Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22
-'Εγω γηινος' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Δεν ξερω απο που παιρνεις τις πληροφοριες σου μα ειναι σιγουρα λαθος. Ξερω πολυ καλα απο που καταγομαι, δεν εχω καμια σχεση με την Γη'.
-'Σε αφησα ολην αυτη την ωρα να πεις οτι ειχες μεσα στο μυαλο σου. Στηλιτευσες πολλα απ' αυτα που εχω κανει, διαφωνησες, απερριψες. Μα δεν εχω κανενα προβλημα μ' αυτο. Βλεπεις, εσυ στηριξες τα λεγομενα σου με κριτηριο τα συναισθηματα σου, ειδες τα παντα απο μια οπτικη γωνια διαφορετικη απο την δικη μου. Τι θα συμβει ομως αν σου αποδειξω πως εμεις οι δυο δεν διαφερουμε στην πραγματικοτητα τοσο πολυ ? Για την ακριβεια δεν διαφερουμε καθολου. Και τι θα ελεγες αν το εκανα αυτο οχι με τον τροπο που χρησιμοποιησες εσυ αλλα βασιζομενος σε αληθινα γεγονοτα, σε υπαρκτα περιστατικα ? Πιστευεις πως θα ειχες την ιδια ακομα αποψη η θα εβλεπες τα παντα διαφορετικα ? Κανονικα αυτη η συζητηση επρεπε να γινει σε αλλο χωρο και σε αλλη στιγμη, ομως ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα καλυτερα να τα ξεκαθαρισουμε ολα εδω. Συμφωνεις' ?
===================================
Ο Ελλερυ τον κοιταξε περιεργα. Αυτος ο περιεργος τυπος που απροσδοκητα γεγονοτα ειχαν συνδεσει την ζωη του μαζι του ειχε υποστει ολο του το λεκτικο ξεσπασμα, υπεμενε την διολου κολακευτικη αποψη του για εκεινον οχι με την στωικοτητα καποιου που αναγνωριζε πως οσα του ειχε προσαψει ο Ελλερυ ηταν σωστα. Του εδινε την εντυπωση πως τον ειχε αφησει να πει οτι ηθελε για να κανει κι αυτος με την σειρα του το ιδιο. Ενα υπουλο, μουλωχτο συναισθημα πως θα εβγαιναν στην επιφανεια πραγματα που καθολου δεν θα του αρεσαν τον ετρωγε εσωτερικα. Δεν ειχε ιδεα τι θ' ακουγε, δεν μπορουσε καν να υποψιαστει ουτως ωστε να προετοιμαζε τον εαυτο του για παν ενδεχομενο. Προσπαθησε να τον ψυχολογησει.
Δεν εμοιαζε με καποιον που ετοιμαζοταν να χυσει χολη με μοναδικο απωτερο σκοπο να ικανοποιηθει απο την ολικη καταρρευση του. Περισσοτερο του εμοιαζε με καποιον που ετοιμαζοταν να εκτοξευσει αληθειες γιατι θα επρεπε να λεχθουν καποια στιγμη.
-'Ενταξει' απαντησε. 'Αλλα να το ξερεις, εγω δεν ειμαι γηινος'.
================================
-'Ο Μετγκον ηταν ο πρωτος Ορκοφυλακας που υπηρξε, πριν απο μενα και τον δασκαλο μου που τον διαδεχτηκα. Συμφωνα με την συμφωνια που ειχαν συναψει οι Μεγαλοι Παλαιοι με αλλες κοσμικες θεοτητες ο Ορκοφυλακας θα προερχοταν παντα απο τον πλανητη Γη. Γι αρκετο καιρο ο Μετγκον εκανε αυτο που του οριζε η θεση και το καθηκον του με την βοηθεια ενος σκηπτρου που περιειχε ενα τμημα απ' ολους τους Μεγαλους Παλαιους. Κανεις δεν ξερει ποτε ακριβως ο Μετγκον αρχισε να σκεφτεται περισσοτερο πως θα μπορουσε ν' αποκτησει μεγαλυτερη προσωπικη δυναμη και ν' ασχολειται με το εργο του λιγοτερο. Απορροφωντας δυναμη κι ενεργεια απο το σκηπτρο εγινε μεγαλομανης, πιστεψε πως θα μπορουσε ν' ανταγωνιστει θεοτητες η ακομα και να τις αντικαταστησει. Πριν τα πραγματα επαιρναν επικινδυνη και μη αναστρεψιμη τροπη οι αρμοδιες θεοτητες φροντισαν να τον σταματησουν. Φυλακισμενος ηταν οταν ξεστομισε τον ορκο που χαρη σε σενα απελευθερωθηκε μα και παλι ολα φαινοταν να βρισκονται υπο ελεγχο. Τοτε οι θεοτητες πηραν μια αποφαση'.
==================================
-'Θα φροντιζαν να του διαγραψουν την μνημη του καθιστωντας τον ετσι ακινδυνο και τον τοποθετησαν σ' ενα πλανητη που ειχε μονο ενα κατοικισιμο μερος, την κοιλαδα Νονγκ. Οσο ο ορκος παρεμενε αιχμαλωτος ο Μετγκον ηταν αλλη μια απλη μοναδα ενος συνολου που δουλευε για το γενικοτερο καλο. Αναποφευκτα ζευγαρωσε με καποια απο την κοιλαδα. Δυστυχως οσο και να μην το συνειδητοποιουσε ο Μετγκον, σποραδικα υπολειμματα απο τον παλιο, κακο εαυτο του εβγαιναν στην επιφανεια με αποτελεσμα να γινεται οξυθυμος και ανεξηγητα βιαιος. Οι θεοτητες αποφασισαν ν' απομακρυνουν το παιδι φοβουμενες πως ο Μετγκον μπορει να του εκανε κακο. Ο χρονος περνουσε, οι κατοικοι της κοιλαδας εκαναν τον κυκλο της ζωης τους και πεθαιναν μα οχι ο Μετγκον. Ειχε φροντισει γι αυτο το σκηπτρο που ειχε τοσο καιρο στην κατοχη του επιμηκυνοντας καθε φορα τη ζωη του. Η γυναικα του αναποφευκτα πεθανε και ο Μετγκον συντομα την αντικατεστησε αποκτωντας ακομα ενα γιο. Τοτε συνεβη το ατυχημα με το σκαφος σου και η μνημη επανηλθε στον Μετγκον'.
================================
-'Δολοφονησε εν ψυχρω την καινουργια γυναικα του και τον γιο του καθως και καθε εναν που ζουσε στην κοιλαδα Νονγκ και δραπετευσε χαρη στην βοηθεια παλιων συνεργατων του. Αλλα φανταζομαι πως τα υπολοιπα λιγο πολυ τα γνωριζεις'.
-'Πολυ ωραια η αφηγηση σου, γλαφυροτατη μπορω να πω αλλα ακομα δεν καταλαβαινω τι σχεση εχω εγω με ολα αυτα' εκανε ο Ελλερυ.
Ο Ορκοφυλακας παρεμεινε αμιλητος για λιγο σαν να μην ηξερε πως ακριβως να τοποθετηθει.
Στο τελος γυρισε στον Ελλερυ και τον κοιταξε στα ματια.
-'Το παιδι που προλαβαν να παρουν οι θεοτητες απο την κοιλαδα Νονγκ πριν του κανει καποιο κακο ο Μετγκον ησουνα εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε στο τελος.
Η σιωπη που επεσε αμεσως μετα τα λεγομενα του Ορκοφυλακα ηταν απολυτη.
Ηταν φανερο πως ο Ελλερυ εψαχνε να βρει τις λεξεις για να πει κατι και δεν μπορουσε.
-'Οχι, οχι, αυτο ειναι αδυνατον' κατορθωσε να ψελλισει.
================================
-'Θα το μαθαινες καποια στιγμη ετσι κι αλλιως' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Καταλαβαινω πως νοιωθεις μα ο Μετγκον ειναι οντως ο πατερας σου'.
Ο Ελλερυ εκανε καποιες κινησεις με τα χερια του σαν να ηθελε να διωξει εναν εφιαλτη που τον αγκαλιαζε με τα βδελλυρα, αποκρουστικα χερια του προσπαθωντας να τον καταπιει σε μια ανηλιαγη κι εφιαλτικη αβυσσο που εχασκε μπροστα του.
-'Δεν μπορει, δεν μπορει'...συνεχιζε να ψελλιζει ο Ελλερυ. 'Δεν γινεται, οχι, οχι'...
Ο Ορκοφυλακας αποφασισε να του δωσει οσο χρονο χρειαζοταν για να συνειδητοποιησει οτι ειχε ακουσει. Περεμεινε σιωπηλος εχοντας τα ματια του καρφωμενα πανω του.
-'Κι αυτοι που με μεγαλωσαν ? Ποιοι ειναι αυτοι, μου λες' ?
-'Οι θεοτητες σε εδωσαν στους Βαν Ντερ Εις για να σε μεγαλωσουν με την συμφωνια οτι δεν θα μαθαινες ποτε την αληθεια. Ουτε αυτες μπορουσαν ποτε να ξερουν την τροπη που θα επαιρναν τα γεγονοτα και πως καποτε θα φταναμε σ' αυτο εδω το σημειο'.
====================================
-'Ο Μετγκον, ο πατερας μου, ξερει για μενα ? Ξερει πως ζω' ? ρωτησε ο Ελ ξεψυχισμενα.
-'Πιστευε πως εχεις πεθανει απο μια σπανια, θανατηφορα ασθενεια. Αυτο οσο ηταν υπο το καθεστως της αμνησιας. Τωρα ειναι ελευθερος, πολλες δυναμεις του εχουν επιστρεψει. Ακομα και να μην το εχει καταλαβει μεχρι στιγμης ειναι ζητημα χρονου μεχρι να το ανακαλυψει. Ειναι και η δυναμη του αιματος βλεπεις. Προς το παρον το γεγονος του ειναι αγνωστο'.
-'Τα ηξερες ολα, τα γνωριζες απο την αρχη' ξεσπασε ο Ελλερυ. 'Τι θελεις απο μενα' ?
Ο Ορκοφυλακας ηταν πανετοιμος γι αυτες τις μεταπτωσεις που ταλανιζαν τον Ελλερυ.
-'Δεν αλλαζει τιποτα σ' ολα αυτα που πρεπει να γινουν απο δω και περα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε. 'Η αποκαλυψη αυτη θα βοηθησει, δεν θα δημιουργησει προβλημα'.
-'Σοβαρα' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ? Ουτε το πραγματικο μου ονομα δεν ξερω, καταλαβαινεις ? Δεν ξερω καν ποιος ειμαι, αναθεμα σε'.
Η γνωστη σιωπη επανεκαμψε αλλη μια φορα.
===================================
-'Ξερω πως υπαρχουν φορες που καποια πραγματα πρεπει να μεινουν θαμμενα για παντα, να μην αποκαλυφθουν ποτε. Οταν η γνωση τιποτα δεν προσφερει περισσοτερο απο συσσωρευμενο ογκο πληροφοριων ειναι καλο να μην ερχονται στο φως γεγονοτα και καταστασεις που μπορει ν' αλλοιωσουν μια ηδη οργανωμενη και καλως δομημενη ισορροπια. Οταν ομως η αποκαλυψη ειναι αναποφευκτη, με ολα οσα αυτη η αποκαλυψη συνεπαγεται, τοτε ειναι προτιμοτερο να γινεται σ' επιλεγμενο χωρο και χρονο. Δεν θ' αλλαξει σε κατι αυτο που εμαθες οτιδηποτε γυρω σου. Κανεναν δεν μπορει να επηρεασει αυτη η προσωπικη σου ιστορια εκτος απο σενα τον ιδιο. Ειναι στο δικο σου χερι ν' αποφασισεις ποσο και ποιο ελεγχο θα της επιτρεψεις να παρει.
Ο Μετγκον εξακολουθει και υφισταται, ο κινδυνος παραμενει υπαρκτος. Αν εμεις αποτυχουμε και χαθουν τα παντα μαζι τους θα χαθει κι αυτη γνωση. Αν θελεις να εξακολουθησεις να υπαρχεις για να ταλανισεις αργοτερα τον εαυτο σου πρεπει πρωτα ν' αφησεις πισω σου αυτο που ξερεις και ν' ασχοληθεις μ' αυτο που βαραινει τους ωμους σου'.
==================================
-'Δεν ξερω πως λειτουργειτε εσεις οι κατι σαν θεοι, δεν υπηρξα τιποτα περισσοτερο απο εναν θνητο που απλα προσπαθουσε να βγαλει την μερα. Ισως εσεις εχετε βρει τον τροπο να διαχειριζεστε τετοιες περιπτωσεις αλλα για μας, για μενα, εναν γηινο οπως προσφατα εμαθα, αυτες οι καταστασεις μας επηρεαζουν και θελουμε τον χρονο μας. Οχι πως πιστευω πως εισαι ενα κυνικο, αχρωμο, αοσμο κι αγευστο ον αλλα θα σου δωσω μια συμβουλη που καλα θα κανεις να την ακουσεις γιατι εκτος του οτι ειναι δωρεαν ισως να ειναι και το πρωτο λιθαρακι σ' ενα οικοδομημα που εμεις ονομαζουμε 'αισθηματα'. Τωρα για να ειμαι ειλικρινης πως μπορει να επιτευχθει κατι τετοιο οταν εχεις απεναντι σου καποιον που εκανε αυτο που κανεις αλλος δεν πραγματοποιησε για μια γυναικα μονο και μονο στο τελος για να τα παρατησει δεν ξερω. Και ξερεις κατι ακομα ? Δεν ηταν η Αιναρ αυτη που εγκατελειψες, ηταν το ιδιο το πνευμα και το νοημα που αυτη η γυναικα σου εβγαζε, αυτη που παρατησες ηταν η αγαπη η ιδια'.
Σταματησε αντιλαμβανομενος πως πλεον ειχε γινει περαν του δεοντος πικροχολος.
==================================
-'Ετσι πιστευεις' ? εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Τελικα εμεις οι δυο μοιαζουμε πολυ' συμπληρωσε.
'Ισως οι κλιμακες μας να διαφερουν αλλα στην ουσια κανουμε τα ιδια πραγματα.
-'Να με συγχωρει η χαρη σου αλλα δεν μοιαζουμε καθολου' εκανε ο Ελλερυ.
-'Υποστηριξες πριν πως εγκατελειψα την Αιναρ κι οτι αυτη πρεσβευε για ανωτερα ιδανικα, υψηλα ιδεωδη και αλλα παρεμφερη. Ειπες ακομα πως ουσιαστικα εγκατελειψα την αγαπη την ιδια, πως κοιταξα μονο τον εαυτο μου, ετσι δεν ειναι' ? ρωτησε ο ο Ορκοφυλακας.
-'Που το πας, δεν καταλαβαινω' εκανε ο Ελλερυ. 'Αν ειναι κατι που θελεις να πεις καντο. Εδω μου αποκαλυψες πως δεν ειμαι αυτος που νομιζα, αυτο θα με πειραξει' ?
-'Δεν ξερω αν ειναι η σωστη στιγμη ν' αναφερω την Μεριτα' ειπε ο Ορκοφυλακας.
Ο Ελλερυ παγωσε προς στιγμη και μετα γυρισε και τον κοιταξε με ματια που πεταγαν φλογες.
-'Ασε την Μεριτα εξω απ' ολα αυτα, ακους ? Αφησε την' συμπληρωσε με φωνη που ετρεμε.
-'Οπως την αφησες και συ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ?
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22
-'Εγω γηινος' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Δεν ξερω απο που παιρνεις τις πληροφοριες σου μα ειναι σιγουρα λαθος. Ξερω πολυ καλα απο που καταγομαι, δεν εχω καμια σχεση με την Γη'.
-'Σε αφησα ολην αυτη την ωρα να πεις οτι ειχες μεσα στο μυαλο σου. Στηλιτευσες πολλα απ' αυτα που εχω κανει, διαφωνησες, απερριψες. Μα δεν εχω κανενα προβλημα μ' αυτο. Βλεπεις, εσυ στηριξες τα λεγομενα σου με κριτηριο τα συναισθηματα σου, ειδες τα παντα απο μια οπτικη γωνια διαφορετικη απο την δικη μου. Τι θα συμβει ομως αν σου αποδειξω πως εμεις οι δυο δεν διαφερουμε στην πραγματικοτητα τοσο πολυ ? Για την ακριβεια δεν διαφερουμε καθολου. Και τι θα ελεγες αν το εκανα αυτο οχι με τον τροπο που χρησιμοποιησες εσυ αλλα βασιζομενος σε αληθινα γεγονοτα, σε υπαρκτα περιστατικα ? Πιστευεις πως θα ειχες την ιδια ακομα αποψη η θα εβλεπες τα παντα διαφορετικα ? Κανονικα αυτη η συζητηση επρεπε να γινει σε αλλο χωρο και σε αλλη στιγμη, ομως ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα καλυτερα να τα ξεκαθαρισουμε ολα εδω. Συμφωνεις' ?
===================================
Ο Ελλερυ τον κοιταξε περιεργα. Αυτος ο περιεργος τυπος που απροσδοκητα γεγονοτα ειχαν συνδεσει την ζωη του μαζι του ειχε υποστει ολο του το λεκτικο ξεσπασμα, υπεμενε την διολου κολακευτικη αποψη του για εκεινον οχι με την στωικοτητα καποιου που αναγνωριζε πως οσα του ειχε προσαψει ο Ελλερυ ηταν σωστα. Του εδινε την εντυπωση πως τον ειχε αφησει να πει οτι ηθελε για να κανει κι αυτος με την σειρα του το ιδιο. Ενα υπουλο, μουλωχτο συναισθημα πως θα εβγαιναν στην επιφανεια πραγματα που καθολου δεν θα του αρεσαν τον ετρωγε εσωτερικα. Δεν ειχε ιδεα τι θ' ακουγε, δεν μπορουσε καν να υποψιαστει ουτως ωστε να προετοιμαζε τον εαυτο του για παν ενδεχομενο. Προσπαθησε να τον ψυχολογησει.
Δεν εμοιαζε με καποιον που ετοιμαζοταν να χυσει χολη με μοναδικο απωτερο σκοπο να ικανοποιηθει απο την ολικη καταρρευση του. Περισσοτερο του εμοιαζε με καποιον που ετοιμαζοταν να εκτοξευσει αληθειες γιατι θα επρεπε να λεχθουν καποια στιγμη.
-'Ενταξει' απαντησε. 'Αλλα να το ξερεις, εγω δεν ειμαι γηινος'.
================================
-'Ο Μετγκον ηταν ο πρωτος Ορκοφυλακας που υπηρξε, πριν απο μενα και τον δασκαλο μου που τον διαδεχτηκα. Συμφωνα με την συμφωνια που ειχαν συναψει οι Μεγαλοι Παλαιοι με αλλες κοσμικες θεοτητες ο Ορκοφυλακας θα προερχοταν παντα απο τον πλανητη Γη. Γι αρκετο καιρο ο Μετγκον εκανε αυτο που του οριζε η θεση και το καθηκον του με την βοηθεια ενος σκηπτρου που περιειχε ενα τμημα απ' ολους τους Μεγαλους Παλαιους. Κανεις δεν ξερει ποτε ακριβως ο Μετγκον αρχισε να σκεφτεται περισσοτερο πως θα μπορουσε ν' αποκτησει μεγαλυτερη προσωπικη δυναμη και ν' ασχολειται με το εργο του λιγοτερο. Απορροφωντας δυναμη κι ενεργεια απο το σκηπτρο εγινε μεγαλομανης, πιστεψε πως θα μπορουσε ν' ανταγωνιστει θεοτητες η ακομα και να τις αντικαταστησει. Πριν τα πραγματα επαιρναν επικινδυνη και μη αναστρεψιμη τροπη οι αρμοδιες θεοτητες φροντισαν να τον σταματησουν. Φυλακισμενος ηταν οταν ξεστομισε τον ορκο που χαρη σε σενα απελευθερωθηκε μα και παλι ολα φαινοταν να βρισκονται υπο ελεγχο. Τοτε οι θεοτητες πηραν μια αποφαση'.
==================================
-'Θα φροντιζαν να του διαγραψουν την μνημη του καθιστωντας τον ετσι ακινδυνο και τον τοποθετησαν σ' ενα πλανητη που ειχε μονο ενα κατοικισιμο μερος, την κοιλαδα Νονγκ. Οσο ο ορκος παρεμενε αιχμαλωτος ο Μετγκον ηταν αλλη μια απλη μοναδα ενος συνολου που δουλευε για το γενικοτερο καλο. Αναποφευκτα ζευγαρωσε με καποια απο την κοιλαδα. Δυστυχως οσο και να μην το συνειδητοποιουσε ο Μετγκον, σποραδικα υπολειμματα απο τον παλιο, κακο εαυτο του εβγαιναν στην επιφανεια με αποτελεσμα να γινεται οξυθυμος και ανεξηγητα βιαιος. Οι θεοτητες αποφασισαν ν' απομακρυνουν το παιδι φοβουμενες πως ο Μετγκον μπορει να του εκανε κακο. Ο χρονος περνουσε, οι κατοικοι της κοιλαδας εκαναν τον κυκλο της ζωης τους και πεθαιναν μα οχι ο Μετγκον. Ειχε φροντισει γι αυτο το σκηπτρο που ειχε τοσο καιρο στην κατοχη του επιμηκυνοντας καθε φορα τη ζωη του. Η γυναικα του αναποφευκτα πεθανε και ο Μετγκον συντομα την αντικατεστησε αποκτωντας ακομα ενα γιο. Τοτε συνεβη το ατυχημα με το σκαφος σου και η μνημη επανηλθε στον Μετγκον'.
================================
-'Δολοφονησε εν ψυχρω την καινουργια γυναικα του και τον γιο του καθως και καθε εναν που ζουσε στην κοιλαδα Νονγκ και δραπετευσε χαρη στην βοηθεια παλιων συνεργατων του. Αλλα φανταζομαι πως τα υπολοιπα λιγο πολυ τα γνωριζεις'.
-'Πολυ ωραια η αφηγηση σου, γλαφυροτατη μπορω να πω αλλα ακομα δεν καταλαβαινω τι σχεση εχω εγω με ολα αυτα' εκανε ο Ελλερυ.
Ο Ορκοφυλακας παρεμεινε αμιλητος για λιγο σαν να μην ηξερε πως ακριβως να τοποθετηθει.
Στο τελος γυρισε στον Ελλερυ και τον κοιταξε στα ματια.
-'Το παιδι που προλαβαν να παρουν οι θεοτητες απο την κοιλαδα Νονγκ πριν του κανει καποιο κακο ο Μετγκον ησουνα εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε στο τελος.
Η σιωπη που επεσε αμεσως μετα τα λεγομενα του Ορκοφυλακα ηταν απολυτη.
Ηταν φανερο πως ο Ελλερυ εψαχνε να βρει τις λεξεις για να πει κατι και δεν μπορουσε.
-'Οχι, οχι, αυτο ειναι αδυνατον' κατορθωσε να ψελλισει.
================================
-'Θα το μαθαινες καποια στιγμη ετσι κι αλλιως' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Καταλαβαινω πως νοιωθεις μα ο Μετγκον ειναι οντως ο πατερας σου'.
Ο Ελλερυ εκανε καποιες κινησεις με τα χερια του σαν να ηθελε να διωξει εναν εφιαλτη που τον αγκαλιαζε με τα βδελλυρα, αποκρουστικα χερια του προσπαθωντας να τον καταπιει σε μια ανηλιαγη κι εφιαλτικη αβυσσο που εχασκε μπροστα του.
-'Δεν μπορει, δεν μπορει'...συνεχιζε να ψελλιζει ο Ελλερυ. 'Δεν γινεται, οχι, οχι'...
Ο Ορκοφυλακας αποφασισε να του δωσει οσο χρονο χρειαζοταν για να συνειδητοποιησει οτι ειχε ακουσει. Περεμεινε σιωπηλος εχοντας τα ματια του καρφωμενα πανω του.
-'Κι αυτοι που με μεγαλωσαν ? Ποιοι ειναι αυτοι, μου λες' ?
-'Οι θεοτητες σε εδωσαν στους Βαν Ντερ Εις για να σε μεγαλωσουν με την συμφωνια οτι δεν θα μαθαινες ποτε την αληθεια. Ουτε αυτες μπορουσαν ποτε να ξερουν την τροπη που θα επαιρναν τα γεγονοτα και πως καποτε θα φταναμε σ' αυτο εδω το σημειο'.
====================================
-'Ο Μετγκον, ο πατερας μου, ξερει για μενα ? Ξερει πως ζω' ? ρωτησε ο Ελ ξεψυχισμενα.
-'Πιστευε πως εχεις πεθανει απο μια σπανια, θανατηφορα ασθενεια. Αυτο οσο ηταν υπο το καθεστως της αμνησιας. Τωρα ειναι ελευθερος, πολλες δυναμεις του εχουν επιστρεψει. Ακομα και να μην το εχει καταλαβει μεχρι στιγμης ειναι ζητημα χρονου μεχρι να το ανακαλυψει. Ειναι και η δυναμη του αιματος βλεπεις. Προς το παρον το γεγονος του ειναι αγνωστο'.
-'Τα ηξερες ολα, τα γνωριζες απο την αρχη' ξεσπασε ο Ελλερυ. 'Τι θελεις απο μενα' ?
Ο Ορκοφυλακας ηταν πανετοιμος γι αυτες τις μεταπτωσεις που ταλανιζαν τον Ελλερυ.
-'Δεν αλλαζει τιποτα σ' ολα αυτα που πρεπει να γινουν απο δω και περα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε. 'Η αποκαλυψη αυτη θα βοηθησει, δεν θα δημιουργησει προβλημα'.
-'Σοβαρα' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ? Ουτε το πραγματικο μου ονομα δεν ξερω, καταλαβαινεις ? Δεν ξερω καν ποιος ειμαι, αναθεμα σε'.
Η γνωστη σιωπη επανεκαμψε αλλη μια φορα.
===================================
-'Ξερω πως υπαρχουν φορες που καποια πραγματα πρεπει να μεινουν θαμμενα για παντα, να μην αποκαλυφθουν ποτε. Οταν η γνωση τιποτα δεν προσφερει περισσοτερο απο συσσωρευμενο ογκο πληροφοριων ειναι καλο να μην ερχονται στο φως γεγονοτα και καταστασεις που μπορει ν' αλλοιωσουν μια ηδη οργανωμενη και καλως δομημενη ισορροπια. Οταν ομως η αποκαλυψη ειναι αναποφευκτη, με ολα οσα αυτη η αποκαλυψη συνεπαγεται, τοτε ειναι προτιμοτερο να γινεται σ' επιλεγμενο χωρο και χρονο. Δεν θ' αλλαξει σε κατι αυτο που εμαθες οτιδηποτε γυρω σου. Κανεναν δεν μπορει να επηρεασει αυτη η προσωπικη σου ιστορια εκτος απο σενα τον ιδιο. Ειναι στο δικο σου χερι ν' αποφασισεις ποσο και ποιο ελεγχο θα της επιτρεψεις να παρει.
Ο Μετγκον εξακολουθει και υφισταται, ο κινδυνος παραμενει υπαρκτος. Αν εμεις αποτυχουμε και χαθουν τα παντα μαζι τους θα χαθει κι αυτη γνωση. Αν θελεις να εξακολουθησεις να υπαρχεις για να ταλανισεις αργοτερα τον εαυτο σου πρεπει πρωτα ν' αφησεις πισω σου αυτο που ξερεις και ν' ασχοληθεις μ' αυτο που βαραινει τους ωμους σου'.
==================================
-'Δεν ξερω πως λειτουργειτε εσεις οι κατι σαν θεοι, δεν υπηρξα τιποτα περισσοτερο απο εναν θνητο που απλα προσπαθουσε να βγαλει την μερα. Ισως εσεις εχετε βρει τον τροπο να διαχειριζεστε τετοιες περιπτωσεις αλλα για μας, για μενα, εναν γηινο οπως προσφατα εμαθα, αυτες οι καταστασεις μας επηρεαζουν και θελουμε τον χρονο μας. Οχι πως πιστευω πως εισαι ενα κυνικο, αχρωμο, αοσμο κι αγευστο ον αλλα θα σου δωσω μια συμβουλη που καλα θα κανεις να την ακουσεις γιατι εκτος του οτι ειναι δωρεαν ισως να ειναι και το πρωτο λιθαρακι σ' ενα οικοδομημα που εμεις ονομαζουμε 'αισθηματα'. Τωρα για να ειμαι ειλικρινης πως μπορει να επιτευχθει κατι τετοιο οταν εχεις απεναντι σου καποιον που εκανε αυτο που κανεις αλλος δεν πραγματοποιησε για μια γυναικα μονο και μονο στο τελος για να τα παρατησει δεν ξερω. Και ξερεις κατι ακομα ? Δεν ηταν η Αιναρ αυτη που εγκατελειψες, ηταν το ιδιο το πνευμα και το νοημα που αυτη η γυναικα σου εβγαζε, αυτη που παρατησες ηταν η αγαπη η ιδια'.
Σταματησε αντιλαμβανομενος πως πλεον ειχε γινει περαν του δεοντος πικροχολος.
==================================
-'Ετσι πιστευεις' ? εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Τελικα εμεις οι δυο μοιαζουμε πολυ' συμπληρωσε.
'Ισως οι κλιμακες μας να διαφερουν αλλα στην ουσια κανουμε τα ιδια πραγματα.
-'Να με συγχωρει η χαρη σου αλλα δεν μοιαζουμε καθολου' εκανε ο Ελλερυ.
-'Υποστηριξες πριν πως εγκατελειψα την Αιναρ κι οτι αυτη πρεσβευε για ανωτερα ιδανικα, υψηλα ιδεωδη και αλλα παρεμφερη. Ειπες ακομα πως ουσιαστικα εγκατελειψα την αγαπη την ιδια, πως κοιταξα μονο τον εαυτο μου, ετσι δεν ειναι' ? ρωτησε ο ο Ορκοφυλακας.
-'Που το πας, δεν καταλαβαινω' εκανε ο Ελλερυ. 'Αν ειναι κατι που θελεις να πεις καντο. Εδω μου αποκαλυψες πως δεν ειμαι αυτος που νομιζα, αυτο θα με πειραξει' ?
-'Δεν ξερω αν ειναι η σωστη στιγμη ν' αναφερω την Μεριτα' ειπε ο Ορκοφυλακας.
Ο Ελλερυ παγωσε προς στιγμη και μετα γυρισε και τον κοιταξε με ματια που πεταγαν φλογες.
-'Ασε την Μεριτα εξω απ' ολα αυτα, ακους ? Αφησε την' συμπληρωσε με φωνη που ετρεμε.
-'Οπως την αφησες και συ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου