KATERINA MOUSTAKI












                                          Η ΣΚΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ










Ο ηχος ηταν τοσο δυνατος που την εκανε να πεταχτει απο το κρεβατι της. Με την καρδια της να χτυπα σαν τρελη και τους παλμους της να εχουν αυξηθει υπερβολικα κοιταξε τριγυρω της. Η αιτια του θορυβου λειτουργησε αμεσα κατασταλτικα. Το παραθυρο στον δεξιο τοιχο, στο βαθος, ειχε ανοιξει διαπλατα και τα φυλλα του ειχαν χτυπησει με δυναμη τον τοιχο. Ακομα και τωρα ηταν ασταθη αφου ο αερας που λυσσομανουσε εξω εμοιαζε να εχει κι αλλα σχεδια γι αυτα. Μια αποτομη αισθηση ψυχους την περιεβαλλε κανοντας την να τραβηξει το σεντονι ακομα πιο πανω της. Εριξε μια ματια στο κομοδινο στ' αριστερα της. Το ψηφιακο ρολοι με τις σμαραγδενιες ενδειξεις εδειχνε πως σε δεκα περιπου λεπτα η ωρα θα ηταν τρεις. Παντα στ' αριστερα της αλλα πολυ πιο κοντα, η θεση διπλα της στο κρεβατι ηταν ακομα αδεια. Κουνησε το κεφαλι της ενω ενα πικρο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο της. Αναρωτηθηκε για την χρησιμοτητα ενος τοσο μεγαλου κρεβατιου πια και το χαμογελο μεγαλωσε μαζι με την αισθηση της πικρας. 
'Να μας στοιχειωνει το παρελθον αφου το μελλον ειναι ανυπαρκτο' σκεφτηκε. 
                   ==================================
Στραφηκε προς τα δεξια, στο δικο της κομοδινο αυτη τη φορα. Μολονοτι δεν υπηρχε αναμμενο φως στο δωματιο η πανσεληνος εξω αντικαθιστουσε μια χαρα καθε τεχνητο φως. Κοιταξε τα μπουκαλακια που ηταν αραδιασμενα πανω στο κομοδινο κι ασυναισθητα πηρε ενα στα χερια της. Ηταν αυτο ακριβως που χρειαζοταν. Μπορει τα υπολοιπα μπουκαλακια με τα φαρμακα να ηταν λιαν απαραιτητα και χρησιμα σε αλλες στιγμες της ημερας, ομως τωρα μονο ενα υπνωτικο χαπι θα την βοηθουσε να ξαναπεσει για υπνο. Ηταν ολα συνταγογραφημενα απο σοβαρους κι ευηποληπτους γιατρους που ειχαν ενα και μονο μειονεκτημα. Απαντες ηταν εγκαρδιοι φιλοι του Μαλκολμ, του αντρα της, που θα εκαναν τα παντα για να γινει καλα η Νινα. Οχι πως η Νινα ειχε καποιο συγκεκριμενο προβλημα. Απλα απο τοτε που αρχικα υποψιαστηκε και μετα επιβεβαιωσε πως ο Μαλκολμ την απατουσε με διαφορες ερωμενες κατ' εξακολουθηση τα νευρα της κλονιστηκαν. Οι συνεχεις καυγαδες, οι αντεγκλησεις κι ενιοτε οι βαριες κουβεντες επετειναν το προβλημα για την Νινα. Απο την αλλη, ο Μαλκολμ ηταν μια χαρα.
                     ==================================
Ειχε φτασει στο σημειο να πιστευει πως οι φαρμακευτικες οδηγιες που επρεπε ν' ακολουθησει την χειροτερευαν αντι να της βελτιωσουν την υγεια. Φυσικα οταν μιλησε γι αυτο ανοιχτα στον Μαλκολμ η λυση βρεθηκε αμεσα. Νεα χαπια, πιο ενισχυμενα, για τις παραισθησεις που ειχε.
Ολα αυτα την εξαντλουσαν καθημερινα ολο και πιο πολυ με αποτελεσμα οι ατονιες, οι ημικρανιες, η απωλεια προσανατολισμου κι ενα σωρο αλλα να γινουν αναποσπαστο τμημα της ζωης της. Κοιταξε και παλι το ρολοι που τωρα εδειχνε σχεδον τρεις. Δεν ειχε νοημα να τα σκεφτεται εκεινη τη στιγμη, αυτο που προειχε ηταν να πεσει και παλι για υπνο. Πρωτα βεβαια θα επρεπε να σηκωθει και να σφαλισει το παραθυρο αν δεν ηθελε να εχει αλλες ενοχλησεις στην διαρκεια της νυχτας. Το ματι της επεσε τυχαια στον αριστερο τοιχο που ηταν σχεδον ολοκληρος λουσμενος στο ασημενιο φως του φεγγαριου. Στην γωνια κατω δεξια φαινοταν η σκια των κλαδιων του φοινικα που υπηρχε εξω απο το δωματιο της. Εμεινε για λιγο να παρακολουθει την παλη των κλαδιων με τον αερα που αποτυπωνοταν στον τοιχο κι εκανε να σηκωθει.
                          ==================================
Τοτε ειδε την αλλη σκια στην αριστερη, πανω ψηλα, γωνια του τοιχου. Παραξενο. Το σχημα της εμοιαζε σαν ενος θαλασσιου αστερια με πολυ μικρες ακρες. Αναρωτηθηκε ποιο μπορει να ηταν εκεινο το αντικειμενο που χαρη στο φως του φεγγαριου η σκια του στολιζε τον τοιχο της. Εριξε μια ματια στο δωματιο προσπαθωντας να υπολογισει απο την θεση της σκιας μα κανενα αντικειμενο δεν ειχε σχημα αστερια. Ισως να ηταν κατι απ' εξω, σκεφτηκε κι εκανε να σηκωθει. Και αυτη τη φορα, για διαφορετικο λογο, εμεινε ξαπλωμενη στο κρεβατι. Η σκια του αστερια δεν ηταν σταθερη, εμοιαζε να κινειται αργα μα σταθερα πανω στον τοιχο κινουμενη προς την μερια της σκιας των κλαδιων του φοινικα. Εκεινη τη στιγμη η πτωση ενος κεραυνου, καπου κοντα, την εκανε ν' αναπηδησει βγαζοντας ταυτοχρονα μια κραυγη. Κοιταξε εξω. Συντομα θα ξεσπαγε καταιγιδα κι εκεινη ηταν μονη στο σπιτι. Εστρεψε ξανα το βλεμμα στον τοιχο.
Το μπουκαλακι με τα υπνωτικα χαπια επεσε ασυναισθητα απο το χερι της. Αυτο που εβλεπε απαιτουσε αλλου ειδους χαπια, εκεινα για τις παραισθησεις.
                       ===============================
Η αγνωστη σκια ειχε φτασει στην σκια του φοινικα. Ισως ηταν η κινηση που εκαναν λογω του αερα μα ξαφνικα της δημιουργηθηκε η εντυπωση πως τα κλαδια προσπαθουσαν με καθε τροπο ν' αποφυγουν την επαφη μ' εκεινη τη σκια. Δεν τα καταφεραν. Αυτο που επακολουθησε ηταν εφιαλτικο, για δε τα δεδομενα της Νινα ανατριχιαστικο. Η σκια του αστερια υπερκαλυψε αυτην των κλαδιων και μεσα σε λιγα δευτερολεπτα την απομυζησε. Τωρα υπηρχε μονο εκεινη η αποκοσμη σκια, πιο μεγαλη και οπως διαπιστωσε τρομοκρατημενη η Νινα πιο γρηγορη.
Απο εκει που ηταν μπορουσε να δει λογικα ενα μικρο τμημα του φοινικα απ' εξω απο το δωματιο της οπως ειχε κανει πολλες φορες αλλοτε. Τωρα δεν εμοιαζε να υπαρχει τιποτα εξω.
Προσπαθουσε ακομα να καταλαβει αν ολα αυτα ηταν παραισθησεις του ταραγμενου μυαλου της η πραγματικοτητα οταν μια νεα σκια επεσε πανω στον τοιχο. Το τραπεζακι με τις δυο καρεκλες στο μεσον του δωματιου της απεικονιζοταν τωρα στον αριστερο τοιχο. Ενα κυμα ανειπωτου πανικου ηρθε απο το πουθενα και κατελαβε καθε γωνια του μυαλου της.
                          =================================
Μολις η εξωπραγματικη εκεινη σκια αγγιξε αυτην του τραπεζιου με τις καρεκλες τ' αντικειμενα απλα εξαφανιστηκαν απο το δωματιο σαν να μην ειχαν υπαρξει ποτε. Οσο προσπαθουσε να βρει μια λογικη εξηγηση τοσο ενοιωθε το μυαλο της να γλυστραει σ' ενα σκοτεινο, αβυσσαλεο κενο.
Ενστικτωδως κοιταξε το ψηφιακο ρολοι. Δεν υπηρχε καμια ενδειξη επανω του. Θυμηθηκε πως λειτουργουσε με μπαταρια και ρευμα. Αυτην τη στιγμη ηταν συνδεμενο με το ρευμα αρα...
Απλωσε το χερι της στον διακοπτη του ηλεκτρικου πανω απο το κρεβατι της. Οσες φορες και να τον ανεβοκατεβασε δεν υπηρξε φως. Πανικοβληθηκε ακομα περισσοτερο. Παραδοξως αυτο της εφερε στην επιφανεια και καποιες λογικες σκεψεις. Η σκια εμοιαζε να ζουσε μεσα στο φως του φεγγαριου, επομενως αν με καποιο τροπο αυτο σταματουσε ισως η σκια να χανοταν. Μα πως θα το εκανε αυτο ? Με την πορεια που διεγραφε η σεληνη καποια στιγμη το φως της θα ελουζε ολη την πλευρα στην οποια βρισκοταν και κατ' επεκταση και την ιδια. Πεταχτηκε απο το κρεβατι και κολλησε το κορμι της στον τοιχο πισω της. 
                         ==================================
Το επομενο λεπτο ηταν χρονος πειραματισμου. Ενα μπουκαλακι με φαρμακα βρεθηκε να διασχιζει τον αερα μα δεν εφτασε ποτε σε καποιον προορισμο. Μολις η σκια του αποτυπωθηκε στον τοιχο μια προεκταση του αστερια το ειχε ηδη ενσωματωσει με αποτελεσμα το αντικειμενο να εξαφανιστει δια παντος. Μια ατζεντα στο κομοδινο της ειχε την ιδια τυχη. Εστρεψε το βλεμμα της και παλι στην σκια στον τοιχο. Ειχε αυξησει τις διαστασεις της απο το αρχικο της μεγεθος και η αισθηση που ειχε ηταν πως ειχε αυξησει και την ταχυτητα της. Μια φωνουλα λογικης της ουρλιαζε να σταματησει να την τροφοδοτει με σκιες αν ηθελε ν' αποφυγει την πληρη γιγαντωση της. Οση ωρα προσπαθουσε να επεξεργαστει τα γεγονοτα που εκτυλισσονταν μπροστα της το χαλακι που ειχε μπροστα απο το κρεβατι της επεσε κι αυτο θυμα της ακορεστης πεινας της σκιας. Συνειδητοποιησε πως η μονη της ελπιδα ηταν να επιστρεψει εγκαιρα ο Μαλκολμ απ' οπου ηταν και να την βοηθουσε. Δεν ειχε ιδεα τι ωρα θα γυρνουσε, συνηθως οταν εκεινος επεστρεφε η Νινα κοιμοταν. Ενα δευτερο, πιο εντονο κυμα πανικου την σαρωσε.
                   =======================================
Ξαφνικα το φως εξαφανιστηκε και μαζι μ' αυτο χαθηκε και η σκια. Δεν υπηρχε πια τιποτα στον τοιχο. Το ταραγμενο της μυαλο κατορθωσε να βρει την σωστη ερμηνεια για το γεγονος. Καποιο συννεφο ειχε προσωρινα καλυψει το φως του φεγγαριου αλλα θα διαρκουσε αρκετα για να προλαβει να διασχισει το δωματιο ? Η πρωτη εντολη που εδωσε στα ποδια της για να κινηθουν αγνοηθηκε, η δευτερη βρηκε ανταποκριση. Πολυ προσεκτικα αρχισε να βαδιζει προς την αλλη μερια του δωματιου. Για μια στιγμη πιστεψε πως θα τα καταφερνε, ηταν τοσο κοντα. Η σταδιακη επανεμφανιση του φωτος την εκανε να οπισθοχωρησει πανικοβλητη. Ισως το επομενο συννεφο να διαρκουσε περισσοτερο, ισως την δευτερη φορα να τα καταφερνε. Δυστυχως το φως οχι μονο ειχε επανακαμψει για τα καλα αλλα ειχε πλησιασει ακομα περισσοτερο. Μολις τωρα αγγιζε την ακρη του κρεβατιου της με το αναμενομενο αποτελεσμα. Ειχε κολλησει ξανα πισω στον τοιχο με τα μονα αντικειμενα αριστερα και δεξια της να ειναι τα δυο κομοδινα. Ενοιωσε τα ποδια της να λυγιζουν και σωριαστηκε στο πατωμα.
                          ===================================
Μια απροσδοκητη γαληνη απλωσε αποτομα τα διχτυα της και την κατελαβε εξ' ολοκληρου. Η αισθηση του ν' αφεθει στο μοιραιο λειτουργησε σαν βαλσαμο στο κατακερματισμενο μυαλο της. Η επιπονη προσπαθεια ν' αποφυγει το μοιραιο την εξαντλουσε περισσοτερο απ' την απλη αποδοχη. Καταλαβαινε πως δεν υπηρχε τροπος να γλυτωσει μα αυτο που την ενδιεφερε πια ηταν ο τροπος με τον οποιο θα συνεβαινε αυτο. Τρομοκρατημενη, ουρλιαζοντας σε μια γωνια, παρακαλωντας για μια βοηθεια που δεν υπηρχε πουθενα ? Σηκωθηκε αποτομα ορθια.
Οτι και να ηταν αυτος ο εφιαλτης που βρισκοταν στον τοιχο του δωματιου της δεν θα του εδινε αυτη την ικανοποιηση. Το τρεμουλο που ενοιωθε στα ποδια εξαφανιστηκε ως δια μαγειας. 
Εκανε δυο βηματα μπροστα και σταματησε λιγα εκατοστα απο την ακρη της δεσμης του φωτος. Σε ελαχιστα δευτερολεπτα αυτο το φως θα την ειχε αγγιξει. Εριξε μια τελευταια ματια στην σκια που συνεχιζε ν' αναδευεται στον τοιχο και προχωρησε ακομα ενα βημα. Τωρα πια ηταν ολοκληρη λουσμενη μεσα στην φεγγαραδα που υπηρχε στο δωματιο.
                         ===================================
Αυτη η τελευταια τροφη ηταν διαφορετικα απο τις αλλες, το ενοιωθε. Δεν ηταν μονο το μεγεθος η η ταχυτητα που παρουσιασαν αποτομη βελτιωση αλλα ειχε προστεθει κατι ακομα που δεν μπορουσε να καταλαβει τι ηταν. Για πρωτη φορα η εννοια σκεψη επισκεφθηκε την σκια. Αλλη μια τροφη αυτου του βεληνεκους ισως της εδινε την δυνατοτητα ν' αποκολληθει απο εκει που ηταν φυλακισμενη, ισως ν' αποκτουσε δικη της υποσταση. Το πληθος των πρωτογνωρων εμπειριων που την κατεκλυζαν διεκοψε ενας θορυβος σε σχετικα κοντινη αποσταση. Εμεινε ακινητη περιμενοντας. Ο Μαλκολμ ανοιξε την πορτα του δωματιου και κοντοσταθηκε. Τι συνεβαινε εδω ? Που ειχαν παει ολα τα επιπλα ? Που ηταν η Νινα ? Ο θορυβος απο τα παντζουρια που χτυπουσαν στο φυσημα του αερα του τραβηξε την προσοχη. 
'Αυτη η γυναικα πια ηταν ανικανη ακομα και για το πιο απλο' σκεφτηκε.
Βαδισε προς το παραθυρο περπατωντας μεσα στο ασημι φως του ολογιομου φεγγαριου μουρμουριζοντας ακαταληπτα. Δεν καταφερε ουτε καν να το ακουμπησει. 








                                                                   ΤΕΛΟΣ