ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 115
-'Οπως αντιλαμβανεσαι, ουδεμια προθεση υπαρχει απο κανεναν να ερθει σ' επαφη με το ανθρωπινο γενος. Ισως οι επισκεψεις χρειαστει να πυκνωσουν σταδιακα, αναλογα με το μεγεθος της ζημιας που προκαλειται και την φθορα στην οποια υποκειται ο πλανητης οσο δεν υπαρχει καμια ουσιαστικη διαφοροποιηση στην τακτικη που ακολουθειται. Ομως εδω ο βασικος σκοπος ειναι να περιοριστει ο ανθρωπος πανω στην Γη και να μην του δοθει η ευκαιρια της επεκτασης σε αλλους κοσμους. Κι αυτο θα συμβει, να εισαι σιγουρος'.
Ο γερος σταματησε τον μονολογο του. Ολα οσα ειχε πει ηταν φανερο πως ειχαν λυγισει τον συνομιλητη του που εμοιαζε τελειως χαμενος κι αποπροσανατολισμενος.
-'Αν αυτο ειναι κατι που μπορει να λειτουργησει παρηγορα μαθε πως εσυ δεν προκειται ποτε να βιωσεις ολα οσα θα συμβουν' ειπε.
Ο ξενος τον κοιταξε μα τιποτα δεν ειχε αλλαξει στο χαμενο του βλεμμα.
Ο γερος πηρε μια βαθια ανασα.
===============================
-'Αν η επιλογη σου ειναι να επιστρεψεις πισω στον χρονο, στην Αιναρ, τοτε δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Αυτα που σου περιεγραψα πως θα συμβουν τοποθετουνται αρκετες εκατονταδες χρονια αργοτερα απο τον τωρινο μας χρονο. Δεν θα υφιστασαι ουτε καν σαν αναμνηση' ειπε.
-'Δεν αλλαζει κατι αυτο' ψελλισε ο ξενος με φωνη που μολις και μετα βιας ακουγοταν. 'Και μονο η γνωση κατι τετοιου ειναι αρκετη' συμπληρωσε.
-'Αυτο το συμπαν δεν εχει τιποτα θετικο να περιμενει πια απο τον ανθρωπο' απαντησε ο γερος σε μια προσπαθεια ν' αποφορτισει, οσο αυτο ηταν δυνατον, το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εξ' αλλου ποτε δεν θα καταλαβουν η θα μπορεσουν να εξηγησουν ολα οσα συμβουν. Ειναι απασχολημενοι σε ματαιους σκοπους και κενες φιλοδοξιες. Ακομα και για την επερχομενη καταστροφη τους θα φροντισουν να ενοχοποιησουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο τους εαυτους τους. Παντα ετσι συνεβαινε, παντα ετσι θα συνεχισει να συμβαινει'.
Ο ξενος δεν προσπαθησε καν ν' αποκωδικοποιησει τα λεγομενα του γερου.
=============================
-'Σου προκαλει εντυπωση αυτο που σου λεω μα πιστεψε με, ετσι ειναι' ειπε ο γερος. 'Ο ανθρωπος αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα σαλιγκαρι που βρισκεται καπου, σε καποιο σημειο μεσα σ' εναν τεραστιο κηπο. Δεν μπαινει καν στον κοπο να μαθει τον χωρο στον οποιο κινειται. Του αρκει να τον εχει οριοθετησει και το βασικο του μελημα ειναι πως θα μπορεσει ν' απεγκλωβιστει απ' αυτον τον κηπο και να προχωρησει μακρυτερα. Αδιαφορει μπροστα στα θαυμαστα που κρυβονται στον κηπο του και γυριζει την πλατη σε οτι δεν καταλαβαινει και δεν μπορει να εξηγησει. Βλεπεις τα παντα θα πρεπει να εχουν μια εξηγηση που να βρισκεται παντα στα μετρα του. Οτι το ακατανοητο υπαρχει πρεπει οπωσδηποτε ν' αποκτησει ερμηνεια συμφωνα με τις αντιληψεις του. Του ειναι αδιανοητο ν' αποδεχτει πως υπαρχουν γεγονοτα και καταστασεις μεγαλυτερα απ' αυτον, που απαιτουν υψηλοτερο δεικτη ευφυιας απ' αυτον που διαθετει τωρα για να γινουν κατανοητα. Ετσι προσφευγει στην πλεον λανθασμενη τακτικη που ουσιαστικα ειναι κι αυτη που τον καταδικαζει'.
=================================
-'Προσπαθει να ερμηνευσει τα παντα σε συναρτηση με τον ιδιο αρνουμενος καν ν' αποδεχτει το περιορισμενο των δυνατοτητων του. Ετσι, εφευρισκει θεωριες, που ειναι αδυνατον ποτε ν' αποδειξει, για να εξηγησει οτι δεν καταλαβαινει. Η αναγκη του να νοιωσει ανωτερος κι υπερτερος καθε αλλου πλασματος τον εφτασε σε τετοιο σημειο που οι τυχαρπαστες θεωριες που υποστηριζει κατα καιρους πανω στα μυστηρια που τον περιβαλλουν συχνα να μεταβαλλονται σε δογματα πανω στα οποια βασιζει την εφημερη ζωη του. Αντικειμενικα, για εναν απομακρυσμενο παρατηρητη, ολα αυτα θα μπορουσε να ειναι και κωμικα βλεποντας τις παιδιαστικες ανοησιες που σκαρφιζεται στην προσπαθεια του να ερμηνευσει οτι δεν καταλαβαινει. Ομως, παυει να ειναι αστειο οταν διαπιστωνει καποιος πως στην προσπαθεια του αυτη αρνουμενος στον συνανθρωπο του την εναλλακτικη σκεψη και θεωρια προσπαθει να επιβαλλει την κατα καιρους επικρατουσα αποψη ακομα και με απανθρωπα μεσα. Κι εσυ εχεις ζησει απο κοντα τετοιες καταστασεις'.
==================================
-'Καποτε πιστευαν πως η Γη ηταν επιπεδη. Οποιος τολμουσε να διατυπωσει διαφορετικη αποψη ειχε ασχημο τελος. Καποια στιγμη αυτο αλλαξε. Η Γη ξαφνικα επαψε να ειναι επιπεδη. Βεβαια αν καποιος εξακολουθουσε να υποστηριζει αυτην την αποψη δεν θανατωνοταν αλλα, μεσα στα πλαισια της πολιτιστικης προοδου κλεινοταν σε καποιο ασυλο οπου η αιρετικη πλεον γνωμη του μπορουσε να παραμεινει περιορισμενη σε τεσσερις τοιχους. Τετοια παραδειγματα υπαρχουν εν αφθονια, εσυ το ξερεις αυτο, μα στα πλαισια της κατανοησης ενος πρωτογονου μυαλου που πασχιζε να φερει στα δικα του μετρα οτι τον περιεβαλλε ισως να ηταν κι ανεκτο.
Το γεγονος πως αμετρητος αριθμος ανθρωπων εχασε το ουσιαστικοτερο και βασικοτερο προνομιο που του εχει δοθει ποτε, την ζωη του, στον βωμο διαφορων μορφων εξαναγκασμου απο την ιδια του την ρατσα θα μπορουσε να περασει αδιαφορο, δεδομενου πως ολα περιοριζονταν επι του πλανητη, οταν ομως κατι τετοιο ξεκαθαρα οδευει προς ενα διαφορετικο μονοπατι ειμαστε υποχρεωμενοι να επεμβουμε'.
==============================
-'Το πιο εντυπωσιακο απ' ολα ομως ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζουν τον μεγαλυτερο και πλεον αδυσωπητο δυναστη τους, τον χρονο. Απο τοτε που συνειδητοποιησαν πως ειναι το αλφα και το ωμεγα στο οτιδηποτε επικεντρωσαν τις προσπαθειες τους στην καταπολεμηση του και κατ' επεκταση στην καταργηση του. Αρνουνται ν' αποδεχτουν πως κατι που δεν εχει υφη, δεν μπορει να γινει αντιληπτο με τις οποιες αισθησεις διαθετουν, ειναι ο καθοριστικος, απολυτος και μοναδικος παραγοντας που εξουσιαζει τα παντα. Εφευρισκουν απιθανοτητες προσπαθωντας να τον κοροιδεψουν, προσπαθωντας να τον αποτιναξουν απο πανω τους. Δεν θελουν το αγγιγμα του, μισουν τα σημαδια του και αντι να βελτιωσουν την πεπερασμενη τους υπαρξη φροντιζοντας παραλληλα οτι τους περιβαλλει, πειραματιζονται πανω σε ζωες που οι ιδιοι καθορισαν σαν αναλωσιμες κι ευτελεις με απωτερο σκοπο να βρουν το φαρμακο που θα τους κρατησει αιωνια νεους. Και συ φυσικα, καλυτερα απ' ολους, ξερεις πως καθε τετοια προσπαθεια ειναι καταδικασμενη μαζι μ' αυτους που την εξασκουν'.
============================
-'Τους τρομαζει η καταληξη τους, πανικοβαλλονται με την ιδεα πως αυτοι, οι μοναδικοι, δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο κοκκους σκονης που χανονται κατω απο το αδυσωπητο περασμα του ανηλεους χρονου και συντομα λησμονουνται σαν να μην υπηρξαν ποτε. Ειναι ικανοι για τα παντα, προκειμενου ν' αποκτησουν αυτο που επιθυμουν διακαως, την αθανασια, παραβλεποντας το γεγονος πως τιποτα δεν μενει ανεπηρεαστο απο τον χρονο, ουτε εσυ, ουτε εγω, ουτε καν το ιδιο το συμπαν. Αλλα ο ανθρωπος, που κατω απο αλλες συνθηκες θα μπορουσε να ειναι το ανεκδοτο του κοσμου, εξελισσεται σε μια μολυσματικη ασθενεια που προθεση εχει να προσβαλλει καθε τι υγιες που τον περιστοιχιζει δημιουργωντας ετσι μεγαλυτερης εκτασης προβληματα απ' οτι εχει ο ιδιος δημιουργησει για τον ιδιο. Καταλαβαινεις τωρα τον λογο για τον οποιο εχουν δρομολογηθει συγκεκριμενες αποφασεις για το μελλον της ανθρωπινης φυλης και γιατι δεν προκειται ν' αλλαξουν, ασχετα με το ποσο θα το ηθελα εγω η εσυ. Οτι τωρα θεωρεις τερατουργημα θα καταλαβεις καποια στιγμη πως ειναι απαραιτητο κι αναποφευκτο'.
===============================
Ο ξενος αφησε το βλεμμα του να πλανηθει στο απειρο ενω στ' αυτια του αντηχουσαν ολα οσα του ειχε πει ο γερος. Διαφωνουσε μα ηξερε πως η απλη προσωπικη του ενσταση δεν ηταν αρκετη για ν' ανατρεψει οτι ειχε προσεκτικα σχεδιαστει για να εκτελεστει.
-'Δεν χρειαζεται ν' ακουσω αλλα' ειπε στρεφομενος στον γερο. 'Δεν θα κανω το ιδιο λαθος με τους ομοιους μου να πιστεψω πως ολα μπορουν να συμβουν, ολα ειναι εφικτα και δυνατον να πραγματοποιηθουν ψευδομενος στον ιδιο μου τον εαυτο και κρυμμενος πισω απο το δαχτυλο μου. Εχω ζησει παρα πολλα για να ξερω πως η ψευδαισθηση που ποτιζουμε τους εαυτους μας δεν ανταποκρινεται στην αληθεια αλλα στοχευει μονο στο να γεμισουμε με καποιο τροπο το κενο μας κελυφος με πλασματικες κι ανυπαρκτες ιδιοτητες. Αν εχει παρθει καποια αποφαση για τη Γη ας ειναι αυτη που ειναι, δεν ειμαι εγω αυτος που θα ισχυριστω παντογνωσια. Ηθελα ομως να ηξερα τι εισαι εσυ που μιλας για εναν τετοιο αφανισμο τοσο ψυχρα και κυνικα'.
-'Καποτε υπηρξα κι εγω ανθρωπος' απαντησε με σπασμενη φωνη ο γερος.
=============================
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε με την εκπληξη και την απορια ν' αυλακωνει το προσωπο του. Αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε ποτε ν' ακουσει.
-'Τι εννοεις' ? κατορθωσε να τραυλισει.
-'Ανθρωπος οπως κι εσυ' συνεχισε ο γερος 'μολονοτι ηταν τοσο παλια που ακομα και τωρα μερικες φορες πιστευω πως η μνημη μου μ' εξαπατει. Τοσο περιεργο μοιαζει' ?
-'Δεν ξερω τι να πω' απαντησε ο ξενος καθως τον περιεργαζοταν σχεδον απο την αρχη.
-'Προς το παρον τιποτα' απαντησε ο γερος. 'Μα θα πρεπει να πεις κατι οταν ακουσεις την προταση για την οποια βρισκομαστε εδω'.
-'Αληθεια, σχεδον το ειχα ξεχασει αυτο'.
-'Απολυτα κατανοητο' ειπε ο γερος. 'Μα νομιζω πως ειναι ωρα πια'.
Ο ξενος εριξε μια κλεφτη ματια στο σκηπτρο του Μετγκον.
-'Πες μου την προταση σου' ειπε στο τελος.
============================
Το συμπαν δεν ηταν ποτε ενας ερημος, σκοτεινος και παγωμενος τοπος οπως θα μπορουσε να το εχει χαρτογραφημενο στο μυαλο καποιος. Ζωη υπηρχε, διασκορπισμενη στα πιο απιθανα και μακρινα μερη του, πολιτισμοι αναδυονταν κι εσβηναν ταυτοχρονως, αστρα γεννιοντουσαν εκει που καποτε δεν υπηρχε τιποτα και ηλιοι ξαφνικα ελαμπαν εκει που επικρατουσε απολυτο, βαθυ σκοταδι. Κανενα ομως απ' αυτα τα ειδη ζωης, οσο εξελιγμενα και να ηταν, δεν ειχαν την ικανοτητα, ουτε την δυνατοτητα, να μπορουν να δουν τις δυο εκεινες φιγουρες που στεκονταν αγερωχες, με τοση ανεση πανω σ' ενα κινουμενο αστεροειδη. Παρ' ολα αυτα, οι δυο εκεινες φιγουρες δεν ηταν μονες τους. 'Επειδη δεν μπορεις να το δεις δεν σημαινει πως δεν ειναι εκει' συμφωνα με μια παμπαλαια ρηση. Οντα περα απο καθε φαντασια, περα απο καθε αποπειρα περιγραφης κι αποδοσης στεκονταν τριγυρω τους παρακολουθωντας σιωπηλες την συζητηση αναμεσα τους δειχνοντας ζωηρο ενδιαφερον για την καταληξη της.
Γιατι ηταν μια καταληξη που ακομα κι αυτα τα οντα δεν μπορουσαν να προβλεψουν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 115
-'Οπως αντιλαμβανεσαι, ουδεμια προθεση υπαρχει απο κανεναν να ερθει σ' επαφη με το ανθρωπινο γενος. Ισως οι επισκεψεις χρειαστει να πυκνωσουν σταδιακα, αναλογα με το μεγεθος της ζημιας που προκαλειται και την φθορα στην οποια υποκειται ο πλανητης οσο δεν υπαρχει καμια ουσιαστικη διαφοροποιηση στην τακτικη που ακολουθειται. Ομως εδω ο βασικος σκοπος ειναι να περιοριστει ο ανθρωπος πανω στην Γη και να μην του δοθει η ευκαιρια της επεκτασης σε αλλους κοσμους. Κι αυτο θα συμβει, να εισαι σιγουρος'.
Ο γερος σταματησε τον μονολογο του. Ολα οσα ειχε πει ηταν φανερο πως ειχαν λυγισει τον συνομιλητη του που εμοιαζε τελειως χαμενος κι αποπροσανατολισμενος.
-'Αν αυτο ειναι κατι που μπορει να λειτουργησει παρηγορα μαθε πως εσυ δεν προκειται ποτε να βιωσεις ολα οσα θα συμβουν' ειπε.
Ο ξενος τον κοιταξε μα τιποτα δεν ειχε αλλαξει στο χαμενο του βλεμμα.
Ο γερος πηρε μια βαθια ανασα.
===============================
-'Αν η επιλογη σου ειναι να επιστρεψεις πισω στον χρονο, στην Αιναρ, τοτε δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Αυτα που σου περιεγραψα πως θα συμβουν τοποθετουνται αρκετες εκατονταδες χρονια αργοτερα απο τον τωρινο μας χρονο. Δεν θα υφιστασαι ουτε καν σαν αναμνηση' ειπε.
-'Δεν αλλαζει κατι αυτο' ψελλισε ο ξενος με φωνη που μολις και μετα βιας ακουγοταν. 'Και μονο η γνωση κατι τετοιου ειναι αρκετη' συμπληρωσε.
-'Αυτο το συμπαν δεν εχει τιποτα θετικο να περιμενει πια απο τον ανθρωπο' απαντησε ο γερος σε μια προσπαθεια ν' αποφορτισει, οσο αυτο ηταν δυνατον, το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εξ' αλλου ποτε δεν θα καταλαβουν η θα μπορεσουν να εξηγησουν ολα οσα συμβουν. Ειναι απασχολημενοι σε ματαιους σκοπους και κενες φιλοδοξιες. Ακομα και για την επερχομενη καταστροφη τους θα φροντισουν να ενοχοποιησουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο τους εαυτους τους. Παντα ετσι συνεβαινε, παντα ετσι θα συνεχισει να συμβαινει'.
Ο ξενος δεν προσπαθησε καν ν' αποκωδικοποιησει τα λεγομενα του γερου.
=============================
-'Σου προκαλει εντυπωση αυτο που σου λεω μα πιστεψε με, ετσι ειναι' ειπε ο γερος. 'Ο ανθρωπος αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα σαλιγκαρι που βρισκεται καπου, σε καποιο σημειο μεσα σ' εναν τεραστιο κηπο. Δεν μπαινει καν στον κοπο να μαθει τον χωρο στον οποιο κινειται. Του αρκει να τον εχει οριοθετησει και το βασικο του μελημα ειναι πως θα μπορεσει ν' απεγκλωβιστει απ' αυτον τον κηπο και να προχωρησει μακρυτερα. Αδιαφορει μπροστα στα θαυμαστα που κρυβονται στον κηπο του και γυριζει την πλατη σε οτι δεν καταλαβαινει και δεν μπορει να εξηγησει. Βλεπεις τα παντα θα πρεπει να εχουν μια εξηγηση που να βρισκεται παντα στα μετρα του. Οτι το ακατανοητο υπαρχει πρεπει οπωσδηποτε ν' αποκτησει ερμηνεια συμφωνα με τις αντιληψεις του. Του ειναι αδιανοητο ν' αποδεχτει πως υπαρχουν γεγονοτα και καταστασεις μεγαλυτερα απ' αυτον, που απαιτουν υψηλοτερο δεικτη ευφυιας απ' αυτον που διαθετει τωρα για να γινουν κατανοητα. Ετσι προσφευγει στην πλεον λανθασμενη τακτικη που ουσιαστικα ειναι κι αυτη που τον καταδικαζει'.
=================================
-'Προσπαθει να ερμηνευσει τα παντα σε συναρτηση με τον ιδιο αρνουμενος καν ν' αποδεχτει το περιορισμενο των δυνατοτητων του. Ετσι, εφευρισκει θεωριες, που ειναι αδυνατον ποτε ν' αποδειξει, για να εξηγησει οτι δεν καταλαβαινει. Η αναγκη του να νοιωσει ανωτερος κι υπερτερος καθε αλλου πλασματος τον εφτασε σε τετοιο σημειο που οι τυχαρπαστες θεωριες που υποστηριζει κατα καιρους πανω στα μυστηρια που τον περιβαλλουν συχνα να μεταβαλλονται σε δογματα πανω στα οποια βασιζει την εφημερη ζωη του. Αντικειμενικα, για εναν απομακρυσμενο παρατηρητη, ολα αυτα θα μπορουσε να ειναι και κωμικα βλεποντας τις παιδιαστικες ανοησιες που σκαρφιζεται στην προσπαθεια του να ερμηνευσει οτι δεν καταλαβαινει. Ομως, παυει να ειναι αστειο οταν διαπιστωνει καποιος πως στην προσπαθεια του αυτη αρνουμενος στον συνανθρωπο του την εναλλακτικη σκεψη και θεωρια προσπαθει να επιβαλλει την κατα καιρους επικρατουσα αποψη ακομα και με απανθρωπα μεσα. Κι εσυ εχεις ζησει απο κοντα τετοιες καταστασεις'.
==================================
-'Καποτε πιστευαν πως η Γη ηταν επιπεδη. Οποιος τολμουσε να διατυπωσει διαφορετικη αποψη ειχε ασχημο τελος. Καποια στιγμη αυτο αλλαξε. Η Γη ξαφνικα επαψε να ειναι επιπεδη. Βεβαια αν καποιος εξακολουθουσε να υποστηριζει αυτην την αποψη δεν θανατωνοταν αλλα, μεσα στα πλαισια της πολιτιστικης προοδου κλεινοταν σε καποιο ασυλο οπου η αιρετικη πλεον γνωμη του μπορουσε να παραμεινει περιορισμενη σε τεσσερις τοιχους. Τετοια παραδειγματα υπαρχουν εν αφθονια, εσυ το ξερεις αυτο, μα στα πλαισια της κατανοησης ενος πρωτογονου μυαλου που πασχιζε να φερει στα δικα του μετρα οτι τον περιεβαλλε ισως να ηταν κι ανεκτο.
Το γεγονος πως αμετρητος αριθμος ανθρωπων εχασε το ουσιαστικοτερο και βασικοτερο προνομιο που του εχει δοθει ποτε, την ζωη του, στον βωμο διαφορων μορφων εξαναγκασμου απο την ιδια του την ρατσα θα μπορουσε να περασει αδιαφορο, δεδομενου πως ολα περιοριζονταν επι του πλανητη, οταν ομως κατι τετοιο ξεκαθαρα οδευει προς ενα διαφορετικο μονοπατι ειμαστε υποχρεωμενοι να επεμβουμε'.
==============================
-'Το πιο εντυπωσιακο απ' ολα ομως ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζουν τον μεγαλυτερο και πλεον αδυσωπητο δυναστη τους, τον χρονο. Απο τοτε που συνειδητοποιησαν πως ειναι το αλφα και το ωμεγα στο οτιδηποτε επικεντρωσαν τις προσπαθειες τους στην καταπολεμηση του και κατ' επεκταση στην καταργηση του. Αρνουνται ν' αποδεχτουν πως κατι που δεν εχει υφη, δεν μπορει να γινει αντιληπτο με τις οποιες αισθησεις διαθετουν, ειναι ο καθοριστικος, απολυτος και μοναδικος παραγοντας που εξουσιαζει τα παντα. Εφευρισκουν απιθανοτητες προσπαθωντας να τον κοροιδεψουν, προσπαθωντας να τον αποτιναξουν απο πανω τους. Δεν θελουν το αγγιγμα του, μισουν τα σημαδια του και αντι να βελτιωσουν την πεπερασμενη τους υπαρξη φροντιζοντας παραλληλα οτι τους περιβαλλει, πειραματιζονται πανω σε ζωες που οι ιδιοι καθορισαν σαν αναλωσιμες κι ευτελεις με απωτερο σκοπο να βρουν το φαρμακο που θα τους κρατησει αιωνια νεους. Και συ φυσικα, καλυτερα απ' ολους, ξερεις πως καθε τετοια προσπαθεια ειναι καταδικασμενη μαζι μ' αυτους που την εξασκουν'.
============================
-'Τους τρομαζει η καταληξη τους, πανικοβαλλονται με την ιδεα πως αυτοι, οι μοναδικοι, δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο κοκκους σκονης που χανονται κατω απο το αδυσωπητο περασμα του ανηλεους χρονου και συντομα λησμονουνται σαν να μην υπηρξαν ποτε. Ειναι ικανοι για τα παντα, προκειμενου ν' αποκτησουν αυτο που επιθυμουν διακαως, την αθανασια, παραβλεποντας το γεγονος πως τιποτα δεν μενει ανεπηρεαστο απο τον χρονο, ουτε εσυ, ουτε εγω, ουτε καν το ιδιο το συμπαν. Αλλα ο ανθρωπος, που κατω απο αλλες συνθηκες θα μπορουσε να ειναι το ανεκδοτο του κοσμου, εξελισσεται σε μια μολυσματικη ασθενεια που προθεση εχει να προσβαλλει καθε τι υγιες που τον περιστοιχιζει δημιουργωντας ετσι μεγαλυτερης εκτασης προβληματα απ' οτι εχει ο ιδιος δημιουργησει για τον ιδιο. Καταλαβαινεις τωρα τον λογο για τον οποιο εχουν δρομολογηθει συγκεκριμενες αποφασεις για το μελλον της ανθρωπινης φυλης και γιατι δεν προκειται ν' αλλαξουν, ασχετα με το ποσο θα το ηθελα εγω η εσυ. Οτι τωρα θεωρεις τερατουργημα θα καταλαβεις καποια στιγμη πως ειναι απαραιτητο κι αναποφευκτο'.
===============================
Ο ξενος αφησε το βλεμμα του να πλανηθει στο απειρο ενω στ' αυτια του αντηχουσαν ολα οσα του ειχε πει ο γερος. Διαφωνουσε μα ηξερε πως η απλη προσωπικη του ενσταση δεν ηταν αρκετη για ν' ανατρεψει οτι ειχε προσεκτικα σχεδιαστει για να εκτελεστει.
-'Δεν χρειαζεται ν' ακουσω αλλα' ειπε στρεφομενος στον γερο. 'Δεν θα κανω το ιδιο λαθος με τους ομοιους μου να πιστεψω πως ολα μπορουν να συμβουν, ολα ειναι εφικτα και δυνατον να πραγματοποιηθουν ψευδομενος στον ιδιο μου τον εαυτο και κρυμμενος πισω απο το δαχτυλο μου. Εχω ζησει παρα πολλα για να ξερω πως η ψευδαισθηση που ποτιζουμε τους εαυτους μας δεν ανταποκρινεται στην αληθεια αλλα στοχευει μονο στο να γεμισουμε με καποιο τροπο το κενο μας κελυφος με πλασματικες κι ανυπαρκτες ιδιοτητες. Αν εχει παρθει καποια αποφαση για τη Γη ας ειναι αυτη που ειναι, δεν ειμαι εγω αυτος που θα ισχυριστω παντογνωσια. Ηθελα ομως να ηξερα τι εισαι εσυ που μιλας για εναν τετοιο αφανισμο τοσο ψυχρα και κυνικα'.
-'Καποτε υπηρξα κι εγω ανθρωπος' απαντησε με σπασμενη φωνη ο γερος.
=============================
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε με την εκπληξη και την απορια ν' αυλακωνει το προσωπο του. Αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε ποτε ν' ακουσει.
-'Τι εννοεις' ? κατορθωσε να τραυλισει.
-'Ανθρωπος οπως κι εσυ' συνεχισε ο γερος 'μολονοτι ηταν τοσο παλια που ακομα και τωρα μερικες φορες πιστευω πως η μνημη μου μ' εξαπατει. Τοσο περιεργο μοιαζει' ?
-'Δεν ξερω τι να πω' απαντησε ο ξενος καθως τον περιεργαζοταν σχεδον απο την αρχη.
-'Προς το παρον τιποτα' απαντησε ο γερος. 'Μα θα πρεπει να πεις κατι οταν ακουσεις την προταση για την οποια βρισκομαστε εδω'.
-'Αληθεια, σχεδον το ειχα ξεχασει αυτο'.
-'Απολυτα κατανοητο' ειπε ο γερος. 'Μα νομιζω πως ειναι ωρα πια'.
Ο ξενος εριξε μια κλεφτη ματια στο σκηπτρο του Μετγκον.
-'Πες μου την προταση σου' ειπε στο τελος.
============================
Το συμπαν δεν ηταν ποτε ενας ερημος, σκοτεινος και παγωμενος τοπος οπως θα μπορουσε να το εχει χαρτογραφημενο στο μυαλο καποιος. Ζωη υπηρχε, διασκορπισμενη στα πιο απιθανα και μακρινα μερη του, πολιτισμοι αναδυονταν κι εσβηναν ταυτοχρονως, αστρα γεννιοντουσαν εκει που καποτε δεν υπηρχε τιποτα και ηλιοι ξαφνικα ελαμπαν εκει που επικρατουσε απολυτο, βαθυ σκοταδι. Κανενα ομως απ' αυτα τα ειδη ζωης, οσο εξελιγμενα και να ηταν, δεν ειχαν την ικανοτητα, ουτε την δυνατοτητα, να μπορουν να δουν τις δυο εκεινες φιγουρες που στεκονταν αγερωχες, με τοση ανεση πανω σ' ενα κινουμενο αστεροειδη. Παρ' ολα αυτα, οι δυο εκεινες φιγουρες δεν ηταν μονες τους. 'Επειδη δεν μπορεις να το δεις δεν σημαινει πως δεν ειναι εκει' συμφωνα με μια παμπαλαια ρηση. Οντα περα απο καθε φαντασια, περα απο καθε αποπειρα περιγραφης κι αποδοσης στεκονταν τριγυρω τους παρακολουθωντας σιωπηλες την συζητηση αναμεσα τους δειχνοντας ζωηρο ενδιαφερον για την καταληξη της.
Γιατι ηταν μια καταληξη που ακομα κι αυτα τα οντα δεν μπορουσαν να προβλεψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου