Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24
Προσπαθησε να χωθει ακομα πιο βαθια στην αγκαλια του αλλαζοντας θεση. Το κεφαλι της ακουμπουσε στον ωμο του ενω το νυχι της σχηματιζε αφηρημενα σχηματα πανω στο στηθος του. Ειχε βρει την πιο καταλληλη θεση και δεν ειχε σκοπο να κουνηθει ουτε εκατοστο.
-'Ξερεις τι σκεφτομουνα' ? ειπε ενω το νυχι συνεχιζε την αναρχη διαδρομη πανω του. 'Αν ολα αυτα που ακουσαμε ειναι αληθεια αυτο που ζουμε τωρα μπορει να μην υπαρχει αυριο'.
Εστρεψε το κεφαλι του, την κοιταξε, της εδωσε ενα φιλι στο μετωπο, την αγκαλιασε ακομα πιο πολυ σφιγγοντας την ενω ταυτοχρονα της χαιδευε τα μαλλια.
-'Δεν ξερω καρδια μου' ειπε στο τελος. 'Ειλικρινα δεν ξερω τι να σου πω'.
Η Βεγκατριξ ανασηκωθηκε και τον κοιταξε. Τωρα το νυχι διασκεδαζε στο μαγουλο του.
-'Δεν μπορει, καποια απ' ολα αυτα θα πρεπει να ειναι αληθεια' ειπε. 'Τι λογο θα ειχε εκεινο το ον που φυλαει τους ορκους να πει ψεμματα' ?
Ο Ριγκελ ανασηκωσε τους ωμους μην εχοντας κατι ν' απαντησει.
======================================
Βρισκονταν στον Σογκιλ λιγες μερες μονο μα αυτο που ζουσαν ειχε περισσοτερο ποσοστο αχαλινωτης φαντασιας απ'οτι η πραγματικοτητα. Ποτε δεν θα μπορουσαν να υποψιαστουν το ειδος της ζωης που εκαναν τωρα. Το σπιτι που ειχαν νοικιασει ηταν στις οχθες μιας λιμνης, τριγυρισμενη απο καθε λογης δεντρα και λουλουδια ενω ακριβως απεναντι ενας εντυπωσιακος καταρρακτης εχυνε τα νερα του μ' ενα νανουριστικο βομβο μεσα στην λιμνη. Στο τελος του μηνα, αν το μερος εξακολουθουσε να ασκει πανω τους την ιδια σαγηνευτικη μαγεια οπως τωρα ειχαν το δικαιωμα να το αγορασουν και να μεινουν μονιμα εκει. Η κοντινοτερη υπαρξη βρισκοταν αρκετα μακρια, ηταν απομονωμενοι σ' ενα μερος που ειχαν συνηθισει να βλεπουν μονο σε διαφημιστικα φυλλαδια κι αυτο τους ειχε επιφερει μια απιστευτη γαληνη και ηρεμια.
Απλα υπηρχαν στιγμες, οπως αυτο το ηλιοβασιλεμα που βρισκονταν αγκαλια παρακολουθωντας το τελευταιο φως της ημερας να παιγνιδιζει με τα νερα του καταρρακτη, που το μυαλο τους ετρεχε σε ολα αυτα που ειχαν επιλεξει ν' αφησουν πισω.
===================================
-'Δεν σου κρυβω πως φοβαμαι για τον Ελ' ειπε η Τριξι. 'Αναρωτιεμαι πως θα τα βγαλει περα. Δεν ειναι αυτο που ξερει να κανει, αυτο ειναι κατι πολυ πιο επικινδυνο και μεγαλο'.
-'Ετσι νοιωθω και εγω μωρο μου μα ερχεται καποια στιγμη, μια ωρα που ο καθενας πρεπει να τραβηξει την γραμμη των οριων του' ειπε ο Ριγκελ. 'Αυτο που εχουμε τωρα εδω, οι δυο μας, δεν το αλλαζω με τιποτα. Απο την αρχη που ειμαστε μαζι παντα κατι τετοιο ειχα στο μυαλο μου για μας. Και τωρα συμβαινει, υπαρχει. Καταλαβαινω το διακυβευμα αλλα το μονο που ποθει η ψυχη μου εισαι εσυ κι ολο αυτο' προσθεσε κανοντας μια κυκλικη κινηση στον αερα. 'Δεν θα καναμε εμεις την διαφορα αναμεσα στην σωτηρια η την καταστροφη του συμπαντος. Αλλα αν επιλεγαμε να μεινουμε πισω θα καταστρεφαμε τουτο δω' συμπληρωσε.
Η Βεγκατριξ τον αγκαλιασε και τον φιλησε ζεστα στα χειλη.
-'Ξερεις τι φοβαμαι πιο πολυ απ' ολα' ? του ειπε φυλακιζοντας το χερι του στο δικο της. 'Αν ο Ελ αποτυχει ολα αυτα εδω θα σβησουν μεσα σε μια στιγμη κι εμεις μαζι'.
================================
-'Το περιμενες ποτε οτι θα ερχοταν καποια στιγμη που θα ζουσαμε κατι τετοιο φιλε μου' ? ρωτησε ο Νεκαρ ενω ταυτοχρονα δροσιζε το λαρυγγι του μ' ενα πολυχρωμο υγρο.
-'Η αληθεια ειναι πως οχι' απαντησε ο Μερανγκ. 'Χαλαλι τα χρηματα που πληρωσαμε για να βρισκομαστε τωρα εδω. Ουτε στα πιο τρελα μας ονειρα ε' ?
-'Νομιζω πως καθε χρηματικο αντιτιμο ειναι μικρο για ν' αποκτησεις ολο αυτο'.
-'Και επισημα κατοικοι του Ζιγκετ πια' ειπε ο Νεκαρ σηκωνοντας το ποτηρι του. 'Νομιζω πως αυτο απαιτει μια προποση ανταξια του μεγαλειου που απολαμβανουμε'.
-'Αλλη μια προποση' ? εκανε χαμογελωντας ο Μερανγκ. 'Εχω χασει πια το μετρημα απο τις προποσεις. Ποσες εχουμε κανει πια απο τοτε που ηρθαμε εδω' ?
Οι δυο αντρες ξεσπασαν σε γελια. Μολις ηρεμησαν προχωρησαν σε μια ακομη προποση.
-'Μακαρι αυτο που ζουμε να μην τελειωσει ποτε' ειπε Μερανγκ.
-'Θα πιω σ' αυτο λοιπον' εκανε ο Νεκαρ αδειαζοντας το ποτηρι του.
================================
-'Νομιζω πως ο Τιλ εκανε λαθος επιλογη καταληγωντας να παει στην αδελφη του' εκανε ο Μερανγκ. 'Δεν ξερω πως θα ειναι εκει τα πραγματα αλλα σιγουρα οχι οπως εδω' προσθεσε.
-'Επρεπε να παει' εκανε ο Νεκαρ. 'Εξ' αλλου απ' οτι ειπε θα κατσει λιγο να την δει και μετα θα ερθει προς τα εδω. Κανε λιγη υπομονη'.
-'Μου ειχε εκμυστηρευτει καποια στιγμη πως η αδελφη του αντιμετωπιζε διαφορα θεματα στον Ρουγκαν' ειπε ο Μερανγκ. 'Και ξερεις πως καταληγουν συνηθως αυτα τα πραγματα. Αν σε αγκαλιασουν τα προβληματα αλλων ειναι σιγουρο πως θα σε παρασυρουν και θα σε πνιξουν'.
-'Γι αυτο και μεις επιλεξαμε να ερθουμε εδω αντι να μεινουμε πισω και να συνδραμουμε τον Ελλερυ' ? εκανε ο Νεκαρ ενω το προσωπο του σοβαρεψε αποτομα.
-'Ναι, ισως και γι αυτο Νεκαρ' εκανε με μια δοση αγανακτησης ο Μερανγκ. 'Ποιος ξερει τι θα καναμε τωρα αν ειχαμε μεινει πισω να βοηθησουμε. Σιγουρα παντως οχι αυτο εδω'.
Το χερι του Νεκαρ ειχε αρχισει να παιζει με το ποτηρι του.
=================================
-'Δεν ξερω φιλε, δεν ξερω' εκανε ο Νεκαρ. ' Ο Ελ δεν ηταν μονο συνεργατης, ηταν και φιλος μας. Νομιζω πως πολυ ευκολα και γρηγορα τραβηξαμε την ουρα μας εξω απ' ολα αυτα'.
-'Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου φιλε' ειπε ο Μερανγκ. 'Ο Ελ ηταν και δικος μου φιλος, μην το ξεχνας. Αλλα δεν ειναι ουτε δικη μου ουτε δικη σου υπαιτιοτητα αν η μοιρα του συνδεθηκε αρρηκτα μ' εκεινον τον παραξενο τυπο που φυλουσε τους ορκους. Ο Ελλερυ δεν ειχε επιλογη, το θυμασαι, εμεις ειχαμε επιλογη και διαλεξαμε αυτο. Τι νομιζεις πως θα εκανε ο Ελ αν μπορουσε να διαλεξει ? Θα ελεγε 'επιτελους τ' ονειρο της ζωης μου ν' αναμετρηθω με καποιον που σκεφτεται και μπορει να καταστρεψει το συμπαν εγινε πραγματικοτητα' η θα εκανε κι αυτος οτι καναμε κι εμεις ? Εξ' αλλου για τον Ελ μιλαμε. Το κοκκαλακι της νυχτεριδας εχει φιλε, δεν εχει παθει ποτε τιποτα και να μου το θυμηθεις, ουτε τωρα θα παθει'.
-'Μακαρι' ειπε ο Νεκαρ. 'Μακαρι να τα καταφερουν για το καλο ολων μας' συμπληρωσε.
-'Θα πιω σ' αυτο' εκανε ο Μερανγκ αδειαζοντας μονορουφι το ποτηρι του.
==============================
-'Αν ολα αυτα τα ακουγα απο καποιον αλλο θα τον ειχα περασει σιγουρα για τρελο' ειπε η γυναικα φανερα προβληματισμενη. 'Οτι μου ειπες απλα μοιαζει απιστευτο'.
-'Καταλαβαινω απολυτα Λερζια' απαντησε ο Τιλ. 'Σκεψου πως αισθανθηκαμε εμεις οταν μας τα ειπε ο Ελλερυ ενω παραλληλα ζουσαμε ηδη απεριγραπτες καταστασεις'.
-'Και πισω εμειναν μονο ο Γκραφ με τον Κουλσακ' ? ρωτησε η γυναικα. 'Οι υπολοιποι' ?
-'Ολοι κατι ειχαμε να κανουμε' ειπε ο Τιλ. 'Η Τριξ με τον Ριγκελ στον Σογκιλ, ο Νεκαρ με τον Μερανγκ στον Ζιγκετ κι εγω αποφασισα να επισκεφτω την αγαπημενη μου αδελφουλα μετα απο τοσο πολυ καιρο που ειχα να ερθω στον Ρουγκαν'.
-'Την χειροτερη στιγμη διαλεξες για να ερθεις Τιλ' ειπε η αδελφη του. 'Εδω τα πραγματα εχουν αλλαξει πολυ απο την τελευταια φορα που θυμασαι. Η καινουργια κυβερνηση δεν χαριζεται σε κανεναν. Οι νομοι εχουν γινει πολυ πιο αυστηροι, ο ελεγχος που θελουν να εχουν πανω στον καθενα μας εχει σφιξει πολυ και αρκετοι μεχρι στιγμης εχουν απλα εξαφανιστει'.
================================
-'Οντως εχουν αλλαξει τα πραγματα' εκανε ο Τιλ. 'Προς το χειροτερο'.
-'Ναι και δεν φαινεται λυση πουθενα. Ολοι εμεις που διαφωνουσαμε απο την αρχη στο τροπο διακυβερνησης που βλεπαμε να ερχεται δεν ειμαστε απλα γνωστοι αντιφρονουντες. Μας παρακολουθουν συνεχως περιμενοντας την ευκαιρια να κανουμε καποιο λαθος. Μετα θα φροντισουν να μας εξαφανισουν κι εμας οπως ολους τους αλλους'.
-'Νομιζω πως καλα θα κανεις να μαζεψεις τα πραγματα σου και να του δινουμε απο εδω το συντομοτερο. Ο Νεκαρ με τον Μερανγκ μας περιμενουν στον Ζιγκετ'.
-'Φοβαμαι πως δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα' εκανε η Λερζια. 'Η διαδικασια για να φυγει καποιος εχει αλλαξει, αυτα που ζητανε δεν τα εχει σχεδον κανεις. Προσπαθουν να μας κρατησουν εδω φοβουμενοι πως αν φυγουμε μπορει να δημιουργησουμε θυλακες αντιστασης.
Κανεις μας δεν ξερει αν αυριο θα ειμαστε ζωντανοι η μονιμοι αγνοουμενοι'.
Ο Τιλ εμεινε για λιγο σκεπτικος αναλογιζομενος οσα ειχε ακουσει απο την αδελφη του.
=====================================
-'Καποιος θα υπαρχει που να μπορει να μας βοηθησει και παραλληλα να λατρευει το χρημα' εκανε στο τελος. 'Αν τον βρουμε θα λυσουμε το προβλημα' προσθεσε.
-'Ισως οντως υπαρχει καποιος' εκανε η Λερζια. 'Μα πες μου, γιατι δεν εμεινες να βοηθησεις τον Ελλερυ ? Ειμαι σιγουρη πως θα χρειαζεται οση βοηθεια μπορουσε να εχει'.
-'Αληθεια ειναι αυτο' ειπε ο Τιλ ξεφυσωντας. 'Γιατι δεν εμεινα ε? Ακου Λερζια, η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι πως δεν εχουν καμια τυχη, ειτε μονοι τους ειτε με βοηθεια. Αυτο που εχουν ν' αντιμετωπισουν δεν ειναι κατι το απλο και συνηθισμενο. Ειμαι απολυτα σιγουρος πως δεν θα τα καταφερουν. Ετσι, αφου οτι γνωριζουμε μεχρι σημερα θα καταστραφει, ισως και πολυ συντομα μαλιστα, αποφασισα πως ηθελα να περασω οσο χρονο απομενει μαζι με καποιον αγαπημενο μου. Και συ εισαι οτι πιο σημαντικο και πολυτιμο εχω στην ζωη μου. Δεν θα ηθελα οταν συμβουν ολα αυτα που θα γινουν να εισαι μονη σου, καταλαβες' ?
Η Λεζια χαμογελασε και τον αγκαλιασε τρυφερα.
=================================
Η αινιγματικη μορφη πανω στον αστεροειδη ατενισε την μεγαλοπρεπεια και την απεραντοσυνη που την περιεβαλλε. Ηταν ενα κομματι αυτης της μεγαλοπρεπειας και της απεραντοσυνης και η ιδια, ειχε συμβαλλει κι αυτη την διατηρηση ολου αυτου του υπεροχου καμβα. Και τωρα ολα κινδυνευαν απο την μια στιγμη στην αλλη, μεσα στην διαρκεια ενος ανοιγοκλεισιματος βλεφαρου, να χαθουν οριστικα. Το χειροτερο ηταν πως σχεδον γνωριζε τι θα ηταν αυτο που θα τ' αντικαθιστουσε κι αυτο διερυνε κι αλλο την ηδη υπαρχουσα ανησυχια της.
Γνωριζε απο τοτε που ειχε διαδεχτει τον Μετγκον πως αυτη η στιγμη θα ερχοταν και τιποτα δεν μπορουσε να γινει για ν' αλλαξει αυτο. Ηξερε πως θα δινοταν μια μαχη επιβιωσης, μια μαχη για εναν ανωτερο σκοπο, για ενα ευγενικο ιδεωδες που οι πιθανοτητες της να χαθει ηταν εναντια στην ιδια και σε οσους συμμεριζονταν τον σκοπο της.
Συνεχισε να κοιταει το ανεπαναληπτο θεαμα που ξετυλιγοταν μπροστα στα ματια του. Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ ειχε ενα προαισθημα πως αυτο το θεαμα δεν θα υπηρχε για πολυ ακομα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24
Προσπαθησε να χωθει ακομα πιο βαθια στην αγκαλια του αλλαζοντας θεση. Το κεφαλι της ακουμπουσε στον ωμο του ενω το νυχι της σχηματιζε αφηρημενα σχηματα πανω στο στηθος του. Ειχε βρει την πιο καταλληλη θεση και δεν ειχε σκοπο να κουνηθει ουτε εκατοστο.
-'Ξερεις τι σκεφτομουνα' ? ειπε ενω το νυχι συνεχιζε την αναρχη διαδρομη πανω του. 'Αν ολα αυτα που ακουσαμε ειναι αληθεια αυτο που ζουμε τωρα μπορει να μην υπαρχει αυριο'.
Εστρεψε το κεφαλι του, την κοιταξε, της εδωσε ενα φιλι στο μετωπο, την αγκαλιασε ακομα πιο πολυ σφιγγοντας την ενω ταυτοχρονα της χαιδευε τα μαλλια.
-'Δεν ξερω καρδια μου' ειπε στο τελος. 'Ειλικρινα δεν ξερω τι να σου πω'.
Η Βεγκατριξ ανασηκωθηκε και τον κοιταξε. Τωρα το νυχι διασκεδαζε στο μαγουλο του.
-'Δεν μπορει, καποια απ' ολα αυτα θα πρεπει να ειναι αληθεια' ειπε. 'Τι λογο θα ειχε εκεινο το ον που φυλαει τους ορκους να πει ψεμματα' ?
Ο Ριγκελ ανασηκωσε τους ωμους μην εχοντας κατι ν' απαντησει.
======================================
Βρισκονταν στον Σογκιλ λιγες μερες μονο μα αυτο που ζουσαν ειχε περισσοτερο ποσοστο αχαλινωτης φαντασιας απ'οτι η πραγματικοτητα. Ποτε δεν θα μπορουσαν να υποψιαστουν το ειδος της ζωης που εκαναν τωρα. Το σπιτι που ειχαν νοικιασει ηταν στις οχθες μιας λιμνης, τριγυρισμενη απο καθε λογης δεντρα και λουλουδια ενω ακριβως απεναντι ενας εντυπωσιακος καταρρακτης εχυνε τα νερα του μ' ενα νανουριστικο βομβο μεσα στην λιμνη. Στο τελος του μηνα, αν το μερος εξακολουθουσε να ασκει πανω τους την ιδια σαγηνευτικη μαγεια οπως τωρα ειχαν το δικαιωμα να το αγορασουν και να μεινουν μονιμα εκει. Η κοντινοτερη υπαρξη βρισκοταν αρκετα μακρια, ηταν απομονωμενοι σ' ενα μερος που ειχαν συνηθισει να βλεπουν μονο σε διαφημιστικα φυλλαδια κι αυτο τους ειχε επιφερει μια απιστευτη γαληνη και ηρεμια.
Απλα υπηρχαν στιγμες, οπως αυτο το ηλιοβασιλεμα που βρισκονταν αγκαλια παρακολουθωντας το τελευταιο φως της ημερας να παιγνιδιζει με τα νερα του καταρρακτη, που το μυαλο τους ετρεχε σε ολα αυτα που ειχαν επιλεξει ν' αφησουν πισω.
===================================
-'Δεν σου κρυβω πως φοβαμαι για τον Ελ' ειπε η Τριξι. 'Αναρωτιεμαι πως θα τα βγαλει περα. Δεν ειναι αυτο που ξερει να κανει, αυτο ειναι κατι πολυ πιο επικινδυνο και μεγαλο'.
-'Ετσι νοιωθω και εγω μωρο μου μα ερχεται καποια στιγμη, μια ωρα που ο καθενας πρεπει να τραβηξει την γραμμη των οριων του' ειπε ο Ριγκελ. 'Αυτο που εχουμε τωρα εδω, οι δυο μας, δεν το αλλαζω με τιποτα. Απο την αρχη που ειμαστε μαζι παντα κατι τετοιο ειχα στο μυαλο μου για μας. Και τωρα συμβαινει, υπαρχει. Καταλαβαινω το διακυβευμα αλλα το μονο που ποθει η ψυχη μου εισαι εσυ κι ολο αυτο' προσθεσε κανοντας μια κυκλικη κινηση στον αερα. 'Δεν θα καναμε εμεις την διαφορα αναμεσα στην σωτηρια η την καταστροφη του συμπαντος. Αλλα αν επιλεγαμε να μεινουμε πισω θα καταστρεφαμε τουτο δω' συμπληρωσε.
Η Βεγκατριξ τον αγκαλιασε και τον φιλησε ζεστα στα χειλη.
-'Ξερεις τι φοβαμαι πιο πολυ απ' ολα' ? του ειπε φυλακιζοντας το χερι του στο δικο της. 'Αν ο Ελ αποτυχει ολα αυτα εδω θα σβησουν μεσα σε μια στιγμη κι εμεις μαζι'.
================================
-'Το περιμενες ποτε οτι θα ερχοταν καποια στιγμη που θα ζουσαμε κατι τετοιο φιλε μου' ? ρωτησε ο Νεκαρ ενω ταυτοχρονα δροσιζε το λαρυγγι του μ' ενα πολυχρωμο υγρο.
-'Η αληθεια ειναι πως οχι' απαντησε ο Μερανγκ. 'Χαλαλι τα χρηματα που πληρωσαμε για να βρισκομαστε τωρα εδω. Ουτε στα πιο τρελα μας ονειρα ε' ?
-'Νομιζω πως καθε χρηματικο αντιτιμο ειναι μικρο για ν' αποκτησεις ολο αυτο'.
-'Και επισημα κατοικοι του Ζιγκετ πια' ειπε ο Νεκαρ σηκωνοντας το ποτηρι του. 'Νομιζω πως αυτο απαιτει μια προποση ανταξια του μεγαλειου που απολαμβανουμε'.
-'Αλλη μια προποση' ? εκανε χαμογελωντας ο Μερανγκ. 'Εχω χασει πια το μετρημα απο τις προποσεις. Ποσες εχουμε κανει πια απο τοτε που ηρθαμε εδω' ?
Οι δυο αντρες ξεσπασαν σε γελια. Μολις ηρεμησαν προχωρησαν σε μια ακομη προποση.
-'Μακαρι αυτο που ζουμε να μην τελειωσει ποτε' ειπε Μερανγκ.
-'Θα πιω σ' αυτο λοιπον' εκανε ο Νεκαρ αδειαζοντας το ποτηρι του.
================================
-'Νομιζω πως ο Τιλ εκανε λαθος επιλογη καταληγωντας να παει στην αδελφη του' εκανε ο Μερανγκ. 'Δεν ξερω πως θα ειναι εκει τα πραγματα αλλα σιγουρα οχι οπως εδω' προσθεσε.
-'Επρεπε να παει' εκανε ο Νεκαρ. 'Εξ' αλλου απ' οτι ειπε θα κατσει λιγο να την δει και μετα θα ερθει προς τα εδω. Κανε λιγη υπομονη'.
-'Μου ειχε εκμυστηρευτει καποια στιγμη πως η αδελφη του αντιμετωπιζε διαφορα θεματα στον Ρουγκαν' ειπε ο Μερανγκ. 'Και ξερεις πως καταληγουν συνηθως αυτα τα πραγματα. Αν σε αγκαλιασουν τα προβληματα αλλων ειναι σιγουρο πως θα σε παρασυρουν και θα σε πνιξουν'.
-'Γι αυτο και μεις επιλεξαμε να ερθουμε εδω αντι να μεινουμε πισω και να συνδραμουμε τον Ελλερυ' ? εκανε ο Νεκαρ ενω το προσωπο του σοβαρεψε αποτομα.
-'Ναι, ισως και γι αυτο Νεκαρ' εκανε με μια δοση αγανακτησης ο Μερανγκ. 'Ποιος ξερει τι θα καναμε τωρα αν ειχαμε μεινει πισω να βοηθησουμε. Σιγουρα παντως οχι αυτο εδω'.
Το χερι του Νεκαρ ειχε αρχισει να παιζει με το ποτηρι του.
=================================
-'Δεν ξερω φιλε, δεν ξερω' εκανε ο Νεκαρ. ' Ο Ελ δεν ηταν μονο συνεργατης, ηταν και φιλος μας. Νομιζω πως πολυ ευκολα και γρηγορα τραβηξαμε την ουρα μας εξω απ' ολα αυτα'.
-'Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου φιλε' ειπε ο Μερανγκ. 'Ο Ελ ηταν και δικος μου φιλος, μην το ξεχνας. Αλλα δεν ειναι ουτε δικη μου ουτε δικη σου υπαιτιοτητα αν η μοιρα του συνδεθηκε αρρηκτα μ' εκεινον τον παραξενο τυπο που φυλουσε τους ορκους. Ο Ελλερυ δεν ειχε επιλογη, το θυμασαι, εμεις ειχαμε επιλογη και διαλεξαμε αυτο. Τι νομιζεις πως θα εκανε ο Ελ αν μπορουσε να διαλεξει ? Θα ελεγε 'επιτελους τ' ονειρο της ζωης μου ν' αναμετρηθω με καποιον που σκεφτεται και μπορει να καταστρεψει το συμπαν εγινε πραγματικοτητα' η θα εκανε κι αυτος οτι καναμε κι εμεις ? Εξ' αλλου για τον Ελ μιλαμε. Το κοκκαλακι της νυχτεριδας εχει φιλε, δεν εχει παθει ποτε τιποτα και να μου το θυμηθεις, ουτε τωρα θα παθει'.
-'Μακαρι' ειπε ο Νεκαρ. 'Μακαρι να τα καταφερουν για το καλο ολων μας' συμπληρωσε.
-'Θα πιω σ' αυτο' εκανε ο Μερανγκ αδειαζοντας μονορουφι το ποτηρι του.
==============================
-'Αν ολα αυτα τα ακουγα απο καποιον αλλο θα τον ειχα περασει σιγουρα για τρελο' ειπε η γυναικα φανερα προβληματισμενη. 'Οτι μου ειπες απλα μοιαζει απιστευτο'.
-'Καταλαβαινω απολυτα Λερζια' απαντησε ο Τιλ. 'Σκεψου πως αισθανθηκαμε εμεις οταν μας τα ειπε ο Ελλερυ ενω παραλληλα ζουσαμε ηδη απεριγραπτες καταστασεις'.
-'Και πισω εμειναν μονο ο Γκραφ με τον Κουλσακ' ? ρωτησε η γυναικα. 'Οι υπολοιποι' ?
-'Ολοι κατι ειχαμε να κανουμε' ειπε ο Τιλ. 'Η Τριξ με τον Ριγκελ στον Σογκιλ, ο Νεκαρ με τον Μερανγκ στον Ζιγκετ κι εγω αποφασισα να επισκεφτω την αγαπημενη μου αδελφουλα μετα απο τοσο πολυ καιρο που ειχα να ερθω στον Ρουγκαν'.
-'Την χειροτερη στιγμη διαλεξες για να ερθεις Τιλ' ειπε η αδελφη του. 'Εδω τα πραγματα εχουν αλλαξει πολυ απο την τελευταια φορα που θυμασαι. Η καινουργια κυβερνηση δεν χαριζεται σε κανεναν. Οι νομοι εχουν γινει πολυ πιο αυστηροι, ο ελεγχος που θελουν να εχουν πανω στον καθενα μας εχει σφιξει πολυ και αρκετοι μεχρι στιγμης εχουν απλα εξαφανιστει'.
================================
-'Οντως εχουν αλλαξει τα πραγματα' εκανε ο Τιλ. 'Προς το χειροτερο'.
-'Ναι και δεν φαινεται λυση πουθενα. Ολοι εμεις που διαφωνουσαμε απο την αρχη στο τροπο διακυβερνησης που βλεπαμε να ερχεται δεν ειμαστε απλα γνωστοι αντιφρονουντες. Μας παρακολουθουν συνεχως περιμενοντας την ευκαιρια να κανουμε καποιο λαθος. Μετα θα φροντισουν να μας εξαφανισουν κι εμας οπως ολους τους αλλους'.
-'Νομιζω πως καλα θα κανεις να μαζεψεις τα πραγματα σου και να του δινουμε απο εδω το συντομοτερο. Ο Νεκαρ με τον Μερανγκ μας περιμενουν στον Ζιγκετ'.
-'Φοβαμαι πως δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα' εκανε η Λερζια. 'Η διαδικασια για να φυγει καποιος εχει αλλαξει, αυτα που ζητανε δεν τα εχει σχεδον κανεις. Προσπαθουν να μας κρατησουν εδω φοβουμενοι πως αν φυγουμε μπορει να δημιουργησουμε θυλακες αντιστασης.
Κανεις μας δεν ξερει αν αυριο θα ειμαστε ζωντανοι η μονιμοι αγνοουμενοι'.
Ο Τιλ εμεινε για λιγο σκεπτικος αναλογιζομενος οσα ειχε ακουσει απο την αδελφη του.
=====================================
-'Καποιος θα υπαρχει που να μπορει να μας βοηθησει και παραλληλα να λατρευει το χρημα' εκανε στο τελος. 'Αν τον βρουμε θα λυσουμε το προβλημα' προσθεσε.
-'Ισως οντως υπαρχει καποιος' εκανε η Λερζια. 'Μα πες μου, γιατι δεν εμεινες να βοηθησεις τον Ελλερυ ? Ειμαι σιγουρη πως θα χρειαζεται οση βοηθεια μπορουσε να εχει'.
-'Αληθεια ειναι αυτο' ειπε ο Τιλ ξεφυσωντας. 'Γιατι δεν εμεινα ε? Ακου Λερζια, η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι πως δεν εχουν καμια τυχη, ειτε μονοι τους ειτε με βοηθεια. Αυτο που εχουν ν' αντιμετωπισουν δεν ειναι κατι το απλο και συνηθισμενο. Ειμαι απολυτα σιγουρος πως δεν θα τα καταφερουν. Ετσι, αφου οτι γνωριζουμε μεχρι σημερα θα καταστραφει, ισως και πολυ συντομα μαλιστα, αποφασισα πως ηθελα να περασω οσο χρονο απομενει μαζι με καποιον αγαπημενο μου. Και συ εισαι οτι πιο σημαντικο και πολυτιμο εχω στην ζωη μου. Δεν θα ηθελα οταν συμβουν ολα αυτα που θα γινουν να εισαι μονη σου, καταλαβες' ?
Η Λεζια χαμογελασε και τον αγκαλιασε τρυφερα.
=================================
Η αινιγματικη μορφη πανω στον αστεροειδη ατενισε την μεγαλοπρεπεια και την απεραντοσυνη που την περιεβαλλε. Ηταν ενα κομματι αυτης της μεγαλοπρεπειας και της απεραντοσυνης και η ιδια, ειχε συμβαλλει κι αυτη την διατηρηση ολου αυτου του υπεροχου καμβα. Και τωρα ολα κινδυνευαν απο την μια στιγμη στην αλλη, μεσα στην διαρκεια ενος ανοιγοκλεισιματος βλεφαρου, να χαθουν οριστικα. Το χειροτερο ηταν πως σχεδον γνωριζε τι θα ηταν αυτο που θα τ' αντικαθιστουσε κι αυτο διερυνε κι αλλο την ηδη υπαρχουσα ανησυχια της.
Γνωριζε απο τοτε που ειχε διαδεχτει τον Μετγκον πως αυτη η στιγμη θα ερχοταν και τιποτα δεν μπορουσε να γινει για ν' αλλαξει αυτο. Ηξερε πως θα δινοταν μια μαχη επιβιωσης, μια μαχη για εναν ανωτερο σκοπο, για ενα ευγενικο ιδεωδες που οι πιθανοτητες της να χαθει ηταν εναντια στην ιδια και σε οσους συμμεριζονταν τον σκοπο της.
Συνεχισε να κοιταει το ανεπαναληπτο θεαμα που ξετυλιγοταν μπροστα στα ματια του. Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ ειχε ενα προαισθημα πως αυτο το θεαμα δεν θα υπηρχε για πολυ ακομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου