Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 90

Ενας επιμονος, ρυθμικος θορυβος εσπασε μια ησυχια που επικρατουσε πολλες ωρες και τραβηξε τον ενδιαφερον της. Βρισκοταν μεσα σ' ενα αστροπλοιο με αγνωστο προορισμο, διχως να γνωριζει τιποτα απολυτως για το τι συνεβαινε, υπακουοντας απλα στις εντολες που ειχε παρει απο τον Ορκοφυλακα. Αυτος ο θορυβος ειχε ερθει να την λυτρωσει την στιγμη ακριβως που η απελπισια ειχε τυλιξει γυρω της εναν ιστο που σταδιακα την επνιγε απ' την ωρα που ειχε ξεκινησει.

Ετρεξε προς την τεραστια κονσολα και εντοπισε το σημειο απ' το οποιο προερχοταν ο θορυβος. Μια λυχνια ειχε αναψει αποκαλυπτοντας μια σκοτεινη οθονη που εξαφνα ειχε αποκτησει ζωη. Διαβασε οτι εγραφε η οθονη κι απορησε. Τι ακριβως συνεβαινε εδω' ?

-'Αγγιξτε την επιφανεια και περιμενετε'. Υπακουσε. Η φραση εξαφανιστηκε κι εμφανιστηκε μια καινουργια. 'Επιλεξτε ολογραμμα και περιμενετε'. Υπακουσε κι αυτη τη φορα. Στην αρχη δεν συνεβη τιποτα, μετα εμφανιστηκε νεα λεξη. Διαβασε 'Ενεργοποιηση' και πατησε παλι επανω.

Αυτο που επακολουθησε την αιφνιδιασε, δεν το περιμενε.

            =======================================

Ενα ολογραμμα υψους εχεδον ενος μετρου, του Ορκοφυλακα, εμφανιστηκε ξαφνικα στο δαπεδο του σκαφους. Το περιγραμμα του ετρεμε, ενιοτε αλλοιωνοταν ελαφρα μα ηταν ξεκαθαρο πως ηταν αυτος, δεν υπηρχε αμφιβολια. Την στιγμη που αναρωτιοταν τι θα επακολουθουσε το ολογραμμα αρχισε να μιλαει. Για τα δεδομενα της αυτο ηταν ηδη πολυ, εστιασε ομως σε οτι ακουγοταν.

-'Μεριτα, αν το βλεπεις αυτο σημαινει πως τα παντα εχουν τελειωσει. Καταλαβαινω πως αυτο ισως σου μοιαζει παραδοξο αφου εσυ εισαι ακομα εν ζωη και πιθανως να σκεφτεσαι πως η καταληξη της μαχης που δωσαμε με τον Μετγκον ηταν τελικα επιτυχης. Λυπαμαι που το λεω μα ο Μετγκον επικρατησε και εμεις ηττηθηκαμε. Αντιλαμβανομαι πως εχεις παμπολλες αποριες σε ολα τα επιπεδα γι αυτο θελω ν' ακουσεις προσεκτικα ολα οσα εχω να σου πω, εστω και μ' αυτον τον τροπο. Η ιδια σου η υπαρξη θα καθοριστει απ' οτι ακουσεις απο δω και περα'.

Η αποσβολωμενη Κηρα κοιτουσε το ολογραμμα μην πιστευοντας τα ματια και τ' αυτια της. Ομως δεν ειχε αλλα περιθωρια, εκατσε στην καρεκλα πλοηγησης ακουγοντας προσεκτικα. 

             ===================================

-'Απο την αρχη το εργο μας ηταν δυσκολο δεδομενου πως ο Μετγκον, αν αποκτουσε αυτα που χρειαζοταν, θα μπορουσε να υλοποιησει τις απειλες διχως καποιος να μπορει να τον σταματησει. 

Επρεπε ν' αναζητησω βοηθεια απ' οπου μπορουσα, γι αυτο κι επισκεφτηκα την Αεναη Βιβλιοθηκη, ελπιζοντας πως εκει θα υπηρχε κατι που θα μας εδινε το πλεονεκτημα απεναντι στον Μετγκον. Πραγματι βρηκα αυτο που εψαχνα, δυστυχως ομως οχι χωρις τιμημα. Βλεπεις, οποιος δημιουργησε το συμπαν ειχε προβλεψει κατι τετοιο, το ενδεχομενο δηλαδη να βρεθει καποιος που να θελει να το μεταβαλλει αφανιζοντας καθε υπαρκτη ζωη. Τα παντα ηταν στηριγμενα σε μια αρχη, πως το συμπαν μπορει να πεθαινει και ν' αναγεννιεται αλλα τμηματικα. Με απλα λογια, ενα τμημα του μπορει να καταστραφει για διαφορους λογους αλλα ενα αλλο, που ηταν ηδη κατεστραμμενο, θ' αρχισει και παλι ν' αναπτυσσεται. Μ' αυτον τον τροπο υπαρχει μια ισορροπια που δεν επιτρεπει την ολικη, μονομιας, καταργηση του υπαρχοντος συμπαντος. Πανω σ' αυτο στηριχτηκα εχοντας το ως εσχατη λυση αν ολα τ' αλλα αποτυγχαναν. Και απετυχαν'.

                  ==================================

-'Ο ιδιος ο Μετγκον δεν μπηκε ποτε στον κοπο να μαθει αυτη τη λεπτομερεια, η εμμονη και η σιγουρια του πως θα τα καταφερνε τον εκαναν ν' ασχοληθει με αλλα πραγματα κι αυτο ηταν το μοιραιο λαθος του. Επελεξα να τον συναντησουμε για την τελικη μαχη σε ενα σημειο του συμπαντος που η Βιβλιοθηκη προεβλεπε πως θα υποβαθμιζοταν, θα ερημωνε και ουσιαστικα θα πεθαινε μεσα στα επομενα χιλια χρονια. Ηταν ο μονος τροπος για να μπορεσω να ελαχιστοποιησω το μεγεθος της καταστροφης που θα επεφερε ο Μετγκον. Σε ολο αυτο το συστημα καθε ζωη θα εξαφανιζοταν, τα παντα θα εκμηδενιζοταν μαζι με οποιους θα ειχαν την ατυχια να βρισκονται εκει τον χρονο τελεσης του αφανισμου. Εμεις δεν βρεθηκαμε εκει τυχαια, πηγαμε για ενα σκοπο αλλα αυτο δεν μπορουσε να μας εξαιρεσει. Απο την στιγμη που ο Μετγκον πραγματοποιησε την απειλη του, οτι ζωη υπηρχε στο ετοιμοθανατο εκεινο συστημα ηταν καταδικασμενο, οπως κι εμεις.

Το ηξερα οταν τους επαιρνα μαζι μου, το ηξερα πως κανεις μας δεν θα επιβιωνε αλλα μπροστα στην εξαλειψη της απειλης Μετγκον ηταν μια απαραιτητη θυσια'.

            ==================================

-'Καταλαβαινω τις αποριες που εχεις σχετικα με σενα και τον Ελλερυ. Γιατι εσυ να εισαι η μοναδικη επιζησασα απ' ολο αυτο, γιατι να μην ερθει μαζι σου ο Ελλερυ και να γλυτωσει. Ξεκινωντας απο το δευτερο χρειαζομουνα τον Ελλερυ μαζι μου για ενα πολυ σημαντικο ρολο. Μια ελπιδα που ειχα πως ισως η σχεση πατερα γιου μπορουσε ν' αποτρεψει οτι εγινε επεσε στο κενο. Πιστεψα πως μπροστα στον επικειμενο χαμο του γιου του ο Μετγκον θ' αναθεωρουσε μα εκανα λαθος. Το μεθυσι της εξουσιας και της δυναμης ηταν πολυ μεγαλο για να υπερκεραστει. Λυπαμαι πραγματικα για τον Ελλερυ μα καταλαβαινεις πως δεν υπηρχε αλλος τροπος. Και δεν ειναι μονο αυτος. Ξερω πως εξ' αιτιας μου χαθηκε τοσος ακομα κοσμος. Φιλοι σου, συνεργατες, ατομα με τα οποια ειχες μια ιδιαιτερη σχεση χαθηκαν στον βωμο της αναχαιτισης του Μετγκον. Αν συνυπολογισω σ' αυτους κι ολους εκεινους που χαθηκαν απο τοτε που το σκαφος του Ελλερυ απελευθερωσε τον ορκο του Μετγκον ξερω πως ειναι ενας πολυ μεγαλος καταλογος με ονοματα. 

Επαναλαμβανω, οση πικρα και να νοιωθεις, δεν υπηρχε αλλος τροπος'.

          ======================================

Ακομα και αυτη η παυση που εκανε το ολογραμμα ηταν τοσο επιτυχημενα ακριβης σαν ο Ορκοφυλακας να γνωριζε σε ποιο σημειο η Μεριτα θα χρειαζοταν λιγο χρονο να επεξεργαστει οτι ειχε ακουσει μεχρι στιγμης. Ηταν αληθεια πως ειχε μεινει αναυδη. Ολα ειχαν ξετυλιχτει τοσο αποτομα μπροστα της που ενοιωσε αυτη τη γνωση να την πνιγει. Οι υπολοιπες Κηρες, οι μισθοφοροι, ο ερωτας της ζωης της, ο Ορκοφυλακας, ολοι νεκροι. Ισως το γεγονος πως και ο Μετγκον δεν ειχε επιζησει να ηταν μια παρηγορια μα η Μεριτα δεν ενδιαφεροταν καν. Ενα αγνωστο σε μεγεθος τμημα του συμπαντος ειχε ολοκληρωτικα καταστραφει παιρνοντας μαζι του οτι πολυτιμοτερο ειχε στην ζωη της. Αυτα ηταν τα δεδομενα με τα οποια θα επρεπε να πορευτει εφεξης αλλα δεν ηξερε καν τον τροπο. Τον Ορκοφυλακα ? Ενα τμημα της τον μισουσε οσο τιποτα αλλο για οτι ειχε διαπραξει πισω απο τις πλατες ολων, ενα τμημα της κυριολεκτικα τον λυποταν για το βαρος που επρεπε να φερει ξεροντας πως ηταν υπαιτιος για τον χαμο τοσων ψυχων.

Αναρωτηθηκε τι εμελλε ακομα ν' ακουσει και προσπαθησε να μαζεψει τα κομματια της.

                 =================================== 

-'Στο πρωτο θεμα τωρα που αφορα εσενα. Ξερω πως δεν εισαι ετοιμη ν' ακουσεις αυτο που θα σου πω, ξερω πως θα σου γεννηθουν πληθωρα συναισθηματων μα ειναι κατι που πρεπει να το ξερεις. Εισαι εγκυος λιγων βδομαδων με το παιδι του Ελλερυ. Αντολαμβανομαι πως δεν εχεις ακομα κανενα συμπτωμα και ισως αμφισβητησεις οτι σου λεω μα πιστεψε με, ειναι αληθεια. Το διαπιστωσα καποια στιγμη, το πως δεν εχει καμμια σημασια. Βρεθηκα σ' ενα τρομερο διλημμα ως προς το τι να κανω και τωρα ξερεις τι αποφασισα. Δεν θα ειχε κανενα νοημα να πας με τους αλλους στον Αγκελ ουτε να ερχοσουν μαζι μας στην αντιμετωπιση του Μετγκον. Δεν θα εκανες απολυτως καμμια διαφορα, το πιο πιθανο ειναι να ειχες ακολουθησει την δικια μας μοιρα. Στον Ελλερυ δεν το ειπα ποτε, ουτε σε κανεναν αλλο. Το ηξερα μονο εγω και εσυ τωρα. Επελεξα εσυ  και το παιδι σου να ζησετε, εστω και κατω απο τετοιες αντιξοες συνθηκες. Κατανοω καθε σκεψη που κανεις, καθε αντιδραση που μπορει να εχεις αλλα αν χρειαζοταν θα εκανα παλι το ιδιο. Επρεπε ομως να φροντισω για την δικη σου ασφαλεια καθως και του γιου σου'.

               ====================================

-'Γιος θα ειναι, μαθε το κι αυτο, το πως το ξερω οπως σου ειπα δεν εχει σημασια. Επελεξα αυτο  το σκαφος γιατι διαθετει κρυογονικους θαλαμους, κατι που ειναι απαραιτητο για το ταξιδι σου. Κι επειδη αναρωτιεσαι που πας σου λεω πως οι συντεταγμενες που εχουν δοθει ειναι για την Γη, εναν πλανητη που ο γαλαξιας του δεν επαθε τιποτα απο την καταστροφη που επεφερε ο Μετγκον. 

Θα φτασεις εκει αρκετες μερες πριν γεννησεις, ολα τα υπολοιπα ειναι αποκλειστικα στα χερια σου. Σε ολο το ταξιδι σου θα κοιμηθεις στον κρυογονικο θαλαμο, ειναι προγραμματισμενος να σε ξυπνησει λιγο πριν την αφιξη σου στην Γη. Στην Γη θ' αρχισεις μια νεα ζωη, ξερω πως οι μνημες ειναι δυσκολο να διαγραφουν μα τωρα πια θα εχεις κατι πολυτιμο για να προφυλαξεις. 

Ειμαι σιγουρος πως μια γυναικα με την δικη σου θεληση θα τα καταφερει οσο δυσκολα και να βρεθουν στον δρομο σου. Πρεπει να τα καταφερεις για σενα, για τον γιο σου και για ολους εμας που χαθηκαμε σε μια μαχη που ποτε δεν επιλεξαμε. Δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω, θελω να πιστευω πως τωρα ξερεις τα παντα. Καλο ταξιδι και απολαυσε την νεα σου ζωη'.

                ====================================

Το ολογραμμα εξαφανιστηκε αφηνοντας μια Μεριτα μεσα σε συγχυση. Προσπαθουσε να βαλει τις σκεψεις της σε μια σειρα και διαπιστωσε πως ηταν πολυ δυκολο. Εβαλε ξανα το ολογραμμα και το ακουσε μεχρι τελους. Χαιδεψε ελαφρα την κοιλια της και ξεσπασε σε κλαματα. Τωρα η ελλειψη του Ελλερυ της φανηκε ακομα πιο μεγαλη, ακομα πιο τραυματικη. Δεν εμαθε ποτε πως θα γινοταν πατερας, ειχε χαθει για να μπορει η ιδια να επιβιωσει εστω και μ' αυτον τον τροπο.

Περασαν λιγα λεπτα, διαστημα στο οποιο ενοιωθε κυριολεκτικα διαλυμενη. Η σκεψη του παιδιου που κυοφορουσε στα σπλαχνα της την επανεφεραν στην ψυχρη πραγματικοτητα. Πηγαινε σ' εναν αγνωστο πλανητη μην γνωριζοντας τι θ' αντιμετωπιζε και το πως αλλα ηταν αποφασισμενη να τα καταφερει. Ο Ορκοφυλακας ειχε κανει τα παντα για να δημιουργησει κατω απο τα ποδια της ενα σταθερο εδαφος, αυτη τωρα επρεπε να βρει την δυναμη να το περπατησει. Κοιταξε τον χρονο που υπολειποταν για την αφιξη της στον προορισμο της. Ειχε ακομα μεγαλο ταξιδι να κανει και ηταν ωρα να εφαρμοσει τις οδηγιες που ειχε λαβει απο το ολογραμμα. 

               ======================================

Ανοιξε τον κρυογονικο θαλαμο και κοιταξε μεσα. Ολα ηταν ρυθμισμενα και προγραμματισμενα, οπως της ειχε πει ο Ορκοφυλακας. Μπηκε μεσα και ξαπλωσε. Ενοιωσε για πρωτη φορα μια εσωτερικη γαληνη απο την στιγμη που ειχε μπει σ' εκεινο το σκαφος. Κατι μεσα της της ελεγε πως ολα θα πηγαιναν καλα, δεν ειχε λογο ν' ανησυχει για κατι. Η θερμοκρασια στον θαλαμο επεσε δραματικα, μεσα σε δευτερολεπτα η Μεριτα ειχε αποκοιμηθει εχοντας ενα χαμογελο στα χειλη.

Η φιγουρα ξεκολλησε απο ενα σκοτεινο, αθεατο σημειου του σκαφους και σχεδον σαν να επλεε στον αερα εφτασε πανω απο τον θαλαμο που κοιμοταν η Μεριτα. Εσκυψε αργα απο πανω της.

Δεν μπορουσε να ξερει τι ονειρο εβλεπε εκεινη τη στιγμη, ηξερε ομως πως επρεπει να ηταν κατι ευχαριστο εξ' ατιας του πλατιου χαμογελου που υπηρχε στο προσωπο της. Χαμογελασε κι αυτος.

Μετα κανοντας μια κινηση με το χερι εξαφανιστηκε κυριολεκτικα. Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ, ειχε δει οτι ηθελε και μπορουσε ν' αποχωρησει τοσο διακριτικα οσο οταν ειχε εμφανιστει.

Το σκαφος συνεχισε να διασχιζει το απεραντο μαυρο κενο ανεμποδιστα με προορισμο την Γη.

                                                                          

                                  ΤΕΛΟΣ      

  

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 89

-'Αυτο μενει να το δουμε' εκανε με θριαμβευτικο τονο στη φωνη ο Μετγκον ενω ταυτοχρονα μια δεσμη εκτυφλωτικης ενεργειας εφευγε απο το χερι του με στοχο τον Ορκοφυλακα. Ο τελευταιος υψωσε το σκηπτρο, η δεσμη ανακλαστηκε πανω του κι επεστρεψε με ακομη μεγαλυτερη δυναμη στον Μετγκον. Το χτυπημα τον εξαναγκασε σε μια μικρη υποχωρηση αλλα δεν του προκαλεσε καποιο τραυμα. Ηταν η σειρα του Ορκοφυλακα να επιτεθει τωρα.

Γονατισε κρατωντας το σκηπτρο με τα δυο χερια και χτυπησε μ' αυτο δυνατα το εδαφος. Μια ρωγμη εμφανιστηκε απο το πουθενα που κινηθηκε προς την πλευρα του Μετγκον με αυξανομενη ταχυτητα κι εμβαδον που προοδευτικα μεγαλωνε. Οταν εφτασε κατω απο τα ποδια του Μετγκον ηταν ηδη αρκετα μεγαλη για να τον καταπιει στην κυριολεξια, ομως ο τελευταιος αψηφωντας τους νομους της βαρυτητας παρεμεινε αιωρουμενος πανω απο το χασμα και με τις νοητικες του δυναμεις μεταφερθηκε πιο διπλα οπου υπηρχε ακομα εδαφος. Με μια δευτερη εντολη η ρωγμη επανενωθηκε φερνοντας την επιφανεια στην προτερη κατασταση της.

                    =================================

-'Αν αυτα ειναι τα πιο δυνατα σου σημεια φοβαμαι πως δεν θα το διασκεδασω καθολου αυτο' ειπε χαμογελωντας. 'Πες μου πως εχεις κατι καλυτερο' προσθεσε.

Αντι απαντησεως ο Ορκοφυλακας εστρεψε και παλι το σκηπτρο προς την μερια του Μετγκον. Η δικη του ενεργειακη ακτινα μπορει να ηταν πιο εντυπωσιακη απ' αυτη του Μετγκον, ομως και παλι δεν μπορεσε να τον χτυπησει. Η δεσμη προσεκρουσε σε καποιο αγνωστο πεδιο που ο Μετγκον ειχε φροντισει να δημιουργησει και να τον περιβαλλει με αποτελεσμα να εξοστρακιστει προς αγνωστη κατευθυνση. Σε λιγοτερο χρονο απ' οσο διαρκει ενα βλεφαριασμα ο Μετγκον ειχε βρεθει μπροστα στον Ορκοφυλακα αιφνιδιαζοντας τον. Το χτυπημα με την ανοιχτη παλαμη του ηταν τοσο δυνατο που τον πεταξε κυριολεκτικα εικοσι μετρα πιο περα. Σαν αποτελεσμα του τοσο δυνατου χτυπηματος το σκηπτρο του εφυγε απο τα χερια και κυλησε μακρια του. Ο Μετγκον απλωσε το αλλο χερι του προσπαθωντας να το φερει σ' αυτον μα το ιδιο επραττε και ο Ορκοφυλακας. Ο δευτερος ηταν κερδισμενος αυτης της μονομαχιας.

                   ==================================

-'Δεν δικαιουσαι να το εχεις εσυ' ουρλιαξε ο Μετγκον. 'Ειναι δικο μου και το ξερεις. Εχει το ονομα μου καταραμενε, το ξεχνας αυτο ? Ειναι δικο μου, μονο εγω μπορω να το εχω, καταλαβες' ?

-'Μπορει να εχει τ' ονομα σου' απαντησε ο Ορκοφυλακας 'μα ποτε δεν θα γινει δικο σου, μονο πανω απο το πτωμα μου. Αλλοιμονο σε ολους αν ποτε το σφετεριστεις, δεν θα το επιτρεψω'.

-'Δεν ειναι στο χερι σου ανοητε, το ξερεις πως αργα η γρηγορα θα περασει στην κατοχη μου'.

-'Ποτε !' ειπε ο Ορκοφυλακας στελνοντας αλλη μια ριπη ενεργειας απο το σκηπτρο στον Μετγκον, δυστυχως με την ιδια καταληξη οπως και πριν. Ο τελευταιος επιτεθηκε και παλι. 

Ο Ορκοφυλακας αυτη τη φορα ηταν ετοιμος. Απεκρουσε το χτυπημα του Μετγκον που ειχε στοχο το προσωπο του κι επεφερε αυτος το δικο του. Εκμεταλλευομενος την στιγμιαια ζαλη του Μετγκον του καταφερε ενα ακομα χτυπημα στα πλευρα αναγκαζοντας τον να διπλωθει. Το δεξι του χερι σε μορφη γροθιας τον βρηκε στο πηγουνι αναγκαζοντας τον να οπισθοχωρησει. Πριν προλαβει να συνελθει τον ξαναχτυπησε στο προσωπο σωριαζοντας τον στο εδαφος.

                    =================================

-'Ακομα και τωρα, μετα απ' ολα οσα εχεις κανει δεν ειναι αργα' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Σταματα αυτην τη παρανοια τωρα, αποδεξου την ηττα σου κι αποχωρησε. Ασε τα πραγματα οπως ειναι, ξεχνα αυτη την τρελα που σ' εχει κυριευσει και μην συνεχιζεις αλλο'.

-'Ειναι η μοιρα μου, το πεπρωμενο μου, δεν καταλαβαινεις' ? εκανε ο Μετγκον καθως σηκωνοταν με δυσκολια. 'Δεν μπορω ν' αλλαξω αυτο που ειμαι, ο κυριαρχος του συμπαντος'.

Ο Ορκοφυλακας ηξερε εκ των προτερων πως αυτη η αποπειρα να επαναφερει στα συγκαλα του τον Μετγκον θα επεφτε στο κενο, ο μονος τροπος που υπηρχε να σταματησει ηταν να τον νικησει.

-'Τοτε δεν μου αφηνεις αλλη επιλογη' ειπε 'το συμπαν ειναι πολυτιμο για να πεσει στα χερια σου'.

-'Ανοητε, ειμαι ο Μετγκον, ειμαι τα παντα, εσυ δεν εισαι παρα ενα γελοιο εμποδιο μπροστα μου, ενα εμποδιο που θα ισοπεδωθει σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε. Ας τελειωσουν ολα τωρα' ειπε.

Με μια κινηση των χεριων ενας ανεμοστροβιλος εμφανιστηκε απο το πουθενα παγιδευοντας τον Ορκοφυλακα. Μετα ο Μετγκον εκανε αλλη μια κινηση με τα χερια του.

             ========================================

Οσο και να προσπαθουσε ν' απεγκλωβιστει απο εκεινον τον ανεμοστροβιλο ηταν αδυνατον. Ειχε αρχισει να περιστρεφεται με ενταση που διαρκως αυξανοταν. Ο Μετγκον του εδωσε κατευθυνση προς εναν πετρινο τοιχο και χτυπησε εκει με ανυπολογιστη δυναμη. Πριν προλαβει να συνελθει ο ανεμοστροβιλος τον ειχε παει στην απεναντι μερια οπου επραξε το ιδιο. Ο Μετγκον ηταν εκτος εαυτου. Συνεχιζε να τον χτυπαει σε καθε επιφανεια που υπηρχε λες και ηταν αψυχη κουκλα. Μετα τον σηκωσε στον αερα μερικες δεκαδες μετρα και τον αφησε να πεσει με δυναμη. 

Αν ηταν αλλος στην θεση του Ορκοφυλακα θα ηταν νεκρος, αυτος ομως ηταν απλα τραυματισμενος.Σηκωθηκε τρεκλιζοντας και ειδε μπροστα του τον Μετγκον. Τα χτυπηματα επεφταν διαδοχικα το ενα πισω απο το αλλο μεχρι που δεν υπηρχε πια κουραγιο γι αντισταση, ειχε απλα αφεθει στην αποκοσμη μανια του Μετγκον. Ο τελευταιος οταν καταλαβε πως δεν υπηρχε πια καμια αντιδραση τον πεταξε σχεδον λιποθυμο πιο περα. Εσκυψε ευλαβικα και σηκωσε το σκηπτρο που ειχε φυγει απο τα χερια του ηττημενου Ορκοφυλακα.  

                   =================================

-'Επιτελους' αναφωνησε 'τωρα οτι ηθελα ειναι πια δικο μου'. Εβγαλε απο μια πτυχη του ρουχου του τον Κρυσταλλο της Αποκαλυψης και τον τοποθετησε πανω στο σκηπτρο. Εκεινο εξαφνα λαμπυρισε, αχνα στην αρχη μα προοδευτικα η λαμψη μεγαλωνε μεχρι που εγινε εκτυφλωτικη.

-'Δεν υπαρχει κανεις και τιποτα που να στεκεται εμποδιο στην εκπληρωση του πεπρωμενου μου. Συντομα ενα καινουργιο συμπαν θα υπαρχει στην θεση του παρωχημενου παλιου' ειπε.

Ο Ορκοφυλακας ειχε πια σηκωθει μα ηξερε πως πια τιποτα δεν μπορουσε να γινει για να τον σταματησει. Ειχε ηδη στην διαθεση του και το σκηπτρο που εφερε το ονομα του.

-'Μην το κανεις' ειπε με την χροια της ηττας στη φωνη του. 'Σκεψου ποσος κοσμος θα παψει να υπαρχει αν συνεχισεις. Ολες αυτες οι ζωες δεν σου λενε τιποτα' ?

-'Ω, μα ξερω πως κοσμος θ' αφανιστει, ξερω πως τιποτα δεν θα μεινει το ιδιο. Μα πρεπει να καταλαβεις πως ειναι απαραιτητο, αναγκαιο, αυτο το συμπαν πια πρεπει να πεθανει. Κι αν το τιμημα ειναι να χαθουν οσοι χαθουν, τοτε θα γινει ετσι οπως πρεπει'.

                    ================================= 

Ολοι στον Αγκελ ηταν νεκροι, ειχαν πεσει σε μια μαχη υποστηριζοντας την καθε πλευρα με οτι αυτη πρεσβευε. Ο Ελλερυ και η Ρισανι ηταν κι αυτοι νεκροι, με τα σωματα τους να βρισκονται ακομα στο σημειο που ειχε διεξαχθει η υπερτατη μαχη. Δεν υπηρχε κανενας να προστρεξει σε βοηθεια του, δεν ειχε να περιμενει τιποτα. Ειχε απογοητευσει τους παντες, ολοι οσοι ηξεραν και ανεμεναν μια θετικη εκβαση σ' αυτην τη μαχη θα παρακολουθουσαν πια απογοητευμενοι γνωριζοντας πως μελλον δεν υπηρχε αφου ο Μετγκον ειχε το δικο του. Τελευταια του ελπιδα ηταν μια και μοναδικη. Αν αυτα που ειχε βρει κι ανακαλυψει στην Αεναη Βιβλιοθηκη θα πραγματοποιουνταν η ειχε μεταφρασει και καταλαβει τα παντα λαθος. Αν συνεβαινε το πρωτο ολοι εκεινοι θα ειχαν πληρωσει απλως το τιμημα της αντιπαραθεσης με τον Μετγκον, αν συνεβαινε το δευτερο τιποτα δεν ειχε πια νοημα, ολα ειχαν τελειωσει αδοξα. Κοιταξε τον παραφρονα που ειχε εκστασιαστει με τα επιτευγματα του. Μεχρι στιγμης οι καταχωρησεις στην Βιβλιοθηκη επαληθευονταν, ηλπιζε να συνεβαινε αυτο μεχρι το τελος.

                   ===================================

-'Πως νοιωθεις που θα εισαι ο μοναδικος μαρτυρας στην πιο σημαντικη στιγμη που εχει υπαρξει ποτε απο καταβολης συμπαντος'? ρωτησε ο Μετγκον. Ο Ορκοφυλακας δεν απαντησε.

-'Ειναι κριμα που δεν θα ζησεις για να μεταφερεις αυτην την υπερτατη εμπειρια σε καποιον' συνεχισε απτοητος 'αλλα το οτι θα εισαι παρων νομιζω πως σου ειναι αρκετο'.

-'Δεν θα νικησεις Μετγκον' εκανε ο Ορκοφυλακας 'μπορει να το πιστευεις, μπορει να νοιωθεις σιγουρος, μα πιστεψε με, αυτο που θελεις δεν θα πραγματοποιηθει'.

-'Απ' τον τονο σου θα ελεγα πως ισως γνωριζεις κατι που εγω αγνοοω αλλα αυτο που πιστευω πραγματικα ειναι πως ολα αυτα δεν ειναι τιποτα αλλο απο ευσεβεις ποθοι. Ξερουμε και οι δυο πως οτι χρειαζομαι ειναι στα χερια μου κι εσυ δεν εισαι πια εμποδιο, συνεπως'...

Αφησε την φραση του μετεωρη ξεροντας πως καταρρακωνε ακομα περισσοτερο το ηδη καταρρακωμενο ηθικο του αντιπαλου του. Κοιταξε το σκηπτρο που κρατουσε στα χερια του κι ενοιωσε την δυναμη και την ισχυ που ανεβλυζε. Ειχε ερθει η ωρα.

                    ==================================

-'Ειμαι ετοιμος' ψιθυρισε και σηκωσε ψηλα το σκηπτρο στον αερα.

Ενα απροσπελαστο, τεραστιο πεδιο τον καλυπτε προστατευοντας τον απο οτιδηποτε θα μπορουσε να διακοψει την τελετη που ετοιμαζοταν να ξεκινησει. Μουρμουριζε ακαταληπτα λογια με το βλεμμα παντα καρφωμενο στο σκηπτρο που σταδιακα εμοιαζε ν' αποκτα ολο και περισσοτερη λαμψη. Παραλληλα με την αυξηση της λαμψης το μουρμουρισμα του Μετγκον μετατρεποταν κι αυτο σε μονολογο με κατακορυφη ανοδο της εντασης στη φωνη του. Τωρα δεν μιλουσε απλα, σχεδον κραυγαζε ενω συνεχιζε να μιλα σε μια ακαταληπτη γλωσσα. Ο Ορκοφυλακας ειχε μεινει να παρακολουθει οτι λαμβανε μερος διχως δυνατοτητα παρεμβασης η διακοπης της τελετουργιας.

Το φως τωρα ηταν τοσο εντονο που ειχε πια καλυψει ολοκληρο τον Μετγκον κι προοδευτικα αρχιζε ν' απλωνεται και σε ολο το υπολοιπο μερος. Δευτερολεπτα μετα δεν μπορουσες να δεις τιποτα, ολα ηταν τοσο εντονα φωτισμενα που τα ματια του Ορκοφυλακα ειχαν αρισει να πονανε.

Αποτομα ο Μετγκον σταματησε να μιλαει και χτυπησε με δυναμη το σκηπτρο στο εδαφος.

                 ===================================

Το εκτυφλωτικο φως πολλαπλασιατηκε κατα εκατομμυρια φορες και χυμηξε εξω απο τον περιορισμενο χωρο του φεγγαριου προς ολες τις κατευθυνσεις καλυπτοντας τα παντα. Εφθασε στην κορυφωση του καποια στιγμη και εντελως ξαφνικα εσβησε, χανομενο στο πουθενα και τιποτα. Το μεγαλυτερο φεγγαρι του Μαρεκ, τα υπολοιπα φεγγαρια, ο Μετγκον, ο Ορκοφυλακας, ο Ελλερυ, η Ρισανι, το σκηπτρο, ολα ειχαν χαθει σαν να μην ειχαν υπαρξει ποτε. Το μονο που ειχε απομεινει ηταν ενα ατελειωτο ερεβος, ενα σκοταδι παντου που τιποτα δε φαινοταν να υπαρχει πανω του. Η ησυχια που επικρατουσε ηταν απολυτη. Η ζωη οπως ηταν γνωστη μεχρι τοτε ειχε παψει να υφισταται. Η ανατριχιαστικη νεκρα που ενοιωθε κανεις παντου ηταν σημαδι πως αυτο που επιθυμουσε ο ανισορροπος Μετγκον ειχε επιτευχθει. Κρινοντας απο την κατασταση που επικρατουσε στο μερος που ολα ειχαν συντελεσθει το παλιο συμπαν ειχε πεθανει, ενα αλλο ετοιμαζοταν να παρει την θεση του, αυτο που επιθυμουσε διακαως ο Μετγκον.

Ο Μετγκον ειχε νικησει. Ηταν ο μονος, ολοι οι αλλοι ειχαν ηττηθει και χασει για παντα.  

     

                                 Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88

Η προσγειωση ηταν απολυτα πετυχημενη. Καποιος επρεπε ν' ανοιξει της πορτες του αστροπλοιου και σ' αυτο το σημειο ο Αρα χρειαζοταν την βοηθεια του Γκραφ που εξακολουθουσε να ειναι αναισθητος. Τον σκουντηξε με την φτερουγα και την μουσουδα του πολλες φορες και ο τραυματιας ανοιξε στο τελος τα ματια του. Ηταν κυριολεκτικα σε αθλια κατασταση. Μπορει η αιμορραγια να ειχε περιοριστει αρκετα, ομως το προσωπο του ηταν καταχλωμο, σχεδον πανιασμενο, οι δυναμεις του ηταν ανυπαρκτες και η παγωμενη ανασα του θανατου γινοταν ολο και πιο εντονη. Σηκωθηκε με τρομακτικη δυσκολια και προσπαθησε να καταλαβει που βρισκοταν. Αυτη η κινηση επεφερε ακομα μεγαλυτερη αιμορραγια στο επιβαρυμενο τραυμα του.

-'Νομιζω πως φτασαμε φιλε μου' ψελλισε με δυσκολια. 'Νομιζω πως τα καταφεραμε' προσθεσε.

Ανοιξε την εξωτερικη πορτα του σκαφους κι ενανε νοημα στον δρακο που παρακολουθουσε.

-'Αντε, τραβα εξω' ειπε κι εβηξε εντονα με αιμα να βγαινει απο το στομα του. 'Ειμαι σιγουρος πως θ' αναγνωρισεις το μερος που ειμαστε' συμπληρωσε κι εβηξε ξανα.

                =====================================

Ο Αρα βγηκε απο το σκαφος και για λιγο προσπαθησε να συνειδητοποιησει που ηταν. Μετα καταλαβε. Πεταξε ψηλα και συντομα χαθηκε απο τα ματια του Γκραφ. Ο τελευταιος εγειρε και παλι πισω ενω το βλεμμα του ελεγε ξεκαθαρα πως πλεον ειχε συμβιβαστει με οτι ακριβως τον περιμενε. Δεν ηταν καθολου προετοιμασμενος γι αυτο που επακολουθησε.

Ο Αρα ειχε επιστρεψει στο αστροπλοιο διχως να τον καταλαβει. Με προσεκτικες κινησεις τον φυλακισε απαλα αλλη μια φορα στο τεραστιο ποδι του και πεταξε ξανα μακρια. Ο Γκραφ προσπαθουσε να καταλαβει που τον πηγαινε μα η κατασταση του δεν του επετρεπε πολλα. Αφεθηκε στις προθεσεις του δρακου κι εκλεισε τα ματια του που τα ενοιωθε απιστευτα βαρια.

Ο Αρα τον αποθεσε στην κρυφη ενος γιγαντιαιου δεντρου και με δυσκολια ο Γκραφ ανοιξε ξανα τα ματια του. Το θεαμα που αντικρυσε του εκοψε κυριολεκτικα την ανασα.

Εκτος απο τον Αρα ενα τσουρμο αλλοι δρακοι, ομοιοι του, τον ειχαν τριγυρισει και τον περιεργαζονταν διχως κανεις να κανει την παραμικρη απειλητικη κινηση.

              ======================================

-'Αυτο ειναι οτι πιο ομορφο εχω δει ποτε στην ζωη μου' ειπε κοιταζοντας μια τον Αρα, μια τους δρακους γυρω του και μια τους υπολοιπους που πετουσαν κατα δεκαδες πανω απο το κεφαλι του.

'Ελπιζω να εισαι ευτυχισμενος εδω' προσθεσε 'εξ' αλλου ο Τουαιτιν ειναι το σπιτι σου' προσθεσε και με οση δυναμη του ειχε απομεινει χαιδεψε το κεφαλι του Αρα. 'Καπου εδω ομως πρεπει ν' αποχαιρετιστουμε' προσθεσε με τον βηχα να επιμενει και το αιμα να συνεχιζει να ποτιζει το μερος γυρω του 'η δικη μου ωρα ηρθε. Σ' ευχαριστω για ολα'.

Το τελευταιο πραγμα που ειδε ο Γκραφ πριν πεθανει ηταν εκατονταδες δρακοι να εκπνεουν στο αγνωστο αεριο που υπηρχε στην κορυφη του βουνου και δεκαδες φλογες να χορευουν μπροστα στα ματια του. Αναρωτηθηκε αν υπηρχε ωραιοτερος τροπος για να φυγει και βαθια μεσα του ηξερε πως ειχε ζησει κατι που σχεδον ποτε κανενας δεν ειχε βιωσει πριν.

Ο πληθυσμος των δρακων στον Τουαιτιν ειχε αυξηθει κατα εναν, αυτον που εξακολουθουσε να στεκεται πανω απο το αψυχο σωμα του Γκραφ με λυπημενα ματια. 

                      ================================

Για την ακριβεια δεν ηταν η Ρισανι αυτη που επιτεθηκε στον Μετγκον αλλα καποια απο τα πολυπληθη στιγματα που καλυπταν το κορμι της. Με μια νοητικη εντολη η Διαστικτη εδωσε στα στιγματα την μορφη μιας τεραστιας γροθιας που βρεθηκε σε κλασμα δυτερολεπτου απεναντι στον Μετγκον. Το συντριπτικο χτυπημα που του επεφερε στο σαγονι θα ειχαν αφησει νεκρο τον οποιονδηποτε μα στην συγκεκριμενη περιπτωση τα αποτελεσματα ηταν διαφορετικα.

Ο Μετγκον αιφνιδιαστηκε απο την επιθεση και δεν προλαβε ν' αντιδρασει. Με την σειρα του βρεθηκε στον αερα και κυριολεκτικα εσκασε πανω στην βραχωδη πλατη ενος πετρινου ογκου. Την στιγμη ακριβως που στεκοταν ζαλισμενος απο το αναπαντεχο χτυπημα στα ποδια του ηρθε το δευτερο, εξισου δυνατο, που τον εκανε να πεσει παλι κατω χανοντας για δευτερολεπτα την επαφη του με τον κοσμο. Ενα τριτο χτυπημα, ιδιου μεγεθους και εντασης με τ' αλλα ηταν αυτο που του απαγορευσε ουσιαστικα να σταθει ορθιος. Ομως η μανια της Ρισανι δεν ειχε κοπασει, τουναντιον εμοιαζε σαν μολις να ειχε αρχισει εχοντας κι αλλες εκπληξεις για τον αντιπαλο της.

            =======================================

Το τεταρτο χτυπημα της γροθιας απο τα στιγματα χτυπησε την κορυφη του βραχου στην βαση του οποιου ο ζαλισμενος Μετγκον προσπαθουσε ακομα να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει. Η κορυφη ξεκολλησε και υποκυπτοντας στον νομο της βαρυτητας επεσε με δυναμη πανω στον Μετγκον θαβοντας τον κυριολεκτικα. Δεν υπηρχε κανενα σημαδι του πια, ειχε καταπλακωθει.

-'Νομιζω πως ειναι αρκετα ποιητικο η ειρωνικο να πεθανει ο Μετγκον με τον ιδιο τροπο που σκοτωσε τον Ελλερυ' ειπε η Διαστικτη στρεφομενη προς τον Ορκοφυλακα.'Συμφωνεις' ?

-'Απολυτα' εκανε ο Ορκοφυλακας 'αρκει και στις δυο περιπτωσεις το τελος να ειναι ιδιο'.

-'Δεν καταλαβαινω τι εννοεις' εκανε απορημενη η Ρισανι.

-'Ο Ελλερυ ειναι νεκρος και τιποτα δεν μπορει να το αλλαξει αυτο' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Θα ηθελα πολυ να πιστεψω πως ο Μετγκον ακολουθησε το ιδιο μονοπατι'.

-'Εξακολουθω να μην καταλαβαινω' εκανε η Ρισανι.

-'Ποσο σιγουρη εισαι πως ο Μετγκον ειναι νεκρος' ? ηρθε η απαντηση. 

                  ===================================

Σαν απαντηση στο ερωτημα που ειχε θεσει ο Ορκοφυλακας ηρθε ο πρωτος θορυβος απο τον σωρο με τις πετρες που ειχαν καταπλακωσει τον Μετγκον. Μετα ηρθε και ο δευτερος κι επακολουθησαν κι αλλοι. Ξαφνικα οτι υπηρχε σ' εκεινη τη στιβα, σαν καποιος να την ξεφορτωνοταν απο πανω του πεταχτηκε στα τεσσερα σημεια του οριζοντα αποκαλυπτοντας εναν Μετγκον, ελαφρα σκονισμενο, διχως εμφανη τραυματα και μ' ενα χαμογελο που μετατραπηκε σ' ενα γελιο τρελου.

-'Δεν ειναι δυνατον' ψελλισε η Ρισανι. 'Κανεις δεν μπορει να επιζησει μετα απ' αυτο, κανεις'.

-'Τοτε φανταζομαι πως εγω δεν ειμαι ο κανεις και συ υποπτευομαι πως ειναι η πρωτη φορα που αντιμετωπιζεις καποιον που δεν ειναι ο κανεις' εκανε ειρωνικα ο Μετγκον. 'Ειχες την ευκαιρια σου' προσθεσε 'οταν πραγματι μ' επιασες στον υπνο στην αρχη αλλα την χαραμισες. Πιστευω πως νομιζεις ομως πως δικαιουσαι αλλη μια ετσι ? Θελεις να ξαναδοκιμασεις' ?

-'Στασου' εκανε ο Ορκοφυλακας πιανοντας την απο το μπρατσο 'μονη σου δεν θα καταφερεις κατι, πρεπει να τον χτυπησουμε μαζι, συνδυασμενα αλλιως δεν εχουμε ελπιδα'.

                 ======================================

-'Θα σου συνιστουσα να τον ακουσεις' εκανε ο Μετγκον 'αλλα εχω την εντυπωση πως εχεις παρει ηδη τις αποφασεις σου. Οπως βλεπεις, εδω ειμαι, δεν παω πουθενα' προσθεσε ειρωνικα.

Η αποφαση ηταν ειλημμενη στο μυαλο της Ρισανι και ειχε μπει ηδη σε τροχια υλοποιησης, σχεδιο συγκεκριμενο δεν ειχε, το μονο που επιθυμουσε ηταν να βλαψει οσο πιο πολυ μπορουσε αυτο το αθαυδες, αλαζονικο πλασμα απεναντι τους που πρακτικα κοροιδευε και τους δυο τους. Επιτεθηκε.

Με μια νοητικη εντολη τα στιγματα στο κορμι της δημιουργησαν μια συμπαγη φορμα ενος αντικειμενου που εμοιαζε καταπληκτικα σαν σπαθι και το εστειλε επανω στον Μετγκον.

Το σπαθι απο στιγματα σταματησε μερικα εκατοστα απο το στηθος του, μετα συνεχισε την πορεια του και απλα εξαφανιστηκε στο πουθενα. Η Ρισανι και ο Ορκοφυλακας εμειναν εμβροντητοι, στο προσωπο του Μετγκον επανεκαμψε εκεινο το σαρδονιο χαμογελο που ειχε απο την αρχη.

-'Για εναν αδαη' ειπε 'αυτο ειναι μαγεια και μαλιστα ανεξηγητη. Για σας μια μικρη επιδειξη των δυναμεων μου, για μενα ενα παιγνιδακι που ομως εχει αρχισει να γινει βαρετο και κουραστικο'.

                 =====================================

Το εξαφανισμενο σπαθι εμφανιστηκε απο το πουθενα στο οποιο ειχε χαθει αποτομα. Αυτην τη φορα δεν βρισκοταν σε αποσταση αναπνοης απεναντι στον στοχο που ειχε οδηγηθει, αυτη τη φορα εστεκε αιωρουμενο μολις λιγα μετρα πισω απο την Ρισανι, στο υψος του κεντρου της πλατης της.

Μια αορατη εντολη το υποχρεωσε να κατευθυνθει προς την Διαστικτη που δεν το ειχε καν αντιληφθει. Το αντιληφθηκε οταν το ενοιωσε να μπηγεται με τρομερη δυναμη, σχεδον μεχρι την λαβη του, στην πλατη της. Η εκπληξη και η απορια την κρατησαν για λιγο ορθια, μετα τα ποδια της λυγισαν κι επεσε προς τα μπρος. Το αψυχο σωμα της ακουμπησε στην επιφανεια κι εμεινε ακινητο.

Την ιδια στιγμη που αφηνε την τελευταια της πνοη την εγκατελειπαν και τα στιγματα που ηταν αναποσπαστο μερος του κορμιου της. Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα ξεθωριασαν, αρχισαν να σβηνουν μεχρι που εξαφανιστηκαν τελειως αφηνοντας πια μονο το γυμνο κορμι της.

Ο Ορκοφυλακας ετρεξε προς το μερος της μονο και μονο για να διαπιστωσει και να πιστοποιησει τον θανατο της, ενα θανατο που ειχε προελθει απο τα ιδια της τα οπλα. 

             ======================================

Σηκωσε το κεφαλι του κοιταξε τον Μετγκον που απολαμβανε την στιγμη του.

-'Για ολους αυτους τους θανατους θα πληρωσεις' ειπε ξερα.

-'Πρεπει να ομολογησω' απαντησε ο Μετγκον αδιαφορωντας πληρως για την τοποθετηση του Ορκοφυλακα 'πως αυτο ηταν κατι που θα το περιμενα απο ενα τερας, εναν ψυχρο υπολογιστη, καποιον σαν κι εμενα. Το οτι το πραγματοποιησες εσυ η αληθεια ειναι πως μ' εκπλησσει καπως'.

-'Τι εννοεις' ? απαντησε ο Ορκοφυλακας ενω το βλεμμα του ειχε σκοτεινιασει.

-'Μα ειναι απλο' εκανε ο Μετγκον συνοδευοντας τα λογια του κι απο ενα μικρο, ειρωνικο γελιο. 'Ειναι οφθαλμοφανεστατο πως η τακτικη σου ηταν να στειλεις πρωτα τους δυο υποδεεστερους εναντιον μου μηπως κι εσυ εντοπιζες καποια αδυναμια μου που θα μπορουσες να εκμεταλλευτεις. Με δυο λογια θυσιασες τους δυο τελευταιους εναπομειναντες συμμαχους σου σε μια αποπειρα ν' αυξησεις τις πιθανοτητες σου για νικη. Λοιπον, λειτουργησε τελικα το σχεδιο η ολα εγιναν ασκοπα ? Πιστευεις πως εντοπισες καποιο τρωτο σημειο μου' ? προσθεσε θριαμβευτικα.

              ====================================== 

-'Το ξερω πως εσυ ετσι θα εκανες, δεν ειχες ποτε συμμαχους να βοηθησεις η να προστατεψεις, μονο πιονια που ησουν διατεθειμενος να θυσιασεις προκειμενου να πετυχεις οτι ηθελες. Εκμεταλλευτηκες οποιον και οπως μπορουσες και μετα για σενα ηταν ενα τιποτα με αδιαφορη μοιρα. Εφτασες στο σημειο να δολοφονησεις τον ιδιο σου το γιο γιατι αρνηθηκε να λαβει μερος στην παρανοια και την ακορεστη διψα για εξουσια που σ' εχει κατακλυσει. Το μονο που κανεις ειναι να προβαλλεις τις επιθυμιες και τις προθεσεις σου πανω στους αλλους, βαθια μεσα σου ξερεις πως ο μονος που θα ηταν ικανος γι αυτο που μου προσαπτεις εισαι εσυ και κανενας αλλος. Ειμαι εδω για να σε σταματησω και, ναι, μα τις Πυλες του Φερντοζ, θα το κανω. Σου δινω μια ευκαρια να ξανασκεφτεις οτι προτιθεσαι να κανεις και ν' αναθεωρησεις'.

-'Μου ζητας να γυρισω την πλατη στο πεπρωμενο μου και να παραιτηθω απ' αυτο που ειναι ο υπερτατος σκοπος της υπαρξης μου ? Και γιατι να κανω κατι τετοιο' ?

-'Γιατι ποτε δεν θα καταφερεις να υλοποιησεις οτι εχεις στο μυαλο σου' ειπε ο Ορκοφυλακας .  

                                  Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 87

 

-'Ομολογω πως αυτο δεν το περιμενα' εκανε ο Μετγκον. 'Ξερω πως οτι ειπες ειναι αληθεια μα οσο ακατανοητο κι αν σου μοιαζει αυτο το γεγονος οχι μονο δεν παρεκκλινει του αρχικου μου σχεδιου αλλα του δινει κι ενα επιπλεον νοημα. Βλεπεις, δεν ειναι το ιδιο πραγμα να δημιουργεις μια νεα κατασταση στο συμπαν, κατι που δεν εχει γινει ποτε ξανα πριν, και να εισαι μονος ν' απολαμβανεις τα επιτευγματα σου. Αυτο τωρα εδω, ειναι πραγματικα το τελευταιο κομματι που ερχεται να εφαψει τελεια στο ολο εγχειρημα. Ενας γιος, φαντασου, απο εκει που δεν το περιμενεις, ενας γιος που μπορεις να του κληροδοτησεις οτι δημιουργησεις, ενας απογονος που οχι μονο θα κυβερνησει μαζι μου αλλα θ' αναλαβει την συνεχεια οταν εγω αποσυρθω. Τετοια νεα ειναι'...

Ενας οργισμενος Ελλερυ δεν τον αφησε να ολοκληρωσει τον πομπωδη μονολογο του.

-'Θα μπορουσες να μιλας για μενα σαν να ειμαι παρων, που ειμαι, και οχι σαν μια αφηρημενη εννοια. Δεν βλεπεις τιποτα μπροστα σου, για σενα τα παντα ειναι εργαλεια που μπορεις να χρησιμοποιεις κατα το δοκουν αλλα εδω, κανεις τρομερο λαθος, πιστεψε με'.

              =====================================

-'Ελλερυ' εκανε ο Μετγκον 'δεν καταλαβαινεις, εδω υπαρχει μια'...

Αλλη μια φορα ενας σχεδον εξαλλος Ελλερυ τον διεκοψε πριν ολοκληρωσει την φραση του.

-'Μπορει να εισαι βιολογικος μου πατερας αλλα αυτο ειναι και το μονο που εχουμε εμεις οι δυο κοινο. Δεν σε αναγνωριζω σαν πατερα μου, δεν θα σε προσφωνησω ετσι ποτε, δεν θελω να εχω απολυτως καμμια σχεση μαζι σου κι αν περναει απο το χερι μου θα ηθελα πολυ να ειμαι εγω αυτος που θα σε σταματησει. Ω ναι, εχω νοιωσει για πολλα πραγματα απεχθεια στη ζωη μου αλλα τιποτα δεν συγκρινεται μ' αυτα που νοιωθω τωρα για σενα'.

Ο Μετγκον κουνησε απογοητευμενος το κεφαλι του.

-'Καταλαβαινω την οργη και το ξεσπασμα σου μα τα βλεπεις ολα απο μια και μονο οπτικη γωνια. Ασε με να σου εξηγησω, ασε με να σου πω αυτα που δεν ξερεις και θ' αντιληφθεις πως τα πραγματα δεν ειναι παντα οπως φαινονται. Το μονο που ζηταω ειναι μια ευκαιρια'.

Δεν υπηρξε αντιδραση απο την μερια του Ελλερυ και ο Μετγκον αναθαρρησε και συνεχισε.

                 =================================== 

-'Οπως βλεπεις σημερα εμαθα για την υπαρξη σου, ολον αυτο το καιρο αγνοουσα οτι υπηρχες. Κι αυτο γιατι φροντισαν να σε παρουν μακρια και να με αφησουν στην αγνοια. Πιστευεις πραγματικα πως αν ηξερα πως υπηρχες δεν θα φροντιζα να σε παρω κοντα μου' ?

-'Πιστευω πως αν γνωριζες οτι υπηρχα θα ειχα το ιδιο τελος που ειχε η μανα μου και ο αδελφος μου' εκανε ο Ελλερυ με τις φλεβες στο λαιμο του να εχουν φουσκωσει επικινδυνα απ' την οργη.

'Εσυ δεν τους σκοτωσες εν ψυχρω ? Γιατι ? Τι σου εκαναν ? Μηπως ηταν αλλο ενα εμποδιο στην μεγαλομανια σου που επρεπε ετσι απλα να εξαφανιστουν ? Η δεν εγιναν ετσι τα πραγματα' ?

-'Καταλαβαινω πως οτι και να σου πω οι αποφασεις σου ειναι ειλημμενες' εκανε ο Μετγκον. 'Ειναι αδυνατον να καταλαβεις πως η μνημη μου ειχε διαγραφει και οταν επανηλθε σταδιακα χαθηκα σ' εναν λαβυρινθο. Αν δεν ειχαν επεμβει πανω μου αρχικα τιποτα δεν θα συνεβαινε, αλλα επαιξαν μαζι μου λες και ημουνα παιγνιδι. Δεν ημουνα ο εαυτος μου, δεν ηξερα ποιος ημουν'.

                =====================================

-'Ομως αυτα ανηκουν στο παρελθον, οτι και να κανουμε δεν μπορουμε ν' αλλαξουμε τα πραγματα' συνεχισε. 'Ξεχνα τα ολα, δες απο δω και περα το μονοπατι που ανοιγεται μπροστα μας. Αδραξε την ευκαιρια σου κι ελα μαζι μου να διαφεντευουμε το συμπαν το ιδιο. Εμεις θα καθοριζουμε ποιος θα ζει, ποιος θα πεθαινει, εμεις θα καθοριζουμε τα παντα γιατι θα κυβερναμε σαν Θεοι. Ασε με να επανορθωσω προσφεροντας σου αυτα που κανεις αλλος δεν μπορει. Ατελειωτη δυναμη, απεραντη εξουσια, μοναδικη κυριαρχια σε οτι δημιουργησουμε μαζι. Ενα νεο συμπαν στα μετρα μας, κατι διαφορετικο, περα απο καθε προσδοκια, περα απο καθε φαντασια. Νοιωθεις πικρα, ναι, αλλα ειμαι ο πατερας σου και θελω να πορευτουμε μαζι απο δω και μπρος. Οτι δεν εκανα για σενα ολα αυτα τα χρονια που δεν ηξερα πως υπηρχες θελω να τα κανω τωρα, να σου τα προσφερω ολα, απλοχερα, δικα σου. Ποιος αλλος πατερας μπορει να ισχυριστει πως μπορει να κανει μεγαλυτερο δωρο ποτε στο γιο του απ' αυτο που ακουμπαω εγω τωρα, μπροστα στα ποδια σου ? Την δυνατοτητα να δημιουργησεις το συμπαν οπως εμεις επιθυμουμε, ποιος αλλος' ? 

             =====================================

-'Και να ειχα μια αμφιβολια τωρα πια ειμαι σιγουρος' εκανε περιφρονητικα ο Ελλερυ. 'Εισαι παραφρονας, αλαζονας και επικινδυνος για ολους. Στο βωμο της ματαιοδοξιας σου εισαι ικανος να θυσιασεις τα παντα, τολμας να μου ζητας να γινω συνενοχος σου σ' ενα εγκλημα που δεν εχει προηγουμενο. Ευχομαι να μην σε ειχα γνωρισει ποτε μου' προσθεσε.

Ο Μετγκον εκανε μια χειρονομια θελοντας να υποδηλωσει πως εκανε οτι μπορουσε αλλα επεσε σε αδιεξοδο μην βρισκοντας ανταποκριση στην προταση που μολις ειχε κανει.

-'Πολυ καλα, βλεπω πως δεν υπαρχει τροπος να σε μεταπεισω. Πρεπει να παραδεχτω' συνεχισε απευθυνομενος στον σιωπηλο Ορκοφυλακα 'πως εχεις κανει εξαιρετικη δουλεια. Παρατηρω πως η τακτικη πλυσεως εγκεφαλου που χρησιμοποιησες εχει αποδωσει στο μεγιστο. Το ιδιο που προσπαθησατε ολοι σας καποτε να κανετε και με μενα αλλα φυσικα δεν περιμενατε αυτην την εξελιξη. Δυστυχως, οποιος δεν ειναι μαζι μου ειναι εκ των πραγματων απεναντι μου, συνεπως δεν υπαρχει αλλη επιλογη απο τον πληρη αφανισμο και ολων σας. Αλλα θελω να προσθεσω κατι'.

                   ===================================

-'Ελα μαζι μου' εκανε κοιτωντας τον Ελλερυ 'και σου υποσχομαι πως θα χαρισω την ζωη σε τουτους τους δυο. Ελα μαζι μου και σου υποσχομαι πως οι δυο σου συμμαχοι θα επιβιωσουν μετα την πληρη καταστροφη του υπαρχοντος συμπαντος και την δημιουργια του νεου. Ειναι στο χερι σου να σωσεις τουλαχιστον αυτες τις δυο ζωες, το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να υπακουσεις'.

-'Ειλικρινα θα ηθελα να ξερω απο που πηγαζει αυτη σου η αισιοδοξια' μιλησε μετα απο ωρα η Ρισανι. 'Αναρωτιεμαι πως εισαι τοσο απολυτος πως μπορεις να μας νικησεις. Φανταζομαι πως δεν εχει περασει καν σαν υποψια απο το μυαλο σου πως μπορει να ηττηθεις, σημερα, εδω, σωστα' ?

-'Θα σε ρωτουσα το ιδιο' αντεκρουσε ο Μετγκον 'με την μονη διαφορα πως εγω ξερω ακριβως για ποιο λογο δεν εχετε καμμια τυχη απεναντι μου. Η αληθεια ειναι πως ποτε δεν ειχατε την παραμικρη ελπιδα, ποσο μαλλον τωρα που εχω στην κατοχη μου δυναμεις που απλα ειναι περα απο την κοντοφθαλμη φαντασια σας. Τελευταια ευκαιρια' ειπε στρεφομενος στον Ελλερυ 'ελα μαζι μου και θα χαρισω την ζωη στους φιλους σου. Ναι η οχι' ? 

             =====================================

Ουτε ο ιδιος ο Ελλερυ δεν θα μπορουσε να πει με σαφηνεια ποτε ακριβως το μυαλο του περασε απο την κατασταση της ελεγχομενης, λογικης αντιπαραθεσης σε αυθορμητο μα αμυαλο επιπεδο. Ορμησε στον Μετγκον με γυμνα χερια προσπαθωντας να τον εξουδετερωσει μα η κινηση αυτη ηταν καταδικασμενη εκ των προτερων. Ο τελευταιος οχι μονο δεν αιφνιδιαστηκε απ' αυτην την απροσμενη επιθεση μα εμοιαζε να την περιμενει. Το δεξι του χερι υψωθηκε με την παλαμη ανοιχτη και προτεταμενη προς το μερος του εφορμουντος Ελλερυ. Ενα αορατο, αγνωστο κυμα ενεργειας πρεπει να τον βρηκε, του εκοψε την φορα και τον κρατησε καρφωμενο, ακινητο στο εδαφος. Ο Ορκοφυλακας ηταν που αιφνιδιαστηκε, δεν προλαβε ν' αντιδρασει.

Ξαφνικα ο Ελλερυ σηκωθηκε απο την επιφανεια και για λιγα δευτερολεπτα παρεμεινε αιωρουμενος. Μετα διεγραψε μια καμπυλη, ταξιδεψε για λιγο στον αερα και σωριαστηκε μ' ενα ανατριχιαστικο γδουπο στην βαση ενος μεγαλου πετρινου ογκου. Για λιγο παρεμεινε ακινητος και μετα εκανε τις πρωτες κινησεις για ν' ανασηκωθει, εστω και με δυσκολια.

                 ====================================

Την ανακλαστικη κινηση του Ορκοφυλακα και της Ρισανι να προστρεξουν σε βοηθεια του Ελλερυ δεν αφησε ο Μετγκον να ολοκληρωθει ποτε. Η φωνη του τωρα ειχε ενα εντελως διαφορετικο τονο, κατι που οι συμμαχοι του Ελλερυ ενοιωσαν βαθια μεχρι τα μυχια της ψυχης τους.

-'Τι πρεπει να γινει για να καταλαβετε πως αυτη ειναι μια μαχη που δεν μπορειτε να κερδισετε' ? ειπε. 'Ποσοι ακομα πρεπει να πεθανουν για να συνειδητοποιησετε πως οποιος μπαινει εμποδιο στον δρομο μου δεν γινεται να εχει αλλη μοιρα α' αυτην που βλεπετε μπροστα σας' ? προσθεσε δειχνοντας τον Ελλερυ που ακομα προσπαθουσε ν' ανασηκωθει. 'Ποτε θα σας γινει μαθημα πως ειμαι το δυνατοτερο, το απολυτο ον στο παρωχημενο σας συμπαν' ?

-'Ισως να ειναι οπως τα λες' εκανε ο Ορκοφυλακας με το βλεμμα στραμμενο στον στραπατσαρισμενο Ελλερυ. 'Ισως ολο αυτο να ειναι ματαιο μα ο καθενας που συνειδητα αποφασισε πως ειναι προθυμος να δωσει ακομα και την ζωη του για να σε σταματησει θα συνεχισει να το κανει ακομα κι αν οι πιθανοτητες ειναι συντριπτικα εναντιον του'.

            ======================================

-'Γελοια οντα, για μενα δεν ειστε τιποτα περισσοτερο απο μυρμηγκια που προσπαθουν ν' ανακοψουν την μεγαλειωδη πορεια μου. Καταλαβα πως με τα μυρμηγκια δεν μιλας, δεν προσπαθεις να συνενοηθεις, ν' αντιπαρατεθεις σαν ισος. Απλα τα πατας και προχωρεις. Ομως κανεις δεν μπορει να υποστηριξει πως σε τουτον εδω' κι εδειξε τον Ελλερυ που μετα βιας στεκοταν στα ποδια του ακομα ακουμπωντας για υποστηριξη στον βραχο 'δεν εδωσα την ευκαιρια να μεταμορφωθει απο μυρμηγκι σε Θεο και το αρνηθηκε. Τι αλλη επιλογη εχω απο του να του προσφερω την ιδια μοιρα μ' αυτην του μυρμηγκιου ? Ισως φανταστηκατε πως επειδη ειναι γιος μου θα εχει μια αλλη αντιμετωπιση, ομως τελικα αποδειχτηκε πως δεν ειναι παρα ενα ασημαντο εμποδιο σε μια διαδρομη που συντομα θα ολοκληρωθει με την απολυτη κυριαρχια μου. Να ξερεις' εκανε απευθυνομενος στο Ορκοφυλακα 'πως οτι εχει συμβει στους υπολοιπους και οτι συμβει απο εδω και περα εσυ εισαι ο αποκλειστικος υπευθυνος. Ηρθε η ωρα να γνωρισετε την πραγματικη δυναμη του Μετγκον, την δυναμη που θα εξουσιαζει τα παντα για παντα'.

                       ====================================

Ουτε ο Ορκοφυλακας, ουτε η Ρισανι προλαβαν ν' αντιδρασουν στην επομενη κινηση του Μετγκον. Αλλη μια φορα το χερι του υψωθηκε μα τωρα στοχευε εναν αλλο, τεραστιο πετρινο ογκο. Σαν να ηταν τιποτα ο σωρος απο τα υπερμεγεθη βραχια σηκωθηκε στον αερα και βρεθηκε πανω απο τον τραυματισμενο Ελλερυ. Ο τελευταιος προλαβε να σηκωσει το κεφαλι του και μετα να ριξει μια ματια στον Ορκοφυλακα και την Ρισανι. Το τελευταιο που προλαβαν εκεινοι να δουν ηταν ενα χαμογελο βουτηγμενο στην πικρα, ενα χαμογελο οριστικου αντιο ξεροντας τι θα επακολουθουσε. Ο πετρινος ογκος επεσε με δυναμη πανω στον Ελλερυ θαβοντας τον κυριολεκτικα κατω απο τονους βραχων. Οταν καταλαγιασε η σκονη δεν φαινοταν τιποτα αλλο απο ενα σωρο μαυρες πετρες που ειχαν σφιχταγκαλιασει και θαψει τον καπετανιο του Γιζγκαρνοφ για παντα.

Ο Μετγκον στραφηκε προς τους δυο αναυδους αντιπαλους του. Αυτοι πια ηταν οτι στεκοταν στον δρομο του προς την ολοκληρωση του σχδιου του. Ηταν ετοιμος για οτι ερχοταν.

-'Οχι' ουρλιαξε η Ρισανι 'οχι' και ορμησε πανω στον Μετγκον διχως δευτερη σκεψη.

                              Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 86

Το μεγαλυτερο φεγγαρι του Μαρεκ δεν διεφερε σχεδον σε τιποτα απο τα υπολοιπα. Ερημα, αγονα τοπια, πνιγμενα κυριολεκτικα σε τεραστια πετρωδη συμπλεγματα, μερη που ειχαν εγκαταλειφθει προ πολλου απο κατοικους γι αυτους ακριβως τους λογους. Τιποτα δεν φυτρωνε εκει, τιποτα δεν ζουσε. Ενας χτικιαρης, ετοιμοθανατος ηλιος εστελνε ακομα καποιες λιγοστες ακτινες φωτος μονο και μονο για να μπορει πιο ευκολα καποιος να εμπεδωσει το εφιαλτικο σκηνικο που επικρατουσε στις επιφανειες τους. Συννεφα δεν υπηρχαν για να προξενησουν βροχη δεδομενου πως το νερο η οποιοδηποτε αλλο υγρο στοιχειο απουσιαζαν εντελως. Δεν υπηρχε κανεις απολυτως λογος να βρεθει καποιος εκει, ακομα κι αυτη η περιεργεια και η φιλομαθεια ηταν παντελως ανουσιες.

Η μονη διαφορα στο μεγαλυτερο φεγγαρι του Μαρεκ απο τα υπολοιπα ηταν αυτο ακριβως, το μεγεθος. Ολα τα ζοφερα και αντιαισθητικα στοιχεια που συνοψιζαν εκεινο το φεγγαρι υπηρχαν εκει σε διευρυμενο εμβαδον. Ηταν το απολυτο τιποτα στο απολυτο πουθενα.

Σ' αυτο το φεγγαρι προσγειωθηκε το αστροπλοιο του Ορκοφυλακα και των συμμαχων του.

               =====================================

-'Δεν εχω δει τιποτα πιο απαισιο στη ζωη μου' εκανε ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. 'Και θελω να με πιστεψετε, εχω δει παρα πολλα παραπλησια με τουτο αλλα αυτο ακριβως ποτε'.

-'Παραξενη επιλογη σημειου συναντησης με τον Μετγκον' εκανε η Ρισανι που κι αυτη με την σειρα της ενοιωθε ενα καποιο δεος βλεποντας την κατασταση που επικρατουσε στην επιφανεια. 'Φανταζομαι πως ειχες τους λογους σου γι αυτο' προσθεσε κοιτωντας τον Ορκοφυλακα.

-'Ναι, οντως, ειχα τους λογους μου' απαντησε ο τελευταιος. 'Αλλα δεν εχουμε χρονο για χασιμο, συντομα ο Μετγκον θα ειναι εδω κι εμεις πρεπει να ειμαστε ετοιμοι' προσθεσε.

Ειχαν προσγειωθει στη μεση ενος αχανεστατου κρατηρα ενος ανενεργου εδω κι εκατονταδες χρονια ηφαιστειου. Τιποτα αλλο δεν υπηρχε εκει εκτος απο πετρες, γιγαντιαια λιθαρια και βραχοι απο μαυρες πετρες που γυαλιζαν ελαφρα υπο το φως του αναιμικου ηλιου. Η ησυχια που επικρατουσε ηταν απολυτη, κανεις θορυβος δεν διαταρασσε την υπαρχουσα σιωπη.

Η τελικη μαχη θα δινοταν στην επιφανεια αυτου του φεγγαριου.

                ====================================

Δεν θυμοταν ποτε, και αν ειχε υπαρξει καποτε, φορα που το ενστικτο του να μην ειχε επαληθευτει. Ολα του τα προαισθηματα επιβεβαιωνονταν, τωρα ομως παρακαλουσε σ' αυτην εδω την περιπτωση να εκανε λαθος. Βαθια μεσα του ηξερε πως οτι ενοιωθε ηταν αληθεια και τωρα επρεπε να επιλεξει αν θα μοιραζοταν αυτο το προαισθημα και με τους αλλους. Ομως, ποσο ευκολο ηταν να τους πει πως οσοι ειχαν παει στον Αγκελ για να σταματησουν τους συμμαχους του Μετγκον ηταν νεκροι ? Πως θα λειτουργουσε αυτο στην ψυχολογια τους ? Αποφασισε να τους το αποκρυψει. Ηξερε αλλωστε πως θα εβγαινε στην επιφανεια, οχι απ' αυτον αλλα σιγουρα απο τον Μετγκον που δεδομενα γνωριζε κι αυτος την καταληξη της μαχης στον Αγκελ. Προς το παρον τους χρειαζοταν διαυγεις κι ετοιμοπολεμους αν ηθελαν να εχουν μια ελπιδα.

Κανεις τους δεν καταλαβε πως ειχε βρεθει ο Μετγκον εκατο μετρα μακρια τους. Σκαφος που να ειχε προσγειωθει δεν υπηρχε, καποιος θορυβος να τους υποψιασει δεν ειχε ακουστει. Κι ομως, στεκοταν εκει, απεναντι τους λες κι ηταν μαγος η ταχυδακτυλουργος.

               ====================================

-'Πιστευω πως ειμαι στην ωρα μου' ειπε ειρωνικα καθως βαδιζε προς το μερος τους. 'Νομιζω πως εσεις ηρθατε λιγο πιο νωρις' συνεχισε εχοντας φτασει τωρα σε αποσταση πενηντα βηματων.

-'Αρκετα, ουτε βημα παραπερα' εκανε ο Ελλερυ με στεντορια φωνη.

-'Εδω ειμαι καλα' ? απαντησε ο Μετγκον μ' ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.

-'Ωστε εσυ εισαι ο Μετγκον' εκανε με ουδετερο τονο στην φωνη η Ρισανι. 'Δεν εντυπωσιαστηκα'.

-'Ζητω συγγνωμη αν περιμενες κατι αλλο και απογοητευτηκες' εκανε ο Μετγκον 'αλλα ναι, εγω ειμαι ο Μετγκον και μαλιστα εντυπωσιασμενος. Μια Διαστικτη ε ? Ξερεις, πολυ παλια πιστευα πως η ρατσα σου ηταν απλα ενας μυθος, δεν υπηρχατε πραγματικα. Βεβαια πολυ αργοτερα που συναντησα καποιους του συναφιου σου αναθεωρησα, παρ' ολα αυτα εξακολουθει η φυλη σου να μ' εντυπωσιαζει. Αυτο πραγματικα ηταν εκπληξη' προσθεσε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα. 

-'Ας αφησουμε τις κουβεντες για την Ρισανι Μετγκον' εκανε ο τελευταιος 'κι ας ερθουμε στο λογο για τον οποιο βρισκομαστε εδω. Φανταζομαι πως ξερεις, ετσι δεν ειναι' ?

              ======================================

-'Φυσικα, φυσικα' εκανε ο Μετγκον. 'Βρεθηκαμε εδω γιατι για καποιον ακατανοητο λογο πιστευετε πως μπορειτε να με σταματησετε απο το να εκπληρωσω το πεπρωμενο μου. Αυτο που με προβληματιζει ειναι το πως νομιζετε οτι δυναστε να το επιτυχετε. Εσυ, ενα ον του παλιου κοσμου, επιφορτισμενο με την αχαρη δουλεια της συλλογης και φυλαξης ανεκπληρωτων ορκων, μια Διαστικτη περιορισμενων δυνατοτητων κι ενας γηινος, τουλαχιστον σε καποιο βαθμο που δεν γνωριζω. Ομολογω πως περιμενα μια μεγαλυτερη προκληση, τουτο εδω μοιαζει τουλαχιστον γελοιο, ειδικα οταν δεν εχετε να περιμενετε βοηθεια απο καπου αλλου. Γιατι αν σ' αυτο στηριζοσασταν, τοτε μετα λυπης μου σας πληροφορω πως οτι εχει να κανει με την προσπαθεια σας να με σταματησετε θα πρεπει να τα καταφερετε μονοι, οι τρεις σας'.

-'Δεν ειμαστε μονοι μας Μετγκον, συντομα θα το δεις αυτο' εκανε οργισμενος ο Ελλερυ.

-'Φανταζομαι υπονοεις την βοηθεια απο τους φιλους σας στον πλανητη Αγκελ' ειπε ο Μετγκον. 'Ωστε δεν τους το ειπες' συμπληρωσε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα γελωντας.

                 =====================================

-'Τι εννοεις ? Τι να μας πεις' ? ρωτησε τον Ορκοφυλακα γεματος αγωνια. 'Τι εχει συμβει' ?

-'Επετρεψε μου να σας διαφωτισω λοιπον' εκανε ο Μετγκον. 'Οι φιλοι σας στον Αγκελ δεν θα μπορεσουν να προστρεξουν σε βοηθεια σας γιατι δυστυχως ειναι ολοι νεκροι. Βεβαια κατ' αντιστοιχια και οι δικοι μου συμμαχοι ακολουθησαν την ιδια μοιρα αλλα εμενα προσωπικα αυτο καθολου δεν μ' ενοχλει. Απ' οτι βλεπω ομως για σας ηταν κατι το σημαντικο, αν και δεν θα επρεπε. Μερικες ζωες χαμενες ειναι κατι παντελως αδιαφορο και αναξιο λογου μπροστα σ' αυτο που προκειται να συμβει συντομα. Επι τη ευκαιρια, ποιος ακριβως εισαι εσυ νεαρε μου ? Για να εισαι εδω εισαι σιγουρα σημαινον προσωπο αλλα εχεις καποιο ονομα να σε φωναζω' ?

Ο Ελλερυ αδιαφορησε πληρως για την τελευταια παρατηρηση του Μετγκον. Το προσωπο του, σφιγμενο, σκληρο, σαν τα πετρωδη συμπλεγματα που τους περιεβαλλαν ειχαν εστιασει εντονα στο βλεμμα του Ορκοφυλακα σαν να περιμενε καποια διαψευση εκ μερους του. Ενοιωσε ξαφνικα το εδαφος να υποχωρει κατω απο τα ποδια του, δυσκολευοταν ν' αναπνευσει.

                ====================================

-'Ειναι αληθεια' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Μα δεν ειναι ολοι νεκροι οπως νομιζεις Μετγκον' ειπε απευθυνομενος στον παραφρονα απεναντι του. 'Δεν ειναι ολοι νεκροι' επανελαβε.

-'Εστω, δεν ειναι ολοι νεκροι μα τι σημασια εχει ? Κανεις τους δεν θα βρεθει εδω να σας βοηθησει, ειστε μονοι σας και στο λεω, δεν ειστε αρκετοι για μενα' εκανε ο Μετγκον. 'Ομως δεν ειμαι ακριβως το τερας που φανταζεστε η θελετε να πιστευετε. Το πιο ευκολο για μενα ειναι να σας εξοντωσω τωρα, απλα κι ευκολα μα θελω να σας δωσω μια ευκαιρια. Ξερω πως για σενα δεν τιθεται τετοιο θεμα' συνεχισε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα 'μα ετουτοι οι δυο δικαιουνται πιστευω ν' ακουσουν μια εναλλακτικη προταση και να την αποδεχτουν αν το επιθυμουν'.

-'Μπορεις να κανεις οσες προτασεις θελεις' ειπε η Ρισανι 'εγω ομως βρισκομαι εδω για ενα και μοναδικο λογο κι αυτος δεν προκειται ν' αλλαξει' προσθεσε.

-'Μενεις μονο εσυ λοιπον' εκανε ο Μετγκον κοιτωντας τον Ελλερυ. 'Μα πρωτα πες μου ποιος εισαι, σε ρωτησα και πριν κι απεφυγες ν' απαντησεις'. 

                   ==================================

-'Για καποιον που πιστευει πως γνωριζει τα παντα αυτη ειναι η πρωτη σου διαψευση Μετγκον' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Σημειωσε τα λογια μου, θα υπαρξει και δευτερη, πολυ πιο σημαντικη'.

Ο Μετγκον εκανε μια κινηση αδημονιας με το χερι σαν να μην τον ενδιεφερε οτι ακουγε.

-'Απο δω ειναι ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, ο γιος σου' εκανε με στομφο ο Ορκοφυλακας.

Ηταν η πρωτη στιγμη απο τοτε που ειχαν συναντηθει που δεν μιλησε για λιγο κανενας.

-'Μου φανηκε σαν να σ' ακουσα να λες πως τουτος εδω ειναι γιος μου' εκανε ο Μετγκον γελωντας. 'Μα τις νεφελες του Μπρενικ, τι αλλο πια θα σκαρφιστεις' ?

-'Ελα τωρα Μετγκον' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να ψαξεις βαθια μεσα μου να δεις αν λεω την αληθεια η οχι. Τι σε σταματαει' ?

Η εκφραση του Μετγκον απεδειξε πως αυτο ακριβως ειχε κανει κι ειχε μεινει αποσβολωμενος. Κοιτουσε μια τον Ελλερυ και μια τον Ορκοφυλακα προσπαθωντας να πιστεψει οτι ειχε ακουσει.

Ηταν ολα αληθεια μα το μυαλο του χρειαζοταν χρονο να το επεξεργαστει και να τ' αποδεχτει.

               =======================================

-'Ειναι αδυνατον' ψελλισε. 'Αποκλειεται...Εγω δεν...πως...δεν μπορει, δεν γινεται...μα πως'...

-'Επετρεψε μου εμενα τωρα να σε διαφωτισω' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Οταν αποδειχθηκε πως ησουν κινδυνος για την ιδια υπαρξη του συμπαντος οι Τεσσερις Απολυτες επιλεξαν να σε στειλουν στην κοιλαδα Νονγκ αφου πρωτα εσβησαν καθε αναμνηση απο το μυαλο σου. Εκει, για μεγαλο χρονικο διαστημα, παρεμεινες ενας ακομα κατοικος της περιοχης ασχολουμενος με οτι και οι αλλοι, καλλιεργειες εδαφων. Ενσωματωθηκες μαλιστα τοσο γρηγορα που συντομα ζευγαρωσες με ντοπια κι αποκτησατε παιδι. Οταν αρχισαν οι μνημες σου να επιστρεφουν μετα το ατυχημα του Ελλερυ και την δραπετευση του ορκου σου εγινες ξανα ο Μετγκον που ολοι ηθελαν να ξεχασουν. Δολοφονησες την γυναικα σου και το παιδι σου κι εφυγες μακρια απο την κοιλαδα Νονγκ. Αυτο που δεν ηξερες ηταν πως υπηρχε κι αλλο παιδι που την ωρα της παρακρουσης και ανειπωτης τρελας σου ελειπε απο το σπιτι. Το παιδι επεζησε της μανιας σου και δοθηκε απο τις Τεσσερις Απολυτες σε μια οικογενεια στην Γη για να το μεγαλωσουν. Θυμασαι κατι απ' αυτα' ?

                =====================================

Ο Μετγκον συνεχιζε να τον κοιτα αποσβολωμενος και ο Ορκοφυλακας συνεχιζε την αφηγηση.

-'Κανονικα θα επρεπε να το θυμασαι οταν η πληρης μνημη σου επανηλθε αλλα ειχες τοσα αλλα να σκεφτεις, τοσα αλλα να διαχειριστεις που δεν μπηκες καν στον κοπο να το ψαξεις. Ο Ελλερυ μεγαλωσε πιστευοντας πως ηταν γηινος, θεωρωντας πατερα και μητερα του τους αναδοχους γονεις στους οποιους ειχε δοθει. Αν δεν συνεβαιναν ολα αυτα που συνεβησαν δεν θα το μαθαινες ποτε μα για να ειμαι ειλικρινης ισως ολα αυτα συνεβησαν γιατι ηταν ο μοναδικος τροπος για να τα μαθεις. Ο Ελλερυ ειναι γιος σου, κουβαλαει τα γονιδια σου μα ευτυχως για ολους εμας δεν εχει ψηγμα απο την παρανοια και την μεγαλομανια που κυριολεκτικα σ' εχει κατακλυσει. Κι ο γιος σου αυτη τη στιγμη ειναι απεναντι σου, απεναντι σε οτι εχεις σχεδιασει. Πως σου φαινεται αυτο' ? 

Ηταν ξεκαθαρο πως ολες αυτες οι αποκαλυψεις ειχαν επηρεασει σε μεγαλο βαθμο τον Μετγκον. 

Εμοιαζε προσωρινα χαμενος, σαστισμενος μα αυτο δεν κρατησε πολυ. Τα ματια του απεκτησαν μια αποκοσμη λαμψη και η φωνη του ακουστηκε πιο σιγουρη και σταθερη απο ποτε.

 

 

                                Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 85

Ειναι γεγονος πως οι δρακοι δεν ειναι κατι αλλο παρα ιδιαζοντα πλασματα του ζωικου βασιλειου. Μπορει να εχουν τις ιδιαιτεροτητες τους μα υπαρχουν πολλα κοινα σημεια τους με τα αλλα οντα, ειτε εναι εδαφους, αερα η νερου. Ενα απ' αυτα τα κοινα χαρακτηριστικα ειναι και η πιστη και η αφοσιωση τους σ' αυτον που θεωρουν αφεντη και φιλο τους. Ο Αρα δεν ηταν εξαιρεση.

Ειχε δει τα παντα απο ψηλα.  Ειχε στοχευσει το ακινητο σωμα του Ουρσιντ και φροντισε να προσγειωθει ακριβως διπλα του. Προσπαθησε με το ποδι να τον κουνησει μα το αψυχο σωμα παρεμενε ακινητο. Το χιονι που επεφτε αδιακοπα συνεχιζε να τον καλυπτει σπιθαμη προς σπιθαμη και καποια στιγμη ο δρακος συνειδητοποιησε πως το αφεντικο του δεν θ' αντιδρουσε σε οτι και να εκανε. Η εκδικηση τωρα ηταν κατι που σπανια συναντουσε κανεις αναμεσα στα ζωα. Ετουτος εδω ομως ο δρακος εμοιαζε να την εχει και μαλιστα αρκετα ανεπτυγμενη. Ο υπευθυνος για την ακινησια του Ουρσιντ ηταν λιγο πιο περα, μαχοταν με καποιον που ηταν φιλος του Ουρσιντ.

Ηξερε τι θα εκανε την στιγμη που χυμουσε κατα πανω του και το καταλαβαινες στις κινησεις του.

                ====================================

Ο Νιλατ επεσε στο εδαφος απο την αιφνιδιαστικη επιθεση του Αρα ενω παραλληλα ενοιωσε πονο σε διαφορα σημεια του κορμιου του. Ειδε το τεραστιο κορμι του δρακου απειλητικα απο πανω του και ενστικτωδως εφερε τα χερια στο κεφαλι του. Ο Αρα τον κρατουσε ακινητο στο εδαφος με το δεξι του ποδι ενω τα κοφτερα νυχια του ξεσκιζαν την σαρκα του. Προσπαθησε να φωναξει για βοηθεια μα δεν ολοκληρωσε ποτε την εκκληση του. Ο δρακος εσκυψε και για μια στιγμη εμοιαζε να περιεργαζεται εκεινη την απελπισμενη φιγουρα απο κατω του που προσπαθουσε ματαια ν' απεγκλωβιστει απο το αρπαγμα του. Το αριστερο ποδι του δρακου εκλεισε γυρω απο το κεφαλι του Νιλατ και οταν το απομακρυνε απο το σωμα του ειχε καλα γραπωμενο το κομμενο κεφαλι του πρωην τροφιμου του Ζοφου. Με μια περιφρονητικη κινηση ο Αρα πεταξε το κομμενο κεφαλι μπροστα στα ποδια του Γεζοθ. Ο τελευταιος σαστισε, πανικοβληθηκε. Η παγωμαρα του στοιχισε την ιδια του τη ζωη καθως ο Αζεμουρ φροντισε να εκμεταλλευτει το πλεονεκτημα που του ειχε δωσει ο δρακος. Τα δυο τσεκουρια συναντηθηκαν με το κεφαλι του Γεζοθ αναμεσα τους.

                  ====================================

Η βοηθεια της Λασερτα εδωσε ανασες στην Ντεμιθ που ειχε βρεθει σε πολυ δυσκολη θεση μετα την επιθεση της Γκαλορ. Με την ακρη του ματιου της η Ντεμιθ ειδε την βαρια φιγουρα του Αζεμουρ να κινειται προς το μερος τους και καταλαβε πως κατω απο τετοιους ορους δεν υπηρχε ελπιδα να κερδισουν εκεινην τη μαχη. Ειπε κατι στην Λασερτα και γυρισε τρεχοντας προς τα πισω. Μενοντας μονη η Λασερτα βρεθηκε σε κατασταση αμυνας απεναντι στην Γκαλορ που συνεχιζε να επιτιθεται λυσσαλεα. Τα απανωτα της χτυπηματα αναγκασαν την Λασερτα σε συνεχη οπισθοχωρηση και σε καποιο βημα προς τα πισω σκονταψε κι επεσε. Απο πανω η Γκαλορ συνεχιζε να χτυπαει με το σπαθι αλυπητα ενω πια η αμυνα της Λασερτα ειχε σχεδον καταρρευσει. Μ' ενα ακομα δυνατο χτυπημα το σπαθι εφυγε απο τα χερια της κι εμεινε στο ελεος της Κηρας. Η Γκαλορ δεν διστασε στιγμη. Σηκωσε το σπαθι της και το κατεβασε με δυναμη.

Ενας πιδακας αιματος ξεπηδησε απο το στομα της Λασερτα ενω τα ακρα της υπεστησαν σπασμους για τελευταια φορα. Η Γκαλορ εψαξε τριγυρω για την Ντεμιθ.

                    ===================================

Το λειζερ απο το μπλαστερ περασε διπλα ακριβως απο το κεφαλι της και πετυχε τον Αζεμουρ καταστηθα. Ο τελευταιος εκανε μερικα ακομα βηματα πριν σωριαστει στο εδαφος ενω τα διδυμα τσεκουρια εφευγαν απο τα χερια του. Η Γκαλορ γυρισε και την κοιταξε. Ειχε τρεξει ν' αρπαξει ενα μπλαστερ για να συνεχισει την μαχη, μια μαχη που ηξερε πως θα ηταν χαμενη αν συνεχιζε να πολεμαει με ισους ορους την Γκαλορ και τον Αζεμουρ. Εβγαλε ενα ουρλιαχτο και κραδαινοντας το σπαθι της ορμησε προς το μερος της. Η Ντεμιθ ψυχραιμα σημαδεψε και πυροβολησε. Η βολη πετυχε την Γκαλορ διπλα στην καρδια και την σωριασε στο εδαφος. Η Ντεμιθ πλησιασε και σταθηκε απο πανω της μ' ενα χαμογελο που τιποτα καλο δεν προμηνυε.

-'Δεν εχω χασει ακομα μαχη και δεν σκοπευω να το κανω τωρα' ειπε και πυροβολησε ξανα.

Το λειζερ βρηκε πανω στο φτερο του Αρα κι εξοστρακιστηκε. Καμμια απο τις δυο δεν προλαβαν να δουν τον δρακο να μπαινει αναμεσα στη Γκαλορ και την βολη της Ντεμιθ. Ο δρακος κοιταξε πρωτα την ετοιμοθανατη Γκαλορ και μετα στραφηκε προς την εμβροντητη Ντεμιθ.

                  ====================================

Η ουρα του Αρα χτυπησε με τοση δυναμη το χερι της Ντεμιθ οση χρειαζοταν για να της φυγει το οπλο απο τα χερια. Το λειζερ δεν ειχε κανει τιποτα πανω στην σκληρη επιδερμιδα του δρακου, τωρα η Ντεμιθ στεκοταν ανημπορη απεναντι στο εφιαλτικο για εκεινη πλασμα. Ο Αρα χρησιμοποιησε αρχικα τα ποδια του για να την αιχμαλωτισει και μετα τα φτερα του για να πεταξει ψηλα. Τα ματια της Γκαλορ εκλειναν, μια θολουρα που συνεχως διευρυνοταν ειχε απλωθει στο οτικο της πεδιο. Ηξερε πως λιγες στιγμες της ειχαν μεινει ακομα μα ηταν αποφασισμενη να ζησει οσο μπορουσε περισσοτερο. Το ενστικτο της της ελεγε πως κατι θα συνεβαινε, κατι που θα ηταν το λιγοτερο ευτυχισμενη να δει σαν τελευταιο πραγμα σ' εκεινη τη ζωη. Το ενστικτο της δεν την γελασε, ενα πικρο χαμογελο στολισε το στομα της.

Τα κομματια απο το διαμελισμενο κορμι της Ντεμιθ επεφταν τριγυρω της με αποκορυφωμα το κεφαλι της που ειχε ακομα μια εκφραση αποριας και τρομου πανω του που προσγειωθηκε ακριβως διπλα της. Ειδε την μεγαλη σκια του Αρα να ερχεται κι αυτο ηταν το τελευταιο που ειδε.

                ====================================

Το χιονι συνεχιζε να πεφτει ακαταπαυστα πανω στην επιφανεια του Αγκελ αλλα αυτο ουδολως απασχολουσε τον Αρα. Τα ποδια του πατουσαν ποτε σε λευκα σημεια, ποτε σε κοκκινα, πλημμυρισμενα στο αιμα. Κοιταξε το ακινητο σωμα της Γκαλορ και μετα προχωρησε εκει που ηταν νεκρη η Ναννινγκ. Λιγο πιο περα υπηρχε το πτωμα του Αζεμουρ, βουτηγμενο κι αυτο στα αιματα. Ο δρακος σταθηκε για μια στιγμη αναποφασιστος, σαν να σκεφτοταν , αν καποιος μπορουσε ποτε να ισχυριστει πως οι δρακοι σκεφτονταν. Τουτος εδω ετσι εμοιαζε.

Χρησιμοποιωντας τις τεραστιες φτερουγες του συγκεντρωσε μεγαλες ποσοτητες χιονιου κι αρχισε να θαβει προσεκτικα την Γκαλορ, την Ναννινγκ και τον Αζεμουρ. Ηθελημενα η μη, το εκανε με τετοιο τροπο που θα ηταν αδυνατον στα πισκ η τους σαυρογρυπες να φτασουν ποτε στα σωματα τους και να τα σκυλεψουν. Στα σωματα των αντιπαλων δεν εδωσε καμμια απολυτως σημασια.

Οταν πηγε ξανα στο σωμα του Ουρσιντ εμεινε καμποση ωρα να το κοιταει μοιαζοντας χαμενος.

Το εθαψε κι αυτο οπως τα αλλα και φτερουγισε λιγα μετρα πιο περα.

              =====================================

Ο αρχικος τρομος του Γκραφ βλεποντας την πελωρια σκια να προσγειωνεται διπλα του μεταβληθηκε σ' ενα χαμογελο ικανοποιησης κι αισιοδοξιας.

-'Ευτυχως εισαι εσυ' ειπε και του χαιδεψε το κεφαλι. 'Νομισα πως ηταν καποιο απο αυτα τα καταραμενα πλασματα εκει πανω' προσθεσε κανοντας μια κινηση με το χερι.

-'Που ειναι οι αλλοι Αρα ? Τι εγινε' ?

Ο δρακος τον κοιταξε. Ο Γκραφ θα ορκιζοταν πως στο βλεμμα του υπηρχε μελαγχολια.

-'Ολοι' ειπε. 'Μονο εμεις μειναμε ? Και ο Ουρσιντ, το αφεντικο σου' ?

Ο Αρα συνεχισε να παραμενει σιωπηλος.

-'Κι εγω δεν ειμαι σε καλη κατασταση φιλε μου' συνεχισε ο Γκραφ.' Δεν ξερω ποσο αιμα εχω χασει αλλα νομιζω πως δεν θα την βγαλω' συμπληρωσε ενω το χερι του ηταν πανω στο τραυμα του. 'Τουλαχιστον δεν βλεπω και κανεναν απο τους αλλους' προσθεσε μ' ενα χαμογελο. 

'Πρεπει να παμε στο αστροπλοιο Αρα, μπορεις να με βοηθησεις' ? 

                ===================================

Ο δρακος τον επιασε οσο πιο απαλα μπορουσε με το ποδι του φροντιζοντας να μην τον τραυματισει αλλα να τον εχει καλα σφιγμενο και πεταξε ψηλα. Στην διαδρομη μεχρι το αστροπλοιο δεν συναντησε κανενα σαυρογρυπα, ακομα κι εκεινα τα αγρια κι επιθετικα, σαρκοβορα πλασματα ενοιωθαν πως δεν θα ειχαν καμμια τυχη απεναντι σ' ενα τετοιο ον και ειχαν φροντισει να κρατηθουν μακρια του. Εφτασαν χωρις απροοπτα στο σκαφος και με την βοηθεια του δρακου κατορθωσαν να μπουν μεσα. Ο Γκραφ σωριαστηκε σε μια καρεκλα.

-'Φερε μου το φαρμακειο' ειπε στον Αρα. 'Εκεινο το κουτι...εκει... αυτο...ναι...δωστο μου'.

Προσπαθησε να περιποιηθει την πληγη οσο καλυτερα μπορουσε σε μια αποπειρα ν' αγορασει ακομα λιγο χρονο. Εκατσε στη θεση του κυβερνητη κι αρχισε να παταει διαφορα κουμπια.

-'Οτι ειχε να γινει εδω τελειωσε' εκανε απευθυνομενος στον δρακο. 'Αυτο που επρεπε να κανουμε το καναμε' προσθεσε 'ολα τωρα ειναι σε χερια αλλων' συμπληρωσε.

Λιγα λεπτα αργοτερα το σκαφος εγκατελειπε τον Αγκελ για παντα.

                ====================================

-'Ξερεις, συντομα θ' απομεινεις μονος σου' ειπε μονολογωντας αφου δυνατοτητα διαλογου με τον δρακο δεν υπηρχε. 'Το τραυμα μου ειναι πιο βαθυ απ' οτι πιστευα και με τα λιγοστα μεσα που διαθετουμε δεν νομιζω πως θα την βγαλω καθαρη. Αλλα οπως σου ειπα, εμεις καναμε το καθηκον μας κι εγω συντομα θ' ακολουθησω την μοιρα των υπολοιπων. Το θεμα ειναι τι θα κανω μ' εσενα'.

Ο Αρα σουλατσαρισε λιγο πανω κατω και μετα επεστρεψε και παλι εκει που ηταν ο Γκραφ. Τα πελωρια, αμυγδαλωτα, κιτρινα ματια του εμοιαζαν να προσπαθουν να δουν στα καταβαθα της ψυχης του Γκραφ. Ο τελευταιος του χαιδεψε τα φτερα κι ενας ηχος ικανοποιησης βγηκε απο το στομα του δρακου. Το σκαφος συνεχιζε απροσκοπτα το ταξιδι του στο αχανες συμπαν.

-'Καταλαβαινω πως οσο υπηρχε ο Ουρσιντ ειχατε ενα δικο σας κωδικα επικοινωνιας. Εγω δεν μπορω και να θελω να τον μαθω, σου ειπα, λιγα ειναι τα ψωμια μου. Αλλα εσυ φιλε μου πιστευω οτι αξιζεις κατι περισσοτερο απο ενα απλο ευχαριστω για οτι εχεις κανει για ολους μας'.

Ο Γκραφ εριξε μια ματια στα οργανα και χαμογελασε.

               =====================================

-'Κοιτα, νοιωθω πραγματικα εξαντλημενος' ειπε 'χρειαζομαι αναπαυση. Μην αγχωνεσαι, δεν θ' αργησουμε να φτασουμε στον προορισμο μας. Ελπιζω μεχρι εκεινη τη στιγμη να ζω ακομα. Ξεκουρασου κι εσυ, μεχρι αυριο που θα φτασουμε δεν υπαρχει κατι να κανουμε'.

Ηταν τα τελευταια λογια του Γκραφ πριν πεσει σ' ενα βαθυ, σχεδον ληθαργικο υπνο. Ο Αρα τον περιεργαστηκε λιγο και μετα αποσυρθηκε σε μια γωνια του σκαφους. Του ελειπε το αφεντικο του, του ελειπε ο Ουρσιντ. Ενοιωθε μονος, δεν ηξερε τι να κανει. Καθε τι που ειχε κανει ηταν συνυφασμενο με τον Ουρσιντ, τωρα που αυτος δεν υπηρχε ο δρακος ενοιωσε για πρωτη φορα χαμενος. Σηκωθηκε, πηγε προς την γεφυρα κι αφησε το βλεμμα του να πλανηθει πανω στα πολυχρωμα φωτακια που αναβοσβηναν διχως να καταλαβαινει τι σημαιναν.

Σε μια μικρη αλλη οθονη που αναβοσβηνε πιο εντονα απ' ολες τις αλλες υπηρχε κατι γραμμενο αλλα οι δρακοι ουτε να διαβασουν μπορουν ουτε να καταλαβουν, ετσι αδιαφορωντας αποσυρθηκε σε μια γωνια του σκαφους ριχνοντας μια τελευταια ματια στον Γκραφ που παρεμενε ακινητος.    

                               Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                          ΚΕΦΑΛΑΙΟ 84

Ενα απο τα πραγματα στο οποιο ο Κρουξ ηταν σχεδον αψογος ηταν η στοχευση του. Απο την θεση που ηταν, απο την αποσταση που βρισκοταν και με το γεγονος πως ο Γκραφ ηταν αοπλος, αυτη θα ηταν η πιο ευκολη και σιγουρη βολη που θα ειχε κανει ποτε. Η σκια που επεσε επανω του με δυναμη του χαλασε την σκοπευση και μια τελεια βολη. Με την ταχυτητα και το βαρος της η Λερζια του αλλοιωσε το σημαδι και τον εριξε μαζι της πανω στην χιονισμενη επιφανεια. Η βολη απο το μπλαστερ βρηκε τον Γκραφ στο δεξι πλευρο και οχι καταστηθα οπως το ειχε σχεδιασει ο Κρουξ. Μολονοτι ειχε αιφνιδιαστει απο την αναπαντεχη επιθεση της κοπελας το οπλο παρεμεινε σφιχτα στο χερι του. Η εκπαιδευση του του επετρεψε μεσα σε λιγα δευτερολεπτα να ειναι ορθιος στα ποδια του προσπαθωντας να εντοπισει αυτον που του ειχε επιτεθει. Διεκρινε την κοπελα λιγα μετρα μακρια του που προσπαθουσε να σταθει ορθια. Την ειδε να του ορμαει λυσσαλεα και την αφησε να πλησιασει. Οταν θεωρησε πως βρισκοταν στην καταλληλη αποσταση πατησε την σκανδαλη πετυχαινοντας την στο στηθος και σταματωντας την επελαση της. 

                    ====================================

Τα λιγα δευτερολεπτα που του ειχε κερδισει η Λερζια ηταν αρκετα για τον Γκραφ. Πονουσε απιστευτα αλλα αυτος ο πονος τον ειχε κρατησει σε πληρη εγρηγορση. Το οπλο του ηταν πεσμενο μεσα στο χιονι λιγα μετρα μακρια του, κινηθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και το αρπαξε. Στραφηκε προς τον Κρουξ την στιγμη που η Λερζια επεφτε νεκρη και ο πρωην συντροφος του στρεφοταν προς το μερος του. Απεδειχθη ενα κλασμα του δευτερολεπτου πιο γρηγορος απο τον Κρουξ. Παρ' ολη την κατασταση που βρισκοταν το χερι ηταν σταθερο και το σημαδι του ευστοχο. Η βολη απο το μπλαστερ τον βρηκε ακριβως αναμεσα στα ματια και καθως ο Κρουξ επεφτε νεκρος ενα βλεμμα αποριας κι εκπληξης ηταν ζωγραφισμενο στο προσωπο του. Ο Γκραφ συρθηκε μεχρι την Λερζια και κουνησε απογοητευμενος το κεφαλι του. Δεν μπορουσε να κανει τιποτα απολυτως για την κοπελα, ηταν νεκρη. Ο πονος στο πλευρο του του υπενθυμισε την κατασταση του και κοιταξε το χιονι που βαφοταν κοκκινο. Ηταν ζητημα ζωης και θανατου να μην χασει τις αισθησεις του τωρα, αν συνεβαινε κατι τετοιο δεν θα ξυπνουσε ζωντανος.

                     ================================

Ο σχηματισμος βενταλια που ειχαν επιλεξει σαν σχεδιο στρατηγικης οι δυο αντιπαλοι, διχως να ξερει ο ενας για τον αλλο, λειτουργησε τοσο αψογα που αναποφευκτα τους εφερε τον εναν απεναντι στον αλλο. Απο την μια η Γκαλορ, η Ναννινγκ, ο Αζεμουρ και ο Ουρσιντ και απο την αλλη η Ντεμιθ, ο Νιλατ, η Λασερτα, ο Κελεχ και ο Γεζοθ. Κοιταχτηκαν για λιγο και η πρωτη διαπιστωση ηταν πως κανεις τους δεν κουβαλουσε τα οπλα τελευταιας τεχνολογιας παρα μονο αυτα με τα οποια ειχαν πορευτει σχεδον σ' ολοκληρη τη ζωη τους. Ηταν ξεκαθαρο πως αυτη θα ηταν μια μαχη σωμα με σωμα, ο πιο δυνατος, επιδεξιος και καλυτερα εκπαιδευμενος ηταν αυτος που θα επικρατουσε. Διαλεξε ο καθενας αντιπαλο με τα ματια, κανεις τους δεν ειχε βγαλει μιλια. 

Η Γκαλορ με την Ντεμιθ, η Λασερτα με την Ναννινγκ, ο Ουρσιντ με τον Νιλατ και ο Αζεμουρ με τους Κελεχ και Γεζοθ. Αφησαν να περασουν λιγα δευτερολεπτα ζυγιζοντας ο ενας τον αλλο, προσπαθωντας να διαβασουν καποιο αδυνατο σημειο που θα μπορουσαν να εκμεταλλευτουν.

Η παραμικρη λεπτομερεια θα εκανε την διαφορα αναμεσα στην επιβιωση η τον αφανισμο. 

                  ==================================

Το συνθημα της επιθεσης εδωσε αθελα του η κραυγη ενος σαυρογρυπα που πετουσε απο πανω τους παρακολουθωντας τι συνεβαινε αλλα μην εχοντας την νοημοσυνη να καταλαβει τι ακριβως θα επακολουθουσε. Εξ' αλλου γι αυτον, οπως και για τους υπολοιπους, το μονο που εβλεπε ηταν τροφη που συντομα θα ερχοταν η ωρα ν' απολαυσουν. Στο εδαφος η συγκρουση ειχε αρχισει.

Στην παγωμενη ησυχια που επικρατουσε στον Αγκελ η κλαγγη αναμεσα σε τσεκουρια, σπαθια και μαχαιρια ακουγοταν το λιγοτερο εκκωφαντικη. Τα πρωτα χτυπηματα ηταν καθαρα αναγνωριστικα, ολοι προσπαθουσαν να μετρησουν τον αντιπαλο που ειχαν απεναντι τους. Θεωρητικα το δυσκολοτερο εργο ειχε ο Αζεμουρ που ειχε να τα βαλει με δυο αλλα η σωματοδομη του ηταν τετοια που το μειονεκτημα αυτο δεν ηταν τοσο εντονο. Οι πλεον επιθετικες ηταν οι γυναικες εκατερωθεν ενω οι υπολοιποι εξακολουθουσαν να εχουν πιο μετρημενη προσεγγιση.

Ο πρωτος που καταφερε χτυπημα ηταν η Λασερτα στην Ναννινγκ  δημιουργωντας ενα κοψιμο με το σπαθι της ψηλα στον αριστερο της ωμο, πληγη που εμοιαζε και ηταν ελαφρα επιφανειακη.

                   ===================================

Ο Ουρσιντ δεν ηταν πολεμιστης με την εννοια των υπολοιπων. Ηταν αυτος που βρεθηκε σε πιο δυσχερη θεση απεναντι στον Νιλατ, εναν εκπαιδευμενο δολοφονο με τον τελευταιο να τον αναγκασει να βρισκεται σε κατασταση αμυνας σχεδον με το που ξεκινησε η μαχη τους. Ηταν λογικο και αναμενομενο η ομαδα της Γκαλορ, εχοντας κι ενα αριθμητικο μειονεκτημα, συντομα να βρεθει σε πιο δυσκολη θεση απ' οτι θα ηθελαν. Με την επιθετικη της τακτικη η ομαδα της Ντεμιθ κερδιζε αργα αλλα σταθερα μετρα προς τα μπρος καθως οι αντιπαλοι τους συνεχως υποχωρουσαν. Η αλλαγη στις ισορροπιες ηρθε απο κει που δεν το περιμενε κανεις.

Ο Αρα, ο Τουαιτιν δρακος του Ουρσιντ, αιφνιδιασε τους παντες εφορμωντας απο ψηλα και με απιστευτη μαεστρια κινηθηκε αναμεσα στα αντιμαχομενα μελη κινουμενος προς ενα συγκεκριμενο στοχο. Ο Κελεχ δεν καταλαβε τιποτα. Ενοιωσε ξαφνικα δυο σειρες απο τεραστια, γαμψα νυχια να σφιγγουν γυρω του και πριν προλαβει ν' αντιδρασει βρεθηκε ανημπορος να πεταει προς τον συννεφιασμενο ουρανο και να χανεται μεσα στην πυκνη χιονοπτωση.

                  =====================================

Καθε αψιμαχια σταματησε και ολων τα βλεμματα καρφωθηκαν στον ουρανο. Δευτερολεπτα μετα ειδαν ενα σωμα να πεφτει με τρομαχτικη ταχυτητα προς τα κατω και να σκαει κυριολεκτικα στο εδαφος. Ακομα και το πυκνο χιονι που καλυπτε την επιφανεια δεν ηταν αρκετο για να σταματησει την θανασιμη πτωση του Κελεχ. Το σωμα του αντρα αναπηδησε δυο φορες αφου βρηκε στο εδαφος και παρεμεινε ακινητο. Μια κηλιδα αιματος που συνεχως μεγαλωνε τυλιξε το αψυχο σωμα του. Κανεις δεν ειχε την παραμικρη αμφιβολια πως ο Κελεχ ηταν νεκρος.

Αυτη η απροσδοκητη παρεμβαση του δρακου αλλαξε τα παντα. Η ομαδα της Ντεμιθ ειχε τωρα να κοιταει και ψηλα φοβουμενη μια ακομα επιθεση απο τον Αρα ενω η ομαδα της Γκαλορ απεκτησε ψυχολογια χαρη στον απροσμενο συμμαχο που ειχε επιφερει και αριθμητικη ισορροπια.

Εχοντας ενα μονο αντιπαλο πια ο Αζεμουρ περασε σε καθολικη αντεπιθεση. Τα χτυπηματα απο τα διδυμα τσεκουρια του διαδεχονταν το ενα το αλλο και ο Γεζοθ τα χρειαστηκε. Η συγκυρια της στιγμης ηταν με το μερος της ομαδας της Γκαλορ κι επρεπε να το εκμεταλλευτουν. 

               =====================================

Η υπεραισιοδοξια που πλημμυρισε τον Ουρσιντ τον εκανε παραλληλα και απροσεχτο. Η επιθεση του στον Νιλατ αντιμετωπιστηκε ευκολα και στην προσπαθεια του να πληξει τον αντιπαλο στο κεφαλι αφησε ακαλυπτα τα νωτα του. Ο εμπειρος Νιλατ χρειαζοταν ενα τοσο δα μικρο ανοιγμα να εκμεταλλευτει για να χτυπησει και τα καταφερε σχεδον χωρις κοπο. Το σπαθι του Ουρσιντ εσχισε τον αερα πανω απο κεφαλι του Νιλατ μα η λεπιδα του τελευταιου ειχε μπροστα της ολο τον μπροστινο κορμο του Ανεμελου. Με μια μαεστρικη κινηση βυθισε το σπαθι του, σχεδον μεχρι την λαβη, στο στηθος του Ουρσιντ κοβοντας του αποτομα τον οποιο ενθουσιασμο ειχε.

Ο Ουρσιντ μουρμουρισε κατι ακαταληπτο που πνιγηκε στο αιμα που εβγαινε απο το στομα του κι επεσε στα γονατα. Ο Νιλατ τραβηξε το σπαθι του απο το στερνο του και του αφαιρεσε το μοναδικο πραγμα που τον κρατουσε ακομα. Ο Ουρσιντ επεσε μπρουμυτα, αψυχος στο εδαφος.

Ο Νιλατ, κραδαινοντας την ματωμενη λεπιδα, προσετρεξε σε βοηθεια του Γεζοθ που τα ειχε βρει σκουρα απεναντι στον Αζεμουρ. Το αιμα στο επιφανεια συνεχιζε να κερδιζει εδαφος. 

       =======================================

Το πιο ισορροπημενο ζευγαρι ηταν αυτο της Γκαλορ και της Ντεμιθ. Ειχαν ανταλλαξει πολλα χτυπηματα μεχρι στιγμης μα καμμια απο τις δυο δεν ειχε καταφερει να πληξει την αντιπαλο της.

Σαν την γατα με το ποντικι, επαιζαν η μια την αλλη ψαχνοντας την ευκαιρια να καταφερουν ενα θανασιμο χτυπημα. Οι συνεχεις κινησεις τους πανω σε μια επιφανεια καλυμμενη απο χιονι απαιτουσαν οσο περναγε η ωρα και μεγαλυτερες δυναμεις και μεχρι στιγμης και οι δυο τα πηγαιναν περιφημα. Ηταν η Ντεμιθ αυτη που σταματησε αποτομα και μιλησε.

-'Αυτο το σχημα στο μπρατσο σου' ειπε με κοφτη φωνη καθως παλευε να μαζεψει ανασες. 'Δεν μπορει να ειναι συμπτωση' προσθεσε 'καποια σχεση πρεπει να υπαρχει'.

-'Τι εννοεις' ? εκανε η Γκαλορ συνοφρυωμενη.

-'Πριν απο καμποσες μερες συναντησα καποια μ' αυτο ακριβως το σχημα στο ιδιο σημειο, στο ιδιο μπρατσο. Σ' ενα μπαρ, στον Γκαβαρντα' συμπληρωσε.

Η Γκαλορ ενοιωσε ξαφνικα τα ποδια της πολυ βαρια, σχεδον δεν την κρατουσαν. 

                  ====================================

-'Ικανη πολεμιστρια μπορω να πω' συνεχισε η Ντεμιθ 'σχεδον στεναχωρεθηκα που επρεπε να την σκοτωσω. Κατσε να δεις πως την φωναξε ο ιδιοκτητης του μπαρ, Ταμελ νομιζω'.

Μια οργη που επαιρνε ανεξελεγκτες διαστασεις θεριευε στην Γκαλορ. Η Ταμελ ειχε επιζησει απο την O.A.A μονο και μονο για να βρει τον θανατο απ' αυτην που εστεκε απεναντι της.

-'Το αστειο ειναι πως ο ιδιοκτητης του μπαρ προσπαθησε να την βοηθησει' συνεχισε απτοητη η Ντεμιθ. 'Ηταν λογικο κι αναμενομενο να εχει την ιδια τυχη. Φιλη σου λοιπον' ? ειρωνευτηκε.

Η τυχη του Γκριντλοκ ξεχειλισε το ποτηρι. Δυο απο τ' αγαπημενα της προσωπα σφαγμενα, ο αιτιος του θανατου τους να χασκογελαει, καθε ιχνος λογικης την εγκατελειψε. Το μονο που επιθυμουσε διακαως ηταν να βυθισει το σπαθι της στην καρδια εκεινης της ελεινης.

Μ' ενα ουρλιαχτο που παγωνε φλεβες ορμησε κατα πανω της. Η Ντεμιθ ειχε καταλαβει πως ειχε ακουμπησει ευαισθητη χορδη αλλα δεν περιμενε τετοια εκρηξη και μενος εκ μερους της Γκαλορ.

Βρεθηκε ν' αμυνεται και να παλευει κυριολεκτικα για την ζωη της. 

                ====================================

Η Λασερτα μολις ειχε επιτυχει ενα ακομα χτυπημα απεναντι στην Ναννινγκ αλλα και τα τρια, πλην μιας ελαφρας αιμορραγιας, δεν ηταν ικανα να της δωσουν σημαντικο προβαδισμα εναντι της αντιπαλου της. Η αληθεια ηταν πως προσεχε πολυ την αμυνα της, δυο-τρεις φορες που της δοθει η ευκαιρια για κατι πιο τολμηρο το σκεφτηκε μα δεν το υλοποιησε ποτε. Το σχεδιο ηταν να παει αργα και μεθοδικα μεχρι να εβρισκε την καταλληλη ευκαιρια. Απο την αλλη η Ναννινγκ ηξερε πως ετσι δεν ειχε τυχη, επρεπε ν' αντιδρασει και να επιφερει κι αυτη καποιο χτυπημα.

Μαχη ηταν, οχι ευγενης αμιλλα, τα παντα επιτρεπονταν. Αυτο που της κοστισε ηταν πως χρειαστηκε λιγα δευτερολεπτα να σκεφτει την επομενη κινηση της. Αυτην την εκανε η Λασερτα.

Μια χιονομπαλα που εφυγε απο το χερι της τυφλωσε προσωρινα την Ναννινγκ που εχασε τον στοχο της. Σπαθισε αριστερα και δεξια διχως να βλεπει κι ενοιωσε ξαφνικα ενα πονο στην πλατη. 

Το σπαθι της Λασερτα βγηκε απο την πλατη της και ξαναμπηκε με δυναμη. Το σπαθι εφυγε απο τα χερια της Ναννινγκ, η βαρυτητα νικησε και η επιφανεια υποδεχτηκε το αψυχο σωμα της.