ΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟ

Ο Λιαμ Φινλευ κατεβασε μονορουφι αλλο ενα Redbreast κι επιτακτικα ακουμπησε το ποτηρι στο γεισο του μπαρ ζητωντας απο τον μπαρμαν να το ξαναγεμισει. Ο Σιμους Ο' Νερι τον κοιταξε και κουνησε απογοητευμενος το κεφαλι του ενω ξαναγεμιζε το ποτηρι με το χρυσαφενιο υγρο. Τους ηξερε κατι τετοιους δημοσιογραφους του γλυκου νερου. Ο ενθουσιασμος τους κρατουσε μεχρι την στιγμη που ανακαλυπταν που τους ειχαν στειλει και για ποιο λογο στην πραγματικοτητα. Μετα κατερρεαν αυτοστιγμει και βουλιαζαν σ' ενα ωκεανο αλκοολ προσπαθωντας να βρουν εκει διεξοδο απο το προβλημα που επρεπε να αντιμετωπισουν.

Η αληθεια ηταν πως τον λυποταν το φουκαρα τον Φινλευ. Ουτε 30 χρονων καλα - καλα, αδυνατος, κοκκινομαλλης, κλασσικη περιπτωση καταχλωμου Ιρλανδου που παλευε εναντια στην αφορητη ζεστη και την εγκληματικη υγρασια του Ακομπο, μιας πολης ξεχασμενης απ' ολους, στο Νοτιο Σουδαν.

Αν συνυπολογιζε σ' ολα αυτα πως απειχαν χρονικα λιγοτερο απο μια βδομαδα απο την πρωτοχρονια και το νεο ετος απορουσε πως αυτος ο λεπτοκαμωμενος Ιρλανδος αντεχε ακομα.

                   ==========================

Ο υποκωφος γδουπος του νεαρου που μολις ειχε πεσει απο το καθισμα του στο μπαρ με δυναμη στο πατωμα του διεκοψε αποτομα τις σκεψεις  κι ετρεξε να σκυψει απο πανω του. Καταλαβε πως τιποτα το ανησυχητικο δεν συνεβαινε οταν τον ειδε, ακομα ξαπλωμενο στο πατωμα, να του μουρμουραει πως ηθελε κι αλλο Redbreast. Τον αφησε να παραμιλαει κι βγηκε απο το μπαρ να βρει τον Ντουαντα Μικεμπ, τον οδηγο του. Τον εντοπισε λιγα μετρα πιο κατω να συνομιλει με καποιους ομοεθνεις του ενω ταυτοχρονα χειρονομουσε εντονα στον αερα. Του εξηγησε τι ειχε συμβει και οι δυο αντρες επεστρεψαν στο μπαρ την στιγμη ακριβως που ο μεθυσμενος Λιαμ ειχε γειρει προς την μεσα μερια του μπαρ προσπαθωντας να πιασει το Redbreast.

Με κοπο ο Ντουαντα κατορθωσε να τον αποσπασει απο το μπαρ και σχεδον κουβαλωντας τον μπορεσε να φτασει στο ξενοδοχειο του. Τον ξαπλωσε στο κρεβατι του και μεχρι να βγει απο το δωματιο του ο Λιαμ Φινλευ ειχε ηδη αποκοιμηθει. Θα τον χρειαζοταν αυτον τον υπνο, την επομενη ειχε πρωινο εγερτηριο και δυσκολη μερα ν' ακολουθει.

               ================================
Το μονο θετικο με το σφυροκοπημα στα μηλιγγια του ηταν πως ενιοτε αποκτουσε ρυθμο κι ετσι γινοταν επιεικως υποφερτο, ομως το μονο πραγμα που μπορουσε τωρα να βοηθησει ηταν ενας δυνατος, ντοπιος καφες. Η νοερη ικεσια του εισακουστηκε απο ακατανοητες δυναμεις και η πορτα του δωματιου του ανοιξε αποτομα. Ο Ντουαντα, ο οδηγος του, μολις ειχε μπει μεσα κρατωντας μια κουπα αχνιστο καφε. Μετα την τριτη γουλια ενοιωθε πως συνερχοταν.
-'Εισαι δυο μερες εδω και το μονο που εχεις καταφερει ειναι ν' αδειαζεις την καβα του Ο' Νερι. Σημερα, οτι και να γινει, θα παμε για την φωτογραφιση' του ειπε επιτακτικα.
Ο Λιαμ τον κοιταξε μ' ενα παραπονεμενο υφος σαν μικρο παιδι που μολις ειχε κανει σκανταλια.
-'Δεν ξερω' ειπε 'η αληθεια ειναι πως δεν αισθανομαι πολυ καλα'.
-'Δεν εχεις περιθωριο πια Λιαμ' απαντησε ο Ντουαντα 'περνανε οι μερες'.
-'Εχεις δικιο, το ξερω' αναστεναξε ο Λιαμ και σηκωθηκε αργα. 'Πηγαινε να ετοιμασεις το αυτοκινητο και σε δεκα λεπτα θα ειμαι κατω' προσθεσε.
                 ==================================
Το περιοδικο με το οποιο συνεργαζοταν τον ειχε στειλει εκει για μια σειρα φωτογραφιων ενος σπανιου ειδους νυχτεριδας 'παντα' που ειχε ανακαλυφθει πριν μερικα χρονια. Του καλυπτε τα εισιτηρια, την διαμονη σε ξενοδοχειο, την μισθωση οδηγου και ολοκληρο το ποσο που θα δαπανουσε για τον εαυτο του προσκομιζοντας τις απαραιτητες αποδειξεις. Κατω απο αλλες συνθηκες ολο το σεναριο θα φανταζε ιδανικο μα για τον Λιαμ, που στο μυαλο του ειχε πλασει κατι που ουδεμια σχεση ειχε με αυτο που συναντησε, αυτο ολο εμοιαζε περισσοτερο με καταναγκαστικα εργα παρα με δουλεια. Επρεπε ομως να ξεμπερδευει απο κει το συντομοτερο δυνατον γιατι ειχε υποσχεθει στην Τζουν πως θα εκαναν μαζι πρωτοχρονια.
Θεε μου, ειχε ξεχασει σχεδον τελειως την Τζουν. Δεν ειχε καν κοιταξει ακομα για δωρο.
Ο συνδυασμος Τζουν και καφε τον συνεφερε τελειως. Ο Ντουαντα ειχε δικιο. Σημερα επρεπε να ξεκινησει την φωτογραφιση κι αν ηταν τοσο καλος οσο ο ιδιος πιστευε αλλα υποστηριζαν και οι αλλοι, ισως σε δυο μερες να ειχε φερει σε περας την αγγαρεια της νυχτεριδας 'παντα'.
                 ================================
Ενα απο τα θετικα της ολης καταστασης ηταν πως η συγκεκριμενη νυχτεριδα σουλατσαριζε και με το φως της ημερας, πραγμα που σημαινε πως δεν ηταν αναγκαιο να τσαλαβουταει μεσα σε λασπονερα στα μαυρα σκοταδια διχως να βλεπει την μυτη του ψαχνοντας για κατι που εκμεταλλευομενο την νυχτα θα του εβγαζε ισως κοροιδευτικα την γλωσσα για την προσπαθεια του. Ο Ντουαντα απο την αλλη ηταν ο καλυτερος οδηγος που μπορουσε να βρει στο Ακομπο και τον ειχε διαβεβαιωσει πως ηξερε ακριβως που θα τον πηγαινε για την φωτογραφιση.
Αυτος ηταν ακριβως και ο λογος που οσο και να δυσανασχετησε οταν εφτασαν, μετα απο δυο ωρες διαδρομη ακολουθωντας το ποταμι Πιμπορ, στο προορισμο τους δεν εκανε κανενα σχολιο.
Για τις επομενες τρεις σχεδον ωρες τραβουσε φωτογραφιες αυτης της παραδοξης νυχτεριδας μεχρι που η κουραση κατεβαλλε το κορμι του. Δεν θα εβλεπε ποτε τον μικρο οικισμο ενα χιλιομετρο πιο περα αν δεν ειχε ανεβει σ' ενα λοφισκο ακολουθωντας ενα μικρο σμηνος νυχτεριδων μοχθωντας για καποιες εντυπωσιακες ληψεις.
                ==================================
Στην επιμονη αρνηση του Ντουαντα να πανε μεχρι εκει αντεταξε το επιχειρημα πως ηθελε να τραβηξει και καποιους ντοπιους που ζουσαν τοσο κοντα σ' εκεινο το περιεργο πλασμα και να μαθει την γνωμη τους. Ομως, μολονοτι δεν ρωτησε αρχικα, η αρνηση του οδηγου του γεννησε αποριες. Ο οικισμος δεν ηταν κατι αλλο απο μερικα λασποσπιτα, χτισμενα διπλα ακριβως στο ποταμι και προς μεγαλη απογοητευση του Λιαμ οι μονοι κατοικοι εκεινη την στιγμη ηταν ενα τσουρμο πιτσιρικια που επαιζαν στα βρωμονερα. Οπως του ειπε ο Ντουαντε οι λιγοι ενηλικες που υπηρχαν ειχαν βγει πολυ νωρις ανοικτα στο ποταμι για την καθημερινη ψαρια και θα επεστρεφαν λιγο πριν την δυση του ηλιου. Ετσι ο Λιαμ, χρησιμοποιωντας τον Ντουαρτε σαν μεταφραστη, αποπειραθηκε να συνομιλησει με τα παιδια. Στην εκπληξη του οταν του ευχηθηκαν καλα Χριστουγεννα και καλο νεο ετος ο οδηγος του εξηγησε πως ηταν βαπτισμενοι χριστιανοι, γνωριζαν δε και ακολουθουσαν τα εθιμα των ημερων. Απ' ολα τα παιδια που ειχαν συνωστιστει γυρω του εντυπωση του εκανε ενα κοριτσακι που δεν ειχε βγαλει αχνα. 
                 ===============================
Ουτε ο ιδιος δεν καταλαβε ποια παρορμηση ηταν αυτη που τον εκανε να ρωτησει τι δωρο ηθελαν να τους φερει ο Αγιος που ειχε την τιμητικη του εκεινες τις μερες. Ομως παρα τις επανειλημμενες φορες που ρωτησε κανενα απο τα παιδια δεν μιλησε κι αυτο ηταν κατι που τον παραξενεψε.
Τις τρεις επομενες μερες συνεχιζε να πηγαινει στο σημειο που ζουσε η νυχτεριδα 'παντα' και να επισκεπτεται τον οικισμο. Την τριτη μερα, την ωρα που ετοιμαζονταν να φυγουν, εγιναν ολα.
Ο Ντουαντα ηταν πολυ ανησυχος, τον προετρεπε να φυγουν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν και υποκυψε στις πιεσεις του ενω ρωτουσε επιμονα το γιατι. Την ωρα που εμπαινε στο τζιπ, το αμιλητο τοσες μερες κοριτσακι ετρεξε, του εδωσε ενα τσαλακωμενο χαρτι κι εξαφανιστηκε.
Αυτα που συνεβησαν μετα δεν του εδωσαν την ευκαιρια να δει τι υπηρχε στο χαρτι.
Ενα συνοθυλευμα θρυμματισμενων τζαμιων ποτισμενα με ζεστο αιμα και κομματια σαρκας τον περιελουσαν ενω βρισκοταν καθισμενος στο καθισμα του συνοδηγου και για μερικα δευτερολεπτα παρεμεινε μαρμαρωμενος διχως καμια αντιδραση.
                  ==============================
Στις ερωτησεις των αστυνομικων στο τμημα του Ακομπο δεν θυμοταν καθολου πως ειχε ριξει το ακεφαλο, αψυχο σωμα του Ντουαντα στο δικο του καθισμα και ειχε βρεθει πισω απο το τιμονι. Μολονοτι ειχαν περασει ωρες απο το συμβαν τα χερια του ετρεμαν ακομα ενω κατα διαστηματα τα ματια του επαιρναν ενα απλανες βλεμμα. Του εξηγησαν πως ειχαν δεχτει επιθεση απο καποιο παρανομο στρατιωτικο παρακλαδι του SPLM-IO που λυμαινοταν την περιοχη επειδη ειχαν επισκεφθει τον οικισμο που το SPLM-IO θερουσε δικο του.

Τα πραγματα ηταν απλα. Οσοι δεν συντασσονταν με τον SPLM-IO ηταν πιθανοι αντιπαλοι κι επρεπε να εξοντωθουν. Οταν ο Λιαμ ρωτησε για την τυχη του οικισμου οι αστυνομικοι απλα σηκωσαν αδιαφορα τους ωμους. Εκαναν οτι μπορουσαν μα δεν θα τα εβαζαν με πληρη εξοπλισμενη στρατιωτικη μοναδα. Τον κρατησαν ολο το βραδυ για καταθεση και τον αφησαν λιγο πριν ξημερωσει να γυρισει στο ξενοδοχειο του με τον ορο να επεστρεφε την επομενη. Βρηκε κουραγιο να κανει ενα μπανιο για να ξεπλυνει τα κοματια του Ντουαντα απο πανω του και βυθιστηκε σ' εναν ληθαργικο υπνο.
                  ================================ 

Οταν ξυπνησε ηταν αργα το μεσημερι. Πηρε τηλεφωνο στο αεροδρομιο να κλεισει εισιτηριο για την πρωτη πρωινη πτηση που υπηρχε την επομενη. Δεν εμενε δευτερολεπτο πια σ'αυτην την χωρα, αυτο που ειχε βιωσει ηταν πανω απο τις δυναμεις του. Πηγε στο αστυνομικο τμημα για την ολοκληρωση της καταθεσης του και διαπιστωσε πως ολοι ηταν αναστατοι. Ρωτησε να μαθει τι συνεβαινε κι ενας αστυνομικος του ειπε πως ο οικισμος ειχε δεχτει επιθεση απο το SPLM-IO και ηδη περιπολικα και ασθενοφορα εσπευδαν στην περιοχη. Ενοιωσε ενα κομπο να του σφιγγει το στομαχι και ζητησε να μεταβει και ο ιδιος εκει με καποιο περιπολικο. Παραδοξως οι αστυνομικοι του εκαναν το χατηρι. Οταν εφτασε εκει δεν του επετρεψαν να περασει την περιμετρικη ζωνη που ειχε ηδη δημιουργηθει. Τα φτωχα αγγλικα των αστυνομικων δεν βοηθουσαν στο να καταλαβει τι ειχε ακριβως συμβει μα μερικα πραγματα δεν απαιτουν μεταφραση για να τα καταλαβει καποιος. Τα ξεσκεπαστα φορεια με τους νεκρους περνουσαν απο μπροστα του μα αυτος ειχε ματια μονο για ενα, βουτηγμενο στα αιματα μ' ενα κοριτσακι πανω του.
                   ===============================
Το χερι του ασυναισθητα πηγε στην τσεπη του κι εβγαλε το τσαλακωμενο χαρτι που του ειχε δωσει το κοριτσακι πριν συμβουν ολα αυτα τα γεγονοτα. Ηταν γραμμενο στην τοπικη διαλεκτο και ζητησε απο εναν αστυνομικο να του το μεταφρασει. Καθε ικμαδα δυναμης που ειχε χαθηκε αποτομα κι επεσε στα γονατα με το κεφαλι σκυμμενο ενω το χαρτι γλυστρησε απο τα δαχτυλα του.
Εκλαιγε. Δεν περιμενε ποτε πως θα συνεβαινε κατι τετοιο μα εκλαιγε γοερα. Τα ματια του ειχαν θολωσει απο τα δακρυα ενω λυγμοι τρανταζαν καθε λιγο το κορμι του.
Αν υπηρχε Θεος αυτο το μερος δεν το ηξερε. Αν υπηρχε Θεος αυτο το μερος δεν τον ενοιαζε.
Λιγο πιο περα το κουρελοχαρτο που του ειχε πεσει απο τα δαχτυλα επεπλεε στα θολα, βρωμικα νερα που αφαιρουσαν γοργα οτι ειχε γραφτει πανω του σβηνοντας το για παντα.
Για λιγα δευτερολεπτα ακομα αν καποιος το κοιταζε θα μπορουσε ακομα να το διαβασει και να μαθει ποιο ηταν το δωρο που ειχε ζητησει το κοριτσακι για το νεο ετος. 
'Να ειμαστε ολοι ακομα ζωντανοι οταν ερθει ο καινουργιος χρονος'.





                                                      
                                                                 ΤΕΛΟΣ

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ







                                                            

                           
                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6










Ενοιωσε την καυτη ανασα της σκοτεινης μορφης που βρισκοταν απο πανω του και προσπαθησε ν' αποτραβηξει το προσωπο του μα διαπιστωσε με τρομο πως οση προσπαθεια και να κατεβαλλε του ηταν αδυνατον να κινηθει. Ο τρομος γιγαντωθηκε ραγδαια οταν διαπιστωσε πως του ηταν αδυνατον να κουνησει ακομα και το μικρο του δαχτυλακι κι εξαφνα η συνειδητοποιηση πως ηταν κυριολεκτικα ερμαιο αυτης της ακαθοριστης φιγουρας του εφερε ενα νεο κυμα πανικου και η αισθηση της απογνωσης και της απελπισιας θρονιαστηκε για τα καλα σε καθε κυτταρο σκεψης του. Περισσοτερο ενοιωσε παρα ειδε την απειλητικη κινηση της φιγουρας και καθηλωμενος οπως ηταν ειδε το χτυπημα να ερχεται διχως να μπορει ν' αντιδρασει. Αν ολα τ' αλλα μπορουσαν να ειναι απλα στην φαντασια του ο πονος που ενοιωσε ηταν περα για περα αληθινος. Ο ιδιος αυτος πονος φανηκε σαν να λειτουργησε και σαν θετικος καταλυτης αφου διαπιστωσε πως ειχε και παλι τον ελεγχο του σωματος του. Με μια αποτομη κινηση εσπρωξε μακρια την φιγουρα απο πανω του ενω ταυτοχρονα ανοιγε τα ματια του.
                 ==============================
-'Κουλσακ !! Μα τις ομιχλες του Σερμπον τι επαθες και με χτυπας τρελο-Στι' ?
-'Ενταξει, μια χαρα ειναι' ειπε ο Κουλσακ απευθυνομενος στους υπολοιπους. 'Σας το ειπα, αυτο χρειαζοταν για να ξυπνησει, δεν σας το ειπα' ? συμπληρωσε μ' ενα τονο αυτοπεποιθησης στη φωνη 'να με ακουτε αλλη φορα' ολοκληρωσε την φραση του.
-'Τριξ, Τιλ, τι εγινε εδω' ? ρωτησε ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις αφου ειχε συνελθει πληρως.
-'Λιποθυμησες, αυτο ειναι ολο' απαντησε λακωνικα ο Τιλ.
-'Και δεν ησουν ο μονος' συμπληρωσε ο Γκραφ. 'Ολοι καποια στιγμη λιποθυμησαμε'.
-'Απλα εσυ δεν ξυπνουσες με τιποτα' ειπε ο Ριγκελ κουνωντας το κεφαλι του.
-'Κι αυτος ηταν λογος να με βαραει ο Κουλσακ' ? 
-'Ειπε πως ηξερε πως να σ' επαναφερει' ειπε ο Μερανγκ. 'Δεν ειχαμε λογο να τον αμφισβητησουμε'.
Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις εκατσε οκλαδον κι εριξε μια ματια τριγυρω του ενω ταυτοχρονα κρατουσε το πονεμενο του μαγουλο, εκει που τον ειχε χτυπησει ο Κουλσακ.
                 ================================
-'Που ειναι ο Νεκαρ' ? ρωτησε διαπιστωνοντας πως ενα μελος του πληρωματος απουσιαζε. 'Που βρισκομαστε ? Το σκαφος ? Το φορτιο' ?
-'Ηρεμησε Ελ' ειπε η Βεγκατριξ 'ενα ενα, ηρεμησε. Ο Νεκαρ ελεγχει το φορτιο, ειναι μια χαρα'.
Ο Ελλερυ δοκιμασε να σηκωθει και η αποτομη κινηση του εφερε μια απροσδοκητη ζαλαδα. Ακουμπησε στο τοιχωμα του σκαφους για να μην σωριαστει και πηρε μια βαθια ανασα.
-'Πειτε μου λιγο τι εχει γινει' ειπε.
-'Τι θες ν' ακουσεις πρωτα' ? ειπε η Βεγκατριξ 'τα ευχαριστα η τα δυσαρεστα' ?
-'Εχει απ' ολα βλεπω. Ξεκινα με τα ευχαριστα' ειπε ο Ελλερυ.
-'Ειμαστε ολοι ζωντανοι' ειπε η Βεγκατριξ. 'Ετοιμος ν' ακουσεις τ' ασχημα' ?
-'Οτι και να ηταν αυτο που μας ρουφηξε στον αστεροειδη' αρχισε ο Γκραφ 'προφανως διεθετε ενα τετοιο βαρυτικο πεδιο που ομοιο του δεν εχουμε ξαναδει. Ειναι θαυμα πως το Γιζγκαρνοφ δεν διαλυθηκε και εμεις απλα λιποθυμησαμε. Κανονικα θα επρεπε ολοι μας να ειμαστε σωματιδια αναμειγμενα με αστρικη σκονη και να αιωρουμαστε στο κενο'.
              ===============================
-'Σαν να κανεις ελευθερη πτωση απο τα 5000 μετρα χωρις προστατευτικα απο ενα φαραγγι του Γκαρ' προσθεσε ο Μερανγκ. 'Καταλαβαινεις'.
Ο Ελλερυ κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του, δειγμα πως καταλαβαινε απολυτα.
-Δυστυχως δεν εχουμε την παραμικρη ιδεα για το που βρισκομαστε' ειπε ο Ριγκελ.
-'Δεν λειτουργει τιποτα στο σκαφος, τα παντα ειναι σβηστα' προσθεσε με την σειρα του ο Τιλ.
Ο Ελλερυ κοιταξε την Βεγκατριξ περιμενοντας ν' ακουσει καποιο θετικο νεο.
-'Οτι και να δοκιμασα απεδειχθη ματαιο. Το σκαφος ειναι εντελως νεκρο'.
-'Εχει κι αλλα ασχημα' ? ρωτησε απογοητευμενος ο Ελλερυ.
-'Μα μολις αρχισαμε Ελ' εκανε ο Κουλσακ.
-'Το φορτιο' ? ειπε ο Ελ ριχνοντας μια φαρμακερη ματια στον Κουλσακ.
-'Ξεχνα το φορτιο' ακουστηκε μια φωνη πισω τους. 'Υπαρχει ηδη διαρροη στις κυψελες και με το σκαφος σ' αυτην τη κατασταση ειναι αδυνατον να την σταματησουμε' ειπε ο Νεκαρ.
               ===============================
-'Θελεις να πεις πως θα το χασουμε ολο' ? ρωτησε φανερα απογοητευμενος ο Τιλ.
-'Αυτη ειναι η ανωδυνη πλευρα της ασχημης εκδοχης για την απωλεια του φορτιου' ειπε ο Νεκαρ κατορθωνοντας ετσι να τραβηξει την προσοχη ολων πανω του.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε ο Ριγκελ.
-'Με τον τροπο που ειναι αποθηκευμενο το φως συντομα θα εχουμε το φαινομενο ' ρωγμη στο φραγμα' και καλα θα κανουμε να ειμαστε προετοιμασμενοι' απαντησε ο Νεκαρ.
-'Ρωγμη στο φραγμα'. Μα τι λες' ? εκανε απορημενη η Βεγκατριξ.
-'Οταν υπαρξει η παραμικρη ρωγμη σ' ενα φραγμα νερου ολος ο υδατινος ογκος που συγκρατειται δεν θα περασει απο αυτην την μια ρωγμη ξερεις. Η πιεση θα την διευρυνει και καποια στιγμη το νερο θα ισοπεδωσει ολοκληρωτικα το φραγμα και θα περασει'.
-'Και ποτε υπολογιζεις να συμβει αυτο εδω' ? ρωτησε ο Γκραφ.
-'Ειναι ζητημα μερικων λεπτων' απαντησε γαληνια ο Νεκαρ.
                   ================================
-'Αλλα ασχημα νεα' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Μην μου πειτε πως αυτα ηταν ολα'.
-'Εχει κι αλλα Ελ' εκανε ο Κουλσακ 'ορεξη να εχεις ν' ακους'.
Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις εκανε μια κινηση με τα χερια σαν να ελεγε 'συνεχιστε, εδω που φτασαμε ειμαι ετοιμος ν' ακουσω τα παντα'.
-'Δεν εχουμε ιδεα που βρισκομαστε' ειπε η Βεγκατριξ ξεφυσωντας.
-'Εννοεις δεν ξερουμε σε ποιο συστημα ειμαστε' ? εκανε απορημενος ο Ελ.
-'Αν ηταν αυτο θα το θεωρουσαμε καλο νεο' απαντησε ο Τιλ και ψευτοχαμογελασε.
-'Υπαρχει καποιος εδω να μπορεσει με απλα, κατανοητα λογια να μου εξηγησει τι γινεται' ? ξεσπασε ο Ελ. 'Να σας θυμησω πως ημουνα λιποθυμος τοση ωρα και συνηλθα επειδη εφαγα ξυλο και το κεφαλι μου ακομα δεν ειναι σε καλη κατασταση'.
-'Ηρεμησε Ελ' ειπε ο Μερανγκ 'ουτε εμεις ειμαστε σε καλυτερη κατασταση ξερεις'.
Ο Ελλερυ ψιθυρισε μια 'συγγνωμη' κι εκανε μια κινηση συγκαταβασης.
                              ==============================
-'Το προβλημα ειναι πως δεν γνωριζουμε που βρισκεται αυτη τη στιγμη το Γιζγκαρνοφ. Αιωρουμαστε στο διαστημα, εχουμε προσγειωθει πανω σε καποιο αγνωστο σωμα ? Ειναι αδυνατον να καταλαβουμε τη θεση του σκαφους, ποσο μαλλον να εχουμε εστω απλες υποψιες οσον αφορα το συστημα στο οποιο μπορει να ειμαστε' ειπε ο Γκραφ.
-'Ειναι καλυτερα να ριξει μια ματια εξω' ειπε ο Κουλσακ.
-'Τι ειναι εξω' ? εκανε απορημενος ο Ελλερυ ακολουθωντας τους υπολοιπους στο κεντρικο, μπροστινο φινιστρινι κολλωντας το προσωπο του πανω του.
-'Μα τις κατακομβες του Μπουραζ' ειπε λιγα δευτερολεπτα μετα. 'Ειναι απολυτο σκοταδι εξω, τοσο πηχτο και συμπαγες που δεν θα επρεπε να βλεπω τιποτα, ομως βλεπω, αχνα εστω αλλα...δεν ειναι δυνατον...δεν μπορει να συμβαινει κατι τετοιο, αποκλειεται'...προσθεσε ενω η φωνη του εσβηνε σταδιακα μεχρι που δεν ακουγοταν πια καθολου.
-'Ουτε εμεις μπορουμε να το κατανοησουμε' ειπε ο Νεκαρ.
              ================================
-'Υπαρχει ενα αμυδρο φως, ελαχιστο μεν αλλα υπαρχει και μοιαζει να προερχεται μεσα απο το σκοταδι' ψελλισε ο Ελλερυ. 'Πως ειναι δυνατον να συμβαινει κατι τετοιο' ? 
-'Δεν μπορει να συμβαινει, αντιβαινει καθε κανονα που γνωριζουμε στο γνωστο συμπαν' εκανε η Βεγκατριξ 'πραγμα που σημαινει οτι δεν βρισκομαστε πουθενα οικεια. Δεν ξερω τι ηταν αυτο που μας ρουφηξε, οπου και να μας εφερε ομως οτι γνωριζουμε μπορει να μην ισχυει'.
-'Αν οντως συμβαινει κατι τετοιο, τοτε'...ξεκινησε να λεει ο Τιλ μα ποτε δεν ολοκληρωσε.
Το τρανταγμα τους βρηκε απροετοιμαστους και τους  πεταξε ολους σε διαφορετικες κατευθυνσεις. Το 'ρωγμη στο φραγμα' του Νεκαρ μπορει να διηρκεσε ελαχιστα δευτερολεπτα μα τ' αποτελεσματα του ηταν ακρως εντυπωσιακα. Το αποθηκευμενο μεταχειρισμενο ηλιακο φως ξεχυθηκε με τετοια ενταση απο τις κυψελες στον περιβαλλοντα χωρο που τρανταξε το Γιζγκαρνοφ και το πληρωμα του. Ομως αυτο που τους παρειχε οπτικα για λιγα δευτερολεπτα πριν απλα εξαφανιστει μεσα στο σκοταδι ηταν κατι το απιστευτο.   
                     ===============================
Ολοι τους προλαβαν, εστω και για λιγο, να δουν που βρισκονταν. Το Γιζγκαρνοφ εμοιαζε να ειναι σφηνωμενο αναμεσα σε παραλληλογραμμους κλωβους καποιου αγνωστου ενεργειακου πεδιου, καποιοι δε απ' αυτους που εμοιαζαν να εχουν ερθει σε αμεση επαφη με το αστροπλοιο ειχαν χασει το σχημα και την μορφη τους και παρουσιαζαν κενα στα σημεια που αγγιζαν το Γιζγκαρνοφ. Εμοιαζε σαν το αστροπλοιο να ειχε πεσει με τοση δυναμη πανω σ' αυτους τους εκατομμυρια κλωβους που οσους ειχε ακουμπησει τους ειχε καταστρεψει. Το πιο εντυπωσιακο ομως ηταν πως ολοι τους ειδαν πως οι κλωβοι ηταν αδειοι, κενοι περιεχομενου. Η εικονα ηταν σοκαριστικη, ακομα και γι αυτο το πληρωμα που δεν ειχει ζησει λιγα στις πιο παραδοξες γωνιες του συμπαντος. Ομως αυτο ξεπερνουσε καθε οριο, καθε φαντασια.
-'Τι ειναι ολα αυτα ? Που βρισκομαστε' ? ψιθυρισε χαμηλοφωνα ο Ελλερυ.
Κανεις δεν μιλησε μεχρι που ενας αλλος ψιθυρος σκορπισε τον πανικο και τον τρομο.
-'Ποιος τα εχει φτιαξει ολα αυτα και που ειναι' ? αναρωτηθηκε ο Κουλσακ. 
                      ============================
Για λιγο εμειναν να κοιτανε ο ενας τον αλλον. Ειχαν πια απειρα ερωτηματα μα καμμια απαντηση κι αυτο τους ειχε τρομοκρατησει. Το χαμενο φορτιο, το ακινητοποιημενο και ουσιαστικα αχρηστο Γιζγκαρνοφ, ο τροπος με τον οποιον θα επεστρεφαν απο κει που ειχαν ερθει, ολα παραμερισαν μπροστα στο αμειλικτο ερωτημα που ειχε θεσει ο Κουλσακ.
Ο μονος που ειχε μεινει κολλημενος ακομα στο φινιστρινι κοιτωντας ακομη εξω ηταν ο Γκραφ και η δικη του, πανικοβλητη φωνη ηταν που τους κινητοποιησε και παλι.
-'Εκει !! Εκει' ειπε δειχνοντας με το χερι του καπου μεσα στο αρχεγονο σκοταδι. 'Καποιος ειναι εκει, μολις ειδα καποιον να στεκεται εκει'.
Ορμησαν ολοι προς το μερος του προσπαθωντας να δουν εκει που εδειχνε. Σαν ενα αορατο, γιγαντιο χερι να τους ειχε πιασει ολους μαζι, εκαναν ταυτοχρονα δυο βηματα πισω.
Εκει που εδειχνε ο Γραφ, αναμεσα στους κατακερματισμενους κλωβους, μια σκοτεινη, εφιαλτικη φιγουρα εμοιαζε να αιωρειται περιστοιχισμενη απο το φρικαλεο σκοταδι. 


                       

                                        ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ













Ηπιε αλλη μια γουλια απο το ουισκι του και συνεχιζε να κοιταει απεναντι. Ηξερε πως τιποτα δεν επροκειτο να γινει οσο εξακολουθουσε να καθεται στο καναπε του και απλα ν' ατενιζει. Αν ηθελε να γινει η δουλεια επρεπε να σηκωθει και να ξεκινησει το συντομοτερο δυνατον. Η αληθεια ηταν πως δεν λειτουργουσε σωστα υπο πιεση κι αυτη τη δεδομενη στιγμη η πιεση ηταν ασφυκτικη. Επρεπε να σηκωθει, να ψαξει να βρει τα στολιδια και μετα να τα τοποθετησει επανω του με τον ιδιο τροπο που εκανε εκεινη αν ηθελε να εχει το ιδιο εντυπωσιακο αποτελεσμα που θυμοταν. Θα προλαβαινε ομως ? Ηξερε πως ηταν θεμα λιγων ωρων μεχρι να φτασουν και σ' αυτον και τοτε τιποτα απ' ολα αυτα δεν θα ειχε νοημα και σημασια. Οταν τον εβρισκαν θα ηταν και το τελος του, ενα τελος που ποτε δεν ειχε φανταστει πως μπορουσε να συνεβαινε παραμονη Χριστουγεννων. Ηδη ομως τα ειχε καταφερει καλυτερα απο πολλους αλλους που ειχαν εξοντωθει πολυ πιο γρηγορα, απλα τωρα ειχε ερθει η σειρα του.
Ηπιε αλλη μια γουλια ουισκι και σηκωθηκε αργα απο τον καναπε.
                 ================================
Προερχοταν απο μια ακομη αποτυχια στο ψαξιμο οταν ακουσε το ξυλο της βεραντας να τριζει απαλα. Ειχαν ερθει κιολας ? Μα δεν ειχε προλαβει να κανει τιποτα. Ενα κυμα απογοητευσης τον πλημμυρισε κι ενα πικρο χαμογελο εκανε την εμφανιση του στο προσωπο του.
Πηρε μια βαθια ανασα, εκατσε παλι στον καναπε, πηρε το ποτηρι με το ουισκι στα χερια του και στυλωσε τα ματια του στην πορτα. Εκεινη ανοιξε ξαφνικα, χωρις προειδοποιηση.
Το πλασμα που μολις ειχε μπει μεσα θα μπορουσε καλλιστα να ειναι το πιο αρρωστημενο κυημα μιας παραληρηματικης, οργιαζουσας φαντασιας. Στην θεση του κεφαλιου υπηρχε μια διαυγης σφαιρα, σαν κρυσταλλινη, που συνεχως αλλαζε χρωματα αναλογα με τις διαθεσεις του ιδιοκτητη του, ο κορμος ηταν ενα συμπλεγμα απο ζωντανα καλωδια - η κατι παραπλησιο - που κινουνταν αεναα προς καθε κατευθυνση κι ενιοτε χανονταν μεσα στην κρυσταλλινη σφαιρα, ενω αντι για χερια και ποδια το ον διεθετε ευπλαστες, ζελατινωδεις αποληξεις που αναλογα με τις ορεξεις του πλασματος γινονταν διαφανεις η συμπαγεις με μια αποκρουστικη μυρωδια. 
                     =============================
-'Καθησε' ειπε ο αντρας διχως και ο ιδιος να καταλαβει πως ειχε ξεστομισει κατι τετοιο.
Το ον τον κοιταξε εξονυχιστικα και διχως να γυρισει εκανε ενα νευμα με μια απο τις ζελατινωδεις αποληξεις του προς την πορτα. Η κινηση αυτη φρεναρε αποτομα ενα αλλο ζευγαρι αποληξεων να εισελθει στο σπιτι κοκκαλωνοντας τες στο ανοιγμα της πορτας. Μια δευτερη κινηση ηταν νοημα για την αποληξη ν' αποσυρθει κλεινοντας πισω την πορτα.
-'Θα πιεις ενα' ? ειπε ο αντρας ενω ταυτοχρονα κραδαινε το ποτηρι με το ουισκι στον αερα προσπαθωντας να κανει το ον να καταλαβει τι του ελεγε. 'Ειναι απο τα καλυτερα που υπαρχουν' προσθεσε 'δεν τα φτιαχνουν πια οπως παλια'.
-'Δεν ειναι συμβατο μαζι μου' απαντησε το ον με μια φωνη σαν να περνουσε απο παλιο ασυρματο γεματο παρασιτα. 'Δεν θα ελεγα οχι ομως για ενα κουτι απ' αυτα' ειπε και με μια αποληξη εδειξε ενα κουτι σπιρτα ακουμπισμενα στο γεισο του αναμμενου τζακιου.
-'Παρε οσα θες' ειπε ο αντρας μ' ενα χαμογελο. 'Δεν θα μου χρειαστουν εμενα πια'.
                 =================================
Το πλασμα αρπαξε με τις αποληξεις του τρια κουτια σπιρτα και κατελαβε τον καναπε που βρισκοταν αντικρυστα στον αντρα. Η κρυσταλλινη σφαιρα στριφογυριζε προσπαθωντας να καταγραψει τον χωρο ενω τα σπιρτα αφομοιωνονταν απο τις αποληξεις σε δευτερολεπτα.
-'Τσαρλι ΜακΚορμικ' ειπε ο αντρας πινοντας αλλη μια γουλια απο το ουισκι του.
Ενας ηχος σαν τριβη μεταλλου σε μεταλλο τον εκανε να πιστεψει πως αυτο ενδεχομενως θα μπορουσε να ηταν το ονομα του εξωπραγματικου πλασματος και αμεσως το ξεχασε γνωριζοντας  πως δεν θα μπορουσε ποτε να το προφερει. 
-'Ειμαι ο τελευταιος εδω στην πλαγια' ? ρωτησε ο Τσαρλι.
-'Νομιζω πως οχι' απαντησε παντα με την ιδια φωνη το ον. 
-'Βρηκατε μερα να ερθετε' ειπε ο Τσαρλι ενω ταυτοχρονα αναβε ενα τσιγαρο.
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε το ον ενω παρακολουθουσε με ενδιαφερον την αναρχη πορεια του καπνου στον αερα μεχρι την στιγμη που διαλυοταν εντελως. 
                 ================================
-'Παραμονη Χριστουγεννων σημερα. Αλλα τι σου λεω τωρα εσενα. Που να ξερετε η να καταλαβετε τι ειναι Χριστουγεννα για μας τους γηινους. Μηπως ειχατε ποτε Χριστουγεννα εσεις εκει απ' οπου μας ηρθατε και μας εξοντωσατε ? Τελος παντως, κανε αυτο που πρεπει να γινει να τελειωνουμε μια ωρα αρχητερα' ειπε ο Τσαρλι.
-'Εξηγησε μου' ειπε το ον διχως να κουνηθει απο την θεση του.
Ο Τσαρλι πηρε μια βαθια ανασα, ηπιε λιγο ακομα απο το ουισκι του και ξεκινησε να μιλαει. 
Οταν τελειωσε παρατηρησε το πλασμα να δει τι εντυπωση του ειχαν κανει οσα ειχε ακουσει.
-'Τοσο σημαντικο ειναι για σας ο στολισμος αυτου του αντικειμενου λοιπον' ? ρωτησε.
-'Μα τι σου λεω τοση ωρα' ? εκανε ο Τσαρλι. 'Εγω δυστυχως δεν το ειχα ποτε με τον στολισμο, μεταξυ μας δεν του εδινα ποτε σημασια, ολα η κυρα τα εκανε. Αυτο ηταν και το μεγαλο της παραπονο, οτι δεν συμμετειχα, οτι ημουνα αδιαφορος. Αλλα δεν της ειπα ποτε ποσο πολυ μου αρεσε το αποτελεσμα, ποσο υπεροχο ηταν τελικα'.
                  ==============================
-'Γιατι' ? ρωτησε το πλασμα μ' εναν τονο σχεδον αποριας στην παραδοξη ομιλια του.
-'Τι τα σκαλιζεις τωρα' ? ειπε ο Τσαρλι σχεδον απογοητευμενος. 'Οτι εγινε εγινε, ανηκει πια στο παρελθον και στο παρον τα πραγματα δεν μοιαζουν ευοιωνα για μενα. Θα ηθελα να το εβλεπα μια τελευταια φορα πριν φυγω στολισμενο μα ξερω πως ο χρονος μου στερεψε πια'.
Το ον εμοιαζε σκεπτικο ενω αφομοιωνε και τα τελευταια σπιρτα που ειχε στις αποληξεις του.
-'Εχετε αυτην την περιεργη συνηθεια να κοιμαστε οταν ο τοπος δεν φωτιζεται' ειπε εξαφνα. 'Κι απο τι καταλαβαινω αυτο θα επρεπε να κανεις κι εσυ αυτη τη στιγμη. Γιατι λοιπον δεν πας ν' απενεργοποιηθεις και τα ξαναλεμε οταν επιστρεψει το φως' ?
Ο Τσαρλι κοντεψε να πνιγει με το ουισκι του ακουγοντας το.
-'Μου δινεις αυτη τη νυχτα δηλαδη' ? εκανε απορημενος.
-'Εσυ ειπες πως ειναι αυτη η παραμονη μεγαλη και σπουδαια για σενα. Σκεφτηκα πως θα ηθελες να την ζησεις' ειπε ενω ο Τσαρλι θα ορκιζοταν πως διεκρινε ενα χαμογελο στην ψυχρη κι ανεκφραστη κρυσταλλινη σφαιρα. 
                  =============================
Αφου σιγουρευτηκε πως ο αποκαμωμενος Τσαρλι ειχε αποκοιμηθει το ον σταθηκε στην μεση του δωματιου ενωνοντας ολες τις αποληξεις του σε μια. Μια αποκοσμη δεσμη φωτος, εμπλουτισμενη με καθαρη ενεργεια, αρχισε να δημιουργειται, να μεγαλωνει σταδιακα και να παιρνει μορφη. Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα μια εκτυφλωτικη γυναικεια φιγουρα στεκοταν εκπληκτη μαζι με το ον στο δωματιο. Δεν λεχθηκε ουτε μια λεξη, δεν ακουστηκε ουτε ψιθυρος.
Η γυναικεια φιγουρα ανοιξε την πορτα που οδηγουσε στο υπογειο και μετα απο λιγο επεστρεψε κρατωντας ενα κουτι που αφησε με προσοχη στο πατωμα. Οση ωρα εκανε να βγαλει τα στολιδια εξω το ον ειχε εντοπισει μερικα ακομη σπιρτοκουτα στο γεισο της κουζινας μα παραδοξως δεν τα πηρε για να τ' αφομοιωσει. Ειχε σταθει και παρακολουθουσε τις κνησεις της γυναικας που μεθοδικα, σχεδον με αιθεριες κινησεις τοποθετουσε διαφορα αντικειμενα πανω στο δενδρο. Εμοιαζε να ειναι κατι που ειχε κανει παμπολλες φορες, ηξερε ακριβως που πηγαινε το καθε τι με αποτελεσμα να τελειωσει μεσα σε λιγα λεπτα.
                  ================================
Τωρα ηταν η σειρα της ενεργειακης φιγουρας να σταθει και να παρακολουθησει το πλασμα που προσπαθουσε να κατανοησει το θεαμα που ειχε απεναντι του. Ενα τριγωνικο αντικειμενο, πλατυ στο κατω μερος που λεπταινε σταδιακα μεχρι την κορυφη του μ' ενα σωρο αντικειμενα πανω του που αντανακλουσαν το φως που ειχε εντεχνα τυλιχθει πανω στο αντικειμενο. Οσο και να προσπαθουσε ν' αντιληφθει την χρησιμοτητα η την αναγκαιοτητα του τιποτα απο τις απειρες γνωσεις του δεν το βοηθουσε. Οι αποπειρες που εκανε να το ταξινομησει καπου επεσαν στο κενο. Ηταν απλα ενα θεαμα που δεν ειχε απολυτως κανενα νοημα γι αυτο.
Ειδε την γυναικεια φιγουρα που το παρατηρουσε πια κι αυτη και προσπαθησε να μεταφρασει τις αντιδρασεις της αποτυγχανοντας εντελως και παλι. Τοτε την ειδε να το πλησιαζει και να κανει μια κινηση με το χερι της φερνοντας το κι ακουμπωντας το σε καποιο σημειο του φωτισμενου σωματος της. Διχως να λεχθει καμια φραση την ακουσε ολοκαθαρα.
-'Σ' ευχαριστω πολυ'.
                           ===========================
Διχως καμια παρεμβαση απο το πλασμα η φωτεινη γυναικεια φιγουρα αρχισε σταδιακα να εξασθενει, να χανει λαμψη μεχρι που εσβησε εντελως και χαθηκε απο μπροστα του.
Ηταν πανευκολο για το ον να σκαλισει τις αναμνησεις του Τσαρλι, να εντοπισει την γυναικεια εκεινη μορφη και με τις απιστευτες ιδιοτητες που διεθετε να την επαναφερει απ' οπου βρισκοταν και να της δωσει υποσταση για περιορισμενο χρονικο διαστημα. Αφου ειχε ολοκληρωθει οτι επρεπε να συμβει το πλασμα δεν ειχε λογο να συνεχισει να την κραταει ακομα εκει, ετσι την αφησε να επιστρεψει οπου πλεον ανηκε. Τωρα ειχε απομεινει μονο του στο δωματιο, μ' ενα σχεδον ξεψυχισμενο τζακι να καιει οριακα κι ενα αντικειμενο που συνεχιζε απροσκοπτα να φεγγοβολει μεσα στο σκοταδι. Επεστρεψε στον καναπε και καθησε.
Κοιταξε το αδειο ποτηρι του Τσαρλι ακουμπισμενο διπλα στο τραπεζακι και το τασακι με τ' αποτσιγαρα του κι αρχισε ν' αφομοιωνει τα σπιρτα που ειχε βρει ενω το βλεμμα του πια ειχε προσανατολιστει και παλι στο τριγωνικο αντικειμενο απεναντι του.
                 ==============================
Το φως ειχε επιστρεψει και χωνοταν αδιακριτα απο τις χαραμαδες του σπιτιου στο εσωτερικο του προσπαθωντας ζηλιαρικα να υποβαθμισει την φωτεινοτητα του τριγωνικου αντικειμενου. 
Το πλασμα εξακολουθουσε να παραμενει ακινητο στον καναπε ενω την ιδια στιγμη η φιγουρα του Τσαρλι εκανε την εμφανιση της στο κεφαλοσκαλο και μαρμαρωσε αποτομα.
Τα ματια του δεν χορταιναν το θεαμα του χριστουγεννιατικου δεντρου, ενος δεντρου στολισμενου με τον ιδιο τροπο που το εκανε η πολυαγαπημενη του γυναικα. 
Ενα τεραστιο χαμογελο εκανε την εμφανιση του στο προσωπο του την ιδια στιγμη που μια μικρη, ματωμενη κηλιδα εμφανιζοταν στο στηθος του κι αρχιζε να μεγαλωνει.
Το αψυχο σωμα του κατρακυλησε στην σκαλα και σταματησε μερικα εκατοστα απο το τριγωνικο αντικειμενο που εξακολουθουσε να σκορπαει φως τριγυρω.
Το πλασμα εξακολουθουσε να παραμενει καθισμενο στον καναπε κοιτωντας ποτε το αψυχο σωμα του Τσαρλι, ποτε το χριστουγεννιατικο δεντρο. Με μια ξαφνικη κινηση σηκωθηκε.
Ειχε τελειωσει με τον Τσαρλι, ηταν νωρις ακομα αλλα ειχε κι αλλα σπιτια που επρεπε να επισκεφτει σημερα.






                                ΤΕΛΟΣ
  

                          Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

-'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις !!! Παλι αυτος για μια ακομη φορα !!! Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' !!!

Η γροθια που δοθηκε στο τραπεζι ηταν τοσο δυνατη που αναποφευκτα επηρεασε ολα τ' αντικειμενα που βρισκονταν πανω του. Τα μεγαλυτερα και πιο ογκωδη απλα μετακινηθηκαν καποια εκατοστα μεταβαλλοντας την θεση τους απο καθετη σε οριζοντια, τα πιο ελαφρα ομως βρεθηκαν για κλασμα του δευτερολεπτου να αιωρουνται, να χανουν την επαφη με το τραπεζι και να υποκυπτουν στον ανελεητο νομο της βαρυτητας. Τα λιγα γυαλινα που υπηρχαν κομματιαστηκαν σε δεκαδες θρυμματα και σκορπισαν παντου ενω τα υπολοιπα, αφου κυλησαν για λιγο, σταθεροποιηθηκαν στα πιο απιθανα σημεια του πατωματος.

-'Δεν υπαρχει λοιπον τροπος να μην ξανακουσω αυτο το ονομα πια' ? ουρλιαξε σχεδον ο αντρας που ειχε προκαλεσει με την γροθια του ολη εκεινη την αναστατωση. 'Πως γινεται' συνεχισε ωρυωμενος 'να μην μπορουμε να εξαλειψουμε αυτο το ονομα δια παντος ? Ως ποτε θα μας περιπαιζει αυτο το αθλιο υποκειμενο' ?  

                           =============================

Η κοπελα στην ακρη του δωματιου ειχε παραμεινει ακινητη, παγωμενη, σχεδον δεν ανεπνεε φοβουμενη πως ακομα και η ανασα της θα ηταν λογος να συνεχιστει εκεινο το ξεσπασμα που ζουσε εδω και μερικα δευτερολεπτα. Περιμενε υπομονετικα να περασει η εκρηξη που ειχε συντελεσθει ευελπιστωντας πως δεν θ' αποτελουσε μερος της. Σχεδον αναπηδησε απο την θεση της οταν ο αντρας της απηυθυνε επιτακτικα τον λογο.

-'Φωναξε μου τον Ρεντεν. Πες του να ερθει εδω τωρα αμεσως' ειπε.

Η κοπελα αδραξε την ευκαιρια που αναζητουσε για ν' απομακρυνθει απο το ματι του κυκλωνα.

-'Αμεσως κυριε' απαντησε ψιθυριστα και διχως να περιμενει εκανε μεταβολη και βγηκε απο το δωματιο κλεινοντας την πορτα πισω της οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Σταθηκε για λιγο ακουμπισμενη πανω στην κλειστη πορτα και πηρε μια βαθια ανασα. Δεν ηταν η πρωτη φορα που το ονομα 'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' προκαλουσε τετοιες αντιδρασεις που σχεδον τις ειχε συνηθισει, ομως το σημερινο ξεπερνουσε σε ενταση καθε αλλη φορα.

                =================================

-'Η Ιζα κοντεψε να παθει αποπληξια' ειπε ο αντρας που μολις ειχε μπει μεσα στο δωματιο. 'Κι απ' οτι βλεπω μαλλον δικαιολογημενα' προσθεσε ριχνοντας μια ματια στα σπασμενα και σκορπισμενα αντικειμενα που εξακολουθουσαν να διασκοσμουν αναρχα το πατωμα. 'Τι εγινε παλι και τα διελυσες ολα, μπορεις να μου πεις' ? ολοκληρωσε απευθυνομενος στον συνομιλητη του που τον κοιταζε απο την αλλη μερια του γραφειου.

-'Εσυ το ηξερες πως ο Βαν Ντερ Εις μας εκλεψε ενα ακομα φορτιο' ? τον ρωτησε εντονα.

-'Φυσικα' ειπε ο Ρεντεν κι ενα μικρο μειδιαμα ζωγραφιστηκε στο προσωπο του. 'Πως θα ηταν δυνατον να μην ξερω οτι συμβαινει στην εταιρεια' ?

-'Και βρισκεις την ορεξη να χαμογελας' ? 

-'Και τι ακριβως επρεπε να κανω Λειτον' ? απαντησε ο Ρεντεν. 'Ν' αρχισω να σπαω αντικειμενα και να τρομαζω την γραμματεα μου οπως εσυ' ?

Μια σιωπη απο το πουθενα εκανε την εμφανιση της και καλυψε το δωματιο. 

                ==============================

-'Τοτε ισως θα επρεπε να κανω και γω οτι εσυ' ειπε ο Λειτον 'να χαμογελαω και να παραμενω απαθης καθε φορα που καποιος μας κλεβει'.

 Ο Ρεντεν τον κοιταξε κι ενα πλατυ χαμογελο στολισε το προσωπο του.

-'Καποιος, οιοσδηποτε, η ο συγκεκριμενος' ? ρωτησε.

-'Ξερεις πολυ καλα πως αυτη η ιστορια με τον Βαν Ντερ Εις εχει παρατραβηξει' ειπε ο Λειτον. 'Καθε φορα που μας κλεβει κι ενα φορτιο γελοιοποιουμαστε ακομα πιο πολυ'.

-'Νομιζω πως τα παιρνεις ολα πολυ σοβαρα Λειτον' ειπε ο Ρεντεν. 'Ακομα κι αυτο το γεγονος εχει τα θετικα του, δεν μπορεις να πεις'.

-'Θετικα ? Και ποια θα μπορουσαν να ειναι αυτα' ?

Ο Ρεντεν δεν απαντησε αμεσως δεδομενου πως η προσοχη του ειχε στραφει στα πεσμενα αντικειμενα σε μια προσπαθεια να τα επανατοποθετησει στην αρχικη τους θεση.

-'Μπορεις να τα παρατησεις αυτα και να μου πεις που βλεπεις τα θετικα' ? εκανε εκνευρισμενος ο Λειτον.   

               =================================

-'Κατ' αρχας το λαθρεμποριο ηταν κατι που το περμεναμε εξ' αρχης' ειπε ο Ρεντεν αφου στρογγυλοκαθησε στην καρεκλα απεναντι στον Λειτον. 'Απο την στιγμη μαλιστα που εχει περιοριστει αποκλειστικα και μονο στο μεταχειρισμενο ηλιακο φως οι απωλειες μας ειναι ελαχιστες. Μα το σημαντικοτερο γεγονος ειναι πως ξερουμε ποιος μας κλεβει. Φαντασου την ζημια που μας προκαλει ο Βαν Ντερ Εις να ηταν διαιρεμενη σε περισσοτερους. Ενω τωρα εχουμε απολυτη εικονα ξεροντας πως πλην του Βαν Ντερ Εις ενας - δυο ειναι ακομη που δραστηριοποιουνται στον συγκεκριμενο τομεα'.

-'Αυτο το τελευταιο, δηλαδη πως ξερουμε ποιος μας κλεβει, μηπως μπορεις να γινεις λιγο πιο επεξηγηματικος ? Γιατι το τοποθετεις στα θετικα' ?

Το χαμογελο στο προσωπο του Ρεντεν πολλαπλασιασε το εμβαδον του.

-'Γιατι, νομοτελειακα, καποια στιγμη ο Βαν Ντερ Εις θα πιαστει η θα σκοτωθει σε καποια απο τις αποπειρες του. Ετσι, οταν φυγει απο την μεση, το προβλημα σχεδον στην ολοτητα του θα εχει λυθει'. 

                  ================================
-Και μεχρι να συμβει αυτο τι κανουμε' ?
-'Μα νομιζα πως το ειχες αναλαβει προσωπικα. Αν δεν κανω λαθος το ειχες αναθεσει στον Ζοργκ'.
Ο Λειτον εκανε μια γκριματσα απογοητευσης,
-'Βλεπεις εσυ καποια προοδο' ?
Ο Ρεντεν τον κοιταξε εξονυχιστικα στα ματια.
-'Προοδος και Ζοργκ ειναι πραγματα που δυσκολα εφαπτονται' απαντησε.
-'Λοιπον' ? εκανε με αγωνια ο Λειτον.
-'Εχω κατι στο μυαλο μου' ειπε ο Ρεντεν και σηκωθηκε αποτομα απο την καρεκλα. 'Μα πρεπει να διαπιστωσω αν και πως μπορει να γινει' προσθεσε.
-'Δηλαδη' ? απορησε ο Λειτον.
-'Θα μαθεις οταν ειναι η ωρα' αποκριθηκε ο Ρεντεν και βγηκε απο το δωματιο.
                ================================
Οι δυο κοπελες σηκωθηκαν αμεσως μολις ειδαν τον Ρεντεν να βγαινει απο το γραφειο του Λειτον και καθησαν οταν αυτος ειχε πια απομακρυνθει.
-'Μα τι εγινε σημερα Ιζα' ? 'Γιατι ολος αυτος ο πανικος' ?
Η κοπελα που ακουγε στ' ονομα Ιζα εφερε το δαχτυλο στα χειλη της και προσεκτικα πηγε στο γραφειο που ηταν καθισμενη η αλλη κοπελα.
-'Ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις Καλι' εκανε ψιθυριστα ενω ταυτοχρονα το βλεμμα της ηταν καρφωμενο στην πορτα του γραφειου του Λειτον σε περιπτωση που ανοιγε αποτομα. 'Φαινεται πως τους εκλεψε κι αλλο φορτιο μεταχειρισμενου φωτος'.
-'Ειναι το δευτερο αυτο τον μηνα' ειπε ψιθυριστα και η Καλι.
-'Γι αυτο φωναξε τον Ρεντεν' ειπε η Ιζα ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το δαχτυλο την πορτα του Λειτον. 'Μου φαινεται πως θα παρουν δραστικα μετρα' συμπληρωσε.
-'Αυτα τα εχω ξανακουσει πολλες φορες' απαντησε η Καλι 'αλλα μια ζωη τους ξεφευγει'. 
                           =============================
-'Δεν ειναι πια το ιδιο Καλι' ειπε κουνωντας το κεφαλι της η Ιζα. 'Αν καταλαβα καλα το θεμα θα το επιμεληθει προσωπικα ο Ρεντεν. Και ξερεις τι σημαινει Ρεντεν'.
Οι δυο κοπελες κοιταξαν ξανα και ξανα τριγυρω μην υπηρχε καποιος και ακουγε. 
-'Εχει αλλες μεθοδους απο τον Λειτον και μεχρι στιγμης οτι εχει αναλαβει το εχει φερει σε περας, ασχετως τιμηματος' συνεχισε η Ιζα. 'Ειναι ικανος για ολα'.
-'Μα τι νομιζε κι αυτος ο ανοητος ο Βαν Ντερ Εις ? Οτι θα τους εκλεβε συνεχως και οτι δεν θα εκαναν τιποτα για να τον πιασουν ? Πηγαινε γυρευοντας, αν θελεις την γνωμη μου. Δεν μπορεις να κλεβεις την O.A.A. και να πιστευεις πως δεν θα γινει τιποτα'.
-'Δεν ξερω' ειπε η Ιζα 'εξ αλλου δεν μας αφορα η τυχη του Βαν Ντερ Εις. Απλα ολη αυτη η ανακατωσουρα ειναι εκνευριστικη'.
-'Ας ελπισουμε πως ολα θα τελειωσουν συντομα και θα ηρεμησουμε' ειπε η Καλι και ειδε την Ιζα να κουνα καταφατικα το κεφαλι της.
                   ================================
Ο Ρεντεν μπηκε στο γραφειο του αφου ειχε ενημερωσει την γραμματεα του πως περιμενε τον Ζοργκ, τον επικεφαλης του τμηματος ασφαλειας και προστασιας και σταθηκε μπροστα στο παραθυρο. Το μυαλο του επεξεργαζοταν χιλιαδες σκεψεις, ετσι το θεαμα που του προσφεροταν πισω απο το παχυ τζαμι τον αφησε παγερα ασυγκινητο. Ακουσε το χτυπημα στην πορτα και στραφηκε προς τα κει.
-'Με ζητησατε' ? εκανε δουλια ο αντρας που μολις ειχε μπει μεσα.
-'Ναι Ζοργκ, καθησε'.
Ο Ρεντεν περιμενε να βολευτει ο αντρας και μετα αρχισε να μιλαει.
-'Τι ακριβως συνεβη με τον Βαν Ντερ Εις' ? ρωτησε.
-'Του ειχαμε στησει τελεια παγιδα, τον ειχαμε σχεδον μεσα στα χερια μας' ειπε ο Ζοργκ 'αλλα προλαβε να μπει σε μια ομαδα αστεροειδων και να κρυφτει εκει. Τον περιμεναμε ωρες ολοκληρες να βγει' προλαβε τον Ρεντεν 'μα δεν βγηκε ποτε'.
                           =============================
-'Πιστευεις πως τσακιστηκε σε καποιον αστεροειδη' ? ρωτησε ο Ρεντεν.
-'Αποκλειεται να γλυτωσε' ειπε ο αντρας με στεντορια φωνη. 'Ηταν τοσο πυκνοι και συμπαγεις που κανενας δεν θα κατορθωνε να βγει απο κει ζωντανος, ουτε ακομα κι αυτος ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. Ειμαι σιγουρος πως τον ξεφορτωθηκαμε για τα καλα' συμπληρωσε.
Ο Ρεντεν εμεινε για λιγο αμιλητος, συλλογιζομενος ολα οσα ειχε ακουσει.
-'Ενταξει Ζοργκ, μπορεις να πηγαινεις' ειπε στο τελος. 
Αφου ο αντρας ειχε φυγει απο το δωματιο ο Ρεντεν πλησιασε μια παραδοξη οθονη με επιφανεια σαν απο κινουμενη αμμο και πιεσε μερικα σημεια. Ξαφνικα η οθονη αρχισε να παιρνει σχημα μεχρι που στο τελος φανηκε ξεκαθαρα το περιγραμμα ενος αντρικου προσωπου.
-'Κρουξ ποσο καιρο εχουμε να τα πουμε' ? ειπε. 
Το αμμωδες προσωπο στην οθονη παρεμεινε ανεκφραστο.
-'Εχω μια δουλεια για σενα' συνεχισε ο Ρεντεν 'που αφορα τον παλιοφιλο σου, τον Ελλερυ'.
-'Ακουω' ειπε το αμμοπροσωπο με μια βαθια, μεταλλικη φωνη.


  

                          Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ







                                                   
                                                
                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4









-'Πεντε λεπτα ακομα Ελ. Πρεπει να του δινουμε απο δω'.
Ο Ελ τον κοιταξε, γυρισε στην κονσολα που βρισκοταν μπροστα του και πιεσε ενα κουμπι.
-'Ποση ωρα ακομα Γκραφ' ? ρωτησε.
Η φωνη απο την αλλη μερια ακουστηκε αχνα, φορτωμενη παρασιτα.
-'Σε δεκα λεπτα ειμαστε ετοιμοι'.
-'Οτι προλαβετε στα επομενα τρια λεπτα' ειπε ο Ελ κοιτωντας μ'ένα σαρδονιο χαμογελο τον αντρα που του ειχε δωσει το περιθωριο των πεντε λεπτων. 'Ο Κουλσακ ηταν απολυτα σαφης'.
Ο αντρας που λεγοταν Κουλσακ εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο και στραφηκε στον Ελ.
-'Ξερεις πολυ καλα πως ο παλμος Κουιντουμ εχει'....
-'Αστα αυτα για μετα, παμε να βοηθησουμε να φυγουμε μια ωρα αρχητερα απο δω' τον εκοψε ο Ελ και σηκωθηκε απο την καρεκλα του ακολουθουμενος απο τον σταθερα διαμαρτυρομενο Κουλσακ.
                        ===========================
-'Οτι φορτωσαμε φορτωσαμε, δεν υπαρχει αλλος χρονος' ειπε ο Ελ ενω ταυτοχρονα κοιτουσε ενα ψηφιακο καντραν που αμειλικτα σπαταλουσε τα δευτερολεπτα με σαδιστικη ακριβεια. 'Ριγκελ αποσυνδεσου απο το σκαφος, και συ Βεγκατριξ παρε μας απο δω τωρα' προσθεσε βλεποντας το καντραν ετοιμο να μηδενισει. 'Κουνηθειτε ολοι σας' ολοκληρωσε.
-'Σκαφος της O.A.A. πεντε βειλ αποσταση. Οπτικη επαφη σε δεκα δευτερολεπτα' ακουστηκε μια νεα φωνη μεσα απο την κονσολα. 'Μοιαζει με σκαφος ασφαλειας' προσθεσε η φωνη.
-'Που να παρει, αργησαμε' εκανε ο Ελ. 'Τιλ, ενημερωσε μολις το εχεις στην οθονη σου. Βεγκατριξ, κοριτσι μου, τι περιμενεις' ? ουρλιαξε σχεδον πανω απο την κονσολα.
Αντι απαντησεως η αποτομη εκκινηση της Βεγκατριξ κοντεψε να τον ριξει στο δαπεδο. Τα ματια του καρφωθηκαν στην μεγαλη οθονη απεναντι ακριβως απο την καρεκλα του κυβερνητη.
-'Ποσο προπορευομαστε' ? ρωτησε τον Κουλσακ.
-'Αν ειναι απο τα καινουργια φοβαμαι πως δεν υπαρχει αποσταση ασφαλειας' ηρθε η απαντηση.
               ==============================
-'Ο Νεκαρ και ο Μερανγκ που ειναι' ? εκανε απορημενος ο Ελ.
-'Ασφαλιζουν το φορτιο' ακουστηκε μια φωνη πισω του. 'Ετσι οπως φυγαμε θα ειναι θαυμα αν δεν εχουμε απωλειες'. Ο Ελ στραφηκε στο μερος του.
-'Γκραφ εχουμε σκαφος της O.A.A πισω μας και ο φιλος απο δω' δειχνοντας με το δαχτυλο τον Κουλσακ 'δεν ειναι πολυ αισιοδοξος'.
-'Το ξερω, μου το ειπε ο Τιλ' απαντησε ο Γκραφ. 'Εχω εμπιστοσυνη στην Βεγκατριξ, μας εχει γλυτωσει αμετρητες φορες'.
-'Φοβαμαι πως εδω δεν ειναι ζητημα ικανοτητων χειριστου αλλα δυνατοτητων σκαφους'.
Ολοι γυρισαν αποτομα και κοιταξαν τον αντρα που μολις ειχε μπει στο χωρο.
-'Ολα παιζουν τον ρολο τους Ριγκελ, ολα παιζουν τον ρολο τους' ειπε ο Κουλσακ.
-'Καλα ειναι ολα αυτα κυριοι μα αυτη τη στιγμη μας καταδιωκει σκαφος ασφαλειας και περιμενω ν' ακουσω μερικες φαεινες ιδεες' ειπε ξεφυσωντας ο Ελ. 
                ================================
Τις μερες της δοξας του, αρκετο καιρο δηλαδη πριν, το Γιζγκαρνοφ ηταν απο τα ταχυτερα σκαφη που υπηρχαν σε πεντε τουλαχιστον γαλαξιες. Ομως απο τοτε πολυ νερο ειχε κυλησει στο αυλακι και μην εχοντας δει αναβαθμισεις για μεγαλο χρονικο διαστημα ο τιτλος που κατειχε κι εκανε περηφανο τον ιδιοκτητη του, τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, κινδυνευε να χαθει. Δεν ηταν λιγες οι φορες που προσφατα ακομη το επταμελες πληρωμα και το Γιζγκαρνοφ ειχαν σωθει την τελευταια στιγμη χαρη στις εξαιρετικες επιδοσεις της Βεγκατριξ στην πλοηγηση. Ηταν πλεον ξεκαθαρο πως καποια στιγμη ο συνδυασμος Βεγκατριξ και τυχη δεν θα λειτουργουσε και τ' αποτελεσματα θα ηταν οδυνηρα για ολους. Στις επανειλλημενες προτροπες των υπολοιπων για μια ποιοτικη περαιτερω αναβαθμιση του Γιζγκαρνοφ η απαντηση του Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ηταν σταθερη κι αμετακινητη. Δεν συνετρεχε απολυτως κανενας λογος.
Ετσι, κοιτωντας τωρα την οθονη με το σκαφος που τους καταδιωκε να πλησιαζει, οι αμφιβολιες για τ' ορθο του σκεπτικου του ειχαν αρχισει να γιγαντωνονται.
                 ==============================
Ηταν η πρωτη φορα που η Βεγκατριξ ειχε ενα τοσο ασχημο προαισθημα σχετικα με την καταληξη της συγκεκριμενης καταδιωξης. Κι αλλες φορες ειχε βρεθει σε παρομοια κατασταση μα συνηθως το απολαμβανε εχοντας παντα την σιγουρια πως θα ηταν αυτη η κερδισμενη. Ενα μικρο τσιμπημα κοντα στη θεση που οι περισσοτεροι ειχαν την καρδια τους γινοταν ολοενα και περισσοτερο ενοχλητικο πλημμυριζοντας την σκεψη της με μαυρα προγνωστικα.
Πιεσε μερικα κουμπια σε μια μικρη κονσολα διπλα στα οργανα πλοηγησης. Το ενδεχομενο μιας λυσης φωτισε μια οθονη και το μυαλο της αυτοματα ξεκινησε να σταθμιζει τα υπερ και τα κατα. Βαθια μεσα της ηξερε πως ηταν η μοναδικη τους ελπιδα. Αυτο που της εδωσε την τελικη ωθηση για να επιλεξει κατι τοσο παρατολμο, ριψοκινδυνο και με μεγαλα ποσοστα αποτυχιας ηταν το εντονο ταρακουνημα που ενοιωσε αποτομα κανοντας την να χασει προσωρινα τα πηδαλια πλοηγησης. Καταλαβε πως η βολη ηταν πολυ κοντα στο σκαφος μα κατι της ελεγε πως η συγκεκριμενη αστοχια ηταν σκοπιμη και οχι προιον αδεξιοτητας.
                 ================================
-'Τριαντα βειλ δεξια' ειπε στην ενδοσυννενοηση 'μια παρελαση αστεροειδων. Η μονη μας ελπιδα ειναι να καταφερουμε να κρυφτουμε εκει και να ελπισουμε πως δεν θα μας ακολουθησουν' προσθεσε.
Περασαν μερικα δευτερολεπτα πριν ερθει καποια απαντηση.
-'Βεγκατριξ τρελλαθηκες ? Δεν θα βγουμε ποτε ζωντανοι απο κει μεσα'.
-'Εκει εχουμε τουλαχιστον μια ελπιδα Ριγκελ, εδω καμμια'.
-'Σκεψου το φορτιο. Με την παραμικρη επαφη θα χασουμε το φορτιο'.
-'Σκεψου τη ζωη σου Μερανγκ. Ποσο φορτιο την κοστολογεις' ?
Ακομα λιγα δευτερολεπτα σπαταληθηκαν στην απολυτη σιωπη. Ενα δευτερο ταρακουνημα εμοιαζε σαν να τους ειχε βγαλει ολους απο εναν ληθαργο.
-'Κανε αυτο που πιστευεις οτι πρεπει να γινει Βεγκατριξ, σου εχουμε απολυτη εμπιστοσυνη' ακουστηκε τελικα ο Ελ προτρεποντας την να κινηθει κατα το δοκουν.
                   ==============================
Ηταν σαν ενας πλανητης μεσαιου μεγεθους να ειχε εκραγει και τα κομματια του να ειχαν σκορπιστει στο συμπαν. Καποια απ' αυτα ομως παρεμεναν σε κοντινη αποσταση μεταξυ τους ταξιδευοντας σιωπηλα, σε πληρη αρμονια μεσα στο απολυτο σκοταδι. Εκει εμοιαζε να βρισκεται η μοναδικη σωτηρια του Γιζγκαρνοφ και του πληρωματος του.
Με απιστευτη ψυχραιμια η Βεγκατριξ οδηγησε το σκαφος αναμεσα στα τεραστια κομματια βραχων, προσπαθωντας απο την μια ν' αποφευγει μικροτερα συντριμμια και παραλληλα να παρακολουθει τις αντιδρασεις των διωκτων τους. Ενας στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο τα χειλη της οταν διαπιστωσε πως το δευτερο τουλαχιστον σκελος ειχε αποδωσει. Το σκαφος της O.A.A. δεν τολμησε να τους ακολουθησει και απλα φροντισε να κινειται παραλληλα μαζι τους.
Το πως θα κατορθωναν να ξεφυγουν απο τους αστεροειδεις ηταν τωρα το κυριο μελημα της.
Το ρανταρ της επιασε ενα αναιπαισθητο τρεμουλιασμα στο εσωτερικο του τεραστιου αστεροειδη που ειχαν βρει προσωρινο καταφυγιο.
                ================================
-'Ναι, το ειδαμε και μεις' απαντησε στην ερωτηση της ο Ελ. 'Τι μπορει να ειναι' ?
-'Δεν εχω ιδεα' ειπε η Βεγκατριξ. Ο Ελ γυρισε στους υπολοιπους. Ολοι κουνησαν αρνητικα τους ωμους. Ο Νεκαρ εσκυψε πανω απο την οθονη πλησιαζοντας οσο περισσοτερο μπορουσε.
-'Μοιαζει σαν καποια χρονικη ανωμαλια' ειπε 'αλλα δεν εχει σχεση με τον αστεροειδη. Ισως κανει οτι και μεις, κρυβεται απο καπου'. Ολοι στραφηκαν προς το μερος του. Εμοιαζε εξαιρετικα τραβηγμενο κατι τετοιο.
-'Ειπα ισως' εκανε εκνευρισμενος ο Νεκαρ 'που θελετε να ξερω' ?
Ο Ελ ακουμπησε το πηγουνι του στο χερι του προσπαθωντας να σκεφτει.
-'Πηγαινε μας εκει Βεγκατριξ' ειπε μετα απο λιγο. 'Με προσοχη ε' ?
Μια ελαφρα μουρμουρα που πηγε να γεννηθει καταπνιγηκε εν τη γεννεση της.
-'Ισως ειναι κατι, ισως και οχι' δικαολογηθηκε. 'Μα πρεπει να του ριξουμε μια ματια, ισως αυτο να μας βγαλει απο την δυσκολη θεση που βρισκομαστε'.
                 ===============================
Η αποφαση ηταν περα για περα λαθος αλλα ο Ελ δεν θα μπορουσε να το ξερει. Στην προσπαθεια τους να πλησιασουν το τρεμουλιασμα για ν' αποκτησουν καλυτερη εικονα για το τι ακριβως ηταν διαπιστωσαν πως μ' εναν ανεξηγητο τροπο τους ελκυε πανω του. Οσο και να προσπαθησαν ν' απομακρυνθουν αντιληφθηκαν πως δεν ειχαν κανενα ελεγχο πανω στο Γιζγκαρνοφ. Ολα τα οργανα ειχαν νεκρωσει και το σκαφος οδευε σταθερα προς το τρεμουλιασμα που εξακολουθουσε να παραμενει προσκολημμενο στο εσωτερικο του αστεροειδους. Δεν υπηρχαν πολλα που το πληρωμα μπορουσε να κανει. Το πρωτοκολλο εκτακτης αναγκης ενεργοποιηθηκε και ολοι απλα, αμιλητοι, σκεπτικοι και τρομαγμενοι ανεμεναν το αναποφευκτο.
Τιποτα δεν συνεβη οταν το Γιζγκαρνοφ ακουμπησε τις παρυφες του τρεμουλιασματος, τουλαχιστον τιποτα που να εγινε αντιληπτο απο το πληρωμα. Σ' ελαχιστο χρονικο διαστημα ολο το σκαφος απορροφηθηκε απο το τρεμουλιασμα και χαθηκε στο εσωτερικο του.
                      =============================
Οταν ο υπευθυνος παρακολουθησης του Γιζγκαρνοφ ανεφερε πως ειχε ειχε χασει εντελως το στιγμα του σκαφους απο την οθονη του η πρωτη δουλεια του κυβερνητη του αστροπλοιου της O.A.A ηταν να κοιταξουν τα οργανα για πιθανη βλαβη ξανα και ξανα. Οταν ο ελεγχος αποδειχθηκε ματαιος αφου ολα τα οργανα δουλευαν σωστα, απλα το σκαφος που καταδιωκαν ειχε μυστηριωδως εξαφανιστει, ο κυβερνητης προσπαθουσε να συνταξει τις σκεψεις του και εν μερει την απολογια του προς τους ανωτερους του για το συγκεκριμενο συμβαν. Ηξερε πως η O.A.A δεν ανεχοταν αποτυχιες και ειδικα τετοιου ειδους αποτυχιες. Κρυος ιδρωτας τον ειχε λουσει ενω συνεχως απερριπτε την μια δικαιολογια μετα την αλλη φοβουμενος πως δεν θα γινει πιστευτος. Σταθηκε ορθιος, μπροστα στο τεραστιο φινιστρινι της καμπινας του κοιτωντας τους αστεροειδεις που απροσκοπτα συνεχιζαν το αεναο ταξιδι τους με την ελπιδα πως θα εβλεπε ξαφνικα το σκαφος που κατεδιωκε. Εκεινη τη στιγμη συνειδητοποιησε πως δεν κινδυνευαν μονο η θεση η ο βαθμος του αλλα και η ιδια του η ζωη.


    




   

                         Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3









Κατω απο αλλες συνθηκες η ιδεα που ειχε πεσει στο τραπεζι θα λειτουργουσε μαλλον αγχολυτικα, δημιουργωντας μια ευτραπελη ατμοσφαιρα που θα χαλαρωνε λιγο την αφορητη πιεση που δεχοταν το τμημα οσο δεν υλοποιουσε αποτελεσματα. Μερικα γελακια αμηχανιας, καμποσα συγκαλυμμενα ειρωνικα σχολια και θα ξεχνιοταν αμεσα διχως την παραμικρη προθεση περαιτερω επεξεργασιας και αναλυσης δυνατοτητας πραγματοποιησης της.
Βρεθηκε κυριολεκτικα ενα βημα πριν την πληρη απαξιωση και ουσιαστικα ηταν ενα τυχαιο γεγονος αυτο που δεν επετρεψε να ριφθει σ' ενα καλαθο αχρηστων και να λησμονηθει δια παντος. Ο εμπνευστης της ιδεας, ενας απο τους σοβαρους και καταρτισμενους επιστημονες που διεθετε το εν λογω τμημα, αντεδρασε καπως εντονα στις λοιδοριες συναδελφου οταν παρουσιασε και στους υπολοιπους την προταση του με αποτελεσμα το συγκεκριμενο επεισοδιο να γινει αντιληπτο απο τον διευθυντη του τμηματος. Ο τελευταιος αφου παρενεβη για να ληξει την διενεξη, ζητησε να μαθει τον λογο που ηταν η αιτια αυτης της αντιπαραθεσης.
                      ================================
Το συμβαν ειχε ληξει, ολοι ειχαν επιστρεψει στις εργασιες τους και ο διευθυντης του τμηματος ηταν καθισμενος στο γραφειο του εχοντας μπροστα του την ιδεα που ειχε γινει αφορμη να διαπληκτιστουν οι δυο διακεκριμενοι συναδελφοι επιστημονες. Επρεπε κανονικα να την ειχε πεταξει ηδη, ομως το ενστικτο του δεν τον αφηνε. Ξεκινησε να διαβαζει σχετικα αδιαφορα κι αφηρημενα, οσο ομως προχωρουσε η μικρη, χλωμη, ετοιμοθανατη σπιθα που του ειχε κεντρισει το ενδιαφερον μεγαλωνε σταδιακα. Αρχισε να δινει μεγαλυτερη βαση σε οτι διαβαζε.
Ουτε ο ιδιος δεν ειχε αντιληφθει πως ειχε απομεινει μονος στο τμημα αφου ολοι οι υπολοιποι ειχαν χαιρετησει και σχολασει. Υπηρχε κατι σ' αυτο που μελετουσε που εμοιαζε να εχει μια λογικη υποσταση μεσα στον πληρη παραλογισμο της μα επρεπε να την εντοπισει προσπερνωντας τα απιθανα κι εξωφρενικα κομματια.
Εξω, τα μαυρα πεπλα της νυχτας ειχαν απλωθει παντου μα αυτος σκυμμενος πανω απο ενα σωρο χαρτια δεν ειχε αντιληφθει το παραμικρο.  
                    ================================
Η πρωινη βαρδια τον βρηκε εκει που τον ειχε αφησει ακριβως με μονο λιγες μικρολεπτομερειες διαφορα. Το τασακι διπλα του ειχε πια ξεχειλισει και οι σταχτες καταλαμβαναν ηδη μερος του τραπεζιου και στα δεξια του βρισκοταν μια στιβα χειρογραφα. Επισης, ο ηδη φρεσκος καφες εμοιαζε να εχει καταναλωθει κατα το ημισυ, πραγμα που τους οδηγησε στο ευλογο συμπερασμα πως ο διευθυντης ειχε περασει ολο του το βραδυ εκει.
Το πρωτο πραγμα που ζητησε απο τους αρτι αφιχθεντες ηταν να του στειλουν τον επιστημονα που ειχε συνταξει την συγκεκριμενη ιδεα. Μολις ηρθε, κλειστηκαν σ' ενα γραφειο αδιαφορωντας για ολους τους υπολοιπους. Οι ωρες περνουσαν και το μονο γεγονος που τους υπενθυμιζε την υπαρξη τους ηταν οταν καθε τρεις και λιγο ζητουσαν καφε και κατι να φανε μολις μεσημεριασε. Οταν σχολασαν και παλι κι επρεπε να φυγουν δεν εκαναν καν τον κοπο να ενημερωσουν, απλα αποχωρησαν οσο πιο αθορυβα γινοταν. Οι δυο αντρες εξακολουθουσαν να βρισκονται ακομα μεσα στο γραφειο. 
                 =================================
Η τελικη μορφη της ιδεας απαιτησε κατι περισσοτερο απο 48 ωρες για ν' αποκτησει ολοκληρωμενη δομη και υποσταση. Τωρα επρεπε να προωθηθει στ' ανωτερα κλιμακια κι αυτο δεν προμηνυοταν καθολου ευκολο. Αλλο τοσο χρονικο διαστημα απαιτηθηκε για να πεισθει ο αμεσα ανωτερος που δεν ηταν διατεθειμενος να ριψοκινδυνεψει την θεση του παρουσιαζοντας κατι που δεν θα ειχε δυνατοτητα υλοποιησης. Τωρα και οι τρεις τους επρεπε να παρουσιασουν την ιδεα στα μελη του διοικητικου συμβουλιου και τον προεδρο της εταιρειας και πλεον δεν χωρουσε κανενα λαθος, καμια γκριζα γωνια, καμια ερωτηση αναπαντητη.
Οταν ηρθε η κρισιμη μερα και οι τρεις τους ξεχειλιζαν απο αισιοδοξια. Μπηκαν στην αιθουσα συνεδριασεων, μια μινιμαλιστικη, ψυχρη, εως 'μεταλλικη' αιθουσα, καθησαν στις θεσεις τους κι αφου τους δοθηκε ο λογος αρχισαν να παραθετουν την ιδεα, μια ιδεα που μπορει να ειχε κρατησει πολλα απο τον αρχικο κορμο της μα ειχε πια εμπλουτιστει με παμπολλα ακομα απαραιτητα στοιχεια για να γινει πληρως εφαρμοσιμη.
                    =================================
'Εμποριο καινουργιου ηλιακου φωτος για τους προυχοντες, μεταχειρισμενου για τους πενητες'.
Αυτη ηταν η κεντρικη ιδεα της προτασης, που αν ειχε ερθει κατω απο αλλες συνθηκες σ' εκεινη την αιθουσα οι εμπνευστες της θα ειχαν απομακρυνθει συνοδευομενοι απο τ' απαραιτητα χαρτια εξετασεων της διανοητικης τους καταστασης. Ομως, ετσι οπως ειχαν τα πραγματα συν το γεγονος πως υπηρξε σαφης και λογικη παραθεση των οποιων παραμετρων ειχαν απαιτηθει, οχι μονο δεν απορριφθηκε πανηγυρικα αλλα κατορθωσε να τραβηξει την προσοχη.
Ο αρχικος σκεπτικισμος και η μαλλον χλιαρη υποδοχη γρηγορα εδωσαν την θεση τους στην φιλομαθεια και στην αναγκη περαιτερω αναλυσης. Οταν οι τρεις αντρες βγηκαν απο εκεινη την αιθουσα ουτε οι ιδιοι δεν πιστευαν οτι ειχαν αποσπασει την εγκριση για την υλοποιηση αυτου που μολις τους ειχαν προτεινει. Τωρα θα χρειαζοταν και η συμβολη κι αλλων τμηματων περαν του δικου τους για να ειχαν την δυνατοτητα μιας πραγματικης απεικονισης ολου του σχεδιου, ενος σχεδιου που θ' αλλαζε τα παντα απο εδω και περα.   
                    ===============================
Τα παντα ηταν θεμα συνδυαστικων κινησεων και δεξιοτητων, ολα ομως πηγαζαν απο το οικονομικο τμημα. Ηταν αυτο που επρεπε να διαθεσει ολους τους πορους για να υλοποιηθει κατι τοσο μεγαλεπηβολο. Αυτα που επρεπε να κατασκευαστουν οχι μονο ηταν παμπολλα, μα και το τελικο κοστος ηταν σχεδον αδυνατον να υπολογισθει. Πρωτα απ' ολα οι ειδικες κυψελες απο γκναρντ που θα μπορουσαν να κρατησουν το ηλιακο φως αποθηκευμενο και αναλλοιωτο για μεγαλο χρονικο διαστημα. Κατα δευτερο το πλαισιο τοποθετησης τους, καπου οπου θα μπορουσαν να συλλεγουν το φως και να παραμενουν σταθερες κι ακινητες. Ειδικα διαστημοπλοια, κατασκευασμενα αποκλειστικα και μονο γι αυτην την εργασια με ολα τα παρελκομενα που απαιτουνταν. Και φυσικα η κατασκευη μοναδικων πυργων που θα χρησιμοποιουσε ο εκαστοτε ενδιαφερομενος για την τοποθετηση των κυψελων ουτως ωστε να εχει την απολυτη εργονομια κι ευχερεια κατα την διαχειριση τους, πληρωνοντας παντα το τιμημα που θ' απαιτουσε η παραχωρητρια O.A.A.
                    ================================
Χρειαστηκαν σχεδον πεντε χρονια για να υλοποιηθει το σχεδιο μεχρι και την παραμικρη του λεπτομερεια. Για να καλυφθει το ασυλληπτο οικονομικο τιμημα η O.A.A εξαναγκαστηκε να λαβει σκληρα, μερικες φορες απανθρωπα μετρα σε σχεση με τις δοσοληψιες της μεχρι εκεινη την στιγμη, πραγμα που εστρεψε πολλους σε αλλες εταιρειες που εξακολουθουσαν να διατηρουν ευνοικοτερους ορους. Κανεις ομως απ' ολους τους δεν γνωριζε πως αυτο που σχεδιαζε η O.A.A θ' αλλαζε τα δεδομενα που επικρατουσαν στο διαγαλαξιακο εμποριο μεχρι τοτε.
Το μονο που απεμενε τωρα ηταν να μαθουν ποιοι και ποσοι ηταν οι ενδιαφερομενοι. Οταν διαπιστωσαν τις δυνατοτητες αυτου του σχεδιου στην O.A.A. εγκατελειψαν καθε αλλη δραστηριοτητα αποφασισμενοι να επικεντρωθουν μονο στις δοσοληψιες με το ηλιακο φως.
Ολα αυξηθηκαν. Οι κυψελες, τα διαστημοπλοια μεταφορας, εγκαταστασης, τα συνοδευτικα αστροπλοια που φροντιζαν να φθασουν με ασφαλεια τα παντα στον προορισμο τους, τα ποσα που απαιτουσε πια η εταιρεια για τις δοσοληψιες της.
                  ================================
Ολα τα σχεδια κατασκευης που αφορουσαν το εν λογω σχεδιο κλειδαμπαρωθηκαν σε αγνωστο σημειο απο τους επικεφαλεις της O.A.A. Κανεις δεν μπορουσε να προδωσει σε ανταγωνιστικη εταιρεια κατι που δεν ηξερε και δεν ειχε, ετσι ο προεδρος και το διοικητικο συμβουλιο δεν ειχαν απολυτως κανενα λογο ν' ανησυχουν. Οσο για τους τρεις εμπνευστες του σχεδιου, αιολα μια μερα χαθηκαν. Καποιες φημες ελεγαν πως ειχαν αποζημιωθει τοσο παχυλα που ειχαν αποσυρθει σε αγνωστα φεγγαρια για μονιμες διακοπες για ολη την υπολοιπη ζωη τους, καποιες ελεγαν πως ειχαν βρει τραγικο κι αναπαντεχο θανατο σ' ενα απιστευτο διαπλανητικο ατυχημα. Οποια και να ηταν η αληθεια δεν θα μαθευοταν ποτε αφου οι μοναδικοι που γνωριζαν τι πραγματικα ειχε συμβει στους τρεις αντρες δεν θα την αποκαλυπταν ποτε. 
Χρειαστηκαν λιγοτερο απο δυο χρονια για να γινει η O.A.A. η αδιαφιλονικητη κυριαρχος σ' ενα πολυ μεγαλο κομματι του γνωστου συμπαντος και συνεχιζε ακορεστα να επεκτεινεται. Συντομα ειχε μενει σχεδον μονη της, με τον ανταγωνισμο να εχει πεσει σε χαμηλα, μονοψηφια ποσοστα.  
                    =================================
Οπως συμβαινει συνηθως σε τετοιες καταστασεις δεν ηταν λιγοι αυτοι που προσπαθησαν παραλληλα αλλα και παρανομα να εκμεταλλευτουν την απροσδοκητη εκρηξη στις διαγαλαξιακες δοσοληψιες που επεφερε η καινοτομια που ειχε εγκαθιδρυσει η O.A.A.
Εκτος των πασης φυσεως διαμεσολαβητων και μεσιτων που αναλαμβαναν με ελαχιστη προμηθεια να φερουν σε περας συμφωνιες αναμεσα στις δυο πλευρες, οσους ηθελαν να προμηθευτουν και στους μοναδικους παροχους, ενα σκονισμενο απο την ληθη και σχεδον ξεχασμενο επαγγελμα εμφανιστηκε ξανα στο προσκηνιο. Ηταν οι λαθρεμποροι, που προσπαθουσαν να υφαρπαξουν το προιον της O.A.A. και να το πουλησουν κατα το δοκουν αποκομιζοντας υψηλα κερδη αλλα αντιμετωπιζοντας και αναλογα υψηλους κινδυνους.
Η O.A.A. δεν ηταν διατεθειμενη ν' αφησει ουτε το παραμικρο ποσοστο κερδους να της διαφυγει προς οφελος του καθε παρασιτου, ετσι φροντισε να λαβει εγκαιρως τα μετρα της, προσπαθωντας ν' αντιμετωπισει καιρια το φαινομενο.  
                  ===============================
Προχωρησε ετσι στην δημιουργια ενος προσωπικου στρατου ασφαλειας, αποτελουμενου απο τα χειροτερα αποβρασματα του συμπαντος, που ομως με τις αστρονομικες αμοιβες που εισεπρατταν απο την εταιρεια εκαναν την δουλεια τους και με το παραπανω.
Ετσι σταδιακα, διχως να καταλαβει καποιος ποτε ακριβως συνεβη, η O.A.A. εγινε νομος, ενας νομος που εξυπηρετουσε τα συμφεροντα της και μονο, χαρη στην τοποθετηση νευραλγικων σημειων ανθρωπων που ουσιαστικα εργαζονταν για την ιδια. Τωρα πια ο νομος για το λαθρεμποριο προεβλεπε αμεση θανατικη ποινη, αποφευγοντας ετσι κωλυσιεργιες με συλληψεις, παραπομπες σε δικες και αλλα χρονοβορα νομικα τεχνασματα.
Παρα το υπαρχον πλαισιο δεν ηταν λιγοι αυτοι που το ευκολο κερδος τους εσπρωχνε στην παρανομια με οποιες συνεπειες ειχε αυτο. Ετσι, η O.A.A. προχωρησε ενα βημα παραπερα, συναπτοντας συμφωνιες με ιδιωτικες συμμοριες που αναλαμβαναν για χαρη της ολα τα προβληματα που ενεσκηπταν κι επρεπε να παρακαμφθει ο νομος.   
  

                        Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ


                         


                        
                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2                    
                            




                                                                             

Οι αρχικες παροχες και υπηρεσιες της O.A.A δεν διεφεραν απο εκεινες των υπολοιπων εταιρειων. Ολες, οι οικονομικα ευρωστες τουλαχιστον, ειχαν αρχικα στον κεντρικο πυρηνα τους την δυνατοτητα μετεγκαταστασης πολιτισμων απο ενα ετοιμοθανατο πλανητη σε καποιον αλλον οπου θα μπορουσαν να κανουν ενα νεο ξεκινημα. Ο βασικος κορμος της μελετης για μετεγκατασταση ηταν σχεδον ο ιδιος με μικρες διαφορες απο εταιρεια σε εταιρεια, αναλογα με το τελικο κοστος που κατι τετοιο θα στοιχιζε σ' αυτους που προσετρεχαν σε μια τετοια υπηρεσια. Δυστυχως τα προβληματα για να μπορουσε τελικα κατι τετοιο να υλοποιηθει ηταν μεγαλα και προοδευτικα εξελισσονταν σε ανυπερβλητα. 
Εν αρχη ηταν ο χρονος. Απο την στιγμη που μια εταιρεια παρεδιδε την μελετη της στους ενδιαφερομενους, μια μελετη που εξηγουσε αναλυτικα τον τροπο διεξαγωγης αυτης της μετεγκαταστασης, τον νεο τοπο με τα δεδομενα του και τις συνθηκες διαβιωσης καθως και το τελικο κοστος, επρεπε μετα να περιμενει την τελικη εγκριση.
                   ================================
Αυτη η τελικη εγκριση ηταν το πλεον χρονοβορο κομματι. Ενας ολοκληρος πλανητης, αποτελουμενος απο ετεροκλητες φυλες, πολιτισμους και ρατσες, επρεπε να φθασει σε μια συμφωνια πριν οριστικοποιηθει η μετακινηση του. Οι συχνες διαφωνιες στον τροπο διεξαγωγης, στο πολλες φορες δυσβασταχτο οικονομικο κοστος, τα συνεχη παζαρια στο δουναι και λαβειν καθως και το πληθος των προσφορων απο τοσες εταιρειες καθυστερουσαν σημαντικα την οποια επικυρωση η ακομα και ακυρωση της συμφωνιας.
Σταδιακα, με το κερδος τους να βρισκεται σε οριακα η ακομα και μηδαμινα επιπεδα, οι εταιρειες αρχισαν να εγκαταλειπουν τις μελετες και τους σχεδιασμους για μετεγκαταστασεις αφηνοντας μονο καποιες συγκεκριμενες εκδοσεις για οσους πολιτισμους ειχαν το οικονομικο ευρος και την δυνατοτητα να το πραγματοποιησουν, και στραφηκαν σε εναλλακτικες προτασεις.
Προτασεις πολυ πιο ευκολα πραγματοποιησιμες, με ελαχιστο κοστος για τις ιδιες αλλα και τους εκαστοτε ενδιαφερομενους που παρουσιαζε ενα μονο μειονεκτημα.
                    ===============================
Το προβλημα δεν λυνοταν. Απλως επαιρνε αναβολη και διαιωνιζοταν. Αναλογα με το ζητημα που ταλανιζε καποιον πολιτισμο, οι εταιρειες πια ειχαν να προτεινουν μικρου βεληνεκους λυσεις που θα κραταγαν καποιο χρονικο διαστημα μεχρι την εμφανιση του επομενου προβληματος.
Εξαφανιζοταν ραγδαια η χλωριδα και η πανιδα καπου με αποτελεσμα οι ισορροπιες σε καποιον πλανητη να διαταρασσονταν ? Κανενα προβλημα. Οι εταιρειες προμηθευαν χλωριδα και πανιδα οπου υπηρχε αναγκη λυνοντας ετσι προσωρινα το προβλημα. Παρουσιαζοταν εκρηκτικη ελλειψη σε απαραιτητα για την επιβιωση ενος πολιτισμου ορυκτα ? Οι εταιρειες ηταν εδω για να αντισταθμισουν αυτην την ελλειψη. Καθαρο, ποσιμο νερο κατω απο τα επιτρεπτα ορια ? Και παλι οι εταιρειες ειχαν την δυνατοτητα γι αμεση συμπληρωση. Επι μερους προβληματα με επιλεκτικες λυσεις, διχως τεραστιες χρονοκαθυστερησεις κι αναμονες.
Βεβαια και τα κερδη τους ηταν μικροτερα μα πλεον ειχαν τοσα πολλα μετωπα ανοιχτα που ποτε δεν ξεμεναν απο ζητηση τηρουμενων των αναλογιων.
                     ===============================
Αυτη η συγκεκριμενη πολιτικη αντεξε για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα μεχρι που δυσεπιλυτα προβληματα εκαναν την εμφανιση τους εξαναγκαζοντας τις εταιρειες σε ανασχεδιασμο.
Για να μπορεσουν να κρατηθουν οι ισορροπιες καθε μια απο τις εταιρειες αναλαμβανε να εξυπηρετησει ενα συγκεκριμενο χωρο μεσα στο ατελειωτο αυτο συμπαν. Θεωρουνταν αντιδεολογικο να προσεγγισεις καποιον εξω απο τα δικα σου ορια και μολονοτι αποπειρες για κατι τετοιο ειχαν σποραδικα λαβει χωρα, ουσιαστικα ολα εξελισσονταν ομαλα. 
Ομαλα μεχρι την στιγμη που η ζητηση αρχισε να πεφτει κατακορυφα και καμμια εταιρεια δεν ειχε την δυνατοτητα να επεκτεινει το πελατολογιο της. Επιπλεον, απεφευγαν συστηματικα πολιτισμους σε απομακρυσμενα σημεια απομονωμενων γαλαξιων αφου ακριβως λογω της αποστασης η οποια εκδουλευση που θα μπορουσαν να παρεχουν κοστιζε υπερβολικα και κατα τεκμηριο θεωρουνταν ασυμφορη. Ετσι, αναποφευκτα, οι καιροι του ευκολου πλουτισμου αρχισαν να δινουν την θεση τους σε αντιστοιχους πιο σκοτεινους και χαλεπους.  
                      ===========================
Σταδιακα πολλες απο τις εταιρειες που δραστηριοποιουνταν στο χωρο εκλεισαν, ανεστειλλαν την λειτουργια τους η επελεξαν διαφορετικο αντικειμενο για να συνεχισουν. Αυτο εδωσε την δυνατοτητα σε οσες ειχαν απομεινει να συνεχισουν διατηρωντας τα οποια πενιχρα κερδη αποκομιζαν. Ουσιαστικα, η μονη που εσκυψε σοβαρα πανω απο το θεμα αναζητωντας λυσεις διαρκειας και οχι προσωρινες διεξοδους ηταν η O.A.A. Ηταν η πιο οργανωμενη απ' ολες, η πιο μεθοδικη αλλα και η πλεον ανηλεης. Δεν εκτελουσε ποτε κανενα συμβολαιο αν πρωτα δεν εισεπραττε το αντιτιμο των υπηρεσιων της. Τοτε, και μονο τοτε, προχωρουσε στην υλοποιηση του δικου της μερους της συμφωνιας. Βεβαια, οι προτασεις της ηταν οι πιο μελετημενες με ποσοστο καλυψης των εκαστοτε αναγκων οσων προσετρεχαν σ' αυτην πολυ υψηλοτερο απ' οτι αυτο των ανταγωνιστων της. Οσο δε αφορουσε αυτην καθ' αυτην ειχε κατορθωσει να συγκεντρωσει την αφροκρεμα οσων εκρινε πως της ηταν απαραιτητοι για την ευρυθμη και ομαλη λειτουργια της με δελεαρ πλουσιες οικονομικες απολαβες.
                   ==============================
Η αληθεια ειναι πως η O.A.A. ηταν υπερπληρης σε ολες τις θεσεις που επρεπε να καλυφθουν. Απαντα τα τμηματα της διεθεταν απο τους πλεον καταξιωμενους επιστημονες μεχρι τους πιο συνεπεις εργατες. Σε ολα τα τμηματα υπηρχε επιπλεον προσωπικο για καλυψη ασταθμητων παραγοντων και οι αμοιβες ολων ηταν περαν του δεοντως ικανοποιητικες.
Ολα αυτα ομως συνεβαιναν στην αρχη, τοτε που και οι δυνατοτητες της εταιρειας φανταζαν απειρες. Ηταν λογικο πως ο ανταγωνισμος δεν θ' αφηνε ανεπηρεαστη την O.A.A, η αληθεια ειναι ομως πως κανεις δεν περιμενε τοσο δραστικες και ατεγκτες αποφασεις.
Με το περασμα του χρονου, το πλεοναζων προσωπικο εν μια νυχτι αποτελεσε παρελθον. Το ημιμετρο απεδωσε για καποιο χρονικο διαστημα αφου τα λειτουργικα εξοδα της O.A.A μειωθηκαν σημαντικα, ομως δεν αργησε η στιγμη της απολυσης ενος μερους του προσωπικου που θεωρειτο απαραιτητο. Αναποφευκτα το βαρος επεσε στους εναπομειναντες που για τα ιδια οικονομικα ποσα που εισεπρατταν επρεπε να δουλευουν περισσοτερες ωρες. 
                   ==============================
Η τυχη οσων απολυονταν παρεμενε αγνωστη και σιγουρα ζοφερη αφου κανεις τους δεν μπορουσε να βρει αντιστοιχη εργασια δεδομενου πως οι ανταγωνιστριες εταιρειες της O.A.A βρισκονταν σε χειροτερη κατασταση απο την ιδια και το τελευταιο που τους ενδιεφερε ηταν η προσληψη νεου προσωπικου. Ειδικα το δοικητικο συμβουλιο της O.A.A. ειχε στραμμενο το ενδιαφερον του σ' ενα και μονο στοχο, το πως θα επενεφεραν τα κερδη τους σε προγενεστερα επιπεδα, πραγμα που φανταζε οχι απλα ανεφικτο αλλα κυριολεκτικα ηταν μια ουτοπια.
Χρειαζονταν ενα θαυμα για να συνεβαινε κατι τετοιο και θαυματα σ' εκεινη τη μερια του γαλαξια δεν συνεβαιναν ποτε. Οι μοναδικες τους ελπιδες ειχαν εναποθετει στο τμημα αναπτυξης, ερευνας, σχεδιασμου και ιδεων, το μοναδικο τμημα που δεν ειχε υποστει καμμια απωλεια προσωπικου, προσδοκωντας πως καποιος θα εμφανιζοταν μια μερα και θα τους παρουσιαζε το θαυμα που εναγωνιως αναζητουσαν. Μεχρι να συνεβαινε ομως αυτο τα πραγματα απλα θα χειροτερευαν κι αλλο.
                    =============================
Οταν ανταγωνιστρια εταιρεια κατηγγειλε επισημα την O.A.A. για κλοπη και χρηματισμο υπαλληλου της ολοι συνειδητοποιησαν πως η τροπη που θα επαιρναν τα πραγματα θα ηταν μη αναστρεψιμη. Η κατηγορια, που αρνηθηκε φυσικα η O.A.A, ηταν σαφης και συγκεκριμενη. Στελεχος της εν λογω εταιρειας σε υψηλα κλιμακια διοχετευε παρανομως αντιγραφα των υπο υποβολη προτασεων σε ενδιαφερομενους, δινοντας ετσι την δυνατοτητα στην O.A.A να γνωριζει τις παρεχομενες υπηρεσιες και φυσικα το κοστος. Ετσι το μονο που ειχε να κανει ηταν ν' αυξησει τις δικες της παροχες, να ελατωσσει το τιμημα και ουσιαστικα να εχει βγαλει εκτος μαχης εναν σημαντικο ανταγωνιστη. Το οτι η O.A.A ειχε αρνηθει επισημα την υπαρξη τετοιου περιστατικου δεν σημαινε αυτοματα και πως δεν ειχε συμβει. Το μηλον της εριδος, ο υπαλληλος που φεροταν να ειχε συμμετοχη στο γεγονος, δεν προλαβε να ριξει φως αφου εξ' αιτιας ενος ατυχηματος εχασε την ζωη του λιγο πριν καταθεσει επισημα. Διχως να καταδικαστει αλλα και διχως ν' αθωωθει η O.A.A. εξακολουθησε να πορευεται με τις ιδιες πρακτικες. 
              =================================
Φοβουμενη αντιποινα μεσα σε λιγο καιρο η εταιρεια αλλαξε μορφη, σκεπτικο και προτεραιοτητες. Με την αυξηση των τμηματων ασφαλειας, τους συνεχεις ελεγχους, τις αθροες απολυσεις οσων εμοιαζαν η φαινοταν υποπτοι δολιοφθορας, η O.A.A. ειχε πλεον μεταβληθει σε μια στρατικοποιημενη εταιρεια ενδεδυμενη τον μανδυα της τεχνολογιας. Οι παντες παρακολουθουσαν τους παντες, η εμπιστοσυνη αναμεσα στα στελεχη ηταν αγνωστη λεξη και δεν ηταν λιγοι εκεινοι που αδραξαν την ευκαιρια να κατηγορησουν αδικα καποιον που θεωρουσαν αντιπαθη γνωριζοντας πως αυτοματα θα εχανε την δουλεια του.
Κι ενω ολοι ειχαν στραμμενο το βλεμμα οπουδηποτε αλλου εκτος απο τον σκοπο για τον οποιον βρισκονταν εκει, το τμημα ερευνας, αναπτυξης, σχεδιασμου και ιδεων, ουσιαστικα το μονο πλεον τμημα που συνεχιζε να δουλευει απροσκοπτα, εγινε το επικεντρο του ενδιαφεροντος.
Κι αυτο οχι αδικα αφου ειχε καταφερει αυτο που ολοι περιμεναν μα κανεις δεν πιστευε πως μπορουσε να συμβει. 
Ενα θαυμα ειχε μολις συντελεστει.