Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Οι αρχικες παροχες και υπηρεσιες της O.A.A δεν διεφεραν απο εκεινες των υπολοιπων εταιρειων. Ολες, οι οικονομικα ευρωστες τουλαχιστον, ειχαν αρχικα στον κεντρικο πυρηνα τους την δυνατοτητα μετεγκαταστασης πολιτισμων απο ενα ετοιμοθανατο πλανητη σε καποιον αλλον οπου θα μπορουσαν να κανουν ενα νεο ξεκινημα. Ο βασικος κορμος της μελετης για μετεγκατασταση ηταν σχεδον ο ιδιος με μικρες διαφορες απο εταιρεια σε εταιρεια, αναλογα με το τελικο κοστος που κατι τετοιο θα στοιχιζε σ' αυτους που προσετρεχαν σε μια τετοια υπηρεσια. Δυστυχως τα προβληματα για να μπορουσε τελικα κατι τετοιο να υλοποιηθει ηταν μεγαλα και προοδευτικα εξελισσονταν σε ανυπερβλητα.
Εν αρχη ηταν ο χρονος. Απο την στιγμη που μια εταιρεια παρεδιδε την μελετη της στους ενδιαφερομενους, μια μελετη που εξηγουσε αναλυτικα τον τροπο διεξαγωγης αυτης της μετεγκαταστασης, τον νεο τοπο με τα δεδομενα του και τις συνθηκες διαβιωσης καθως και το τελικο κοστος, επρεπε μετα να περιμενει την τελικη εγκριση.
================================
Αυτη η τελικη εγκριση ηταν το πλεον χρονοβορο κομματι. Ενας ολοκληρος πλανητης, αποτελουμενος απο ετεροκλητες φυλες, πολιτισμους και ρατσες, επρεπε να φθασει σε μια συμφωνια πριν οριστικοποιηθει η μετακινηση του. Οι συχνες διαφωνιες στον τροπο διεξαγωγης, στο πολλες φορες δυσβασταχτο οικονομικο κοστος, τα συνεχη παζαρια στο δουναι και λαβειν καθως και το πληθος των προσφορων απο τοσες εταιρειες καθυστερουσαν σημαντικα την οποια επικυρωση η ακομα και ακυρωση της συμφωνιας.
Σταδιακα, με το κερδος τους να βρισκεται σε οριακα η ακομα και μηδαμινα επιπεδα, οι εταιρειες αρχισαν να εγκαταλειπουν τις μελετες και τους σχεδιασμους για μετεγκαταστασεις αφηνοντας μονο καποιες συγκεκριμενες εκδοσεις για οσους πολιτισμους ειχαν το οικονομικο ευρος και την δυνατοτητα να το πραγματοποιησουν, και στραφηκαν σε εναλλακτικες προτασεις.
Προτασεις πολυ πιο ευκολα πραγματοποιησιμες, με ελαχιστο κοστος για τις ιδιες αλλα και τους εκαστοτε ενδιαφερομενους που παρουσιαζε ενα μονο μειονεκτημα.
===============================
Το προβλημα δεν λυνοταν. Απλως επαιρνε αναβολη και διαιωνιζοταν. Αναλογα με το ζητημα που ταλανιζε καποιον πολιτισμο, οι εταιρειες πια ειχαν να προτεινουν μικρου βεληνεκους λυσεις που θα κραταγαν καποιο χρονικο διαστημα μεχρι την εμφανιση του επομενου προβληματος.
Εξαφανιζοταν ραγδαια η χλωριδα και η πανιδα καπου με αποτελεσμα οι ισορροπιες σε καποιον πλανητη να διαταρασσονταν ? Κανενα προβλημα. Οι εταιρειες προμηθευαν χλωριδα και πανιδα οπου υπηρχε αναγκη λυνοντας ετσι προσωρινα το προβλημα. Παρουσιαζοταν εκρηκτικη ελλειψη σε απαραιτητα για την επιβιωση ενος πολιτισμου ορυκτα ? Οι εταιρειες ηταν εδω για να αντισταθμισουν αυτην την ελλειψη. Καθαρο, ποσιμο νερο κατω απο τα επιτρεπτα ορια ? Και παλι οι εταιρειες ειχαν την δυνατοτητα γι αμεση συμπληρωση. Επι μερους προβληματα με επιλεκτικες λυσεις, διχως τεραστιες χρονοκαθυστερησεις κι αναμονες.
Βεβαια και τα κερδη τους ηταν μικροτερα μα πλεον ειχαν τοσα πολλα μετωπα ανοιχτα που ποτε δεν ξεμεναν απο ζητηση τηρουμενων των αναλογιων.
===============================
Αυτη η συγκεκριμενη πολιτικη αντεξε για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα μεχρι που δυσεπιλυτα προβληματα εκαναν την εμφανιση τους εξαναγκαζοντας τις εταιρειες σε ανασχεδιασμο.
Για να μπορεσουν να κρατηθουν οι ισορροπιες καθε μια απο τις εταιρειες αναλαμβανε να εξυπηρετησει ενα συγκεκριμενο χωρο μεσα στο ατελειωτο αυτο συμπαν. Θεωρουνταν αντιδεολογικο να προσεγγισεις καποιον εξω απο τα δικα σου ορια και μολονοτι αποπειρες για κατι τετοιο ειχαν σποραδικα λαβει χωρα, ουσιαστικα ολα εξελισσονταν ομαλα.
Ομαλα μεχρι την στιγμη που η ζητηση αρχισε να πεφτει κατακορυφα και καμμια εταιρεια δεν ειχε την δυνατοτητα να επεκτεινει το πελατολογιο της. Επιπλεον, απεφευγαν συστηματικα πολιτισμους σε απομακρυσμενα σημεια απομονωμενων γαλαξιων αφου ακριβως λογω της αποστασης η οποια εκδουλευση που θα μπορουσαν να παρεχουν κοστιζε υπερβολικα και κατα τεκμηριο θεωρουνταν ασυμφορη. Ετσι, αναποφευκτα, οι καιροι του ευκολου πλουτισμου αρχισαν να δινουν την θεση τους σε αντιστοιχους πιο σκοτεινους και χαλεπους.
===========================
Σταδιακα πολλες απο τις εταιρειες που δραστηριοποιουνταν στο χωρο εκλεισαν, ανεστειλλαν την λειτουργια τους η επελεξαν διαφορετικο αντικειμενο για να συνεχισουν. Αυτο εδωσε την δυνατοτητα σε οσες ειχαν απομεινει να συνεχισουν διατηρωντας τα οποια πενιχρα κερδη αποκομιζαν. Ουσιαστικα, η μονη που εσκυψε σοβαρα πανω απο το θεμα αναζητωντας λυσεις διαρκειας και οχι προσωρινες διεξοδους ηταν η O.A.A. Ηταν η πιο οργανωμενη απ' ολες, η πιο μεθοδικη αλλα και η πλεον ανηλεης. Δεν εκτελουσε ποτε κανενα συμβολαιο αν πρωτα δεν εισεπραττε το αντιτιμο των υπηρεσιων της. Τοτε, και μονο τοτε, προχωρουσε στην υλοποιηση του δικου της μερους της συμφωνιας. Βεβαια, οι προτασεις της ηταν οι πιο μελετημενες με ποσοστο καλυψης των εκαστοτε αναγκων οσων προσετρεχαν σ' αυτην πολυ υψηλοτερο απ' οτι αυτο των ανταγωνιστων της. Οσο δε αφορουσε αυτην καθ' αυτην ειχε κατορθωσει να συγκεντρωσει την αφροκρεμα οσων εκρινε πως της ηταν απαραιτητοι για την ευρυθμη και ομαλη λειτουργια της με δελεαρ πλουσιες οικονομικες απολαβες.
==============================
Η αληθεια ειναι πως η O.A.A. ηταν υπερπληρης σε ολες τις θεσεις που επρεπε να καλυφθουν. Απαντα τα τμηματα της διεθεταν απο τους πλεον καταξιωμενους επιστημονες μεχρι τους πιο συνεπεις εργατες. Σε ολα τα τμηματα υπηρχε επιπλεον προσωπικο για καλυψη ασταθμητων παραγοντων και οι αμοιβες ολων ηταν περαν του δεοντως ικανοποιητικες.
Ολα αυτα ομως συνεβαιναν στην αρχη, τοτε που και οι δυνατοτητες της εταιρειας φανταζαν απειρες. Ηταν λογικο πως ο ανταγωνισμος δεν θ' αφηνε ανεπηρεαστη την O.A.A, η αληθεια ειναι ομως πως κανεις δεν περιμενε τοσο δραστικες και ατεγκτες αποφασεις.
Με το περασμα του χρονου, το πλεοναζων προσωπικο εν μια νυχτι αποτελεσε παρελθον. Το ημιμετρο απεδωσε για καποιο χρονικο διαστημα αφου τα λειτουργικα εξοδα της O.A.A μειωθηκαν σημαντικα, ομως δεν αργησε η στιγμη της απολυσης ενος μερους του προσωπικου που θεωρειτο απαραιτητο. Αναποφευκτα το βαρος επεσε στους εναπομειναντες που για τα ιδια οικονομικα ποσα που εισεπρατταν επρεπε να δουλευουν περισσοτερες ωρες.
==============================
Η τυχη οσων απολυονταν παρεμενε αγνωστη και σιγουρα ζοφερη αφου κανεις τους δεν μπορουσε να βρει αντιστοιχη εργασια δεδομενου πως οι ανταγωνιστριες εταιρειες της O.A.A βρισκονταν σε χειροτερη κατασταση απο την ιδια και το τελευταιο που τους ενδιεφερε ηταν η προσληψη νεου προσωπικου. Ειδικα το δοικητικο συμβουλιο της O.A.A. ειχε στραμμενο το ενδιαφερον του σ' ενα και μονο στοχο, το πως θα επενεφεραν τα κερδη τους σε προγενεστερα επιπεδα, πραγμα που φανταζε οχι απλα ανεφικτο αλλα κυριολεκτικα ηταν μια ουτοπια.
Χρειαζονταν ενα θαυμα για να συνεβαινε κατι τετοιο και θαυματα σ' εκεινη τη μερια του γαλαξια δεν συνεβαιναν ποτε. Οι μοναδικες τους ελπιδες ειχαν εναποθετει στο τμημα αναπτυξης, ερευνας, σχεδιασμου και ιδεων, το μοναδικο τμημα που δεν ειχε υποστει καμμια απωλεια προσωπικου, προσδοκωντας πως καποιος θα εμφανιζοταν μια μερα και θα τους παρουσιαζε το θαυμα που εναγωνιως αναζητουσαν. Μεχρι να συνεβαινε ομως αυτο τα πραγματα απλα θα χειροτερευαν κι αλλο.
=============================
Οταν ανταγωνιστρια εταιρεια κατηγγειλε επισημα την O.A.A. για κλοπη και χρηματισμο υπαλληλου της ολοι συνειδητοποιησαν πως η τροπη που θα επαιρναν τα πραγματα θα ηταν μη αναστρεψιμη. Η κατηγορια, που αρνηθηκε φυσικα η O.A.A, ηταν σαφης και συγκεκριμενη. Στελεχος της εν λογω εταιρειας σε υψηλα κλιμακια διοχετευε παρανομως αντιγραφα των υπο υποβολη προτασεων σε ενδιαφερομενους, δινοντας ετσι την δυνατοτητα στην O.A.A να γνωριζει τις παρεχομενες υπηρεσιες και φυσικα το κοστος. Ετσι το μονο που ειχε να κανει ηταν ν' αυξησει τις δικες της παροχες, να ελατωσσει το τιμημα και ουσιαστικα να εχει βγαλει εκτος μαχης εναν σημαντικο ανταγωνιστη. Το οτι η O.A.A ειχε αρνηθει επισημα την υπαρξη τετοιου περιστατικου δεν σημαινε αυτοματα και πως δεν ειχε συμβει. Το μηλον της εριδος, ο υπαλληλος που φεροταν να ειχε συμμετοχη στο γεγονος, δεν προλαβε να ριξει φως αφου εξ' αιτιας ενος ατυχηματος εχασε την ζωη του λιγο πριν καταθεσει επισημα. Διχως να καταδικαστει αλλα και διχως ν' αθωωθει η O.A.A. εξακολουθησε να πορευεται με τις ιδιες πρακτικες.
=================================
Φοβουμενη αντιποινα μεσα σε λιγο καιρο η εταιρεια αλλαξε μορφη, σκεπτικο και προτεραιοτητες. Με την αυξηση των τμηματων ασφαλειας, τους συνεχεις ελεγχους, τις αθροες απολυσεις οσων εμοιαζαν η φαινοταν υποπτοι δολιοφθορας, η O.A.A. ειχε πλεον μεταβληθει σε μια στρατικοποιημενη εταιρεια ενδεδυμενη τον μανδυα της τεχνολογιας. Οι παντες παρακολουθουσαν τους παντες, η εμπιστοσυνη αναμεσα στα στελεχη ηταν αγνωστη λεξη και δεν ηταν λιγοι εκεινοι που αδραξαν την ευκαιρια να κατηγορησουν αδικα καποιον που θεωρουσαν αντιπαθη γνωριζοντας πως αυτοματα θα εχανε την δουλεια του.
Κι ενω ολοι ειχαν στραμμενο το βλεμμα οπουδηποτε αλλου εκτος απο τον σκοπο για τον οποιον βρισκονταν εκει, το τμημα ερευνας, αναπτυξης, σχεδιασμου και ιδεων, ουσιαστικα το μονο πλεον τμημα που συνεχιζε να δουλευει απροσκοπτα, εγινε το επικεντρο του ενδιαφεροντος.
Κι αυτο οχι αδικα αφου ειχε καταφερει αυτο που ολοι περιμεναν μα κανεις δεν πιστευε πως μπορουσε να συμβει.
Ενα θαυμα ειχε μολις συντελεστει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Οι αρχικες παροχες και υπηρεσιες της O.A.A δεν διεφεραν απο εκεινες των υπολοιπων εταιρειων. Ολες, οι οικονομικα ευρωστες τουλαχιστον, ειχαν αρχικα στον κεντρικο πυρηνα τους την δυνατοτητα μετεγκαταστασης πολιτισμων απο ενα ετοιμοθανατο πλανητη σε καποιον αλλον οπου θα μπορουσαν να κανουν ενα νεο ξεκινημα. Ο βασικος κορμος της μελετης για μετεγκατασταση ηταν σχεδον ο ιδιος με μικρες διαφορες απο εταιρεια σε εταιρεια, αναλογα με το τελικο κοστος που κατι τετοιο θα στοιχιζε σ' αυτους που προσετρεχαν σε μια τετοια υπηρεσια. Δυστυχως τα προβληματα για να μπορουσε τελικα κατι τετοιο να υλοποιηθει ηταν μεγαλα και προοδευτικα εξελισσονταν σε ανυπερβλητα.
Εν αρχη ηταν ο χρονος. Απο την στιγμη που μια εταιρεια παρεδιδε την μελετη της στους ενδιαφερομενους, μια μελετη που εξηγουσε αναλυτικα τον τροπο διεξαγωγης αυτης της μετεγκαταστασης, τον νεο τοπο με τα δεδομενα του και τις συνθηκες διαβιωσης καθως και το τελικο κοστος, επρεπε μετα να περιμενει την τελικη εγκριση.
================================
Αυτη η τελικη εγκριση ηταν το πλεον χρονοβορο κομματι. Ενας ολοκληρος πλανητης, αποτελουμενος απο ετεροκλητες φυλες, πολιτισμους και ρατσες, επρεπε να φθασει σε μια συμφωνια πριν οριστικοποιηθει η μετακινηση του. Οι συχνες διαφωνιες στον τροπο διεξαγωγης, στο πολλες φορες δυσβασταχτο οικονομικο κοστος, τα συνεχη παζαρια στο δουναι και λαβειν καθως και το πληθος των προσφορων απο τοσες εταιρειες καθυστερουσαν σημαντικα την οποια επικυρωση η ακομα και ακυρωση της συμφωνιας.
Σταδιακα, με το κερδος τους να βρισκεται σε οριακα η ακομα και μηδαμινα επιπεδα, οι εταιρειες αρχισαν να εγκαταλειπουν τις μελετες και τους σχεδιασμους για μετεγκαταστασεις αφηνοντας μονο καποιες συγκεκριμενες εκδοσεις για οσους πολιτισμους ειχαν το οικονομικο ευρος και την δυνατοτητα να το πραγματοποιησουν, και στραφηκαν σε εναλλακτικες προτασεις.
Προτασεις πολυ πιο ευκολα πραγματοποιησιμες, με ελαχιστο κοστος για τις ιδιες αλλα και τους εκαστοτε ενδιαφερομενους που παρουσιαζε ενα μονο μειονεκτημα.
===============================
Το προβλημα δεν λυνοταν. Απλως επαιρνε αναβολη και διαιωνιζοταν. Αναλογα με το ζητημα που ταλανιζε καποιον πολιτισμο, οι εταιρειες πια ειχαν να προτεινουν μικρου βεληνεκους λυσεις που θα κραταγαν καποιο χρονικο διαστημα μεχρι την εμφανιση του επομενου προβληματος.
Εξαφανιζοταν ραγδαια η χλωριδα και η πανιδα καπου με αποτελεσμα οι ισορροπιες σε καποιον πλανητη να διαταρασσονταν ? Κανενα προβλημα. Οι εταιρειες προμηθευαν χλωριδα και πανιδα οπου υπηρχε αναγκη λυνοντας ετσι προσωρινα το προβλημα. Παρουσιαζοταν εκρηκτικη ελλειψη σε απαραιτητα για την επιβιωση ενος πολιτισμου ορυκτα ? Οι εταιρειες ηταν εδω για να αντισταθμισουν αυτην την ελλειψη. Καθαρο, ποσιμο νερο κατω απο τα επιτρεπτα ορια ? Και παλι οι εταιρειες ειχαν την δυνατοτητα γι αμεση συμπληρωση. Επι μερους προβληματα με επιλεκτικες λυσεις, διχως τεραστιες χρονοκαθυστερησεις κι αναμονες.
Βεβαια και τα κερδη τους ηταν μικροτερα μα πλεον ειχαν τοσα πολλα μετωπα ανοιχτα που ποτε δεν ξεμεναν απο ζητηση τηρουμενων των αναλογιων.
===============================
Αυτη η συγκεκριμενη πολιτικη αντεξε για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα μεχρι που δυσεπιλυτα προβληματα εκαναν την εμφανιση τους εξαναγκαζοντας τις εταιρειες σε ανασχεδιασμο.
Για να μπορεσουν να κρατηθουν οι ισορροπιες καθε μια απο τις εταιρειες αναλαμβανε να εξυπηρετησει ενα συγκεκριμενο χωρο μεσα στο ατελειωτο αυτο συμπαν. Θεωρουνταν αντιδεολογικο να προσεγγισεις καποιον εξω απο τα δικα σου ορια και μολονοτι αποπειρες για κατι τετοιο ειχαν σποραδικα λαβει χωρα, ουσιαστικα ολα εξελισσονταν ομαλα.
Ομαλα μεχρι την στιγμη που η ζητηση αρχισε να πεφτει κατακορυφα και καμμια εταιρεια δεν ειχε την δυνατοτητα να επεκτεινει το πελατολογιο της. Επιπλεον, απεφευγαν συστηματικα πολιτισμους σε απομακρυσμενα σημεια απομονωμενων γαλαξιων αφου ακριβως λογω της αποστασης η οποια εκδουλευση που θα μπορουσαν να παρεχουν κοστιζε υπερβολικα και κατα τεκμηριο θεωρουνταν ασυμφορη. Ετσι, αναποφευκτα, οι καιροι του ευκολου πλουτισμου αρχισαν να δινουν την θεση τους σε αντιστοιχους πιο σκοτεινους και χαλεπους.
===========================
Σταδιακα πολλες απο τις εταιρειες που δραστηριοποιουνταν στο χωρο εκλεισαν, ανεστειλλαν την λειτουργια τους η επελεξαν διαφορετικο αντικειμενο για να συνεχισουν. Αυτο εδωσε την δυνατοτητα σε οσες ειχαν απομεινει να συνεχισουν διατηρωντας τα οποια πενιχρα κερδη αποκομιζαν. Ουσιαστικα, η μονη που εσκυψε σοβαρα πανω απο το θεμα αναζητωντας λυσεις διαρκειας και οχι προσωρινες διεξοδους ηταν η O.A.A. Ηταν η πιο οργανωμενη απ' ολες, η πιο μεθοδικη αλλα και η πλεον ανηλεης. Δεν εκτελουσε ποτε κανενα συμβολαιο αν πρωτα δεν εισεπραττε το αντιτιμο των υπηρεσιων της. Τοτε, και μονο τοτε, προχωρουσε στην υλοποιηση του δικου της μερους της συμφωνιας. Βεβαια, οι προτασεις της ηταν οι πιο μελετημενες με ποσοστο καλυψης των εκαστοτε αναγκων οσων προσετρεχαν σ' αυτην πολυ υψηλοτερο απ' οτι αυτο των ανταγωνιστων της. Οσο δε αφορουσε αυτην καθ' αυτην ειχε κατορθωσει να συγκεντρωσει την αφροκρεμα οσων εκρινε πως της ηταν απαραιτητοι για την ευρυθμη και ομαλη λειτουργια της με δελεαρ πλουσιες οικονομικες απολαβες.
==============================
Η αληθεια ειναι πως η O.A.A. ηταν υπερπληρης σε ολες τις θεσεις που επρεπε να καλυφθουν. Απαντα τα τμηματα της διεθεταν απο τους πλεον καταξιωμενους επιστημονες μεχρι τους πιο συνεπεις εργατες. Σε ολα τα τμηματα υπηρχε επιπλεον προσωπικο για καλυψη ασταθμητων παραγοντων και οι αμοιβες ολων ηταν περαν του δεοντως ικανοποιητικες.
Ολα αυτα ομως συνεβαιναν στην αρχη, τοτε που και οι δυνατοτητες της εταιρειας φανταζαν απειρες. Ηταν λογικο πως ο ανταγωνισμος δεν θ' αφηνε ανεπηρεαστη την O.A.A, η αληθεια ειναι ομως πως κανεις δεν περιμενε τοσο δραστικες και ατεγκτες αποφασεις.
Με το περασμα του χρονου, το πλεοναζων προσωπικο εν μια νυχτι αποτελεσε παρελθον. Το ημιμετρο απεδωσε για καποιο χρονικο διαστημα αφου τα λειτουργικα εξοδα της O.A.A μειωθηκαν σημαντικα, ομως δεν αργησε η στιγμη της απολυσης ενος μερους του προσωπικου που θεωρειτο απαραιτητο. Αναποφευκτα το βαρος επεσε στους εναπομειναντες που για τα ιδια οικονομικα ποσα που εισεπρατταν επρεπε να δουλευουν περισσοτερες ωρες.
==============================
Η τυχη οσων απολυονταν παρεμενε αγνωστη και σιγουρα ζοφερη αφου κανεις τους δεν μπορουσε να βρει αντιστοιχη εργασια δεδομενου πως οι ανταγωνιστριες εταιρειες της O.A.A βρισκονταν σε χειροτερη κατασταση απο την ιδια και το τελευταιο που τους ενδιεφερε ηταν η προσληψη νεου προσωπικου. Ειδικα το δοικητικο συμβουλιο της O.A.A. ειχε στραμμενο το ενδιαφερον του σ' ενα και μονο στοχο, το πως θα επενεφεραν τα κερδη τους σε προγενεστερα επιπεδα, πραγμα που φανταζε οχι απλα ανεφικτο αλλα κυριολεκτικα ηταν μια ουτοπια.
Χρειαζονταν ενα θαυμα για να συνεβαινε κατι τετοιο και θαυματα σ' εκεινη τη μερια του γαλαξια δεν συνεβαιναν ποτε. Οι μοναδικες τους ελπιδες ειχαν εναποθετει στο τμημα αναπτυξης, ερευνας, σχεδιασμου και ιδεων, το μοναδικο τμημα που δεν ειχε υποστει καμμια απωλεια προσωπικου, προσδοκωντας πως καποιος θα εμφανιζοταν μια μερα και θα τους παρουσιαζε το θαυμα που εναγωνιως αναζητουσαν. Μεχρι να συνεβαινε ομως αυτο τα πραγματα απλα θα χειροτερευαν κι αλλο.
=============================
Οταν ανταγωνιστρια εταιρεια κατηγγειλε επισημα την O.A.A. για κλοπη και χρηματισμο υπαλληλου της ολοι συνειδητοποιησαν πως η τροπη που θα επαιρναν τα πραγματα θα ηταν μη αναστρεψιμη. Η κατηγορια, που αρνηθηκε φυσικα η O.A.A, ηταν σαφης και συγκεκριμενη. Στελεχος της εν λογω εταιρειας σε υψηλα κλιμακια διοχετευε παρανομως αντιγραφα των υπο υποβολη προτασεων σε ενδιαφερομενους, δινοντας ετσι την δυνατοτητα στην O.A.A να γνωριζει τις παρεχομενες υπηρεσιες και φυσικα το κοστος. Ετσι το μονο που ειχε να κανει ηταν ν' αυξησει τις δικες της παροχες, να ελατωσσει το τιμημα και ουσιαστικα να εχει βγαλει εκτος μαχης εναν σημαντικο ανταγωνιστη. Το οτι η O.A.A ειχε αρνηθει επισημα την υπαρξη τετοιου περιστατικου δεν σημαινε αυτοματα και πως δεν ειχε συμβει. Το μηλον της εριδος, ο υπαλληλος που φεροταν να ειχε συμμετοχη στο γεγονος, δεν προλαβε να ριξει φως αφου εξ' αιτιας ενος ατυχηματος εχασε την ζωη του λιγο πριν καταθεσει επισημα. Διχως να καταδικαστει αλλα και διχως ν' αθωωθει η O.A.A. εξακολουθησε να πορευεται με τις ιδιες πρακτικες.
=================================
Φοβουμενη αντιποινα μεσα σε λιγο καιρο η εταιρεια αλλαξε μορφη, σκεπτικο και προτεραιοτητες. Με την αυξηση των τμηματων ασφαλειας, τους συνεχεις ελεγχους, τις αθροες απολυσεις οσων εμοιαζαν η φαινοταν υποπτοι δολιοφθορας, η O.A.A. ειχε πλεον μεταβληθει σε μια στρατικοποιημενη εταιρεια ενδεδυμενη τον μανδυα της τεχνολογιας. Οι παντες παρακολουθουσαν τους παντες, η εμπιστοσυνη αναμεσα στα στελεχη ηταν αγνωστη λεξη και δεν ηταν λιγοι εκεινοι που αδραξαν την ευκαιρια να κατηγορησουν αδικα καποιον που θεωρουσαν αντιπαθη γνωριζοντας πως αυτοματα θα εχανε την δουλεια του.
Κι ενω ολοι ειχαν στραμμενο το βλεμμα οπουδηποτε αλλου εκτος απο τον σκοπο για τον οποιον βρισκονταν εκει, το τμημα ερευνας, αναπτυξης, σχεδιασμου και ιδεων, ουσιαστικα το μονο πλεον τμημα που συνεχιζε να δουλευει απροσκοπτα, εγινε το επικεντρο του ενδιαφεροντος.
Κι αυτο οχι αδικα αφου ειχε καταφερει αυτο που ολοι περιμεναν μα κανεις δεν πιστευε πως μπορουσε να συμβει.
Ενα θαυμα ειχε μολις συντελεστει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου