ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                     
                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 107

Ο Γκρειαμ Χιλ διπλωσε την εφημεριδα που διαβαζε και την αφησε πανω στο ξυλινο τραπεζι. Τιποτα καινουργιο δεν ειχε διαβασει, τιποτα νεο που να μην γνωριζε ηδη δεν ειχε προστεθει στα οσα ηδη ηξερε. Η αληθεια ηταν πως ηξερε πολλα περισσοτερα απ' οσα κατα κορον γραφονταν τον τελευταιο μηνα στα ντοπια αλλα και στα υπολοιπα εντυπα και αληθεια ηταν επισης πως πολλες περισσοτερες πληροφοριες κι απαντησεις μπορουσε να δωσει στα τηλεοπτικα πανελ που ασχολουνταν διεξοδικα με το θεμα προσπαθωντας ν' αποκρυπτογραφησουν τα συγκλονιστικα γεγονοτα που ειχαν λαβει μερος στο Φορτ Σεβερν εδω και περιπου τριαντα μερες. Αυτα ακριβως τα γεγονοτα ηταν που ειχαν δρασει καταλυτικα στην αποφαση του σεριφη να παραμεινει εξω απο τα φωτα της δημοσιοτητας και ουσιαστικα ν' αποστασιοποιηθει εντελως.

Ηταν κι αυτο, το ενα και μοναδικο συμβαν που απο μονο του ηταν υπεραρκετο για να καθορισει την σταση του Γκρειαμ και που ουσιαστικα αποφασιζε για τον ιδιο. Η αποφαση του, μολονοτι την κρατουσε αυστηρα για τον εαυτο του, ειχε ηδη προκαθοριστει. 

                 =============================

Το χερι του πηγε ασυναισθητα ψηλα στον αριστερο του ωμο, εκει που ακομα υπηρχε το σημαδι απο την σφαιρα που ειχε δεχτει. Ακομα κι αυτο ομως να μην υπηρχε παλι δεν θ' αλλαζε κατι. 

Χαμογελασε ειρωνικα. Ο πονος στο ποδι που ενοιωθε καθε φορα που κατι ασχημο θα συνεβαινε ειχε οριστικα κι αμετακλητα εξαφανιστει, πραγμα που για τον ιδιο και τις μικρες προκαταληψεις του σημαινε πως ολα απο δω και περα θα βαδιζαν ξανα στο γνωστο, φυσιολογικο ρυθμο. Ηταν ο πονος εκει ψηλα στον ωμο του, που πλεον εκανε την εμφανιση του ολο και πιο σπανια, που δεν τον αφηνε να ξεχασει με τον τροπο που θα ηθελε ολα οσα ειχαν διεδραματιστει εκεινη την μερα στο Αστρα Γουαλι. Αναψε τσιγαρο κι αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει στην θεα που ανοιγοταν μπροστα του απο την βεραντα του σπιτιου του. Η ιδια θεα που εβλεπε εδω και πολλα χρονια ηταν, δεν ειχε αλλαξει τιποτα απολυτως. Η μονη διαφοροποιηση πια ηταν πως την εβλεπε με αλλο ματι. Και γι αυτο αποκλειστικα υπευθυνο ηταν εκεινο το συμβαν που ουσιαστικα του ειχε αλλαξει τη ζωη. 

               =================================

Εδω κι ενα μηνα το Φορτ Σεβερν, αυτη η ξεχασμενη απο Θεο κι ανθρωπους κωμοπολη, ζουσε τα 15 λεπτα διασημοτητας που της αναλογουσε. Τα οσα ειχαν συμβει την ειχαν βαλει στο χαρτη της επικαιροτητας και θα παρεμενε εκει μεχρι κατι αλλο, συγκλονιστικο και αξιο αναφορας κι ενδιαφεροντος να συνεβαινε καπου αλλου, οποτε θα περναγε στην κατασταση της ληθης. 

Ενα δευτερο χαμογελο, λιγο πιο πλατυ και λιγο πιο ειρωνικο, εκανε την εμφανιση του στο προσωπο του. Ολα τελικα ηταν μερος, κρικοι μιας αλυσιδας, που συνδεονταν μεταξυ τους, επηρεαζοντας ο ενας τον αλλο, οχι απαραιτητα παντα για το γενικο καλο της αλυσιδας.  

Αν καποιος εξεταζε εντελως κυνικα και ψυχρα το αποτελεσμα των γεγονοτων στο Φορτ Σεβερν θα εφτανε εν κατακλειδι στην τετριμμενη φραση ' δεν γινεται να φτιαξεις ομελετα διχως να σπασεις αυγα'. Η φραση βεβαια δεν αποδιδει τιποτα περισσοτερο απο μια προθεση, αυτην του να φτιαξεις την ομελετα και μια ικανοτητα, αυτην του να σπασεις τ' αυγα. Απο μονα τους ομως και τα δυο δεν μπορουν ποτε να εγγυηθουν τ' αποτελεσματα.

                ================================

Και το αποτελεσμα βεβαια ειναι να τρωγεται η ομελετα που θα φτιαξεις, διαφορετικα και τ' αυγα θα πανε στραφι και ο κοπος. Ο Γκρειαμ Χιλ ηξερε πολυ καλα πως ηταν μερος ολων των λοιπων προυποθεσεων για μια πετυχημενη ομελετα αλλα φροντιζε επιτηδευμενα να παραμενει στην σκια των γεγονοτων αφηνοντας ολους τους αλλους να εχουν αποψη και να τυρβαζουν περι παντων. Η Αμαντα Γουελς, η γυναικα του, διεκοψε αθελα της τις σκεψεις του.

-'Θελεις κατι αλλο' ? ρωτησε.

Ο Γκρειαμ γυρισε, την κοιταξε και της χαμογελασε.

-'Οχι, ειμαι μια χαρα, σ' ευχαριστω'.

-'Σε ποναει ακομα' ? ρωτησε δειχνοντας με το βλεμμα τον χτυπημενο του ωμο.

-'Σημερα λιγο περισσοτερο. Θα φταιει η υγρασια'.

-'Σε λιγο το φαγητο θα ειναι ετοιμο, καλυτερα να ερθεις μεσα'.

-'Πηγαινε εσυ, δεν θ' αργησω' απαντησε ο σεριφης.

                   =============================

Οι σκεψεις επεστρεψαν διακριτικα κι ευγενικα μολις αποχωρησε η Αμαντα. Αναψε αλλο ενα τσιγαρο κι εριξε μια ματια στην διπλωμενη εφημεριδα. Συντομα θα ερχοταν η μερα που καμια αναφορα δεν θα γινοταν πια σ' οτι ειχε συμβει και εβλεπε ηδη απο τωρα πως η πορεια του ενδιαφεροντος ακολουθουσε φθινουσα πορεια. Ομως κι αυτο το χρονικο διαστημα ηταν αρκετο για πολλους να το εκμεταλλευτουν προς οφελος τους. Και δεν ηταν λιγοι αυτοι.

Η Σερυλ Λαντις, η δημαρχος, βρισκοταν στην κορυφη αυτης της λιστας. Ολο το ενδιαφερον που εδειξε ο υπολοιπος κοσμος, ολη η δημοσιοτητα που απεκτησε το Φορτ Σεβερν, ηταν βουτυρο στο ψωμι της. Με τις επερχομενες εκλογες εν οψη αυτο ηταν πραγματικα ενα δωρο για την Σερυλ. Δεν ειχε υπαρξει εντυπο που να μην ειχε δωσει συνεντευξη, καναλι που να μην ειχε καταθεσει τις αποψεις της κι ας μην ειχε απολυτως καμια σχεση με οτι ειχε συμβει. Διαφημισε τον εαυτο της με καθε τροπο χρησιμοποιωντας τον τιτλο της και φροντισε να προβληθει οσο τον δυνατον περισσοτερο. Αν υπηρχε μια μικρη πιθανοτητα να χασει τις εκλογες αυτη ειχε μηδενιστει εντελως.  

                    ==========================

Δεν ηταν μοναχα η δημαρχος. Η Αμπερ Λουκας και οι Στιλινανγκερ, η μπαντα της, δεχτηκαν βροχη προτασεων να εμφανιστουν σε κλαμπ ειδικα οταν εγινε γνωστο πως ενας μεγαλος επιχειρηματιας απο την Νεα Υορκη ειχε προθεση να τους κλεισει για το δικο του μαγαζι. Ο επιχειρηματιας μπορει να μην ζουσε πια μα η προτασεις που επεφταν για την μπαντα ηταν πιο ζωντανες κι αληθινες απο ποτε. Μαζι τους βγηκε στην επιφανεια και τ' ονομα του Σαιμον Κρονενμπεργκ, του μεχρι προτινος ατζεντη τους, που ειχε πια να επιλεξει απο ενα σωρο εκκολαπτομενες μπαντες που τον ηθελαν για μανατζερ. Ο Γκαβιν Χωκς και η γυναικα του, η Μελισα Μποιλ, εζησαν τις δικες τους στιγμες δοξας αφου εχοντας το μοναδικο ξενοδοχειο στην πολη φιλοξενησαν μεγαλα ονοματα της δημοσιογραφιας και πασιγνωστους ρεπορτερ εχοντας ετσι μια δωρεαν και πολυ σημαντικη διαφημιση. Το ιδιο συνεβη και με την Κολιν Γουαιλντερ, την ιδιοκτητρια του εστιατοριου, που πλεον γνωριζε τους παντες και μαλιστα τους απευθυνοταν με το μικρο τους ονομα. 

                    ==========================

Με την σειρα της η Σιντυ Σπιλμπεργκ εκμεταλλευτηκε ολα οσα ειχαν συμβει και κατορθωσε να βρει δουλεια σε μεγαλο καναλι εγκαταλειποντας το Φορτ Σεβερν που ηταν ο διακαης ποθος της.

Δεν ηταν μονο αυτοι αφου μια σειρα ακομα κατοικων φροντισαν, ο καθενας με τον τροπο του, να χρησιμοποιησουν την σφαγη στην πολη προς οφελος τους. Γιατι, για τον σεριφη, περι σφαγης επροκειτο. Οι τελετες οσων ειχαν χασει την ζωη τους κατα την διαρκεια των γεγονοτων ειχαν τελεστει με πληρη κατανυξη απ' ολους αλλα πολυ συντομα περασαν στην λησμονια.

Ο Νταρυλ Σκοτ, ο μονος που ειχε προσπαθησει να βοηθησει με οποιον τροπο μπορουσε, τα κοριτσια του Αστρα Γουαλι, η Ευα Φιντσερ και η Σαρλοτ Λιουμετ, που ειχαν σταθει απεναντι στους φονιαδες, η ατυχη Λεσλι Προγιας που ειχε βρεθει νεκρη στο συνεργειο της και φυσικα η βοηθος του, η Λεισι Ντε Παλμα, τον φονο της οποιας εφερε πιο βαρια απ' ολων των αλλων.

Ακομα και τωρα ενοιωθε τυψεις πιστευοντας πως εξ αιτιας των δικων του οδηγιων ειχε χασει αδικα την ζωη της μεσα σ' ενα αναποδογυρισμενο αυτοκινητο. 

                 ================================

Συμφωνα με τα λεγομενα των πρακτορων του FBI, Βαλερι Εντουαρντς και Λωρενς Ραιμι, που ειχαν φτασει αρκετα καθυστερημενα στο Φορτ Σεβερν, οι φονιαδες που ειχαν σκορπισει τον τρομο στην πολη ειχαν 'σπασει' κι αλλα αυγα μεχρι να φτασουν στον τελικο προορισμο τους.

Αυτοι ηταν που τον ειχαν πληροφορησει για τον ενα απο τους δυο νεοφερμενους, εκεινον που ειχε σκοτωθει στο μπαρ, το ποιος ηταν και τι ακριβως εκανε. Για τον αλλον τα πραγματα ηταν ακομα θολα, λιγο μυστηριωδη μα το FBI θα συνεχιζε να ψαχνει. Μονο ο Γκρειαμ Χιλ μπορουσε να τους γλυτωσει απο τον αδικο κοπο. Κι ο Γκρειαμ Χιλ δεν θα το εκανε.

Τι να τους ελεγε δηλαδη ? Και ποιος θα τον πιστευε ποτε η δεν θα τον θεωρουσε τρελο ?

Ομως ο σεριφης ηξερε, κι ακομα χειροτερα ειχε ζησει καταστασεις απιστευτες.

Ηταν ζητημα χρονου να πεθαινε απο ακατασχετη αιμοραγια ετσι οπως ηταν μισοπεθαμενος στο δαπεδο του μπαρ. Οριακα ειχε μπορεσει να δει με ποιον τροπο ο αγνωστος ειχε ξεκληρισει τ' αδελφια Γου και πλεον ηταν ετοιμος να παραδοθει σε μια μοιρα που δεν ειχε καν επιλεξει.

              ==================================

Θυμοταν ολοκαθαρα τον ξενο να σκυβει απο πανω του και να του ψιθυριζει κατι που ποτε δεν ακουσε, ποτε δεν καταλαβε. Κια μετα εβαλε το χερι του πανω στο τραυμα του.

Πως το ειχαν πει οι γιατροι ? Αν κρατουσε λιγο ακομα η αιμοραγια θα ηταν το τελος. Ομως η αιμοραγια σταματησε με το που ακουμπησε το χερι του εκεινος ο ξενος πανω στο τραυμα του.

Και να ηταν μονο αυτο ισως και να το αποδεχοταν καπως. Πιστεψε πως ειχε παραισθησεις οταν ειδε να υλοποιειται μεσα στο μπαρ, απο το πουθενα, η φιγουρα ενος γερου, μιας πραγματικα βιβλικης μορφης, που κρατουσε ενα μπαστουνι. Ειχε σταθει για λιγο προσωπο με προσωπο με τον ξενο διχως κανενας απο τους δυο να του δινει σημασια. Και μετα, με μια ξαφνικη κινηση, χτυπησε το μπαστουνι στο δαπεδο, ενα αποκοσμο φως ελουσε και τους δυο και εξαφανιστηκαν.

Τον βρηκαν μονον αυτον ζωντανο εκει μεσα. Το ψεμα του βγηκε αυθορμητα, πως ειχε χασει τις αισθησεις του και δεν ειχε δει ουτε ηξερε τιποτα, και φροντισε να επεμεινει σ' αυτο. Ειχε ηδη αποφασισει πως οτι ειχε συμβει θα το επαιρνε μαζι του στον ταφο του. 

                    =============================

Ο Γκρειαμ Χιλ ειχε υποβαλλει την παραιτηση του απο σεριφης την ιδια στιγμη που ενοιωσε ικανος να το κανει. Δεν μπορουσε πλεον να συνεχισει. Οσο κι αν προσπαθησαν να του αλλαξουν γνωμη η να καταλαβουν τον λογο ο πρωην σεριφης κρατησε το στομα του κλειστο.

Η ποιοτικη υποσταση που ειχε εξαφνα αποκτησει η θεα απο το μπαλκονι του του ηταν αρκετη, δεν χρειαζοταν κατι αλλο. Σηκωθηκε αργα απο την καρεκλα του.

Μια ριπη αερα μετακινησε λιγα εκατοστα την εφημεριδα στο τραπεζι. Ο Γκρειαμ Χιλ χαμογελασε. Ηταν ενα χαμογελο πολλων συνισταμενων μα μ' ενα μονο αποδεκτη.

Αναρωτηθηκε τι να ειχε απογινει ο ξενος, που να βρισκοταν. Ηξερε πως απαντηση δεν θα επαιρνε ποτε μα δεν τον ενοιαζε. Σε κεινον τα χρωστουσε ολα, αυτο του ηταν αρκετο.

Εριξε μια τελευταια ματια στη θεα που απλωνοταν μπροστα του. Μια ζεστασια τον τυλιξε σκεπτομενος πως η ιδια θεα θα ηταν εκει να τον περιμενει και την επομενη μερα.

Ανοιξε την πορτα του σπιτιου, μπηκε μεσα κι εκλεισε πισω του.