οι Μελετητες, εχουν την δυνατοτητα να κανουν οχι απλα μια ασφαλη σε μεγαλο ποσοστο προβλεψη σχετικα με την εξελιξη και το μελλον ενος πολιτισμου αλλα να να γνωριζουν ακριβως ποια θα ειναι η μοιρα του μεσα στον χρονο. Δεδομενου πως μια οποιαδηποτε ρατσα χαρακτηριζεται απο συγκεκριμενα και δεδομενα στοιχεια οι πιθανοτητες να χαραξει διαφορετικη διαδρομη απ' αυτην που της εχει καθοριστει ειναι παντελως μηδενικες. Τα στοιχεια και τα δεδομενα εμεις τα παρεχουμε, οποτε αντιλαμβανεσαι ευλογα πως δεν υπαρχει τιποτα το αγνωστο, τιποτα το κρυφο, που ενδεχομενως θα μπορουσε να μεταβαλλει την πορεια ενος πολιτισμου στο διηνεκες. Επαφιεται στους Μελετητες λοιπον να κανουν σωστη εργασια και στους Εκτελεστες να φερουν σε περας οτι προβλεπεται να συμβει σε καθε μια περιπτωση'.
                            ===============================
-'Με δυο λογια, για να χρησιμοποιησω ενα παραδειγμα κοντινο στην ανθρωπινη σκεψη και λογικη σου, ειναι σαν να προσπαθεις να διαιρεσεις δυο αριθμους διχως ν' αλλαξεις το παραμικρο πανω τους και να περιμενεις πως καθε φορα θα εχεις διαφορετικο αποτελεσμα. Οχι, οτι και να κανεις το τελικο νουμερο θα ειναι παντα το ιδιο και ποτε δεν θ' αλλαξει. Το ιδιο ακριβως συμβαινει και με τους κατοικους αυτου του πλανητη. Εφ' οσον τιποτα δεν προστιθεται, τιποτα δεν αφαιρειται, τιποτα δεν αλλοιωνεται, το μελλον και η καταληξη του ανθρωπινου γενους δεν μπορει παρα να ειναι μια και μοναδικη. Κι αυτο ακριβως ειναι το προβλημα. Ξεροντας τι θα γινει ειμαστε υποχρεωμενοι να προβουμε σε δραστικες λυσεις αν δεν θελουμε τα παντα να παρουν μια τροπη που δεν θα μπορουσαμε μετα να διορθωσουμε. Βλεπεις, το μελλον της ρατσας σου μας ειναι παντελως αδιαφορο. Και οσο αυτο το μελλον αφορα μονο τους ιδιους δεν εχουμε κανενα λογο να εμπλακουμε στα δικα σας πεπραγμενα. Δυστυχως ομως η πορεια και η εξελιξη τους συντομα δεν θ' αφορα μονο τους ιδιους'.
                              ============================
-'Αν παραμεινουμε αδρανεις και αδιαφοροι η τεχνολογικη σας εξελιξη, μολονοτι ακομα βρισκεται στα σπαργανα συγκριτικα με αλλους πολιτισμους, συντομα θα σας δωσει την δυνατοτητα εξαπλωσης κι επεκτασης σε αλλους κοσμους περα απο τον δικο σας. Μπορει αυτην τη στιγμη να μην εχετε την δυνατοτητα για μεγαλα διαστημικα ταξιδια, ομως αυτο ειναι κατι που, αν επιτρεπαμε κατω απο αλλες συνθηκες, καποια στιγμη θα εξελισσοταν γοργα. Τι σημαινει αυτο ? Πως συντομα οχι μονο θα γνωστοποιουσατε την παρουσια σας σε αλλους κοσμους αλλα πλεον θα ειχατε ενεργη αναμιξη σ' αυτους κοσμους. Αυτο ειναι ακριβως κατι που δεν μπορουμε, ουτε θα επιτρεψουμε, να συμβει ποτε. Αν περιοριζοσασταν αποκλειστικα και μονο στην Γη θα ηταν κατι που δεν θα μας αφορουσε. Με συνοπτικες διαδικασιες θα εξοντωνατε ο ενας τον αλλο και απλα θα εξαφανιζοσασταν απο το προσωπο του συμπαντος. Ειναι παντα λυπηρο οταν ενας πολιτισμος απαλειφεται δια παντος αλλα οταν προκειται για δικη του επιλογη θα πρεπει να πληρωσει το τιμημα των πραξεων του'.
                  =================================
-'Καταλαβαινω ποσο κυνικα και σκληρα μπορει ν' ακουγονται ολα αυτα μα στασου λιγο να σκεφτεις. Κανεις δεν εχει το δικαιωμα να επεμβει πανω σ' εναν πολιτισμο με τον τροπο που το κανετε εσεις οταν εχετε τις δικες σας, εμφυλιες διαμαχες. Καμια επιδρομη δεν θα γινει, κανενας στρατος δεν θα επεμβει εξοντωνοντας σας με μια δυναμικη παρεμβαση. Αυτες ειναι συμφωνιες που εχουν τεθει σε ισχυ εδω και αμετρητα χρονια και ολοι τις σεβονται. Μπορειτε απλα να σβησετε απο την επιφανεια της Γης απο μονοι σας κι αυτο ειναι αναφαιρετο δικαιωμα σας. Οταν ομως προκειται να μεταδωσετε σε αλλους πολιτισμους την καταστροφικη σας αποψη πανω σε θεμελιωδη και βασικα ζητηματα, οπως η υπαρξη και διατηρηση της ζωης, τοτε ειναι δικη μας αρμοδιοτητα να παρεμβουμε φροντιζοντας ν' αποτρεψουμε κατι τετοιο. Με δυο λογια, αν και ειμαι σιγουρος πως εχεις πια αντιληφθει το νοημα, εσεις οι ιδιοι θα ειστε υπευθυνοι για την ιδια σας την καταστροφη, εσεις οι ιδιοι ειστε οι αποκλειστικοι θυτες των εαυτων σας.
Σε μας απομενει μονο ενα πραγμα που πρεπει να κανουμε'.