Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 76

Οσο αχνη κι αδυναμη κι αν ηταν εκεινη η λαμψη που εβλεπε στο βαθος δεν θα μπορουσε να μην την διακρινει αφου ηταν η μοναδικη πηγη φωτος μεσα σ' εκεινο το απολυτο σκοταδι που τον περιεβαλλε. Δυνατοτητα να παει προς τα εκει δεν ειχε, ομως φανηκε πως δεν ηταν κι απαραιτητο αφου εμοιαζε η λαμψη να κινειται προς το μερος του. Την εβλεπε σταδιακα ολο και να μεγαλωνει μεχρι που δεν ηταν απαραιτητο να κανει κοπο για να την διακρινει. Μετα καταλαβε πως δεν ηταν απλως μια λαμψη. Αυτο που ερχοταν αργα αλλα σταθερα καταπανω του ηταν ενας ηλιος που αποκαλυπτοταν σε ολη του την μεγαλοπρεπεια. Δεν ειχε ιδεα απο ποιο σημειο και μετα θα επρεπε θεωρητικα να νοιωσει την θερμοτητα του αλλα φανταστηκε πως ηταν απλως θεμα χρονου.

Τωρα ο μεγαλος φωτεινος δισκος αποκαλυπτοταν σε ολη του την μεγαλοπρεπεια.

Ο Μετγκον συνειδητοποιησε πως η πορεια που ακολουθουσε εκεινος ο ηλιος μπορει να ηταν επιζημιος για τον ιδιο και προσπαθησε ν' αλλαξει πορεια. Διαπιστωσε πως δεν μπορουσε να κανει τιποτα, ηταν ζητημα χρονου να συναντηθει μ' εκεινο το φλεγομενο ουρανιο σωμα.

             ======================================

Τα αηχα ουρλιαχτα του βουτηγμενα στον τρομο δεν βοηθησαν. Συντομα ηταν περικυκλωμενος απο γιγαντιαιες φλογες κι ενστικτωδως εκλεισε τα ματια του. Παραδοξο, δεν ενοιωθε καμια αισθηση θερμοτητας να τον περιβαλλει, εμοιαζε να περνα μεσα απο τον πυρακτωμενο δισκο διχως καποια συνεπεια. Ουτε που καταλαβε ποτε βρεθηκε να στεκεται στην επιφανεια του ηλιου.

Δεν πατουσε πανω σε στερεο εδαφος, δεν υπηρχε εδαφος, τα παντα ηταν σε μια υγρη, κιτρινη υφη ενω πιδακες λαβας ξεπηδουσαν κατα χιλιαδες σε καθε σημειο της επιφανειας. Το μονο που ενοιωθε ηταν μια ψυχρη θερμοτητα που δεν εμοιαζε ικανη να τον βλαψει. Τη στιγμη ακριβως που αναρωτηθηκε που οδηγουσε ολο αυτο, σαν καποιος να ειχε διαβασει την σκεψη του, τον προμηθευσε με απαντηση για την οποια ουδολως ηταν προετοιμασμενος.

Η εκρηξη του ηλιου εγινε μεσα σε απολυτη ησυχια. Ο Μετγκον ενοιωσε πως μαζι με τον φλεγομενο ηλιο κομματιαστηκε και ο ιδιος, με τα επι μερους τμηματα του να διασκορπιζονται στο κενο. Ενας απιστευτος πονος φωλιασε στο κρανιο του και τον εφερε στα ορια του.

                 ====================================

Ενας τεραστιος κυβος, αιωρουμενος στο πουθενα, ηταν το πρωτο πραγμα που αντικρυσε οταν καποια ψηγματα της ενορασης του φανηκε να επανεργοποιουνται. Τον ηξερε αυτον το κυβο, τον γνωριζε καλα. Τον ειχε κρατησει στα χερια του για μεγαλο χρονικο διαστημα, ειχε συμπορευτει μαζι του, τον ειχε υπηρετησει οπως ειχε κανει και ο κυβος γι αυτον. Διχως να μοιαζει πως το ηθελε. ο κυβος τον τραβουσε πανω του σαν μαγνητης και ο Μετγκον δεν μπορουσε ν' αντιδρασει.

-'Ο Κυβος του Γιοντοκ' ουρλιαξε μεσα στο κεφαλι του και η φραση που δεν ακουστηκε ποτε αντηχησε ξανα και ξανα μεσα στο μυαλο του μεχρι που ο πολλαπλασιασμος της εγινε ανυποφορος.

Εικονες απ' αυτο που ηταν καποτε, οταν πορευοταν μαζι με τον κυβο, εναλλασονταν με τρομακτικη ταχυτητα μπροστα στα ματια του μεχρι που πια επαψαν να ειναι εικονες αλλα μεταβληθηκαν σε εκατομμυρια πολυχρωμα στιγματα που χορευαν. Ανοιγοκλεισε τα ματια του πολλες φορες σε μια προσπαθεια ν' απαλλαγει απο τα στιγματα μα αυτα παρεμεναν εκει.

Ειδε το κεφαλι του φιδιου να ξεπροβαλλει μεσα απο τον κυβο, οπως ακριβως το θυμοταν.

                =====================================

Η τεραστια διχαλωτη γλωσσα του εμοιαζε να μαστιγωνει αλυπητα το κενο αναμεσα σ' εκεινο και τον ιδιο ενω τα ματια του ηταν καρφωμενα πανω του. Δεν τα ειχε ξεχασει ποτε εκεινα τα ματια, δεν περιμενε πως θα τα εβλεπε ποτε ξανα μα να τωρα που ηταν απεναντι του.

Βρεθηκε εγκλωβισμενος μεσα στον κυβο προσπαθωντας ματαια να βρει μια διεξοδο ενω το φιδι απο πανω του εμοιαζε σαν να του μιλουσε διχως να λεει τιποτα. Καθε κινηση που εκανε ν' απελευθερωθει εμοιαζε να συρρικνωνει τον κυβο μεχρι που τον ενοιωσε σαν δευτερο δερμα πανω του. Πνιγοταν, ασφυκτιουσε μα δεν ειχε δυναμεις να ξεφυγει απο εκεινη την πηχτη, κολλωδη αγκαλια του κυβου. Το αντικειμενο που ποτε δεν καταλαβε αν ηταν αληθινο δεν ειχε την παραμικρη ιδεα πως ειχε βρεθει στα χερια του. Το γνωριζε κι αυτο πολυ καλα. Πως θα μπορουσε αλλωστε να μην το αναγνωριζε αφου εφερε τ' ονομα του. Το Σκηπτρο του Μετγκον.

Εκμεταλλευτηκε μια ισχνη ικμαδα θελησης και αποφασιστικοτητας που εμοιαζε να εχει ξεμεινει καπου μεσα του και χρησιμοποιησε το Σκηπτρο για ν' απελευθερωθει. 

                 ====================================

Τα καταφερε μα το τιμημα ηταν υψηλο. Το μονο που ενοιωθε ηταν πως ηταν ξαπλωμενος πανω σ' εκεινο το αγνωστο υλικο ανικανος να κανει την παραμικρη κινηση. Ειδε το πρωτο μικρο φτερωτο πλασμα να βγαινει απο μεσα του και να πεταει διχως βιασυνη μακρια του. Το ακολουθησαν σταδιακα κι αλλα, με ταξη, σειρα, λες και ηξεραν ακριβως τι θα εκαναν και πως.

Κανενα δεν στραφηκε πισω του να τον κοιταξει. Οχι οτι θ' αλλαζε κατι αυτο, ηξερε χωρις να γνωριζει τι συνεβαινε. Ηταν η ζωη του, η ιδια του η υπαρξη που τον εγκατελειπε σιγα σιγα. 

Οταν ολα τα μικρα, φτερωτα πλασματα τον ειχαν εγκαταλειψει θα ηταν το τελος του. Κοντρα σε καθε νομο, κοντρα σε καθε αρμονια, αρνηθηκε να υποκυψει ετσι, απραγος, παραδομενος σε μια μοιρα που ποτε δεν ειχε επιλεξει αλλα επρεπε να υποστει για λογους που αγνοουσε.

Ειδε μπροστα του, σε μικρη αποσταση το ματι, εκεινο το καθετο αντικειμενο με την τρεμουλιαζουσα επιφανεια που ειχε συναντησει αρχικα οταν ειχε ακολουθησει την πρωτη ομιχλη.

Πεθαινε αλλα θα επελεγε αυτος το μερος που θ' αφηνε την τελευταια του πνοη.

                ===================================

Σερνοταν κυριολεκτικα προσπαθωντας να φτασει στο ματι. Η αποσταση δεν ηταν μεγαλη, ομως η διαρροη των φτερωτων πλασματων τον αποδυναμωνε συνεχως. Ουτε ο ιδιος δεν ηξερε απο που αντλουσε κουραγιο για να συνεχιζει. Καθε κινηση ηταν μαρτυρικη, καθε κινηση ενοιωθε πως ηταν η τελευταια του μεχρι την επομενη. Μια θολουρα που βρισκοταν στα σπαργανα μεγαλωνε συνεχως μηδενιζοντας του καθε δυνατοτητα ορασης. Ετσι ηταν αναμενομενο μετα απο αιωνες προσπαθειων να μην εχει οπτικη επαφη με το ματι αλλα να καταλαβαινει πως ειχε φτασει αγγιζοντας το κατω μερος του, εκεινο που βρισκοταν λιγα εκατοστα πανω απο το εδαφος.

Ειχε ξεκινησει την αποπειρα να περασει απο μεσα του οταν διαπιστωσε πως τα φτερωτα πλασματα που τον εγκατελειπαν ειχαν λιγοστεψει κατα πολυ σε αριθμο. Τωρα, τα τελευταια που ειχαν μεινει εφευγαν κι αυτα και πιστεψε πως θα πεθαινε εκει, ετσι, μ' αυτον τον τροπο.

Οταν περασε ολοκληρος μεσα απο το ματι ενοιωσε παρα ειδε το πλασμα που κουβαλουσε το τελευταιο κομματι της ζωης του να φευγει κι αυτο ακολουθωντας τα υπολοιπα. 

                ====================================

Ο Κεμ Αναχ, η Αρχη, ο Καραναθ, το Χαος και ο Γκεντν Γκαλλει, Αυτος Που Ειναι, σταθηκαν απεναντι στο καθετο παραλληλογραμμο που ηταν ακουμπισμενο το Αποσταγμα της Αρχεγονης Υπαρξης πριν το παρει ο Μετγκον και το πιει. Στην βαση του βρισκοταν το ακινητο σωμα του Μετγκον, οπως ειχε πεσει απο την στιγμη που ειχε πιει το Αποσταγμα.

-'Θα πρεπει να περιμενουμε να δουμε' εκανε ο Κεμ Αναχ.

-'Σωστα' προσθεσε ο Καραναθ. 'Εξ' αλλου βρισκεται εκει μονο λιγα δευτερολεπτα'.

-'-'Πιστευω πως πρεπει να τον μετακινησουμε' εκανε ο Γκεντν Γκαλλει 'τι λετε' ?

Οι τρεις ομιχλες ομιχλες κοιταχτηκαν και συμφωνησαν σιωπηρα. Μετα σηκωσαν τα χερια τους να κοιτανε τον Μετγκον κι απελευθερωσαν διδυμες, απαστραπτουσες ακτινες αγνωστου ενεργειας.

Το σωμα του Μετγκον τυλιχτηκε απο παντου μεσα σ' αυτο το σκοτεινο ενεργειακο πεδιο, μετα σηκωθηκε στον αερα και με μαεστρικες κινησεις οι ομιχλες το οδηγησαν σ' ενα σημειο μακρια απο το παραλληλογραμμο. Τον αφησαν ξαπλωμενο απαλα οπως ακριβως τον ειχαν σηκωσει. 

            ========================================

-'Οτι ακριβως συνεβη και με τους αλλους' ειπε ο Κεμ Αναχ.

-'Η αληθεια ειναι πως δεν υπαρχει διαφοροποιηση' συμπληρωσε ο Καραναθ.

-'Η επηρεια του Αποσταγματος ειναι παντα η ιδια' παρατηρησε ο Γκεντν Γκαλλει.'Παρουσιαζει τα ιδια συμπτωματα σε ολους και μεχρι στιγμης τα ιδια αποτελεσματα'.

Κοιταξαν ταυτοχρονα και οι τρεις προς τα πανω. Οι δεσμευμενες ομιχλες ηταν παντα εκει και μολονοτι δεν το εξεφραζαν το Υπερτατο Τριγωνο του Αρνητικου Συμπαντος γνωριζε πως αδημονουσαν να μαθουν αν η προσπαθεια του Μετγκον θ' απεδιδε η θα ηταν μια ακομα αποτυχια και αυτοματα μια νεα προσθηκη στον θολο. Στραφηκαν και παλι προς το ακινητο σωμα.

-'Εχω την εντυπωση πως ουτε αυτος θα τα καταφερει' ειπε ο Καραναθ.

-'Που το βασιζεις αυτο' ? ρωτησε ο Γκεντν Γκαλλει.

-'Ειναι νωρις ακομα' εκανε ο Κεμ Αναχ προλαβαινοντας την απαντηση. 'Τα δεδομενα αυτο δειχνουν, μια ακομη αποτυχια, μα δεν μπορουμε να προεξοφλησουμε τιποτα ακομη' προσθεσε.

                  ================================

Ο Τοποτηρητης εφερε το χερι στο πηγουνι του και βυθιστηκε στις σκεψεις. Βρισκοταν μονος μεσα στο απολυτο κενο του συμπαντος, ακινητος πανω απο τον Initio παρακολουθωντας ολα οσα ειχαν συμβει. Ειχε δει απο την αρχη την προσπαθεια του Μετγκον, την εξελιξη της και περιμενε κι αυτος οπως και οι ομιχλες την καταληξη της. Δεν θα μπορουσε να επεμβει ακομα κι αν το ηθελε λογω της φυσεως της υπαρξης του, μια υπαρξη που κρεμοταν κι αυτη οπως και αμετρητες αλλες σε μια κλωστη, αναλογως με το αν ο Μετγκον επιβιωνε στο τελος η οχι.

Για τον Τοποτηρητη αυτο δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενα μεμονωμενο γεγονος που απλα εχρηζε της προσοχης του κατα την διαρκεια της τελεσης. Το ειχε καταγραψει και κανονικα θα επρεπε να προχωρησει αμεσα στο επομενο μα ηταν τετοια η φυση του γεγονοτος που επιλεξε ν' αφιερωσει λιγο χρονο ακομα. Εσκυψε και παλι πανω απο τον Initio μα τιποτα δεν ειχε αλλαξει.

Δεν μπορουσε να σπαταλησει αλλο χρονο, επρεπε να συνεχισει το εργο στο οποιο ηταν ταγμενος.

-'Τιποτα δεν χανεται ποτε' μουρμουρισε κι εξαφανιστηκε μεσα σ΄ενα βλεφαριασμα.

               =====================================

Ο Αρχειοθετης διαβασε ξανα οτι ειχε γραφτει στην συγκεκριμενη σελιδα που αφορουσε το γεγονος με τον Μετγκον. Αλλο ενα περιστατικο που ειχε βρει τη θεση του μεσα στην Αεναη Βιβλιοθηκη ηταν κι αυτο, μειζονος η ελασσονος σημασιας ηταν αδιαφορο, επρεπε απλα να καταχωρηθει ασχετως των σημαντικοτατων συνεπειων που μπορουσε να εχει.

Βαθια μεσα του γνωριζε, βαση των καταχωρημενων συμβαντων, τις πιθανες εξελιξεις αυτης της καταστασης. Μπορουσε να δει την απολυτη καταστροφη των παντων αν ο Μετγκον επιβιωνε, μπορουσε να δει την απροσκοπτη συνεχεια του υπαρχοντος συμπαντος αν δεν τα καταφερνε να μεινει στη ζωη. Και η μια πιθανοτητα και η αλλη τον αφηναν αδιαφορο. Ηταν η δικη του φυση αυτη που δεν του επετρεπε να παρει θεση, ν' αποκαλυψει πιθανοτητες, να γειρει την πλαστιγγα προς την μια μερια η την αλλη. Εριξε μια ματια στην Αεναη Βιβλιοθηκη. Ισως συντομα ν' αποτελουσε παρελθον οπως και πολλα αλλα, μεταξυ αυτων και ο ιδιος. Αδιαφορο.

-'Τιποτα δεν χανεται ποτε' μουρμουρισε κι εξαφανιστηκε μεσα στην Βιβλιοθηκη. 

       

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 75

Για μερικα δευτερολεπτα δεν συνεβη τιποτα. Μετα αρχισαν ολα. Εξωτερικα στην εμφανιση του Μετγκον δεν υπηρξε καποια αλλοιωση, εκει που τα πραγματα πηραν απροσδοκητη τροπη ηταν η ευρυθμη λειτουργια του εγκεφαλου του. Ενοιωσε ξαφνικα το μυαλο του να κατακερματιζεται σε απειροελαχιστα θραυσματα, το καθε ενα δε απ' αυτα ακολουθουσε μια αναρχη πορεια στο πουθενα σε μια αγωνιωδη προσπαθεια να βγει απο το εσωτερικο του κρανιου του. Αηχες κραυγες πλημμυρισαν καθε σημειο του κεφαλιου του και μολονοτι δεν μπορουσε να τις ακουσει ενοιωθε σε υπερτατο βαθμο τον τρομο και την φρικη που εμοιαζε να βιωνει το καθε ενα απ' αυτα.

Εγειρε μπροστα αφηνοντας την βαρυτητα να τον νικησει κατα κρατος κι επεσε μονοκοματα διχως δυνατοτητα αντιστασης. Η μεγαλη, στρογγυλη, σκοτεινα τρυπα που εχασκε ακριβως μπροστα στα ποδια του τον καλοδεχτηκε στην αγκαλια της. Κατω απο φυσιολογικες συνθηκες θα ειχε αναρωτηθει πως ειχε βρεθει εκεινη η τρυπα εκει, ομως με τις παρουσα κατασταση το θεωρησε απολυτως φυσιολογικο. Η καθοδος προς το αγνωστο ειχε μολις αρχισει.

                     ==================================

Στην αρχη δεν μπορουσε να δει τιποτα, ενοιωθε μονο πως επλεε μεσα σ' εκεινη την θεοσκοτεινη τρυπα. Καποια στιγμη εμφανιστηκαν δειλα τα πρωτα φωτα. Δεν ηταν ακριβως φωτα, λαμψεις περισσοτερο που διακοσμουσαν το αγνωστο που υπηρχε αριστερα και δεξια του. Ενοιωσε μια αρχικη ευδαιμονια, μια ανεξηγητη γαληνη στην αρχη μα συντομα ολα αλλαξαν. Οι λαμψεις γινοταν ολο και πιο εντονες, ολο και περισσοτερες και ειχε αρχισει να μην προλαβαινει να τις αφομοιωνει ευκολα. Τα χρωματα των λαμψεων εναλλασονταν πια πολυ πιο γρηγορα ενω η πυκνοτητα τους συνεχως αυξαινε. Τα ματια του εδιναν αγωνα για να τις μεταφερουν και να τις αποθηκευσουν σε καποιο αχαρτογραφητο σημειο του μυαλου του κι αυτο προοδευτικα του δημιουργουσε εναν ανυποφορο πονο που εμοιαζε να μην εχει τελειωμο. Τα παντα τωρα συνεβαιναν με ασυλληπτες ταχυτητες. Ειχε την αισθηση πως στριφογυριζε σαν να ειχε πιαστει σε μια δινη που προσπαθουσε να τον ρουφηξει στο κεντρο της κι αυτος ηταν ανημπορος ν' αντιδρασει. Ενοιωθε πως μολις ειχε αγγιξει τα συνορα των αντοχων και των οριων του. 

                  ====================================

Οπως ξαφνικα κι απροειδοποιητα ειχαν εμφανιστει ολα το ιδιο ξαφνικα εξαφανιστηκαν. Ηταν αδυνατο να καταλαβει που βρισκοταν. Τα παντα ηταν βυθισμενα σ' ενα πυκνο σκοταδι.

Το ειδε αποτομα μπροστα του κι απορησε. Στεκοταν σε αποσταση λιγων μετρων απο την πυλη που εμοιαζε σαν καθετο ματι και που ειχε συναντησει λιγο πριν τις τρεις ομιχλες. Ηταν εκει, λιγα εκατοστα αιωρουμενο πανω απο το εδαφος με τον εσωτερικο του περιγυρο ανεπαισθητα να τρεμουλιαζει. Πλησιασε και κοιταξε μεσα. Ο εαυτος του απ' απεναντι τον κοιτουσε εντονα.

Πριν προλαβει να συνελθει απο την εκπληξη του ο εαυτος του βγηκε απο το ματι, περασε διπλα του κι ακουμπησε το χερι του στον ωμο. Οι εκπληξεις ομως δεν σταματουσαν εκει.

Ενας δευτερος εαυτος, ενας τριτος βγηκαν κι αυτοι απο το ματι και αυτο συνεχιζοταν μεχρι που ολος ο χωρος ειχε γεμισει με ειδωλα του. Σε μικρες παρεες, οι εαυτοι του μιλουσαν ψιθυριστα μεταξυ τους και μολονοτι δεν ακουγε τι ελεγαν τους εβλεπε να τον δειχνουν και βαθια μεσα του ηταν σιγουρος πως η κουβεντα ηταν γι αυτον. Αδυνατουσε να καταλαβει τι συνεβαινε.

                     ===================================

Γρηγορα διαπιστωσε πως οι εαυτοι του τωρα τον ειχαν περικλυκλωσει και ολοι κατι του ελεγαν στο αυτι. Στην αρχη ηταν ψιθυροι ακαταλαβιστικοι, δεν εβγαζε νοημα, ομως ο τονος των φωνων διαρκως ανεβαινε. Τωρα ηταν μια οχλαγωγια ανευ προηγουμενου, τ' αντιγραφα του σχεδον ουρλιαζαν διχως ακομα να μπορει να διακρινει τι του απευθυναν. Ενστικτωδως εφερε τα χερια του στο κεφαλι για να προστατεψει τ' αυτια του απο τον πονο και εντρομος διαπιστωσε πως οι παλαμες του ενωθηκαν μεταξυ τους σαν να μην υπηρχε τιποτα στην θεση του κεφαλιου.

Κοιταξε προς τα κατω και διαπιστωσε πως δεν υπηρχαν ποδια η κορμος, ουτε χερια, ουτε τιποτα. Υπηρχε νοητικα αλλα σωματικα ηταν ανυπαρκτος. Το μυαλο του εκτελεσε κινηση προς το ματι και ριχτηκε μεσα προσπαθωντας ν' απαγκιστρωθει απ' οτι συνεβαινε. Ηταν αδυνατον να καταλαβει που ηταν. Το πρωτο πραγμα που ειδε ηταν δεκαδες ασημενια φεγγαρια να κρεμονται απο πανω του σ' εναν αορατο θολο, τοσο κοντα που ειχε την αισθηση πως αν απλωνε το χερι του θα τ' αγγιζε. Αμεσως μετα προσεξε την μαυρη λιμνη λιγα μετρα μακρια του.

                  =====================================

Ηταν απλα μια σκοτεινη επιφανεια σ' ενα λιγοτερο σκοτεινο τοπιο. Δεν ειχε ιδεα γιατι του γεννηθηκε η εντυπωση πως ηταν λιμνη, δεν μπορουσε να διακρινει κανενα χαρακτηριστικο που να πιστοποιουσε αυτην την εντυπωση. Η επιφανεια ηταν ακινητη, δεν υπηρχε το παραμικρο που να την διαταρασσε. Εκεινη τη στιγμη ειδε κατι που εμοιαζε με αμμο κι εκτεινοταν μερικα εκατοστα απο τα ποδια του μεχρι την ακρη της λιμνης. Τα ποδια του ? Κοιταξε κι ενα αισθημα ανακουφισης τον πλημμυρισε. Μπορουσε ξανα να βλεπει τ' ακρα του, το υπολοιπο κορμι του κι αυτο ηταν μια θετικη πινελια σ' εκεινο το γκροτεσκο, εφιαλτικο σκηνικο που ζουσε. 

Εριξε μια ματια τριγυρω μηπως ανακαλυπτε κατι ακομα. Δεν υπηρχε τιποτα αλλο εκει.

Βαδισε προσεκτικα μεχρι την ακρη της λιμνης. Η αμμος ηταν απο το ιδιο υλικο που συναντουσε παντου στον Initio αλλα δεν τον προβληματιζε καθολου. Αυτο που του δημιουργησε απορια ηταν το μεγεθος εκεινου του τμηματος που του ειχε γινει εμμονη ιδεα πως ηταν λιμνη και τ' ασημενια γιγαντιαια φεγγαρια δεν διεχυαν φως να τον βοηθησουν, εμοιαζαν διακοσμητικα.

                    ====================================

Του ηταν αδυνατον να δει την αλλη οχθη κι αυτο τον οδηγησε στην σκεψη μηπως ηταν θαλασσα, ωκεανος η οτιδηποτε αλλο αλλα παντα κατι σε σχεση με υγρο στοιχειο. Εσκυψε και κοιταξε.

Δεν μπορουσε να υπολογισει βαθος, δεν υπηρχε κανενα στοιχειο να τον βοηθησει αλλα ειχε την εντυπωση πως κατι αμυδρο βρισκοταν στον πυθμενα εκεινου του υγρου τοπου. Η αρχικη αισθηση που αποκομισε ηταν πως εβλεπε ερειπια απο κατι που εμοιαζε σαν βυθισμενη πολη. Μετα τμημα της πολης σαλεψε και πεταχτηκε εντρομος προς τα πισω. Ξανασκυψε να δει και ενοιωσε καθε εναπομειναν ψηγμα λογικης, αν του ειχε απομεινει, να χανεται κι αυτο. Ενα ζευγαρι ματια ειχαν εστιασει στα δικα του και τον κοιταζαν. Ενοιωσε ενα απιστευτο κυμα μισους κι αρχεγονου τρομου να κατευθυνεται προς τα πανω του. Ηταν αδυνατον, δεν μπορουσε να συμβαινει κατι τετοιο.

Σαν να τον ειχαν μαγνητισει τα δυο εκεινα φρικαλεα ματια τον κοιταξαν λιγο ακομα και μετα σφαλισαν σε κατι που εμοιαζε ενας ανιερος, ληθαργικος υπνος. Οσο και να προσπαθουσε να διωξει την ιδεα αυτου που ειχε αντικρυσει διαπιστωνε πως ηταν αδικος κοπος.

                   ==================================

Η αποκρουστικη και βδελυρη υπαρξη που τον ειχε ατενισει δεν ηταν αλλος απο τον Κ'θουλου, ο Αρχιερεας των Εξωτερων Θεων, ενας απο τους Μεγαλους Παλαιους ο οποιος ηταν βυθισμενος στην πολη της Ρ'λυε οπου κοιμοταν αιωνια μεχρι την στιγμη που θα ερχοταν η ωρα του να ξυπνησει και να διεκδικησει και παλι τον θρονο του. Δεν εβλεπε την ακριβη οψη του χταποδομορφου οντος, ουτε τις φτερουγες η τις μεγαλες μεμβρανες αναμεσα στα δαχτυλα αλλα δεν ηταν απαραιτητο για να ξερει ποιος κατοικουσε σ' εκεινα τα αποτροπαια νερα.

Αν υπηρχε μια ελαχιστη επαφη με μια οποιαδηποτε πραγματικοτητα την ειχε μολις απωλεσει. Το κουραγιο του για καθε αποπειρα συνοχης τον ειχε εγκαταλειψει. Τραβηχτηκε αποτομα πισω ενω μπροστα στα ματια του παρηλαυναν ο Αζαθωθ, ο Γιογκ Σωσωθ, ο Νυαρλαθοτεπ, η Σουμπ Νιγκουραθ και ολοι οι αλλοι απο τους Μεγαλους Παλαιους, κατι που ξεπερνουσε καθε τι που ειχε βιωσει μεχρι στιγμης. Στο πρωτο βημα που εκανε ν' απομακρυνθει απο το σιχαμενο εκεινο μερος ενοιωσε την αμμο ν' ανοιγει κατω απο τα ποδια του και να τον ρουφαει μονομιας. 

                 ======================================

Η νοητικη κουραση που βιωνε λειτουργουσε σαν βαριδι τραβωντας τον προς τα κατω, σε καταστασεις που διαπιστωνε πως ολο και πιο δυσκολα μπορουσε να διαχειριστει. Χρειαζοταν κατι θετικο, κατι ελπιδοφορο για να τον κρατησει και προς στιγμην πιστεψε πως το ειχε βρει βλεποντας που ηταν. Το τοπιο θα μπορουσε να εχει βγει απο παραμυθι, απεραντες εκτασεις στολισμενες με αφθονη χλωριδα που του δημιουργησαν ενα κυμα ευεξιας. Παντου πολυχρωμα, τεραστια λουλουδια, πανυψηλα δεντρα, καταπρασινοι θαμνοι, μια οαση κυριολεκτικα μπροστα σε οσα ειχαν προηγηθει. Ενοιωθε ετοιμος ν' αφομοιωθει απ' ολο αυτο το φαντασμαγορικο τοπιο οταν η αρχη μιας σκιας επεσε πανω του. Το διαρκως αυξανομενο μεγεθος της του δημιουργησε αρχικα απορια, οταν ομως ειδε πως η σκια ειχε καλυψει ολο σχεδον εκεινο το τοπιο και πλεον αγκαλιαζε το πανυψηλο βουνο στο βαθος η απορια μετατραπηκε σε φοβο. Γυρισε πισω να δει τι ηταν αυτο που δημιουργουσε μια τοσο τεραστια σκια και παγωσε. Ο επομενος εφιαλτης βαδιζε προς το μερος του με αργο, νωχελικο μα σταθερο βημα. Εμοιαζε αδυνατον μα συνεβαινε.

                   =====================================

Οση προσπαθεια και να κατεβαλλε δεν μπορουσε να δει ευκρινως κατι περισσοτερο απο ενα τμημα ποδιου κι αυτο λιγο κατω απο το γονατο. Το πλασμα που ερχοταν ηταν απιστευτο. Ενας γιγαντας θα ηταν νανος μπροστα του, του ηταν αδυνατον να υπολογισει το υψος του. Τα ματια του δεν μπορουσαν να δουν τοσο μακρια, επρεπε να ηταν πολλες χιλιαδες φορες ψηλοτερο απ' αυτον.

Το πιο ανησυχητικο ηταν πως εμοιαζε να ειναι ακεφαλο αφου το κορμι του στο σημειο που το σωμα εφαπτοταν με τον λαιμο ηταν περιστοιχισμενο απο τα συννεφα του ουρανου με αποτελεσμα το κεφαλι, αν υπηρχε, να βρισκεται πανω απο τα συννεφα. Το πλασμα σταματησε ακριβως μπροστα του και για λιγο τιποτα δεν συνεβη. Μετα κατι που θεωρητικα ηταν παλαμη αλλα ειχε το μεγεθος χιλιαδων εκταριων κατεβηκε προς το μερος του και τον σηκωσε στον αερα μαζι με πολλες δεκαδες μετρα εδαφους πανω στο οποιο στεκοταν. Καθε εκφανση οποιουδηποτε ζωντανου τρομου εκανε την εμφανιση της και σιδηροδεσε καθε γωνια του βεβαρημενου μυαλου του.

Πριν καλα καλα το καταλαβει βρισκοταν μεσα στα συννεφα και συνεχιζε ν' ανεβαινει. 

                 ======================================

Ηταν αδυνατον να μεταφρασει οτι εβλεπε, κανενα μυαλο δεν ηταν ποτε προετοιμασμενο ν' αντιμετωπισει κατι τετοιο και το δικο του στην προκειμενη περιπτωση δεν αποτελουσε εξαιρεση.

Πανω απο τα συννεφα υπηρχε μονο το αχανες συμπαν, κατι που ερχοταν σε αντιθεση με καθε νομο που ο Μετγκον γνωριζε. Εκει που επρεπε να βρισκεται το κεφαλι του γιγαντιαιου εκεινου οντος υπηρχαν μονο αστερισμοι, γαλαξιες και νεφελωματα, ολα μαζι στο εσωτερικο ενος καδρου που ομοιαζε με σχημα κεφαλιου. Οι νοητες γραμμες που ενωναν τα ουρανια σωματα μεσα σ' εκεινο το πλαισιο δημιουργουσαν σχηματα οπως μυτη, ματια, ζυγωματικα η πηγουνι, φυσικα σε μια κλιμακα εξω απο καθε φαντασια. Προσπαθουσε ακομα να συνειδητοποιησει τι και που βρισκοταν οταν το πλασμα φανηκε ν' ανοιγει το φανταστικο του στομα και να τον καταπινει ολοκληρο.

Βρεθηκε να πλεει παλι καπου στο πουθενα, μεσα σ' ενα απολυτο, απεραντο και πηχτο σκοταδι.

Στο βαθος του φαινοταν πως υπηρχε μια απειροελαχιστη λαμψη αλλα στην κατασταση στην οποια βρισκοταν δεν μπορουσε πια να εμπιστευτει τιποτα σε σχεση με τον εαυτο του.  

 

                                    Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 74

-'Δεν υπαρχει κατι να σου αποκρυψουμε' ειπε η ομιχλη που η αρχικη ειχε ονομασει Καραναθ, το Χαος. 'Πριν αποπειραθεις να οικειοποιηθεις το Αποσταγμα της Αρχεγονης Υπαρξης θα ξερεις τα παντα, ετσι ωστε αν επιλεξεις ν' αποχωρησεις ακομα και τωρα μπορεις να το κανεις διχως καμια συνεπεια. Αν ομως επιμενεις τοτε θα εισαι πληρης γνωστης ολων των συνεπειων' προσθεσε.

Η αρχικη εκπληξη του Μετγκον ακουγοντας και μια αλλη ομιχλη να μιλαει εξανεμιστηκε γρηγορα και επικεντρωθηκε σε ολα οσα ηθελε να ρωτησει, ολα οσα ηταν απαραιτητα να μαθει.

-'Μιλησατε για καποιους που προσπαθησαν κι αυτοι να το αποκτησουν και, συμφωνα με τα λεγομενα σας, ολοι απετυχαν και εχουν υποστει της συνεπειες αυτης της αποτυχιας' ειπε.

-'Φυσικα' παρενεβληθη η τριτη ομιχλη με το δυσκολο, αν θυμοταν καλα, ονομα Γκεντν Γκαλλει, Αυτος Που Ειναι. 'Το αποσταγμα υπηρξε διακαης ποθος πολλων στο παρελθον αλλα κανεις τους φαινομενικα δεν πληρουσε τα κριτηρια για να το κανει δικο του. Ετσι ηταν κι ετσι θα ναι παντα'.

-'Τι εχουν λοιπον απογινει ολοι αυτοι' ? ρωτησε ο Μετγκον μ' εκδηλη απορια.

               =====================================

Σαν απαντηση στο ερωτημα του, και διχως καμια απο τις τρεις ομιχλες να κανει κατι που να επεφτε στην αντιληψη του, το σκοταδι που καλυπτε τον γιγαντιαιο θολο απο πανω τους φανηκε ν' ανοιγει στα δυο και σταδιακα ν' αποσυρεται στο πουθενα. Ο Μετγκον σηκωσε το κεφαλι ψηλα και το θεαμα που αντικρυσε του παγωσε το αιμα στις φλεβες του. 

Ολος ο θολος ηταν καλυμμενος με δεκαδες ομιχλες που εμπλεκαν μεταξυ τους, υπερκερουσε η μια την αλλη δημιουργωντας ενα αποκρουστικο οσο κι εφιαλτικο θεαμα στα ματια του. Φαινοταν πως μπορουσαν να κινηθουν μονο στην επιφανεια του θολου διχως δυνατοτητα να κατεβουν προς τα κατω η να μετακινηθουν σε καποιο αλλο σημειο. Αυτο ομως που ακομα εκανε τον Μετγκον ν' ανατριχιασει ηταν οι εκφρασεις των προσωπων τους, οσες μπορουσε να διακρινει.

Ηταν πανομοιοτυπη σε ολες τις ομιχλες, ενα κραμα απογνωσης, απελπισιας, θυμου, αγωνιας κι ανυποφορου μαρτυριου αυτο που χαρακωνε τα ομιχλωδη προσωπα τους με τα στοματα τους ανοιχτα σε μια προσπαθεια να ουρλιαξουν. Ομως δεν ακουγοταν ο παραμικρος ψιθυρος.

                 =====================================

-'Μα τα σκοταδια του Εργκονερ' εκανε ο Μετγκον ενω αθελα πισωπατουσε δυο βηματα. 'Τι ειναι αυτα τα πλασματα και σε τι ανομολογητα βασανιστηρια υποκεινται' ?

-'Οι προκατοχοι σου' ειπε ο Κεμ Αναχ 'ολοι οσοι προσπαθησαν και απετυχαν'.

Ο Μετγκον τον κοιταξε με γουρλωμενα ματια προσπαθωντας να συνειδητοποιησει οτι εβλεπε.

-'Μα δεν υποφερουν καποιο μαρτυριο' ειπε ο Καραναθ. 'Οχι καποιο μαρτυριο τουλαχιστον που να τους εχει επιβληθει απο μας η οποιονδηποτε αλλο' προσθεσε. 

-'Δεν καταλαβαινω' μουρμουρισε ο Μετγκον 'οι εκφρασεις αυτες'...

-'Κατανοητο' εκανε ο Γκεντν Γκαλλει 'μα κανεις λαθος. 'Η επικειμενη προσπαθεια σου για το Αποσταγμα και το ενδεχομενο εσυ να τα καταφερεις εκει που αυτοι απετυχαν ειναι ο λογος που αντιδρουν ετσι. Υποφερουν οχι απο καποιο βασανιστηριο που τους εχει επιβληθει αλλα απ' το γεγονος πως βλεπουν καποιον να δοκιμαζει ενω αυτοι οριστικα εχουν χασει καθε ελπιδα'.

Ο Μεγκον εμεινε αναυδος με ολα οσα ειχαν ακουστει, τα παντα εκει ξεπερνουσαν καθε φαντασια.

                     =================================

-'Για εναν πλανητη οπως αυτος εδω, τοσο καλα κρυμμενος απο τον εξω κοσμο, με σχεδον παντελη αδυναμια εντοπισμου του, ειναι πραγματικα εντυπωσιακο πως τοσος κοσμος καταφερε να τον βρει και να δοκιμασει την τυχη του' ειπε ο Μετγκον προσπαθωντας να μαθει περισσοτερα.

-'Αφελη ανοητε' εκανε ο Κεμ Αναχ 'ποιοι νομιζεις πως ειναι ολοι αυτοι εδω' ?

-'Δεν εχω την παραμικρη ιδεα' απαντησε ο Μετγκον φανερα ενοχλημενος απο την προσφωνηση της ομιχλης. 'Ειναι καποιοι που ξερω' ? ρωτησε ειρωνικα.

-'Ο κοσμος προσπαθει απο την στιγμη που δημιουργηθηκε το συμπαν ν' αποκτησει το Αποσταγμα' εκανε ο Καραναθ. 'Σ ολη αυτην τη χρονικη περιοδο, μια περιοδος που η περιορισμενη σου αντιληψη δεν δυναται καν να φανταστει, δεν σταματησαν ποτε οσοι γνωριζαν να ερχονται και να προσπαθουν μ' αυτα τα αποτελεσματα'.

-'Ο Initio ηταν παντα ενας κρυφος πλανητης' εκανε η τριτη ομιχλη, ο Γκεντν Γκαλει ' μα υπηρχαν παντα τα μεσα για οποιον ηθελε πραγματικα να τον βρει'. 

               ======================================

-'Και ολο αυτο το διαστημα, εσεις οι τρεις, υπαρχετε εδω τοσον καιρο αλλα δεν μπηκατε ποτε στον πειρασμο να κανετε δικο σας το Αποσταγμα' ? ρωτησε ο Μετγκον. 'Δυσκολευομαι να πιστεψω πως ειστε τοσο υπερανω η το συγκεκριμενο αντικειμενο σας αφηνει αδιαφορους'.

-'Πραγματικα δεν καταλαβαινεις' ειπε ο Καραναθ 'και δεν νομιζω πως ποτε θα καταλαβεις'.

-'Ο καθε ενας μας υπαρχει για να επιτελεσει ενα εργο' εκανε ο Κεμ Αναχ 'ολοι δημιουργηθηκαμε για εναν σκοπο και αυτον το σκοπο θα υπηρετουμε μεχρι το τελος της υπαρξης μας'.

-'Σου λεει κατι το ονομα Ορκοφυλακας' ? εκανε ο Γκεντν Γκαλλει.

-'Πως ξερεις αυτο το ονομα' ? ρωτησε εκπληκτος ο Μετγκον.

Η ελαχιστη παυση που υπηρξε μεχρι καποια απο τις ομιχλες να μιλησει ξανα εδωσε την εντυπωση στον Μετγκον πως ηταν ενα συντομο διαλειμμα για να διασκεδασουν με την ανοησια του. Ηταν γεγονος πως δεν ηξερε τιποτα γι αυτα τα οντα αλλα σταδιακα, καθως κυλουσε ο χρονος οπως κυλουσε στον Initio, αυτα που μαθαινε τον τρομαζαν ολο και περισσοτερο.

                ===================================

-'Ορκοφυλακας, Τοποτηρητης, Αρχειοθετης, οι Τεσσερις Απολυτες' εκανε ο Καραναθ. 'Θελεις κι αλλα ονοματα η εισαι ικανοποιημενος μ' αυτα' ?

-'Τι θελεις ν' αποδειξεις μ' αυτο' ? ρωτησε ο Μετγκον. 'Ξερετε ονοματα, και λοιπον' ?

-'Ο καθε ενας απ' αυτους υπηρετει εναν συγκεκριμενο σκοπο' ειπε ο Γκεντν Γκαλλλει. 'Ο Ορκοφυλακας συλλεγει και φροντιζει να ειναι ασφαλεις οι ορκοι που δινονται, ο Τοποτηρητης παρατηρει και καταγραφει καθε κοσμικο γεγονος, ο Αρχειοθετης ταξινομει και καταχωρει στην Αεναη Βιβλιοθηκη οτι συμβαινει απο τοτε που γεννηθηκε το συμπαν'.

-'Και οι Τεσσερις Απολυτες βρισκονται στην θεση εποπτειας ολων αυτων με συγκεκριμενες αρμοδιοτητες που εχουν απο την φυση τους' προσθεσε ο Κεμ Αναχ.

-'Και ποσοι αλλοι υπαρχουν που εχουν ενα και μονο σκοπο' συμπληρωσε ο Γκεντν Γκαλλει 'οντοτητες και πλασματα που εσυ αγνοεις αλλα αυτα υπαρχουν'.

-'Ξερεις τι κοινο εχουν ολοι αυτοι' ? ρωτησε ο Καραναθ.

                ====================================

-'Ειναι επιφορτισμενοι μ' ενα και μονο σκοπο' ειπε ο Κεμ Αναχ. 'Δεν θ' ασχοληθουν ποτε με κατι αλλο, δεν θ' αναμιχθουν ποτε σε κατι εξω απο την δικαιοδοσια τους, δεν θα προβουν σε καμμια ενεργεια που δεν ειναι συμβατη σε σχεση με αυτο που ταχθηκαν να υπηρετουν'.

-'Ετσι κι εμεις' εκανε ο Κεμ Αναχ. 'Αυτο που μας ανατεθηκε ηταν να βρισκομαστε εδω για να γνωστοποιουμε σε καθε εναν που αποζητα το Αποσταγμα τις συνεπειες που θα εχει αν το πραγματοποιησει και αποτυχει. Να του τις δειχνουμε ωστε να εχει πληρη γνωση των πραξεων του και να τον προειδοποιουμε πριν παρει την τελικη του αποφαση'.

-'Καταλαβαινεις τωρα για ποιο λογο το Αποσταγμα δεν θα μπορουσε ποτε να βρεθει στα χερια κανενος μας' ειπε ο Καραναθ. 'Δεν ειναι αυτος ο λογος υπαρξης μας'.

-'Ο καθε ενας πρεπει να προσπαθει να μετεξελιξει την υπαρξη του οσο καλυτερα μπορει, να την οδηγησει σε αλλα επιπεδα, να την αναμορφωσει, να την εμπλουτισει με νεα στοιχεια, καινουργια δεδομενα και οχι να ειναι στατικος και αυτοπεριοριζομενος' ειπε ο Μετγκον.

                    ====================================

-'Αυτος ειναι και ο λογος που το Αποσταγμα πρεπει να περασει στα χερια μου' συνεχισε. 'Μ' αυτην τη νοοτροπια ποτε τιποτα δεν θ' αλλαξει, ποτε τιποτα δεν θα βελτιωθει, ποτε τιποτα δεν θ' αναβαθμιστει. Αυτο ειναι που θελω ν' αλλαξω, αυτην την καθεστηκυια ταξη που εχει δομησει τα παντα μ' εναν τετοιο τροπο που ολοι να ειναι πιονια σε μια σκακιερα, οπου οι κινησεις τους ειναι συγκεκριμενες και περιορισμενες, διχως να τους διδεται η δυνατοτητα ν' αυτονομηθουν, να πραξουν κατα το δοκουν. Κι εσεις ενα μερος αυτης της αρρωστημενης και βαλτωδους καταστασης ειστε, γραναζακια σε μια μηχανη που δεν δημιουργησατε, δεν σχεδιασατε και πολυ αμφιβαλλω αν σας ικανοποιει. Ολα τα ονοματα που αναφερατε, εσεις και ολοι οσοι περπατανε στα δικα σας τα χναρια, εσεις ειστε ο λογος που τουτο δω το ξεπερασμενο και αναχρονιστικο συμπαν πρεπει να καταστραφει εκ θεμελιων και να δωσει την θεση του σ' ενα νεο, με αλλους κανονες, αλλες δυνατοτητες και το κυριοτερο αλλες, υψηλες προδιαγραφες' ολοκληρωσε ο Μετγκον.

Για λιγο καμια απο τις τρεις ομιχλες του Αρνητικου Συμπαντος δεν αντεδρασε σε οτι ακουστηκε. 

               =====================================

-'-'Πραγματικα ενδιαφερουσες οι τοποθετησεις σου' εκανε μετα απο λιγο ο Κεμ Αναχ. 'Διαφωνω πληρως με το σκεπτικο σου αλλα δεν μπορω να μην αναγνωρισω οτι αν μην τι αλλο εχεις χτισει αυτο το λαθος πανω σε βασεις που μονο εσυ ο ιδιος σχεδιασες και αποδεχτηκες'.

-'Αυτο το συμπαν τωρα δεν ειναι αυτο που αρχικα εκκινησε να υπαρχει' προσθεσε ο Καραναθ. 'Παντα μεταβαλλοταν, παντα αλλαζε, παντα ενα νεο αντικαθιστουσε το παλιο με διορθωσεις πανω σε σημεια που ειχαν αποδειχτει ανεπαρκη, ελλιπη η προβληματικα εν τη γεννεση τους'.

-'Ομως οχι με τον τροπο που επιθυμεις εσυ να το κανεις' συμπληρωσε ο Γκεντν Γκαλλει. 'Σταδιακα, τμηματικα, ενα κομματι καθε φορα, δινοντας ετσι την δυνατοτητα σε οσους ανηκαν στο μερος που θα εκμηδενιζοταν να βρουν καταφυγιο καπου αλλου'.

-'Ομως εμεις δεν ειμαστε εσυ' εκανε ο Κεμ Αναχ.

-'Κι εσυ θα κανεις αυτο για το οποιο εισαι ταγμενος' συμπληρωσε ο Καραναθ.

-'Γιατι και συ εναν ρολο εχεις να επιτελεσεις' ολοκληρωσε ο Γκεντν Γκαλλει. 'Τι περιμενεις ' ?

                ========================================

Οι τρεις ομιχλες μυστηριωδως, οπως και ολα οσα συνεβαιναν στον Initio, βρεθηκαν στις τρεις γωνιες του κυκλικου θολου, κατι που φαινομενικα φανταζε αδυνατον αλλα εδω συνεβαινε με απολυτη συμμετρια, αφηνοντας το μονοπατι προς το Αποσταγμα ελευθερο.

-'Το Αποσταγμα βρισκεται εκει' ειπε ο Κεμ Αναχ υπονοωντας το καθετο παραλληλογραμμο.

-'Κανεις και τιποτα δεν θα βρεθει στον δρομο σου' προσθεσε ο Καραναθ.

-'Οποτε εισαι ετοιμος' εβαλε την τελευταια πινελια ο Γκεντν Γκαλλει.

Ο Μετγκον εριξε μια ματια τριγυρω. Οι ομιχλες ηταν ακινητες στην θεση τους, τα οντα στην οροφη του θολου παρακολουθουσαν με κομμενη την ανασα και το Αποσταγμα βρισκοταν λιγα μετρα μακρια του. Βαδισε με αποφασιστικοτητα και βρεθηκε μπροστα στο ελαφρως αιωρουμενο αντικειμενο. Ειδε ενα μικρο, διαφανο σκευος απο ομιχλη που περιειχε μια σταγονα απο το Αποσταγμα μεσα του και το πηρε με σταθερες και μετρημενες κινησεις στα χερια του.

Με μια κινηση το εφερε στα χειλη του και ηπιε απληστα το λιγοστο του περιεχομενο.        

   

 

                                     Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 73

Ηταν ολοι εκει, ετοιμοι για αναχωρηση. Η Ρισανι, ο Αζεμουρ, ο Γκραφ, ο Κουλσακ, η Ναννινγκ, η Λερζια και η Γκαλορ. Η τελευταια ειχε μια ιδιωτικη συζητηση με τον Γκριντλοκ λιγο πιο κει.

-'Αμα αλλαξεις γνωμη ξερεις που θα μας βρεις' ειπε. Αν και θα ηθελα να ερχοσουν μαζι μας τωρα'.

-'Το καταλαβαινεις πως αυτη τη στιγμη δεν γινεται' απαντησε ο Γκριντλοκ. 'Εξ' αλλου η παραμονη μου εδω μπορει ν' αποδειχτει και ωφελιμη' προσθεσε.

-'Τι εννοεις' ?

-'Εξακολουθω να εχω το πιο κεντρικο σημειο σ' ολοκληρο τον Γκαβαρντα. Ολοι απο δω περνανε, κι αυτοι που ειναι μαζι σας κι αυτοι που ειναι εναντια. Αντιλαμβανεσαι πως μπορω να συλλεξω πληροφοριες χρησιμες για ολους σας. Απ' την αλλη αν δω πως τα πραγματα παιρνουν διαφορετικη τροπη δεν θα κατσω εδω, θα βρω τροπο να ερθω να σε δω'.

-'Δεν θελω να σε χασω δευτερη φορα' ψιθυρισε η Γκαλορ και του εδωσε ενα τελευταιο φιλι.

-'Ουτε εγω' απαντησε ο Γκριντλοκ ανταποδιδοντας το φιλι της. 

               =====================================

Εφυγαν χρησιμοποιωντας το Γιζγκαρνοφ και το αστροπλοιο της Διαστικτης. Η Γκαλορ ειχε αφησει το δικο της πισω σε περιπτωση που ο Γκριντλοκ αποφασιζε να φυγει και να τους ψαξει.

Οι Γκραφ και Κουλσακ, μαζι με τον Αζεμουρ και την Ρισανι βρισκονταν στο σκαφος του Ελλερυ αλλα η ψυχολογια των δυο πρωτων δεν ηταν και στην καλυτερη δυνατη κατασταση.

-'Ουτε ο Τιλ τα καταφερε' μουρμουρισε ο Κουλσακ. 'Αναρωτιεμαι για τους υπολοιπους'.

Ο Γκραφ κουνησε απαισιοδοξα το κεφαλι του.

-'Δεν εχω καλο προαισθημα' ειπε 'κι εχεις και τον Ελλερυ σ' αυτην τη κατασταση'.

-'Μην προεξοφλειτε κατι που δεν ξερετε' ειπε ο Αζεμουρ. 'Ειναι λαθος ν' αφηνετε εικασιες και θεωριες να καθοριζουν την σκεψη σας'.

-'Εχει δικιο ο Αζεμουρ' εκανε η Διαστικτη. 'Σοφο ειναι ν' αντιμετωπιζετε κατι σαν υπαρκτο γεγονος και οχι σαν πιθανοτητα της φαντασιας σας'.

Ο Γκραφ με τον Κουλσακ στραφηκαν και τους κοιταξαν.

              ===================================

-'Τα πραγματα στραβωσαν απο την αρχη' εκανε ο Κουλσακ ξεφυσωντας.

-'Αν δεν ειχε συμβει αυτο το ατυχημα ολα θα ηταν διαφορετικα τωρα' προσθεσε ο Γκραφ. 'Ολοι οι φιλοι μας θα ηταν ζωντανοι και οι ζωες μας θα κυλουσαν φυσιολογικα οπως ξεραμε'.

-'Καποιες φορες συμβαντα εξω απο μας επηρεαζουν τις ζωες μας διχως να το επιδιωκουμε και να το ξερουμε' εκανε η Ρισανι. 'Δεν μπορεις να κανεις κατι γι αυτο'.

-'Το ξερω' εκανε ο Γκραφ 'δεν μπορεις να γυρισεις τον χρονο πισω και ν' αλλαξεις οτι δεν αρεσε'.

-'Ειναι πολυ πιο σημαντικο να επικεντρωθουμε στο τωρα και το πως θ' αντιμετωπισουμε την απειλη του Μετγκον' επεσημανε ο Αζεμουρ.

-'Ας ελπισουμε πως ο Ορκοφυλακας κατι θα εχει στο μυαλο του για να κανουμε' ειπε ο Κουλσακ.

-'Ειμαι σιγουρος γι αυτο' επεμεινε ο Αζεμουρ. 'Συντομα θα ξερουμε'.

-'Θελουμε αλλες τρεις μερες να φτασουμε στον προορισμο μας' ειπε η Ρισανι. 'Καλο θα ηταν ολοι μας να ξεκουραστουμε λιγο, δεν θα εχουμε πολλες ευκαιριες απο δω και περα'.

               ====================================

-'Το λαθος ηταν ολο δικο μου' εκανε η Γκαλορ σ' ενα ξεσπασμα αυτοκριτικης. 'Αν δεν σας ειχα παρασυρει σ' αυτην την συμμαχια με τον Μετγκον δεν θα ειχαμε μεινει οι τρεις μας τωρα. Πρωτη φορα στη ζωη μου εσφαλλα τοσο και δες τι μας κοστισε'.

-'Μην εισαι ανοητη' εκανε η Ναννινγκ. 'Ολες μας συνηγορησαμε στο να συνταχτουμε μαζι του. Δεν μας παρεσυρες πουθενα, ηταν και δικη μας επιλογη να συμφωνησουμε'.

-'Ποια ειναι η τριτη' ? εκανε με απορια η Λερζια.

-'Η Μεριτα, θα την γνωρισεις οταν φτασουμε στον προορισμο μας' ειπε η Ναννινγκ.

-'Τουλαχιστον η Μεριτα εχει κι εναν λογο να ειναι ευτυχισμενη' ειπε η Γκαλορ. 'Το να ξανασυναντησει τον Ελλερυ μετα απο τοσο καιρο μοιαζει με μικρο θαυμα'.

-'Δεν μου μοιαζει με την μονη τυχερη' εκανε με νοημα η Ναννινγκ. 'Ξερω αλλη μια που εντελως συμπτωματικα βρηκε ξανα τον ερωτα της ζωης της η κανω λαθος' ?

-'Οχι, δεν κανεις' ειπε η Γκαλορ. 'Η μονη διαφορα ειναι πως αυτοι ειναι μαζι' προσθεσε.

                   =================================

Οταν εφτασαν στον προορισμο τους ηταν μια μερα χαρας κι ευδαιμονιας. Ολοι ειχαν ενα λογο να χαρουν κι ο Ορκοφυλακας εναν περισσοτερο. Υπηρχε ενα κλιμα διαχυτης συγκινησης, κατι το ασυνηθιστο για τους πιο πολλους, που ειχε πλημμυρισει την ατμοσφαιρα.

Ειναι δυσκολο να περιγραψει κανεις το πως ενοιωσαν ο Γκραφ με τον Κουλσακ οταν ξαναειδαν μετα απο τοσο καιρο τον κυβερνητη τους, και μαλιστα σε σχεδον τελεια κατασταση. Το συναισθημα ηταν αμφιδρομο καθως και ο Ελλερυ βρισκοταν ξανα ενδεχομενως με τα μοναδικα ατομα απο το πληρωμα του Γιζγκαρνοφ που ειχαν επιβιωσει. Ειχαν αποσπαστει απο τους υπολοιπους διηγωντας ο ενας στον αλλο ολα οσα τους ειχαν συμβει στο διαστημα που βρισκονταν χωρια. Μνεια εγινε και για τους υπολοιπους συντροφους που ηταν νεκροι η εξακολουθουσαν να ειναι αγνοουμενοι αφου κανεις δεν γνωριζε τι τους ειχε συμβει. Ακομα και η θεα του Γιζγκαρνοφ εκανε τον Ελλερυ να σκιρτησει. Το σκαφος του, που κυριολεκτικα λατρευε, αν και οχι στα καλυτερα του, ηταν εκει, στην διαθεση του οπως ηταν παντοτε.

              ====================================

Παρομοιες σκηνες εκτυλιχθηκαν οταν οι δυο Κηρες συναντηθηκαν με την Μεριτα. Ατερμονες συζητησεις εδιναν κι επαιρναν, αναφορες στις αδικοχαμενες συμπολεμιστριες τους εγιναν κι ολο αυτο στο τελος αφηνε μια γλυκοπικρη γευση στο στομα. Για την Γκαλορ ηταν λιγο πιο δυσκολα τα πραγματα. Αφενος οι ενοχες και οι τυψεις που την βασανιζαν σχετικα με το ζητημα του Μετγκον κι αφετερου βλεποντας την Μεριτα με τον Ελλερυ συνεχως μαζι.

Θα ηθελε πολυ να βρισκοταν εκει και ο Γκριντλοκ μα ειχε κανει τις επιλογες του, ειχε παρει τις αποφασεις του κι επρεπε να τις σεβαστει. Ομως διατηρουσε τις ελπιζες της ζωντανες.

Μια ακομα απο τις ευχαριστες στιγμες ηταν και συναντηση της Ραντα με τον Γκραφ και τον Κουλσακ. Η κοπελα δεν ειχε ξεχασει ποτε πως ειχε γλυτωσει ζωντανη χαρη στους δυο τους και δεν εχανε ευκαρια να τους εκφραζει την ευγνωμοσυνη της για οτι ειχαν κανει γι αυτην.

Λιγο πιο περα η Ρισανι, ο Αζεμουρ, η Λερζια και ο Ουρσιντ, παντα μαζι με τον δρακο του Αρα, ειχαν τις δικες τους συζητησεις μακρια απο τ' αυτια των υπολοιπων. 

                ======================================

Ειχαν ολοι αποσυρθει και ξεκουραζονταν μετα απο μια τετοια μερα. Ο μονος που δεν ειχε υπνο ηταν ο Ορκοφυλακας. Ειχε απομακρυνθει μερικες δεκαδες μετρα απο την βαση τους και ειχε σταθει στην κορυφη ενος μικρου λοφου. Για λιγο αφεθηκε ν' απολαυσει το ασημενιο φως που σκορπιζαν απλοχερα τα δυο διδυμα φεγγαρια που βρισκονταν στον ουρανο. Κατω απο αλλες συνθηκες αυτο θα ηταν ενα καθημερινο, συνηθισμενο θεαμα που δυσκολα θα εδινε τροφη σ' οποιονδηποτε εγκεφαλο για παρατηρηση και θαυμασμο. Ομως κατι τετοιες λεπτομερεις, κατι τετοια κοινα και τετριμμενα ηταν που κινδυνευαν να εξαφανιστουν οριστικα και αμετακλητα εξ' αιτιας του Μετγκον. Αυτα, αναμεσα σε πολλα αλλα, ηταν ολα οσα επρεπε ο ιδιος και οι συμμαχοι του να φροντισουν να παραμεινουν ως ειχαν επικρατωντας στη μαχη με τον Μετγκον.

Το ευχαριστο ηταν πως υπηρχε πια αρκετος κοσμος που ειχε ταχθει σ' αυτον το σκοπο, αλλοι με περισσοτερες ικανοτητες, αλλοι με λιγοτερες αλλα ολοι με το ιδιο παθος και θεληση.

Τωρα επρεπε να εκπονησει σχεδιο για τις επομενες κινησεις τους. 

                    ==================================

Οσο αλλοπροσαλο η φαινομενικα ανεφικτο κι αν φανταζε αυτο το σχεδιο ηξερε πως δεν υπηρχε αλλος τροπος για να υλοποιηθει απο την στιγμη που ειχε επιλεξει ν' αποκρυψει καποια ζωτικης σημασιας πραγματα απο τους υπολοιπους. Ειχε πιστεψει πως θα τον βοηθουσε μια συμβουλη απο τον παλιο του Δασκαλο, τον γερο της ερημου Ινζεμ αλλα διαψευστηκε. Ειχε αφησει ολο το βαρος και την ευθυνη στους δικους του ωμους μα βαθια μεσα του ηξερε πως αυτο ηταν το σωστο κι ετσι επρεπε να γινει. Οσο και να ειχε αμφιταλαντευτει ως προς την αποκαλυψη καποιων στοιχειων ειχε καταληξει πως θα ηταν καλυτερα για ολους αυτα τα στοιχεια να τα κρατουσε για τον εαυτο του μεχρι να εφτανε η καταλληλη στιγμη της αποκαλυψης. Κοιταξε το σκηπτρο που κρατουσε.

Διχως αυτο ο Μετγκον δεν θα μπορουσε να υλοποιησει τους στοχους του, καποια στιγμη θα το διεκδικουσε. Στο κατω κατω για εκεινον ειχε κατασκευαστει, ηταν ο πρωτος που το κρατησε και το χρησιμοποιησε και ηταν ο πρωτος που το απωλεσε με την καταστροφικη συμπεριφορα του.

Τωρα θα ειχε την ευκαιρια του να το αποκτουσε και παλι με εντελως διαφορετικες συνθηκες.

               =====================================

Πισω στον Γκαβαρντα ο Γκριντλοκ ετοιμαζοταν να κλεισει αλλη μια βαρετη, συνηθισμενη βραδια το μπαρ και ν' αποσυρθει για ξεκουραση. Ειχε επιστρεψει στα προ Γκαλορ πραγματα τα οποια ομως πια σε μεγαλο βαθμο τον αφηναν ασυγκινητο. Ουτε ο ιδιος δεν ηξερε που βρηκε το κουραγιο ν' αρνηθει να παει μαζι της. Λογους ειχε αλλα πολλες φορες οι λογοι απο μονοι τους δεν επαρκουν, οχι αν δεν εχεις την ψυχη και την θεληση για να τους πραγματοποιησεις.

Κλειδωσε οπως εκανε καθε βραδυ, εσβησε τα φωτα και αποσυρθηκε διχως να βιαζεται στο διαμερισμα του, πανω απο το μπαρ. Δεν ηταν φιλος καρδιακος με την Ρελοριανη μπυρα, ομως η εμφανιση της Γκαλορ και τα διλημματα που ειχαν ανοιχτει μπροστα του την ειχαν κανει αχωριστη φιλη του. Γεμισε το ποτηρι, πηρε αλλο ενα μπουκαλι μαζι του κι εκατσε στην καρεκλα.

Οι φωνουλες που επιδοκιμαζαν οτι ειχε πραξει και οι φωνουλες που τον εψεγαν ακριβως γι αυτο ειχαν στησει τρελη διαμαχη μεσα στο κεφαλι του, ποτε υπερισχυοντας η μια και ποτε η αλλη.

Μονο η Ρελοριανη μπυρα καταφερνε καπως να τις κατευνασει.

                   ================================== 

Εριξε μια ματια στο κρεβατι. Δεν του φαινοταν απλως μονο αδειο, τωρα πια εμοιαζε σχεδον αχρηστο. Αν ηθελε να κοιμηθει μπορουσε να το κανει, οπως πολλες φορες πριν, και στην ανετη, αναπαυτικη πολυθρονα που καθοταν τωρα. Μα απο τοτε που ειχε ξαπλωσει μαζι με την Γκαλορ εκει ολα εφερναν διαφορετικα. Τελειωσε αλλη μια Ρελοριανη μπυρα και βυθιστηκε στις σκεψεις.

Ειχε κανει καλα που δεν της ειχε πει τιποτα ? Μηπως επρεπε να της ειχε εκμυστηρευτει το μυστικο που τον βασανιζε ?  Οι φωνουλες δεν σταματουσαν να τσακωνονται και ο Γκριντλοκ ξαφνικα ενοιωσε απιστευτα κουρασμενος. Εφτασε στο κρεβατι και ξαπλωσε.

Τι να της ελεγε δηλαδη ? Πως ειχε ακομα, στην καλυτερη περιπτωση, τρεις μηνες ζωης ? Εκεινη η αναθεματισμενη ανιατη ασθενεια που ειχε κολλησει ποιος ξερει απο ποιον δεν εκανε χατηρια.

Εκλεισε τα ματια και μυρισε το αρωμα της που ηταν διασπαρτο παντου πανω στο κρεβατι, ακομα και τωρα που ειχε φυγει εδω και μερες. Ηταν ευγνωμων ακομα και γι αυτο το μικρο δωρο.

Κοιμηθηκε διχως να συνειδητοποιησει πως ενα χαμογελο ηταν ζωγραφισμενο στο προσωπο του.   

    

  

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 72

Οταν εφτασαν στην O.A.A η Ντεμιθ, ο Νουσακ και ο Γεζοθ βρηκαν την εταιρεια σε πληρη συγχυση και παντελως αποδιοργανωμενη. Θεαμα εξουσιας δεν τιθοταν, οι εντολες του Μετγκον ηταν σαφεις και συγκεκριμενες και κανενας δεν ειχε την διαθεση να τις αμφισβητησει. Η τριαδα των πρωην φυλακισμενων ζητησε να ερθει για αναφορα ο προσωρινος διοικητης της εταιρειας κι ετσι εγινε. Μαζι του ηταν και τρεις ακομα αξιωματικοι χαμηλοτερου βαθμου.

-'Τι ακριβως εχει συμβει εδω' ? ρωτησε η Ντεμιθ. 'Θελω πληρη αναφορα'.

Ο υπευθυνος με τρεμουλιαστη φωνη τους ενημερωσε για ολα οσα ειχαν συμβει.

-'Αν καταλαβα καλα' πηρε το λογο ο Νουσακ 'τεσσερα ατομα κατορθωσαν να σας γελοιοποιησουν δημιουργωντας εναν ανευ προηγουμενου πανικο πισω τους και πρακτικα ξεχαρβαλωνοντας σας'.

-'Οι τρεις ειναι νεκροι κυριε' απαντησε ο αγχωμενος διοικητης. 'Οι αντρες μου κατορθωσαν'...

-'Ενω ο τεταρτος' ? τον διεκοψε ο Γεζοθ. 'Μηπως βολταρει ακομα εδω αμεριμνος' ?

Ο αξιωματικος εμοιαζε να σκεφτεται τι απαντηση να δωσει διχως επιπτωσεις για τον ιδιο.

              ====================================

-'Διεφυγε κυριε' προλαβε τον διοικητη ενας απο τους αλλους παρευρισκομενους βαθμοφορους.

-'Κατορθωσε να κλεψει ενα απο τα πλεον καινουργια αστροπλοια μας και να διαφυγει' ειπε ο επικεφαλης αφου ολα πλεον ειχαν βγει στην επιφανεια. 'Ομως μπορω να σας διαβεβαιωσω'...

Εμοιαζε σαν να προσπαθουσε να ολοκληρωσει την προταση του, πραγμα που ηταν ξεκαθαρα αδυνατον αφου το κεφαλι του, αποκομμενο απο το υπολοιπο σωμα του, ταξιδευε προς τον βορειο τοιχο οπου και σταματησε κυλωντας με την απορια ακομα ζωγραφισμενη στο βλεμμα του.

Η Ντεμιθ σκουπισε το σπαθι της στα ρουχα του ακεφαλου πτωματος και στραφηκε προς τον υπαξιωματικο που ειχε αποκαλυψει την μοιρα του τεταρτου ατομου.

-'Σκεψου καλα τι θα πεις' ειπε απειλητικα. 'Τωρα εισαι εσυ επικεφαλης, προσεξε τα λογια σου για να μην εχεις την τυχη του προκατοχου σου, καταλαβες' ? συριξε αναμεσα στα δοντια της.

Η θεα του ματωμενου πτωματος και του κεφαλιου στην βαση του τοιχου λειτουργησαν αφυπνιστικα στον αντρα καταλαβαινοντας πως η ζωη του κρεμοταν σε μια κλωστη.

               =======================================

Προσπαθησε να τους εξηγησει οσο πιο διεξοδικα μπορουσε αποφευγοντας σε καποια σημεια να κανει αναφορα φοβουμενος την οργη των τριων νεων αφεντικων. Αφου εδωσε πληρη αναφορα ξεροκαταπιε με δυσκολια και ανεμενε με τρομο τις αντιδρασεις τους.

-'Απ' οτι καταλαβα' εκανε η Ντεμιθ 'τα περισσοτερα προβληματα δεν εχουν λυθει ακομα. Σε ποσο χρονικο διαστημα θα ειναι και παλι λειτουργισιμη η εταιρεια' ?

-'Σε τεσσερις βδομαδες' απαντησε ο νεος επικεφαλης νοιωθωντας πως αν υπηρχε μπορα για να ξεσπασει αυτη βρισκοταν σε υφεση και μαλλον μακρια απ' αυτον.

-'Εχεις δυο' ειπε ο Γεζοθ κολλωντας το προσωπο του στο δικο του. 'Θελω σε δυο βδομαδες ολα να ειναι επιχειρισιακα πανετοιμα, καταλαβες' ? 

-'Θα ειναι κυριε' απαντησε ο τρεμαμενος αντρας. 'Ολοι οι αντρες θα δουλεψουν'....

-'Για να δουλεψουν πρεπει καποιος να τους βαλει στη γραμμη' ειπε ο Νουσακ 'κι εσενα που εισαι υπευθυνος γι αυτο σε βλεπω ακομα να χαζολογας μπροστα μου σπαταλωντας χρονο'.

               ======================================

-'Και στειλε καποιους να μαζεψουν αυτο εδω' ειπε η Ντεμιθ δειχνοντας το πτωμα και το κεφαλι.

Οι τρεις αξιωματικοι τσακιστηκαν να εκτελεσουν τις εντολες που τους ειχαν δοθει ενω οι πρωην τροφιμοι του Ζοφου πηγαν στο Κεντρικο Σημειου Ελεγχου της εταρειας.

-'Απιστευτο χαλι' εκανε ο Νουσακ 'τεσσερα ατομα τους εκαναν φυλλο και φτερο'.

-'Αυτο που με προβληματιζει ειναι αυτος που διεφυγε' εκανε ο Γεζοθ. 'Λεω να ριξουμε μια ματια στις καμερες ασφαλειας μηπως μαθουμε κατι περισσοτερο'. Οι αλλοι δυο συμφωνησαν μαζι του.

Ο εξονυχιστικος ελεγχος στις καμερες τους προμηθευσε συμπερασματα.

-'Μια γυναικα τα εκανε ολα αυτα' ? απορησε ο Γεζοθ. 'Μα τις κατακομβες του Ρεμπ, απιστευτο'.

-'Φαινεται ξεκαθαρα πως ειναι ρατσα πολεμιστριας' εκανε η Ντεμιθ. 'Δες εδω, εξοντωνει πεντε φρουρους εν ριπη οφθαλμου και κλεβει το σκαφος της διαφυγης της'.

-'Αναρωτιεμαι αν ηταν απο την ιδια παστα και αυτοι που σκοτωθηκαν' εκανε ο Νουσακ.

-'Αυτοι δεν μας απασχολουν, εχουμε θεμα με τους ζωντανους' ειπε σκυθρωπη η Ντεμιθ. 

            ===================================

-'Δεν περιμενα τετοιο χαλι' εκανε ο Νουσακ. 'Τυχεροι θα ειμαστε αν οντως προλαβουν να τα συμμαζεψουν ολα μεσα σε δυο βδομαδες'.

-'Δεν μπορουμε να κανουμε κατι αλλο απ' το να περιμενουμε' ειπε ο Γεζοθ.

-'Τουλαχιστον εμεις να ειμαστε ετοιμοι' παρατηρησε η Ντεμιθ. 'Θα χρειαστουμε σιγουρα τρια μαχητικα σε αριστη κατασταση και να γινει μια διαλογη στο προσωπικο που θα ερθει μαζι μας'.

-'Αν ειμαστε τυχεροι αυτη που διεφυγε δεν θα ειδοποιησει κανενα και θα τους πιασουμε στον υπνο, διαφορετικα θα χασουμε το στοιχειο του αιφνιδιασμου' σχολιασε ο Νουσακ.

-'Να βαλουμε ολα τα συστηματα επικοινωνιας να παρακολουθουν καθε καναλι επικοινωνιας του σκαφους που εκλεψε' ειπε ο Γεζοθ. 'Αν προσπαθησει να ερθει σε επαφη με οποιονδηποτε θα το ξερουμε αμεσα, καθως και με τον ποιον επικοινωνησε'.

-'Δεν εχει νοημα' ειπε η Ντεμιθ 'κουβαλαει προβαδισμα πεντε ημερων. Αν ειχε να προειδοποιησει καποιον θα το εχει κανει ηδη, αδικα θα φαμε τον χρονο μας'.

               =====================================

Αλλαξε τον επιδεσμο που ειχε ματωσει και τον αντικατεστησε με καινουργιο. Το τραυμα ψηλα στον ωμο μπορουσε ν' αποδειχτει προβλημα αν δεν το περιποιοταν, η πληγη στο μπρατσο και το βαθυ κοψιμο στον μηρο εμοιαζαν λιγοτερο σοβαρα. Αφου τα ειχε καταφερει να ξεφυγει μονο με τοσα λιγα τραυματα απο την O.A.A το ελεγε και τυχη εκτος δεξιοτητας και ικανοτητων.

Η Ταμελ εκατσε παλι στην καρεκλα του κυβερνητη και μια γκριματσα πονου στολισε το προσωπο της. Τα οργανα πλοηγησης του σκαφους λειτουργουσαν στην εντελεια, η πορεια που ειχε χαραξει για τον Γκαβαρντα ακολουθουνταν πιστα και το σπουδαιοτερο απ' ολα, δεν ειχε κανεναν στο κατοπι της. Το μονο που ειχε αποσυνδεσει ηταν το συστημα επικοινωνιας φοβουμενη πως αν το χρησιμοποιουσε ισως προδιδε την θεση της αν καποιος ακουγε. Εριξε μια ματια στον υπολοιπομενο χρονο για τον Γκαβαρντα και αναστεναξε. Επρεπε ν' αντεξει αλλες δυο μερες ταξιδι με τα ιατρικα εφοδια που ειχε ανακαλυψει στο σκαφος, αν υπηρχε γιατρος θα ηταν ολα καλυτερα αλλα απο μονη της οτι περνουσε απο το χερι της το ειχε ηδη κανει.

                ===================================

Το μυαλο της ταξιδεψε πισω στην O.A.A και στα γεγονοτα που ειχαν συμβει. Η Σενζεν, ο Φορνακ και ο Μινκαρ ηταν νεκροι. Ειχαν εθελοντικα θυσιαστει για να μπορεσει εκεινη, η Γκαλορ και η Ναννινγκ να διαφυγουν. Ειχε βρεθει καποια στιγμη μονη της με τους μισους να βρισκονται πισω της για να σαμποταρουν οτι μπορουσαν και τους αλλους μισους μπροστα καθως προσπαθουσαν να φτασουν στο διαστημοδρομιο. Αντικειμενικα δεν ειχε καμια ελπιδα να φτασει εγκαιρα στον χρονο αναμονης που ειχαν συμφωνησει. Ετσι, ξεκινησε την προσπαθεια διαφυγης ξεροντας πως αν τα καταφερνε θα ηταν ατομικος αθλος και μονο. Ηταν για την τυχη της να πεσει πανω σ' ενα τσουρμο νεκρους αξιωματικους και οπλιτες της εταιρειας που φαινομενικα ειχαν καταπλακωθει απο συντριμμια στον διαδρομο για το μηχανοστασιο. Ενας απο τους νεκρους ηταν γυναικα και μαλιστα στα μετρα της, απλως λιγοτερο πληθωρικη απο την Ταμελ. Παρ' ολα αυτα τα ρουχα της ηταν το διαβατηριο της για την σωτηρια. Χαρη στην νεα της ταυτοτητα κατορθωσε να φτασει στο διαστημοδρομιο διχως το παραμικρο προβλημα. Εκει ομως τα πραγματα ηταν διαφορετικα. 

                ===================================

Υπηρχαν πεντε φρουροι που προφανως ειχαν σταλει να ελεγχουν τον χωρο δεδομενου πως λιγο πιο πριν η Γκαλορ με την Ναννινγκ τους ειχαν κλεψει σκαφος και ειχαν δραπετευσει. Αυτο πρακτικα σημαινε πως οποιος πλησιαζε τον χωρο θα επρεπε αμεσα ν' αποδειξει πως ειχε δουλεια εκει διαφορετικα οι φρουροι θα ειχαν δικαιωμα να πυροβολησουν. Η ιδια ηταν οπλισμενη μ' ενα μικρο μπλαστερ, το οπλο που κανονικα θα εφερε η ιδιοκτητρια των ρουχων που φοραγε, ομως μ' ενα τετοιο οπλο δεν ειχε και πολλες πιθανοτητες επιτυχιας. Επρεπε να χωρισει τους φρουρους στα δυο και ο μονος τροπος για να τα καταφερει ηταν να προσποιηθει την τραυματισμενη. Βγηκε τρεκλιζοντας πισω απο το κοιλωμα που κρυβοταν, εκανε δυο βηματα τρεκλιζοντας και σωριαστηκε στο εδαφος ακινητη. Ηξερε πως δεν θα ερχονταν ολοι οι φρουροι να ελεγξουν, καποιοι θα εμεναν πισω να προσεχουν. Εγινε οπως τα ειχε υπολογισει. Οι δυο που την πλησιασαν επεσαν αμεσως νεκροι ενω οι αλλοι δεν προλαβαν απο την σαστιμαρα τους να κανουν και πολλα. 

Ηταν τραυματισμενη, εσφιγγε τα δοντια, ποναγε αλλα επεσε πανω τους σαν αγριμι.

                  =================================

Απεφυγε μ' εναν ελιγμο εναν πυροβολισμο, το μονο που προλαβαν να της ριξουν και βρεθηκε μπροστα τους. Εξ' επαφης αδειασε σχεδον το μπλαστερ της επανω του και φροντισε να κρατησει το νεκρο σωμα σαν ασπιδα σε περιπτωση που δεχοταν καταιγισμο πυρων. Δεν χρειαστηκε ποτε. Η οι φυλακες ειχαν αιφνιδιαστει πληρως η ηταν νεοσυλλεκτοι και τα ειχαν χασει εντελως, αλλη εξηγηση δεν μπορουσε να δωσει. Κλειδωσε με τα χερια της το κεφαλι του ενος και το εστριψε αποτομα. Ο ξερος ηχου αυχενα που σπαει ακουστηκε αλλα η Ταμελ ειχε εναν ακομα να εξοντωσει. 

Το δεξι της ποδι χτυπησε με δυναμη στο στερνο τον τελευταιο φρουρο κοβοντας του προσωρινα την ανασα. Με την κοψη του αριστερου χεριου της ολοκληρωσε την στερηση της αναπνοης μ' ενα δεξιοτεχνικα δοσμενο χτυπημα στον λαιμου του ατυχου αντρα. Αφου τον ειδε να σωριαζεται κατω πηρε το οπλο του που ηταν ακομα στην θηκη και τον πυροβολησε αναμεσα στα ματια. Το ιδιο επραξε και με οποιον αλλο ειχε την υποψια πως μπορει να ηταν απλα αναισθητος και οχι νεκρος.

Μετα με καθε προσοχη πλησιασε το κοντινοτερο σκαφος σ' αυτην και χωθηκε μεσα.

                ===================================

Ευτυχως για κεινη που τα παντα σχεδον ηταν αυτοματοποιημενα κι ετσι δεν πελαγωσε προσπαθωντας να καταλαβει την λειτουργια του αστροπλοιου. Αν ειχε ενα φοβο αυτος ηταν να προλαβει να φτασει στην αποβαθρα απογειωσης και να την βρει ανοιχτη. Ευτυχως ολα πηγαν καλα κι ετσι, ελαχιστα λεπτα μετα, βρισκοταν εκτος O.A.A. με κατευθυνση για τον Γκαβαρντα. 

Οι φιγουρες του Φορνακ, του Μινκαρ και της Σενζεν περασαν αστραπιαια απο μπροστα της και ακολουθηθηκαν απ' αυτες της Γκαλορ και της Ναννινγκ. 

-'Οι νεκροι με τους νεκρους και οι ζωντανοι με τους ζωντανους' μονολογησε.

Δοκιμασε να σηκωθει και η αποτομη κινηση ανοιξε παλι την πληγη στον ωμο και το φρεσκο αιμα μουσκεψε το κορμι της. Μια μεγαλοπρεπεης βλαστημια βγηκε απο το στομα της.

-'Δεν εχω ολους τους επιδεσμους του κοσμου, παναθεμα σε' συνεχισε κοιτωντας τον ωμο της.

Πηρε εναν φρεσκο και με λιγη ταλαιπωρια εδεσε παλι τον ωμο της. Η εξαντληση ηταν εμφανης.

-'Σκουπιδι Μετγκον, εσυ θα τα πληρωσεις ολα' μουρμουρισε κι αφεθηκε σ' εναν βαθυ υπνο. 

 

                                     Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 71

-'Σοβαρα τωρα, σκεφτεσαι να μεινεις εδω' ? ρωτησε η Γκαλορ.

-'Μπορεις να περιμενεις λιγο να φυγουν και οι τελευταιοι πελατες' ? εκανε ο Γκριντλοκ.' Σε λιγο θα μπορουμε να τα πουμε με την ησυχια μας'.

Η Γκαλορ εριξε μια ματια στις δυο παρεες που ειχαν ξεμεινει στο μπαρ. Σε λιγο θα εφευγαν, απο τις κινησεις τους καταλαβαινε πως ηταν ετοιμοι ν' αποχωρησουν. Πηρε το ποτο που της εβαλε ο Γκριντλοκ κι εκατσε παραμερα αφηνοντας τις σκεψεις της να την κυριευσουν.

Η αγνωστη γυναικα που μπηκε μεσα στο μπαρ την εκνευρισε. Περιμενε πως και πως να φυγουν οι ηδη υπαρχοντες και να σου ξαφνικα που ερχονταν κι αλλοι. Γυρισε και την κοιταξε.

Την ειδε να πηγαινει σε μια απο τις παρεες, να μιλαει για λιγο και μετα κατευθυνθηκε στο μπαρ.

-'Εισαι ο Γκριντλοκ' ? την ακουσε να λεει απευθυνομενη στον εραστη της.

-'Εξαρταται' εκανε εκεινος. 'Απο το ποιος ρωταει και γιατι' προσθεσε κοιτωντας την καχυποπτα.

-'Με λενε Λερζια' ειπε η αγνωστη 'και θα ηθελα να σου μιλησω'.

      ===========================

-'Πες οτι θελεις' εκανε ο Γκριντλοκ 'και αναλογως θα δουμε αν οτι πεις ειναι για τ' αυτια του Γκριντλοκ η οχι' συμπληρωσε ενω η Κηρα παρακολουθουσε διακριτικα την συζητηση.

-'Σου λενε κατι τα ονοματα Ριγκελ και Βεγκατριξ' ? ρωτησε η κοπελα.

Ο Γκριντλοκ σταματησε αποτομα οτι εκανε και συνεχισε μετα απο λιγο ξανα.

-'Εχεις την προσοχη μου' ειπε.

-'Την προσοχη του Γκριντλοκ η καποιου αλλου' ? ρωτησε δηκτικα η Λερζια.

Ο Γκριντλοκ χαμογελασε. 'Ας πουμε πως απευθυνεσαι στα αυτια του Γκριντλοκ' απαντησε.

Η κοπελα ξεκινησε να του λεει την ιστορια της, μια ιστορια που ακουγε και η Κηρα. Υπηρξαν δυο μικρες διακοπες σε ολη την αφηγηση για τις δυο παρεες που επρεπε να πληρωσουν και ν' αποχωρησουν μα απο εκεινο το σημειο και μετα δεν υπηρχε κατι να τους διακοψει.

Οταν η Λερζια ολοκληρωσε την αφηγηση της η Γκαλορ αφησε την θεση της και πηγε να κατσει διπλα στην κοπελα. Ο Γκριντλοκ γεμιζε αδιαταρακτα τα ποτηρια ολων.

            ===========================

-'Ο Κρουξ και η Ζαγκιτα εδω' μονολογησε στο τελος ο Γκριντλοκ. 'Ηξερα παντα πως ο Γκαβαρντα ηταν πολυσυχναστο μερος αλλα αυτο πια κατανταει γελοιο'.

-'Ετοιμαζονται να πανε στον Ανγκελ' ειπε η Λερζια 'αν δεν εχουν ηδη φυγει'.

-'Σιγουρα εχουν την βαση τους εκει' εκανε η Γκαλορ. 'Αν ειναι ετσι εκει θα βρισκονται και τα υπολοιπα τσιρακια του Κρουξ' προσθεσε.

-'Τον θελω νεκρο' ειπε με ψυχρη, μεταλλικη φωνη η κοπελα ενω παραλληλα τα ματια της σκοτεινιασαν επικινδυνα. 'Κι αυτον και την αλλη που ειναι μαζι του'.

-'Παρε νουμερο κοπελια' εκανε ο Γκριντλοκ. 'Υπαρχει κοσμος που προηγειται'.

Η Γκαλορ του εριξε μια κριτικη ματια και ο Γκριντλοκ λουφαξε διακριτικα.

-'Σε καταλαβαινω' ειπε στην Λερζια 'μα αυτα δεν ειναι πραγματα που μπορουν να γινουν ετσι απλα' συμπληρωσε. 'Υπαρχει τροπος να σε βοηθησουμε να παρεις την εκδικηση σου'.

-'Ειμαι διατεθειμενη να κανω οτιδηποτε' ειπε με στιβαρη φωνη η κοπελα.

                =========================

-'Εδω, λιγο πιο κατω υπαρχει ενα ξενοδοχειο' ειπε η Γκαλορ. 'Θα χτυπησεις το B42 και θα σου ανοιξει η Ναννινγκ. Πες της οτι ερχεσαι απο μενα, διανυκτερευσε αποψε εκει και αυριο που θα συναντηθουμε με τους υπολοιπους θα δουμε τι θα κανουμε'.

-'Ξερω πως ολα αυτα ειναι πανω απο μενα' εκανε η κοπελα 'δεν εχω πολεμικες γνωσεις, δεν εχω εκπαιδευση, δεν ειμαι σαν ολους τους αλλους. Αλλα ο Τιλ ηταν ο μονος ανθρωπος που ειχα, η οικογενεια μου και θελω οι υπευθυνοι για τον θανατο του να τιμωρηθουν. Οχι απο τον νομο, δεν περιμενω τιποτα απο κει, με οποιονδηποτε τροπο και με οποιοδηποτε τιμημα'.

Ο Γκριντλοκ κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του κι εβαλε ενα τελευταιο ποτο.

-'Στον Τιλ' ειπε, υψωσε το ποτηρι του και οι δυο γυναικες ακολουθησαν. 

Αμεσως μετα κι αφου τους ευχαριστησε επανειλλημενα, η κοπελα βγηκε απο το μπαρ με προορισμο το ξενοδοχειο που της ειχε υποδειξει η Γκαλορ αφηνοντας τους μονους τους.

-'Δως μου δυο λεπτα να κλεισω' ειπε ο Γκριντλοκ 'και φυγαμε'.

           ===========================

-'Τι συμπερασμα βγαζεις απ' ολα αυτα' ? ειπε οταν βρεθηκαν μονοι στο διαμερισμα του.

-'Χρειαζομαι να κανω ενα μπανιο' εκανε η Γκαλορ. 'Θα σε βρω εδω οταν βγω' ?

-'Νομιζα πως εισαι συνηθισμενη στο να ρισκαρεις' εκανε ο Γκριντλοκ.

-'Εγω ναι' ηρθε η πληρωμενη απαντηση 'εσυ' ? ειπε και χωθηκε στο μπανιο.

Παραδοξως ολα αυτα που τριγυρναγαν στο μυαλο του δεν ειχαν να κανουν με την Γκαλορ αλλα με ολα οσα ειχαν διαδραματιστει μεσα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα. Σκεφτηκε την ζωη του δυο μερες πριν και σχεδον τρομαξε με την απιστευτη διαφορα που ειχε επελθει. Περιτριγυριζοταν απο γεγονοτα και καταστασεις που ακουμπουσαν κοσμικες συνεπειες, την υπαρξη και διατηρηση ενος συμπαντος οπως ακριβως το ηξερε και το βιωνε η την απολυτη καταστροφη και τον αφανισμο.

Καταλαβαινε πως η διασημη ουδετεροτητα του ειχε μολις φτασει στα ορια της, δεν θα μπορουσε για πολυ πια να την επικαλειται, θα επρεπε να παρει, εστω και λανθασμενα, καποια θεση. Κι αυτο ηταν που τον τρομαζε περισσοτερο απ' ολα. Το φυλλο της ζωης του εστεκε μετεωρο.

          =============================

Βγηκε απο το μπανιο, σταθηκε απεναντι του και του εκοψε την ανασα. Ελαχιστα πραγματα ειχαν αλλαξει απο τοτε. Η ιδια αγερωχη κορμοστασια, το ιδιο σαγηνευτικο αλλα και παθιασμενο βλεμμα, το ιδιο αρωμα που τον παρεσερνε και τον μεθουσε καθε φορα που την κρατουσε στην αγκαλια του. Η μονη διαφοροποιηση ηταν οι ουλες που στολιζαν το κορμι της σχεδον σε καθε σημειο, αποδειξη του οτι η ζωη της μονο βαρετη και ρουτινιαρικη δεν ηταν. Τον πλησιασε οπως ηταν καθισμενος στο κρεβατι και τραβηξε το κεφαλι του απαλα στην κοιλια της. Ανατριχιαζε καθε φορα που την ακουμπουσε, η επηρεια στις αισθησεις του ηταν τοσο καταλυτικη που ενοιωθε πως χανοταν κυριολεκτικα στο μεθυσι του κορμιου της. Καθε αποπειρα του να εκλογικευσει οτι συνεβαινε, να μεταφρασει ψυχρα και κυνικα τα τεκτενομενα επεφτε στο κενο. Ειχε πιστεψει πως την ειχε αφησει πισω, πως οτι αισθανοταν γι αυτην τη γυναικα ειχε καταχωνιαστει και θαφτει βαθια καπου που δεν θα υπηρχε ενδεχομενο αναζωπυρωσης. Φυσικα ειχε πλανηθει.

Περασε τα χερια του γυρω απο την μεση της κι αφεθηκε αλλη μια φορα στην γοητεια της.

        =============================

-'Δεν θελω να σε ξαναχασω Γκρι' του ειπε ενω παραλληλα του χαιδευε τρυφερα τα μαλλια. 'Με πονεσε απιστευτα την πρωτη φορα, δεν θελω να το ξαναπερασω' προσθεσε.

Ο Γκριντλοκ σηκωσε τα ματια και την κοιταξε διχως να πει κατι.

-'Καποιος η κατι μας δινει μια δευτερη ευκαιρια' συνεχισε η Γκαλορ 'ποσο σοφο θα ειναι αν την αρνηθουμε ? Δεν ξερω τι προκειται να συμβει απο δω και περα, αυτο ομως που ξερω ειναι πως θελω να το ζησουμε μαζι. Αν το θελεις και συ βεβαια'.

Ο Γκριντλοκ την εσπρωξε απαλα στο κρεβατι, ξαπλωσε διπλα της και την πηρε αγκαλια.

-'Τα κανεις να φαινονται ολα τοσο απλα' της ειπε 'αλλα στην πραγματικοτητα δεν ειναι'.

-'Τι εννοεις' ?

-'Την βλεπω κι εγω αυτη τη δευτερη ευκαιρια που λες αλλα τι ακριβως ειναι ? Δευτερη ευκαιρια για ποιο πραγμα ? Να ειμαστε ξανα μαζι ? Δεν ειναι αυτο το ζητουμενο'.

-'Δεν σε καταλαβαινω' απορησε η Γκαλορ.

            ===========================

-'Ημασταν και παλια μαζι, το θυμασαι ? Θα μπορουσαμε να εχουμε μια φυσιολογικη ζωη, οι δυο μας, ησυχα, αθορυβα, μακρια απ' οτιδηποτε μπορουσε να διαταραξει εκεινη τη σχεση. Δεν τα καταφεραμε τοτε για λογους που ξερουμε και οι δυο. Κι ερχομαστε τωρα, και να μια δευτερη ευκαιρια για μας. Αλλα ειναι μια ευκαιρια να επιτυχουμε αυτα που δεν κατορθωσαμε την πρωτη φορα ? Οχι, βρισκομαστε μπροστα στο φασμα ενος ολοκληρωτικου πολεμου στον οποιο εσυ εχεις παρει ηδη θεση. Δεν θελεις να τον αποφυγεις, δεν θελεις να του γυρισεις την πλατη, το μονο που επιζητας ειναι να παρεις μερος για να εχεις την εκδικηση σου. Πως θα εχουμε μια δευτερη ευκαιρια αν ο συνασπισμος σας ηττηθει ? Τι θα συμβει αν χασεις τη ζωη σου ? Βρεθηκαμε ξανα για να βιωσουμε το ενδεχομενο ο ενας μας η και οι δυο να χασουμε τη ζωη μας ? Τοτε τι νοημα εχει ολο αυτο ? Πες μου πως τ' αφηνεις ολα πισω, τα διαγραφεις, πες μου πως θα φυγουμε οι δυο μας μονοι καπου να ζησουμε οτι δεν κατορθωσαμε την πρωτη φορα και θα ερθω μαζι σου, διχως δευτερη σκεψη, διχως κανενα δισταγμο. Μπορεις να μου το υποσχεθεις αυτο' ?

            ===========================

-'Οχι' ψιθυρισε η Γκαλορ 'δεν μπορω να κανω κατι τετοιο, δεν μπορω να σου το υποσχεθω'.

Εμειναν και οι αμιλητοι φοβουμενοι πως μια λεξη θα κατεστρεφε τα παντα οριστικα.

Ο Γκριντλοκ την φιλησε μ' εναν τροπο που δεν ειχε κανει ποτε μεχρι τοτε.

-'Πρεπει να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις' της ειπε οταν τα χειλη του καποια στιγμη αποκολληθηκαν απο τα δικα της. 'Εισαι ταγμενη σ' εναν αγωνα και πρεπει να πραξεις αυτα που σου αναλογουν. Εγω, εδω και χρονια κανω αυτο που ειδες. Τιποτα το συγκλονιστικο, τιποτα το σπουδαιο αλλα ειναι το μονο που εμαθα να κανω καλα και θα εξακολουθησω να το κανω. Δεν αλλαζει τιποτα αυτο στο τι αισθανομαι, το τι θελω, τι εχω αναγκη αλλα ετσι οπως ειναι διαμορφωμενη η κατασταση ειναι το μονο που εχω. Σε θελω, σε λατρευω, το ξερεις μα οι συνθηκες ειναι τετοιες που δεν μπορουμε να πορευτουμε διαφορετικα'.

-'Σταματα να μιλας πια και κανε μου ερωτα' ειπε με βραχνη φωνη η Γκαλορ. 'Τωρα, αυτη τη στιγμη, σ' εχω δικο μου και δεν θελω να χαθει ουτε ενα δευτερολεπτο'. 

            =========================

Η ψυχρη πραγματικοτητα περιμενε υπομονετικα να καταλαγιασει το εκρηκτικο τους παθος για να επανελθει στο προσκηνιο. Αποκαμωμενοι και οι δυο, εξακολουθουσαν να βρισκονται αγκαλιασμενοι μα η κουβεντα τωρα ειχε επιστρεψει στην πεζη και αχαρη διασταση της.

-'Ποτε θα φυγετε' ? ρωτησε ο Γκριντλοκ.

-'Μολις ειμαστε ετοιμοι' απαντησε η Γκαλορ 'δεν ξερω, ισως και αυριο αν προλαβουμε'.

-'Καταλαβαινω' απαντησε ο Γκριντλοκ. 

-'Δεν εχει νοημα να παραμεινουμε στον Γκαβαρντα, πρεπει να συνταχθουμε και να δουμε πως θ' αντιμετωπισουμε τον Μετγκον, πραγμα που μονο ευκολο δεν ειναι'.

-'Απ' οτι καταλαβα δεν μας μενει πολυς χρονος, σε λιγο θα ξημερωσει' εκανε ο Γκριντλοκ.

-'Εχουμε οσο χρονο χρειαζομαστε' εκανε πονηρα η Γκαλορ και τον φιλησε στο στηθος ενω σταδιακα συνεχιζε να κατεβαινει προς τα κατω. 'Κι απ' οτι βλεπω και ορεξεις εχουμε και αντοχες ακομα' προσθεσε ενω χανοταν αναμεσα στα ποδια του Γκριντλοκ. 

 

  

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 70

-'Εχεις νεα λοιπον' εκανε ο Γκριντλοκ. 'Καλα η ασχημα' ?

-'Νεα ειναι' απαντησε η Ρισανι. 'Τα μεταφραζεις οπως θελεις'.

Ο Γκριντλοκ καταλαβε πως η ελλειψη χιουμορ εκ μερους της Διαστικτης δεν του αφηνε περιθωρια γι αλλα λογοπαιγνια κι ετσι συνταχθηκε με τον τροπο της.

-'Πες μου εσυ και θα τ' αξιολογησω εγω'.

-'Μολις εφτασε στον Γκαβαρντα ο Αζεμουρ. Ειναι μαζι με αλλους δυο που δεν ξερω ποιοι ειναι'.

-'Εγω δεν ξερω ποιος ειναι αυτος ο Αζεμουρ που λες. Θα επρεπε να τον γνωριζω' ?

-'Εχεις δικιο, δεν τον ξερεις γιατι δεν τον γνωρισες ποτε. Ο Αζεμουρ, εγω και ο Ουρσιντ ο Ανεμελος βρισκομαστε στο ιδιο στρατοπεδο με τον Ορκοφυλακα και τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις'.

-'Αυτα λοιπον, για να μαθαινεις, εγω τα λεω οχι μονο καλα νεα αλλα καταπληκτικα. Απομενει να μαθουμε ποιοι ειναι αυτοι οι δυο που ειναι μαζι του, ετσι' ?

-'Τα καταπληκτικα σου νεα σε λιγο θα βρισκονται εδω' απαντησε η Ρισανι.

             =======================================

-'Που ησουνα ? Εξαφανιστηκες ολο το βραδυ, ανησυχησα' ειπε η Ναννινγκ.

-'Εχεις δικιο, ανοησια εκ μερους μου να μην σε ειδοποιησω' απαντησε η Γκαλορ. 'Αλλα ηταν τοσο ιδιαζουσα η περιπτωση που κυριολεκτικα ξεχαστηκα εντελως'.

-'Ελπιζω να αξιζε τον κοπο' εκανε η Ναννινγκ και η Γκαλορ χαμογελασε.

Της εξιστορησε οτι ειχε συμβει παραλειποντας εντεχνως συγκεκριμενες λεπτομερειες. Η Ναννινγκ την ακουγε προσεκτικα και το ενα της φρυδι ανυψωθηκε μολις ολοκληρωσε την αφηγηση της.

-'Κοιμηθηκες μαζι του' εκανε με σιγουρια. 'Με παρατησες εδω στο ξενοδοχειο διχως να ξερω τι σου ειχε συμβει γιατι κοιμηθηκες μ' εναν παλιο σου εραστη' κατεληξε.

-'Αν ηθελες να συνταξεις μια περιληψη σε οσα σου ειπα φανταζομαι πως ειναι αυτη' ειπε η Γκαλορ αναστεναζοντας. 'Ο Γκριντλοκ ειναι ενας ασταθμητος παραγοντας οπως και να εχει'.

-'Και φυσικα εσυ θα πρεπει να τον σταθμισεις' ειπε η Ναννινγκ. 'Κοιτα, δεν εχω θεμα, το ξερεις αλλα μην αφησεις κατι τετοιο να σε αποπροσανατολισει απο το σχεδιο μας'.  

                   =================================

-'Σχεδιο' ? 'Δεν ηξερα πως εχουμε καποιο σχεδιο. Νομιζα πως το να διαφυγουμε απο την O.A.A ηταν το τελευταιο σχεδιο που ειχαμε κανει. Ποτε καταστρωσαμε νεο' ?

-'Καταλαβαινεις τι λεω' εκανε η Ναννινγκ. 'Ναι, δραπετευσαμε απο την O.A.A, δεν ξερουμε τι εχουν απογινει η Σενζεν με την Ταμελ αλλα το αρχικο και βασικο μας σχεδιο απο την αρχη ηταν πως θα κανουμε αυτο το καθαρμα τον Μετγκον να πληρωσει για ολα οσα εχει κανει'.

-'Εχεις δικιο' μονολογησε η Γκαλορ. 'Μονες μας δεν μπορουμε να κανουμε πολλα, ομως σου ειπα για τον συνασπισμο που εχει δημιουργηθει εναντιον του Μετγκον. Μονο με την βοηθεια τους θα μπορεσουμε να παρουμε την εκδικηση μας κι αυτο σημαινει ενα μονο πραγμα'.

-'Ακριβως' ειπε η Ναννινγκ. 'Οτι δεν πρεπει να σπαταλαμε τον χρονο μας εδω κουβεντιαζοντας ασκοπα. Πρεπει να παμε να τους βρουμε και να δουμε τι σχεδια εχουν για τον Μετγκον. Και, φανταζομαι, τωρα που ξυπνησε το αγριμι στα ποδια σου δεν θα ερθεις ουτε αποψε εδω για υπνο'.

-'Ζηλευεις λοιπον' εκανε η Γκαλορ και ξεσπασαν και οι δυο σε τρανταχτα γελια. 

                   ================================

Ο Γκριντλοκ δεν αναγνωρισε την ψηλη, εμβληματικη φιγουρα που μολις ειχε μπει μεσα στο μπαρ, αναγνωρισε ομως τους δυο αντρες που ακολουθουσαν πισω του.

-'Γκραφ, Κουλσακ. Παντα ησασταν ενα σωρο χαλια μα νομιζω πως αυτη τη φορα ξεπερασατε τον εαυτο σας. Ποιος σας καταντησε ετσι ?

-'Γεια σου και σενα Γκριντλοκ' εκανε ο Γκραφ. 'Σταθερος και αμετακινητος οπως παντα' ?

-'Καθενας σ' αυτο που ξερει καλυτερα' εκανε ο Γκριντλοκ ενω παραλληλα μ' ενα αδιορατο νευμα ζητησε απο τους δυο αντρες να του αποκαλυψουν την ταυτοτητα του νεοφερμενου. Για την ακριβεια ισως δεν ηταν τοσο αδιορατο, ο Αζεμουρ το αντιληφθηκε αμεσως.

-'Αζεμουρ' ειπε αρχοντικα. ' Αν νομιζεις πως τωρα ειναι χαλια θα επρεπε να τους εβλεπες οταν τους συναντησα εγω. Με το ζορι μπορουσαν να περπατησουν'.

-'Αληθεια ειναι' εκανε ο Κουλσακ. 'Αν δεν ηταν ο λεβεντης απο δω να εισαι σιγουρος πως αυτη η κουβεντα δεν θα γινοταν ποτε. Κυριολεκτικα μας γλυτωσε τα τομαρια μας'.

                    ====================================

-'Αυτο σηκωνει ενα δυνατο κερασμα λοιπον' εκανε ο Γκριντλοκ και γεμισε τεσσερα ποτηρια.

Ο πρωτος γυρος εφυγε εν ριπη οφθαλμου και ο Γκριντλοκ τα ξαναγεμισε.

-'Εμενα με συγχωρειτε' ειπε ο Αζεμουρ και κινησε προς το μερος της Ρισανι που παρακολουθουσε τις σκηνες που εκτυλισσονταν. 'Αν με χρειαστειτε εδω θα ειμαι'.

Ο Γκραφ με τον Κουλσακ εκατσαν στο μπαρ και αρχισαν να εξιστορουν στον Γκριντλοκ ολα οσα τους ειχαν συμβει. Ο τελευταιος ακουγε προσεκτικα και απο καιρο σε καιρο συνεχιζε να γεμιζει τα ποτηρια τους. Οταν ολοκληρωσαν την αφηγηση τους εμειναν για λιγο ολοι σιωπηλοι.

-'Αν μη τι αλλο δεν τεμπελιαζατε' εκανε στο τελος. 'Και τωρα τι γινεται' ?

-'Πρεπει να γυρισουμε πισω στον Ελλερυ' εκανε ο Κουλσακ. 

-'Το συντομοτερο δυνατο' προσθεσε ο Γκραφ. 'Εσυ τι θα κανεις' ?

Ο Γκριντλοκ τους κοιταξε προσπαθωντας να καταλαβει τι εννοουσαν.

-'Οτι κανω παντα' απαντησε και ξαναγεμισε τα ποτηρια αλλη μια φορα. 

              ====================================

Η αφιξη της Γκαλορ και της Ναννινγκ εδωσε το εναυσμα για νεα κερασματα. Ο Γκριντλοκ ειχε αρχισει να συνειδητοποιει πως ολα εκεινα τα ατομα τα συνεδεε ενας κοινος τοπος, η εξοντωση του Μετγκον και πολυ συντομα θα επρεπε να βρεθουν στη βαση τους μαζι με τους υπολοιπους για να οργανωθουν. Αυτος παλι, μεχρι εκεινη τη στιγμη, δεν ειχε καποιο λογο να γειρει προς την πλευρα τους. Ο ακρογωνιαιος λιθος του ηταν παντα η ουδετεροτητα, ποτε με τον εναν η με τον αλλο. Ετσι τα ειχε καταφερει τοσο καιρο και λογικα δεν θα επρεπε ν' αλλαξει κατι που ηδη απεδιδε. Ομως η επανεμφανιση της Γκαλορ ηταν ενας παραγοντας που δεν τον ειχε υπολογισει. Αν ηθελε να μεινει μαζι της θα επρεπε να συνταχθει κι αυτος με ολους τους αλλους, αν επεμενε στην ουδετεροτητα του θα εχανε την Γκαλορ και ισως για παντα. Ηταν ενα διλημμα που ηξερε πως θα τον απασχολουσε εντονα αλλα προς το παρον απεφευγε να το αγγιξει. Κοιταξε στο βαθος την Ρισανι που συνομιλουσε με τον Αζεμουρ. Μεσα του ειχε αμφιβολιες αν αυτο το ετεροκλητο πληθος μπορουσε να σταματησει τον Μετγκον, οχι με ολα αυτα που ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.

                   ==============================

Συντομα βρισκονταν ολοι μαζι καθισμενοι σ' ενα τραπεζι προσπαθωντας να συντονισουν τις κινησεις τους. Υπηρχαν επι μερους σημεια στα οποια διαφωνουσαν αλλα ολοι μοιραζονταν την ιδια αποψη στο γενικο περιγραμμα. Επρεπε να επιστρεψουν στον Ελλερυ και τον Ορκοφυλακα για να μπορουσαν να εκπονησουν ολοι μαζι τα επομενα βηματα τους. Στο πρωτο που συμφωνησαν ηταν πως ο Αζεμουρ, ο Γκραφ, ο Κουλσακ και η Ναννινγκ θα επρεπε ν' αποχωρησουν αμεσα. Η Ρισανι επεμενε να παραμεινει αφου αυτες ηταν οι οδηγιες που ειχε και συμφωνησαν σ' αυτο ολοι, με την προυποθεση μολις κρινοταν απαραιτητο να επεστρεφε κι αυτη. Η Γκαλορ ηθελε κι αυτη να παραμεινει διχως να εκφραζει ανοιχτα τον λογο για τον οποιο το ηθελε ενω κανεις δεν προσπαθησε να πεισει τον Γκριντλοκ να πραξει το ενα η το αλλο. Ειχε βεβαια φροντισει και ο ιδιος να ξεκαθαρισει πως δεν ηταν στα αμεσα σχεδια του να εγκαταλειψει το μπαρ του, οποτε ολοι, εστω και απροθυμα, συμφωνησαν μαζι του. Αυτος βεβαια περιμενε ουσιαστικα να δει τι θα εκανε η Γκαλορ, το ιδιο δε επραττε κι αυτη εκ μερους της.

                  ================================== 

Η Κηρα εκμεταλλευτηκε μια στιγμη που ο Γκριντλοκ ειχε βρεθει πισω απο το μπαρ και αδραξε  την ευκαιρια να του μιλησει παρα τα αρνητικα νοηματα του τελευταιου.

-'Γιατι θελεις να μεινεις εδω' ? ρωτησε.

-'Οχι τωρα' απαντησε ο Γκριντλοκ 'το βραδυ που θα ειμαστε οι δυο μας'.

Η Κηρα συμφωνησε σιωπηλα κι επεστρεψε στο τραπεζι.

-'Λοιπον, να μην χανουμε χρονο ασκοπα' εκανε ο Αζεμουρ. 'Μαζεψε τα πραγματα σου' ειπε απευθυνομενος στην Ναννινγκ 'φευγουμε το συντομοτερο δυνατον'.

-'Οταν φτασετε πισω ενημερωσε με τι να κανω' του ειπε η Ρισανι και ο Αζεμουρ κουνησε καταφατικα το κεφαλι. 'Δεν νομιζω πως η παρουσια μου εδω πια κρινεται απαραιτητη'.

-'Εμεις ειμαστε πανετοιμοι' εκανε ο Κουλσακ 'ανυπομονω να δω τον Ελλερυ'.

-'Ωραια, αυριο το πρωι εχουμε αναχωρηση λοιπον' εκανε ο Αζεμουρ. 'Νομιζω πως απαιτειται μια τελευταια προποση πριν εγκαταλειψουμε τον Γκαβαρντα' συμπληρωσε.

                ======================================

Η μαυροφορεμενη φιγουρα ετρεξε βιαστικα αναμεσα στα τραπεζια κι εκατσε σ' εκεινο που ενας αντρας μονος του ετρωγε μια Κλεριον λιχουδια. Κοιταξε τριγυρω ανησυχη και μιλησε.

-'Ειχες δικιο. Ο Γκραφ με τον Κουλσακ ηταν. Τους ακολουθησα μεχρι το μπαρ του Γκριντλοκ. Δεν ηταν μονοι τους, μαζι τους ηταν και καποιος που δεν αναγνωρισα, μου εκανε ομως για μισθοφορος. Εκει συναντηθηκαν και με καποιους αλλους, ουτε αυτους τους αναγνωρισα'.

-'Σε ειδανε' ? ρωτησε ο αντρας.

-'Μ' εχεις για χαζη Κρουξ ? Οχι, δεν με πηρανε χαμπαρι'.

-'Ωραια. Αυτο σημαινει πως εμεις ξερουμε αλλα αυτοι δεν γνωριζουν'.

-'Τι σημαινει αυτο ? Τι αλλαζει ? Ακομα και με το στοιχειο του αιφνιδιασμου υπολειπομαστε. Αυτοι ειναι το λιγοτερο πεντε, εξι αν ο ουδετερος Γκριντλοκ παψει να ειναι ουδετερος'.

-'Ηρεμησε Ζαγκιτα' εκανε ο Κρουξ 'δεν σκεφτομουνα ποτε μια κατα μετωπο αντιπαραθεση. Απλα εμεις εχουμε την γνωση που αυτοι δεν εχουν. Θα δουμε πως αυτο θα λειτουργησει υπερ μας'.

                  ===================================

-'Πρεπει να του δινουμε απο δω' εκανε η Ζαγκιτα, ακομα αγχωμενη και σταθερα κοιτωντας ολογυρα. 'Αν μας δουν θα μπλεξουμε ασχημα'.

-'Ναι, η παραμονη μας εδω ειναι ριψοκινδυνη. Απλα σκεφτομουνα'...

Αφησε την φραση του μετεωρη ενω μια γκριματσα εμφανιστηκε στο προσωπο του.

-'Παμε, δεν ειναι να καθυστερουμε. Εχω πληρωσει' εκανε στο τελος.

Σηκωθηκαν και οι δυο βιαστικα και εφυγαν σχεδον σαν κυνηγημενοι. Κανεις απο τους δυο τους δεν προσεξε την γυναικα με την κουκουλα, δυο τραπεζια πιο μακρια, που φαινοταν να εχει ιδιατερο ενδιαφερον στο ν' ακουσει τι ελεγαν. Σηκωθηκε κι αυτη ξοπισω τους.

Οσος χρονος και να περνουσε δεν θα ξεχνουσε ποτε τα δυο προσωπα που ειχαν δολοφονησει τον αδελφο της, τον Τιλ, εναν ανθρωπο που δουλευε στο Γιζγκαρνοφ για τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις.

Το μονο που ειχε να κανει η Λερζια ηταν να μαθει που θα πηγαιναν. Μετα επρεπε να παει μια βολτα μεχρι το μπαρ εκεινου που λεγοταν Γκριντλοκ.