ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ







                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 115









-'Οπως αντιλαμβανεσαι, ουδεμια προθεση υπαρχει απο κανεναν να ερθει σ' επαφη με το ανθρωπινο γενος. Ισως οι επισκεψεις χρειαστει να πυκνωσουν σταδιακα, αναλογα με το μεγεθος της ζημιας που προκαλειται και την φθορα στην οποια υποκειται ο πλανητης οσο δεν υπαρχει καμια ουσιαστικη διαφοροποιηση στην τακτικη που ακολουθειται. Ομως εδω ο βασικος σκοπος ειναι να περιοριστει ο ανθρωπος πανω στην Γη και να μην του δοθει η ευκαιρια της επεκτασης σε αλλους κοσμους. Κι αυτο θα συμβει, να εισαι σιγουρος'.
Ο γερος σταματησε τον μονολογο του. Ολα οσα ειχε πει ηταν φανερο πως ειχαν λυγισει τον συνομιλητη του που εμοιαζε τελειως χαμενος κι αποπροσανατολισμενος.
-'Αν αυτο ειναι κατι που μπορει να λειτουργησει παρηγορα μαθε πως εσυ δεν προκειται ποτε να βιωσεις ολα οσα θα συμβουν' ειπε.
Ο ξενος τον κοιταξε μα τιποτα δεν ειχε αλλαξει στο χαμενο του βλεμμα.
Ο γερος πηρε μια βαθια ανασα.
                    ===============================
-'Αν η επιλογη σου ειναι να επιστρεψεις πισω στον χρονο, στην Αιναρ, τοτε δεν υπαρχει κανενα προβλημα. Αυτα που σου περιεγραψα πως θα συμβουν τοποθετουνται αρκετες εκατονταδες χρονια αργοτερα απο τον τωρινο μας χρονο. Δεν θα υφιστασαι ουτε καν σαν αναμνηση' ειπε.
-'Δεν αλλαζει κατι αυτο' ψελλισε ο ξενος με φωνη που μολις και μετα βιας ακουγοταν. 'Και μονο η γνωση κατι τετοιου ειναι αρκετη' συμπληρωσε.
-'Αυτο το συμπαν δεν εχει τιποτα θετικο να περιμενει πια απο τον ανθρωπο' απαντησε ο γερος σε μια προσπαθεια ν' αποφορτισει, οσο αυτο ηταν δυνατον, το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εξ' αλλου ποτε δεν θα καταλαβουν η θα μπορεσουν να εξηγησουν ολα οσα συμβουν. Ειναι απασχολημενοι σε ματαιους σκοπους και κενες φιλοδοξιες. Ακομα και για την επερχομενη καταστροφη τους θα φροντισουν να ενοχοποιησουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο τους εαυτους τους. Παντα ετσι συνεβαινε, παντα ετσι θα συνεχισει να συμβαινει'.
Ο ξενος δεν προσπαθησε καν ν' αποκωδικοποιησει τα λεγομενα του γερου. 
                       =============================
-'Σου προκαλει εντυπωση αυτο που σου λεω μα πιστεψε με, ετσι ειναι' ειπε ο γερος. 'Ο ανθρωπος αυτη τη στιγμη ειναι σαν ενα σαλιγκαρι που βρισκεται καπου, σε καποιο σημειο μεσα σ' εναν τεραστιο κηπο. Δεν μπαινει καν στον κοπο να μαθει τον χωρο στον οποιο κινειται. Του αρκει να τον εχει οριοθετησει και το βασικο του μελημα ειναι πως θα μπορεσει ν' απεγκλωβιστει απ' αυτον τον κηπο και να προχωρησει μακρυτερα. Αδιαφορει μπροστα στα θαυμαστα που κρυβονται στον κηπο του και γυριζει την πλατη σε οτι δεν καταλαβαινει και δεν μπορει να εξηγησει. Βλεπεις τα παντα θα πρεπει να εχουν μια εξηγηση που να βρισκεται παντα στα μετρα του. Οτι το ακατανοητο υπαρχει πρεπει οπωσδηποτε ν' αποκτησει ερμηνεια συμφωνα με τις αντιληψεις του. Του ειναι αδιανοητο ν' αποδεχτει πως υπαρχουν γεγονοτα και καταστασεις μεγαλυτερα απ' αυτον, που απαιτουν υψηλοτερο δεικτη ευφυιας απ' αυτον που διαθετει τωρα για να γινουν κατανοητα. Ετσι προσφευγει στην πλεον λανθασμενη τακτικη που ουσιαστικα ειναι κι αυτη που τον καταδικαζει'.
               =================================
-'Προσπαθει να ερμηνευσει τα παντα σε συναρτηση με τον ιδιο αρνουμενος καν ν' αποδεχτει το περιορισμενο των δυνατοτητων του. Ετσι, εφευρισκει θεωριες, που ειναι αδυνατον ποτε ν' αποδειξει, για να εξηγησει οτι δεν καταλαβαινει. Η αναγκη του να νοιωσει ανωτερος κι υπερτερος καθε αλλου πλασματος τον εφτασε σε τετοιο σημειο που οι τυχαρπαστες θεωριες που υποστηριζει κατα καιρους πανω στα μυστηρια που τον περιβαλλουν συχνα να μεταβαλλονται σε δογματα πανω στα οποια βασιζει την εφημερη ζωη του. Αντικειμενικα, για εναν απομακρυσμενο παρατηρητη, ολα αυτα θα μπορουσε να ειναι και κωμικα βλεποντας τις παιδιαστικες ανοησιες που σκαρφιζεται στην προσπαθεια του να ερμηνευσει οτι δεν καταλαβαινει. Ομως, παυει να ειναι αστειο οταν διαπιστωνει καποιος πως στην προσπαθεια του αυτη αρνουμενος στον συνανθρωπο του την εναλλακτικη σκεψη και θεωρια προσπαθει να επιβαλλει την κατα καιρους επικρατουσα αποψη ακομα και με απανθρωπα μεσα. Κι εσυ εχεις ζησει απο κοντα τετοιες καταστασεις'. 
                    ==================================
-'Καποτε πιστευαν πως η Γη ηταν επιπεδη. Οποιος τολμουσε να διατυπωσει διαφορετικη αποψη ειχε ασχημο τελος. Καποια στιγμη αυτο αλλαξε. Η Γη ξαφνικα επαψε να ειναι επιπεδη. Βεβαια αν καποιος εξακολουθουσε να υποστηριζει αυτην την αποψη δεν θανατωνοταν αλλα, μεσα στα πλαισια της πολιτιστικης προοδου κλεινοταν σε καποιο ασυλο οπου η αιρετικη πλεον γνωμη του μπορουσε να παραμεινει περιορισμενη σε τεσσερις τοιχους. Τετοια παραδειγματα υπαρχουν εν αφθονια, εσυ το ξερεις αυτο, μα στα πλαισια της κατανοησης ενος πρωτογονου μυαλου που πασχιζε να φερει στα δικα του μετρα οτι τον περιεβαλλε ισως να ηταν κι ανεκτο.
Το γεγονος πως αμετρητος αριθμος ανθρωπων εχασε το ουσιαστικοτερο και βασικοτερο προνομιο που του εχει δοθει ποτε, την ζωη του, στον βωμο διαφορων μορφων εξαναγκασμου απο την ιδια του την ρατσα θα μπορουσε να περασει αδιαφορο, δεδομενου πως ολα περιοριζονταν επι του πλανητη, οταν ομως κατι τετοιο ξεκαθαρα οδευει προς ενα διαφορετικο μονοπατι ειμαστε υποχρεωμενοι να επεμβουμε'. 
                     ==============================
-'Το πιο εντυπωσιακο απ' ολα ομως ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζουν τον μεγαλυτερο και πλεον αδυσωπητο δυναστη τους, τον χρονο. Απο τοτε που συνειδητοποιησαν πως ειναι το αλφα και το ωμεγα στο οτιδηποτε επικεντρωσαν τις προσπαθειες τους στην καταπολεμηση του και κατ' επεκταση στην καταργηση του. Αρνουνται ν' αποδεχτουν πως κατι που δεν εχει υφη, δεν μπορει να γινει αντιληπτο με τις οποιες αισθησεις διαθετουν, ειναι ο καθοριστικος, απολυτος και μοναδικος παραγοντας που εξουσιαζει τα παντα. Εφευρισκουν απιθανοτητες προσπαθωντας να τον κοροιδεψουν, προσπαθωντας να τον αποτιναξουν απο πανω τους. Δεν θελουν το αγγιγμα του, μισουν τα σημαδια του και αντι να βελτιωσουν την πεπερασμενη τους υπαρξη φροντιζοντας παραλληλα οτι τους περιβαλλει, πειραματιζονται πανω σε ζωες που οι ιδιοι καθορισαν σαν αναλωσιμες κι ευτελεις με απωτερο σκοπο να βρουν το φαρμακο που θα τους κρατησει αιωνια νεους. Και συ φυσικα, καλυτερα απ' ολους, ξερεις πως καθε τετοια προσπαθεια ειναι καταδικασμενη μαζι μ' αυτους που την εξασκουν'.  
                     ============================
-'Τους τρομαζει η καταληξη τους, πανικοβαλλονται με την ιδεα πως αυτοι, οι μοναδικοι, δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο κοκκους σκονης που χανονται κατω απο το αδυσωπητο περασμα του ανηλεους χρονου και συντομα λησμονουνται σαν να μην υπηρξαν ποτε. Ειναι ικανοι για τα παντα, προκειμενου ν' αποκτησουν αυτο που επιθυμουν διακαως, την αθανασια, παραβλεποντας το γεγονος πως τιποτα δεν μενει ανεπηρεαστο απο τον χρονο, ουτε εσυ, ουτε εγω, ουτε καν το ιδιο το συμπαν. Αλλα ο ανθρωπος, που κατω απο αλλες συνθηκες θα μπορουσε να ειναι το ανεκδοτο του κοσμου, εξελισσεται σε μια μολυσματικη ασθενεια που προθεση εχει να προσβαλλει καθε τι υγιες που τον περιστοιχιζει δημιουργωντας ετσι μεγαλυτερης εκτασης προβληματα απ' οτι εχει ο ιδιος δημιουργησει για τον ιδιο. Καταλαβαινεις τωρα τον λογο για τον οποιο εχουν δρομολογηθει συγκεκριμενες αποφασεις για το μελλον της ανθρωπινης φυλης και γιατι δεν προκειται ν' αλλαξουν, ασχετα με το ποσο θα το ηθελα εγω η εσυ. Οτι τωρα θεωρεις τερατουργημα θα καταλαβεις καποια στιγμη πως ειναι απαραιτητο κι αναποφευκτο'.
                          ===============================
Ο ξενος αφησε το βλεμμα του να πλανηθει στο απειρο ενω στ' αυτια του αντηχουσαν ολα οσα του ειχε πει ο γερος. Διαφωνουσε μα ηξερε πως η απλη προσωπικη του ενσταση δεν ηταν αρκετη για ν' ανατρεψει οτι ειχε προσεκτικα σχεδιαστει για να εκτελεστει.
-'Δεν χρειαζεται ν' ακουσω αλλα' ειπε στρεφομενος στον γερο. 'Δεν θα κανω το ιδιο λαθος με τους ομοιους μου να πιστεψω πως ολα μπορουν να συμβουν, ολα ειναι εφικτα και δυνατον να πραγματοποιηθουν ψευδομενος στον ιδιο μου τον εαυτο και κρυμμενος πισω απο το δαχτυλο μου. Εχω ζησει παρα πολλα για να ξερω πως η ψευδαισθηση που ποτιζουμε τους εαυτους μας δεν ανταποκρινεται στην αληθεια αλλα στοχευει μονο στο να γεμισουμε με καποιο τροπο το κενο μας κελυφος με πλασματικες κι ανυπαρκτες ιδιοτητες. Αν εχει παρθει καποια αποφαση για τη Γη ας ειναι αυτη που ειναι, δεν ειμαι εγω αυτος που θα ισχυριστω παντογνωσια. Ηθελα ομως να ηξερα τι εισαι εσυ που μιλας για εναν τετοιο αφανισμο τοσο ψυχρα και κυνικα'.
-'Καποτε υπηρξα κι εγω ανθρωπος' απαντησε με σπασμενη φωνη ο γερος.
                   =============================
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε με την εκπληξη και την απορια ν' αυλακωνει το προσωπο του. Αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε ποτε ν' ακουσει.
-'Τι εννοεις' ? κατορθωσε να τραυλισει.
-'Ανθρωπος οπως κι εσυ' συνεχισε ο γερος 'μολονοτι ηταν τοσο παλια που ακομα και τωρα μερικες φορες πιστευω πως η μνημη μου μ' εξαπατει. Τοσο περιεργο μοιαζει' ?
-'Δεν ξερω τι να πω' απαντησε ο ξενος καθως τον περιεργαζοταν σχεδον απο την αρχη.
-'Προς το παρον τιποτα' απαντησε ο γερος. 'Μα θα πρεπει να πεις κατι οταν ακουσεις την προταση για την οποια βρισκομαστε εδω'.
-'Αληθεια, σχεδον το ειχα ξεχασει αυτο'.
-'Απολυτα κατανοητο' ειπε ο γερος. 'Μα νομιζω πως ειναι ωρα πια'.
Ο ξενος εριξε μια κλεφτη ματια στο σκηπτρο του Μετγκον.
-'Πες μου την προταση σου' ειπε στο τελος. 
                       ============================
Το συμπαν δεν ηταν ποτε ενας ερημος, σκοτεινος και παγωμενος τοπος οπως θα μπορουσε να το εχει χαρτογραφημενο στο μυαλο καποιος. Ζωη υπηρχε, διασκορπισμενη στα πιο απιθανα και μακρινα μερη του, πολιτισμοι αναδυονταν κι εσβηναν ταυτοχρονως, αστρα γεννιοντουσαν εκει που καποτε δεν υπηρχε τιποτα και ηλιοι ξαφνικα ελαμπαν εκει που επικρατουσε απολυτο, βαθυ σκοταδι. Κανενα ομως απ' αυτα τα ειδη ζωης, οσο εξελιγμενα και να ηταν, δεν ειχαν την ικανοτητα, ουτε την δυνατοτητα, να μπορουν να δουν τις δυο εκεινες φιγουρες που στεκονταν αγερωχες, με τοση ανεση πανω σ' ενα κινουμενο αστεροειδη. Παρ' ολα αυτα, οι δυο εκεινες φιγουρες δεν ηταν μονες τους. 'Επειδη δεν μπορεις να το δεις δεν σημαινει πως δεν ειναι εκει' συμφωνα με μια παμπαλαια ρηση. Οντα περα απο καθε φαντασια, περα απο καθε αποπειρα περιγραφης κι αποδοσης στεκονταν τριγυρω τους παρακολουθωντας σιωπηλες την συζητηση αναμεσα τους δειχνοντας ζωηρο ενδιαφερον για την καταληξη της. 
Γιατι ηταν μια καταληξη που ακομα κι αυτα τα οντα δεν μπορουσαν να προβλεψουν.  

                                   PARASKEVI KATSOULA





ΜΙΑ ΑΜΕΛΕΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ







-'Ειδοποιησατε τον πρωθυπουργο' ? ρωτησε ενας αξιωματουχος. 'Ειμαστε στο πιο κρισιμο σημειο. Απο στιγμη σε στιγμη θα ξερουμε τι θα γινει'.
Σαν απαντηση στην ερωτηση του την ιδια στιγμη ο πρωθυπουργος εμπαινε στην αιθουσα επιχειρησεων και ολοι σταθηκαν προσοχη στην παρουσια του.
-'Που βρισκομαστε' ? ρωτησε και αμεσως ενημερωθηκε για την πορεια των γεγονοτων.
-'Τοτε δεν εχουμε παρα να περιμενουμε' προσθεσε και κολλησε το βλεμμα του στην τεραστια οθονη που υπηρχε απεναντι του. Το ιδιο επραξαν και οι λοιποι παρευρισκομενοι.
Για λιγα λεπτα μια βουβαμαρα επικρατουσε στην αιθουσα. Την εσπασε ενα μαζικο επιφωνημα απογοητευσης και ολοι στραφηκαν προς τον πρωθυπουργο.
-'Το ξερω πως ειναι η πρωτη φορα που συμβαινει κατι τετοιο' ειπε. 'Ομως δεν μπορει να γινει κατι αλλο απο αυτο που προβλεπεται. Πρoχωρηστε την διαδικασια' συνεχισε 'και να μ' ενημερωσετε οταν ολα εχουν τελειωσει'.
Διχως αλλη κουβεντα στραφηκε στην εξοδο και απομακρυνθηκε με γρηγορο βημα.
                                 ===============================
Παλι θ' αργουσε. Αυτο το ζητημα ειχε καταντησει εφιαλτης. Ουτε καφε δεν προλαβαινε να πιει. Βαφτηκε βιαστικα, αρπαξε την τσαντα της και ορμησε εξω απο το σπιτι ψαχουλευοντας το περιεχομενο της τσαντας μην ειχε αφησει κατι πισω. Κοιταξε για διερχομενο ταξι αλλα δεν υπηρχε κανενα. Αναστεναξε καταλαβαινοντας πως θα επρεπε να περιμενει.
Ουτε καν προσεξε τον ρακενδυτο κουρελη που πλησιασε διπλα της. Περισσοτερο η βρωμα που ανεδυε ηταν αυτη που την ενημερωσε για την παρουσια του.
-'Η κυρια Στιφ' ? ρωτησε. 'Η κυρια Οφηλια Στιφ' ?
-'Αν θες χρηματα δεν εχω καθολου ψιλα μαζι μου' αντετεινε η Οφηλια και εστρεψε ξανα το βλεμμα της στον δρομο.
-'Δεν καταλαβατε' επεμεινε ο κουρελης. 'Δεν θελω χρηματα, απλα να σας πω πως....'
-'Αν δεν θελεις λεφτα μην σπαταλας τον χρονο μου' ειπε ψυχρα η Οφηλια. 'Και φυγε απο διπλα μου γιατι βρωμας' συνεχισε.
                              ==================================
Ο αντρας δεν προλαβε να πει κατι αλλο. Ενα ταξι σταματησε μπροστα της, η Οφηλια Στιφ μπηκε μεσα, εδωσε την διευθυνση στον οδηγο, ξαπλωσε αναπαυτικα στο πισω καθισμα κι εβγαλε το αρωμα της απο την τσαντα της προσπαθωντας να σβησει την βρωμα του ζητιανου.
Η μερα στο γραφειο κυλησε οπως συνηθως και συνεχιστηκε με τον ιδιο τροπο και μετα στο μπαρακι του Ο' Μαιλυ οπου ολη η παρεα του γραφειου επινε τα κοκτειλ της προσπαθωντας να πνιξουν στο αλκοολ την ρουτινα της ημερας. Ηταν και ο Μπρετ εκει, ο μηχανικος που συνδεοταν μαζι του κοντα ενα χρονο, αλλα η ανακοινωση του πως δεν θα καθοταν παρα μονο για ενα ποτο στα γρηγορα δεδομενου πως ειχε καποιο ραντεβου την εκνευρισε.
Δεν ειπε κατι εκεινη τη στιγμη αλλα το βραδυ θα γινοταν χαμος. Τι ραντεβου ηταν αυτο ? Και γιατι δεν της ειχε πει κατι απο πριν ? Κατεβασε το ποτο με μια γουλια και παρηγγειλε κι αλλο.
Αφεθηκε στην ανουσια κουβεντα που ειχαν αρχισει οι αλλοι και στα κρυα ανεκδοτα προσπαθωντας να κρυψει τα νευρα της απο την συμπεριφορα του Μπρετ. 
                              ===========================
Βγηκε απ' το μπαρ κι εριξε μια ματια στον φορτωμενο με συννεφα ουρανο. Της αρεσε η βροχη αλλα την δεδομενη στιγμη αμφεβαλλε αν θα την απολαμβανε οταν ξεσπουσε.
-'Κυρια Στιφ πρεπει να με ακουσετε' ηρθε μια φωνη απο πισω της. Εχω να σας πω κατι πολυ σημαντικο που αφορα....'
-'Πες το σ' αυτο' ειπε γυριζοντας αποτομα μ' ενα μινι εκκενωτη ρευματος που ως δια μαγειας ειχε εμφανιστει μεσα απο την τσαντα της. 'Ενα βημα ακομα και θα τρεμουλιαζεις'.
Ο αντρας οπισθοχωρησε δυο βηματα. Στα ματια του ηταν γραμμενη η απελπισια μα ηταν το τελευταιο πραγμα που μπορουσε να δει η Οφηλια.
-'Μην σε ξαναδω μπροστα μου' ειπε με σταθερη φωνη 'γιατι θα εχεις κακα ξεμπερδεματα'.
-'Μα δεν καταλαβαινετε...' εκανε να πει ο κουρελης μα η Οφηλια δεν τον αφησε.
-'Βλεπεις εκεινον τον αστυνομικο' ? ειπε και ταυτοχρονα εδειξε εναν αστυνομικο στα εικοσι μετρα αποσταση. 'Θελεις να τον φωναξω' ?
                                    ===========================
Πεταξε την τσαντα της στο τραπεζι και βυθιστηκε στον τριθεσιο καναπε. Τι μερα ηταν κι αυτη !
Πρωτα αυτος ο ενοχλητικος ζητιανος, μετα η συμπεριφορα του Μπρετ. Μα καλα, πως την ειχε βρει στο μπαρακι ? Την ειχε ακολουθησει, δεν υπηρχε αμφιβολια γι αυτο. Την εζωσαν τα φιδια.
Και που ηξερε αν δεν την ειχε ακολουθησει και στο σπιτι της ? Μετανοιωνε τωρα που δεν ειχε φωναξει εκεινον τον αστυνομικο. Αυτο που χρειαζοταν τωρα ηταν ενας τετοιος μπελας. Στον μυαλο της αρχισαν ν' αναδυονται διαφορα περιστατικα που ειχε ακουσει για ανωμαλους και αναρωτηθηκε αν κι αυτη αντιμετωπιζε κατι τετοιο.
Πηγε μεχρι το μεγαλο τραπεζι οπου ειχε ακουμπησει την αλληλογραφια που μολις ειχε παρει απο την θυριδα της και αρχισε να την εξεταζει. Διαφημιστικα φυλλαδια εναλλασονταν με λογαριασμους, κατι απολυτα συνηθισμενο. Πεταξε τα φυλλαδια κι επικεντρωθηκε στους λογαριασμους. Φως, νερο, τηλεφωνο, καρτες, ενοικιο. Τα εκανε ενα ματσο και ανοιξε το μικρο ασπρο συρταρι του τραπεζιου στο σαλονι και τους πεταξε μεσα. Υπηρχαν ηδη ενα σωρο αλλοι λογαριασμοι εκει, καποια στιγμη θα τους ηλεγχε για να δωσει προτεραιοτητα πληρωμης.
Καποια αλλη στιγμη, οχι τωρα που ειχε τετοια νευρα.
                                      ============================
Μολονοτι το μυαλο της καθυστερησε να το επεξεργαστει, η παρουσια εκεινου του περιεργου λογαριασμου της κινησε την περιεργεια. Ανοιξε παλι το συρταρι και τον τραβηξε εξω.
Ο φακελος απ' εξω ειχε μονο τ' ονομα της διχως καποια ενδειξη ως προς το ποιος τον εστελνε. Μεσα υπηρχε ενα λευκο χαρτι με δυο αραδες ολες κι ολες.
-'Οφηλια Στιφ. Ποσο ενοικιου 1 δολλαριο. Πληρωτεο στον Γουιλ Κιλλιαν'.
Η πισω μερια ηταν κενη. Οσο και να προσπαθησε δεν καταλαβαινε τιποτα. Καποιο λαθος θα ηταν. Τι σοι ενοικιο ηταν αυτο που εκανε 1 δολλαριο ? Και ποιος ηταν αυτος ο Γουιλ Κιλλιαν ?
Και απο που εως που θα επρεπε αυτη να το πληρωσει ?
Πεταξε το λογαριασμο μεσα στο συρταρι και αναψε τσιγαρο. Βαριοταν να μαγειρεψει, ενοιωθε εξαντλημενη και αποφασισε να παραγγειλει απ' εξω.
Σε μιση ωρα χτυπησε το κουδουνι της εξωπορτας κι ετρεξε ν' ανοιξει.
Μπροστα της, κρατωντας το γευμα της, στεκοταν ο ιδιος κουρελης απο το πρωι.
                                 ============================
Ο Μπρετ ανεβαινε απροθυμα τα σκαλια που οδηγουσαν στο διαμερισμα της Οφηλιας. Απεφυγε να παρει το ασανσερ για να κερδισει οσο περισσοτερο χρονο μπορουσε. Δεν ηταν ευκολο αυτο που θα εξομολογουνταν σημερα στην Οφηλια. Ναι, υπηρχε αλλη. Υπηρχε αλλη απο τοτε που η σχεση του με την δυστροπη Οφηλια ειχε καταντησει καρδιογραφημα. Μια πανω, μια κατω. Βεβαια αυτο στην ιατρικη σημαινε πως ο ασθενης ηταν ζωντανος, οπως και η Οφηλια, ο ιδιος ομως μονο ζωντανος δεν ενοιωθε. Οχι, δεν ειχε προχωρησει σε αλλη παραλληλη σχεση. Ενα -δυο ραντεβου για ποτο και φαγητο, τιποτα περισσοτερο. Ομως πια περιμενε πως και πως γι αυτα τα ραντεβου ενω η σκεψη να βρεθει με την Οφηλια ειχε αρχισει να τον απωθει.
Αποψε θα της τα ελεγε ολα, να τελειωνε. Για το θεο, η γυναικα δεν μπορουσε να προγραμματισει τις πληρωμες των λογαριασμων της, θα μπορουσε με τετοια συμπεριφορα να κρατησει αντρα ?
Μπηκε μεσα αποφασισμενος να ξεμπερδευει οσο το δυνατον νωριτερα μα αυτο που συναντησε τον εξαναγκασε να τα ξεχασει και να τ' αναβαλλει ολα.
                               ================================
Στην αρχη δυσκολευτηκε να καταλαβει μα οταν η γυναικα ηρεμησε του τα εξηγησε ολα.
Πως ειχε αντικρυσει τον ζητιανο που απο το πρωι την παρακολουθουσε μπροστα στην πορτα της, πως αρνιοταν να φυγει και ειχε προσπαθησει να μπει στο σπιτι και δεν τα καταφερε γιατι εβαλε τις φωνες η Οφηλια και βγηκαν απο τα διπλανα διαμερισματα οι ενοικοι και ο ζητιανος φοβηθηκε και εφυγε. Ομως τα νευρα της ηταν χαλια και πια ειχε αρχισει να φοβαται και για την ζωη της. Ο Μπρετ την καθησυχασε λεγοντας της πως τωρα δεν ειχε να φοβαται τιποτα, πως ηταν αυτος εκει. Και ετσι ξαφνικα του ηρθε η ιδεα.
-'Αυριο μολις σχολασεις πηγαινε στο εξοχικο σου στη λιμνη. Θα ερθω και γω το βραδυ να περασουμε ενα ηρεμο σαββατοκυριακο. Εκει θα ηρεμησεις και θα  κουβεντιασουμε για το τι πρεπει να κανουμε μ' αυτην την υποθεση'.
Ειχε συμφωνησει μαζι του αμεσως και μια χαρουμενη λαμψη ειχε φωτισει τα ματια της.
Ο Μπρετ ειχε ενα τελευταιο σαββατοκυριακο να χαραμισει.
                                 =============================
Η καταρρακτωδης βροχη που επεφτε απο το πρωι δεν της ειχε δημιουργησει κανενα προβλημα. Σε λιγο θα περνουσε την μεγαλη σιδερενια γεφυρα και σε πεντε λεπτα θα ηταν στο εξοχικο.
Ειδε την φιγουρα στην μεση της γεφυρας κι εκοψε ταχυτητα. Οταν ειδε ποιος ηταν τρομοκρατηθηκε. Μα και κει την ειχε βρει ? Ως εδω. Εσφιξε τα δοντια και ανεβασε ταχυτητα χτυπωντας τον με μανια. Ο κουρελης σχεδον πεταξε πανω απο την γεφυρα και χαθηκε στο κενο απο κατω. Επιτελους τον ειχε ξεφορτωθει. Ξεσπασε σ' ενα παρανοικο γελιο που κοπηκε αμεσως μολις ενοιωσε μια λαμψη να την τυλιγει. Σχεδον εχασε τις αισθησεις της και οταν ξανανοιξε τα ματια της κοντεψε να της σαλεψει. Δεν μπορουσε να πιστεψει οτι εβλεπε. Τα ελαχιστα δευτερολεπτα που περασαν μεχρι να πεθανει απο το απολυτο ψυχος και απο ελλειψη οξυγονου δεν μπορουσε να ξεκολλησει τα ματια της απο το θεαμα που ειχε μπροστα της.
Αλλα επτα δισεκατομμυρια κοσμος υπηρχαν γυρω της που θα μοιραζονταν το ιδιο φρικαλεο, ανηκουστο θανατο μαζι της. Τα ματια της παγωσαν και η τελευταια ανασα της την εγκατελειψε μενοντας λιγα εκατοστα μακρια της σαν να την κοροιδευε.
                                       =========================
Οι Ρεντροβ ειχαν αποικησει την Γη εκατομμυρια χρονια πριν τον ανθρωπο. Οι ιδιοι ειχαν μεγιστη συμβολη στην πρωτη εμφανιση ζωης μα συντομα καταλαβαν πως αφενος θα υπηρχε προβλημα συμβιωσης με τον ανθρωπο και αφετερου συντομα ο πλανητης δεν θα τους ηταν αρκετος. Ετσι τον αφησαν στον ανθρωπο μα για να θυμουνται πως αυτοι ηταν εκει πρωτοι αποφασισαν καθε ενα εκατομμυριο χρονια η ανθρωπινη ρατσα να πληρωνει ενα συμβολικο ποσο σαν ενοικιο για την Γη. Ποτε μεχρι τωρα δεν ειχε δημιουργηθει προβλημα. Επιλεγοταν ενας τυχαιος κατοικος που αφου του εξηγουσαν οι Ρεντροβ που ειχαν ξεμεινει αναμεσα τους γιατι επρεπε να πληρωσουν το συμβολικο αυτο τιμημα και η ιστορια επαναλαμβανοταν καθε ενα εκατομμυριο χρονια. Ολα ειχαν παει μια χαρα μεχρι τωρα.
Η συγκεκριμενη γηινη οχι μονο ειχε καθυστερησει να πληρωσει το νοικι αλλα ειχε δολοφονησει εν ψυχρω τον εισπρακτορα. Και για κατι τετοιο μονο μια προβλεψη υπηρχε.
Ολικη εξωση της ανθρωπινης ρατσας απο τον πλανητη και εγκαταλειψη στους παγωμενους δρομους του διαστηματος. Οι Ρεντροβ επρεπε πια να ψαξουν για καινουριους νοικαρηδες.




                                              

                                          ΤΕΛΟΣ

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 114

-'Ναι, ενα πραγμα μονο' ειπε φανερα απογοητευμενος ο ξενος μετα απ' ολα οσα ειχε ακουσει. 'Να εξαλειψετε την υπαρξη του ανθρωπου απο το προσωπο της Γης. Αλλα ακουσε με' συνεχισε σε μια τελευταια απελπιδα προσπαθεια να πεισει τον συνομιλητη του ν' αλλαξει γνωμη 'αυτο θα ειναι το μεγαλυτερο σφαλμα σας, οποιοι κι αν ειστε εσεις που παιρνετε τις αποφασεις. Αξιζει στον ανθρωπο να εξακολουθει να υπαρχει, του αξιζει να παραμεινει αναμεσα σ' ολους αυτους τους πολιτισμους που υφιστανται μακρια απ' αυτον. Γιατι υπαρχει καλοσυνη, ευγενεια κι αγαπη παραλληλα με ολα τα ελαττωματα που διαθετει και αφανιζοντας τον θ' αφανισετε και τα οσα θετικα διαθετει. Ο ανθρωπος δεν ειναι μια στατιστικη μελετη οπως θελετε να τον παρουσιαζετε και να τον βλεπετε. Υπαρχουν πραγματα που δεν μπορουν να μετρηθουν με τα οσα προηγμενα δεδομενα κι αν διαθετετε και με το να τα παραβλεπετε το μονο που κανετε ειναι να τον αδικειτε'. Σταματησε περιμενοντας να δει την αντιδραση του γερου σε οτι μολις ειχε καταθεσει.
Οτι και να περιμενε σιγουρα δεν ηταν αυτο που ακολουθησε.
                ================================
-'Ειναι η σειρα μου να σε ρωτησω αν αστειευεσαι η αν μιλας σοβαρα' ειπε ο γερος κοιτωντας τον μ' ενα απορημενο υφος. 'Εσυ ειδικα απ' ολους τους αλλους δεν θα επρεπε ν' ακολουθησεις αυτο το μονοπατι σκεψης. Εσυ ειδικα που εχεις μια διαδρομη χιλιαδων ετων πανω στη Γη, εσυ ειδικα που εχεις συναναστραφει εκατομμυρια εκατομμυριων θα επρεπε να εισαι ο τελευταιος που θα μπορουσε ποτε να σκεφτει κατ' αυτον τον τροπο. Εσκεμμενα πρεπει να εθελοτυφλεις και ν' αρνεισαι να δεις το ξεκαθαρο, εσκεμμενα αγνοεις το τι εχεις βιωσει, οχι μονο σαν ατομο αλλα και σαν καταστασεις τριγυρω σου. Καταλαβαινω πως σαν μελος του ανθρωπινου γενους πικραινεσαι με το ν' ακους ποιο θα ειναι το μελλον του αλλα το να υπερασπιζεσαι μια απο τις χειροτερες ρατσες που ανεδειξε ποτε αυτο το συμπαν ειναι πραγματι εντυπωσιακο. Ισως να ευθυνεται το γεγονος πως δεν εχεις ολοκληρωμενη εικονα γιατι τα ενδεικτικα σημαδια για το που οδευε ο ανθρωπος ειχαν δοθει πολυ πριν την δικη σου υπαρξη. Μαθε λοιπον καποια πραγματα και θα δουμε αν εξακολουθεις μετα να εχεις την ιδια αποψη'.
           ================================
-'Οταν ο ανθρωπος επιλεχθηκε απο ανωτερες οντοτητες να κατοικησει αυτον τον πλανητη το σκεπτικο ηταν πως με ολα τα εφοδια που του ειχαν δοθει θα μπορουσε να ειναι σωστος διαχειριστης της Γης. Βλεπεις, η χλωριδα και η πανιδα που αναπτυσσοταν παραλληλα μαζι του δεν ηταν απλα η διακοσμηση σ' ενα κενο φοντο αλλα εργαλεια χρησιμα που θα τον βοηθουσαν στο να προκοψει και να δημιουργησει. Ηταν αποκλειστικα δικη του ευθυνη, εφ' οσον του ειχε γνωστοποιηθει αρχικα αλλα συνειδητοποιησε και ο ιδιος αργοτερα, να φροντισει οχι μονο να μην διαταραχτει αυτη η ισορροπια αλλα να διατηρηθει με καθε δυνατο τροπο. Ο ρολος του δεν ηταν αυτος ενος δυναστη, οπου τα παντα υπαρχουν για την δικη του εξυπηρετηση και την δικη του ευμαρεια, αλλα σαν ανωτερο ον που του δωσαμε αυτην την δυνατοτητα, ν' αφουγκραζεται τις αναγκες του φυσικου χωρου γυρω του και να δινει λυσεις οπου και οποτε χρειαζοταν. Και ποιο ηταν το αποτελεσμα ? Πως ακριβως κινηθηκε ? Νομιζω πως ηδη ξερεις, απλα ακομα και συ ποτε δεν καταλαβες την σημασια καποιων πραγματων'.
              ==================================
-'Θεωρησε δεδομενο πως οτι τον περιεβαλλε υπηρχε μονο για να ικανοποιει τις δικες του αναγκες. Λειτουργωντας σαν ενας εκκολαπτομενος τυρρανισκος, ξεκινησε μια αφαιμαξη πορων τοσο στυγνη κι ανελεητη που ακομα και οταν διαπιστωσε πως η συγκεκριμενη ισορροπια πλεον ειχε πληγει και με το περασμα του χρονου μεταβαλλοταν σε κατασταση μη αναστρεψιμη, αδιαφορησε πληρως συνεχιζοντας ν' αποκομιζει οτι ο ιδιος χρειαζοταν στον βαθμο της υπερβολης. Συνεχιζε να στραγγιζει αρχικα την επιφανεια και μετεπειτα τα εγκατα του πλανητη απο ορυκτα, μεταλλευματα, καυσιμα και οτι αλλο υπηρχε διχως να σταθει ουτε μια στιγμη ν' αναλογιστει πως αυτο επηρεαζε τη φυση γυρω του. Αν προσθεσεις σ' ολα αυτα και την κυνικη αδιαφορια του μπροστα στο ηδη γνωστο γεγονος πως ολα καποια στιγμη θα τελειωσουν μ' αυτους τους ρυθμους  καταλαβαινεις την ποιοτητα της εξελιξης του πολιτισμου του. Εναν πολιτισμο που καποια στιγμη θεωρησε πως αφορα αυτον και μονο και τα παντα ηταν αναλωσιμα μπροστα σ' αυτον τον ουτοπικο και ματαιο αγωνα του'.  
                        =========================
-'Αφανισε εκτασεις της πανιδας χρησιμες και απαραιτητες για την ζωη στο φυσικο βασιλειο αδιαφορωντας αν με αυτον τον τροπο οδηγησε στην εξαφανιση τοσων ειδων. Τα παντα βωμος στην απελπιδα προσπαθεια του να φτασει οσο το δυνατον πιο μακρια. Τι κι αν ειναι υπεθυνος για την εξοντωση τοσων πλασματων που, οπως σου προανεφερα, ουτε ο ιδιος δημιουργησε ποτε ουτε ειχε το δικαιωμα να πραξει. Τα ιδια συνεβησαν και με την χλωριδα. Οι ισορροπιες που ειχαν αρμονικα δημιουργηθει και συνυπηρχαν για εκατομμυρια χρονια μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα εξαφανιστηκαν. Ακομα και οταν συνειδητοποιησε που οδηγουσε αυτο το μονοπατι δεν σταματησε, δεν αναλογιστηκε τις συνεπειες και συνεχισε ακαθεκτος. Περισσοτερη ανεση, περισσοτερη χλιδη, περισσοτερη ματαιοδοξια και υπερμετρος εγωισμος. Εφτασε στο σημειο να πιστευει πως οτι ηταν χρησιμο για τον ιδιο μπορουσε να υφισταται παραλληλα μαζι του, για ολα τ' αλλα η τυχη και το μελλον τους ηταν παντελως αδιαφορα. Δυστυχως η μεγαλομανια και η ηλιθιοτητα του ξαφνικα δεν γνωριζαν μετρο'. 
                   ===============================
-'Δαση αποψιλωθηκαν, ωκεανοι μολυνθηκαν, η ατμοσφαιρα δηλητηριαστηκε. Ολα συνεβησαν κατω απο το δογμα της αναπτυξης και της προοδου. Ομως ποιον αφορουσαν ολα αυτα ? Τι ακριβως εκανε ο ανθρωπος για οποιονδηποτε η οτιδηποτε αλλον πλην του εαυτου του ? Απολυτως τιποτα. Προσεξε για τι πραγμα σου μιλαω, προσπαθησε να κατανοησεις. Δεν μιλαω για απλη εγκαταλειψη, δεν αναφερομαι σε συστηματικη αδιαφορια η εστω συνειδητοποιημενο παραγκωνισμο. Ολα αυτα ειναι κατα συρροην εγκληματα, με πληρη γνωση κατα την διαρκεια της πραξης και στις μελλοντικες συνεπειες, απεναντι σε δομες που του χορηγηθηκαν για τελειως διαφορετικο λογο και εκμεταλλευτηκε κατα το δοκουν. Εφτασε στο εσχατο σημειο να πιστευει πως καθε ειδους διαφορετικη υπαρξη απο την δικη του ηταν κατι το εχθρικο, κατι το μη συμβατο και ως εκ τουτου επρεπε να εξαλειφθει για παντος. Με ποιο δικαιωμα ? Πως κατεληξε στο συμπερασμα πως ο ρολος ενος απλου διαχειριστη μπορουσε να σημαινει παντοκρατορια και ρυθμιση ολων συμφωνα με τα ποταπα κι ελεεινα δεδομενα του' ? 
                    ==============================
-'Καταλαβαινω πως θα ηθελες ν' αντικρουσεις τα λεγομενα μου υποστηριζοντας πως ο ανθρωπος τελικα δεν ειναι τοσο μοχθηρο κι απληστο πλασμα οπως τον κανω εγω να φαινεται. Θα μπορουσες να μου μιλησεις για τεχνες, γραμματα, πολιτισμο, ιατρικες και τεχνολογικες δυνατοτητες και πολλα αλλα που φαινομενικα αποδυναμωνουν τα επιχειρηματα που εχω αναφερει. Ομως στασου για λιγο κι αναλογισου τα εξης. Ποια απ' ολα αυτα που με αφθονια θα μπορουσες ν' απαριθμησεις αφορουν οτιδηποτε αλλο πλην του ιδιου του ανθρωπου ? Σε ποιον αλλον ποτε απευθυνθηκε ολη αυτη η πολιτιστικη προοδος, σε ποιον αλλον στοχευσε ποτε ολη αυτη η πνευματικη καλλιεργεια ? Δημιουργημενη απο τον ιδιο, εκπορευομενη απ' αυτον στους ομοιους του με τελικη καταληξη παλι πισω στον δημιουργο του. Ακομα κι εκει, οτι θετικο μπορεις να προσαψεις στην ανθρωπινη φυλη, τιποτα ποτε δεν ειχε σαν αποδεκτη καποιον αλλο εκτος απ' αυτον. Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να κοιταξεις πισω απο την μεγαλη εικονα, να κοιταξεις και να δεις την πραγματικοτητα καταματα'. 
                       ==============================
-'Ειναι πραγματι η επιτομη της ειρωνιας πως καποια πραγματα εξελισσονται μεσα στο ανθρωπινο μυαλο και με ποιον τροπο παγιωνονται σαν απολυτα δεδομενες πραξεις και κινησεις παντελως αντιθετα μεταξυ τους. Σκεψου, για παραδειγμα, πως ενας τροπος εκφρασης για το κατασκευασμενο συναισθημα της αγαπης μεταξυ δυο ανθρωπων ειναι η προσφορα λουλουδιων, δηλαδη η δολοφονια ενος ζωντανου οργανισμου στην προσπαθεια αποδειξης αγνων κι ευγενικων συναισθηματων. Αν συνυπολογισεις πως ενα λουλουδι αυτονομα ποτε δεν ειχε τετοιες ιδιοτητες αποδειξης συναισθηματων αλλα ειναι εφευρημα και παλι του ανθρωπου ευκολα καταληγεις στο συμπερασμα πως τελικα ο ανθρωπος ειναι απο τα πλεον αποτυχημενα πειραματα που διενηργησε ποτε καποιος στο συμπαν. Δυστυχως, τετοια παραδειγματα υπαρχουν σε αφθονια, ακυρωνοντας η διαγραφοντας, καθε τι που θα μπορουσε ευκολα καποιος να πλανηθει και να τα χρεωσει ως θετικα στην ανθρωπινη φυλη φροντιζοντας εσκεμμενα  να παραβλεψει την πραγματικοτητα πισω απο ωραιες λεξεις η πραξεις'.
                            ==============================
-'Οπως σου προανεφερα, απο την στιγμη που ο ανθρωπος αφεθηκε να υπαρξει πανω στην Γη, κανενας δεν μπορουσε να προβλεψει την εξελιξη και την πορεια του. Ηταν εν γνωσει ολων πως η καταληξη του κυμαινοταν μεσα σε μια μεγαλη ακτινα, απο την απολυτη επιτυχια μεχρι την μεγαλυτερη αποτυχια. Ομως οι συμφωνιες που προυπηρχαν δεν επετρεπαν παρεμβασεις περαν καποιων πολυ δεδομενων και συγκεκριμενων. Ετσι, αν ο ανθρωπος ηταν αποφασισμενος να καταστρεψει τον πλανητη και κατ' επεκταση καθε μορφη ζωης επανω του, συμπεριλαμβανομενης και της δικης του, λιγα πραγματα μπορουσαν να γινουν για την αποφυγη ενος τετοιου μελλοντος. Με τον ρυθμο αναπτυξης του ανθρωπινου πολιτισμου αυτο που προειχε ηταν η διασωση των αθωων, οποιων ειχαν πλεον απομεινει. Και φυσικα καταλαβαινεις πως λεγοντας αθωους επ' ουδενι δεν αναφερομαι στην ανθρωπινη φυλη. Εστω και καθυστερημενα, τα εναπομειναντα συστατικα της χλωριδας και της πανιδας, επρεπε να επιβιωσουν απο την καταστρεπτικη μανια του ανθρωπου πριν χανοταν αδικα κι αλλα'. 
                     ===============================
-'Αυτο ηταν δουλεια για τους Διασωστες, η αρμοδια ομαδα για τετοιου ειδους καταστασεις. Οι Διασωστες δεν εμφανιστηκαν ξαφνικα στη Γη απο το πουθενα, παντα επισκεπτονταν τον πλανητη οταν υπηρχε λογος. Καθε φορα που καποιο ειδος εφθανε οριακα στην εξαφανιση οι Διασωστες εκαναν την εμφανιση τους συλλεγοντας τον απαραιτητο αριθμο απο τα υπο εξαφανιση ειδη και τα μετεφεραν σε πλανητες με παρομοιες συνθηκες οπως της Γης για να μπορεσουν εκει να συνεχισουν να υπαρχουν μακρια απο την δυναστεια του ανθρωπου. Σποραδικες εμφανισεις και παρεμβασεις οσο κοιτας πιο πισω, πυκνοτερες απο την στιγμη που ο ανθρωπινος πολιτισμος αυξανε ραγδαια δημιουργωντας μεγαλυτερα προβληματα. Καπου εδω νομιζω πως καταλαβαινεις τον λογο υπαρξης των Διασωστων που η ανυπερβλητη ηλιθιοτητα της ανθρωπινης ρατσας αντιλαμβανεται σαν επισκεπτες απο αλλους πλανητες που με τα διαστημοπλοια τους επισκεπτονται διαφορες περιοχες της Γης. Ειναι τοσο ανοητοι που πιστευουν πραγματικα πως ακομα κι αυτες οι επισκεψεις αφορουν τους ιδιους'.      
    

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 113








-'Γιατι ? Γιατι εχετε δρομολογησει παρομοια μοιρα για την Γη' ? ρωτησε φανερα εκνευρισμενος ο ξενος. 'Δεν εχουμε καμια σχεση με τους Σκροντ. Δεν εχουμε κατακτητικες τασεις απεναντι στους αλλους πολιτισμους, δεν μας ενδιαφερει να υποταξουμε κανεναν. Απλα θελουμε να γνωρισουμε, να μαθουμε τι υπαρχει περα απο μας κι αυτο μονο ετσι μπορει να επιτευχθει. Δεν εχουμε φιλοδοξιες αποικισμου ουτε επεκτατικες βλεψεις, εξ' αλλου δεν υπαρχει ζωη στους κοντινους μας πλανητες που θα μπορουσε καποιος να υποστηριξει πως θ' αλλοιωσουμε η θα παρεμβουμε με καθοριστικο τροπο πανω του. Για ποιο λογο εχετε ενεργοποιησει το δευτερο σκελος, οπως ειπες, που θα σημανει τον αφανισμο της ανθρωπινης φυλης ? Και εν τελει, με ποιο δικαιωμα αποφασιζετε εσεις, οποιοι και να ειστε, για την μοιρα μιας ολοκληρης ρατσας' ?
Ο γερος τον αφησε να ξεσπασει. Καταλαβαινε πως οτι του ειχε πει ηταν παρα πολυ, ακομα και για κεινον για να μπορεσει να το κατανοησει και να το αποδεχτει. Αφησε λιγο απ' οποιον χρονο υπηρχε στο συμπαν να περασει πριν του απαντησει.
                         ==============================
-'Οι Σκροντ ηταν απλως ενα παραδειγμα. Τετοιες περιπτωσεις εχουν καταγραφει εκατονταδες χιλιαδες απο την υπαρξη του γνωστου συμπαντος. Δυστυχως, οπως και στην περιπτωση των Σκροντ, επειδη ολα βρισκονταν σε εμβρυακη ακομα κατασταση υπηρχαν ατελειες και παραλειψεις. Τοτε ακομα τα παντα βρισκοταν στο επιπεδο της καταπολεμησης αφου ειχαν εμφανιστει ολα οσα επρεπε να παταχθουν μεταγενεστερα. Η προληψη εμφανιστηκε καθυστερημενα, ομως εμφανιστηκε κι αυτο βελτιωσε τα παντα. Η ιδια η μετεξελιξη των ομαδων που σου ανεφερα τους επετρεψε πια να μπορουν να δουν στο μελλον, να εχουν την δυνατοτητα της προβλεψης και κατ' επεκταση ν' απαλειφουν το προβλημα πριν αυτο ακομα εμφανιστει. Μεχρις οτου να επιτευχθει κατι τετοιο πολλοι πολιτισμοι, αμετρητες φυλες, ειχαν χαθει για παντα κι αυτο πλεον δεν μπορουσε να ειναι ανεκτο. Ετσι και στην περιπτωση της Γης δεν μπορουμε να περιμενουμε την εμφανιση κι εκδηλωση τετοιων συμπεριφορων, την αντιμετωπιζουμε αμεσα αποφευγοντας οδυνηρες συνεπειες'.
                                   ==============================
-'Μα πως ειναι δυνατον να γνωριζετε τι θα συμβει' ? εκανε ο ξενος. 'Πως μπορειτε να προδικαζετε το μελλον στηριγμενοι σε δεδομενα του παροντος που ειναι παντα ρευστα και μπορουν ν' αλλαξουν απο στιγμη σε στιγμη ? Πως γινετε να θεωρειτε δεδικασμενο κατι το οποιο μπορει ν' ακολουθησει μια οποιαδηποτε αλλη εναλλακτικη πορεια απ' αυτην που εσεις πιστευετε πως θα υπαρξει ? Και στο κατω κατω της γραφης, αν οντως εχετε βασιμες υποψιες για καποια πραγματα που πιστευετε πως θα εκδηλωθουν αυτος ειναι ο μοναδικος τροπος αντιμετωπισης ?
Γιατι, διακριτικα οπως εχετε συμφωνησει κατα τα λεγομενα σου, δεν παρεχετε καποια διαφορετικα στοιχεια που θα μπορουσαν καλλιστα να μεταβαλλουν την πορεια που φοβαστε κι απευχεστε ? Ετσι απλα, με μια μελετη, μια αποφαση και μια εκτελεση, σβηνετε κυριολεκτικα την υπαρξη ενος πολιτισμου και τους φορεις του' ?
-'Εχουμε βρεθει για τελειως διαφορετικο λογο' εκανε ο γερος 'εδω πανω και αυτη η κουβεντα ειναι παντελως ασκοπη μα θα σου κανω το χατηρι να σου εξηγησω οτι δεν καταλαβαινεις'.
                       =================================
-'Η Γη ηταν παντα ενας πλανητης που εχαιρε της εκτιμησης μορφων ασυλληπτων σε καθε φαντασια και για αγνωστους σε μενα λογους βρισκοταν υπο την διαρκη προστασια τους. Οταν εμφανιστηκε η πρωτη μορφη ζωης πανω στον πλανητη οι εντολες απ' τα ανωτερα αυτα οντα  που ειχαν δοθει ηταν σαφεις και ξεκαθαρες. 'Στηριξτε την πρωτογονη αυτη υπαρξη και βοηθηστε , διακριτικα οπως παντα, την επιβιωση και την εξελιξη της'. Ετσι κι εγινε. Βρεθηκατε στο χειλος του αφανισμου παμπολλες φορες, οχι απο δικες σας πρακτικες η λαθη, αλλα γιατι οι συνθηκες ηταν υπερβολικα δυσμενεις για να τις αντιμετωπισετε μονοι σας. Ολα αλλαξαν προς το καλυτερο οταν εκαναν την εμφανιση τους οι Παρεχοντες, η ομαδα που ηταν υπευθυνη να σας εφοδιασει με τ' απαραιτητα μεσα που θα σας βοηθουσαν ν' ανταπεξελθετε. Με την στηριξη των Παρεχοντων οχι μονο επιβιωσατε αλλα πλεον βαδιζατε με πολυ πιο σιγουρα βηματα. Ακομα και το περιβαλλον σας μεταβληθηκε σε τετοιο βαθμο που αντι να σας αντιπαλευει να σας δινει ωθηση προς τα μπρος και την δυνατοτητα να στηριχτειτε πανω του'.
                          ================================
-'Η απαλειφη κινδυνων που η συμβιωση τους μαζι σας θα μπορουσε ν' αποβει μοιραια για το ανθρωπινο γενος, οπως οι δεινοσαυροι για παραδειγμα, η χορηγηση δυνατοτητας ομιλιας, κατι που εχετε σαν μοναδικο προνομιο, η διδαχη αποκομισης πρωτων υλων και ολων των απαραιτητων για την επιβιωση σας μεσω της φυσης ειναι μερικα απο τα ελαχιστα που σας δοθηκαν οταν πρωτοξεκινησατε την περιπετεια σας πανω στην επιφανεια του πλανητη. Οι Παρεχοντες ερχονταν και φευγαν αναλογα με τις αναγκες σας, εμφανιζονταν να δωσουν λυσεις οταν τελματωνατε κι αποχωρουσαν οταν εβλεπαν την δυνατοτητα χειρισμου εκ μερους σας των καταστασεων που προεκυπταν. Αν αναρωτηθηκες ποτε για την υπαρξη διαφορων κατασκευων και για την χρησιμοτητα τους επι του πλανητη που ποτε δεν εχουν δοθει σαφεις απαντησεις απο τους επιστημονες τωρα δεν χρειαζεται ν' αναρωτιεσαι πια. Σχεδον ολα ειναι εργο των Παρεχοντων, συλληψη κι εκτελεση, ειναι ελαχιστα δε αυτα που κατασκευασατε μονοι σας παντα υπο την επιβλεψη και τις οδηγιες της αρμοδιας ομαδας'.
                         ================================
-'Οι επισκεψεις των Παρεχοντων ελαττωθηκαν σταδιακα με το περασμα του χρονου. Ειχατε πλεον ολα τα καταλληλα εφοδια για να μπορειτε απο μονοι σας ν' αντιμετωπισετε τις οποιες αντιξοοτητες εμφανιζονταν. Τα μονα σημαδια που απεμειναν να θυμιζουν την παρουσια των Παρεχοντων ηταν οι κατασκευες που οι ιδιοι ειχαν δημιουργησει η ειχαν υλοποιηθει κατοπιν των υποδειξεων τους και τ' αρχεγονα σχεδια σε σπηλιες, οπου οι πρωτοι σου προγονοι προσπαθουσαν ν' αποδωσουν τις μορφες αυτων των ανωτερων πλασματων με τα λιγοστα μεσα που διεθεταν. Για παρα πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα η Γη δεν μας ειχε απασχολησει καθως, εστω και με πολυ αργο ρυθμο, η ρατσα σου εξελισσοταν και προοδευε, παντα μεσα στα πλαισια των δυνατοτητων που της ειχε παρασχεθει. Οπως σου ειπα, πολλα εκατομμυρια χρονια πριν την εμφανιση σας, ειχαμε ηδη προχωρησει κι εμεις απο την καταπολεμηση καταστασεων και γεγονοτων στην προληψη. Ετσι, οταν σε ανυποπτο χρονο, οι Εκτιμητες παρουσιασαν μια αναφορα σχετικα με το μελλον της ανθρωπινης φυλης, δεν υπηρχε χρονος για χασιμο'.
                             ===========================
-'Ειναι απαραιτητο εδω να καταλαβεις ακριβως οτι σου πω γιατι μονο ετσι θα συνειδητοποιησεις τον λογο για τον οποιον δρομολογηθηκαν τα πραγματα κατα τετοιο τροπο γυρω απο το μελλον της ανθρωπινης φυλης. Οι Εκτιμητες, στηριζομενοι πανω σε στοιχεια που τους προμηθευουν οι Μελετητες, εχουν την δυνατοτητα να κανουν οχι απλα μια ασφαλη σε μεγαλο ποσοστο προβλεψη σχετικα με την εξελιξη και το μελλον ενος πολιτισμου αλλα να να γνωριζουν ακριβως ποια θα ειναι η μοιρα του μεσα στον χρονο. Δεδομενου πως μια οποιαδηποτε ρατσα χαρακτηριζεται απο συγκεκριμενα και δεδομενα στοιχεια οι πιθανοτητες να χαραξει διαφορετικη διαδρομη απ' αυτην που της εχει καθοριστει ειναι παντελως μηδενικες. Τα στοιχεια και τα δεδομενα εμεις τα παρεχουμε, οποτε αντιλαμβανεσαι ευλογα πως δεν υπαρχει τιποτα το αγνωστο, τιποτα το κρυφο, που ενδεχομενως θα μπορουσε να μεταβαλλει την πορεια ενος πολιτισμου στο διηνεκες. Επαφιεται στους Μελετητες λοιπον να κανουν σωστη εργασια και στους Εκτελεστες να φερουν σε περας οτι προβλεπεται να συμβει σε καθε μια περιπτωση'.
                            ===============================
-'Με δυο λογια, για να χρησιμοποιησω ενα παραδειγμα κοντινο στην ανθρωπινη σκεψη και λογικη σου, ειναι σαν να προσπαθεις να διαιρεσεις δυο αριθμους διχως ν' αλλαξεις το παραμικρο πανω τους και να περιμενεις πως καθε φορα θα εχεις διαφορετικο αποτελεσμα. Οχι, οτι και να κανεις το τελικο νουμερο θα ειναι παντα το ιδιο και ποτε δεν θ' αλλαξει. Το ιδιο ακριβως συμβαινει και με τους κατοικους αυτου του πλανητη. Εφ' οσον τιποτα δεν προστιθεται, τιποτα δεν αφαιρειται, τιποτα δεν αλλοιωνεται, το μελλον και η καταληξη του ανθρωπινου γενους δεν μπορει παρα να ειναι μια και μοναδικη. Κι αυτο ακριβως ειναι το προβλημα. Ξεροντας τι θα γινει ειμαστε υποχρεωμενοι να προβουμε σε δραστικες λυσεις αν δεν θελουμε τα παντα να παρουν μια τροπη που δεν θα μπορουσαμε μετα να διορθωσουμε. Βλεπεις, το μελλον της ρατσας σου μας ειναι παντελως αδιαφορο. Και οσο αυτο το μελλον αφορα μονο τους ιδιους δεν εχουμε κανενα λογο να εμπλακουμε στα δικα σας πεπραγμενα. Δυστυχως ομως η πορεια και η εξελιξη τους συντομα δεν θ' αφορα μονο τους ιδιους'.
                              ============================
-'Αν παραμεινουμε αδρανεις και αδιαφοροι η τεχνολογικη σας εξελιξη, μολονοτι ακομα βρισκεται στα σπαργανα συγκριτικα με αλλους πολιτισμους, συντομα θα σας δωσει την δυνατοτητα εξαπλωσης κι επεκτασης σε αλλους κοσμους περα απο τον δικο σας. Μπορει αυτην τη στιγμη να μην εχετε την δυνατοτητα για μεγαλα διαστημικα ταξιδια, ομως αυτο ειναι κατι που, αν επιτρεπαμε κατω απο αλλες συνθηκες, καποια στιγμη θα εξελισσοταν γοργα. Τι σημαινει αυτο ? Πως συντομα οχι μονο θα γνωστοποιουσατε την παρουσια σας σε αλλους κοσμους αλλα πλεον θα ειχατε ενεργη αναμιξη σ' αυτους κοσμους. Αυτο ειναι ακριβως κατι που δεν μπορουμε, ουτε θα επιτρεψουμε, να συμβει ποτε. Αν περιοριζοσασταν αποκλειστικα και μονο στην Γη θα ηταν κατι που δεν θα μας αφορουσε. Με συνοπτικες διαδικασιες θα εξοντωνατε ο ενας τον αλλο και απλα θα εξαφανιζοσασταν απο το προσωπο του συμπαντος. Ειναι παντα λυπηρο οταν ενας πολιτισμος απαλειφεται δια παντος αλλα οταν προκειται για δικη του επιλογη θα πρεπει να πληρωσει το τιμημα των πραξεων του'.
                  =================================
-'Καταλαβαινω ποσο κυνικα και σκληρα μπορει ν' ακουγονται ολα αυτα μα στασου λιγο να σκεφτεις. Κανεις δεν εχει το δικαιωμα να επεμβει πανω σ' εναν πολιτισμο με τον τροπο που το κανετε εσεις οταν εχετε τις δικες σας, εμφυλιες διαμαχες. Καμια επιδρομη δεν θα γινει, κανενας στρατος δεν θα επεμβει εξοντωνοντας σας με μια δυναμικη παρεμβαση. Αυτες ειναι συμφωνιες που εχουν τεθει σε ισχυ εδω και αμετρητα χρονια και ολοι τις σεβονται. Μπορειτε απλα να σβησετε απο την επιφανεια της Γης απο μονοι σας κι αυτο ειναι αναφαιρετο δικαιωμα σας. Οταν ομως προκειται να μεταδωσετε σε αλλους πολιτισμους την καταστροφικη σας αποψη πανω σε θεμελιωδη και βασικα ζητηματα, οπως η υπαρξη και διατηρηση της ζωης, τοτε ειναι δικη μας αρμοδιοτητα να παρεμβουμε φροντιζοντας ν' αποτρεψουμε κατι τετοιο. Με δυο λογια, αν και ειμαι σιγουρος πως εχεις πια αντιληφθει το νοημα, εσεις οι ιδιοι θα ειστε υπευθυνοι για την ιδια σας την καταστροφη, εσεις οι ιδιοι ειστε οι αποκλειστικοι θυτες των εαυτων σας.
Σε μας απομενει μονο ενα πραγμα που πρεπει να κανουμε'.  

  

     

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 112









-'Καταλαβαινω πως νοιωθεις' απαντησε ο γερος 'μα αν κανεις λιγη υπομονη κι ακουσεις τι εχω να σου πω θ' αντιληφθεις τι ειναι ακριβως αυτο που ακουσες'.
-'Καταλαβαινεις ? Αυτο ειπες μολις τωρα ? Οτι καταλαβαινεις ? Αστειευσαι φανταζομαι. Αποκλειεται να καταλαβαινεις τι ξεστομισες, αποκλειεται'.
-'Ασε με να σου εξηγησω' αντιγυρισε ο γερος.
Ο ξενος εκανε μια κινηση στο κενο σαν να ηθελε να πει πως ειτε του εξηγουσε ο γερος ειτε οχι το ιδιο και το αυτο του εκανε. Ο τελευταιος το εξελαβε θετικα και συνεχισε.
-'Το προβλημα εγκειται ακριβως σ' αυτο που ανεφερες' ειπε 'στο οτι η Γη κανει βηματα προοδου στον τομεα της εξερευνησης του διαστηματος και συντομα ενδεχεται να συναψει επαφες με αλλους πολιτισμους. Αυτο δεν μπορουμε να το επιτρεψουμε'.
-'Ποιοι ειστε εσεις που δεν μπορειτε να το επιτρεψετε ? Με ποιο δικαιωμα αποφασιζετε για την επιβιωση η τον αφανισμο μιας ολοκληρης φυλης' ? ρωτησε ο ξενος ενω η φωνη του ετρεμε.
                ==================================
-'Οπως σου ειπα το συμπαν βριθει ζωης' ειπε ο γερος αποφευγοντας να δωσει μια σαφη απαντηση στην ερωτηση που του ειχε μολις γινει. 'Καποιοι πολιτισμοι, συνεπικουρουμενοι και απο οντοτητες που δεν μπορεις καν να φανταστεις με ασυλληπτες ικανοτητες και δυναμεις, εχουν ηδη φθασει σε επιπεδα ανηκουστα και για την πλεον οργιαζουσα φαντασια. Στα πλαισια των δυνατοτητων τους ηταν και οι διαπροσωπικες επαφες μεταξυ τους, επαφες που προιοντος του χρονου δημιουργησαν συμμαχιες και συμφωνιες. Ετσι, αναλογως του επιπεδου εκαστης και των αναγκων του συμπαντος, δημιουργηθηκε ενα πληθος, ομαδων αν θες, που η καθε μια ειχε αναλαβει και μια συγκεκριμενη αποστολη. Βλεπεις, τα παντα υποκεινται σε νομους, ολα λειτουργουν βαση προγραμματισμενου σχεδιου και μονο η αυστηρη τηρηση ολων των κανονων ειναι εχεγγυο πως τιποτα δεν προκειται ποτε ν' αλλαξει προς το χειροτερο'.
-'Θελεις να πεις πως τα παντα καθοριζονται συμφωνα με τις επιταγες και την βουληση καποιων ομαδων που αποφασισαν να παρουν την μοιρα του συμπαντος στα χερια τους' ?
                  =============================
-'Δεν ειναι ετσι ακριβως' απαντησε ο γερος ανακουφισμενος προσωρινα βλεποντας πως ο ξενος ειχε λησμονησει το γεγονος της επικειμενης εξαφανισης της φυλης του. 'Θα καταλαβεις καλυτερα αν σου δωσω μερικα παραδειγματα' συμπληρωσε.
Ο ξενος συνηγορησε κουνωντας απλα το κεφαλι του προς τα κατω.
-'Μια ομαδα απ' αυτες ειναι οι Τοποτηρητες' ειπε ο γερος. 'Οι Τοποτηρητες προερχονται απο διαφορετικους πλανητες και πολιτισμους που ομως εχουν ενα κοινο στοιχειο. Εχουν αναπτυξει την ικανοτητα μεταφορας τους με την σκεψη σε χρονο μηδεν, πραγμα που τους επιτρεπει να βρισκονται ανα πασα στιγμη σε οποιο σημειο της δικαιοδοσιας τους χρειαζεται. Ετσι, με αυτον τον τροπο, οτιδηποτε θα συμβει στην πιο απομακρυσμενη περιοχη του συμπαντος θα εχει σιγουρα εναν Τοποτηρητη που θα γινει μαρτυρας του παραμικρου γεγονοτος'.
-'Και τι κανει μετα αυτος ο Τοποτηρητης' ? ρωτησε ο ξενος. 
-'Απολυτως τιποτα' απαντησε ο γερος πυροδοτωντας την εξαψη του ξενου. 
                    ===============================
-'Δεν καταλαβαινω' ειπε. 'Και ποιο το οφελος αν δεν κανει απολυτως τιποτα' ?
-'Δεν ειναι δικη του αρμοδιοτητα' απαντησε ο γερος. 'Ο Τοποτηρητης απλα παρισταται στο γεγονος, μετα το μεταφερει στους Καταγραφεις. Αυτη ειναι μια αλλη ομαδα, αναλογων προσοντων, που αποκλειστικη τους δουλεια ειναι να καταγραφουν το γεγονος οπως ακριβως τους εχει μεταφερθει. Οπως βλεπεις οι αρμοδιοτητες ειναι απολυτα ρυθμισμενες'.
-'Και μετα ? Τι γινεται μετα την καταγραφη του γεγονοτος' ?
-'Οι Καταγραφεις το προωθουν στους Επεξεργαστες, ομαδα που ειναι αρμοδια να επεξεργαστει το εν λογω γεγονος και ν' αποφανθει για την σπουδαιοτητα του η οχι. Οταν καταληξουν σε καποιο συμπερασμα, αναλογως του συμπερασματος, θα το προωθησουν στην επομενη καταλληλη ομαδα. Μ' αυτον τον τροπο τιποτα ποτε δεν μενει κρυφο, οσο μικρης σημασιας και να ειναι, οσο μακρια και να εχει συμβει' συμπληρωσε ο γερος.
-'Ποια ομαδα λοιπον ειναι υπευθυνη για την καταστροφη της Γης' ? ρωτησε ο ξενος.
                               ==============================
-'Δεν υπαρχει καμια ομαδα επιφορτισμενη μ' ενα τετοιο καθηκον οπως εσυ το αντιλαμβανεσαι' απαντησε ο γερος. 'Αυτο που δεν ξερεις ειναι πως υπαρχουν μυστικες και μη συμφωνιες αναμεσα σ' αυτες τις ομαδες που χρονολογουνται απο τοτε που το συμπαν ηταν ακομα στα σπαργανα. Μια απ' αυτες τις συμφωνιες προεβλεπε πως κανεις δεν ειχε το δικαιωμα να επεμβει με τετοιο τροπο σε καποιον πολιτισμο που να καθοριζε το παρον η το μελλον του. Καθε πολιτισμος ηταν αποκλειστικα, αυτος και μονο, υπευθυνος για οτι του συνεβαινε. Οι εξωθεν παρεμβασεις υποκεινταν σε κανονες, πολυ συγκεκριμενους και δεδομενους, που ποτε και σε καμια περιπτωση δεν μπορουσαν να ξεπερασουν τις αρμοδιοτητες τους'.
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' ειπε ο ξενος ενω στα χαρακτηριστικα του προσωπου του ηταν εμφανης η προσπαθεια που κατεβαλλε για να παρακολουθησει τον συνομιλητη του. 'Ναι μεν κανεις δεν μπορει να επεμβει οπως ανεφερες στην πορεια κι εξελιξη μιας ρατσας, ομως με καποιο τροπο ταυτοχρονα επηρεαζει την υπαρξη η ολικη εξαφανιση της. Πως γινεται αυτο' ?
                    ===============================
-'Θα σου δωσω ενα παραδειγμα, θα καταλαβεις τι εννοω' απαντησε ο γερος. 'Πριν χιλιαδες χρονια υπηρχε ενας πλανητης ονοματι Σουνταζ, σ' ενα αλλο μακρινο τεταρτημοριο του γαλαξια, που τον κατοικουσε μια πρωτογονη φυλη που ακουγε στο ονομα Σκροντ. Τουλαχιστον σαν πρωτογονη ξεκινησε αλλα η εξελιξη ηταν εντελως διαφορετικη. Οι καιρικες συνθηκες που επικρατουσαν στον Σουνταζ ηταν απο υπερβολικα δυσχερεις για τους κατοικους του μεχρι σχεδον εχθρικες, πραγμα που αυτοματα καθιστουσε αποκλειστικο μελημα για τους Σκροντ το πως θα επιβιωναν απλα ριχνοντας ολο τους το βαρος σ' αυτο το σκοπο. Ετσι, μ' αυτους τους ρυθμους και με συγκεκριμενες προτεραιοτητες, η εξελιξη του πολιτισμου τους οχι μονο θα καθυστερουσε χαρακτηριστικα αλλα υπηρχαν σοβαρα σημαδια κι ενδειξεις πως ισως να μην τα καταφερναν εχοντας ν' αντιπαλεψουν τοσο αντιξοες συνθηκες. Εκει, σ' αυτο το σημειο επαιξαν το ρολο τους δυο απο τις ομαδες που υπαρχουν, οι Μελετητες και οι Αποκαλυπτικοι και ολο το σκηνικο αλλαξε αρδην προς οφελος των Σκροντ'.
                           ================================
-'Δηλαδη' ? ρωτησε ο ξενος με γνησια απορια κι αυθεντικη φιλομαθεια.
-'Οι Μελετητες εκαναν αυτο που λεει τ' ονομα τους, δηλαδη μελετησαν ολα τα συστατικα του Σουνταζ ψαχνοντας να βρουν τι θα ηταν αυτο που θα μπορουσε να βοηθησει τους Σκροντ οχι μονο να εξασφαλισουν την επιβιωση τους σαν ρατσα αλλα ν' απεγκλωβιστουν απ' αυτην την καθημερινη προσπαθεια και την αεναη ενασχοληση τους και να ξεκινησουν να εξελισσονται. 
Ανακαλυψαν λοιπον το κρογ, ενα συστατικο που υπηρχε αφθονο πανω στην επιφανεια του Σουνταζ και το οποιο ειχε μια μοναδικη ιδιοτητα. Αν καιγοταν σε μαζικες ποσοτητες μετατρεποταν σ' ενα αεριο που οχι μονο δεν ηταν επιβλαβες για τους κατοικους του αλλα διατηρωντας εξαιρετικα υψηλες θερμοκρασιες αντισταθμιζε τις απανθρωπες καιρικες συνθηκες του Σουνταζ δημιουργωντας μια απιστευτα γλυκια και ιδανικη ατμοσφαιρα. Το μονο που ειχαν να κανουν για να συνεβαιναν ολα αυτα ηταν να τους γνωστοποιηθει η υπαρξη της φωτιας και οι ιδιοτητες του κρογ οταν καιγοταν'.
                      ==========================
-'Λοιπον' ? εκανε ο ξενος. 'Φανταζομαι πως το εμαθαν με καποιο τροπο'.
-'Αυτο ηταν δουλεια των Αποκαλυπτικων' συνεχισε ο γερος. 'Με τις γνωσεις και τις δυνατοτητες τους δεν ηταν καθολου δυσκολο να περασουν σαν ανωτερα οντα για τους Σκροντ, θεοι στα ματια τους, και παρεμειναν μαζι τους για οσο χρονικο διαστημα ηταν απαραιτητο για να τους διδαξουν οτι ηταν απαιτουμενο. Ετσι, με μια μικρη εξωθεν βοηθεια, πολυ συντομα η ζωη των Σκροντ αλλαξε ριζικα. Εχοντας τις καταλληλες πια συνθηκες διαβιωσης ασχοληθηκαν με την σταδιακη εξελιξη του πολιτισμου τους εχοντας παραλληλα την διακριτικη βοηθεια των Αποκαλυπτικων. Οταν οι τελευταιοι εφυγαν, οπως ακριβως εμφανιστηκαν, σαν θεοι απο το πουθενα, ολα ειχαν παρει το δρομο τους. Η περιπτωση των Σκροντ, καταγραφηκε, καταχωρηθηκε στην Αεναη Καταγραφη κι αρχειοθετηθηκε απο τους Αρχειοθετες. Επρεπε να περασουν αρκετες χιλιαδες χρονια για να εμφανιστει και παλι στο προσκηνιο το ζητημα των Σκροντ, δυστυχως αυτη την φορα με ασχημο τροπο'.
                           ==========================
Ο ξενος δεν διεκοψε καθολου παρασυρμενος απο την αφηγηση του γερου.
-'Οι Σκροντ εξελιχθηκαν σε μια αγρια και πολεμοχαρη ρατσα κι αυτο αποδειχτηκε απο το πρωτο κιολας διαστημικο ταξιδι που επιχειρησαν σ' εναν κοντινο τους δορυφορο. Εξαφανισαν καθε ιχνος ζωης στην προσπαθεια τους να επιβληθουν για να σφετεριστουν το αποθεμα του κρογ που χρειαζονταν κι αφου ερημωσαν κυριολεκτικα τον δορυφορο εστησαν εκει νεες βασεις γι ακομα μεγαλυτερα και μακρινα ταξιδια σε αλλους πλανητες παντα με τον ιδιο στοχο. Για τους Εκτελεστες ηταν μια απλη κινηση για να εξαφανισουν τους Σκροντ και μαζι τα σχεδια τους αλλα οπως σου ειπα κανεις δεν μπορει να επεμβει περαν ενος σημειου στην υπαρξη μιας φυλης. Απο την στιγμη που κατι τετοιο απαγορευοταν να συμβει επρεπε να βρεθει αλλος τροπος για να σταματηθουν. Ενας τροπος συμβατος με τις αρχικες συμφωνιες που ειχαν συναψει οι ομαδες. Ετσι οι Μελετητες γι αλλη μια φορα εκπονησαν σχεδιο το οποιο ανατεθηκε στους Εκτελεστες να φερουν σε περας'.
                  =================================
-'Αλλοιωσαν τα στοιχεια των Σκροντ για τις θεσεις των πλανητων που σκοπευαν να ταξιδεψουν με αποτελεσμα να κινουνται σε λαθος κατευθυνση. Απογοητευμενοι που δεν βρηκαν τροπο να φτασουν στον επομενο πλανητη επεστρεψαν πισω στον δορυφορο και αφου εξαντησαν ολα τ' αποθεματα του κρογ υπαναχωρησαν πισω στον Σουνταζ. Εκει, σε μια απιστευτη εμφυλια διαμαχη που ξεσπασε για την αποκτηση των τελευταιων αποθεματων κρογ που ειχαν απομενει αυτοεξοντωθηκαν. Οι λιγοι εναπομειναντες γυρισαν πισω, εκει απ' οπου τους ειχαν καποτε αναλαβει οι Εκτελεστες. Συνεχισαν να παλευουν για επιβιωση μ' ελαχιστα εφοδια πια και διχως εξωθεν βοηθεια νικηθηκαν απο τον πλανητη κι εξαφανιστηκαν τελειως. Ετσι, διχως ουσιαστικη παρεμβαση, οι ομαδες αποκατεστησαν τις ισορροπιες και παλι. Δεν ηταν αυτες που εφεραν στον αφανισμο τους Σκροντ, ηταν οι ιδιοι που οδηγηθηκαν εκει απο την απληστια τους. 
Οπως καταλαβαινεις δυστυχως ο μητρικος σου πλανητης, η Γη που τοσο αγαπας, εχει ξεκινησει να βιωνει διχως να το ξερει το δευτερο σκελος που εζησαν καποτε και οι Σκροντ'.    
       

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 111







Κοιταξε τριγυρω του ξανα και ξανα. Οι αισθησεις του εμοιαζαν ανημπορες να βοηθησουν στην μεταφραση οσων βιωνε εκεινη τη στιγμη. Αυτο που ζουσε δεν ειχε προηγουμενο, ηταν περα απο καθε φαντασια, ξεπερνουσε κατα πολυ ακομα και τα δικα του υψηλα δεδομενα. Προσπαθησε να δει πισω απο το σκοταδι που καλυπτε τα παντα τριγυρω μα συντομα διαπιστωσε πως ηταν μια ματαιη αποπειρα. Ειδε διπλα του τον γερο να τον παρατηρει εξονυχιστικα περιμενοντας καποιο σχολιο που ποτε δεν καταφερε να βρει τον δρομο του εξω απο τα χειλη του ξενου. Για την κατασταση που ειχε περιελθει ηταν απολυτα νηφαλιος και ψυχραιμος αλλα μια σπιθα λογικης, καπου στον κυκεωνα του μυαλου του, τον πληροφορησε ταπεινα και διακριτικα πως δεν θα μπορουσε να ηταν διαφορετικα αφου προφανως ο ιδιος ηταν υπεθυνος για οτι συνεβαινε εκεινη την απιστευτη στιγμη. Δεν υπηρχε τροπος να το αντιληφθει η να το πιστοποιησει μα καταλαβαινε πως βρισκοταν σε κινηση. Οχι ο ιδιος ουτε ο γερος, αλλα αυτο πανω στο οποιο βρισκονταν και που συνηγορουσε κι αυτο στο εξωπραγματικο σκηνικο.
                    ==============================
-'Αυτο ειναι παρανοικο' μουρμουρισε κι εξεπλαγην και ο ιδιος με την πρωτη αντιδραση του. 'Αν αυτο που συμβαινει τωρα ειναι πραγματικοτητα θα επρεπε ηδη να ειχα πεθανει αν οχι απο το ψυχος σιγουρα απο την ελλειψη οξυγονου. Ομως ουτε κρυο νοιωθω, αναπνεω, αγνωστο πως, κανονικα, μιλαω και μπορω ν' ακουσω την φωνη μου. Αν οτι γνωριζω λοιπον δεν ειναι παντελως λανθασμενο τοτε η μονη αλλη εξηγηση που υπαρχει ειναι πως ολο ετουτο δεν μπορει να ειναι αληθεια μα καποια εικονικη πραγματικοτητα στην οποια ειμαι βυθισμενος'.
-'Υπαρχει και μια αλλη εκδοχη' ειπε ο γερος 'μια εκδοχη για την οποια θα ηταν αδυνατον ποτε να εισαι γνωστης αφου απαιτει συγκεκριμενες προυποθεσεις για να υλοποιηθει. Αυτο που μπορω να σε διαβεβαιωσω ειναι πως οντως ζεις μια πραγματικοτητα που κατω απο αλλες συνθηκες θα ηταν αδυνατη. Και ειναι απογοητευτικα ορατα τα ψηγματα της ανθρωπινης υποστασης σου απο τα σχολια που μολις εκανες'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε εκπληκτος.
                  =================================
-'Κοιτα τριγυρω σου' ειπε 'κοιτα που βρισκεσαι. Εκει που ποτε κανεις αλλος δεν εχει βρεθει πριν, σχεδον στην καρδια του συμπαντος, με την μοναδικη δυνατοτητα ν' ατενιζεις την θαυμαστη τελειοτητα του, κι ομως, αντι να σε συνεπαρει το εκπληκτικο αυτο θεαμα, αντι να παρασυρθεις απο το μεγαλειο και την λαμπροτητα του, αντι ν' αφησεις τον εαυτο σου να συγχωνευτει με την αφθαστη ομορφια του, σκεφτεσαι ακομα με τις θνητες κι ανθρωπινες επιταγες αναρωτουμενος πως μπορεις κι ανταπεξερχεσαι σε συνθηκες που θα ηταν μοιραιες για οποινδηποτε αλλον. Ανησυχεις γιατι δεν κρυωνεις, πως αναπνεεις, πως μεταδιδεται η φωνη σου στο κενο διχως την υπαρξη αερα λησμονωντας πως μπορει σωματικα να μην διαφερεις απο τους υπολοιπους της ρατσας σου, ομως εχεις κατι που κανεις αλλος δεν κατειχε πριν απο σενα. Και ξερεις πως μιλαω για το σκηπτρο του Μετγκον, γιατι αυτο ειναι υπευθυνο για την παρουσια σου εδω, υπευθυνο για την επιβιωση σου σ' εναν ξενο για σενα χωρο και ισως γινει υπευθυνο για πολλα αλλα θαυμαστα αν το επιθυμησεις πραγματικα'.
                    =================================
-'Ειναι απιστευτο' κατορθωσε να ψελλισει ο ξενος 'πραγματικα απιστευτο'.
-'Αντιλαμβανομαι πως ακριβως νοιωθεις' απαντησε ο γερος. 'Την μια στιγμη στο βασιλειο του Κρελλ, στη Γη, στον χρονο που υπαρχει η αγαπημενη σου και την αμεσως επομενη πανω σ' εναν κινουμενο αστεροειδη καπου στο συμπαν. Ναι, σωστα το ενοιωσες πως βρισκομαστε σε κινηση αφου το σωμα πανω στο οποιο βρισκομαστε κινειται με ταχυτητες περαν των αριθμων που ποτε θα πιστευες μα δεν υπαρχει τιποτα για να φοβασαι η να σε τρομαζει. Στο ειχα πει, οπως ακριβως βιωσες την προσωπικη σου επιλογη στο θεμα της Αιναρ ετσι ακριβως θα επρεπε ν' αντιληφθεις και την προταση που συμφωνησες τουλαχιστον ν' ακουσεις. Ετοιμασε τον εαυτο σου λοιπον για καταστασεις περα απο την καθε οργιαζουσα φαντασια σου, αδιαφορησε για την φυση σου, παραβλεψε τα ορια σ' αυτα που νομιζεις οτι γνωριζεις και ασε το σκηπτρο να σε οδηγησει σε μονοπατια που θα ειναι πρωτογνωρα για σενα'.
Ο γερος σταματησε την ομιλια του περιμενοντας την αντιδραση του ξενου σε οσα ειχε ακουσει.
                  ==================================
-'Στ' αληθεια περιμενεις ν' αποδεχτω κατι τετοιο μεσα στο δικο σου χρονικο περιθωριο' ? ρωτησε με εντονο υφος ο ξενος. 'Να σου θυμισω πως ωρες πριν βρισκομουνα σε μια κωμοπολη πανω στη Γη, περιστοιχισμενος απο πραγματικους ανθρωπους και συνθηκες προσπαθωντας να ολοκληρωσω κατι που ειχα ξεκινησει εδω και χιλιαδες χρονια. Και ξαφνικα πρεπει ν' αφομοιωσω, ν' αποδεχτω και να κατανοησω τεμνομενα συμπαντα, ταξιδι αστραπη πισω στον χρονο και τωρα αυτο ? Ναι, θα μπορουσε να ειναι κατι συνηθισμενο , ισως καθημερινης ρουτινας για καποιον σαν κι εσενα αλλα για μενα παραειναι πολλα. Αποδεξου λοιπον τον χρονο προσαρμογης που χρειαζομαι γιατι κανεις δεν με προειδοποιησε ποτε για κατι τετοιο, κανεις δεν με προετοιμασε για ολα αυτα και θα επρεπε να εισαι απλα ικανοποιημενος που αυτη η συνομιλια διεξαγεται ακομα εχοντας και τους δυο μας σε πληρη διανοητικη διαυγεια. Σε σενα απομενει πια να επιλεξεις τον τροπο που θα συνεχισουμε απο δω και περα μολονοτι αδυνατω να διανοηθω την τελικη καταληξη ολων αυτων'. 
                            ============================
Ο γερος παρεμεινε για λιγο σιωπηλος συλλογιζομενος ολα οσα ειχε μολις ακουσει. Ειχε φτασει τοσο κοντα στον αντικειμενικο του σκοπο, ειχε παρασυρθει τοσο πολυ απο τον ενθουσιασμο του που θεωρησε δεδομενο πως ο ξενος μπορουσε να παρακολουθησει τις κοσμογονικες αυτες εξελιξεις με μια ευχερεια και ανεση σαν την δικη του. Αν ηθελε να εχει αισιο αποτελεσμα ολη αυτη η προσπαθεια επρεπε να διαφοροποιησει τον τροπο με τον οποιο χειριζοταν τα πραγματα. Ο κινδυνος στο τελος να βρεθει απεναντι σε μια αρνητικη απαντηση εξακολουθουσε να κατεχει ενα μεγαλο ποσοστο και αν συνεχιζε ετσι απλα θ' αυξανε αυτο το ποσοστο και τα παντα θα ειχαν συμβει για το τιποτα. Κοιταξε τον συνομιλητη του και προσπαθησε να βυθιστει στα μυχια σημεια του μυαλου του ψαχνοντας να εντοπισει τον καταλληλοτερο τροπο προσεγγισης. Η αληθεια ηταν πως για ολα οσα ειχε βιωσει οντως διανοητικα εστεκε περιφημα και θα ηταν ανοητο εκ μερους του να πιεσει καταστασεις και γεγονοτα ριψοκινδυνευοντας αυτην την διαυγεια. Επελεξε να συνεχισει εντελως διαφορετικα, πιο ηπια, πιο προσιτα. 
                        ===============================
-'Αυτο ειναι το συμπαν' ξεκινησε ο γερος 'και οι γνωσεις σου γι αυτο ειναι ελαχιστες αν οχι μηδενικες. Αν συνυπολογισουμε πως περισσοτερες απο τις μισες απ' αυτες τις λιγοστες γνωσεις ειναι λαθος ουσιαστικα δεν γνωριζεις τιποτα γι αυτο. Ομως δεν ειμαστε εδω για να σου κανω μαθημα πανω στο συμπαν ουτε να σου αποσαφηνισω τα λαθη που πιστευεις γι αυτο. Θα σου ειναι πολυ πιο ευκολο να θεωρησεις πως δεν ξερεις τιποτα, πως το συγκεκριμενο θεμα ειναι κενο αποψεων η θεωριων γιατι θα μπορεσεις ν' αφομοιωσεις οτι ακουσεις. Κι αυτα που θ' ακουσεις ειναι ψηγματα μπροστα σ' αυτα που μπορεις να μαθεις μα οπως σου ειπα ο σκοπος μας δεν ειναι να εμπλουτιστουν οι γνωσεις σου αλλα να συνειδητοποιησεις καποια πραγματα που θα σε διευκολυνουν να παρεις την αποφαση σου. Θα σου γνωστοποιηθουν μονο τ' απαραιτητα, για ολα τ' αλλα η επιλογη εξακολουθει να παραμενει δικη σου. Ακου προσεκτικα και διεκοπτε καθε φορα που εχεις αποριες η ερωτηματικα αν και θα προσπαθησω να ειμαι οσο το δυνατον πιο σαφης στα λεγομενα μου'. 
                           ==============================
-'Το συμπαν δεν ειναι ενας ερημος, σκοτεινος κι ακατοικητος τοπος. Μαθε πως βριθει ζωης αλλα λογω του αχανεστατου μεγεθους του εμφανιζει τεραστια κενα αναμεσα στα σημεια που βρισκεται κι εξελισσεται αυτη η ζωη με αποτελεσμα πολιτισμοι πρωτογονης και περιορισμενης αναπτυξης να θεωρουν πως ειναι οι μοναδικοι κατοικοι του. Κατι τετοιο ισχυει και για τη Γη δεδομενου πως ειναι απο τους πλανητες στην χαμηλοτερη διαβαθμιση οσον αφορα την προοδο στην εξερευνηση του διαστηματος. Υπαρχουν αμετρητοι αλλοι κατοικημενοι πλανητες διασκορπισμενοι στα περατα του συμπαντος και η πλειοψηφια αυτων ποτε δεν ελαβε γνωση για την υπαρξη των υπολοιπων. Αρκετοι ομως απ' αυτους οχι μονο κατορθωσαν να ταξιδεψουν σε αλλους πλανητες αλλα εγιναν γνωστες των πολιτισμων τους σε τετοιο βαθμο που αντεγραψαν κι εξελιξαν τον δικο τους η βοηθησαν πρωτογονους αλλους με τις δικες τους γνωσεις. Δυστυχως για τους κατοικους της Γης σχεδον τιποτα απ' αυτα δεν ισχυσε με αποτελεσμα οχι μονο να μεινουν εντελως απομονωμενοι αλλα το γεγονος αυτο καθ' αυτο να τους στοιχισει και την ιδια τους την υπαρξη'. 
                        ===============================
-'Δεν καταλαβαινω γιατι το λες αυτο' απαντησε ο ξενος κουνωντας απορημενος το κεφαλι του.
'Επειδη δεν ειχαν την προοδο οπως ενδεχομενως αλλοι πολιτισμοι στην εξερευνηση και την επικοινωνια δεν σημαινει αυτοματα πως δεν θα μπορεσουν να εξακολουθησουν να υπαρχουν. Σιγουρα κινουνται σε πολυ αργους ρυθμους μα αυτο δεν ειναι κατι που μπορει να τους στοιχισει σε μεγεθος επιβιωσης. Ηδη γινονται σημαντικα βηματα προοδου σ' αυτον το τομεα και πιστευω πως ειναι ζητημα χρονου μεχρι να δημιουργηθει μια σταθερη βαση αναπτυξης'.
Ο γερος εγειρε για λιγο πανω στο μπαστουνι του και παρεμεινε ακινητος σαν να σκεφτοταν με ποιον τροπο θα ξεκιναγε να πει αυτο που θα επρεπε να λεχθει. Πηρε μια βαθια ανασα, αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει στο χαος και στραφηκε προς τον ξενο.
-'Δεν υπαρχει ευκολος τροπος να πεις καποια πραγματα' αποφανθηκε στο τελος. 'Μα ακομα πιο δυσκολο ειναι ν' αποδεχτεις αυτα που θ' ακουσεις' συμπληρωσε ενω φωνη του σκληρυνε.
'Συντομα η Γη οπως την ξερεις θα παψει να υφισταται'.
                          ==============================
-'Τι εννοεις' ? ρωτησε εκπληκτος ο ξενος ενω ταυτοχρονα η ματια του περιπλανηθηκε απεγνωσμενα στο χαος προσπαθωντας να διακρινει τον μητρικο του πλανητη και να σιγουρευτει πως ολα ηταν ενταξει και τιποτα δεν ειχε αλλαξει. Ηταν μια ασκοπη κι ανουσια πραξη αφου γνωριζε πως ουτε καν ηξερε προς τα που επεφτε η Γη, ποσο μαλλον να μπορουσε να την διακρινει απο κει. Ομως η κινηση ηταν ακουσια πηγαζουσα απο καποιο ενστικτο ανησυχιας και οχι μια εντολη που ειχε δωσει συγκροτημενα ο εγκεφαλος του. 
-'Η Γη σαν πλανητης δεν θα παθει τιποτα' απαντησε ο γερος 'οπως και ολες οι μορφες ζωης που βρισκονται πανω της. Αυτο που θα εξαλειφθει δια παντος ειναι η ανθρωπινη φυλη'.
Ηξερε πως αυτο που ενοιωσε ηταν αδυνατον, δεν υπηρχε περιπτωση να συμβει μα ηταν σιγουρος πως με καποιο αδιανοητο τροπο το σκοταδι ειχε γινει ακομα πιο εντονο, πιο πυκνο.
Μια βαρια σκια γαντζωθηκε στην ψυχη του κι αρχισε να εξαπλωνεται.
-'Τι θελεις να πεις' ? ρωτησε και η φωνη του ακουστηκε στο κενο βραχνη.  

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ






                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 110








-'Παρτο, ειναι δικο σου' εκανε το φιδι παρακολουθωντας τις κινησεις του ξενου.
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε απευθυνομενος στον εαυτο του περισσοτερο παρα στον συνομιλητη του ο ξενος. 'Αν επιτρεπεται, γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' ?
Ηταν η δευτερη φορα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα που ο ξενος θα επαιρνε ορκο πως το φιδι μολις ειχε αποκτησει ξανα ενα μειδιαμα που του επεφερε μια ανατριχιλα που εξαφανιστηκε τοσο γρηγορα οσο ειχε εμφανιστει.
-'Πηρε τ' ονομα του πρωτου κατοχου του' απαντησε το φιδι. 'Βεβαια καποιες φορες αυτο δεν ειναι παντα τιτλος τιμης, κι αυτη ειναι μια απ' αυτες τις φορες'.
-'Δεν καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος μην εχοντας ακομα κανει ουτε ενα βημα προς το σκαλοπατι που βρισκοταν το σκηπτρο.
-'Να σου εξηγησω' ειπε το ερπετο. 'Εξ' αλλου χρησιμο θα ηταν να το γνωριζεις' συμπληρωσε κι εκεινη η ανατριχιλα επεστρεψε, λιγο πιο εντονη αυτη τη φορα, ξανα. 
                 ============================
-'Ο Μετγκον ηταν ο πρωτος θνητος που του εγινε η τιμη ν' αποκτησει το σκηπτρο και κατ' επεκταση ολες τις δυναμεις που εφερε. Ενω ολα ηταν ενταξει στην αρχη και η συμφωνια αναμεσα στα δυο μερη εξακολουθουσε να τηρειται, καποια στιγμη, γι αγνωστους λογους, ο Μετγκον σταματησε να τηρει το δικο του μερος. Αρχισε να χρησιμοποιει το σκηπτρο για δικο του οφελος και τυφλωμενος απο την αλαζονεια του πιστεψε πως το σκηπτρο υπηρχε μονο για να τον υπηρετει και να του ικανοποιει καθε φιλοδοξια. Κατι τετοιο δεν θα μπορουσε ποτε να συμβει και ο Μετγκον το διαπιστωσε με τον πλεον ασχημο και οδυνηρο τροπο. Με δυο λογια, το σκηπτρο ειναι ακομα εδω μα δεν μπορω να υποστηριξω το ιδιο και για τον σφερετιστη του που πηρε το πιο πικρο και μη αναστρεψιμο μαθημα της ζωης του. Ετσι το σκηπτρο πηρε τ' ονομα του για να υπενθυμιζει στον οιονδηποτε μελλοντικο φιλοδοξο Μετγκον τι ακριβως θα συμβει αν δεν τηρησει την συμφωνια που αποδεχεται. Μετγκον θα βρεθουν πολλοι, το σκηπτρο ομως ειναι μονο ενα κι αυτη τη στιγμη ειναι δικο σου'. 
                =================================
-'Ομως εμεις δεν εχουμε κανει καποια συμφωνια που ν' αφορα το σκηπτρο' ειπε ο ξενος νοιωθωντας ακομα πιο αβολα οσο η ματια του εστιαζε στο αντικειμενο.
-'Φυσικα' απαντησε το φιδι 'δεν ειναι ακομα η ωρα'.
Καταλαβε πως δεν θα εβρισκε ακρη ετσι. Για καθε μια απορια που λυνοταν δυο ερωτηματικα περισσοτερα αναβλυζαν. Στο σημειο που ειχε φτασει δεν υπηρχε δρομος γυρισμου, οσο και να καθυστερουσε ηξερε πως δεν μπορουσε ν' αποφυγει τ' αναποφευκτο. Το σκηπτρο ηταν εκει, πανω στο σκαλοπατι και τον περιμενε υπομονετικα. Βαδισε με σιγουρο βημα, εσκυψε απο πανω του και το περιεργαστηκε. Ηταν οτι πιο απλο ειχε δει ποτε στην ζωη του. Ενα σκηπτρο απο αγνωστο στον ιδιο υλικο, σχεδον ημιδιαφανο, διχως σχεδια, γραμματα η αλλου ειδους χαρακτηριστικα. Απλωσε το χερι του, το πηρε και το εσφιξε στην παλαμη του.
Οτι και να περιμενε να συμβει δεν εγινε. Για λιγα δευτερολεπτα τιποτα δεν εμοιαζε ν' αλλαζει, τιποτα απολυτως δεν ειχε συμβει. Αμεσως μετα συνεβησαν ολα.
                       ===========================
Η εσωτερικη του ενοραση ανιχνευσε δωδεκα μικρες, αχνες λαμψεις που εμοιαζαν σταδιακα ν' αποκτουν οντοτητα κι υποσταση διχως την δικη του βουληση. Μεγαλωσαν αρκετα, οσο χρειαζοταν για να μετατραπουν σ' ευαναγνωστες λεξεις και παραταχθηκαν με τετοιο τροπο που πλεον σχηματιζαν μια ολοκληρη φραση. Μια φραση που ο ξενος οχι μονο μπορουσε να διαβασει αλλα και να καταλαβει. Τωρα πια ηξερε, τωρα πια γνωριζε. Το σκηπτρο ηταν ο θησαυρος που εψαχνε, το σκηπτρο ηταν το μεσο που χαρη σ' αυτο θα μπορουσε να επιστρεψει στον χρονο της δικης του Αιναρ και να την αποκτησει. Ολα ηταν απιστευτα ξεκαθαρα, ολα εμοιαζαν αφυσικα πανευκολα. Ηταν αυτο για το οποιο ειχε μοχθησει τοσο πολυ, ηταν αυτο για το οποιο ειχε συναψει μια συμφωνια που αλλος θνητος δεν θ' αποδεχοταν καν σαν σκεψη. Ενα αισθημα δικαιωσης ενοιωσε να τον πλημμυριζει, μια απεραντη ικανοποιηση κατεκλυε και το τελευταιο μοριο του κορμιου του. Ειχε πετυχει, μετα απο τοσα που ειχε περασει, ειχε πια πετυχει.
Στραφηκε προς το φιδι που συνεχιζε να τον παρακολουθει απ' τον αμβωνα.
                   ===============================
-'Αυτο ειναι ο θησαυρος που εψαχνα, αυτο αναζητουσα ν' αποκτησω ολα αυτα τα χρονια'.
-'Βλεπεις εμεις κρατησαμε το δικο μας μερος της συμφωνιας' αποκριθηκε το φιδι 'ειναι ωρα να κρατησεις κι εσυ το δικο σου' προσθεσε με το βλεμμα εστιασμενο στον παραληρουντα ξενο.
-'Ναι, ολα θα γινουν οπως ειχαν λεχθει τοτε' απαντησε ο ξενος ενω το χερι του ειχε σφιχτει με τετοιο τροπο γυρω απο το σκηπτρο σαν να φοβοταν μην το χασει.
-'Σου υπενθυμιζω πως το σκηπτρο του Μετγκον εχει απειρες δυνατοτητες κι απιστευτες ιδιοτητες' ειπε το φιδι. 'Ομως αν επιλεξεις την επιστροφη σου στην Αιναρ πρεπει να ξερεις πως το σκηπτρο θα σε βοηθησει μονο σ' αυτο. Μολις επιτευχθει ο στοχος σου το σκηπτρο θα σου ειναι παντελως αχρηστο. Θα το εχεις υπο την κατοχη σου αλλα δεν προκειται να σε βοηθησει σε οτιδηποτε αλλο πλην του συγκεκριμενου σκοπου. Μην διανοηθεις ποτε να ζητησεις περισσοτερα, ακομα και το παραμικρο. Σου θυμιζω εδω γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' συμπληρωσε το ερπετο 'και τι θα συμβει αν το πραξεις'.
                    ==============================
-'Καταλαβα' απαντησε ο ξενος ριχνοντας αλλη μια ματια στο σκηπτρο. 'Πες μου την προταση σου, εχω δεσμευτει να την ακουσω και θα κρατησω το λογο μου'.
-'Ο δικος μου ρολος τελειωνει εδω' απαντησε το φιδι κι αναδιπλωθηκε και παλι στον αμβωνα.
'Πηρα πισω τον κυβο και σου παρεδωσα το σκηπτρο. Η προταση θα σου αποκαλυφθει εξω απο δω, μακρια, και οχι απο μενα. Μπορεις να επιστρεψεις στην επιφανεια τωρα'.
Ο ξενος καταλαβε πως το τελευταιο αυτο κομματι ηταν αρμοδιοτητα του γερου. Εριξε μια υστατη ματια τριγυρω ξεροντας πως δεν θα επεστρεφε ποτε πια σ' αυτο το μερος, αποτυπωσε σε καποιο σημειο του μυαλου του την αποκοσμη υπαρξη του ομιλουντος ερπετου και στραφηκε προς τον δρομο της επιστροφης. Μολονοτι το σκηπτρο ουδενα ρολο επαιζε σ' αυτο του φανηκε πως η αναβαση στην επιφανεια ηταν πολυ πιο ευκολη απο την καθοδο.
Βγηκε εξω και το φως του ηλιου τον τυλιξε στην θερμη του αμεσως. Εψαξε για την φιγουρα του γερου και ειδε πως βρισκοταν ακομα στο σημειο που τον ειχε αφησει. 
                           =========================
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο γερος μολις τον ειδε. 'Τελικα το απεκτησες'.
-'Ναι, οντως, μ' απ' οτι καταλαβαινω υπαρχει ακομα μια διαδικασια που αφορα ετουτο εδω' κι εδειξε το σκηπτρο 'κι εμενα'.
-'Ετσι ειναι. Ολα πρεπει να γινουν σωστα, με την πρεπουσα διαδικασια. Εισαι ετοιμος' ?
-'Νοιωθω ετοιμος μα αυτο απομενει ν' αποδειχτει' απαντησε ο ξενος'.
-'Ωραια, τοτε ειμαστε ετοιμοι να ξεκινησουμε. Κατ' αρχας θα επιστρεψουμε πισω, στον χρονο της Αιναρ, για να θυμηθεις πως ειναι ακριβως τα πραγματα, πως τα εχεις αφησει. Μην φοβασαι, κανεις δεν θα μπορει να μας δει, δεν θα γινουμε αντιληπτοι απο κανεναν, θα υπαρξουμε εκει σαν δυο αορατες σκιες. Εμπρος λοιπον, πηγαινε μας'.
-'Πως θα κανω κατι τετοιο' ? απορησε ο ξενος.
Ο γερος του εκανε ενα νευμα δειχνοντας του το σκηπτρο.
-'Δεν εχεις παρα να του το ζητησεις' ειπε.
                     ===============================
Δεν χρειαστηκε κατι περισσοτερο απο το να το σκεφτει. Η επιθυμια του, η θεληση του για να βρεθει πισω στο χρονο ηταν αρκετη για το σκηπτρο. Η χρονικη διαρκεια ανοιγοκλεισιματος των ματιων του μπορει να ηταν απειροελαχιστη, ομως εφθανε και με το παραπανω για να διαπιστωσει πως ειχε μεταφερθει μαζι με τον γερο εκει που ζητουσε η καρδια του.
Το Κρελλ ηταν οπως ακριβως το θυμοταν, οπως το ειχε αφησει. Επικρατουσε σουσουρο στην πολη, ολοι ετρεχαν αναστατωμενοι προσπαθωντας ο καθενας να κανει οτι του αναλογουσε συνεισφεροντας με τον τροπο του στα επερχομενα γενεθλια του βασιλια Ντζεντιμ. Καπου εκει βρισκοταν κι αυτος, υψηλος απεσταλμενος του βασιλια Ναζιτ, πατερα του και ηγεμονα του Καντιθ μαζι με τον πιστο υπηρετη του Φεχαρ και την ακολουθια τους, αναμεσα στους τοσους αλλους επιφανεις επισκεπτες που παρευρισκονταν για τον ιδιο μ' εκεινον λογο εκει.
Σηκωσε τα ματια του ψηλα, στο μπαλκονι του παλατιου και μολονοτι ηξερε τι θα εβλεπε ενοιωσε την ανασα του να κοβεται κι ενα ριγος να τον διαπερνα παντου.
                           ============================
Τιποτα δεν ειχε αλλαξει. Εστεκε εκει, ατενιζοντας κατι στο βαθος του οριζοντα, αδιαφορη για οτι συνεβαινε αρκετα μετρα κατω της, στους δρομους της πολης. Τα ματια της δυο καταπρασινες οασεις μεσα σε στειρα και ανυδρη ερημο, τα μαλλια της μαυρος εβενος με τις μπουκλες να σφιχταγκαλιαζονται κατω απο το απαλο χαδι του ηλιου, τα χειλη της μια φωτια που εφθανε μεχρι τα μυχια της ψυχης καιγοντας τα παντα στο διαβα της. Θυμηθηκε το αρωμα της, πως μοσχοβολουσε σαν την πρωινη δροσια που καθεται ναζιαρικα πανω στ' ανθη του πιο μυρωδατου λουλουδιου και την αφη απο το μεταξενιο δερμα της που του ξυπνουσε πρωτογνωρες αισθησεις κι ενοιωσε πως οι δυναμεις του τον εγκατελειπαν. Η παρουσια του γερου ηταν αρκετη για να τον επαναφερει και ν' ανακτησει την ψυχραιμια του.
-'Αυτην τη στιγμη την εχω ονειρευτει τοσες φορες' ψιθυρισε 'που σχεδον εφτασα στο σημειο να πιστεψω μερικες φορες πως ισως να ηταν ενα ονειρο μονο'.
-'Σε καταλαβαινω' ειπε ο γερος και για πρωτη φορα ο ξενος ενοιωσε πως ηταν ειλικρινης.
                                ===========================
-'Δεν καταλαβαινω γιατι επιστρεψαμε εδω' ειπε ο ξενος 'που αποσκοπει αυτο' ?
-'Στην απολυτη ισορροπια' απαντησε ο γερος. 'Ο τροπος με τον οποιο θα βιωσεις αμεσως τωρα την εναλλακτικη προταση που εχουμε να σου κανουμε πρεπει να ειναι ακριβως ο ιδιος, κατω απο ομοιες συνθηκες με την επιλογη που εξ' αρχης εχεις στο μυαλο σου. Εχοντας να διαλεξεις αναμεσα σε δυο μονοπατια, το σωστο ειναι να τα γνωριζεις με τον ιδιο τροπο. Ετσι, θα φτασεις στην τελικη σου αποφαση εχοντας πληρη κι ολοκληρωμενη αποψη, χωρις δισταγμους, διλημματα η ανεπαρκεις πληροφοριες. Αυτο' ειπε κανοντας με το χερι μια κινηση καλυπτοντας οση μεγαλυτερη επιφανεια μπορουσε 'το εζησες κατω απο καθε συναισθηματικο πρισμα ενθυμουμενος πιο ζωντανα απο ποτε για ποιο λογο συναψες εκεινη την συμφωνια εξ' αρχης. Τωρα θα σου αποκαλυφθει με τον ιδιο ακριβως τροπο η δικη μας προταση'.
Ο ξενος επεξεργαστηκε για λιγο οσα ειχε ακουσει και μετα στραφηκε προς τον γερο.
-'Δειξε μου' ειπε.   


  
  

   ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 109









Αλλη μια φορα ο γερος χτυπησε το μπαστουνι του στο εδαφος κι αλλη μια φορα ενα εκτυφλωτικο φως τους τυλιξε. Οταν εσβησε βρισκονταν μπροστα στο κτισμα που λιγα δευτερολεπτα πριν ο ξενος ατενιζε απο ψηλα. Σταθηκε για λιγο ακινητος και το περιεργαστηκε. Εμοιαζε σαν να μην ειχε περασει ουτε μια μερα απο τοτε που ειχε βρεθει ξανα, μπροστα στην εισοδο του, ετοιμος να κανει αυτο που αποδειχτηκε τελικα το μεγαλυτερο βημα στην ζωη του. Αυτο που ειχε αλλαξει ηταν η συναισθηματικη αντιμετωπιση. Ειχε σταθει τοτε απεναντι στην εισοδο πλημμυρισμενος απο τον φοβο του αγνωστου και μονο η θεριεμενη απελπισια του και η πληρης αδιαφορια του για την καταληξη της ιδιας της ζωης του ηταν αυτα που τον ειχαν ωθησει τελικα να παρει την μεγαλη αποφαση και να εισχωρησει στο κτισμα. Τωρα ολα ηταν διαφορετικα.
Ηξερε που πηγαινε, τι θα συναντουσε, πως θα το αντιμετωπιζε. Αυτο που απεμενε να μαθει ηταν που θα τον οδηγουσε αυτη η δευτερη επισκεψη, που θα τον ωφελουσε και πως. Αλλα η απαντηση κρυβοταν στα εγκατα του κτισματος κι αυτος ηταν ακομα απ' εξω. 
                  ==============================
-'Πηγαινε' του ειπε ο γερος 'κι αυτη τη φορα ολα θα ειναι διαφορετικα'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μα δεν ειπε κουβεντα. Περασε το ανοιγμα του απολυτου τετραγωνου και γι αλλη μια φορα εζησε καταστασεις που ειχε βιωσει ξανα χιλιαδες χρονια πριν.
Η εξωτερικη ζεστη εφτανε μεχρι την εισοδο κι εκει ακριβως κοβοταν αποτομα σαν κατι να την εμποδιζε να συνεχισει στα ενδοτερα. Ριγησε ανεπαισθητα απο την αποτομη αλλαγη της θερμοκρασιας που αγγιζε ξανα τα ορια της ψυχρας. Μαζι με την θερμοτητα διαπιστωσε και παλι πως και το φως σταματουσε κι αυτο στην εισοδο. Επρεπε να επικρατουσε απολυτο σκοταδι μεσα, μα οπως και τοτε, ειχε την ευχερεια να βλεπει λες και το ιδιο το σκοτος παρηγαγε το απαιτουμενο φως που ηταν απαραιτητο για να υπαρχει μια ελαχιστη οπτικη ικανοτητα.
Τα σκαλια ηταν εκει, ακριβως στο ιδιο σημειο, στην μεση του τετραγωνου. Πατουσε αλλιως τωρα, με αλλη αποφασιστικοτητα, με μεγαλυτερη σιγουρια γνωριζοντας την διαδρομη που ειχε μπροστα του. Πηρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε την καθοδο.
             ==================================
Οπως και τοτε ο χρονος εμοιαζε να μηδενιζεται, να εξαφανιζεται. Οταν εφτασε στο τελος της σκαλας ηταν αδυνατον να πει με σιγουρια ποση ωρα χρειαστηκε. Οχι πως ηταν κατι που τον απασχολουσε. Αυτο που τον ενοιαζε ηταν να βρεθει στην αρχη του τεραστιου διαδρομου.
Τον διεσχισε και στο τελος του ειδε το μεγαλο, σκοτεινο ανοιγμα που θα τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Ολα ηταν οπως τα θυμοταν. Οι δυο συστοιχιες των τριων αγαλματων εκαστη, το ενα το μοναχικο που δεσποζε ακριβως στην κεφαλη, ο αμβωνας που ηταν τοποθετημενος ακριβως μπροστα του, το τεραστιο πετρινο σκαλι ακριβως απο πισω, κενο παρουσιας οπως και τοτε. 
Η μαυρη σκια πανω στον αμβωνα κινηθηκε κι αυτη τη φορα δεν τρομαξε οπως τοτε. Ηξερε ακριβως τι υπηρχε εκει και πλησιασε αφοβα. Η φωνη του ηταν σταθερη και συγκροτημενη.
-'Να που ξαναβρισκομαστε μετα απο τοσον καιρο' ειπε.
Το φιδι ανασηκωσε το κεφαλι του και τα κιτρινοπρασινα ματια του καρφωθηκαν πανω του. Η διχαλωτη γλωσσα του μαστιγωσε τον αερα πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο στομα του.
                 =============================
 Γι αλλη  μια φορα το βλεμμα του ξενου μαγνητιστηκε απο τα υπεροχα, εξωτικα σχεδια που διακοσμουσαν το κορμι του φιδιου. Ειχε σχεδον ξεχασει ποσο ομορφα ηταν και για δευτερη φορα επιασε τον εαυτο του να αιχμαλωτιζεται απο τ' αποκοσμα αυτα σχεδια.
-'Αληθεια ειναι' ειπε το φιδι με συριχτη, σαγηνευτικη φωνη. 'Αλλα ποσο ειρωνικο ακουγεται να μιλαμε εμεις για καιρο, για χρονο' συμπληρωσε.
-'Καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε τελικα' εκανε ο ξενος.
-'Κι αυτο αληθεια ειναι' απαντησε το φιδι. 'Εφερες τον κυβο' ? ρωτησε.
Αντι απαντησεως ο ξενος χτυπησε ελαφρα το σημειο του κορφου του που ειχε κρυμμενο το πολυτιμο αντικειμενο. Το φιδι αφησε να του ξεφυγει ενα παρατεταμενο συριγμα.
-'Τοτε θα τον ηθελα πισω' ειπε το ερπετο κι αναδιπλωθηκε στον αμβωνα που ηταν κουλουριασμενο. Το βλεμμα του ξενου ακολουθουσε καθε του κινηση.
-'Θα τον εχεις' απαντησε ο ξενος με στεντορια φωνη.
               ============================
Κρατησε για λιγο τον κυβο στα χερια του κι αυτο επεφερε εναν αδιορατο εκνευρισμο στο φιδι.
Ενοιωθε περιεργα. Ειχε συνηθισει την υπαρξη του κυβου τοσον καιρο στην κατοχη του που πολλες φορες ειχε φτασει σε σημειο να τον ταυτιζει με την ιδια του την υπαρξη. Ηξερε πως επρεπε να τον επιστρεψει μα διαπιστωσε πως δεν ηταν ετοιμος για ν' αναπληρωσει το κενο που θα του αφηνε η απουσια του κυβου. Οχι, δεν ηταν το κενο που θα υπηρχε πια στη μερια του στηθους που τον φυλαγε, για το συναισθηματικο κενο που θα βιωνε δεν ηταν ετοιμος. Καταλαβε πως ο εκνευρισμος του φιδιου αυξανε οσο εβλεπε τον κυβο στα χερια του, τοσο κοντα του κι ομως τοσο μακρια. Με μια επιτηδευμενη κινηση τον πεταξε προς το μερος του ερπετου. Ο κυβος κυλησε για λιγο στον αμβωνα και εξαφανιστηκε σχεδον αμεσως μεσα στις κουλουρες του φιδιου. Η συριχτη φωνη του απεκτησε εξαφνα μια εντελως διαφορετικη χροια. 
-'Ο κυβος επεστρεψε και παλι εκει που ανηκει' ειπε κι ο ξενος θα ορκιζοταν πως σχεδον το ειδε να χαμογελαει, αν και κατι τετοιο θα ηταν αδυνατον, ακομα και γι αυτο το συγκεκριμενο ερπετο.
               =================================
-'Αν η δουλεια του κυβου ολοκληρωθηκε' ειπε ο ξενος 'θα πρεπει να μαθεις πως δεν ηταν απολυτα επιτυχης. Καποιες λεπτομερειες παραμενουν εκκρεμεις' προσθεσε.
-'Το ξερω' απαντησε το φιδι 'το ξερω απο την στιγμη που πηρες τον κυβο για πρωτη φορα στα χερια σου. Μα ολα πρεπει να πραγματοποιηθουν με συγκεκριμενο τροπο'.
-'Δηλαδη' ?
-'Τα ορια και οι δυνατοτητες του κυβου ηταν μεχρις εδω' εξηγησε το φιδι. 'Οχι τα δικα σου ορια ουτε οι δικες σου δυνατοτητες'.
-'Δεν καταλαβαινω'.
-'Λογικο' απαντησε το ερπετο ενω ταυτοχρονα δημιουργουσε κουλουρες με το σωμα του οπου τα εκπληκτικα σχεδια στο σωμα του συμπλεκονταν παραγοντας ακομα πιο απιστευτες εικονες.
'Μα εδω που εχεις φτασει τωρα πια θα εχεις και ολες τις απαντησεις που ζητας'.
-'Εχεις την απολυτη προσοχη μου' ειπε ο ξενος.
                 =============================
-'Οπως ξερεις' αρχισε το φιδι 'ο κυβος δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα μικρο τμημα απο καθεναν απο τους Μεγαλους Παλαιους. Αυτοι ηταν ουσιαστικα που σε προφυλασσαν ολον αυτον το καιρο, σε καθοδηγουσαν, σε βηθουσαν ανα πασα στιγμη. Ομως ακομα και ο κυβος υποκειται σε περιορισμους. Βλεπεις, αποτελει μονο το συμβολο εξουσιας και δυναμης των Μεγαλων Παλαιων πανω σ' αυτη τη γη. Ομως ο Μεγας Κθουλου και οι υπολοιποι Παλαιοι δεν προερχονται απ' αυτον τον πλανητη. Εκει που τ' αστερια δεν λαμπουν παντα, το σκοταδι ειναι ζωντανη δυναμη και ο εφιαλτης απο το ονειρο καμια διαφορα δεν εχει, εκει ειναι το σπιτι τους, απο κει προερχονται και εκει καποτε θα επιστρεψουν. Επομενως η χρηση του κυβου και οι δυνατοτητες του φθανουν μεχρι ενα ορισμενο σημειο. Απ' αυτο το σημειο και μετα ολα αλλαζουν'.
-'Συνεχισε' εκανε ο ξενος προσπαθωντας να υπενθυμισει την παρουσια του στο χωρο.
-'Γνωριζω τις αποριες σου' εξακολουθησε το φιδι 'ξερω πως αναρωτιεσαι τι μελλει γενεσθαι αλλα σου λεω πως ολα θα γινουν οπως ακριβως προβλεπει η συμφωνια μας'.
                      ==========================
-'Σκεφτεσαι πως αφου ολοκληρωσες την αποστολη σου δεν ξερεις ακομα αν εχεις αποκτησει και το τελευταιο, δωδεκατο κομματι της φρασης που πασχιζες να συμπληρωσεις τοσα χρονια. Και αν ναι, γιατι δεν την βλεπεις ολοκληρωμενη στο μυαλο σου ? Μηπως δεν την εχεις κανει ακομα δικια σου ? Και πως θα μπορουσε να συμβει κατι τετοιο αφου ο κυκλος εκλεισε και ο κυβος, που σου ειχε προσφερει τις αλλες εντεκα, ειναι ανισχυρος να σου παραχωρησει και την τελευταια ? Αυτα δεν ειναι τα θεματα που σε προβληματιζουν' ?
-'Δεν μπορω να πω πως πεφτεις εξω' εκανε ο ξενος. 'Λοιπον' ?
-'Εδω, τωρα, σημερα, θα δρομολογηθουν τα παντα' ειπε το ερπετο ενω ταυτοχρονα σηκωνε το κορμι του οσο πιο ορθια μπορουσε για να δωσει ακομα περισσοτερη εμφαση στα λεγομενα του. 'Φανταζομαι πως εισαι ετοιμος' προσθεσε.
-'Ετσι νομιζω' απαντησε ο ξενος 'Μενει να το δουμε και στην πραξη'.
Τα σαγηνευτικα, κιτρινοπρασινα ματια του ερπετου καρφωθηκαν πανω του.
              ===========================
-'Η τελευταια αποστολη ηταν αυτη που ξεκλειδωσε το επομενο επιπεδο στο οποιο θα περασεις σε λιγο. Η αποδοχη σου καθως και η εκτελεση της πλεον δυσκολης απ' ολες ειναι αυτη που θα σου επιτρεψει ν' απαγκιστρωθεις απο τις περιορισμενες δυνατοτητες του κυβου και να βιωσεις κατι ακομα μεγαλυτερο. Για να μπορεσει να συμβει αυτο θα χρειαστεις κατι που σε λιγο θα βρισκεται στα χερια σου και θ' αλλαξει τα παντα για παντα'. 
-'Εχω την αισθηση πως ο μεγαλος προλογος φθανει στο τελος του' απαντησε ο ξενος. 'Κανω λαθος' ? προσθεσε μην μπορωντας να κρυψει εναν ελαφρυ τονο ειρωνιας στη φωνη.
-'Σωστα μαντευεις' αποκριθηκε το φιδι και μετακινηθηκε και παλι πανω στον αμβωνα.
-'Τι ειναι λοιπον αυτο που θ' αλλαξει τα παντα' ?
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' απαντησε το φιδι.
-'Σωστα, το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο ξενος. 'Μα πως δεν το ειχα σκεφτει πιο πριν' ?
-'Αρκετα' ειπε επιτακτικα το φιδι και μετα απο πολλη ωρα ο ξενος ενοιωσε αβολα. 
                       ==========================
-'Η αλαζονεια, η υπεροψια και ο χλευασμος για πραγματα μεγαλυτερα απο σας κι ακατανοητα στα ευτελη και γελοια μυαλα σας ηταν παντα το χαρακτηριστικο της ρατσας σας γι αυτο και οι μερες υπαρξης σας ειναι πια μετρημενες. Μα εσυ εχεις την δυνατοτητα να φθασεις εκει που κανενας ομοιος σου, εκτος απο εναν, δεν εχει φτασει ποτε. Κι αυτο θα συμβει μολις παρεις στα χερια σου το σκηπτρο του Μετγκον και καταλαβεις τι ακριβως πρεσβευει'.
Ο ξενος σχεδον δεν ακουσε τα τελευταια σχολια του φιδιου γιατι το βλεμμα του ειχε πιασει μια κινηση στο μεγαλο, πετρινο σκαλοπατι πισω απο τ' αγαλματα. Μια αποκοσμη, εφιαλτικη, ακαθοριστη και μιαρη σκια που γεμισε την καρδια του με ανειπωτο τρομο αναδευοταν πανω στο σκαλοπατι. Ηταν αδυνατον να την οπτικοποιησει, ακομα και η πιο ζωντανη φαντασια του ωχριουσε μπροστα στο αποκρουστικο αυτο θεαμα. Η σκια παρεμεινε λιγα δευτερολεπτα ακομα και χαθηκε μεσα στο βδελλυρο σκοταδι απ' οπου ειχε γεννηθει. Το μονο που ειχε απομεινει πανω στο σκαλοπατι ηταν ενα αντικειμενο, ενα αντικειμενο που εμοιαζε πολυ με σκηπτρο.