ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 110
-'Παρτο, ειναι δικο σου' εκανε το φιδι παρακολουθωντας τις κινησεις του ξενου.
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε απευθυνομενος στον εαυτο του περισσοτερο παρα στον συνομιλητη του ο ξενος. 'Αν επιτρεπεται, γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' ?
Ηταν η δευτερη φορα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα που ο ξενος θα επαιρνε ορκο πως το φιδι μολις ειχε αποκτησει ξανα ενα μειδιαμα που του επεφερε μια ανατριχιλα που εξαφανιστηκε τοσο γρηγορα οσο ειχε εμφανιστει.
-'Πηρε τ' ονομα του πρωτου κατοχου του' απαντησε το φιδι. 'Βεβαια καποιες φορες αυτο δεν ειναι παντα τιτλος τιμης, κι αυτη ειναι μια απ' αυτες τις φορες'.
-'Δεν καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος μην εχοντας ακομα κανει ουτε ενα βημα προς το σκαλοπατι που βρισκοταν το σκηπτρο.
-'Να σου εξηγησω' ειπε το ερπετο. 'Εξ' αλλου χρησιμο θα ηταν να το γνωριζεις' συμπληρωσε κι εκεινη η ανατριχιλα επεστρεψε, λιγο πιο εντονη αυτη τη φορα, ξανα.
============================
-'Ο Μετγκον ηταν ο πρωτος θνητος που του εγινε η τιμη ν' αποκτησει το σκηπτρο και κατ' επεκταση ολες τις δυναμεις που εφερε. Ενω ολα ηταν ενταξει στην αρχη και η συμφωνια αναμεσα στα δυο μερη εξακολουθουσε να τηρειται, καποια στιγμη, γι αγνωστους λογους, ο Μετγκον σταματησε να τηρει το δικο του μερος. Αρχισε να χρησιμοποιει το σκηπτρο για δικο του οφελος και τυφλωμενος απο την αλαζονεια του πιστεψε πως το σκηπτρο υπηρχε μονο για να τον υπηρετει και να του ικανοποιει καθε φιλοδοξια. Κατι τετοιο δεν θα μπορουσε ποτε να συμβει και ο Μετγκον το διαπιστωσε με τον πλεον ασχημο και οδυνηρο τροπο. Με δυο λογια, το σκηπτρο ειναι ακομα εδω μα δεν μπορω να υποστηριξω το ιδιο και για τον σφερετιστη του που πηρε το πιο πικρο και μη αναστρεψιμο μαθημα της ζωης του. Ετσι το σκηπτρο πηρε τ' ονομα του για να υπενθυμιζει στον οιονδηποτε μελλοντικο φιλοδοξο Μετγκον τι ακριβως θα συμβει αν δεν τηρησει την συμφωνια που αποδεχεται. Μετγκον θα βρεθουν πολλοι, το σκηπτρο ομως ειναι μονο ενα κι αυτη τη στιγμη ειναι δικο σου'.
=================================
-'Ομως εμεις δεν εχουμε κανει καποια συμφωνια που ν' αφορα το σκηπτρο' ειπε ο ξενος νοιωθωντας ακομα πιο αβολα οσο η ματια του εστιαζε στο αντικειμενο.
-'Φυσικα' απαντησε το φιδι 'δεν ειναι ακομα η ωρα'.
Καταλαβε πως δεν θα εβρισκε ακρη ετσι. Για καθε μια απορια που λυνοταν δυο ερωτηματικα περισσοτερα αναβλυζαν. Στο σημειο που ειχε φτασει δεν υπηρχε δρομος γυρισμου, οσο και να καθυστερουσε ηξερε πως δεν μπορουσε ν' αποφυγει τ' αναποφευκτο. Το σκηπτρο ηταν εκει, πανω στο σκαλοπατι και τον περιμενε υπομονετικα. Βαδισε με σιγουρο βημα, εσκυψε απο πανω του και το περιεργαστηκε. Ηταν οτι πιο απλο ειχε δει ποτε στην ζωη του. Ενα σκηπτρο απο αγνωστο στον ιδιο υλικο, σχεδον ημιδιαφανο, διχως σχεδια, γραμματα η αλλου ειδους χαρακτηριστικα. Απλωσε το χερι του, το πηρε και το εσφιξε στην παλαμη του.
Οτι και να περιμενε να συμβει δεν εγινε. Για λιγα δευτερολεπτα τιποτα δεν εμοιαζε ν' αλλαζει, τιποτα απολυτως δεν ειχε συμβει. Αμεσως μετα συνεβησαν ολα.
===========================
Η εσωτερικη του ενοραση ανιχνευσε δωδεκα μικρες, αχνες λαμψεις που εμοιαζαν σταδιακα ν' αποκτουν οντοτητα κι υποσταση διχως την δικη του βουληση. Μεγαλωσαν αρκετα, οσο χρειαζοταν για να μετατραπουν σ' ευαναγνωστες λεξεις και παραταχθηκαν με τετοιο τροπο που πλεον σχηματιζαν μια ολοκληρη φραση. Μια φραση που ο ξενος οχι μονο μπορουσε να διαβασει αλλα και να καταλαβει. Τωρα πια ηξερε, τωρα πια γνωριζε. Το σκηπτρο ηταν ο θησαυρος που εψαχνε, το σκηπτρο ηταν το μεσο που χαρη σ' αυτο θα μπορουσε να επιστρεψει στον χρονο της δικης του Αιναρ και να την αποκτησει. Ολα ηταν απιστευτα ξεκαθαρα, ολα εμοιαζαν αφυσικα πανευκολα. Ηταν αυτο για το οποιο ειχε μοχθησει τοσο πολυ, ηταν αυτο για το οποιο ειχε συναψει μια συμφωνια που αλλος θνητος δεν θ' αποδεχοταν καν σαν σκεψη. Ενα αισθημα δικαιωσης ενοιωσε να τον πλημμυριζει, μια απεραντη ικανοποιηση κατεκλυε και το τελευταιο μοριο του κορμιου του. Ειχε πετυχει, μετα απο τοσα που ειχε περασει, ειχε πια πετυχει.
Στραφηκε προς το φιδι που συνεχιζε να τον παρακολουθει απ' τον αμβωνα.
===============================
-'Αυτο ειναι ο θησαυρος που εψαχνα, αυτο αναζητουσα ν' αποκτησω ολα αυτα τα χρονια'.
-'Βλεπεις εμεις κρατησαμε το δικο μας μερος της συμφωνιας' αποκριθηκε το φιδι 'ειναι ωρα να κρατησεις κι εσυ το δικο σου' προσθεσε με το βλεμμα εστιασμενο στον παραληρουντα ξενο.
-'Ναι, ολα θα γινουν οπως ειχαν λεχθει τοτε' απαντησε ο ξενος ενω το χερι του ειχε σφιχτει με τετοιο τροπο γυρω απο το σκηπτρο σαν να φοβοταν μην το χασει.
-'Σου υπενθυμιζω πως το σκηπτρο του Μετγκον εχει απειρες δυνατοτητες κι απιστευτες ιδιοτητες' ειπε το φιδι. 'Ομως αν επιλεξεις την επιστροφη σου στην Αιναρ πρεπει να ξερεις πως το σκηπτρο θα σε βοηθησει μονο σ' αυτο. Μολις επιτευχθει ο στοχος σου το σκηπτρο θα σου ειναι παντελως αχρηστο. Θα το εχεις υπο την κατοχη σου αλλα δεν προκειται να σε βοηθησει σε οτιδηποτε αλλο πλην του συγκεκριμενου σκοπου. Μην διανοηθεις ποτε να ζητησεις περισσοτερα, ακομα και το παραμικρο. Σου θυμιζω εδω γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' συμπληρωσε το ερπετο 'και τι θα συμβει αν το πραξεις'.
==============================
-'Καταλαβα' απαντησε ο ξενος ριχνοντας αλλη μια ματια στο σκηπτρο. 'Πες μου την προταση σου, εχω δεσμευτει να την ακουσω και θα κρατησω το λογο μου'.
-'Ο δικος μου ρολος τελειωνει εδω' απαντησε το φιδι κι αναδιπλωθηκε και παλι στον αμβωνα.
'Πηρα πισω τον κυβο και σου παρεδωσα το σκηπτρο. Η προταση θα σου αποκαλυφθει εξω απο δω, μακρια, και οχι απο μενα. Μπορεις να επιστρεψεις στην επιφανεια τωρα'.
Ο ξενος καταλαβε πως το τελευταιο αυτο κομματι ηταν αρμοδιοτητα του γερου. Εριξε μια υστατη ματια τριγυρω ξεροντας πως δεν θα επεστρεφε ποτε πια σ' αυτο το μερος, αποτυπωσε σε καποιο σημειο του μυαλου του την αποκοσμη υπαρξη του ομιλουντος ερπετου και στραφηκε προς τον δρομο της επιστροφης. Μολονοτι το σκηπτρο ουδενα ρολο επαιζε σ' αυτο του φανηκε πως η αναβαση στην επιφανεια ηταν πολυ πιο ευκολη απο την καθοδο.
Βγηκε εξω και το φως του ηλιου τον τυλιξε στην θερμη του αμεσως. Εψαξε για την φιγουρα του γερου και ειδε πως βρισκοταν ακομα στο σημειο που τον ειχε αφησει.
=========================
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο γερος μολις τον ειδε. 'Τελικα το απεκτησες'.
-'Ναι, οντως, μ' απ' οτι καταλαβαινω υπαρχει ακομα μια διαδικασια που αφορα ετουτο εδω' κι εδειξε το σκηπτρο 'κι εμενα'.
-'Ετσι ειναι. Ολα πρεπει να γινουν σωστα, με την πρεπουσα διαδικασια. Εισαι ετοιμος' ?
-'Νοιωθω ετοιμος μα αυτο απομενει ν' αποδειχτει' απαντησε ο ξενος'.
-'Ωραια, τοτε ειμαστε ετοιμοι να ξεκινησουμε. Κατ' αρχας θα επιστρεψουμε πισω, στον χρονο της Αιναρ, για να θυμηθεις πως ειναι ακριβως τα πραγματα, πως τα εχεις αφησει. Μην φοβασαι, κανεις δεν θα μπορει να μας δει, δεν θα γινουμε αντιληπτοι απο κανεναν, θα υπαρξουμε εκει σαν δυο αορατες σκιες. Εμπρος λοιπον, πηγαινε μας'.
-'Πως θα κανω κατι τετοιο' ? απορησε ο ξενος.
Ο γερος του εκανε ενα νευμα δειχνοντας του το σκηπτρο.
-'Δεν εχεις παρα να του το ζητησεις' ειπε.
===============================
Δεν χρειαστηκε κατι περισσοτερο απο το να το σκεφτει. Η επιθυμια του, η θεληση του για να βρεθει πισω στο χρονο ηταν αρκετη για το σκηπτρο. Η χρονικη διαρκεια ανοιγοκλεισιματος των ματιων του μπορει να ηταν απειροελαχιστη, ομως εφθανε και με το παραπανω για να διαπιστωσει πως ειχε μεταφερθει μαζι με τον γερο εκει που ζητουσε η καρδια του.
Το Κρελλ ηταν οπως ακριβως το θυμοταν, οπως το ειχε αφησει. Επικρατουσε σουσουρο στην πολη, ολοι ετρεχαν αναστατωμενοι προσπαθωντας ο καθενας να κανει οτι του αναλογουσε συνεισφεροντας με τον τροπο του στα επερχομενα γενεθλια του βασιλια Ντζεντιμ. Καπου εκει βρισκοταν κι αυτος, υψηλος απεσταλμενος του βασιλια Ναζιτ, πατερα του και ηγεμονα του Καντιθ μαζι με τον πιστο υπηρετη του Φεχαρ και την ακολουθια τους, αναμεσα στους τοσους αλλους επιφανεις επισκεπτες που παρευρισκονταν για τον ιδιο μ' εκεινον λογο εκει.
Σηκωσε τα ματια του ψηλα, στο μπαλκονι του παλατιου και μολονοτι ηξερε τι θα εβλεπε ενοιωσε την ανασα του να κοβεται κι ενα ριγος να τον διαπερνα παντου.
============================
Τιποτα δεν ειχε αλλαξει. Εστεκε εκει, ατενιζοντας κατι στο βαθος του οριζοντα, αδιαφορη για οτι συνεβαινε αρκετα μετρα κατω της, στους δρομους της πολης. Τα ματια της δυο καταπρασινες οασεις μεσα σε στειρα και ανυδρη ερημο, τα μαλλια της μαυρος εβενος με τις μπουκλες να σφιχταγκαλιαζονται κατω απο το απαλο χαδι του ηλιου, τα χειλη της μια φωτια που εφθανε μεχρι τα μυχια της ψυχης καιγοντας τα παντα στο διαβα της. Θυμηθηκε το αρωμα της, πως μοσχοβολουσε σαν την πρωινη δροσια που καθεται ναζιαρικα πανω στ' ανθη του πιο μυρωδατου λουλουδιου και την αφη απο το μεταξενιο δερμα της που του ξυπνουσε πρωτογνωρες αισθησεις κι ενοιωσε πως οι δυναμεις του τον εγκατελειπαν. Η παρουσια του γερου ηταν αρκετη για να τον επαναφερει και ν' ανακτησει την ψυχραιμια του.
-'Αυτην τη στιγμη την εχω ονειρευτει τοσες φορες' ψιθυρισε 'που σχεδον εφτασα στο σημειο να πιστεψω μερικες φορες πως ισως να ηταν ενα ονειρο μονο'.
-'Σε καταλαβαινω' ειπε ο γερος και για πρωτη φορα ο ξενος ενοιωσε πως ηταν ειλικρινης.
===========================
-'Δεν καταλαβαινω γιατι επιστρεψαμε εδω' ειπε ο ξενος 'που αποσκοπει αυτο' ?
-'Στην απολυτη ισορροπια' απαντησε ο γερος. 'Ο τροπος με τον οποιο θα βιωσεις αμεσως τωρα την εναλλακτικη προταση που εχουμε να σου κανουμε πρεπει να ειναι ακριβως ο ιδιος, κατω απο ομοιες συνθηκες με την επιλογη που εξ' αρχης εχεις στο μυαλο σου. Εχοντας να διαλεξεις αναμεσα σε δυο μονοπατια, το σωστο ειναι να τα γνωριζεις με τον ιδιο τροπο. Ετσι, θα φτασεις στην τελικη σου αποφαση εχοντας πληρη κι ολοκληρωμενη αποψη, χωρις δισταγμους, διλημματα η ανεπαρκεις πληροφοριες. Αυτο' ειπε κανοντας με το χερι μια κινηση καλυπτοντας οση μεγαλυτερη επιφανεια μπορουσε 'το εζησες κατω απο καθε συναισθηματικο πρισμα ενθυμουμενος πιο ζωντανα απο ποτε για ποιο λογο συναψες εκεινη την συμφωνια εξ' αρχης. Τωρα θα σου αποκαλυφθει με τον ιδιο ακριβως τροπο η δικη μας προταση'.
Ο ξενος επεξεργαστηκε για λιγο οσα ειχε ακουσει και μετα στραφηκε προς τον γερο.
-'Δειξε μου' ειπε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 110
-'Παρτο, ειναι δικο σου' εκανε το φιδι παρακολουθωντας τις κινησεις του ξενου.
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε απευθυνομενος στον εαυτο του περισσοτερο παρα στον συνομιλητη του ο ξενος. 'Αν επιτρεπεται, γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' ?
Ηταν η δευτερη φορα σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα που ο ξενος θα επαιρνε ορκο πως το φιδι μολις ειχε αποκτησει ξανα ενα μειδιαμα που του επεφερε μια ανατριχιλα που εξαφανιστηκε τοσο γρηγορα οσο ειχε εμφανιστει.
-'Πηρε τ' ονομα του πρωτου κατοχου του' απαντησε το φιδι. 'Βεβαια καποιες φορες αυτο δεν ειναι παντα τιτλος τιμης, κι αυτη ειναι μια απ' αυτες τις φορες'.
-'Δεν καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος μην εχοντας ακομα κανει ουτε ενα βημα προς το σκαλοπατι που βρισκοταν το σκηπτρο.
-'Να σου εξηγησω' ειπε το ερπετο. 'Εξ' αλλου χρησιμο θα ηταν να το γνωριζεις' συμπληρωσε κι εκεινη η ανατριχιλα επεστρεψε, λιγο πιο εντονη αυτη τη φορα, ξανα.
============================
-'Ο Μετγκον ηταν ο πρωτος θνητος που του εγινε η τιμη ν' αποκτησει το σκηπτρο και κατ' επεκταση ολες τις δυναμεις που εφερε. Ενω ολα ηταν ενταξει στην αρχη και η συμφωνια αναμεσα στα δυο μερη εξακολουθουσε να τηρειται, καποια στιγμη, γι αγνωστους λογους, ο Μετγκον σταματησε να τηρει το δικο του μερος. Αρχισε να χρησιμοποιει το σκηπτρο για δικο του οφελος και τυφλωμενος απο την αλαζονεια του πιστεψε πως το σκηπτρο υπηρχε μονο για να τον υπηρετει και να του ικανοποιει καθε φιλοδοξια. Κατι τετοιο δεν θα μπορουσε ποτε να συμβει και ο Μετγκον το διαπιστωσε με τον πλεον ασχημο και οδυνηρο τροπο. Με δυο λογια, το σκηπτρο ειναι ακομα εδω μα δεν μπορω να υποστηριξω το ιδιο και για τον σφερετιστη του που πηρε το πιο πικρο και μη αναστρεψιμο μαθημα της ζωης του. Ετσι το σκηπτρο πηρε τ' ονομα του για να υπενθυμιζει στον οιονδηποτε μελλοντικο φιλοδοξο Μετγκον τι ακριβως θα συμβει αν δεν τηρησει την συμφωνια που αποδεχεται. Μετγκον θα βρεθουν πολλοι, το σκηπτρο ομως ειναι μονο ενα κι αυτη τη στιγμη ειναι δικο σου'.
=================================
-'Ομως εμεις δεν εχουμε κανει καποια συμφωνια που ν' αφορα το σκηπτρο' ειπε ο ξενος νοιωθωντας ακομα πιο αβολα οσο η ματια του εστιαζε στο αντικειμενο.
-'Φυσικα' απαντησε το φιδι 'δεν ειναι ακομα η ωρα'.
Καταλαβε πως δεν θα εβρισκε ακρη ετσι. Για καθε μια απορια που λυνοταν δυο ερωτηματικα περισσοτερα αναβλυζαν. Στο σημειο που ειχε φτασει δεν υπηρχε δρομος γυρισμου, οσο και να καθυστερουσε ηξερε πως δεν μπορουσε ν' αποφυγει τ' αναποφευκτο. Το σκηπτρο ηταν εκει, πανω στο σκαλοπατι και τον περιμενε υπομονετικα. Βαδισε με σιγουρο βημα, εσκυψε απο πανω του και το περιεργαστηκε. Ηταν οτι πιο απλο ειχε δει ποτε στην ζωη του. Ενα σκηπτρο απο αγνωστο στον ιδιο υλικο, σχεδον ημιδιαφανο, διχως σχεδια, γραμματα η αλλου ειδους χαρακτηριστικα. Απλωσε το χερι του, το πηρε και το εσφιξε στην παλαμη του.
Οτι και να περιμενε να συμβει δεν εγινε. Για λιγα δευτερολεπτα τιποτα δεν εμοιαζε ν' αλλαζει, τιποτα απολυτως δεν ειχε συμβει. Αμεσως μετα συνεβησαν ολα.
===========================
Η εσωτερικη του ενοραση ανιχνευσε δωδεκα μικρες, αχνες λαμψεις που εμοιαζαν σταδιακα ν' αποκτουν οντοτητα κι υποσταση διχως την δικη του βουληση. Μεγαλωσαν αρκετα, οσο χρειαζοταν για να μετατραπουν σ' ευαναγνωστες λεξεις και παραταχθηκαν με τετοιο τροπο που πλεον σχηματιζαν μια ολοκληρη φραση. Μια φραση που ο ξενος οχι μονο μπορουσε να διαβασει αλλα και να καταλαβει. Τωρα πια ηξερε, τωρα πια γνωριζε. Το σκηπτρο ηταν ο θησαυρος που εψαχνε, το σκηπτρο ηταν το μεσο που χαρη σ' αυτο θα μπορουσε να επιστρεψει στον χρονο της δικης του Αιναρ και να την αποκτησει. Ολα ηταν απιστευτα ξεκαθαρα, ολα εμοιαζαν αφυσικα πανευκολα. Ηταν αυτο για το οποιο ειχε μοχθησει τοσο πολυ, ηταν αυτο για το οποιο ειχε συναψει μια συμφωνια που αλλος θνητος δεν θ' αποδεχοταν καν σαν σκεψη. Ενα αισθημα δικαιωσης ενοιωσε να τον πλημμυριζει, μια απεραντη ικανοποιηση κατεκλυε και το τελευταιο μοριο του κορμιου του. Ειχε πετυχει, μετα απο τοσα που ειχε περασει, ειχε πια πετυχει.
Στραφηκε προς το φιδι που συνεχιζε να τον παρακολουθει απ' τον αμβωνα.
===============================
-'Αυτο ειναι ο θησαυρος που εψαχνα, αυτο αναζητουσα ν' αποκτησω ολα αυτα τα χρονια'.
-'Βλεπεις εμεις κρατησαμε το δικο μας μερος της συμφωνιας' αποκριθηκε το φιδι 'ειναι ωρα να κρατησεις κι εσυ το δικο σου' προσθεσε με το βλεμμα εστιασμενο στον παραληρουντα ξενο.
-'Ναι, ολα θα γινουν οπως ειχαν λεχθει τοτε' απαντησε ο ξενος ενω το χερι του ειχε σφιχτει με τετοιο τροπο γυρω απο το σκηπτρο σαν να φοβοταν μην το χασει.
-'Σου υπενθυμιζω πως το σκηπτρο του Μετγκον εχει απειρες δυνατοτητες κι απιστευτες ιδιοτητες' ειπε το φιδι. 'Ομως αν επιλεξεις την επιστροφη σου στην Αιναρ πρεπει να ξερεις πως το σκηπτρο θα σε βοηθησει μονο σ' αυτο. Μολις επιτευχθει ο στοχος σου το σκηπτρο θα σου ειναι παντελως αχρηστο. Θα το εχεις υπο την κατοχη σου αλλα δεν προκειται να σε βοηθησει σε οτιδηποτε αλλο πλην του συγκεκριμενου σκοπου. Μην διανοηθεις ποτε να ζητησεις περισσοτερα, ακομα και το παραμικρο. Σου θυμιζω εδω γιατι λεγεται σκηπτρο του Μετγκον' συμπληρωσε το ερπετο 'και τι θα συμβει αν το πραξεις'.
==============================
-'Καταλαβα' απαντησε ο ξενος ριχνοντας αλλη μια ματια στο σκηπτρο. 'Πες μου την προταση σου, εχω δεσμευτει να την ακουσω και θα κρατησω το λογο μου'.
-'Ο δικος μου ρολος τελειωνει εδω' απαντησε το φιδι κι αναδιπλωθηκε και παλι στον αμβωνα.
'Πηρα πισω τον κυβο και σου παρεδωσα το σκηπτρο. Η προταση θα σου αποκαλυφθει εξω απο δω, μακρια, και οχι απο μενα. Μπορεις να επιστρεψεις στην επιφανεια τωρα'.
Ο ξενος καταλαβε πως το τελευταιο αυτο κομματι ηταν αρμοδιοτητα του γερου. Εριξε μια υστατη ματια τριγυρω ξεροντας πως δεν θα επεστρεφε ποτε πια σ' αυτο το μερος, αποτυπωσε σε καποιο σημειο του μυαλου του την αποκοσμη υπαρξη του ομιλουντος ερπετου και στραφηκε προς τον δρομο της επιστροφης. Μολονοτι το σκηπτρο ουδενα ρολο επαιζε σ' αυτο του φανηκε πως η αναβαση στην επιφανεια ηταν πολυ πιο ευκολη απο την καθοδο.
Βγηκε εξω και το φως του ηλιου τον τυλιξε στην θερμη του αμεσως. Εψαξε για την φιγουρα του γερου και ειδε πως βρισκοταν ακομα στο σημειο που τον ειχε αφησει.
=========================
-'Το σκηπτρο του Μετγκον' εκανε ο γερος μολις τον ειδε. 'Τελικα το απεκτησες'.
-'Ναι, οντως, μ' απ' οτι καταλαβαινω υπαρχει ακομα μια διαδικασια που αφορα ετουτο εδω' κι εδειξε το σκηπτρο 'κι εμενα'.
-'Ετσι ειναι. Ολα πρεπει να γινουν σωστα, με την πρεπουσα διαδικασια. Εισαι ετοιμος' ?
-'Νοιωθω ετοιμος μα αυτο απομενει ν' αποδειχτει' απαντησε ο ξενος'.
-'Ωραια, τοτε ειμαστε ετοιμοι να ξεκινησουμε. Κατ' αρχας θα επιστρεψουμε πισω, στον χρονο της Αιναρ, για να θυμηθεις πως ειναι ακριβως τα πραγματα, πως τα εχεις αφησει. Μην φοβασαι, κανεις δεν θα μπορει να μας δει, δεν θα γινουμε αντιληπτοι απο κανεναν, θα υπαρξουμε εκει σαν δυο αορατες σκιες. Εμπρος λοιπον, πηγαινε μας'.
-'Πως θα κανω κατι τετοιο' ? απορησε ο ξενος.
Ο γερος του εκανε ενα νευμα δειχνοντας του το σκηπτρο.
-'Δεν εχεις παρα να του το ζητησεις' ειπε.
===============================
Δεν χρειαστηκε κατι περισσοτερο απο το να το σκεφτει. Η επιθυμια του, η θεληση του για να βρεθει πισω στο χρονο ηταν αρκετη για το σκηπτρο. Η χρονικη διαρκεια ανοιγοκλεισιματος των ματιων του μπορει να ηταν απειροελαχιστη, ομως εφθανε και με το παραπανω για να διαπιστωσει πως ειχε μεταφερθει μαζι με τον γερο εκει που ζητουσε η καρδια του.
Το Κρελλ ηταν οπως ακριβως το θυμοταν, οπως το ειχε αφησει. Επικρατουσε σουσουρο στην πολη, ολοι ετρεχαν αναστατωμενοι προσπαθωντας ο καθενας να κανει οτι του αναλογουσε συνεισφεροντας με τον τροπο του στα επερχομενα γενεθλια του βασιλια Ντζεντιμ. Καπου εκει βρισκοταν κι αυτος, υψηλος απεσταλμενος του βασιλια Ναζιτ, πατερα του και ηγεμονα του Καντιθ μαζι με τον πιστο υπηρετη του Φεχαρ και την ακολουθια τους, αναμεσα στους τοσους αλλους επιφανεις επισκεπτες που παρευρισκονταν για τον ιδιο μ' εκεινον λογο εκει.
Σηκωσε τα ματια του ψηλα, στο μπαλκονι του παλατιου και μολονοτι ηξερε τι θα εβλεπε ενοιωσε την ανασα του να κοβεται κι ενα ριγος να τον διαπερνα παντου.
============================
Τιποτα δεν ειχε αλλαξει. Εστεκε εκει, ατενιζοντας κατι στο βαθος του οριζοντα, αδιαφορη για οτι συνεβαινε αρκετα μετρα κατω της, στους δρομους της πολης. Τα ματια της δυο καταπρασινες οασεις μεσα σε στειρα και ανυδρη ερημο, τα μαλλια της μαυρος εβενος με τις μπουκλες να σφιχταγκαλιαζονται κατω απο το απαλο χαδι του ηλιου, τα χειλη της μια φωτια που εφθανε μεχρι τα μυχια της ψυχης καιγοντας τα παντα στο διαβα της. Θυμηθηκε το αρωμα της, πως μοσχοβολουσε σαν την πρωινη δροσια που καθεται ναζιαρικα πανω στ' ανθη του πιο μυρωδατου λουλουδιου και την αφη απο το μεταξενιο δερμα της που του ξυπνουσε πρωτογνωρες αισθησεις κι ενοιωσε πως οι δυναμεις του τον εγκατελειπαν. Η παρουσια του γερου ηταν αρκετη για να τον επαναφερει και ν' ανακτησει την ψυχραιμια του.
-'Αυτην τη στιγμη την εχω ονειρευτει τοσες φορες' ψιθυρισε 'που σχεδον εφτασα στο σημειο να πιστεψω μερικες φορες πως ισως να ηταν ενα ονειρο μονο'.
-'Σε καταλαβαινω' ειπε ο γερος και για πρωτη φορα ο ξενος ενοιωσε πως ηταν ειλικρινης.
===========================
-'Δεν καταλαβαινω γιατι επιστρεψαμε εδω' ειπε ο ξενος 'που αποσκοπει αυτο' ?
-'Στην απολυτη ισορροπια' απαντησε ο γερος. 'Ο τροπος με τον οποιο θα βιωσεις αμεσως τωρα την εναλλακτικη προταση που εχουμε να σου κανουμε πρεπει να ειναι ακριβως ο ιδιος, κατω απο ομοιες συνθηκες με την επιλογη που εξ' αρχης εχεις στο μυαλο σου. Εχοντας να διαλεξεις αναμεσα σε δυο μονοπατια, το σωστο ειναι να τα γνωριζεις με τον ιδιο τροπο. Ετσι, θα φτασεις στην τελικη σου αποφαση εχοντας πληρη κι ολοκληρωμενη αποψη, χωρις δισταγμους, διλημματα η ανεπαρκεις πληροφοριες. Αυτο' ειπε κανοντας με το χερι μια κινηση καλυπτοντας οση μεγαλυτερη επιφανεια μπορουσε 'το εζησες κατω απο καθε συναισθηματικο πρισμα ενθυμουμενος πιο ζωντανα απο ποτε για ποιο λογο συναψες εκεινη την συμφωνια εξ' αρχης. Τωρα θα σου αποκαλυφθει με τον ιδιο ακριβως τροπο η δικη μας προταση'.
Ο ξενος επεξεργαστηκε για λιγο οσα ειχε ακουσει και μετα στραφηκε προς τον γερο.
-'Δειξε μου' ειπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου