Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

 

                                                             ΚΕΦΑΛΑΙΟ 85

Ειναι γεγονος πως οι δρακοι δεν ειναι κατι αλλο παρα ιδιαζοντα πλασματα του ζωικου βασιλειου. Μπορει να εχουν τις ιδιαιτεροτητες τους μα υπαρχουν πολλα κοινα σημεια τους με τα αλλα οντα, ειτε εναι εδαφους, αερα η νερου. Ενα απ' αυτα τα κοινα χαρακτηριστικα ειναι και η πιστη και η αφοσιωση τους σ' αυτον που θεωρουν αφεντη και φιλο τους. Ο Αρα δεν ηταν εξαιρεση.

Ειχε δει τα παντα απο ψηλα.  Ειχε στοχευσει το ακινητο σωμα του Ουρσιντ και φροντισε να προσγειωθει ακριβως διπλα του. Προσπαθησε με το ποδι να τον κουνησει μα το αψυχο σωμα παρεμενε ακινητο. Το χιονι που επεφτε αδιακοπα συνεχιζε να τον καλυπτει σπιθαμη προς σπιθαμη και καποια στιγμη ο δρακος συνειδητοποιησε πως το αφεντικο του δεν θ' αντιδρουσε σε οτι και να εκανε. Η εκδικηση τωρα ηταν κατι που σπανια συναντουσε κανεις αναμεσα στα ζωα. Ετουτος εδω ομως ο δρακος εμοιαζε να την εχει και μαλιστα αρκετα ανεπτυγμενη. Ο υπευθυνος για την ακινησια του Ουρσιντ ηταν λιγο πιο περα, μαχοταν με καποιον που ηταν φιλος του Ουρσιντ.

Ηξερε τι θα εκανε την στιγμη που χυμουσε κατα πανω του και το καταλαβαινες στις κινησεις του.

                ====================================

Ο Νιλατ επεσε στο εδαφος απο την αιφνιδιαστικη επιθεση του Αρα ενω παραλληλα ενοιωσε πονο σε διαφορα σημεια του κορμιου του. Ειδε το τεραστιο κορμι του δρακου απειλητικα απο πανω του και ενστικτωδως εφερε τα χερια στο κεφαλι του. Ο Αρα τον κρατουσε ακινητο στο εδαφος με το δεξι του ποδι ενω τα κοφτερα νυχια του ξεσκιζαν την σαρκα του. Προσπαθησε να φωναξει για βοηθεια μα δεν ολοκληρωσε ποτε την εκκληση του. Ο δρακος εσκυψε και για μια στιγμη εμοιαζε να περιεργαζεται εκεινη την απελπισμενη φιγουρα απο κατω του που προσπαθουσε ματαια ν' απεγκλωβιστει απο το αρπαγμα του. Το αριστερο ποδι του δρακου εκλεισε γυρω απο το κεφαλι του Νιλατ και οταν το απομακρυνε απο το σωμα του ειχε καλα γραπωμενο το κομμενο κεφαλι του πρωην τροφιμου του Ζοφου. Με μια περιφρονητικη κινηση ο Αρα πεταξε το κομμενο κεφαλι μπροστα στα ποδια του Γεζοθ. Ο τελευταιος σαστισε, πανικοβληθηκε. Η παγωμαρα του στοιχισε την ιδια του τη ζωη καθως ο Αζεμουρ φροντισε να εκμεταλλευτει το πλεονεκτημα που του ειχε δωσει ο δρακος. Τα δυο τσεκουρια συναντηθηκαν με το κεφαλι του Γεζοθ αναμεσα τους.

                  ====================================

Η βοηθεια της Λασερτα εδωσε ανασες στην Ντεμιθ που ειχε βρεθει σε πολυ δυσκολη θεση μετα την επιθεση της Γκαλορ. Με την ακρη του ματιου της η Ντεμιθ ειδε την βαρια φιγουρα του Αζεμουρ να κινειται προς το μερος τους και καταλαβε πως κατω απο τετοιους ορους δεν υπηρχε ελπιδα να κερδισουν εκεινην τη μαχη. Ειπε κατι στην Λασερτα και γυρισε τρεχοντας προς τα πισω. Μενοντας μονη η Λασερτα βρεθηκε σε κατασταση αμυνας απεναντι στην Γκαλορ που συνεχιζε να επιτιθεται λυσσαλεα. Τα απανωτα της χτυπηματα αναγκασαν την Λασερτα σε συνεχη οπισθοχωρηση και σε καποιο βημα προς τα πισω σκονταψε κι επεσε. Απο πανω η Γκαλορ συνεχιζε να χτυπαει με το σπαθι αλυπητα ενω πια η αμυνα της Λασερτα ειχε σχεδον καταρρευσει. Μ' ενα ακομα δυνατο χτυπημα το σπαθι εφυγε απο τα χερια της κι εμεινε στο ελεος της Κηρας. Η Γκαλορ δεν διστασε στιγμη. Σηκωσε το σπαθι της και το κατεβασε με δυναμη.

Ενας πιδακας αιματος ξεπηδησε απο το στομα της Λασερτα ενω τα ακρα της υπεστησαν σπασμους για τελευταια φορα. Η Γκαλορ εψαξε τριγυρω για την Ντεμιθ.

                    ===================================

Το λειζερ απο το μπλαστερ περασε διπλα ακριβως απο το κεφαλι της και πετυχε τον Αζεμουρ καταστηθα. Ο τελευταιος εκανε μερικα ακομα βηματα πριν σωριαστει στο εδαφος ενω τα διδυμα τσεκουρια εφευγαν απο τα χερια του. Η Γκαλορ γυρισε και την κοιταξε. Ειχε τρεξει ν' αρπαξει ενα μπλαστερ για να συνεχισει την μαχη, μια μαχη που ηξερε πως θα ηταν χαμενη αν συνεχιζε να πολεμαει με ισους ορους την Γκαλορ και τον Αζεμουρ. Εβγαλε ενα ουρλιαχτο και κραδαινοντας το σπαθι της ορμησε προς το μερος της. Η Ντεμιθ ψυχραιμα σημαδεψε και πυροβολησε. Η βολη πετυχε την Γκαλορ διπλα στην καρδια και την σωριασε στο εδαφος. Η Ντεμιθ πλησιασε και σταθηκε απο πανω της μ' ενα χαμογελο που τιποτα καλο δεν προμηνυε.

-'Δεν εχω χασει ακομα μαχη και δεν σκοπευω να το κανω τωρα' ειπε και πυροβολησε ξανα.

Το λειζερ βρηκε πανω στο φτερο του Αρα κι εξοστρακιστηκε. Καμμια απο τις δυο δεν προλαβαν να δουν τον δρακο να μπαινει αναμεσα στη Γκαλορ και την βολη της Ντεμιθ. Ο δρακος κοιταξε πρωτα την ετοιμοθανατη Γκαλορ και μετα στραφηκε προς την εμβροντητη Ντεμιθ.

                  ====================================

Η ουρα του Αρα χτυπησε με τοση δυναμη το χερι της Ντεμιθ οση χρειαζοταν για να της φυγει το οπλο απο τα χερια. Το λειζερ δεν ειχε κανει τιποτα πανω στην σκληρη επιδερμιδα του δρακου, τωρα η Ντεμιθ στεκοταν ανημπορη απεναντι στο εφιαλτικο για εκεινη πλασμα. Ο Αρα χρησιμοποιησε αρχικα τα ποδια του για να την αιχμαλωτισει και μετα τα φτερα του για να πεταξει ψηλα. Τα ματια της Γκαλορ εκλειναν, μια θολουρα που συνεχως διευρυνοταν ειχε απλωθει στο οτικο της πεδιο. Ηξερε πως λιγες στιγμες της ειχαν μεινει ακομα μα ηταν αποφασισμενη να ζησει οσο μπορουσε περισσοτερο. Το ενστικτο της της ελεγε πως κατι θα συνεβαινε, κατι που θα ηταν το λιγοτερο ευτυχισμενη να δει σαν τελευταιο πραγμα σ' εκεινη τη ζωη. Το ενστικτο της δεν την γελασε, ενα πικρο χαμογελο στολισε το στομα της.

Τα κομματια απο το διαμελισμενο κορμι της Ντεμιθ επεφταν τριγυρω της με αποκορυφωμα το κεφαλι της που ειχε ακομα μια εκφραση αποριας και τρομου πανω του που προσγειωθηκε ακριβως διπλα της. Ειδε την μεγαλη σκια του Αρα να ερχεται κι αυτο ηταν το τελευταιο που ειδε.

                ====================================

Το χιονι συνεχιζε να πεφτει ακαταπαυστα πανω στην επιφανεια του Αγκελ αλλα αυτο ουδολως απασχολουσε τον Αρα. Τα ποδια του πατουσαν ποτε σε λευκα σημεια, ποτε σε κοκκινα, πλημμυρισμενα στο αιμα. Κοιταξε το ακινητο σωμα της Γκαλορ και μετα προχωρησε εκει που ηταν νεκρη η Ναννινγκ. Λιγο πιο περα υπηρχε το πτωμα του Αζεμουρ, βουτηγμενο κι αυτο στα αιματα. Ο δρακος σταθηκε για μια στιγμη αναποφασιστος, σαν να σκεφτοταν , αν καποιος μπορουσε ποτε να ισχυριστει πως οι δρακοι σκεφτονταν. Τουτος εδω ετσι εμοιαζε.

Χρησιμοποιωντας τις τεραστιες φτερουγες του συγκεντρωσε μεγαλες ποσοτητες χιονιου κι αρχισε να θαβει προσεκτικα την Γκαλορ, την Ναννινγκ και τον Αζεμουρ. Ηθελημενα η μη, το εκανε με τετοιο τροπο που θα ηταν αδυνατον στα πισκ η τους σαυρογρυπες να φτασουν ποτε στα σωματα τους και να τα σκυλεψουν. Στα σωματα των αντιπαλων δεν εδωσε καμμια απολυτως σημασια.

Οταν πηγε ξανα στο σωμα του Ουρσιντ εμεινε καμποση ωρα να το κοιταει μοιαζοντας χαμενος.

Το εθαψε κι αυτο οπως τα αλλα και φτερουγισε λιγα μετρα πιο περα.

              =====================================

Ο αρχικος τρομος του Γκραφ βλεποντας την πελωρια σκια να προσγειωνεται διπλα του μεταβληθηκε σ' ενα χαμογελο ικανοποιησης κι αισιοδοξιας.

-'Ευτυχως εισαι εσυ' ειπε και του χαιδεψε το κεφαλι. 'Νομισα πως ηταν καποιο απο αυτα τα καταραμενα πλασματα εκει πανω' προσθεσε κανοντας μια κινηση με το χερι.

-'Που ειναι οι αλλοι Αρα ? Τι εγινε' ?

Ο δρακος τον κοιταξε. Ο Γκραφ θα ορκιζοταν πως στο βλεμμα του υπηρχε μελαγχολια.

-'Ολοι' ειπε. 'Μονο εμεις μειναμε ? Και ο Ουρσιντ, το αφεντικο σου' ?

Ο Αρα συνεχισε να παραμενει σιωπηλος.

-'Κι εγω δεν ειμαι σε καλη κατασταση φιλε μου' συνεχισε ο Γκραφ.' Δεν ξερω ποσο αιμα εχω χασει αλλα νομιζω πως δεν θα την βγαλω' συμπληρωσε ενω το χερι του ηταν πανω στο τραυμα του. 'Τουλαχιστον δεν βλεπω και κανεναν απο τους αλλους' προσθεσε μ' ενα χαμογελο. 

'Πρεπει να παμε στο αστροπλοιο Αρα, μπορεις να με βοηθησεις' ? 

                ===================================

Ο δρακος τον επιασε οσο πιο απαλα μπορουσε με το ποδι του φροντιζοντας να μην τον τραυματισει αλλα να τον εχει καλα σφιγμενο και πεταξε ψηλα. Στην διαδρομη μεχρι το αστροπλοιο δεν συναντησε κανενα σαυρογρυπα, ακομα κι εκεινα τα αγρια κι επιθετικα, σαρκοβορα πλασματα ενοιωθαν πως δεν θα ειχαν καμμια τυχη απεναντι σ' ενα τετοιο ον και ειχαν φροντισει να κρατηθουν μακρια του. Εφτασαν χωρις απροοπτα στο σκαφος και με την βοηθεια του δρακου κατορθωσαν να μπουν μεσα. Ο Γκραφ σωριαστηκε σε μια καρεκλα.

-'Φερε μου το φαρμακειο' ειπε στον Αρα. 'Εκεινο το κουτι...εκει... αυτο...ναι...δωστο μου'.

Προσπαθησε να περιποιηθει την πληγη οσο καλυτερα μπορουσε σε μια αποπειρα ν' αγορασει ακομα λιγο χρονο. Εκατσε στη θεση του κυβερνητη κι αρχισε να παταει διαφορα κουμπια.

-'Οτι ειχε να γινει εδω τελειωσε' εκανε απευθυνομενος στον δρακο. 'Αυτο που επρεπε να κανουμε το καναμε' προσθεσε 'ολα τωρα ειναι σε χερια αλλων' συμπληρωσε.

Λιγα λεπτα αργοτερα το σκαφος εγκατελειπε τον Αγκελ για παντα.

                ====================================

-'Ξερεις, συντομα θ' απομεινεις μονος σου' ειπε μονολογωντας αφου δυνατοτητα διαλογου με τον δρακο δεν υπηρχε. 'Το τραυμα μου ειναι πιο βαθυ απ' οτι πιστευα και με τα λιγοστα μεσα που διαθετουμε δεν νομιζω πως θα την βγαλω καθαρη. Αλλα οπως σου ειπα, εμεις καναμε το καθηκον μας κι εγω συντομα θ' ακολουθησω την μοιρα των υπολοιπων. Το θεμα ειναι τι θα κανω μ' εσενα'.

Ο Αρα σουλατσαρισε λιγο πανω κατω και μετα επεστρεψε και παλι εκει που ηταν ο Γκραφ. Τα πελωρια, αμυγδαλωτα, κιτρινα ματια του εμοιαζαν να προσπαθουν να δουν στα καταβαθα της ψυχης του Γκραφ. Ο τελευταιος του χαιδεψε τα φτερα κι ενας ηχος ικανοποιησης βγηκε απο το στομα του δρακου. Το σκαφος συνεχιζε απροσκοπτα το ταξιδι του στο αχανες συμπαν.

-'Καταλαβαινω πως οσο υπηρχε ο Ουρσιντ ειχατε ενα δικο σας κωδικα επικοινωνιας. Εγω δεν μπορω και να θελω να τον μαθω, σου ειπα, λιγα ειναι τα ψωμια μου. Αλλα εσυ φιλε μου πιστευω οτι αξιζεις κατι περισσοτερο απο ενα απλο ευχαριστω για οτι εχεις κανει για ολους μας'.

Ο Γκραφ εριξε μια ματια στα οργανα και χαμογελασε.

               =====================================

-'Κοιτα, νοιωθω πραγματικα εξαντλημενος' ειπε 'χρειαζομαι αναπαυση. Μην αγχωνεσαι, δεν θ' αργησουμε να φτασουμε στον προορισμο μας. Ελπιζω μεχρι εκεινη τη στιγμη να ζω ακομα. Ξεκουρασου κι εσυ, μεχρι αυριο που θα φτασουμε δεν υπαρχει κατι να κανουμε'.

Ηταν τα τελευταια λογια του Γκραφ πριν πεσει σ' ενα βαθυ, σχεδον ληθαργικο υπνο. Ο Αρα τον περιεργαστηκε λιγο και μετα αποσυρθηκε σε μια γωνια του σκαφους. Του ελειπε το αφεντικο του, του ελειπε ο Ουρσιντ. Ενοιωθε μονος, δεν ηξερε τι να κανει. Καθε τι που ειχε κανει ηταν συνυφασμενο με τον Ουρσιντ, τωρα που αυτος δεν υπηρχε ο δρακος ενοιωσε για πρωτη φορα χαμενος. Σηκωθηκε, πηγε προς την γεφυρα κι αφησε το βλεμμα του να πλανηθει πανω στα πολυχρωμα φωτακια που αναβοσβηναν διχως να καταλαβαινει τι σημαιναν.

Σε μια μικρη αλλη οθονη που αναβοσβηνε πιο εντονα απ' ολες τις αλλες υπηρχε κατι γραμμενο αλλα οι δρακοι ουτε να διαβασουν μπορουν ουτε να καταλαβουν, ετσι αδιαφορωντας αποσυρθηκε σε μια γωνια του σκαφους ριχνοντας μια τελευταια ματια στον Γκραφ που παρεμενε ακινητος.