ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 109
Αλλη μια φορα ο γερος χτυπησε το μπαστουνι του στο εδαφος κι αλλη μια φορα ενα εκτυφλωτικο φως τους τυλιξε. Οταν εσβησε βρισκονταν μπροστα στο κτισμα που λιγα δευτερολεπτα πριν ο ξενος ατενιζε απο ψηλα. Σταθηκε για λιγο ακινητος και το περιεργαστηκε. Εμοιαζε σαν να μην ειχε περασει ουτε μια μερα απο τοτε που ειχε βρεθει ξανα, μπροστα στην εισοδο του, ετοιμος να κανει αυτο που αποδειχτηκε τελικα το μεγαλυτερο βημα στην ζωη του. Αυτο που ειχε αλλαξει ηταν η συναισθηματικη αντιμετωπιση. Ειχε σταθει τοτε απεναντι στην εισοδο πλημμυρισμενος απο τον φοβο του αγνωστου και μονο η θεριεμενη απελπισια του και η πληρης αδιαφορια του για την καταληξη της ιδιας της ζωης του ηταν αυτα που τον ειχαν ωθησει τελικα να παρει την μεγαλη αποφαση και να εισχωρησει στο κτισμα. Τωρα ολα ηταν διαφορετικα.
Ηξερε που πηγαινε, τι θα συναντουσε, πως θα το αντιμετωπιζε. Αυτο που απεμενε να μαθει ηταν που θα τον οδηγουσε αυτη η δευτερη επισκεψη, που θα τον ωφελουσε και πως. Αλλα η απαντηση κρυβοταν στα εγκατα του κτισματος κι αυτος ηταν ακομα απ' εξω.
==============================
-'Πηγαινε' του ειπε ο γερος 'κι αυτη τη φορα ολα θα ειναι διαφορετικα'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μα δεν ειπε κουβεντα. Περασε το ανοιγμα του απολυτου τετραγωνου και γι αλλη μια φορα εζησε καταστασεις που ειχε βιωσει ξανα χιλιαδες χρονια πριν.
Η εξωτερικη ζεστη εφτανε μεχρι την εισοδο κι εκει ακριβως κοβοταν αποτομα σαν κατι να την εμποδιζε να συνεχισει στα ενδοτερα. Ριγησε ανεπαισθητα απο την αποτομη αλλαγη της θερμοκρασιας που αγγιζε ξανα τα ορια της ψυχρας. Μαζι με την θερμοτητα διαπιστωσε και παλι πως και το φως σταματουσε κι αυτο στην εισοδο. Επρεπε να επικρατουσε απολυτο σκοταδι μεσα, μα οπως και τοτε, ειχε την ευχερεια να βλεπει λες και το ιδιο το σκοτος παρηγαγε το απαιτουμενο φως που ηταν απαραιτητο για να υπαρχει μια ελαχιστη οπτικη ικανοτητα.
Τα σκαλια ηταν εκει, ακριβως στο ιδιο σημειο, στην μεση του τετραγωνου. Πατουσε αλλιως τωρα, με αλλη αποφασιστικοτητα, με μεγαλυτερη σιγουρια γνωριζοντας την διαδρομη που ειχε μπροστα του. Πηρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε την καθοδο.
==================================
Οπως και τοτε ο χρονος εμοιαζε να μηδενιζεται, να εξαφανιζεται. Οταν εφτασε στο τελος της σκαλας ηταν αδυνατον να πει με σιγουρια ποση ωρα χρειαστηκε. Οχι πως ηταν κατι που τον απασχολουσε. Αυτο που τον ενοιαζε ηταν να βρεθει στην αρχη του τεραστιου διαδρομου.
Τον διεσχισε και στο τελος του ειδε το μεγαλο, σκοτεινο ανοιγμα που θα τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Ολα ηταν οπως τα θυμοταν. Οι δυο συστοιχιες των τριων αγαλματων εκαστη, το ενα το μοναχικο που δεσποζε ακριβως στην κεφαλη, ο αμβωνας που ηταν τοποθετημενος ακριβως μπροστα του, το τεραστιο πετρινο σκαλι ακριβως απο πισω, κενο παρουσιας οπως και τοτε.
Η μαυρη σκια πανω στον αμβωνα κινηθηκε κι αυτη τη φορα δεν τρομαξε οπως τοτε. Ηξερε ακριβως τι υπηρχε εκει και πλησιασε αφοβα. Η φωνη του ηταν σταθερη και συγκροτημενη.
-'Να που ξαναβρισκομαστε μετα απο τοσον καιρο' ειπε.
Το φιδι ανασηκωσε το κεφαλι του και τα κιτρινοπρασινα ματια του καρφωθηκαν πανω του. Η διχαλωτη γλωσσα του μαστιγωσε τον αερα πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο στομα του.
=============================
Γι αλλη μια φορα το βλεμμα του ξενου μαγνητιστηκε απο τα υπεροχα, εξωτικα σχεδια που διακοσμουσαν το κορμι του φιδιου. Ειχε σχεδον ξεχασει ποσο ομορφα ηταν και για δευτερη φορα επιασε τον εαυτο του να αιχμαλωτιζεται απο τ' αποκοσμα αυτα σχεδια.
-'Αληθεια ειναι' ειπε το φιδι με συριχτη, σαγηνευτικη φωνη. 'Αλλα ποσο ειρωνικο ακουγεται να μιλαμε εμεις για καιρο, για χρονο' συμπληρωσε.
-'Καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε τελικα' εκανε ο ξενος.
-'Κι αυτο αληθεια ειναι' απαντησε το φιδι. 'Εφερες τον κυβο' ? ρωτησε.
Αντι απαντησεως ο ξενος χτυπησε ελαφρα το σημειο του κορφου του που ειχε κρυμμενο το πολυτιμο αντικειμενο. Το φιδι αφησε να του ξεφυγει ενα παρατεταμενο συριγμα.
-'Τοτε θα τον ηθελα πισω' ειπε το ερπετο κι αναδιπλωθηκε στον αμβωνα που ηταν κουλουριασμενο. Το βλεμμα του ξενου ακολουθουσε καθε του κινηση.
-'Θα τον εχεις' απαντησε ο ξενος με στεντορια φωνη.
============================
Κρατησε για λιγο τον κυβο στα χερια του κι αυτο επεφερε εναν αδιορατο εκνευρισμο στο φιδι.
Ενοιωθε περιεργα. Ειχε συνηθισει την υπαρξη του κυβου τοσον καιρο στην κατοχη του που πολλες φορες ειχε φτασει σε σημειο να τον ταυτιζει με την ιδια του την υπαρξη. Ηξερε πως επρεπε να τον επιστρεψει μα διαπιστωσε πως δεν ηταν ετοιμος για ν' αναπληρωσει το κενο που θα του αφηνε η απουσια του κυβου. Οχι, δεν ηταν το κενο που θα υπηρχε πια στη μερια του στηθους που τον φυλαγε, για το συναισθηματικο κενο που θα βιωνε δεν ηταν ετοιμος. Καταλαβε πως ο εκνευρισμος του φιδιου αυξανε οσο εβλεπε τον κυβο στα χερια του, τοσο κοντα του κι ομως τοσο μακρια. Με μια επιτηδευμενη κινηση τον πεταξε προς το μερος του ερπετου. Ο κυβος κυλησε για λιγο στον αμβωνα και εξαφανιστηκε σχεδον αμεσως μεσα στις κουλουρες του φιδιου. Η συριχτη φωνη του απεκτησε εξαφνα μια εντελως διαφορετικη χροια.
-'Ο κυβος επεστρεψε και παλι εκει που ανηκει' ειπε κι ο ξενος θα ορκιζοταν πως σχεδον το ειδε να χαμογελαει, αν και κατι τετοιο θα ηταν αδυνατον, ακομα και γι αυτο το συγκεκριμενο ερπετο.
=================================
-'Αν η δουλεια του κυβου ολοκληρωθηκε' ειπε ο ξενος 'θα πρεπει να μαθεις πως δεν ηταν απολυτα επιτυχης. Καποιες λεπτομερειες παραμενουν εκκρεμεις' προσθεσε.
-'Το ξερω' απαντησε το φιδι 'το ξερω απο την στιγμη που πηρες τον κυβο για πρωτη φορα στα χερια σου. Μα ολα πρεπει να πραγματοποιηθουν με συγκεκριμενο τροπο'.
-'Δηλαδη' ?
-'Τα ορια και οι δυνατοτητες του κυβου ηταν μεχρις εδω' εξηγησε το φιδι. 'Οχι τα δικα σου ορια ουτε οι δικες σου δυνατοτητες'.
-'Δεν καταλαβαινω'.
-'Λογικο' απαντησε το ερπετο ενω ταυτοχρονα δημιουργουσε κουλουρες με το σωμα του οπου τα εκπληκτικα σχεδια στο σωμα του συμπλεκονταν παραγοντας ακομα πιο απιστευτες εικονες.
'Μα εδω που εχεις φτασει τωρα πια θα εχεις και ολες τις απαντησεις που ζητας'.
-'Εχεις την απολυτη προσοχη μου' ειπε ο ξενος.
=============================
-'Οπως ξερεις' αρχισε το φιδι 'ο κυβος δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα μικρο τμημα απο καθεναν απο τους Μεγαλους Παλαιους. Αυτοι ηταν ουσιαστικα που σε προφυλασσαν ολον αυτον το καιρο, σε καθοδηγουσαν, σε βηθουσαν ανα πασα στιγμη. Ομως ακομα και ο κυβος υποκειται σε περιορισμους. Βλεπεις, αποτελει μονο το συμβολο εξουσιας και δυναμης των Μεγαλων Παλαιων πανω σ' αυτη τη γη. Ομως ο Μεγας Κθουλου και οι υπολοιποι Παλαιοι δεν προερχονται απ' αυτον τον πλανητη. Εκει που τ' αστερια δεν λαμπουν παντα, το σκοταδι ειναι ζωντανη δυναμη και ο εφιαλτης απο το ονειρο καμια διαφορα δεν εχει, εκει ειναι το σπιτι τους, απο κει προερχονται και εκει καποτε θα επιστρεψουν. Επομενως η χρηση του κυβου και οι δυνατοτητες του φθανουν μεχρι ενα ορισμενο σημειο. Απ' αυτο το σημειο και μετα ολα αλλαζουν'.
-'Συνεχισε' εκανε ο ξενος προσπαθωντας να υπενθυμισει την παρουσια του στο χωρο.
-'Γνωριζω τις αποριες σου' εξακολουθησε το φιδι 'ξερω πως αναρωτιεσαι τι μελλει γενεσθαι αλλα σου λεω πως ολα θα γινουν οπως ακριβως προβλεπει η συμφωνια μας'.
==========================
-'Σκεφτεσαι πως αφου ολοκληρωσες την αποστολη σου δεν ξερεις ακομα αν εχεις αποκτησει και το τελευταιο, δωδεκατο κομματι της φρασης που πασχιζες να συμπληρωσεις τοσα χρονια. Και αν ναι, γιατι δεν την βλεπεις ολοκληρωμενη στο μυαλο σου ? Μηπως δεν την εχεις κανει ακομα δικια σου ? Και πως θα μπορουσε να συμβει κατι τετοιο αφου ο κυκλος εκλεισε και ο κυβος, που σου ειχε προσφερει τις αλλες εντεκα, ειναι ανισχυρος να σου παραχωρησει και την τελευταια ? Αυτα δεν ειναι τα θεματα που σε προβληματιζουν' ?
-'Δεν μπορω να πω πως πεφτεις εξω' εκανε ο ξενος. 'Λοιπον' ?
-'Εδω, τωρα, σημερα, θα δρομολογηθουν τα παντα' ειπε το ερπετο ενω ταυτοχρονα σηκωνε το κορμι του οσο πιο ορθια μπορουσε για να δωσει ακομα περισσοτερη εμφαση στα λεγομενα του. 'Φανταζομαι πως εισαι ετοιμος' προσθεσε.
-'Ετσι νομιζω' απαντησε ο ξενος 'Μενει να το δουμε και στην πραξη'.
Τα σαγηνευτικα, κιτρινοπρασινα ματια του ερπετου καρφωθηκαν πανω του.
===========================
-'Η τελευταια αποστολη ηταν αυτη που ξεκλειδωσε το επομενο επιπεδο στο οποιο θα περασεις σε λιγο. Η αποδοχη σου καθως και η εκτελεση της πλεον δυσκολης απ' ολες ειναι αυτη που θα σου επιτρεψει ν' απαγκιστρωθεις απο τις περιορισμενες δυνατοτητες του κυβου και να βιωσεις κατι ακομα μεγαλυτερο. Για να μπορεσει να συμβει αυτο θα χρειαστεις κατι που σε λιγο θα βρισκεται στα χερια σου και θ' αλλαξει τα παντα για παντα'.
-'Εχω την αισθηση πως ο μεγαλος προλογος φθανει στο τελος του' απαντησε ο ξενος. 'Κανω λαθος' ? προσθεσε μην μπορωντας να κρυψει εναν ελαφρυ τονο ειρωνιας στη φωνη.
-'Σωστα μαντευεις' αποκριθηκε το φιδι και μετακινηθηκε και παλι πανω στον αμβωνα.
-'Τι ειναι λοιπον αυτο που θ' αλλαξει τα παντα' ?
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' απαντησε το φιδι.
-'Σωστα, το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο ξενος. 'Μα πως δεν το ειχα σκεφτει πιο πριν' ?
-'Αρκετα' ειπε επιτακτικα το φιδι και μετα απο πολλη ωρα ο ξενος ενοιωσε αβολα.
==========================
-'Η αλαζονεια, η υπεροψια και ο χλευασμος για πραγματα μεγαλυτερα απο σας κι ακατανοητα στα ευτελη και γελοια μυαλα σας ηταν παντα το χαρακτηριστικο της ρατσας σας γι αυτο και οι μερες υπαρξης σας ειναι πια μετρημενες. Μα εσυ εχεις την δυνατοτητα να φθασεις εκει που κανενας ομοιος σου, εκτος απο εναν, δεν εχει φτασει ποτε. Κι αυτο θα συμβει μολις παρεις στα χερια σου το σκηπτρο του Μετγκον και καταλαβεις τι ακριβως πρεσβευει'.
Ο ξενος σχεδον δεν ακουσε τα τελευταια σχολια του φιδιου γιατι το βλεμμα του ειχε πιασει μια κινηση στο μεγαλο, πετρινο σκαλοπατι πισω απο τ' αγαλματα. Μια αποκοσμη, εφιαλτικη, ακαθοριστη και μιαρη σκια που γεμισε την καρδια του με ανειπωτο τρομο αναδευοταν πανω στο σκαλοπατι. Ηταν αδυνατον να την οπτικοποιησει, ακομα και η πιο ζωντανη φαντασια του ωχριουσε μπροστα στο αποκρουστικο αυτο θεαμα. Η σκια παρεμεινε λιγα δευτερολεπτα ακομα και χαθηκε μεσα στο βδελλυρο σκοταδι απ' οπου ειχε γεννηθει. Το μονο που ειχε απομεινει πανω στο σκαλοπατι ηταν ενα αντικειμενο, ενα αντικειμενο που εμοιαζε πολυ με σκηπτρο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 109
Αλλη μια φορα ο γερος χτυπησε το μπαστουνι του στο εδαφος κι αλλη μια φορα ενα εκτυφλωτικο φως τους τυλιξε. Οταν εσβησε βρισκονταν μπροστα στο κτισμα που λιγα δευτερολεπτα πριν ο ξενος ατενιζε απο ψηλα. Σταθηκε για λιγο ακινητος και το περιεργαστηκε. Εμοιαζε σαν να μην ειχε περασει ουτε μια μερα απο τοτε που ειχε βρεθει ξανα, μπροστα στην εισοδο του, ετοιμος να κανει αυτο που αποδειχτηκε τελικα το μεγαλυτερο βημα στην ζωη του. Αυτο που ειχε αλλαξει ηταν η συναισθηματικη αντιμετωπιση. Ειχε σταθει τοτε απεναντι στην εισοδο πλημμυρισμενος απο τον φοβο του αγνωστου και μονο η θεριεμενη απελπισια του και η πληρης αδιαφορια του για την καταληξη της ιδιας της ζωης του ηταν αυτα που τον ειχαν ωθησει τελικα να παρει την μεγαλη αποφαση και να εισχωρησει στο κτισμα. Τωρα ολα ηταν διαφορετικα.
Ηξερε που πηγαινε, τι θα συναντουσε, πως θα το αντιμετωπιζε. Αυτο που απεμενε να μαθει ηταν που θα τον οδηγουσε αυτη η δευτερη επισκεψη, που θα τον ωφελουσε και πως. Αλλα η απαντηση κρυβοταν στα εγκατα του κτισματος κι αυτος ηταν ακομα απ' εξω.
==============================
-'Πηγαινε' του ειπε ο γερος 'κι αυτη τη φορα ολα θα ειναι διαφορετικα'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μα δεν ειπε κουβεντα. Περασε το ανοιγμα του απολυτου τετραγωνου και γι αλλη μια φορα εζησε καταστασεις που ειχε βιωσει ξανα χιλιαδες χρονια πριν.
Η εξωτερικη ζεστη εφτανε μεχρι την εισοδο κι εκει ακριβως κοβοταν αποτομα σαν κατι να την εμποδιζε να συνεχισει στα ενδοτερα. Ριγησε ανεπαισθητα απο την αποτομη αλλαγη της θερμοκρασιας που αγγιζε ξανα τα ορια της ψυχρας. Μαζι με την θερμοτητα διαπιστωσε και παλι πως και το φως σταματουσε κι αυτο στην εισοδο. Επρεπε να επικρατουσε απολυτο σκοταδι μεσα, μα οπως και τοτε, ειχε την ευχερεια να βλεπει λες και το ιδιο το σκοτος παρηγαγε το απαιτουμενο φως που ηταν απαραιτητο για να υπαρχει μια ελαχιστη οπτικη ικανοτητα.
Τα σκαλια ηταν εκει, ακριβως στο ιδιο σημειο, στην μεση του τετραγωνου. Πατουσε αλλιως τωρα, με αλλη αποφασιστικοτητα, με μεγαλυτερη σιγουρια γνωριζοντας την διαδρομη που ειχε μπροστα του. Πηρε μια βαθια ανασα και ξεκινησε την καθοδο.
==================================
Οπως και τοτε ο χρονος εμοιαζε να μηδενιζεται, να εξαφανιζεται. Οταν εφτασε στο τελος της σκαλας ηταν αδυνατον να πει με σιγουρια ποση ωρα χρειαστηκε. Οχι πως ηταν κατι που τον απασχολουσε. Αυτο που τον ενοιαζε ηταν να βρεθει στην αρχη του τεραστιου διαδρομου.
Τον διεσχισε και στο τελος του ειδε το μεγαλο, σκοτεινο ανοιγμα που θα τον οδηγουσε εκει που επρεπε. Ολα ηταν οπως τα θυμοταν. Οι δυο συστοιχιες των τριων αγαλματων εκαστη, το ενα το μοναχικο που δεσποζε ακριβως στην κεφαλη, ο αμβωνας που ηταν τοποθετημενος ακριβως μπροστα του, το τεραστιο πετρινο σκαλι ακριβως απο πισω, κενο παρουσιας οπως και τοτε.
Η μαυρη σκια πανω στον αμβωνα κινηθηκε κι αυτη τη φορα δεν τρομαξε οπως τοτε. Ηξερε ακριβως τι υπηρχε εκει και πλησιασε αφοβα. Η φωνη του ηταν σταθερη και συγκροτημενη.
-'Να που ξαναβρισκομαστε μετα απο τοσον καιρο' ειπε.
Το φιδι ανασηκωσε το κεφαλι του και τα κιτρινοπρασινα ματια του καρφωθηκαν πανω του. Η διχαλωτη γλωσσα του μαστιγωσε τον αερα πριν εξαφανιστει και παλι μεσα στο στομα του.
=============================
Γι αλλη μια φορα το βλεμμα του ξενου μαγνητιστηκε απο τα υπεροχα, εξωτικα σχεδια που διακοσμουσαν το κορμι του φιδιου. Ειχε σχεδον ξεχασει ποσο ομορφα ηταν και για δευτερη φορα επιασε τον εαυτο του να αιχμαλωτιζεται απο τ' αποκοσμα αυτα σχεδια.
-'Αληθεια ειναι' ειπε το φιδι με συριχτη, σαγηνευτικη φωνη. 'Αλλα ποσο ειρωνικο ακουγεται να μιλαμε εμεις για καιρο, για χρονο' συμπληρωσε.
-'Καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε τελικα' εκανε ο ξενος.
-'Κι αυτο αληθεια ειναι' απαντησε το φιδι. 'Εφερες τον κυβο' ? ρωτησε.
Αντι απαντησεως ο ξενος χτυπησε ελαφρα το σημειο του κορφου του που ειχε κρυμμενο το πολυτιμο αντικειμενο. Το φιδι αφησε να του ξεφυγει ενα παρατεταμενο συριγμα.
-'Τοτε θα τον ηθελα πισω' ειπε το ερπετο κι αναδιπλωθηκε στον αμβωνα που ηταν κουλουριασμενο. Το βλεμμα του ξενου ακολουθουσε καθε του κινηση.
-'Θα τον εχεις' απαντησε ο ξενος με στεντορια φωνη.
============================
Κρατησε για λιγο τον κυβο στα χερια του κι αυτο επεφερε εναν αδιορατο εκνευρισμο στο φιδι.
Ενοιωθε περιεργα. Ειχε συνηθισει την υπαρξη του κυβου τοσον καιρο στην κατοχη του που πολλες φορες ειχε φτασει σε σημειο να τον ταυτιζει με την ιδια του την υπαρξη. Ηξερε πως επρεπε να τον επιστρεψει μα διαπιστωσε πως δεν ηταν ετοιμος για ν' αναπληρωσει το κενο που θα του αφηνε η απουσια του κυβου. Οχι, δεν ηταν το κενο που θα υπηρχε πια στη μερια του στηθους που τον φυλαγε, για το συναισθηματικο κενο που θα βιωνε δεν ηταν ετοιμος. Καταλαβε πως ο εκνευρισμος του φιδιου αυξανε οσο εβλεπε τον κυβο στα χερια του, τοσο κοντα του κι ομως τοσο μακρια. Με μια επιτηδευμενη κινηση τον πεταξε προς το μερος του ερπετου. Ο κυβος κυλησε για λιγο στον αμβωνα και εξαφανιστηκε σχεδον αμεσως μεσα στις κουλουρες του φιδιου. Η συριχτη φωνη του απεκτησε εξαφνα μια εντελως διαφορετικη χροια.
-'Ο κυβος επεστρεψε και παλι εκει που ανηκει' ειπε κι ο ξενος θα ορκιζοταν πως σχεδον το ειδε να χαμογελαει, αν και κατι τετοιο θα ηταν αδυνατον, ακομα και γι αυτο το συγκεκριμενο ερπετο.
=================================
-'Αν η δουλεια του κυβου ολοκληρωθηκε' ειπε ο ξενος 'θα πρεπει να μαθεις πως δεν ηταν απολυτα επιτυχης. Καποιες λεπτομερειες παραμενουν εκκρεμεις' προσθεσε.
-'Το ξερω' απαντησε το φιδι 'το ξερω απο την στιγμη που πηρες τον κυβο για πρωτη φορα στα χερια σου. Μα ολα πρεπει να πραγματοποιηθουν με συγκεκριμενο τροπο'.
-'Δηλαδη' ?
-'Τα ορια και οι δυνατοτητες του κυβου ηταν μεχρις εδω' εξηγησε το φιδι. 'Οχι τα δικα σου ορια ουτε οι δικες σου δυνατοτητες'.
-'Δεν καταλαβαινω'.
-'Λογικο' απαντησε το ερπετο ενω ταυτοχρονα δημιουργουσε κουλουρες με το σωμα του οπου τα εκπληκτικα σχεδια στο σωμα του συμπλεκονταν παραγοντας ακομα πιο απιστευτες εικονες.
'Μα εδω που εχεις φτασει τωρα πια θα εχεις και ολες τις απαντησεις που ζητας'.
-'Εχεις την απολυτη προσοχη μου' ειπε ο ξενος.
=============================
-'Οπως ξερεις' αρχισε το φιδι 'ο κυβος δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα μικρο τμημα απο καθεναν απο τους Μεγαλους Παλαιους. Αυτοι ηταν ουσιαστικα που σε προφυλασσαν ολον αυτον το καιρο, σε καθοδηγουσαν, σε βηθουσαν ανα πασα στιγμη. Ομως ακομα και ο κυβος υποκειται σε περιορισμους. Βλεπεις, αποτελει μονο το συμβολο εξουσιας και δυναμης των Μεγαλων Παλαιων πανω σ' αυτη τη γη. Ομως ο Μεγας Κθουλου και οι υπολοιποι Παλαιοι δεν προερχονται απ' αυτον τον πλανητη. Εκει που τ' αστερια δεν λαμπουν παντα, το σκοταδι ειναι ζωντανη δυναμη και ο εφιαλτης απο το ονειρο καμια διαφορα δεν εχει, εκει ειναι το σπιτι τους, απο κει προερχονται και εκει καποτε θα επιστρεψουν. Επομενως η χρηση του κυβου και οι δυνατοτητες του φθανουν μεχρι ενα ορισμενο σημειο. Απ' αυτο το σημειο και μετα ολα αλλαζουν'.
-'Συνεχισε' εκανε ο ξενος προσπαθωντας να υπενθυμισει την παρουσια του στο χωρο.
-'Γνωριζω τις αποριες σου' εξακολουθησε το φιδι 'ξερω πως αναρωτιεσαι τι μελλει γενεσθαι αλλα σου λεω πως ολα θα γινουν οπως ακριβως προβλεπει η συμφωνια μας'.
==========================
-'Σκεφτεσαι πως αφου ολοκληρωσες την αποστολη σου δεν ξερεις ακομα αν εχεις αποκτησει και το τελευταιο, δωδεκατο κομματι της φρασης που πασχιζες να συμπληρωσεις τοσα χρονια. Και αν ναι, γιατι δεν την βλεπεις ολοκληρωμενη στο μυαλο σου ? Μηπως δεν την εχεις κανει ακομα δικια σου ? Και πως θα μπορουσε να συμβει κατι τετοιο αφου ο κυκλος εκλεισε και ο κυβος, που σου ειχε προσφερει τις αλλες εντεκα, ειναι ανισχυρος να σου παραχωρησει και την τελευταια ? Αυτα δεν ειναι τα θεματα που σε προβληματιζουν' ?
-'Δεν μπορω να πω πως πεφτεις εξω' εκανε ο ξενος. 'Λοιπον' ?
-'Εδω, τωρα, σημερα, θα δρομολογηθουν τα παντα' ειπε το ερπετο ενω ταυτοχρονα σηκωνε το κορμι του οσο πιο ορθια μπορουσε για να δωσει ακομα περισσοτερη εμφαση στα λεγομενα του. 'Φανταζομαι πως εισαι ετοιμος' προσθεσε.
-'Ετσι νομιζω' απαντησε ο ξενος 'Μενει να το δουμε και στην πραξη'.
Τα σαγηνευτικα, κιτρινοπρασινα ματια του ερπετου καρφωθηκαν πανω του.
===========================
-'Η τελευταια αποστολη ηταν αυτη που ξεκλειδωσε το επομενο επιπεδο στο οποιο θα περασεις σε λιγο. Η αποδοχη σου καθως και η εκτελεση της πλεον δυσκολης απ' ολες ειναι αυτη που θα σου επιτρεψει ν' απαγκιστρωθεις απο τις περιορισμενες δυνατοτητες του κυβου και να βιωσεις κατι ακομα μεγαλυτερο. Για να μπορεσει να συμβει αυτο θα χρειαστεις κατι που σε λιγο θα βρισκεται στα χερια σου και θ' αλλαξει τα παντα για παντα'.
-'Εχω την αισθηση πως ο μεγαλος προλογος φθανει στο τελος του' απαντησε ο ξενος. 'Κανω λαθος' ? προσθεσε μην μπορωντας να κρυψει εναν ελαφρυ τονο ειρωνιας στη φωνη.
-'Σωστα μαντευεις' αποκριθηκε το φιδι και μετακινηθηκε και παλι πανω στον αμβωνα.
-'Τι ειναι λοιπον αυτο που θ' αλλαξει τα παντα' ?
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' απαντησε το φιδι.
-'Σωστα, το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο ξενος. 'Μα πως δεν το ειχα σκεφτει πιο πριν' ?
-'Αρκετα' ειπε επιτακτικα το φιδι και μετα απο πολλη ωρα ο ξενος ενοιωσε αβολα.
==========================
-'Η αλαζονεια, η υπεροψια και ο χλευασμος για πραγματα μεγαλυτερα απο σας κι ακατανοητα στα ευτελη και γελοια μυαλα σας ηταν παντα το χαρακτηριστικο της ρατσας σας γι αυτο και οι μερες υπαρξης σας ειναι πια μετρημενες. Μα εσυ εχεις την δυνατοτητα να φθασεις εκει που κανενας ομοιος σου, εκτος απο εναν, δεν εχει φτασει ποτε. Κι αυτο θα συμβει μολις παρεις στα χερια σου το σκηπτρο του Μετγκον και καταλαβεις τι ακριβως πρεσβευει'.
Ο ξενος σχεδον δεν ακουσε τα τελευταια σχολια του φιδιου γιατι το βλεμμα του ειχε πιασει μια κινηση στο μεγαλο, πετρινο σκαλοπατι πισω απο τ' αγαλματα. Μια αποκοσμη, εφιαλτικη, ακαθοριστη και μιαρη σκια που γεμισε την καρδια του με ανειπωτο τρομο αναδευοταν πανω στο σκαλοπατι. Ηταν αδυνατον να την οπτικοποιησει, ακομα και η πιο ζωντανη φαντασια του ωχριουσε μπροστα στο αποκρουστικο αυτο θεαμα. Η σκια παρεμεινε λιγα δευτερολεπτα ακομα και χαθηκε μεσα στο βδελλυρο σκοταδι απ' οπου ειχε γεννηθει. Το μονο που ειχε απομεινει πανω στο σκαλοπατι ηταν ενα αντικειμενο, ενα αντικειμενο που εμοιαζε πολυ με σκηπτρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου