Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ 

                                                            ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88

Η προσγειωση ηταν απολυτα πετυχημενη. Καποιος επρεπε ν' ανοιξει της πορτες του αστροπλοιου και σ' αυτο το σημειο ο Αρα χρειαζοταν την βοηθεια του Γκραφ που εξακολουθουσε να ειναι αναισθητος. Τον σκουντηξε με την φτερουγα και την μουσουδα του πολλες φορες και ο τραυματιας ανοιξε στο τελος τα ματια του. Ηταν κυριολεκτικα σε αθλια κατασταση. Μπορει η αιμορραγια να ειχε περιοριστει αρκετα, ομως το προσωπο του ηταν καταχλωμο, σχεδον πανιασμενο, οι δυναμεις του ηταν ανυπαρκτες και η παγωμενη ανασα του θανατου γινοταν ολο και πιο εντονη. Σηκωθηκε με τρομακτικη δυσκολια και προσπαθησε να καταλαβει που βρισκοταν. Αυτη η κινηση επεφερε ακομα μεγαλυτερη αιμορραγια στο επιβαρυμενο τραυμα του.

-'Νομιζω πως φτασαμε φιλε μου' ψελλισε με δυσκολια. 'Νομιζω πως τα καταφεραμε' προσθεσε.

Ανοιξε την εξωτερικη πορτα του σκαφους κι ενανε νοημα στον δρακο που παρακολουθουσε.

-'Αντε, τραβα εξω' ειπε κι εβηξε εντονα με αιμα να βγαινει απο το στομα του. 'Ειμαι σιγουρος πως θ' αναγνωρισεις το μερος που ειμαστε' συμπληρωσε κι εβηξε ξανα.

                =====================================

Ο Αρα βγηκε απο το σκαφος και για λιγο προσπαθησε να συνειδητοποιησει που ηταν. Μετα καταλαβε. Πεταξε ψηλα και συντομα χαθηκε απο τα ματια του Γκραφ. Ο τελευταιος εγειρε και παλι πισω ενω το βλεμμα του ελεγε ξεκαθαρα πως πλεον ειχε συμβιβαστει με οτι ακριβως τον περιμενε. Δεν ηταν καθολου προετοιμασμενος γι αυτο που επακολουθησε.

Ο Αρα ειχε επιστρεψει στο αστροπλοιο διχως να τον καταλαβει. Με προσεκτικες κινησεις τον φυλακισε απαλα αλλη μια φορα στο τεραστιο ποδι του και πεταξε ξανα μακρια. Ο Γκραφ προσπαθουσε να καταλαβει που τον πηγαινε μα η κατασταση του δεν του επετρεπε πολλα. Αφεθηκε στις προθεσεις του δρακου κι εκλεισε τα ματια του που τα ενοιωθε απιστευτα βαρια.

Ο Αρα τον αποθεσε στην κρυφη ενος γιγαντιαιου δεντρου και με δυσκολια ο Γκραφ ανοιξε ξανα τα ματια του. Το θεαμα που αντικρυσε του εκοψε κυριολεκτικα την ανασα.

Εκτος απο τον Αρα ενα τσουρμο αλλοι δρακοι, ομοιοι του, τον ειχαν τριγυρισει και τον περιεργαζονταν διχως κανεις να κανει την παραμικρη απειλητικη κινηση.

              ======================================

-'Αυτο ειναι οτι πιο ομορφο εχω δει ποτε στην ζωη μου' ειπε κοιταζοντας μια τον Αρα, μια τους δρακους γυρω του και μια τους υπολοιπους που πετουσαν κατα δεκαδες πανω απο το κεφαλι του.

'Ελπιζω να εισαι ευτυχισμενος εδω' προσθεσε 'εξ' αλλου ο Τουαιτιν ειναι το σπιτι σου' προσθεσε και με οση δυναμη του ειχε απομεινει χαιδεψε το κεφαλι του Αρα. 'Καπου εδω ομως πρεπει ν' αποχαιρετιστουμε' προσθεσε με τον βηχα να επιμενει και το αιμα να συνεχιζει να ποτιζει το μερος γυρω του 'η δικη μου ωρα ηρθε. Σ' ευχαριστω για ολα'.

Το τελευταιο πραγμα που ειδε ο Γκραφ πριν πεθανει ηταν εκατονταδες δρακοι να εκπνεουν στο αγνωστο αεριο που υπηρχε στην κορυφη του βουνου και δεκαδες φλογες να χορευουν μπροστα στα ματια του. Αναρωτηθηκε αν υπηρχε ωραιοτερος τροπος για να φυγει και βαθια μεσα του ηξερε πως ειχε ζησει κατι που σχεδον ποτε κανενας δεν ειχε βιωσει πριν.

Ο πληθυσμος των δρακων στον Τουαιτιν ειχε αυξηθει κατα εναν, αυτον που εξακολουθουσε να στεκεται πανω απο το αψυχο σωμα του Γκραφ με λυπημενα ματια. 

                      ================================

Για την ακριβεια δεν ηταν η Ρισανι αυτη που επιτεθηκε στον Μετγκον αλλα καποια απο τα πολυπληθη στιγματα που καλυπταν το κορμι της. Με μια νοητικη εντολη η Διαστικτη εδωσε στα στιγματα την μορφη μιας τεραστιας γροθιας που βρεθηκε σε κλασμα δυτερολεπτου απεναντι στον Μετγκον. Το συντριπτικο χτυπημα που του επεφερε στο σαγονι θα ειχαν αφησει νεκρο τον οποιονδηποτε μα στην συγκεκριμενη περιπτωση τα αποτελεσματα ηταν διαφορετικα.

Ο Μετγκον αιφνιδιαστηκε απο την επιθεση και δεν προλαβε ν' αντιδρασει. Με την σειρα του βρεθηκε στον αερα και κυριολεκτικα εσκασε πανω στην βραχωδη πλατη ενος πετρινου ογκου. Την στιγμη ακριβως που στεκοταν ζαλισμενος απο το αναπαντεχο χτυπημα στα ποδια του ηρθε το δευτερο, εξισου δυνατο, που τον εκανε να πεσει παλι κατω χανοντας για δευτερολεπτα την επαφη του με τον κοσμο. Ενα τριτο χτυπημα, ιδιου μεγεθους και εντασης με τ' αλλα ηταν αυτο που του απαγορευσε ουσιαστικα να σταθει ορθιος. Ομως η μανια της Ρισανι δεν ειχε κοπασει, τουναντιον εμοιαζε σαν μολις να ειχε αρχισει εχοντας κι αλλες εκπληξεις για τον αντιπαλο της.

            =======================================

Το τεταρτο χτυπημα της γροθιας απο τα στιγματα χτυπησε την κορυφη του βραχου στην βαση του οποιου ο ζαλισμενος Μετγκον προσπαθουσε ακομα να συνειδητοποιησει τι ειχε συμβει. Η κορυφη ξεκολλησε και υποκυπτοντας στον νομο της βαρυτητας επεσε με δυναμη πανω στον Μετγκον θαβοντας τον κυριολεκτικα. Δεν υπηρχε κανενα σημαδι του πια, ειχε καταπλακωθει.

-'Νομιζω πως ειναι αρκετα ποιητικο η ειρωνικο να πεθανει ο Μετγκον με τον ιδιο τροπο που σκοτωσε τον Ελλερυ' ειπε η Διαστικτη στρεφομενη προς τον Ορκοφυλακα.'Συμφωνεις' ?

-'Απολυτα' εκανε ο Ορκοφυλακας 'αρκει και στις δυο περιπτωσεις το τελος να ειναι ιδιο'.

-'Δεν καταλαβαινω τι εννοεις' εκανε απορημενη η Ρισανι.

-'Ο Ελλερυ ειναι νεκρος και τιποτα δεν μπορει να το αλλαξει αυτο' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Θα ηθελα πολυ να πιστεψω πως ο Μετγκον ακολουθησε το ιδιο μονοπατι'.

-'Εξακολουθω να μην καταλαβαινω' εκανε η Ρισανι.

-'Ποσο σιγουρη εισαι πως ο Μετγκον ειναι νεκρος' ? ηρθε η απαντηση. 

                  ===================================

Σαν απαντηση στο ερωτημα που ειχε θεσει ο Ορκοφυλακας ηρθε ο πρωτος θορυβος απο τον σωρο με τις πετρες που ειχαν καταπλακωσει τον Μετγκον. Μετα ηρθε και ο δευτερος κι επακολουθησαν κι αλλοι. Ξαφνικα οτι υπηρχε σ' εκεινη τη στιβα, σαν καποιος να την ξεφορτωνοταν απο πανω του πεταχτηκε στα τεσσερα σημεια του οριζοντα αποκαλυπτοντας εναν Μετγκον, ελαφρα σκονισμενο, διχως εμφανη τραυματα και μ' ενα χαμογελο που μετατραπηκε σ' ενα γελιο τρελου.

-'Δεν ειναι δυνατον' ψελλισε η Ρισανι. 'Κανεις δεν μπορει να επιζησει μετα απ' αυτο, κανεις'.

-'Τοτε φανταζομαι πως εγω δεν ειμαι ο κανεις και συ υποπτευομαι πως ειναι η πρωτη φορα που αντιμετωπιζεις καποιον που δεν ειναι ο κανεις' εκανε ειρωνικα ο Μετγκον. 'Ειχες την ευκαιρια σου' προσθεσε 'οταν πραγματι μ' επιασες στον υπνο στην αρχη αλλα την χαραμισες. Πιστευω πως νομιζεις ομως πως δικαιουσαι αλλη μια ετσι ? Θελεις να ξαναδοκιμασεις' ?

-'Στασου' εκανε ο Ορκοφυλακας πιανοντας την απο το μπρατσο 'μονη σου δεν θα καταφερεις κατι, πρεπει να τον χτυπησουμε μαζι, συνδυασμενα αλλιως δεν εχουμε ελπιδα'.

                 ======================================

-'Θα σου συνιστουσα να τον ακουσεις' εκανε ο Μετγκον 'αλλα εχω την εντυπωση πως εχεις παρει ηδη τις αποφασεις σου. Οπως βλεπεις, εδω ειμαι, δεν παω πουθενα' προσθεσε ειρωνικα.

Η αποφαση ηταν ειλημμενη στο μυαλο της Ρισανι και ειχε μπει ηδη σε τροχια υλοποιησης, σχεδιο συγκεκριμενο δεν ειχε, το μονο που επιθυμουσε ηταν να βλαψει οσο πιο πολυ μπορουσε αυτο το αθαυδες, αλαζονικο πλασμα απεναντι τους που πρακτικα κοροιδευε και τους δυο τους. Επιτεθηκε.

Με μια νοητικη εντολη τα στιγματα στο κορμι της δημιουργησαν μια συμπαγη φορμα ενος αντικειμενου που εμοιαζε καταπληκτικα σαν σπαθι και το εστειλε επανω στον Μετγκον.

Το σπαθι απο στιγματα σταματησε μερικα εκατοστα απο το στηθος του, μετα συνεχισε την πορεια του και απλα εξαφανιστηκε στο πουθενα. Η Ρισανι και ο Ορκοφυλακας εμειναν εμβροντητοι, στο προσωπο του Μετγκον επανεκαμψε εκεινο το σαρδονιο χαμογελο που ειχε απο την αρχη.

-'Για εναν αδαη' ειπε 'αυτο ειναι μαγεια και μαλιστα ανεξηγητη. Για σας μια μικρη επιδειξη των δυναμεων μου, για μενα ενα παιγνιδακι που ομως εχει αρχισει να γινει βαρετο και κουραστικο'.

                 =====================================

Το εξαφανισμενο σπαθι εμφανιστηκε απο το πουθενα στο οποιο ειχε χαθει αποτομα. Αυτην τη φορα δεν βρισκοταν σε αποσταση αναπνοης απεναντι στον στοχο που ειχε οδηγηθει, αυτη τη φορα εστεκε αιωρουμενο μολις λιγα μετρα πισω απο την Ρισανι, στο υψος του κεντρου της πλατης της.

Μια αορατη εντολη το υποχρεωσε να κατευθυνθει προς την Διαστικτη που δεν το ειχε καν αντιληφθει. Το αντιληφθηκε οταν το ενοιωσε να μπηγεται με τρομερη δυναμη, σχεδον μεχρι την λαβη του, στην πλατη της. Η εκπληξη και η απορια την κρατησαν για λιγο ορθια, μετα τα ποδια της λυγισαν κι επεσε προς τα μπρος. Το αψυχο σωμα της ακουμπησε στην επιφανεια κι εμεινε ακινητο.

Την ιδια στιγμη που αφηνε την τελευταια της πνοη την εγκατελειπαν και τα στιγματα που ηταν αναποσπαστο μερος του κορμιου της. Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα ξεθωριασαν, αρχισαν να σβηνουν μεχρι που εξαφανιστηκαν τελειως αφηνοντας πια μονο το γυμνο κορμι της.

Ο Ορκοφυλακας ετρεξε προς το μερος της μονο και μονο για να διαπιστωσει και να πιστοποιησει τον θανατο της, ενα θανατο που ειχε προελθει απο τα ιδια της τα οπλα. 

             ======================================

Σηκωσε το κεφαλι του κοιταξε τον Μετγκον που απολαμβανε την στιγμη του.

-'Για ολους αυτους τους θανατους θα πληρωσεις' ειπε ξερα.

-'Πρεπει να ομολογησω' απαντησε ο Μετγκον αδιαφορωντας πληρως για την τοποθετηση του Ορκοφυλακα 'πως αυτο ηταν κατι που θα το περιμενα απο ενα τερας, εναν ψυχρο υπολογιστη, καποιον σαν κι εμενα. Το οτι το πραγματοποιησες εσυ η αληθεια ειναι πως μ' εκπλησσει καπως'.

-'Τι εννοεις' ? απαντησε ο Ορκοφυλακας ενω το βλεμμα του ειχε σκοτεινιασει.

-'Μα ειναι απλο' εκανε ο Μετγκον συνοδευοντας τα λογια του κι απο ενα μικρο, ειρωνικο γελιο. 'Ειναι οφθαλμοφανεστατο πως η τακτικη σου ηταν να στειλεις πρωτα τους δυο υποδεεστερους εναντιον μου μηπως κι εσυ εντοπιζες καποια αδυναμια μου που θα μπορουσες να εκμεταλλευτεις. Με δυο λογια θυσιασες τους δυο τελευταιους εναπομειναντες συμμαχους σου σε μια αποπειρα ν' αυξησεις τις πιθανοτητες σου για νικη. Λοιπον, λειτουργησε τελικα το σχεδιο η ολα εγιναν ασκοπα ? Πιστευεις πως εντοπισες καποιο τρωτο σημειο μου' ? προσθεσε θριαμβευτικα.

              ====================================== 

-'Το ξερω πως εσυ ετσι θα εκανες, δεν ειχες ποτε συμμαχους να βοηθησεις η να προστατεψεις, μονο πιονια που ησουν διατεθειμενος να θυσιασεις προκειμενου να πετυχεις οτι ηθελες. Εκμεταλλευτηκες οποιον και οπως μπορουσες και μετα για σενα ηταν ενα τιποτα με αδιαφορη μοιρα. Εφτασες στο σημειο να δολοφονησεις τον ιδιο σου το γιο γιατι αρνηθηκε να λαβει μερος στην παρανοια και την ακορεστη διψα για εξουσια που σ' εχει κατακλυσει. Το μονο που κανεις ειναι να προβαλλεις τις επιθυμιες και τις προθεσεις σου πανω στους αλλους, βαθια μεσα σου ξερεις πως ο μονος που θα ηταν ικανος γι αυτο που μου προσαπτεις εισαι εσυ και κανενας αλλος. Ειμαι εδω για να σε σταματησω και, ναι, μα τις Πυλες του Φερντοζ, θα το κανω. Σου δινω μια ευκαρια να ξανασκεφτεις οτι προτιθεσαι να κανεις και ν' αναθεωρησεις'.

-'Μου ζητας να γυρισω την πλατη στο πεπρωμενο μου και να παραιτηθω απ' αυτο που ειναι ο υπερτατος σκοπος της υπαρξης μου ? Και γιατι να κανω κατι τετοιο' ?

-'Γιατι ποτε δεν θα καταφερεις να υλοποιησεις οτι εχεις στο μυαλο σου' ειπε ο Ορκοφυλακας .