ΕΝΤΟΛΗ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩΘΕΝ

Ηταν πια σιγουρη πως δεν θα ερχοταν κανεις. Ειχαν περασει ηδη τρεις μερες απο την προβλεπομενη αφιξη και δεν ειχε ουτε ενα νεο, ουτε μια πληροφορια. Ειχε βαλει πολλα με το μυαλο της αλλα δεν υπηρχε και κατι που να μπορουσε να κανει. Συνεχιζε να παλευει με οτι της ειχε απομεινει.

Τη στιγμη που τα μονα συναισθηματα που ειχαν απομεινει ηταν η απογνωση και η απελπισια εμφανιστηκαν. Αργησαν, ενας Θεος ξερει γιατι μα ειχαν ερθει, αυτο ηταν το σημαντικο.

Η χαρα της εξανεμιστηκε γρηγορα οταν εμαθε τους λογους της αδικαιολογητης καθυστερησης. Τα παντα περιμενε πως μπορουσαν να συμβουν, αυτο οχι. Δεν ηταν απλα μια γροθια στο στομαχι, ενα βιαιο χτυπημα που σε ριχνει κατω, ουτε καν μια υπερμεγεθης και δυσκολοχειριστη κατασταση.

Ηταν το τελος μιας πραγματικοτητας οπως την ειχε βιωσει εδω και λιγα χρονια και η εναρξη μιας νεας, θολης, γκριζας κι εκτος ελεγχου κι αυτο ηταν κατι που κυριολεκτικα την γονατισε.

Προς το παρον οτι ειχε ακουσει το ειχε κρατησει μονο για τον εαυτο της, ηξερε ομως πως αργα η γρηγορα θα επρεπε να το μοιραστει και μ' αυτους που ουσιαστικα αφορουσε.

               =====================================

-'Καταλαβαινεις τι μου λες Φιν' ? ρωτησε ενω τα ποδια της την βαστουσαν με το ζορι.

-'Κι εγω στην αρχη δεν μπορουσα να χωνεψω οτι μου ειπαν' απαντησε ο Φιν 'αλλα πρεπει να συνειδητοποιησεις Τζινα πως δεν μπορει να γινει τιποτα'.

Η κοπελα τον κοιταξε με την απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο της.

-'Δεν καταλαβαινω' μουρμουρισε κουνωντας το κεφαλι της μοιρολατρικα 'πραγματικα δεν καταλαβαινω. Γιατι τωρα ? Γιατι εδω ? Δεν ξερουν τι συμβαινει εδω ? Δεν σκεφτονται τι θα συμβει ? Πως μπορουν μ' ενα φιρμανι να παιζουν με τοσες ζωες ? Τι σοι ανθρωποι ειναι αυτοι' ?

Ο Φιν παρεμεινε σιωπηλος. Ειχε μπροστα του ενα βουνο ερωτησεις και ηταν ανικανος να δωσει εστω μια ευπρεπη, ευσταθουσα απαντηση. Για την ακριβεια δεν ειχε καμια απαντηση.

-'Δεν ξερω ειλικρινα τι να σου πω' εκανε βηματιζοντας αμηχανα στο κεντρο της τεντας. 'Δεν ξερω τι περιμενεις ν' ακουσεις μα δεν εχω απαντησεις στις ερωτησεις σου' προσθεσε.

-'Πες μου απο την αρχη τι εγινε' ειπε η Τζινα 'πες μου ολες τις λεπτομερειες, σε παρακαλω'. 

               ======================================

-'Πριν δεκα μερες με φωναξε ο συνταγματαρχης Μπερστον στο γραφειο του. Φανταστηκα πως ηταν για καποιο ζητημα ρουτινας και που αφορουσε τον καταυλισμο δεδομενου πως εγω ειμαι ο υπευθυνος για οτιδηποτε εχει σχεση μ' αυτο το μερος. Διαψευστηκα, μονο ζητημα ρουτινας δεν ηταν. Σου μεταφερω αυτολεξει ολα οσα μου ειπε εκεινο το απογευμα'.

-'Λοχαγε ΜακΓκιλλεν υπαρχουν νεα δεδομενα σχετικα με τον καταυλισμο Melkadida τα οποια εχουν αμεση ισχυ και πρεπει να δρομολογηθουν το συντομοτερο δυνατον. Πριν λιγες βδομαδες η κυβερνηση ηρθε σε συννενοηση με τους ηγετες των ανταρτων και κατεληξαν σε καποια συμφωνια. Στο κοματι που αφορα εμας, αυτο εχει να κανει με τον καταυλισμο Melkadida. 

Η συμφωνια αναφερει ρητα και κατηγορηματικα πως η περιοχη στην οποια υπαγεται ο καταυλισμος απο την 1η του ετους περνα στην δικαιοδοσια των ανταρτων. Αυτο σημαινει πως η κυβερνηση και οι συμμαχοι της, δηλαδη εν τω προκειμενω εμεις, πρεπει να παραδωσουμε το χωρο μεχρι την 12η βραδυνη της 31ης Δεκεμβριου, δηλαδη σε λιγες βδομαδες'.

              ====================================

-'Τον ρωτησα τι ακριβως επρεπε να γινει καθως και για το μελλον του καταυλισμου' ειπε ο Φιν.

-'Απο την στιγμη που εισαι υπευθυνος για τον καταυλισμο πρεπει να κανεις τ' ακολουθα. Θα φροντισεις να μεταφερθουν οσοι εχουν την δυνατοτητα να μετακινηθουν με φορτηγα περα απο την κοιλαδα, εκει που βρισκονται τα συνορα. Εχουν γινει ηδη οι καταλληλες επαφες και εχουμε παρει διαβεβαιωση πως θα μπορεσουμε να τους μεταφερουμε στην διπλανη χωρα μεχρι να δουμε τι θα γινει. Αυτο που ειναι σημαντικο ειναι πως δεν μπορουμε ν' αφησουμε τιποτα χρησιμο για τους ανταρτες πισω. Καταλαβαινεις, τεχνολογικο και στρατιωτικο υλικο, φαρμακευτικα σκευασματα και καθε τι που θα μπορουσε να τους φανει χρησιμο. Οι γιατροι, οι νοσοκομες, ολο το νοσηλευτικο προσωπικο μαζι με τραυματιες και αρρωστους θα πρεπει να μπουν μεσα στα φορτηγα μεταφορας και να εχουν φυγει μεχρι την καταληκτικη ημερομηνια'.

-'Δεν το πιστευω και που το ακουω' εκανε η Τζινα 'εχουν τρελαθει ολοι τους' ?

Ο Φιν προσπαθησε να την ηρεμησει μα αυτο την εκανε ακομα ποιο εξαλλη. 

             ========================================

-'Ειναι με τα καλα του ο Συνταγματαρχης σου' ? ξεσπασε η Τζινα. 'Εχει ιδεα τι γινεται εδω ? Του ειπες, του εξηγησες πως υπαρχει κοσμος εδω που δεν μπορει να μετακινηθει, να φυγει ? Ανθρωποι που ακολουθουν συγκεκριμενες θεραπειες και μια απλη μετακινηση μπορει να τους κοστισει τη ζωη ? Τι νομιζει, κι αυτος κι εσυ, πως εδω ειναι λουνα παρκ, το στηνουμε και το ξεστηνουμε οποτε μας καπνισει ? Υπαρχουν προσφυγες που γλυτωσαν το λεπιδι των ανταρτων την τελευταια στιγμη, τι νομιζεις θα τους συμβει αμα τους βρουν εδω, κατακοιτους και ανημπορους ν' αντιδρασουν ? Ξερει ο συνταγματαρχης σου πως μια τετοια αποφαση ισουται με καταδικαστικη αποφαση για ενα σωρο κοσμο εδω ? Το ξερει ? Το το ειπες ? Η εσυ ακολουθεις μονο εντολες' ?

Ο Φιν το περιμενε το ξεσπασμα, δεν εβγαλε αχνα. Οτι ειχε επισημανει η Τζινα ηταν απολυτως σωστο. Το ηξερε, ειχε κανει οτι περνουσε απο το χερι του για ν' αποτρεψει το δεδικασμενο μα η αληθεια ηταν πως δεν περνουσε τελικα τιποτα απο το χερι του. Επιλεξε να την αφησει να ξεσπασει και να προσπαθησει με το μαλακο να την κανει να δει την νεα πραγματικοτητα.

                 ==================================

-'Τζινα, με ξερεις τοσο καιρο, εγω ειμαι αυτος που μια φορα την βδομαδα σου εφερνα τις προμηθειες που χρειαζοταν αυτο εδω το μερος. Εχω κανει οτι περναει απο το χερι μου για να βοηθησω, εσενα και το εργο που επιτελεις εδω. Εχω αγνοησει εντολες, εχω παρακαμψει οδηγιες, εχω αυτοσχεδιασει, εχω πει ψεμματα, εχω κλεψει εφοδια αλλα ηταν μεσα στην εμβελεια των δυνατοτητων μου. Ξερεις καλα πως εδω δεν μπορω να κανω τιποτα. Ουτε ο στρατηγος Μπερστον. Δεν παιρνουμε εμεις τις αποφασεις, οι εντολες ειναι εκ των ανωθεν, εμεις μπορουμε μονο να κανουμε οτι περναει απο το χερι μας για να βοηθησουμε σε μια ειλημμενη αποφαση.

Τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα' προσθεσε και η φωνη του ακουστηκε σκληρη και ακαμπτη 'εχεις δεκα μερες καιρο να μαζεψεις οτι μπορει να φυγει, να τα φορτωσουμε στα καμιονια και πριν εκπνευσει ο χρονος να κινουμαστε για τα συνορα. Ειμαι υπευθυνος για οτι παρουμε μαζι μας, οτι μεινει πισω δεν ειναι πλεον δικη μου αρμοδιοτητα' συμπληρωσε.

Η κοπελα τον κοιταξε μ' ενα παγωμενο βλεμμα που τιποτα το καλο δεν υποσχοταν. 

            ======================================

-'Καταλαβαινω Φιν, δεν ειμαι ανοητη' ειπε προσπαθωντας να κρατησει ηπιο τονο στην φωνη της. 'Αλλα πρεπει και συ να καταλαβεις την διαφορα μας. Εσυ εισαι στρατιωτικος, παιρνεις εντολες και εισαι υποχρεωμενος να τις εκτελεις. Εγω ειμαι γιατρος, εδω σ' αυτο το καταραμενο μερος, εχω ασθενεις που χρειαζονται την βοηθεια μου και δεν ειμαι υποχρεωμενη να υπακουσω σε κανεναν παρα μονο στην συνειδηση μου. Ναι, θα παρεις οτι μπορει και πρεπει να μεταφερθει, ναι θα κανεις αυτο που σε διεταξαν, ομως εγω θα μεινω εδω, μαζι με τους ανθρωπους που με εχουν αναγκη. Δεν μπορεις να με παρεις με την βια κι εγω δεν θα ερθω μαζι σου' ειπε.

Αν ο Φιν ειχε ενα δυσκολο εργο να επιτελεσει ετσι κι αλλιως το εργο μολις ειχε δυσκολεψει ακομα περισσοτερο. Οσες προσπαθειες και να εκανε να την μεταπεισει επεσαν στο κενο, απεβησαν ακαρπες. Ειτε με το καλο, ειτε εκβιαζοντας, ειτε απειλωντας, καταλαβε πως δεν ειχε νοημα. Ο χρονος περνουσε και αυτος ηταν ακομα σε κατασταση διαμαχης με την Τζινα, τα λεπτα και οι ωρες λιγοστευαν σταθερα και ακομα δεν ηξερε τι να κανει, πως να χειριστει το ζητημα.

                 ===================================

Μαζι με τον Φιν ηταν ακομα οκτω στρατιωτες που αποτελουσαν και τους συνοδους της πομπης μεχρι να περνουσαν τα συνορα. Οι διαταγες του ηταν να μην μεινει τιποτα πισω χρησιμο στους ανταρτες στους οποιους το μερος θα περναγε υπο την κατοχη τους. Φαρμακα, τροφιμα, στρατιωτικο υλικο, ολα επρεπε ν' απομακρυνθουν. Ειχε εικονα του καταυλισμου, ειχε υπολογισει σωστα το πληθος των φορτηγων που χρειαζονταν για το αψυχο κι εμψυχο φορτιο του. Το σχεδιο ηταν ν' αφησει πισω μονο μερικα ιατρικα εφοδια και τροφιμα για καποιο διαστημα. Απο το προσωπικο τουλαχιστον πεντε ατομα θα εμεναν κι αυτα, οσοι δεν ειχαν ξενα διαβατηρια. Δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο, οι εντολες ηταν συγκεκριμενες και απολυτα αυστηρες. Μονο ξενοι υπηκοοι, κανενας αλλος. Βαθια μεσα του ηξερε πως οσοι εμεναν πισω δεν θα ειχαν καμια τυχη, οι ανταρτες θα τους εκτελουσαν ολους για να δειξουν πως αυτοι ηταν πια τ' αφεντικα εκει. 

Η Τζινα απο την μερια της ειχε διαβεβαιωσει το προσωπικο που θ' απεμενε πως δεν θα εφευγε κι αυτο τους ειχε αναπτερωσει καπως το ηθικο. Του Φιν το ηθικο απ' την αλλη ηταν στα ταρταρα. 

                ===================================

Ειχε μια γλυκια λιακαδα το μεσημερι της Παραμονης. Για καποιον που αγνοουσε τι συνεβαινε ηταν μια εξαιρετικη ευκαιρια ν' απολαυσει την τελευταια μερα του χρονου, για τον καταυλισμο ο ηλιος ηταν μια αναγκαστικη παρουσια. Τα παντα ειχαν φορτωθει επιμελως στα φορτηγα. Καποια απ' αυτα ειχαν υποστει ειδικη διαρρυθμιση για να φιλοξενησουν τους ασθενεις και τραυματιες. Το θετικο ηταν πως δεν ειχαν πολυ δρομο να κανουν μεχρι τα συνορα, 40 μιλια, οποτε χρονος υπηρχε για τον Φιν να φυγουν οσο πιο αργα γινοταν σε μια απελπιδη, τελικη προσπαθεια μηπως κι αλλαζε γνωμη στην Τζινα. Η τελευταια τον πλησιασε μ' ενα μπουκαλι και δυο ποτηρια στο χερι. 

-'West Cork' ειπε χαμογελωντας. 'Ειχαμε πει να το κρατησουμε να το πιουμε το βραδυ που θ' αλλαζε ο χρονος αλλα ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα'.... 

Γεμισε τα ποτηρια και το ηπιανε μονορουφι. Ο Φιν πηγε κατι να πει μα η Τζινα τον προλαβε.

-'Εισαι καλος ανθρωπος Φιν ΜακΓκιλλεν' ειπε και του εδωσε ενα τρυφερο φιλι στο στομα. 'Φροντισε να μεινεις ετσι, ο κοσμος χρειαζεται ανθρωπους σαν κι εσενα'.

                ====================================

Το δυσκολο κοματι, δηλαδη η αναβαση στην πλαγια του βουνου κατω απο αθλιες οδικες συνθηκες μολις ειχε ολοκληρωθει και η πομπη βρισκοταν πια στην κορυφη, ετοιμη να κατεβει απο την αλλη μερια που θα τους οδηγουσε στα συνορα. Ηταν ασφαλεις, κανενας ανταρτης δεν θα τους ακολουθουσε, το ηξεραν πως θα ειχαν φυγει αλλα δεν τους ενδιεφερε. Ο Φιν ειχε κατσει σ' εναν βραχο κι ατενιζε εκει που περιπου βρισκοταν ο καταυλισμος. Δεν ηθελε να χρησιμοποιησει κυαλια, δεν ηθελε να δει, δεν ηθελε να ξερει αλλα το βλεμμα του ελεγε αλλα. Ο υπαξιωματικος διπλα του δεν ειχε τετοιους ενδοιασμους, κοιτουσε προσεκτικα κι αυτος ηταν που το ειδε.

-'Λοχαγε' ειπε δινοντας του τα κυαλια ενω απομακρυνοταν βιαστικα. Ο Φιν κοιταξε.

Κατω απο αλλες συνθηκες η φωτια εκεινη θα μπορουσε να ηταν εορταστικη, ο καινουργιος χρονος μολις εμπαινε αλλα ηξερε πολυ καλα τι ηταν, οπως ηξερε τι ειχαν απογινει οι ανθρωποι που ειχαν μεινει πισω σ' εκεινον το καταυλισμο. Εκατσε στην θεση του συνοδηγου αμιλητος.

-'Προχωραμε' ειπε καποια στιγμη στον οδηγο και αναζητησε το West Cork.

                                                                 ΤΕΛΟΣ 

 

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64

Ο Γκριντλοκ δεν ηταν αφελης, χθεσινος η τυχαιος. Κανενας δεν θα μπορουσε να εχει πραγματοποιησει οσα αυτος αν στηριζοταν απλα και μονο σ' εκεινο το τριπτυχο. Οχι, εκτος απο ευφυης και καπατσος ειχε ενα ακομα χαρισμα, να προβλεπει σχεδον παντα με σιγουρια την εξελιξη καταστασεων σε διηνεκες χρονου. Εκει που ολοι οι αλλοι εβλεπαν μια περιορισμενη, καδραρισμενη περιπτωση ο Γκριντλοκ ειχε παντα μπροστα του μια μεγαλυτερη, πιο ξεκαθαρη εικονα κι αναλογως επραττε. Και ας ειχαν περασει καμποσα χρονια απο τοτε που εμπιστευτηκε το ενστικτο του, και ας ειχε κυλησει αδυσωπητα ο χρονος, το ηξερε, το ενοιωθε πως ειχε ακομα αυτην την ικανοτητα. Τωρα ομως, σ' αυτην την συγκυρια ενοιωθε μπερδεμενος και προβληματισμενος. Καταλαβαινε πως κατι μεγαλο ετοιμαζοταν να συμβει, κατι που θ' αλλαζε δια παντος τις υπαρχουσες ισορροπιες, κατι που κανεις δεν ηταν προετοιμασμενος γι αυτο.

Αλλα για πρωτη φορα δεν μπορουσε να το αποσαφηνισει. Ηταν νωρις, δεν ειχε ανοιξει ακομα, βρηκε ευκαιρια να πιει με την ησυχια του και να κανει μια μικρη αναδρομη στο παρελθον.

               =====================================

Αν τα πραγματα ειχαν εξελιχθει διαφορετικα δεν θα βρισκοταν ποτε σ' αυτην τη θεση. Δεν την ειχε επιδιωξει εξ' αλλου, ολα ειχαν προκυψει μετα απο μια σειρα γεγονοτων που σαν ντομινο εφεραν την υπαρχουσα κατασταση. Αν η αληθεια ειχε επικρατησει η ζωη του θα ηταν εντελως διαφορετικη μα δεν περνουσαν ολα απο το χερι του. Αναρωτιοιταν πως θα ηταν σαν οικογενειαρχης, παντρεμενος με μερικα κουτσουβελα και χαμογελασε πικρα. Δεν θα το μαθαινε ποτε αυτο, η γυναικα που προοριζοταν συντροφος του για μια τετοια ζωη ειχε κατορθωσει να τα τιναξει ολα στον αερα. Ας ειχε περασει τοσος καιρος, το σοκ οταν αποκαλυφθηκε η αληθεια ηταν τοσο εντονο που μερικες φορες νομιζε πως ακομα ενοιωθε τον αντικτυπο. Εκεινη η γλυκια, τρυφερη υπαρξη που θελησε να μπλεξει την μοιρα του μαζι της αποδειχθηκε μια κοινη ψευτρα. Δεν ειχε υπαρξει ποτε επιθεωρητρια Χωροταξικου περιβαλλοντος, κατι που δικαιολογουσε τα συχνα ταξιδια της και τις απουσιες της, δεν ειχε καν σχεση με το αντικειμενο αλλα ο Γκριντλοκ ηταν πολυ ερωτευμενος για να υποψιαστει οτιδηποτε που θ' αποκαλυπτε την αληθεια. 

             =======================================

Μελος μιας νεοσυστατης συμμοριας που λυμαινονταν την πολη ηταν, τιποτα περισσοτερο. Κλοπες, εκβιασμοι, απειλες, αυτη ηταν η πραγματικοτητα της και ο Γκριντλοκ κοιμοταν τον υπνο του δικαιου. Αν δεν εβλεπε με τα ματια του τα πειστηρια που αποδεικνυαν τι ακριβως εκανε δεν θα πιστευε ποτε πως η γυναικα που ειχε στο πλευρο του ηταν μια αδιστακτη κακοποιος. Δεν πηγε ποτε να την επισκεφτει στην φυλακη, δεν θελησε ποτε ν' ακουσει μια εξηγηση η μια δικαιολογια. Σαν να υπηρχε ενας αορατος διακοπτης, τον κατεβασε και την διεγραψε για παντα απο την ζωη του. Μια ζωη που δεν μπορουσε να συνεχιστει εκει που ηταν, οχι μετα απ' ολα οσα ειχαν συμβει. Ενα πρωι μαζεψε τα λιγοστα του πραγματα και εφυγε για τον Γκαβαρντα. Κανεις δεν ηξερε που βρισκοταν, ετσι το ηθελε και φροντισε να το κρατησει ετσι. Στην αρχη ταλαιπωρηθηκε μεχρι να μπει στο κλιμα του σταθμου μα συντομα καταλαβε πως στον νομιμο τομεα δεν υπηρχαν ευκαιριες και πιθανοτητες μιας εξελιξης. Ετσι βρεθηκε να δουλευει υπαλληλος σ' ενα μπαρ, στην Flat Zone, με το ενστικτο του για πρωτη φορα να τον προμηθευει με σκεψεις και ιδεες. 

                  =================================== 

Ηταν οι συγκυριες που ειχαν δουλεψει προς οφελος του και καποια στιγμη βρεθηκε ιδιοκτητης του μπαρ που εργαζοταν υπαλληλος. Τα παντα αλλαξαν αρδην. Θεσπισε κανονες που απαντες οι θαμωνες ηταν υποχρεωμενοι ν' ακολουθουν. Εδωσε μεγαλη βαρυτητα στο θεμα της ουδετεροτητας, κατι που παντα υπηρχε σε μια λεπτη ισορροπια σ' εκεινο ακριβως το σημειο. Η Flat Zone ηταν το συνορο αναμεσα στον νομοταγη τομεα του Γκαβαρντα και στο παρανομο στοιχειο που υπηρχε κατα κορον. Συντομα εγινε το προσωπο κλειδι και για τους δυο κοσμους, κατι σαν διαμεσολαβητης στον οποιον ολοι ειχαν εμπιστοσυνη. Το ονομα του αποτελουσε εγγυηση για καθε συναλλαγη, ολοι τον εψαχναν για οποιαδηποτε διεκπεραιωση. Το μονο σημειο στην Flat Zone με μηδεν εγκληματικοτητα ηταν το μπαρ του, ουτε καν απλος τσακωμος η καυγας δεν επιτρεποταν εκει. Ολοι σεβονταν τους κανονες που ειχε θεσπισει, ολοι ειχαν συμφερον να παραμεινουν τα πραγματα ως ειχαν γιατι ποτε κανεις δεν ηξερε ποτε θα χρειαζοταν την βοηθεια του Γκριντλοκ. Και ηταν μια βοηθεια που την χρειαζονταν ολοι, αργα η γρηγορα, καποια στιγμη.

               ====================================

Για παρα πολυ καιρο η κατασταση στην Flat Zone εμοιαζε με την επιφανεια των νερων του Χουμπλ, ησυχη, αταραχη, γαληνια. Ηταν αυτο το τελευταιο χρονικο διαστημα που, διχως να υπαρχει κατι σαφες, η ατμοσφαιρα εμοιαζε πιο φορτισμενη, πιο αβεβαιη, πιο ρευστη. Ο Γκριντλοκ ειχε διαβασει τα σημαδια κι αυτο ηταν κατι που τον ειχε θεσει σ' εγρηγορση. Καταλαβαινε πως κατι επροκειτο να συμβει, τα παντα φωναζαν και ηχουσαν καμπανακια συναγερμου πως συντομα ολη αυτη η καθεστηκυια κατασταση θ' αλλαζε. Αλλα ακομα κι αυτος δεν μπορουσε να ξερει τι ηταν αυτο που θα διαφοροποιουσε ολο το σκηνικο.

Πολλα προσωπα, που κατω απο αλλες συνθηκες θα ηταν κατι φυσιολογικο, που συνδεονταν αμεσα η εμμεσα μεταξυ τους ειχαν εμφανιστει με αδιευκρινιστο ρολο.  Αυτο ηταν κατι που ενδεχομενως θα περναγε απαρατηρητο μα στην περιπτωση του Γκριντλοκ δημιουργουσε ερωτηματικα. Δεν υπηρχε κατι χειροπιαστο που να βοηθουσε στην αποσαφηνιση, ηταν εκεινο το διαβολεμενο του ενστικτο που του ελεγε πως κατι πολυ σημαντικο βρισκοταν στα σπαργανα. 

            ========================================

Το Γιζγκαρνοφ του Ελλερυ Βαν Ντερ Εις με το πληρωμα του εμφανιζοταν μονο σε δυο περιπτωσεις στο μπαρ του. Οταν εψαχνε να κλεισει καποια συμφωνια για διακινηση παρανομου μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος η οταν ερχοταν να γλεντησει μετα το περας της. Ομως το τελευταιο διαστημα τιποτα απο τα δυο δεν συνεβαινε, παρ' ολα αυτα σχεδον ολο το πληρωμα του Γιζγκαρνοφ ειχε παρελασει πλην του Ελλερυ. Ταυτοχρονα η επανεμφανιση του Κρουξ, παλιου συνεργατη του Ελλερυ, και της ομαδας του εμοιαζε με σατανικη συμπτωση αλλα ο Γκριντλοκ δεν πιστευε στις συμπτωσεις. Μετα απο ενα μεγαλο χρονικο διαστημα που οι δυο αυτονομες πια ομαδες ειχαν ακολουθησει διαφορετικα μονοπατια ξαφνικα φαινοταν πως ενας κοινος παρανομαστης τις ειχε εξαναγκασει να εμφανιστουν στο προσκηνιο εξω απο τους συνηθισμενους λογους παρουσιας τους. Και αν τα πραγματα περιοριζονταν μονο σ' αυτο το κοματι ισως ο Γκριντλοκ να μην ειχε δωσει τοση σημασια. Αλλα προσωπα, ξεχασμενα απο τον χρονο, που δεν ειχαν καμια δουλεια στον Γκαβαρντα, ειχαν κανει αισθητη την παρουσια τους. 

                  ==================================

Πρωτη και καλυτερη η Μεριτα, μια απο τις 7 Κηρες. Καταζητουμενες στα περισσοτερα πλανητικα συστηματα οι Κηρες απεφευγαν τα μερη με πολυκοσμια προτιμωντας να παραμενουν αθεατες για τους πολλους. Αναλαμβαναν δουλειες που διεκπεραιωναν κρατωντας χαμηλο προφιλ, διχως να διατυμπανιζουν τα επιτευγματα τους. Ολοι ηξεραν τι ακριβως αγοραζαν οταν ζητουσαν τις υπηρεσιες τους μα δεν υπηρχαν κεντρικα γραφεια που ο καθενας μπορουσε να σημπληρωσει μια φορμα και να υποβαλλει αιτηση παροχης υπηρεσιων. Βεβαια υπηρχε η προιστορια αναμεσα στην Μεριτα και τον Ελλερυ, πολλοι ηταν αυτοι που το γνωριζαν, κι αυτο ηταν κατι που ειχε την σημασια του. Μα που ηταν ο Ελλερυ ? Γιατι τον εψαχνε τοσο απεγνωσμενα η Μεριτα ? Τι ειχε συμβει στο πληρωμα του Γιζγκαρνοφ και ειχε σκορπισει στα τεσσερα σημεια του συμπαντος ?

Γιατι η ομαδα του Κρουξ αναζητουσε μανιωδως να εντοπισει τα μελη του Γιζγκαρνοφ που εμοιαζαν να εχουν κλεισει τον κυκλο της λαθρεμποριας και ειχαν αποσυρθει ?

Ο Γκριντλοκ ειχε ενα σωρο ερωτησεις μα καμια απαντηση που να τον ικανοποιουσε. 

                 ====================================

Δεν ειχε καν καταλαβει πως οι σκεψεις του τον ειχαν οδηγησει σχεδον να τελειωσει ενα ολοκληρο μπουκαλι μονος του. Στο μυαλο του ηρθε η εικονα εκεινου του παραδοξου πλασματος που του ειχε συστηθει σαν Ρισανι η Διαστικτη κι αυτο τον εκανε να γεμισει ξανα το ποτηρι του. Αυτο κι αν ηταν περιεργο. Σπανια εμφανιζονταν τετοια οντα στην Flat Zone, ποσο μαλλον στο μπαρ του. Αλλος ενας που εψαχνε τον Ελλερυ. Ηταν σιγουρος πως κατι ενωνε ολα αυτα τα ετεροκλητα προσωπα μα του ηταν αδυνατον να τα συνδυασει. Κι αυτο γιατι η ουδετεροτητα που ειχε θεσπισει για ολους ανεξαιρετως ισχυε και για τον ιδιο. Ποτε δεν ρωτουσε, ποτε δεν ασχολιοταν απο την στιγμη που κατι δεν τον αφορουσε. Το ιδιο θα εκανε και τωρα. Καποια στιγμη θα εβρισκε τον συνδετικο κρικο και τοτε θα ειχε μια ολοκληρωμενη εικονα αλλα μεχρι τοτε το μονο που μπορουσε να κανει ηταν να παρακολουθει και να καταγραφει οτι συνεβαινε. 

Δεν ειχε νοημα να ταλαιπωρει τον εαυτο του περισσοτερο, επρεπε να περιμενει για επιπροσθετα στοιχεια και το ενστικτο του του ελεγε πως αυτα δεν θ' αργουσαν να ερθουν.

                  =====================================

Ακουσε το χτυπημα στην πορτα κι επιλεξε να το αγνοησει. Οποιος και να ηταν επρεπε να ξερει πως το μπαρ θ' ανοιγε σε λιγο, αν δεν το γνωριζε ηταν σιγουρα καποιος ενοχλητικος.

Το δευτερο χτυπημα τον εκανε να κοιταξει προς την κλειστη πορτα ελαφρα εκνευρισμενος. Και παλι η επιλογη του ηταν να μην ανταποκριθει. Το τριτο χτυπημα τον εβγαλε απο τα ρουχα του.

-'Ειναι κλειστα, ανοιγω σε μιση ωρα' ειπε και επεστρεψε πισω απο τον παγκο στην δουλεια του.

Δεν υπηρχε λογος για τεταρτο χτυπημα, οταν το ακουσε επανεξετασε την θεση του. Ισως ηταν κατι επειγον, ισως ηταν κατι το σημαντικο, ισως επρεπε ν' ανταποκριθει.

-'Η πορτα ειναι ξεκλειδωτη' ειπε. 'Καλα θα κανει να υπαρχει σοβαρος λογος γι αυτο' προσθεσε.

Το ποτηρι εφυγε απο το χερι του κι εσπασε σε χιλια κοματια στο πατωμα σκορπιζοντας το πολυτιμο υγρο του. Οσο και να κοιταζε το ατομο που ειχε μπει μεσα δεν πιστευε στα ματια του.

-'Γκαλορ' ψελλισε ενω ενοιωσε την ανασα του να κοβεται.

-'Γκριντλοκ'.

            

     ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Η αληθεια ηταν πως οι καιρικες συνθηκες δεν ηταν και οι καλυτερες. Το χιονι ειχε καλυψει τα παντα, σε πολλα σημεια πια υπηρχε υπουλος παγετος και το κρυο εξακολουθουσε να ειναι τσουχτερο. Ομως η δουλεια επρεπε να γινει και δεν ειχε πολλα περιθωρια χρονου να σπαταλησει.

Εστιασε και παλι. Ολο του το κορμι βρισκοταν σε μια τελεια αρμονια. Απλα περιμενε την τελεια στιγμη. Σε τετοιες περιπτωσεις η στιγμη δεν αρκουσε να ειναι μονο καταλληλη, επρεπε να ειναι τελεια. Κοιταξε το απεναντι διαμερισμα στα 70 μετρα αποσταση απ' αυτον κι ετοιμαστηκε.

Η γυναικα με το παιδακι ηταν καθισμενοι στη βαση του Χριστουγεννιατικου δενδρου κι επαιζαν. Διεκρινε απο εκει τα χαμογελα τους και κατεγραφε ολες τις κινησεις τους. Πηρε μια βαθια ανασα.

Πατησε απαλα την σκανδαλη. Ενα αορατο χερι μεσα στο διαμερισμα αρπαξε απο πισω το πιτσιρικι και το εκσφενδονισε στον απεναντι τοιχο. Πριν ακομα πεσει στο πατωμα ειχε πατησει την σκανδαλη ξανα. Η γυναικα παραπατησε καμποσα βηματα προς τα πισω κι επεσε κι αυτη νεκρη σε μικρη αποσταση απο το παιδι. Ηταν οντως τελεια στιγμη και την ειχε εκμεταλλευτει στο επακρο.

                 ====================================

Δεν τον ενδιεφερε να καλυψει τα ιχνη του πανω στην χιονισμενη ταρατσα. Τα ειχε υπολογισει ολα. Η υπηρετρια θ' ανακαλυπτε τα πτωματα σε περιπου 1,5 λεπτο, αλλο τοσο ξοδεμενο σε ουρλιαχτα και υστεριες, τουλαχιστον 2 με 3 λεπτα μεχρι να παρει τηλεφωνο την αστυνομια και να δωσει ακριβη διευθυνση, συνολο 6. Αν υπηρχε περιπολικο εκει κοντα θα εκανε τουλαχιστον 10 λεπτα για να φτασει στην σκηνη του εγκληματος, αν ηταν μακρια περισσοτερα. Αν προσθετε κανεις τον χρονο που χρειαζοταν ν' αποκλειστει η περιοχη ειχε σιγουρα 25 λεπτα στην διαθεση του για να εξαφανιστει. Ο ιδιος ειχε υπολογισει με ακριβεια πως σε 8 λεπτα θα ειχε απομακρυνθει εντελως.

Βγηκε στον δρομο και κινηθηκε ανατολικα. Τωρα πια ηταν ενας ακομα καλοντυμενος αντρας με μια τσαντα που εκανε την βολτα του στην σχεδον ερημη πολη αναμεσα σ' ελαχιστους διαβατες.

Βαδιζε αργα και σταθερα, δεν ηθελε να κινησει απολυτως καμια υποψια. Το καπελο του ηταν βαθια χωμενο μεχρι τ' αυτια του, ετσι το προσχημα του κρυου τον βοηθουσε ν' αποκρυψει καθε χαρακτηριστικο του απο τις υφισταμενες καμερες του δρομου και των καταστηματων. 

              =======================================

Περνουσε μπροστα απο καποιους πλανοδιους που τουρτουριζαν προσπαθωντας να πουλησουν την πραματεια τους οταν ενοιωσε καποιον να του τραβαει την ακρη του παλτου του.

-'Χριστουγεννιατικη μπαλα με χιονι κυριος' του ειπε ο πιτσιρικας βαστωντας μια στο χερι του. 'Μονο δυο δολαρια, το μαζαγι πιο κατω τις πουλαει 5' προσθεσε προσπαθωντας να τον δελεασει.

-'Κριμα που δεν θα το μαθουμε, ειναι κλειστα σημερα' ειπε και πηρε την μπαλα στα χερια του.

-'Μονο δυο δολαρια κυριος' επανελαβε το παιδι 'δεν θα την βρεις πουθενα φτηνοτερα'.

Εβγαλε ενα πεντοδολαρο, του το εδωσε κι εβαλε στην τσεπη του την μπαλα.

-'Ξερεις' ειπε παντα μ' ενα χαμογελο 'θα την επαιρνα ακομα κι αν εκανε 3 δολαρια. Πως και δουλευεις Χριστουγεννιατικα ? Δεν θα επρεπε να εισαι σπιτι σου' ? προσθεσε.

-'Χρειαζομαι τα λεφτα κυριος' απαντησε μελαγχολικα ο πιτσιρικας ενω του εδινε τα ρεστα του.

-'Κρατα τα' ειπε ο αντρας. 'Επειδη δουλευεις τετοια μερα σ' αυτες τις συνθηκες' συμπληρωσε.

-'Ευχαριστω' ειπε ο μικρος. 'Καποιοι δουλευουν στις γιορτες, ξερεις, δεν ειναι ιδια για ολους'.

                 ===================================

Ενας απροσμενος παραγοντας εμφανιστηκε απο το πουθενα για να του αλλαξει το σχεδιο οπως το ειχε προγραμματισει. Κανονικα θα επαιρνε ταξι, θα επεστρεφε στο ξενοδοχειο του, θα πληρωνε, θα επαιρνε και παλι ταξι για το σιδηροδρομικο σταθμο που ειχε μια δουλεια, και παλι ταξι για το αεροδρομιο, την τελευταια του σταση, οπου και θ' αρπαζε την πρωτη πτηση προς τα νοτια, εκει που θα ηταν καλοκαιρι για πολυ ακομα. Ομως ο παραγοντας ηταν πολυ δυνατος για ν' αγνοηθει.

Την ωρα που μπηκε στο μικρο καφε υπηρχε μονο ενας ακομα θαμωνας στο βαθος χωμενος μεσα στην εφημεριδα του. Τιναξε το χιονι απο πανω του κι εκατσε διπλα στο στολισμενο παραθυρο.

Η σερβιτορα του εδωσε λιγο χρονο να τακτοποιηθει και πηγε να παρει παραγγελια.

-'Καλησπερα, ειμαι η Νανσυ' ειπε χαμογελαστα. 'Τι μπορω να σας φερω' ? προσθεσε.

-'Καφε παρακαλω' απαντησε ο αντρας. 'Αρκετα δυνατο, με ζαχαρη χωρις γαλα'.

Η κοπελα κουνησε καταφατικα το κεφαλι της κι απομακρυνθηκε για να φερει την παραγγελια.

Ο αντρας εβγαλε το κινητο του στο τραπεζι, πηγε στα μηνυματα του και πληκτρογραφησε.

              ======================================

Ως συνηθως η απαντηση ειχε ερθει ακρως λακωνικη μα απολυτως περιεκτικη.

-'Πελατης ευχαριστημενος. Αμοιβη θα εισπραχθει σημερα, αυριο την καταθετω μειον το ποσοστο μου. Εχω κατι ακομα για το βραδυ της παραμονης, ακριβως στις 12. Στελνω στοιχεια. Αν συμφωνησεις για τη δουλεια στειλε κενο. Καλα Χριστουγεννα'.

-'Ο καφες σας' ακουσε αποτομα την κοπελα πανω απο το κεφαλι του ενω αφηνε το φλυτζανι στο τραπεζι 'και καλα Χριστουγεννα, ξεχασα να το πω' προσθεσε.

Ο αντρας κουνησε καταφατικα το κεφαλι του. 'Επισης' ειπε 'ευχαριστω πολυ'.

Τα επομενα λεπτα σπαταληθηκαν στην θεα εξω απο το καφε ενω οι απανωτες γουλιες τον τονωναν. Το μηνυμα που περιμενε ηρθε, το διαβασε και το διεγραψε οπως και το προηγουμενο.

Εκανε νοημα με το χερι στην σερβιτορα κι αυτη εσπευσε κοντα του.

-'Μου το ξαναγεμιζετε αν ειναι ευκολο'? ρωτησε.

-'Φυσικα' απαντησε η κοπελα και συμπληρωσε μεχρι το χειλος σχεδον ξανα το φλυτζανι.

              ======================================

Ειχε πληρωσει κι απομακρυνοταν οταν η σερβιτορα τον φωναξε.

-'Καποιο λαθος κανατε, εχετε αφησει περισσοτερα χρηματα απ' οτι πρεπει' του ειπε.

Δεν εδειξε καθολου απορημενος, της χαμογελασε κι απαντησε.

-'Αν κρινω απο την υπαρχουσα κινηση δεν περιμενεις πολλα απο τα φιλοδωρηματα. Συν το οτι πρεπει να δουλευεις μια μερα σαν την σημερινη, φανταζομαι δεν ειναι ευκολο'.

-'Σας ευχαριστω πολυ' εκανε η κοπελα 'ναι, δεν περιμενουμε πολλα σημερα αλλα ξερετε τι λενε'.

-'Οχι, η αληθεια ειναι πως δεν ξερω' απαντησε ο αντρας απορημενος.

-'Καποιοι δουλευουν στις γιορτες, δεν ειναι ιδια για ολους' ειπε η σερβιτορα.

-'Σωστα, ναι' εκανε ο αντρας λιγο αφηρημενος. 'Ευχαριστω και παλι' συμπληρωσε, αγγιξε με το χερι του το γεισο του καπελου του και βγηκε ξανα εξω στο χειμωνιατικο τοπιο.

Δεν χρειαστηκε να περιμενει πολυ. Το ταξι σταματησε σχεδον διπλα του. Ανοιξε την πορτα, μπηκε μεσα, εκατσε αναπαυτικα και ειπε στον ταξιτζη τον προορισμο τους.

                ====================================

Εφτασαν στο σταθμο, ειπε του ταξιτζη να περιμενει και μπηκε μεσα. Πηγε στις θυριδες, ανοιξε μ' ενα κλειδι που ειχε πανω του κι εβαλε μεσα την τσαντα με το αποσυναρμολογημενο οπλο. Κλειδωσε ξανα και επεστρεψε στο ταξι. Εδωσε την διευθυνση του ξενοδοχειου και ζητησε απο τον οδηγο να τον περιμενει παλι. Ο λογαριασμος ειχε ετοιμαστει σε δεκα λεπτα. Αφησε τα χρηματα πανω στο γκισε μαζι μ' ενα αρκετα σημαντικο φιλοδωρημα.

-'Τετοια μερα θα ηθελες να ησουν καπου αλλου' ειπε στον υπαλληλο καθως υπεγραφε ενα εντυπο.

-'Καλα θα ηταν κυριε' απαντησε 'αλλα αν δεν ημουν εγω θα ηταν καποιος αλλος για την βαρδια και...' διεκοψε αποτομα καθως διαπιστωσε το υπερογκο εξτρα ποσο που ειχε μπροστα του.

-'Σας ευχαριστω παρα πολυ κυριε' εκανε μ' ενα πλατυ χαμογελο να φωτιζει το προσωπο του. 'Τωρα, οσον αφορα την δουλεια, φανταζομαι ξερετε τι λενε'.

-'Ασε με να μαντεψω' εκανε ο αντρας. 'Μηπως καποιοι δουλευουν στις γιορτες' ?

-'Ακριβως κυριε' απαντησε ο υπαλληλος 'δεν ειναι ιδια για ολους. Καλα Χριστουγεννα'.

              =======================================

-'Κατω απο φυσιολογικες συνθηκες' αρχισε ο ταξιτζης 'θα θελαμε μια ωρα για το αεροδρομιο αλλα τωρα θα φτασουμε εκει στο μισο χρονο. Ω, μην ανησυχεις για τον δρομο' συνεχισε σε μια προσπαθεια να προλαβει τον επιβατη του 'εχω οδηγησει και κατω απο χειροτερες συνθηκες. Εξ' αλλου με τοση ερημια που να βρεις αμαξι να τρακαρεις' προσθεσε και γελασε μονος του. 'Δεν ξερω αν εκανα τελικα καλα που βγηκα σημερα' αποσωσε τον μονολογο του 'αλλα...'

-'Αλλα' ? εκανε ο αντρας απο το πισω καθισμα.

-'Αλλα αμα χρειαζεσαι τα χρηματα θα δουλεψεις οτι μερα και ναναι. Και γω τα χρειαζομαι, παντρεμενος βλεπεις' ενω ταυτοχρονα σηκωνε το χερι του απο το τιμονι για να δειξει την βερα στο δαχτυλο του 'και με τρια κουτσουβελα που θελουν τα παιγνιδια τους'.

-'Καταλαβαινω' ειπε ο επιβατης. 'Καποιοι δουλευουν στις γιορτες, δεν ειναι ιδια για ολους'.

-'Γεια στο στομα σου' εκανε ο ταξιτζης 'ετσι ακριβως'. Στο πισω καθισμα ο αντρας εστειλε ενα κενο μηνυμα απο το κινητο του κι αφησε το βλεμμα του να πλανηθει εξω απο το παραθυρο. 

                     ================================

Οι ευχαριστιες του ταξιτζη για το πλουσιο φιλοδωρημα θα τον εκαναν να χασει την πτηση του αν συνεχιζονταν λιγο ακομα. Εριξε μια ματια στο αποψιλωμενο χωρο του αεροδρομιου. Τον περιμενε πιο γεματο μα παραδοξως οσοι ηταν μεσα εμοιαζαν με ομαδα βεδουινων στην ερημο Σαχαρα. Προχωρησε προς τον γκισε για να βγαλει εισιτηριο. Η παραφορτωμενη μακιγιαζ κοπελα πισω απο το γκισε ηταν απολυτα τυπικη και ακρως εξυπηρετικη. Εδωσε ενα διαφορετικο διαβατηριο απ' αυτο που χρησιμοποιουσε μεχρι εκεινη τη στιγμη και πλαστη μα αψεγαδιαστη ταυτοτητα. Οι διαδικασιες πηραν λιγα λεπτα μα εφτασε η στιγμη που πηρε στα χερια του το εισητηριο. Πηγε προς τα καθισματα αναμονης κι εκατσε. Η καινουρια δουλεια που ειχε μπροστα του επρεπε να γινει ακριβως στις 12, την στιγμη που αλλαζε ο χρονος. Δεν τον ενδιεφερε ο λογος, δεν ηταν δικη του δουλεια να ρωταει, οπως δεν ειχε ρωτησει γιατι εκεινος ο πελατης ηθελε την συγκεκριμενη γυναικα και το παιδι νεκρους ανημερα Χριστουγεννων. Το μονο που ηξερε ηταν πως πληρωναν αδρα για να γινει η δουλεια κι αυτος ειχε την υποχρεωση να την φερει σε περας. 

               =====================================

Μετα απο καμποσες ασχετες ανακοινωσεις ακουσε και την δικη του αναγγελια πτησης. Οταν εφτασε στον χωρο επιβιβασης η ολοι ειχαν ηδη περασει μεσα η ηταν ο μοναδικος επιβατης της πτησης. Η κοπελα στον παγκο που εκανε τον ελεγχο χαμογελουσε πριν ακομα φτασει κοντα της.

-'Καλησπερα, χρονια πολλα και καλα Χριστουγεννα' του ειπε.

-'Επισης, επισης' μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια του. 'Μονο εγω ειμαι' ? ρωτησε απορημενος.

-'Οι περισσοτεροι εχουν ηδη μπει μεσα' αποκριθηκε η κοπελα παιρνοντας την καρτα επιβιβασης. 'Μην φανταστειτε' προσθεσε 'λιγοι ταξιδευουν τετοια μερα, οι περισσοτεροι ειναι στα σπιτια τους. Αλλοιμονο απο μας...' συμπληρωσε και τα ματια της μελαγχολησαν για λιγο.

-'Καποιοι δουλευουν στις γιορτες, δεν ειναι ιδια για ολους' ειπε ο αντρας και προχωρησε. Η κοπελα κουνησε τους ωμους και μετα απο λιγο προσεξε το αντικειμενο στην ακρη του παγκου της.

Το χιονι μεσα στην γυαλινη χριστουγεννιατικη μπαλα ειχε καλυψει σχεδον τα παντα. 

                                                                    ΤΕΛΟΣ

 

  

 

                                Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 63

Ανοιξε τα ματια του και προσπαθησε να καταλαβει που βρισκοταν. Ενοιωθε απιστευτα αδυναμος, σε τετοιο βαθμο που το να κουνουσε απλα τα χερι του θα ηταν εντυπωσιακο επιτευγμα. Μια αισθηση αφυδατωσης ηταν τοσο εντονη που δοκιμασε να ξεροκαταπιει μα δεν υπηρχε τιποτα να παει κατω. Μετα κοπων και βασανων ανασηκωσε ελαφρα το κεφαλι του και κοιταξε τριγυρω. Η μνημη του ηταν μια χαρα, απλα κι αυτη λειτουργουσε νωθρα οπως και το υπολοιπο σωμα του. Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν ο Ορκοφυλακας και κεινοι οι τρεις που ειχαν στρατολογηθει για ν' αντιμετωπισουν τον Μετγκον. Ομως δεν εβλεπε κανεναν απο δαυτους πουθενα.

Αναρωτηθηκε αν τον ειχαν εγκαταλειψει μα δεν ειχε απαντηση γι αυτο. Αναρωτηθηκε επισης για το τι ειχε συμβει οσο ηταν σ' αυτην την κατασταση μα κι εδω δεν ειχε απαντηση. Ειχε μαζεψει ολο το κουραγιο του μηπως και καταφερνε να σηκωθει οταν ανοιξε η πορτα.

Τωρα το μυαλο του του επαιζε περιεργα παιγνιδια, εβλεπε μπροστα του κατι που υπηρχε μονο στα πιο βαθιες, σχεδον ξεθωριασμενες αναμνησεις να ερχεται προς το μερος του.

                   =================================

-'Μην κανεις ασκοπες κινησεις, εισαι ακομα πολυ αδυναμος' ειπε η ξεθωριασμενη αναμνηση.

-'Μεριτα, εσυ εδω ? Μα πως ? Τι γιν'...

Το χερι της κοπελας ακουμπησε απαλα στο στομα του διακοπτοντας την ροη του λογου του.

-'Κρατα τις δυναμεις σου, θα τις χρειαστεις' ειπε η Κηρα. 'Ελα, ξαπλωσε, θα σου τα εξηγησω ολα, ειναι πολλα αυτα που εχω να σου πω' προσθεσε και του χαιδεψε στοργικα το κεφαλι.

Αφεθηκε να πεσει πισω ενω ο εγκεφαλος του προσπαθουσε να επεξεργαστει τις πληροφοριες που του ειχαν μεταφερει τα οπτικα του νευρα. Αλλες φιγουρες περιμενε ν' αντικρυσει και ξαφνικα...Μεριτα, ο παλιος ερωτας που καθε φορα που εφερνε στο προσκηνιο της σκεψης του τον πονουσε οπως μια παλια πληγη που δεν ειναι θανασιμη μα αρνειται πεισματικα να κλεισει.

Η αισθηση του αγγιγματος της του εφερε ακομα περισσοτερες αναμνησεις, ακομα κι εκεινες που ηταν σιγουρος πως ειχαν οριστικα διαγραφει. Ανοιγοκλεισε τα ματια του και σιγουρευτηκε πως η γυναικα που τον χαιδευε τρυφερα ηταν υπαρκτη και βρισκοταν απο πανω του. 

               ==================================

Η Μεριτα ηταν χειμαρρος. Την ακουγε να του λεει πως ειχε φτασει στον Γκαβαρντα, πως ειχε βρεθει με τον Γκριντλοκ και πως εξ' αιτιας της κουβεντας που ειχε μαζι του ενα παραδοξο πλασμα που της ειχε συστηθει σαν Ρισανι η Διαστικτη ειχε μαθει που βρισκοταν. Την ακουγε να του λεει τι ειχε συμβει στις υπολοιπες Κηρες, πως ειχε φυγει απο την O.A.A μονο και μονο για να ψαξει να τον βρει και ξαφνικα ενοιωσε την κουραση να επιστρεφει σταδιακα. Εκλεισε για λιγο τα ματια του λες κι αυτο θα τον βοηθουσε ν' αφομοιωσει ευκολοτερα ολα οσα του εξιστορουσε η Μεριτα. 

Οταν τ' ανοιξε παλι τρομαξε για ενα δευτερολεπτο απο την θεα που αντικρυσε αλλα χαμογελασε αμεσως. Θα του επαιρνε προφανως λιγο καιρο ακομα να συνηθισει την παρουσια του.

-'Αρα, με τρομαξες' ειπε 'δεν ειναι τροπος αυτος να εμφανιζεσαι ετσι αποτομα' προσθεσε.

Ο Τουατιν δρακος τον κοιταξε απορημενος κι εβγαλε μια μικρη κραυγη.

-'Αρα' ακουστηκε μια φωνη στο βαθος 'ο Ελλερυ επεζησε σαν απο θαυμα απ' οτι τον ειχε προσβαλλει, δεν χρειαζεται να παει απο ανακοπη καρδιας'.  

               ======================================

-'Ουρσιντ' εκανε ο Ελλερυ βλεποντας τον μισθοφορο να μαλωνει τον δρακο του.

-'Καλως ηρθες πισω στους ζωντανους φιλε μου' ειπε ο Ουρσιντ πλησιαζοντας τον. 'Για πολυ καιρο θεωρουσαμε σιγουρο πως κατι τετοιο δεν θα συνεβαινε'.

-'Ουρσιντ, απο δω να σου συστησω'...Δεν προλαβε ν' αποσωσει τον λογο του.

-'Εχουμε συστηθει εδω και καιρο με την Μεριτα' εκανε ο Ουρσιντ 'τι φανταστηκες' ?

-'Μα ποσο καιρο ειμαι ετσι' ? απορησε ο Ελλερυ.

-'Απ' αυτα που μου ειπαν κοντευεις δυο μηνες' ειπε η Μεριτα και φυλακισε το χερι του στο δικο της. 'Σε ειχαν ολοι ξεγραμμενο, κοντεψαν να με πεισουν και μενα γι αυτο' προσθεσε.

-'Δυο μηνες ? Δυο μηνες' ? εκανε ο Ελλερυ προσπαθωντας να εμπεδωσει οτι ειχε ακουσει.

-'Ολα αυτα τωρα ειναι στο παρελθον, το μονο που εχει σημασια ειναι πως τα καταφερες' ειπε η Μεριτα κοιτωντας τον Ουρσιντ τον Ανεμελο που φαινοταν σαφως προβληματισμενος.

-'Εχει δικιο η Μεριτα, μονο αυτο εχει σημασια τωρα' ειπε ο Ουρσιντ ανταποδιδοντας το βλεμμα. 

                   ===================================

-'Πρεπει να σηκωθω, πρεπει'...αρχισε να λεει ο Ελλερυ μα σταματησε αποτομα βλεποντας με την ακρη του ματιου του ενα προσωπο στο βαθος του δωματιου που δεν ειχε ξαναδει.

-'Η κοπελα' ? ρωτησε κοιτωντας την Μεριτα και τον Ουρσιντ.

-'Με λενε Ραντα' ειπε η νεοφερμενη και πλησιασε τον Ελλερυ. 'Χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω, η Μεριτα μου εχει πει τα παντα για σενα' συμπληρωσε.

-'Θα σου εξηγησω' εκανε η Μεριτα 'ξεχαστηκα τελειως' προσθεσε ενω κοιτουσε απολογητικα την Ραντα. 'Ας ειναι καλα ο Γκραφ με τον Κουλσακ' ολοκληρωσε την φραση της.

-'Ο Γκραφ ? Και ο Κουλσακ ? Ειναι καλα ? Το Γιζγκαρνοφ' ? βομβαρδισε με ερωτησεις ο Ελλερυ.

Η Μεριτα με την Ραντα χαμογελασαν ενω ο Ουρσιντ πηρε τον λογο.

-'Ο παλιος, καλος Ελλερυ. Νομιζω πως εχεις επανελθει εντελως'.

-'Το σκαφος σου και οι φιλοι σου ειναι μια χαρα, δεν εχεις λογο ν' ανησυχεις' ειπε η Ραντα. 'Θα σου πω οτι γνωριζω μεχρι την στιγμη που μ' εστειλαν στον Γκαβαρντα' εκανε.

                    =================================

Οταν η Ραντα γνωστοποιησε στον Ελλερυ αυτα που ηξερε ο τελευταιος ενοιωσε ανακουφισμενος. Δεν ειχε ιδεα για το τι ειχαν απογινει οι συντροφοι του, κατι που τον απασχολουσε διαρκως. Τα νεα της Ραντα ηταν ενα βαλσαμο που λειτουργησε θετικα βελτιωνοντας ακομα περισσοτερο την κατασταση του. Ηταν το πρωτο βραδυ εκεινο που κοιμηθηκε κανονικα και οχι υπο το καθεστως εκεινου του βαθυ ληθαργου στον οποιο ειχε πεσει εδω και τοσο καιρο. Η οποια καλη διαθεση ειχε μετριαστηκε αρκετα την επομενη μετα την κουβεντα με τον Ουρσιντ.

-'Δυστυχως αργησα πολυ να τον εντοπισω' του ειπε ο μισθοφορος ενω ο Αρα, λιγο πιο κει, δεχοταν τις περιποιησεις της Ραντα ενω η Μεριτα δεν ειχε εμφανιστει καθολου απο το πρωι. 'Και παλι ομως δεν ειμαι τοσο σιγουρος πως θα ερχοταν μαζι μας' προσθεσε.

-'Πες μου παλι τι εγινε' ρωτησε ο Ελλερυ.

-'Δεν βλεπω σε τι μπορει πια να μας βοηθησει η τι θ' αλλαξει το να συζηταμε πραγματα που εχουν τελεστει ηδη αλλα αφου το θες, ενταξει' ειπε ο Ουρσιντ και ξεκινησε την αφηγηση του.

               ====================================

-'Εμαθα απο καποιους παλιους γνωστους που μου χρωστουσαν χαρη πως ο Νουσακ ο Ανηλεης ειχε συλληφθει και καταδικαστει να εκτισει ποινη στον Βασεντακ, εναν ξεχασμενο και εφιαλτικο πλανητη που το μονο που εχει ειναι μια γιγαντιαια φυλακη, τον Ζοφο. Μολονοτι θα επρεπε να ειχα ξεχασει το ολο θεμα επιλεξα να παω μεχρι τον Βεσεντακ, απλα και μονο για να σιγουρεψω πως οτι μου ειχαν πει ηταν αληθεια και να ξεχασω οριστικα την περιπτωση του Νουσακ'.

-'Υπαρχει λοιπον ενα τετοιο μερος' ? αναρωτηθηκε ο Ελλερυ.

-'Πιο πραγματικο κι απ' την κουβεντα που κανουμε τωρα εμεις' ειπε ο Ουρσιντ και συνεχισε.

-'Καταφερα να προσγειωθω μεσα στον Ζοφο, κατι που σε αλλες συνθηκες θα ηταν αδυνατο κι αυτο που συναντησα ηταν αποκοσμο. Οι λιγοστοι εγκλειστοι που ζουσαν ακομα ηταν σε τοσο κακο χαλι που πιστευω πως αυτη τη στιγμη που μιλαμε δεν θα υπαρχει κανενας ζωντανος'.

-'Δυσκολευομαι και να φανταστω κατι τετοιο' μουρμουρισε ο Ελλερυ.

-'Ετσι ενοιωθα και γω στην αρχη' απαντησε ο Ουρσιντ.

                ===================================

-'Βρηκα εναν φυλακισμενο που ηταν στα τελευταια του κι απ' αυτον εμαθα τι ειχε συμβει. Ενα σκαφος μ' εναν μονο επιβατη ειχε προσγειωθει κοντα στο Ζοφο και τους εκανε μια προταση. Οσοι επιβιωναν στην προσπαθεια να φτασουν στο σκαφος του, αντιμετωπιζοντας σιχαμερα κι αιμοδιψη οντα θα τους επαιρνε μαζι του απελευθερωνοντας τους απο τον Βασεντακ'.

-'Ο Μετγκον' μουρμουρισε ο Ελλερυ 'μας προλαβε ο Μετγκον'.

-'Ακριβως' εκανε ο Ουρσιντ. 'Μαζι με τον Νουσακ τα καταφεραν αλλοι πεντε τροφιμοι, απο τους πιο σκληρους κι αναλγητους, οπως μου ειπαν. Οι υπολοιποι αφεθηκαν στην τυχη τους αλλα πια ειχαν μεινει τοσοι λιγοι που ηταν αδυνατον να υπερασπιστουν τον Ζοφο απεναντι σ' εκεινα τα πλασματα. Οι περισσοτεροι ειχαν χασει την ζωη τους στην προσπαθεια να φτασουν στο σκαφος του Μετγκον και να γλυτωσουν. Οι επιθεσεις των οντων τους αποδεκατισαν και πρακτικα ολοι οσοι ειχαν ακομα ζωη μεσα τους περιμεναν να την παραδωσουν απο στιγμη σε στιγμη'.

Ο Ελλερυ εμεινε για λιγη ωρα σωπηλος αναλογιζομενος ολα οσα ειχε ακουσει για δευτερη φορα.

                 ==================================

-'Συνεπως δεν εχουμε να περιμενουμε καποια αλλη βοηθεια' εκανε ο Ελλερυ.

-'Δεν ξερω, τι να σου πω' απαντησε ο Ουρσιντ. 'Οταν επιστρεψει ο κουκουλοφορος φιλος μας θα μας πει τι πρεπει να κανουμε και πως θα κινηθουμε στο εξης. Μεχρι τοτε'...

Ο Ουρσιντ σηκωθηκε, ηταν φανερο πως ηταν προβληματισμενος οσο και ο Ελλερυ. Εκεινη ακριβως την στιγμη μπηκε μεσα στο δωματιο η Μεριτα κι ετρεξε προς τον Ελλερυ.

-'Πως εισαι σημερα' ? ρωτησε.

-'Θα μπορουσα και καλυτερα' απαντησε ο Ελλερυ.

-'Εμενα θα με συγχωρησετε' εκανε ο Ουρσιντ 'εχω κι εναν δρακο που χρειαζεται φροντιδα. Ερχεσαι' ? εκανε προς την Ραντα και η κοπελα εγνεψε καταφατικα. 

-'Πρεπει να βρουμε τον Ορκοφυλακα' ειπε ο Ελλερυ 'πρεπει να'...

-'Πρεπει να μεινεις ξαπλωμενος να ξεκουραστεις' ειπε η Μεριτα 'ολα τ' αλλα μπορουν να περιμενουν. Τι νομιζεις πως εισαι ικανος να καταφερεις σ' αυτην εδω την κατασταση' ?

               =====================================

Ο αυστηρος τονος της Κηρας φανηκε να πιανει τοπο αφου ο Ελλερυ υπακουσε.

-'Σ' εχασα μια φορα, πιστεψα πως δεν θα σε ξαναδω, σε βρηκα ομως και τωρα δεν ειμαι διατεθειμενη να σε χασω μεσα απο τα χερια μου' εκανε η Μεριτα σκυβοντας πανω του.

-'Μακαρι οι συνθηκες να ηταν διαφορετικες' εκανε ο Ελλερυ. Δεν ξερεις ποσο μου ελειψες'.

-'Κι εμενα μου ελειψες ανοητε' απαντησε η Μεριτα και του σφραγισε τα χειλη μ' ενα βαθυ φιλι.

-'Αναρωτιεμαι αν μπορω ν' αντεξω τοσες συγκινησεις' εκανε ο Ελλερυ χαμογελωντας.

Η Μεριτα δεν απαντησε, σηκωθηκε, πηγε προς την πορτα, κοιταξε εξω και μετα κλειδωσε.

Με δυο ταχυδακτυλουργικες κινησεις απαλλαχθηκε απο τα ρουχα της και σταθηκε ακινητη.

Ο Ελλερυ ενοιωσε την ανασα του βαρια κι ασθμαινουσα ενω δεν μπορουσε να τραβηξει το βλεμμα του μακρια απο εκεινη την απαραμιλλη, γυμνη ομορφια. Κινουμενη σαν αιλουροειδες η Μεριτα εφτασε στο κρεβατι και χωθηκε μεσα στα σκεπασματα, διπλα στον Ελλερυ.

-'Τωρα, απεδειξε μου πως ολο αυτο ειναι αληθεια' ειπε και τον αγκαλιασε.  

  

 

 

 

   

                                                  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΠΑ

                                         ΣΘΕΝΑΡΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

-'Τι στο διαβολο ειναι αυτο' ? ουρλιαξε ο ενοπλος. 'Τι στο διαβολο ειναι αυτο το πραγμα λοχια' ?

-'Πισω ολοι, καντε πισω ολοι' διεταξε ο λοχιας. 'Προσεξτε, ειναι ακομα ζωντανο'.

-'Ζωντανο ? Ζωντανο ? Πως στο δαιμονα ειναι ακομα ζωντανο λοχια ? Του εχουμε ριξει τα μισα μας πυρομαχικα κι αυτο ακομα σαλευει. Πως γινεται να ζει ακομα' ? εκανε ενας αλλος ενοπλος.

-'Δεν ξερω, που να με παρει και να με σηκωσει' απαντησε ο λοχιας ενω κοιτουσε αηδιασμενος το θεαμα που απλωνοταν μπροστα στα ποδια του. 'Αφου τα οπλα δεν κανουν τιποτα τοτε θα δοκιμασουμε αλλιως. Καψτε το, καψτε το μεχρι να μην μεινει τιποτα' διεταξε.

Ο ενοπλος που κουβαλουσε το φλογοβολο εκανε ενα βημα μπροστα και σταθηκε για λιγο. Μετα οπλισε και πατησε την σκανδαλη απελευθερωνοντας ενα κυμα φωτιας που καλυψε τον στοχο.

Τα αντριχιαστικα ουρλιαχτα του πλασματος τους παγωσε το αιμα ανεβαζοντας κατακορυφα τον δεικτη τρομου και πανικου που ηδη υπηρχαν. Ενας νεοσυλλεκτος λιγο πιο κει δεν αντεξε, επεσε στα γονατα και ξερασε οπως δεν ειχε κανει ποτε πριν. Τον μιμηθηκαν και καποιοι ακομα.

        =============================

Το ειχε δει να χανεται πισω απο την βουνοπλαγια και για λιγο περιμενε. Οταν δεν υπηρξε κανενας καπνος η φωτια εβαλε με το μυαλο της τα χειροτερα. Δεν ειχε συντριβει, δεν ηταν απ' αυτα που επεφταν απο ψηλα, περνουσαν την ατμοσφαιρα και τσακιζονταν στο εδαφος. Οχι, οτι και να ηταν αυτο, ηταν ξεκαθαρο πως ειχε προσγειωθει καπου εκει πισω. Κι αυτο δεν ηταν καλο σημαδι.

Ειχε ακουσει απο τους παλιους ιστοριες που ελεγαν για εισβολεις τα πολυ παλια χρονια αλλα δεν τις ειχε πιστεψει ποτε. Ετουτο εδω ομως θα μπορουσε καλλιστα να ειναι κατι τετοιο.

Επρεπε να παει, να δει τι ηταν πριν ενημερωσει τους υπολοιπους και σημανει αδικα συναγερμο.

Δεκα λεπτα θα της επαιρνε, προλαβαινε ανετα να φτασει εκει πριν να βασιλεψει ο ηλιος.

Διεσχισε την αποσταση με ανεση κι εφτασε στους προποδες του βουνου. Απο δω και περα θα επρεπε να ηταν πιο προσεκτικη, δεν επρεπε να γινει αντιληπτη απο κανεναν.

Προβαλλε το κεφαλι της πανω απο την κορυφογραμμη και κοιταξε κατω στο πλατωμα.

Οι χειροτεροι φοβοι της μολις ειχαν επαληθευτει και ξαφνικα ενοιωσε αβολα.

           ===========================

Απο το ασημενιο, λαμπυριζον αντικειμενο ειχαν ξεπροβαλλει ενα σωρο μικροσκοπικα οντα που απλωνονταν περιμετρικα του. Δεν ειχε δει τιποτα πιο ασχημο, πιο αντιαισθητικο μεχρι τωρα. Ηταν στο ενα τριτο περιπου του δικου της μεγεθους και η σωματοδομη τους ηταν το λιγοτερο αηδιαστικη. Ενας μακρυς σωληνας εκανε χρεη κορμου και απο τα πλαγια εξειχαν εκατερωθεν δυο αποληξεις ακομα πιο λεπτες ενω αλλες δυο, ιδιου περιπου σχηματος και μεγεθους υπηρχαν στο κατω μερος στηριζοντας ολον εκεινο τον αποκρουστικο σκελετο. Στην κορυφη δεσποζε ενα σχεδον κυκλικο κοματι το οποιο σε πολλα σημεια εμοιαζε σκαμμενο, με μικρες προεξοχες αλλα και καμποσα βαθουλωματα. Ειχε δει πολλα πλασματα μα κατι τετοιο, τοσο αρρωστημενο ποτε.

Η πρωτη της σκεψη εφερε και το πρωτο διλημμα. Να πλησιαζε, να προσπαθουσε να ερθει σ' επαφη μ' εκεινα τα σιχαμερα οντα θεωρωντας πως θα ειχαν φιλικες προθεσεις ? Η να εφευγε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και να ειδοποιουσε τους αλλους για την υπαρξη τους ουτως ωστε να προετοιμαζονταν σε περιπτωση που η παρουσια τους εκει αποδεικνυοταν εχθρικη ? 

             ==========================

Η λογικη την κατευθυνε στην δευτερη εκδοχη. Αν οντως τα οντα ειχαν εχθρικες διαθεσεις κι αυτη ηταν η μοναδικη που γνωριζε την αφιξη τους σε περιπτωση που την αιχμαλωτιζαν η ακομα χειροτερα την σκοτωναν ποιος θα ενημερωνε τους αλλους ? Θα βρισκονταν απροετοιμαστοι και στο ελεος ενος αιφνιδιασμου που μπορει να κατεληγε μοιραιος. Οχι, θα παρεμενε λιγο ακομα μηπως και συνελλεγε περισσοτερες και χρησιμες πληροφοριες και θα ετρεχε πισω να το γνωστοποιησει. Εστιασε στα οντα προσπαθωντας να ερμηνευσει τις κινησεις τους.

Οι κινησεις τους θυμιζαν αχνα την δομη της κοινωνιας των μυρμηγκιων. Ενα απο τα οντα εμοιαζε να δινει εντολες και τ' αλλα υπακουγαν διχως αντιρρηση. Ηταν αρκετα μακρια για ν' ακουσει καθαρα τι ελεγαν αλλα αυτο που εφτανε μεχρι αυτην ηταν ενας ηχος που εμοιαζε σαν τριξιμο, παφλασμος και συριγμα του αερα στα δεντρα, ολα ταυτοχρονα την ιδια στιγμη. Μια λεπτομερεια που προσεξε και της εκανε εντυπωση ηταν πως καποια απο τα οντα ειχαν σαν καταληξη σε μια απο τις αποληξεις τους μια γυαλιστερη επιφανεια που ανατανακλουσε το φως. 

             ===========================

Ειχε ηδη δει αρκετα, ηταν ετοιμη ν' απομακρυνθει οσο πιο προσεκτικα γινοταν για να μην γινει αντιληπτη οταν σε μια αποσταση γυρω στα εικοσι μετρα απ' αυτην το χωμα και οι πετρες ζωντανεψαν και ορμησαν προς τον ουρανο πριν καταληξουν και παλι στο εδαφος. Εμεινη για λιγα δευτερολεπτα αποσβολωμενη και πριν συνελθει το γεγονος αυτο επαναληφθηκε ακριβως το ιδιο, μονο που τωρα εγινε σε διαφορετικο σημειο. Δεν ειχε εξηγηση για το τι ηταν, το ενστικτο της ομως της ελεγε πως δεν ηταν καλο. Κατεβηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε ενω το παραδοξο φαινομενο εμοιαζε ν' ακολουθει την πορεια της, ποτε σε μεγαλυτερη, ποτε σε μικροτερη αποσταση. Μονο η απιστευτη ευελιξια της την εσωσε λιγο πριν χωθει μεσα στο δασος. 

Αλλες δυο φορες η γη αγριεμενη εκτιναχθηκε προς τα πανω κι αυτο την προβληματισε. Ποτε πριν δεν ειχε συμβει κατι τοσο ανεξηγητο, ηταν ενα φαινομενο που εκδηλωθηκε με την εμφανιση αυτων των οντων. Δεν δυσκολευτηκε να κανει τους συνδυασμους, αυτοι που διεταρασσαν την ησυχια του εδαφους στοχευαν την ιδια προσπαθωντας να την εξοντωσουν.

       ===============================

Ηταν λοιπον εχθρικοι, δεν υπηρχε καμια αμφιβολια κι αυτο εκανε την αναγκη να προλαβει να ειδοποιησει ακομα πιο επιτακτικη. Ομως η ιδια δεν τους εβλεπε, ουτε αυτοι μπορουσαν να την δουν. Τοτε με ποιον τροπο ειχαν την δυνατοτητα να ξερουν που περιπου βρισκεται και πως ?

Χωθηκε μεσα στο δασος ευελπιστωντας πως οι διωκτες θα εχαναν τα ιχνη της. Οσο ομως περνουσε η ωρα συνειδητοποιουσε πως ηταν αδυνατον να κρυφτει και να τους αποφυγει. Δοκιμασε μερικες εναλλακτικες διαδρομες μα ενοιωθε πως οι οδοι διαφυγης λιγοστευαν συνεχως. Δεν το ηξερε μα το ενστικτο της της ελεγε πως συντομα θα ηταν περικυκλωμενη απο παντου. Επιλογες δεν υπηρχαν, επρεπε να προσπαθησει οσο μπορουσε. Τωρα ετρεχε διχως σχεδιο, διχως ακριβη γνωση που ηταν και που ηθελε να παει. Το δασος μολις ειχε τελειωσει, βγηκε στο ξεφωτο.

Ενοιωσε μικρα τσιμπηματα στο πανω μερος του κορμιου της αλλα τ' αγνοησε. Κινηθηκε προς τα δυτικα προσπαθωντας να φτασει σε μια πυκνη συσταδα θαμνων κι εκει το ενοιωσε πρωτη φορα. 

Το τσιμπημα αυτο το ενοιωσε και την πονεσε. Βρεθηκε εξαφνα μπροστα σε δυο τετοια οντα.

            ===========================

Δεν το σκεφτηκε καθολου. Ορμησε κατα πανω τους γκρεμιζοντας τους στο εδαφος. Τους χτυπησε με οση δυναμη ειχε και συνεχιζε να τους χτυπαει μεχρι που το μονο που ειχε απομεινει ηταν μια αμορφη μαζα απο αγνωστα σ' αυτην υλικα στο εδαφος. Με αναπτερωμενο το ηθικο δοκιμασε να συνεχισει το τρεξιμο μα αυτη τη φορα το τσιμπημα ηταν πολυ πιο δυνατο, πολυ πιο εντονο. Σχεδον συρθηκε μεσα στους θαμνους. Ενοιωθε εξαντλημενη κι απιστευτα βαρια. Ειδε στο βαθος, σε αποσταση σχεδον διακοσιων μετρων ενα βραχωδες συμπλεγμα κι αναθαρρησε. Αν καταφερνε να φτασει μεχρι εκει ειχε πιθανοτητες. Μαζεψε ολο της το κουραγιο για ενα τελευταιο τρεξιμο.

Τα καταφερε μα ηταν σε κακη κατασταση. Ειχε δει τα πλασματα να την περικυκλωνουν, σαν να την οδηγουσαν προς τα κει αλλα ετσι κι αλλιως δεν ειχε που αλλου να βρει καταφυγιο.

Ηταν χωμενη αναμεσα στους βραχους εχοντας δεχτει ακομα περισσοτερα τσιμπηματα στο πανω μερος του σωματος αλλα αυτα που πραγματικα πονουσαν ηταν εκεινα που την ειχαν βρει στο κατω. Ακουσε πολυ κοντα εκεινο τον σιχαμερο ηχο που χρησιμοποιουσαν τα οντα μεταξυ τους.  

           ============================

Ηταν ακουμπισμενη σ' ενα βραχο, ανημπορη ν' αντιδρασει, οταν τα οντα εμφανιστηκαν μπροστα της. Στεκονταν περιμετρικα κι εμοιαζαν να την εξεταζουν ενω παραλληλα οι αποκρουστικοι εκεινοι ηχοι εξακολουθουσαν ν' ακουγονται. Ισως αν δοκιμαζε με καποιον τροπο να επικοινωνησει μαζι τους να βρισκονταν καποια κοινα σημεια επαφης. Γρηγορα εγκατελειψε αυτην τη σκεψη, μπορει να μην καταλαβαινε τι ελεγαν αλλα οτι και να ηταν σιγουρα δεν ηταν για καλο. Δοκιμασε να κινησει καποιο μελος της κι ενοιωσε και παλι το τσιμπημα που πονουσε. Δεν υπηρχε κατι αλλο να κανει, η μοιρα της ηταν ξεκαθαρα συνυφασμενη μ' εκεινα τα αγνωστα πλασματα. 

Ενοιωσε ενα κυμα μελαγχολιας να την κυριευει. Ποτε ακριβως ειχε κανει το λαθος ? Μηπως δεν επρεπε να σπαταλησει τοσο χρονο παρακολουθωντας τις βδελλυρες εκεινες φιγουρες ? Μηπως επρεπε να ειχε φυγει νωριτερα ? Τωρα πως θα μπορουσε να προειδοποιησει τους αλλους ?

Το αισθημα της αποτυχιας βαρυνε επανω της αποτομα επισκιαζοντας ολα τ' αλλα συναισθηματα, συναισθηματα που περιελαμβαναν απογοητευση, πικρα, θυμο κι απελπισια.

           ===========================

Ηταν χαμενη για χαμενη, αυτο δεν αλλαζε. Επιλεξε να κανει μια τελευταια αποπειρα να συννενοηθει μαζι τους μα η επιλογη της ηταν παντελως λανθασμενη. Μολις κουνηθηκε λιγο απο την θεση της τα τσιμπηματα, πολλα και συνεχιζομενα αυτη τη φορα, επανεκαμψαν. Τωρα ο πονος ηταν αβασταχτος. Ενοιωθε πως οι λιγοστες της δυναμεις την εγκατελειπαν κι αυτες. Τα ματια της ειχαν βαρυνει, οι αισθησεις της σταδιακα ατροφουσαν. Σε λιγο θα ηταν νεκρη, το ηξερε. Δεν ειχε επιλεξει ουτε τον τροπο, ουτε το μερος που θ' αφηνε την τελευταια της πνοη μα ποτε δεν ειχε φανταστει πως το τελος της θα γραφοταν εκει, αναμεσα σε μερικα ασημαντα βραχια.

Ενα απο τα οντα πλησιασε λιγο περισσοτερο και σταθηκε απεναντι της. Δεν εκανε καμια κινηση, δεν εβγαζε καν εκεινον τον ανυποφορο ηχο. Απλα στεκοταν και την κοιταζε. Ανταποδωσε.

Ενα σημειο πανω στο σκαμενο, στρογγυλο πανω μελος εξεπεμπε μια λαμψη, μια γυαλαδα.

Επικεντρωθηκε εκει μηπως και καταλαβαινε κατι περισσοτερο γι αυτα τα οντα.

Μετα ενας αφορητος, τρομακτικος πονος εκανε εξαφνα γνωστη την παρουσια του. 

            ===========================

-'Με κοιταξε στα ματια λοχια' εκανε ο ενοπλος κρατωντας ακομα το φλογοβολο στα χερια του.

Ο βαθμοφορος τον αρπαξε αγριεμενος απο το πετο και τον κολλησε στον βραχο με μια κινηση.

-'Συνελθε οπλιτη' σφυριξε αναμεσα στα δοντια του ενω παραλληλα τον ταρακουνουσε. 'Νομιζεις πως ειμαστε ακομα στη Γη ? Ποιος ξερει ποσα αλλα τετοια τερατα υπαρχουν σ' αυτον το βρωμο-πλανητη. Αν δεν ειχαμε τις συσκευες ανιχνευσης κινησης δεν θα βρισκαμε ουτε τουτο δω'.

-'Τερατα' ? απαντησε ο στρατιωτης. 'Αυτο που με κοιταξε δεν ηταν τερας, ηταν'...

Εξω φρενων ο λοχιας τον αρπαξε και τον εσυρε σχεδον πανω απο το καμενο πτωμα.

-'Κοιτα εδω' ειπε 'και κοιταξτε ολοι καλα' προσθεσε απευθυνομενος και στους υπολοιπους.

-'Αυτη εδω ειναι μια ακριδα 4 μετρων υψους που πριν λιγο ξεπαστρεψε δυο απο μας διχως δισταγμο. Το ιδιο θα κανουν και οι υπολοιπες, γιατι υπαρχουν κι αλλες, να ειστε σιγουροι, αν τις αφησουμε. Γι αυτο κοψτε τις βλακειες και συγκεντρωθειτε στη δουλεια που εχουμε να κανουμε'.

Κανεις δεν μιλησε, ολοι ομως εξακολουθουσαν ν' αναπνεουν την μυρωδια της καμενης σαρκας.

 

                                                                     ΤΕΛΟΣ

  

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 62

-'Τι εχει το προγραμμα μεγαλε' ? ειπε ο Κελεχ νωχελικα σπαζοντας μια σιωπη λιγων λεπτων.

-'Μαζεψε την γλωσσα σου γιατι θα βρεθεις να την κρατας στα χερια σου' εκανε ο Μετγκον με τετοιο υφος που μια παγωμαρα εζωσε τους εξι πρωην φυλακισμενους. 'Οταν θ' απευθυνεσαι σε μενα θα μιλας με σεβασμο σκουπιδι' προσθεσε. 'Μην ξεχνας που ησουν και που βρισκεσαι. Ευκολα μπορεις να βρεθεις πισω στον Βασεντακ και ν' ακολουθησεις την μοιρα οσων εχουν απομεινει εκει. Αυτο' συμπληρωσε 'ισχυει για ολους σας. Θα μιλατε μονο οταν σας απευθυνω εγω τον λογο, ποτε αλλοτε, και θα κανετε οτι ακριβως σας λεω. Δεν θελετε ν' αλλαξω τους ορους της συνεργασιας μας.  Καταλαβατε η να γινω πιο επεξηγηματικος' ?

-'Καταλαβαμε' ειπε η Ντεμιθ προσπαθωντας ν' αποφορτισει την ατμοσφαιρα. 'Δεν εννοουσε κατι ο Κελεχ, απλα μην ξεχνας ποσο καιρο ημασταν σ' εκεινη την διαβολοτρυπα, καποια πραγματα χρειαζονται τον χρονο τους για ν' αποβληθουν'.

-'Φροντιστε λοιπον εσεις να μην ξεχασετε το που ησασταν' εκανε ο Μετγκον απειλητικα. 

                    =================================

Την αμηχανια που ακολουθησε εσπασε η ενεργοποιηση της ενδοεπικοινωνιας του σκαφους. Το προσωπο που εμφανιστηκε ηταν σαφως αναστατωμενο και αγχωμενο αλλα η συνομιλια δεν εφτασε ποτε στ' αυτια των εξι πρωην καταδικων. Οταν τερματιστηκε και ο Μετγκον στραφηκε προς την ομαδα το προσωπο του ηταν βλοσυρο και σκοτεινιασμενο.

-'Τελικα αν θελεις να γινει κατι σωστα πρεπει να το κανεις μονος σου' ειπε. 'Δυστυχως αυτο ειναι αδυνατον, γι αυτο χρειαζομαι εσας. Ηρθε η ωρα να ξεπληρωσετε την δραπετευση σας' προσθεσε.

-'Τι θελεις να κανουμε' ? ρωτησε με ενδιαφερον η Λασερτα.

-'Τρεις απο σας θα πατε στην O.A.A' αρχισε ο Μετγκον. 'Εχω ηδη ενημερωσει για την αφιξη σας εκει, θα εχετε πληρη δικαιοδοσια για να κανετε οτι σας πω. Ολοι εκει ξερουν πως διαταγες θα παιρνουν απο σας, γι αυτο φροντιστε να εκμεταλλευτειτε σωστα το δυναμικο που υπαρχει. Οι υπολοιποι τρεις θα πατε στον πλανητη Ανγκελ και θα σας πω ακριβως τι θελω απο σας' προσθεσε.

-'Ειμαστε ολο αυτια' πεταξε ο Νουσακ διχως ιχνος ειρωνειας στον τονο της φωνης του. 

                    =================================

-'Ντεμιθ' αρχισε ο Μετγκον 'εσυ, ο Νουσακ και ο Γεζοθ θα πατε στην O.A.A. Πριν λιγο ενημερωθηκα πως καποιοι αντιπαλοι μου σαμποταρισαν μεγαλα τμηματα της εγκαταστασης, δυο δε απ' αυτους κατορθωσαν να διαφυγουν μαλλον για τον σταθμο Γκαβαρντα. Θελω να κανετε μια αποτιμηση της καταστασης, να δειτε τι ακομα ειναι λειτουργικο και μετα να παρετε οτι σκαφος υπαρχει διαθεσιμο με οσο προσωπικο χρειαστει και να πατε στον Γκαβαρντα. Γνωριζω πως στο τμημα που συγκεντρωνονται οι φυγοδικοι, παρανομοι, ατομα σαν κι εσας, βρισκονται πολλοι απο τους εχθρους μου. Θελω σ' ολο αυτο το σημειο να μην μεινει τιποτα ορθιο, κανενας ζωντανος. Δεν θα υπαρξει καμια διακριση, οποιος υπαρχει εκει θελω να πεθανει. Καταλαβατε' ?

-'Δεν μοιαζει κατι δυσκολο η κατι που να μην εχουμε κανει στο παρελθον' ειπε ο Γεζοθ.

-'Αν ειναι για καταστροφη κι εξοντωση εγω ειμαι παντα μεσα' προσθεσε ο Νουσακ.

-'Κι εσυ' ? ρωτησε την Ντεμιθ ο Μετγκον. 'Τι γνωμη εχεις' ?

-'Ασε να δω πρωτα την κατασταση και μετα θα ξερω να σου πω' αποκριθηκε αινιγματικα.

                ======================================

-'Τι ακριβως ειναι στον Ανγκελ και τι πρεπει να κανουμε εμεις' ? ρωτησε ο Νιλατ.

-'Εκει υπαρχει μια βαση καποιων εμμεσων συμμαχων μου' αποκριθηκε ο Μετγκον. 'Ειχαν προσληφθει για καποιες δουλειες απο την O.A.A. κι απ' την στιγμη που η εταιρεια περασε στον δικο μου ελεγχο τωρα θεωρητικα δουλευουν για μενα. Απο σας θελω να διαπιστωσετε αυτο ακριβως. Αν εξυπηρετουν ακομα τα συμφεροντα μου θα τους οργανωσετε και θα τους εχετε πανετοιμους για μαχη οταν το πω εγω. Θα χρειαστουμε καθε βοηθεια που μπορουμε να εχουμε'.

-'Και σε περιπτωση που καποιοι απ' αυτους δουλευουν μονο για τον εαυτο τους ? Τοτε τι κανουμε' ? ρωτησε ο Κελεχ που δεν ειχε ακομα χωνεψει τον τροπο που του ειχε μιλησει ο Μετγκον.

-'Οποιοι δεν ειναι μαζι μας ειναι εκ των πραγματων υποψηφιοι ανα πασα στιγμη να προσχωρησουν στο αντιπαλο στρατοπεδο' εκανε ο Μετγκον με σφιγμενη εκφραση. 'Αυτο ειναι κατι που δεν μπορω να το επιτρεψω, οποτε ξερεις ηδη τι πρεπει να κανετε μ' αυτους'.

-'Το αυτονοητο λοιπον' εκανε η Λασερτα 'τιποτ' αλλο απο το αυτονοητο'.

             ======================================

-'Μιλησες για ενα αντιπαλο στρατοπεδο' εκανε ο Νουσακ. 'Υπαρχει κατι που πρεπει να γνωριζουμε γι αυτο ? Θελω να πω, καλο θα ηταν να ξεραμε τι αντιμετωπιζουμε'.

-'Μεσα απ' το στομα μου το πηρες' ειπε ο Νιλατ 'αυτο ετοιμαζομουνα να ρωτησω'.

Ο Μετγκον γυρισε και τους κοιταξε ολους εξονυχιστικα.

-'Τι ακριβως θελετε να μαθετε' ? ρωτησε.

-'Οτιδηποτε μας ειναι χρησιμο για να φερουμε σε περας αυτο που ζητας' απαντησε ο Γεζοθ.

-'Και οτι αλλο ειναι απαραιτητο για να κρατησει τα τομαρια μας στο κορμι μας' προσθεσε η Λασερτα προκαλωντας μια συντομη μαζικη συγκαταβαση απο τους υπολοιπους.

-'Νομιζω πως δικαιουμαστε να ξερουμε τι ακριβως εχουμε απεναντι μας' προσθεσε η Ντεμιθ. 'Προσωπικα δεν εχω θεμα απεναντι σε οποιαδηποτε κατασταση, ουτε κι αυτοι εδω' συνεχισε ενω εδειχνε τους υπολοιπους πρωην τροφιμους του Ζοφου 'αλλα οταν ειναι να εμπλακουμε σε πολεμο θα θελαμε να γνωριζουμε ποιοι στεκονται απεναντι μας εμποδιο σε οτι θα κανουμε'.

                 ==================================

-'Δεν χρειαζεται να ξερετε τιποτα περισσοτερο απ' οτι ειναι εντελως απαραιτητο' ειπε ο Μετγκον. 'Μια ομαδα λαθρεμπορων μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος, καποιοι εναπομειναντες πρωην συμμαχοι που επιλεξαν να προσχωρησουν στο αντιπαλο στρατοπεδο, καποιοι μισθοφοροι που ταχθηκαν μαζι τους αλλα θα σκορπισουν στην πρωτη δυσκολια αφου δεν υπαρχει το κινητρο της αμοιβης και ηγετης ολων αυτων το πραγματικο μεγαλο αγκαθι, ενα πλασμα που ακουει στ'ονομα Ορκοφυλακας' προσθεσε και βιαστηκε να συμπληρωσει βλεποντας μια ανησυχια διαχυτη.

-'Αυτος ειναι δικη μου υποθεση, εσεις μαζι με τους υπολοιπους συμμαχους μας εχετε ν' αντιμετωπισετε τους αλλους, κατι που ξερω πως μπορειτε να πραγματοποιησετε ευκολα'.

-'Στα λογια ολα μοιαζουν ευκολα' εκανε ο Νουσακ. 'Θα δουμε και στην πραξη'.

-'Επιβιωσατε στον Ζοφο, τον ταφο του Βασεντακ, απεναντι σ' εκεινα τα πλασματα' εκανε ο Μετγκον σε μια αποπειρα να τονωσει το ηθικο της ομαδας. 'Σας λεω με σιγουρια, μερικοι ιδεαλιστες κουρεληδες δεν αποτελουν προβλημα για μια τοσο συγκροτημενη ομαδα'.

               ======================================

-'Και τωρα που εχουμε μια γενικη ιδεα' εκανε ο Κελεχ 'για το τι εχουμε ν' αντιμετωπισουμε δεν μας λες κιολας πως διαβολο θα φτασουμε και οι μεν και οι δε στους προορισμους μας' ?

-'Σε λιγο θα βρισκομαστε στον Ντουμπαγκ' απαντησε ο Μετγκον. 'Ειμαι σιγουρος πως ανθρωποι των δεξιοτητων σας εκει θα βρειτε μεταφορικο μεσο για τον Γκαβαρντα και τον Ανγκελ'.

-'Κι εσυ ? Να φανταστω πως δεν θα ερθεις μαζι μας' παρατηρησε η Λασερτα.

Ο Μετγκον δεν απαντησε αμεσως, ηταν ομως φανερο πως διασπαρτες σκεψεις κατεκλυζαν το μυαλο του. Εβαλε τα χερια πισω απο την πλατη και πιοτερο μονολογησε παρα απαντησε.

-'Οχι, εχω αλλη σημαντικοτερη δουλεια να κανω' ειπε. 'Κατι που διχως αυτο τιποτα απ' ολα οσα εχω σχεδιασει δεν μπορουν να υλοποιηθουν. Εξ' αλλου, αυτη ειναι μια δουλεια που κανεις απο σας δεν μπορει να φερει σε περας, κανεις αλλος εκτος απο μενα'.

-'Οπως νομιζεις' ειπε ο Γεζοθ 'εγω κανω ακριβως για οτι θα πληρωθω'.

Ο Μετγκον γυρισε και τον κοιταξε ενω το φρυδι του ειχε ανυψωθει σε ενδειξη αποριας.

                     ===================================

-'Και μιας και ηρθε στο προσκηνιο το θεμα, αληθεια, τι θα πληρωθουμε για τις υπηρεσιες που θα προσφερουμε' ? ρωτησε η Ντεμιθ και ξαφνικα ολοι εκαναν απολυτη ησυχια.

-'Πληρωμη' ? εκανε ο Μετγκον κοιτωντας τους ολους περιφρονητικα. 'Εχετε ηδη πληρωθει, το ξεχασατε' ? συμπληρωσε. 'Και μαλιστα με αμοιβη περα απο τα πιο τρελα σας ονειρα. Το οτι ειστε ζωντανοι ειναι η μεγαλυτερη αμοιβη που θα μπορουσατε να εχετε ποτε. Να σας θυμισω ποιος σας πηρε μακρια απο τον Βασεντακ ? Να σας θυμισω πως διχως εμενα η θ' αργοπεθαινατε σ' εκεινη τη φυλακη η θα ησασταν τροφη για κεινα τα πλασματα που λυμαινονται τον Βασεντακ ? Τι ακριβως πρεπει να σας θυμισω ? Οτι οι ζωες σας μου ανηκουν ? Πως οι επιλογες σας ειναι δυο και πολυ απλες ? Η με μενα η νεκροι, νομιζω δε πως ηδη εχετε επιλεξει. Οποιος θελει να γυρισει στον Βασεντακ να το πει τωρα, οποιος μεινει εδω κανει οτι του λεω, οποτε το λεω, χωρις αντιρρησεις και διχως σκεψεις γι ανταμοιβες. Αν ολα πανε οπως τα σχεδιαζω θα εχετε να κερδισετε πολλα αλλα μεχρι τοτε εγω διαταζω κι εσεις υπακουτε. Μιληστε τωρα'. 

                 ==================================

Για καμποση ωρα κανεις δεν ειχε βγαλει ψιθυρο. Η Ντεμιθ ανελαβε να μιλησει για ολους.

-'Ολοι ξερουμε τι εχεις κανει για μας και σου ειμαστε υποχρεωμενοι. Αληθεια ειναι οτι χωρις εσενα θα ημασταν ακομα σ' εκεινο το καταραμενο μερος και μαλλον εκει θ' αφηναμε τα κοκκαλα μας. Θα κανουμε αυτα που μας λες, οχι γιατι θα υπαρξει ανταμοιβη καποια στιγμη αργοτερα αλλα γιατι στο χρωσταμε. Οταν ομως φερουμε σε περας οτι θελεις εχουμε το δικαιωμα να επιλεξουμε αν θελουμε να συνεχισουμε να σε υπηρετουμε η θα τραβηξει ο καθενας τον δρομο του. Το οτι μας γλυτωσες απο εκεινον τον εφιαλτη δεν σημαινει πως θα ειμαστε εσαει υποχειρια σου. Μην ξεχνας πως οσο σε χρειαζομαστε εμεις αλλο τοσο μας χρειαζεσαι κι εσυ, διαφορετικα δεν βλεπω ποιος θα σου κανει ολα αυτα που μας εχεις αναθεσει. Ειμαστε συμφωνοι' ?

Ο Μεγκον διαβασε την αποφασιστικοτητα στα ματια και των εξι. Το ηξερε καλα και ο ιδιος πως ηταν αληθεια, τους χρειαζοταν αν ηθελε να γινουν τα πραγματα σωστα κι οπως τα ειχε σχεδιασει.

-'Ειμαστε συμφωνοι' ειπε στο τελος 'ολοι εχουμε να κερδισουμε' συμπληρωσε.

                     =================================

Ανοητοι. Αφελεις, ανοητοι και αναλωσιμοι, οπως και οποιοσδηποτε συμπραττε μαζι του. Ειχε και στο παρελθον συμμαχους, τις 7 Κηρες αλλα δεν διστασε ουτε λεπτο να τις θυσιασει προκειμενου ν' αποκτησει τον Κρυσταλλο της Αποκαλυψης, θα δισταζε τωρα απεναντι σ' ενα τσουρμο ετεροκλητων μισθοφορων ? Γι αντιπερισπασμο τους ηθελε, η τυχη τους του ηταν παντελως αδιαφορη, το μονο που ειχε σημασια ηταν ν' αποκτησει το αντικειμενο που χρειαζοταν. Και ο Κρυσταλλος της Αποκαλυψης θα του φανερωνε που ακριβως ηταν κρυμμενο. Μ' αυτα τα δυο αντικειμενα και το σκηπτρο του Ορκοφυλακα θα πραγματοποιουσε το μεγαλεπηβολο σχεδιο του, ν' αλλαξει μια για παντα το γνωστο και υπαρχον συμπαν μ' ενα που θα ηταν στα μετρα του.

Ηξερε πως μονο ευκολο δεν θα ηταν να το αποκτησει, μπορουσε σ' αυτην την αποπειρα οχι μονο ν' αποτυχει αλλα να χασει και την ιδια του τη ζωη. Μα ηταν κατι που επρεπε να γινει.

Χαμογελασε σαρδονια διχως να γινει αντιληπτος απο κανεναν. Με τον Κρυσταλλο, το σκηπτρο και το Αποσταγμα της Αρχεγονης Υπαρξης θα πραγματοποιουσε τα ονειρα του.