Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 63

Ανοιξε τα ματια του και προσπαθησε να καταλαβει που βρισκοταν. Ενοιωθε απιστευτα αδυναμος, σε τετοιο βαθμο που το να κουνουσε απλα τα χερι του θα ηταν εντυπωσιακο επιτευγμα. Μια αισθηση αφυδατωσης ηταν τοσο εντονη που δοκιμασε να ξεροκαταπιει μα δεν υπηρχε τιποτα να παει κατω. Μετα κοπων και βασανων ανασηκωσε ελαφρα το κεφαλι του και κοιταξε τριγυρω. Η μνημη του ηταν μια χαρα, απλα κι αυτη λειτουργουσε νωθρα οπως και το υπολοιπο σωμα του. Το τελευταιο πραγμα που θυμοταν ηταν ο Ορκοφυλακας και κεινοι οι τρεις που ειχαν στρατολογηθει για ν' αντιμετωπισουν τον Μετγκον. Ομως δεν εβλεπε κανεναν απο δαυτους πουθενα.

Αναρωτηθηκε αν τον ειχαν εγκαταλειψει μα δεν ειχε απαντηση γι αυτο. Αναρωτηθηκε επισης για το τι ειχε συμβει οσο ηταν σ' αυτην την κατασταση μα κι εδω δεν ειχε απαντηση. Ειχε μαζεψει ολο το κουραγιο του μηπως και καταφερνε να σηκωθει οταν ανοιξε η πορτα.

Τωρα το μυαλο του του επαιζε περιεργα παιγνιδια, εβλεπε μπροστα του κατι που υπηρχε μονο στα πιο βαθιες, σχεδον ξεθωριασμενες αναμνησεις να ερχεται προς το μερος του.

                   =================================

-'Μην κανεις ασκοπες κινησεις, εισαι ακομα πολυ αδυναμος' ειπε η ξεθωριασμενη αναμνηση.

-'Μεριτα, εσυ εδω ? Μα πως ? Τι γιν'...

Το χερι της κοπελας ακουμπησε απαλα στο στομα του διακοπτοντας την ροη του λογου του.

-'Κρατα τις δυναμεις σου, θα τις χρειαστεις' ειπε η Κηρα. 'Ελα, ξαπλωσε, θα σου τα εξηγησω ολα, ειναι πολλα αυτα που εχω να σου πω' προσθεσε και του χαιδεψε στοργικα το κεφαλι.

Αφεθηκε να πεσει πισω ενω ο εγκεφαλος του προσπαθουσε να επεξεργαστει τις πληροφοριες που του ειχαν μεταφερει τα οπτικα του νευρα. Αλλες φιγουρες περιμενε ν' αντικρυσει και ξαφνικα...Μεριτα, ο παλιος ερωτας που καθε φορα που εφερνε στο προσκηνιο της σκεψης του τον πονουσε οπως μια παλια πληγη που δεν ειναι θανασιμη μα αρνειται πεισματικα να κλεισει.

Η αισθηση του αγγιγματος της του εφερε ακομα περισσοτερες αναμνησεις, ακομα κι εκεινες που ηταν σιγουρος πως ειχαν οριστικα διαγραφει. Ανοιγοκλεισε τα ματια του και σιγουρευτηκε πως η γυναικα που τον χαιδευε τρυφερα ηταν υπαρκτη και βρισκοταν απο πανω του. 

               ==================================

Η Μεριτα ηταν χειμαρρος. Την ακουγε να του λεει πως ειχε φτασει στον Γκαβαρντα, πως ειχε βρεθει με τον Γκριντλοκ και πως εξ' αιτιας της κουβεντας που ειχε μαζι του ενα παραδοξο πλασμα που της ειχε συστηθει σαν Ρισανι η Διαστικτη ειχε μαθει που βρισκοταν. Την ακουγε να του λεει τι ειχε συμβει στις υπολοιπες Κηρες, πως ειχε φυγει απο την O.A.A μονο και μονο για να ψαξει να τον βρει και ξαφνικα ενοιωσε την κουραση να επιστρεφει σταδιακα. Εκλεισε για λιγο τα ματια του λες κι αυτο θα τον βοηθουσε ν' αφομοιωσει ευκολοτερα ολα οσα του εξιστορουσε η Μεριτα. 

Οταν τ' ανοιξε παλι τρομαξε για ενα δευτερολεπτο απο την θεα που αντικρυσε αλλα χαμογελασε αμεσως. Θα του επαιρνε προφανως λιγο καιρο ακομα να συνηθισει την παρουσια του.

-'Αρα, με τρομαξες' ειπε 'δεν ειναι τροπος αυτος να εμφανιζεσαι ετσι αποτομα' προσθεσε.

Ο Τουατιν δρακος τον κοιταξε απορημενος κι εβγαλε μια μικρη κραυγη.

-'Αρα' ακουστηκε μια φωνη στο βαθος 'ο Ελλερυ επεζησε σαν απο θαυμα απ' οτι τον ειχε προσβαλλει, δεν χρειαζεται να παει απο ανακοπη καρδιας'.  

               ======================================

-'Ουρσιντ' εκανε ο Ελλερυ βλεποντας τον μισθοφορο να μαλωνει τον δρακο του.

-'Καλως ηρθες πισω στους ζωντανους φιλε μου' ειπε ο Ουρσιντ πλησιαζοντας τον. 'Για πολυ καιρο θεωρουσαμε σιγουρο πως κατι τετοιο δεν θα συνεβαινε'.

-'Ουρσιντ, απο δω να σου συστησω'...Δεν προλαβε ν' αποσωσει τον λογο του.

-'Εχουμε συστηθει εδω και καιρο με την Μεριτα' εκανε ο Ουρσιντ 'τι φανταστηκες' ?

-'Μα ποσο καιρο ειμαι ετσι' ? απορησε ο Ελλερυ.

-'Απ' αυτα που μου ειπαν κοντευεις δυο μηνες' ειπε η Μεριτα και φυλακισε το χερι του στο δικο της. 'Σε ειχαν ολοι ξεγραμμενο, κοντεψαν να με πεισουν και μενα γι αυτο' προσθεσε.

-'Δυο μηνες ? Δυο μηνες' ? εκανε ο Ελλερυ προσπαθωντας να εμπεδωσει οτι ειχε ακουσει.

-'Ολα αυτα τωρα ειναι στο παρελθον, το μονο που εχει σημασια ειναι πως τα καταφερες' ειπε η Μεριτα κοιτωντας τον Ουρσιντ τον Ανεμελο που φαινοταν σαφως προβληματισμενος.

-'Εχει δικιο η Μεριτα, μονο αυτο εχει σημασια τωρα' ειπε ο Ουρσιντ ανταποδιδοντας το βλεμμα. 

                   ===================================

-'Πρεπει να σηκωθω, πρεπει'...αρχισε να λεει ο Ελλερυ μα σταματησε αποτομα βλεποντας με την ακρη του ματιου του ενα προσωπο στο βαθος του δωματιου που δεν ειχε ξαναδει.

-'Η κοπελα' ? ρωτησε κοιτωντας την Μεριτα και τον Ουρσιντ.

-'Με λενε Ραντα' ειπε η νεοφερμενη και πλησιασε τον Ελλερυ. 'Χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω, η Μεριτα μου εχει πει τα παντα για σενα' συμπληρωσε.

-'Θα σου εξηγησω' εκανε η Μεριτα 'ξεχαστηκα τελειως' προσθεσε ενω κοιτουσε απολογητικα την Ραντα. 'Ας ειναι καλα ο Γκραφ με τον Κουλσακ' ολοκληρωσε την φραση της.

-'Ο Γκραφ ? Και ο Κουλσακ ? Ειναι καλα ? Το Γιζγκαρνοφ' ? βομβαρδισε με ερωτησεις ο Ελλερυ.

Η Μεριτα με την Ραντα χαμογελασαν ενω ο Ουρσιντ πηρε τον λογο.

-'Ο παλιος, καλος Ελλερυ. Νομιζω πως εχεις επανελθει εντελως'.

-'Το σκαφος σου και οι φιλοι σου ειναι μια χαρα, δεν εχεις λογο ν' ανησυχεις' ειπε η Ραντα. 'Θα σου πω οτι γνωριζω μεχρι την στιγμη που μ' εστειλαν στον Γκαβαρντα' εκανε.

                    =================================

Οταν η Ραντα γνωστοποιησε στον Ελλερυ αυτα που ηξερε ο τελευταιος ενοιωσε ανακουφισμενος. Δεν ειχε ιδεα για το τι ειχαν απογινει οι συντροφοι του, κατι που τον απασχολουσε διαρκως. Τα νεα της Ραντα ηταν ενα βαλσαμο που λειτουργησε θετικα βελτιωνοντας ακομα περισσοτερο την κατασταση του. Ηταν το πρωτο βραδυ εκεινο που κοιμηθηκε κανονικα και οχι υπο το καθεστως εκεινου του βαθυ ληθαργου στον οποιο ειχε πεσει εδω και τοσο καιρο. Η οποια καλη διαθεση ειχε μετριαστηκε αρκετα την επομενη μετα την κουβεντα με τον Ουρσιντ.

-'Δυστυχως αργησα πολυ να τον εντοπισω' του ειπε ο μισθοφορος ενω ο Αρα, λιγο πιο κει, δεχοταν τις περιποιησεις της Ραντα ενω η Μεριτα δεν ειχε εμφανιστει καθολου απο το πρωι. 'Και παλι ομως δεν ειμαι τοσο σιγουρος πως θα ερχοταν μαζι μας' προσθεσε.

-'Πες μου παλι τι εγινε' ρωτησε ο Ελλερυ.

-'Δεν βλεπω σε τι μπορει πια να μας βοηθησει η τι θ' αλλαξει το να συζηταμε πραγματα που εχουν τελεστει ηδη αλλα αφου το θες, ενταξει' ειπε ο Ουρσιντ και ξεκινησε την αφηγηση του.

               ====================================

-'Εμαθα απο καποιους παλιους γνωστους που μου χρωστουσαν χαρη πως ο Νουσακ ο Ανηλεης ειχε συλληφθει και καταδικαστει να εκτισει ποινη στον Βασεντακ, εναν ξεχασμενο και εφιαλτικο πλανητη που το μονο που εχει ειναι μια γιγαντιαια φυλακη, τον Ζοφο. Μολονοτι θα επρεπε να ειχα ξεχασει το ολο θεμα επιλεξα να παω μεχρι τον Βεσεντακ, απλα και μονο για να σιγουρεψω πως οτι μου ειχαν πει ηταν αληθεια και να ξεχασω οριστικα την περιπτωση του Νουσακ'.

-'Υπαρχει λοιπον ενα τετοιο μερος' ? αναρωτηθηκε ο Ελλερυ.

-'Πιο πραγματικο κι απ' την κουβεντα που κανουμε τωρα εμεις' ειπε ο Ουρσιντ και συνεχισε.

-'Καταφερα να προσγειωθω μεσα στον Ζοφο, κατι που σε αλλες συνθηκες θα ηταν αδυνατο κι αυτο που συναντησα ηταν αποκοσμο. Οι λιγοστοι εγκλειστοι που ζουσαν ακομα ηταν σε τοσο κακο χαλι που πιστευω πως αυτη τη στιγμη που μιλαμε δεν θα υπαρχει κανενας ζωντανος'.

-'Δυσκολευομαι και να φανταστω κατι τετοιο' μουρμουρισε ο Ελλερυ.

-'Ετσι ενοιωθα και γω στην αρχη' απαντησε ο Ουρσιντ.

                ===================================

-'Βρηκα εναν φυλακισμενο που ηταν στα τελευταια του κι απ' αυτον εμαθα τι ειχε συμβει. Ενα σκαφος μ' εναν μονο επιβατη ειχε προσγειωθει κοντα στο Ζοφο και τους εκανε μια προταση. Οσοι επιβιωναν στην προσπαθεια να φτασουν στο σκαφος του, αντιμετωπιζοντας σιχαμερα κι αιμοδιψη οντα θα τους επαιρνε μαζι του απελευθερωνοντας τους απο τον Βασεντακ'.

-'Ο Μετγκον' μουρμουρισε ο Ελλερυ 'μας προλαβε ο Μετγκον'.

-'Ακριβως' εκανε ο Ουρσιντ. 'Μαζι με τον Νουσακ τα καταφεραν αλλοι πεντε τροφιμοι, απο τους πιο σκληρους κι αναλγητους, οπως μου ειπαν. Οι υπολοιποι αφεθηκαν στην τυχη τους αλλα πια ειχαν μεινει τοσοι λιγοι που ηταν αδυνατον να υπερασπιστουν τον Ζοφο απεναντι σ' εκεινα τα πλασματα. Οι περισσοτεροι ειχαν χασει την ζωη τους στην προσπαθεια να φτασουν στο σκαφος του Μετγκον και να γλυτωσουν. Οι επιθεσεις των οντων τους αποδεκατισαν και πρακτικα ολοι οσοι ειχαν ακομα ζωη μεσα τους περιμεναν να την παραδωσουν απο στιγμη σε στιγμη'.

Ο Ελλερυ εμεινε για λιγη ωρα σωπηλος αναλογιζομενος ολα οσα ειχε ακουσει για δευτερη φορα.

                 ==================================

-'Συνεπως δεν εχουμε να περιμενουμε καποια αλλη βοηθεια' εκανε ο Ελλερυ.

-'Δεν ξερω, τι να σου πω' απαντησε ο Ουρσιντ. 'Οταν επιστρεψει ο κουκουλοφορος φιλος μας θα μας πει τι πρεπει να κανουμε και πως θα κινηθουμε στο εξης. Μεχρι τοτε'...

Ο Ουρσιντ σηκωθηκε, ηταν φανερο πως ηταν προβληματισμενος οσο και ο Ελλερυ. Εκεινη ακριβως την στιγμη μπηκε μεσα στο δωματιο η Μεριτα κι ετρεξε προς τον Ελλερυ.

-'Πως εισαι σημερα' ? ρωτησε.

-'Θα μπορουσα και καλυτερα' απαντησε ο Ελλερυ.

-'Εμενα θα με συγχωρησετε' εκανε ο Ουρσιντ 'εχω κι εναν δρακο που χρειαζεται φροντιδα. Ερχεσαι' ? εκανε προς την Ραντα και η κοπελα εγνεψε καταφατικα. 

-'Πρεπει να βρουμε τον Ορκοφυλακα' ειπε ο Ελλερυ 'πρεπει να'...

-'Πρεπει να μεινεις ξαπλωμενος να ξεκουραστεις' ειπε η Μεριτα 'ολα τ' αλλα μπορουν να περιμενουν. Τι νομιζεις πως εισαι ικανος να καταφερεις σ' αυτην εδω την κατασταση' ?

               =====================================

Ο αυστηρος τονος της Κηρας φανηκε να πιανει τοπο αφου ο Ελλερυ υπακουσε.

-'Σ' εχασα μια φορα, πιστεψα πως δεν θα σε ξαναδω, σε βρηκα ομως και τωρα δεν ειμαι διατεθειμενη να σε χασω μεσα απο τα χερια μου' εκανε η Μεριτα σκυβοντας πανω του.

-'Μακαρι οι συνθηκες να ηταν διαφορετικες' εκανε ο Ελλερυ. Δεν ξερεις ποσο μου ελειψες'.

-'Κι εμενα μου ελειψες ανοητε' απαντησε η Μεριτα και του σφραγισε τα χειλη μ' ενα βαθυ φιλι.

-'Αναρωτιεμαι αν μπορω ν' αντεξω τοσες συγκινησεις' εκανε ο Ελλερυ χαμογελωντας.

Η Μεριτα δεν απαντησε, σηκωθηκε, πηγε προς την πορτα, κοιταξε εξω και μετα κλειδωσε.

Με δυο ταχυδακτυλουργικες κινησεις απαλλαχθηκε απο τα ρουχα της και σταθηκε ακινητη.

Ο Ελλερυ ενοιωσε την ανασα του βαρια κι ασθμαινουσα ενω δεν μπορουσε να τραβηξει το βλεμμα του μακρια απο εκεινη την απαραμιλλη, γυμνη ομορφια. Κινουμενη σαν αιλουροειδες η Μεριτα εφτασε στο κρεβατι και χωθηκε μεσα στα σκεπασματα, διπλα στον Ελλερυ.

-'Τωρα, απεδειξε μου πως ολο αυτο ειναι αληθεια' ειπε και τον αγκαλιασε.